قم، شهر بیهمتای ایرانزمین
تنقلات و خوردنی ها در سفر به شیراز
بهترین مکان های تفریحی شبانه در تهران کجاست؟
رخی از افراد هستند که از شب نشینی لذت می برند، برخی دیگر به دلیل مشغله های کاری که در صبح دارند، شب را برای گشت و گذار ترجیح می دهند. اما آیا می دانید که بهترین مکان های تفریحی شبانه در تهران کجاست؟ اگر دوست دارید که با این مکان های جذاب آشنا شوید، در ادامه مطلب همراهمان باشید.
بام تهران
بام تهران در شب بام تهران در انتهای خیابان ولنجک واقع شده و در آن مکان شهر تهران زیر پای شماست و شما می توانید در آب و هوایی کوهستانی پیاده روی لذت بخشی را تجربه کنید. در این مکان امکاناتی مثل رستوران، سورتمه، تله کابین و… وجود دارد. بام تهران دارای پارکینگ است که برای رسیدن به بالا مینی بوس های برقی نیز موجود است.
دریاچه چیتگر
دریاچه چیتگر دریاچه چیتگر بزرگترین دریاچه ی مصنوعی کشور است که در شب به دلیل انعکاس نور ساختمان های مسکونی اطراف بسیار دیدنی تر می شود. در این مکان زیبا برای چند ساعت می توان از دل ترافیک و شلوغی های شهر فاصله گرفت. در این دریاچه امکانات تفریحی ای از قبیل پیست پرش در آسمان، سافاری وحشت، چرخ و فلک،سینمای هرم هیجان، ماشین برقی، پیست دوچرخه سواری و قایق سواری در دریاچه وجود دارد.
پل طبیعت
پل طبیعت این پل دو پارک طالقانی و آب و آتش را به هم متصل می کند و بر روی بزرگراه مدرس واقع شده است. این پل از سال ۱۳۹۳ به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری استان تهران محسوب می شود. شما می توانید از پیاده روی بر روی این پل بدون مزاحمت اتومبیل ها لذت ببرید. در این مسیر رستوران ها و کافی شاپ های زیادی موجود است که فود کورت راه چوبی از معروف ترین آن ها است.
میدان تجریش
میدان تجریش از گذشتههای خیلی دور، از جمله تفرجگاهها و مناطق خوش آب و هوای تهران بوده است. امروز، تجربش یکی از شلوغترین و پر رفت و آمدترین میادین شهر به شمار میآید و با آنکه نشان چندانی از تجریش قدیم ندارد، اما همچنان بهعنوان مقصدی برای شبگردی و مرکزی برای خورد و خوراک شناخته میشود.
از مهمترین ویژگیهای این میدان، تعدد خیابانهایی است که از آن منشعب میشود و هر یک فضای گشت زنی شبانه خاص خود را دارد. در میدان تجریش، مهمترین مرکز تجمع از سالها پیش امامزادهصالح، بازار و تکیه تجریش که به تکیه بالا معروف است، بودهاند. مجموعه بازارچه تجریش در دو زمان، شبهای بسیار دیدنی دارد و به تنهایی به شکل جاذبهای در میآید که تقریبا هرتهرانی از آن تجربهای دارد: شبهای آخرسال و شبهای ماه رمضان.
دربند
دربند که یکی از مناطق خنک گردشگری است از دهکده های قدیمی شمیران محسوب می شود. دربند در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و در این مکان شما می توانید از هوای آلوده ی پایتخت برای چند ساعت دور بمانید. دربند دارای تعداد زیادی رستوران است و شما می توانید برای صرف شام در هوایی خوب و مکانی زیبا به این رستوران ها بروید.
خیابان سی تیر
خیابان سی تیر خیابان سی تیر جزو مناطق قدیمی تهران است و دارای ساختمان های قدیمی است. موزه آبگینه، موزه ایران باستان، مدرسه و آتشکده زرتشتی فیروز بهرام و… از مناطق گردشگری و دیدنی این خیابان است. این خیابان با وجود این که جزو مناطق قدیمی تهران است ولی امروزه با ترکیب غذا و هنر با یکدیگر به روز شده و جزو مناطق دیدنی تهران در شب است. ویژگی اصلی این مکان غذاهای خیابانی آن است که با شنیدن موسیقی دل نشین خیابانی همراه است.
