به گزارش ایسنا، روستای تاریخی خرانق یکی از ظرفیت‌های گردشگری و فرهنگی این استان است که با قدمتی ۴۵۰۰ ساله در کنار این دیار کویری همچون نگینی فیروزه‌ای که نشأت گرفته از اصالت فرهنگ ایرانی است می‌درخشد.

این سند در قالب معماری و بافت‌های ماندگار شهری و روستایی به گونه‌ای در سرزمین کویری یزد جلوه‌گری کرده که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند.

خرانق در سال ۲۴ هجری شمسی به عنوان استراحتگاه بین راهی برای تاجران و مسافران مورد استفاده بوده و اکنون دارای معادن سنگ آهن چادرملو، اورانیوم ساغند، باریت، روی و گرانیت است. در کنار چنین معادنی، قلعه‌ای در این روستا به یادگار مانده که متعلق به دوران ساسانیان و از دیگر ظرفیت‌های گردشگری شهر میراث جهانی یزد است.

قلعه خرانق

قلعه خرانق در سال ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۵۰۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و با وسعت ۱.۱ دهم هکتار، کوچه‌هایی پیچ در پیچ و هولناک دارد که برای غافلگیر کردن دزدان و راهزنان مورد استفاده قرار می‌گرفت، به گونه‌ای که یکی از این کوچه‌ها به کوچه گرگ معروف شده است.

قلعه خرانق از مجموعه‌هایی است که نشانه‌های مقاومت را برای حفظ موجودیت و اصالت استان یزد به ارمغان آورده است.

این بافت قدیمی دارای ۸۰ خانه که بیشتر آن دو یا سه طبقه است، متناسب با توان اقتصادی و موقعیت اجتماعی قلعه نشینان طراحی و ساخته شده‌، دیواره‌های قلعه از خشت و گل بوده و سقف آن از تیرهایی چون حصیرهای الیافی، چوب و پوشال ساخته شده است.

سقف‌های گنبدی و گهواره‌ای و شش برج نگهبانی متصل به بدنه قلعه از دیگر ویژگی‌های این بنای به جا مانده از دوران ساسانی در یزد به شمار می‌رود. خرانق که به زبان محلی‌های یزد به خورانق به معنای زادگاه خورشید مطرح است دارای مسجد جامعی با حسینیه‌ای متصل به خود است.

منارجنبان خرانق

منارجنبان که تنها منار تمام خشتی دنیا است، شاید اگر در جایی دیگر از ایران بود، روزانه هزاران نفر از دوستداران میراث کهن برای دیدن آن راهی می‌شدند؛ این منار در دوره سلجوقیان ساخته شده و دارای سه طبقه و دو راه پله مجزا برای بالا و پایین آمدن است.

این منار که با نوع معماری خارق العاده خود با زور دست به حرکت در می‌آید یکی از سه منارجنبان قابل تکان خوردن در ایران به شمار می‌رود. به کاربردن آجرهایی با ویژگی‌های خاص که ضریب ارتجاعی بالاتری نسبت به آجرهای به کار رفته در بخش‌های دیگر دارد باعث لرزیدن منار جنبان‌ها می‌شود.

گفته می‌شود که تقریباً همه مناره‌ها این خاصیت را دارند، اما شاید کوتاه‌تر بودن منارجنبان ها سبب تکان خوردن کل بنا می‌شود.

در گذشته قسمت بالایی این مناره ساختاری چوبی داشته که براثر زلزله و وزش باد کج شده و اهالی از بیم افتادن آن را بریده‌اند. پیکره تمام خشتی این مناره و نبود هیچ کاشی کاری بر روی آن باعث شده در گروه دیدنی ترین منارجنبان‌های دنیا قرار گیرد.

مناره جنبان مرتفع‌ترین بنای منطقه است و در قدیم از آن به عنوان فانوس خانه و برج دیده بانی استفاده می شده، ارتفاع ۱۵ متری این بنا از مسجد باعث شده که هر فردی بتواند از نقاط مختلف منطقه آن را تماشا کند.

