به گزارش ایسنا، یوسف حیدری، گزارش‌نویس، در روزنامه ایران نوشت: «قرنطینه و در خانه ماندن برای ما آن قدرها سخت نیست که برای مردم اروپا یا استرالیا. از تفاوت یک روز تعطیل در ایران و مثلاً فرانسه یا انگلیس هم می‌شود این را فهمید. آخر هفته را ما معمولاً در خانه می‌مانیم و پا به خیابان نمی‌گذاریم اما روز تعطیل برای شهروندان اروپا تازه روز به خیابان آمدن و کنار هم بودن است.

حالا فکر کنید به چنین شهروندی بگویند برای بی دلیل از خانه بیرون آمدن ۳۸۰ یورو جریمه خواهد شد، در خانه حق برگزاری مهمانی نخواهد داشت و اگر عمداً قوانین قرنطینه را زیر پا بگذارد و در جلوگیری از انتشار ویروس با دولت همکاری نکند، به یک سال زندان، ۳ هزار یورو جریمه و محرومیت مادام‌العمر از تحصیل در دانشگاه محکوم خواهد شد.

روایت ایرانی‌های خارج از کشور در توصیف این تحمل سخت و نحوه تشویق و حمایت دولت‌ها از مردم، سختگیری آنها و یا سرگردانی‌‌شان در تصمیمات خواندنی است.

ارغوان در استراسبورگ فرانسه حقوق می‌خواند، به قول خودش شهری دانشجویی که جوانان زیادی از ملیت‌ها‌ی مختلف در آن مشغول به تحصیل هستند و این روزها با تعطیل شدن دانشگاه در قرنطینه به سر می‌برند. او می‌گوید دولت فرانسه در پیشگیری از شیوع کرونا به دلیل برگزاری انتخابات انجمن‌های شهر دیر عمل کرد و همین موضوع باعث شد این کشور وارد وضعیت قرمز شود و حالا هم دولت با قوانین سخت و جریمه‌های سنگین تلاش می‌کند هر طور شده زنجیره انتقال را قطع کند: «با افزایش کشته‌های کرونا در فرانسه، دولت دستور تعطیلی همه مغازه‌ها را صادر کرد؛ جز فروشگاه‌های مواد غذایی و داروخانه‌ها. تردد تراموا و اتوبوس هم به شدت محدود شد. شرایط خیلی سخت است. شهروندان فقط برای خرید، ورزش انفرادی و گرداندن سگ می‌توانند از خانه خارج شوند وگرنه جریمه می‌شوند.»

استرالیایی‌ها اساساً عادت به در خانه ماندن ندارند و بسیاری از مهمانی‌هایشان را هم بیرون از خانه برگزار می‌کنند و حالا قرنطینه خانگی برای آنها سخت‌تر از اروپایی‌هاست. بهاره که از ۹ سال قبل در شهر ساحلی گلدکوئست در ایالت کوئینزلند زندگی می‌کند با اشاره به وضعیت سخت این روزها در استرالیا و قوانینی که از سوی دولت در سه فاز سختگیرانه برای کنترل کرونا وضع شده است، می‌گوید: «وقتی اخبار همه‌گیری کرونا در چین را دنبال می‌کردیم، مردم اینجا می‌گفتند به دلیل دوری مسافت، خطری ما را تهدید نمی‌کند اما خیلی زود اولین بیماران مبتلا به کرونا در ملبورن و سیدنی شناسایی شدند. روزهای اول شروع قرنطینه مردم به فروشگاه‌ها هجوم بردند، وضعیت ترسناکی بود که هیچکس تجربه‌ای از آن نداشت. در مرحله اول همه اماکن عمومی و رستوران‌ها  تعطیل و برگزاری جشن‌ها و عروسی‌ها نیز محدود شد به پنج نفر. در مراحل بعد قوانین سخت‌تری به اجرا درآمد و الان مردم در خانه خودشان هم حق برگزاری مهمانی ندارند. در عوض با دستور دولت تا ۶ ماه مردم می‌توانند اجاره خانه پرداخت نکنند و همه مسافران خارج از کشور هم موقع برگشت باید دو هفته در هتل‌هایی که دولت رزرو کرده قرنطینه شوند.»

