آداب استقبال از رمضان در سوئیس خاورمیانه

ماه رمضان، ماه آگاهی بیشتر از حقایق هستی، تقویت اراده و آزادی از زنجیرهای درونی است. این ماه جان‌ها را طراوتی جانانه می‌بخشد و چشم وگوش مومنان را با نوای معنوی همراه می‌کند.

لبنان یکی از کشورهای جهان عرب است که اکثر جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند. این کشور دارای تنوع قومی زیادی است و بخشی از جامعه آن را مسیحیان تشکیل داده‌اند و به همین دلیل برخی سنت‌ها و قوانین ماه رمضان مانند ممنوعیت روزه‌خواری در این کشور اعمال نمی‌شود.

علی‌رغم وجود این تنوع قومی، دینی و مذهبی همواره حس همدلی میان مردم کشور لبنان وجود داشته و دارد؛ به طوری که مسیحیان نیز در مراسم، سنت‌ها، سفره‌های افطاری مسلمانان در ماه مبارک رمضان شرکت کرده و آن‌ها را همراهی می‌کنند. هرکشوری برای استقبال از ماه مهمانی خدا آداب و رسوم ویژه خود را دارد که در ادامه به رسوم کشور لبنان در این ماه پربرکت اشاره می‌کنیم.

رویت ماه

در لبنان رؤیت هلال ماه و آغاز ماه رمضان و همچنین عید فطر با شلیک سه گلوله توپ اعلام می‌شود. رسم شلیک توپ، از رسوم قدیمی این کشور بوده که در مواردی به دلیل وقوع جنگ کمتر مورد توجه قرار گرفته است، اما ارتش لبنان در چند سال اخیر این سنت را احیا کرده است. گفتنی است که با شلیک توپ زمان افطار و سحر به مردم اطلاع‌رسانی می‌شود.

ماه رمضان در لبنان

مسحراتی

افرادی با عنوان «مسحراتی» به معنای طبل‌زن‌ها از ساعت ۲ یا ۳ نیمه‌شب در کوچه‌ها و خیابان‌های این کشور حرکت کرده و طبل‌ می‌کوبند و با شعرخوانی مردم را برای صرف وعده سحری و عبادت‌های سحرگاهی بیدار می‌کنند. این افراد لباس سنتی بر تن داشته و می‌خوانند: «یا نایم وحد الدایم، یا نایموحدالله» به این معنا که «ای خفته، برخیز و خداوند باقی را عبادت کن» و «قوموا علی سحورکن، جای رمضان یزورکن» به این معنی که «برخیزید و سحری بخورید، رمضان به دیدار شما آمده است».

 

شب‌های رمضان

یکی از رسوم رایج کشور لبنان در ماه مبارک رمضان، آیین «سهره» یا همان شب‌نشینی است؛ به گونه‌ای که اعضاء خانواده ساعاتی را در کنار هم سپری کرده و به فعالیت‌های متنوعی مانند تفریح، گفت‌وگو، ختم قرآن فامیلی و … می‌پردازند. در حالی که عده‌ای از افراد ترجیح می‌دهند در مسجد حضور یافته و تا سحرگاه مشغول عبادت باشند. البته این رسوم امسال به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت محدود برگزار می‌شود و در برخی اوقات با ممنوعیت همراه است.

ماه رمضان در لبنان

خیمه‌های رمضانی

در ایام ماه رمضان، خیمه‌هایی در محلات کشور لبنان برپا می‌شود که برنامه‌های متنوع شهروندی در این خیمه‌ها برگزار شده و اجرای این برنامه‌ها تا صبح ادامه می‌یابد. در تعدادی از این خیمه‌ها، کمک‌های مردمی برای نیازمندان جمع‌آوری و مراسم خیریه‌ای به مناسبت ماه رمضان برگزار می‌شود.

سیبانه رمضان

یکی از مهمترین آداب و سنت‌های قدیمی این کشور مراسمی به نام «سیبانه رمضان» است. مردم لبنان در آخرین روز ماه شعبان در ساحل بیروت گرد هم آمده و پس از اعلام رؤیت هلال ماه، آغاز ماه مبارک رمضان را با خوردن خوراکی‌ها، نوشیدنی‌ها و شیرینی‌های مخصوص جشن می‌گیرند.

غذاهای سفره افطار و سحر

سفره‌های غذای لبنانی‌ها تنوع بسیاری دارد که این تنوع در سفره‌های افطاری به اوج خود می‌رسد. خرما، ارزش غذایی زیادی دارد و مردم لبنان نیز همواره روزه خود را با خوردن این میوه مقوی باز می‌کنند.پس از اینکه روزه خود را با خرما باز کردند، سوپ «شوربا» سرو می‌کنند؛ چراکه این غذا از جمله غذاهایی است که در وعده افطاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

غذاهای عربی مانند «جمله تبوله»، «حمص»، «دلمه برگ مو»، «سمبوسه»، «عرایس» و «فته» نیز وعده افطار صرف می‌شوند و وعده شام نیز با غذاهایی مانند «کباب بره»، «مرغ شکم پر»، «مغربیه»، «صیادیه ماهی» و سایر غذاهای دریایی همراه است.

blank

 

علاوه بر تنوع غذایی اهالی لبنان نوشیدنی‌ها و شیرینی‌های آن‌ها نیز از تنوع زیادی برخوردار است که از جمله نوشیدنی‌ها و شربت‌های این کشور می‌توان به «جلاب»، «آب تمبر هندی»، «آب لواشک» و «خرنوب» اشاره کرد، همچنین «باقلوا کادایف»، «قطایف»، «کنافه»، «کلاچ میان‌پر»، «شعیبیات»، «المفروکه»، «قاروطیه» و «بحصالینو» از جمله شیرینی‌های سنتی لبنانی‌ها است که در ایام ماه مبارک رمضان تهیه می‌شوند. اما در مقابل سفره‌های رنگین افطار در این کشور، وعده سحری سبک مصرف می‌شود و غالبا شامل انواع «منقوش» که غذایی با پایه خمیر و پنیر و گاهی همراه با زیتون و ماست چکیده است، می‌شود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

استقبال از رمضان در مصر سرزمین فراعنه

راه‌کار هتل‌های ترکیه برای جذب گردشگر در رمضان

داستان ساعت کاخ گلستان تهران چیست؟

ساعت بزرگ کاخ گلستان که به تازگی صدای ناقوسش در قلب پایتخت شنیده می‌شود، شاید برای اغلب مردم با ساعت‌های دیگر فرقی نداشته باشد، اما داستان پشت این ساعت از آن اثری خاص ساخته است.

داستان‌های عجیب از ساعت شمس‌العماره کم گفته نشده، مثلا جعفر شهری در کتاب  «تهران قدیم» روایت کرده است: «زنگ این ساعت صدایی داشته که افراد در چهار فرسخی (۲۴ کیلومتری) آن، به وضوح می‌شنیدند و بیمار با شنیدن صدای آن قالب تهی می‌کرده است. اگرچه این اغراق و مبالغه‌ای بیش نبود و آن را بیش از حد بزرگ کرده، اما می‌گفتند بر اثر شکایت مکرر اهالی، شاه را مکلف می‌کند که دستور کم کردن صدای ساعت را داد تا با نمد صدای آن را خفیف کنند.»

داستان دیگر که در همان کتاب آمده به یک جفت جغد مربوط می‌شود که در کلاه‌فرنگی شمس‌العماره، جایی که ساعت نصب شده لانه کرده بودند. نوشته شده که «دو جغد نر و ماده بودند که در محفظه این ساعت لانه داشتند و شایع بود هر بار ظاهر شوند، سلطنت تغییر می‌کند. می‌گفتند در موقع کشته شدن ناصرالدین شاه، سه روز از لانه بیرون آمده بودند که روز سوم شاه تیر خورده و تاج و تخت به مظفر الدین شاه می‌رسد. آن‌چه این شایعه یا حقیقت را بر سر زبان‌ها انداخت، بیرون آمدن و ظاهر شدن این دو جغد در روزهای ۱۶ تا ۱۹ شهریور ۱۳۲۰ بود. جغدها که بیرون آمدند مردم می‌گفتند خدا عاقبت پیداشدن جغدها را به خیر کند، که متفقین به ایران حمله کردند، قحطی، کشتار و ناامنی همه جا را گرفت و شد آن‌چه قلم از بیانش عاجز است.»

از این روایت‌ها که بگذریم، قصه «محمد ساعتچی»، تعمیرکار معاصر ساعت شمس‌العماره هم شنیدنی است. ساعتچی از قدیمی‌ترین ساعت‌سازان تهران است که برای اولین‌بار سال ۱۳۸۶ خبر می‌شود ساعت پیشکشی ملکه ویکتوریا به ناصرالدین‌شاه قاجار را ببیند تا شاید سکوت طولانی آن شکسته شود. ساعت وضعیت خوبی نداشته و ساعتچی دست به تعمیر آن نمی‌برد؛ قصه آن روزها را برای ایسنا این‌طور روایت می‌کند: تازه ساعت مسجد سپهسالار ـ مدرسه شهید مطهری ـ را تعمیر کرده بودم که خانم ثقه‌الاسلام ـ مدیر وقت کاخ گلستان ـ ما را برای تعمیر ساعت شمس‌العماره خبر می‌کند. به کاخ آمدم و ساعت را بررسی کردم و متوجه شدم ساعت تعمیرشدنی نیست و قبول نکردم. سال ۱۳۸۹ دوباره دعوت شدم. آن زمان ساعت فقط دو چرخ‌دنده سالم داشت و ناقوس هم شکسته بود.

blank

 

ساعتچی به همراه شاگردش «جمشید غیب‌زاده» تصمیم می‌گیرند ساعت تازه‌ای برای شمس‌العماره بسازند. در طبقه زیرین کاخ اتاقی به آن‌ها می‌دهند. ساعتچی تعریف می‌کند: در یکی از روزهای سرد پاییزی پیرمردی بالای ۹۰ سال که نای نفس کشیدن نداشت، آمد سراغم و گفت پیرترین کارمند کاخ گلستان است و پرسید که قرار است ساعت را تعمیر کنیم و بعد هم گفت ده‌ها نفر تا حالا آمده‌اند و نتوانسته‌اند این ساعت را درست کنند. گفتم که اطلاع دارم و حتی می‌دانم چرخ‌دنده‌های آن که از جنس برنج بوده اسباب‌بازی بچه‌ها شده است و ساعت هیچی ندارد. پیرمرد تعریف کرد که از خارج آمده‌اند ایران و این ساعت را طلب کرده‌اند. تاریخِ آن را نگفت و آن‌قدر کم‌جان بود که جرأت نکردم سوال کنم. قرار بود جریان را مفصل تعریف کند که دیگر از او خبری نشد.

