نگاهی به وضعیت مرمت در ایوان‌های گنبد سلطانیه

گنبد سلطانیه در فهرست آثار میراث جهانی به ثبت رسیده‌ است؛ سومین گنبد بزرگ جهان بعد از گنبد کلیسای سانتا ماریا دل فیوره، و گنبد مسجد ایاصوفیه  که توسط مغول‌ها ساخته شد.

تزئینات 

تزئینات گنبد سلطانیه مشتمل بردو دوره است:

دوره اول: این تزئینات شامل انواع کاشی‌کاری و کاشی‌کاری‌های در تلفیق با آجر در نواحی مختلف بستر تزئینات است که هم‌زمان با معماری سازه بنا انجام‌گرفته است.

انواع مختلف تزئینات دوره اول که در ایوان‌های مختلف و طبقه اول به‌کاررفته است به شرح زیر است:

کاشی‌کاری معرق، تزئینات آجرِ پیش‌بر خط کوفی، کاشی میناکاری، کاشی زرین‌فام، تلفیق آجرکاری و کاشی، تلفیق آجرکاری و گچ‌بری، تزئینات خط بنائی (خط معقلی)، تزئینات کاشی لعاب پران، آجر تراش‌ها

دوره دوم: دوره دوم تزئینات داخلی گنبد سلطانیه، بر بستر گچی اجراشده است که بر روی تزئینات دوره اول کشیده شده است

این تزئینات شامل موارد زیر است:

کتیبه‌های خط ثلث (نقاشی روی گچ)، کتیبه‌های خط ثلث گچ‌بری شده، کتیبه‌های نقاشی‌خط کوفی معقلی بر بستر گچی، کتیبه گچ‌بری خط کوفی، نقوش گچ‌بری آجر مهری یا توپی‌های ته آجری، تزئینات گچ‌بری پیش‌ساخته روی پارچه، تزئینات نقوش هندسی و گره به‌صورت نقاشی روی لایه گچی

وضعیت مرمتی ایوان شمالی

این ایوان سرتاسر پوشیده از تزئینات دوره دوم یعنی بستر گچی تزئینات و نقوش و کتیبه‌ها و گچ‌بری‌های اجراشده بر روی گچ است.

مرمت این ایوان از اواخر دهه ۸۰ آغاز شد و تا ارتفاع ۱۸ متری (زیر طاق دوم) ادامه داشت و در اوایل دهه ۹۰ به‌صورت نیمه‌کاره رهاشده است.

قسمت‌های زیادی از روند مرمت که شامل مستند نگاری، استحکام‌بخشی، تثبیت لایه‌های گچی و لکه‌گیری‌ها انجام‌گرفته و موزون‌سازی رنگی و رنگ‌گذاری و قلم‌گیری‌ها به‌صورت نیمه‌کاره تا زیر طاق دوم و در ارتفاع حدود ۱۸ متری انجام‌گرفته و متوقف‌شده است.

مرمت نقاشی‌ها و کتیبه‌ها و گره‌های هندسی انجام‌گرفته در طبقه اول این ایوان تثبیت نهایی نشده است و موزون‌سازی‌ها باگذشت بیش از ده سال رنگ‌پریده و کم‌رنگ گردیده است و در قسمت‌هایی کتیبه کاملاً ناخوانا شده است و مجدداً نیازمند موزون‌سازی و تثبیت نهایی است.

تکمیل مرمت و نهایی کردن و تکمیل موزون‌سازی رنگی و درنهایت، تثبیت لایه رنگ‌گذاری شده جهت جلوگیری از فرسایش رنگ و رنگ‌پریدگی (که تاکنون در قسمت‌هایی قابل‌مشاهده است) ضروری است.

کل عملیات مرمتی که در این ایوان صورت گرفته است تا ارتفاع ۱۸ متری و تا زیر طاق دوم ایوان است.

بالاتر از ارتفاع ۱۸ متری قطار بندی‌ها و سپس کتیبه بزرگ خط ثلث (قسمتی از سوره انبیا) به ارتفاع ۳ متر قرار دارد که دارای ترک بسیار بزرگ عرضی است و به نظر می‌رسد مهم‌ترین اولویت مرمت کل تزئینات گنبد سلطانیه این قسمت است.

زیرسازی بستر کتیبه و تزریق مواد و استحکام‌بخشی بستر کتیبه بزرگ به ارتفاع سه متر است بسیار ضروری است.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است.

وضعیت مرمتی ایوان شمال‌غربی گنبد سلطانیه 

در این ایوان از کف زمین تا ارتفاع ۷ متری تزئینات دوره اول (کاشی‌کاری معقلی در تلفیق کاشی و آجر) قابل‌رؤیت است و مرمت گردیده است و از ارتفاع ۷ متری به بالاتر، پوشیده از تزئینات دوره دوم یعنی بستر گچی تزئینات و نقوش و کتیبه‌ها و گچ‌بری‌های اجراشده بر روی گچ است؛ که در قسمت‌های زیادی لایه‌های گچی از بستر لایه اول جداشده و تخریب شده بود که حتی در عکس‌های اوایل دهه پنجاه هم قابل‌مشاهده است.

مرمت این ایوان از زمستان ۱۳۹۷ آغاز گردید. شروع مرمت با مستندنگاری و استحکام‌بخشی و مرمت اندودهای قسمت‌های پایینی حاشیه اشاره آغاز گردید. مستندسازی، لکه‌گیری، تثبیت، خواناسازی و موزون‌سازی رنگی کتیبه‌ها و نقوش انجام گرفت. تثبیت نهایی بهار ۱۴۰۰ و تا ارتفاع حدود ۱۸ متری (تا زیر طاق دوم ایوان) به‌صورت کامل انجام گرفت.

مرمت قسمت‌های بالاتر شامل قطار بندی‌ها و کتیبه بزرگ سوره انبیا و کتیبه خط کوفی بالاتر از آن و تزئینات زیر قوس گنبد است ضروری است.

استحکام‌بخشی قسمت‌های زیادی از لایه گچی که از بستر دوره اول جدا شده ضروری است.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است.

وضعیت مرمتی ایوان غربی

در این ایوان تزئینات دوره دوم لایه موجود از تزئینات است که مرمت این ایوان در اواسط دهه ۸۰ به پایان رسیده است.

وضعیت مرمتی ایوان جنوب غربی

در این ایوان تزئینات دوره دوم لایه موجود از تزئینات است که مرمت این ایوان در اواخر دهه ۸۰ شمسی به پایان رسیده است

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است.

وضعیت مرمتی ایوان جنوبی

تزئینات این ایوان، تنها تزئینات دوره اول را شامل می‌شود و در قسمت‌هایی از زیر طاق اول تا ارتفاع حدوداً ۱۰ متری تزئینات دوره دوم هم قابل‌مشاهده است و در هیچ دوره‌ای مرمتی انجام نگرفته است.

