تعیین استاندار آشنا به گردشگری برای یزد

 جمعی از فعالان گردشگری یزد از رئیس مجمع نمایندگان استان خواستند تا در پیگیری تعیین و انتخاب استانداری آشنا به حوزه گردشگری از سوی وزارت کشور اقدام کند.

جمعی از فعالان گردشگری یزد در نامه‌ای که به امضای عموماً مسئولان کمیته‌های گردشگری رسیده است، خطاب به رییس مجمع نمایندگان استان و رئیس کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس، خواستار پیگیری این مسئول در رابطه با تعیین و انتصاب استانداری توانمند و آشنا به حوزه گردشگری از سمت وزارت کشور شدند.

متن این نامه بدین شرح است؛

«من تصورم این است که اگر مسئولین کشور بتوانند از همین مسئله گردشگری به شکل درست، با تبلیغات صحیح و با جهت گیری صحیح استفاده کنند، درآمد آن کشور را از همه معونه های دیگر بی نیاز می‌کند.  مقام معظم رهبری(مدظله)

گردشگری امروزه یکی از صنایع مورد تاکید دولت های دنیاست و به سومین اقتصاد بزرگ دنیا مبدل گشته است و بنا بر آمار سازمان جهانی گردشگری بودجه ای که مردم دنیا برای مسافرت و تفریح اختصاص می دهند برابر با ۱۱ درصد درآمد ناخالص کل جهان است.

بر اساس آمارهای موجود، ایران دهمین کشور برتر دنیا از نظر بهره مندی از آثار تاریخی و فرهنگی و همچنین پنجمین کشور برتر دنیا از لحاظ جاذبه های طبیعت گردی است، استان یزد و شهر میراث جهانی یزد در حوزه گردشگری از جهت بهره‌مندی از آثار تاریخی و فرهنگی یکی از غنی‌ترین استان های کشور به شمار می رود.

به استناد آمار وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا قبل از اپیدمی کووید ۱۹، بیش از هشت میلیون نفر با انگیزه‌های مختلف از سراسر جهان به ایران سفر کرده‌اند که بیش از ۹۰ درصد آنها از کشورهای همسایه بوده و برآوردها حاکی از آن است که بیش از ۶ میلیارد دلار درآمد ارزی از صنعت گردشگری تا قبل از اپیدمی کووید ۱۹ حاصل گردیده است.

فارغ از اپیدمی کووید ۱۹ که صدمات بسیار سنگینی بر پیکره صنعت گردشگری وارد ساخته است نبود آموزش های لازم برای ارائه خدمات به گردشگران، محدودیت آمار و اطلاعات واقعی، کیفیت نامطلوب حمل و نقل درون استانی، سطوح پایین امنیتی تردد جاده ای، ناکارآمدی خدمات گردشگری و مدیریت بازاریابی، تخریب منابع و جاذبه های گردشگری و عدم تمایل سرمایه‌گذاران بخش خصوصی برای توسعه زیرساخت‌های گردشگری که همگی نتیجه بی‌توجهی مسئولان ذیربط به این صنعت مهم است موجب خسارات جبران ناپذیری بر این صنعت گردیده است و بی شک این چالش‌ها جز با انتصاب مدیران توانمند و دغدغه‌مند مرتفع نخواهد گردید.

ما جمعی از فعالان حوزه گردشگری با توجه به واکسیناسیون سراسری در دنیا و به فضل الهی خروج و رهایی بشر از شرایط اپیدمی کووید ۱۹ و آغاز به کار گسترده صنعت گردشگری، از نمایندگان محترم استان استدعا داریم با توجه به اینکه گردشگری و صنایع دستی جزو رسته های اولویت دار اشتغالزایی استان و صنایع پاک می باشد در اسرع وقت نسبت به تعیین و انتصاب استانداری توانمند که به حوزه گردشگری آشنا بوده برای این استان از سمت وزارت کشور اقدام نمایید.»

منبع: ایسنا

مرتبط:

تخریب تزئینات غیراصیل بادگیرهای یزد

 

خانۀ «ناجی» را نجات دهید

 نه سرستون‌های قاجاری، نه حوض‌خانۀ کمیاب، نه همسایگی با خانه‌های ثبت ملی شدۀ پرورش و جمالیان و نه حتی نزدیکی به حریم مسجد جامع جهانی عتیق، هیچ‌یک از این‌ها نمی‌تواند دلیل محکمی برای نجات فوری خانۀ تاریخی ناجی باشد؟

خبر دادند که در خیابان ولیعصر، سمت راست کوچۀ حمام جنت و سمت چپ بن‌بست ناجی، خانه‌ای قاجاری در حال تخریب است. خبر دادیم که پیش‌تر، به لطف دوست‌داران میراث فرهنگی، وضع وخیمش به وزارتخانه میراث فرهنگی گزارش‌شده و با پیگیری‌های انجام‌شده، به‌صورت اضطراری در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است اما با پرس و جوی بیشتر، دریافتیم که خیر، پروندۀ ثبت اضطراری هنوز به سرانجام نرسیده و بله، خانۀ ناجی را دارند با سرعت هر چه تمام‌تر، از درون تخریب می‌کنند؛ چنان که خانۀ حاجی شکری را…

اردشیر قانعی که به همت یک سرمایه‌گذار اتریشی، در حال مرمت خانه تاریخی پرورش است، در گفت‌وگو سؤالی که سوم اسفندماه سال گذشته پرسیده بود، بار دیگر تکرار می‌کند و می‌گوید: وقتی یک سرمایه‌گذار تصمیم می‌گیرد خانه‌ای که رو به تخریب رفته را احیا و به یک جاذبۀ گردشگری برای شهر تبدیل کند، آیا نباید از او حمایت کرد؟

او ادامه می‌دهد: داغ بالا رفتن ستون‌های عظیم بتنی در ضلع جنوبی خانۀ ثبت ملی شدۀ پرورش هنوز تازه است که حالا در ضلع شمالی آن نیز، کمر به تخریب خانۀ ناجی بسته‌اند تا فاتحۀ اندک باقیماندۀ بافت تاریخی جوباره را بخوانند و با مخدوش کردن نما و منظر تک بناهای حفظ شده، سرمایه‌گذاران را هم از اصفهان فراری بدهند.

حسین کارگر، شهردار منطقه سه اصفهان، اطمینان می‌دهد که مالک خانه ناجی تاکنون جواز تخریب را نگرفته و محسن افشار، معمار و مرمتگر، با اشاره به ارزش و اهمیت خانۀ ناجی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: حتی اگر سنگ‌های حکاکی شده و تزئینات گره چینی شدۀ حوض‌خانۀ خانه ناجی را هم نادیده بگیریم، صرف قرار گرفتن این خانه در بافت تاریخی باید منجر به حفظ آن شود چراکه تخریب یک بنا در بافت، تخریب همۀ بناها تلقی می‌شود.

او می‌گوید: معمولاً افرادی که قصد تخریب خانه‌های تاریخی را دارند، از اعتقادات مذهبی مردم سوءاستفاده کرده و با بیان جملاتی نظیر اینکه می‌خواهیم اینجا حسینیه بسازیم، می‌کوشند مسیر تخریب را برای خود هموار کنند.

افشار تصریح می‌کند: بارها شاهد بوده‌ایم تخریب‌گران، کارشان را بدون اقدام برای کسب جواز و با آسیب زدن به اجزای داخلی خانه آرام‌آرام پیش می‌برند تا جایی که جز یک چهار دیواری هیچ‌چیز از بنای تاریخی باقی نماند و بعد راحت‌تر بتوانند جواز بگیرند. این اتفاق برای خانه تاریخی ناجی هم در حال رخ دادن است.

به گفتۀ این مرمتگر، وقتی یک خانه واجد ارزش است اما هنوز در فهرست میراث ملی به ثبت نرسیده و بیم تخریب آن می‌رود، می‌توان آن را به‌صورت اضطراری ثبت کرد. این کار باعث می‌شود حتی اگر جوازی هم صادر شده به حالت تعلیق دربیاید تا مستندنگاری برای نشان دادن ارزش‌های این خانه آغاز شود و اگر شورای فنی با تکیه ‌بر این شواهد به این نتیجه برسد که خانه ارزشمند است آن را در فهرست میراث ملی ثبت کند.

او خاطر نشان می‌کند: همین که مالک به‌صورت پنهانی در حال تخریب خانه از درون است به این معنی است که هنوز جواز تخریب را نگرفته، بنابراین ثبت اضطراری خانه ناجی در اسرع وقت می‌تواند مانع از پیش روی روند تخریب و صدور جواز شود.

تلاش برای برقراری ارتباط با ناصر طاهری، معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان بی‌نتیجه ماند تا برای این پرسش مهم پاسخی بیابد که چرا خانۀ ناجی تاکنون به‌صورت اضطراری در فهرست میراث ملی کشور ثبت نشده تا بتوان با ابزار قانونی جلوی تخریب آن را گرفت؟

در پی پیگیری‌های بیشتر یکی از کارمندان اداره کل میراث فرهنگی استان اعلام کرد که مقدمات ثبت اضطراری خانه ناجی فراهم‌شده و پروندۀ آن برای بررسی، به وزارتخانه میراث فرهنگی فرستاده‌شده است.

او در پاسخ به این سؤال که چرا وقتی جلسه‌ای برای تعیین تکلیف ثبت اضطراری این خانه در تهران تشکیل‌شده، نماینده‌ای از اداره کل میراث فرهنگی اصفهان برای دفاع در آن حضور نداشته، توضیح داد: به دلیل قرمز شدن وضعیت کرونایی اصفهان، سفرها در آن برهه زمانی لغو شد و قادر به شرکت در این جلسه نبودیم اما به‌زودی و بار دیگر جلسۀ شورای فنی با حضور نمایندگانی از میراث فرهنگی اصفهان در تهران تشکیل خواهد شد تا پروندۀ ثبت اضطراری خانۀ ناجی  نیز به سرانجام برسد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

آشنایی با خانه تاریخی سوزنگر;خانه قدیمی شهر دزفول

 

سرای نهالی در بازار زنجان

در استان زنجان آثار و ابنیه تاریخی هستند که پسوند «ترین‌ها» به آن‌ها افزوده می‌شود که بازار زنجان از جمله این آثار ارزشمند تاریخی است که به‌عنوان طولانی‌ترین بازار سرپوشیده ایران نامید می‌شود.

بازار زنجان که یکی از مهم‌ترین و زیباترین مجموعه‌های تجاری سراسر استان زنجان است، در قلب بافت قدیمی و مشرف‌به دروازه قلتوق (دروازه جنوبی شهر زنجان) قرار دارد که به‌نوبه خود یک اثر هنری تمام‌عیار محسوب می‌شود. اماکن تاریخی و تفریحی بسیاری در این بازار وجود دارد. در ضمن بازار زنجان یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین بازارهای سرپوشیده ساخته‌شده در ایران است. این بازار در مراحل گوناگون تکمیل و احداث‌شده است. مجموعه بازار زنجان در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بازار زنجان از نظر تولید و نوع فعالیت به هشت راسته تقسیم می‌شود که عبارت‌اند از راسته زرگرها، کفاش‌ها، بزازها، سراج‌ها و…. این بازار دارای راسته‌ها، سراها، میدان‌ها، تیمچه‌ها، بازارها، دالان‌ها، مساجد، حمام‌ها، تکیه‌ها است و در خود ۱۰۰۰ باب مغازه جای‌داده است.

سراها غالباً محل استقرار تجارتخانه‌ها بوده‌اند و همگی دارای حیاط مرکزی هستند. نکته مهم در مورد سراها چگونگی ارتباط آن‌ها با راسته و نحوه حر کت در داخل آن‌هاست. یکی از سراهای زیبا و مهم این بازار، سرای نهالی (رسولی) در بازار بزرگ زنجان است که از طریق دالانی با طاق‌های هلالی از بازار پایین قابل‌دسترسی است و در بازار پایین قرار دارد.

بازار پایین زنجان قسمتی از بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین بازار سرپوشیده ایران است. بازار پایین (اشاقه باش)، مجموعه بازار پایین به ۹ راسته است. زرگرها. بزازها. کفاش‌ها. سراج‌ها. کلاهدوزها. صندوق سازها. رنگرزها. میوه‌فروش‌ها و جگرپزها تقسیم‌شده است. در بخش پایین بازار به غیر از دادوستد، محل‌هایی وجود دارد که در آن‌ها محصولات دیگر روستاهای اطراف این شهر فروخته می‌شود.

سرای نهالی دارای سه ورودی است که ورودی از ضلع غربی به میدان ورکچی، ورودی ضلع شمالی به بازار و ورودی ضلع شرقی به سرای حاج فتح الله می‌شود.

