فاروج، شهرستانی با جاذبه‌های تاریخی و گردشگری بی‌نظیر، دروازه شرقی خراسان شمالی است که از شمال و شرق به شهرستان قوچان (استان خراسان رضوی)، از جنوب به شهرستان اسفراین و از غرب به شهرستان شیروان محدود می‌شود.

شهرستان فاروج در درۀ وسیع و دشت پیرامون رود اترک و بین رشته‌کوه‌های کپه داغ در شمال و آلاداغ در جنوب شکل گرفته است. به دلیل وجود منابع آب کافی و ازجمله رودخانه اترک، کشاورزی در منطقه رونق بسزایی دارد. شهرستان فاروج امروزه به یکی از مراکز مهم کشت غلات، انگور، زعفران، گل محمدی و نیز تولید و عرضه آجیل تبدیل شده است.

کوه شاه جهان با ارتفاع ۳۰۵۱ متر به‌عنوان بلندترین قلۀ خراسان شمالی در جنوب شهرستان فاروج قرار دارد. ارتفاعات و دامنه‌های کپه داغ و آلاداغ یکی از کانون‌های رونق زندگی عشایری است.

پیشینه

دشت فاروج از دیرباز موردتوجه جوامع انسانی بوده است. تپه باستانی یام واقع در ۵ کیلومتری شهر فاروج، تپه زوبار، گلو تپه تیتکانلو، تپه خیر آباد، تپه طویل و وجود مراکز سکونتی و قلعه‌های نظامی- تجاری عظیم دورۀ اشکانی و ساسانی نظیر محوطۀ باستانی ویرانشهر واقع در تیتکانلو حاکی از غنای تاریخی و به‌ویژه حضور پررونق اشکانیان و ساسانیان در پهنه دشت فاروج است. برخی مورخین، بخش خبوشان فاروج را همان استوا یا آستائوین، تختگاه اولیه اشکانیان می‌دانند.

وجود آرامگاه بسیار زیبای «بابا و بی‌بی» و نیز گورستان تاریخی خسرویه با سنگ قبور صندوقی بسیار زیبا و پرتکلف (دارای تاریخ نیمه قرن هشتم هجری) نشانه‌ای از تاریخ باشکوه دوران اسلامی این خطه است.

فرهنگ و هنر

تات‌های خسرویه، مایوان و استاد بی‌تردید کهن‌ترین ساکنان فاروج بشمار می‌آیند. پیشینه آن‌ها ریشه در دوران تاریخی و شاید عصر اشکانی دارد. در خسرویه سنگ قبور صندوقی مجلل قرون میانه اسلامی سند محکمی از تاریخ دیرین تات‌های فاروج بشمار می‌روند.

از نگاه فرهنگ سنتی و مردم‌شناسی فاروج کانون پررونق و متنوع زندگی سه قوم تات، کرد و ترک است. تات‌ها در گوشه جنوب غربی (روستاهای مایوان، سه گنبد، استاد و خسرویه)، کردها در مرکز و اکثر نقاط شهرستان و ترک‌ها بیشتر در شهر فاروج و روستاهایی چون اسفجیر، نجف‌آباد، کورانِ ترکیه تمرکز دارند.

موسیقی مقامی و کشتی چوخه را باید شاخص‌ترین نماد فرهنگ سنتی این شهرستان دانست و کشتی‌گیرانی چون پهلوان بهادری (مایوان) و پهلوان رستمی تیتکانلو شهرتی درخور دارند. گود کشتی امام مرشد تیتکانلو امروزه یکی از مهم‌ترین گودهای کشتی سنتی خراسان شمالی بشمار می‌رود. روستاهای خسرویه و استاد و سایر نقاط تات نشین، کانون‌های مهم مذهبی تاریخی فاروج هستند و آئین‌های مذهبی به‌ویژه در ایام محرم در این مناطق بسیار پررونق به نظر می‌رسند.