شرایط در آلمان کمی متفاوت‌تر از دیگر کشو‌رهای اروپایی است. در این کشور اگر چه قرنطینه تا حدودی اختیاری است و جریمه‌ای هم برای خروج از خانه در نظر گرفته نشده، خود شهروندان هشدارها را رعایت می‌کنند. اما این فقط یک طرف ماجراست چون به هر حال وقتی اجباری در کار نباشد، خیلی‌ها ترجیح می‌دهند محدودیتی برای خود درست نکنند.

منصوره مقیم هامبورگ آلمان معتقد است دولتمردان این کشور که همواره به سیستم درمانی‌شان افتخار می‌کنند این روزها واقعیت را اعلام نمی‌کنند و نمی‌خواهند خدشه‌ای به آن تصویر زیبا وارد شود: «خیلی‌ها می‌گویند اگر کسی بر اثر کرونا فوت کند علت مرگ را کهولت سن، بیماری قلبی یا بیماری‌های دیگر اعلام می‌کنند. کمبود هم تا دلتان بخواهد. راستش خود من هنوز نتونسته‌ام ماسک و الکل پیدا کنم. خنده دار این که کرایه حمل و نقل هم با وجود این که در خانه هستیم از حسابمان کم می‌شود، اجاره خانه هم همین طور.»

پرستو ساکن بارسلونا هم شرایط را برای بزرگ‌ترین شهر اسپانیا و قطب گردشگری این کشور خوب نمی‌داند. او نقاش است و سه سال است که در این شهر زندگی می‌کند: «وضعیت در اسپانیا نرمال نیست و تلفات کرونا بسیار بالاست. مردم اعتماد زیادی به دولت ندارند و معتقدند مسئولان در زمینه کنترل کرونا دیر اقدام کرده‌اند. اینجا تنها برای خرید مواد غذایی یا تهیه دارو و گرداندن سگ می‌توانیم از خانه خارج شویم. در غیر این صورت مجازات از ۱۰۰ یورو تا یک سال زندان در نظر گرفته شده است. دولت هر روز تصمیمات جدیدی را برای کنترل رفت و آمد وضع می‌کند و نخست‌وزیر در تلویزیون مردم را در جریان این تصمیمات می‌گذارد. او در آخرین سخنرانی خودش هم شعر سعدی را خواند؛ بنی آدم اعضای یک پیکرند…»

شهرهای ایتالیا هم این روزها در تسخیر پلیس و ارتش است. آیدا انصاری دانشجوی رشته مد در دانشگاه هنرهای زیبای رم به اعتماد بالای مردم این کشور به دولت اشاره می‌کند و از سخت‌تر شدن قوانین برای کنترل کرونا می‌گوید: «مرکز اصلی شیوع کرونا شهر برگامو در استان لمباردیا در شمال ایتالیا است. حالا هم از ۲۶ مارس به این طرف مردم فقط با دلیل موجه و اعلام آن در فرم خوداظهاری که توسط وزارت کشور در اختیارشان قرار گرفته برای خرید مواد غذایی ضروری و دارو می‌توانند از خانه خارج شوند و اگر تخطی کنند از ۴۰۰ تا ۳ هزار یورو جریمه می‌شوند. نخست‌وزیر هر روز ساعت ۶ عصر در فضای مجازی زنده با مردم صحبت می‌کند و به آنها امید می‌دهد. دولت تلاش می‌کند با کورا (بسته حمایتی) و پرداخت ۶۰۰ یورو به کارمندان قراردادی و بن مواد غذایی ۳۰۰ تا ۵۰۰ یورویی توسط شهرداری به کسانی که قرارداد ندارند و همین طور دانشجویان تا حدی از مشکلات اقتصادی مردم مرتفع کند.»

