نوشته‌ها

شور، شهر کوه آلپ و کوهنوردی

با استفاده از تله کابین پا روی کوه‌های آلپ گذاشتیم، در خاطرات دوران کودکیمان کارتونی بود به نام «بچه‌های کوه آلپ» که نخستین بار ما را با نام «کوه آلپ» آشنا کرد و وقتی به یکی از این کوه‌ها رفتیم، گویا ما هم در دامنه آن زندگی کرده و خاطره داریم.

بخش چهارم سفرنامه اروپا نوشته وحید صلواتی مربوط به شهر شور است. منطقه‌ای که با طبیعت زیبای آلپ، قله‌های بلند و سایت‌های تفریحی نظیر اسکی شناخته می‌شود:

شهر شور در بخش پلوسور، در ایالت گروپوندان در جنوب شرقی کشور سوئیس واقع شده که حدود ۳۲ هزار نفر جمعیت دارد و یکی از مقاصد سفر ما بود، شهری فوق العاده زیبا که گفته می‌شد بیشترین آفتاب را در طول سال دارد، به همین خاطر در سوئیس افرادی که از بیماری افسردگی رنج می‌برند یا دچار بیماری‌های عصبی و روانی هستند برای استراحت به آنجا سفر می‌کنند.

شهر شور زوریخ

ساعتی در بافت قدیم این شهر قدم زدیم و از کلیسا و کوچه‌های سنگفرش شده و مغازه‌های کوچک دیدن کردیم، کلیسای بسیار زیبا و جذابی داشت، در گوشه‌ای دیگر از شهر یک فروشنده، وقتی متوجه شد ایرانی هستیم به طرفمان آمد و گویا مدت هاست هم صحبت نداشته با ما ساعتی گفتگو کرد و هر چه دل تنگش خواست، گفت و شنید، او که دیدگاه مثبتی به ایران داشت دلتنگ بود و با صحبت با ما کمی آرام شد.

پیرامون شهر شور، دسترسی به طبیعت و کوه‌های بی نظیر و زیبا و امکانات ورزشی میسر است و در همه قسمت‌ها آب چشمه‌ساران با شبکه و کانال برای آشامیدن و شستشوی دست و صورت، مورد استفاده مردم است.

از طریق یک خط تله کابین با کابین‌های بزرگ و به همراه دوچرخه سوارها به بالای کوه آلپ منتقل شدیم. از نظر ما بلیت آن گران بود!

بدین ترتیب پا روی کوه‌های آلپ گذاشتیم، در خاطرات دوران کودکی‌مان کارتونی بود به نام «بچه‌های کوه آلپ» که نخستین بار ما را با نام «کوه آلپ» آشنا کرد و وقتی به یکی از این کوه‌ها رفتیم، گویا ما هم در دامنه آن زندگی کرده و خاطره داریم.

این کوه‌ها بسیار زیبا بود و ما فکر می‌کردیم در طبیعت رویاها هستید، شهر زیبا و آرام خور از بالای کوهستان بسیار زیبا جلوه‌گری می‌کرد، هوای خنک و تازه متراکم بود، بخشی از دامنه گل‌های معطر دارویی روییده بود، گاوهای زیادی در دامنه کوه به چرا مشغول بودند. خوراکی که از قبل تهیه کرده بودیم مصرف کردیم و پس از خوردن یک قهوه و بستنی، به گشت و گذار به دامنه کوه پرداختیم، دامنه کوه بسیار تمیز بود، البته صاحب فروشگاه هم به جهت استفاده از سرویس بهداشتی و نشستن روی نیمکت‌ها، با اوقات تلخی با ما برخورد نکرد!

شهر شور زوریخ-کوه آلپ

بوفه‌ای در گوشه‌ای بود که آب معدنی و مواد غذایی داشت، فروشنده‌ای ندیدم اما چون قیمت‌ها مشخص بود هر کس هر چه می خرید پول آن را در جعبه می‌گذاشت و می‌رفت.

دلمان می‌خواست همانجا بمانیم، دوچرخه سوارهای حرفه‌ای که با کابین دوچرخه‌ها را بالا آورده بودند، از شیب‌های تند کوه از میان جنگل از مسیرهای مشخصی به پایین حرکت می‌کردند.

تصمیم گرفتیم به هنگام بازگشت اسکوترهای سه چرخ که ارزان هم بود کرایه کنیم، چون به تعدادمان نبود صبر کردیم، با اینکه متقاضی استفاده زیاد بود، یک ساعت بعد متصدی مربوطه با مسئولیت پذیری دنبال ما گشت و در کافه پیدایمان کرد و گفت می‌توانیم حرکت کنیم و این برایم بسیار جالب بود، ناگهان متوجه شدیم هیچ کدام پول همراه نداریم و کیف‌ها را در ماشین جا گذاشته‌ایم، متصدی مربوطه گفت نگران نباشید، حتی شماره کارت اعتباری هم نداد، بلکه اعتماد کرد و گفت به فلان آدرس، پول را برایم پست کنید و با لبخند ما را برای حرکت هدایت کرد، از این رفتار، گیج و شگفت‌زده شده بودیم، خلاصه با هیجان و سرو صدا با چهار چرخ‌های اسکوتر که فرمان و ترمزی هم داشت از مسیرهای مشخص شده شیب کوه را پایین آمدیم و و فردای آن روز میزبان به سرعت پول متصدی را پست کرد.