این سرا به‌صورت ساده در دوره قاجاریه ساخته‌شده است و بعد از اتمام راسته‌ها به بازار اضافه‌شده است که بیشترین قسمت‌های این سرا از بین رفته است و در ضلع شمالی آن امروزه بانک سپه ایجادشده و دالان ورودی دیگر در شرق این مجموعه قرار دارد. نقشه این سرا بدین‌صورت بوده است که اطراف حیاط مرکزی حجره‌هایی ساخته‌شده که این حجره‌ها فاقد رواق ستون‌دار است؛ که امروزه در این حجره‌ها کارهای رنگرزی و قالی‌های سنتی زنجان خریدوفروش می‌شود؛ اما متأسفانه امروزه به دلیل گسترش کارگاه‌های رنگرزی صنعتی به روش‌های شیمیایی دیگر کارگاه‌های سنتی رونق سابق را نداشته و تعداد آن‌ها بسیار کم شده است. این نخ‌ها بازار زنجان را رنگین‌کمانی کرده و زیبایی خاصی به این مجموعه بخشیده است؛ که برای به دست آمدن رنگ‌های طبیعی از گیاهان همچون پوست گردو و انار، حنا، برگ مو، روناس صمغ حاصل از درختان، زعفران و عناصری چون گل یا خاک رس و زاج و همچنین مواد معدنی استفاده می‌کنند.

رنگرزی از معدود مشاغلی است که همچنان رمز و رازش سینه‌به‌سینه منتقل می‌شود و از پدر به پسر ارث می‌رسد؛ مهارتی سخت و زمان‌بر است تا کلاف‌ها رنگی جاودان بگیرند و قالی‌ها از آن ساخته شود. با اینکه این شغل سنتی دیگر رو به نابودی است اما هنوز هم هستند رنگرزهایی که در کارگاه‌های خود شغل آبا و اجدادی‌شان را در سرای رسولی ادامه می‌دهند. استادکاران این رنگرز خانه‌ها قرن‌هاست که مانند کیمیاگران در حال ترکیب اسرارآمیز رنگ‌دانه‌ها و دندانه‌ها هستند تا درخشان‌ترین و باثبات‌ترین رنگ‌ها را بر رشته‌های ابریشمین و پشمی بنشانند.

معماری این سرا کاملاً به شیوه قاجار است، در جای‌جای این بازار از راسته‌ها و حجره‌ها گرفته تا مساجد و کاروانسراها سبک معماری قاجار به زیبایی هرچه‌تمام‌تر به نمایش در آمده است. اوج این سبک‌های معماری و شیوه‌ها و نوآوری‌های تزئینی در اجزا آن به‌وضوح دیده می‌شود و تنها در چند مورد از حجره‌های آن به‌صورت فرش‌فروشی و رنگرزی استفاده می‌شود. تنها در قسمت دالان ورودی حجره‌ها به فعالیت فرش‌فروشی خود ادامه می‌دهند. امروزه این سرا به انبار کالاهای صادراتی تبدیل‌شده است.

این مجموعه باتوجه به ویژگی‌های معماری و هنری آن، پیوسته به عنوان کانون مهم تجاری، تاریخی، فرهنگی مورد توجه بازدید کنندگان شهر زنجان قرار گرفته است. در بازار پایین دو مسجد به نام‌های مسجد آقا شیخ فیاض و میرزایی و همچنین دو گرمابه به نام‌های بلوری (حاج داداش) و معینی احداث شده است.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

حمام‌های بازار بزرگ زنجان

هنر رنگرزی زنجان با قدمت بیش از ۲۳۰۰ سال

تجلی فرهنگ قوم سکاها در فرش ایرانی در سیستان

فرش ایرانی آینه تمام‌نمای فرهنگ، اصالت و هنر ایرانی است. این هنر اصیل طی اعصار پیشین با هنر دست بافندگان و به‌ وسیله فرهنگ ایرانی زنده نگاه داشته شده و یکی از قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین هنرها در میان ایرانیان است.

عبدالله احراری، عضو انجمن علمی فرش ایران، به ارزش قالی‌های سیستانی پرداخت و اظهار کرد: قالی‌های سیستان‌ و بلوچستان یکی از قالی‌های اصیل ایرانی است و از آنجایی که قدمت و ریشه اقوام سیستان به قوم سکاها باز می‌گردد، به نظر برخی از محققین قالی‌های این منطقه برای اولین مرتبه توسط این قوم بافته شده و به فرهنگ و زندگی آن‌ها اشاره دارد.

وی اضافه کرد: در قالی سیستان بیشتر از نقوش گیاهی همچون برگ گیاهان و از این قبیل طرح‌ها استفاده می‌شود و به ندرت شاهد به کارگیری نقوش انسانی هستیم. همچنین قالی‌بافان در بافت فرش‌های سیستان عمدتا از طرح، نقوش و اشکال هندسی بهره می‌برند.

احراری ادامه داد: در واقع بخش عمده طرح‌های قالی سیستان را اشکال متشابه و مشابه تشکیل داده و عمدتا از اعتقادات دینی به عنوان یک نماد و همچنین طبیعت استفاده فراوان می‌شود. قالی سیستان و بلوچستان از نظر طرح، نقش و رنگ‌بندی شباهت بسیاری به قالی‌های بلوچ خراسان دارد.

فرش ایرانی

 

عضو انجمن علمی فرش ایران با اشاره به اسامی خاص مورد استفاده در طرح‌ها و نقوش این فرش خاطرنشان کرد: وقتی به قالی‌های زیبای سیستانی نگاه می‌کنیم، با طرح‌ها و نقوش متفاوتی مواجه می‌شویم که هر کدام نام و اصطلاح خاص خود را دارد. قالی‌بافان این منطقه برای طرح‌های خود از اسامی خاصی همچون کارچک، پرگیلکی ، چهارشخلکی و… استفاده می‌کنند.

وی در خصوص رنگ‌های مورد استفاده در قالی‌های سیستان بیان کرد: در این قالی‌ها غالبا از رنگ سرمه‌ای برای زمینه استفاده می‌شود. همچنین رنگ‌هایی چون زرد شفاف و قرمز در این بافته‌ها کاربرد بسیار دارد و عمدتا رنگ سرمه‌ای و قرمز بر بقیه رنگ‌ها غالب است. البته قالی‌بافان این منطقه در گذشته بیشتر از رنگ‌های طبیعی استفاده می‌کردند.

احراری افزود: در منطقه سیستان برای رنگ‌آمیزی قالی‌ها از گیاهان اطراف منطقه چون روناک که در اصطلاح محلی سیستانی به آن «رودنگ» می‌گویند، استفاده می‌شود. برگ بو و پوست گردو نیز از گیاهان دیگری است که در رنگ‌آمیزی قالی‌های سیستانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته امروز رنگ‌های شیمیایی جایگزین رنگ‌های طبیعی این فرش‌ها شده‌ است.

