صنایع دستی در استان مازندران از تنوع و ویژگی‌های خاصی برخوردار است که آن را با تمام زوایای زندگی بومیان، محیط پیرامونی و شرایط اقتصادی و اجتماعی در همنوایی قرار می‌دهد.

لاک تراشی یا به زبان مازندرانی «چو تراشی»  (تراشیدن چوب درخت) به معنای تراشکاری و شکل دادن چوب برای رفع نیاز روزمره است واز هنرهای اصلی مردم مازندران محسوب می‌شود.

لاک تراشی با بیش از ۱۰ هزار سال قدمت هنری است که با طبیعت و گوشت و خون مردم مازندران در هم آمیخته و هزاران سال است که نه تنها زینت بخش خانه مردم این دیار است ، بلکه از اجزای اصلی آشپزخانه هر بانوی مازنی محسوب می شود.

لاک تراشی برخلاف دیگر هنرهای دست، چه از لحاظ شکل و ظاهر و چه از لحاظ ماهیت ارتباط تنگاتنگی با طبیعت پیرامون خود دارد و با توجه به اینکه لاک تراشی هنر چوب محسوب می شود و مازندران نیز به واسطه جنگل های انبوه دارای منابع غنی چوب است ، بهتر می توان ارتباط لاک تراشی با طبیعت مازندران را درک کرد.

لاک تراشی شامل ساخت مصنوعات چوبی با نقش های الهام گرفته از طبیعت است. محصولاتی که ساخته هنر لاک‌تراشی است شامل ظروفی همچون کچه (قاشق چوبی)، جوله (وسیله ای شبیه پارچ چوبی)، برنج شور (کاسه‌ای گود و بزرگ)، قند چوله ، کترا( کف گیر)، پلاکر، دونه پاج( دیس گرد چوبی برای تمیز کردن برنج )، کلز (ملاقه) و … می باشد که بیشتر در طبخ ، سرو غذا و تقریبا تمامی فعالیت های آشپزی کاربرد دارد.

لاک تراشی بر خلاف روزگاری کنونی، در گذشته جنبه صنایع دستی نداشت و یکی از تولیدات مصرفی روزانه مردم محسوب می‌شد  که بیشترین کاربرد آن در آشپزخانه ها بود و افراد بسیاری در این حرفه مشغول بودند، اما در دهه‌های اخیر با ورود وسائل صنعتی آشپزخانه و استفاده مردم از وسایل پلاستیکی و فلزی، لاک تراشی به یک محصول تزئینی تبدیل شده است و آرام آرام به حاشیه رفت.

اغلب کارشناسان حوزه گردشگری و صنایع دستی عدم استقبال مصرف کنندگان را را مهم ترین عامل فراموشی لاک تراشی می دانند که تغییر ذائقه مردم علت استقبال سرد از این هنر است.

اما در سال‌های اخیر با موج توامندسازی و احیا هنرهای بومی و صنایع دستی، شاهد بازگشت لاک تراشان به پای تولید و بازگشت سلیقه مردم به استفاده ابزاری و تزئینی از این دست ساخته هستیم که گواه آن اعتراف خود هنرمندان لاک تراش مازندرانی و متولیان این امر است.

زیبایی و کیفیت کیمیا لاک تراشی

رضا درزی از لاک تراشان بومی اهل سوادکوه که هنوز در روستا خود لاک تراشی را زنده نگه داشته است، گفت: با وجود این‌که در حودو ۲ دهه اخیر لاک تراشی تقریبا به فراموشی سپرده شد، اما کیفیت و زیبایی این صنعت دست آن را نجات داد.

این هنرمند با اشاره به این‌که عمده کاربرد تولیدات لاک تراشی مربوط به آشپزخانه می‌شود، اظهار کرد: در دهه‌ها اخیر با ورود لوازم آشپزخانه‌ای فلزی، چدنی و پلاستیکی، لاک تراشی به حاشیه رفت.

