راز‌ صحرای نامیب _قدیمی‌ ترین بیابان جهان

برخی اعتقاد دارند آثار عجیب‌ و غریب موجود در صحرای نامیب (Namib) رد پای الهه‌ها است و عده‌ای دیگر آن‌ها را ناشی از رقص جِن و پَری‌ها یا عبور بشقاب‌پرنده‌ها می‌دانند؛ اما کسی به‌ واقع توانایی توضیح میلیون‌ها حلقه‌ی مرموز این بیابان را ندارد، و راز سربه‌مهر شکل‌های دایره‌ای خاصِ این بیابان تا به امروز ناشناخته باقی‌ مانده است.

سرزمین بی‌نهایت‌

صحرای نامیب در سواحل اقیانوس اطلس در جنوبی غربی قاره آفریقا یکی از خشک‌ترین نقاط روی زمین است. نامیب در زبان محلی به معنی جایی است که هیچ‌چیز در آن وجود ندارد. چشم‌اندازی مریخ‌گونه همراه با تپه‌های شنی بلند، کوه‌های ناهموار و دشت‌های شن که حدود ۸۱۰۰۰ کیلومترمربع مساحت دارد و در سه کشور نامیبیا، آنگولا و آفریقای جنوبی قرارگرفته است.

قدمت صحرای نامیب حدود ۵۵ میلیون سال است و به‌عنوان قدیمی‌ترین صحرای جهان شناخته می‌شود. (صحرای بزرگ آفریقا بین دو تا هفت میلیون سال قدمت دارد.) دمای تابستان در روز به ۴۵ درجه سانتی گراد و در شب به زیر صفر می‌رسد. با این‌ وجود تعداد زیادی از گونه‌های حیات‌وحش سازگاری خوبی با این وضعیت پیدا کرده‌اند.

 

 

صحرای نامیب با طولی حدود ۲۰۰۰ کیلومتر از طریق کشور نامیبیا، جنوب آنگولا تا شمال آفریقای جنوبی را به هم متصل می‌کند. این بیابان قدیمی از قسمت شرقی کشور نامیبیا به اقیانوس اطلس برخورد می‌کند.

صحرای نامیب

سازگاری حیوانات

در خشک‌ترین مناطق نامیب به‌طور متوسط سالانه حدود ۲ میلی‌متر باران می‌بارد. بخش‌هایی از این صحرا چندین سال هیچ بارانی به خود نمی‌بینند. با این وضعیت حیواناتی مانند تیزشاخ (Oryx، نوعی از گاو سانان وحشی)، غزال جهنده (springbok)، یوزپلنگ (Cheetah)، کفتار (hyenas)، شترمرغ (ostriches) و گورخر (zebras) برای زندگی در شرایط سخت صحرای نامیب سازگاری پیدا کرده‌اند.

 

دروازه‌های جهنم

ساحل اِسکِلِت (Skeleton) منطقه‌ای خطرناک با طول ۵۰۰ کیلومتر و تپه‌های شنی بلند در امتداد اقیانوس اطلس است. این منطقه از جنوب آنگولا آغاز و به مناطق مرکزی نامیبیا ختم می‌شود. ساحل اسکلت نام خود را از لاشه‌های نهنگ‌ها و حدود ۱۰۰۰ کشتی که طی قرون متمادی در این ساحل گرفتار شده‌اند، وام می‌گیرد. موقعیت ساحل اسکلت ناوبری سختی برای کشتی‌ها ایجاد می‌کند و مردم محلی می‌گویند: «خدا این منطقه را با خشم ساخته است».

 

چشم‌انداز زیبای تپه‌های شنی

امروزه گردشگران برای تماشای تپه‌های شنی دیدنی به سومین پارک ملیِ بزرگِ آفریقا با نام پارک ملی نامیب که مساحتی ۵۰۰۰۰ کیلومترمربعی دارد، می‌روند. قسمتی از این تپه‌های شنی در ساسوسولی (Sossusvlei) به رنگ نارنجی هستند. این رنگ در اصل نوعی زنگ‌زدگی به‌حساب می‌آید و درنتیجه روند اکسیداسیون ناشی از غلطت بالای آهن در ماسه‌ها است. بعضی از این تپه‌ها جز مرتفع‌ترین‌ تپه‌های ماسه‌ای هستند، مثلا تپه دون ۷ (Dune 7) نزدیک ۴۰۰ متر ارتفاع دارد.

از جذاب‌ترین شگفتی‌های نامیب «حلقه‌های پری» هستند که ‌نوعی پدیده ژئومورفیک (geomorphic) محسوب می‌شوند. این تکه‌های شن و ماسه که توسط گونه‌ای گیاهی محاصره‌ شده‌اند، جز رموز کویر نامیب هستند.

 

 

صحرای نامیب

نقاط کویر

مشاهده حلقه‌های این کویر از بالا دید بسیار جالبی را به دست می‌دهد. حلقه‌های پری، شکل دایره‌ای خود را در تمام مناطق نامیب اعم از تپه‌ها و دشت‌ها حفظ می‌کنند. همچنین قطر این دایره‌ها از یک و نیم متر تا شش متر و بسته به مناطق مختلف، متفاوت است. دایره‌های شمال نامیبیا بزرگ‌تر هستند. البته تا قبل از سال ۲۰۱۴ تصور می‌شد حلقه‌های پری فقط در نامیبیا وجود دارند درصورتی‌که در این سال& نمونه‌هایی مشابه در غرب استرالیا کشف شد.

 

رد پای الهه‌ها؟

پژوهشگران علت تشکیل این حلقه‌ها را هنوز کشف نکرده‌اند. مردم محلی معتقدند این حلقه‌ها توسط ارواح ایجاد شده‌اند و ردپایی هستند که خدایشان بر جای گذاشته است. برای درک چگونگی تشکیل این حلقه حتی ریاضیدان‌ها سعی کردند مدل‌هایی بسازند که در صورت وجود الگویی قابل تشخصی این الگو را نمایان سازد. عده‌ای نیز معتقد هستند علت تشکیل این حلقه‌ها رقص پری‌ها و یا حرکت بشقاب‌پرنده‌ها است.

 

حقیقتِ آنجا!

تا به امروز هیچ نظریه پذیرفته‌شده‌ای که بتواند وجود این پدیده را توجیه کند ارایه نشده است. هرچند دانشمندانی از نامیبیا، آلمان، ایالات‌متحده آمریکا و کشورهای دیگر بر روی علت به وجود آمدن این پدیده شگفت‌آور مطالعه کرده‌اند. برخی تحقیقات وجود این دایره‌ها را ناشی از برداشت آب و مواد مغذی سطح زمین توسط موریانه‌ها می‌دانند. در واقع با از بین بردن پوشش گیاهی زمین، موریانه‌ها فضایی بی‌ثمر را ایجاد می‌کنند. طبق این تئوری موریانه‌ها از طریق ذخایر زیرزمینی تغذیه می‌کنند.

 

نظریه دیگر بیان می‌کند که این پدیده نوعی «خود ساماندهی پوشش گیاهی است»؛ درواقع ریشه‌ها به‌صورت دایره‌ای آب و مواد مغذی را از مخازن استخراج می‌کند.

صحرای نامیب

راز حل‌ نشده

بعد از خشک‌سالی طولانی، علف‌های دایره‌ای پَری خشک‌شده و از بین می‌روند؛ اما به‌صورت تعجب‌آوری بعد از بارش باران دوباره به صورتی جادویی ظاهر می‌شوند. دانشمندان اعتقاد دارند باید برای درکِ حقیقتِ این پدیده در هر دو منطقهِ تپه‌های شنی و دشت‌ها، مطالعه‌های هم‌زمان صورت پذیرد. قبل از این، تحقیقات فقط در یک نقطه خاص و به‌صورت متمرکز انجام می‌شده است؛ بنابراین تا به امروز مسئله حلقه‌های پَری به‌صورت یک راز باقی‌ مانده است.

 

شما چه نمونه‌های دیگری از رازهای حل‌ نشده نامیب را می‌شناسید؟

منبع: bbc.com

مرتبط:

رز صحرایی _ گرانقیمتی در دل کویر

کویر نمکی هند، یکی از عجایب دیدنی هند

ابیانه _روستایی تاریخی در دل کاشان

در ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان نطنز، در دامنه کوه کرکس، روستایی به نام ابیانه واقع شده است. این روستا را به سبب اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش، باید از زمره استثنایی ‏ترین روستاهای ایران به شمار آورد.

ابیانه نقطه ‏ای خوش منظره و خوش آب و هوا که دارای موقعیت طبیعی مساعد و نیز قدمت تاریخی چهار هزار ساله می باشد. در دوره صفویه، هنگامی که شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می ‏رفتند، بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می ‏دادند در این روستا اقامت نمایند.

علت نام گذاری ابیانه

در زبان محلی به ابیانه، ویونا (Viuna) می‌گویند. وی (Vi) به معنای بید و ویانه (Viyane) به معنای بیدستان است و دلیل انتخاب این نام، به گذشته ابیانه برمی گردد که سابق بر این، بیدستان بوده است. در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است.

