تفاهم‌نامه‌ ایجاد گذرهای فرهنگ و هنر در شهرهای سمنان و دامغان، میان موسسه کمک به توسعه فرهنگ و هنر، شهرداری سمنان، شهرداری دامغان و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان منعقد شد.

کاوش‌های باستان‌شناختی «کوزران» کرمانشاه به کشف تکه‌ای از یک سنگ یادمان سلطنتی مربوط به زمان سارگن دوم، شاه نیرومند آشوری با ۲۳ سطر نوشته به خط میخی منجر شد.

مساجد مهم‌ترین بناهای مذهبی هر شهر و روستا هستند که اغلب در مرکز شهرها و نزدیک بازارها ساخته می‌شوند و همواره نقش مهمی در زندگانی مسلمانان داشته‌اند، اقامه نماز، ایراد خطبه‌ها، مراسمات مذهبی و تدریس در مساجد انجام می‌شود، زیرا مسجد مهم‌ترین مکان برای ابلاغ فرامین حکومت به مردم است.

در این بین شهرستان خوی به سبب تدین مردمش و مراعات شرایع اسلامی که از قدیم‌الایام به دارالمومنین معروف شده، دارای مراکز عبادی فراوانی در سطح شهر است.

مسجد مطلب‌خان از کهن‌ترین و در عین حال مهم‌ترین و باشکوه‌ترین مسجدی است که در مرکز شهر خوی و در فاصله ۳۰ متری بازار قدیمی  در کنار خیابان طالقانی واقع شده است.

تاریخچه و وجه تسمیه بنا

طبق نوشته سیاحان در سفرنامه‌هایشان، خوی به داشتن مساجد زیاد معروف و مشهور بوده است، از جمله در سفرنامه اولیاء چلبی آمده است: «خوی هفتاد مسجد دارد که دو تا از آنها جامع است» و یا اوژن اوبن می نویسد: «خوی چهل مسجد دارد و امام جمعه در مسجد نماز می‌خواند.»

درباره تاریخ مسجد مطلب‌خان نیز بحث‌های فراوانی شده است و هر کس آن را به دوره‌ای نسبت داده است، مولف کتاب مراة‌البلدان می‌نویسد: «دو مسجد در خوی است، یکی مسجدی که مرحوم حسین‌خان دنبلی ساخته و معروف به مسجد شاه است، بنایی بسیار عالی اما ناقص مانده و خراب شده است. دیگری مسجدی است که مرحوم حاجی مطلب‌خان ساخته، بنایی مرتفع با مخارجی زیاد کرده آن همچون ناقص مانده خراب شده است.»

در کتاب جغرافیای کامل ایران درباره این مسجد نوشته شده است: «این مسجد بمانند مساجد دوره مغول روباز است و در دوره صفویه بنا شده است.»

با توجه به معماری عظیم مسجد و همچنین مواد فرهنگی به دست آمده از کاوش باستان‌شناختی، می‌توان به طور یقین اظهار کرد که این مسجد در دوره ایلخانیان ساخته شده است و سبک معماری آن به شیوه آذری بوده در این شیوه است که شبستانی با آن همه عظمت و شکوه برای گنبدزنی ساخته می‌شود.

در ارتباط با وجه تسمیه بنا می‌توان اظهار کرد که مسجد به سبب سوانحی تخریب، و در دوره قاجاریه (سال ۱۲۵۵ ه.ق) به وسیله شخصی به نام مطلب‌خان تجدید بنا شده و به همین خاطر به این نام مشهور شده است.

مشخصات بنا

این مسجد از یک حیاط بزرگ در جبهه شمالی به ابعاد ۲۵×۴۰ متر تشکیل شده است که حوض سنگی بزرگی نیز در وسط آن دیده می‌شود، بنای مسجد شامل یک شبستان بزرگ روباز با پلان مربع‌شکل است که دور تا دور آن به حجرات دو طبقه و شاه‌نشین مزین و ایوان عظیم که در حال حاضر سقف پوششی آن فرو ریخته، تشکیل شده است.

نقشه مسجد مطلب‌خان از نوع یک ایوانی است که ایوان آن در نمای شمالی بنا قرار گرفته و هم‌اکنون پوشش آن فرو ریخته است، مصالح استفاده شده در ساخت این بنای عظیم، آجر قرمز مربع‌شکل (در ابعاد ۲۰×۲۰ سانتی‌متر) بوده که در دوره‌های مختلف بازسازی شده است.