در جنوب شهر خور، شهر زیبای «سَنت موریتز» دره‌ انگادیندر که در ایالت گراوبوندن قرار دارد، این شهر مهد گردشگری کوهستان آلپ به شمار می‌رود. این اقامتگاه زمستانی که از اواسط قرن نوزدهم میلادی همواره ثروتمندان و افراد مشهور را به سوی خود کشانده‌، یکی از شناخته‌شده‌ترین مقاصد گردشگری در اروپاست به خاطر در اختیار گذاشتن امکانات ورزشی نظیر اسکی، اسنوبرد، اسکیت روی یخ (در تابستان در میدان‌های یخ مصنوعی انجام می‌شود)، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در کوهستان شهرت دارد.

شهر شور زوریخ

پهلوی دوم نیز اقامتگاهی در این منطقه داشت که به همراه خانواده برای استفاده از ورزش‌های زمستانی استفاده می‌کرد، نام ویلای او «ویلای سوورتا» بود که در دهه ۱۹۶۰ میلادی ساخته شده بود.

سنت مورتیز به خاطر میزبانی دو دوره بازی‌های المپیک زمستانی یعنی دوره‌های  ۱۹۲۸ و  ۱۹۴۸ معروف است. بلندترین نقطه شرق آلپ یعنی پیز برنینا در چند کیلومتری جنوب این شهر واقع است.

بخش‌های ابتدایی فیلم” مردی که زیاد می‌دانست ” به کارگردانی آلفرد هیچکاک در این شهر فیلمبرداری شده‌است. در جنوب شهر خور شهر زیبای سنت موریتز واقع شده است.

به هنگام بازگشت به زوریخ از آرامش رانندگی مردم لذت بردیم، با توجه به اینکه آخرین روز تعطیلی بود کمی با تراکم ترافیک مواجه شدیم، بیشتر خودروها شخصی یا کاروان که یک یا دو دوچرخه به قسمت عقب خودرو متصل کرده بودند، مناظر زیبای خیره کننده ما را در خود فرو برده بود، پیام‌های گاه و بیگاه آخرین وضعیت ترافیک سکوت را می‌شکست، پیش از ورود به زوریخ با اینکه با ردیاب GPS حرکت می‌کردیم، حجم ترافیک زیاد بود، ولی به خوبی مدیریت می‌شد که شلوغی به داخل شهر کشانده نشود.

مرتبط:

کوهستان آلپ _بهترین مکان برای گردشگری

“احساس خوشبختی” در کوهستان‌های آلپ

گردشگران سلطنتی به “مونت کارلو” سفر کنند !

گذری در زوریخ _گران‌ترین شهر دنیا

اینجا همه‌چیز منظم است و خبری از بی‌نظمی،‌ ترافیک، بوق ماشین‌ها، تأخیر و دیر رسیدن نیست… اینجا زوریخ گران‌ترین شهر دنیا است.

زوریخ بزرگ‌ترین و پرجمعیتﺗﺮین شهرِ سوئیس و پایتخت فرهنگی این کشور است که در ابتدای ورود به آن، بیشترین چیزی که جلب توجه می‌کند، آرامش حاکم در میان مردم است؛ آرامشی که ناشی از دور بودن هیاهوهای رایج در یک کلان‌شهر است.

حمل‌ونقل عمومی به ویژه خطوط تراموا مهمترین ویژگی شهر زوریخ است که بخش زیادی از آرامش حاکم در این شهر را سبب شده است.

همه جای شهر تحت پوشش خطوط مختلف تراموا، مترو، اتوبوس و همچنین قایق‌های مخصوص حمل مسافر است و در هر ایستگاه تایم ورود هر خط اعلام می‌شود که علیرغم تداخل برخی از خطوط تراموا با مسیر عبور خودرو، اما کمترین تأخیری در ورود و خروج آنها از ایستگاه مشاهده نمی‌شود.

حرکت وسایل حمل و نقل عمومی در این کشور معروف به ساعت به قدری دقیق است که می‌توانید ساعت‌تان را با ورود قطار یا تراموا به ایستگاه تنظیم کنید.

