حمید فدایی چهارشنبه ۸ بهمن در حاشیه بازدید از محدوده کوهستان رحمت، با اشاره به اینکه ایوان قدمگاه در انتهای جنوب شرقی کوهستان مهر قرار دارد و از آثار شاخص دوران هخامنشی است، گفت: این اثر منحصر به فرد که به نام چاشتخوار نیز خوانده می‌شود، به جهت حجم سنگ تراشی و تراش کوه کم نظیر است.

وی با تایید اینکه اثر یاد شده، ناتمام مانده است، گفت: دلایل ناتمام ماندن این اثر که بسیاری آن را دارای ساختاری شبیه به آرامگاه های هخامنشی می پندارند، هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد و ضرورت دارد مطالعات بیشتری در این موضوع انجام شود.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با اشاره به اینکه انجام پژوهش و مطالعات علمی و هدفمند در رابطه با ایوان قدمگاه می تواند نتایج خوبی را به همراه داشته باشد، افزود: این پژوهش ها می تواند در پاسخ به ابهامات مربوط به کارکرد و تاریخ قطعی برپایی بنا بسیار سودمند باشد. شوربختانه این یادمان بسیار ارزشمند مورد گزند و آسیب های طبیعی و انسانی بسیاری قرار گرفته و نیاز است به صورت بنیادی و همیشگی مورد نگاهبانی و حفاظت و مرمت اصولی قرار گیرد.

فدایی از مستند نگاری و پاکسازی این اثر و محوطه پیرامونی توسط این پایگاه میراث جهانی خبر داد و در این باره گفت: در حال حاضر با توجه به حضور کارشناسان با تجربه مستندنگار و حفاظت گر در پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در نظر است از این ظرفیت در ساماندهی هر چه بیشتر این محوطه استفاده کرد.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید ادامه داد: به عنوان نخستین گام موضوع مستندنگاری محوطه از اقداماتی است که برنامه ریزی شده و انجام خواهد شد؛ همچنین مشکل دیوار نوشته ها و رنگ هایی که در چند دهه اخیر تاکنون چهره این محوطه را زشت کرده، پاکسازی خواهد شد.

 

کارشناس پایگاه میراث جهانی پاسارگاد نیز در حاشیه این بازدید با بیان اینکه پژوهشگران متعددی در رابطه با این اثر نظراتی را مطرح کرده اند، گفت: این یادمان ساختاری همانند آرامگاه نیمه تمام داریوش سوم در تخت جمشید دارد و به صورت دو اشکوبه ای در دل کوه تراشیده شده است.

حمیدرضا کرمی، افزود: در این اثر دو ردیف پله در کناره ها دسترسی به اشکوبه بالا را امکان پذیر کرده و در ایوان بالایی گودیهایی منظم و خوش تراش بر دیواره سنگی کوه همانند تاقچه هایی تراش خورده است. عناصر معماری و هنری ایوان چاشتخوار به همین گودی های تاقچه مانند محدود می شود و هیچ سنگ نگارهای بر دیواره یادمان دیده نمی شود. گوشه ها در دو سوی ایوان عمود و هموار است و نشان از دقت سنگ تراشان و معماران در برپا ساختن این یادمان دارد.

این کارشناس باستانشناسی با اشاره به پژوهش‌های انجام و پیشنهادهای ارائه شده در خصوص این اثر، گفت: با نگاهی به سبک تراش و همچنین نشانه های ابزار سنگ تراشی و همچنین مقایسه این اثر با آرامگاه های هخامنشی که در دل کوه ساخته شده است، بنای ایوان قدمگاه را یادمانی از دوران هخامنشی یادآور می‌شود.