ابیانه

تاریخچه ی ابیانه

محققان و باستان شناسان بر این باورند که این روستا، حدود ۱۵۰۰ سال قبل به وجود آمده و یکی از مکان های تاریخی کشور ایران است که شهرت جهانی پیدا کرده است. بر اساس تحقیقات باستان شناسان، عمارت های کهن روستای ابیانه در دوران حکومت های سلجوقیان، قاجاریان، ساسانیان و صفویان طراحی و ساخته شده اند.

روستای ابیانه با آب و هوای معتدل، دارای موقعیت طبیعی مساعد ، معماری بومی و بناهای تاریخی پُرتنوع است که گردشگران زیادی را به خود جذب کرده است . روستای ابیانه در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بافت ساختاری خانه های روستا، حلزونی شکل بوده که مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشد. بیشتر خانه ها به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده که به صورت پلکانی بر روی هم قرار گرفته است. ساختمان های کهن روستا، با پوششی از خاک سرخ رنگ، در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می شود. این خاک سرخ، خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم تر می شود.

اداره ی سرشماری در سال ۱۳۶۰ تعداد خانه های باقی مانده در روستای ابیانه را ۵۰۰ عدد اعلام کرد که همه ی آنها در قسمت شمال رودخانه ای زیبا به نام برزرود، ساخته شده اند.

جمعیت ابیانه

روستای ابیانه که در دهستان برزرود قراردارد ، براساس سرشماری در سال ۱۳۹۰، جمعیت آن ۲۹۴ نفر (۱۷۳خانوار) بوده است.

شرایط آب و هوای و اقلیمی ابیانه

روستای ابیانه دارای آب و هوایی معتدل است واقلیم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است.

ابیانه

آداب و رسوم مردم ابیانه

زبان مردم ابیانه، فارسی با لهجه خاص ابیانه ‏ای است که با لهجه‏ های متداول در مناطق دیگر، بسیار متفاوت می باشد. پوشیدن لباس سنتی، هنوز هم میان اهالی این روستا رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب خاصی را از خود نشان می‏ دهند. مردان، شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و زنها نیز از پیراهن بلندی از پارچه‏ های گلدار و رنگارنگ استفاده می نمایند. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفیدرنگی بر سر می گذارند.

شغل اصلی مردم ابیانه، کشاورزی، باغداری و دامداری است که با روش های سنتی اداره می شود. بیشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همکاری دارند. البته در گذشته، گیوه بافی از جمله مشاغل پردرآمد بانوان ابیانه به شمار می رفت، هر چند که امروزه انجام این فعالیت بسیار اندک شده است.

محصولات کشاورزی ابیانه سیب زمینی، گندم، جو و میوه هایی از قبیل زردآلو، گلابی، سیب و گردو است.

یکی دیگر از شغل های مردم ابیانه قالی بافی است که با استقبال فراوان مردم این روستا حدود ۳۰ کارگاه مخصوص بافتن قالی طراحی و ساخته شده است.

در سال های دورنیز ، بافتن گیوه در میان زنان این دهکده رواج داشته و از این طریق، درآمد کسب میکرده اند، ولی با گذر زمان این هنر از بین رفته است.

جاذبه های دیدنی ابیانه

مهم ترین بنا و اثر تاریخی این روستا، مسجد جامع بوده و قدیمی ترین اثر تاریخی این مسجد نیز منبر چوبی منبت‏کاری آن است که در سال ۴۶۶ هجری قمری احداث شد. مسجد قدیمی دیگر ابیانه، مسجد برزله است که دارای فضای دلبازی بوده که روی پایه درب بخش شرقی این مسجد، سال ۷۰۱ هجری قمری حک شده که نشان دهنده آن است که این بنا مربوط به دوره ایلخانان می باشد.

مسجد تاریخی دیگر ابیانه، مسجد حاجتگاه است که کنار صخره ه‏ا و در کوهستان بنا شده و بر در ورودی شبستان آن تاریخ ۹۵۲ ه.ق. مشاهده می‏ شود.  آتشکده ای نیز به نام آتشکده هارپارک در این روستا واقع است. این آتشکده را نمونه ای از معابد زرتشتی دانسته اند که در جوامع کوهستانی ساخته می شد.

خانه های روستا تماما بر روی دامنه پر شیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده است. به صورتی که پشت بام مسطح خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالا دست را به وجود آورد است و هیچ دیواری هم آن ها را محصور نمی سازد. در نتیجه، ابیانه در وهله اول، روستایی چند طبقه به نظر می آید که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می توان مشاهده کرد. از خانه های قدیمی ابیانه نیز می توان به خانه غلام نادر شاه و خانه نایب حسین کاشانی اشاره نمود.

علاوه بر این، روستای ابیانه دارای دو زیارتگاه می باشد که یکی مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا که به گفته اهالی، فرزندان امام موسی کاظم بوده اند، و زیارتگاه دیگر روستای ابیانه نیز هینزا نامیده می شود.این روستا همچنین دارای یک هتل می باشد که نام ابیانه برای آن انتخاب شده است.

ابیانه دو کاروانسرا در غرب روستا و نزدیک محل فعلی بانک دارد که در آن معاملات پایاپای انجام می شده است . این کاروانسرا ها را زنی به اسم «فاطمه زاغول» ساخته است که اکنون بنای این دو کاروانسرا در اثر سیل ویران شده است. روستای ابیانه علاوه بر این دو کاروانسرا، کاروانسراهای کوچک دیگری نیز داشته است.

روستای ابیانه، دارای اُشترخانه یا شترخانه های زیادی نیز بوده است که کاروانهای شتر در آن رفت و آمد می کردند. ساختمان شتر خانه ها بزرگ و دارای سقفی بلند بوده است و هر یک متعلق به فرد ثروتمندی بوده است.

روستای ابیانه، سه آسیاب دارد که دریکی از آنها قابل استفاده است. مردم ابیانه به زبان محلی به آسیاب ها آره می گویند ، این سه آسیاب عبارتند از :آره هره ، آره میون ، آره داریون که در مسیر رودخانه داریون در سمت غرب روستا قرار دارند.

یکی از قدیمی ترین آثار ابیانه آتشکده ای است که آن را نمونه ای از معابد زردشتی می دانند که در دوران ساسانی ساخته شده است و مانند سایر آثار باستانی در سراشیبی قرار دارد ،در گذشته در مرکز آتشکده همیشه آتش که توسط ذغال سنگ افروخته می شده، روشن بوده و در کنار استفاده مذهبی، برای راهنمایی کاروان ها هم از آن استفاده می شده است.

آتشکده ابیانه از هر طرف روستا قابل مشاهده است و مصالح به کاررفته در ساخت آن سنگ و ملاط ساروج است ، از طبقه زیرین آتشکده تنها ۱ سالن کوچک به جا مانده و طبقه دوم که محل برگزاری مراسم مذهبی بوده است.

روستای ابیانه

غذاهای ابیانه

ابیانه ای ها زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن، کمی عجیب است.غذاهای مردم ابیانه،به علت متفاوت بودن زبانشان نام های عجیبی دارند . غذاهای این مردم برگرفته از کویر و حاشیه کویر ایران هستند که سالم، طبیعی، ساده و بسیار خوش طعم هستند.غذای رسمی مردم ابیانه، گِپا نام دارد که از ذرت خرد شده و موادی دیگر تهیه می شود.

غذای دیگر مردم ابیانه قرمه است که به زبان ابیانه ای به آن قلیه می گویند وعمدتا با گوشت گوسفند قربانی پخته می شود .کاروانی نیز غذای دیگر مردم ابیانه است که شبیه کله جوش است که با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می پزند.

ابیانه

سوغاتی های روستای ابیانه

مهمترین سوغات ابیانه، انواع زیورآلات دست ساز مثل گردنبند و دستبند است وآویزهای تزیینی دیواری، قالی و گیوه از دیگر صنایع دستی روستا هستند.

از سوغاتی های خوراکی پر طرفدارابیانه می توان از لواشک نام برد که طرفداران زیادی دارد. لبنیات ابیانه هم بسیار مرغوب است و در کنار گردو، بادام، سیب و آلو از دیگر سوغات این روستای تاریخی به شمار می آیند.

بهترین زمان سفر به ابیانه

بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه، بهار و تابستان است. البته پاییز و زمستان نیز زیبایی و مخاطبان خاص خود را دارد و می‌توان در این ایام از تورهای فصلی هتل ابیانه استفاده نمود. ایام نوروز، تاسوعا و عاشورا، بازدیدکنندگان زیادی برای دیدن این روستای تاریخی به ابیانه می‌آیند.

از چه مسیری به دیدن این روستا برویم؟

روستای ابیانه، از طریق جاده کاشان – نطنز و هم از اتوبان کاشان – اصفهان قابل دسترسی است که از دو راهی مسیر کاشان به نطنز تا ابیانه حدود ۲۲ کیلومتر فاصله است که مسیری زیبا و سر سبز می باشد. این مسیر کاملا کوهستانی و دره مانند است و جای جای آن را باغ های پر درخت پوشانده است.