کاروانسرای خرانق

از دیگر آثار تاریخی روستای خرانق کاروانسرای روستا است که قدمت آن به دوره ساسانی بر می‌گردد؛ این کاروانسرا پس از تخریب در اثر گذشت زمان به فرمان محمد ولی میرزا فرزند فتحعلی شاه ساخته و مرمت شد و به کاروانسرای شاهزاده تبدیل گردید که امروزه به عنوان محلی برای اسکان مسافران مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کاروانسرای خرانق به شکل کاروانسراهای دشتی که عموماً یک طبقه اند، ساخته شده است و سبک ساخت بنای فعلی را شاه عباسی می‌دانند.

این کاروانسرا به شکل حیاط مرکزی می‌باشد و اتاق‌ها و صفه هایی با سقف‌های قوسی، دور تا دور آن قرار دارند.

چهار تیمچه که همان کارونسرای کوچک است در آن وجود دارد که سه تای آنها دارای سقف و یکی بدون سقف می‌باشد. سقف اغلب صفه‌ها نوک تیز و شیب دار و بام‌ها مسطح و کم شیب در نظر گرفته شده اند؛ سقف‌های فضاها و اتاق‌های بزرگ قوس شکل هستند در حالی که سقف تیمچه‌ها با آجر پوشیده شده است.

کاروانسرای خرانق که در تاریخ سوم اسفند ماه ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۲۳۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده، از آجر کاری، کاشی کاری، گچ بری و سنگ بری زینت بخش نمای بیرونی برخوردار بوده و در قسمت دروازه ورودی، طاق نماها و ایوان‌ها هم به آجرکاری مزین شدند.

روستای خرانق که در شهرستان اردکان و در ۸۵ کیلومتری شهر یزد قرار دارد با جمعیتی ۴۳۵ نفری بناهای اصلی دیگری نیز دارد که می‌توان اکنون به پل خرانق که هدف از ساخت آن عبور و مرور مردم نبوده است اشاره کرد؛ هدف از ساخت این پل در ده قرن پیش پل تنها انتقال آب از یک ساحل به ساحل دیگر رودخانه دوکالی است.

با توجه به سازه پل، شما با یک پایه سنگی ساروجی در امتداد پل روبرو می‌شوید که احتمال بند یا سیل شکن بودن پل را نیز می‌دهد.

سازه آبی خرانق به روایت تاریخ در یک سیل ویرانگر، طاق‌های دهانه‌ها و نیز بخش عمده‌ای از سیل بند خود را ازدست داده و در ادوار بعد با افزودن یک سیستم انتقال آب جدید و کمی مهندسی‌تر از قبل به کار خود ادامه داده‌است.

روستای خرانق دارای بناهای منحصر به فرد دیگری نظیر آبشار ساعتی، خرابه‌های کبرها، قریه شمس اباد، گورستان قدیم، آب انبار، بقعه مشهدک، مزار بابا خادم، آسیاب های آبی، مسجد سرچشمه، مسجد بیت المقدس، بوکن ها، شترگلو، منطقه حفاظت شده دره انجیر و آینه‌های خرانق نما است که سفر کردن به این روستا هر فردی را مشتاق بازدید از این مکان‌ها می‌کند.

قدم زدن در میان کوچه‌هایی که روزگاری محل زندگی و عبور و مرور اهالی روستا بوده است می‌تواند حال و هوای هر خسته ای را متحول کند.

درست است که خرانق در استان یزد و در اقلیمی کویری قرار دارد اما وجود کوهستان‌هایی در اطراف آن میانگین دمای سالیانه ۱۵.۵ درجه سانتی گراد و میانگین بارندگی سالیانه ۷۵ میلی متر را برای آن به ارمغان آورده و به طور کلی موجب ایجاد منطقه‌ای با آب و هوای فراخشک معتدل شده است، به گونه‌ای که خرانق تاریخی را می‌توان یکی از ییلاقات برشمرد چراکه در تابستان از هوای خنکی برخوردار است.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش ایسنا، تاکنون افراد بسیاری سعادت سفر به فضا را داشته‌اند اما در این میان برخی از مردان و زنان هستند که با هزینه شخصی به فضا سفر کرده‌اند. در این خبر قصد داریم هفت فرد ثروتمندی را که توریست فضا بوده‌اند معرفی کنیم.