وی عنوان کرد: استان سیستان و بلوچستان علاوه بر اینکه مرکز تولید تولید قالی‌های اصیل این منطقه است، مکانی برای تولید قالی‌های آن دسته از افرادی است که به این منطقه مهاجرت نموده‌اند. برای مثال بخشی از بافندگان قالی سیستانی قالی بیرجندی نیز تولید می‌کنند؛ همچنین در این استان شاهد بافت فرش‌های خراسان و کاشان نیز هستیم. این روزها در این استان تولید تابلو فرش و گبه نیز طرفداران زیادی پیدا کرده است.

blank

 

عضو انجمن علمی فرش ایران تصریح کرد: از آنجا که یکی از بهترین مواد اولیه برای تولید فرش پشم گوسفند است و استان سیستان و بلوچستان نیز یکی از منابع این محصول به‌شمار می‌آید و به این موضوع شهرت دارد، می‌توان یکی از مرغوب‌ترین انواع قالی را در این استان پیدا کرد. پشم گوسفند به لحاظ سفیدی، ظرافت و لطافت ظرفیت خوبی برای توسعه فرش‌بافی این استان ایجاد کرده است.

احراری اضافه کرد: بخشی از پشم تولیدی مورد استفاده قالی‌بافان در منطقه‌ای ییلاقی در اطراف شهرستان سربیشه خراسان جنوبی توسط دامداران سیستانی عرضه می‌شود. این قالی‌ها عمدتا در سایزهای کوچک تولید شده و نقوش روی آن عمدتا به صورت ذهنی طراحی می‌شود. از ویژگی‌های این قالی می‌توان به نحوه انتقال آن به صورت سینه به سینه توسط مادران به فرزندان اشاره کرد.

احراری عنوان کرد: قالی سیستان در بازار داخل و خارج شناخته شده و طرفداران زیادی دارد؛ به خصوص اگر با طرح و نقش اصیل سیستانی بافته شود. متاسفانه بسیاری از قالی‌بافان این مناطق به جای استفاده از طرح‌ها و نقوش اصیل به سایر استان‌ها روی آورده‌اند که این موضوع برای یک قالی اصیل منطقه می‌تواند به مثابه یک سم مهلک باشد. با این رویکرد طرح‌ها و نقوش اصیل این منطقه به فراموشی سپرده خواهد شد.

blank

 

عضو انجمن علمی فرش ایران ادامه داد: این عمل توسط عده‌ای سودجو با استفاده از یک نیروی انسانی ارزان قیمت صورت می‌گیرد که از مناطق دیگر به این استان مهاجرت کرده‌اند؛ اصولا این طرح و نقش‌ها هیچ قرابتی با آن نقش‌مایه اصیل سیستانی ندارد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

دویدوخ پایتخت فرش دو رویه تمام ابریشم ایران اما ناآشنا

دویدوخ پایتخت فرش دو رویه تمام ابریشم ایران اما ناآشنا

فرش دو رویه تمام ابریشم که به ثبت جهانی رسیده، هنری آمیخته با نخ‌های ابریشمی است که در پایتخت فرش دو رویه تمام ابریشم از طبیعت زیبای ایران تا کاخ مسکو … را بر دار قالی به تصویر می‌کشد.

وقتی صحبت از فرش نفیس دو رویه تمام ابریشم می شود اولین محلی که می‌توان برای خرید این هنر تصور کرد، روستای دویدوخ در راز و جرگلان است. در صفرترین نقطه مرزی میان خراسان شمالی و کشور ترکمنستان مردمانی هستند که از سالیان دور هنری را آغاز کرده و رمزو رازهای هنر دست خود را از نسلی به نسل دیگر انتقال می‌دهند.

فرش تمام ابریشم دویدوخ که به جرات می توان گفت حجم زیادی از تولید آن به دست زنان دویدوخی صورت می گیرد با تصاویر حیرت انگیز و رنگ‌های بی نظیر نخ‌های ابریشمی، چراغ بازارهای فرش کشورهای خارجی را روشن کرده است.

روستای دویدوخ خواستگاه یکی از انواع نفیس ترین فرش های ایرانی است که نام و آوازه آن در آسیا و اروپا پیچیده و هنر دست زنان این خطه را به وسیله‌ی یک فرش تنیده در بطن قاب چوبی، به منازل آن سوی مرزها می‌کشاند.

روستای دویدوخ با داشتن حدود ۵۰۰ کارگاه فعال، به عنوان یکی از خاستگاه‌های فرش دو رویه تمام ابریشم و پایتخت این هنر دست در جهان شناخته می‌شود، اما هنوز اتفاقات خوبی برای فرش های تولیدی در این منطقه نیفتاد است، هرچند هنگام ورود به این روستا زنانِ در حال شستن نخ های ابریشمی در رودخانه ای که از ابتدای روستا می گذرد و یا رد شدن مَردی که بر روی دوشَش یک تخته قالیچه هست، به شما می‌گویند که به پایتخت فرش های نفیس دو روی تمام ابریشم جهان رسیده‌اید.

آوازه این فرش، جهانی شده و پا به کشورهایی همچون هلند، ایتالیا، ژاپن، آلمان، استرالیا، و … رسیده و تا چند سال گذشته که هنوز تحریم و کرونایی وجود نداشت خود خارجی ها برای خرید به صورت مستقیم به دویدوخ می رفتند اما هنوز برای مردم ایران ناشناخته است و نام این فرش به گوششان نرسیده و یا نمونه هایی از آن را ندیده اند.

blank

 

فروش دو رویه تمام ابریشم دویدوخ در ابتدا توسط خانم “چی چی” که از اهالی این روستا است، بافته شد، سپس این هنر به ۹ دختر و دو پسرش منتقل و در حال حاضر بیشتر زنان روستای دویدوخ مشغول بافت این قالیچه های نفیس هستند که طرح و رنگ های زیبای آن هر بیننده ای را به وجد می آورد.

خانم چی چی هنوز در قید حیات است و با وجود اینکه در ۸۵ سالگی به سر می برد مشغول بافت این نوع از فرش است و می گوید: اول فرش ها را به صورت معمولی که همه می بافند به صورت تک رویه می بافتم اما یک روز به ذهنم رسید که به صورت امتحانی از آن سوی دار قالی با تارها نقش دیگری بزنم که اصلا شدنی است و یا خیر و دیدم که می شود این کار را انجام دادم و از آن زمان فرش را به صورت دو رویه بافتم.

در ابتدا فرش را با نخ های پشمی می بافتیم اما بعدا از نخ های ابریشمی استفاده کردیم و فرش های ابریشمی را با دو طرح متفاوت بافتیم.

