نوشته‌ها

جنجال بر سر تغییر لوگوی موزه هنرهای معاصر

همزمان با اعلام زمان بازگشایی موزه هنرهای معاصر تهران در دی‌ ماه، متولیان امر از تغییر هویت بصری موزه نیز خبر دادند؛ موضوعی که واکنش‌هایی را به دنبال داشت و در نهایت رئیس موزه اعلام کرد که نشان قدیمی تغییر نخواهد کرد.

 نشست خبری مرمت و معرفی هویت بصری موزه هنرهای معاصر تهران روز دوشنبه (۸ دی ماه) در دو بخش مرمت و هویت بصری موزه برگزار و در آن اعلام شد که هویت بصری موزه با طراحی یک تم جدید به اسم «ققنوس» که تمام بخش‌ها را شامل می‌شود، تغییر کرده است. در این نشست عنوان شد که از هویت بصری موزه در سربرگ‌ها، پوسترها، نمایشگاه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و … استفاده خواهد شد.

اما مدتی از اعلام این خبر نگذشته بود که برخی از هنرمندان و مخاطبان موزه هنرهای معاصر تهران نسبت به تغییر لوگوی قدیمی موزه واکنش نشان دادند و انتقاد کردند.

رئیس موزه هنرهای معاصر تهران در نشستی که با حضور هادی مظفری (مدیرکل اداره هنرهای تجسمی) و رضا عابدینی برگزار شده بود، درباره علل طراحی هویت بصری جدید موزه توضیح داده بود که به طور کلی هر نهاد متشخصی دارای یک هویت بصری است و عموما این هویت بصری از موزه ها آغاز شد. این درحالی است که موزه هنرهای معاصر تهران فاقد هویت بصری به این معنا بود. قبل از انقلاب از یک فونت زرد استفاده می شد و بعد از انقلاب یک نشانه برای موزه توسط جواد پویان طراحی شد و در دوره ای دیگر صداقت جباری فونتی را برای موزه طراحی کرد و این جریان در بخش‌های گوناگون ادامه داشت که البته هر کدام از اینها ساز خودشان را می‌زنند و با هم هماهنگی نداشتند. بر همین اساس تصمیم گرفتیم که در دوره جدید یک تم جدید به اسم ققنوس برای موزه در نظر گرفته شود که تمام بخش های موزه را شامل می شود.

او البته تاکید کرده بود که قرار نیست با لوگوی قبلی موزه خداحافظی کنیم و آن را کاملا کنار بگذاریم. هویت جدید به این معناست که ارتباطاتمان را با جهان هنر راحت تر کنیم. همچنین هم اکنون در حال کار کردن روی هویت صوتی موزه نیز هستیم.

با این وجود بعد از حواشی مطرح‌شده، احسان آقایی بار دیگر در صفحه رسمی موزه هنرهای معاصر اعلام کرد که نشان موزه تغییر نخواهد کرد و همچنان مورد استفاده قرار خواهد گرفت. چنانکه هنوز همان نشان را در شبکه‌های اجتماعی خود به کار گرفته است.

آقایی، هرگونه اظهار نظر بیشتر در این زمینه را به آینده موکول کرد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

كشتي يوناني در سواحل نيلگون كيش

روستای گرمه،افسانه افسونگری در آسمان نیلگون

خانه فکری _عمارتی با الگوهای اصیل معماری جنوب

موزه هنرهای معاصر تهران

موزهٔ هنرهای معاصر تهران یکی از مهمترین موزه‌ های شهر تهران است. این موزه در سال ۱۳۵۶ خورشیدی (۲۲ مهر برابر با ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ میلادی) به کوشش و ابتکار کامران دیبا و با پشتیبانی فرح پهلوی، ملکهٔ همسر محمدرضا شاه پهلوی، در گوشهٔ غربی پارک لاله و در زمینی به مساحت ۵٬۰۰۰ مترمربع (بدون احتساب باغ تندیس‌ ها) و در کل ۸٬۵۰۰ مترمربع (با احتساب باغ‌ ها) بنا شد. بنای این موزه توسط کامران دیبا و با الهام از بادگیرهای ایرانی طراحی شده است. در حال حاضر، این مؤسسه یکی از واحدهای معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

این موزه در خارج از ایران با عنوان «TMoCA» (برگرفته از سرواژگان عبارت «Tehran Museum of Contemporary Art») شناخته می‌ شود.