او ادامه می‌دهد: برایم سوال شد چرا دنبال این ساعت آمده بودند. یاد تجربه و خاطره‌ای از سفرم به کشورهای اسکاندیناوی افتادم. در نروژ کلیسایی مفرغی را دیدم که داخل آن یک موزه کوچک بود، در آن تابلویی قرار داشت که میخ کجی را روی آن نصب کرده و حسابی نورافشانی کرده بودند و به سه زبان انگلیسی، فرانسه و آلمانی کنار آن نوشته بودند «ما گمان می‌کنیم که وایکینگ‌ها از این میخ‌ها برای کشتی‌های‌شان استفاده می‌کردند.» خیلی عجیب بود، این همه تشریفات فقط برای یک گمان! درحالی که در کشور ما کلی از این آثار ریخته. متوجه شدم چرا خارجی‌ها دنبال این ساعت هستند، حتما می‌خواستند آن را در موزه بریتانیا به نمایش بگذارند و توضیح دهند که این ساعت هدیه ملکه ویکتوریا به ناصرالدین شاه ایران بوده و این هم جنازه‌اش است. درمانده بودم و نمی‌دانستم با این ساعت که چیزی از آن نمانده، چه کنم. تصمیم گرفتم آن را درست کنم. ۱۸ ماه تمام به همراه شاگرم (جمشید غیب‌زاده) در گرما و سرما روی آن وقت گذاشتیم تا عاقبت درست شد. سال ۱۳۹۱ ساعت را تحویل کاخ گلستان دادم و یک روز ساعت ۱۲ ظهر زنگ آن به صدا درآمد.

ساعت تعمیرشده فقط ۱۰ ماه کار می‌کند و بعد، تا همین فروردین ۱۴۰۰ خاموش می‌ماند. ساعتچی برای سومین‌بار به کاخ گلستان دعوت می‌شود، او حالا ۸۵ سال دارد و این بار کار را کامل به شاگردش می‌سپارد، وقتی هم که می‌خواهد از حق و حسابی که از سال‌های پیش صاف نشده حرف بزند، شاگردش رضایت نمی‌دهد و ترجیح می‌دهند سکوت کنند.

blank

او درباره علت از کار افتادن ساعت بعد از سال ۹۱ توضیح می‌دهد: ساعت‌های بزرگ به یک خادم دائمی نیاز دارند، چون هفته‌ای دو دفعه کوک می‌شوند،  هر ۱۵ روز باید روغن‌کاری شوند. هر سه ماه باید شست‌وشو شوند. هر شش ماه باید باز شوند و چرخ‌دنده‌های‌شان بررسی و بازبینی شود تا ساعت همیشه کار کند. این ساعت در زمان قاجار کار می‌کرد، چون مسؤول ثابت داشت که البته بعدها از ایران رفت. یک شخص یهودی بود که زن ایرانی گرفت و بعدا مسلمان شد. وقتی ساعت خوابید کسی نتوانست آن را احیا کند. ساعت مسجد سپهسالار هم همین‌طوری کار می‌کند، ۱۴ سال است زیر نظر آقای جشمید غیب‌زاده است و تمام این سال‌ها مطابق «بیگ‌بن»  لندن کار می‌کند، چون هفته‌ای دو بار کوک می‌شود و تنظیمات آن زیرنظر است. این‌جا (کاخ گلستان) با ما راه نیامد و ساعت خوابید.

ساعتچی به طنین خوش ناقوس ساعت که چند روزی است در حوالی بازار تهران شنیده می‌شود، اشاره می‌کند و می‌گوید: سال ۸۹ وقتی برای تعمیر آمدیم متوجه شدیم ناقوس شکسته است. ناقوس قدیمی را جوش داده بودند و صدای بدی داشت. به این نتیجه رسیدیم آن را عوض کنیم. آن زمان می‌گفتند از طرف میراث فرهنگی به فرانسه و ایتالیا رفته بودند تا مشابه آن را پیدا کنند که گفته بودند نداریم. از ارمنستان هم خواسته بودند آن‌ها هم گفتند نداریم. وقتی ما تعمیر را شروع کردیم به یکی از دوستانم که ریخته‌گر است، سفارش دادم. ناقوس را آنالیز کردیم و آن‌چه ساخته شد ترکیبی از هشت فلز از جمله برنج، مس، فولاد و روی است تا صدا طنین داشته باشد.

جشمید غیب‌زاده، شاگردش، وسط مصاحبه پیشنهاد می‌دهد ناقوس قدیمی را در موزه بگذارند و یادآوری می‌کند: ناقوسی که حالا صدایش شنیده می‌شود به دست ایرانی‌ها ساخته شده است.

از قدمت ساعت می‌پرسم، حدس می‌زند ۱۷۰ ساله باشد. شاگردش اِن قلت می‌آورد که عمر کاخ این‌قدر است. ساعتچی هم می‌گوید: ۱۰ سال پیش که برای تعمیر خبرم کردند قدیمی‌های کاخ گفتند قدمت ساعت به ۱۶۰ سال می‌رسد. به هر حال فکر می‌کنم سن ساعت بیشتر از ۱۵۰ سال باشد. او تا به حال هیچ سند و شناسنامه‌ای از ساعت ندیده و حتی روی ناقوس یا موتور آن هم هیچ شماره و تاریخی ندیده است. تعریف می‌کند که این کنجکاوی را درباره ساعت پیشکشی داشته‌، اما چیزی ندیده است. راغب می‌شود دوباره موتور و ناقوس قدیمی ساعت را ببیند.

blank

 

ساعتچی که به همراه شاگردش تجربه بررسی دیگر ساعت‌های تاریخی تهران از جمله مسجد سپهسالار و مسجد مشیرالسلطنه را دارند، درباره آموزش افراد دیگری که بتوانند کوک این ساعت را دست بگیرند، می‌گوید: حتما آموزش می‌دهیم. الان آقای غیب‌زاده (شاگردش) مسؤول است، وقتی خسته شد یکی از کارمندان کاخ را آموزش می‌دهیم.

او یک ساعت اتوماتیک هم ساخته و می‌گوید: اگر جایی مثل شهرداری که تصمیم دارد روی عمارت بلدیه ساعت نصب کند، از ما بخواهد حتما برای آن صفحه ساعت باارزش و زیبایی نصب می‌کنیم. قصه ساعت‌سازها همین است، آن‌ها نهایت تا ۶۰ سالگی کار کنند، حالا عده‌ای که مثل من عاشق این کارند، در طول عمر حرفه‌ای خود یک ساعت هم می‌سازند که معمولا هفت هشت سالی زمان می‌برد، همین ساعت‌های بزرگ در رشت، تبریز، ساری، تهران، یزد و کرمان مشابهش را می‌بینید از دل زندگی حرفه‌ای ساعت‌سازها بیرون آمده است.

ساعتچی یادی هم می‌کند از ساعت مسجد مشیرالسلطنه (مسجد ساعت) و آن را یکی از قشنگ‌ترین و باارزش‌ترین ساعت‌های جهان می‌داند و می‌گوید: این ساعت ربع می‌زند، نیم می‌زند؛ یک ساعت بسیار باارزش است. زمانی که دیدمش اتاقش کبوترخانه شده بود. الان را خبر ندادم. پیشنهاد دادم تعمیر کنید، کسی محل نداد. اگر بخواهند آن ساعت ارزنده را هم به کار می‌اندازیم.

منبع:ایسنا

«مسجد نو شیراز» یکی از وسیع‌ترین مساجد در ایران

مساجد در هر شهر و برای هر ملتی از مهم‌ترین اماکن مذهبی، تاریخی و فرهنگی هستند. سبک و شیوه ساخت مساجد مختلف در سراسر جهان نیز موجب شده این اماکن علاوه بر کارکرد اصلی خود، به جاذبه‌های خیره‌کننده‌ای از تاریخ و فرهنگ ملل تبدیل شوند.

«مسجد نو» شهر شیراز که مقابل حرم شاهچراغ قرار گرفته به واسطه وسعت خود که حدود دو هکتار است یکی از وسیع‌ترین مساجد ایران شناخته می‌شود. این مسجد اما به لحاظ تاریخی بعد از مسجد عتیق شیراز قرار می‌گیرد و به گونه‌ای در بافت تاریخی شیراز واقع می‌شود.

می‌توان گفت قرار گرفتن این مسجد در بافت تاریخی شهر شیراز باعث می‌شود که علاقه‌مندان و بازدیدکنندگان از این مکان با سبک و جریان زندگی مردم در بافت‌ قدیمی شهر نیز آشنا می‌شوند و این خود یک ویژگی‌ منحصر به‌فرد محسوب می‌شود.

در خصوص تاریخ این مسجد گفته شده است که «اتابک سعد بن زنگی» یکی از حکام دوره اتابکان فارس دستور ساخت آن را صادر کرده و ساخت آن در سال ۵۹۸ ه.ق آغاز شده و در سال ۶۱۵ ه.ق به پایان رسیده است.

دلیلی که برای ساخت این مسجد در تاریخ بیان شده این است که اتابک که یکی از حکام اتابکی فارس بوده به هنگام بیماری فرزندش نذر می‌کند که اگر او از بیماری نجات پیدا کند و بهبود یابد، خانه‌اش را به مسجدی وسیع تبدیل کند.

مسجد نو در ابتدا به واسطه نام سازنده خود به «مسجد اتابکی» شهرت داشت اما باتوجه به بازسازی‌هایی که در این بنا در طول دروه‌های تاریخی مختلف صورت گرفته، عمارت مسجد شکل تازه‌ای به خود گرفته به همین دلیل در مقابل مسجد عتیق به «مسجد نو» تغییر نام داده است.

مسجد نو شیراز

این مسجد در گذشته علاوه بر عبادت‌گاه محلی برای تفریح مردم شیراز قدیم نیز بوده است، وجود درختان چنار تنومند و آب روان معروف به «خیرات» که از زیر این درختان عبور می‌کرده و به حوضی در میانه حیاط مسجد سرریز می‌شده توجهات را به خود جلب می‌کرده است، به گونه‌ای نمازگزاران پس از اقامه نمازها ساعت‌ها زیر سایه این درختان استراحت می‌کرده‌اند.

البته این مسجد علاوه بر تفرجگاه در هنگام وجود خطر از سوی بیگانگان و درگیری‌های داخلی محل تجمع و برنامه‌ریزی‌های دفاعی نیز بوده است برای مثال مسجد نو در جنگ جهانی اول و دوم، کانون اصلی مبارزان شیرازی و جایگاه گردهمایی آنان بوده است.

از دیگر حوادثی که مسجد اتابکی در طول تاریخ از سر گذرانده می‌توان به فعالیت‌ها و مبارزاتی که در طول پیروزی انقلاب اسلامی در این مسجد رخ داده است نیز اشاره کرد، این مسجد بارها برای جلوگیری از فعالیت‌های انقلابی محاصره و به آتش کشیده شده و در هر دو برهه ۱۳۴۲ و ۱۳۵۷ هنگام مبارزات مردمی شاهد حوادث مختلفی بوده است.

بنای مسجد نو شیراز مشتمل بر صحن وسیع مرکزی، ایوان‌ها و رواق‌های جانبی، شبستان‌های ستون‌دار جنوبی و چهار ورودی بوده و همانطور که گفته شد در مساحتی حدود ۲۰ هزار مترمربع واقع شده است. مسجد از جهات مختلف دارای چهار ورودی است که از طریق رواق‌ها و دالان‌هایی به صحن راه پیدا می‌کنند، ورودی‌ها از بیرون دارای تزیینات کاشی‌کاری هستند که عمدتا مربوط به دوره‌های اخیر است.

