فرایبورگ _اصفهانی در قلب اروپا
در راستای مفاد قرارداد خواهرخواندگی، در فرایبورگ خیابانی به نام خیابان «اصفهان» نامگذاری شده و نشان شهر اصفهان در پیاده رو کنار شهرداری فرایبورگ حک شده است که رفتن کنار این نشان بر ما یک حس اطمینان جاری کرد، گویا اینجا خیلی غریب هم نیستیم. “
تاکنون با پنج بخش سفرنامه اروپا نوشته وحید صلواتی همراه شدیم و از چگونگی ورود به اروپا، کشور سوئیس، زوریخ، شهر خور و در نهایت آبشار راین صحبت شد. حالا نوبت به آلمان و شهرهای این کشور رسیده است؛ آنچه در ادامه می‌آید بخش‌های مربوط به ورود به کشور آلمان است.
فرایبورگ
فرایبورگ (Freiburg im Breisgau) شهری است در جنوب‌غربی آلمان، ایالت بادن_ ووتمبرگ و حاشیه جنوب غربی جنگل سیاه (Schwarzwald) و نزدیک رودخانه راین واقع شده است و هم مرز با دو کشور فرانسه و سوئیس است. این شهر با ۲۰۵ هزار نفر جمعیت یکی از گرم‌ترین و پرآفتاب‌ترین شهرهای آلمان است. در طول جنگ جهانی دوم ۸۰ درصد شهر بر اثر حملات و بمباران‌ها نابود شده بود، اما پس از خاتمه جنگ، به همت مردم و مدیران مسئول بیشتر ویرانه‌ها دوباره مشابه مدل تاریخی شهر بازسازی شد، این شهر هنوز نمای قدیمی خود را حفظ کرده، از زیرساخت‌های انرژی‌های پاک نهایت استفاده را برده و تا حدود زیادی از صنعتی شدن به دور مانده است و امروز در آلمان دارای شهرت زیادی برای داشتن شرایط خوب زندگی است.
با توجه به عقد خواهر خواندگی با اصفهان، «فرایبورگ» برایمان نامی آشنا بود. عقد این قرارداد در دوره شهردار وقت یعنی محمدعلی جوادی و رولف بومه شهردار سابق فرایبورگ اتفاق افتاد. مقدمات این آشنایی و پیمان خواهرخواندگی در ۶ آبان ماه سال ۱۳۷۹ بسته شد و اصفهان نخستین خواهرخوانده مسلمان شهر فرایبورگ شد، در همین راستا در این شهر خیابانی به نام خیابان «اصفهان» نامگذاری شده و نشان شهر اصفهان در پیاده رو کنار شهرداری فرایبورگ حک شده است که رفتن کنار این نشان بر ما یک حس اطمینان جاری کرد، گویا اینجا خیلی غریب هم نیستیم. برقراری رابطه خواهر خواندگی میان فرایبورگ و اصفهان اولین خواهر خواندگی میان یک شهر آلمانی و یک شهر ایرانی محسوب می‌شود.
قابل ذکر است خواهرخواندگی پیوند و اتحاد بین شهروندان دو شهری است که دارای زمینه‌های منافع مشترک هستند. مفاد این قراردادها موضوعات فرهنگی اقتصادی و بازرگانی و ورزشی را شامل می‌شود در ادبیات اروپایی خواهرخواندگی به شهرهای دوقلو یا همسان هم گفته می‌شود، علت بکارگیری واژه خواهرخواندگی به این اعتبار است که در بیشتر زبان‌های دنیا واژه شهر مونث است.
معمولاً دو شهر برای خواهر خواندگی باید دارای تشابهاتی باشند، مثلاً دو شهر تاریخی، دو شهر علمی یا دو شهر دانشگاهی و یا حتی دو سمبل مشترک داشته باشند که انگیزه خواهرخواندگی را ایجاد کند. رونق و رواج گردشگری بین دو شهر خواهرخوانده و نامگذاری متقابل نام خیابان‌هایی به نام شهرها از جمله نتایج اعلام خواهرخواندگی است که این مهم در آلمان بسیار با اهمیت بوده است، زیرا در این کشور پس از تنش‌ها و جنگ‌های گذشته این اقدام بسیار لازم و ضروری به نظر می‌رسید.
بر اساس قرارداد خواهرخواندگی اصفهان و فرایبورگ، شهرداری و دانشگاه‌های دو شهر همکاری دارند و طی چند نوبت تبادل دانشجو و استاد داشته‌اند، همچنین گروه‌هایی از مدیران شهری و هنرمندان در قالب کارگروه‌ها هم در اصفهان و هم در فرایبورگ سفر داشته‌اند.
