ساحل سرخ در چین
در این قسمت شما قرار است با نامتعارف‌ها آشنا شوید. چیزهایی که نباید باشند ولی هستند. پدیده‌هایی مانند ساحل سرخ که در کتاب طبیعت تعریفی برایشان وجود ندارد، ولی یک جایی، آن آخرهای کتاب، یک پاورقی کوچک را به خودشان اختصاص داده‌اند.
ساحل سرخ، پینجین، چین
وقتی می‌گویند ساحل، بعد از دریا اولین چیزی که به ذهن ما خطور می‌کند ماسه است. ولی از آنجایی که آسیای دور همیشه بستر شگفتی‌ها بوده، در این مورد خاص هم پر از استثنا است. در چین، در نزدیکی شهری به اسم پینجین، در اطراف رود لیائو، ساحلی هست که نه تنها ماسه ندارد، بلکه رنگش هم سرخ است. شاید بشود با تصور ساحلی که ماسه ندارد کنار آمد، ولی ساحل سرخ رنگ…
البته پر واضح است که هر چیزی دلیلی دارد و دلیل وجود ساحلی بدون ماسه و سرخ رنگ هم رشد جلبکی دریایی به اسم سیاه شور (به انگلیسی Suaeda) در این منطقه است. این جلبک فقط در زیستگاه‌های خاکی شور و قلیایی رشد می‌کند و حدود ۱۱۰ نوع مختلف از آن در جهان دیده شده. در اواسط فصل بهار، یعنی در ماه‌های آوریل و می، این جلبک‌ها در این منطقه رشد می‌کنند. شما اگر در تابستان به دنبال ساحل سرخ به چین بروید، دست خالی می‌مانید و تنها با ساحلی سراسر سبز رو به رو خواهید شد؛ چرا که این جلبک سرار تابستان سبز رنگ باقی می‌ماند و تنها از اوایل فصل پاییز است که این جلبک‌ها تغییر رنگ می‌دهند و شروع به سرخ شدن می‌کنند. اگر در آن زمان به این ساحل بروید، سرزمینی وسیع و سرخ رنگ در مقابل خودتان می‌بینید. توریست‌های حرفه‌ای می‌گویند بهتر زمان سفر و بازدید از این مکان دیدنی در ماه‌های اکتبر و دسامبر است. پس تقویم‌هایتان را علامت بزنید.
ساحل قرمز در بزرگترین نی‌زار و تالاب جهان قرار گرفته و یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌ها را دارد. این مکان در واقع خانه‌ی بیش از ۲۶۰ نوع پرنده و ۳۹۹ گونه از جانوران وحشی است. در بین این گونه‌ها، برخی گونه‌های جانوری در حال انقراض هم به این مکان پناه برده‌اند که از بین آنها می‌شود به درنای تاج‌دار و کاکایی نوک‌سیاه اشاره کرد.
به همین دلیل این ساحل به اسم خانه‌ی درناها هم شناخته می‌شود. حالا شاید بپرسید از بین این همه جا در جهان، چرا گونه‌های در حال انقراض به این ساحل پناه برده‌اند؟ فقط چون سرخ است؟ چون ماسه ندارد؟ مگر برای پرنده‌ها تفاوتی هم ایجاد می‌کند؟ جواب شما منفی است.
دلیل اینکه پرنده‌ها به ساحل سرخ پناه برده‌اند این است که ساحل سرخ منطقه‌ای به شدت حفاظت شده و امن است و آنها موقعیت آشیانه‌سازی دارند. علاوه بر این در این رود ماهی‌های فراوانی وجود دارد که خوراک این پرنده‌ها را تأمین می‌کنند و آنها دیگر به نان شبشان محتاج نیستند. دیگر چه دلیلی بهتر از این؟ اگر داشتید رویای یک پیک‌نیک جانانه در ساحل سرخ را توی سر می‌پروراندید، متاسفانه باید شما را با این واقعیت تلخ رو به رو کنیم: فقط قسمت کوچکی از ساحل برای بازدید عموم باز است و شما حق دسترسی به قسمت‌های دیگر را ندارید. در این قسمت کوچک هم فقط به شما اجازه‌ی تماشا می‌دهند چون در واقع قرار است روی اسکله‌ای ۶۵۰۰ فوتی بایستید که روی قسمتی از ساحل کشیده شده و توریست‌ها می‌توانند روی آن قدم بزنند و با چشم‌های خودشان ببینند که عکس‌ها و تصاویری که قبل از سفرشان از ساحل سرخ دیده‌اند، با فتوشاپ دستکاری نشده و کاملاً واقعی بوده‌اند. شما وقتی روی اسکله می‌ایستید، سرزمین وسیع و همواری در مقابل خود می‌بینید که با پوشش گیاهی متراکمی پوشیده شده‌اند. تا چشم کار می‌کند سرخی است. به همین خاطر بین چینی‌ها این ساحل به اسم فرش قرمز هم معروف شده.
دیدن رنگ‌ها نامتعارف در جاهایی که انتظارشان را نداریم همیشه بشر را شگفت زده کرده. تقریباً هر پدیده‌ی طبیعی در هر کجای دنیا که رنگ نامتعارفی داشته باشد، به یک جاذبه‌ی توریستی پر طرفدار تبدیل می‌شود. ساحلی سرخ رنگ، دریاچه‌ای صورتی رنگ، درخت‌های بنفش، کوه‌هایی که مثل رنگین کمان چند رنگ هستند و … همگی از عجایبی هستند که اگر پشت کوه قاف هم باشند، از دست توریست‌های کنجکاو در امان نیستند. در قسمت‌های بعدی منتظر پالت رنگ‌های عجیب در جاهای نامتعارف زمین باشید.
مرتبط:پونالو _ساحل شن های سیاه