سمفونی مقدس سنگ‌ها و مردگان

آرامِ آرام، سبزِ سبز تکه‌ای در شلوغی‌های شهر که در آرامش ابدی فرو رفته؛ گورستان تاریخی ارامنه در اصفهان و معبدگاهی برای آنان در تاریخ ۵۰۰ سال گذشته شهر و محل دفن اشخاص مهمی است که این روزها ساز ناکوک تخریب، سمفونی مردگان آن جا را برهم زده است.

در یکی از پرشیب‌ترین خیابان‌های شهر یعنی از چهارراه حکیم نظامی به سمت کوه صفه و در میان انبوه شلوغی‌هایی که غالب آن ها را سربازان و همراهان بیماران در این خیابان رقم زدند، گوشه‌ای آرام، سرسبز و اسرارآمیز وجود دارد. در پس نرده‌های سبز رنگی که نشان صلیب در میان آن خودنمایی می‌کند، یکی از مهم‌ترین گورستان‌های ارامنه در ایران قرار دارد. این محل از همان ۵۰۰ سال پیش که شاه عباس صفوی ارامنه را به اصفهان کوچاند، تبدیل به محلی آرام و آرامگاه ابدی آن‌ها شد.

این قبرستان از قرن ۱۵ میلادی آرامستانی برای مسیحیان اصفهان و حتی برخی خارجی‌ها بوده است و از این رو در نزد ارامنه اهمیت فراوانی دارد. بسیاری از اجداد ارامنه‌ای که اکنون ساکن اصفهان هستند در این محل آرمیده‌اند و بخشی از تاریخ این مردم در این محل دفن است. تاریخ پر پیچ و خمی که در برابر مشکلات تاریخی نه تنها قامتش خم نشده، بلکه روز به روز شکوفاتر می‌شود.

آن طور که در تاریخ نوشته‌اند شاه عباس پس از آوردن ارامنه به اصفهان، بخش جنوبی شهر را در اختیار آن‌ها قرار داده تا از سایر نقاط شهر دور و منطقه آزادی برای خود داشته باشند. شاه عباس سعی می‌کرد اقداماتی انجام دهد که ارامنه احساس راحتی در موطن جدید کنند و به همین دلیل دستور ساخت یک کلیسای بزرگ شبیه “کلیسای اچمیادزین” در ارمنستان را می‌دهد و “کلیسا وانک” ساخته می‌شود.

پس از اسکان ارامنه در حاشیه جنوبی زاینده‌رود، زمینی در بخش جنوبی شهر که فاصله چندانی با هزارجریب نداشته به عنوان آرامستان برای ارامنه برگزیده می‌شود. اکنون این گورستان در همسایگی خیابان‌های پر سر و صدا و بیمارستان الزهرا و دانشگاه اصفهان قرار گرفته، اما با این حال همچنان تکه‌ای آرام و مقدس است. خاکی که بر بستر آن سنگ‌هایی است که گوشه‌هایی از تاریخ ارامنه را روایت می‌کنند، سنگ‌هایی ۵۰۰ ساله که هزاران روایت در دل خود جای داده‌اند، روایتهایی از عشق، امید و افتخار.

چه کسانی در این خاک خفته‌اند

قبرستان ارامنه اصفهان محل مهمی در تاریخ این شهر پس از دوران صفوی بوده و بارها دیده شده افرادی وصیت کرده‌اند تا در این خاک آرام گیرند. در بخشی از سفرنامه شاردن نوشته شده افرادی که در طول زندگی‌شان نمی‌توانستند اصفهان و جلفا را ببینند، وصیت می‌کردند تا در قبرستان ارامنه اصفهان دفن شوند.

از همان دوران صفوی افراد سرشناس مختلفی از جمله سفرا و بازرگانان دربار صفوی در این گورستان به خاک سپرده شدند. هولتسر آلمانی که در نیمه دوم قرن ۱۹ یعنی در زمان ناصرالدین شاه به اصفهان آمد و مجموعه بزرگی عکس از این شهر تهیه  کرد، به همراه خانواده‌اش از دفن شدگان این مکان‌ هستند. ژاکوب روسو پسرعموی ژان ژاک روسو که به عنوان ساعت‌ساز معروف دوره شاه سلطان حسین شناخته می‌شود در گورستان ارامنه اصفهان دفن شده است.

دیگر ساکنان دائمی مهم این آرامستان، چند تن از لهستانی‌هایی هستند که در جریان جنگ جهانی دوم آواره شدند و به اصفهان پناه آوردند. این شهر و مردمان آن همواره سنگ صبور خوبی برای همه بودند و با آغوش باز و حتی بیشتر از توان خود دست یاری دراز کرده‌اند.

ارامنه در شکل‌گیری تاریخ معاصر ایران خصوصا در هنر آن نقش داشتند و برخی چهره‌های مطرح از ارامنه ایران و اصفهان در این گورستان آرمیدهاند. تونی هوانسیان معروف که وظیفه عکاسی ظل السلطان را عهده دار بود و اولین مغازه عکاسی اصفهان را تاسیس کرد همچنین از بنیان گذاران هتل به سبک اروپایی در اصفهان نیز بود، دیگر میهمان ابدی این گورستان است.

زاون قوکاسیان چهره مهم سینمای ایران که به او لقب پدر نقد سینما ایران را داده‌اند در آرامستان ارامنه اصفهان به خاک سپرده شد تا این محل برای دوستداران سینما نیز مقدس باشد. علاوه بر این اسامی تعدادی از رزمندگان ارمنی هشت سال دفاع مقدس نیز در این خاک آرام گرفتند تا رد خون مقدسان مدافعان میهن در این خاک نقش ببندد.

حرمتی که باید حفظ شود

تمام این موارد نشان دهنده حرمت بالایی است که این محل مقدس برای بخشی از مردم جهان (ارامنه و اصفهانی‌ها) دارد. چهره‌های سرشناسی که هر کدام بخشی از تاریخ این شهر و کشور را رقم زدند در اینجا دفن‌ هستند. نقطه به نقطه این محل برگی از تاریخ در خود دارد، از اسم‌ها، نقش‌ها، نوشته‌ها و آثاری که باید جایگاه آن‌ها را شناخت و ارج نهاد.

خبر تخریب تعدادی از سنگ قبرها در این قبرستان که صبح جمعه ششم دی‌ماه منتشر شد، باعث شد تا قلب بسیاری از افرادی که عزیزانشان را در اینجا به خاک سپرده‌اند به درد آید. این اتفاق در روزهای منتهی به سال نو میلادی که شادی و سرور محله‌های ارمنی نشین جلفا و خاقانی را فرا گرفته، به اندازه‌ای شوکه کننده بود که نماینده ارامنه جنوب ایران در مجلس آن را کار معاندین ضد نظام خواند.

گورستان‌ها و قبرستان‌ها به مراتب یادواره‌هایی مهم‌تر از هربنا یا میراث نامنقول دیگری هستند، این بخش‌های سیاهِ روشن از زندگی بشر هزاران داستان در دل خود جای داده‌اند. این‌ محل‌ها جایی است که همه چیز در سیاهی به پایان می‌رسد و نور روشنایی می‌تابد.

تخریب گورستان ارامنه اصفهان خواه سناریویی از سوی معاندین علیه جمهوری اسلامی باشد یا خرابکاری چند جوان، عملی وقیحانه است. متاسفانه در سال‌های اخیر وندالیسم و خرابکاری در میراث فرهنگی و آثار ارزشمند زیاد شده که رفع این مسئله نیاز به فرهنگ سازی و آموزش رفتار درست در قبال مکان‌های مهم از نظر تاریخی و مقدس را نشان می‌دهد.

منبع:ایمنا

کارت پستال های این بنا را ندیده‌اید؟/انباری که مدرسه از آب درآمد

شاید اگر ۲۰ سال قبل دو بانوی مسن، برای تجدیدخاطره در جستجوی مدرسه‌ی کودکی‌هایشان در لاله‌زار نو برنمی‌آمدند، هنوز همه فکر می‌کردند، سردرقدیمی و ساختمان باغ مانندش را صاحب‌خانه ساخته و حالا که دلش را زده، انباری‌اش کرده است.