در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی، درآمدهای نفتیِ سرشار حکومت پادشاهی ایران اجازهٔ خرید آثار هنری معتبر بین‌ المللی را به ایران میداد. در این هنگام، خریدهای صورت‌ گرفته توسط حکومت پهلوی و نیز نیاز هنرمندان نوگرای ایرانی به فضایی برای ارائهٔ آثار خود، منجر به شکل‌ گیری ایدهٔ ساخت موزهٔ هنرهای معاصر تهران شد. اندک زمانی پس از گشایش موزه، رویداد انقلاب ۱۳۵۷ ایران و پس از آن جنگ ایران و عراق باعث شد تا سیاست‌ های نوگرای موزه تا سال‌ ها جای خود را به سیاست‌ های محافظه‌ کارانه و همسو با «هنر متعهد» دهد. اما روی کار آمدن محمد خاتمی در ایران باعث بازتر شدن فضای سیاسی و اجتماعی کشور و در نتیجه فضای کار این موزه و نمایش دوبارهٔ آثار هنرمندان نوگرای غربی و ایرانی شد.
این موزه شامل جامع‌ ترین و مهم‌ترین گنجینه‌ های هنر مدرن از پس از جنگ جهانی دوم تا پیش از دههٔ ۱۹۸۰ میلادی در خارج از اروپا و آمریکای شمالی است که شامل کارهای مهمی از جنبش‌ های هیجان‌ نمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینی‌ مالیسم، مفهومی، و فوتورئالیسم می‌ شود. در گنجینهٔ دائمی موزه بیش از ۴۰۰۰ اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری می‌ شود که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آنها ارزش استثنایی دارند. ارزش آثار موزه در حدود ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد می‌ شود. بیشتر این آثار در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی و با نظارت فرح پهلوی خریداری شده‌ اند؛ اما پس از انقلاب، بعضی از آثار ارزشمند موزه در زیرزمین آن انبار شدند و به نمایش درنیامدند. در سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵ میلادی)، برای نخستین بار، نمایشگاهی از گنجینهٔ موزه برگزار گردید که توجه علاقه‌ مندان را به خود جلب نمود. از جمله آثار موزه می‌ توان به کارهای بسیار شاخصی از گوگَن، رُنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت، و جاکومتی اشاره کرد. مجموعهٔ بسیار مهمی از هنر معاصر ایران نیز از جمله دارایی‌ های این موزه است.

موزه هنرهای معاصر تهران

تاریخچه هنر معاصر در ایران
جنبش هنر نوین و معاصر در ایران در حوالی دههٔ ۱۳۲۰ خورشیدی (دههٔ ۱۹۴۰ میلادی) و با مرگ کمال‌ الملک و گشایش دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز شد. با ورود استادان غربی همچون آندره گودار و سفر دانشجویان هنر برای دانش‌اندوزی به اروپا، هنرمندان ایرانی به آرامی با اندیشه‌ های نوین در هنر جهان – از جمله دریافتگری – آشنا شدند.
دهه ۱۳۲۰ همچنین شاهد برگزاری نخستین نمایشگاه‌ های هنری نوین در ایران، کشش به سبک‌ های جدیدتر، و برخورد هنرمندان نوگرا با سنت‌ گرا بود. کسانی چون محمود جوادی‌ پور، حسین کاظمی، و جلیل ضیاء پور از جمله پیشگامانی بودند که فضا را در ایران برای پذیرش هنر نوین باز کردند. ارتباط هنری میان این گروه از هنرمندان با افزایش تعداد گالری‌ های تهران بیشتر شد و نخستین محافل هنری ایران، به ویژه انجمن خروس جنگی، آغاز به کار کردند.
دهه ۱۳۳۰ شاهد رفت‌ و آمد بیشتر هنرمندان ایرانی به خارج و ارتباط آنها با مکتب مینیمالیستی و تجسمی نیویورک بود. بازگشت تدریجی موج دانشجویان ایرانی از خارج به ایران در دهه ۱۳۳۰ و در پس آن ورود اندیشه‌ های هنری نوین به کشور، نخستین گروه از هنرمندان جوان و مطرح آن سالها، از جمله پرویز تناولی، حسین زنده‌ رودی، و سیا ارمجانی را خواهان برپایی مکانی برای ارائهٔ آثار هنرمندان ایرانی کرد. اگرچه دوسالانه‌ های هنر ایران برای پنج دوره پیش از انقلاب صورت پذیرفتند، اما پس از مدتی تعطیل شدند. (دوسالانه هنری رویدادی است که هر دو سال یک بار برگزار می‌ شود و در آن کارهای هنری به نمایش گذاشته می‌ شوند. مشخصه اصلی دوسالانه، مسابقه‌ ای است که در آن کسی به عنوان برترین هنرمند شرکت‌ کننده در آن دوسالانه برگزیده می‌ شود. بزرگترین دوسالانه موجود در جهان دوسالانه ونیز، ایتالیا، است که در آن هنرمندانی از سراسر جهان آثار هنری خود را عرضه می‌ کنند.) اما با ازدواج فرح دیبا با محمدرضاشاه پهلوی، جریانی در حکومت پدید آمد که پشتیبان نوگرایی و هنر روز جهان بود. تا اواسط دهه ۱۳۵۰، فعالیت‌ های «دفتر مخصوص شهبانو فرح پهلوی» باعث گسترش ارتباط فرهنگی ایران با نهادهای بین‌ المللی همچون یونسکو و شورای بین‌ المللی موزه‌ ها و خرید انبوه هنر معاصر از سوی دستگاههای دولتی شده بود.