همانطور که گفته شد در میانه صحن میانی مسجد سه حوض آب و ردیفی از درختان کهن‌ سال وجود دارد. این صحن از چهار جهت توسط رواق‌های یک طبقه و ایوان‌های چهارگانه محدود شده است. در اطراف ایوان شمالی و جنوبی، به قرینه یکدیگر، ۲۴ دهانه و در اضلاع شرقی و غربی، ۱۲ دهنه رواق در اطراف ایوان‌ها ساخته‌ شده و مقابل بسیاری از دهنه‌ها و رواق‌ها با دیوار یا شبکه‌های چوبی مسدود شده است.

این مسجد علاوه بر رواق‌ها و ایوان‌های بیرونی دارای یک شبستان اصلی است. این شبستان فاقد تزئینات خاص بوده و دارای ۲۴ ستون عریض بوده و شبستانی کوچک‌تر در شرق شبستان اصلی قرار دارد که دارای ستون‌های سنگی متعددی است.

مسجد نو شیراز

در یکی از شبستان‌های این مسجد یک محراب کاشی‌کاری نفیس وجود دارد که با نقوش هندسی و خطوط تزئینی از جنس کاشی معرق به رنگ‌های سیاه، زرد و فیروزه‌ای زینت یافته و در میانه آن لوحی واقع شده گفته می‌شود از جی دیگری به این قسمت منتقل شده است؛ بر روی این لوح اما اسامی دوازده امام و چند عبارت دیگر نوشته شده است.

مسجد اتابکی در طول تاریخ بر اثر زلزله‌های متعددی در سال‌ها ۸۹۵، ۱۱۸۳ و ۱۲۹۶ ه.ق بارها تخریب شده و بلافاصله مرمت و بازسازی شده است. در بخش دورنی مسجد طاق‌ها با کاشی‌کاری‌هایی منقش به آیات و احادیث وجود دارد که بر روی برخس از آن‌ها تاریخ‌های گوناگونی که در این مکان تعمیرات صورت گرفته، نقش بسته است.

 

برای اولین بار پس از تخریب در سال ۸۹۵ ه.ق بنای مسجد توسط یکی از وزرای ابراهیم شاه (پادشاه هندوستان) مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. در دوره صفویه نیز این مسجد به دستور سلطان حسین صفوی بازسازی شده است، در دوران زندیه و قاجاریه نیز تعمیراتی در این مسجد صورت گرفته است. همچنین گفته می‌شود در سال ۱۳۴۵ ه.ش نیز این مسجد مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته و برخی معتقدند این مرمت‌ها دیگر چیزی از بنای اصلی دوران اتابکی باقی نگذاشته است.

امروزه این مسجد به عنوان محل برگزاری نماز جمعه در شیراز مورد استفاده قرار می‌گیرد و در حال حاضر به «مسجد شهدا» در بین مردم شهرت دارد و به واسطه معماری‌ قابل توجه و تحسین‌برانگیزش توجهات زیادی را به خود جلب می‌کند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

مسجد جامع عتیق شیراز

استقبال از رمضان در مصر سرزمین فراعنه

ماه رمضان، نهمین ماه از ماه‌های قمری است که از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای نزد مردم برخوردار است. کشورهای (اسلامی) با فرهنگ‌های گوناگون و به شیوه‌های خاصی به استقبال از ماه مهمانی خدا می‌روند، به گونه‌ای که آداب و رسوم و سنت‌هایی مانند دورهمی‌های خانوادگی و تجمع در مساجد، ترویج معنویت و فرهنگ غذایی هر کشور، متفاوت از سایر کشورها برگزار می‌شود و هریک از این سنت‌ها پیشینه‌ای تاریخی دارد که باعث تداوم این آداب و رسوم و ایجاد شور و نشاط در شهرها و کشورهای مختلف می‌شود.

مصر در میان کشورهای اسلامی دارای بیشترین تنوع ملیت و مذهب است. در این کشور مسلمانان عرب و غیر عرب زیادی در کنار هم زندگی می‌کنند و هر یک به شیوه خود به استقبال از ماه میهمانی خدا رفته و آغاز این ماه مبارک را جشن می‌گیرند. این جشن‌ها در ملیت‌های مختلف متفاوت بوده و از جشن‌های دوران فرعونیان و قبطیان در ماه رمضان نشأت گرفته‌اند که نزد مردم از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است.

برگزاری مهمانی‌ها سبب شده است که شب‌های قاهره، پایتخت مصر، در ماه رمضان به شهری پر هیاهو و پر سر و صدا تبدیل شود؛ در حالی که این شهر در روزهای ماه رمضان فضایی بسیار خلوت و آرام را تجربه می‌کند.

شلیک توپ در رمضان

در روزهای ماه مبارک رمضان و هنگام غروب آفتاب، که مسلمانان روزه‌هایشان را باز کرده و افطاری می‌خورند، صدای شلیک توپ به گوش می‌رسد؛ این صدا در و اقع زمان افطار را اعلام می‌کند. این روش اعلام قرن‌ها به عنوان تنها روش اعلام زمان فطاری برای مسلمانان مصری محسوب می‌شده است.

مصر

 فانوس‌های رمضان

سنت روشن کردن فانوس در مصر در زمان «معزالدین‌الله فاطمی»، چهارمین خلیفه‌ فاطمی رواج پیدا کرده است؛ به طوری که گفته شده است زمانی که بنیان‌گذار قاهره، معزالدین‌الله در ماه رمضان به قاهره باز می‌گشته، ساکنان این شهر همراه با فانوس‌هایی برای استقبال از او به دروازه می‌رفته‌اند و به مرور زمان این مراسم استقبال به نوعی جشن تبدیل شده است.

در حال حاضر این فانوس‌ها به عنوان یکی از نمادهای ما مبارک رمضان شناخته می‌شوند که به شهرهای دیگری مانند سوریه، فلسطین و … نیز راه یافته و صنعت فانوس‌سازی مصر را نیز رونق بخشیده است. مردم مصر از این فانوس‌ها برای تزئین خانه و کوچه استفاده می‌کنند و کودکان نیز با در دست داشتن آن‌ها، سرودهای معروف و مرتبط با این ماه را می‌خوانند.

 

جمع خانوادگی در روز نخست رمضان

از دیگر رسوم این کشور در ماه مبارک رمضان می‌توان به حضور اعضاء خانواده در کنار یکدیگر در روز اول این ماه و سپری کردن این روز همراه با خانواده، اشاره کرد که این سنت و فرهنگ ریشه در آموزه‌های دینی اسلام دارد و بیانگر اهمیت توجه به خانواده است.

تزئین خیابان‌ها

تزئین خیابان‌ها را می‌توان از اولین و مهمترین نشانه‌های آغاز ماه رمضان در کشور مصر دانست. به گونه‌ای که در روزهای پایانی ماه شعبان کودکان و نوجوانان به همراه والدین خود به خیابان‌ها آمده و به تزئین خیابان‌ها، خانه‌ها و بالکن‌های محله می‌پردازند. آن‌ها برای تزئین محله خود از نوارهای مثلثی رنگارنگ، فانوس و لاپ‌های رنگی استفاده می‌کنند و شور و شادی ویژه‌ای به خیابان‌ها و محله‌های این شهر می‌بخشند.

خیمه‌ها

خیمه‌ها، در واقع پارچه‌هایی تزئینی هستند که در ماه رمضان بر پا می‌شوند و یکی از سنت‌ها و آداب و رسوم خاورمیانه در این ماه به حساب می‌آیند. این خیمه‌ها دارای طرح‌های خاص و منحصر به فردی بوده که در سال‌های اخیر به یکی از منسوجات مهم کشور مصر تبدیل شده است، به طوری که این خیمه‌ها، بازار مجزایی به نام «سوق الخیمه» را به خود اختصاص داده‌اند.

blank

سحری مصری‌ها در ماه رمضان

مصرف گوشت قرمز، گوشت پرندگان و گوشت ماهی در ماه رمضان‌های کشور به اوج خود می‌رسد. در طول این ایام چادرهای موسوم به «رمضانیه» در روستاها و شهرهای این کشور بر پا شده و مردم برای صرف وعده سحری به این چادرها می‌روند. بر اساس رسمی کهن، افرادی تحت عنوان «ندادهندگان سحر» با ساز و دهل هنگام سحر درخیاباها حرکت کرده و نزدیک شدن سحرگاه را به روزه‌گیران اعلام می‌کنند.

از جمله غذاهایی که در وعده سحری این کشور استفاده می‌شود باید به فلافل، غذاهای گوشتی مختصر و کمتر سرخ شده و بشقابی موسوم به «مدامس» که ترکیبی از لوبیا پخته، سبزیجات، تخم‌مرغ و نان و پنیر است، اشاره کرد. مصریان ممکن است این غذاها را در منازل و یا در چادرهای رمضانیه میل کنند.

«شاهان فول» یا «فول» غذای محبوب دیگری برای سحرهای ماه رمضان در مصر، سودان، اتیوپی، اریتره، و … است که در طول سال به عنوان صبحانه نیز مصرف می‌شود. این غذا شامل باقلا بوده و به آرامی در آب پخته می‌شود، سپس از آن خمیری تهیه شده و همراه با نان و سبزیجات مختلف از جمله فلفل سبز، پیاز، گوجه فرنگی و گاهی همراه با ماست و پنیر فتا خورده می‌شود.

افطاری مصری‌ها

دراین کشور وعده افطار معمولا مفصل‌تر سرو می‌شود، به طوری که مصریان اغلب روزه‌ خود را با شیر و خرما و تکه‌های نارگیل باز می‌کنند. غذاهای مرسوم سفره افطار مصری‌ها انواع غذاهای گوشتی و کباب، سمبوسه گوشت و پنیر، انواع پلو، سالاد، خوراک مرغ و سبزیجاتی به نام «مولوخیا» که شامل سیر سرخ شده و گشنیز است، سبزیجات پخته موسوم به «مهشی» و نان را در بر می‌گیرد. علاوه بر این‌ها سوپ نیز از غذاهای مورد استقبال و مرسوم در وعده افطاری این کشور است.

 

در کشور نوشیدنی‌های سنتی مانند چای، کامارالدین (آب زردآلو) ، کرکاد (چای هیبیسکوس) و تمر هندی (تمارند) نیز در ایام ماه مبارک رمضان مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین دسرها و شیرینی‌های زیادی در این ماه تهیه می‌شوند که کنافه، حلوا، عیش‌السرایا (پنکیک‌های پر شده با انواع میوه)، قطایف و باقلوا نمونه‌هایی از آن‌ها هستند. رسم جالب مصریان در روزهای ماه مبارک رمضان، تدارک میزهای غذای آماده وقت افطار برای عابران و فقرا است که به نام «مائده رحمن» شناخته می‌شود.

