به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، تصاحب هنر و مشاهیر ایران توسط کشورهای همسایه اتفاق جدیدی نیست. وقتی کشورهای دیگر از جمله آذربایجان به عنوان مثال تار ایرانی را ثبت می‌کنند و یا در صدد ثبت چوگان بر می آیند برای آن برنامه ریزی هم می‌کنند. شغل‌های جدید ایجاد می‌شود و جشنواره‌های مختلفی که به معرفی آن بپردازند حتی برایش موزه ایجاد می‌کنند و بعد از مدت کمی هم از ان به عنوان جاذبه گردشگری یاد کرده و تلاش می‌کنند به واسطه آن گردشگر جذب کنند.

حالا ما در ایران با داشته‌های گردشگری و جاذبه هایمان چه می‌کنیم؟ کدام یک از میراث ناملموسی که به نام ایران ثبت شد، توانست برای ایران گردشگر بیاورد و کدام یک حتی به مردم خودمان هم معرفی شد چه برسد به سطح جهانی؟

در اقدامی تازه خبر رسیده که قرار است ترکیه تنبور کرمانشاهی را به نام خودش در یونسکو ثبت کند. تنبوری که خاستگاهش کرمانشاه است. این خبر را رئیس انجمن موسیقی کرمانشاه به خبرنگار مهر اعلام کرد. فرزاد شهسواری مطمئن نیست که این خبر به صورت رسمی در ترکیه اعلام شده باشد اما در ادامه افزود: سال گذشته در قونیه از یک جمع موزیسین شنیدم که می‌خواهند تنبور را ثبت کنند امسال هم چند نفر از نوازنده‌ها خبر آن را دادند. در واقع اگر از این کار ترکیه غافل شویم مانند دو تار که به اسم آذربایجان ثبت شد، این ساز هم به اسم ترکیه جهانی می‌شود.

شهسواری افزود: شاید ترک‌ها بخواهند به نام تنبور خودشان این ساز را جهانی کنند ولی بالاخره تنبور برای اولین بار به اسم ترکیه ثبت خواهد شد. ترک‌ها از یک آرامگاه هم پول در می‌آورند حتی از اسم ملانصرالدین هم جاذبه ساخته اند غیر از تنبور از یک جمع فرهنگی که شاهرودی هم بودند شنیدم که ترکیه قصد داشته تا شیخ خرقانی را هم به نام خودش بزند. حتی به فکر تأسیس فرودگاهی به نام شیخ خرقانی هم افتاده بودند.

خیز ترک‌ها برای تصاحب مشاهیر ایرانی دور از ذهن هم نمی‌تواند باشد آنچنان که ۵ ماه پیش هم خانه موزه‌ای به نام فارابی دانشمند ایرانی در استانبول افتتاح شد. ولی درباره تنبور در هیچ سایت رسمی و خبری ترکیه‌ای در این باره به صورت رسمی اعلامی صورت نگرفته است.

با این وجود بحث تصاحب تنبور در بین موزیسین‌های ایرانی پیچیده است. به همین دلیل شهسواری گفت که گروهی متشکل از ۶۰۰ نفر را دور هم جمع کرده تا برنامه‌ای برای معرفی این ساز داشته باشند. او گفت که شاید اگر وقت می‌گذاشتند این آمار به هزار و ۲۰۰ نفر هم می‌رسید. این افراد در واقع نوازنده‌هایی هستند که در شهرهای استان کرمانشاه تنبور می‌نوازند.

او معتقد است که تنبور ساز آئینی است که به جغرافیای کرمانشاه مربوط می‌شود. از پهنه شروع شده تا مرزهای غربی مانند دالاهو و گوران و گهواره می‌رسد. در این شهرها مردم همه بلدند تنبور بنوازند. شاید خیلی از افراد حرفه‌ای تنبور نزنند ولی همه آنها با این ساز آشنایی کامل دارند. حتی گستره آن به شهرهای دیگر هم رسیده و در کرمان و شیراز و الیگودرز هم این ساز رخنه کرده است.

او درباره اینکه انجمن موسیقی کرمانشاه چه کاری برای معرفی تنبور در ایران انجام داده توضیح داد: جشنواره تنبور را در کرمانشاه برگزار کرده و آن را تقویت می‌کنیم. امیدوارم که سومین دوره آن را در سال ۹۹ برگزار کنیم. شهسواری قصد دارد تا دبیرخانه ملی تنبور نیز تأسیس شود و جشنواره تنبور را به سازهایی که مادرشان تنبور است گسترش دهد.