پارک آب و آتش
این پارک که در خیابان آفریقا واقع شده است و در شب به دلیل سکوت آرامش بخشی که بر آن حاکم است دیدنی تر می شود. این پارک دارای چهار برج آتش، پل ابریشم، لانه ی کبوتر، فانوس دریایی، آبنما و مسر کالسکه رانی است که باعث متفاوت تر شدن این پارک نسبت به پارک های دیگر شده است.
باغ ایرانی
اگر به دنبال مکانی خلوت و بیسرصدا در اطراف شهر میگردید، باغ ایرانی در ده ونک بهترین انتخاب خواهد بود. این باغ بخصوص در فصل پاییز فضای خیرهکنندهای دارد. اگر تنها یکبار سری به این باغ زیبا بزنید حتما عاشقش خواهید شد و برنامههای بیشتری برای بازدید از آن خواهید داشت. در باغ ایرانی برخلاف دربند و درکه تعداد زیادی رستوران و یا کافه به چشم نمیخورد و اکثر فضای این مکان را درختان، گلها و مسیرهای پیادهروی زیبا تشکیل دادهاند.
شما میتوانید همه روزه از ساعت ۷ صبح تا ۱۲ شب به این باغ مراجعه کرده و از زیباییهایش لذت ببرید. در باغ ایرانی آلاچیقهایی تعبیه شده که در اختیار گردشگران قرار میگیرد و مکانی عالی برای خانوادهها به شمار میآید. این باغ همانطورکه از نامش پیداست در سبک باغهای ایرانی طراحی شده و میتوان آنرا با باغ شازده در کرمان و باغ دلگشا در شهر شیراز مقایسه کرد. وجود نورپردازیهای جذاب و چندین فواره در باغ ایرانی باعث شده که این مکان یکی از جاهای دیدنی تهران در شب باشد.
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان
روزگار غریب قلعه باوند
بناهای تاریخی به جای مانده از دورههای مختلف در نقاط مازندران خودنمایی میکنند که میتوانند ظرفیتهای مهمی برای گردشگری باشند، اما بسیاری از همین بناها در معرض بیتوجهی و تخریب قرار دارند؛ تخریبهایی که هم به علت بیتوجهی در مدیریت رخ میدهند و هم به دلیل سوءرفتارهای افراد.
یکی از این بناهای تاریخی که مورد بیمهری متولیان و مردم قرار گرفته، قلعه باوند معروف به «قلعه شروین باوند» در منطقه سرخآباد سوادکوه و در مجاورت محور مواصلاتی تهران-شمال است. این بنا به شکل مهره رخ شطرنج در کنار جاده پرتردد خودنمایی میکند. اگرچه این اثر سال ۱۳۸۳ به ثبت ملی رسید ولی به عنوان یک اثر تاریخی ثبت شده رسیدگی لازم به آن نشده است. این قلعه را از این جهت «قلعه شروین باوند» مینامند که به علت زلزله اوایل دهه ۳۰ در سوادکوه دچار آسیبهای فراوان شد و فردی به نام پروفسور «شروین باوند» آن را مرمت کرد. اکنون این مهره رخ تاریخی در گوشهای، غبار زمان را به خود میبیند و روی دیوارهای داخل و بیرون آن پر از یادگاریهای آزاردهنده است.
- زخم یادگاریها
یک کارشناس میراث فرهنگی درباره این بنای تاریخی به همشهری گفت: این قلعه کنگرهای مربوط به دوره ساسانی است که کاربرد نظامی داشته و در طول تاریخ مورد بازسازی و بارها مورد مرمت قرار گرفت. از اینکه در دوره ساسانی نام قلعه چه بوده، سند تاریخی در دست نیست ولی از آنجا که توسط پروفسور «شروین باوند» مرمت شد، به قلعه شروین باوند شهره شده و قلعه را به این نام میشناسند.