منبع:ایسنا

مرتبط:

کاروان فرعون‌های مصر در خیابان‌های قاهره

کشف یک کلیسا و معبد تاریخی در مصر

پنج واقعیت عجیب اهرام مصر

اجرای محدودیت‌های گردشگری رمضان

در ماه رمضان امسال، قوانین و محدودیت‌های کرونایی برای گردشگری رمضان در برخی از کشورها به دلیل جلوگیری از گسترش ابتلا به کرونا اجرا می‌شود.

کشورهایی که محدودیت‌هایی برای گردشگری کرونا ارائه کردند در ذیل به آنها اشاره شده است:

دبی

دبی قانون پرده ماه رمضان برای رستوران‌ها را لغو کرد. مقامات این کشور عنوان کردند: رستوران‌های دبی دیگر نیازی به محافظت از سرو غذا در برابر دید رهگذران در ساعات روزه‌داری ندارند. این قانون جایگزین قوانین صادرشده سال‌های گذشته است که رستوران‌ها و مکان‌های غذاخوری را به پوشاندن از دید روزه‌داران ملزم می‌کرد.

کشور امارات به گردشگری وابسته است و به دلیل همه‌گیری آسیب‌های زیادی به این بخش وارد شده است. این اقدام جدید که روز دوشنبه اعلام شد، در حالی انجام می‌شود که کشور دبی برای تقویت اقتصاد خود، از گردشگرانی استقبال می‌کند  که ۹۰ درصد آنان خارجی و غیرمسلمان هستند.

این کشور از اولین مقاصدی بود که سال گذشته دوباره به روی گردشگران باز شد و همانند آهنربایی برای بازدیدکنندگانی شد که از محدودیت‌های شدید کرونایی فرار می‌کردند.

گردشگری رمضان

 

اندونزی

مهاجران به صورت دسته‌جمعی، معروف به مودیک (شبیه تعطیلات سال نو چینی یا کریسمس)   سفر می‌کنند. مودیک (Mudik) اصطلاحی در اندونزی برای فعالیت‌هایی است که مهاجران یا کارگران مهاجر برای بازگشت به زادگاه خود در تعطیلات مذهبی مانند عیدفطر انجام می‌دهند.

محدیر افندی وزیر فرهنگ این کشور در بیانیه ای با اشاره به ترس از انتشار ویروس و تلاش برای کاهش آن گفت: در سال ۲۰۲۱ مودیک انجام نخواهد شد، اما سفرهای ضروری انجام می‌شود. البته قاچاچیان و اسناد جعلی سفر برای دورزدن این ممنوعیت نیز بسیار مشاهده شده است.

blank

 

ترکیه

با توجه به افزایش موارد ابتلا به بیماری کووید، گردشگری ترکیه در معرض تهدید است و قرار است محدودیت‌ها تشدید شوند. طیب اردوغان، رئیس جمهوری این کشور احتمالا دستور تشدید محدودیت‌ها را قبل از فصل حیاتی گردشگری (تابستان)   اعلام خواهد کرد. این موارد شامل محدودکردن سفرهای بین شهری (عامل اصلی انتقال ویروس) و کاهش تردد افراد زیر ۲۰ سال و بالای ۶۵ سال و تعطیلی اماکن ورزشی و تفریحی است. از دست دادن درآمد گردشگری طی همه‌گیری، اقتصاد ضعیف ترکیه را بیشتر تحت تاثیر قرار داده است.

 

سال گذشته، همه‌گیری درآمد گردشگری ترکیه را که منبع اصلی درآمد است با دوسوم کاهش به ۱۲ میلیارد دلار رساند. براساس اعلام اردوغان در تاریخ ۲۹ مارس، رستوران‌ها در ماه رمضان به‌صورت بیرون‌بر می‌توانند فعالیت کنند و ساعات منع تردد نیز از ۹ شب تا ۵ صبح است. تصمیم‌گیری در مورد افتتاحیه فصل گردشگری به موفقیت کمپین واکسیناسیون بستگی دارد. طبق گفته محمت ارسوی، وزیر گردشگری، کارکنان گردشگری برای واکسیناسیون در اولویت قرار می‌گیرند.

blank

منبع:ایسنا

گُل‌سنگ‌ها به جان سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم افتاد

عوامل بیولوژیکی یا همان گُل‌سنگ‌ها همانند خُوره به جان سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم در میراث جهانی تنگ چوگان اُفتاده و با گذشت زمان، آن را فرو پاشیده و ازهم گسیخته و می بلعَند. همچنین یادگار شکوهمند پیروزی ایرانیان به آرامی رو به نابودی است.

اگر شاهپوریکم، شاهنشاه ایران و اَنیران می دانست که سند پیروزی و بالَندگی ایرانیان بنا است روزی به ریشخند گرفته و به آن دهن کجی شود، شاید هرگز صحنۀ پیروزی خویش بر رومیان را در دامان کوه نمی تراشید! شاهنشاه ایران هرگز در خواب هم نمی‌دید روزی فرا خواهد رسید که سند اِفتخار و هویتی ایرانیان به دست میراث دارانش مورد بی‌مهری و نامهربانی قرار گیرد. شاید اگر ایرانیان امروز دانسته و آگاه بودند که شاهپوریکم، پادشاه ایران و اَنیران، چگونه برای سربلندی و سراَفرازی ایرانیان کوشیده و از جان گذشته تا دگرباره نام ایران را زنده و بالَنده کند و درفش (پرچم) پیروزی و ملی ایرانیان را بالا نگه دارد، با یادگارهای گذشتگان خویش مهربان تر بوده و با احترام برخورد می کردند. اما اَفسوس و دریغ که ناآگاهی و ناهُشیاری و خواب غفلت چهرۀ سرزمین ایران اَهورایی را پوشانده و درد بی تفاوتی و مدیریت ناکارآمد بر گُردۀ یادگارهای تاریخی فرهنگی سایه گسترده است.

در چندین سال گذشته روزی نبوده که در خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های کشور خبرناگوار دست اَندازی و یا نابودی یادگارهای تاریخی فرهنگی ارزشمند ایرانی را نشنیده و نبینیم و هَراسی بر دل و جان نداشته باشیم. گویا رخدادهای ناگوار و اَخبار منفی ریز و درشت در زمینۀ میراث فرهنگی، بخشی از زندگی هر روزۀ ما شده است! و باید با آن خو گرفته و سَر کنیم. اما نه، هنوز هم  کورسوی امیدی وجود دارد و نبض فرهنگ ایرانی می زند و کمابیش قلب هایی است که به عشق ایران می تپد، چه در میان اَندک کُنش‌گران فرهنگی و چه در میان مسوولان و مدیران فرهنگی کشور. پس باید هم چنان همانند بهار امیدوار بود و چشم به راه روزهای خوب و نیک آینده.

سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم
گُل‌سنگ‌ها، سنگ نگارۀ پیروزی شاهپوریکم در تنگ چوگان را می‌بلعَند
اما عوامل طبیعی همانند باد و باران و آفتاب و … و هوازدگی و تغییر دمای شب و روز و رخنۀ باران‌های اسیدی که سبب پدیداری باکتری‌ها در پوستۀ سنگ‌های نگارکَند (نقش برجسته) پیروزی شاهپوریکم در میراث جهانی تنگ چوگان شده، لکه‌های قهوه‌ای و تیره رنگی را به وجود آورده که با گذشت زمان اَنگیزۀ پوسیدگی و آسیب جدی به یادگار ساسانیان شده است. بدتر از آن، رخنۀ عوامل بیولوژیکی یا همان گُل‌سنگ‌ها به درون نگارکَندها است که همانند خُوره به جان سنگ‌نگارۀ شاهپوریکم اُفتاده و آن را فروپاشیده و ازهم گسیخته و خورده است. ترک و شکاف و درزهایی که از گذشته‌ها به سبب رخنۀ گل‌سنگ‌ها در میان سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم پدیدار شده بوده، هم اینک شتاب بیشتری گرفته و آسیب‌های جدی برجا گذاشته است. هم اکنون در جای جای سنگ‌نگارۀ ارزشمند پیروزی شاهپوریکم در میراث جهانی تنگ چوگان، گُل‌سنگ‌ها رخنۀ شدید کرده و اگر هرچه زودتر برای آن چاره‌ای ریشه‌ای اَندیشیده نشود، به آرامی با مرگ یکی از بی‌همتاترین یادگارهای تاریخی فرهنگی کشور رو به رو خواهیم بود. همچنین کُنش گران و کارشناسان میراث فرهنگی خواستار رسیدگی، توجه و مرمت و حفاظت اصولی این نگارکَند از سوی مسئولان و مدیران میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی  استان و کشور هستند. از سویی، کُنش گران میراث فرهنگی این پرسش را به میان آورده که ثبت جهانی تنگ چوگان در سه سال گذشته چه دستاوردی برای یادگارهای تاریخی فرهنگی آن محوطه داشته است؟ و چرا پس از سه سال از ثبت جهانی  آن، هم چنان سنگ‌نگاره‌های تنگ چوگان و یادگارهای تاریخی شهر باستانی بیشاپور در وضعیت بد و اَندوه بار گذشته به سر می‌برند.
پیشنهادی از سوی یک کارشناس مرمت آثار برای حفاظت از سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم
شهرام رهبر، مسئول کارگروه حفاظت و مرمت پایگاه میراث جهانی پارسه (تخت جمشید) که پیشتر طرح مرمت ابتدایی سنگ‌نگاره‌های تنگ چوگان و شهرباستانی بیشاپور را ارایه داده است و با حفاظت و مرمت آثار سنگی آشنایی کامل دارد، تجربۀ کاری خویش را بیان داشته و پیشنهادهایی برای حفاظت و مرمت سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم دارد و در همین زمینه گفت:  برای از میان بردن گل‌سنگ‌ها روش‌های گوناگونی از سوی کارشناسان اَمر پیشنهادشده است.

بهره‌گیری از یک یا چند محلول از «بایاسایدها» برای از میان بردن گُل‌سنگ‌ها کاربرد دارد.

PREVENTOL موادی است که در دو سال پیش در میراث جهانی پارسه استفاده شد. تاکنون نیز کار راضی کننده بوده است. از این مواد به‌ گونۀ دوره‌ای بهره گرفته می‌شود. روش برداشتن گُل‌سنگ‌ها نیز کار افراد متخصص است. برای این کار نیاز است افراد کارشناس (متخصص) و دوره‌ دیده همکاری داشته باشند. هرچند که، روش نام برده (بهره از بایاساید) نیز مخالفانی هم دارد. اما مرمت گران ایتالیایی دیر زمانی است از این مواد در ایتالیا و جهان بهره برداری می‌کنند. یکی از پژوهش گران و کارشناسان ایرانی که مدتی است روی پدیدۀ گل‌سنگ کار می‌کند، بهره‌گیری از اَلکل «اتانول» را برای پاک سازی برخی از گل‌سنگ‌ها شناسایی (معرفی) کرده‌ است. ازسویی، پاک‌سازی با الکل «اتانول» نیز کمی پیچیده بوده و بهتر است از سوی مرمت گران ورزیده انجام شود. در بخش کوچکی از محوطۀ جهانی پارسه (تخت جمشید) و چند جای دیگر از مواد «بایاساید» بهره برده ‌شده است. اما درصورتی‌ که مرمت گران بتوانند با بهره‌گیری از الکل «اتانول» یا مواد همانند و بدون بهره از «بایاسایدها» گل‌سنگ‌ها را پاک سازی کنند، بسیار بهتر است. گروه حفاظت و مرمت پارسه می کوشد تا با بهره بردن از تجربه‌های کارشناسان اَمر و پس از آزمایش‌های نهایی برای پاک‌سازی گل‌سنگ‌ها از الکل «اتانول» نیز بهره ببرد. باید توجه داشت بسیار بایسته (ضروری) است پیش از هرگونه کار گسترده، در آغاز آزمایش (تست) لازم روی گونه‌های همانند گل‌سنگ‌ها و برون از محوطۀ تاریخی و اثر انجام پذیرد. روشن است این کار زمان بر بوده، ولی کاری ارزشمند و علمی به شمار می‌آید».

سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم

این کارشناس اَرشد مرمت آثار و بناهای تاریخی در پاسخ به این پرسش که، باران های اسیدی بیش از یک دهه بر روی سنگ‌نگارۀ شاهپوریکم رخنه کرده و رنگ تیره و لکه‌های مشکی رنگی را برجا گذاشته و همانند باکتری در سنگ‌ها فرو رفته و رنگ تیره‌ای را به وجود آورده است و با چه روشی باید تمیز و پاک‌سازی شود، گفت: نیاز است مقداری از این آلودگی‌ها و آب برداشته و آزمایش شود.

آن‌چه از نگاره‌ها (تصاویر) برمی‌آید، دشواری از آب نیست، بلکه زمانی که موجودات بیولوژیکی در اثر رطوبت فعال می‌شوند، این لکه‌های تیره ‌رنگ نمایان می‌شود. روشن است زمانی که سطح سنگ‌ها خشک است لکه‌های تیره رنگ بسیار کم‌تر دیده می‌شود. پس بایسته است نوع موجودات بیولوژیکی شناسایی شود. درصورتی‌ که این نظریه درست و روی سطح سنگ‌نگاره‌ها موجودات بیولوژیکی وجود داشته باشد، منطقی‌ترین کار پاک‌سازی موجودات بیولوژیکی است. از سویی، هم اینک به گونۀ قطعی نمی‌توان در خصوص این پدیده نظر داد.

مسئول کارگروه حفاظت و مرمت میراث جهانی پارسه در پاسخ به این که، آیا می‌توان بر بالا سنگ‌نگارۀ شاهپوریکم سایه‌بانی گذاشت به گونه‌ای که چشم‌اَنداز (منظر) آن نیز، خدشه دار نشود یا بالا آن را ماهیچه‌ای درست کرد که آب باران از چپ و راست سنگ‌نگاره به پایین‌ رفته و منحرف شود، گفت:  پیش از بررسی دقیق نمی‌توان در خصوص برپایی سایه‌بان اظهارنظر کرد. به‌هر روی، برپایی سایه‌بان باید هم از دید چشم‌اَنداز و هم فنی به گونۀ کامل مطالعه شود. اما برای انتقال آب و پیشگیری از شُرکردن آب روی سنگ‌نگاره‌ها، می‌توان ماهیچه‌ای را پدیدار ساخت. همچنین باید دقت کرد تا برپایی هرگونه ماهیچه و عنصر الحاقی به پیکرۀ اصلی، برگشت‌پذیر باشد.

این دانش آموختۀ کارشناسی اَرشد مرمت آثار و بناهای تاریخی دربارۀ این که آیا  می توان از مواد «نانویی» در مرمت سنگ‌نگاره‌ها و یا بخش‌هایی ویژۀ آن  بهره برد، گفت:  بهره از مواد نانو به‌هیچ‌ روی، پیشنهاد نمی‌شود. هرچند که، چند سالی است دربارۀ این مواد گفت‌وگو می‌شود و بسیاری از پایان‌نامه‌های ارَشد مرمت آثار تاریخی در این زمینه نگاشته شده است، ولی با آزمایش‌هایی که در میراث جهانی پارسه (تخت جمشید) روی سنگ‌های غیرتاریخی انجام پذیرفته است، به چندین سبب هم اینک این مواد پیشنهاد نمی‌شود».

این کارشناس مرمت آثار تاریخی در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان ترک و درزهای پدیدار شده بر روی سنگ‌نگارۀ شاهپوریکم را پُر کرد و پوشاند نیز گفت: برای پُر کردن درزها و ترک‌ها و تزریق می‌توان از مواد آهکی مخصوص بهره برد. باید توجه داشت نمونۀ خارجی ملات های آهکی بسیار گران است. با این‌ همه، با توجه به اهمیت سنگ‌نگاره‌های تنگ چوگان بایسته است از بهترین مواد و مصالح مرمتی چه از نمونۀ خارجی و چه ایرانی آن بهره برد.

همچنین برای چسباندن تکه های (قطعات) جدا شده و یا درحال جدا شدن، باید از چسب «آرلدیت» که در محوطۀ جهانی پارسه مورد بهره قرار گرفته و کارایی خوبی داشته است، استفاده کرد. باید دانست بهره گیری از چسب‌های ماستیک با نام میکا و … به‌هیچ‌ روی، پیشنهاد نمی‌شود.

blank

برای پابرجا کردن (تثبیت) لایه های در حال ریزش نیز از نوعی «لِدان» و یا میکروالکلیل می‌توان بهره برد. اما باید توجه داشت برای پابرجا کردن لایه‌های در حال ریزش به هیچ روی، نباید از «پارالوئید» بهره برده شود.

شهرام رهبر دربارۀ مرمت و حفاظت سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم در میراث جهانی تنگ چوگان کازرون با نگرش به وضعیت آسیب‌های گوناگون در هر بخش از اثر، برای هر کدام آن پیشنهادهایی را ارایه می‌دهد.

مسئول کارگروه حفاظت و مرمت میراث جهانی پارسه دربارۀ بخش دیگری از آسیب‌های وارده به سنگ‌نگارۀ شاهپوریکم در محوطۀ جهانی تنگ چوگان نیز گفت:  همان‌‌گونه که در این نگاره (تصویر) روشن است لکه‌های تیرۀ کم‌رنگی روی پیکره وجود دارد. از سویی، لکه‌های مشکی رنگ پررنگی نیز نمایان است. لکه‌های مشکی‌رنگ به گمان فراوان در پیوند با موجودات بیولوژیکی هستند که پیشتر فعال بوده‌اند. ازهمین‌روی، می‌توان نتیجه گرفت که مسیر حرکت آب‌های پشت سنگ‌نگاره‌ها تغییر کرده است. و این موضوع نشانۀ خوبی نیست. برای ثابت کردن این نظریه، نیاز به پایش دراز مدت و یا مطالعه‌های هیدرولوژی است. از همین روی، اقدام‌های زیر پیشنهاد می‌شود:

۱- مطالعه‌های فن شناسی و آسیب‌شناسی

الف: بررسی بالا سنگ‌نگاره (بام کوه) بسیار ضروری است. پیش از هر اقدام شکاف‌های بالا کوه بررسی شود. لازم است بدانیم که این اقدام بسیار دشوار خواهد بود و روشن نیست با بررسی‌های ارتفاعات روزنه‌ها به‌خوبی شناسایی شود، ولی به هر روی، نیاز است تا این اقدام انجام پذیرد.

۲- پاک‌سازی گیاهان با روش‌های علمی همانند خشکاندن با مواد مناسب و پس‌از این که از خشک شدن ریشه اطمینان به دست آمد، پاک‌سازی انجام شود.

۳- پیش از پاک‌سازی آلودگی‌ها و لکه‌های تیره رنگ باید از نوع و گونۀ این آلودگی‌ها شناخت کامل داشته باشیم. این کار دشواری نیست. همچنین درصورتی‌که نیاز باشد باید از یک فرد بیولوژیست آشنا با آثار تاریخی کمک گرفت.

blank

۴- استحکام‌بخشی و پُرکردن درزها و ترک‌ها پیشنهاد می‌شود. می‌توان این اقدام را که از کارهای نخستین و اضطراری به شمار می‌آید با شتاب انجام داد. هرچند که، پیش از هر اقدام پُرکردن لای درزها و ترک‌ها باید این اطمینان به دست آید که روزنه‌ها باز و یا به اصطلاح از آسیب‌های opening  نباشد.

۵- در کل می‌توان برای حفاظت و مرمت این اثر سه گام گوناگون درنظر گرفت. مرحله های زیر به‌ گونۀ پیشنهاد عنوان می‌شود.

الف- عملیات حفاظت اضطراری ب- پاک سازی انواع آلودگی‌ها ج- مرحله های حفاظت و مرمت

باید توجه داشت به‌جز مورد الف که به مطالعه های بسیار گسترده نیاز ندارد، مرحله ها یا گام ۲ و گام ۳ نیاز به مطالعه های دقیق دارد».

رهبر دربارۀ بخش دیگری از آسیب‌های وارده به سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم در میراث جهانی تنگ چوگان کازرون، گفت:  این بخش از سنگ‌نگاره وضعیت پیچیده‌ای دارد. بخش سمت راست بالا وضعیت بهتری دارد و دشواری اساسی مربوط به رشد و نمو گیاهان است. در سمت چپ لکه‌های مشکی رنگ دیده می شود که به‌ گمان فراوان در پیوند با گُل‌سنگ و آسیب‌های بیولوژیکی است. بر پایۀ نگارۀ موجود موارد زیر پیشنهاد می‌شود.

۱- خشکاندن و پاک سازی گیاهان

۲- بخش سمت راست نیاز به استحکام‌بخشی دارد. به نظر می‌رسد بخش‌هایی درحال جدا شدن است که باید استحکام‌بخشی و با ملات مناسب پر شود.

۳- باید توجه داشت که پُرکردن ترک‌ها و شکاف‌ها نیاز به بررسی دارد و نباید همۀ درزها و شکاف‌ها پر شود.

۴- آزمایش لکه‌های تیره ‌رنگ ضروری است. نیاز به گفتن است که در یک مرحله می‌توان از همۀ  سنگ‌نگاره‌های دیگر نمونه‌برداری کرد.

۵- پاک‌سازی لکه‌های مشکی ‌رنگ پس از شناسایی را می‌توان بر پایۀ نوع آسیب با مواد مناسب و با ظرافت انجام داد.

۶- باید پیش از هر اقدام مرحله‌های مستندنگاری با روش‌های موجود و مناسب انجام داد. فتوگرامتری یا اِسکن لیزر از روش‌هایی است که می‌تواند در انجام مرحله های مرمت یاری‌رسان گروه مرمت و حفاظت باشد».

سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم
 سنگ‌نگارۀ پیروزی شاهپوریکم بر امپراتوران روم، در سمت راست رودخانۀ شاپور در دامان کوه تراشیده شده است. این نگارکَند در سطحی کمابیش مربع شکل و منحنی در سینۀ کوه کَنده شده است و در آن بیش از ۱۰۰ تَن نقش شده‌اَند. پیکر سوارۀ شاهپوریکم در مرکز صحنه نمایان است و فرشتۀ پیروزی گویا به او فَره ایزدی – که همان روبان ویژۀ شاهی است – پیشکش می‌کند. میان پاهای اَسپ شاهپورشاه، جسد بی جان گردیانوس سوم اُفتاده است و در جلوی اَسپ شاهنشاه، دیگر امپراتور روم، فیلیپ عرب زانو زده، با حالتی خواهشگر (ملتمس) و زاری کننده پیشنهاد آشتی و سازش (صلح) می کند. شاهپور شاه در حالی که سوار بر اَسپ است، دست والرین را به عنوان اسیر در دست دارد. در برابر شاهنشاه و فیلیپ عرب دو تَن ایستاده اَند. یکی از آن ها کلاه بلند ایرانی بر سر دارد و دیگری که با پوشاک رومی است، حلقۀ پیروزی را به شاه پیشکش می‌کند.
میراث جهانی تنگ چوگان
در درۀ شمالی شهر باستانی بیشاپور، تنگ نامدار چوگان قرار دارد و به نظر می‌رسد این تنگ به مناسبت بازی چوگان که از باب‌ترین بازی‌های شاهنشاهی ساسانی بوده، نامیده شده است. رودخانۀ زیبا و پرآب شاپور که از چشمۀ نامدار به ساسان سرچشمه می گیرد در آن روان است. در سمت راست این رودخانه بر سینۀ کوه چهار سنگ نگاره و در سمت چپ نیز دو سنگ نگاره از دورۀ ساسانی به جا مانده است.

محوطۀ تنگ چوگان به همراه شهر تاریخی بیشاپور کازرون و آثاری از شهر فیروزآباد و کاخ ساسانی سَروستان به عنوان بیست و سومین اثر تاریخی فرهنگی ایران در تیرماه سال ۱۳۹۷ خورشیدی با نام ” منظر باستان شناسی ساسانی پارس ” به ثبت جهانی در سازمان یونسکو رسیده است و دارای ارزش بسیار فراوانی نزد باستان شناسان و پژوهش گران است.

تارنمای فرهنگی مهرگان  نوشت، در پایان امید آن می رود که مسوولان و مدیران میراث فرهنگی و مدیریت شهری پس از سه سال از ثبت جهانی این یادگارهای بی‌همتا تاریخی فرهنگی گوشۀ چشمی به آن‌ها داشته و مرهمی بر زخم‌های کهنۀ آن‌ها باشند. یادمان باشد این آثار بی‌مانند تکرارناپذیر هستند و باید برای آیندگان نیز بمانند. نیاید روزی که خدای ناکرده شرمندۀ آیندگان باشیم…
میراث جهانی تنگ چوگان در ۲۳ کیلومتری شهر کازرون و در سرزمین پارس جا دارد.

منبع: اسکان

«مسجد گوهرشاد» بنایی هنری با جایگاه اسلامی- ایرانی

در تاریخ ایران بناهایی به عنوان مسجد در نقاط مختلف کشور توسط معماران ایرانی ساخته شده که هریک زیبایی، شکوه و خصوصیات منحصربه‌فردی را به نمایش گذاشته‌اند. مسجد «گوهرشاد» مشهد از جمله بناهای به جا مانده از عصر تیموری است که عظمت، قدمت، زیبایی معماری و هنر اسلامی را به نمایش می‌گذارد.

مسجد گوهرشاد، مشهورترین و عظیم‌ترین مسجد چهارایوانی ایران است که نتیجه نبوغ و هنر هنرمندان و معماران ایرانی است. این مسجد چنان شهرت پیدا کرده که پروفسور «اوپهام» خاورشناس، عنوان هشتمین بنای زیبای جهان را برای این مسجد به کار برده است.

هرساله زائران و گردشگران زیادی به واسطه قدمت تاریخی و معماری مسجد گوهرشاد از آن دیدار می‌کنند، البته مجاورت این مسجد با حرم مطهر امام‌رضا(ع) و زیبایی خیره کننده آن نیز دلیل بر پربازدید بودن این بنا نیز هست.

این مسجد توسط هشت ورودی کوچک و بزرگ به دیگر بخش‌های حرم رضوی مرتبط بوده که به عنوان وسیع‌ترین و کهن‌ترین مسجد در اماکن متبرکه رضوی همواره محل برگزاری دائمی نماز جماعت است و بازدیدکنندگان برای استفاده از فضای عرفانی آن در این مسجد باستانی و پر ارزش حضور می‌یابند.

گوهرشاد ترکیبی از یک صحن، چهار ایوان، یک گنبد فیروزه‌ای، دو گلدسته و هفت شبستان است که به صورت حجیم‌سازی با آجرها و مصالح ساختمانی قرن نهم ساخته شده و همانطور که گفته شد یکی از شاهکارهای معماری دنیاست. طاق‌های گنبدی ‌شکل مسجد و مناره‌های آن با ویژگی و تزئینات خاص و با استفاده از سبک مقرنس، هم‌چنین نقوش و خطوط دیوار بر روی زمینه‌ گچی و معرق‌کاری ممتاز عصر تیموری، جلوه‌های بی‌نظیری از هنر ایرانی را در قلب حرم مطهر به نمایش گذاشته است.

دستور ساخت این مسجد در سال ۸۱۸ قمری توسط «بانو گوهرشاد» یکی از بانوان بزرگ و نامور کشور داده شده و روایات حاکی از آن بوده که گوهرشاد به واسطه پاکدامنی و علاقه زیادی که به ائمه اطهار(ع) داشته چنین دستوری ابلاغ کرده است تا پس از مرگش در جوار امام‌رضا(ع) به خاک سپرده شود.

«قوام‌الدین شیرازی» معمار اصلی بنای مسجد بوده که یکی از به نام‌ترین معماران ایرانی است. در معماری بنای گوهرشاد می‌توان به ویژگی‌های زیادی اشاره کرد که یکی از آن‌ها تزئینات گچبری و رنگ‌های زرد و آبی است که اصلی‌ترین رنگ‌های هنر اسلامی به شمار می‌روند.

از دیگر ویژگی‌های منحصر به‌فرد این بنا همچنین می‌توان به شکل قرینه ایوان‌های آن اشاره کرد؛ طاق‌های گنبدی و مناره‌هایی که سال‌ها از سبک خاص معماری ایرانی- اسلامی به شمار می‌رفت و آیات قرآن و احادیثی که در سرتاسر مسجد با خط ثلث روی کاشی‌ها حکاکی شده‌ نیز باعث زیبایی صد چندان این مسجد شده است.

همانطور که گفته شد گوهرشاد یکی از عظیم‌ترین مساجد چهار ایوانی است که ایوان جنوبی «ایوان مقصوره» نام دارد، ایوان شمالی معروف به «ایوان دارالسیاده» است، ایوان شرقی «ایوان اعتکاف» نامیده می‌شود و ایوان غربی «ایوان شیخ بهاءالدین» نام‌گذاری شده است.

مسجد گوهرشاد

ایوان مقصوره، بزرگ‌ترین ایوان مسجد گوهرشاد است که نسبت به دیگر ایوان‌ها شهرت بیشتری دارد. طول این ایوان تقریبا ۳۷ متر و ارتفاعش به ۵ متر می‌رسد و گنبد مسجد گوهرشاد روی این ایوان ساخته شده و منبر معروف این مسجد که به نام منبر «صاحب‌الزمان» شناخته می‌شود نیز در این ایوان قرار گرفته است.

در پیشانی ایوان مقصوره کتیبه تاریخی بایسنقر حک شده و به سال ساخت و معمار مسجد گوهرشاد نیز در این ایوان اشاره شده است. از دیگر خصوصیات جالب توجه این ایوان، می‌توان به محراب بسیار زیبا و سنگی آن اشاره کرد که در اطراف آن کتبیه‌هایی با آیات قرآن و کاشی‌های معرق زیبا تزئین شده است.

پس از ایوان مقصوره ایوان ساده که دقیقا با ایوان مقصوره قرینه ساخته شده مد نظر قرار دارد، این ایوان نیز مانند ایوان مقصوره سرشار از زیبایی هنر اسلامی و به خصوص خوشنویسی است. از جالب‌ترین ویژگی‌های این بنا می‌توان به پیشانی آن اشاره کرد که مزین به نوعی کتبیه بوده که درباره مرمت این بنا در دوره شاه عباس صفوی است.

ایوان غربی مسجد گوهرشاد مشهد در حال حاضر با بست شیخ بهاء‌الدین مرتبط است که به ایوان «آب» نیز شهرت دارد. این ایوان نیز مانند دیگر ایوان‌های مسجد مزین به سوره‌هایی از قرآن بوده که با خط بنایی روی آن مرقوم شده است.

ایوان شرقی مسجد گوهرشاد نیز به رواق امام‌خمینی در صحن حرم متصل است که کاشی‌های آن مزین به نوشته‌هایی با خط کوفی معلقی هستند.

یکی از نکات قابل توجه در مجد گوهرشاد «منبر» موجود در ایوان مقصوره ان مسجد است که ارتفاعی هفت متری از سطح زمین داشته و ۱۴ پله دارد. منبر صاحب‌الزمان اما بیشتر به دلیل منبت‌کاری‌های که دارد شناخته شده است که خود به دلیل استفاده نشدن از آهن و میخ برای قلم‌زنی جای شگفتی دارد.

مسجد گوهرشاد اما مانند تمام ابنیه تاریخی و مذهبی کشور نیز از گزند حوادث طبیعی و غیرطبیعی دور نمانده و آسیب‌های زیادی دیده است که می‌توان به زمین لرزه سال ۱۰۸۴ اشاره کرد، در این زمین لرزه ایوان مقصوره صدماتی دید که البته مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت.

همچنین از جمله مرمت‌های دیگر مسجد باید به گلوله‌باران روس‌ها در سال ۱۳۳۰ هـ. ق اشاره کرد که موجب صدمه ‌دیدن گنبد و ایوان‌های مسجد شد. پس از آن در سال ۱۳۳۹ هـ. ق گنبد و ایوان مقصوره و ایوان‌های شرقی و غربی مسجد مرمت شدند.

البته گنبد ایوان مقصوره در سال ۱۳۳۹ ه.ش برای مرمت اساسی تخریب شد و ساخت مجدد گنبد تحت نظارت مهندس عباس آفرنده و به دستان هنرمند معماران ایرانی انجام گرفت؛ باید گفت که در مرمت مجدد مسجد تمام ویژگی‌های پیشین و خصوصیات اصیل و اساسی معماری بنا حفظ شد و تغییری ایجاد نشد.

در نهایت باید گفت با اینکه ۶۰۰ سال از ساخت این مسجد می‌گذرد اما استحکام و ماندگاری گوهرشاد نشان از عظمت و قدرت آن است، البته مسجد گوهرشاد همچنین برای تمام مردم ایران که دل در گروی حرم امام‌رضا(ع) دارند، مامنی برای آرامش عاشقان و شیفتگان این حضرت است.