جاذبه‌های گردشگری و تاریخی شهرستان

تپه باستانی یام

شماره ثبت ملی: ۱۶۵۸۶

تپه یام بزرگ‌ترین محوطه شناسایی‌شده در دره رود اترک علیا در خراسان شمالی است که آثار چندین هزاره استقرار، از دوره پیش‌ازتاریخ تا دوره اسلامی را در خود جای داده است. کاوش‌های علمی تیم باستان‌شناسی دانشگاه تورین ایتالیا در این تپه نشان‌دهنده شباهت فراوان فرهنگ‌های این منطقه با فرهنگ‌های پیشرفته دورۀ مس و سنگ و مفرغ در آسیای مرکزی است.

آرامگاه بابا و بی‌بی

شماره ثبت ملی: ۵۹۴۵

آرامگاه تاریخی بابا و بی‌بی از آثار ارزشمند تاریخی دوره تیموری، در روستای خسرویه قرار دارد. این بنا متشکل از دو اتاق در ضلع شمالی و جنوبی و یک ایوان بزرگ در ضلع شرقی است. بر روی مقبره اصلی یک صندوقچه چوبی منبت کاری شده با تزئین نقوش گیاهی و کتیبه‌هایی به خط ثلث، قرار دارد.

گرمابه تاریخی و موزه مردم‌شناسی فاروج

شماره ثبت ملی: ۲۳۱۰۷

گرمابه یا حمام تاریخی فاروج در جنوب شرقی شهر فاروج، در خیابان شهید مقیم، کوچه حمام قرار دارد. این حمام تاریخی در بین عموم به «حمام اسماعیل‌زاده» که نام بانی حمام است نیز معروف است و در دوره قاجاریه ساخته شده و معمار آن «کریم اقبال» است. آب موردنیاز حمام از قنات جعفرآباد تأمین می‌شده است. در سال ۱۳۴۰ هنگام تعمیر حمام نمای دیوارهای آن با نقوش هندسی تزئین گردیده است. این بنای تاریخی ارزشمند توسط میراث فرهنگی مرمت‌شده و از سال ۱۳۹۰ به‌عنوان موزه مردم‌شناسی فاروج مورد بهره‌برداری قرارگرفته است.

روستای هدف گردشگری استاد

روستای زیبای استاد در فاصله ۱۷ کیلومتری جنوب غربی شهر فاروج واقع شده است. اهالی این روستای تاریخی تات هستند. وجود آثار قلعه‌ای تاریخی، مسجد جامع پانصدساله، گورستان تاریخی، حمام عصر قاجاری و… نشانه ریشه‌های کهن این روستا است. موقعیت مناسب اقلیمی و قرارگیری در مجاورت دره‌ای پر آب و شکل‌گیری باغات سرسبز در پیرامون این روستای تاریخی موجبات شکل‌گیری یک منطقه گردشگری جذاب و کم‌نظیر را فراهم نموده است.

مسجد جامع استاد

شماره ثبت ملی: ۱۸۷۳۹

مسجد جامع روستای استاد واقع در مرکز روستا، از آثار تاریخی- مذهبی مهم شهرستان فاروج است و ازنظر تاریخی احتمالاً به دوران تیموری تعلق دارد. این مسجد از نوع مساجد شبستانی ساده است و پلان آن به‌صورت مستطیل و دارای ستون‌های حجیم چهارضلعی است که پوشش آن به‌صورت گنبدهای کوچک در فاصله مابین هر چهارستون اجرا شده است.

حمام قدیمی روستای استاد

شماره ثبت ملی: ۲۲۲۰۳

در روستای استاد حمام قدیمی از نمونه حمام‌های دورۀ قاجار-پهلوی باقیمانده که در عمق زمین قرارگرفته و با مصالح سنگ و ساروج ساخته شده است. طرح کلی حمام از یک راهروی ورودی، یک سربینه با پلان هشت‌ضلعی، گرمخانه و مخازن آب تشکیل شده است. حمام دارای پوششی گنبدی با نورگیرهایی برای تأمین روشنایی داخل است.