«مجید اسلامی» ضمن گلایه از دیوارنویسیهای مردم در دیوارههای داخلی و خارجی این قلعه، اظهار کرد: در سالهای اخیر این بنا توسط اداره میراث فرهنگی مرمت شد، اما متاسفانه برخی افراد دیوارهای این قلعه را محلی برای ثبت یادگاری و تبلیغات خود کردهاند و نمای نامناسبی ایجاد کردهاند که در خور این اثر تاریخی نیست و جای تاسف دارد.
- قلعه بیشناسنامه
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری سوادکوه هم در مورد قدمت تاریخی این اثر گفت: قلعه شروین باوند ابتدای ورودی سرخآباد قرار دارد. این اثر در سال ۱۳۸۳ با شماره ۱۱۵۳۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و پس از بازسازی چندین دوره مرمت شد. «محمد حمزهنژاد» با ابراز تاسف نسبت به دیوارنویسیها و تبلیغات روی دیوارههای این قلعه افزود: عدهای دیوارهای این قلعه را به محلی برای نوشتن یادگاری و تبلیغات خود تبدیل کردهاند. متاسفانه ما هم نتوانستیم یک تابلوی شناسایی در محل قرار دهیم تا از نوشتن تبلیغات روی آن جلوگیری شود. در هر صورت این قلعه در اختیار میراث فرهنگی است و متولی دارد.
- از سرگیری مرمت
وی از احیای دوباره این قلعه توسط میراث فرهنگی خبر داد و گفت: از بنا بازدید کردیم و تایید میکنیم که وضعیت نامناسبی دارد. برنامهریزیهایی انجام دادیم که با نظر کارشناس، قلعه را دوباره مرمت کنیم تا از وضعیت کنونی خارج شود. رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری سوادکوه افزود: سوادکوه منطقه ورودی استان و شهرستان است. به همین دلیل در آن برجهای دیدبانی که بیشتر آنها کاربرد نظامی داشتند وجود دارد که باید ساماندهی شوند. اگرچه «شروین باوند» احیاکننده این قلعه بود، ولی طبق نظر کارشناسان ثبت و باستانشناسان بر اساس معماری، شکل، شناخت باستانشناسی و کاربرد نظامی مربوط به دوره ساسانی است.
حمزهنژاد در پاسخ به این پرسش که آیا این قلعه را به عنوان یک ظرفیت در توسعه گردشگری شهرستان میتوان مورد استفاده قرار داد، گفت: ما در شهرستان تلفیقی از میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری داریم. به لحاظ تاریخی یا میراثی بخش اعظم گردشگری به سمت اسپهبد خورشید، قلعه کنگلو، برج لاجیم و قلعه باوند است. یعنی جاذبههای گردشگری شهرستان هستند، اما ظرفیت گردشگری باید برای آنها تعریف شود. در گردشگری برای ایجاد، تاسیس و تکمیل تابع ضوابط هستیم. در حال حاضر این اثر به عنوان اثر میراثی ما مورد توجه است.
- نیاز به ایدههای خلاقانه
این مسئول تصریح کرد: وظیفه اداری ما حفظ، مرمت و احیای قلعه است ولی باید ایدههای خلاقانه وجود داشته باشد تا بتوانیم از فضای موجود در حوزه گردشگری بهره ببریم. باید مطلع شویم که شرایط و ضوابط به ما اجازه این کار را میدهد یا خیر. کل آثار شهرستان چه ثبت شده و چه آنهایی که در شرف ثبت هستند، برایمان ارزشمند و قابل پیگیری هستند. حمزهنژاد با بیان اینکه برای تبدیل قابلیتهای استان به جاذبه باید معرفی لازم انجام شود، گفت: به کمک فضای مجازی و صفحات اینترنتی همه جاذبهها و قابلیتها را معرفی میکنیم. اقدام دیگر تعریف اپلیکیشن است تا فردی که وارد شهرستان میشود بتواند با تمام جاذبهها و اقامتگاهها آشنا شود.
