نکته جالب در مورد آبشار لندی، این است که آبشار لندی، یک آبشار دائمی است، یعنی اینکه در تمام فصول سال در جریان است و خشک نمی شود. در ادامه این مطلب، به مکان دقیق تر این آبشار، مسیری که این آبشار در آن قرار دارد و نکات دیگر اشاره خواهیم کرد.

مکان آبشار لندی

آبشار لندی، در منطقه شلیل قرار دارد. منطقه شلیل در شهرستان اردل واقع در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. این منطقه، در رشته کوه های زاگرس قرار دارد و پوشش گیاهی سبز و به نسبت بالایی را دارد.

دهستان شلیل در حدود بیست کیلومتری رود کارون قرار دارد. چیزی که به زیبایی بی حد و مرز این منطقه می افزاید، دست نخورده بودن طبیعت آن است. این طبیعت بکر، آبشار لندی را در بر گرفته و باعث می شود که این آبشار، زیبا تر به نظر برسد.

منطقه شلیل در جنوبی ترین نقطه استان چهار محال و بختیاری واقع شده است، و جمعیتی حدود هفت هزار نفر را در خود جای داده است.

سفر به دهستان شلیل برای بازدید از آبشار لندی

آبشار لندی واقع در دهستان شلیل شهرستان اردل، زیبایی چشمگیری دارد و سالانه، تعداد زیادی برای دیدن کردن از آن، به این دهستان می روند.

متأسفانه، اگر قصد سفر به این منطقه را در فصول سرد سال داشته باشید، باید در نظر بگیرید که جاده های نامناسب این منطقه، در فصل های پاییز و زمستان که فصول بارندگی است، بسیار خطرناک هستند. آسفالت سرد نیز این مشکل را تشدید خواهد کرد.

البته با وجود جاده های کوهستانی و پیچ در پیچ، زیبایی این منطقه که در مسیر نیز جلوه گر است، غیر قابل تصور است، و واقعا دیدن چنین منظره ای در هر جای کشور ما ممکن نیست.

ممکن است در طول مسیر سفر به این آبشار بلند و زیبا، چادرهای عشایر بختیاری را نیز مشاهده کنید، که در کنار خیابان چادر زده اند.

برای رفتن به آبشار لندی، ابتدا باید به شهرستان اردل در استان چهار محال و بختیاری بروید. سپس وارد جاده ای شوید که شما را به سمت گندمکار می برد. پس از عبور از گندمکار، از گلشور نیز عبور کنید.

در ادامه مسیر، پس از طی کردن حدود ۱۱ کیلومتر، به یک دوراهی خواهید رسید. وارد جاده فرعی بشوید. پس از وارد شدن به جاده فرعی، جاده های کوهستانی و پر پیچ و تاب شروع خواهند شد. اگر تجربه رانندگی در جاده های کوهستانی را ندارید، ممکن است که این مسیر برای شما سخت، و حتی بسیار خطرناک باشد.

پس از طی کردن حدود بیست کیلومتر، شما به دهستان شلیل خواهید رسید. در امتداد رودخانه بازفت، که آب آبشار لندی به آن می ریزد، جاده ای خاکی وجود دارد که شما را به روستای لندی می رساند.

نکته مهم این است که آبشار های دیگری نیز در این منطقه وجود دارند، اما برای رسیدن به آبشار لندی، نمی توانید از خودرو استفاده کنید؛ در نتیجه باید با کمک راهنمای محلی، چند ساعت به پیاده روی بپردازید تا در نهایت به این آبشار زیبا و دست نخورده برسید.

دهستان شلیل، دارای مکان های دیدنی دیگری نیز هست که در ادامه مطلب به آنها نیز اشاره خواهیم کرد.

ویژگی های آبشار لندی

ارتفاع آبشار لندی در حدود ۴۰ متر، و عرض این آبشار بسیار زیبا و دیدنی حدود ۳ متر می باشد. همانطور که پیش تر گفته شد، این آبشار، یک آبشار دائمی است.

مسیر آبی که از این آبشار به پایین می ریزد، به رودخانه ای به نام بازفت وارد می شود. رودخانه بازفت سر انجام به سد کارون چهار وارد می شود؛ در نتیجه آبی که از این آبشار سقوط می کند، در نهایت در پشت سد کارون چهار ذخیره می شود.

علاوه بر رودخانه بازفت که به سد کارون چهار می ریزد، آب رود کوهرنگ نیز به این سد می ریزد، و در پشت آن ذخیره می شود. سد کارون چهار، بیشترین ارتفاع را از سطح دریا، نسبت به سایر سد های مربوط به رود کارون دارد. از این سد برای تولید برق منطقه، و کنترل سیلاب هایی که در بارش های سالانه اتفاق می افتند، استفاده می شود.

موقعیت قرار گیری آبشار لندی، به گونه ای است که پیشنهاد می شود اگر میل به دیدن این آبشار از نزدیک را دارید، از راهنما های محلی کمک بگیرید.

آبشار لندی یکی از مهمترین دلایل ورود گردشگران به دهستان شلیل است، اما متأسفانه تا کنون، رسیدگی بسیاری صورت نگرفته و تا کنون برای دیدن از این آبشار، باید مسیری طولانی را پیاده روی کرد، که برای برخی افراد مناسب نیست.

مکان های دیدنی دیگر در نزدیکی آبشار لندی

مکان های دیدنی و گردشگری دیگری نیز در منطقه شلیل، و در نزدیکی آبشار لندی حضور دارند که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.

کاروانسرای شلیل، در مرز استان چهار محال و بختیاری با استان خوزستان، واقع شده است. قدمت این ساختمان، به هزاران سال می رسد و دارای آثار های تاریخی است که از صد ها سال پیش تا کنون به جا مانده اند. این مکان سالانه میزبان توریست هایی می باشد که علاقه مند به آثار باستانی هستند.

سایر مکان های دیدنی دهستان شلیل شامل چشمه سرقله، بردگوری شلیل، چنار های قد افراشته و… هستند که دیدن کردن از آنها نیز در کنار آبشار لندی، به شدت توصیه می شود.

سخن پایانی

آبشار لندی، تنها یکی از جاذبه ها و زیبایی های طبیعی کشورمان است. منطقه شلیل شامل زیبایی های بسیار زیادی است که این آبشار، بیشتر این زیبایی ها را به خود اختصاص داده است.

بیشتر مردم کشور ما، گمان می کنند که تمام ایران، یک سرزمین کویری است، در حالی که اینگونه نیست، و کشور ما سر سبزی های فراوانی دارد. تنها کافیست که یک سفر دور و دراز در ایران داشته باشید، تا دریابید که ایران بسیار زیبا تر از چیزی است که در ذهن هر کسی می گنجد.

کوه پردیس

کوه پَدری یا پردیس در ابتدای جاده جم به سیراف قرار دارد. در مورد این کوه شایعات و داستان های عجیب زیادی در مورد برخی از ویژگی های شگفت انگیز آن وجود دارد. اما آیا این ویژگی ها و داستان های عجیب در مورد این کوه تا چه حد واقعی است و صحت دارند؟

در مورد وجه تسمیه این کوه باستانی در کتابی به نام از مروارید تا نفت نوشته رضا طاهری این گونه بیان شده است که این نام از دو کلمه “پد” و “ری” تشکیل شده است. این دو بخش وقتی در کنار هم قرار می گیرند معنی محافظ شهر سلطنتی را می دهند.

این کوه از ارزش باستانی برخوردار بوده و مورد توجه بسیاری از باستان شناسان می باشد. در این کوه آثار باستانی زیادی کشف شده که گواهی بر برخی از ادعاها و داستان های عجیب در مورد گذشته این کوه است.

تاریخچه کوه پردیس

بر اساس تحقیقات باستان شناس و پژوهشگر ایرانی به نام خانم بدیعه دشتی که خود اهل جنوب ایران بوده و نام ایشان نیز برگرفته از نام دشتستان است ادعاهای بسیار جالبی عنوان شده است.

به عنوان مثال او ادعا می کند که آغاز تمدن بشریت و پیدایش زمین در این منطقه که کوه پردیس در آن واقع است شکل گرفته است.

وی همچنین می گوید تپه های اطراف این کوه متعلق به دوره جمشید است و غاری که در نزدیکی این کوه قرار دارد نیز به عنوان اولین خانه دنیا محسوب می شود.

در یکی از نظریات معروف این باستان شناس این قضیه مطرح می شود که کوه پردیس همان جام جهان نمای جمشید است. به این معنی ک در آن زمان از این کوه و منطقه اطراف آن به عنوان یک آینه برای دیدن سپاه دشمن استفاده می شده است.

این ادعا را به طور قطعی نمی توان تأیید و یا رد کرد اما در مورد این نظریه استدلال هایی از جانب خانم دشتی مطرح کرد که ممکن است دلیلی بر صحت آن باشد.

وی بیان می کند که اولا این منطقه دارای معادن متعدد جیوه و شیشه است و یکی از پوشش های گیاهی این منطقه نیز کتیرا می باشد که این مواد در ساختن آینه استفاده می شده است.

از طرف دیگر در بالای این کوه در چند نقطه و از زوایای مختلف دیوار های سنگی صیقل داده شده ای وجود دارند که به نظر می رسد مردم قدیم جم به این دیوارها چرم آینه می گفته اند.

همین دو موضوع می تواند چنین ادعایی مبنی بر جام جم بودن کوه پردیس را تقویت کند. اما در هر صورت تأیید و یا رد این ادعا نیز نیازمند مطالعات و تحقیقات بیشتری است.

خاصیت مغناطیسی کوه پدری

طبق شواهد گزارش شده است که در گذشته هنگام پارک کردن خودرو در نزدیکی این کوه و با وجود خواباندن ترمز دستی، خودرو به جای حرکت به سمت پایین جاده به طور شگفت آوری به سمت سربالایی یعنی به سمت کوه حرکت می کند. این اتفاق در چند سال پیش با آزمایشی توسط یک خودرو ثابت شد و گزارشی از آن نیز از تلویزیون پخش شد. به علاوه گزارشاتی مبنی بر تصادف خودرو ها به علت این جاذبه مغناطیسی پراکنده شد که همین شایعات باعث شد تا مردم در مورد خاصیت مغناطیسی این کوه به یقین برسند.

اما اگر بخواهیم علت چنین اتفاقی را از دیدگاه علمی تفسیر کنیم باید بگوییم که گاهی اوقات به علت نامعلوم بودن خط افق به دلیل وجود برخی موانع، چشم انسان دچار خطای دید شده و مخصوصا سرازیری هایی که دارای شیب بسیار ملایمی هستند را به صورت سربالایی تصور می کند. این حالت زمانی رخ می دهد که خط افق به عنوان یک مرجع به وضوح قابل دیدن نباشد.

با یک جستجوی ساده در اینترنت متوجه می شوید که این گونه موارد مشابه در جاهای دیگری نیز وجود دارند و انسان با دیدن آنها تصور می کند که اشیا به سمت بالا در حرکت هستند.

پس با این توضیحات مشخص شده که ادعای مبنی بر خاصیت مغناطیسی این کوه صحت ندارد.

آیا کوه پردیس نزدیک ترین خشکی به خورشید است؟

شایعه دیگری که در مورد این کوه پراکنده شده است مدعی این امر است که این کوه به علت محل قرار گرفتنش در نزدیکی خط استوا و در نتیجه دور بودن آن از هسته زمین، نزدیک ترین خشکی به خورشید است.

برای ثابت کردن این ادعا نیاز به دانش جغرافیایی کافی وجود دارد. اگر بخواهیم از دیدگاه علمی توضیح دهیم باید بگوییم که زمین به شکل یک الگوی بیضی شکل به دور خورشید می چرخد و در طول سال فاصله های نقاط مختلف روی زمین با خورشید تغییر می کند. علاوه بر این کوهی در منطقه استوایی به نام چیمبورازو در اکوادور وجود دارد که ارتفاع آن بسیار بیشتر از کوه پردیس یعنی در حدود ۶۲۶۳ متر از سطح دریا است و در نتیجه این کوه به عنوان دورترین نقطه از هسته زمین شناخته می شود.

پس  این ادعا نیز در مورد کوه پردیس رد می شود.

خاصیت شفابخشی کوه پردیس

شایعات و ادعاهای دیگری در مورد خاصیت شفا بخشی این کوه و گیاهان روییده در اطراف آن وجود دارند. عده ای بر  این باورند که این کوه بیماری هایی مانند ایدز و سرطان را درمان می کند.

اما چرا چنین باور هایی در مورد این کوه وجود دارد؟ این ادعا شاید به دلیل باور مردم مبنی بر نزدیک بودن این کوه به خورشید باشد. در این حالت امکان رشد و گسترش ویروس های بیماری زا مانند ویروس ایدز وجود ندارد.

حتی در این مورد برای اثبات این امر گفته شده  است پزشکان متخصص بریتانیایی در یک مؤسسه در شهر لندن با انتشار مقاله ای در مورد خاصیت ضد ایدز بودن این کوه منتشر کرده اند و از سازمان ملل درخواست کرده اند تا نام این کوه را به کوه ضد اچ آی وی تغییر دهند.

دکتر تیم هوپکینس رئیس مؤسسه ای که ذکر شد و دارنده مدرک فوق تخصص ایمونولوژی و ویروس شناسی می باشد با تأیید خاصیت درمانی این کوه به افراد مبتلا به این گونه بیماری ها توصیه کرده است به کوهنوردی و اسکن در این منطقه بپردازند. و می گوید به دلیل خاصیت درمانی این کوه باید در این منطقه شهرک های درمانی برای مبتلایان به ایدز ساخته شود.

در سایت های فارسی در مورد این ادعا مطالب زیادی وجود دارد که آن را تأیید می کند. اما جالب است بدانید اگر برای اطلاع یافتن از صحت و یا عدم صحت این ادعا در سایت های خارجی جستجو کنید خواهید دید که در هیچ سایت خارجی چنین خبری را نمی توانید بیابید و گویا چنین متخصصی با این مشخصات اصلا وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد چنین لقبی برای این کوه در هیچ سایت بین المللی وجود ندارد.

محصولات کشاورزی منطقه کوه پردیس

منطقه اطراف کوه پردیس دارای پوشش گیاهی منحصر به فردی است که یکی از این پوشش های گیاهی خاص آن منطقه نوعی خار بیابانی گرمسیری است که دارای خواص دارویی فراوانی است.

عسل

عسل حاصل  از پوشش گیاهی این منطقه نیز مانند سایر عسل های بدست آمده از گیاهان مختلف دارای خواص درمانی می باشد و از محبوبیت زیادی در بین گردشگران برخوردار است. از خواص درمانی عسل این منطقه به درمان میگرن و خاصیت مسکنی آن اشاره شده است.

اما گذشته از اینکه عسل هر منطقه ای به علت پوشش گیاهی مخصوص آن منطقه دارای خاصیت درمانی می باشد، شایعات در این موضوع نیز نقش زیادی داشته است. به طوری که ادعا می شود عسل تولید شده در این منطقه برای تولید برخی داروها و مسکن ها استفاده می شود اما با انجام آزمایشاتی مشخص شد که در ترکیب این داروها و مسکن ها هیچ ردی از عسل این منطقه وجود نداشته است.

خرما

منطقه اطراف کوه پردیس دارای خرمای ویژه ای است که به خرمای خصه معروف است و دارای شیره فراوانی است به طوری که با ریختن مقداری خرما داخل یک ظرف، آن ظرف بعد از دقایقی پر از شیره می شود.

اندازه این خرما بسیار کوچک بوده و در اندازه گیلاس می باشد. دارای طعم بسیار لذیذ و متفاوتی است. از این خرما به دلیل دارا بودن خواص درمانی در تولید قند های رژیمی مخصوص افراد دیابتی استفاده می شود و این محصولات صادر می شود.

زیتون

از نکات بسیار جالب در مورد محصولات کشاورزی این منطقه وجود درختان زیتون است که با وجود آب و هوای ویژه این منطقه نسبتا دور از انتظار است.

آب معدنی طبیعی

وجود معدن بزرگی از آب های خنک و سالم در لایه های زیرین این کوه یکی دیگر از موارد عجیب در مورد این منطقه با چنین آب و هوایی است.

کوه پردیس یک کوه باستانی می باشد و در نزد مردم این منطقه بسیار مقدس و محترم شمرده می شود. بر اساس شواهد و مدارک یافته شده در آتشکده این منطقه تصور می شود که این مکان یکی از اولین مکان هایی بوده که در آن نفت سوزانده شده است.

مناره چیست؟

در دوره های گذشته به خصوص در دوران حکومت صفویه و سلجوقی برای رهگذران و عابران مناره هایی تعبیه می شده است که بر روی آن توسط چراغ هایی مسیر عبور و مرور را برای عابران روشن می ساختند تا از خطرات مسیر و گزند حیوانات در امان باشند.

آن ها از مناره صرفا به جهت روشنایی مسیر بهره نمی برند، بلکه بر بالای آن اذان نیز می گفتند و مردم را به نماز خواندن دعوت می کردند.

به طور کلی اصطلاح مناره در معنی چراغ به کار می رود. اما در لغت به معنی ستون هایی است که در ساخت آن ها از جنس سنگ و خشت استفاده شده است و در مسیر جاده و راه ها قرار دارد.

در میان مناره های متعددی که در استان اصفهان قرار دارد، مناره ی دارالضیافه یکی از زیباترین بناهای تاریخی این شهر است. در ساخت و طراحی این مناره از معماری بسیار ظریف و دقیقی بهره گرفته شده است که با وجود گذر قرن ها سال از زمان ساخت آن همچنان استوار است.

شهر تاریخی اصفهان به موجب برخورداری از معماری و هنر گذشته به نصف جهان شهرت یافته است.

در سده های هفتم و هشتم یعنی در دوره ی حکومت سلطان محمد خدابنده شهر اصفهان پایتخت ایران بوده است. بنابراین اصفهان به عنوان مرکز اصلی کشور از لحاظ معماری مورد توجه معماران دوره ی اسلامی  قرار گرفته است. در واقع مناره ها نمادی برای پیروزی به شمار می آیند و نشان از دوران تاریخی در ایران دارند.

وجه تسمیه ی مناره ی دارالضیافه

متأسفانه به موجب فرسوده شدن کتیبه ی موجود در مناره ی دارالضیافه در گذر زمان، تاریخ و دوره ی ساخت مناره به طور قطعی مشخص نمی باشد. برخی شواهد و خصوصیات معماری دارالضیافه حاکی از تعلق مناره به دوره ی سلجوقی به ویژه دوره ی حکومت سلطان دارد.

علاوه بر این، وجود پوشش مناره با کاشی کاری و مقرنس کتیبه بیانگر تعلق بنا به دوره ی ایلخانان مغول به خصوص اولجایتو دارد.

با این وجود اکثر باستان شناسان معتقدند قدمت تاریخی مناره ی دارالضیافه به قرن هشتم هجری قمری یعنی در دوره ی حکومت صفوی و سلجوقی باز می گردد.

نظریه های مختلفی در خصوص انتخاب نام دارالضیافه یا دارالضیاء برای مناره های اصفهان ارائه شده است. برخی باستان شناسان بر این باور هستند که علت نام گذاری مناره ی اصفهان به دارالضیافه به موجب قرارگیری در نزدیکی مهمان سراها یا مساجد و سر پناهی برای مسافران می باشد.

برخی دیگر نیز معتقدند سازنده ی بنای مناره ها شخصی به نام ضیاء بوده است. بدین جهت این معماری به مناره ی دارالضیاء شهرت یافته است.

مناره ی دارالضیافه

به طور کلی مناره متشکل از ۴ بخش اصلی از قبیل ساقه، پایه، رأس و سرپوش می باشد. مناره های دارالضیافه شامل دو مناره  مدوری شکل از جنس آجر می شود که با کاشی معرق رنگین و مقرنس کاری آراسته شده است. در قسمت داخلی مقرنس های دو مناره به خط بنایی فیروزه ای نام های علی، محمد، فاطمه، حسن و حسین ذکر شده است.

شواهد تاریخی حاکی از آن دارد که بر بالای مناره های دارالضیافه کتیبه ای با خط ثلث به صورت حکاکی نوشته شده بوده است. لازم به ذکر است امروزه از کل نوشتار کتیبه تنها یک آیه ی کوتاه باقی مانده است. علاوه براین، در وسط مناره ها دربی قرار دارد که بیانگر بقایای دو بنای بزرگ می باشد. به عبارتی دیگر درب وسطی نشان می دهد که مناره ها بر جای مانده از دو بنای عظیم هستند.