ریچارد گاریوت

“ریچارد گاریوت”(Richard Garriott) فضانورد و توسعه‌دهنده بازی‌های رایانه‌ای آمریکایی است که در چهار ژوئیهٔ ۱۹۶۱ میلادی در کمبریج زاده شد. در اواخر دهه ۱۹۹۰، “ریچارد گاریوت” ثروت بسیاری از کسب و کار بازی‌های ویدئویی به دست آورد. در سال ۱۹۷۹، گاریوت ۱۸ ساله، بازی “Akalabeth” را برای رایانه‌های اپل ساخت و پس از آن گاریوت ساخت سری بازی‌های رایانه‌ای “اولتیما”(Ultima) را در شرکت خود موسوم به “Origin Systems” آغاز کرد. در سپتامبر ۱۹۹۲ او شرکت بازی خود را به قیمت ۳۰ میلیون دلار به شرکت”الکترونیک آرتس”(Electronic Arts) فروخت و این پول به وی کمک کرد تا آروزی خود که سفر به فضا بود را محقق سازد.

در روز ۱۲ اکتبر سال ۲۰۰۸، گاریوت با پرداخت مبلغ ۳۰ میلیون دلار به همراه “سرگئی ولکوف”(Sergei Volkov) و اولگ کونوننکو (Oleg Kononenko) فضانوردان روسی مأموریت “اکسپدیشن ۱۷ “(Expedition ۱۷) از پایگاه فضایی بایکونور به فضا فرستاده شدند.

دنیس آنتونی تیتو

دنیس آنتونی تیتو (Dennis Anthony Tito) فضانورد، مهندس و میلیاردر آمریکایی ایتالیایی متولد ۸ اوت ۱۹۴۰ میلادی است. او اولین فضانوردی است که با هزینه شخصی خود و به عنوان گردشگر به فضا سفر کرده است. تیتو در دوران جوانی برای رسیدن به هدفش تمام نیروی خود را متمرکز نمود و تمام تلاش خود را به کار برد تا در برنامه‌های فضایی ایالات متحده شرکت کند. پس از اتمام تحصیلاتش و دریافت مدرک کارشناسی در زمینه هوا و فضانوردی و اخذ مدرک کارشناسی ارشد در زمینه علوم مهندسی، سرانجام تیتو در سن ۲۳ سالگی کارش را با آزمایشگاه پیشرانش جت متعلق به سازمان فضایی آمریکا به عنوان مهندس هوافضا آغاز کرد. در مدتی که تیتو در جی.پی.ال ناسا کار می‌کرد، مسئول طراحی چند مسیر فضاپیماهای مارینر به مریخ بود. تیتو پس از مدتی کار در ناسا را رها کرد و حرفه مدیریت سرمایه‌گذاری را در پیش گرفت تا بتواند اولین گردشگر فضا شود. در سال ۱۹۷۳ او یک شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری تأسیس کرد. این کار باعث شد که سرمایه شخصی وی پس از مدت کوتاهی به ۲۵۰ میلیون دلار برسد. ناسا شرایط پرواز مسافر شخصی با شاتل فضایی را نداشت، ولی دولت روسیه حاضر بود در ازای اخذ وجه نسبتاً بالایی این کار را انجام دهد. در تاریخ ۲۸ آوریل سال ۲۰۰۱ او در سن ۵۹ سالگی با پرداخت مبلغ ۲۰ میلیون دلار به آرزوی خود رسید و با فضاپیمای روسی سایوز از پایگاه بایکونور قزاقستان به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرد.

مارک شاتِل وِرث

مارک شاتِل وِرث (Mark Shuttleworth) مدیر یک مؤسسه اقتصادی و اولین توریست فضایی آفریقایی و دومین فرد در جهان است که با هزینه شخصی خود به مسافرت فضایی می‌رفت. شاتل ورث در ۲۵ آوریل ۲۰۰۲ با هزینه ۲۰ میلیون دلار به همراه شاتل فضایی سایوز در طی مأموریت TM-۳۴ سفر فضایی خود را آغاز کرد که بعد از ۲ روز به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید و در ۵ می ۲۰۰۲ هم به زمین بازگشت. شاتل‌ورث علاوه بر سفر توریستی به فضا، در موارد دیگری نیز سرمایه‌گذاری کرده است به عنوان نمونه او با ایجاد بنیاد شاتل‌ورث تلاش کرده تا به بهبود وضع آموزش در کشورهای در حال توسعه به ویژه در آفریقا کمک کند.