 

کرمی ادامه داد: تا کنون پژوهشگران زیادی از این یادمان بازدید و هرکدام در مورد کارکرد آن دیدگاهی را مطرح کرده‌اند؛ وجود چشمه طبیعی در پایین ایوان که پیش از خشکیدگی بر اثر برداشت بی رویه آب های زیرزمینی جوشان و پرآب بوده، یکی از مهمترین دلایل گزینش این مکان برای برپایی این یادمان بوده با توجه به اینکه آب یکی از عناصر مقدس در ایران باستان به شمار می‌رفته است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

مهمان‌نوازی ایرانی در نقوش تخت‌جمشید/تعارضها، عامل جذب گردشگران

چرا داریوش تخت جمشید را ساخت؟

«معبد خورهه»؛ ستون‌هایی به سوی خورشید

به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا وبینار نکوداشت خانم پروفسور «آنا وَنزان» (Anna Vanzan) اسلام‌شناس، ایران‌شناس و مترجم فقید ایتالیایی را با حضور محمدتقی امینی، رایزن فرهنگی ایران در ایتالیا، پروفسور سیمونه کریستوفورِتی، نماینده مؤسسه بین‌المللی مطالعات مدیترانه و شرق (ISMEO)، تیتزیانو بوچّیکو، فعال اجتماعی، آنتونیا شرکا، مدرس زبان ایتالیایی دانشگاه تهران و مترجم، ابوالحسن حاتمی، مترجم، آنتونِلّو، نویسنده و روزنامه‌نگار، فرانچسکو بریوسکی، ناشر و ماریا ویتوریا پالادین، دختر آنا وَنزان برگزار کرد.

امینی در سخنانی با اشاره به حضور پروفسور آنا وَنزان در سومین دوره گفتمان بینافرهنگی ایران و ایتالیا در ماه ژوئن سال ۲۰۱۸ میلادی گفت: خانم وَنزان با ارائه مقاله «افراط‌گرایی و بنیادگرایی در ادبیات نوشتاری ایرانیان» در این گفتمان که از سوی رایزنی فرهنگی ایران در محل سالن اجتماعات  بنیاد دایرةالمعارف ایتالیایی (تِرِکانی – Treccani) در شهر رُم برگزار شد، شرکت کرد. بی‌شک، اندیشه خانم پروفسور وَنزان در کالبد حدود ۲۰۰ مقاله و کتاب و مقالات قریب به ۱۰۰ همایش ملی و بین‌المللی و آثار عرضه‌شده در نمایشگاه‌های فرهنگی ـ هنری در یادها همچنان زنده است.

اعطای جایزه ملی وزارت میراث ایتالیا به آنا وَنزان

رایزن فرهنگی ایران در ایتالیا اظهار کرد: خوشبختانه فعالیت‌های مؤثر و برجسته این اندیشمند فقید در زمان حیات او نیز شناخته شده بود و ارج نهاده شد. به نحوی که وزارت میراث و فعالیت‌های فرهنگی و گردشگری ایتالیا در سال ۲۰۱۶ میلادی به پاس خدمات او در ارتقای سطح کمی و کیفی ترجمه‌های فارسی- ایتالیایی و معرفی دنیای ایرانی- اسلامی و ادبیات فارسی به مخاطبین ایتالیایی، جایزه ملی این وزارتخانه در بخش ترجمه‌های فارسی -ایتالیایی را به او اعطا کرد.

امینی  سپس بیان کرد: رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا نیز در جریان نخستین بخش طرح تاریخ شفاهی ایران‌شناسان، مصاحبه‌ای را با این اندیشمند فقید انجام داد که آن را در صفحات ۱۶۰ – ۱۳۱ مجلد (سیمرغ: سی مصاحبه با ایران‌شناسان ایتالیایی-Simorgh: Trenta intervista con iranisti italiani. Vol ۱)، در سال ۲۰۲۰ میلادی توسط انتشارات مؤسسه بین‌المللی مطالعات مدیترانه و شرق (ISMEO) منتشر کرد و به سهم خود، دریچه‌ای به شناخت اندیشه و ابعاد شخصیت این ایرانشناس برجسته گشود. تلاش رایزنی فرهنگی ایران این است که از زحمات اندیشمندانی که در حوزه تمدن و فرهنگ و شناخت بهتر ملت‌ها از یکدیگر، از این جهان رخت برمی‌بندند، تجلیل کند و از تلاش‌های ارزشمند شان قدردانی کند.