استحکام‌بخشی قسمت‌هایی زیادی از بستر کاشی‌کاری‌هایی که به‌صورت بلوکه‌ای بر بنا الحاق شده‌اند و در وضعیت نامناسب و در قسمت‌هایی جداشده از بستر بنا و بسیار آسیب‌دیده قرار دارند و خواناسازی خطوط معماری ضروری است.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است

وضعیت مرمتی ایوان جنوب شرقی  گنبد سلطانیه 

تزئینات موجود این ایوان، تزئینات دوره دوم است که تا ارتفاع حدود ۷ متری قسمت‌های بسیار کمی از آن‌ها در اوایل دهه ۸۰ انجام پذیرفته و نیاز به مرمت در بخشه‌ای زیادی از این ایوان به‌خصوص در تزئینات دوره دوم دیده می‌شود.

لکه‌گیری، خواناسازی نقوش و کتیبه‌ها و مرمت قسمت‌های تخریب‌شده ضروری است.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است

وضعیت مرمتی ایوان شرقی گنبد سلطانیه 

تزئینات این ایوان، تزئینات دوره اول را شامل می‌شود و اثری از تزئینات دوره دوم تا ارتفاع ۲۰ متری دیده نمی‌شود.

تزئینات دوره اول در دهه پنجاه هجری توسط گروه مرمت ایتالیایی از بستر کاشی‌کاری جدا شده است و در هیچ دوره‌ای مرمتی انجام نگرفته است.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است.

وضعیت مرمتی ایوان شمال شرقی گنبد سلطانیه 

تزئینات این ایوان، تزئینات دوره اول را شامل می‌شود. قسمت‌هایی از بستر گره آجر تراش‌ها زیر طاق اول در دوره مرمت گروه ایتالیایی مرمت شده است.

در طبقه اول مرمت تزئینات آجرکاری حصیری بستر دیواره پیشنهاد می‌شود.

از ارتفاع ۱۸ متری به بالا تزئینات دوره دوم (قطار بندی‌ها و کتیبه بزرگ خط ثلث سوره انبیا) قرار دارد و استحکام‌بخشی و خواناسازی آن‌ها ضروری به نظر می‌رسد.

در مرمت ترنج گچ‌بری بزرگ زیر گنبد هیچ کاری انجام‌نشده است و نیازمند استحکام‌بخشی است.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

گنبد سلطانیه شاهکار معماری ایران / سلطانیه مرتفع ترین گنبدهای آجری جهان

سرایان، سرزمین آب انبارها

شهرستان سرایان در شمال غربی استان خراسان جنوبی معروف به سرزمین آب انبارها با جاذبه های گردشگری و آثار تاریخی هرساله پذیرای مهمانان نوروزی و گردشگران است.

بنا بر آنچه از بررسی های باستان شناسی منطقه بدست آمده سابقه استقرار جوامع پیش از تاریخ در حوالی آیسک سرایان به هزاره های چهارم و سوم پیش از میلاد می رسد.

سابقه تاریخی سرایان به دوران قبل از اسلام برمی گردد و سد تاریخی “زو”  از یادگارهای باقی مانده آن دوران است و در دوره اسلامی نیز این منطقه بخشی از ایالت قهستان بوده که در همان نخستین سال های حمله اعراب به تصرف سپاه اسلام درآمد.

سرایان با آب انبارهای فراوان که ۱۴ باب آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، لقب سرزمین آب انبارها را به خود گرفته و بزرگترین آب انبار آن آب انبار پایین سرایان نام دارد.

آب انبارها بناهایی عام المنفعه ای هستند که در مناطق خشک و بیابانی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و هنوز از برخی از این آب انبارها استفاده می شود.

سرایان، سرزمین آب انبارها

آب انبار کاروانسرای سرایان جزو آب انبارهایی است که از سلامت زیادی برخوردار و آب مصرفی آن از قنات معروف زابر در فصل زمستان تامین و در فصول گرم سال مورد استفاده مردم منطقه قرار می گیرد.

علاوه بر این آب انبار پنج آب انبار دیگر نیز در شهر سرایان است که هنوز مورد استفاده قرار می گیرند.

این آب انبار در میدان کوثر، در کنار حمام و کاروانسرای سرایان واقع شده و عناصر معماری آن، سردر ورودی، پلکان، پاشیر و مخزن می باشد. سر در ورودی آن دارای طاق جناغی با تزئینات رسمی بندی است و پوشش پلکان به شیوه آهنگ اجرا شده که پس از آن فضای پاشیر و مخزن استوانه ای شکل بنا، با سقف گنبدی قرار دارد.

 

سرایان، سرزمین آب انبارها

این بنا مربوط به دوره صفوی است و عمده ترین مصالح مورد استفاده در آن آجر می باشد و مهمترین ویژگی اثر، تزئینات آجری به شیوه خفته و راسته و رسمی بندی گچی زیر طاق سردر ورودی است.

این آب انبار دارای ۳۹ پله و ظرفیت مخزن حدودا ۳۵۰ متر مکعب می باشد که توسط میر تونی و به سفارش فاضل تونی احداث و در سنگ لوح بنا ذکر امام حسین (ع) و لعن یزید آمده است.

کاروانسرای سرایان، مسجد جامع سرایان، مقبره تورانشاه، آب انبار کاروانسرا، آب انبار کمال آیسک، برج حصار سه قلعه و قلعه قلاع سرایان از جمله آثار ارزشمند و دیدنی برای مسافران نوروزی و گردشگران است.

“کاروانسرای سرایان” مربوط به دوره صفوی به شیوه دو ایوانی ساخته شده و فضاهای معماری آن عبارتند از سردر ورودی که واقع در ضلع جنوبی است و دارای طاق جناغی با تزئینات کاربندی می باشد.

هشتی این بنا از دو سو بـه اتـاق های فرعی و از روبـرو به صحـن، منتهی می شود و حجره های متعدد که برای استراحت کاروانیان ساخته شده و دو ایوان در اضلاع شمالی و جنوبی و اصطبل که در پشت ایوان و حجره های شمالی بنا، جای گرفته است.

سرایان، سرزمین آب انبارها

کاروانسرای سرایان از آثار دوره صفوی است و به رباط شاه عباسی معروف می باشد.

“آب انبار کاروانسرا” به همراه کاروانسرا، حمام و بازار، یک مجموعه فرهنگی را تشکیل می دهند.

عناصر معماری بنا شامل سر در ورودی، پلکان، پاشیر و مخزن است و سر در ورودی آن دارای طاق جناغی و تزئینات رسمی بندی می باشد و پوشش پلکان آن به شیوه آهنگ اجرا شده و پس از آن فضای پا شیر و مخزن قرار دارد.

این بنا مربوط به دوره صفویه است و عمده ترین مصالح مورد استفاده در آن آجر، ملات گچ و ساروج می باشد.

“مقبره توران شاه” مربوط به دوره تیموری در حاشیه جنوبی شهر سرایان و در داخل قبرستان قدیمی واقع شده است.