موزه هنرهای معاصر تهران

معماری بنا
ساختمان موزهٔ هنرهای معاصر از نمونه‌ های معماری نوین در ایران به شمار میرود. در این سازه، از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی همراه عناصر مدرن بهره گرفته شده. طراحی و معماری این سازه به دست کامران دیبا معمار ایرانی انجام گرفت که عناصر معماری سنتی ایران، همچون هشتی، چهارسو، و گذرگاه را در طراحی آن قرار داد. به گفتهٔ کامران دیبا، معماری نوین موزه را همانندی در هیچ‌ یک از کشورهای عرب و مسلمان، از جمله مصر و ترکیه، نمی‌ توان یافت.
محوطهٔ موزه دارای دو ورودی است که یکی در سوی پارک لاله قرار گرفته و خدماتی به شمار می‌ رود، و دیگری ورودی اصلی است که از سوی خیابان کارگر در غرب سازه راه می‌ دهد. ساختمان خود موزه در جنوب بستر طرح و باغ مجسمه واقع شده؛ و این باغ محیطی گسترده و چمن‌ کاری‌ شده در شمال ساختمان است.
نمای بیرونی ساختمان با الهام از بادگیرهای مناطق حاشیهٔ کویر ایران ساخته شده است. به گفته دیبا، به خاطر آنکه وی بودجه‌ ای در اختیار نداشت تا به دیدار موزه‌ های مختلف جهان برود، آرام‌ آرام توجهش به یافتن سبکی از معماری محلی جلب شد و بهترین نمونه‌ های چنین سبکی را در پشت‌ بامهای گِلی و گنبدهای شهرهای کویری ایران یافت. طاق‌ های مرسوم روستایی و نورگیرهای برگرفته از بادگیرهای کویری نقش نوعی هدایت‌ کنندهٔ نور فضای بیرون به درون مجموعه را بازی می‌ کند. اگرچه در گذشته پنجره‌ های تعبیه‌ شده در انتهای «بادگیر» این طاق‌ ها، نقش انتقال‌ دهندهٔ جریان باد و تهویه را در ساختمان داشت، اما امروزه دیگر باز نمی‌ شوند و تنها به فضاهای درونی روشنی می‌ بخشند.
ساختمان موزه از دو بخش کلی، مجموعه‌ ای از فضاهای بسته و حیاط میانی، تشکیل شده است. درون ساختمان و در فضای بسته آن، مسیری مارپیج به صورت چرخشی طراحی شده است که افراد با پیمودن مسیری با شیب کم، به سوی پایین راهنمایی می‌ شوند. این مسیر مارپیچ داخلی در تضاد با نمای بیرونی، حالتی کاملاً نوین دارد. مارپیچ دارای هفت فضا یا گالری (نگارخانه) اصلی است. فضای نخست سرسرای اصلی ساختمان است که «گالری شماره یک» خوانده می‌ شود. این گالری به آرامی به گالری پس از خود متصل می‌ شود و بازدیدکننده را به درون زمین می‌ برد. گالری‌ های مجموعه دارای طرح‌ های کمابیش همانند هستند. اما گالری‌ های یک و پنج – که محور اصلی ساختمان موزه را می‌ سازند – با دیگر گالری‌ ها متفاوتند.
پایین مارپیچ و در دل هشتی، اثری مدرن از هنرمند ژاپنی نوریوکی هاراگوچی با نام ماده و فکر قرار دارد که ترکیبی از روغن و پولاد است. این اثر، که در ایران ساخته شده است، همانند حوضخانه‌ های ایرانی است و به دلیل ویژگی انعکاسی این ترکیب، بازدیدکنندگان آن را به شکل آینه‌ ای بزرگ می‌ بینند.
دیوارهای ساختمان موزه، بسته و کم‌ روزنه هستند و شکلی دژ مانند از حجم‌ های توپر و سنگین را تشکیل داده‌ اند. مصالح به کار رفته در نمای ساختمان سنگ‌ های بادبر نارنجی و بتون هستند. این سنگ‌ های بادبر به آن خاطر انتخاب شده‌ اند تا نما را سنگین و سنتی نشان داده و به آن شکل تاریخی دهند. بخش مدور نورگیرها با ورقه‌ های مسی پوشانده شده است و شیشه‌ هایی که در انتهای نورگیرها قرار دارد تیره‌ رنگ هستند. دیوارهای سنگی با بتن قاب‌ بندی شده‌ اند و رنگ متمایل به کرم این بتن و ترکیب آن با سنگ‌ های لاشه سبب پدیدآمدن رنگ و بوی معماری کاهگلی کویری ایران شده است.