به گزارش ایسنا، حتی «عبدالغفار» هم این کوچه را دیده و در نقشه‌ی شهری‌اش ثبت کرده، نقشه‌ای که حالا یکی از مهمترین منابع شهری قاجارها است. در تنها بن‌بست ضلع جنوبی کوچه شهید زوارئیان یا همان «کاخ سابق» در نقشه عبدالغفار، بین خیابان‌های سعدی شمالی و لاله‌زار نو، مجموعه‌ای قدیمی با دو بنای شمالی و جنوبی در دو ضلع یک حیاط بزرگ قرار گرفته‌اند و بنای شمالی‌اش در دو طبقه ساخته شده و همه‌ی بنا سال‌هاست نقشِ انبار را بازی می‌کنند.

اما حالا مدتی است بنا را تخلیه کرده‌اند و به گواه مردم محله و بنری که روی چند دیوار اطراف ساختمان نصب کرده‌اند که تنها آدم‌های فعال تا همین چند روز قبل در این خانه که بخشی از بنا را دفتر کارشان کرده بودند هم مهاجرت کرده‌اند و حالا بنا آن در آستانه تخریب است، یعنی یکی از قدیمی‌ترین بناهای مدارس تهران قاجار که در فهرست آثار ملی هم به ثبت نرسیده و به نظر می‌رسد آن‌طور که باید شناخته شده نیست. بین مردم محله، چه برسد برای میراث‌فرهنگی و مدیریت شهری تهران!.

علی شهیدی – مدرس دانشگاه تهران و ایران‌شناسی که در طول سال‌های گذشته به واسطه‌ی علاقه‌اش روی این بنا پژوهش‌های میدانی انجام داده – بنر نصب شده روی دیوارها را آخر کار این بنای قدیمی و ارزشمند در تنها بخش باقی مانده از بافت لاله‌زار می‌داند، او آخرین ساعت پنج‌شنبه ۲۶ اردیبهشت، با ارسال عکس و نشانی، خبر از وجود مدرسه‌ای قاجاری با نام احتمالی «کاخ» در این نقطه می‌دهد؛ کوچه زوارئیان در لاله‌زار نو، روبروی کوچه «پیرنیا» کمی بالاتر سمت راست.

نبود اطلاعات ِ کافی از معماری بناهای غیردولتی قاجار و پهلوی

او در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با بیان این‌که متأسفانه هنوز بناهای بسیار تاریخی و ارزشمندی در تهران وجود دارند که کسی از آن‌ها خبری ندارد، شناسا نبودن یا کم بودن حجم اطلاعات موجود از آن بناها را دلایلی می‌داند که بنایی مانند این مدرسه ناشناس باقی بماند و تنها راه چاره برای به دست آوردن اطلاعات از این نمونه بناهای قدیمی را تاریخ شفاهی می‌داند. کاری که خود او برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر از این مدرسه انجام می‌دهد.

این ایران‌شناس توضیح می‌دهد: حدود ۲۰ سال پیش دو خانم مسن به لاله‌زار آمدند، آن‌ها در جستجوی مدرسه‌ای دوران تحصیل خود بودند تا تجدید خاطره کنند، به این واسطه مشخص شد آن‌جا یک مدرسه بوده است، قبل از آن همیشه توجهم به این بنا و معماری و تزئینات آن جلب می‌شد، اما فکر نمی‌کردیم چنین کاربری داشته باشد یا نوع معماری آن در داخل یک مدرسه چگونه باشد..

وی با تاکید بر این‌که به واسطه نبود اطلاعات دقیق، از معماری غیر مسکونی، یعنی اداری و دولتی در اواخر قاجار و پهلوی اطلاعات چندانی نداریم، ادامه می‌دهد: معماری‌های باقی مانده از معماری غیرمسکونی معمولاً یا به شکل کاخ‌هاست مانند «کاخ – موزه‌ها»، یا شبیه به بناهای بسیار مشهور مانند اوایل پهلوی اول «کاخ دادگستری» یا «کاخ شهربانی» (وزارت خارجه امروزی) است.

او با بیان این‌که متأسفانه از شیوه ساخت مدرسه در دوره‌های گذشته چیزِ زیادی نمی‌دانیم، اضافه می‌کند: با سرنخی که کار میدانی از این مدرسه به ما داد، وقتی وارد آن ساختمان می‌شویم یا از بیرون بنا، به نما نگاه می‌کنیم، مطمئن می‌شویم که با یک ساختمان اداری و دولتی روبه‌رو هستیم. از یک سو نوع ساخت پنجره‌ها متفاوت است، معمولاً ابعاد پنجره‌ی خانه‌ها در طبقات بالا و پایین متفاوت‌اند، اما در این ساختمان یکسان هستند. آن پنجره‌ها و نرده‌های زیادی دارد و چیزی که امروز به عنوان هنر «فرفورژه» مطرح می‌شود، پیش از آن، در گذشته توسط آهنگرها ساخته می‌شد.

وی می‌افزاید: از سوی دیگر این بنا، دارای یک راه‌پله بسیار عریض است که طبقه اول را به طبقه دوم متصل می‌کند، در حالی که یک خانه‌ی مسکونی نیاز به چنین راه پله‌ای ندارد، اما در فضایی مانند مدرسه و برای تردد دانش‌آموزان بین کلاس و طبقات معمولاً آن ایجاد می‌شود. همچنین اتاق تالار مانند در طبقه اول بنا و کمدهای بسیار نفیس چوبی، احتمال این‌که این اتاق، دفتر مدیر مدرسه بوده را زیاد می‌کند.

شهیدی همچنین با اشاره به احتمال مصادره‌ای بودن این بنا در اوایل انقلاب اسلامی، اظهار می‌کند: تا جایی که می‌دانم در اوایل انقلاب، آن بنا یک ملک مصادره‌ای بوده که مانند دیگر املاک مصادره‌ای بعد از انقلاب، مدتی خانواده‌های نیازمند در آن‌ها زندگی می‌کردند و به دولت اجاره‌ی مختصری می‌دادند و سرانجام چند سال قبل ظاهراً این بنا در مزایده به فروش می‌رود و یکی از تجار منطقه با خرید آن، فضا را به انباری تبدیل می‌کند، اما از مدتی قبل نیز، انباری تخلیه شده و به نظر می‌رسد برای تخریب و ساخت احتمالاً یک مجتمع تجاری و اداری در حال آماده شدن است.

blank

کوچه ۲۰۰ ساله لاله‌زار، جایی اشراف‌زادگان و اعیان قاجاری

این ایران‌شناس از سوی دیگر کوچه‌ی «شهید زوارئیان» را یکی از قدیمی‌ترین کوچه‌های تهران معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: تا قبل از تغییر نام کوچه به «شهید زوارئیان»، آن کوچه «کاخ» نامیده می‌شده و هیچ نامی قبل‌تر از آن برای کوچه به دست نیامد، از سوی دیگر موقعیت کوچه در «نقشه عبدالغفار» وجود دارد که به واسطه‌ی اینکه آن نقشه یکی از قدیمی‌ترین نقشه‌های تهران در دوره قاجار است، از اهمیت زیادی برخوردار است.

او قدمت این کوچه را چیزی حدود دو قرن می‌داند و ادامه می‌دهد: در ورودی کوچه از سمت خیابان سعدی سینما «اُدئون» و در خیابان لاله‌زار نیز سینما «کریستال» قرار داشته و در داخل کوچه نیز خانه‌های اشرافی زیادی متعلق به اشراف‌زادگان آن دوره قرار داشته است.