علی دانشجوی ساکن وین پایتخت اتریش می‌گوید: «چند وقت پیش در یکی از شهرهای اتریش تعدادی از دانشجویان پارتی گرفته بودند که پلیس همه را بازداشت کرد و در دادگاه به محرومیت مادم‌العمر از تحصیل در اتریش محکوم شدند. بعد از شیوع بیماری همه مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شد و الان هم کلاس‌ها به صورت آنلاین برگزار می‌شود. نکته جالب این که تکالیف زیادی به دانش آموزان در همین کلاس‌های آنلاین داده می‌شود که باعث اعتراض خانواده‌ها شده است.»

او در مورد فعالیت فروشگاه‌ها می‌گوید: «به جز فروشگاه‌های مواد غذایی و بهداشتی بقیه فروشگاه‌ها حق فعالیت ندارند و اگر قانون‌شکنی کنند، ۳۶ هزار یورو جریمه می‌شوند. دولت اتریش از اطلاعات تلفن همراه مردم برای رصد محل اقامت آنها با هدف نظارت بر اجرای قرنطینه استفاده می‌کند. البته مردم اینجا خیلی رعایت می‌کنند و دولت هم برای حمایت از شرکت‌هایی که با مشکلات مالی مواجه شده‌اند و همین طور برای جلوگیری از اخراج کارمندان اعلام کرده تا ۹۰ درصد حقوق آنها را پرداخت می‌کند.»

تخطی از قانون «در خانه بمانیم» در آمریکا ۵۰۰ دلار جریمه و ۶ ماه زندان دارد. امیر رضا دانشجوی دکترای برق دانشگاه نیوجرسی آمریکا می‌گوید: «نیویورک به دلیل تراکم انسانی و حضور ملیت‌های مختلف دنیا در این شهر کانون شیوع کرونا بوده و به دلیل دیر اقدام کردن دولت فدرال و بی‌توجهی به این موضوع ویروس به سرعت شیوع پیدا کرده و هر روز هم آمار مبتلایان در حال افزایش است. نیوجرسی رتبه دوم تعداد مبتلاها را دارد و با دستور دولت فدرال همه باید در خانه‌ها بمانیم. از دانشجویان مقطع لیسانس خواسته شده به شهرها و کشورهای خودشان برگردند و مواد ضدعفونی‌کننده و ماسک تقریباً کمیاب شده چون دولت همه آنها را به بیمارستان‌ها اختصاص داده است.

غزال نیز که فارغ التحصیل علوم ارتباطات است و در دالاس کانتی ایالت تگزاس زندگی می‌کند جدی گرفتن کرونا را مربوط به زمانی می‌داند که تام هنکس بازیگر مشهور سینمای آمریکا به این بیماری مبتلا شد: «از دو هفته قبل به دستور قاضی کانتی دالاس وضعیت قرمز اعلام شده و همه باید در خانه‌ بمانیم و تنها یک سری مشاغل ضروری می‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند. خوشبختانه دولت و فرمانداران ایالت‌ها هر روز گزارشی در ارتباط با بیماری همراه با آمارهای شفاف به مردم ارائه می‌کنند. کیت‌های آزمایش کرونا در همه مراکز درمانی هست و مردم می‌توانند با دستور پزشک به این مراکز مراجعه کنند و تست بدهند. دولت برای کسی که در طول سال زیر ۷۵ هزار دلار درآمد دارد مبلغ هزار و ۲۰۰ دلار و برای زوج‌هایی که زیر ۱۵۰ هزار دلار درآمد سالیانه دارند ۲ هزار و ۴۰۰ دلار کمک هزینه در نظر گرفته است.»

اغلب کسانی که در این گزارش با آنها به گفت و گو پرداختم از روزهای سخت قرنطینه و در خانه ماندن گفتند، آن هم در کشورهایی که اغلب مردم چندان عادتی به در خانه ماندن ندارند.»

