نوشته‌ها

رودخانه سیروان _طولانی ترین رودخانه کردستان

شاید بتوان منطقه اورامان را جذاب‌ترین نقطه گردشگر پذیر استان کردستان برشمرد که دیدنی‌های متفاوتش باعث می‌شود هر گردشگری در سفر به کردستان دوست دارد سری به آن‌ها بزند. اکثر مردم این شهر را با روستای پلکانی اورامان تخت می‌شناسند. هورامان یا اورامان که به دو بخش تخت و بلند تقسیم میشود. مسافران بیشتر به بخش تخت اینجا می‌روند، جایی که سیروان را هم در خودش جای داد. اما برای دیدن رودخانه اول باید خود را به مریوان برسانیم. اما یکی دیگر از دیدنی های اورامان که پیشنهاد می‌کنیم به هیچ وجه از دست ندهید، رود سیروان است.

رودخانه سیروان در اورامان، معروف‌ترین و گردشگرپذیرترین بخش کردستان قرار دارد. این رودخانه‌ در جنوب غربی کردستان جریان دارد و طولانی‌ترین رودخانه این استان به حساب می‌آید  و پنجمین رودخانه پر آب ایران محسوب می‌شود که ۴۴۵ کیلومتر طول دارد و از ارتفاعات اورامان جاریست و در مسیر خود با خلق مناظر بدیع، به یکی از جذاب‌ترین جاهای دیدنی اورامان تبدیل شده است.

رودخانه سیروان

آب‌وهوای معتدل کوهستانی و وجود چشمه‌های فراوان، چراگاه‌هایی سرسبز و باغ‌هایی خرم را در دامنه کوه‌های زیبای اورامان به وجود آورده‌اند. در این ناحیه گونه‌های جانوری و گیاهی متعددی مشاهده می‌شود، از جمله سنجاب ایرانی، درختان وون، تنگز، میلو، شرو، بلوط، پسته وحشی، گردو، توت، گلابی، انجیر، انار و… .

از زیبایی های اورامان زیاد برایتان گفته ایم؛ اما بگذارید این بار از طراوت رودخانه سیروان بگوییم که می توانید در حاشیه آن چند روزی اقامت کنید و سفر طبیعت گردی متفاوتی را تجربه کنید.

بسیاری از کوهنوردان و طبیعت گردان نیز در فضول مختلف سال برای کوهنوردی و طبیعت‌گردی به مناطق خوش آب و هوای اطراف رودخانه سیروان سفر می‌کنند. زیباترین تصاویر را می‌توانید از مناظر بکر رود سیروان در قاب دوربینتان ثبت کنید و با کمپ زدن در آن شبی را در دل طبیعت بی‌نظیرش سپری نمایید.

سیروان بعد از به هم پیوستن آب‌های بخش‌های جنوب‌غربی، غرب و مركز استان مثل قشلاق، گاوه‌ رود و گردلان به وجود می آید و در مسیری طولانی به راه می‌افتد و با مسیر پیچ در پیچ خود، زمین های زیادی را سیرآب می کند. این رود سروآباد و منطقه باستانی اورامان را به دو بخش تقسیم می‌كند و تنها راه ارتباطی مهم بین این دو بخش پل دوآب در حدود ۲۵ كیلومتری شمال غربی پاوه است. در كناره شمالی سیروان مقبره سلطان اسحاق در نزدیكی روستای شیرخان واقع شده است. سیروان بعد از طی مسیری طولانی با رودخانه لیلی تلاقی پیدا كرده و وارد كردستان عراق می‌شود و از آنجا با پیوستن به رودخانه دیاله، وارد رود بزرگ دجله شده و در نهایت به خلیج همیشه آبی فارس می ریزد.

رودخانه سیروان

شاید برایتان جالب باشد که بدانید، سیروان محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان است و حتی گاهی به میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی هم انتخاب می شود. با این حساب، اگر اهل قایقرانی باشید می توانید از موج های پرخروش این رودخانه به اندازه کافی لذت ببرید. اما حواستان باشد که رودخانه سیروان به همین اندازه هم برای شنا خطرناک است. به خصوص برای بچه ها و شناگرهای آماتور. خطر غرق شدن در این رودخانه بسیار زیاد است و بارها پیش آمده كه جوانان كرد از اهالی بومی همین منطقه وقتی برای شنا وارد رودخانه شده‌اند، غرق شده اند.

اگر قصد سفر به اورامان و سیروان را دارید، بهترین مسیر فاصله بین روستاهای «اسپریز» تا «هجیج» است كه به دلیل وجود جاده شنی موازی و در راستای رودخانه، دیدنی‌های بسیار زیادی دارد و مطمئنا می‌تواند نظر و رضایت شما را جلب كند.