تزیینات به کار رفته در این بنا شامل مقرنس‌کاری (تزیینات آویزه‌ای شکل که با گچ، آجر، سنگ، کاشی و چوب ساخته شده و معمولا زیر ایوان و محراب به کار می‌رود) گچی زیر ایوان و بالای محراب و همچنین تزیینات آجرکاری در نمای بنا است که بسیار زیباست و با پس و پیش گذاشتن آجرها، سایه و روشن بی‌نظیری به نمای خارجی مسجد داده است.

شبستان باشکوه مسجد، رو باز و بدون پوشش بوده و بخش تحتانی شبستان، مربع‌شکل با ابعاد ۲۰ ×۲۰ متر است. ولی قسمت فوقانی (طبقه اول) با بهره‌مندی از اسلوب خاص معماری، فرم هشت ضلعی به خود گرفته است.

اطراف شبستان را نیز حجرات دو طبقه احاطه کرده‌اند که راه دسترسی به آنها به وسیله راه‌پله‌هایی است که در زاویه‌های شمال‌شرقی، شمال‌غربی، جنوب‌غربی و جنوب‌شرقی شبستان، تعبیه شده است.

به نظر می‌رسد که مسجد در ابتدا گنبدی داشته که در دوره‌های بعدی فرو ریخته و دیگر در هیچ دوره‌ای نتوانسته‌اند آن را بازسازی کنند و گنبدخانه تبدیل به صحن بزرگی شده است.

اما با توجه به معماری عظیم بنا، سبک سازه آن و همچنین تاریخ‌گذاری مواد فرهنگی حاصل از گمانه‌زنی باستان‌شناسی، بنای اولیه این مسجد در دوره  ایلخانیان به سبک آذری ساخته شده است.

* گزارش از افراسیاب گراوند، کارشناس باستان‌شناسی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان غربی

مرتبط:

آبشار شلماش _زیبایی آذربایجان غربی

پل میرزا رسول؛ خشتی از تاریخ در دل آذربایجان غربی

آشنایی با کاخ موزه باغچه جوق – آذربایجان‌غربی

حجله اتاقی است با تزیینات بسیار و مربوط به آیین ازدواج که همراه با چندین مهارت و مراسم خاصی آماده می‌شود، حجله بندر تاریخی کنگ، حجله‌ای است تکامل‌یافته و ایده گرفته از عناصر نشانه‌ای فرهنگ‌های مختلف که حاصل روابط و سفرهای دریایی این شهر با کشورهای دیگر همچون هند، یمن و آفریقا است.

حجله اتاقی است مزین و آراسته و نمادی از فرهنگ هنرهای مختلف که ترکیب رنگ در آن به‌ خوبی رعایت شده و تزیینات جالبی در آن به کار می‌برند. طبق فرهنگ و سنت مردم کنگ برای عروس و داماد در خانه پدر عروس اتاقی در نظر گرفته و آن را به بهترین شکل تزیین می‌کنند.

حجله بستن و تمام امور مربوط به آن با دستان هنرمند مُشاطه (حجله بند) و با مسئولیت و تحت نظارت این فرد انجام می‌شود و افرادی در انجام این کار به او کمک می‌کنند. مدت‌زمان بستن حجله معمولاً بین ۴ تا ۷ روز است.

عروس و داماد درگذشته بین چهل روز تا دو ماه و در حال حاضر در برخی خانه‌ها تا یک سال از حجله استفاده می‌کنند. حجله کنگی تکامل‌یافته و ایده گرفته از فرهنگ‌های مختلف که حاصل روابط و سفرهای دریایی دریانوردان این شهر با کشورهای دیگر همچون هند، یمن و آفریقا است.

حجله کامل (استفاده از تمام وسایل تزیینی) متعلق به بندر تاریخی کنگ است که در کل مناطق خلیج‌فارس و کشور ایران زبانزد همگان است که بعدها به روستاها و برخی شهرهای اطراف گسترش یافت. در گویش کنگی به این اتاق تزیین شده چله یا تخت می‌گویند.