بیشتر مشتری های این فرش، خارجی ها هستند این را خانم چی چی می گوید و در مورد اولین مشتری خارجی اش توضیح می دهد: اولین مشتری خارجی ام” رز ماری” بود، رز ماری یکی از گردشگران ایتالیایی بود که مهمان مرحوم دکتر غیادی( یکی از پزشکان و اسب داران منطقه راز و جرگلان) بود و دکتر غیادی خانم رز ماری را برای دیدن فرش های دو رویه تمام ابرشم به این روستا آورد و او سه چهار تخته از فرش ها را خرید و از آن به بعد پای مشتری های خارجی به این روستا باز و تعداد مشتری های این فرش هم زیاد شد.

ملیحه یکی از دختران بافنده این نوع از فرش نیز می گوید ۱۷ سال سن دارد و از سن کم مشغول بافت فرش هستم و این فرش باعث شده تا روستای دویدوخ هم جهانی شود و پای گردشگران داخلی و خارجی به این روستا باز شود.

blank

 

ملیحه در مورد خاص ترین فرشی که بافته توضیح می دهد که یکی از قالیچه هایی که در گذشته سفارش گرفتیم و برای من خیلی خاص بود از کشور آلمان سفارش گرفته شد که ۲۵۰ رنگ باید در آن به کار گرفته می شد و آن فرش را با قیمت ۶۰ میلیون تومان به فروش رساندیم.

و حدود هشت ماهی است که در حال بافت یک قالیچه دو رویه تمام ابریشم دیگر هستیم که این فرش را هم از کشور آلمان سفارش گرفته ایم و ۲۵۵ رنگ در آن بکار می رود و طرح این فرش کاخ مسکو با رقص باله است.

وی گوید: اغلب قالیچه های فرش دو رویه با دو طرح متفاوت در قسمت جلو و پشت فرش هستند که بسیار زمان و ظریف بوده اما با مشکل شدید فروش آن ها مواجه هستیم و از آنجاییکه امرار و معاش بیشتر مردم روستا از همین طریق است با مشکل مواجه شده ایم.

حالا تابلوفرش جزو لاینفک زندگی دویدوخی ها است این را چابک دهیار این روستای گردشگری می گوید و اضافه می‌کند: کم‌تر خانه و خانواده‌ای را در روستا می‌توان پیدا کرد که به تولید این قالیچه ها مشغول نباشند و بیشتر زنان به بافت آن مشغول هستند.

او ادامه می دهد: در این روستا ۵۶۰ خانوار زندگی می کنند که در آن ۵۰۰ دار قالی فعال وجود دارد ولی مردم این منطقه به شدت برای فروش آن با مشکل مواجه هستند، در گذشته مشتری های خارجی از ژاپن، آلمان و … می آمدند و فرش را خریداری می کردند و می رفتند اما الان یا مشتری وجود ندارد و یا چهار پنج دلال از مشهد می آیند و قالیچه ها را به صورت یکی دو ساله خریداری می کنند و می برند و خدا می داند که پول این قالی باف ها بعد از یکی دو سال نقد می شود و یا خیر.

فرش دو رویه

 

چابک می افزاید: هم اکنون همسرش در حال بافت یک تخته قالیچه دو رویه ابریشمی در ابعاد ۱.۵.*۱ متر است که دو سال از زمان بافت آن می گذرد و هنوز کار بافت فرش را به نیمه نرسانده و دو سال دیگری طول می کشد تا به پایان برسد و تاکنون خرید نخ ابریشم مورد نیاز آن نیز ۱۰ میلیون تومان آب خورده است که فکر می کنم بعد از گذشت چهار سال شاید بتوانم ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان آن را بفروشم ولی آیا این رقم ارزش این همه زحمت و گذاشتن وقت چهار ساله را دارد؟! و آن هم اگر در آن موقع مشتری باشد و بتوانم آن را بفروشم.

تصور می کنم شاید جزء چند مشتری مشهدی کسی اطلاعی از تولید این قالیچه ها در کشور نداشته باشد چراکه اگر با آن آشنا باشند شاید مشتری های بیشتری به دویدوخ سر بزند.

وی ادامه می دهد: خانواده هایی در این روستا وجود دارند که سه چهار نفر تمام روز را مشغول بافت این فرش هستند اما زحمت آن ها به یغما می رود.

زنان روستا با وجود اینکه در حال حاضر برای فرش های آن ها مشتری های چندانی وجود ندارد مواد اولیه آن که نخ ابریشم است را نیز خودشان تولید می کنند، اغلب آن هایی که درخت توت و یا توتستان دارند به تولید پیله ابریشم در فصل بهار و آخر تابستان می پردازند و با وجود اینکه می توانند پیله ها را با قیمت مناسبی به فروش برسانند، آن ها تبدیل به نخ کرده و بعد از انجام عملیات رنگ رزی در بافت فرش استفاده می کنند.

فرش دو رویه

 

شاید فقط حدود ۱۵ درصد از مردم ایران با فرش نفیس تمام ابریشم دویدوخ آشنایی داشته باشند، این را حسین ایزانلو رئیس اتحادیه صنایع دستی خراسان شمالی می گوید و می افزاید: تصور می کنم یکی از دلایل آن این بوده که در رسانه ملی و یا در سایر رسانه ها کمتر به معرفی آن پرداخته شده باشد.

وی با اشاره به اینکه هم اکنون وضعیت فروش این نوع از فرش در رکود کامل است و از مهمترین علل آن شیوع کرونا و تحریم ها است، ادامه می دهد: عدم برگزاری نمایشگاه صنایع دستی طی دو سال گذشته نیز بر فروش این فرش تاثیر گذاشته است.

وی عنوان می کند: البته بیشتر مشتری های این نوع از فرش خارجی هستند و آن هایی که در ایران نسبت به تولید این فرش آشنایی دارند شاید قیمت بالای آن از آنجاییکه تمام ابریشم بوده و به صورت دو رویه بافت می شود، خیلی برای خرید آن پا پیش نمی گذارند.

در حال حاضر از ۱۰۰ درصد فرش تولیدی دو رویه دویدوخ بیشتر از ۶۰ درصد آن به علت نبود مشتری در منازل بافندگان دپو شده است، این را ایزانلو می گوید و اضافه می کند: با این وجود هیچ یک از زنان و بافندگان آن بیکار نیستند و مشغول بافت هستند.

ایزانلو می گوید: سالانه حدود ۵۰۰ متر مربع فرش نفیس دو رویه تمام ابریسم دویدوخ در این استان تولید می شود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

فرش دستبافت هریس، آیینه تمام‌نمای اصالت و هنر ایرانی

سنقر، شهر آفتاب‌گردان‌، فرش آهنی و کباب اسمعلی

از خانه خفاش‌ها چه می‌دانیم؟

فردا (۲ مهرماه) روز غار پاک است. غارها از تنوع‌ زیستی منحصربه‌فرد و سفره‌های آب زیرزمینی برخوردار هستند و جاذبه گردشگری مهمی محسوب می‌شوند اما در بهره‌گیری از آن‌ها دقت لازم را باید به عمل آورد تا منجر به تخریب این اکوسیستم ارزشمند نشود.