این پژوهشگر با بیان این‌که این محله بخشی از محله دولت و بین خیابان سعدی و لاله‌زار نو فعلی که اعیان‌نشین بوده و تعداد زیادی از بزرگان دوره قاجار در آن ساکن بوده‌اند، ادامه می‌دهد: در ضلع غربی کوچه منتهی به خیابان لاله‌زار، املاک پیرنیا و عمارت معروف «مشیرالدوله» قرار دارد.

blank

احتمالاً به واسطه نام کوچه، نام مدرسه «کاخ» بوده

شهیدی با اشاره به پژوهشی که درباره‌ی نام این کوچه – کاخ – انجام داده است، ادامه می‌دهد: متأسفانه اسناد و شواهد بیشتری از نام قبل از «کاخ» برای این کوچه به دست نیاوردم، اما کوچه دیگر در خیابان سعدی هست که نام آن با یک تفاوت، شبیه این کوچه بوده، کوچه «کاخ کودک» که هنوز مدرسه‌ای که به دلیل آن اسم کوچه نام گرفته، وجود دارد.

او موقعیت آن کوچه را بالاتر از چهارراه «سید علی» معرفی می‌کند که یک قهوه‌چی و یکی از شخصیت‌های مشهور تهران در دوره قاجار بوده که یک کوچه نیز به نام او در یکی از فرعی‌های نزدیک همین چهارراه قرار دارد.

این مدرس دانشگاه با بیان این توضیحات، نسبت به این اتفاق اشاره می‌کند که احتمالاً نام کوچه یعنی «کاخ» باید روی مدرسه نیز تأثیر گذاشته باشد و مدرسه نیز «کاخ» ثبت شده باشد، چون معمولاً هیچ خانه‌ی مسکونی نام خود را از کوچه نمی‌گیرد، یا باید نام مدرسه بوده باشد یا اشاره‌ای باشد به کاخ «مشیرالدوله» که این کوچه به آن یعنی املاک و عمارت «مشیرالدوله» ختم شده باشد، در ضلع مقابل این کوچه در خیابان لاله‌زار.

blank

خانه‌هایی که احتمالاً روی روی کارت‌پستال‌ها جا خوش کرده‌اند

او همچنین به وجود خانه‌ی قدیمی و ارزشمند دیگری در نزدیکی این بنا اشاره می‌کند و می‌گوید: آن نیز متعلق به یکی از پزشکان دوره پهلوی بوده است. هر دو بنا سردرهای فوق‌العاده زیبا و شاخصی دارند که شاید برخی از آن‌ها را در کارت پستال‌هایی که در طول دوران مختلف در تهران چاپ شده، دیده باشیم.

وی با اشاره به اینکه این کوچه لوکیشن چند فیلم سینمایی نیز بوده، ادامه می‌دهد: ای کاش میراث‌فرهنگی یا شهرداری می‌توانستند با تملک این املاک، آن‌ها را به یک مرکز مهم گردشگری، بومگردی یا موزه‌هایی که تاریخ شهر تهران را تاریخ بر اساس یک موضوع خاص می‌توانند معرفی کنند، تبدیل کنند، مانند موزه آموزش و پرورش.

blank
سر در خانه منسوب به دکتر در کوچه زوارئیان

همه چیز در لاله‌زار به سرعت در حال نابودی است

این مدرس دانشگاه اظهار می‌کند: این دو ساختمان نیز جزو معدود یادگارهایی هستند که از بافت تاریخی لاله‌زار به جا مانده‌اند و هنوز سرپا باقی مانده‌اند، امیدواریم با کمک دلسوزان شهر و شورای شهر و میراث فرهنگی، بتوانیم آن‌ها را سرپا نگه داریم.

وی با بیان این‌که در حالی که در طول چند سال و ماه گذشته، شهرداری منطقه ۱۲ تهران، در حال آماده‌سازی خیابان لاله زار برای تبدیل به پیاده‌راه است، اما بناهای قدیمی زیادی به خصوص در بخش پایینی لاله‌زار تخریب شده‌اند.

شهیدی تاکید می‌کند: متأسفانه در بخشِ پایین این خیابان قدیمی، همه چیز به سرعت در حال نابودی و تغییر کاربری به پاساژهای چند طبقه است، حتی این اقدام در حال گسترش به لاله‌زار نو در بالای خیابان جمهوری و چهارراه لاله‌زار است، اتفاقی که می‌تواند برای آینده این خیابان بسیار نگران‌کننده باشد.

blank

تا می‌توانی عکس بگیر، شاید فردا نباشد

مجتبی ۴۰ ساله و یکی از همسایه‌های روبه‌رویی خانه‌ی دکتر است، نگاه متعجب و حسرت‌وارمان به بنا را که می‌بیند، با خنده می‌گوید: تا می‌توانی عکس بگیرید شاید دفعه بعد که بیایی دیگر خبری از این دو خانه و سر درهایشان نباشد. هر کدام حداقل ۱۰۰ سال را دارند و هر کدام زیرزمینی جداگانه دارند.

او که گویی خانه‌ی دکتر را بیش از مدرسه دوست دارد، حتی داخل بنا را هم دیده. وضعیت‌اش این طور توضیح می‌دهد: مالک امروزی خانه به ما گفت که این‌جا متعلق به یک دکتر بوده، اما امروز بیشتر از آن یک خانه خرابه باقی مانده است. داخل باغ سمور هم دارد. خانه حیاط و باغ و استخر داشت که امروز استخر آن بیشتر به یک خرابه تبدیل شده است.

مجتبی همان‌طور که به داخل خانه می‌رود، با حسرت سرش را تکان می‌دهد و باز می‌گوید: از این سر درها عکس بینداز دفعه بعدی که بیایی دیگر آن‌ها را نمی‌بینی. بعید می‌دانم در تهران از این نمونه سردرها دیگر وجود داشته باشد.

پیرمردِ دیگری که از یکی از مغازه‌ها بیرون می‌آید از احتمال مدرسه بودن بنا متعجب می‌شود و می‌گوید: تا آنجا که حافظه‌ام یاری می‌کند اینجا و خانه کناری انبار بوده است. او اما نمی‌داند بنا دقیقاً متعلق به چه کسی است.

منبع:ایسنا

blank
بنای منسوب به مدرسه در کوچه زوارئیان

عمارت نمکدان اصفهان

عمارت نمکدان اصفهان یک کافه‌رستوران منحصر‌به فرد و جذاب در شهر اصفهان است که به تازگی کارش را شروع کرده. نمکدان اسم جالب و با‌مزه‌ای برای یک رستوران است. اما قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم این اسم به مکان دیگری هم اشاره دارد. در این مطلب از سفرزون می‌خواهیم شما را به این کافه‌رستوران ویژه ببریم و طی یک شکم‌گردی جذاب، از فضای آن نیز لذت ببریم. ما را تا انتها همراهی کنید.

در دنیای مدرن، جاذبه‌های زیادی هستند که شهرتشان را از گذشته می‌گیرند. اما در این میان، جاذبه‌های دیگری هم هستند که با وجود تازه‌ تأسیس بودن،‌ حس دلربایی از گذشته را در درون ما به‌وجود می‌آورند. کافه‌رستوران نمکدان یکی از این مکان‌های جذاب است که با فضا و غذای سنتی‌اش ما را به گذشته‌ها و خاطرات خوشایند‌مان می‌برد. حس نشستن در این عمارت شبیه آن است که انگار در لوکیشن یک فیلم قدیمی حاضر شده‌اید، و در نقش‌تان فرو رفته‌اید. اما ببینیم این کافه‌رستوران دقیقاً کجاست و چه فضا و امکاناتی دارد؟

عمارت نمکدان اصفهان کجاست؟

عمارت نمکدان اصفهان

کافه‌رستوران نمکدان در همسایگی یکی از بهترین جاذبه‌های جهان است؛ میدان نقش‌جهان، بهترین شاهکار معماری عصر صفوی که هنوز هم که هنوز است، بازدید‌کنندگانش را انگشت به دهان می‌گذارد. عمارت نمکدان اصفهان، واقع در گذر پشت مطبخ، یکی از ورودی‌ها به میدان نقش‌جهان از سمت خیابان استانداری است. اگر به این کافه‌رستوران جذاب سری بزنید شانس این را خواهید داشت، که از تراس بزرگ آن،‌ چشم‌‌انداز فوق‌العاده‌ای از میدان نقش‌جهان داشته باشید.