وی با بیان این‌که تمام تولیدات لاک تراشی از چوب است، ادامه داد: اما موج این ابزار همچنان که سریع همه آشپزخانه ها را قبضه کرد، به سرعت نیز منجر به دلسردی شد زیرا نه زیبایی آن دائمی بود و نه کیفیت تولیدات چوبی از جمله سبکی، دوام و راحتی را برای مصرف‌کننده داشت.

درزی کیفیت و زیبایی تولیدات لاک تراشی را رمز موفقیت و احیا دوباره آن دانست و افزود: در سال‌های اخیر شاهد بازگشت مصرف‌کنندگان و بانوان به استفاده از تولیدات لاک تراشی هستیم.

این هنرمند لاک‌تراش با اشاره به شرایط آب و هوایی و جغرافیا استان مازندران، گفت: ابزار فلزی و پلاستیکی در شرایط مرطوب مازندران نمی‌توانند کیفیت و دوام خود را حفظ کنند، درحالی که چوب‌های جنگلی و تولیدات چوبی عمر بالا و اثر پذیری اندکی از شرایط آب و هوایی جذب می کنند.

وی گفت: زمان طولانی صرف شد تا مردم دوباره به این نتیجه برسند که ابزارهای ساخته شده از مواد محیطی دارای ویژگی‌های خاص تری هستند ، اما خوشبختانه این درک در حال گسترش است.

سلایق بازگشته به نوستالوژی

درزی همچنین به تغییر سلیقه خانواده‌ها برای استفاده از صنایع دستی به عنوان وسائل تزئینی منازل اشاره کرد و گفت: در سال‌های اخیر بخش قابل توجهی از تولیدات ما برای دکوری و تزئینات منازل استفاده می‌شود.

وی با بیان این‌که این تغییر سلیقه رونق و جان تازه‌ای به بازار صنایع دستی بخشید، افزود: البته این تغییر سلیقه صرفا جنبه تزئینی نداشته و همان طور که پیشتر گفته شد، بازگشت به استفاده از صنایع دستی به عنوان لوازم مصرفی نیز از دیگر دلایل توجه به لاکتراشی است.

این هنرمند اظهار کرد: در حال حاضر به غیر از تولیدات لاک تراشی مربوط به فعالیت دامداری مانند “تلم” اغلب موارد مصرفی مربوط به تزئینات است.

وی افزود: اکنون می توان گفت وضعیت هنر لاک‌تراشی رو به بهبود است زیرا نه تنها شاهد رونق بازار فروش این محصولات هستیم ، بلکه با سفارشات گوناگون حتی از استانهای دیگر نیز مواجه هستیم.

درزی حمایت میراث فرهنگی و مجموعه‌های گردشگری برای معرفی و ایجاد فرصت احیا هنر لاک تراشی را نیز بسیار موثر عنوان کرد و گفت: در سال‌های اخیر مجموعه های دولتی حمایت خوبی از صنایع دستی کرده و در نمایشگاه‌ها، بازارچه‌ها و رویدادهای ملی و استانی بستر را برای حضور پر رنگ صنایع دستی مازندران هموار ساختند.

وی به حضور در چندین نمایشگاه ملی و استانی اشاره کرد و افزود: خوشبختانه استقبال خوبی در این نمایشگاه ها از هنر لاک تراشی شده است که منجر به معرفی این هنر به کشور شد.

این هنرمند دریافت مهر اصالت را نیز به ایجاد فضای اعتماد برای مصرف کنندگان موثر توصیف کرد و افزود: مهر اصالت به لاک تراشی هویت تازه و جایگاه محکم در میراث مازندران و کشور بخشیده است که می تواند آن را مهم ترین قدم برای احیای هنر لاک تراشی دانست.

مواد اولیه بزرگ‌ترین درد لاک تراشی  

درزی با بیان این‌که چوب تنها مواد اولیه هنر لاک تراشی است، گفت: متاسفانه با وجود این‌که لاک‌تراشی یک هنر بومی است که از دل جنگل ریشه می‌گیرد، اما سیاست‌های منابع طبیعی این هنر را از مواد اولیه محروم ساخت.