نشانه‌شناسی اجزا و جزئیات حجله

سمبوسه، پارچه‌ سبزرنگی بین دو آینه ستونی که با نوارهای به نام کلفی (kolofi) است که بر شکل مثلثی و تیزه بالایی آن تأکید می‌شود. سمبوسه از نظر تشابهی نشانه ساباط بیان ‌شده است و آینه ستونی، ستون ساباط یا حالت در ستون و ورودی ساباط و نماد ساباط است.

آینه‌ها، آینه‌ها آموزش و راهنمای زندگی و یکی از تفاهمات زندگی است. آینه‌ها همه به ترتیب زده می‌شود و اولین دیدار و اولین صحبت در آینه انجام می‌شود.

قاب‌ها، قاب‌ها نماد توکل هستند، یعنی هرلحظه به یاد خدا بودن و توکل بر خدا کردن است.

نمکو، نمکوها را برای دفع حسد و نظر بر روی آینه‌های ستونی به‌وسیله زری (نوار خوس دوزی شده) آویزان می‌کنند.

رنگ در حجله

در بستن حجله ترکیب رنگ به‌درستی رعایت می‌شود به این صورت که در پارچه‌ها رنگ‌های اصلی و مکمل روبه‌روی‌ هم قرار می‌گیرند. رنگ‌ها به شرح زیر است:

سبز: نماد شادی، سر سبزی، خرمی و نماد خوبی و خیر.

قرمز: نماد کار، تلاش و تحرک.

آبی: این رنگ برای سقف استفاده می‌شود و مفهوم آن زیر آسمان خدا بودن است.

طلایی: درخشش و ارزشمندی است.

مشارکت در ساخت حجله

درگذشته همه وسایل حجله را به هم قرض می‌دادند و کسی وسایل خود را از بیرون تهیه نمی‌کرد. چون حجله بستن سلیقه‌ای نبود و همه حجله‌ها تقریباً شبیه هم بود. کار روی یک‌روال خاص پیش می‌رفت. مردم برای کار خیر ارزش قائل بودند و به امر خیر یعنی ازدواج و رساندن دو جوان به همدیگر خیلی کمک می‌کردند تا آن‌ها یک زندگی مشترک را تشکیل دهند.

شخصی به‌عنوان مشاطه وسایل حجله را از خانه همسایه، هم‌محله‌ایی، دوست، آشنایان و فامیل جمع‌آوری می‌کرد. مشاطه برای جابه‌جایی وسایلی که از دوست و آشنایان قرض گرفته بود از تولک (زنبیل) استفاده می‌کرد. وسایل حجله را درون آن‌ها قرار می‌داد و به‌وسیله تولک (زنبیل) این وسایل را جابه‌جا می‌کرد.

تهیه ابزار تزیینی و شیوه ساخت

در سقف از پارچه‌هایی مانند بته اطلسی و بته ارشمی استفاده می‌شد. پارچه بته اطلسی دورویه و یک‌رویه بود که این پارچه‌ها را از عدن و ملیبار می‌آوردند. بیشتر وسایل حجله را از بمبئی و کالکوت (کلکته) هند می‌آوردند.

 در قدیم روی سمبوسه به‌ جای پارچه سفید از صفه (نواری که از بمبئی می‌آوردند) استفاده می‌شد اما در حال حاضر از پارچه سفید و رنگی استفاده می‌کنند. در وسط سمبوسه به‌جای آینه شش پر، یکی در میان سه عدد خلخال طلا که خانم‌ها روی بازوی  خود می‌بستند و یا سه عدد کری طلا که خانم‌ها بهمچ پای خود می‌بستند استفاده می‌شد. آن را روی پارچه سمبوسه به‌جای آینه شش پر می‌دوختند.

در قدیم در حجله از براگی (شبیه گلدان) در اندازه‌های کوچک و بزرگ و رنگ طلایی استفاده می‌شد.  در گذشته از گلدان سفیدرنگ هم استفاده می‌شده به این صورت که ابتدا براگی را در حجله می‌زدند بعد گلدان سفید و بعد از آن گلدان طلایی که هم‌اکنون از گلدان‌های طلایی استفاده می‌شود.

مراحل بستن حجله

اولین مرحله در بستن حجله برق‌کشی آن است. به این صورت که سیم مربوط به لامپ‌ها و نورافشان‌ها را از سقف آویزان می‌کنند و بعد از آن چندین طناب کنفی محکم از سقف آویزان می‌کنند. برای اینکه بتوانند نورافشان‌ها و  دیگر وسایل تزیینی را آویزان کنند.