مرتبط:

ابیانه _یکی استثنایی ‏ترین روستاهای ایران

مهریز _بزرگ‌ترین ‌باغ‌ انار جهان

در جنوب استان یزد، شهرستانی معتدل و بیابانی وجود دارد كه مهریز نام دارد. این شهرستان دارای یك بخش با مركزیت مهریز و پنج دهستان شامل‌ بهادران، ارنان، تنگ چنار، خورمیز و میانكوه است.

مهریز شهرستانی است كه به جهت ادامه ارتفاعات شیركوه در بخش غربی آن و تشكیل سفره‌های آب زیرزمینی، هوایی معتدل‌تر از دیگر شهرستان‌های استان یزد دارد و به باغ شهر یزد مشهور شده است؛ البته باید گفت در این گستره، از شمال به جنوب و از غرب به شرق از میزان بارندگی كم می‌شود و خشكی محیط بیشتر خود را نشان می‌دهد.

نبود توفان‌های شن در این منطقه برخلاف دیگر مناطق كویری، شرایط مناسب‌تری را برای سفر و گردش در این منطقه كویری ایجاد كرده است.

بزرگ‌ترین باغ انار جهان با ۳۰۰ هكتار در مهریز قرار دارد. منابع طبیعی ازجمله چشمه‌ها و كوه‌های زیبا، گردشگری طبیعی این منطقه را رونق بخشیده و بازدیدكنندگان را آرامشی دوباره می‌بخشد.

blank

از كوه‌های این منطقه می‌توان به امتداد شیركوه، كوه لاخسه، كوه سیاه و كوه مدوار اشاره كرد كه سرچشمه بیشتر جویبارهای فصلی این شهرستان، طبیعت منطقه را زیبا و لطیف كرده است.

چشمه بزرگ، پرآب و زیبای غربال‌بیز در نزدیکی روستای مدوار با چشم‌انداز طبیعی شگفت‌انگیز و آرامش‌بخش، چشمه دامگاهان (دون گاهون) در محلی به نام دون گاهون، منطقه تفریحی كوه ریگ، از مکان‌های تفریحی و گردشگری شهرستان است که مسافران و خانواده‌های بسیاری را سوی خود کشانده ‌است.

سرو کهنسال مهریز با ارتفاع نزدیک به ۱۵ متر و حدود ۱۰۰۰سال‌عمر از شگفتی‌های طبیعی شهرستان به‌حساب می‌آید که دیدن آن خالی از لطف نیست.

رودخانه فصلی منشاد با گذر پلکانی شکل خود از میان دو کوه، دره سرسبز و بسیار قشنگی ایجاد کرده و  در روزهای تعطیل پذیرای گردشگران بسیاری است که از طبیعت لذت می‌برند.

از دیگر جاذبه‌های منطقه، دره آدروشک است که سرسبز و خوش آب و هوا با چند چشمه طبیعی، فضایی مناسب را برای گردش و تفریح سالم ایجاد كرده است.

این دره دارای یخچالی طبیعی است که در فصل تابستان پوشیده از برف است و برای گردشگران منطقه‌ای زیبا را به نمایش گذاشته است.

باغ زیبای تاریخی پهلوان‌پور از دوره قاجار در محله مزویرآباد نیز از باغ‌های قشنگی است که با جاری بودن کاریز حسن‌آباد در دو مسیر باغ، باغی همیشه سبز و با طراوت است و نیز در اطراف آن چنارهای بلند و سرسبز دیده می شود که بازدید آن خالی از لطف نیست.

عمارت کوشک یا شربخانه در میان باغ، جاذبه طبیعی را به همراه جاذبه تاریخی همزمان برای گرشگر به نمایش می‌گذارد. نکته‌ای که دانستن آن برای مسافران این دیار خالی از لطف نیست، وجود  بلندترین برج بادگیر دنیا با بلندای ۵۵٫۵ متر در مهریز است.

مهریز

مجموعه مهر پادین

این مجموعه در شهرستان مهریز از توابع یزد و در فاصله ۳۰ کیلومتری از این شهر و در خیابان مصطفی خمینی و محله مهر پادین واقع شده است.

مجموعه دارای یک ایوان و یک مناره است که مناره آن در حال حاضر تنها دارای دو ردیف تزئینات کاشی به رنگ‌های فیروزه‌ای، لاجوردی و سیاه و سفید بر زمینه آجر در قسمت‌های بالایی آن و یک نقش لوزی از کاشی‌های فیروزه‌ای و لاجوردی  به همراه دو چلیپای کوچک فیروزه‌ای در پایه منار است. براساس شواهد موجود می‌توان استنباط کرد که این مجموعه از آثار دوره آل‌مظفر در قرن هشتم هجری باشد.

دیدن قلعه‌ای که مانند شهری کوچک ‌با اتاق‌ها، خانه‌ها، خیابان‌ها و مغازه‌هایی که از اعماق تاریخ به همان صورت حفظ شده ‌است ناخودآگاه ضربان قلب هر بیننده‌ای را بالا می‌برد. قدمت این قلعه مربوط به قرن هشتم و اساس آن از خشت بوده و دارای دو دیوار استحفاظی است که از این نظر شبیه به قلعه ابراهیم‌آباد است.

مجموعه مهر پادین

حس جنگ در قلعه مهر پادین

این قلعه در فاصله یک کیلومتری مجموعه مهر پادین قرار گرفته است. اگر به دنبال دیدن بخشی از تاریخ هستید که هنوز دست نخورده مانده و دوست دارید هیجان حضور در قلعه‌ای واقعی را ، همان‌طور که در فیلم‌های تاریخی دیده‌اید حس کنید حتما از این قلعه بازدید کنید.

دیدن قلعه‌ای که مانند شهری کوچک ‌با اتاق‌ها، خانه‌ها، خیابان‌ها و مغازه‌هایی که از اعماق تاریخ به همان صورت حفظ شده ‌است ناخودآگاه ضربان قلب هر بیننده‌ای را بالا می‌برد. قدمت این قلعه مربوط به قرن هشتم و اساس آن از خشت بوده و دارای دو دیوار استحفاظی است که از این نظر شبیه به قلعه ابراهیم‌آباد است.

هر دیوار قلعه چهار برج دیده‌بانی دارد که در مجموع دو ردیف دیوارها، هشت برج ساخته شده است. این قلعه تقریبا سالم مانده و در اطراف آن باغ‌های انار و زمین‌های کشاورزی واقع شده است.

در ورودی به قلعه دارای ایوان کنگره‌داری است که از طریق آن می‌توان به قلعه وارد شد. در بالای دیوارهای قلعه کنگره‌هایی ایجاد کرده‌اند که احتمالا کاربرد دیدبانی و تیراندازی از فواصل آن را داشته است با این حسن که شخص تیرانداز و مدافع قلعه مورد اصابت تیرهای دشمن قرار نگیرد.

تنها کمی تخیل لازم است تا با دیدن این کنگره‌ها، سربازانی را تجسم کنید که از فاصله‌های بین کنگره‌ها به دشمن تیر‌اندازی می‌كردند و مردمی نگران‌که از داخل قلعه به آن چشم دوخته بودند.

در پشت ورودی قلعه ساختمانی سه طبقه وجود دارد که احتمالا محل استقرار قراولان و محافظان دروازه بوده و از پشت آن به بافت قلعه که شبیه یک شهر کوچک با خیابان‌بندی‌های منظم است،  وارد می‌شویم.‌ در این خانه‌ها که بعضی حیاط‌دار بوده ‌است ، تعداد زیادی چاه حفر شده بود که آب قلعه را  تامین می‌کرد.

مهریز

غذاهای محلی

مردم کویرنشین مهریز غذاهای محلی و سنتی گوناگونی دارند که برخی از آنها برای مراسم ویژه پخته می‌شود. آش ماش در منشاد در زمستان و برای ناشتایی می‌پزند و نیز در مراسم سوگواری و روز دفن مرده، برای خانواده سوگوار می‌برند.

آش گندم ویژه شب‌های زمستانی اسفند ماه است كه در آن از حبوباتی چون نخود، لوبیا، عدس و گندم پوست کنده ‌‌به همراه سرکه استفاده می‌شود.

جالب است بدانید این آش را در منشاد، «آش جه‌جه» می‌خوانند و در بهادران، شب اسفندی می‌گویند.  از دیگر غذاهای این منطقه؛ آش رشته یا شولی (آشی که در همه جای استان یزد پخته می‌شود)، آش انار، آش پرک، آش جو، حلیم (آش تنوری) و اشکنه را می‌توان نام برد.

مرتبط:

مسجد جامع یزد _موزه معماری ایران

انتقاد از بی برنامگی سفرها در تعطیلات عید فطر

بعد از پایان یافتن تعطیلات، انتقاد از بی برنامگی سفرها در تعطیلات عید فطر توسط رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران صورت گرفت.