حیاط عمارت نمکدان اصفهان

عمارت نمکدان اصفهان

در میان کافه‌رستوران‌ها، آن‌هایی که حیاط و فضای داخلی توأمان دارند، ‌از همه جذاب‌ترند. عمارت نمکدان که دیگر جای خود دارد و با داشتن حیاطی بزرگ و دلباز که بنای عمارت را در‌بر‌گرفته، یک‌جور تافته‌ی جدا‌بافته است. کف این حیاط با موزاییک‌هایی سنتی تز‌ئین شده که دور تا دور عمارت را در بر‌می‌گیرد. میز‌ها و صندلی‌های چوبی در تعداد و ابعاد مختلف، به سبک کافه‌های سنتی چیده شده و انگار همه را به نشستن و گپ زدن دعوت می‌کند. حیاط بسیار با‌صفا بوده و دارای چند تنه‌ درخت قد بلند است که شاخه‌هایشان در طول روز سایه‌بانی برای میز و صندلی‌ها می‌شود. چند گلدان بزرگ و اشیاء تزئینی سنتی نظیر کوزه نیز با فاصله در حیاط قرار دارند.

بنای عمارت نمکدان اصفهان

بنای عمارت نمکدان اصفهان

از دالان کوتاه آبی‌رنگ ورودی که پا به حیاط می‌گذاریم، اولین چیزی که توجه‌مان را جلب می‌کند، یک ساختمان سفید‌ با قاب پنجره‌های سبز‌رنگ است. این ساختمان، بنای اصلی عمارت نمکدان است که فقط از طبقه‌ی همکف و اول تشکیل شده و معماری سنتی و بسیار زیبایی دارد. تضاد این ساختمان سفید‌رنگ با دیوار‌های کاه‌گلی حیاط، جلوه‌ی محشری خلق کرده. بنای عمارت از دو هشتی قرینه تشکیل شده که توسط ایوانی طولانی به هم متصل‌اند. این ایوان چشم‌گیر‌ترین بخش عمارت است و میز و صندلی‌هایی که آن‌جا چیدمان شده‌اند، به آدم چشمک می‌زنند.

اتاق‌های عمارت نمکدان اصفهان

اتاق‌های عمارت نمکدان اصفهان

در هر دو طرف شرقی و غربی عمارت، در‌هایی وجود دارد که شما را به داخل عمارت راهنمایی می‌کند. در مسیر  راهرو‌های عمارت، عتیقه‌جاتی وجود دارند که شما را بیشتر به دنیای قدیم می‌برند. اتاق‌های این عمارت نیز، رنگ و بویی کهن دارد. در میانه‌ی هر اتاق میز و صندلی‌های چوبی گذاشته‌اند تا روی آن‌ها بنشینید و غرق در فضای سنتی آن‌جا غذایتان را سفارش دهید. طرح‌های متنوع سنتی، فرش و پوش اسب‌های ترکمن، بافته‌های کردی و دست‌سازه‌های لری، میزهای سلطنتی و شیک با جلوه‌ای عتیقه‌طور در فضا به چشم می‌خورند. تماشای میز توالت‌های چوبی، دیوارکوب‌ها و پارچه‌های عجیب و خوش‌طرح تا آماده شدن سفارشتان، وقت گذرانی جذابی است.

بالکن عمارت نمکدان اصفهان

بالکن عمارت نمکدان

اما به نظر می‌رسد جذاب‌ترین بخش کافه‌رستوران نمکدان، بالکن این عمارت باشد. بالکنی بزرگ و طولانی رو به حیاط و میدان نقش جهان، که با دو مبل تکی راحتی و یک میز عسلی کوچک، محیطی دنج برای گپ‌های دو‌نفره‌ی شما خواهد بود. می‌توانید در عصر‌های ولرم تابستان، در این تراس زیبا بنشینید و با سفارش یک شربت ناب و خنک، غرق در لذت و آرامش شوید. در فصل سرد هم می‌توانید در این بالکن چای یا قهوه بنوشید و غرق در افکارتان گرم شوید.

غذا‌ها و نوشیدنی‌ها در کافه‌رستوران نمکدان

رستوران عمارت نمکدان

اگر از فست‌فود‌ها استقبال نمی‌کنید و علاقه‌مند به غذا‌های خانگی و سنتی هستید،‌ کافه‌رستوران نمکدان گزینه‌ی بسیار مناسبی برای شماست. در منوی این کافه‌رستوران فقط غذا‌های خوش‌طعم ایرانی و سنتی به چشم می‌خورد و ما را بیش از پیش با خاطرات گذشته پیوند می‌دهد. از لذیذ‌ترین غذا‌های این منو، پلو‌ماش است که با آبِ گوشت و قلم تهیه شده. احتمالاً طعم بی‌نظیر این غذا، شما را به یکی از مشتری‌های همیشگی آن تبدیل کند. نکته‌ی جالب دیگر این‌که در روز‌های جمعه، تک‌غذای این کافه‌رستوران آبگوشت است که در ظرف‌های سنگی قدیمی سرو می‌شود. خاطره‌ی خوردن آبگوشت در روز جمعه در خانه‌ی  شلوغ و قدیمی مادر‌بزرگ، ما را به گذشته‌های دور خواهد برد.

در منوی کافی‌شاپ هم، لیست نوشیدنی‌های گرم کامل است. در عمارت نمکدان، انواع قهوه را در بهترین کیفیت نوش‌جان خواهید کرد. چرا که قهوه‌ها زیر نظر کارشناس قهوه در کافی‌شاپ این مجموعه به سرو می‌رسد و می‌توانید با خیال راحت از طعم قهوه‌ای اصیل اذت ببرید. به‌طور کلی نظارت خوبی در مجموعه وجود دارد و  صاحبان مجموعه خود، مسئول کنترل رضایت مشتری‌ها هستند. آن‌ها در حین صرف غذا میزان رضایت شما را جویا می‌شوند و اگر کمبودی وجود داشته باشد، آن را برطرف می‌کنند. البته به دلیل تازه‌ تأسیس بودن کافه‌رستوران، منوی غذا‌ها و نوشیدنی‌ها هنوز متنوع و کامل نیست، ولی کیفیت بالای ‌آن‌ها شما را راضی خواهد کرد.

عمارت نمکدان اصفهان ،‌ اشاره‌ به یادگاری از عصر صفویان

عمارت نمکدان اصفهان
عمارت نمکدان اصفهان

با شنیدن نام کافه‌رستوران نمکدان، اولین چیزی که به ذهنتان خواهد رسید ارتباط نمک و نمکدان با غذا‌ها و سفره‌ی ایرانی است. اما سوای این ارتباط، این اسم به یک بنای تاریخی تخریب‌شده نیز اشاره دارد. عمارت نمکدان اصفهان یکی از بناهای عصر صفوی است که به دستور ظل السلطان، حاکم وقت اصفهان در دوران قاجار تخریب شد. ظل السلطان، که پسر ناصر‌الدین‌شاه بود که با به شاهی رسیدن برادرش مظفّرالدّین شاه امید سلطنت خود را از دست رفته می‌دید. او به تلافی، تعدادی از شاهکارها و یادگارهایی برجسته‌ی صفویان را که در دنیا بی‌نظیر بود خراب کرد و مصالح آنها را فروخت. کاخ نمکدان عمارتی سه‌طبقه و هشت‌گوش بود که با فاصله حدود ۱۵۰ متر از تالار آیینه خانه و ۲۳۰‌ متر از رودخانه قرار داشته است. در اوج دوره تخریب‌های ظل‌السلطانی، سرانجام نوبت به کاخ نمکدان هم رسید و ویران شد. امروزه هیچ اثری از این عمارت باقی نمانده و محدوده‌ی آن به  خیابان، پارک، بنای مسکونی و اداری تبدیل شده است.

دسترسی به کافه‌رستوران نمکدان اصفهان

این کافه‌رستوران در ابتدای کوچه‌ی پشت مطبخ در خیابان استانداری واقع شده و به دلیل مجاورت با میدان نقش‌جهان اصفهان، به راحتی آن را پیدا خواهید کرد.