انجمن موسیقی کرمانشاه به پیشنهاد شهرام ناظری و همکاری هنرمندان فعال تنبورنواز و سرپرستان گروه‌های تنبورنوازی استان، اقدام به تشکیل گروهی با حدود ۶۰۰ نوازنده تنبور کرده است. رئیس این انجمن گفت: قرار است با هدف ثبت و شناساندن تنبور که خاستگاه آن پهنۀ جغرافیای کرمانشاه است سه اثر فاخر مقامی را با صدای استاد شهرام ناظری در محوطه تاریخی و جهانی بیستون اجرا کرده و آن را در قالب ویدئو منتشر کنیم.

خانه تنبور در گوران که زادگاه علی اکبر مرادی یکی از ۵۰ تکنواز برتر جهان است با هزینه شخصی بعد از ۸ سال به خانه تنبور تبدیل شد. این خانه که برای معرفی این ساز و تحقیقات مربوط به آن است در دوره رئیس جمهور قبلی ایران قرار بود تخریب شود. اما اکنون سندی بر وجود این ساز در میان کرمانشاهیان شده است. شهر دالاهو نیز به عنوان شهر تنبور قرار است به ثبت ملی برسد ولی شهسواری گفت که شنیده مطالعات آن انجام شده و باید موانع آن برطرف شود. موانعی که معلوم نیست چه کسی و چرا و چطور برای آن ایجاد کرده اند! اما درباره اینکه ساز تنبور چه زمانی جهانی شود فعلاً خبری نیست. با این وجود انجمن موسیقی کرمانشاه درخواستشان را به اداره کل فرهنگ و ارشاد استان داده اند. شاید اداره کل میراث فرهنگی استان که متولی آن است، از خواب هفت ساله بیدار شود!

چون هفت سال پیش آتوسا مؤمنی، مدیر کل دفتر ثبت سازمان میراث فرهنگی از آماده کردن و ارسال پرونده تنبور کرمانشاه به سازمان یونسکو برای ثبت در فهرست میراث جهانی خبر داده و گفته بود: شیوه ساخت ساز تنبور در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده و سازمان میراث فرهنگی در حال تهیه پرونده ثبت این ساز برای ثبت جهانی است.

پرونده جهانی تنبور هنوز هم تکمیل نشده است با این وجود تنها روش ساخت تنبور به ثبت ملی رسید نه شیوه اجرا و نوازندگی آن.

منبع:همشهری

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بابا نوئل نامی است که با شنیدنش تصویر پیرمردی مهربان با لباس و کلاه قرمز رنگ، چکمه های بلند و ریش سفید در ذهن نه تنها کودکان بلکه بزرگسالان شکل می‌گیرد. پیرمرد مهربانی که کودکان کریسمس را با او می‌شناسند و برای آنها  تداعی کننده هدیه، کاج تزیین شده و از همه مهمتر شور و شعفی است که در زمان کریسمس تجربه می‌کنند.

اما گوشه ای از ذهن همه ما سوالاتی درباره هویت این پیرمرد مهربان وجود دارد که شاید کمتر پیش آمده درباره آن صحبت کنیم. ممکن است بگویید افسانه یا واقعیت چه فرقی می‌کند مهم وجود سرشار از محبت اوست که به همه شور و شادی می‌بخشد. درست است، در واقع همین شخصیت دوست داشتی اوست که از دل افسانه او را متولد کرده و سالهاست که وجودی حقیقی به او بخشیده است.

بابا نوئل ۱۹۷ ساله شد!

 بابا نوئل  در قرن ۱۹ در شعر “A Visit from St. Nicholas” متولد شد. دقیق تر بگوییم برای نخستین بار در سال ۱۸۲۳ شاعری ناشناس به شخصیتی خیالی با نام سانتا (بابا نوئل) در شعرش زندگی بخشید. البته بعدها در سال ۱۸۳۷ کلمنت کلارک مور (Clement Clarke Moore) اعلام کرد که او این شعر را سروده است. سانتا یک پیرمرد تنومند، خوش برخورد با ریش‌های سفید، کلاه و کت قرمز رنگ با خز سفید که گاهی عینک بر چشم داشت ظاهر می‌شود. شخصیت او با کیسه ای پرازهدایا برای کودکان به محبوبیت زیادی در آمریکا و کانادا رسید. این تصویر از سانتا که برای اولین بار در یک شعر به تصویر کشیده شد بعدها توسط کاریکاتوریست‌ها در آثارشان، کتاب‌های کودکان، تبلیغات و برنامه های رادیو و تلویزیون بیش از پیش معرفی شد.