نیمه خرداد را دریابید

حرمت الله رفیعی با اشاره به نحوه سفرهای خانوادگی در تعطیلات عید فطر که بیشترین پراکندگی آن در مناطق شمالی ایران بود و با هشدار و اخطارهای بسیاری هم مواجه شد، اظهار کرد: یک ماه پیش، از آژانس ها خواستیم برای سفر در تعطیلات خردادماه برنامه ریزی کنند، اما آن موقع برخی دستگاهها مثل وزارت بهداشت مخالفت کردند و اجازه اجرای تور ندادند و گفتند که سفر نباید اتفاق افتد، همان موقع متولیان گردشگری باید بیشتر به فکر می بودند. وقتی یکباره دستور باز شدن قفل کرونا را می دهند، همه مشاغل باز می شوند و شرایط عادی حاکم می شود، آیا می توان برای گردشگری و سفر یکباره برنامه ریزی کرد که حالا انتظار شکل دیگری از مسافرت را داریم؟

وی افزود: ده پانزده روز پیش به وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی یادآور شدم که کشور با دو هفته تعطیلی روبرو است، باید اجازه بدهید برای سفرها برنامه ریزی کنیم. حتی اگر دغدغه کرونا و مهار آن را داشته باشیم و نگران آسیب مردم باشیم، باید هدفمند کار کنیم. آژانسها باید برنامه ریزی می داشتند و تور آماده می کردند، این کار دو خاصیت داشت؛ علاوه بر اینکه چرخ گردشگری به تدریج به حرکت درمی آمد، هزینه سفر مردم هم کاهش پیدا می کرد. وقتی برنامه ریزی نباشد مردم هم سوار ماشین شخصی میشوند و هر جایی می روند و گرفتار دلال ها می شوند و هیچ کجا هم از آن ها حمایت نمی کند.

رفیعی گفت: هنوز فرصت است، تعطیلات دیگری در پیش داریم، استدعا می کنیم برنامه ریزی سفر را در دستور قرار دهند.

رئیس هیات مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ادامه داد: شما دیده اید از زمانیکه کرونا در کشور شایع شود، متولی برنامه ای برای سفر و صنعت گردشگری داشته باشد. ما که ندیدیم برنامه ای داشته باشند. اگر بخش خصوصی قرار است کار کند، باید نقطه نظر دولت را بداند و در جریان برنامه ها و سیاست های آن قرار گیرد.

وی افزود: عموما شکل کار ما این طور است که در بخش خصوصی جلسه میگذاریم و دولت را به نقد میکشیم و دولت هم مجزا جلسه میگذارد و از بخش خصوصی انتقاد میکند، بعد در یک جلسه فرمایشی کنار هم مینشینیم و باهم میخندیم و بهم تعارف میکنیم. تا وقتی در کنار هم قرار نگیریم و باهم کار نکنیم موفقیتی حاصل نمی شود و این اوضاع هم تغییر نمیکند.

رفیعی با انتقاد از کنار گذاشته شدن بخش خصوصی از برنامه ریزی ها در گردشگری، اظهار کرد: متولی گردشگری از ابتدای کرونا یک جلسه با بخش خصوصی نداشته که برون رفت و نتیجه ای داشته باشد. دفاتر خوابیده اند و مسئولان هم مدام می گویند در جلسه اند. آن جلسات تا حالا چه خاصیتی داشته است، به جای کار کلان دنبال تشکیل و ثبت تشکل خصوصی هستند. برای برون رفت از وضع موجود چه برنامه ای دارند، جز اینکه مدام گزارش اشتباه از آمار و ارقام می دهند تا نشان دهند کاری انجام شده است.

رئیس هیات مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران گفت: برخی آژانسها که نتوانستند ادامه حیات بدهند و از این چرخه درحال خروج هستند، آن دسته که مانده اند بدون حمایت کارهایی را هرچند کوچک در دست انجام دارند. امیدوارم دولت هم با گروهی که هنوز در حیات است جلسه بگذارد و راه حل بخواهد و کمک کند. اگر خوب حرکت کنیم قطعا صنعت گردشگردی در ایران تابستان بدی نخواهد داشت.

منبع:ایسنا

مرتبط:

افزایش سفرها زنگ خطری برای صعودی شدن کرونا است

این وسایل را با خود به سفر نبرید!

تشخیص اینکه چه چیزی را در چمدان سفر بگذارید، خودش هنر است! با خودتان روراست باشید: آیا تمام این لباس ها را برای هر روز مسافرتتان نیاز دارید؟ در ادامه لیستی از وسایل را آورده ایم که احتمالاً در سفر به آن ها نیاز پیدا نمی کنید و فقط حجم بار چمدان شما را زیاد می کند.

۱٫ لوازم بهداشتی اضافی
تنها لوازم ضروری حمام را با خود حمل کنید. شامپو، نرم کننده، ژل شستشوی صورت، کرم بعد از آفتاب و بقیه چیزها را در ظرف های پلاستیکی ۱۰۰ میلی لیتری بریزید. اگر با هواپیما سفر می کنید، بطری های بزرگ و وسایل اضافی را در خانه بگذارید و کیف مناسبی برای حمل در کابین هواپیما تهیه کنید. یادتان باشد، در کشورها و شهرهای دیگر هم شامپو می فروشند!

۲٫ مطالعه در تعطیلات
فقط در مورد رمان های سنگین مثل «جنگ و صلح» صحبت نمی کنیم. حتی کتاب های سبک و نازک هم می تواند چمدان شما را سنگین و پر کند و فضای ارزشمندی را بگیرد. می توانید فقط یک کتاب با خود بردارید و وقتی به صفحه آخر رسیدید، آن را با کتاب کس دیگری در هتل عوض کنید. همچنین خیلی از هتل ها کتابخانه ای دارند که میهمانان می توانان از آنجا کتاب بردارند، و حتی کتاب هایشان را آنجا بگذارند. البته واضح ترین راه حل این است که کتاب کاغذی خود را کلاً کنار بگذارید و یک دستگاه ایبوک ریدر برای خود تهیه کنید. فقط حواستان باشد که آن را در استخر نیندازید!

۳٫ لباس های دقیقه آخری
مسلم است که باید حداقل چند دست لباس با خود بردارید، ولی فقط لباس هایی که می دانید به آن ها احتیاج پیدا می کنید. حتماً قبل از شروع سفر همه لباس هایتان را یک بار در تن امتحان کنید تا مطمئن شوید که هنوز هم اندازه تان است و پوشیدن آن ها شما را خوشحال می کند. همیشه احتمال دارد که در عجله قبل از سفر هیجان زده شوید و لباس هایی را در لحظه آخر بخرید که بعداً بفهمید فقط فضای الکی در چمدان اشغال کرده بودند. لازم نیست حتماً لباس هایتان نو باشند، چون که هیچ کس در مقصد مسافرتی شما نمی داند که این برای بار ۲۳۶اُم است که این لباس را به تن کرده اید!

۴٫ وسایل ارزشمند
حتی اگر هتل شما دارای گاوصندوق و نگهبانی ۲۴ ساعته است، باز هم احتمال زیادی وجود دارد که دارایی های ارزشمندتان گم شود یا به سرقت برود. فقط چون که آدم هوشیاری و حواس جمعی هستید به این معنی نیست که هیچ وقت چیزی را گم نمی کنید. وسایل ارزشمند یا مهم را در کشوی جواهرات خانه تان بگذارید. ارزشش را نداردکه آن ها را با خود به سفر ببرید.

۵٫ کتابچه راهنمای سفر
کتابچه راهنما با مطالب عالی و جذابی مثل «راهنمای تصویری سفر به کشورهای جهان» که دارند مرجع بسیار خوبی هستند، ولی آن ها را روی میز قهوه خوری خانه تان رها کنید. اگر می خواهید، آن ها را روی ایبوک ریدر خود دانلود کند. یا اگر حتماً می خواهید کاغذ همراه ببرید، فصل ها و صفحات مرتبط را کپی بگیرید و هر وقت که استفاده تان از هر صفحه به پایان رسید، آن ها را دور بریزید تا حجم بار خود را سبک کنید.

۶٫ اتو مو و صاف کننده مو
شاید برای بیرون رفتن در خیابان، استفاده از صاف کننده مو جزء ضروریات باشد. ولی در تعطیلات اینطور نیست! صفحات داغ صاف کننده مو را خانه بگذارید و در سفر کمی به موهای خود آزادی دهید. موهای ژولیده و پریشانی که هنگام بیرون آمدن از دریای ساحل پیدا می کنید به همراه لباس گلداری که به تن دارید، کلاس خاص خود را دارد.

۷٫ حوله
استاندارد بیشتر هتل ها به گونه ای است که حوله هایی را در اختیارتان قرار می دهند، پس حوله های شخصی خود را روی درب یکی از اتاق های خانه تان آویزان کنید. مشکل اصلی حوله های ساحلی است، چون که شاید دلتان نیاید حوله سفید پرزدار هتل را پر از شن و ماسه کنید. راهکار مناسب استفاده از حوله های مسافرتی میکروسکوپی مایکروفایبر است که آب را به خوبی جذب می کند و به سرعت خشک می شود.

۸٫  غذا و نوشیدنی مورد علاقه تان
پیدا کردن یک فنجان چای خوشمزه در کشوری مثل فرانسه دشوار است، پس شاید هوس کنید تعداد زیادی چای کیسه ای با خود همراه ببرید. ولی اگر جدی بخواهیم بگوییم، بی خیال! شما دارید به تعطیلات می روید. در فرهنگ جدید و ناشناخته ای که به آن سفر می کنید غوطه ور شوید. کسی چه می داند، شاید غذاها و نوشیدنی های مورد علاقه جدیدی در سفر پیدا کنید.