اگر در زمستان به این عمارت زیبا می‌روید، نگران نشستن در حیاط نباشید. چرا که وسایل گرما‌زا وجود دارد و  در سردی و گرمی توأمان، حس خوبی خواهید داشت. طنین موسیقی سنتی در فضا، و معماری هنرمندانه‌ی عمارت نمکدان اصفهان،‌ شما را غرق در نوستالژی و خاطره‌بازی خواهد کرد.

منبع:عصر اقتصاد

امکان بازدید از مدرسه تاریخی دارالفنون فراهم شد

پرهام جانفشان مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران در بازدید از مدرسه دارالفنون گفت: این مدرسه تاریخی نماد و برند آغاز نظام آموزشی مدرن در کشور است و همه دستگاه‌های فرهنگی و شهرداری باید در کنار هم کمک کنند تا مرمت دارالفنون هر چه زودتر به سرانجام برسد.

وی افزود: میراث فرهنگی برای تسریع روند پروژه مرمت مدرسه دارالفنون آماده هرگونه حمایت فنی و مشاوره‌ای به وزارت آموزش و پرورش است. تاریخ و هویت نظام آموزشی در شهر تهران با مدرسه دارالفنون و نام امیرکبیر گره خورده است که می‌تواند برای گردشگران داخلی و خارجی بازدید از این مدرسه بسیار جذاب باشد.

جانفشان ضمن تقدیر از تصمیم مدیران آموزش و پرورش در بازدید عمومی و رایگان از این مدرسه برای علاقه‌مندان، گفت: دفاتر خدمات مسافرتی در تعریف تورهای تهرانگردی می‌توانند بازدید از مدرسه دارالفنون را در برنامه ریزی ها مد نظر داشته باشند. امروز کمترین کار ما در زنده نگه داشتن اقدامات امیر کبیر تلاش برای احیای مناسب مدرسه دارالفنون است.

مدرسه دارالفنون در کنار اقدامات مرمتی همه روز به جز روزهای جمعه از ساعت ۹ تا ۱۵ برای بازدید عمومی باز است.

منبع:خبرگزاری مهر

رقص رنگ های گرم در زمستان حسن آباد

رنگواره کامواها در میدان «حسن آباد»، سال های سال است که به یک جاذبه گردشگری شهری در تهران تبدیل شده است. راسته رنگارنگی که حتی اگر اهل میل و بافتنی هم نباشید محال است وقتی از کنارش رد می شوید کمی مکث نکنید و از زیبایی های رنگی این راسته لذت نبرید.

كاموا فروشي حسن آباد

همشهری آنلاین/ فاطمه عسگری نیا: بازار کاموا فروشان حسن آباد را می توان یکی از زنانه ­ترین بازارهای شهر نامید. بازاری که همه مشتریانش را زنان هنرمند شهر تشکیل می­ دهند چه آنهایی که کاموا را برای بافت لباس تهیه می­ کنند و چه آنهایی که با این کامواهای رنگارنگ کسب و کاری برای خود دست و پا کرده ­اند. «زهره کربلایی مقدم» یکی از بانوانی است که با کامواهای رنگی که از این بازار می­ خرد، عروسک­های رنگارنگ درست کرده و به فروش می رساند. از کسب و کارش رضایت دارد و می­ گوید: «رنگ­ ها همیشه چشم نوازند و بچه­ ها این دنیای رنگی را دوست دارند. برای همین است که عروسک­های من، مشتری­ های خودش را دارد.»

به همان اندازه که بازار کاموا فروشی­ های میدان حسن آباد در زمستان گرم است، در اطراف میدان هم بساط کسب و کار­های کاموایی، شلوغ است. بساط­ های رنگینی که بیشتر به همت زنان سرپرست خانوار دایر است و عمدتا  در خیابان نشسته و  مشغول بافتنند. در بساط ساده و زنانه ­یکی از بانوان پر از لیف و اسکاچ و زیربشقابی­ های بافتنی بزرگ و کوچک است که با درآمد حاصل از فروش این دست بافته­ ها به اصطلاح، خودش، نان خانه ­اش را تامین می ­کند. حرف­هایش که تمام می­ شود دوباره مشغول بافتن می­ شود. خدا می­ داند هر رج را که می­ بافد چه آرزوی در دل مادرانه­ اش جوانه می­ زند.

 راسته کاموا فروشان در قرق اذری ها

در بازار کاموا فروشان حسن آباد که قدم می­ زنیم و با کسبه پیر و جوانش سخن می­ گوییم، متوجه می شویم عمر حضور خیلی از این اهالی در راسته رنگی فوق به بیش از نیم قرن می­ رسد.اینها  که بر این باورند در زمستان­ های گذشته، کسب و کار پر رونق­تری داشته­ اند. یکی مانند «خانجان موسی زاده» که لهجه زیبای ترکی­ اش حکایت از اصالت او دارد اهل اردبیل است. می گوید ۴ دهه از عمرش را در این میدان و بین کامواهای زنگی گذرانده است:«روزی که برای کار به تهران مهاجرت کردم، ۱۳ سال بیشتر نداشتم به سبب دوست و آشناها به کار فروش کاموا در حاشیه خیابان مشغول شدم. آن وقت­ ها دستفروشی می­ کردم.»

از تب و تاب بازار کاموا فروشان در گذشته برایمان می ­گوید: «همین که عمر آفتاب در روزهای پاییز کوتاه و به عمر شب اضافه می­ شد زنان قدیم، میل و قلاب را در می آوردند و مشغول بافتن لباس برای اهالی خانه می­ شدند تا زمستان. برای همین کسب و کار ما رونق داشت. اما امروز دیگر این­گونه نیست.»کسبه ترک زبان میدان حسین آباد  وقتی قصه میدان را روایت می کنند یکی از افتخاراتشان سر و سامان دادن این راسته به دست اهالی اردبیل است قوم و خویش ­هایی که گرد هم جمع شده­  و این راسته را شکل داده­ اند.

در میان فروشنده کامواهای رنگی در مغازه­ های بزرگ و کوچک حسن­ آباد، فروشنده­ های جوان هم حضور دارند کسانی که این شغل را از پدر خود به ارث برده­ اند و امروز سرگرم آن هستند. مانند «محمد­رضا شریف زادگان» که ۳۰ ساله است اما ۱۸ سالی از عمرش را در این کسب و کار گذرانده است. او می­ گوید: «راسته کاموا فروشان در میدان حسن آباد شهرت جهانی دارد اما کسی به فکر حفظ این هویت نیست. حتی از وقتی گوشه­ ای از میدان در حادثه آتش سوزی سوخت، زمزمه­ هایی مبنی بر تغییر ماهیت کسب و کار میدان شنیده می­ شود و این موضوع نگرانی­ هایی را برای ما ایجاد کرده است.»

این روزها، نگرانی از تغییر ماهیت میدان حسن آباد دغدغه فکری کسبه آن شده اما «محسن شیخ الاسلامی»، معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران می­ گوید: «درست است که برای  احیای میدان حسن آباد بر تقویت مراکز صنایع دستی و ایجاد مراکز فرهنگی تمرکز کرده­ ایم، اما بی­ تردید این اهداف در راستای هویت فعلی میدان، دنبال خواهد شد.»

منبع:ایرنا

محلات (بخش دوم)

جاذبه های تاریخی ، فرهنگی و مذهبی شهرستان محلات

یخچال نیم ور

این یخچال در شهر نیم ور قرار دارد و دارای گنبد مخروطی بلندی است که در قسمت پایه بسیار ضخیم ساخته شده و در قسمت های بالاتر به تدریج از ضخامت آن کاسته و یزرگی آن نیز کاهش می یابد و متعلق به دوره قاجار است.

یخچال نیم ور

ستون های سنگی خورهه

در شمال شرق محلات در مجاورت روستای خورهه حفاری های باستان شناسی در خورهه در تابستان ۱۹۵۵ میلادی به عمل آمد. اداره باستان شناسی تصمیم به انجام این حفاری گرفت تا ساختمان آن را آشکار سازد. در این کاوش تعدادی سفال و چند تکه نقره متعلق به دوره سلوکیان کشف شد.