منطقه نمونه و روستای هدف گردشگری خسرویه

روستای خسرویه در دامنه شمالی رشته‌کوه زیبای شاه جهان و در فاصله ۲۲ کیلومتری جنوب غربی فاروج، در دل دره‌ای زیبا و پر آب جای گرفته است. اهالی خسرویه تات هستند. خسرویه زادگاه عالم ربانی آیت‌الله آقا نجفی قوچانی است. بافت معماری سنتی، کوهستان و باغات سرسبز، آرامگاه تاریخی بابا و بی‌بی، گورستان تاریخی و سنگ قبور صندوقی، خانه آقا نجفی قوچانی و… از جاذبه‌های مهم گردشگری این روستا است.

روستای اسفجیر

در فاصله ۲۵ کیلومتری شمال شهر فاروج و در بخش خبوشان، روستای زیبای اسفجیر در دل کوهستانی چشم‌نواز واقع شده است. رودخانه‌ای روستا را به دو پاره تقسیم کرده و باغات انبوه و سرسبز آن، تفرجگاه دربند و آبشار اسفجیر و درخت چنار کهن‌سال (ثبت میراث طبیعی ایران) آن جزو جاذبه‌های اصلی روستا بشمار می‌روند. در کوهستان بالادست شمال اسفجیر طبیعت زیبا و ییلاقات و چشمه‌های پر آب زیادی وجود دارد.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

تاروپود زرینِ هنر در مجموعه بافته‌های سنتی خراسان شمالی

محوطه باستانی تل باکون در ۱/۵ کیلومتری جنوب تخت جمشید واقع‌شده است. تپه کوچک باکون الف به ابعاد تقریبی ۲۰۰×۱۰۰ متر و ارتفاع ۴ متر است و تل باکون ب در جنوب تل باکون الف دارای دو نهشته فرهنگی متمایز، به نام‌های باکون ب ۱ و ب ۲ است.

این محوطه ابتدا توسط ارنست هرتسفلد در سال ۱۹۲۸ به‌عنوان بخشی از پروژه تخت جمشید مؤسسه شرق‌شناسی شیکاگو کاوش شد و از آن زمان به‌عنوان کانون توجه باقی‌مانده است.

هرتسفلد تشابهات زیادی بین سفال‌های سطحی تل باکون الف و محوطه‌های پیش‌ازتاریخ سامرا در بین‌النهرین که خود او نیز آن‌ها را حفاری کرده بود، مشاهده کرد. می‌توان گفت که هرتسفلد، اولین شخص در جهت کشف پیش‌ازتاریخ حوضه رودخانه کر است.

ارنست هرتسفلد از آن زمان که سفال‌های پیش‌ازتاریخ فراوانی در سطح این تپه‌ها پیدا شد، تصمیم به حفاری آزمایشی در تپه غربی، تل باکون الف گرفت. بعد از هرتسفلد، لانگسدورف و مک کان بیشترین کاوش‌ها را در سال ۱۹۳۲ از سوی مؤسسه شرق‌شناسی و چاپ مجلات بعدOIP، (جامع‌ترین انتشارات در مورد محوطه) را رهبری کردند چندین ترانشه کوچک توسط مک کان و اشمیت در سال ۱۹۳۷ حفاری شدند لانگسدروف و مک‌کان تل باکون الف را نیز در سال ۱۹۳۲ کاوش کردند در این فصل تنها بخش شمالی تپه (بلندترین بخش) تا خاک بکر کاوش شد در اینجا مجموعه‌ای از خانه‌ها، کوچه‌ها، فضاهای باز و ساختارهای دیگر آشکار شد.

نتایج کاوش این فصل به شماره ۵۹ در سری انتشارات موسسه شرق‌شناسی در سال ۱۹۴۲ منتشر شد.

لانگسدروف و مک‌کان قصد داشتند تا آنجا که ممکن است سطح بیشتری از تل باکون الف را کاوش کنند؛ اما این کار تا سال ۱۹۳۷ که اریک اشمیت به‌جای هرتسفلد سرپرست پروژه تخت جمشید شد، به تعویق افتاد.

فعالیت باستان‌شناسان ژاپنی با کاوش ترانشه‌های کوچکی در تل باکون الف و ب در سال ۱۹۵۶ آغاز شد.