سیمونه کریستوفورِتی هم در این نشست مجازی به بیان سابقه همکاری خود با خانم پروفسور وَنزان در دانشگاه «کا فوسکاری» ونیز و تحقیقات، تألیفات و ترجمه‌های او پرداخت و نقش این آثار به ویژه آثار با محتوای ادبیات عامیانه ایران و نقش مشارکت  او در مصاحبه‌ها و فعالیت در فضای مجازی در آشنایی مخاطب ایتالیایی با فرهنگ و تمدن ایرانی به خصوص وضعیت و جایگاه زنان و آثار نویسندگان زن در ایران معاصر را بسیار مثبت ارزیابی کرد.

نماینده مؤسسه بین‌المللی مطالعات مدیترانه و شرق (ISMEO) با نقل قول جمله‌ای از پروفسور وَنزان، ویژگی منحصر به فرد این آشناسازی را، پرهیز از غرب‌محوری و به رسمیت شناختن هویت اسلامی و ایرانی جنبش‌های زنان کشورهای اسلامی و ایران دانست.

تیتزیانو بوچّیکو، فعال اجتماعی سخنران بعدی این وبینار بود.

او به تجربه مشترکی که با پروفسور وَنزان در معرفی ترجمه ایتالیایی رمان «سووشون» اثر سیمین دانشور و جایگاه او در میان نویسندگان زن و ادبیات معاصر ایران داشته است، اشاره کرد. او همچنین جایگاه ترجمه‌های پروفسور وَنزان در معرفی واقعیت ایران معاصر به ویژه وضعیت و جایگاه و جنبش‌های معاصر زنان ایران را درخشان توصیف کرد و گوشه‌هایی از تجربه‌های مشترکی را که با وی در ایران داشته و به افزایش درک مشترک‌شان از واقعیت ایران معاصر انجامیده به اختصار روایت کرد.

در ادامه وبینار، گفت‌وگوی ابوالحسن حاتمی، مترجم با پروفسور وَنزان که در جریان نخستین بخش طرح تاریخ شفاهی ایران‌شناسان، اسلام‌شناسان و استادان زبان و ادبیات فارسی در ایتالیا، به ابتکار رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا به انجام رسیده است، برای مخاطبان پخش شد.

حاتمی در سخنانی مطرح کرد: یکی از اهداف طرح تاریخ شفاهی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا آشناسازی ایرانیان با شخصیت‌هایی است که عمر خود را صرف معرفی ایران به ایتالیایی‌ها کرده‌اند.

سخنران بعدی این وبینار، آنتونِلّو ساکِتّی، نویسنده و روزنامه‌نگار بود. او با اشاره به همکاری مشترک با پروفسور وَنزان در برگزاری وبینارهایی که برگزار شده، فرازهایی از اندیشه‌ها و ظرایف ترجمه مورد علاقه خود در آثار او را برشمرد.

فرانچسکو بریوسکی، ناشر ایتالیایی در این وبینار، از ترجمه پروفسور وَنزان از «سووشون» اثر سیمین دانشور به نیکی یاد کرد و ماریا ویتوریا پالادین، دختر پروفسور وَنزان نیز به بیان گوشه‌هایی از مشاهدات بی واسطه خود از عشق وَنزان به مردم و فرهنگ ایران پرداخت.

پروفسور آنا وَنزان (۲۰۲۰ – ۱۹۵۵ ) ایران‌شناس، اسلام‌شناس و مترجم ایتالیایی در سال ۱۹۹۰ م. مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی خود را از دانشکده مطالعات خاور نزدیک دانشگاه نیویورک دریافت کرد. او در ادامه، تدریس در حوزه فرهنگ و تمدن کشورهای اسلامی – عربی، زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ و تمدن ایرانی را در دانشگاه‌های مختلف، از جمله میلان آغاز کرد و در قالب حدود ۲۰۰ کتاب و مقاله، ترجمه‌ها و تألیفات خود را منتشر کرد.