وی ببا اشاره به این‌که چوب مصرفی خود را از درختان افتاده تامین می‌کنند، تصریح کرد: برخورد منابع طبیعی با هنرمندان صنایع دستی استان همانند قاچاق چیان چوب است و اصلا این شغل آبا و اجدادی ما را به رسمیت نمی شناسند.

به گفته این هنرمند، علت اصلی فراموشی لاکتراشی و تغییر شغل هنرمندان و فعالان این رشته نیز سیاست‌های یک دهه اخیر منابع طبیعی و جنگل بانی است.

درزی گف: باید به دستگاه‌های متولی حفاظت از جنگل نیز حق داد زیرا سوداگران چوب فضا بسیاری بدی را برای امنیت منابع طبیعی و جنگل‌های مازندران ایجاد کردند که لازم است تصمیم‌گیرندگان برای آن تدابیر جداگانه ای بیندیشند.

لاک تراشی در نیمه‌های راه بازگشت به خانه‌ها

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مازندران با اشاره به دریافت مهر اصالت توسط هنر لاک تراشی گفت: اکنون لاک تراشی در نیمه راه احیا قرار دارد و برای بازگشت به شکوه گذشته راه چندانی در پیش ندارد.

حسین ایزدی افزود: در نخستین گام برای احیا و احصا لاک تراشی ابتدا صنعت‌گران این هنر در سطح استان شناسایی شدند و برای آن‌ها کلاس‌های آموزشی برگزار شد.

وی تجاری‌سازی، ذائقه سنجی و تنوع بخشی را مهم ترین محورهای دوره‌های آموزشی برای لاک تراشان عنوان کرد و گفت: هدف از این آموزش‌ها پیوند این هنر سنتی با نیاز و سلایق جدید است.

معاون صنایع دستی مازندران با بیان این‌که بیش از ۱۰۰ نفر هنرمند لاک تراش در استان فعال هستند ، افزود: از این تعداد ۴۵ نفر استاد کار لاک‌تراش می‌باشند که دروه‌های حرفه‌ای و آموزشی را طی کردند و دارای مجوز رسمی برای آموزش می‌باشند.

ایزدی تامین مواد اولیه را عمده ترین مشکل پیش‌روی هنر لاک تراشی مازندران عنوان کرد و افزود: برای تولیدات لاک تراشی از چوب درختانی همچون شمشاد، راش و ممرز استفاده می‌شود که در حال حاضر با توجه به استقرار طرح تنفس جنگل استفاده از این چوب٬ها قاچاق محسوب می‌شوند.

وی ادامه داد: با نشست‌هایی که با مسئولان منابع طبیعی و متولیان جنگل و محیط زیست انجام شد، در مصوبه شورای برنامه ریزی استان قرار شد که بهره‌برداری از چوب‌های مورد نیاز صنایع دستی بلامانع باشد و از حالت قاچاق خارج شود.

ایزدی گفت: اداره میراث فرهنگی  درصدد است تا دسترسی هنرمندان به مواد اولیه را تسهیل کند تا مهم‌ترین دغدغه صنایع دستی را برطرف کرده تا بتواند برنامه‌های احیای این هنرها را بهتر و کیفی‌تر پیگیری کند.

معاون صنایع دستی مازندران وضعیت لاک تراشی را در حال حاضر به دلیل حمایت‌های همه جانبه و همچنین استقبال هنرمندان این حوزه رو به بهبود توصیف کرد و گفت: یکی از برنامه‌های ما ایجاد فروشگاه‌های صنایع دستی در شهرهای مختلف استان است که گمان می‌رود با این برنامه فصل تازه ای در احیا صنایع دستی را شاهد باشیم.