- تبادل نظر با شورا و دهیار منطقه
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری سوادکوه با بیان اینکه تلاش برای تغییر چهره شهرستان از لحاظ گردشگری در حال انجام است، اظهار کرد: از آنجا که قلعه باوند در سرخآباد قرار دارد، باید در نشستی با شورا و دهیار این منطقه و تبادل نظر ببینیم چطور میتوان از این قلعه برای گردشگری بهره برد. نامهنگاریهایی انجام شده تا در شهرستان اتفاقات خوبی بیفتد و به لحاظ گردشگری تغییر کند.
منبع:همشهری
حمام نوبر؛ نمونهای از معماری هنرمندانه دوره قاجار
حمام نوبر نمونهای از معماری هنرمندانه دوره قاجاریه است که خوشبختانه از گزند حوادث طبیعی و تاریخی در امان مانده و اکنون به یکی از دیدنیهای محبوب گردشگران و حتی دانشجویان رشته معماری تبدیل شده است. این حمام تاریخی یکی از جاذبههای گردشگری شهر تبریز به حساب میآید که از دوران قاجاریه به یادگار مانده است. پیش از این با نام حمام وزیر شناخته میشد، پس از مرمت بهعنوان اولین سفرخانه سنتی تبریز آغاز به کار کرد.
معماری عامالمنفعه
در دوره ایلخانی همانند سایر فعالیتهای معماری عامالمنفعه حمامهای بسیاری در تبریز و سایر شهرهای اطراف آن ساخته شد، اما ساختمان بسیاری از این حمامها بهدلیل رطوبت و گرمای زیاد، زلزله و حوادث تاریخی این شهر در دورههای مختلف ویران شدند. پیشتر و در دوره ایلخانی حمامها بیشتر در کنار کاروانسراها و در اطراف دروازه شهر قرار داشتند. پس از وقوع زلزله ویرانگر سال ۱۱۹۴ هجری قمری و تخریب اغلب بناهای اصلی، باروی جدیدی در اطراف تبریز ساخته شده که بنا به اسناد تاریخی بین ۸ تا ۱۲ دروازه داشته و به احتمال بسیار زیاد حمامها نیز به روش قبلی در نزدیکی دروازههای تبریز ساخته شدند.
حمامی با قدمت ۱۴۰ ساله
از اینرو، قدمت حمامهای قدیمی در تبریز به دوران قاجار و پس از آن میرسد که حمام نوبر نیز یکی از این نمونههای تاریخی بر جای مانده است. طبق اطلاعات به دست آمده از نقشهها و اسناد قدیمی این حمام قدمتی ۱۴۰ ساله دارد. در نقشه شهر تبریز که پیش از سال ۱۲۴۳ هجری قمری تهیه شده، محل این حمام در نزدیکی دروازه نوبر مشخص شده و در نقشه دارالسلطنه تبریز، از معتبرترین نقشههای این شهر و متعلق به ۱۲۹۷ هجری قمری، این بنا با نام حمام وزیر ثبت شده است. بعدها به تدریج با توسعه تبریز و تخریب دروازه قدیمی، بنای حمام نوبر در مرکز شهر قرار گرفته و سازنده این حمام معماری به نام بالاکاظم از اهالی قرهآغاج است.
بینظیرترین نمونههای معماری ایرانی
حمام نوبر که بهعنوان یکی از بینظیرترین نمونههای معماری ایرانی با ۶۹۶ مترمربع زیربنا در ناحیه مرکزی شهر تبریز و در تقاطع خیابانهای امام خمینی و تربیت، روبروی کاخ شهرداری تبریز، واقع شده و این بنا در آذر ماه ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است. این حمام دارای دو بخش اصلی سربینه و گرمخانه بوده که سربینه یا رختکن حمام فضایی بزرگ با قاعده هشت ضلعی میباشد که بخش میانی آن طاقبندی شده و گنبد روی هشت ستون سنگی استوار گردیده است. علاوه بر این، حوضی هشت گوشه نیز در وسط این بخش قرار دارد که گرداگرد آن با سکوهایی احاطه شده است.