“منطقه نمونه گردشگری مصعبی و کریمو” هم از دیگر آثار تاریخی سرایان در روستاهای مصعبی و کریمو از توابع بخش مرکزی شهرستان سرایان در ۳۰ کیلومتری شمال شهر واقع شده است.

آب و هوای این روستاها در بهار و تابستان و اوایل پاییز، مطبوع و دلپذیر و در زمستان ها سرد است و چشمه سارهای فراوان، آب و هوای مساعد و اراضی مستعد، موجبات رونق باغداری و دامداری در این روستاها شده است.

منبع: ایرنا

بوم‌گردی ها، اقتصادی نوین بر بستر تاریخ و فرهنگ

چند زمانی است زیستن در این خانه‌ها نه تنها آرزو بلکه به واقعیت تبدیل شده است، سفری می‌کنیم به خانه‌های بوم‌گردی، خانه‌هایی که در بستر تاریخ و فرهنگ موجبات اقتصادی نوین را فراهم می‌کنند.

اقامتگاه‌های بوم‌گردی چند سالی است در روستاهای اطراف شهرهای بزرگ و دارای آثار تاریخی و طبیعی شکل گرفتند و دستگاه‌های متولی از آن‌ها حمایت می‌کنند. از سویی مشکلات شهرنشینی و فطرت طبیعت‌دوست آدمی، او را به دامان طبیعت و مناطق آرام می‌کشاند؛ بنابراین این عامل فرصت خوبی است تا اسباب توسعه روستایی با گردشگری و خدمات آن فراهم آید.

استان کرمان با دارا بودن ظرفیت‌های بی‌شمار در امر اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌تواند در حوزه صنعت گردشگری چرخ‌های اقتصادی خود را تندتر به حرکت درآورد. در حال حاضر حدود ۳۳۵ اقامتگاه بوم‌گردی در سطح استان در حال فعالیت هستند که در اینجا با تعدادی از مدیران این اقامتگاه‌ها گفتگویی داشته‌ایم تا با مشکلات و فواید راه‌اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی آشنا شویم.

فرحناز اسماعیلیان مدیر اقامتگاه بوم‌گردی نبکا شهداد راه‌اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی را یک نوع کارآفرینی دانست و گفت: «بوم‌گردی‌ها به شناخت بیشتر فرهنگ بومی و محلی جایی که در آن تاسیس شده‌اند کمک شایانی می‌کنند.»

او با بیان این مطلب که اقامتگاه‌های بوم‌گردی برای حداقل ۱۰ نفر به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم اشتغال ایجاد می‌کنند ادامه داد: «بوم‌گردی‌ها زمینه جذب گردشگر را فراهم می‌کنند و این موضوع باعث فروش صنایع‌دستی آن منطقه و رونق سایر کسب و کارهایی همچون فروش محصولات پروتئینی، لبنی و… می‌شود؛ بنابراین اقامتگاه‌های بوم‌گردی باعث ارتقای وضعیت اقتصادی آن منطقه خواهند شد.»

مدیر اقامتگاه بوم‌گری نبکا شهداد به آموزش‌های دوره مدیریت اقامتگاه‌های بوم‌گردی که توسط اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی برگزار می‌شود، اشاره کرد و افزود: «این دوره‌ها شامل استانداردسازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی، نحوه مهمان‌داری، آموزش زبان انگلیسی، آشنایی با اصول و قوانین حاکم بر هر اقامتگاه و… می‌شود.»

او به لزوم تسلط هر چه بیشتر مدیران اقامتگاه‌های بوم‌گردی بر طبیعت، محیط زیست، آداب و رسوم و فرهنگ آن منطقه تاکید کرد و ادامه داد: «از جمله استانداردهای بین‌المللی برای هر اقامتگاه توجه به مسائل زیست محیطی است، از این رو هر اقامتگاه باید بتواند مدیریت پسماند داشته باشد و از هدر رفت انرژی و آب جلوگیری کند.»

لزوم تدوین برنامه زمان‌بندی برای گردشگران

او افزایش تعداد اقامتگاه‌ها و فصلی بودن مسافران آن‌ها را از مهم‌ترین چالش‌های اقامتگاه‌های بوم‌گردی برشمرد و گفت: «در برخی از فصول سال ظرفیت اقامتگاه‌ها تقریبا تکمیل است در حالی که در چند ماه دیگر از سال مسافر ندارند. در این شرایط باید زمینه اشتغال جدید برای صاحبان بوم‌گردی‌ها فراهم شود تا بتوانند از طریق آن کسب درآمد کنند.»

اسماعیلیان همچنین تاکید کرد: «ما نیاز به برنامه زمان‌بندی برای گردشگران داریم تا آن‌ها بتوانند از ظرفیت‌های هر منطقه به خوبی استفاده کنند به طور مثال روزها زمینه گردشگری برای مناطق سردسیر و شب‌ها برای مناطق گرمسیر فراهم شود.»

مدیر اقامتگاه بوم‌گری نبکا شهداد بر لزوم معرفی شدن استان کرمان در سطح ملی و بین‌المللی تاکید کرد و افزود: «شهر کرمان می‌تواند از طریق حضور در نمایشگاه‌های تخصصی ملی و بین المللی ظرفیت‌های خود را به معرض نمایش بگذارد.»

اقامتگاه‌های بوم‌گردی نیاز به حمایت مالی دارند

مدیر اقامتگاه بوم‌گری نبکا شهداد در مورد حمایت‌های مالی از کارافرینان عرصه بوم‌گردی این چنین گفت: «با توجه به نوسانات مالی چند سال اخیر، تسهیلاتی که برای اقامتگاه‌های بوم‌گردی اختصاص داده می‌شود اندک و روند دریافت این تسهیلات طولانی و مشکل است.»

مدیر اقامتگاه بوم‌گردی بابا حصار ماهان صاحب یکی از اقامتگاه‌هایی که از مشکلات مالی رنج می‌برد در خصوص پایین بودن سطح تسهیلات مالی می‌گوید: «با توجه به اینکه اقامتگاه بوم‌گردی بابا حصار جزو واحدهای برتر گردشگری در سطح استان انتخاب شده است، نیاز به حمایت‌های مالی بیشتری دارد.»

در زمینه تسهیلات مالی منوچهر اسلامی معاون اشتغال و کارآفرینی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان کرمان بیان کرد: «نرخ تسهیلاتی که به اقامتگاه‌های بوم‌گردی واقع در روستاها و شهرها داده می‌شود از منابع داخلی بانک‌ها و با نرخ ۱۰درصد است.»

حامد لنگری‌زاده مدیر واحد اقامتگاه‌های بوم‌گردی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در باب حمایت از اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌گوید: «خوشبختانه با راه‌اندازی جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان کرمان بسیاری از مشکلات این اقامتگاه‌ها رفع شده است.»