او در قریب به ۱۰۰ همایش ملی و بین‌المللی نیز مشارکت داشت. علاوه ‌بر این وی نمایشگاه‌های فرهنگی-هنری یا رخدادهای متعددی در حوزه نقد و نمایش تولیدات سینمایی کشورهای اسلامی را نیز برنامه‌ریزی و اجرا کرد. مطالعات پروفسور ونزان در سال‌های اخیر، به خصوص بر جنبش حمایت از حقوق زنان در کشورهای اسلامی، بالاخص ایران و فرهنگ و تمدن معاصر این جوامع، در حوزه‌هایی نظیر زندگی روزمره، آداب غذایی، روابط خانوادگی، حجاب و پوشش و … متمرکز بود.

وزارت میراث و فعالیت‌های فرهنگی و گردشگری ایتالیا در سال ۲۰۱۶ میلادی به پاس خدمات پرفسور ونزان در ارتقای سطح کمی و کیفی  ترجمه‌های فارسی ـ ایتالیایی و معرفی دنیای ایرانی -اسلامی و ادبیات فارسی به مخاطبین ایتالیایی، جایزه ملی این وزارتخانه در بخش ترجمه‌های فارسی ـ ایتالیایی را به این ایران‌شناس، اسلام‌شناس و مترجم اعطا کرد.

پروفسور ونزان که از بیماری سرطان رنج می‌برد تا واپسین روزها به تدریس تحقیق و ترجمه اشتغال داشت و شامگاه ۴ دی‌ماه ۱۳۹۹ (۲۴ دسامبر ۲۰۲۰ م.) از دنیا رفت.

منبع:ایسنا

مرتبط:

یلدا ایرانی با توریست‌های خارجی

توریست‌پذیرترین شهر بلغارستان در سال ۲۰۲۰

توریستی ترین کشور جهان کدام است؟

سوم آذر ۱۳۹۰ ششمین دوره اجلاس کمیته میراث ناملموس جهانی در شهر بالی اندونزی، «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» را در فهرست میراث معنوی در خطر یونسکو و البته به عنوان اثری نیازمند پاسدارانه فوری ثبت کرد و بعد از آن قول و قرارهای زیادی برای همان اقدامات پاسدارانه در طول چند سال مطرح شدند و چهار سال یک بار نیز متولیان میراث فرهنگی اقدامات مربوط به این پاسداشت را برای ادامه‌ حیات و ترویجش در کشور به یونسکو ارسال می‌کردند، اما بعد از گذشت ۹ سال از شروع ماجرا، ناگهان ورق برگشت. بیش از یک ماه قبل در ۲۳ آذر هیات وزیران «برنامه جایگزینی شناورهای سنتی تجاری با ظرفیت کمتر از ۵۰ تن (لنج تجاری) را با هدف حذف ابزار قاچاق کالا از دریا، انتقال فعالیت‌های غیررسمی به رسمی و تجاری، رونق فعالیت‌های کشتی‌سازی داخلی و خدمات تعمیر و نگهداری آن‌ها و نیز افزایش ایمنی دریایی» به تصویب رساند.

نکته جالب توجه‌تر از هر کدام از این اتفاقات، آن‌جاست که نخست دستور امحا را دادند و دو روز بعد میراث فرهنگیِ بی‌خبر از همه جا، از اقدامات پاسدارانه‌اش در یونسکو دفاع کرد!

دانش سنتی لنج‌سازی نیز مانند دیگر آیین‌ها حق حیات دارد

حالا سید احمد محیط طباطبایی – پژوهشگر و رییس کمیته ملی موزه‌های ایران – نیز مانند چند پژوهشگر و متولی میراث فرهنگی دیگر نسبت به این مصوبه اعلام نارضایتی کرده و بر لزوم استفاده از این لنج‌ها تاکید دارد.

او می‌گوید: حدود یک ماه قبل دستورالعملی صادر شده که جلوی فعالیتِ لنج‌های سنتی را گرفته  و حتی سیستم این لنج‌ها را مناسب برای خدماتی که برای امور دریا مانند مسافرت و ماهیگیری (اقداماتی که همیشه با این لنج‌های سنتی انجام می‌شدند) ندانسته است، هر چند این موضوع در ظاهر یک نوع ارتقای کیفی و کمی سیستم قایقرانی یا کشتی‌رانی جنوب ایران می‌تواند محسوب شود، اما باید به یاد بیاوریم که چند سال قبل لنج‌سازی ایران یکی از مواردی بوده که در مسکو جهانی شده و این لنج‌های قدیمی که مهم‌ترین حاملان مختلف مسایل کالاهای تجاری و فرهنگی در خلیج‌فارس بوده‌اند را زیر مجموعه میراث فرهنگی ایران به عنوان یک اثر جهانی معرفی کرده‌اند.