ستون های سنگی خورهه

میل میلونه

میل میلونه بازمانده یک ساختمان سنگی ، با عظمت  وقدمت بسیار است که از سنگ وساروج و درقسمت بالایی آن همراه با رگ های آجر ساخته شده است و بخش فوقانی به ویژه تحتانی میل میلونه همچون مجسمه ابوالهول به شده فرسایش سافته استکه قدمت آن به دوره ساسانی برمیگردد . این بنا دردهستان باقرآباد مجاورت شهر نیم ور قرار دارد.

میل میلونه

قلعه جمشیدی

این قلعه در شهر نیم ور واقع است و آن را احتمالا مربوط به دوره ساسانی میدانند و به قلعه گبری نیز مشهور است. این قلعه دارای چاه آب، مرده شوی خانه ای با در سنگی و سایر تاسیسات لازم بوده است.

قلعه جمشیدی

آتشکده آتشکوه نیم ور

آتشکده آتشکوه نیم ور در ۸ کیلومتری جنوب شرقی نیم ور قرار دارد . این بنا در دامنه یک رشته کوه و درحاشیه جنوبی روستای آتشکوه ساخته شده و از دوبخش ایوان و چهارتاق تشکیل شده است و قدمت آن به دوره ساسانی تعلق دارد.

آتشکده آتشکوه نیم ور

آسیاب آبی

آسیاب آبی در بخش شمالی شهر محلات و در نزدیکی چشمه پر آبی به نام سرچشمه واقع شده است و آب مورد نیاز خود را نیز از همین چشمه تامین می کند و از چهار قسمت تنوره ، استراحتگاه و انبار و اصطبل تشکیل شده است و متعلق به دوره صفوی می باشد.

حسینیه آقاخان محلاتی

تکیه تاریخی توسط آقاخان محلاتی که پیشوا و امام فرقه اسماعیلیه که از رجال سیاسی- مذهبی دوره قاجاریه به حساب می آید. حسن علی شاه (آقاخان) پس از آنکه با دختر فتحعلی شاه ازدواج کرد، از طرف وی به آقاخان ملقب گردید. این تکیه محلات ، خیابان امام خمینی (ره) واقع شده است.

امامزاده عبدا… (ع)

امامزاده عبد الله که به شاهزاده عبد الله معروف است منسوب به امام جعفر صادق (ع) می باشد . در قسمت جنوبی شهرستان محلات واقع شده است. این امامزاده دارای بقعه ای که از یک طرح چهارتاقی نسبتا بزرگ که سقف آن راگنبدی تک پوش تشکیل داده و سه ایوان اصلی بانقاشی  گچ بری های زیبا قرار داشته است و دیرینگی ان مربوط به دوره صوی می باشد.

امامزاده محمد و اسماعیل

این امامزده در شهر نیم ور و در ۷ کیلومتری شهرستان محلات واقع شده است که در اواخر سلطنت لطفعلی خان زند مزار این دوبزرگوار کشف شده است.

امازادگان فضل و یحیی (ع)

این امازادگان از فرزندان امام موسی کاظم و امام رضا (ع) می باشند که در شهرستان محلات در کوی بالای مدفون هستند. بقعه دارای قبه ،رواق و ایوان هایی است و در اطراف حیاط نیز حجره هایی به چشم میخورد و بنای آن مربوط به دوره ایلخانی است.

آیین و مراسم محلی

آیین بیل گردانی

بیل گردانی جشنی است مربوط به آداب آب و آبیاری که منشا آن جنگ دیرینه ای است که بر سرآب بین انسان و طبیعت وجود داشته و به دلیل اهمیت آبیاری در ایران صورت می گرفته است. این مراسم هنوز در نیم ور پابرجاست و نمادی از جنگ و ستیز انسان با موانع طبیعی است.

آیین بیل گردانی

عملیات جوی روبی که از دهم تاپانزدهم اسفند ماه به طول می انجامد . هنگامی که آب به نخستین پخش گاه آب که در محل به طرف آبادی آغاز می گردد میان بیست و پنج روز تا یک ماه به طول می انجامد. هنگامی که آب به نخستین پخش گاه آب که در محل به آن (وارگو) می گویند می رسد مردم جشنی بزرگ که یادگار سنت های پهلوانی کهن ایران است برپا می کنند. این مراسم به عنوان بیل گردانی معروف است  و میدان اصلی آبادی محل برگزاری مراسم است. برای انجام مراسم و مسابقه بیل گردانی هفت بیل شخم زنی را دردو دسته چهارتایی و سه تایی با طناب محکم میبندند و پهلوانان بیل چهارتایی رابا دست راست و بیل سه تایی رابا دست چپ از زمین بلند میکنند و به طرز شگفت آوری در حال بالا آوردن ، چرخش آنان را به دور سر آ؛از می نمایند.

مراسم اهواهو خورهه محلات

مزاسم اهو اهوا یک مراسم سنتی است که شب نیمه شعبان ماه مبارک رمضان و همزمان با سالروز میلاد امام حسن مجتبی (ع) در روستای خورهه محلات اجرا می شود .این مراسم به این صورت است که نو جوانان روستا  دردسته های چند نفری به درخانه اهالی رفته و یک ترانه فولکوریک (عامیانه) اجرا مینمایند.

آنها کوچکترین فرزند خانواده را خطاب قرار داده و ترانه به نام او میخوانند و در انتها صاحبخانه مقداری آجیل ، شیرینی پول و چیزهای دیگر به آنها می دهد . در این شب تمام خانواده ها منتظر هستند تا دسته های مختلف به در خانه های آنها بروند. فلسفه وجودی این مراسم در واقع نوعی شاد باش و تبریک تولد امام حسن مجتبی است که به منزله فال نیک گرفته می شود .

صنایع دستی

صنایع دستی محلات دستباف های سنتی (قالی بافی ، گلیم بافی ) رودوزی ها سنتی ، پاپوش سنتی ، آثار چوبی ( معرق کاری و پیکر تراشی ) سفال گری ، گیوه دوزی ، گیوه بافی ، حکاکی روی سنگ و معرق سنگ می باشد.

سمنان ،دارای جذابیت های باغ گشت

سمنان دارای باغ‌ها و راه‌باغ‌های بسیاری است که از لحاظ حفظ سازگاری زیستی، طبیعی، زیبایی‌شناختی و معماری، دارای جذابیت‌هایی برای جذب گردشگر به ویژه در حوزه گردشگری شهری است که باید از دامنه غفلت و بی‌توجهی خارج شود.

تاریخ ایجاد باغ‌های ایرانی به قرن ششم پیش از میلاد و دوران هخامنشیان برمی‌گردد و طراحی باغ در ایران روند تکاملی خود را تا قرن ۱۹ ادامه داده است و این تکامل و ایجاد باغ‌ها در استان سمنان نیز به مانند دیگر نقاط کشور از همان دوران آغاز شد و به دلیل پهناوری و آب و هوای متنوع، باغ‌ها با محصولات و شکل‌های مختلف در جای جای این استان شکل گرفت که امروز می‌توان از آن‌ها به عنوان میراث تاریخی- طبیعی یاد کرد.

باغ‌های سرسبز و چشم‌نواز سمنان نشان‌دهنده مهارت‌های مردم این خطه از کشور در طول زمان است که می‌توانند در دل طبیعت  ابعاد زیبایی‌شناختی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و هویتی نقش بسزایی را در صنعت گردشگری و توسعه آن داشته باشند.

این باغ‌ها علاوه بر اینکه می‌توانند جنبه‌های زیبایی شناختی و تامین کننده ضرورت‌های وجود فضاهای سبز شهری باشند، به نوعی ریه های شهر سمنان محسوب می شوند، علاوه بر این، جذب گردشگر و توسعه این صنعت نیز از توانایی‌های نهفته این فضاهاست که باید با همت مسوولان شهری رونق بیشتری بگیرد.