منبع:ایسنا

مرتبط:کرونا صنعت گردشگری را ۷ سال عقب کشید

 

سوسن نیک‌ذات در گفت‌وگو با ایسنا، درباره چگونگی آغاز فعالیت خود به عنوان موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح عنوان کرد: سال‌های بسیاری است که کارهای داوطلبانه انجام می‌دهم و در زمینه آموزش به کودکان در مهدکودک و دبستان نیز فعالیت کرده‌ام، بعد از مدتی تجارب خود را یکپارچه و NGO بشر دوستانه و بین‌المللی راه‌اندازی کردم که در زمینه فعالیت‌های مرتبط با کودکان و در بعضی موارد در مسائل مربوط به خانواده‌ها نیز فعالیت می‌کنیم.

وی افزود: علاقه من به موزه و موزه‌گردی باعث شد به این مساله فکر کنم که موزه‌ای داشته باشم و به دنبال آن فعالیت‌های متفاوتی در زمینه آموزش به کودکان انجام دهم. در ابتدا ایده خود را به‌صورت مکتوب درآورده و به سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی کشور ارائه نمودم و سپس بعد از ارئه طرح مجوز را دریافت کردم که این مجوز شامل دو بخش سیار و ثابت بود.

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح خاطرنشان کرد: یکی از دغدغه‌های ما در ابتدا کودکان خود مشهد و تاسیس بخشی از موزه به عنوان یک موزه ثابت برای کودکان مشهدی بود؛ به همین علت زمان زیادی صرف پیدا کردن مکانی برای موزه ثابت کردیم. اما در نهایت تصمیم گرفتیم برای خدمات‌رسانی به نقاط مختلف شهر موزه کاملا سیار باشد، زمانی که وارد این حوزه یعنی موزه سیار شدیم، پی بردیم تا چه حد این کار گسترده و لذت‌بخش است.

نیک‌ذات بیان کرد: در طی عمر موزه، بخش‌های متنوع موزه مشخص شد و شکل گرفت، یکی از این اتفاقات اختصاص دادن بخشی از موزه به آثار خود کودکان بود و در نتیجه اکنون بخشی از موزه متعلق به آثار خود کودکان است.

قاشق‌های رنگی؛ روایت‌گر برابری نژادها و موضوعات بشردوستانه برای کودکان

وی ادامه داد: یکی از این اتفاق‌ها درست کردن عروسک‌های قاشقی بود، ایده این کار از زمان کودکی من شکل گرفته بود و در زمان مدیریت من در مهد کودک‌، مادرم در مهد برای کودکان قصه‌هایی را روایت می‌کرد و در ارتباط با قصه برای آنها عروسک‌هایی درست می‌کردند.

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح اظهار کرد: در نتیجه با استفاده از قاشق و چنگال‌های چوبی شروع به روایت داستان زندگی آنها کردم، به عنوان مثال با استفاده از قاشق‌های رنگی، تفهیم و نشان دادن برابری نژادها و موضوعات اجتماعی، اخلاقی و بشردوستانه را از زبان این قاشق‌ها به کودکان روایت می‌کنیم.

نیک‌ذات گفت: کودکان اولین تجربیات برای کسب استقلال را با استفاده از قاشق تجربه می‌کنند. قابلیت شکل‌پذیری قاشق یکی از دلایل مهم برای انتخاب آن بود. زیرا می‌توانستیم شخصیت‌هایی چون انسان، حیوان و گیاه به قاشق‌ها ببخشیم تا در داستان‌ها مورد استفاده قرار دهیم. همچنین از ویژگی‌های دیگر قاشقک‌ها تنوع در رنگ، ارزان بودن و در دسترس بودن عواملی بود که باعث شد قاشق را به عنوان عروسک و برای روایت داستان‌ها انتخاب کنیم.

قاشق‌های عروسکی؛ میراث ناملموس ملت‌ها

وی افزود: در سفرهای مختلفی که داشتیم به‌خصوص در آفریقا تنوع شکل، رنگ و اندازه قاشق‌ها بسیار زیاد بود و متوجه نکات مشترک فرهنگی شدیم، از این حیث در کارناوال‌های آفریقا قاشق‌هایی که در ابعاد و اشکال مختلف هستند بسیار دیده می‌شود و به نوعی مقدس محسوب می‌شوند.

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح اظهار کرد: از دیگر اقدامات ما جمع‌آوری قاشق‌های دیگر ملل است و هر کدام از این قاشق‌ها به عنوان نماد و فرهنگ آن کشور به حساب می‌آید. ما از این قاشق‌ها برای بیان میراث ناملموس خود استفاده می‌کنیم، میراث ناملموس شامل قصه‌ها، شعرها، لالایی‌ها، بازی‌ها و آداب و رسوم هستند، از جمله مراسم‌هایی که در فرهنگ ما ایرانیان از قاشق‌ها استفاده می‌شود، می‌توان به قاشق‌زنی اشاره نمود.

هیچ کودکی در دنیا نباید بدون اسباب بازی باشد

نیک‌ذات عنوان کرد: این قاشق‌ها مثل خانواده هستند و از کوچک تا بزرگ هر کدام نقشی دارند و با وجود تفاوت در رنگ و شکل، تمامی آن‌ها دارای همبستگی و انسجام هستند. با استفاده از این وسیله ساده و اولیه و با شعار «هیچ کودکی در دنیا نباید بدون اسباب بازی باشد» ما این عروسک‌ها را می‌سازیم و هر مادر یا مربی می‌تواند برای فرزند یا شاگرد خود به راحتی با استفاده از یک قاشق عروسک بسازد.

وی ادامه داد: ما کارگاه‌هایی برگزار می‌کنیم که در آن قصه‌هایی روایت می‌شود و با استفاده از متریال‌های موجود که اصلی‌ترین آن قاشق است، کودکان در کنار خانواده خود می‌توانند شخصیت‌های داستان‌ها را بسازند و این عروسک‌ها با اسم و هویت خود آن‌ها در موزه ثبت، حفظ و احیا شده و شناسنامه‌دار می‌شوند.

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح اظهار کرد: بعضی از عروسک‌ها را در موزه خود نگهداری کرده و به نمایش می‌گذاریم، بعضی دیگر به موزه‌های ملی و موزه‌های کودک کشورهای مختلف اهدا شده و تعدادی از آن‌ها را به کودکانی که نیازمند به عروسک و اسباب بازی هستند اهدا می‌نماییم.

نیک‌ذات خاطرنشان کرد: از زبان قاشق‌ها قصه‌هایی در مورد زندگی آن‌ها گفته می‌شود، مثلا قصه آشنایی کودک با قاشق چنین بیان می‌شود که من ابتدا در زندگی تو نقش داشته‌ام، به کمک و همراهی من استقلال را آموختی، من در شادی و غم در کنار تو و در خانواده شما بوده‌ام و بعد شروع می‌کند به تعریف از این‌که ما قاشق چنگال‌ها چه ماجراهایی را داشتیم و چگونه به دست هنرمندان به اشکال مختلف درآمده و در نهایت به اسباب‌بازی بچه‌ها تبدیل شده و در کنار کودکان زندگی شادی را تجربه می‌کنیم.

وی با اشاره به تعریف ایکوم؛ شورای بین المللی موزه‌ها بیان کرد: موزه باید به نوعی طراحی خاص داشته باشد، لذا با توجه به این موضوع، کودک باید بتواند به راحتی اشیاء و عناصر موزه را لمس کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار نماید و پیرو آن تمامی موزه‌ها موظف شده‌اند زمانی و برنامه‌هایی را به کودکان اختصاص دهند.

موزه مختص به مکان خاصی نیست؛ به سوی مخاطب حرکت می‌کنیم

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح خاطرنشان کرد: سال گذشته از طرف شورای بین‌المللی موزه‌ها به عنوان سفیر صلح کودک و نوجوان انتخاب شده‌ام و در این زمینه مسئولیت بیشتری بر عهده گرفته‌ام. بر اساس ماموریت و وظیفه ذاتی موزه‌های سیار ما به سوی مخاطب حرکت می‌کنیم و جامعه بیشتری را تحت آموزش قرار می‌دهیم.