سرستونهای سنگی مقرنسکاری شده
بخش گرمخانه نیز دارای طاق و گنبد بزرگی است که بههمراه ستونها و سرستونهای سنگی مقرنسکاری شده سربینه و اجرای کاربندی و ترکیب آجر و کاشی و پوشش معقلی مناسب حمام و همچنین کتیبههای مصور زیبای ورودی جلوه خاصی به این بنای تاریخی بخشیدهاند. سالن اصلی حمام دارای چهار پایه سنگی در مرکز سالن است و ستونی بزرگ بخش مرکزی را میپوشاند. میاندر این حمام، با قاعدهای مستطیل شکل، با تغییر زاویه حرکت از سربینه به گرم خانه وصل میشود. گرمخانه نیز در میانه فضایی با قاعده مربع با چهارستون هشت وجهی دارد. بر گرداگرد این بخش دیگر فضاهای گرمخانه قرار دارد که به سبب بازسازیهای دوره اخیر، صورت اصیل آنها به درستی مشخص نیست. به احتمال زیاد ضلع شمالی گرمخانه محل خزینهها بوده است.
دو ورودی از خیابانهای مجاور
امروزه تون حمام در پشت این قسمت باقی است. بنای حمام دارای دو ورودی از خیابانهای مجاور است. ورودی اصلی به دالانی طویل گشوده میشود. این دالان به یک مغازه و در انتها به سربینه حمام منتهی و ورودی دوم مسیری پلکانی دارد و مانند ورودی اصلی، تنها به حمام اختصاص ندارد و به مغازه و قهوهخانهای راه پیدا میکند. دو راه ورودی حمام در دو سوی سربینه واقع است. این ورودیها و درگاه ورودی به میاندر، چنان در سه گوشه سربینه قرار گرفتهاند که مسیرهای ورود و خروج صورتی منظم و مشخص داشته باشند. از جمله مصالح به کار رفته در بنای حمام میتوان به آجر، ملات و گچ در جرزها و سقفها و سنگ تراش خورده در ستونها، کفها و آزارهها اشاره کرد.
اولین و بزرگترین سفرهخانه سنتی
این بنای زیبا و قدیمی گرچه پیشتر با کاربری حمام مورد استفاده قرار میگرفت، اما در سالهای گذشته بهدلیل موقعیت مکانی و رطوبت موجود دچار آسیبهای فراوانی شده و چندین بار از سوی میراث فرهنگی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. این اثر تاریخی برجسته در قالب طرح پردیسان ضمن حفظ قالب و بدون هیچ دخل و تصرفی تغییر کاربری داده و به سفرهخانه سنتی تبدیل شده است. در واقع، حمام نوبر، اولین و بزرگترین سفرهخانه سنتی شهر تبریز محسوب میشود که در رده آثار ملی ایران نیز ثبت شده است. علاه بر این، به منظور استفاده بهینه از تمام فضای این بنا، فضای پشتبام نیز به چایخانه و اجرای مراسم پردهخوانی و نقالی اختصاص یافته است.
منبع:توریسم پرس
کوه عروس و داماد
استان گیلان با داشتن طبیعتی بکر و آب و هوایی معتدل همواره یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری و توریستی در ایران محسوب میشود. یکی از این جاذبه ها اشکورات میباشد که علاوه بر طبیعت بی نظیر و منحصر به فرد دارای آثار باستانی و تاریخی است. که از این آثار شگفت انگیز آن کوه عروس و داماد میتوان نام برد..