رودخانه سیروان

جاهای دیدنی در مسیر رود سیروان کجاست؟

بهترین مسیر و چشم‌انداز برای دیدن زیبایی سیروان فاصله بین روستاهای اسپریز تا هجیج است. در اطراف سیروان می‌توان پرندگان کمیاب را دید و البته بستر رودخانه محل زندگی ماهیان مختلف است. فاصله‌ای که گفتیم به دشت‌های سرسبز اطرافش معروف است.

یکی از اصلی‌ترین جاهای تولید گیوه، روستای هجیج از توابع بخش نوسود شهرستان پاوه در کرمانشاه است و اینطور معروف است که اگر یک جفت گیوه مرغوب هجیجی بخریم، کفش‌هایمان دیگر لنگه‌ به لنگه نمی‌شوند چون گیوه لنگه راست و چپ ندارد و در اینجا قشنگ‌ترین گیوه‌ها بافته و دوخته می‌شود.

هجیج، یعنی دره سرسبز و عمیق. خانه‌ها همه از سنگ ساخته شده‌اند و هیچ آجری در ساختشان به کار نرفته. بقعه سید عبدالله یا کوسه هجیج که نسبش به امام موسی کاظم ع می‌رسد،  بیش از ۵ قرن است که اینجاست.

اما جز خرید گیوه و دیدن بقعه باید کارهای دیگری هم در هجیج کرد. به دیدن چراگاه‌های خوش‌منظره «پیاز دول میشا» و «گاول» و‌ آبشار بل در نزدیکی روستا که آب معدنی شفابخش دارد، رفت و از یکی از قدیم‌های ده پرسید که چرا هجیجی‌ها قاب‌های در و پنجره همه خانه‌های روستا را آبی آسمانی می‌کنند؟

مرتبط:طبیعت بهاری اورامانات تخت

 

 

 

طبیعت بهاری اورامانات تخت

«اورامانات تخت» از دهکده‌های تاریخی کشور ایران است که در ناحیه‌ی جنوب‌شرقی شهرستان مریوان، از توابع استان کردستان واقع شده است و پیشینه‌ای نزدیک به ۱۰۰۰ سال دارد.

نام روستای اورامانات تخت از دو بخش «اورا» و «مان» تشکیل شده، که در لغت به معنی «سرزمین اهورا» است. البته در بعضی موارد این نام را «جایگاه خورشید» نیز معنی کرده‌اند.

 لقب هزار ماسوله را به این دهکده داده شده است. به دلیل این که طراحی و نوع ساخت و ساز خانه‌ها در آنجا به سبک روستای ماسوله است.

روستای اوامانات تخت جزو یکی دیگر از زیبا‌ترین مناطق کوهستانی ایران  به‌حساب می‌آید و رودخانه‌های سیروان و لیله که از میان این دهکده می‌گذرند، طراوت و شادابی را به این ناحیه هدیه می‌دهند. این ۲ رودخانه در منطقه‌ای از مرز مشترک کشور ایران و عراق، که به «دروله» معروف است به یکدیگر متصل می‌شوند. همچنین می‌توان از چشمه‌ی «بل» سخن گفت که در نوع خودش بی‌نظیر است.

این دهکده‌ی زیبا علاوه بر کوهستانی بودنش، جنگل‌های بزرگ و سرسبزی دارد و درختانی نظیر بلوط، زالزالک و گلابی وحشی در این جنگل‌ها قد علم کرده و زیبایی این منطقه را ۲ چندان کرده‌اند. به نظر می‌رسد مردم اهالی این منطقه از قدیم تابه‌حال، برای گرم کردن خانه‌ها و طبخ غذا از چوب درخت‌های این جنگل‌ها استفاده می‌کنند.

روستای اورامانات تخت از ۲ قسمت کوچک و بزرگ تشکیل شده است. قسمت کوچک‌ مربوط به شهر حلبچه از توابع کشور عراق است و قسمت بزرگ جزو استان‌های کرمانشاه و کردستان ایران محسوب می‌شود. برخی از مردم روستای اورامانات تخت شهرهایی چون تهران، مریوان، سنندج، حلبچه، جوانرود، کامیاران، روانسر و کرمانشاه را محل سکونت خود قرار داده‌اند. این دهکده‌ی تاریخی در اصل از ۳ قسمت به نام‌های هورامان تخت، ژاورو و لهون تشکیل شده است.

موقعیت جغرافیایی روستای اورامانت تخت

همانطور که پیش‌تر توضیح داده شد، روستای اورامانات تخت در ناحیه‌ی جنوب‌شرقی شهرستان مریوان، از توابع استان کردستان واقع شده است.