خرید بلیت به صورت مکانیزه که دستگاه آن در همه ایستگاه‌ها نصب شده است، مشخص بودن مسیر حرکت از طریق نقشه‌هایی که در ایستگاه‌ها و داخل ترن‌ها قرار دارد و اعلام لحظه به لحظه ایستگاه‌ها و مشخص بودن ایستگاه‌های مشترک، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را برای هر شخصی مهیا می‌کند و حتی توریست‌ها هم با هر زبان و درک و فهمی در بدو ورود به راحتی می‌توانند با استفاده از این وسایل خودشان را به نقطه دلخواه‌شان برسانند.

حتی در داخل تراموا قبل از رسیدن به ایستگاه‌هایی که با دیگر خطوط مشترک هستند، ساعات ورود خط‌های دیگر درج می‌شود و نام ایستگاه‌های دیگر هم با تایم رسیدن مشخص شده است.

سوئیسی‌ها در احداث خطوط تراموا آنقدر باتجربه هستند که به بسیاری از کشورهای دیگر از جمله آمریکا تجربیات‌شان را منتقل کرده‌اند.

تراموا و قطارهایی هم برای استفاده افراد ویلچرنشین وجود دارد که ساعات ورود آن‌ها نیز روی تابلوها با علامت ویلچر مشخص است.

زوریخ

با وجود آنکه برای ورود به مترو و تراموا محلی برای ارائه بلیت تعبیه نشده و کسی بلیت چک نمی‌کند، اما همه خود را موظف می‌دانند از دستگاه‌های مکانیزه بلیت خریداری کنند.

بلیت‌هایی که قیمت روزانه‌ی آن حدود ۸ فرانک (معادل ۳۲ هزار تومان) و تک سفر آن حدود ۲ تا ۴ فرانک است. ارقامی که براساس مسیر حرکت در منطقه ۱۱۰ زوریخ که مراکز اصلی در آن واقع شده، متغیر است.

تعدد وسایل حمل‌ونقل عمومی در زوریخ و خلوت بودن آنها در کنار استفاده زیادی که از دوچرخه می‌شود باعث شده کمتر ماشین شخصی در سطح شهر دیده شود و برخلاف اکثر کلان‌شهرها، از ترافیک‌های آزاردهنده در سطح شهر خبری نیست. در آنجا بهانه رایجی برای دیر رسیدن با عنوان «در ترافیک گیر کردم» وجود ندارد.

زوریخ ضمن آنکه دو سال پیاپی است شهری با بهترین کیفیت زندگی در جهان شناخته می‌شود، در اواخر شهریور هم به عنوان گرانقیمت ترین شهر جهان شناخته شد و از جمله شهرهایی است که مردم در رفاه کامل به سر می‌برند.

به طوریکه در سطح شهر هیچ نشانی از تکدی‌گری نیست و یا حتی دست‌فروشی هم دیده نمی‌شود.

هزینه‌های بالای زندگی در این شهر باعث شده مهاجران کمتری هم به این شهر مهاجرت و در آنجا زندگی کنند.

نماد شهر کلیسایی با برج‌هایی دو قلو به نام “گراس مونستر” در کنار رود لیمات است که در روبروی آن کلیسای دیگری به نام “فرامونستر” با برج تیز سبز رنگ بلندی که نقاشی شیشه‌های داخل آن مشهور است قرار دارد و شب‌ها جلوه زیبایی را به شهر می‌دهند. راس هر ساعت تا دقایق زیادی صدای ناقوس کلیساها در شهر طنین‌انداز می‌شود.

“سنت پیتر” دیگر کلیسای اصلی زوریخ است که در نزدیکی دو کلیسای دیگر واقع شده و به تعبیری بزرگترین صفحه ساعت کلیسا در اروپا بر روی برج آن قرار دارد.

blank

طبیعت بکر این شهر و اطراف آن از دامنه کوه‌های آلپ گرفته تا دریاچه زوریخ در دل شهر، از زیبایی‌های دیگر زوریخ محسوب می‌شود.

یکی از بزرگترین باغ وحش‌های دنیا نیز در زوریخ واقع شده که در مناطق شمالی این شهر در مساحتی وسیع و طراحی ویژه با حیواناتی متعدد روزانه پذیرای شمار زیادی از گردشگران است.

مقر اصلی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) که این روزها محل مناقشات مختلفی است و چشم بسیاری از رسانه‌ها به اتفاقات داخل آن دوخته شده در زوریخ و در مقابل باغ وحش این شهر قرار دارد، منطقه‌ای سرسبز و خوش آب و هوا در شمال شهر و ساختمان بزرگی که اطراف آن را زمین‌های فوتبال احاطه کرده است.

زوریخ که از آن به عنوان یک جهان‌شهر یاد می‌شود، مانند دیگر شهرهای سوئیس از امنیت ویژه‌ای برخوردار است؛ به طوری که درصد جرم و جنایت در این کشور بسیار پایین اعلام شده و یکی از امن‌ترین شهرها برای گردشگران محسوب می‌شود.

اینجا زوریخ از آرام‌ترین شهرهای دنیا است…

مرتبط:

زوریخ ،شهر شلوغی که با ترافیک بیگانه است!