اشکورات یکی از مناطق کوهستانی استان گیلان می باشد که در امتداد سلسله کوه های البرز قرار دارد. و از جنوبی ترین نقطه شهرستان رودسر آغاز تا جنوبی ترین نقطه شهرستان رامسر ادامه دارد. اشکورات از جنوب به قزوین، از مغرب به املش و رودبار الموت، از شرق به بخش کوهستانی شهرستان رامسر- تنکابن و از شمال به دامنه های کوهستانی رحیم آباد و رامسر محدود است و دارای جاذبههای دیدنی فراوانی است که از جملهی آن میتوان به تالاب صمدآباد، غار واردار در روستای دلیجان، دارگردان رجه، تونل روستای یازن، کوه عروس و داماد، منطقهی آسمانرود در نزدیکی روستای مایستان و … اشاره کرد. همچنین جادهی اشکور به قزوین نیز یکی دیگر از دیدنیهای معروف اشکور است.
کوه عروس و داماد یکی از عجایب اشکورات است که در روستای زیاز واقع شده است. این روستا با روستاهای آغربن کندسر، گرمابدشت، دیورود و سجیران همسایه بوده و در ۲۶ کیلومتری بخش رحیم آباد و ۴۱ کیلومتری جنوب غربی شهرستان رودسر واقع شده است.
در شمال منطقه سی پل، کوه سنگی با شیب بسیار تند واقع شده است که در بالاترین نقطه آن دو مجسمه سنگی به شکل عروس و داماد قرار داردو به واسطه اینکه در بین کوههای دیگر اشکور از زیبایی و شکوه خاصی برخوردار است، نظر هر بینندهای را به خود جلب نموده .
منطقهی اشکورات دارای آب و هوایی سرد و پر برف در فصول پاییز و زمستان و نیز دارای تابستانی خنک و ملایم است. با داشتن چنین اقلیمی جمعیت ساکن در اشکورات در طی فصول زمستان و پاییز در کمترین حالت خود قرار داشته و دارای بیشترین میزان جمعیت در فصول بهار و تابستان است. بنابراین اگر قصد سفر به این منطقهی بکر و چشمنواز را دارید، بهترین فصول برای رفتن به آنجا فصول بهار و تابستان است.
منبع:توریسم پرس
سفر به دل سیبری: در جستجوی آداب و سنن ساکنان
کشف سیبری هدف برنامه Follow Up, Siberia است که شرکت روسی «نورنیکل» در آستانه برگزاری مسابقات زمستانی دانشجویان ۲۰۱۹ آن را تهیه کرده است.
در این برنامه گردشگران از ملیتهای مختلف میتوانند با سفر به سیبری جاذبههای گردشگری ناشناخته این سرزمین گسترده در بخش آسیایی روسیه را کشف کنند.
دوربین این برنامه در این قسمت به شهر چیتا میرود پایتخت منطقه ترانسبیکال در شرق روسیه. این شهر یکی از بزرگ ترین شهرهای شرق سیبری محسوب می شود. خط راه آهن معروف ترانس-سیبری که دو قاره اروپا و آسیا را به هم متصل می کند از این شهر می گذرد. چیتا به خاطر موقعیت جغرافیایی اش، همیشه محل به هم رسیدن فرهنگها بوده است.
ناحیه ترانسبیکال در آن واحد دارای مرز مشترک با دو کشور چین و مغولستان است. این مطلب تنوع فرهنگی در این منطقه را به طور عمده ای توضیح میدهد. در شهر چیتا شما می توانید قدیمی ترین کلیسای چوبی در شرق دور روسیه را بیابید: کلیسای مشهور دسمبریست.
همینطور می توانید یکی از بزرگترین معابد بودایی را در روسیه به نام آگینسکی داستان پیدا کنید. بودیسم در ترانسبیکال توسط مغولها و کشیشان بودایی تبتی در قرن ۱۶ و ۱۷ به این منطقه آورده شد. از آن زمان تا کنون، این مذهب قویا در بین مردمان محلی و به خصوص بوریاتی ها ریشه دوانده است.
سیدیپ لاما یک کشیش بودایی ساکن منطقه در این باره می گوید: «معبد آگینسکی داستان تمام آداب و سنن مردم بوریات را جذب کرده است. این ادامه فرهنگ ماست و ما به آن افتخار می کنیم.»