واحدهای غیر قانونی زمینه رقابت ناعادلانه در بوم‌گردی‌هاست

خانه‌های غیر قانونی یکی از مشکلاتی است که این روزها اقامتگاه‌های بوم‌گردی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، مدیر اقامتگاه بوم‌گردی بابا حصار در این خصوص می‌گوید: «مشکل ما خانه‌های اجاره‌ای غیرقانونی است که باید برای ساماندهی این اقامتگاه‌ها تدابیری اتخاذ شود. تا زمینه رقابت عادلانه در بحث گردشگری اقامتگاه‌های بوم‌گردی فراهم شود و مکان‌هایی که دارای مجوز و استاندارهای لازم هستند بتوانند پتانسیل‌های خود را به نمایش بگذارند.»

خانه‌های بوم‌گردی زمینه ساز تبادلات فرهنگی

در اینکه خانه‌های بوم گردی نماد فرهنگی یک تمدن کهن هستند شکی نیست اما یک همت بلند می‌طلبد تا در ساخت و تجهیز این اماکن سختی‌ها را به جان بخرد و نگاه فرهنگی‌اش بر نگاه مادی آن غلبه کند یعنی عاشق فرهنگ و دیارش باشد.

ملیکا روحی‌فر مدیر اقامتگاه بوم‌گردی قندچین راین در مورد امکان تبادلات فرهنگی به وسیله خانه‌های بوم‌گردی می‌گوید: «خانه‌های بوم‌گردی نماد تاریخی و فرهنگی یک شهر هستند و می‌توانند پل ارتباطی برای انتقال فرهنگ محلی بین گردشگران و مردم بومی باشند.»

او با اینکه استان کرمان دارای ۳۳۵ اقامتگاه بوم گردی است، افزود: «باید علاوه بر کمیت سطح کیفیت خدمات گردشگری نیز در این اقامتگاه‌ها افزایش یابد تا بتوانیم بیش از گذشته در جذب گردشگران موفق شویم.»

مدیر اقامتگاه بوم‌گردی قندچین راین ادامه داد: «ارائه خدمات با کیفیت بالا و منطبق با استانداردهای روز دنیا یکی از سیاست‌های کلی ما در اقامتگاه بوم‌گردی قندچین است.»

با توجه به اینکه اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روزگار امروز به بهبود شرایط اقتصادی جامعه کمک و زمینه اشتغال و کارافرینی در سطوح مختلف جامعه را فراهم می‌کنند لازم است به بحث گسترش بوم گردی‌ها و بالا بردن سطح کیفی آن‌ها از جهت ارائه خدمات توجه جدی شود تا شاهد توسعه گردشگری پایداری در این صنعت باشیم.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

مفهوم برندینگ در اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی چیست؟

مساجد سمنان، معنویتی به بلندای تاریخ

از مسجد تاریخانه دامغان به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین مساجد ایران گرفته تا مسجد تک ایوانی فرومد میامی، همگی نشانگر تاریخ و تمدن استان سمنان و هنرنمایی معماران برجسته این منطقه است.

مسجد جامع سمنان

مسجد جامع سمنان در دوره سلجوقیه ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این مسجد یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین بناهای تاریخی و آثار اسلامی شهر سمنان است که در امتداد بازار قدیمی شهر و بازار شیخ علاءالدوله واقع شده است. ساخت این مسجد را به قرون اولیه اسلامی نسبت می‌دهند. غیر از مناره غزنوی – سلجوقی مسجد، می‌توان آثاری از دوره‌های ایلخانی، تیموری و تعمیراتی نیز از دوره قاجاریه در مسجد جامع مشاهده کرد. یکی از مهم‌ترین عناصر تشکیل دهنده مسجد شامل ایوان آجری و رفیع آن به ارتفاع بیش از ۲۱ متر و عرض دهنه ۱۰/۴۰ متر است که با کتیبه‌ای به خط ثلث سفید بر متن لاجوردی مزین شده و مربوط به دوره تیموری است. در گوشه شمال شرقی شبستان شرقی مسجد جامع، منار مسجد واقع است که یکی از زیباترین منارهای تاریخی استان سمنان محسوب می‌شود. بر طبق کتیبه کوفی، منار بین سال‌های ۴۱۷ تا ۴۶۶ توسط ابوحرب بختیار حاکم ایالت قومس در دوره غزنوی بنا شده است. ارتفاع این منار از سطح زمین ۳۱/۲۰ متر است. در اطراف منار نیز کتیبه‌ای با طرح و نقش زیبا از آجر و با خط کوفی تزئین شده است.

مسجد امام خمینی (ره) سمنان

مسجد امام خمینی (سلطانی) سمنان در دوران قاجاریه ساخته شده و در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است.

این مسجد نمونه‌ای کامل از مساجد چهار ایوانی و معرف معماری عصر قاجار است. این مسجد در سال ۱۳۴۲ ه. ق به همت حاج سید حسن حسنی از علمای بزرگ شهر سمنان و مولی کتاب «منهاج العارفین» در دوره فتحعلی شاه قاجار ساخته شده است. در منابع آمده است که هزینه ساخت مسجد امام از مصادره اموال حاکم جبار وقت سمنان تأمین شده است. عناصر تشکیل دهنده مسجد را ایوان‌های متعدد، شبستان‌های وسیع، حجره‌ها و کاشی‌کاری‌های متنوع آن تشکیل می‌دهد. ایوان غربی این مسجد بلندتر از ایوان‌های دیگر ساخته و با کاشی‌کاری‌ها و کتیبه‌هایی مزین شده است. کتیبه‌های داخلی ایوان‌ها با خط ثلث در متن لاجوردی است و آیاتی از قرآن کریم بر روی آن‌ها حک شده است. این مسجد دارای سه در ورودی است و به‌وسیله یک دالان طولانی به تکیه معروف «پهنه» راه دارد. سه در دیگر دارای هشتی، دالان و دهلیز است.

مسجد جامع زاوقان سمنان

در قرن دوم هجری شمسی ساخته و در شمال محله زاوقان شده است.

این مسجد از بناهای قرن دوم هجری شمسی و مربوط به دوره تسلط علویان است که توسط یکی از نوادگان امام سجاد (ع) به نام سید ضیاءالدین محمد بنا شده است. ایوان این مسجد بیش از ۱۰ متر است. قسمت اعظم این مسجد خراب شده و آنچه از این مسجد باقی مانده قوس بلند ایوان و تزئینات آجری آن است.

این مسجد در فهرست ملی به ثبت رسیده است.

مسجد امام حسین (ع) گرمسار

این مسجد در دوره قاجار ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مسجد امام حسین (ع) گرمسار در سال ۱۳۱۱ ه. ش توسط حاج آقا بزرگ ابو حسین از اهالی تبریز به‌صورت نیمه‌کاره ساخته شد. بنای مسجد در سال ۱۳۴۸ و هم‌زمان با تشکیل هیات امنا تکمیل شد و به بهره‌برداری رسید. این مسجد در فاصله بین سال ۱۳۱۱ تا ۱۳۴۸ محل اسکان افراد بی‌بضاعت غیر بومی بوده است.