وی با بیان اینکه موزه مختص به مکان خاصی نیست، افزود: ما به دنبال طراحی پروژه‌های جدید هستیم و سعی می‌کنیم کار خود را ارتقا داده و در آن نوآوری داشته باشیم. از همین رو اولین قطار- موزه صلح را طراحی کردیم و در مسیر خط مشهد- تبریز در رستوران قطار برای کودکان در قالب گروه‌های مختلف به اجرای نمایش و قصه‌گویی پرداختیم، همچنین اولین هواپیمای موزه صلح را راه‌اندازی کردیم که در مسیر هوایی ایران- گرجستان انجام پذیرفت و به آموزش و قصه‌گویی توسط عروسک‌ها در رابطه باصلح وگردشگری پرداختیم.

نیک‌ذات با اشاره به عروسک‌های ملی با عنوان «ایران و آریا» که برای اهدا به موزه‌های کودک و موزه‌های ملی کشورها از جمله موزه ملی گرجستان طراحی شده است، بیان کرد: عروسک‌های قاشقی «ایران و آریا» با پرچم ایران به موزه ملی گرجستان هدیه شد. از دیگر پروژه‌های ما نخستین کشتی موزه صلح بر روی آب‌های خلیج فارس بوده و بر روی عرشه کشتی برنامه‌هایی را برای کودکان و میهمانان نوروزی اجرا کردیم.

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح با بیان اینکه تاکنون سعی کرده‌ایم به‌ وسیله فعالیت‌های آموزشی موزه به موضوعاتی چون برابری ادیان، برابری نژادها و برابری جنسیت و برابری آموزشی توجه داشته باشیم، عنوان کرد: باتوجه به نوع سفر و مکان آن و نیاز کودکان، نوع آموزش‌ها و موضوعات متفاوت است. به عنوان مثال مباحثی از جمله حقوق کودکان، تاب‌آوری کودکان، میراث فرهنگی، نوروز و میراث ناملموس را در قالب چند موضوع صلح پایدار، توسعه پایدار، گردشگری پایدار، میراث پایدار و ایمنی کودکان در دستورکار خود داریم‌.

وی ادامه داد: در سال‌های اخیر با موتور به مناطق محروم سفر کرده‌ایم و در سال گذشته روز جهانی کودک به‌ وسیله کالسکه به شهرستان بینالود و تعدادی از روستاهای آن سفر داشتیم. سفر با شتر در مناطق کویری از برنامه‌های آینده ما است. خوشبختانه به تازگی توانستیم یک خودرو مخصوص موزه سیار تهیه نماییم و از این پس با این خودرو سفر می‌کنیم و اولین سفر ما با این خودور در روز جهانی صلح و روز جهانی گردشگری به ترکیه بوده است.

نیک‌ذات خاطرنشان کرد: اولین تجربه سفر با استفاده از خودرو- موزه به ترکیه پر از شگفتی بود، برخورد و همکاری‌های مردم گویای این پیام بود که بسیار ساده می‌توان به موضوع صلح نگاه کرد و به آن پرداخت، صلح ساده‌تر از درس‌های ریاضی و شیمی و فیزیک است و نیاز به حفظ فرمول و عدد نیست؛ کافی است انسان مهربان و بخشنده باشید. لذا اگر همه ما مانند حلقه‌هایی از یک زنجیر دست به دست هم دهیم، می‌توانیم دور دنیا را زنجیره‌ای از صلح تشکیل دهیم.

وی ادامه داد: این عروسک‌های قاشقی در فهرست میراث ناملموس کشور در میراث فرهنگی ثبت شده‌اند و برای آیندگان پیام‌هایی دارند، در بین این عروسک‌ها مهمان‌هایی از عروسک‌های دیگر ملت‌ها و همچنین عروسک‌هایی که از طرف مادران روستایی به ما هدیه داده شده است و ما اسم آن را میراث ماندگار مادران گذاشته‌ایم، حضور دارند.