منبع: جاذبه‌های گردشگری ایران

مرتبط:

همه چیز درباره سوغات و غذاهای محلی مشهد

انواع سبک های گردشگری در مشهد

میل کرات، مظهر زیبایی و مقاومت

امروزه زرق و برق تکنولوژی و فناوری‌های نوینِ متنوع و شگفت‌انگیز نسل جوان و نوجوان را نسبت به گذشته و الزامات زندگی سنتی بیگانه کرده است در حالی ‌که مسلما زندگی امروز بر شالودۀ گذشته بنیان گذاشته شده و می‌دانیم که هر کشف، ابداع و نوآوری، ریشه در گذشته‌های دور دارد، اگر حدود یک میلیون سال پیش انسان، نخستین ابزار سنگی را نمی‌ساخت و راه خود را از حیوانات جدا نمی‌کرد، امروزه نمی‌توانست بر سطح ماه راه برود.

الزامات زندگی سنتی گذشته ابزار و عواملی بودند که انسان را در سازگاری با محیط و طبیعت یاری می‌دادند و امکان زیست در شرایط گوناگون را برایش فراهم می‌کردند، کمی بیندیشید، اگر در مسیرهای طولانی کاروان‌سرا یا آب‌انبار نبود چه اتفاقی می‌افتاد؟

میل‌ها یا مناره‌ها هم از جمله آن عوامل بودند، راه‌های امروز با گذشته قابل مقایسه نیستند، راه‌ها در گذشته خط‌های کمرنگ، باریک و نامنظمی بودند که در مناطق کوهستانی چندان مشخص نبودند و در کویر و بیابان در زیر ماسه بادی و رمل گم می‌شدند و برای نجات مسافران مسیر این گونه راه‌ها در کوهستان میله‌های بلند سنگی یا آجری و در کویر سازه‌های بلند مخروطی شکل از سنگ یا گل با بدنه‌های سفید شده را با فاصله‌های قابل دید از یکدیگر می‌ساختند تا مسافران مسیر راه را با نگاه به آنها تشخیص دهند.

اکنون میله‌های سنگی در راه‌های کوهستانی ایذه به شهرکرد و میله‌های مخروطی در راه‌های قدیم کویری یزد به طبس و کرمان به خور موجودند، اما مناره‌ها، برج‌ها یا میل‌ها در کنار راه‌های نسبتا پررفت‌وآمد معمولا با نمای زیبا و آراسته ساخته می‌شدند و علاوه بر اینکه راهنمای مسافران محسوب می‌شدند، گاه نقش رسانه را نیز ایفا می‌کردند، زیرا همان گونه که از نامشان برمی‌آید مناره محل نار (آتش) و نور بود، از سویی شعلۀ آتش که بر فراز مناره از دور دیده می‌شد می‌توانست راهنما باشد و از سوی دیگر مشعل‌داران می‌توانستند بر فراز آن‌ها با حرکت نمادین مشعل فروزان اخبار مهم و سرنوشت‌ساز را در زمانی کوتاه از شهری به شهر دیگر مخابره کنند.

البته تمام نقاط قابل دید بر فراز کوه‌ها و تپه‌ها چنان نقشی داشتند، اما در نقاطی که عارضۀ مناسب طبیعی وجود نداشت، نقیصه با معماری جبران می‌شد و معماران و هنرمندان علاوه بر رفع نیاز مخابراتی، با استفاده از فرصت، هنرنمایی نیز می‌کردند و نفیس‌ترین شاهکارهای معماری و هنری را می‌آفریدند.

میل کرات یکی از آن برج‌ها یا مناره‌های چند منظوره است که در سال ۴۸۴ هجری قمری بر فراز تپۀ کرات در فاصله ۲۷ کیلومتری جنوب شهر تایباد ساخته شده است، در اطراف میل کرات بقایای معماری سنگی گسترده‌ای مشاهده می‌شود و به فاصلۀ کمی از آن بقایای آب‌انبار و کاروانسرایی سنگی و نسبتا بزرگ از نوع کوهستانی و سرپوشیده موجود است که گنبدخانۀ هشتی آن هنوز برجای مانده است.

بقایای معماری و فرهنگی باقی مانده در کرات نشانه‌های اهمیت آن نقطه بر سر راه نسبتا پررفت‌وآمدی است که در گذشته‌های دور قاین در قلب قهستان را به زوزن، خواف، پوشنگ، هرات و جام ارتباط می‌داده است.

مشخصات اثر

میل کرات مثل دیگر سازه‌های عصر سلجوقی بنایی آجری و فاخر است، این مناره به بلندای بیش از ۲۵ متر با یک رشته پلکان مارپیچ درونی منتهی به یک مأذنه یا بالکن دَوَرانی با جان‌پناه، از دو بخش تحتانی به شکل منشور هشت ضلعی تا ارتفاع ۱۵ متر و بخش فوقانی به شکل استوانه به ارتفاع بیش از ۱۰ متر، بر قاعدۀ هشت ضلعی با محیط ۲۰ متر ساخته شده است.

وضعیت فعلی بنا به گونه‌ای است که زمین لرزه‌ها و آسیب‌های انسانی آن را ناقص، کج و از شکل اولیه خارج و مخدوش کرده به گونه‌ای که ادوارد استوارت که در دوران ناصرالدین‌شاه میل کرات را دیده، آن را با برج پیزا در ایتالیا مقایسه کرده است، اما مقاومت بنا در برابر حوادث و زیبایی خیره کننده گره‌چینی‌ها و آجرکاری‌ها و کتیبۀ آن ایجاب می‌کند که آن بنای نفیس و زیبا به هر قیمتی حفاظت و معرفی شود و در معرض دید و مطالعۀ گردشگران و پژوهشگران قرار گیرد، در این بنا معمار و هنرمند چیره دست ایرانی کوشیده است با چیدمان آجر در ابعاد و اندازه‌های متفاوت زیبا‌ترین نقش‌ها را بیافریند و به چشم بیننده احترام بگذارد.

میل کرات به لحاظ ساختار با منارجام در شرق هرات و به دلیل تزیینات با مناره‌های خسروگرد سبزوار، فیروزآباد بردسکن، تاریخانه دامغان، مسجد جامع سمنان و سنگ‌بست قابل مقایسه است.

ارزش‌ها و جاذبۀ میل کرات موجب شده است که علاوه بر خیل کارشناسان ایرانی، مستشرقین اروپایی همچون سون هدن در سال ۱۲۸۵ خ، آلفونس گابریل در سال۱۳۰۷خ و آندره گدار در سال۱۳۱۹خ از آن بازدید کرده و ارزش‌های معماری آن را ستوده‌اند. این بنا در پانزدهم دی ماه ۱۳۱۰خ به شماره ۱۲۳ در  فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منبع:میراث آریا

گنجعلی‌خان طلیعه معماری و هنر اصیل ایرانی در دل کویر کرمان

مجموعه گنجعلی‌خان یکی از مشهورترین مکان‌های دیدنی کرمان است و در مرکز قدیمی شهر، در کنار بازار بزرگ کرمان قرار دارد. گنجعلی‌خان که از حکام مشهور زمان شاه عباس بوده از سال ۱۰۰۵ تا ۱۰۳۴ هجری قمری بر کرمان فرمان‌روایی و آثار و بناهای زیادی ساخته و در آبادی این منطقه کوشیده است.

معمار مجموعه مذکور  استاد محمد معمار یزدی و سبک معماری این بنا به شیوه‌ اصفهانی است. مساحت مجموعه‌ گنجعلی‌خان ۱۱۰۰۰ مترمربع و از چندین بنا تشکیل شده است.

مجموعه گنجعلی‌خان از قسمت‌هایی چون میدان، بازار، حمام، ضرابخانه، مدرسه، مسجد، چهارسوق و آب‌انبار تشکیل شده است و از شگفت‌انگیزترین آثار تاریخی (عصر صفوی) استان کرمان محسوب می‌شود.

 میدان گنجعلی‌خان

این میدان همانند میادین اصیل ایرانی مستطیل شکل است، در سه ضلع آن بازار واقع شده و در ضلع دیگر آن مدرسه گنجعلی‌خان قرار دارد. این میدان در مرکز داد و ستد شهر قدیـم واقع است، طول آن ۹۹ متر، عرض آن ۵۳ متر و دارای مساحت ۵۳۲۶ متر مربع وسعت است.

 بازار گنجعلی‌خان

 این بازار حد فاصل بین چهار سوق و بازار اختیاری است که سبک معماری جالبی از عصر صفوی به یادگار گذاشته و در بخش جنوبی میدان گنجعلی‌خان قرار گرفته اسـت، در سمـت  چپ آن ۱۶ طاق نما این بازار را به میدان ارتباط می‌دهد.

گنجعلی‌خان

 ضرابخانه گنجعلی‌خان (موزه سکه)

در ضلع شمال میدان گنجعلی‌خان، داخل بازار مسگری شمالی و روبروی حمام، ضرابخانه گنجعلی‌خان واقع است که با گـچ‌بری زیبایی تزیین شده‌ است، در گذشته در آن مسکوکات طلا و نقره دولتی را ضرب می‌کردند، در سال ۱۳۷۰ همزمان با بزرگداشت خواجوی کرمانی، این مکان به عنوان موزه سکه مورد بهره‌برداری قرار گرفـت. در این موزه مسکوکات متعلق به ادوار مختلف تاریخی از قبیل اشکانی، ساسانی، اموی، عباسی و … قاجاری و پهلوی به همراه اطلاعات مربوط در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دارد.

 حمام گنجعلی‌خان

حمام گنجعلی‌خان در سمت راسـت بازار گنجعلی‌خان واقع اسـت. این حمام مجموعه‌ای از تلفیق هنر معماری و کاربرد مصالح گوناگون با فضایی متناسـب و مردم‌وار است. حمام، اثری بدیع با کاشی‌کاری‌های زیبا، نقاشی‌ها، گچ‌‌بری‌ها، مقرنـس‌کاری‌ها و کاربندی‌هایی است که هر بیننده را به تحسین وا می‌دارد. حمام گنجعلی‌خان در سال ۱۰۰۵ ه. ق (دوره صفوی) به دستور گنجعلی خان حاکم وقت کرمان و معماری سلطان محمد معمار یزدی آغاز و در سال ۱۰۲۰ به پایان رسید. حمام تا حدود ۸۰ سال پیش دایر بوده است اما در حال حاضر نقش و کارکرد گردشگری پیدا کرده و به موزه مردم‌شناسی تبدیل شده ‌است.

مجسمه‌هایی به دست اساتید دانشکده هنر و دانشگاه تهران (استاد میربابایی و نشان تانیک) طراحی و در قسمـت‌های مختلـف حمام قرار داده شده تا بدین وسیله صحنه‌هایی از استحمام به شیوه سنتی در معرض نمایش گذاشته شود.