گای لالیبرته

“گای لالیبرته”(Guy Laliberté) تاجر و فضانورد کانادایی است که در ۲ سپتامبر ۱۹۵۹ میلادی در کِبِک زاده شد. در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹، گای لالیبرته با پرداخت ۳۵ میلیون دلار تبدیل به اولین گردشگر فضایی کانادایی شد. در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹، آخرین مسافر پروژه “گردشگری فضایی”(space tourists) شد. او توسط شاتل فضایی سایوز و در طی مأموریت Soyuz TMA-۱۶ به فضا رفت. او به مدت ۱۰ روز و ۲۱ ساعت و ۱۷ دقیقه در فضا بود. در ژوئن ۲۰۱۱، لالیبرته یک کتاب تحت عنوان “گایا”(Gaia)، حاوی تصاویری از سفر خود به ایستگاه بین‌المللی فضایی منتشر کرد.

چارلز سیمونی

چارلز سیمونی(Charles Simonyi) توسعه دهنده نرم افزار و فضانورد اهل کشور مجارستان است که در ۱۰ سپتامبر ۱۹۴۸ میلادی در بوداپست زاده شد. وقتی سیمونی دکترای خود را از دانشگاه استنفورد اخذ کرد، توسط شرکت مایکروسافت استخدام شد. چارلز سیمونی در تاریخ ۷ آوریل ۲۰۰۷، سوار بر شاتل فضایی سایوز طی مأموریت Soyuz TMA-۱۰ از ایستگاه فضایی بین‌المللی به فضا فرستاده شد و در تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۰۷ نیز به زمین بازگشت. در ماه مارس سال ۲۰۰۹، سیمونی دوباره به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفت. وی برای این دو سفر جمعاً ۶۰ میلیون دلار پرداخت کرده است. اهداف سیمونی پیشرفت پروازهای فضایی تجاری با اهداف غیرنظامی و حضور جوانان در علم سفرهای فضایی بوده است.

گرگوری اولسن

گرگوری اولسن(Gregory Olsen) فضانورد و کارآفرین آمریکایی است که در ۲۰ آوریل ۱۹۴۵ میلادی در بروکلین، نیویورک زاده شد. اولسن در تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۰۵ پس از رسیدن به ایستگاه فضایی بین‌المللی توسط شاتل فضایی سایوز در طی مأموریت TMA-۷ به آرزوی دیرینه خود رسید. اولسن قبل از آماده شدن برای رفتن به فضا به مدت یک و نیم سال آموزش دید زیرا در طول چک ماهانه پزشکی آنها توسط اشعه ایکس معمولی متوجه یک نقطه سیاه در ریه اش شدند که درمان این مشکل ۹ ماه به طول انجامید. دکتر اولسن در یک سخنرانی غیررسمی در دبیرستان نیوجرسی، هزینه سفر فضایی خود را ۲۰ میلیون دلار تخمین زد.

انوشه انصاری

“انوشه انصاری” کاوشگر و رئیس انجمن گردانندگان شرکت فناوری ارتباط از راه دور (TTI) ایرانی است. انوشه انصاری، اولین زن گردشگر فضایی، و چهارمین نفری است که هزینه سفر فضایی خود را پرداخت کرده است. انوشه، همیشه عاشق فضا و فضانوردی و در پی راه یافتن به فضا بوده است.