برای صلح سفر می‌کنیم

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح افزود: سفرنامه‌ موزه سیار در حال نوشتن است؛ به امید روزی که بتوان آن‌ها را چاپ کرد، اولین سفر ما به سوریه در ابتدای جنگ بود که فضای حاکم بر شهرها، یعنی صدای تیر و تیراندازی‌ها باعث می‌شد کودکان شرایط سختی را تجربه کنند و این مساله باعث شد تا آموزش‌هایی در زمینه تاب‌آوری کودکان را درکارگاه‌هایمان مد نظر قرار دهیم و از این دست خاطرات سفر بسیار است.

نیک‌ذات بیان کرد: برنامه بعدی ما سفر در مسیر جاده ابریشم است که طراحی آن انجام شده و مکاتبات آن صورت پذیرفته است و در نظر است به‌وسیله خودرو- موزه سیار مسیرهای آسیایی، آفریقایی و اروپایی را طی کنیم. این عروسک‌ها از ایران پیام‌هایی در زمینه موضوع فرهنگ صلح برای دیگر ملت‌ها دارند. یکی از اهداف ما تغییر چهره ایران در جهان است؛ اما ما قادر نیستیم دیدگاه کل جهان را تغییر دهیم؛ ما تنها می‌توانیم به اندازه توان خود در این زمینه فعالیت‌هایی انجام دهیم. ما برای صلح سفر می‌کنیم و وقتی مردم این پرچم صلح را همراه ما می‌بینند، بسیار شگفت‌زده و خوشحال می‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: NGO ما به‌صورت خانوادگی اداره می‌شود و ۱۱ نفر هیأت موسس و هیأت مدیره هستیم و حتی افراد گروه اجرایی هم از افراد خانواده هستند و تاکنون به ۳۱ کشور سفر کرده‌ایم، حدود ۱۲ کشور را تحت عنوان موزه سفر کرده‌ایم؛ اما دیگر سفرها قبل از تشکیل موزه و تحت عنوان NGO برای دریافت جوایز مسابقات صلح در ۱۴ سال متوالی و شرکت در اجلاس‌ها و ورکشاپ‌ها بوده است.

راه‌اندازی «مینی موزه مشارکتی میراث ملل»

بنیان‌گذار و مدیر نخستین موزه بین‌المللی و سیار سفیران فرهنگ صلح گفت: همه انسان‌ها ارزش مورد احترام و محبت قرار گرفتن را دارند و این مرزهای فیزیکی توسط افراد کشیده شده است. ما یک «مینی موزه مشارکتی میراث ملل» را راه‌اندازی کرده‌ایم که در آن افرادی علاقه‌مند هستند میراثی از سرزمین و یا مجموعه شخصی خود به موزه سیار در قالب یک پکیج و چمدان اهدا کنند که اشیا به نام آن شخص ثبت و شناسنامه‌دار شده و نهایتا هر شخص می‌تواند یک موزه‌دار باشد. موزه‌های ثابت می‌توانند از این طریق موزه خود را به افرادی در دیگر شهرها و ملیت‌های دیگر نشان دهند.

وی ادامه داد: با این تفکر که رفاقت جایگزین رقابت گردد، در کنار معرفی موزه خود به معرفی دیگر موزه‌ها پرداخته و این شبکه را روزبه‌روز گسترش می‌دهیم‌ و از هرگونه مشارکت مردم در این زمینه استقبال خواهیم کرد.

نیک‌ذات در خصوص موانع موجود در این راه بیان کرد: تاکنون تمام افرادی که در این مسیر سر راه بنده قرار گرفتند، انسان‌های دوست‌دار صلح و فرهنگ و کودکان بودند. اما تنها زمانی سرعت کار به کندی پیش می‌رفت که سر راه خود انسان‌هایی را می‌دیدم که فهم مشترکی از افکار یکدیگر نداشتیم یا از موضوع مد نظر بنده بسیار دور بودند و یا موضوع صلح اولویت آنها نبوده که بسیار طبیعی بود و اینها سبب می‌شد بعضی کارها با مقداری تاخیر انجام شود.