در همین راستا همکاری‌هایی در حوزه شهری، جامعه‌شناسی، فلسفه و انرژی‌های نوین رخ داده است، همچنین مرکز ارتباطات اقتصادی اصفهان اجرای پروژه‌هایی را در این شهر بر عهده گرفته است. نوسازی و تجهیز سیستم حمل و نقل عمومی، استفاده از انرژی خورشیدی، ارتباطات علمی و دانشگاهی، احداث باغ فرایبورگ در اصفهان، برگزاری تورهای مسافرتی به شهرهای خواهرخوانده، اعطای بورس‌های تحصیلی و فراهم آوردن امکانات اقامتی از جمله محاسن این قرارداد خواهرخواندگی است.
همچنین مرکزی تحت عنوان مرکز خواهرخوانده‌های فرایبورگ در این شهر وجود دارد که وظیفه آن دادن اطلاعاتی درباره هر کدام از خواهر خوانده‌های فرایبورگ به علاقمندان است.
گاهاً این گونه به نظر می‌رسد که بیش از اینکه شهروندان اصفهانی، فرایبورگ را بشناسند، فرایبورگی‌ها با اصفهان آشنا هستند و وقایع را در روزنامه‌هایشان درج می‌کنند زیرا همچنان انتشار روزنامه و مجله جایگاه خوبی در این شهر دارد.
از جمله ویژگی‌های منحصر به فرد فرایبورگ این است که هم جلوه‌هایی از یک شهر بزرگ جهانی و هم نمادهایی از شهرهای کوچک قدیمی را دارد. آب و هوای خوب و مناظر زیبا از ویژگی‌های این شهر است و پیاده روی و دوچرخه سواری جایگاه ویژه‌ای دارد.
در روزهایی که ما در این شهر مینیاتوری زیبا بودیم، نمایشگاهی از آثار خواهرخوانده‌های شهر فرایبورگ در میدان کوچک مجاور ساختمان شهرداری برگزار می‌شد، که بسیار جالب و متنوع بود و در غرفه کشورها به معرفی صنایع دستی، خوراک، فرهنگ و حتی موسیقی و دیگر هنرها پرداخته شده بود، همزمان مراسمی در حاشیه این نمایشگاه برگزار شده بود که با گذاشتن تعدادی صندلی و ایجاد یک سن با حضور شهروندان و میهمانان این شهر و با حضور هنرمندان شهرهای خواهرخوانده، در زمینه موسیقی، هنرهای ورزشی، معرفی شهر و کشور و استفاده از لباس‌های سنتی و پذیرایی برنامه‌هایی اجرا می‌شد که بسیار دیدنی بود، به نوعی در این میدان کوچک احساس می‌کردیم از چندین شهرِ کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکایی مهم چون بزانسون در فرانسه، اینسبروک در اتریش، پاد در ایتالیا و گیلدفورد، و مدیسون در ایالات متحده آمریکا و لویولمبرگ در اوکراین، ماتسویاما در ژاپن و اصفهان در ایران دیدن و با فرهنگ و آداب و رسومشان در حد امکان آشنا شدیم.
متأسفانه در این رویداد تیمی از شهرداری اصفهان اعزام نشده بود، اما غرفه اصفهان به همت انجمن خواهرخوانده‌ها برپا شده بود و یک آلمانی و یک مصری با نظارت محمد صلواتی اداره آن را به عهده داشتند و تعداد زیادی از مراجعان محو تماشای تصاویر میدان نقش جهان و مساجد اصفهان بودند و البته با چای و نبات هم پذیرایی می‌شدند، بازدیدکنندگان با رغبت مبلغی به صندوق می‌انداختند و چای خوشمزه را نوش جان می‌کردند، استقبال خوبی از غرفه اصفهان شده بود.
خلاصه برپایی این قبیل نمایشگاه‌ها در سه حوزه «گردشگری رویداد محور»، «اقتصاد تجربه» و معرفی و رونق «گردشگری» بسیار مؤثر خواهد بود، دیدم که حتی برخی غرفه‌ها برای صرفه جویی در هزینه‌ها از همکاری دانشجویان فرایبورگ برای برخی امور و کارهایشان استفاده می‌کردند و چقدر این دانشجویان پاکیزه و منضبط وظایف محوله را انجام می‌دادند.
مرتبط: