کاهش ۵۷ درصدی سفرهای هوایی در تعطیلات کرونایی

وزارت راه و شهرسازی از کاهش ۵۷ درصدی سفرهای هوایی در تعطیلات کرونایی اخیر به نسبت ماه قبل خبر داد.

 وزارت راه اعلام کرد: به عنوان نمونه، ۲۸ مرداد امسال (روز عاشورا) ۷۶ پرواز خروجی و ۷۴ پرواز ورودی در فرودگاه مهرآباد انجام شده است که در مقایسه با روز مشابه در تیرماه به ترتیب ۵۶.۶ و ۵۷.۵ درصد کاهش داشته است.

در روز سه شنبه ۲۶ مرداد در فرودگاه کیش ۳۲ پرواز (شامل ۱۶ پرواز ورودی و ۱۶ پرواز خروجی) انجام شد؛ حال آنکه شنبه ۳۰ مرداد بر اساس اعلام اطلاعات پرواز این فرودگاه، ۱۶ پرواز شامل ۸ پرواز ورودی و ۸ پرواز خروجی انجام شد که نشان‌دهنده کاهش ۵۰ درصدی پروازهای فرودگاه کیش است.

در فرودگاه مشهد نیز روز شنبه ۳۰ مرداد ۲۶ پرواز ورودی داخلی، ۲۲ پرواز خروجی داخلی، ۲ پرواز ورودی خارجی و ۳ پرواز خروجی خارجی و مجموعاً ۵۳ پرواز انجام شد.

بر اساس مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا در خصوص کاهش سفر به شهرهای مختلف، شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران نیز به مدیریت سازمان هواپیمایی کشوری، اقدام به کاهش و کنترل پروازها کرد.

با این اقدام، پروازها تا حدود یک‌سوم کاهش پیدا کرد اما این میزان، در شهرهای مختلف با توجه به تعداد پروازها، متفاوت است. مثلاً اگر فرودگاهی ۲ پرواز در روز داشت، یک پرواز آن کاهش یافت و امکان توقف هر دو پرواز وجود نداشت که در نتیجه در چنین فرودگاه‌هایی، تعداد پروازها کاهش ۵۰ درصدی داشته است.

متوسط پروازهای فرودگاه مشهد در روزهای عادی و پیش از اعمال محدودیت‌ها، ۱۷۰ پرواز در روز بود که این آمار نشان می‌دهد در مقایسه با مدت‌زمان مشابه در ماه گذشته ۶۹ درصد کاهش پرواز و ۷۲ درصد کاهش مسافر داشته‌ایم.

منبع: ایسنا

مرتبط:

تکلیف سفرهای هوایی خارجی چه می‌شود؟

۱۲موزه دار ایرانی در کنفرانس بین المللی مجازی موزه‌ها ۲۰۲۱

فراخوان ارائه مقاله و سخنرانی در بخش دوم کنفرانس بین المللی مجازی موزه‌ها ۲۰۲۱ با همکاری انجمن موزه داران ایران با و انجمن موزه‌های پاکستان اعلام شد.

بخش دوم کنفرانس بین المللی مجازی موزه‌ها ۲۰۲۱ از سپتامبر ۲۰۲۱ تا فوریه ۲۰۲۲ با محوریت موضوعی شعار روزجهانی موزه‌ها در سال ۲۰۲۱: «موزه‌ها و آینده: بازیابی و باز زنده‌سازی» برگزار خواهد شد. در این بخش، موزه‌های کشورهای عربی، موزه‌های امریکای لاتین و موزه‌های افریقا حضور خواهند یافت. مجموعا ۱۲موزه دار ایرانی در ۱۲ نشست به ایراد سخنرانی خواهند پرداخت. با توجه به تجربه موفق انجمن موزه داران ایران در بخش نخست این کنفرانس، از کلیه علاقه مندان، دانشجویان و فعالان حوزه موزه دعوت می‌شود چکیده مقالات خود را تا تاریخ ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ به پست الکترونیکی muzef@yahoo. com ارسال کنند.

لازم به ذکر است که کلیه سخنرانی‌ها و مقالات به زبان انگلیسی ارائه خواهند شد.

بعد از انتخاب چکیده‌های برگزیده توسط هیئت داورانِ کنفرانس، پژوهشگران به مدت یک ماه فرصت دارند تا متن کامل مقالات خود را ارسال کنند.

منبع: ایلنا

کلاه کرکی، صنایع‌دستی سنتی گرمه و جاجرم

هنر بافت کلاه کرکی در تمام نقاط شهرستان به‌ویژه در نقاط شهری دیده می‌شود. به دلیل سردسیر بودن خراسان شمالی این نوع کلاه در بین قشر وسیعی از اهالی استان طرفدار پیداکرده و در منطقه بجنورد نیز بافت این نوع کلاه به‌صورت پراکنده دیده شده که البته از مرغوبیت کلاه پشمی جاجرم و گرمه برخوردار نیست.

کلاه کرکی از سری سرپوش‌های مردانه در منطقه خراسان شمالی است. از این کلاه جهت محافظت از سرما استفاده می‌شود. البته در برخی از مناطق خراسان شمالی هم دیده شده که در تمام فصول از آن استفاده می‌کنند. مواد بکار رفته در ساخت این کلاه از مواد طبیعی بوده که ماده اولیه آن را از پشم شتر و بز به دست می‌آورند و آن را بدون دخالت ماشین و فقط با پنج میل چوبی می‌بافند.

در تمام مراحل ساخت این سرپوش از مواد طبیعی استفاده می‌شود و رنگ‌های استفاده‌شده از همان رنگ طبیعی پشم و کرک حیوان است، به‌طوری‌که در برابر عوامل فرسایشی مقاومت و زیبایی منحصربه‌فردی دارد.

این دست بافته منطبق با فرهنگ منطقه‌ای بوده و در پوشاک مردمی تعریف شده و پوشش مناسبی برای استفاده در مناطق سردسیر است. این هنر در زمان‌های بیکاری بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد.

مراحل ساخت کلاه کرکی

  1. تهیه پوست‌های دارای کرک مرغوب: در ابتدای کار استادان این امر، پوست‌هایی که دارای کرک‌های با مرغوبیت بالا باشند را تهیه می‌کنند که اغلب از پشم شتر و بز استفاده می­شود.
  2. جدا کردن کرک‌ها از پوست‌ها: پس از تهیه پوست‌ها آن‌ها را چندین بار شستشو داده و سپس پوست‌ها را با آهک و خاکستر آغشته کرده و چربی زدایی می‌کنند و آن را در مقابل آفتاب قرار داده و بعد از مدتی کرک‌ها از پوست جدا می‌شوند. بعد از جدا شدن کرک‌ها، آن‌ها را بر اساس رنگ جدا می‌کنند.
  3. ریسیدن کرک‌ها: در این مرحله کرک‌ها را به‌وسیله ابزاری به نام دوک یا دیکلون می‌ریسند و آن‌ها را تبدیل به نخ کاموایی می‌کنند. در این قسمت باید دقت شود که نخ‌ها خیلی نازک یا کلفت نشوند. پس از ریسندگی  نخ‌ها را به‌صورت کلاف‌هایی درمی‌آورند و باز بر اساس رنگ کرک‌ها دسته‌بندی می‌کنند.
  4. بافت کلاه کرکی: در این مرحله با استفاده از پنج میله چوبی که اندازه‌های آن حدود ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر است شروع به بافتن کلاه می‌کنند. در ابتدای بافت ۵ دانه سر می‌اندازند و مرتب به تعداد دانه‌ها اضافه می‌کنند تا اندازه‌ای که قطر دور سر به دست آید، سپس از تعداد دانه‌ها کم می‌کنند و به حدود ۱۵ دانه می‌رسانند پس‌ازاین مرحله کلاه کرکی آماده می‌شود.

امروزه این بافته بنا به سفارش مشتریان در رنگ‌های مختلف قرمز، سفید، مشکی و آجری بافته می‌شود که رنگ قرمز اخرایی آن از قیمت بالایی نسبت به سایر محصولات برخوردار است. کار بافت کلاه کرکی ممکن است طی روز توسط چندین بافنده انجام گیرد.

ابزارهای مورداستفاده برای بافت

  1.  شانه: از دو قسمت شامل قسمت اصلی شانه که از جنس فلز با سیم‌های نوک‌تیز و قسمت پایه یا دسته که از چوب ساخته شده و شانه بر روی آن نصب می‌شود.
  2.  دوک یا دیکلون: که چوبی با اندازه ۳۰ سانتی‌متر به‌صورت یک میل نازک که در انتهای میل یک چوب مکعبی شکل سوراخ‌دار ختم می‌شود و در انتهای آن یک قلاب فلزی که جهت نگه‌داشتن و آویزان کردن نخ و محکم کردن آن هنگام تاباندن و عمل ریسیدن مورداستفاده قرار می‌گیرد.
  3. قطعات چوبی که به شکل میل‌های بافتنی و جنس آن از جنس درختان ارس و یا گز و در مواردی هم از درختان محلی محکم  استفاده می‌شود. طول این میل‌ها حدود ۳۰ سانتی‌متر است و برای بافتن و گره زدن در کلاه کرکی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
  4. برس سیمی: که از دو قسمت دسته و برس تشکیل شده است، قسمت دسته که از جنس چوب است و برس که از جنس سیم یا پلاستیک است و کاربرد آن بعد از اتمام کار و شانه زدن نهایی است تا کلاه به‌صورت پف‌کرده درآید.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

جاجرم _جلوه‌گاه تاریخ، فرهنگ و تمدن اسلامی

مهمانخانه ای نوین در تبریز قدیم

این کاروانسراها، مسافرخانه‌ها و خانقاه‌ها که اغلب مسافران در آن‌ها اتراق می‌کردند، جنب دروازه‌های شهر بنا می‌شدند که مسافرها مجبور نباشند برای توقف در شهر، راه طولانی را بپیمایند و به مرکز شهر بروند، به همین سبب در جوار آن‌ها امکاناتی نظیر حمام، مسجد و بازارچه‌هایی پدید می‌آمد که احتیاجات کاروانیان را تأمین کند.