۹٫ پیراهن های رسمی
شاید موقعیتی در سفر پیش بیاید که پیراهن دارای یقه و سرآستین سفید مورد نیاز شود، مثلاً شام خوردن زیر ستاره ها در تراس پشت بام هتلی شش ستاره در دوبی! ولی واقعاً غیر ممکن است که رسمی ترین لباس هایتان را بتوانید در سفر کاملاً تر و تمیز نگه دارید. از تی شرت و پیراهن های غیر رسمی استفاده کنید که بتوان به راحتی آن ها را تا کرد و بلافاصله پوشید. اگر واقعاً مجبور هستید که لباس های رسمی با خود بیاورید، بررسی کنید که هتل شما تجهیزات خشک شویی و اتوکشی داشته باشد، وگرنه رسمی لباس پوشیدنتان کاملاً بی نتیجه خواهد بود.

منبع:بیتوته

مرتبط:

ورزش های مناسب سفر

نکات بهداشتی در هنگام مسافرت

نکاتی برای حفظ وسایل در سفر

رودخانه چائوپرایا _جاذبه ی روی آب تایلند

سرگرمی که معمولا برای گردشگران جذابیت دارد، خرید کردن است. خصوصا ایرانی ها که سنت سوغاتی آوردن از سفر را دارند، برایشان معرفی بازار های مقاصد گردشگری همواره جذاب باشد، اما شاید بازاری که روی آب باشد خودش جذابیت خرید را دوچندان بکند. بازار روی آب تایلند ۸۰ کیلومتری جنوب غربی بانکوک، قرار دارد.

یکی از شلوغ ترین بازارهای این کشور است که همه چیز در آن قابل خرید و فروش است؛ از غذا ها و میوه های محلی گرفته تا صنایع دستی مردم تایلند، اما یکی از تجربه های جالب برای یک گردشگر خارجی این است که از شیوه سنتی خرید و فروش مردم تایلند در ساعت های کاری این بازار خصوصا در صبح های زود دیدن کند. پس پیشنهاد می کنیم جوری برنامه ریزی کنید که در شلوغ ترین ساعات کار بازار یعنی ۶ تا ۱۱ صبح آنجا باشید.

رودخانه چائوپرایا

در کنار خرید کردن یکی دیگر از تفریحات جالب برای گردشگرانی که به تایلند می روند می تواند شهربازی با انواع بازی های جالب توجه اش از جمله: شهر برفی، تنگه باریک، اتومبیل عتیقه، گردباد، فرش پرنده، پیست اتومبیل رانی و… باشد. خوب است که در یک سفر تفریحی به تایلند سلیقه تمام اعضای خانواده را در نظر بگیرید، خصوصا کودکان که از حضور در یک شهر بازی رویایی لذت خواهند برد.

بعد از یک روز شلوغ و خاطره انگیز برای تکمیل یک سفر خوب به تایلند می توانید تجربه گشت و گذار در ونیز تایلند را هم با سوار شدن به قایق ها و کشتی های تفریحی که روی رودخانه چائوپرایا Chao Phraya در حرکت هستند برای خود ماندگار کنید. البته پیشنهاد هم می کنیم اگر بودجه شما اجازه می دهد در کشتی گراند پرل Grand Pearl در فضای دل انگیز به صرف شام با همراهانتان بپردازید، این کشتی که در زمان شب از لنگرگاه ریورسیتی River City در یک مسیر طولانی حرکت می کند و شما ضمن صرف شام می توانید مناظر اطراف را هم نگاه کنید و از زیر پل رامای هشتم دور زده و به لنگرگاه باز گردید.

رودخانه چائوپرایا از جمله زیباترین و دیدنی ترین جاذبه های گردشگری و دیدنی کشور تایلند می باشد که از قلب بانکوک عبور می کند. این جاذبه توریستی هر ساله مقصد بسیاری از توریست ها و گردشگران واقع می شود که این امر نشان دهنده این است که این رودخانه نقش به سزایی در صنعت گردشگری شهر دارد. در اطراف این رودخانه امکانات و خدمات بی نظیری مهیا می باشد که گردشگران و مسافران می توانند با گشت و گذار و بازدید از این رودخانه از تمامی خدمات اطراف آن برخوردار شوند.

 

رودخانه چائوپرایا

این رودخانه با واقع شدن در قلب بانکوک هر ساله مقصد انبوهی از مسافران واقع می شوند که برای بازدید و گشت و گذار در این رودخانه رویایی به این منطقه سفر می کنند.

حدود ۵ اسکله در این رودخانه موجود است که تمامی قایق های این رودخانه را شرکت قایقرانی چائوپرایا تهیه و مهیا می کند. گردشگران و مسافران می توانند سوار بر قایق ها لحظاتی را به تردد و گشت در روی رودخانه بی نظیر و زیبای چائوپرایا بپردازند و لذت بازدید این رودخانه از زوایای مختلف را بچشند. قایق ها از ساعت ۶ صبح تا ساعت ۷:۳۰ دقیقه بعد از ظهر بر روی رودخانه شناور می باشند و مسافران علاقه مند می توانند در این ساعات با کرایه قایق به گشت و گذار بپردازند و با توجه به این که جاده در موازات این رودخانه قرار گرفته است و دارای فروشگاه ها, کافه ها, و رستوران ها می باشد که افراد می

توانند ساعاتی پس از گشت و گذار در این مکان خود را به یک وعده غذای تایلندی مهمان کنند.

رودخانه چائوپرایا

تاریخچه رودخانه

در زمان های بسیار گذشته با توجه به این موضوع که خاک این رودخانه بسیار حاصلخیز بوده و ماهی بسیار فراوانی در آن یافت می شد اتباع خارجی این منطقه را برای اسکان خود انتخاب کرده بودند. پادشاهان برمه پس از شکست و سقوط حکومت آیوتایا ها کرانه غربی این رودخانه را پایتخت و مرکز حکومت خود قرار دادند. پس از اتمام دوران حکومت و فرمانروایی تاکسین, پادشاه بودا پایتخت خود را به کرانه شرقی رودخانه چائوپرایا انتقال داد که این منطقه بانکوک امروزی می باشد و در آن زمان به دستور وی بانکوک پایتخت کشور تایلند معرفی و شناخته شد.

این رودخانه با توجه به تاریخچه غنی که داراست روزانه مقصد ۵۰۰۰۰ گردشگر و مسافر از جای جای دنیا واقع می شود و با توجه به محبوبیت بسیار این رودخانه امکانات و خدمات بی نظیری در اطراف آن مهیا شده است و هر روز شاهد جابجایی کشتی های باربری با محموله های متفاوت در این رودخانه می باشیم و شنا کردن کودکان در محوطه این رودخانه از دیگر تصاویری می باشد که در رودخانه چائوپرایا به چشم می خورد.

سازه های سنتی و تاریخی و محیط تاریخی اطراف این رودخانه از جمله منحصر به فرد ترین ویژگی های این رودخانه به شمار می رود بدون شک می توان گفت سفر به تایلند و بازدید از این رودخانه از جمله بهترین سفرهای خارجی شما به شمار خواهد رفت و شما بدون احساس خستگی و حس گذر زمان ساعات بسیاری را به تفریح و گشت در این منطقه خوش آب و هوا خواهید پرداخت. با توجه به گذر این رودخانه از قلب بانکوک, این شهر از آب و هوای بسیار مناسبی برخوردار می باشد به خصوص در فصل گرم تابستان شاهد انبوهی از افراد در اطراف این رودخانه می باشیم.

رودخانه چائوپرایا

دیدنی های رودخانه چائوپرایا

همان طور که در بخش قبلی نیز اشاره نمودیم در اطراف این رودخانه آپارتمان ها و مکان های دیدنی بسیاری همچون معابد بنا و احداث شده است و دست فروشان با سرو غذایی نظیر ماهی سرخ شده و نودل و غیره به کارگران اسکله به کار مشغول می باشند. شما با حضور در این مکان تصویری از زندگی آرام و شلوغ, مذهبی و غیر مذهبی, سنتی و مدرن را مشاهده خواهید کرد این امر سبب جذابیت بسیار رودخانه چائوپرایا بانکوک شده است.

برخی از قایق های رودخانه هر ۳۰ دقیقه و برخی از آنها هر ۱۵ دقیقه حرکت می کنند که شما می توانید در صورت مایل بودن از قایق های دم دراز نیز استفاده کنید و جاذبه های اطراف این رودخانه را با سیر روی آب آرام رودخانه مشاهده کنید. هم چنین در صورتی که می خواهید سفری یک شبه بر روی رودخانه بی نظیر بانکوک داشته باشید می توانید با سوار بر کشتی شام را روی عرشه میل نمایید.