غارها، حفره‌هایی هستند که به‌طور معمول بر اثـر حـل شـدن سـنگ‌هـا بـا آب و ذوب شـدن یـخ‌هـا ایجـاد می‌شود و بزرگترین و شگفت‌انگیزترین غارها در سنگ‌های آهکی به وجود آمده‌اند. برخـی از غارهـا فقـط یـک حفره کوچک هستند که تنها یک نفر می‌تواند وارد آن شود و برخی هم گذرگاه‌ها و اتاقکهای تـو در تـو دارنـد. غارها ممکن است طولانی و تونل مانند باشند که در یخچال‌ها؛ جایی کـه آب ناشـی از ذوب از ز یـر یـخ‌هـا عبـور می‌کند و یا در نواحی آتشفشانی بر اثر ایجاد شکاف در جویباری از گدازه‌های آن به وجود آمده باشند.

تنوع زیستی منحصر به‌فرد غارها، به عنوان بوم‌سازگانهای کاملا” خاص و وجود حشرات متنوع که نقش اساسی در زنجیره حیات دارند همچنین خفـاش‌هـا بـه عنـوان نگاهبانـان شـبانه طبیعـت بـا نقـش بـی‌بـدیل در گرده‌افشانی و مهمتر از آن وجود خفـاش‌هـای حشـره‌خـوار بـه عنـوان آفـت‌زدای طبیعـی محصـولات کشاورزی و مراتع طبیعی، نقش پر رنگ غارها را به ما یادآوری می‌کند.

غارها منابع عظیمی از سفره های آب زیرزمینی هستند که حفاظت از آن‌ها در دنیای امروز با توجه به کمبود منابع آب شیرین که بسیاری از کشورها به‌ویژه ایران با آن روبروست، امـری حیـاتی اسـت همچنـین از نظـر زمـین‌شناسی تنوع کانی‌شناسی و مطالعه گسل‌ها اهمیت دارد و از جمله موضوعات مورد علاقه زمین‌شناسان هستند.

غارها می‌توانند به عنوان یکی از بهترین جاذبـه‌هـای گردشـگری بـرای کشـورها در صـنعت توریسم نقش قابل توجهی در درآمدزایی ایفا کنند البته رعایت قوانین و مقررات و استانداردهای حفاظتی ومحیط زیستی، شرط اصلی بهره برداری پایدار از این منابع ارزشمند است چرا که غارها جزو ذخـایر طبیعـی هـر کشـوری محسوب می‌شوند و باید مورد حفاظت قرار گیرند بنابراین انجام عملیاتی مانند برقکشـی و اقـدامات اصـلاحی کـه بتوان از غارهای کشور در حوزه گردشگری استفاده کرد، مستلزم انجام بررسی‌های دقیق علمی و کارشناسی و تجهیزات به‌روز و مدرن است چون در غیر این صورت حیات این بـوم‌سـازگان و موجـودات زنـده آن، بـه خطـر می‌افتد.

بر اساس اعلام سازمان حفاظت محیط زیست، به باور برخی ازکارشناسان و غارشناسان به غارهای کشور اهمیـت کافی داده نمـی شـود. آنان معتقدند که توریستی کردن غارها، روش‌های نوینی پیدا کرده و نرده‌کشی، جاده‌سازی، نصب پله و یا سـنگفـرش کردن برای دسترسی به غارها در دنیا منسوخ شده است و باید این پدیده‌های طبیعی، به صورت کاملا بکر و دسـت نخورده، در معرض دید علاقه‌مندان قرار بگیرند اما در ایران ماجرا اینگونه نیست. امروزه غارهای توریستی در دنیا کم نیستند، غـاریخی در آرژانتـین، اسـکوک جـان در اسـلوونی، لمـن در آمریکا، باتو در مالزی، کرم شب تاب در نیوزلند، فلوت نی در چین و غار علـی صـدر در ایـر ان در ایـن گـروه قـرار دارند.

در حوزه گردشگری، داشتن رفتارهای به‌هنجار محیط زیستی بسیار پراهمیت است. متاسفانه برخی از گردشگران، با رعایت نکردن اصول غارنوردی و انداختن زبالـه در داخل غارها باعث می‌شوند که چرخه طبیعی درآن‌ها مختل شود و از آنجا کـه نورآفتـاب بـه داخـل غارهـا راه ندارد، زباله‌ها فاسد می‌شود و رشد انواع قارچ‌ها و باکتری‌ها، حیات جانداران داخل غار را به خطر بینـدازد.

بنـا بر آمـار انجمن غارنوردان ایران، طی چهار سال ۶.۵  تن زباله از حدود ۵۰ غار در کشور خـارج شـده کـه آمـار تکـان دهندهای است. امروزه در دنیا مردم در بازدید از چنین مکان‌هایی از به همراه داشتن انواع خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هـا پرهیز می‌کنند و فقط با تجهیزات مورد نیاز وارد آن‌ها می‌شوند. در کشور ما نیز این رفتارها باید گسترش یابد. حدود سه دهه پیش، کارگروه” غار و غارشناسـی ” در کشـور شـکل گرفـت و اکنـون زیـر نظـر “سـازمان حفاظت محیط زیست” فعالیت می‌کند. ۱۳ سازمان و نهاد مختلف از جمله وزارت نیـرو، کشـور، علـوم تحقیقـات و فناوری، ورزش و جوانان، سـازمان هـا ی حفاظـت محـیط زیسـت، میـراث فرهنگـی ، صـنایع دسـتی و گردشـگری، جغرافیای ارتش، زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، جنگلها مراتـع و آبخیـزداری، انجمـن غـارنوردان ایـران، نماینده ریاست جمهوری و دو سازمان مردم نهاد عضو این کارگروه هستند.

رییس هیات مدیره انجمن غارنوردان ایران، تعداد غارهای شناسایی شـده را ۸۱ غـار اعـلام کـرده و گفتـه است که از این تعداد، ۱۵ غار توریستی شده‌اند اما فقط غـار «علـیصـدر» سـود دهـی دارد و ۱۴ غـار دیگـر ماننـد «قوری قلعه» درکرمانشاه و«کرفتو» در زنجان ، منافع اقتصادی و ارزش افزوده به همراه ندارند. به نظـر او، ایـران بـا توجه به شرایط اقلیمی و توپوگرافی، حتما” غارهای زیادی دارد اما هنوز کار تحقیقـاتی و اکتشـافی دقیقـی در ایـن زمینه صورت نگرفته است و تعداد ۸۱ غار اعلام شده، غارهای شناسنامه‌دار هستند.