در وقف نامه‌های قدیمی تبریز نیز اغلب مطالبی در این زمینه به چشم می‌خورد که واقف، مکانی را برای استراحت مسافران تعیین کرده و شرایطی برای پذیرایی از آن‌ها و مدت‌زمانی که می‌توانستند در آنجاها توقف نمایند، قرار داده است. چنانکه در وقف نامه ربع رشیدی در بحث “دارالضیافه” به طور تفضیلی در این خصوص ذکر شده است.

طی ۲۰۰ سال گذشته رفت‌وآمد اروپاییان به ایران بیشتر شد، اغلب جهانگردان از اقامتگاه سفیران و کنسولگری‌ها یا نزدیکانی که در تبریز سکونت داشتند، استفاده می‌کردند و چراکه به‌جز کاروانسرا، مهمانخانه‌ای برای پذیرایی از آن‌ها در شهر وجود نداشت.

ازاین‌رو نخستین مهمانخانه به سبک جدید شهر تبریز در سال ۱۳۲۱ه.ق / ۱۲۸۲ه.ش توسط میرزا اسحق خان معززالدوله، فرزند حاجی میرزا مهدی کلانتر و بیگلربیگی تبریز و برادر میرزا ابراهیم‌خان شرف الدوله، از نخستین نمایندگان مجلس شورای ملی در مشروطه، ایجاد شده است.

این خاندان از سرشناسان و آزادیخواهان تبریز بودند و در کوی “باغمیشه” بیرون از قلعه شهر زندگی می‌کردند.

حاجی کلانتر در نزدیکی بازارچه و دروازه باغمیشه، جنب سربازخانه و میدان مشق قدیم سر کوچه میرزا نصرالله که اکنون عمارت دانشسرای مقدماتی و کتابخانه تربیت بر روی آن قرار گرفته، کاروانسرای بزرگی داشت که به کاروانسرای “کلانتر” معروف بود. این کاروانسرا از راه توارث به میرزا اسحق خان، کدخدای باغمیشه تعلق گرفته بود که او آنجا را تخریب کرده و ساختمانی با اتاق‌های متعدد، آشپزخانه، سالن غذاخوری و رستوران پدید آورد و نام آن را “مهمانخانه نظافت” نهاد و در جوار آن، قرائت‌خانه‌ای نیز بنا نهاد که آن نیز نخستین قرائت‌خانه تبریز محسوب می‌شود.

طی اعلانی که در بیست و پنجم شعبان ۱۳۲۱ ه.ق درباره افتتاح این مهمانخانه به خط نستعلیق و چاپ سنگی انتشاریافته، مطالبی درباره محل پذیرایی و دادن غذا به بیرون درج‌شده که در آن زمان به‌کلی تازگی داشته است.

در مورد این مهمانخانه و قرائت‌خانه، مرحوم تقی زاده در کتاب” تهیه مقدمات مشروطه در آذربایجان”می‌نویسد: «برادران کلانتری باغمیشه، خصوصاً برادر کوچک‌تر معززالدوله که ازجمله ترقی‌طلبان بزرگی بود، قرائت‌خانه‌ای در نزدیکی “قاری کورپوسی” تأسیس نمود و مهمانخانه‌ای بنا کرد که بسیار زیبا و مفید بود. در جای دیگر با تعجب متذکر شده است: «این مهمانخانه “زنگ اخبار” نیز داشت.»

این قرائت‌خانه در اوایل مشروطه، سه بار مورد هجوم قرارگرفته و به غارت رفت و از نو دایر شد.

منبع: میراث آریا

خاییز، منطقه‌ای گردشگری در تنگستان

در دامنه سرسبز کوه بیرمی 

منطقه خاییز در میان سلسله کوه‌های زنجیره‌ای زاگرس قرار دارد و دارای آب‌و‌هوایی معتدل است. وجود کوه‌ها، این منطقه را از شرجی و گرما و رطوبت مصون داشته و باعث شده تا از بادهای گرم نیز در امان باشد. خاییز از جنوب و جنوب غرب به ارتفاعات بیرمی مرتفع‌ترین کوه استان بوشهر می‌رسد. وجود چشمه‌های آب شیرین کوه بیرمی  باغ‌ها، صیفی‌جات، نخلستان خرما و مرکبات فراوان از جمله لیمو در میان مردم بومی و طبیعت‌گردان از جایگاه خاصی برخوردار است. محصولات کشاورزی آن از کیفیت بالایی برخوردار است. خاییز دارای چشمه‌های آب متعددی است. تنگه بیرمی در تابستان نیز بر خلاف سایر نقاط استان  سرسبز است به لحاظ واقع شدن در دامنه کوه منظره زیبایی برای گردشگران دارد. روستاهای بنیون، کشی، مخدان،آشی و یخ از روستاهای منطقه خاییز هستند.

وجود روستاهای قطب گردشگری

روستای گشی از مناطق خوش آب‌و‌هوا و دیدنی شهرستان تنگستان است خانه‌های منطقه گردشگری خائیز دیدنی هستند به صورت پلکانی در دامنه کوه  ساخته شده‌اند به طوری که حیاط خانه بالایی پشت‌بام خانه پایینی است.

روستای کشی از منطقه گردشگری خاییز  به‌عنوان روستای هدف گردشگری شناخته شده است. آبشار روستای یخ  در زمستان‌ها یکی از بهترین آبشارهای این منطقه است که در ایام بهار و زمستان گردشگران بسیاری را به این منطقه می‌کشاند.

بقایای آسیاب‌های آبی در منطقه گردشگری خاییز

به علت وجود آب در این منطقه، بقایای آسیاب‌های آبی در گوشه و کنار این منطقه به چشم می‌خورد که در لیست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌اند. قلعه باستانی معروف به موسیو والموس آلمان از آثار تاریخی منطقه است. موسیووالموس به‌عنوان فعال سیاسی آلمانی حافظ منافع آلمان در جنوب، طی جنگ جهانی اول در جریان مقاومت دلیران تنگستان در آن منطقه سکونت داشته ‌است.

دیدن این منطقه در فصل پاییز و زمستان به دلیل آب و هوای معتدل و مفرح تجربه‌ای جالب و بیاد ماندنی برای هر گردشگر خواهد داشت که در آینده‌ای نه چندان دور، حضور سرمایه‌گذاران باعث رونق بیشتر این منطقه خواهد شد.

* گزارش از مرضیه منصوری‌زاده کارشناس ارشد فرهنگ و زبان‌های باستان

تهیه آجیل، مهارت سنتی فاروج

شهرستان فاروج در شمال شرقی ايران و در شرق خراسان شمالی، در حدفاصل بین شهرستان شیروان و شهرستان قوچان واقع‌شده و مرکز آن فاروج است. شهری که با بجنورد مرکز استان حدود ۹۰ کیلومتر فاصله دارد و دروازه ورودی خراسان شمالی محسوب می‌شود.

فاروج، شهری کنار جاده‌ای است که در سال‌های اخیر اقتصاد آن تا حد زیادی به عبور مسافران و زائران حرم علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) گره‌ خورده، گر چه در سالیان گذشته کشاورزی و دامداری شغل غالب اهالی شهرستان فاروج محسوب می‌شد اما اکنون فروشندگی و تأمین نیاز خدماتی رفاهی مسافران دم دست‌ترین شغلی است که می‌شود در فاروج جستجو کرد. ازآنجایی‌ که شهر فاروج در مسير راه مشهد، بجنورد و شمال قرار گرفته، به همين دلیل دارای بازاری جالب و کم‌ نظیر شناخته می‌شود که با عرضه کالایی مختص به خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

وجود جاده آسیایی و عبور آن از مرکز شهر موجب شده بازار آجیل شهر فاروج رونق بیشتری بگیرد.  از آنجاکه بازارهای اصلی ایران غالباً به شکل خطی و در امتداد مهم‌ترین معبر شهری شکل می‌گرفت، مهم‌ترین بخش و عنصر اصلی یک بازار، راسته اصلی آن است. راسته اصلی از مهم‌ترین عناصر معماری در بازار ایرانی بود که در ساده‌ترین شکل آن با دکان‌های واقع در دو سوی آن شکل می‌گرفت. در شهر فاروج نیز در امتداد راسته اصلی، آجیل‌فروشان در دکان‌هایی که دو سوی راسته مستقر هستند نمايان می‌شوند، به‌غیر از افراد محلی، مسافران خریداران اصلی این بازار را تشکیل می‌دهند. بازار آجیل‌فروشی ازجمله بازارهایی است که حضور در آن تجربه جدیدی برای هر جهان‌گرد است که غرق در آجیل‌های رنگارنگ است.

 تولید و صادرات خشکبار مرغوب یکی از مزیت‌های مهم کشور ما است و می‌توان آن را در زمره مهم‌ترین اقلام صادرات غیر نفتی قرار داد. تولیدکنندگان خشکبار استان خراسان شمالی سال‌های سال است در زمینه خشکبار فعال هستند، فعالیت آن‌ها کاملاً سنتی است و از آن جا ‌که آجیل با هویت شهر فاروج در ارتباط است، حفظ آن به‌عنوان ميراث ناملموس ضرورت دارد.

امروزه مخاطبان بیش ‌از پیش به‌سلامتی و استفاده از محصولات سالم توجه نشان می‌دهند. این موضوع باعث شده محصولاتی سالم  مانند خشکبار و آجیل با رونق بیشتری همراه شود و مصرف آن‌ها نسبت به گذشته افزایش پیدا کند. این بازار پررونق، بازیگران مختلفی اعم از تولیدکنندگان خشکبار و آجیل بسته‌بندی‌شده، فروشگاه‌های آجیل، خشکبار و… را وارد عرصه کسب‌وکار کرده است. در شهر فاروج که بیش از ۵۰ سال سابقه خریدوفروش خشکبار را دارد، خشکبار از اولین مرحله تا زمانی که به مرحله فروش برسد آماده می‌شود، از وقتی‌که کشاورزان مغزهای خام را به بوجاری‌ها می‌فروشند تا زمانی که پاک شده، شسته و پوست گرفته و طعم دار شوند و به دست مشتری برسند.

فاروج

تاریخچه آجیل فاروج

سال‌ها پیش که هنوز وسایل نقلیه شخصی این اندازه زیاد نشده بود و غالب مسافران با اتوبوس رفت‌وآمد می‌کردند، تمامی اتوبوس‌ها و اندک خودروهای شخصی که قصد سفر به مشهد مقدس را داشتند از محور فاروج حرکت می‌کردند چراکه راه سمنان اولا کویری بود و در ثانی سایر مسیرها، آسفالت مرغوبی مانند آسفالت فاروج را نداشتند.

 یکی از بهترین عوامل جذب اتوبوس‌ها و مسافران برای تردد از مسیر فاروج، وجود مسجد صاحب‌الزمان و چلوکبابی سعدی بود آن‌هم زمانی که از مشهد تا چمن بید (روستایی در منتهی‌الیه غرب خراسان شمالی) هیچ‌گونه چلوکبابی و مسجدی وجود نداشت و تمامی اتوبوس‌ها برای صرف نهار و شام باید در فاروج توقف می‌کردند.

 این توفیق اجباری برای مسافران و اهالی فاروج سبب شد تا دو نفر از اهالی به‌نام‌های شیرعلی قلی‌پور و حسین‌علی حاجی‌پور جنب مسجد اقدام به فروش آجیل کنند. اولین بار تخمه سیاه آفتاب‌گردان و کدو به فروش می‌رسید.آن زمان فقط تخمه شور در بازار موجود بود و از تهران وارد می‌شد، فاروجی‌ها تخمه را شور نمی‌کردند بلکه به‌صورت خال نمک عرضه می‌کردند. یعنی بعد از تف دادن تخمه، نمک را با جارو سیخی به روی آن می‌پاشیدند که بعد‌ها تخمه خال نمک فاروج نام گرفت و معروف شد.

 فاروجی‌ها برای طعم‌دار کردن تخمه از آب‌لیمو، گلپر و کمی رنگ خوراکی استفاده می‌کردند.با توجه به این‌که چلوکبابی غذای خوب با گوشت بره عرضه می‌کرد و روزانه بیش از صد دستگاه اتوبوس در فاروج توقف می‌کرد، اندک‌اندک کسب‌وکار فروشندگان آجیل رونق گرفت و در کنار تخمه‌ژاپنی و آفتاب‌گردان، محصولاتی چون گردو، بادام و کشمش که در منطقه تولید می‌شد هم جا باز کرد.

از دلایل مرغوبیت آجیل خراسان این است که به دلیل آب‌وهوای مناسب، اکثر خشکبار مورد استفاده، در خود منطقه کشت می‌شود. همین دسترسی به خشکبار تازه از یک‌سو و نحوه‌ آماده‌سازی ماهرانه‌ آن از سوی دیگر سبب می‌شود تا آجیل خراسان از مرغوب‌ترین آجیل‌های ایران باشد.

در بازار آجیل فاروج، گردو، بادام، لواشک، برگه زردآلو، کشک، قره‌قروت، کشمش، روغن زرد، تخمه‌کدو، تخمه آفتابگردان، تخمه ژاپنی، بادام خاکی، پسته و دیگر مایحتاج مسافران به‌صورت شبانه‌روزی عرضه می‌شود. این محصولات از تولیدات فاروج است. وجود چند آجیل پزی در بلوار فاروج برای مسافرانی که نحوه تهیه آجیل را می‌خواهند مشاهده کنند جالب ‌توجه است. نکته جالب ‌توجه دیگر اینکه در تمام شبانه‌روز مغازه‌های آجیل‌فروشی باز هستند و چراغانی آن‌ها از فاصله بسیار دور نمایان است. شرایط نگهداری، نحوه تهیه و فرآوری، میزان و نوع رنگ به‌کار رفته و بسیاری از عوامل دیگر وجود دارند که در سلامت آجیل نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کنند.

از مکان‌های وابسته به اين حرفه، بازار شهر فاروج است که از ورودی بولوار امام رضا (ع) از طرف شهر قوچان شروع و تا انتهای بولوار امام رضا (ع) خروجی شهر به‌طرف شهر شیروان (۱۲۰۰ متر) امتداد دارد و در حدود ۱۰۰ مغازه در عرضه و توزیع خشکبار مشغول به کار هستند و چندین کارگاه صنعتی و سنتی آجیل پزی در این شهر فعال است. این شهر قبلاً فرج‌آباد نامیده می‌شد.

منبع: میراث آریا

خانه یونسی، اقامتگاهی سنتی در بندر کنگ

خانه یونسی در جنوب شرقی بندر کنگ، محله کوش (از محله های قدیمی) واقع شده است. خانه یونسی در سال ۱۳۹۱  توسط اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان خریداری و با همکاری شهرداری بندر کنگ مرمت و تجهیز شد. این بنا در سال ۱۳۹۵ به اقامتگاه بوم‌گردی تغییر کاربری داده است.

موقعیت طبیعی

بندر کنگ، شهر کوچکی است که بر پهنه اراضی پست ساحلی و دور از بلندی‌های کوهستان در کناره خلیج فارس قرار گرفته است و هیچ گونه عارضه مشخص طبیعی در محوطه و پیرامون آن به جز  بستر خشک مسیلی که در سمت شرق شهر سیلاب‌ها را به دریا می‌رساند، دیده نمی‌شود، اطراف شهر، تمامی دشت از بوته‌زارهای تنک و درختان پراکنده کهور و کنار و عقرب پوشیده شده است.

شهر کنگ به ویژه شرق آن، محصور نخلستان‌های سبز است. پوشش گیاهی و نخلستان‌های آن از بندر لنگه بیشتر است. مراتع طبیعی و نخلستان‌های اطراف شهر موجب شده اهالی کنگ برای دامداری امکانات مناسبی داشته باشند. در تمام فصول، باد مرطوب دریا، شهر را آرام می‌کند و در تابستان شدت رطوبت هوا و گرما، طاقت‌فرساست.

گیاهانی در این منطقه رشد می‌کنند که با اقلیم گرم و مرطوب سازگار هستند. چمن‌زارها، شوره‌زارها، شن‌زارهای سواحل و دامنه‌ها و جلگه‌های ساحلی دارای پوشش گیاهی متنوعی است.

نخل (مغ) از جماه درختانی است که در اغلب منازل یافت می‌شود. این درخت به آب اندکی نیاز دارد و هماهنگ با اقلیم منطقه است. سبزی همیشگی این گیاه موجب زیبایی محیط می‌شود.کهور، کنار (سدر)، انبه، زیتون عربی و گارم زنگی از دیگر درختانی است که در این منطقه وجود دارد.

موقعیت فعلی اثر

خانه یونسی در جنوب شرقی کنگ، از شمال غربی به جاده آسفالته بندر لنگه و از جنوب به خلیج فارس منتهی می‌شود. این بنا در محله کوش میدانچه زیرمهره بندر کنگ و در بافت تاریخی منطقه که با شماره ثبت ۶۵۳۰، واقع شده است.

تاریخ و وجه‌ تسمیه اثر

خانه یونسی با توجه به نقشه سال ۱۳۳۵ متعلق به دوره پهلوی اول است. این بنا متعلق به شخصی به‌نام ابراهیم یونسی است که از سال ۱۳۹۱ در تملک اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان قرار گرفته و هم‌اکنون با تغییر کاربری به اقامتگاه بوم‌گردی یونسی تبدیل شده است.

ویژگی اثر

خانه یونسی در همسایگی خانه کرچی، یکی از بهترین نمونه‌های الگوی خانه در بندر کنگ است. تناسب فضای باز و نیم‌باز و بسته در این خانه به گونه‌ای است که در نامناسب‌ترین شرایط آب و هوایی در داخل این بنا، آسایش محیطی برقرار است. این بنا دارای ورودی شاخصی است که با چند پله از سطح معبر جدا می‌شود. فضای داخلی آن فضایی دلنشین است که مستقیما با میان‌سرا در ارتباط است. ساباط‌های این خانه، اطراف میان‌سرا واقع شده‌اند که حدفاصل فضاهای باز و بسته را تعریف می‌کنند. ارتباط با بام به واسطه راه‌پله‌ای در داخل فضای بسته انجام می‌شود.

در فضای میان‌سرا به واسطه وجود مسنی، ارتفاع دیواره‌های حیاط مرکزی افزایش پیدا کرده که این امر سبب سایه‌اندازی بهتر درختان گارم زنگی و نخل شده است. بادگیرهای مرمت شده بر روی بام در کنار سبزی گیاهان حیاط جلوه‌ای خاص ایجاد کرده و موجب جذابیت فضا شده است. این خانه دارای تزئینات  ارزشمند در کتیبه‌های بالای در اتاق‌ها و طاقچه‌های دیوار گتیه است.

مشخصات اثر

بنای یونسی پلانی تقریبا مربع شکل با مساحت حدود ۴۵۰ مترمربع است که دارای شش اتاق، شامل دو اتاق بادگیر در دو ضلع غربی و شرقی، یک مجلسی در هشتی (فضای ورودی)، یک انباری، راه‌پله و سه اتاق دیگر است. ابعاد این بنا ۵۶,۲۵ در ۳۷.۳۰ متر با ارتفاع ۲۷.۱۲ است که از مصالح سنگ و گچ ساخته شده و پوشش سقف آن از چوب چندل و الیاف خرما و خاک رس و کاه‌گل است. در ورودی بنا در سمت جنوب قرار دارد. گودال باغچه با درختان بومی شامل گارم‌زنگی، جم و نارگیل در مرکز بنا پوشیده شده است. تمامی در و پنجره‌های موجود در این بنا چوبی منبت‌کاری شده‌اند. اتاق‌ها نیز با گچبری‌های زیبایی تزئین شده است.

خانه یونسی در سال ۱۳۹۷ به شماره ۳۲۰۸۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منابع و مآخذ

– گزارش بررسی و شناسایی باستان‌شناسی شهرستان بندر لنگه (جلد اول) تهیه و تنظیم داود آبیان

– مطالعات در بافت قدیم بندر کنگ‌ـمهندسان مشاور ارگ بم کرمان‌ـ‌۱۳۸۳

مرتبط:

بندر کنگان

بندرلنگه، عروس بندرهای خلیج فارس/جاذبه‌های گردشگری بندرلنگه را بهتر بشناسید

کشف یک مومیایی در «پمپئی»

مومیایی یک مرد که در وضعیت مطلوبی قرار دارد در مقبره‌ای واقع در شهر تاریخی «پمپئی» کشف شد.