ارتفاع مناره ها معادل ۳۸ متر می باشد که بر روی پایه های هشت ضلعی بنا شده است. در قسمت انتهایی ساقه های مناره کتیبه ای با کاشی های سفید و لاجوردی وجود دارد که اسلامی بودن دوره ی تاریخی گذشته را تأکید می کند.

همچنین نام های مبارک الله و پنج تن آل عبا به خطی معلق بر روی ساقه های آجری شکل مناره چشم نوازی می کند.

مناره های دارالضیافه از پایین به بالا شامل یک ساق و طوق به عنوان گلوگاه می شود. در قسمت گلوگاه مناره، منحنی به شکل چتر وجود دارد که از آن به عنوان نعلبکی یاد می شود. به علاوه در بالاترین قسمت مناره بخشی است که به تاج شهرت دارد.

وجود درب در میان مناره ها و بهره گیری از سبک اسلامی در آراستن آن ها احتمال تعلق مناره ها به یک مسجد را چندین برابر می کند.

مناره های دارالضیافه اصفهان در ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ به شماره ی ۲۷۲ در لیست آثار ملی قرار گرفته است.

معماری مناره های دارالضیافه

مناره های دارالضیافه توسط معماران دوره ی اسلامی با بهره گیری از سبک معماری آذری یا مغولی ساخته شده است. علت استحکام مناره ها و برپایی آن ها تا به امروز معماری بی نظیر و منحصر به فرد آن است.

در واقع، معماری دوره ی اسلامی به گونه ای است که از نفوذ ریزش های جوی ممانعت می کند. به عبارتی دیگر، مناره های دارالضیافه از سقف مسطح برخوردار نیستند و ریزش های جوی از قبیل برف، باران و تغییرات آب و هوایی در آن جریان ندارند. این عدم جریان پذیری در درون مناره ها از فرسایش آن ها جلوگیری می کند و باعث ماندگاری مناره ها شده است.

مناسب ترین زمان برای بازدید از مناره های دارالضیافه

همان طور که بیان کردیم مناره های دارالضیافه در استان اصفهان قرار دارند. اصفهان در مرکز فلات ایران و در دشت هایی به موازی زاینده رود قرار دارد. بنابراین آب و هوایی کوهستانی دارد.

در میان چهار فصل سال، فصل بهار مناسب ترین فصل برای مسافرت و بازدید از مناره های دارالضیافه در اصفهان است. در این فصل شکوفه های رنگارنگ زیبایی مناره ها را دو چندان جلوه می دهند و چهره ای شاداب و پر نشاط را به ارمغان می آورند.

از دیگر فصل های مناسب برای سفر به اصفهان و بازدید از دارالضیافه، تابستان است. تعداد توریست های اصفهان در این فصل از سال به گونه ای بسیار است که برخی ارگان های دولتی و مدارس مملو از توریست ها می گردد.

البته فصل پاییز نیز زیبایی های خود را دارد. در این فصل آب و هوایی خنک در اصفهان غالب است و به ندرت بارندگی هایی به شکل باران رخ می دهد.

مکان های گردشگری در نزدیکی مناره ی دارالضیافه

شهر اصفهان شهری تاریخی است که علاوه بر مناره های دارالضیافه دارای مکان های متعددی برای گردشگران از قبیل زاینده رود، چهل ستون، میدان نقش جهان، عمارت عالی قاپو، سی و سه پل، منارجنبان، مسجد جامع اصفهان و… می باشد.

اگر قصد بازدید از مناره های دارالضیافه را دارید و به اصفهان سفر کردید، حتما از مکان های تاریخی دیگر موجود در اصفهان نیز دیدن کنید.

مرتبط:

وردشت سمیرم _محور توسعه گردشگری عشایر اصفهان

کویر مصر استان اصفهان، جلوه گاه ستارگان و رمل‌ها

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان‌شرقی گفت: خانه باتیک روستای تاریخی کندوان تجهیز شده و آماده بهره‌برداری و واگذاری به بخش خصوصی است.

خیابان سی تیر که آشتی ادیان رسمی کشور را می توان در آن دید، یکی از مسیرهای قلب پایتخت محسوب می شود و با وجود آثار تاریخی، تفریحی متعدد و شب های شلوغش برای تهرانگردان، گذری زنده و پویا را تداعی می کند.