blank

گنجینه و آثار موزه
موزهٔ هنرهای معاصر دارای نه گالری است که سه‌ گالری آن نمایشگاه آثاری از نقاشان و هنرمندان بین‌ المللی است که در گنجینه دائمی موزه نگهداری می‌ شوند. این گنجینه آثار بسیار باارزشی از کلود مونه، ونسان ون گوگ، پابلو پیکاسو، رنه ماگریت، اندی وارهول و دیگران دارد. نمایشگاه‌ های موقتی و فصلی در شش گالری دیگر موزه برپا می‌ شود. گالری‌ ها یکی پس از دیگری در راه گذر بازدیدکنندگان قرار دارند و این تماشای همه کارها را آسان می‌ کند.
مجموعهٔ آثار موزه را می‌ توان در سه گروه آثار موجود در مخزن (گنجینه)، آثار ارائه شده در گالری‌ ها و فضاهای درون موزه، و نیز تندیس‌ های موجود در محوطه بیرونی دسته‌ بندی کرد.

آثار باغ تندیس:

باغ تندیس، فضای سبز واقع در شمال ساختمان موزه است با مجسّمه‌ هایی از ماکس ارنست، پرویز تناولی، هنری مور، ماکس بیل و دیگران.
هنگام ساخت موزه، دیبا از پرویز تناولی درخواست می‌ کند تا تندیسی با نام «مرد رهگذر» برای جلوی ورودی موزه بسازد؛ تندیسی از مردی خسته که روی نیمکت نشسته و میان مردم بیرون جای دارد. دیبا می‌ خواست ارتباطی میان مردم در بیرون از ساختمان، با آنچه در درونش وجود دارد برقرار کند. تناولی تندریس را با بهره‌گیری از شکل جامه و همچنین چهرهٔ خود دیبا ساخت. این تندیس در دوران انقلاب توقیف، و سپس ناپدید شد.

موزه هنرهای معاصر تهران

 

گنجینه:

در گنجینهٔ دائمی موزه بیش از ۴۰۰۰ اثر ارزشمند و یگانه از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری می‌ شود که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آنها ارزش استثنایی دارند و غیر قابل قیمت گذاری هستند.

در سال ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ این گنجینه به طور کامل در نمایشگاهی به نام جنبش هنر مدرن به نمایش درآمد. به گفتهٔ رئیس وقت موزه در سال ۱۳۹۳، به خاطر عدم نمایش، بیشتر آثار نگهداری‌ شده در زیر زمین موزه در معرض هوای بیرون قرار نگرفته و آسیب کمی دیده‌ اند و هیچ‌ یک از این آثار دارای آسیب جدی نیست. به گفتهٔ برخی کارشناسان هنری، آثار نگهداری‌ شده در این گنجینه «بی‌ نظیر» هستند. شهبانو فرح پهلوی در گفتگو با روزنامهٔ گاردین در سال ۲۰۱۲ میلادی، آثار این موزه را «سرمایهٔ ملی» نامیده بود و ابراز امیدواری کرده بود تا مردم ایران از این مجموعه به خوبی نگهداری کنند.
موزهٔ هنرهای معاصر دارای یکی از کامل‌ ترین مجموعه‌ های هنر اکسپرسیونیسم انتزاعی در جهان است. به گفتهٔ علیرضا سمیع‌ آذر، از مدیران پیشین موزه، مجموعه آثار موزه از آن جهت در جهان استثنایی هستند که همهٔ جنبش‌ های هنری سده‌ های ۱۹ و ۲۰ میلادی را یکجا پوشش می‌ دهند؛ چیزی که «نه در ژاپن و شرق، نه در کشورهای اروپای شرقی، نه در اسکاندیناوی، نه در آمریکای جنوبی و آسیا، و نه در هیچ جای دیگر نمونه‌ اش را نمی‌ توان یافت». ارزش مادی بعضی از این آثار چنان است که «همچون جواهرات سلطنتی، پشتوانهٔ اسکناس ایران به شمار میروند.»
از جمله آثار این موزه، تابلوی زن ۳ اثر ویلم دکونینگ بود که سال ۱۳۷۳ در سکوت خبری از ایران بیرون برده شد و با باقی‌ مانده صفحات شاهنامهٔ تهماسبی – که در اختیار دیوید گفن، میلیاردر آمریکایی، بود – تاخت زده شد که این معاوضه به خاطر «غیر قابل نمایش» بودن تابلو در ایران صورت گرفت. در سال ۲۰۰۶ میلادی (۱۳۸۵)، این تابلو به قیمت ۱۳۷٫۵ میلیون دلار به فروش رفت و عنوان دومین تابلوی گرانبهای فروخته‌ شده تا آن زمان در جهان را به دست آورد. ارزش قیمت این تابلوی معاوضه شده بیست برابر بیش از ارزش قیمت صفحات شاهنامه تهماسبی بوده است.