در مرحله بعد پارچه زرق‌وبرق داری (پارچه کم خواه) را به سقف و دورتادور دیوار اتاق وصل می‌کنند. به این صورت که ابتدا پارچه‌هایی از سه رنگ (سبز، سرخ یا صورتی و نیلی) را به هم می‌دوزند و پارچه‌های دوخته‌شده را با شاباش (نتور) بالابرده و به سقف وصل می‌کنند.

در مرحله سوم از بالا روی دیوارها در اولین ردیف، آینه‌ای که معروف به آینه یک گزی یا صف بالا است، نصب می‌شود.

در ادامه آینه‌های شش‌ضلعی یا شش پر که معروف به قاب‌های الله محمد(ص) است را دورتادور دیوارها در یک ردیف پایین‌تر از آینه‌های صف بالا به‌صورت افقی نصب می‌کنند.

بعد از آن آینه‌های غنچه‌ای یا تخم‌مرغی را در یک ردیف پایین‌تر از قبلی نصب می‌کنند و بین هرکدام از آینه‌ها در این سه ردیف گلدان‌های طلایی را با زری و سوزن نصب می‌کنند و در ادامه وسایل تزیینی مربوط به سقف را آویزان می‌کنند.

بعد از اتمام کارهای مربوط به سقف، آینه‌های بزرگی که به آن‌ها آینه‌های ستونی می‌گویند را متناسب با فضای خالی موجود روی دیوارها نصب می‌کنند. و بعد از آن سمبوسه می‌بندند.

در مرحله بعد پایین سمبوسه‌ها را، قاب‌های قرآنی مستطیل شکل که هرکدام دارای نوشته‌های مخصوص به خود است را نصب می‌کنند.

در ادامه پرده‌در اتاق و حمام را نصب‌کرده و بالای پرده‌ها روی دیوار گلدان، آینه و رُمان نصب می‌کنند.

بعد از آن در اکثر گلدان‌ها دسته‌گل‌های بزرگ و کوچک متناسب با سایز گلدان‌ها قرار داده و سیم مربوط به نورافشان‌ها و لامپ‌ها را وصل می‌کنند.

مجموعه گنجعلی‌خان بنایی استوار با ریشه‌های تاریخ معاصر در قلب کویر ایران، به عنوان یکی از شاخص‌ترین آثار معماری در عصر خود درخشیده و موزه‌ای گویا از هنر و فرهنگ دیار کریمان است.

مجموعه گنجعلی‌خان یکی از مشهورترین مکان‌های دیدنی کرمان است و در مرکز قدیمی شهر، در کنار بازار بزرگ کرمان قرار دارد. گنجعلی‌خان که از حکام مشهور زمان شاه عباس بوده از سال ۱۰۰۵ تا ۱۰۳۴ هجری قمری بر کرمان فرمان‌روایی و آثار و بناهای زیادی ساخته و در آبادی این منطقه کوشیده است.

معمار مجموعه مذکور  استاد محمد معمار یزدی و سبک معماری این بنا به شیوه‌ اصفهانی است. مساحت مجموعه‌ گنجعلی‌خان ۱۱۰۰۰ مترمربع و از چندین بنا تشکیل شده است.

مجموعه گنجعلی‌خان از قسمت‌هایی چون میدان، بازار، حمام، ضرابخانه، مدرسه، مسجد، چهارسوق و آب‌انبار تشکیل شده است و از شگفت‌انگیزترین آثار تاریخی (عصر صفوی) استان کرمان محسوب می‌شود.

 میدان گنجعلی‌خان

این میدان همانند میادین اصیل ایرانی مستطیل شکل است، در سه ضلع آن بازار واقع شده و در ضلع دیگر آن مدرسه گنجعلی‌خان قرار دارد. این میدان در مرکز داد و ستد شهر قدیـم واقع است، طول آن ۹۹ متر، عرض آن ۵۳ متر و دارای مساحت ۵۳۲۶ متر مربع وسعت است.

 بازار گنجعلی‌خان

 این بازار حد فاصل بین چهار سوق و بازار اختیاری است که سبک معماری جالبی از عصر صفوی به یادگار گذاشته و در بخش جنوبی میدان گنجعلی‌خان قرار گرفته اسـت، در سمـت  چپ آن ۱۶ طاق نما این بازار را به میدان ارتباط می‌دهد.