مسجد جامع حاج نبی ایوانکی

این مسجد در دوره قاجار ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این مسجد شامل دو فرش‌انداز در جهت شرقی و غربی است. شبستان جنوبی آن که محراب مسجد نیز در آن واقع است، عریض‌تر و فرش‌انداز شمالی کم‌عرض‌تر است. در وسط دو فرش‌انداز، چهار ستون مربع شکل وجود دارد که دو ستون آن به اضلاع شرقی و غربی مسجد متصل است. طاق مسجد دارای گنبدهای عرق چین و قوس‌های جناغی است که در ورودی مسجد و در بدنه شمالی آن تعبیه شده و به سمت حیاط شمالی مسجد باز می‌شود. محراب مسجد در وسط دیوار ضلع جنوبی و مقابل در ورودی و در داخل یکی از اتاق نماهای مسجد ایجاد شده و قسمت‌های مختلف آن را با طیفی از رنگ آبی سیر تا روشن، رنگ‌آمیزی شده و آیاتی از قرآن را روی آن نوشته‌اند. این اثر در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

مسجد جامع شاهرود

مسجد جامع شاهرود در دوره ایلخانی ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این بنا قدیمی‌ترین مسجد شاهرود است که قدمت آن حداقل به دوره ایلخانی می‌رسد. بنای کنونی مسجد شامل صحن، شبستان اصلی و ۲ شبستان فرعی است. پوشش بنا به‌صورت طاق و گنبد و با قوس‌های ایرانی است.

مسجد بایزید بسطامی

این مسجد تاریخی در قرن ۶ و ۷ ه. ق ساخته شده و در جوار امامزاده محمد در مجموعه تاریخی بایزید بسطامی واقع شده است.

این بنا از آثار جالب توجه قرن ششم و هفتم هجری قمری است که از دو قسمت متمایز مردانه و زنانه با دو شبستان عمود بر هم تشکیل شده است. بنای مردانه بر روی آثار مسجدی از دوره سلجوقی هم‌زمان با ساخت منار (۵۱۴ ه. ق) قرار گرفته و دارای محراب گچ‌بری نفیس با نقوش هندسی، گیاهی، اسلیمی و گل‌های چهار پر است. بخش فوقانی محراب با کتیبه‌هایی به خط ثلث و نستعلیق از دوره ایلخانی و قاجاری آراسته شده است. قسمت زنانه به شکل یک سالن طویل و باریک است و در سقف آن گچ‌بری‌های زیبایی مشاهده می‌شود.

مسجد جامع بسطام

مسجد جامع بسطام در دوره ایلخانی ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این مسجد توسط غازان خان در بین سال‌های ۷۰۰ تا ۷۰۶ ه. ق ساخته شده است. مسجد جامع بسطام دارای صحن مستطیل شکل روباز و دو شبستان زمستانی و تابستانی است. بر ایوان مرکزی محراب مسجد گچ‌بری زیبایی دیده می‌شود که دارای کتیبه‌های قرآنی است. تاریخ کتیبه‌های ایوان به سال ۷۰۶ ه. ق برمی‌گردد.

مسجد جامع فرومد

مسجد جامع فرومد در قرن هفتم ه. ق ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این مسجد در روستای فرومد از توابع بخش میامی واقع شده و از مهم‌ترین مراکز فعالیت نهضت سربداران بوده و تاریخ بنای این مسجد مربوط به دوره خوارزمشاهیان است. این مسجد دو ایوانی و مشتمل بر شبستان، رواق و اتاق گنبد دار است. سر در ورودی مسجد در ضلع شمالی مزین به تزئینات آجرکاری، گچ‌بری و تعدادی کتیبه است. در این مسجد از فراز ستون نمای پایه ایوان غربی کتیبه‌های کوفی آمیخته با نقوش اسلیمی و گیاهی آغاز شده و بر ستون نمای پایه شرقی خاتمه می‌پذیرد.

مسجد تاریخانه دامغان

مسجد تاریخانه دامغان در ۱۳۰ تا ۱۷۰ ه. ق بنا شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

این مسجد یکی از بناهای کهن و نمونه‌ای از مساجد اولیه در ایران است. ساخت این مسجد به سال‌های ۱۳۰ تا ۱۷۰ ه. ق نسبت داده شده است. نام تاریخانه از دو واژه «تاری» و «خانه» تشکیل شده است که تاری لفظی ترکی و به معنای خدا است. خدای خانه از اولین نمونه‌های مساجدی است که در آن مناره نیز یکی از عناصر تشکیل دهنده بنا است. این مسجد دارای حیاط مربع شکل در سمت قبله، یک تالار ستون‌دار و در سه طرف دیگر دارای رواق است. مصالح به کار رفته در این مسجد خشت و آجر است. شیوه معماری این مسجد مأخوذ از دوره ساسانی است. این مسجد در طی قرون متمادی بارها مورد مرمت قرار گرفته و پس از مسجد جامع فهرج یزد یکی از کهن‌ترین مساجد ایران محسوب می‌شود. مناره اولیه مسجد تاریخانه در داخل مسجد بوده که تخریب شده است. مناره کنونی مسجد نیز در جنب مسجد در دوره غزنویان بنا شده است. این مناره دارای ۲۶ متر ارتفاع و ۸۶ پله است.

مسجد جامع دامغان

مسجد جامع دامغان در دوره غزنوی- سلجوقی ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

ابن بنا شامل صحن وسیع مشتمل بر چهار شبستان است که شبستان قدیمی آن سه ایوانه و دارای یک مناره تاریخی است. بنای اولیه مسجد مربوط به دوره غزنوی است. این مسجد دارای دو شبستان مربوط به دوران معاصر و یک شبستان زیرزمینی است که این شبستان در دوره قاجار و توسط میرزا محمدخان سپهسالار دامغانی ساخته شده است. در شمال شرقی این مسجد مناره‌ای به ارتفاع حدود ۳۱ متر قرار دارد. سطح مناره با آجرهای نازک کوچک تزئین شده و شامل کتیبه‌ای قرآنی است. تاریخ بنای مناره به دوره سلجوقی برمی‌گردد.

مسجد حاج شکرالله

مسجد حاج شکرالله دامغان در دوره ایلخانی با شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

بنای این مسجد از خشت است اما در قسمت ورودی مسجد به دلیل بازسازی و مرمت از آجر قزاقی استفاده شده است. پلان این مسجد مربع است و سقف آن گنبدی شکل است. در دیوار جنوب غربی مسجد نیز محراب وجود دارد.

مسجد جامع صیدآباد 

مسجد جامع صیدآباد دامغان در اواخر ایلخانی، اوایل صفویه ساخته شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مسجد امام حسین سرخه

این مسجد رو‌به‌روی حسینیه شهدا قرار گرفته است و منسوب به دوره قاجاریه است.

پلان مسجد بر پایه مربع شکل گرفته است و هر یک از کنج‌های آن به یکی از چهار جهت اصلی جغرافیایی تعلق دارد. در کنج جنوبی مسجد با محرابی مواجه هستیم که در محل محراب قدیمی مورد نوسازی قرار گرفته و با نمای سنگ کار شده است. فقط در نمای ورودی کاشی‌های هفت‌رنگ جدیدی کار شده است که تنها عامل تزئینی مسجد به شمار می‌روند. این مسجد به شماره ۵۶۵۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

* گزارش از سمانه سلطانی‌پور، مسئول روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان

آداب یلدا در سمنان، از چله‌کشی تا چهل میوه

شب یلدا یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های ایرانیان است. واژه یلدا سریانی و به معنای ولادت است.

ولادت خورشید (مهر، میترا) بنا بر باور پیشینیان در پایان این شب دراز که اهریمنی و نامبارکش می‌دانستند. تاریکی شکست می‌خورد، روشنایی پیروز و خورشید زاده می‌شود و روزها رو به بلندی می‌نهد.

در نقاط مختلف استان سمنان اهالی آداب خاصی را در ارتباط با شب چله برپا می‌کنند که در ادامه به برخی از مهم‌ترین این آیین‌ها اشاره می‌شود.

شاهنامه‌خوانی و تفأل به حافظ

یکی از آداب شب چله خواندن شاهنامه و تفأل به حافظ در جمع خانواده است. این کار توسط افراد باسواد و خوش‌صدا و در بیشتر مواقع توسط پدربزرگ‌ها صورت می‌گیرد.

روستای افتر در شهرستان سرخه ازجمله نقاطی است که شاهنامه‌خوانی در بین اهالی از دیرباز تا کنون متداول است.

اهالی منطقه کالپوش در میامی شب اول زمستان را شب آغاز چله کَلان (بزرگ) می‌نامند.

در روستای نام‌نیک در منطقه کالپوش خواندن دو رکعت نماز در شب چله و حاجت طلبی از خداوند متعال مرسوم است. نواختن نی همراه با زمزمه ترانه‌ها و ابیات محلی و نیز انجام بازی‌های محلی در بسیاری نقاط از جمله سرگرمی‌های مردم در بلندترین شب سال است.

جمع شدن اعضای خانواده به دور هم و خوردن آجیل و غذاهای محلی

جمع شدن اعضای خانواده به دور هم، خوردن آجیل مخصوص، برگه زردآلو، انجیر خشک، انگور، مویز، توت خشک، نقل، سنجد، کشمش، بادام، هسته زردآلو، تخم کدو، تخم هندوانه، کِنو کّنجی (شاهدانه)، حلوای سیاه، شیره انگور، شیره توت، لبو پخته، مغزگردو، حلوا کنجد، حلوای آریشه، حلوای سیاه، هندوانه، خربزه، شلغم، انار، به، سیب و شیرینی که هر یک نمادی به نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند از دیگر آداب شب چله در استان سمنان است.

از جمله غذاهای این شب ته‌چین اسفناج و خورشت فسنجان است. بیدار ماندن تا پاسی از شب از جمله آداب و رسوم شب یلدا در این منطقه است.

چله‌کشی

در بسیاری از روستاها مرسوم است که دامداران در شب چله گوسفند پرواری را تحت عنوان «چله‌کشی» قربانی کرده و گوشت آن را قُرمه می‌کنند. از این گوشت که در شکمبه حیوان ذخیره می‌شود، برای تهیه غذا در فصل سرد سال بهره می‌برند.

خوردن چهل نوع میوه یا هندوانه

برخی بنا بر باوری کهن خوردن چهل نوع میوه را در این شب توصیه کرده و برای رفع گرمی در فصل تابستان خوردن هندوانه را لازم می‌دانند. اهالی روستای بادله‌کوه از توابع دامغان به این شب «شب الله» می‌گویند.

سمنانی‌ها هندوانه را در این شب به نیت خنکی و رفع تشنگی در فصل تابستان خورده و زنان برای شام سبزی‌پلو می‌پزند. شیرینی‌هایی که برای این شب تهیه می‌شود پِِِشت و پشمک نام دارد.

کویرنشینان استان سمنان نیز شب چلّه را «َیلدان یَلدان» گفته و شعری بدین مضمون می‌خوانند:

شب یلدا درازه وای بر منَپری در خواب نازه وای برمن
بیدارش نکن مرغ سحرخیز عزیزم جانُگدازه وای برمن

انجام بازی‌های محلی

در بسیاری از نقاط استان سمنان، اهالی در این شب پس از خوردن میوه و تنقلات گل یا پوچ و یا نخود بازی می‌کنند.

مرسوم است که بزرگان خانواده یا فامیل در این شب حکایات شیرین از سرگذشت ایل، طایفه و یا روستا را برای حاضرین تعریف کرده و نکته‌های پندآموز در این شب به نسل جوان انتقال می‌یابد.

بارش برف زیبایی و دل‌چسبی شب یلدا را برای اهالی نقاط مختلف استان دوچندان می‌کند زیرا که در صورت وقوع این امر خوردن مخلوط برف و شیره (شیره انگور) نیز به بلندی شب یلدا حلاوتی دوچندان می‌بخشد.

آرزوی برآورده شدن حاجات

طلب برآورده شدن حاجات در کنار دعا برای عاقبت به خیری فرزندان از جمله زیباترین آداب شب یلدا در کنار صله‌رحم و دیدار اعضا و خانواده فامیل است.

به‌راستی که ریش‌سفیدان قوم و طایفه از چنین مناسبتی برای رفع کدورت و سرآغاز پیوند و وصلتی نیکو به‌درستی بهره می‌برند و در مقابل کودکان و جوانان نیز طول عمر و سلامتی آنان را از درگاه ایزد متعال مسئلت می‌دارند.

* گزارش از فاطمه قلی‌پور کالمرزی، پژوهشگر مردم‌شناس اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان

راهکارهایی برای موفقیت شرکت‌های گردشگری در سال ۲۰۲۲

عبارت «عادی جدید» طی ۱۸ ماه گذشته اندکی کلیشه‌ای شده و موارد عادی امروز ممکن است هفته آینده یا حتی فردا عادی نباشد زیرا جهان به آرامی رو به بهبودی از بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ پیش می‌رود و صنعت سفر و گردشگری نیز از این قاعده مستثنی نیست.

نیوز نوشت در حالی که عدم قطعیت جهانی پیش‌بینی‌ها را دشوار می‌کند، برخی از روندها مطمئنا بر شرکت‌های گردشگری در سال ۲۰۲۲ تاثیر خواهد گذاشت و فرصت‌هایی برای این شرکت‌ها فراهم می‌شود تا با نیازها و تقاضاهای در حال تغییر مسافران، مقررات، دستورالعمل‌های بهداشتی و اثرات دیگر همه‌گیری بر صنعت سفر جهانی سازگار شوند.

در ذیل برخی از این موارد ارائه شده است.