موزه هنرهای معاصر همچنین دارای ۱۱۸ برگ از شاهنامه تهماسبی است که اگرچه این آثار، معاصر به شمار نمی‌ روند، اما به دلیل آنکه معاوضه صورت گرفته در سال ۱۳۷۳ با یکی از آثار مدرن مجموعه این موزه بوده است، موزه مالک کنونی این برگ‌ ها به شمار می‌ رود.
آثاري از هنرمندان پرآوازه مانند رنوار، لوترك‌، گوگن‌، پيكاسو، ماكس ارنست و ماگريت در این موزه نگهداری میشوند.
مجموعه‌ اي تماشايي از هنرمندان پاپ و فتورئاليست انگليسي و آمريكايي و نيز آثار ديدني آبستره از جكسون پولاك‌، كلاين و سوييز در گروه آثار مدرن‌ تر جاي دارند.
موزه هنرهاي معاصر تهران آثاري از بيكن‌، هاكني‌، كيتاج‌، دو بوفه و جانسن را نيز در اختيار دارد.
گنجینهٔ موزه همچنین شامل بیش از ۱۰ کار اکریلیک و رنگ روغن هنرمند اسرائیلی، یاکُو آگام است که به گفتهٔ پسر آگام از کارهای ارزشمند او هستند.
این کارها در بازدید فرح پهلوی از پاریس و با انتخاب خود او خریداری شدند.
گنجینه هنرهای نوگرا و معاصر ایران همچنین شامل مجموعه کم‌ نظیری از آثار پیشروان هنر معاصر ایران است که کار گرد آوری آن پیش از انقلاب آغاز شد، و پس از انقلاب ادامه یافت چنانکه بیشتر خریدهای موزه را شامل میشد. از این آثار میتوان به نقاشی های استادان ایران از جمله حسین زنده رودی، صادق تبریزی، آیدین آغداشلو، سهراب سپهری و… اشاره کرد.
استاد محمود فرشچیان در سال ۱۳۸۷ در بازدید از موزه هنرهای معاصر تهران، مجموعه آثار خود را که همان زمان منتشر شده بود و شامل صد اثر برگزیده در سال‌ های دهه هفتاد به بعد است، به محمود شالویی سرپرست وقت موزه اهدا کرد.

blank

گنجینه عکس:

گنجینهٔ عکسهای موزهٔ هنرهای معاصر تهران شامل دست‌ کم ۱۲۰ نگاره از عکاسان خارجی مانند هنری فاکس تالبوت، نادار، آگوست سندر، آلفرد اشتایگلیتس، انسل آدامز، جولیا مارگارت کامرون، ادوارد جین استایکن، لوئیس هاین، من ری، مارگارت برک وایت، و واکر ایوانز است.
نگاره‌ ها در زمان مدیریت کامران دیبا خریداری شد و پیش از انقلاب در نمایشگاهی به نام «عکاسی خلاقه» نمایش یافت. پس از انقلاب نگاره‌ ها به مدت سی سال به نمایش درنیامدند تا اینکه در اسفند ۱۳۸۶ در نمایشگاهی با عنوان «چشم درون» به نمایش گذارده شدند. قدیمی‌ ترین نگارهٔ این مجموعه مربوط به سال ۱۸۳۵ میلادی است.