اورامانات تخت

تارخچه روستای اورامانات تخت

بر اساس مدارک برجای‌مانده، در نزدیکی دهکده‌های ناو، هجیج و اسپریز، (این دهکده‌ها  جزو اورامانات هستند) مردمانی زندگی کرده‌اند که پیشینه‌ی آن‌ها حدود ۴۰ هزار سال تخمین زده شده است که  در زمان پارینه‌سنگی بوده‌اند و از آن زمان وسایل انسان‌های غارنشین، باقی‌مانده‌ی اجاق و تعدادی استخوان که شبیه به اسکلت بز کوهی است، در غارهای مرو و گیلان پیدا شده است. همچنین استخوان‌های انسان‌های نئاندرتال (گفته می‌شود انسان‌های نئاندرتال درواقع  انسان‌های اولیه بوده‌اند که سرهای بزرگ، قد و هیکل کوتاه  و بینی‌ کوچکی داشته‌اند، ولی به‌شدت نیرومند بوده‌اند)  در غارهای شانیدر  و بیستون کشف شده است که گفته می‌شود قدمت‌شان  به بیش از ۴۰ هزار سال است. به‌مرور زمان به این دهکده انسان‌هایی مهاجرت می‌کنند که بازمانده‌‌ی آن‌ها در غاری به نام کناچه یافت شده است.

جالب است بدانید که محققان در حوالی دهکده‌ی روآر مدارکی از جمله یک گور وسیع از جنس سنگ با سقفی به‌صورت گنبد و تعدادی خانه را پیداکرده‌اند که نشان می‌دهد انسان‌هایی از دوران عصر آهن در این ناحیه زندگی کرده‌اند و پیشینه‌ی آن‌ها را بیش از ۳۰۰۰  هزار سال تخمین زده‌اند. به نظر می‌رسد که از تاریخی‌ترین آثار این منطقه به‌حساب می‌آید و معماری آن به ناحیه‌ی غرب زاگرس مربوط می‌شود. چراکه طراحی و ساخت آن به شکل خشکه چین است و نیز نزدیک روستای تنگی ور کتیبه‌ای یافت شده که گویا  از دوران آشوری‌ها به یادگار مانده است. تصاویری از فرمانروای آشوری‌ها به اسم «سارگون دوم» بر روی این کتیبه حکاکی شده و همچنین سنگ‌نوشته‌ای به خط میخی یافت شده که بعد از ترجمه‌ی آن به‌وسیله‌ی کارشناسان، بر موضوع حمله‌های فرمانروای آشوری‌ها به مناطق اورامان و زاگرس اشاره شده است.

باستان‌شناسان تعدادی پوست حیوانات را در این روستا پیدا کرده‌اند که معتقد هستند قدمت آن‌ها مربوط به دوران اشکانیان و سلوکیان است و به زبان پهلوی و یونانی بر روی آن‌ها حکاکی شده است. تمام این آمار تاریخی در داخل ظرفی بوده‌اند که گفته می‌شود شخصی به نام دکتر سعید کردستانی آن‌ها را به انگلیسی‌ها هدیه می‌دهد و آن‌ها این اشیای با ارزش را در موزه کشورشان نگهداری می‌کنند. به نظر می‌رسد در آن زمان،  مردم اسناد خرید و فروش خود را بر روی پوست حیوانات می‌نوشتند و این پوست‌های کشف‌شده در اصل معامله‌ی خرید و فروش زمین بین دو نفر بوده و اسامی افرادی که در معامله حضور داشته‌اند، به نام شاهد روی آن‌ها نوشته‌شده است. محققان قدمت این پوست را حدود ۱۲۰ سال قبل از تولد حضرت مسیح تخمین زده‌اند.

 معماری روستای اورامانات تخت

نوع طراحی و احداث خانه‌ها در روستای اورامانات تخت به‌گونه‌ای است که از سنگ ساخته شده و به سبک خشکه‌چین است که روی هم به‌صورت پلکانی بناشده‌اند.

باستان‌شناسان بر این باور هستند که روستای اورامانات تخت در گذشته‌های بسیار دور، دهکده‌ای وسیع و معروفی بوده و عواملی چون چشمه‌های خروشان، آب و هوای مناسب، خانه شخصی به اسم پیرشالیار و آرامگاه او و منحصربه‌فرد بودن از نظر طراحی و ساخت و ساز بناها باعث شده است که این دهکده موردتوجه حاکمان قرار بگیرد و مرکز فرمانروایی اورامان انتخاب شود

پوشش مردم روستای اورامانات تخت

مردم این دهکده پوشش زیبایی بر تن می‌کنند. مردها پیراهن می‌پوشند و پارچه‌ای به‌صورت عمامه دور سرخود می‌پیچند و کفش‌هایی به اسم کلاش (کلاش  همان گیوه است) که با  دست ساخته می‌شود، به پا می‌کنند. زن‌ها هم لباس‌هایی بلند می‌پوشند و بر روی دوش خود قبا انداخته و طاس کلاه (طاس کلاه نوعی کلاه است)  بر سر گذاشته و روسری را دور آن می‌پیچند.