چطور به این رودخانه برویم؟

کانال های بانکوک دارای تاریخچه بسیار غنی هستند که به این رودخانه وصل هستند از این رو ، رودخانه چائوپرایا به ونیز شرقی بانکوک نیز مشهور می باشد هم چنین این رودخانه به رودخانه کینگ معروف می باشد که به معنی پادشاه است و می توان گفت راه اصلی و شاهرگ بانکوک محسوب می شود. برای دسترسی به رودخانه چائوپرایا می توانید از سرویس های حمل و نقل عمومی بانکوک استفاده کنید و در کوتاه ترین مدت زمان خود را در این منطقه مشاهده کنید. هم چنین در صورتی که با تور مسافرتی بانکوک به سفر بپردازید در این صورت دیگر نیاز نیست دغدغه و نگرانی هایی از این قبیل داشته باشید چرا که در این صورت با کرایه سرویس های گردشگری توسط مسئولین برگزاری تور به آسانی می توانید خود را به نزدیک این رودخانه زیبا و آرام برسانید.

 

نقش رودخانه چائوپرایا در صنعت گردشگری تایلند

با توجه به این امر که رودخانه چائوپرایا از قلب بانکوک عبور می کند می توان نتیجه گرفت که نقش به سزایی در صنعت گردشگری بانکوک و کشور تایلند دارد. هم چنین با توجه به برگزاری تورهای متعدد به بانکوک و خواستار گردشگران به بازدید از این جاذبه ی زیبا و بی نظیر به این موضوع پی می بریم که وجود این رودخانه در قلب و مرکز شهر بانکوک سبب جذب گردشگران و مسافران انبوهی به این منطقه شده است.

قطعا سوغاتی که از روی آب بخرید ارزش دوچندانی برای آشنایان و فامیل شما خواهد داشت. به قولیاین سوغاتی هم ازآب گذشته است و هم از روی آب خریداری شده .

مرتبط:

سوغات تایلند چیست؟

آشنایی با قصر بزرگ تایلند

دریاچه ناترون _دریاچه ای اسرارآمیز در آفریقا

اتفاقاتی در این دریاچه رخ داده است که ذهن هرکسی را درگیر می کند. همه می گویند رمز و رازی در دریاچه ناترون وجود دارد ! در این مقاله قصد داریم شما را با این مکان پررمز و راز آشنا کنیم.
دریاچه ناترون کجاست؟
دریاچه ناترون یک دریاچه نمکی و قلیایی است که در استان آروشا و در شمال تانزانیا واقع است. این دریاچه نزدیک به مرز کنیا و در کافت گریگوری قرار دارد که شاخه کافت شرق آفریقا است. این دریاچه و حوضه آن جزء مناطق کنوانسیون رامسر در تانزانیا میباشد به همین علت از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

موقعیت خاص این دریاچه بگونه ای است که آب وارد دریاچه می شود ولی از آن خارج نمی شود. در نتیجه آب موجود در دریاچه تنها از طريق بخار میتواند خارج شود. در طول سالها به مرور آب دریاچه بخار شده و غلطت بالایی از نمک و دیگر مواد معدنی برجای مانده است.

در دریاچه ناترون تنها چند گونه ماهی( Alcolapia latilabris)، چند مدل جلبک و جمعی از فلامینگوها زندگی می کنند که از همین جلبک ها تغذیه می کنند.

دریاچه ناترون
داستان شگفت انگیز دریاچه ناترون:
در سال ۲۰۱۱ عکاسی به اسم نیک برانت( Nick Brandt) به مناطق شرقی آفریقا سفر می کند و از طريق مسیری انحرافی راه دریاچه ناترون تانزانیا را در پیش می گیرد. او فکر میکرد دریاچه ناترون محلی عالی برای عکاسی از حیوانات وحشی است ولی پس از سفر متوجه شد این دریاچه ی مشهور حیوانات را خشک نموده و به نوعی انگار این حیوانات تبدیل به سنگ شده اند.

این عکاس پرندگان را در موقعیت هایی قرار داد که گویی زنده هستند و آنها را در یک مجموعه جالب منتشر کرد. اما به گفته خودش، «وضعیت بدن پرندگان تغییری نکرده است و ما تنها آنها را روی شاخه ها و اماکن ديگر قرار دادیم و از آنها عکاسی کردیم.»

دریاچه ناترون
دلیل تبدیل شدن پرندگان و حیوانات به سنگ چیست؟
بومیان این دریاچه را نفرین شده و اسرارآمیز می دانند و به هیچ وجه حاضر نیستند در آن شنا کنند. علی رغم بعضی اخبار رسانه ای، حیوانات در این دریاچه به راحتی به سنگ تبدیل نمی شوند، و بعد از وارد شدن به آب و تماس با آن می میرند.

آن جا اکثر اوقات سال دمای آب دریاچه بین ۴۰ تا ۶۰ درجه سانتی گراد است، همچنين آب ناترون مواد معدنی گوناگونی در خود دارد، وجود این عوامل در کنار هم باعث شدند تا این منطقه محیط مناسبی برای زیست حیوانات نباشد.

آب این دریاچه از رود ایوازو نیرو تامین می شود و آب این رود هم مملو از مواد معدنی است و در طی حرکتش به سوی ناترون از چشمه های آب گرم متعددی عبور می کند. با این تفاسیر هنگامی که آب به دریاچه ناترون میرسد دمای بالایی دارد و وجود نمک در آن، آب را شبیه به ماده ای شبیه مواد مذاب می کند. متأسفانه پرنده هایی که برای شنا یا استفاده از آب ناترون وارد آن میشوند می سوزند یا مسموم می شوند.

دریاچه ناترون
راه دسترسی به دریاچه ناترون:
بهتر است قبل از سفر به این منطقه، تحقيقات لازم را انجام دهید و در صورت نهایی شدن تصمیم، وسایل و امکانات ضروری را همراه خویش داشته باشید. اکثر افردی که می خواهند از این مکان بازديد به عمل آورند، از مسیرهای آروشا، تراجیری، سرنگتی و انگورونگورو بهره می برند. رسیدن به دریاچه ناترون از این مسیر دشوار و پر دست انداز، ۲ روز به طول می انجامد.

آدرس: آفریقا – شمال تانزانیا – استان آروشا

به دنبال آرامش در آبشار لوه

به اعتقاد بسیاری زیباترین منطقه استان گلستان روستای لوه و آبشار لوه است که بصورت پلکانی و چند طبقه در دل طبیعت خودنمایی می کند.

حتی اگر هزاران گزارش سلامت درباره تاثیر شگفت شنیدن صدای آبشار و تماشای حرکتش بر سلامت روحی و جسمی منتشر شود، هیچکدام نمی‌تواند به اندازه رفتن تا آبشار و تجربه همجواری‌اش شما را به این یقین برساند. اگر می‌خواهید به این یقین برسید پیشنهاد ما برای نخستین تجربه‌تان آبشار لوه است.

به اعتقاد بسیاری زیباترین منطقه استان گلستان روستای لوه و آبشار دیدنی‌اش است که بصورت پلکانی و چند طبقه در دل طبیعت خودنمایی می کند.

آبشار لوه در ۲۰ کیلومتری گالیکش و در ۵ کیلومتری جاده اصلی گلستان – مشهد و در کنار روستایی به همین نام و در جنگلی انبوه با درختان پهن برگ واقع شده است. همجواری این آبشار با پارک جنگلی گلستان ارزش توریستی ویژه ای به آن بخشیده است. خود روستای لوه حدود ۶۰۰ نفر جمعیت دارد که ساکنان آن عمدتا از طریق کارگری امرار معاش می‌کنند.

آبشار لوه

آبشار لوه در گلستان در دل جنگل های انبوهی از درختان ممرز، افرا و توسکا قرار دارد. این درختان بر زیبایی آبشار و البته بر مطبوع بودن آب‌ و هوا و دلپذیر کردن مناظر برای مسافران افزوده است. آبی که در این آبشار از صخره های طبقه ای پایین ریخته می شود، در هر طبقه حوضچه هایی به وجود آمده است که پیش از ریختن به طبقه بعدی آب از آن ها گذر می کند. ارتفاع بلندترین طبقه این آبشار ۱۵ متر است و در نهایت ارتفاع مجموعه آبشارها به ۷۰ متر می‌رسد. در واقع آنچه لوه نامیده می ‌شود مجموعه‌ ای از آبشارها است. متاسفانه با توجه به طبیعت زیبا و دسترسی راحتی که برای این آبشار وجود دارد اما امکانات رفاهی و اقامتی مناسبی برای آن در نظر گرفته نشده است.

همجواری آبشار با پارک جنگلی گلستان ارزش ویژه‌ای به آن بخشیده است. گالیکش آبشارهای متعددی دارد که در این میان آبشار لوه با ۷۵ متر ارتفاع از آبشارهای دیدنی و کم نظیر استان گلستان و در روستای لوه است.

جالب است بدانید که آبشار لوه در گلستان مقصد تورهای پیاده رو از دل جنگل های هیرکانی گلستان هم نیز محسوب می شود. در حقیقت این آبشار در شما این جنگل های قرار دارد و جنگل در جنوب به استان سمنان و دشت های زیبای نزدیک به شاهرود نیز می رسد. پیاده‌ روی از این مسیر به سمت آبشار در مسیری شیبدار انجام می‌ شود و نسبتا طولانی است.