کتابخانهٔ تخصصی موزه:
کتابخانهٔ تخصصی موزه در پایان شیبراهی که به بخش‌ های امور اداری و هنری می‌ رسد واقع شده است. در مخزن این کتابخانه نزدیک ۵۰۰۰ کتاب فارسی و غیرفارسی هست، که موضوعات هنری گوناگونی چون معماری، نقاشی، طراحی، ارتباط تصویری، عکاسی، سینما و جز اینها را پوشش می‌ دهد. سامانهٔ رده‌ بندی این کتاب‌ ها به شکل LC است و تنها اعضا می‌ توانند از آن استفاده کنند. عضویت در این کتابخانه، ویژهٔ دانشجویان و پژوهشگران رشتهٔ هنر است.

بخشهای جانبی موزه:
موزهٔ هنرهای معاصر چندین بخش جنبی نیز دارد که از جملهٔ آنها میتوان سینماتک، کتابفروشی تخصصی و رستوران را نام برد. سینماتک در مهر ۱۳۷۷ آغاز به کار نمود. کتابفروشی تخصصی در سمت چپ سالن ورودی به گالری‌ها است و در آن نشریه‌ های هنری ایرانی، نمونه‌ هایی از کارهای نویسندگان ایرانی، گاه شمار، کارت‌ پستال‌ های هنری و آثار منتشر شده در مؤسسهٔ هنرهای تجسمی را می‌ فروشند. رستوران موزه نیز در طبقهٔ همکف ورودی است. دیواری شیشه‌ ای آن را از باغ تندیس جدا کرده است و می‌ شود چهار تندیسِ اسب و سوارکار مارینی، درمانگر ماگریت، زن ایستادهٔ ۱ و مرد در حال قدم‌زدن ۱ جاکومتی را از داخل رستوران تماشا کرد.

همکاری با دیگر بنیادهای فرهنگی دنیا
موزهٔ هنرهای معاصر تهران با هنرمندان و دیگر موزه‌های هنر معاصر در جهان همکاری می‌ کند و به تبادل فرهنگی با آنها می‌ پردازد. این همکاری‌ ها شامل برگزاری نمایشگاه‌ های دوره‌ای از آثار هنرمندان خارجی و یا به‌ امانت‌ سپاری آثار ارزشمند خود موزه به موسسات فرهنگی دیگر است.
از همکاری‌ های موزه می‌ توان به قرض دادن تابلوی ترینیداد فرناندز به موزهٔ بویمانس فان بنینگن در رتردام هلند در سال ۲۰۱۰  و قرض دادن تابلوی نقاش و مدلش به کونستهاوس زوریخ در اکتبر ۲۰۱۰ که پس از بازدید لیویا لوی آگوستی، سفیر پیشین سوئیس در ایران، و درخواست او از موزه انجام گرفت، اشاره کرد.

منابع
anobanini.ir
fa.wikipedia.org
tishineh.com

مرتبط:

سفر به موزه زیر آب اسکندریه

«آموس رکس» شگفتی بی‌انتها در بازدید از یک موزه زیرزمینی

بازگشایی موزه هنرهای معاصر تا پایان تابستان

مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ابراز امیدواری کرد که موزه هنرهای معاصر تهران تا پایان تابستان بازگشایی بازگشایی شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی، هادی مظفری با اعلام این خبر، بیست و نهم اردیبهشت ماه روز جهانی موزه و میراث فرهنگی را به تمامی مدیران، کارکنان و فعالان این حوزه تبریک گفت.

مظفری اضافه کرد: امیدواریم موزه هنرهای معاصر تهران را تا پایان تابستان بازگشایی کنیم، ولی همانطور که می‌دانید مرمت و بهسازی یک بنای تاریخی با آن معماری منحصر به فردی که موزه هنرهای معاصر دارد، بسیار سخت است و باید با وسواس و دقت زیادی صورت پذیرد. در گنجینه این موزه شاهکارهای هنری از تمام دنیا نگهداری می‌شود که باید در این مرمت اصل آثار بدون آسیب بمانند و کار مرمت نیز باید طبق یک قاعده درست و صحیح انجام شود. تقریباً طی بیش از ۴۰ سال که از عمر موزه می‌گذرد همه قسمت‌ها از جمله تهویه این مکان دچار فرسایش شده بود و باید مرمت صورت می‌گرفت.

او یادآور شد: امروز بیش از ۸۶ درصد کاربازسازی و بهسازی موزه هنرهای معاصر تهران، پیش رفته و امیدواریم که تا پایان نیمه‌نخست همین امسال، یعنی پایان تابستان موزه هنرهای معاصر تهران بازگشایی شود. در ایام قرنطینه نیز موزه‌ هنرهای معاصر یکی از پیشگامان بود و در روزهای پایان سال، یعنی از ۲۵ اسفند ۹۸ تا پایان فروردین، چهل شماره رویدادی را به‌نام «نو به نو» تعریف و اجرا کردیم . «نو به نو » هر روز به معرفی یک یا چند اثر از آثار موزه پرداخت و استقبال خوبی هم از آن شد.