گشتی در این باغ‌ها سازگاری و همسویی نیازهای مردم شهر سمنان با طبیعت را به خوبی نشان می‌دهد.

blank

نمونه‌ای از کوچه باغ‌های سمنان

یکی از کوچه باغ های سمنان، در ضلع جنوبی بلوار ۱۷ شهریور و ابتدای ورودی یکی از محلات ثلاثه تاریخی این شهر است که توجه هر مسافری را که تصویری کویری از سمنان دارد دگرگون می کند.

این کوچه باغ‌ها که در داخل شهر سمنان واقع شده است باقیمانده از بافت طبیعی شهر است که پر شده اند از درختان انار، انجیر و توت.

نهر جاری در این کوچه باغ‌ها در شرایط کویری همچون طلایی می‌درخشد. این کوچه باغ‌ها برای مسافران یا دانشجویانی که در این شهر تحصیل می‌کنند، جالب و دارای جذابیت است.

باغ‌ها و جنگل‌های دست کاشت نیز از نمونه‌های دیگری است که مساحتی بالغ بر ۳۷۰ هکتار را شامل می‌شود که در اطراف شهرها و مراکز جمعیت استان احداث شده‌اند. این فضاها دارای جاذبه‌های طبیعی هستند و می‌توانند به مقصدی مطلوب برای علاقه‌مندان به گشت و گذار بدل شوند. فضاهای مذکور علاوه بر این کارایی، سبب جلوگیری و گسترش آلودگی‌های صنعتی و تامین محیط زیست سالم و بالا بردن پوشش گیاهی و تلطیف هوای گرم کویری می‌شوند.

احداث برخی از این مکان‌های سبز با ارزش صرفا به منظور ایجاد تفرجگاه برای شهروندان و مسافران نیز بوده است.
علاوه بر آن، در مسیر راه‌های ورودی و خروجی استان سمنان به طول ۱۶۰ کیلومتر و در مساحتی بالغ بر ۹۶۰ هکتار جهت ایجاد فضای سبز اطراف جاده‌ها تاغ‌کاری انجام شده است، همچنین باغ‌های درختان تاغ دست کاشت در استان سمنان، سطحی معادل ۶۴.۸۹۶ هکتار را دارا است.
شهرداری سمنان ۵۱ باغ گشت را برگزار کرد

مدیر گردشگری شهرداری سمنان در گفت و گو با ایرنا، برگزاری طرح چهل باغ گشت در سمنان را تجربه‌ای موفق در توسعه گردشگری تفریحی شهری می‌خواند.

به گفته محمودرضا دارایی، صنعت گردشگری امروزه یکی از مهمترین راهکارهای ایجاد ارزش افزوده و بهره‌وری بیشتر در جامعه محسوب می‌شود و در این میان یکی از پیش نیازهای صنعت گردشگری وجود ظرفیت‌های گردشگری است.

وی با اشاره به باغ و باغ راه‌ها به عنوان یکی از ظرفیت‎‌های مهم گردشگری شهری سمنان بیان داشت: باغ‌ها با تاثیر بر سطوح اجتماعی، فرهنگی و تعاملی افراد، یکی از بهترین نمونه‌های فضای سبزشهری هستند که بر منظر شهر تاثیرگذارند.

دارایی ادامه داد: برای تجربه محیط طبیعی، کیفیت چشم‌انداز مشاهده‌شده، نقش اساسی ایفا می‌کند و ارزش این کیفیت، در تعامل میان انسان و محیط طبیعی نهفته است.

وی بیان کرد: یکی از بهترین الگوها برای نشان دادن این تعامل، باغ‌های شهری هستند که در شهر سمنان و به ویژه محدوده مرکزی و جنوبی شهر باغ های پویایی وجود دارد که همجواری آن‌ها و تشکیل باغ راه‌ها، نوعی گردشگری شهری را به وجود می‌آورد و مدیریت گردشگری شهرداری سمنان از سال گذشته تاکنون ۵۱ برنامه باغ گشت برگزار شده است.

به گفته این مقام مسئول شهری، میزان استقبال و حضور شهروندان در این برنامه‌ها، حاکی از اشتیاق آنان به شناخت و بازدید از ظرفیت‌های پنهان گردشگری شهر است.

مدیر گردشگری شهرداری سمنان ضمن تاکید بر نقش باغ گشت ها بر توسعه گردشگری تفریحی شهری، گفت: «دورگشت» عنوان برنامه گردشگری دیگری است که به گردشگری محیط های اطراف شهر از کویر تا کوهستان می‌پردازد و می تواند منجر به توسعه و جذب گردشگر شود.

باید دانست تاثیراتی که باغ‌های تاریخی در جذب گردشگر و بهبود فضای شهری دارند ضرورت محافظت از آن‌ها را دو چندان می‌کند.

شناسایی و فهرست‌بندی این فضاها از ابتدایی ترین اقدام‌ها است که در انواع مراقبت یعنی نگهداری، حفاظت و مرمت آن‌ها بسیار مهم است.

منبع:ایرنا

احداث تله کابین، چه خطراتی برای جنگل های هیرکانی دارد؟

احداث تله‌کابین در اطراف میراث تاریخی و طبیعی کشور نیازمند کار کارشناسی جدی است.

سید محمد بهشتی یکی از بنیانگذاران وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با تأکید بر اینکه احداث تله‌کابین روی میراث‌های جهانی مانند جنگل‌های هیرکانی و طاق بستان ممکن است ثبت این آثار را به عنوان میراث جهانی به خطر بیندازد،گفت:جنگل‌های هیرکانی و طاق بستان در فهرست میراث ملی و جهانی ثبت شده‌اند. در این ثبت برای این آثار، ضوابط عرصه و حریم مشخص شده است. اگر در جریان احداث تله‌کابین ضوابط عرصه و حریم آن‌ها رعایت شود، این کار مشکلی ندارد، اما در اکثر اوقات شاهد این بودیم که ضوابط عرصه و حریم اثر مراعات نشده و نادیده گرفته شده است.

اوبا بیان اینکه تشخیص رعایت ضوابط عرصه و حریم احداث تله‌کابین در اطراف جنگل‌های هیرکانی و طاق بستان،وظیفه شورای فنی حوزه میراث فرهنگی است، بیان کرد:به نظر من در خصوص احداث تله‌کابین در حریم این آثار طبیعی و تاریخی باید کار کارشناسی جدی شود، چون مسلما برای ما محافظت از این آثار مهم‌تر از احداث تله‌کابین است. البته نمی‌گوییم نباید تله‌کابین زده شود، ولی می‌گوییم در احداث آن اگر ضوابط حفاظتی رعایت شود مشکلی نیست، اما اگر اینچنین نشود با مشکل مواجه خواهیم شد.

گفتنی است در روز‌های اخیر بحث احداث تله‌کابین در اطراف جنگل‌های هیرکانی و طاق بستان حساسیت‌های زیادی را در فضای مجازی و رسانه‌ای به دنبال داشته است. برخی از دوستداران میراث فرهنگی نگران این هستند که احداث تله‌کابین در اطراف این میراث‌های جهانی آن‌ها را از ثبت جهانی خارج کند البته برخی از کارشناسان معتقدند جدای از بحث ثبت جهانی آثار همه ما موظف به نگهداری و حفاظت از میراث طبیعی و تاریخی کشورمان هستیم.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

خانه عباسیان ؛ شاهکار معماری ایران

از مهم‌ترین جاذبه‌های دیدنی کاشان می‌توان به حمام و باغ فین اشاره کرد که مثال زدنی است. اما علاوه بر این، خانه عباسیان هم یکی از شاهکارهای معماری ایران است.

کاشان، شهری تاریخی و زیبا است که به دلیل نزدیکی با اصفهان، همواره مورد جلب توجه گردشگران قرار گرفته است. علاوه بر زیبایی‌های بی نظیر تاریخی این شهر، گلاب گیری در فصل بهار از جذاب‌ترین جاذبه‌های گردشگری آن به شمار می‌رود.