“سانتا لیستی از اسامی کودکان در سراسر جهان را دارد و آنها را بر اساس  رفتارشان دسته بندی می‌کند و در شب سال نو برای آنها اسباب بازی‌هایی کنار می‌گذارد. این هدایا در کارگاهی در قطب شمال،  ساخته می‌شود و شب کریسمس او آن‌ها را با سورتمه ای که گوزن‌های شمالی آن را حمل می‌کنند شهر به شهر می‌برد تا به کودکان  بدهد. محل زندگی بابا نوئل در قطب شمال است و با لبخند دلنشین او، صدایی شبیه به “هو هو هو” به گوش می‌رسد.” آنچه گفته شد بخشی از توصیفات کلارک مور در مورد بابانوئل بود. از اولین توصیف بابا نوئل که به شعر “A Visit from St. Nicholas”  برمی‌گردد ۱۹۷ سال می‌گذرد و این آغاز تولد او در دنیای شعر است. همچنین می‌توان گفت این شعر تاثیر شگرفی در تاریخ کریسمس و سنت هدیه دادن مسیحیان به یکدیگر در شب سال نو دارد.

ورود بابا نوئل ازدنیای افسانه به دنیای واقعی

در سال ۱۹۲۷ یک مجری برنامه‌های رادیویی فنلاندی در یک برنامه زنده ادعا کرد که خانه بابانوئل در رووانیمی (Rovaniemi) کشف شده است. اعلام این خبر از یک برنامه رادیویی اولین گام برای ایجاد یک چشم انداز اقتصادی و گردشگری در سال‌های بعد شد. مسئولان در سال ۱۹۸۶ در لاپلند فنلاند با افتتاح دهکده ای آن را سرزمین بابانوئل نامیدند. در حال حاضر دهکده بابانوئل در لاپلند به یکی از پربازدیدترین مکان‌های گردشگری در جهان تبدیل شده. هر ساله در تعطیلات کریسمس گردشگران بسیاری به این دهکده سفر می‌کنند تا بابا نوئل و محل زندگی اش را از نزدیک ببینند. عده ای هم با نوشتن نامه نه تنها در تعطیلات کریسمس بلکه در طول سال با بابانوئل ارتباط برقرار می‌کنند.

تاریخ سازی در زمان حال

امروزه بابا نوئل به یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت‌های افسانه ای و تاریخی برای همه مردم به خصوص کودکان تبدیل شده است. شخصیتی که با دادن هدیه به کودکان به آنها درس مهربانی می‌دهد و آن‌ها را به داشتن رفتار نیک تشویق می‌کند. می توان گفت، بابانوئل اکنون بخش مهمی از سنت و فرهنگ دنیای مسیحیت را تشکیل می‌دهد. وارد شدن او از دنیای شعر و ادبیات به دنیای واقعی خود نوعی تاریخ سازی است. حرکتی که شاید به سادگی میسر نباشد اما شدنیست. به گفته میشل فوکو، فیلسوف و تاریخدان فرانسوی، “تاریخ امری تمام شده در گذشته نیست بلکه تاریخ در حال ساخته شدن است. تاریخ، تاریخ اکنون است.”

دنیای غرب برای این تاریخ سازی از چند دهه گذشته برنامه دقیق و مشخصی داشته و با این برنامه مشخص امروزه بخشی از لپلاند فنلاد را به دهکده بابانوئل تبدیل کرده، دقیقا به شکل منطقه ای که اولین بار در شعر A Visit from St. Nicholas معرفی شده است. این رویکرد علاوه بر اینکه تاثیر به سزایی در صنعت گردشگری داشته، تاریخ و فرهنگ مردمان ورسوم سرزمین‎ها را شکل داده، به شکلی که محبت کردن و هدیه دادن مسیحیان به دوستان و عزیزان جزء جدایی ناپذیر از رسوم کریسمس شده است؛ چه فرهنگ و آیینی بالاتر از مهرورزی!

منبع:ایمنا