منبع:اسکان

قاسم‌آباد رودسر دهکده‌ای است واقع در شرق گیلان که قدمتش با کوبش تار و پود زنان و دختران آن در چله‌کشی و برآوردن چادرشب‌های رنگ رنگ عجین گشته، اینک بار دیگر با حضور رئیس شورای جهانی صنایع دستی در منطقه آسیا و اقیانوسیه در گیلان و بازدید از روند فعالیت‌های انجام شده در زمینه این هنر سنتی، گام‌های پایانی برای ثبت جهانی آن برداشته می‌شود.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، روستای قاسم‌آباد که اصالت، رنگ و قدمت چادرشب‌بافی‌اش پای گردشگران خارجی را نیز به این دهکده – که پیش‌تر لباس محلی آن آوازه جهانی داشت – باز کرده است، درتاریخ ۱۱ تیر ماه سال ۹۷ از سوی شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستاهای ملی به عنوان روستای ملی چادرشب‌بافی ثبت شد و نامزد ۲۰۱۹ جمهوری اسلامی ایران برای ثبت جهانی است.

به همین منظور استان در خردادماه ۹۸ بمناسبت هفته صنایع دستی میزبان ناظران بین‌المللی شد.

در سفر غادا هیجاوی رئیس شورای جهانی صنایع دستی در منطقه آسیا و اقیانوسیه و ناظران بین‌المللی از روستای یادشده در تاریخ مذکور به منظور بررسی پروپوزال و پرونده پیشنهادی ایران، پروپوزال ثبت جهانی چادرشب بافی قاسم‌آباد مورد پذیرش واقع شد.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان ثبت جهانی چادرشب بافی را یاریگر برندسازی، تجاری‌سازی، صادرات و توسعه گردشگری خارجی می‌داند.

شهرود امیر انتخابی در ارتباط با آماده شدن ثبت جهانی چادرشب بافی قاسم‌آباد اظهار داشت: روستای قاسم‌آباد در صورت ثبت جهانی؛ یازدهمین شهر و روستایی در کشور خواهد بود که با محوریت صنایع دستی به ثبت جهانی می‌رسد.

وی با بیان اینکه کمیت مهم نیست بلکه دغدغه شورای ثبت جهانی چادرشب بافی توسعه اقتصادی و تجاری‌سازی صنایع دستی است، افزود: متأسفانه به رغم اینکه ایران جزو سه قدرت صنایع دستی دنیاست اما تولید ثروت و ارزآوری آن از این تولیدات ناچیز است و گیلان نیز از موضوع مستثنی نیست.

وی ادامه داد: صنایع دستی، انتقال دهنده هویت است و با توسعه گردشگری ارتباط مستقیم دارد از اینرو ۲۴ هزار هنرمند شناسایی شده در استان نیازمند حمایت جدی هستند و باید تلاش کرد از طریق صنایع دستی؛ گردشگری و ورود گردشگران خارجی را رونق بخشید.

امیر انتخابی با بیان اینکه ثبت جهانی، رقابت است از همه متولیان استان خواست یاریگر اداره کل میراث فرهنگی در راستای ثبت جهانی ماسوله، قلعه رودخان و روستای قاسم‌آباد باشند.

زیبا خسروانی هنرمند چادرشبافی است که دانش‌آموخته زبان انگلیسی است، گفت: ” چادرشب‌بافی ” هنری است به یادگار از پیشینیان گیلانی که رنگ از طبیعت برگرفتند و نگاره به نگاره نقش آفریدند و اینک به رغم کمرنگ‌تر شدن این هنر اما به امروز رسیده و همه در پی راهی هستند تا برای آیندگانمان ماندگار شود.

وی ادامه داد:هنر دستی چادرشب‌بافی در هجوم تکنولوژی و دنیای ارتباطات و در پیچاپیچ گذر زمان از میان ده‌ها رشته صنایع دستی گیلان دوام آورد، ماندگار ماند و با نام سوغات سر از کشورهای دور درآورد و آوازه قاسم‌آباد رودسر را در جای جای کشور و جهان پراکند و اینک با تدابیر مسئولان خرسندیم و می‌دانیم با ثبت جهانی این اثر، یادگار نیاکانمان از گزند فراموشی در امان خواهد ماند.

خسروانی گفت: تصور کنید پوششی از پشم و ابریشم رنگ به رنگ همه شاد و نقش‌های انتزاعی در پود نمودار شده و رنگ زمینه بیشتر قرمز در طبیعتی بکر و یک دست سبز که در طرفی اسب‌ها دوانند و در طرفی ابرها در حرکت، چگونه جلوه می‌کند.

