می‌خواهیم برویم جایی که خبری از دود و ماشین و آدمیزاد نباشد.” این جمله بسیاری از عاشقان مناطق بکر است، آنهایی که از شلوغی و سرو صدا به تنگ آمده اندو و دنبال جاهایی هستند که خبری از سروصدا در آنها نیست و کمتر گردشگری را میتوان در اطرافشان دید. اما دلیل دیگری هم باعث علاقه به مناطق بکر می‌شود: کشف جاهایی جدید و دست نخورده که پای کمتر کسی به آنها باز شده و چهره‌شان به وسیله انسان‌ها دگرگون و امروزی نشده است.در ایران مناطق بکر زیادی وجود دارد اما ما در اینجا میخواهیم تعدادی از مناطق بکر شمال ایران را معرفی کنیم، باشد که این مناطق را همانطور که هستند بکر نگه داریم و با ریختن زباله چهره‌شان را زشت نکنیم.

جهان نما

یکی از بکرترین مناطق شمال ایران دهکده جهان‌نماست. جهان نما در استان گلستان و ۷۰ کیلومتری کردکوی قرارگفته و جایی‌ست که همه چیز را باهم دارد. پوشش گیاهی و جانوری متنوع، اقیانوسی از ابر در دل جنگل‌های گلستان، درختان سربه فلک کشیده، رودخانه، خانه‌های ییلاقی، آبشار و سقف‌های شیروانی و بهترین هوا، تصویر ماندگار این منطقه است. به طوری که دلت نمی‌خواهد همه اینها تمام شود و برگردی. فرودین تا آبان بهترین زمان سفر به جهان‌نماست.

مسیر دسترسی: بعد از رسیدن به استان گلستان باید به سمت کردکوی بروید. از آنجا راه درازنو و بعد روستای رادکان را در پیش بگیرید. بعد به سمت روستاهای چمن ساور و حاجی آباد بروید و بعد از رسیدن به یک دوراهی، وارد جاده سمت چپ شده و از آنجا به دشت باطراوت جهان نما خواهید رسید.

توتکابن

حدود ۱۶ کیلومتری شمال شرقی رودبار، ۲ کیلومتری مشرق رستم‌آباد و ۱۲ کیلومتری مغرب کوه درفک، توتکابن قرار دارد. یک زمان در اینجا درختان توت زیادی وجود داشت، به همین دلیل هم حالا به آن توتکابن می‌گویند. توتکابن مناسب آنهایی‌ست که به گشت و گذار در محله‌های روستایی علاقه‌مندند. اینجا پر از صدای طبیعت، مرغ و خروس و گاو و گوسفندهایی‌ست که برای چرا در دشت و دمن می‌پلکند و صدایشان، صدای غالب روستاست. می‌توانی در بالای تپه‌ها بنشینی و از تماشای آن همه سبزی که زیرپایت است به وجد بیایی.

مسیر دسترسی: از رودبار به سمت رستم آباد حرکت کنید و تابلوی رستم‌آباد را که در سمت راست جاده دیدید داخل بروید تا به میدان برسید . با رفتن به راه سمت راست میدان به توتکابن می‌رسید.

ییلاق گرسماسر

در ۴۰ کیلومتری جنوب غربی رامسر یکی از خوش آب و هواترین روستاها واقع شده. گرزمان سر یا گرسماسر به معنی مکانی‌ست در بالای بهشت. این منطقه پر از دشت‌های پرگل و چشمه‌های پرآب کوچک و بزرگ است، کوه سماموس در شرق آن و ارتفاعات جواهرده در غربش قرار گرفته‌اند و انگار آن همه دشت‌های سرسبز قصد تمامی ندارند. گرسماسر بر طبق منابع، روستایی هزارساله است، گل گاوزبان یکی از منابع درآمد مردم اینجاست و در روستا که راه بروید عسل، چادرشب، نمد، زنبیل و جاجیم هم پیدا می‌شود.

مسیر دسترسی: از میدان اصلی رامسر، میدان سیمرغ یا شهید خلعتبری که به سمت هریس حرکت کنید، بعد از هفت کیلومتر به یک دو راهی می‌رسید که با نصب تابلویی مسیر رسیدن به گرسماسر را مشخص کرده است. از آنجا تا گرسماسر ۵۵ کیلومتر راه است و مسیر از جنگل زیبا و بکر دال خانی می‌گذرد.

رحیم آباد

رحیم‌آباد هم یکی از مناطق سرسبز شمال است ولی این که چیز جدیدی نیست، چون تقریبا همه شمال سبز است. نکته رحیم آباد در جاده باصفایی‌ست که از کلاچای می‌گذرد تا به آن برسد، هوا خنک است و تا چشم کار می‌کند مزارع چای و پرتقال و نارنج است که می‌بینید و پرورش ماهی قزل آلا که یکی از منابع درآمد مردم محلی‌ست. رحیم آباد برخلاف جاهایی که در بالا پیشنهاد شد برای گذران نیم روز مناسب است.

مسیر دسترسی: اگر از رودسر حرکت می‌کنید نرسیده به کلاچای باید به سمت تابلوی روستای رحیم آباد بروید و اگر به عکس از کلاچای می‌خواهید به سمت رحیم آباد بروید در سمت چپتان تابلوی رحیم آباد را خواهید دید.

دریاچه لفور(سد البرز)

یکی از زیباترین دریاچه های ایران دریاچه لفور یا سد البرز است. آنطور که وقتی عکس‌هایش را نگاه می‌کنید شاید باورتان نشود “اینجا ایران ” است. دریاچه لفور در بین جنگل‌های سوادکوه واقع شده و یکی از قشنگترین جاهایی است که هرکس قبل از مرگ می‌تواند ببیند. یکی از بکرترین ها که وجود هفت آبشار بر قشنگی‌هایش افزوده و گاهی همانطور که در کنارش نشسته اید اسب ها از کنارتان رد می‌شوند و عیشان را تکمیل می‌کنند. جاده کنار این دریاچه را که بالا بروید به آلاشت میرسید، منطقه ای پر از ابر و دشتهای سبز که خودتان باید بروید و زیبایی اش را از نزدیک ببینید.

آدرس: بعد از فیروزکوه و پل سفید، باید خود را به شیرگاه برسانید. مسیر جنگل از جاده سد البرز می‌گذرد. از سد البرز تا جنگل و دریاچه لفور دو ساعت راه است.

جنگل نیرنگ

در ۵ کیلومتری نوشهر و در نزدیکی جاده نیرنگ روستای کشکسرا واقع شده. به این منطقه پارک جنگلی خانیکان می‌گویند، هرچند که بر طبق گفته برخی از مردم محلی به خاطر وجود درختانی از همه رنگ و چهارفصل بودن درختان آن، به نیرنگ معروف شده. اینجا منطقه‌ای آرام و بکر است که آب تنی در رودخانه کُرکُرود میتوان لذت سفر به آن را دوچندان کند.

مرتبط:۶منطقه بکر ایران که کمتر در عکس‌ها هستند