سرانجام عباس علیزاده سه ترانشه کوچک را در سال ۲۰۰۴ به‌عنوان بخشی از پروژه مشترک موسسه شرق‌شناسی و سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری ایران کاوش کرد. درنتیجه این پژوهش‌ها، تل باکون الف، گسترده‌ترین حفاری یک محوطه پیش‌ازتاریخی در فارس رادار است.

تل باکون، منبع اصلی اطلاعات درباره کهن‌ترین شواهد عینی از نهادهای حکومتی است که بعداً در مراکز شهری بزرگ اواخر هزاره چهارم ق. م دیده می‌شود. تا پیش از پژوهش‌های عباس علیزاده، فرهنگ باکون الف بیش از هر چیزی با سفال‌های منقوش پرکار و دست‌ساز آن شناخته می‌شد.

اما شواهد و مدارک به‌دست‌آمده از آن درباره فلز گری، بازرگانی فرا منطقه‌ای، تخصصی شدن پیشه‌ها، معماری طراحی‌شده، مجزا بودن بخش‌های اداری، مسکونی و صنعتی از یکدیگر و مهم‌تر از همه؛ استفاده از مهروموم گِلی، به‌ویژه قفل‌های گلی در پژوهش‌های مرتبط با توسعه نهادهای حکومتی اولیه نادیده گرفته‌شده بود، نام باکون برای طبقه‌بندی استقرارهای دیگر فارس که به هزاره پنجم پ. م تاریخ‌گذاری می‌شوند و سفال‌های شاخص نخودی منقوش باکون، استفاده‌شده است. درنتیجه، محوطه باکون، دید اصلی برای آنچه ما شکل‌گیری جوامع پیش حکومتی در ارتفاعات تلقی کرده‌ایم؛ شده است و ما روزبه‌روز بیشتر از بافت ناحیه‌ای که تل باکون الف در آن قرار داشت، آگاه می‌شویم.

در تل باکون ب در نهشته‌های زیری، یعنی باکون ب ۱، بقایای معماری به دست نیامد؛ اما متشکل از لایه‌های خاکستری و دورریز همراه با سفال قرمز خشن بود این نهشته به حدود ۵۰۰۰ ق. م. تاریخ‌گذاری شده است.

نهشته‌های بالایی، یعنی باکون ب ۲ حدود ۴۵۰۰ ق. م نیز بدون بقایای معماری، اما شامل مخلوطی از سفال نخودی منقوش و سفال قرمز خشن باکون ب ۱ بود. اگر لایه‌های باکون ب ۲ در اصل دارای بقایای معماری بوده، این بقایا

شاید توسط تعدادی گور دوره اسامی که تا عمق ۵/۱ متری از سطح تپه شده، نابودشده‌اند. نتایج کاوش تل باکون ب هیچ‌گاه منتشر نشد، چون کشتی حامل مواد فرهنگی به‌دست‌آمده از آن در حین سفر به‌سوی آمریکا توسط زیردریایی‌های آلمانی غرق شد.

محوطه باستانی تل باکون الف تنها محوطه‌ای از دوره پیش‌ازتاریخ در فارس مربوط به دوره روستانشینی پیشرفته است؛ که در اندازه بسیار بزرگ کاوش شده است. درنتیجه این کاوش‌ها مشخص شد که فضاهای معماری از یکدیگر تفکیک‌شده بودند. بخش جنوبی محوطه به فعالیت‌های کارگاهی و افراد با رتبه‌بندی بالاتر اجتماعی در سوی شمالی محوطه متمرکز بودند وجود رتبه‌بندی در استقرار باکون الف تنها محدود به مورد بالا نمی‌شد.

شمار زیادی مهر و مهم‌تر از همه، قفل‌های گلی در سوی شمالی محوطه یافت شدند که نشان می‌داد، باکون، مکانی مرکزی برای کنترل مبادلات منطقه‌ای به شمار می‌آمد. موضوعی که تاکنون از هیچ‌یک از محوطه‌های هم‌زمان در منطقه فارس گزارش نشده است. البته این موضوع به حجم بسیار بزرگ کاوش این محوطه (تقریباً ۳۲۰۰ مترمربع) نیز مرتبط است.