مظفری با بیان اینکه از فرصت تعطیلی و عملیات عمرانی و بازسازی موزه سعی کردیم به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم، گفت: همکاران ما در موزه هنرهای معاصر در دوران قرنطینه، کار پژوهشی گسترده‌ای را آغاز و درباره تک‌تک آثار و مجموعه‌ها تحقیق کردند و این کار  به مرور منتشر خواهد شد و مردم از آن در قالب کتاب و مقاله و نمایشگاه استفاده خواهند کرد. همچنین در ۴۰ سال اخیر، بانک اطلاعاتی صحیح و کاملی از مجموعه آثار موزه در اختیار نداشتیم و همه چیز به‌صورت دست‌نویس و سنتی اداره می‌شد و مرمت و بازسازی این فرصت را داد تا با برنامه‌نویسی و ایجاد بانک اطلاعاتی به‌روز و نرم‌افزار قابل دسترسی، تمامی آثار موزه از قبیل شناسنامه، زمان خرید، نوع مالکیت و ابعاد آنها و… جمع‌آوری و راستی آزمایی شود و اکنون آماده است تا با بازگشایی، این اطلاعات در اختیار عموم قرار بگیرد.

مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به پرسش درباره گردشگری هنری آنلاین موزه‌های دنیا گفت: آنچه می‌بینیم بیشتر حرکت در موزه و تماشای آثاری است که دائم در محل موزه قرار دارد. تفاوتی که در موزه‌ هنرهای معاصر ما وجود دارد این است که از نظر کمیت و ارزش آثار موجود، ۹ گالری ما هیچ‌زمان گنجایش کافی برای نمایش همه آثار را در اختیار نداشته‌ و رویه بر آن بوده که هر سال چهار نمایشگاه برگزار شود. چیزی حدود ۳۲۶۰ اثر در گنجینه است و امکان نمایش همگی آنها را در یک زمان واحد نداشته‌ایم چون کل فضای ما دوهزار متر مربع است و چنین امکانی را به ما نمی‌دهد. امروز این امکان وجود دارد که نمایشگاهی از آثار هنرمندان یک سبک هنری به نمایش گذاشته شود و امکان تورهای آنلاین هم برای آن مهیا خواهد بود. از این نکته نباید غافل شویم که رونق حضور و رفت‌ وآمد مردم هم مسأله‌ای بسیار حیاتی و ضروری است و همین است که مردم از قاره‌ای به قاره‌ای دیگر سفر می‌کنند و گردشگری هنری و فرهنگی شکل می گیرد. موزه‌های مختلف دنیا  نیزکه گردش مجازی را در دوران قرنطینه فراهم کرده‌اند ،به صورت محدود بود.
ما هم سعی کردیم تعدادی از آثار موزه را در ۴۰ شب در رأس ساعت مقرر به نمایش بگذاریم و امیدواریم اینگونه برنامه‌ها در آینده هم ادامه پیدا کند.

منبع:ایسنا

مرتبط:کاخ مروارید امسال کاخ موزه می‌شود

اهواز و جاذبه های گردشگری بی نظیرش

اهواز شهری است با مردمانی صمیمی که به دو زبان عربی و فارسی صحبت می‌کنند. این شهر یکی از شهرهای نفت‌خیز کشور بوده و درگذشته نیز اتفاقات مهمی مثل هشت سال دفاع مقدس در آن رخ‌ داده که خاطرات تلخی را برای عده‌ای ایجاد کرده است.

هم‌اکنون این شهر حال و هوای دیگری پیدا کرده و به یکی از بزرگ‌ترین وبرترین شهرهای کشور در زمینه‌های گوناگون تبدیل‌ شده است. مردم اهواز توانسته‌اند بسیاری از خرابی‌های حاصل از دفاع مقدس را دوباره مرمت‌سازی کنند. همچنین این شهر توریست‌ها و گردشگران زیادی را که از راه‌های زیادی مثل خرید بلیط هواپیما اهواز به خود جذب می‌کند. در زمستان اهواز به دلیل آب‌وهوای معتدل و خوبی که دارد مقصد خوبی برای گردشگری به شمار می‌رود. ازاین‌ رو ما در ادامه می‌خواهیم برخی از این مقاصد را به شما معرفی کنیم.