در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵ (۸ مه ۲۰۰۶)، سازمان فضایی روسیه به‌طور رسمی اعلام کرد که انوشه انصاری به‌عنوان اولین زن گردشگر فضایی در یکی از پروازهای فضاپیمای سایوز، که برای بهار ۱۳۸۵ برنامه‌ریزی شده‌بود، به مدار زمین سفر خواهد کرد. اما پس از رد صلاحیت دایسوکه انوموتو، داوطلب ژاپنی، به دلایل پزشکی و جا ماندن او از مأموریت سایوز تی‌ام‌ای -۹، قرار شد انوشه انصاری در ۲۳ شهریور ۱۳۸۵ با این گروه همراه شود. فضاپیمای سایوز حامل انوشه انصاری، فرمانده روسی میخائیل تیورین، و مهندس پرواز اسپانیایی-آمریکایی، مایکل لوپز الگریا در صبح روز دوشنبه ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۶ از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد و بدین ترتیب مأموریت سایوز تی‌ام‌ای -۹ آغاز گشت. دو روز پس از قرار گرفتن در مدار زمین، فضاپیمای سایوز در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۶ با موفقیت به ایستگاه بین‌المللی فضایی ملحق شد و اقامت ۹ روزه انوشه انصاری در ایستگاه فضایی آغاز شد. سرانجام پس از ۹ روز اقامت و پژوهش در ایستگاه بین‌المللی فضایی، انوشه انصاری در سحرگاه ۷ مهر ۱۳۸۵ مصادف با ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶ میلادی به همراه پاول وینوگرادف روسی و جفری ویلیامز آمریکایی، دو تن از فضانوردان ساکن ایستگاه، به زمین بازگشت. انوشه انصاری در طول ۹ روز اقامت خود در ایستگاه بین‌المللی فضایی آزمایش‌های علمی زیادی را برای آژانس فضایی اروپا انجام داد. گرچه این معامله خصوصی بود اما انصاری تخمین زده بود که برای مشارکت در این مأموریت حدود ۲۰ میلیون دلار پرداخت کرده است.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش ایسنا،بسیاری از با ارزش‌ترین جاذبه‌های گردشگری اصفهان که شهرتی جهانی دارند، متعلق به دوره صفویه است. جاذبه‌های گردشگری اصفهان زبانزد خاص و عام است، با این حال بسیاری از آن‌ها از دید گردشگران پنهان مانده است. در این مطلب شما را با این دیدنی‌ها آشنا می‌کنیم.

اصفهان در یک نگاه

اصفهان یکی از کلان شهرهای ایران سومین شهر بزرگ و پرجمعیت کشورمان است و هر ساله گردشگران بسیاری از ایران و سایر نقاط دنیا آن را به عنوان یکی از مقصد گردشگری انتخاب می‌کنند.

جالب است بدانید در سال ۲۰۱۵ اصفهان به همراه رشت در شبکه شهر خلاق که زیر نظر یونسکو فعالیت می کند، قرار گرفت. همچنین بیشتر آثار تاریخی این شهر ثبت جهانی شده‌اند و به همین دلیل از جمله شهرهای ایرانی  با بیشترین توریست خارجی است.

اصفهان

تاریخ‌شناسان قدمت اصفهان را به دوران هخامنشیان و ساسانیان نسبت می‌دهند، با این حال از آن جایی که این شهر با توجه به موقعیت جغرافیایی این سلسله‌ها  ارزش استراتژیک نداشت، چندان مورد توجه نبود و نام دیگری غیر از اصفهان داشت. رفته رفته با روی کار آمدن حکومت‌های اسلامی این شهر مورد توجه قرار گرفت.

اما اوج شکوفایی اصفهان را باید به دوره ی صفویه مربوط دانست. در این بازه زمانی اصفهان به عنوان پایتخت ایران انتخاب و از آن جایی که در اطراف زاینده رود قرار داشت، به سرعت مورد توجه قرار گرفت و از آن پس به یکی از مهمترین شهرهای ایران تبدیل شد. بسیاری از بناهای با ارزش کنونی نیز از دوره صفویه به جای مانده است.

دیدنی های ناشناخته اصفهان

پل خواجو، میدان نقش جهان، سی و سه پل، منارجنبان و… از جمله منحصر به فردترین جاذبه‌های گردشگری با شهرتی جهانی است. اما شاید علاقه دارید این بار در سفر به اصفهان، علاوه بر این دیدنی‌ها به بعضی از جاذبه‌های ناشناخته و مهجور اصفهان نیز سر بزنید. در ادامه شما را با بعضی از آنها آشنا خواهیم کرد.