در گذشته برای اینکه می توانستید از آب و هوای سخت جان به در ببرید نیاز داشتید که شکارچی خوبی باشید. امروز این نیاز از بین رفته است اما تیراندازی هنوز درجه منزلت بالای خود را در میان مردمان ترانسبیکال حفظ کرده است. بوریات ها با احترام از ماهرترین و دقیق ترین تیراندازها یاد می کنند. در میان این تیراندازها، الکساندر دامبائف، کماندار قهرمان روسیه و قهرمان اروپا قرار دارد.
چنان که او میگوید: «تیراندازی در خون بوریات هاست. وقتی پشت یک کمان یک صف میشویم روح اجدادمان ما را کمک میکند.»
فن آوری های نوین در سیبری
سیبری سرزمین سنت هاست. اما در قرن ۲۱ این منطقه دورافتاده با چالش های جدیدی روبرو شده است و نیاز به توسعه فن آوری های نو دارد. اوژن مزنینا، پایه گذار یک مدرسه آموزشی زبلاب ویژه کودکان در شهر چیتا است. در مدرسه او کودکان از سن ۶ سال به بالا می توانند مهارت های ابتدایی درباره مهندسی و روباتیک را بیاموزند.
او در این باره می گوید: «امروزه موقعیت جعفرافیایی سیبری دیگر مانعی برای پیشرفت تفکر فنی و فن آوری های مدرن نیست.»
منطقه ترانسبیکال منطقه ای غنی به لحاظ منابع طبیعی است. جایی که ناحیه باشکوه تایگای سیبری به جلگه های بی انتها میرسد. اما این همه داستان نیست.
در چیتا یکی از نقاطی قرار دارد که اصطلاحا به آن سرچشمههای جهان می گویند. چرا که دقیقا در این ناحیه ترانسبیکال است که حوضه سه رود بزرگ آمور، لنا و ینیسی از آن منشا می گیرند. آب های این رودخانه ها از اینجا جاری می شوند و هزاران کیلومتر آن طرف تر به اقیانوس آرام و اقیانوس منجمد شمالی می ریزند.
آنیک کولیچ، یک بلاگر اهل کرواسی می گوید: «فکر می کنم مردم سیبری مهربان هستند. آنها به فرهنگ های مختلف علاقه دارند.»
درست کردن غذای محلی بوز یکی دیگر از جاذبه ها برای گردشگران است. غذایی مورد علاقه کوچ نشینان جلگه که طبق یک دستور غذایی خاص حاضر می شود.
در پایان دوربین برنامه به سالن تئاتری در شهر چیتا می رود. جایی که داستانی آنتوان چخوف به نمایش درمی آید. او زمانی در یادداشتهایش به هنگام عبور از سیبری نوشته بود:
«زمانی که هنوز به دریاچه بایکال نرسیده اید احساس نثر می کنید. تنها وقتی که دریاچه بایکال را پشت سر می گذارید شاعرانگی آغاز می شود.»
منبع:یورو نیوز
سفر به باتومی، از بندرهای گرجستان در دریای سیاه
باتومی یکی از شهرهای مهم گرجستان در کرانه شرقی دریای سیاه واقع شده و در فصل تابستان پذیرای جهانگرادان بسیاری است که در پی مکانی مناسب برای گذراندن تعطیلات خود هستند.
گردش کردن در شهرباتومی یا مرکز آجاریا، (جمهوری خودمختار جنوب غربی گرجستان) جذابیت خاص خودش را دارد. هتل های مجلل، بارها و رستورانهای بزرگ، مجسمه های مدرن و فواره ها و زمین بازی، همه جای شهر به چشم می خورند.
رزی زویدزه، یکی از برگزارکنندگان موسیقی در شهر باتومی گوید: «مردم باتومی را انتخاب می کنند چون شهر عشق است… دریا رنگ آبی دلنشینی به این شهر سفید و طلایی اضافه می کند. باتومی شهر بیداری است.»
طبیعت آجاریا در گرجستان بی نظیر است. سواحل گرم در کنار قله های پوشیده از برف و گونه های گیاهی و جانوری متعدد است.