دانشگاه سه‌گوش (دانشکده ادبیات)

این دانشگاه در ساحل رود کارون قرارگرفته است. هدف اولیه ساخت این دانشگاه در ابتدا جهت استفاده بانک ملی مرکزی بوده که در سال ۱۳۰۸ شروع به فعالیت کرد، سپس بعد از گذشت سه سال به مرکز استانداری اهواز تبدیل شد. زمانی که اهواز به اشغال متفقین جنگ جهانی دوم درآمده بود، این ساختمان پایگاه ارتش آن‌ها بود. پس‌ از آن و در سال ۱۳۳۶ دانشکده پزشکی دانشگاه جندی در آن شروع به فعالیت کرد و در آن زمان نیز کاربرد خود را به‌عنوان مرکز فرهنگی حفظ کرد. بین سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۹ از این ساختمان جهت دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی به کار گرفته شد. هم‌اکنون این ساختمان در دست تعمیر است.

بازار عبدالحمید 

در خیابان نظامی، بین خیابان امام خمینی و نادری بازاری به نام عبدالحمید وجود دارد که یکی از قدیمی‌ترین بازارهای اهواز است. کاروانسرایی به نام شیخ خزعل نیز در این بازار قدیمی وجود دارد. بازار عبدالحمید درگذشته بازار اصلی و مرکز خرید شهر اهواز به شمار می‌رفت. در آن زمان‌ها ثروتمندان و اشراف‌زادگان شهر در بازار عبدالحمید قدم می‌زدند و به گشت و گداز می‌پرداختند؛ اما هم‌اکنون خبری از پرزرق‌وبرقی نیست و این بازار به یک بازار ارزان شهر اهواز تبدیل‌ شده است. حدود یک قرن است که این بازار توانسته هویت خود را حفظ کند.

خانه ماپار، عمارت پهلوی

با اینکه شهر اهواز در طول سال‌ها دفاع مقدس آسیب‌های جدی به خود دیده، اما عمارت‌های زیبا و دل‌نشین قدیمی در این شهر همچنان بنای خود را حفظ کرده‌اند و مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است. خانه ماپار یکی از این عمارت‌هاست که خانه‌ای تاریخی و قدیمی هست که پهلوی اول از خود به یادگار گذاشته است. مساحت این خانه حدود ۵۰۰ مترمربع هست که نمای آن آجری، پنجره‌های رنگی و درهای چوبی آن باعث شده تبدیل به یکی از بناهای خاص اهواز شود.

blank

تا سال‌ها این خانه مخروبه بود و کسی از وجود آن خبر نداشت تا اینکه در سال ۱۳۸۰ مرمت و بازسازی شد و آجرکاری‌های زیبا و دل‌نشین آن دوباره درخشندگی خود را نمایان کردند. در همین سال خانه ماپار به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد. اگر یکی از گردشگرانی هستید که مقصدتان اهواز است حتی می‌توانید با خرید اینترنتی بلیط اتوبوس هر کجای کشور که باشید خود را به این خانه زیبا برسانید و وعده‌های غذایی و نوشیدنی‌های خوشمزه آن را امتحان کنید. در حیاط این عمارت نخل‌های زیبایی وجود دارد که دل‌نشین بودن این خانه را دوچندان کرده‌اند.

رود کارون

سال‌های پیش رود کارون یکی از پرآب‌ترین و عظیم‌ترین رودخانه‌های کشور بود و جنوب کشور خاطرات خوب بسیاری از این ‌رودخانه دارد. ولی حالا رود کارون در معرض خطر کم‌آبی قرارگرفته و رو به خشک شدن است. این رود طولانی‌ترین رود ایران است که طول آن به ۹۵۰ کیلومتر می‌رسد و از زرد کوه بختیاری استان چهارمحال و بختیاری سرچشمه می‌گیرد.

blank

کارون این پتانسیل را دارد که به مکانی تفریحی پرباری تبدیل شود و گردشگران ایرانی و خارجی از آن استفاده کنند. رود کارون در سال ۱۳۸۹ در فهرست میراث طبیعی ایران قرارگرفته و همچنین آب آشامیدنی اهواز ازاین ‌رود تأمین می‌شود.

موزه هنرهای معاصر 

موزه هنری معاصر در سال ۱۳۳۸ شروع به کارکرد که شامل دوطبقه و پنج گالری است. داخل این موزه آثار ارزشمند بسیاری دیده می‌شود. حدود ۷۰ اثر نفیس در این موزه وجود دارد که ۶۰ تای آن مربوط به هنرمندان استان خوزستان و ۱۰ تای آن به هنرمندان خارج از استان مربوط می‌شود. موزه هنرهای معاصر نه‌تنها محلی برای بازدید گردشگران و عموم، بلکه در آن کارگروه‌ها، دوره‌های آموزشی، همایش‌ها و سمینارهای هنری نیز برگزار می‌شود.

منبع:ایسنا