خانه مشروطه

اصفهان در دوران مشروطیت یکی از کانون‌های اصلی مبارزه بوده و عجیب نیست اگر بتوان آثاری از این دوران را در شهر دید. خانه مشروطه یکی از جالب‌ترین و با ارزش‌ترین بناهای به جای مانده از دوران مشروطه است.جالب است بدانید این خانه پس از به توپ بستن مجلس، یکی از اصلی‌ترین کانون‌های مشروطه و محل ملاقات مشروطه خواهان اصفهان و ایل بختیاری بود. همچنین این خانه تا دوره مشروطه دوم محل زندگی حاج آقا نورالله اصفهانی، یکی از روحانیون تراز اول ایران بوده است.در حال حاضر این خانه زیبا به موزه مشروطه تبدیل شده و بسیاری از اسناد و مدارک این جنبش را می‌توان در بخش‌های مختلف آن دید. همچنین معماری این بنا در نوع خود منحصر به فرد است با دو حیاط بیرونی و اندرونی و دو شاه‌نشین و خصوصا اُرسی‌های گره‌چینی شده، بهشت عشاق معماری و عکاسی است.

برای سر زدن به خانه مشروطه می‌توانید هر روز از ساعت ۸ تا ۱۴ و ۱۶ تا ۲۰ به خیابان نشاط، کوچه چهاردهم مراجعه کنید.

عصارخانه شاهی

سر زدن به کارگاه‌های سلطنتی، همیشه جذابیت ویژه‌ای دارد، با این حال متاسفانه بسیاری از این بناها از بین رفته‌اند و در حال حاضر مرجعی برای شناخت فعالیت‌های صنعتی پیشینیان‌مان وجود ندارد. عصارخانه شاهی از جمله معدود کارگاه‌های سلطنتی است که نه تنها سالم است بلکه تقریبا تمام تجهیزات مورد نیاز در آن وجود دارد!عصارخانه به معنای روغن کشی است و قدمت آن به اوایل دوره صفویه نسبت داده می‌شود. در این بنا دو آسیاب بزرگ وجود دارد که در گذشته به منظور له کردن دانه‌های روغنی استفاده می‌شد.جالب است بدانید این کارگاه تا ۱۰۰ سال پیش دایر بود و هم زمان با صنعتی‌شدن جوامع، به کار خود پایان داد. در حال حاضر نیز به شهرداری تعلق دارد و در بعضی از روزهای سال پذیرای علاقه‌مندان است.

بنابراین اگر خوش شانس هستید در سفر به اصفهان می‌توانید به ضلع شمال شرقی میدان نقش جهان، بازار مخلص مراجعه و از این عصارخانه دیدنی، بازدید کنید.

مجموعه علی قلی آقا

علی قلی آقا یکی از خواجه‌های دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بود که با وقف بخشی از اموال خود این مجموعه عظیم و ارزشمند را برای استفاده‌های عام‌المنفعه بنا کرد. مجموعه علی قلی آقا شامل مسجد، حمام، بازارچه و چهارسوق است.حمام این مجموعه در حال حاضر به موزه مردم شناسی تبدیل شده و با بازدید از آن در کنار لذت بردن از معماری بی نظیر این حمام تاریخی می‌توان با گذشته و آداب و رسوم مردم این خطه نیز آشنا شد. بعد از سر زدن به حمام، پیشنهاد می‌کنیم از بازار و سقاخانه و چهارسوق این مجموعه نیز دیدن کنید و در حال و هوای دوران صفوی قدم بزنید.این مجموعه مسجد کوچکی دارد که معماری و کاشیکاری آن در نوع خود بی‌نظیر است و می‌تواند علاقه‌مندان به هنر و معماری را چند ساعت سرگرم نگه دارد.

پس در سفر به اصفهان، دوربین‌تان را بردارید و به محله بیدآباد و مجموعه علی قلی آقا سر بزنید و فارغ از شلوغی‌های زندگی شهری چند ساعت در حال و هوای ایران قدیم و عصر صفویه، خیابان‌ها و گذرها را پرسه بزنید.

آدرس: اصفهان، میدان شهدا، خیابان جامی، گذر علی قلی

منبع خبر:ایسنا