قاسم‌آباد رودسر دهکده‌ای است واقع در شرق گیلان که قدمتش با کوبش تار و پود زنان و دختران در چله‌کشی و برآوردن چادرشب‌های رنگ رنگ عجین گشته و اصالت همین رنگ و قدمت، پای گردشگران خارجی را نیز به این دهکده که – پیش‌تر لباس محلی آن آوازه جهانی داشت – باز کرده است.

چادرشب بافی، نوعی بافت پارچه محلی در طرح‌های چشم‌نواز شانه گل، قالی گل، گلیم گل، سرو گل، چهل چراغ، طرح پرند، گلیم گل، بوته چرخ و طرح‌های دیگر است که از نخ‌های پنبه‌ای، پشم و ابریشمی خلق می‌شود؛ در گذشته بیشتر و امروز کمتر، زنان هنگام شالیکاری بر کمر خویش بسته و می‌بندند؛ در روزگار جدید این نوع پارچه با کاربردهای جدید چون رو تختی و رومیزی، طراحی لباس‌های امروزی و … مورد استفاده قرار گرفته و در جهیزیه دختران قرار می‌گیرد.

چادرشب‌بافی قاسم‌آباد گیلان که نشاط، نشانه بارز رنگ‌هایش بود می‌رفت تا اندود سیاه به خود بگیرد اما این اقدام و شاید حمایت‌هایی دیگر، نشاط گمگشته را به رنگ‌هایش باز گرداند.

به گفته چادرشب بافان قاسم‌آباد برای زنان قاسم‌آباد عشق رنگ است، زن رنگ است، مرد رنگ است، بچه رنگ است، زندگی رنگ است اما برای بافته‌های این همه رنگ تسهیلات لازم است تا نسل جوان این هنر دیرینه را همچنان پی بگیرد.

روستای قاسم‌آباد با عنوان روستای ملی چادرشب‌بافی، دومین روستا پس از فشتکه خمام با نشان ملی حصیربافی است که از گیلان به ثبت ملی می‌رسد.

هر سال تعداد محدودی از روستاها و شهرهای دارای شرایط ویژه در راستای حمایت‌های مادی و معنوی از روستاها و شهرهای دارای صنایع دستی شاخص و سابقه تاریخی آنها به دبیرخانه ثبت روستاها و شهرهای ملی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری معرفی می‌شوند که سال گذشته این اقدام انجام شد و قاسم‌آباد با نشان چادرشب بافی به ثبت ملی رسید.

روستای قاسم‌آباد چابکسر از توابع شهرستان رودسر (به علت رواج چادرشب‌بافی در منطقه و ویژگی‌های آن و همچنین اشتغال بیش از ۶۰۰ نفر از بانوان این روستا در این رشته صنایع دستی)، به عنوان روستای ملی چادرشب‌بافی ثبت شده که این امر موجب شده، هنرمندان با انگیزه بیشتر و همچنین با برند ملی چادرشب‌بافی در توسعه این رشته اهتمام بورزند.

در سال ۱۳۹۴ استاندارد ملی چادرشب‌بافی (ویژگی‌ها و آئین کار) تدوین شد و در دو سال گذشته، این روستا نشان جغرافیایی چادرشب‌بافی را دریافت کرده است.

با توجه به ظرفیت‌های غنی فرهنگی همچون لباس محلی قاسم‌آباد، چادرشب‌بافی و جاذبه‌های طبیعی تلاش می‌شود تا از این ظرفیت‌ها برای جذب گردشگر و توسعه گردشگری در استان بهره گرفته شود.

منبع:همشهری

این سال‌ها صنعت گردشگری به سوی تجربه‌گرایی رفته است و با نوآوری اهل سفر را با پیشنهادهایی در این زمینه شگفت‌زده می‌کند. مجموعه‌ای از این تجربه‌ها در چند فرودگاه مهم آسیا اتفاق افتاده است؛ فرودگاه‌هایی که در کنار توسعه زیرساخت‌ها و بهبود خدمات به نوآوری‌هایی هم دست زدند.