باغ گیاه شناسی باتومی، یکی از مکانهای مناسب برای لذت بردن از طبیعت و آرامش است. مارینا تاراشویلی، مسئول این باغ می گوید: «ما همه گیاهان دنیا را اینجا داریم. بعضی از آنها را هیچ جای دیگر در نیمکره شمالی پیدا نخواهید کرد. هوا همیشه اینجا خوب است. اینجا در کنار دریای سیاه، نصف سال تابستان است. حتی در فصل پاییز هم گلهای عجیب غریب متنوعی شکوفه می دهند.»
با غروب آفتاب، زندگی شبانه در باتومی آغاز می شود و دیسکوتک ها، کازینوها و رستورانها خود را برای پذیرایی از مشتریان آماده می کنند.
غذاهای گرجی، طعم ویژه ای دارند. اکثر آنها ترکیبی هستند از سبزیجات تازه با گردو و ادویه. غذاهای گوشتی اغلب کبابی هستند و همراه سس تند، پنیر شور و شراب محلی سرو می شوند.
ایرو مامولادزه، صاحب یک رستوران محلی می گوید: د«غذای خوب خوردن در بین گرجی ها اهمیت زیادی دارد. اولین کاری که هنگام ملاقات یک دوست انجام می دهید دعوت کردن او سر سفره است.»
یکی از خوراکی های مخصوص اینجا «خاچاپوری» نام دارد است، نان تنوری پر شده از پنیر با طعمی دلپذیر و فراموش نشدنی.
ایرو مامولادزه بیشتر توضیح می دهد: «خاچاپوری غذای محلی همه مناطق گرجستان است اما خاچاپوری اینجا چیز دیگری است. شکل قایق است برای اینکه ما کنار دریا زندگی می کنیم. سرش هم باز است و پنیرها بهتر پخته می شود. تازه ما تخم مرغ هم به آن اضافه می کنیم.»
بلوار باتومی شب ها مملو از جوانان و زوج هایی می شود که خود را برای رقص، شادی و رفتن به کافه و رستوران آماده می کنند؛ بعضی وقتها تنها، بعضی وقتها هم گروهی و با دوستان.
جزیره ایشیگاکی و افسون آبسنگهای مرجانی کبود
جزیره «ایشیگاکی» یا ایشیگاکیجیما در ژاپن به ساحل درخشان و آب بسیار شفاف و تمیزش شناخته شده است. در این مکان مثل هر ساحل دیگر میتوان غواصی در عمق کم، شنا و شیرجه انجام داد؛ اما مهمترین خاصیت این جزیره و آبهای اطراف آن آبسنگهای مرجانی است.
«آبسنگهای مرجانی کبود» یکی از خصوصیات ویژه این جزیره است. شاخصهای که حالتی جادویی به این مکان میدهد و گردشگران بسیاری را از سراسر جهان به خود جذب میکند. زیر سطح آب نیز، انبوهی از ماهیهای اعجاب انگیز و زیبا وجود دارد که غواصی در عمق کم را برای گردشگران جالب و هیجانانگیز میکند.
به غیر از گردشگران، مردم محلی نیز به این آب سنگهای کبود علاقهای ویژه دارند. ماسوآ شینزاتو، راهنمای غواصی سطحی جزیره ایشیگاکی در اینباره میگوید: «اینجا پر از آبسنگهای کبودی است که از افسونگریشان هرگز کاسته نشده است. از محیط دریا حفاظت میکنند و مردم جزیره به آنها افتخار میکنند. از طرفی برای گردشگران نیز خاصیت آرامش بخشی و درمانگری معنوی دارد.»
ماههای ژوئن، ژوئیه و اوت، بهترین ماهها برای استفاده از زیبایی جزیره «ایشیگاکی» است اما به واسطه اقلیم اقیانوسی گرمسیر، فصل گردشکری در این مکان تا اواسط اکتبر ادامه دارد و دمای هوا در طول سال در متوسط ۲۳ تا ۲۵ درجه سانتیگراد قرار دارد.
منبع:یورو نیوز