به گزارش سازمان حفاظت محیط زیست یکی از مهمترین کارهایی که در مورد غارها مغفـول مانـده، عـدم انجـام ارزشـگذاری محـیط زیسـتی ایـن بومسازگان ارزشمند است و متاسفانه به این دلیل و به دلیل اینکه برآورد قاطعی از تعداد غارهـای کشـور نـداریم نتوانسته‌ایم جایگاه بین‌المللی ایران را از نظر تعداد و کیفیت غارها به دسـت آوریـم  بنـابراین لازم اسـت تمـام تـلاش مسوولان امر به این موضوع معطوف شود تا بتوانیم از ظرفیت‌های اکولوژیک کشور، با برنامه‌ریـزی علمـی و دقیـق بهره‌برداری خردمندانه کنیم.

منبع: ایسنا

مرتبط:

غار نخجیر: سفری در دل تاریخ به اعماق زمین

خفاش‌ها؛ متهمان ردیف اول نابودی غارنگاره‌های تاریخی

اصلاح وضعیت شاهکار مهندسی هخامنشیان

جبهه شمال شرقی صفه «برج سنگی» در میراث جهانی پاسارگاد، اصلاح وضعیت و سامان‌دهی می‌شود. برج سنگی یکی از شاهکارهای مهندسی هخامنشیان به شمار می‌آید.

 برج سنگی بقایای بنای چهارگوش رفیعی است که بر فراز صفه‌ای سه‌پله‌ای قرار گرفته است که درحال حاضر تنها یک دیوار از آن باقی مانده است.

ارتفاع این برج نزدیک به ۱۴ متر و قاعده آن ۲۳.۷ در ۲۷.۷ متر اندازه‌گیری شده است. تنها ورودی بنا در جبهه شمال غربی تعبیه شده و نزدیک به ۵.۷ متر از سطح زمین ارتفاع دارد. دسترسی به اتاق بالای برج از طریق پلکانی سنگی با ۲۹ پله (به نقل از دیوید استروناخ) میسر می‌شده است. به گمان بسیاری، معماری برج سنگی با طراحی خاص و ظرافت ساخت، در شمار شاهکارهای مهندسی هخامنشیان قرار دارد.

سنگ‌های به‌کاررفته در این بنا از گونه سنگ‌های سفید مرمرین است که از معدن کوه سیوند آورده شده‌اند. از سنگ‌های سیاه آهکی هم در پنجره‌های بسته و کور بنا برای تزئین استفاده شده است. فرو رفتگی‌های منظم مستطیل‌شکل در نمای خارجی چهار ضلع برج، دیگر عناصر تزئینی بدنه‌ها هستند که شواهد آن‌ها کماکان باقی است.

پایگاه میراث جهانی پاسارگاد درباره آخرین وضعیت این برج گزارش کرده است: در حال حاضر این بنا بر اثر گذشت زمان، رهاشدگی، تجمع و نفوذ آب باران، حفاری‌های غیرمجاز، سرقت بست‌های فلزی، به یغما رفتن بلوک‌های سنگی، کم‌توجهی به اقدامات حفاظتی و پاره‌ای عوامل دیگر، به شدت آسیب دیده و فقط دیواره ضلع شمال غربی اثر نسبتا پابرجا مانده است. سایر دیوارها و مابقی قسمت‌ها کاملا فرو ریخته و بلوک‌های سنگی درهم‌شکسته، روی هم آوار و در اطراف پراکنده شده‌اند. در نتیجه این اتفاقات، صفه بنا از حالت اولیه خود خارج شده، شکل و شمایل آن بسیار مخدوش شده است.

با هدف خواناسازی نقشه معماری صفه و برطرف کردن آشفتگی‌های موجود، پیش‌تر در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ عملیات ساماندهی در دو جبهه جنوب غربی و شمال غربی بنا به انجام رسید و اینک در مرحله سوم، تمرکز بر اصلاح وضعیت جبهه شمال شرقی صفه است. عملیات ساماندهی این بخش از اثر که از نیمه شهریور ماه امسال آغاز شده مشتمل بر مستندسازی، پاکسازی، قطعه‌یابی، دوباره‌چینی و وصالی است.

آرایش و وصالی بلوک‌های سنگی از هم پاشیده به دو صورت خشکه‌چینی و یا به روش پین‌گذاری (استفاده از مفتول‌های فایبرگلس) و به‌کارگیری رزین انجام می‌شود. نکته حائز اهمیت، به‌دست آمدن شواهد و اطلاعات جدید تاریخی و معماری در حین عملیات ساماندهی است که هر کدام متعاقبا معرفی خواهند شد.

درباره کاربری این برج سنگی نظرات متعددی مطرح است، گروهی آن را مقبره کمبوجیه، پسر و جانشین کوروش می‌دانند. بعضی آن را آتشکده یا نیایشگاه دانسته‌اند و برخی نیز آن را گنج خانه کوروش خوانده‌اند که در آن اسناد و مدارک مهم دولت هخامنشی نگهداری می‌شده است. در این میان البته بیشتر کارشناسان برای این بنا کارکردی آیینی متصور هستند و معتقدند بنای کعبه زرتشت در نقش رستم از روی این اثر الگوبرداری شده است. در دوره اسلامی، برج سنگی را زندان سلیمان می‌نامیده‌اند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

مکتب هخامنشیان ؛ نخستین نظام علمی

یخچال‌های تاریخی تبریز

تبریز، شهری به قدمت تاریخ و دارای آثار باستانی منحصر به فردی هست، هر چند زمین لرزه های ویرانگر در طول تاریخ بخش عمده ای از آثار تاریخی منطقه را از بین برده است اما هنوز هم نشانه‌هایی از گذشته تبریز پیر، سرپا مانده که تاریخ این دیار کهن را به نسل جدید انتقال می‌دهند، یخچال‌های تاریخی از جمله بناهای تاریخی باشکوهی هستند که تاریخ، معماری و روزگار ساده و بی‌‎آلایش زندگی مردمان گذشته را به نمایش می‌گذارند.

یخچال‌های تاریخی که به دست انسان ساخته شده‌اند، در ایرانِ قدیم بسیار رایج بوده و آن زمان که دسترسی به برق و فناوری‌های امروزی نبود، از این یخچال‌ها استفاده می‌شد. در تاریخ نیز بیشتر این نوع بناها را با نام «یخچال» می‌شناسند. تاریخچه‌ی این نوع معماری در ایران، به قرن چهارم پیش از میلاد برمی‌گردد.