وی با تاکید بر این‌که بعد از ثبت جهانی هر نوع اثر تاریخی، باید یکسری اقدامات در جهت حفاظت از میراث فرهنگی و ترویج آن در دستور کار قرار گیرد، ادامه می‌دهد: وزارتخانه میراث فرهنگی باید جلوی این کار را بگیرد و در این کار مداخله کند، تا از نهایی شدن این مصوبه و از بین رفتن به سرعت‌ِ این آیین و دانش سنتی جلوگیری شود.

او با بیان این‌که از نظر اقتصادی و تجاری این دانش یک مهارت برای ساحل‌نشینان و بندرنشینان در خلیج فارس بوده که به علت بومی شدن آن توانسته‌اند ساختِ آن را جزیی از زندگی خود قرار دهند، ادامه می‌دهد: در واقع این لنج‌ها جزیی از فرهنگ و آیین‌های مردم جنوب و به عنوان میراث ناملموس مردم تلقی و شیوع پیدا کرده است که باید از آن حفاظت کرد.

در مفاد مصوبه‌ی امحای لنج‌های سنتی تجدید نظر کنید

همه اعتراض‌ها به همین چند نکته ختم نشد، بعد از آن هشدارها و اعتراض‌های مطرح شده در طول ده روز گذشته تا امروز؛ رییس ایکوم ایران نیز در نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی درخواستِ رسیدگی به این وضعیت را کرده است.

اما پیش از این نه تنها محمد حسن طالبیان – معاون میراث فرهنگی وازتخانه میراث فرهنگی – اعلام کرده که در نامه‌ای به دبیر دولت تاکید کرده «تا لنج‌های شناور چوبی که دانش ساخت آن‌ها در یونسکو شده‌اند، از قانون امحای شناورهای تجاری مستثنی شوند و حتی پیشنهاد شد این لنج‌ها کاربری گردشگری به خود بگیرند» بلکه شنیده می‌شود، وزیر میراث فرهنگی نیز قرار بوده تا در نامه‌ای به هیات وزیران نسبت به این تصمیم اعتراض کرده و درخواست برطرف کردن وضعیت مبهم لنج‌های چوبی شناور را در فهرست میراث جهانی ناملموس ثبت کرده‌اند، را کرده است.

و سرانجام در نامه‌ای که یکم بهمن سید احمد محیط طباطبایی – رییس کمیته ملی موزه‌های ایران (ایکوم) –  خطاب به علی اصغر مونسان – وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی – مونسان فرستاده؛ آمده است:

«در ارتباط با ابلاغ مصوبه هیات دولت مبنی بر امحاء لنج‌های قدیمی و با توجه به اهمیت اقدامات پاسدارانه انجام شده توسط سازمان‌های مردم نهاد فرهنگی با همکاری معاونت میراث فرهنگی، از زمان ثبت «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی با لنج ایرانی در خلیج‌فارس» در فهرست آثار جهانی یونسکو و همچنین تایید همین مطلب در دومین گزارش ادواری دولت جمهوری اسلامی ایران در خصوص اقدامات پاسدارانه‌ای که درزمره وظایف دولت و نهادهای مردمی بوده است، در پانزدهمین اجلاس بین‌الدول پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس یونسکو در آذرماه ۱۳۹۹، کمیته ملی موزه‌های ایران (ایکوم ایران) از آن مقام محترم خواستار پیگیری موضوع در راستای تجدیدنظر در مفاد مصوبه فوق‌الذکر با عنایت به ارزش و اهمیت پاسداری و ترویج این دانش سنتی و در معرض خطر است که امر حفاظت از ارزش‌های تاریخی نوعی رفتار موزه‌ای مورد انتظار است.»