مرتبط:

«اورامان»؛ هزارماسوله ایران در دل کوهستان

«اورامان»؛ هزارماسوله ایران در دل کوهستان

روستای «اورامان» با طبیعتی چشم‌نواز، کوه‌های سربه فلک کشیده و لهجه کردی هورامی یکی از مناطق گردشگری کردستان ایران است که هر ساله تعداد زیادی از گردشگران را به خود جذب می‌کند.

روستای اورامان کردستان به عنوان قدیمی‌ترین دهکده جهانی در یونسکو به ثبت رسیده و بخش اورامانات شامل پنج روستای به هم چسبیده در ارتفاعات با نام‌های «کماله»، «رودبر»، «ویسیان»، «اورامان» و «سرپیر» است.

«اورامان» یا «هورامان» از دو بخش «هورا» به معنی اهورا و «مان» به معنی خانه یا جایگاه تشکیل شده است که در نهایت می‌توان نام این روستا را «سرزمین اهورایی» یا «جایگاه اهورا» معنی کرد، البته نام این روستا معنی «سربلند» نیز دارد که از کوه‌های مرتفع اطراف این روستا گرفته شده است.

روستای اورامان در استان کردستان، شهرستان سروآباد واقع شده که از غرب توسط عراق، از شمال توسط کردستان و از جنوب توسط جوان‌رود محدود می‌شود. طبیعت اورامان، کوه‌های آن، رودخانه سیروان که در نزدیکی اورامان جریان دارد و سدهای آن از زیبایی‌های این منطقه به شمار می‌روند.

این روستا در شیب تند دره شرقی و غربی و در دل کوهستان قرار گرفته که همین امر باعث پلکانی ساخته شدن خانه‌ها شده و نام «هزار ماسوله» برای این روستا انتخاب شده است؛ در این روستا سنگ‌ها بدون ملات روی هم قرار گرفته‌ و به صورت خشکه‌چین ساخته شده‌اند، سقف خانه‌ها حیاط خانه‌ دیگری است و خانه‌ها هماهنگ با هارمونی طبیعت تراشیده شده‌اند.

معماری منطقه اورامانات و طبیعت کوهستانی آن بهشتی زمینی را تصویر کرده است؛ این موقعیت، مردمی سخت‌کوش را پرورانده که نمود عینی آن نیز در اعتقادات خالص دینی و تعهد به برگزاری رسومات قدیمی نمایان شده است.

آداب و رسوم، تاریخ کهن و فرهنگ غنی این منطقه زبانزد خاص و عام است و مراسم آیینی، سالانه گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را به این منطقه جذب می‌کند. به اعتقاد اهالی روستا، اورامان در ابتدا شهری بزرگ بود که در آن زمان به عنوان تخت یا مرکز حکومت از آن یاد می‌شد.

یکی از مراسمی که گردشگران زیادی را به این منطقه جذب می‌کند، مراسم «پیر شالیار» است، اهالی اورامان در این مراسم با لباس‌های کردی خاصی حاضر می‌شوند و موسیقی‌های عرفانی، نوعی رقص، مراسم خاص پختن آش و… را برگزار می‌کنند.  آنچه در این مراسم نظرها را به خود جلب می‌کند، آداب و رسومی است که در این بزرگداشت به چشم می‌خورد؛ در این آداب و رسوم، ریشه‌هایی از باورهای زرتشتی و باستانی دیده می‌شود که نشان از قدمت تاریخی اورامان و ماندگاری رسوم خاص باستانی این منطقه در اذهان تاریخی مردم دارد.

گفته شده «پیر شالیار» یکی از بزرگان منطقه اورامان بوده که به ترویج اسلام در این منطقه مشغول بوده و مردم برای بزرگداشت وی هر ساله دو مراسم در دو فصل سال برگزار می‌کنند، برخی این مراسم را مربوط به آداب باستانی مردم می‌دانند که بعدها با اعتقادات اسلامی گره خورده است.

مردم روستای اورامان به زبان هورامی یا اورامی که از گویش‌های گورانی است، سخن می‌گویند، گویش گورانی از زیر مجموعه‌ گویش‌های شمال غربی ایران است و این لهجه در سال‌های کهن به عنوان لهجه رسمی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

منبع:

جاذبه‌های گردشگری ایران

مرتبط:

روستای ژیوار ؛ماسوله کردستان