فاصله‌گذاری فیزیکی هنگام سفر

شیوع بیماری کووید در سال ۲۰۲۲ نیز ادامه خواهد داشت و نرخ واکسیناسیون و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی از کشوری به کشور دیگر متفاوت خواهد بود. بسیاری از مسافران قصد دارند این اطمینان را داشته باشند که می‌توانند ضمن لذت‌ بردن از مناظر در مقصد انتخابی خود از دیگران فاصله بگیرند و این مورد برای ارائه‌کنندگان گردشگری به این معناست که کاربران چگونه در مقصد رفت‌وآمد خواهند کرد؛ در واقع آنان سفر با خودروی شخصی یا حمل‌ونقل عمومی را انتخاب خواهند کرد.

از طرفی جاذبه‌های موجود در برنامه سفر نیز حیاتی است؛ به‌ عنوان مثال آیا می‌توان روی جاذبه‌های فضای آزاد تمرکز کرد که در آن انتقال ویروس خطر کمتری دارد؟

تمایل مداوم به سفر در حباب

در سال ۲۰۲۲ افراد ریسک‌ناپذیر ممکن است بخواهند حین سفر از ارتباط زیاد با افراد دیگر خودداری کنند. آنان ممکن است بخواهند در حباب مخصوص به خود سفر کنند و تماس با افراد خارج از حباب را کاهش دهند یا حتی از بین ببرند تا خطر انتقال بیماری کووید ۱۹ کمتر شود.

با کاهش محدودیت‌های کرونایی سفر به مقاصد دورتر و کم جمعیت‌تر برای مسافرانی که  ایمنی بیشتری طلب می‌کنند، جذابیت بیشتری خواهد داشت.

در عین حال جاذبه‌های عظیم و پرطرفداری که به دلیل جمعیت شلوغ خود مشهور است، ممکن است بازگشت سریعی به محبوبیت قبل از کووید خود نداشته باشند. همچنین تقاضای بیشتری برای اقامتگاه‌های مستقل مانند خانه‌ها و آپارتمان‌های اجاره‌ای به جای هتل‌ها وجود خواهد داشت.

ارتباط قبل و طی سفر

اکنون که همه می‌دانند در یک بیماری همه‌گیر چه اتفاقی می‌افتد و چقدر سریع همه چیز می‌تواند بدون اطلاع تغییر کند، مسافران نسبت به غافلگیر شدن محتاط خواهند بود.

البته برای ارائه‌کنندگان گردشگری مهم است همچنان مشتریان را در جریان هر گونه تغییر یا تغییرات احتمالی در برنامه‌های خود قرار دهند. جلب اعتماد مجدد برای کمک به شروع صنعت گردشگری حیاتی است.

بازگشت سفرهای کاری

در حالی که در ابتدا بهبودی آرام برای سفرهای شرکتی در نظر گرفته شده بود اما توسعه سریع واکسن و افزایش نرخ واکسیناسیون احتمال بازگشت سریع‌تر به شرایط عادی را افزایش داده است.

راهکارهایی برای موفقیت شرکت‌های گردشگری در سال ۲۰۲۲

نوع جدیدی از مسافران

مسافران جدید مسافرانی هستند که سفرهای طولانی را با هم ترکیب می‌کنند؛ یعنی کار و تفریح را در کنار هم قرار می‌دهند یا دورکار هستند. رشد ابزارهای آنلاین، رایانش ابری، کنفرانس ویدیویی و سایر نوآوری‌های دیجیتال افراد بیشتری را قادر می‌سازد از هر مکانی کار کنند و این مورد فرصتی برای ایجاد تجربیات محل کار برای افرادی است که ابزار و توانایی کار از راه دور دارند.

بازنگری در مقاصد

علاوه بر ایجاد تور برای مقاصد نوظهور که می‌تواند انواع جدیدی از مسافران را در خود جای دهد، کشورهایی که بیماری همه‌گیر را به خوبی مدیریت کرده‌اند و نرخ واکسیناسیون بالایی دارند، مورد تقاضای مسافران خواهند بود. به‌ عنوان‌ مثال نیوزلند به دلیل مدیریت این بیماری همه‌گیر مورد تحسین قرار گرفت و کانادا و بریتانیا با اجرای موفق برنامه‌های واکسیناسیون معرفی شد. این مقاصد می‌تواند نسبت به سایر مقاصدی که همه‌گیری را کنترل نکرده‌اند، برای مسافران حس ایمن‌تری ایجاد کند.

تغییر در نحوه سفر

علاوه بر اینکه مردم به کجا می‌خواهند سفر کنند، نحوه رسیدن به آنجا می‌تواند در ذهن مسافران نقش ببندد.

بسیاری از افراد ممکن است به سفرهای هوایی علاقه نداشته باشند؛ بنابراین باید به دنبال سفرهای جاده‌ای و ریلی بود زیرا افراد می‌توانند فاصله فیزیکی را بهتر رعایت کنند و در طول سفر پنجره‌ها را باز کنند.

چگونگی رزرو سفر

تقاضای زیاد برای سفر، یکی از پیشرفت‌های سال ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۳ خواهد بود و این افزایش تقاضا برای افرادی است که مدت طولانی سفر نکرده‌اند و ارائه‌دهندگان گردشگری به سیستم‌ها و فرایندهای قوی رزرو نیاز دارند تا با حجم بالایی از رزرو کنار بیایند و مسافران را منتظر نگذارند. پس رزرو آنلاین از همیشه مهم‌تر است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

گردشگری فرهنگی چیست؟

ویرانه‌های قلعه کمیز، یادآور حمله تیموریان به جنوب ایران

شهرستان رودان از طرف شمال غرب به شهرستان حاجی‌آباد، از غرب به شهرستان بندرعباس، از طرف جنوب و جنوب غرب به شهرستان میناب و از شرق به استان کرمان محدود می‌شود.

راه‌های دسترسی
قلعه کمیز در فاصله ده کیلومتری از راه اصلی بندرعباس-کهنوج واقع‌شده است. راه فرعی زیر از مسیر روستای سردنگ کمیز به قلعه کمیز منتهی می‌شود.

معماری
در جریان تهیه پرونده ثبتی قلعه کمیز، از اطراف قلعه قطعات سفال‌های شکسته جمع‌آوری شد. تعداد زیادی از سفال‌ها بدون لعاب با خمیره قرمزرنگ هستند. تعدادی از سفال‌ها ظریف با پوشش نخودی هستند که بر روی آن‌ها تزئینات کنده دیده می‌شود. چند قطعه سفال لعاب‌دار اسلامی، چینی، آبی سفید و یک قطعه النگو از خمیر شیشه نیز به‌دست‌آمده است. سفال‌ها مجموعانشان می‌دهند که قلعه کمیز در اواسط دوران اسلامی مسکونی بوده و ممکن است یکی از هفت قلعه‌ای باشد که در حمله تیموریان به جنوب ایران ویران‌ شده است.