فاصله ی بین آبشاره لوه در گلستان تا مسیر اصلی گلستان-خراسان به عنوان مسیری پرتردد به ویژه برای زائران مشهد محسوب می شود و فقط ۵ کیلومتر است و حتی برای آن هایی که به قصد این آبشار سفر نمی کنند. اگرچه فقط یک تابلوی کوچک نشانه مسیر فرعی است که از جاده جدا می ‌شود

تبلیغات در خصوص این آبشار چندان زیاد نیست و اکثر آنهایی که راهی این روستا و آبشارش می‌شوند از طریق دوستان و آشنایان و یا بصورت اتفاقی راهی به این جنگل یافته‌اند که با توجه به زیبایی بی نظیر این آبشار به نظر می‌رسد می‌تواند یکی از قطب‌های گردشگری گلستان باشد.

برای رسیدن به این آبشار زیبا باید در مسیر جاده گرگان به بجنورد برانید. فراموش نکنید که گاهی وقت‌ها راه رسیدن به هدف از خود هدف زیباست.

آبشار لوه

 

اقامت در آبشار لوه در گلستان

در حال حاضر آنچنان امکانات رفاهی و اقامتی در نزدیکی این آبشار وجود ندارد گردشگرانی که می خواهند شب را در این منطقه بمانند می بایست به سمت مینودشت بروند. در صورتی هم که تجهیزات کافی را داشتید می توانید در محیط مناسبی اقدام به کمپ زدن بنمایید، برای کسانی که اقدام به کمپ زدن در این منطقه می نمایند بهتر است که جز چادر، کیسه خواب و لباس گرم هم همراه خودشان داشته باشند به دلیل رطوبت زمین زیراندازی برای کیسه خوابشان هم به همراه ببرد .اگرچه بسیاری از گردشگران در هتل‌ های گرگان، علی ‌آباد، کردکوی و مینودشت یا اقامت ‌گاه‌ های بوم‌ گردی روستاهای دیگر اقامت می ‌کنند، و برای بازدید از این آبشار کمی رانندگی را به جون می خرند.

بهترین زمان سفر به آبشار لوه در گلستان

با توجه به این که آبشار لوه در گلستان قرار دارد و شرایط آب و هوایی استان های شمالی کشور تقریبا در فصل های مختلف مشخص است باید بدانید که بهترین زمان سفر به سمت این منطقه فصل بهار است.

لوازمی که باید همراه داشته باشید!

کفش پیاده روی، کوله پشتی، وعده های غذایی، دارو های عمومی، آب آشامیدنی، کارت شناسایی، پاور بانک، کمک های اولیه، کیسه زباله، دفترچه بیمه، تلفن همراه، دوربین، میان وعده و مقداری پول نقد

در ۵ کیلومتری جاده اصلی گلستان – مشهد سمت راست جاده تابلوی آبشار لوه پیداست. دوربین و کفش مناسب را فراموش نکنید همچنین مواظب شیب‌های تندی که به آبشار ختم می‌شود باشید.

آدرس :۲۰ ‏کیلومتری گالیكش و در۵ کیلومتری جاده اصلی مشهد-گلستان

مرتبط:

دشت لاله‌های واژگون گلستان کوه _خوانسار

 

کوهنوردی یک روزه در پارک جمشیدیه

اگر قرار باشد یک روز خود را در گردشگاه های طبیعی تهران بگذرانید، از کدام مسیر راهی می شوید؟ شمال؟ شرق؟ غرب یا جنوب؟ شاید بتوان گفت که یكی از بهترین و كم خطرترین مسیرهای طبیعت‌گردی و كوهپیمایی كشور مسیر كلكچال است. خیابان فیضیه كه از اواسط خیابان شهید باهنر (نیاوران) شروع می‌شود، حدود ۲ كیلومتر طول دارد و در انتها به پارک جمشیدیه می‌رسد.

پارک جمشیدیه

معرفی

 

 

پارک جمشیدیه یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین پارک‌های شمال تهران است که در فصل پاییز زیبایی خاصی دارد. بوستان جمشیدیه یا پارک سنگی جمشیدیه در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران) واقع شده است. به علت اینکه این پارک در نزدیکی کوه‌های شمال تهران قرار دارد همیشه یکی از اولین نقاط پایتخت است که بارش‌‌ برف و باران در آن شروع می‌شود. این پارک معماری متفاوتی با سایر پارک‌های تهران دارد و در آن یک آبشار مصنوعی و یک حوض زیبا و تعدادی المان هنری تجسمی قرار دارد. با بالا رفتن از پله‌های پشت آبشار به طبقات بالایی پارک می‌رسید و از آن‌جا نمایی زیبا از شهر تهران را خواهید دید.

پارک جمشیدیه با درختان، گیاهان و گل‌های فراوانش یكی از وسیع‌ترین پارك‌های ایران است كه می‌تواند برای یك ورزش صبحگاهی مورد استفاده قرار گیرد. برای رفتن به كلكچال باید به این پارك بیایید؛ به سوی غرب پارك بروید، آنجا كه پیاده‌روی سنگفرش به سوی شمال غرب ادامه می‌یابد. پس از طی حدود ۴۰۰ متر به چشمه‌ای می‌رسیم كه آب خنك و گوارایی دارد. از اینجا به بعد راه به صورت مارپیچ رو به بالا می‌رود و بعد از گذر از چند محل استراحت كه در آنها مواد غذایی هم عرضه می‌شود به منطقه‌ای نسبتا وسیع می‌رسیم كه ارتفاعش حدود ۲۳۰۰ متر است.

در سال‌های اخیر جاده‌ای اختصاصی از شهر تا این منطقه كشیده شده است. از اینجا مسیر به صورت مستقیم با سربالایی تندی ادامه می‌یابد و بعد از ۲ پیچ، منظره پناهگاه، مسجد و برج كلكچال از دور نمایان خواهد شد. این منظره شما را برای ادامه مسیر ترغیب خواهد كرد. از اینجا به بعد منظره شهر هم دیدنی‌تر می‌شود؛ جایی كه خانه‌های كوچك شهر را زیر پایتان احساس می‌كنید.

اگر همت كنید باید از پارك جمشیدیه تا پناهگاه كلكچال را ۲ تا ۵‌/‌۲ ساعته بالا بیایید. وقتی به پناهگاه رسیدید می‌توانید در كنار برج كلكچال كه سالیان دور محل استقرار گروه‌های پیشاهنگی بوده استراحت كنید و یا به غذاخوری‌های بزرگ پناهگاه بروید و غذایی نوش جان كنید.

حتما تجربه كرده‌اید كه بعد از چنین ورزشی غذا چقدر خوشمزه‌تر است. یك سرویس بهداشتی بزرگ هم در كنار پناهگاه وجود دارد كه در این منطقه نعمت بزرگی است. حدود ۹۰ درصد طبیعت‌گردان، پناهگاه را انتهای مسیر می‌دانند و پس از استراحتی راه بازگشت را در پیش می‌گیرند. به این ترتیب برنامه حداكثر یك نصفه روز به طول می‌انجامد. یعنی شروع ۶ صبح و اتمام ۱۲ ظهر.

اگر بخواهید كوهنوردی كامل‌تری داشته باشید مسیر پاكوب پناهگاه به سوی قله كلكچال این فرصت را در اختیارتان قرار می‌دهد. از پناهگاه كه در ارتفاع ۲۶۰۰ متری قرار دارد مسیر پاكوب خوبی به سوی ارتفاعات وجود دارد. با ۵‌/‌۱ ساعت كوهنوردی به خط‌الراس خواهید رسید و از آنجا مسیر دو راهی می‌شود؛ یك راه رو به پایین و به سوی شمال است كه به پناهگاه شیرپلا می‌رود و راه رو به شرق از روی خط الراس ادامه می‌یابد تا به قله ۳۳۰۰ متری كلكچال برسد.

مسیر كوهپیمایی كلكچال در قسمتی كه بین پارك و پناهگاه است بسیار عریض و بدون خطر است؛ اگر جانب احتیاط رعایت شود این راه برای همه سنین در تمامی فصول سال می‌تواند برنامه گردشی ـ ورزشی یك روزه‌ مناسبی باشد. خانواده‌ها می‌توانند در روزهای تعطیل در كنار یكدیگر ورزش جمعی و گردشی در هوای پاك را تجربه كنند. حتی در فصل زمستان و بعد از بارش برف هم می‌توان این مسیرها را با وسایل كامل مثل كرامپون و كفش و لباس مناسب طی كرد.