وی بیان کرد: یکی از مشکلاتی که ما همیشه با آن مواجه هستیم، نبود اسپانسر و افراد کمک‌کننده است که باعث شده اقدامات خیرخواهانه و صلح‌جویانه NGO ما به خوبی پیش‌ نرود و این انتظار می‌رود مردم و هنرمندان برای گسترش این‌گونه فعالیت‌ها به پای کار آیند تا بتوانیم جهانی امن و شایسته برای کودکان ایجاد کنیم.

وی ادامه داد: همیشه می‌گویند NGO ها نمی‌توانند با سازمان‌های دولتی کار مشترک انجام دهند؛ اما اینگونه نیست و ما تاکنون اقدامات مشترک بسیاری با سازمان‌های دولتی انجام داده‌ایم.

منبع:ایسنا

مرتبط:یزد جهانی پیام صلح را به دنیا مخابره کند

به گزارش ایسنا و به نقل از سی ان ان، قسمتی از «دیوار بزرگ چین» پس از آنکه به مدت دو ماه به علت شیوع ویروس «کرونا» تعطیل شده بود، روز بیست و چهارم «مارس» بازگشایی شد. همان روز تصویری از یکی از بازدیدکنندگان درحالی  که به وسیله یک کلید این مکان تاریخی را مخدوش می‌کرد، به ثبت رسید.

این خبر به سرعت دست به دست شد و خشم شهروندان چین را برانگیخت. هشتگ «دیوار بزرگ در نخستین روز بازگشایی‌اش صدمه دید» به موضوع روز «ویبو» – محبوب‌ترین شبکه اجتماعی چین – تبدیل شد.

یکی از کاربران این شبکه اجتماعی نوشت :« چطور چنین رفتار غیرمتمدنانه‌ای به طور مکرر اتفاق می‌افتد؟ به نظر من چنین افرادی باید دستگیر شوند و تا پنج روز در بازداشتگاه بمانند تا درس بگیرند.»

در پاسخ، «دفتر دیوار بزرگ» – جایی که مسوولیت اداره و امور عمومی را برعهده دارد، قوانین جدیدی را برای مقابله با وندالیسم از تاریخ ششم آوریل تعیین کرد.
بر اساس اطلاعات منتشر شده در صفحه «ویبو» دفتر بخش بالدینگ ناحیه یانگینگ، «مجازات‌هایی در هفت نوع مختلف وندالیسم آثار فرهنگی از جمله حکاکی و سایر صدمات عمدی تعیین خواهد شد.»

گردشگران خاطی با هدف «بالا بردن آگاهی و تحت فشار قرار دادن گردشگران به وسیله افکار عمومی»  به لیست سیاهی اضافه خواهند شد که به عموم مردم اعلام خواهد شد.

گردشگران خاطی همچنین هنگام خریداری آنلاین بلیت‌ بازدید از دیوار چین در آینده با محدودیت مواجه خواهند شد. با این حال در این بیانیه اطلاعاتی درباره این محدودیت‌ها منتشر نشده است.

در این بین، «دفتر رسانه‌ای شهر پکن» اعلام کرد، «ناحیه یانینگ» در نظر دارد تا لیست سیاهی برای ممنوعیت ورود گردشگران متخلف به سایر نقاط گردشگری این منطقه در نظر بگیرد. این نخستین باری نیست که چین اقدام به تشکیل یک «لیست سیاه» از گردشگران می‌کند.

پارک‌های «پکن» سال گذشته در جریان یکی از جشنواره‌های سالانه چین، از لیست سیاهی از بازدیدکنندگان متخلف استفاده کردند و چهره‌های افراد حاضر در این لیست را با استفاده از اسکن چهره مورد بررسی قرار دادند تا از ورود متخلفان به پارک‌ها جلوگیری کنند.

منبع:ایسنا