در گذشته و معماری قدیم برای تولید و نگهداری یخ، روش‌های گوناگونی وجود داشت که یکی از این روش‌ها، ساخت یخچال‌های آجری بوده که در مناطق سردسیر مثل تبریز عمدتا در زیر زمین با دیوارهای سنگی و طاق آجری ساخته می‌شد، در این یخچال‌ها در فصل سرما یخ‌های تولیدی ذخیره شده، سپس در فصل‌های گرما استفاده می‌شد.

طراحی طاق گنبد، دیوارهای سنگی و روزنه های یخچال به گونه‌ای انجام می‌شد که همواره داخل ساختمان سرد بود و یخ‌های ذخیره شده آب نمی‌شد. در شهر تبریز نیز بیش از ده سازه یخچال تاریخی وجود دارد که امروزه دیگر به عنوان یخچال به کار گرفته نمی‌شوند؛ که به چند نمونه از آنها اشاره می‌کنیم:

یخچال قائم مقام

یخچال قائم مقام، یکی از یخچال‌های‌ تاریخی تبریز است که گفته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین یخچال‌های ایران باشد، به طوری‌که مساحت آن بیش ۲۰۰ متر مربع بوده و اخیرا کاربری آن تغییر یافته است. این یخچال در محله‌ی ششگلان یکی از محله‌های قدیمی تبریز، واقع شده و قدمت آن به دوره‌ی والی گری عباس میرزا، یعنی حدود ۲۲۰ سال پیش می‌رسد و بنای آن منسوب به تاج ماه بیگم، خواهر ناتنی قائم مقام است؛ این یخچال تاریخی و طبیعی در ۱۱ متری زیر زمین واقع شده و دسترسی به آن از طریق پله امکان‌پذیر است.

 

blank
یخچال بیلانکوه:
یخچال بیلانکوه، یکی از یخچال‌های تاریخی تبریز است که در ۲۸ اسفندماه سال ۱۳۸۵ با شماره‌ی ۱۸۶۸۷ به ثبت آثار ملی ایران رسیده و قدمت بنای این یخچال تاریخی به دوران قاجار می‌رسد. یخچال بیلانکوه در خیابان بیلانکوه چهارراه عباسی واقع شده و در واقع بخشی از مجموعه‌ی کلانتر باغمیشه قدیمی به حساب می‌آید.

blank

یک تاریخ پژوه تبریزی در خصوص یخچال‌های تبریز اظهار کرد: یخچال‌های تبریز با استفاده از طاق‌های ضربی آجر و سنگ چینی پایه‌های بنا در زیرزمین ساخته شده‌اند که کار تهیه و نگهداری از یخ را در طول سال را بر عهده داشتند.

 

کریم میمنت نژاد ادامه داد: شاردن، سیاح فرانسوی بود که برای مدتی در دوران صفویه در ایران سکونت می‌کرد لذا توضیحات مفصلی را در رابطه با تولید یخ و ساخت یخچال توسط ایرانیان ارائه داده است.

blank

وی در خصوص یخچال‌های تبریز افزود: در گذشته در هر محله و میادین، یک یخچال وجود داشت که امروزه تعدادی از آنها باقی مانده، اما برخی از همین یخچال‌ها بنا به دلایلی از بین رفته‌اند؛ وجود یخچال‌ها در زیر زمین موجب شده است تا از حوادثی چون زلزله مصون مانده و آسیب نبینند.

 

وی خاطرنشان کرد: عمده یخچال‌های تبریز از لحاظ معماری به شکل تونلی و دارای فضای مستطیلی با یک سقف طاقی هستند، اما نمونه خاصی هم ازین یخچال ها در محله ویجویه قرار دارد که به شکل گنبدی است و دریچه و دیواره‌های بسیار قطور آن، به عنوان عایق حرارتی و برودتی عمل می‌کند.

میمنت‌نژاد یادآور شد: بر اساس نقشه دارالسلطنه که تاریخ ۱۲۹۷ قمری ترسیم شده است، یکی از یخچال‌های تبریز، یخچال صادقیه هست که جز مواریث میرزا صادق خان صدرالدین، وزیر دوران صفوی است و در مهرانه‌رود، کنار مدرسه‌ی صادقیه واقع شده که قسمتی از آن تخریب شده بود، اما به همت شهرداری تبریز، بازسازی شد و در حال حاضر خالی از کاربری است و هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شود.

وی با اشاره به بازسازی یخچال قائم مقام، گفت: یخچال قائم مقام در خیابان ششگلان واقع شده که متعلق به میرزا موسی قائم مقام فراهانی، برادر میرزا ابوالقاسم، صدراعظم ایران است و در حال حاضر مرمت شده؛ قبلا غذاخوری بود، اما الان تعطیل است.

وی در رابطه با یخچال‌های دیگر شهر ادامه داد: یخچالی در خیابان فلسطین و ملل متحد واقع شده که جزو آثار صفویه بود و به دلیل نبود مراقبت و نگهداری، فرو ریخت. در محله ورجی باشی، روبروی مسجد میلی، یخچالی به شکل گنبدی و مقرنس کاری وجود دارد که بسیار زیبا است. همچنین  یخچالی نیز در بیلانکوه است که نصف آن سالم و نصف آن خراب شده و به مزبله تبدیل شده است.

وی افزود: یخچال میرزا مهدی در خیابان فلسطین واقع شده که اکنون ساختمان اداری آبیاری جایگزین آن شده است و در سامان میدانی نیز قانلی یخچال وجود دارد که به دلیل خفه شدن کودکی در آن، قانلی(خونین) می‌گویند، اما در حال حاضر فقط خرابه‌های آن باقی‌ می‌ماند.

میمنت‌نژاد به یخچال‌های له له بیگ واقع در روبروی تربیت در کوی یوشاری و همچنین یخچالی در بارون آواک اشاره کرده و گفت: یخچالی در جنب درب سرخاب، کوچه اسلامیه وجود دارد که اکنون در روی آن، بنای مسکونی ساخته شده، همچنین یخچال میرزا رضی در قاری کورپوسی، کوچه چاپارباشی و یخچال حاج میرزا موسی خان در خیابان ثقه الاسلام، کوچه شهید سرندی از جمله یخچال‌های تاریخی تبریز هستند که در زیر زمین محبوس شده‌اند و همچنین یک یخچال نیز در میدان منصور بود که احتمالا از بین رفته است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

یخچال میبد _یادگارهای یزد

دالان یخی در دل یخچال طبیعی

جهله، بازمانده سفالگری جنوب ایران