گنجعلی‌خان

 مدرسه گنجعلی‌خان

این مدرسه در ضلع شرقی میدان واقع شده، گویا روزگاری مدرسه بوده و بعدها به کاروانسرا مبدل شده‌ است. نمای داخلی و خارجی این مدرسه کاشی‌کاری معرق جالبی از عصر صفوی به یادگار گذاشته است. این مکان تا زمان حمله آقا محمد خان قاجار به کرمان مدرسه بوده و پس از ویران شدن به دستور او، تعطیل شده و در اواسط قرن سیزدهم به عنوان کاروانسرا با کاربری بازارچه صنایع‌دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سال ۱۰۰۷ ساخت بنا شروع و در سال ۱۰۲۹ به اتمام رسیده است.

 مسجد گنجعلی‌خان

 این بنا در گوشه شمال‌شرقی میدان و همجوار با مدرسه واقع شده ‌است. این مسجد کوچک اما بی‌نهایـت زیبا در واقع موزه کوچکی از هنرهای تزیینی اسلامی نظیر کاشی‌کاری، گچ‌بری و خطاطی است که به سبک زیبایی آراسته شده‌ است.

 چهارسوق گنجعلی‌خان

 محل متقاطع دو راسته بازار را چهار سوق می‌گویند. به دلیل برخورد متقاطع دو راسته بازار شمالی- جنوبی و شرقی- غربی، در محل چهار سوق گنجعلی‌خان در گذشته این مکان مهم‌ترین نقطه شهر محسوب می‌شده است، نمای داخل این  چهار سوق با گـچ‌بری‌‌های جالب و نقاشی‌های زیبای عصر قاجار که چهره شهروندان آن دوره را به تصویر کشیده تزیین شده‌ است، چهار سوق مرکز ثقل بازار است. گنبد چهارسوق مرتفع‌ترین گنبد شهر به‌شمار می‌آمده است.

مرتبط:

از کرمان دیار کریمان چه به یادگار بخریم؟

آیین نوروز _میراث ماندگار بهار در کرمان

آبشار کشیت کرمان

جاذبه‌های گردشگری باشت

در  شهرستان باشت مناطقی همچون دوگوردوپا، پل‌تاریخی پریم، آبشار خامی، منطقه‌ گردشگری رودرونه، منطقه‌ گردشگری شاه بهرام، هرساله تا قبل از بیماری منحوس کرونا پذیرای بیش از صدهزار نفر گردشگر بود.

شهرستان باشت ‌دارای جمعیت ۲۲هزار نفری است که  ۱۶ هزار و ۹۴۳ خانوار آن را روستاییان تشکیل می‌دهد. مساحت این شهرستان ۱۰۶۰ کیلومتر مربع است.

دوگوردو پا

از مناطق دیدنی در شهرستان باشت، می‌توان به دو ستون‌سنگی متعلق به دوران ساسانیان اشاره کرد که به دو گور دو پا، شهرت یافته است.

این اثر تاریخی منحصربه‌فرد و جالب در فاصله‌ کمی از دو روستا به نام شوش و ده‌کند، در هفت کیلومتری شهرستان باشت و در مسیر جاده‌ گچساران به بابامیدان قرار گرفته است.

با توجه به اظهارات برخی از کارشناسان، این ستون‌ها در فاصله‌ نیم متری از یکدیگر قرار گرفته و از جنس سنگ آهک، شیری رنگ و به‌صورت یکسان تراشیده شده است.

 پل تاریخی پریم 

در مسیر مواصلاتی استان کهگیلویه و بویراحمد به فارس، یکی دیگر از جاذبه‌های تاریخی شهرستان باشت قرار گرفته که پل پریم، نام‌گذاری شده است. بریم، نام دیگر این سازه‌ ارزشمند تاریخی است که در ۸ کیلومتری شرق شهرستان باشت و در نزدیکی روستای چم بلبل روی رودخانه‌ پریم، ساخته شده است.

امروزه می‌توان‌بخش‌هایی از این پل قدیمی را مشاهده کرد که از زمان تاسیس تا دوران اسلامی از آن استفاده شده است.

 اثری که به همت اداره‌کل میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی کهگیلویه و بویراحمد، قسمت‌هایی از آن بازسازی و تعمیر شده و به‌عنوان میراث ملی به ثبت رسیده است.

 این منطقه از باشت هم به‌دلیل وجود پل و هم به‌دلیل وجود تفرجگاه چشمه انجیری که در مجاورت آن قرار دارد، به یکی از مکان‌های گردشگری استان تبدیل شده است.

آبشار خامی باشت

یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی در شهرستان باشت، آبشاری است خروشان به نام آبشار خامی باشت، که در نزدیکی این شهرستان و در روستای تل‌چگاه قرار دارد.

 این آبشار از یکی از رشته‌کوه‌های زاگرس سرچشمه گرفته و زیبایی چشم‌گیر و طبیعتی دلربا را در این منطقه ایجاد کرده است، آبشاری دائمی که اطراف آن را درختانی از بلوط، چمشه‌های متعدد، رودخانه‌های پرخروش و بیشه‌زارهای متعدد فراگرفته است.

 در واقع آبشار در تنگه‌ای به نام تنگ‌برا واقع شده  که پس از سه ساعت پیاده‌روی و کوه‌پیمایی می‌توان آن را مشاهده کرد، از ویژگی‌های این منطقه، بکر و دست‌نخورده بودن آن است که با وجود چشمه‌های مشهور دو پیردل و چشمه سرد، محبوبیتی شگرف را در بین گردشگران و مسافران به‌دست آورده است.

منطقه‌ گردشگری رودرونه

حقیقتا یکی از زیباترین مناطق گردشگری در استان کهگیلویه و بویراحمد، منطقه‌ رود ردونه، در ۱۰ کیلومتری شهرستان باشت است که به بهشت گمشده‌ جنوب ایران، شهرت دارد.

این منطقه مکانی بسیار فوق‌العاده برای طبیعت‌گردان، علاقه‌مندان به پیاده‌روی و تماشای دیدنی‌های بکر و دست‌نخورده است.

مناظر تماشایی و کم‌نظیر در دامنه‌ کوه‌های رفیع و دیدنی خامی که همواره محل تراوش آبشارها و چشمه‌های گوارا است به‌دلیل آب شدن برف‌هایش، جاذبه‌ای طبیعی و تحسین‌برانگیز به نام رود زیبای رود رونه و نیز آبشارهایی تماشایی را ایجاد کرده است.

این منطقه از استان کهگیلویه و بویراحمد امروزه پرطرفدارترین تفریحگاهی است که جمع زیادی از مسافران و گردشگران در آن حضور می‌یابند.

منطقه‌ گردشگری شاه بهرام باشت

منطقه‌ گردشگری شاه بهرام در ۴۵ کیلومتری از شهرستان باشت، قرار گرفته است. در واقع، شاه بهرام نام روستایی است کوهستانی که پیش از تبدیل شدن باشت به شهرستان، از دهستان‌های کوهمره خامی بخش باشت، محسوب می‌شد.

 آنچه که توجه بسیاری از گردشگران و مسافران را هنگام حضور در این روستا به خود جلب می‌کند، طبیعت بکر، فوق‌العاده و بسیار زیبای این منطقه است که آن را به یکی از زیباترین نقاط تفریحی و دیدنی شهرستان باشت، تبدیل کرده است.

این منطقه با قرارگیری در مسیر باشت به چرام و دهدشت و نیز احاطه شدن از چهار جهت به پنج روستای فتح، شادگان، لار، چرام و نیمدور، از منظره‌ای چشم‌نواز با پوششی از گیاهان متنوع و زیبا، بهره‌مند است.

همچنین آب و هوای مطبوع و وجود رودخانه‌ای دائمی، حضور گردشگران و مسافران را در این منطقه، پررنگ‌تر کرده است.

مجموعه تاریخی خان احمد باشت

از دیگر جاذبه‌های گردشگری در شهرستان باشت، مجموعه‌ای است تاریخی که در ۲۰ کیلومتری  این شهرستان قرار دارد و به مجموعه‌ خان احمد، شهرت یافته است. گردشگران می‌توانند محوطه‌ای تاریخی را که در جاده‌ اصلی و در مجاورت روستای زیردو خان احمد تا مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد که بالغ بر ۱۲۰ کیلومتر است، مشاهده کنند.

باستان‌شناسان از وجود شهری متعلق به سده‌های میانی اسلامی در منطقه خان احمد خبر داده‌اند، در واقع، در منطقه‌ای به مساحت ۴ هکتار، مجموعه‌ ارزشمند تاریخی قرار گرفته است که با همت مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد به ثبت ملی رسیده است.

 داخل این منطقه‌تاریخی، ساختمانی کهن قرار دارد که به نام چهار صفه‌ خان احمد، شناخته می‌شود. با توجه به ساخت این بنای قدیمی، آثار باقی‌مانده‌ معماری‌ در این منطقه و نیز سفال‌های کشف شده در آن، باستان‌شناسان معتقدند که شهری کهن در این منطقه و در قرون میانی اسلامی، وجود داشته است.

 درخت سرو باشت

یکی از کهن‌ترین جاذبه‌های گردشگری در شهرستان باشت، درختی است کهنسال که به آن درخت سرو باشت، گفته می‌شود. مورخان معتقدند که این درخت قدیمی با ۴۰ متر طول و ۷ متر عرض، عمری بالغ بر ۲۷۰۰ سال را گذرانده و در این روزگار به یکی از دیدنی‌های جالب و معروف شهرستان باشت، تبدیل شده است.

 این درخت در ۵۰ کیلومتری از باشت و در نزدیکی روستای درگ، در مجاورت امام‌زاده سید محمد (ع) دشت‌لار، قرار دارد.

جالب است بدانید که این درخت ۲۰۰ سال از درخت کهنسال و معروف ابرقوی یزد، قدیمی‌تر است که باعث شگفتی بسیاری از مسافران و گردشگران شده است.

منطقه شلالدون باشت

چشم اندازهای طبیعی منطقه شلالدون از توابع شهرستان باشت این مکان را به نگین مناطق گردشگری کهگیلویه و بویراحمد برای پذیرایی از هزاران مسافر نوروزی تبدیل کرده است.

وجود تپه‌های پوشیده از جنگل،  دره‌ها، طبیعت‌بکر،  درختان سر به آسمان کشیده بلوط، بادام، هوای مطبوع و دلپذیر بهاری، علفزارها و گل‌های زرد و قرمز، سفره‌ای از خوان بی انتهای خداوندی در این خطه است که هر چشم مشتاقی را حیران می‌کند.

سایه سار درختان، چمن سبز مخمل گونه، بلندای کوه‌های اطراف این دشت وسیع جلوه‌های طبیعت بکر و دست نخورده و هوای بهاری یادآور  نیایش طبیعت با خداوند عالم است.

قرار داشتن در جاده ارتباطی شیراز به گچساران، هوای دلپذیر بهاری، طبیعت سرسبز و چشم نواز این منطقه از عوامل استقبال گردشگران از این منطقه است.

احداث مخازن آب، سرویس بهداشتی، سکوی نشیمن و واحدهای فروش محصولات غذایی از امکانات موجود این منطقه است. منطقه گردشگری شلالدون در پنج کیلومتری باشت قرار دارد.

* گزارش از علی اکبر پاک

مرتبط:

سنگ‌بست _چهارراه مهم جهانی