 ضرابخانه گنجعلی‌خان (موزه سکه)

در ضلع شمال میدان گنجعلی‌خان، داخل بازار مسگری شمالی و روبروی حمام، ضرابخانه گنجعلی‌خان واقع است که با گـچ‌بری زیبایی تزیین شده‌ است، در گذشته در آن مسکوکات طلا و نقره دولتی را ضرب می‌کردند، در سال ۱۳۷۰ همزمان با بزرگداشت خواجوی کرمانی، این مکان به عنوان موزه سکه مورد بهره‌برداری قرار گرفـت. در این موزه مسکوکات متعلق به ادوار مختلف تاریخی از قبیل اشکانی، ساسانی، اموی، عباسی و … قاجاری و پهلوی به همراه اطلاعات مربوط در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دارد.

 حمام گنجعلی‌خان

حمام گنجعلی‌خان در سمت راسـت بازار گنجعلی‌خان واقع اسـت. این حمام مجموعه‌ای از تلفیق هنر معماری و کاربرد مصالح گوناگون با فضایی متناسـب و مردم‌وار است. حمام، اثری بدیع با کاشی‌کاری‌های زیبا، نقاشی‌ها، گچ‌‌بری‌ها، مقرنـس‌کاری‌ها و کاربندی‌هایی است که هر بیننده را به تحسین وا می‌دارد. حمام گنجعلی‌خان در سال ۱۰۰۵ ه. ق (دوره صفوی) به دستور گنجعلی خان حاکم وقت کرمان و معماری سلطان محمد معمار یزدی آغاز و در سال ۱۰۲۰ به پایان رسید. حمام تا حدود ۸۰ سال پیش دایر بوده است اما در حال حاضر نقش و کارکرد گردشگری پیدا کرده و به موزه مردم‌شناسی تبدیل شده ‌است.

مجسمه‌هایی به دست اساتید دانشکده هنر و دانشگاه تهران (استاد میربابایی و نشان تانیک) طراحی و در قسمـت‌های مختلـف حمام قرار داده شده تا بدین وسیله صحنه‌هایی از استحمام به شیوه سنتی در معرض نمایش گذاشته شود.

 مدرسه گنجعلی‌خان

این مدرسه در ضلع شرقی میدان واقع شده، گویا روزگاری مدرسه بوده و بعدها به کاروانسرا مبدل شده‌ است. نمای داخلی و خارجی این مدرسه کاشی‌کاری معرق جالبی از عصر صفوی به یادگار گذاشته است. این مکان تا زمان حمله آقا محمد خان قاجار به کرمان مدرسه بوده و پس از ویران شدن به دستور او، تعطیل شده و در اواسط قرن سیزدهم به عنوان کاروانسرا با کاربری بازارچه صنایع‌دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سال ۱۰۰۷ ساخت بنا شروع و در سال ۱۰۲۹ به اتمام رسیده است.

 مسجد گنجعلی‌خان

 این بنا در گوشه شمال‌شرقی میدان و همجوار با مدرسه واقع شده ‌است. این مسجد کوچک اما بی‌نهایـت زیبا در واقع موزه کوچکی از هنرهای تزیینی اسلامی نظیر کاشی‌کاری، گچ‌بری و خطاطی است که به سبک زیبایی آراسته شده‌ است.

 چهارسوق گنجعلی‌خان

 محل متقاطع دو راسته بازار را چهار سوق می‌گویند. به دلیل برخورد متقاطع دو راسته بازار شمالی- جنوبی و شرقی- غربی، در محل چهار سوق گنجعلی‌خان در گذشته این مکان مهم‌ترین نقطه شهر محسوب می‌شده است، نمای داخل این  چهار سوق با گـچ‌بری‌‌های جالب و نقاشی‌های زیبای عصر قاجار که چهره شهروندان آن دوره را به تصویر کشیده تزیین شده‌ است، چهار سوق مرکز ثقل بازار است. گنبد چهارسوق مرتفع‌ترین گنبد شهر به‌شمار می‌آمده است.

منبع:میراث آریا

مرتبط:

از کرمان دیار کریمان چه به یادگار بخریم؟

گنبد مشتاقیه یا سه گنبدان نمادی از شهر کرمان