از مهم‌ترین جاذبه‌های دیدنی کاشان می‌توان به حمام و باغ فین اشاره کرد که مثال زدنی است. اما علاوه بر این، خانه‌های تاریخی بسیاری در کاشان وجود دارد که زیبایی‌های این شهر را دوچندان کرده است.

از خانه‌های تاریخی کاشان می‌توان به خانه عباسیان که شاهکاری از هنر دستان معماران ایرانی است، اشاره کرد. در این گزارش می‌خواهیم به توصیف عمارت عباسیان بپردازیم تا در سفر‌های بعدی خود به کاشان، تماشای این خانه را از یاد نبرید. برای دیدن این خانه باید وارد خیابان علوی کاشان شوید. در آنجا عمارتی تاریخی و زیبا، نظر همه را به خود جلب می‌کند. عمارتی که با وجود قرار گرفتن در منطقه کویری، مناظری سرسبز و تماشایی دارد. برای ورود به این خانه، از سطح شیب داری عبور کرده و به یک هشت ضلعی زیبا خواهیم رسید که سبب شده دید مستقیم از کوچه به بنا از بین برود. این معماری نوعی حجاب برای خانه عباسیان به شمار می‌رود.

خانه-عباسیان

از نکات جالب توجه معماری این خانه، وجود هشتی‌های دوشاخه‌ای است که امکان ورود به بخش‌های مختلف را ایجاد می‌کند.

عمارت عباسیان در سال‌های ۱۲۴۵ تا ۱۲۵۰ هجری قمری دست یکی از تاجران مشهور ظروف چینی و بلور به نام حاج محمد ابراهیمی در آن روز‌ها بود.

سبک معماری این عمارت به گونه‌ای است که بنا پایین‌تر از سطح کوچه قرار گرفته که به گودال باغچه معروف است. این نوع معماری سبب می‌شود تا بنا علاوه بر استحکام، خاصیت عایقی خاک و مصالح به کار رفته، از سرما و گرما در امان بماند و راحت‌تر به قنات دسترسی داشته باشد.

خانه عباسیان با داشتن ۵ طبقه و زیربنایی حدود ۷ هزار متر مربع از بخش‌هایی مانند سرداب، طبقات مختلف و بهار خواب تشکیل شده که ساخت آن‌ها به دست معماران ناشناس، ۲۰ سال طول کشیده است.

خانه-عباسیان

یکی از جلوه‌های زیبای معماری که در این بنا به کار رفته است، عبور کانال‌های ورودی آب قنات به خانه از میان پایه‌های خشتی حیاط است. کانال‌هایی که برای ساخت آن‌ها از ملات ساروج استفاده شده تا در برابر تخریب مقاوم باشند.

قرار گرفتن بادگیرها و حوض‌های آب در حیاط این خانه، هوای خنکی را در گرمای طاقت فرسای کاشان به وجود آورده است. از زیبایی‌های حیاط این عمارت، می‌توان به وجود ۲ تالار سرپوشیده بزرگ و کوچک، اتاق آیینه، سرداب، نورگیر کلاه فرنگی، یک حلقه چاه آب، آب انبار و.. اشاره کرد.

خانه-عباسیان

باید گفت که از تماشای این مناظر زیبا و دلنشین پشیمان و خسته نمی‌شوید چرا که در ساخت کنج کنج این بنا، اوج دقت و هنر معماری ایرانی به کار رفته است و می‌توان اتاق آیینه و اتاق شاه نشین را از باشکوه‌ترین بخش‌های این خانه دانست. اتاق‌هایی که علاوه بر مزین شدن به در‌های ارسی، آسمان مجازی نیز در سقف آن‌ها طراحی شده است. اتاق آیینه یا اتاق عروس، در طبقه‌ی بالای حیاط این خانه قرار گرفته که توجه هر گردشگری را به خود جلب می‌کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های قابل ذکر عمارت عباسیان، وجود قسمت‌های تابستانی و زمستانی نشین است.

از آنجا که شهر کاشان به دارالمومنین معروف است، مذهبی بودن آن در معماری خانه‌ها نیز به خوبی دیده می‌شود. خانه عباسیان نیز از این شاخص برخوردار است چنان که بنای آن به ۲ بخش اندرونی و بیرونی تقسیم شده که در آن اتاق‌های تو در تو وجود دارند و محل استراحت آقایان و خانم‌ها از یکدیگر جدا است. هم چنین به منظور جلوگیری از دید همسایه، دیواری به نام حجاب در اطراف فضای بالای پشت بام قرار گرفته است. قرار گرفتن دو کوبه متفاوت بر در این خانه به منظور شناسایی فرد قرار گرفته در آن طرف در، از دیگر ویژگی‌های مذهبی معماری خانه عباسیان است.

خانه-عباسیان

خانه عباسیان که در سال ۱۳۷۶ مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته، در سال ۱۳۷۷ به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسید.

جالب است که بدانید خانه عباسیان، به دلیل چشم انداز‌های زیبا و بی نظیر، لوکیشن تصویر برداری چندین سریال و فیلم سینمایی مانند سریال مسافر ری، ملاصدرا، جابربن حیان و خانه‌ای در تاریکی بوده است.

گفتن این مورد هم خالی از فایده نیست که در حوالی این خانه تاریخی، بنا‌هایی مانند خانه طباطبایی در فاصله ۳۰۰ متری، حمام سلطان امیراحمد در ۱۵۰ متری و خانه بروجردی‌ها در ۱۸۰ متری این بنا قرار گرفته که می‌توانید از تماشای آن‌ها نیز لذت ببرید.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

این شهر جهانی اقامتگاه بوم‌گردی ندارد!

شهر بیستون که به واسطه کتیبه منحصربفرد جهانی‌اش هرساله میزبان گردشگران داخلی و خارجی بسیاری است، زیرساخت‌های اقامتی چندانی برای اسکان میهمانانش ندارد و درحال حاضر هتل لاله بیستون تنها زیرساخت اقامتی این شهر محسوب می‌شود، آن هم تنها با ۲۰ اتاق که جوابگوی تعداد کمی گردشگر است، گردشگرانی که باید بنیه مالی خوبی برای اسکان در این هتل پنج ستاره داشته باشند.

علی شعبانی رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان هرسین در گفت و گو با ایسنا، در پاسخ به چرایی ضعف زیرساخت‌های اقامتی در شهر جهانی بیستون، اظهارکرد: برنامه داریم در این شهر اقامتگاه بوم‌گردی و یا خانه مسافر راه اندازی کنیم، اما تاکنون سرمایه گذار بخش خصوصی متقاضی و پای کار نداشته‌ایم.

وی تصریح کرد: شهر بیستون در کنار کتیبه باستانی‌اش، ظرفیت‌های گردشگری طبیعی، تاریخی و مذهبی زیاد دیگری نیز دارد که همه این‌ها باعث شده گردشگران زیادی جذب آن شوند، اما متاسفانه در بخش زیرساخت‌های اقامتی این شهر ضعف‌هایی داریم که تقویت این بخش را در دستورکار قرار داده‌ایم.

رئیس میراث فرهنگی شهرستان هرسین تاکید کرد: هرچند در خود شهر بیستون تاکنون اقامتگاه بوم گردی راه اندازی نشده، اما در دو روستای نزدیک به این شهر یعنی روستاهای سرماج حسین خانی و نجوبران اقامتگاه‌های بوم گردی داریم.

وی خاطرنشان کرد: همچنین در ماه‌های گذشته مجوز احداث مجتمع گردشگری را در ورودی و خروجی شهر داده‌ایم که احداث اقامتگاه بوم گردی نیز در برنامه سرمایه گذاران این مجتمع‌ها قرار دارد.

شعبانی به در پیش بودن رویداد بین المللی گردشگری ۲۰۲۰ نیز اشاره کرد و گفت: تا زمان برگزاری این رویداد باید خلاء زیرساخت‌های اقامتی این شهر را برطرف کنیم، برای همین از سرمایه گذاری بخش خصوصی در راه اندازی اقامتگاه بوم گردی و خانه مسافر استقبال می‌کنیم.

منبع:ایسنا