منبع:ایسنا

مرتبط:

سفر به قشم از لنج تا اسطوره

دانش ساخت لنج

برای نجات یک دانش جهانی شده؛ میراث فرهنگی به دولت نامه نوشت

 مرکز آمار ایران گزارش کرده است: در بهار ۹۸، بیش از ۱۰۲ میلیون سفر انجام شده که ۴۶ درصدِ آن، با اقامت شبانه و ۵۴ درصد بدون اقامت شبانه بوده است. ۶۰ درصد این سفرها که با اقامت شبانه بوده با هدف دیدار دوستان و بستگان انجام شده است. ۷۴ درصد اقامت‌ها در خانه بستگان و آشنایان بوده، ۹ درصد هم در ویلا و آپارتمان‌های اجاره‌ای ثبت شده است و هفت درصد مردم هم در جریان سفر در خانه و ویلای شخصی اقامت داشته‌اند. این بین، سهم چادر و کمپ شخصی و اقامتگاه‌های عمومی مثل هتل، مهمانپذیر و هتل آپارتمان هر یک فقط سه درصد بوده است.

در ایران بیش از ١١٠٠ هتل وجود دارد که طبق اظهارات رییس هیات‌مدیره جامعه هتلداران، در دوران کرونا میانگین حدود ۱۰ درصد ظرفیت‌شان تکمیل شده بود، ضمن این‌که در بیشتر شهرها از جمله مشهد، بیشتر از نصف هتل‌ها تعطیل شده‌اند. با این وجود، هتل‌ها که طولانی‌ترین رکود و بیکاری را تجربه می‌کنند، در مهرماه ۹۹ از ۳۰ درصد افزایش قیمت‌ها خبر دادند و حالا هم که نرخ ارز دچار نوسان شده و مذاکراتی برای بازگشایی مرزها به روی گردشگران خارجی و صدور ویزای توریستی صورت گرفته، از تغییر قیمت‌ها و تعیین نرخ ارزی برای مسافران خارجی که هنوز برای سفر به ایران محدودیت و تردید دارند، سخن می‌گویند.

جمشید حمزه‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مناسب‌سازی قیمت هتل‌ها و گرایش بیشتر مردم به اقامت در خانه خویشاوندان و دوستان، کمپینگ و خانه‌های اجاره‌ای در مقایسه با هتل، طبق داده‌های مرکز آمار، اظهار کرد: قیمت هتل‌ها متاثر از عرضه و تقاضا است، ضمن این‌که گاهی تخفیف‌هایی هم داده می‌شود. ولی نمی‌توانیم قیمت‌ها را پایین‌تر یا بیشتر از نرخ مصوب ارائه دهیم. اخیرا هم بررسی‌هایی را درباره تعیین «نرخ کف» برای هتل‌ها آغاز کرده‌ایم. در ضوابط قبل فقط نرخ سقف را تعیین می‌کردیم که باعث شده بود برخی ۷۰ درصد روی این قیمت تخفیف بدهند و قیمت‌شکنی (Dumping) و ارزان‌فروشی کنند. با این کار فقط به کیفیت خدمات لطمه می‌خورد.

او افزود: ما باید سرمایه‌گذاری را درنظر بگیریم، نباید شرایط طوری باشد که سرمایه‌گذاری در این بخش تضعیف شود. بنابراین درحال بررسی موضوعِ تعیین «قیمتِ کف» هستیم.

او در پاسخ به این باور عمومی که قیمت هتل را گران می‌داند، اظهار کرد: قیمت هتل برای مهمانان داخلی باید متناسب‌سازی شود، این قیمت‌ها حتی متناسبِ مهمانان خارجی نیست. درباره این موضوع هم فکر کرده و مطالبه خود را با وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در قالب نامه‌ای مطرح کرده‌ایم. درخواست ما تعیین نرخ به صورت ارزی و ریالی است.