پارک جمشیدیه

دیدنی های پارک جمشیدیه
  • گذرگاه های سنگی و رویایی: فرقی نمی کند که از کدام یک از چهار ورودی پارک به آن وارد شوید. از همان ابتدا این فضای سنگی پارک و آرامش آن است که شما را مسحور خود خواهد کرد. می توانید در گذرگاه‌های سنگفرش شده قدم بزنید و گوشه گوشه پارک را از نظر بگذرانید. درختان سر به فلک کشیده در دو سوی این گذرگاه ها منظره‌ای رویایی و مسیری چشم نواز را پیش روی تان قرار می‌دهند و شما را با خود به دنیایی دیگر می برند.
  • دریاچه، آبشار و آبنماهای سنگی: یکی از دیدنی‌هایی که نگاه هر کسی را به خود جلب می‌کند، رقص آب در جای جای جمشیدیه است که در محل دریاچه به اوج خود می‌رسد. حضور آب در این پارک طراوت خاصی به آن بخشیده و به نوعی، تصویری از باغ های ایرانی را در ذهن تداعی می کند. در مجاورت آبشار و دریاچه نیمکت‌هایی وجود دارند که به شما فرصت می‌دهند برای ساعت ها به این جلوه روح نواز آب خیره شوید و از رقص ماهی ها در آب نیز لذت ببرید. اردک ها و مرغابی ها نیز سر و صدای خودشان را دارند و در میان دریاچه چرخ می‌زنند. حضور این جانداران نیز زیبایی این مکان را دوچندان می‌کند.
  • حیوانات و تندیس های سنگی: یکی از دیدنی های جالب توجه جمشیدیه، تخته سنگ‌هایی هستند که تغییر شکل داده شده‌اند و هیبت حیوانات مختلف را در ذهن تداعی می‌کنند. کافیست کمی از قدرت رویاپردازی خود بهره بگیرید تا غرق تماشای این حیوانات سنگی شوید. این باغ وحش سنگی به حدی جذاب است که گردشگران رنج پیمودن ۶۰۰ پله را برای تماشای این حیوانات، به جان می خرند و از گردش خود لذت می برند. در این میان، به جز حیوانات، تندیس های دیگری هم دیده می شوند که مفاهیم طبیعی، فرهنگی و عرفانی دارند و با شکل و شمایل خاص خود قوه تخیل شما را به کار می‌اندازند.
  • بوستان فردوسی: بوستان جمشیدیه تا به امروز ۲ بار مورد بازسازی قرار گرفته تا زیبایی‌هایش حفظ شوند و مردم بتوانند به راحتی از امکانات آن استفاده کنند. یکی از این بازسازی‌ها در سال‌های ۱۳۷۵- ۱۳۷۴ صورت گرفت که طی آن حدود ۱۶‌ هکتار دیگر به جمشیدیه اضافه شد؛ اما نام تازه‌ای به خود گرفت و به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، با نام فردوسی مزین شد. بیش از ۶۳۱۷ متر مربع از این پارک به گل‌کاری اختصاص یافت و آمیزش دو عنصر سنگ و گیاه، جلوه‌ای متفاوت به آن داد. حالا این بوستان همچون فرزند پارک جمشیدیه است و با داشتن فضایی روح‌نواز مردم را به سوی خود می‌کشاند.
  • نمایشگاه های فصلی: در برخی ایام سال می توانید شاهد برپایی نمایشگاه های هنری مختلف در جمشیدیه باشید. به عنوان مثال ممکن است در این پارک با هنرمندان صنایع دستی مواجه شوید که گرد هم آمده اند و حاصل هنر خود را عرضه می دارند. وجود این نمایشگاه ها در فضای خاص پارک، علاقه مندان بسیاری را راهی جمشیدیه می کند تا لحظات خوبی را در آن بگذرانند.

پارک جمشیدیه

باغ فردوسی

ساخت باغ فردوسی در سال ۱۳۷۵، انجام گرفت. این بوستان در راستای گسترش بوستان جمشیدیه است. مساحت پارک نزدیک به ۱۳۲٬۷۰۰ متر مربع است. آمیزش دو عنصر سنگ و گیاه در این پارک کوهستانی زیبایی خاصی را نمایان می‌سازد. مساحت گلکاری در این پارک ۶٬۳۱۷ متر مربع می‌باشد. در این پارک رستوران‌های گوناگونی وجود دارد که هر یک از آن‌ها نمادی از زیبایی و آداب و رسوم قوم‌های ایرانی را به نمایش می‌گذارند.

در سال ۲۰۰۱ جایزه بنیاد آقاخان به این باغ تعلق گرفت. طراح این باغ، غلامرضا پاسبان حضرت و فرهاد ابوضیا می باشند.

امکانات رفاهی

از امکانات این بوستان می‌توان به آمفی تئاتر، رستوران، آب‌نما، مبلمان پارک (نیمک، سطل زباله، آبخوری، پایه چراغ)؛ فضای سبز (گیاهان پوششی، جنگلکاری، رز و درختچه، گل و گل‌کاری) نام برد. از دیگر امکانات رفاهی این پارک سرویس‌های بهداشتی و روشنایی در شب با به‌کارگیری از ۱۷۵ تیر روشنایی است.

این پارک نامناسب برای معلولان حرکتی و سالمندان دارای مشکل زانو و حرکتی است زیرا نمی‌توانند به قسمت‌هایی از پارک دسترسی پیدا کنند.

پارک جمشیدیه

آدرس

پارک جمشیدیه در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران)، انتهای خیابان فیضیه و امیدوار واقع شده است.

دسترسی

برای رسیدن به پارک جمشیدیه باید اول خود را به میدان تجریش برسانید. برای این کار می‌توانید در ایستگاه مترو تجریش در خط یک مترو از ایستگاه خارج شوید یا با بی‌آر‌تی‌های مسیر میدان راه‌آهن – تجریش و تاکسی‌هایی که از سراسر شهر به میدان تجریش می‌روند استفاده کنید. از میدان تجریش هم می‌توانید با تاکسی‌هایی که از سمت میدان قدس به پارک جمشیدیه می‌روند به پارک برسید. همچنین در خیابان نیاوران می‌توانید از خیابان فیضیه و امیدوار به پارک جمشیدیه برسید.

مرتبط:

عمارت مسعودیه تهران

از محله «عودلاجان» تهران چه می‌دانید؟

 

 

 

 

گران‌فروشی هتل‌ها ممنوع!

رییس جامعه هتلداران ایران تاکید کرد: افزایش قیمت در هتل‌ها همزمان با بازگشایی‌ها تخلف است.

جمشید حمزه‌زاده با بیان این‌که هتل‌ها در بیشتر استان‌ها با ۵۰ درصد ظرفیت، فعالیت خود را از سر گرفته‌اند، درباره احتمال افزایش نرخ‌ها به انگیزه جبران خسارت دوران تعطیلی به علت شیوع ویروس کرونا و یا پوشش هزینه‌های ظرفیت خالی، به ایسنا گفت: نرخ هتل‌ها مهرماه ۹۸ تعیین شده است و تا مهر ۹۹ اعتبار دارد و قرار نیست به بهانه‌هایی همچون بازگشایی، جبران خسارت، استفاده از ۵۰ درصد ظرفیت، یا خالی ماندن اتاق‌ها، نرخ‌ها افزایش یابد.

او یادآور شد: نرخ هتل‌ها طبق ضوابط موجود و با هماهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، ‌مهرماه هر سال تعیین می‌شود و تا مهرماه سال آینده اعتبار دارد.

حمزه‌زاده همچنین درباره چگونگی جلب اعتماد مسافران از سوی هتل‌ها با توجه به نگرانی‌هایی که نسبت به انتقال ویروس کرونا در این اماکن وجود دارد، توضیح داد: هتل‌ها سعی می‌کنند پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کند و علاوه‌بر آن یک‌سری قواعد تعیین شده تا مسافر امنیت خاطر داشته باشد، وقتی مهمان در این فضا قرار گیرد و از نزدیک مشاهده کند مسائل بهداشتی در نظافت اتاق‌ها، سرو غذا و تب‌سنجی‌ها رعایت می‌شود به سایرین انتقال می‌دهد و این بهترین روش برای جلب اعتماد است. همه هتل‌های دنیا در وضع موجود از این قاعده پیروی می‌کنند.

او درباره نحوه نظارت بر هتل‌ها نیز گفت: بیشتر نظارت‌ها از طرف جامعه هتلداران انجام می‌شود. برای بازگشایی نیز نماینده گردشگری، بهداشت و اماکن بازرسی میدانی انجام داده‌اند و کد بهداشتی برای هتل‌ها صادر شده است. سوای این نظارت‌ها هتل‌ها، خود متعهد به رعایت اصول بهداشتی هستند تا اعتماد مهمان سلب نشود.

رییس هیات‌مدیره جامعه هتلداران ایران با اشاره به وضعیت اقامت مسافران در تعطیلات عید فطر، گفت: تقریبا هتل‌ها خالی بودند، البته وضع در مازندران و کیش به نسبت سایرین بهتر بود. اما در مناطق قرمز مثل خوزستان، هتل‌ها کاملا خالی و بدون مسافر بودند.

حمزه‌زاده با وجود خالی ماندن بیشتر هتل‌ها، در تعطیلات گذشته، باور دارد وضعیت تغییر خواهد کرد و سفرها و مصرف‌کنندگان هتل‌ها دوباره بیشتر خواهند شد.

رییس جامعه هتلداران استان مازندران که با حجم زیادی از مسافران در تعطیلات عید فطر مواجه شد، نیز گفته بود: با وجود ممنوعیت برپایی چادرهای مسافرتی و فعالیت خانه‌های شخصی اما بیشتر مردم به اقامت در چادر مسافرتی و ویلاهای اجاره‌ای گرایش داشتند و تنها حدود ۲۰ درصد از مسافرانی که به این استان سفر کردند در هتل اقامت داشتند.

منبع:ایسنا