اما به هر ترتیب باوجود به دست آمدن شماری مهر از محوطه‌های مختلف هزاره پنجم پیش از میلاد فارس، قفل‌های گلی تاکنون از این محوطه‌ها گزارش نشده‌اند.

ازآنجاکه اولین بار سفال‌های باکون از این محوطه شناسایی‌شده، نام دوره فرهنگی پیش‌ازتاریخ فارس را به خود اختصاص داد. دوره باکون در باستان‌شناسی پیش‌ازتاریخ فارس به سه دوره کوتاه‌تر تقسیم‌شده که هنوز مرز این سه دوره به‌طور کامل مشخص نیست. دایسون و وویت، بر اساس نوع نقوش به‌کاررفته در سفال‌های این دوره، سه زیر دوره قدیم، میانه و جدید را پیشنهاد کردند.

سپس سامنر با استفاده از داده‌های سطحی، محوطه‌هایی که دارای استقرار باکونی بودند را به سه دوره کوتاه‌تر تقسیم کرد:

باکون قدیم، شامل استقرارهایی بودند که سفال‌های شمس‌آباد و باکون داشتند؛ باکون میانی شامل دو گروه بود: گروه اول، محوطه‌هایی بودند که فقط سفال باکونی داشتند و سفال شمس‌آباد و لپویی در آن‌ها دیده نمی‌شد، گروه دوم، محوطه‌هایی بودند که سفال شمس‌آباد، باکون و لپویی را داشتند که این محوطه‌ها در زمره باکون قدیم و جدید نیز قرارگرفته‌اند؛ باکون جدید هم شامل محوطه‌هایی بود که فقط سفال‌های باکون و لپویی داشتند.

بررسی‌ها درزمینه گاه نگاری مطلق دوره باکون در فارس اندک بوده و محدود به تاریخ‌گذاری‌های علیزاده از محوطه‌های دره رود کر و پروژه ممسنی در تل نورآباد است. به‌طورکلی مدارک موجود از توالی دوره باکون در ممسنی، تاریخی تقریبی از ۴۸۰۰ تا ۴۰۰۰ ق. م را ارائه می‌دهد.

از شاخصه‌های مهم فرهنگ باکون ظروف منقوش باکون الف یا باکون جدید است که به‌طور ماهرانه‌ای با طرح‌های هندسی و تصاویر نمایشی تزیین یافته‌اند که اغلب تمام بخش‌های ظروف را پوشانده است و گاهی دارای طرح‌های منفی هستند. این ظروف در برخی مورد دارای بدنه نازک هستند.

و تقریباً تمام ظروف این‌گونه، از گل رس ریزدانه‌ای نخودی رنگی ساخته‌شده که شاموت قابل مشخصی در آن دیده نمی‌شود. سفال دوره باکون الف دارای سطحی به رنگ نخودی بوده، ولی از نخودی مایل به زرد/ کرمی تا نخودی مایل به صورتی و گاهی حتی قرمز روشن متغیر است. بیشتر ظروف بارنگ قهوه‌ای نقش شده‌اند، اما رنگ‌های قهوه‌ای مایل به قرمز، خرمایی و حتی بنفش روشن نیز ممکن است به‌کاررفته باشد. نقوش بکار گرفته‌شده در این سفال‌ها شامل: نقوش هندسی پیچیده، گیاهی، حیوانی و انسانی است، نقوش حیوانی و انسانی این دوره کاملاً انتزاعی است.

منبع: میراث آریا

مدیر مجموعه تئاتر شهر توضیحاتی درباره تعیین حریم تئاتر شهر و اهمیت آن ارایه کرد.

معاون گردشگری از معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور درخواست کرد آژانس‌های گردشگری در اجرای سفر اربعین مشارکت داده شوند و هماهنگی‌ها برای ورود زائران و گردشگران عراقی در هفته آخر ماه صفر انجام شود.

پروژه مرمت ضروری شکاف‌ها و حفره‌های تخته سنگ‌های عظیم سازه تاریخی «استون‌هنج» آغاز شد.