حمزه‌زاده با بیان این‌که برای هر قشر و با هر نوع سلیقه‌ای در کشور هتل وجود دارد و این‌طور نیست که تمام هتل‌ها گران باشند، در پاسخ به این سوال که آیا نرخ اقامت در هتل مناسب دهک‌های پایین‌تر و طبقه کارگر است؟ افزود: طبیعی است که حقوق کارگری متناسب با اقامت در هتل چهار یا پنج‌ستاره نیست، ولی ما به نسبت همه طبقه‌های اقتصادی و اجتماعی در کشور هتل داریم. حتی تمام سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها مهمانسراهایی دارند که قیمت یارانه‌ای می‌دهند و کارمندان و کارگران می‌توانند از این مراکز استفاده کنند. از سویی، بومگردی‌ها هم قیمت‌های مناسبی دارند، هتل‌های دو و یک‌ستاره یا مهمانسراهای ایرانگردی و جهانگردی هم وجود دارند که از نظر بهداشتی به مراتب بهتر و البته ارزان‌تر از برخی اقامتگاه‌ها هستند.

او درباره علت گرایش بیشتر مردم به خانه‌های اجاره‌ای در مقایسه با هتل و تاثیر قیمت بر این انتخاب، اظهار کرد: اتفاقا قیمت این خانه‌های اجاره‌ای در برخی نقاط کشور، گران‌تر از هتل است. در زمان شلوغی سفر قیمت آن‌ها چندبرابر گران‌تر از اجاره یک اتاق هتل می‌شود. پس گرانی عامل اصلی مراجعه نکردن مردم به هتل نیست، بلکه نبود آزادی و یا به عبارتی وجود برخی محدودیت‌ها در هتل باعث می‌شود مردم به اجاره خانه بیشتر گرایش پیدا کنند؛ خانه‌های غیربهداشتی که نظارتی هم نمی‌شوند و در برخی مواقع دو برابر یک اتاق هتل قیمت می‌دهند.

حمزه‌زاده درباره ارزی شدن قیمت هتل‌ها نیز گفت: با توجه به نوسانات ارزی، قیمت هتل‌ها برای مهمان خارجی مثل بر باد دادن سرمایه ملی است، حتی خارجی‌ها از این قیمت‌ها متعجب می‌شوند و مسخره می‌کنند. باید نرخ‌ها برای مهمان خارجی مناسب‌سازی شود.

منبع:ایسنا

مرتبط:

نکاتی که قبل از رزرو هتل باید در نظر بگیرید

چرا هتل‌ها نقاهتگاه بیماران کرونایی نشدند؟

خانه شریف _هتل بوتیکی که کلنگ آن در زمان قاجار زده شد

امید قادری بااشاره به ابلاغ مراتب ثبت این شش اثر از سوی وزیر میراث فرهنگی به استاندار کرمانشاه، اظهارکرد: از چندسال پیش باتوجه به قدمت و جایگاه مهم این میراث ناملموس بین مردم مناطق مختلف استان، بدنبال تشکیل پرونده هایی برای ثبت آنها در فهرست آثار ملی بودیم.

وی افزود: در این راستا برای این شش میراث ناملموس استان پرونده هایی را تشکیل دادیم و به وزارت میراث فرهنگی ارسال کردیم.

مدیرکل میراث فرهنگی استان افزود: اخیرا در جلسه شورای ثبت آثار وزارت میراث فرهنگی این شش پرونده مطرح شد و با دفاعی که از قدمت، جایگاه و اهمیت آنها داشتیم، اعضای شورا با ثبت ملی آنها موافقت کردند.

وی گفت: مهارت پخت نان کزینکه استان، بازی بومی محلی قمچان در روستای ساتیاری، فنون پخت غذای قاپلی منطقه ریجاب، آیین شکرگزاری آب روستای نسمه، مهارت پخت نان نیمه فیس استان و مراسم عید قربان شهر بانه وره شش میراث ناملموسی هستند که به ثبت ملی رسیدند.

قادری تاکید کرد: باتوجه به اینکه این شش میراث ناملموس به ثبت ملی رسیده، از این پس برای حفظ، نگهداری و احیاء آنها اهتمام بیشتری در استان بکار خواهیم برد تا مانع از فراموشی و از بین رفتن این سنت های ارزشمند شویم.

منبع:ایسنا

مرتبط:

ریژاو _قطعه‌ای پنهان از طبیعت کرمانشاه

سراب نیلوفر کرمانشاه

“قلعه منیژه” سالم‌ترین بنای بازمانده از ساسانیان در کرمانشاه