به نقل از لایوساینس، بقایای یکی از ساکنان شهر «پمپئی» که بخش‌هایی از آن مومیایی شده است در مقبره‌ای که خارج از مرکز این شهر قرار دارد کشف شد.

با توجه به حکاکی‌هایی که بر روی این مقبره نقش بسته است می‌توان نتیجه گرفت این بقایا به مردی به نام «Marcus Venerius Secundio» تعلق دارد که در زمان مرگ در دهه ۶۰ میلادی زندگی می‌کرده و زمانی نیز برده بوده است. این مرد پس از آن‌که از بردگی رهایی پیدا می‌کند به یک کاهن تبدیل می‌شود.

blank

 

بقایای این مرد در مقبره‌ای کشف شد که زمانی در آن تصاویر گیاهان سبز بر پس‌زمینه آبی‌رنگ نقش بسته بودند. اثرات محو این نقاشی‌ها هنوز بر روی دیوارهای خارجی مقبره وجود دارد. بقایای این مرد در اتاقکی مُهر و موم‌شده کشف شد که سقفی قوس‌دار برای آن ساخته شده است. هنوز موها و یکی از گوش‌های او بر روی جمجمه قابل تشخیص هستند.

blank

 

باستان‌شناسان همچنین تکه‌هایی از پارچه و دو بطری شیشه‌ای را که بیشتر با نام «Unguentarium» شناخته می‌شوند در مقبره این مرد کشف کرده‌اند. این نوع ظروف شیشه‌ای معمولا در قبرستان‌های رومی و یونانی کشف می‌شوند و معمولا حاوی روغن و عطرهایی هستند که در مراسم ترحیم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در این مقبره همچنین دو ظرف کشف شد؛ یکی از آن‌ها یک ظرف آبی شیشه‌ای است که به زنی که از او به عنوان «Novia Amabilis » (همسر مهربان) یاد شده است، تعلق دارد.

سوزاندن اجساد رایج‌ترین روش برای ساکنان «پمپئی» در دوران رومی بوده است. مشخص نیست که چرا جسد این مرد سوزانده نشده و حتی مشخص نیست آیا بخش‌هایی از جسد این مرد عمدا مومیایی شده است یا خیر.

این مقبره در گورستان «پورتا سارنو» پمپئی که درست در بیرون از دیوارهای شهر قرار دارد واقع شده است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

باز شدن غذافروشی باستانی پمپئی به روی مردم

گزارشی از «ماه فرهنگی ایران در ژاپن»

«ماه فرهنگی ایران در ژاپن» برگزار و تعداد بازدیدکنندگان از این نمایشگاه بیش از ۲۰۰۰ نفر اعلام شد.

بر اساس خبر رسیده، «ماه فرهنگی ایران در ژاپن» در آستانه برگزاری المپیک ۲۰۲۰ توکیو، از سوی رایزنی فرهنگی سفارت ایران در این کشور، با همراهی آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (Japan International Cooperation Agency) و اداره کل همکاری‌های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، از ۷ تیر تا ۸ مرداد ۱۴۰۰ (۲۸ ژوئن تا ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۱ ) در محل این آژانس برگزار شد.

در این رویداد فرهنگی، نمایشگاه عکس با عنوان «ایران زیبا» در طبقه اول، نمایشگاه صنایع دستی، کتاب‌ها و منشورات رایزنی فرهنگی و … در محل میدان کره زمین و معرفی و عرضه غذاهای ایرانی در محل رستوران مجموعه در معرض بازدید و بهره‌مندی علاقه‌مندان قرار گرفت. ضمن آن‌که بازدیدکنندگان می‌توانستند علاوه بر مشاهده فیلم‌های معرفی ایران و موسیقی ایرانی، از سه نوع غذای ایرانی استفاده کنند و بیش از ۵۰ تابلو معرفی جاذبه‌های گردشگری، طبیعت و … از ایران برای نمایش در این رویداد با ترجمه و درج توضیحات به زبان ژاپنی نیز از سوی رایزنی فرهنگی آماده‌سازی شده بود.

به گزارش آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (جایکا)، ضمن ارائه ارزیابی مثبت از مراجعه‌کنندگان و بر اساس آمار تقریبی ثبت‌شده، تعداد بازدیدکنندگان در دوره برگزاری این نمایشگاه بیش از ۲۰۰۰ نفر بوده است و حدود ۳۲۴ نفر نیز در رستوران جایکا غذای ایرانی دریافت کردند.

blank

 

همچنین در این گزارش به برخی از اظهارنظرهای فرهنگ‌دوستان ژاپنی و علاقه آنان برای سفر به ایران به ویژه با مشاهده تصاویر و فیلم‌های پخش‌شده در این نمایشگاه اشاره شده است.

رایزنی فرهنگی ایران علاوه بر «ماه فرهنگی ایران در ژاپن»، به مناسبت برگزاری المپیک ۲۰۲۰ توکیو، برنامه‌های دیگری از جمله نمایشگاه نقاشی تبادلات فرهنگی ایران و ژاپن با حضور هشت هنرمند برجسته ژاپنی، تامین محتوا، ترجمه، آماده‌سازی و طراحی مجله «ایران» و … را نیز به اجرا در آورده است.

blank

منبع: ایسنا

مرتبط:

۴ روز کار و ۳ روز تعطیلی در ژاپن

ساکورای ژاپنی و بهارنارنج ایرانی؛تفاوت کجاست؟

قلعه مجلل و زیبای اوزاکا در ژاپن

دورخیز یک گنجینه از چینی مایسن برای رکوردشکنی

یک کلکسیون از ظروف چینی ساخت شرکت مایسن آلمان ماه آینده در نیویورک به مزایده گذاشته می‌شود و براساس پیش‌بینی کارشناسان، رکوردی جدید در تاریخ حراج‌های هنری برجای خواهد گذاشت.

حراجی ساتبیز نیویورک روز ۱۴ سپتامبر (۲۳ شهریور ۱۴۰۰)، بیش از ۱۰۰ قطعه چینی مایسن را که زمانی به یکی از مهره‌های آلمانی-یهودی برجسته در صنعت زغال‌سنگ تعلق داشت، به مزایده می‌گذارد. این گنجینه به افتخار صاحبان اصلی خود، فرانتس و مارگارت اوپنهایمر، کلکسیون اوپنهایمر نام گرفته و ارزش تخمینی آن حدود ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار برآورد شده است.

شاید این مبلغ در نگاه اول چندان بالا نباشد چون از نصف پولی که یک خریدار در ماه مه (اردیبهشت- خرداد ۱۴۰۰) برای خرید تابلویی که جوناس وود هشت سال پیش کشیده بود پیشنهاد داد نیز کمتر است اما در جمع یک گروه کوچک و فوق ثروتمند از مجموعه‌داران، کلکسیون اوپنهایمر فرصتی نادر برای خرید یک دست کامل از چینی‌هایی‌ است که خیلی‌ها طالبش هستند و برای بیش از ۴۰ سال مثل آن در بازار دیده نشده است.

 

مروری بر تاریخچه ظهور صنعت چینی‌سازی در اروپا

چین حدود یک هزار سال تنها تولید کننده چینی سخت (hard paste porcelain) در جهان بود که به دلیل دوام و رنگ سفید خیره‌کننده‌ای که داشت بسیار ارزشمند بود. اما اوایل قرن هجدهم، غرب نیز به فرمول ساخت این چینی‌ها دست پیدا کرد و آگوست دوم شاه لهستان و ملقب به نیرومند، یک کارخانه چینی سازی سلطنتی در شهر مایسن تاسیس کرد.

 

کارخانه مایسن برای چند دهه پیشگام بی‌چون و چرای صنعت چینی سازی اروپا بود تا این که حدود سال ۱۷۵۰ راز ساخت چینی فاش و پخش شد و رقابت سنگینی در بازار در گرفت. جنگ هفت ساله (۶۳-۱۷۵۶) که آخرین جنگ مهم بین قدرت‌های بزرگ اروپایی پیش از انقلاب فرانسه بود، ضربه آخر بود و کارخانه مایسن نتوانست پس از آن دوباره سرپا شود. با وجود این، در جریان دهه‌های طلایی از سلطه این کارخانه بر بازار چینی سازی اروپا، حجم عظیمی چینی تولید شد و این بالا بودن تولیدات به مجموعه‌داران در سده‌های بعد اجازه داد کلکسیون‌های دیدنی از چینی‌های مایسن گردآوری کنند. این جریان ابتدا توسط اشراف‌زادگان اروپایی شروع شد و در دهه ۱۹۲۰ یعنی زمانی که خانم و آقای اوپنهایمر در برلین کلکسیون خود را گردآوری می‌کردند، به بانکداران و صنعتگران رسید.

حراج کلکسیون اوپنهایمر، فرصتی استثنایی برای مجموعه‌داران 

آن چه کلکسیون اوپنهایمر را خاص و منحصربه‌فرد می‌کند این است که خانواده اوپنهایمر تنها روی گردآوری محصولاتی که کارخانه میسن در سالهای اول فعالیت خود یعنی از سال ۱۷۱۰ تا ۱۷۲۰ تولید کرد، تمرکز نکردند و آنچه خریدند، طیفی متنوع از گلدان‌ها، ساعت‌ها، بشقاب‌ها و ظروف دیگر بود. قطعات موجود در این کلکسیون به سبک تزئینی چینی‌گرایی ساخته شده‌اند که مایسن تا سال ۱۷۴۰ تولید آن را متوقف کرد.

از جمله نگین‌های این حراجی می‌توان به یک ساعت متعلق به سال ۱۷۲۷ با ارزش تخمینی بین ۲۰۰ هزار تا ۴۰۰ هزار دلار، یک جفت گلدان زرد قناری از سال ۱۷۳۵ با ارزش تخمینی ۱۵۰ هزار تا ۲۵۰ هزار دلار و یک سرویس چای و قهوه دست نخورده به ارزش تخمینی ۱۲۰ هزار تا ۱۸۰ هزار دلار اشاره کرد.

منبع: ایرنا