این قلعه بر روی یک پشته طبیعی صخره‌ای به ارتفاع ۱۵ تا ۲۰ متر قرار دارد. پلان این قلعه دقیقاً بر مبنای ویژگی‌های طبیعی و توپوگرافی صخره زیر قلعه شکل‌گرفته است. طول غربی- شرقی قلعه (حریم درونی) حدود ۵۵ متر و عرض شمالی – جنوبی آن حدود ۳۰ متر است. این قلعه دارای چهار برج اصلی در گوشه‌های شمال غرب، شمال شرق، جنوب غرب و جنوب شرق است و علاوه بر آن دارای چهار برج کوچک در حدفاصل برج‌های اصلی است که درواقع نقش پشتیبان دیوارهای قلعه را ایفا می‌کرده‌اند و به‌احتمال‌زیاد توپر بوده‌اند، یعنی هم به‌عنوان برج و هم به‌عنوان پشتیبان حفاظتی دیوارهای قلعه به کار می‌رفته‌اند.

ابعاد برج‌ها متفاوت است. بزرگ‌ترین برج در گوشه جنوب شرقی دارای ۱۶ متر قطر قاعده است. برج جنوب غربی ۱۲ متر، برج شمال غرب ۱۲ متر و برج شمال شرق ۱۴ متر قطر دارند. پشتیبان‌ها نیز بین ۴ تا ۶ متر قطر دارند. ویژگی طبیعی صخره دژ به‌گونه‌ای است که از جهات جنوب غرب و شرق، صعود به قلعه به‌راحتی امکان‌پذیر نیست زیرا جهات مزبور به شکل دیواره‌های صخره‌ای می‌باشند. فقط از ضلع شمالی که به‌احتمال‌زیاد ورودی داخلی دژ نیز در همین بخش بوده، صعود و ورود به دژ امکان‌پذیر بوده، زیرا شیب تپه صخره‌ای در این بخش ملایم‌تر است و به همین دلیل برای رفع این نقیصه و تکمیل استراتژی دفاعی دژ، اقدام به ساخت یک حصار تدافعی درونی به قطر چهار متر در ضلع شمالی شده که در امتداد شرقی و غربی به صخره‌های بلند دو ضلع غربی-شرقی تپه ختم و متصل می‌شده است.

دژ دارای یک حصار بیرونی با دیوارهای خشتی به پهنای چهار متر است که پلان آن نزدیک به چهارضلعی است. بخشی از ضلع غربی حصار بیرونی در امتداد شمالی به صخره‌های بلند و طبیعی متصل می‌شده است. درواقع بخشی از دیوار خشتی به‌طور طبیعی از صخره‌های موجود تشکیل‌شده، سپس مجدداً بااتصال دیوارهای خشتی در منتهی‌الیه امتداد شمالی حصار غربی به حصار جنوبی متصل می‌شده است.

طول غربی- شرقی حصار بیرونی ۱۷۰ متر و طول شمالی-جنوبی آن ۱۳۵ متر است.

تپه صخره‌ای که دژ بر فراز آن ساخته‌شده است درون حریم حصار داخلی واقع‌شده است. حصار بیرونی دارای یک ورودی در مرکز دیوار شمالی به پهنای ۶ متر است. ابعاد خشت‌های بکار رفته در ساخت دژ ۲۰*۲۰*۵ سانتی‌متر با ملاط گل رس به قطر ۲-۳ سانتی‌متر است.

ورودی‌ها

ورودی فعلی قلعه، بر مبنای مسیر رفت‌وآمد و شسته شدن مصالح براثر روان آب‌ها بر سطح قلعه ایجادشده است. این ورودی در ضلع جنوبی قلعه واقع‌شده اما ورودی دیگری نیز برای قلعه فرض می‌شود.

این ورودی در ضلع غربی و درست در مقابل بلندترین بخش قلعه (که فرض بر شاه‌نشین بودن آن است) قرار دارد.

ورودی دیگر قلعه، ورودی غربی آن است. این ورودی مشرف بر بلندترین نقطه قلعه بوده و با توجه به محل آن حدس زده می‌شود باید ورودی اصلی باشد.

سطح فوقانی قلعه

سطح فوقانی قلعه بیشتر شامل آثار، بقایا و دیوارهایی از جنس چینه‌های خشتی است. کف‌سازی آن نیز به دلیل حجم انبوه آوار موجود قابل‌تشخیص نیست، اما می‌توان با توجه به قدمت قلعه حدس زد کف‌پوش آن از آجرفرش بوده است.

یکی از بخش‌های باقی‌مانده قلعه فضای کوچکی است که در سطح فوقانی قلعه و در نزدیکی برج شمال غربی قرار دارد. این بخش شامل تعدادی دیوار است که تعریف‌کننده یکی از بخش‌های قلعه است.

دیوار پیرامون قلعه

قلعه کمیز مانند بسیاری از قلعه‌های دیگر دارای حصار بوده است. این حصار همانند خود قلعه از جنس خشت خام با ملاط گل رس است. اما به دلیل گذر ایام بخش عمده‌ای از آن تخریب‌شده و تنها اثری از آوار آن برجای‌مانده است. ابعاد خشت‌های به‌کاررفته در ساخت دیوار پیرامون همانند خشت‌های بکار رفته در ساخت قلعه خشت‌هایی در ابعاد ۲۰×۲۰×۵ است.

در خصوص ارتفاع دیوار پیرامونی نمی‌توان نظر قطعی داد، اما با توجه به باقی‌مانده آثار و حجم آوار ناشی از خرابی دیوار در کنار آن‌ها ارتفاعی بین ۲.۵ الی ۳ متر را می‌توان برای آن متصور شد.

مشخصات فنی و اقدامات انجام‌شده

عمده مصالح سازنده این اثر تاریخی خشت خام و با ملاط گل رس است.

بر روی بنای قلعه کمیز تاکنون اقدام باستان‌شناختی مدونی صورت نگرفته است. تنها اقدام صورت گرفته همان دوره شناخت و ثبت ملی اثر در سال ۱۳۸۱ به سرپرستی مرجان روایی است. در آن فصل از شناخت قلعه تعدادی سفال لعاب‌دار و بدون لعاب از قلعه به دست آمد که نشان از قدمت حدود میانه اسلامی اثر است.

البته برای شناخت دوره‌های دقیق اثر، همچنان نیاز به یک دوره دقیق باستان‌شناسی پیرامون قلعه و حفر گمانه‌ها و بررسی دقیق آثار، یک نیاز اساسی برای اثر است.

اقدامات مرمتی انجام‌شده قلعه کمیز، شامل مجموعه اقداماتی همچون مرمت دیوارهای جنوبی، شرقی و بخشی در ضلع شمالی است. این مرمت‌ها با پس از ایجاد کارگاه ساخت خشت در محوطه‌ای در نزدیکی قلعه و ساخت خشت‌هایی با ابعاد ۵×۲۰×۲۰ در سال‌های ۹۱ و ۹۲ آغاز شد و پس از استحکام‌بخشی به دیوارهای در حال تخریب قلعه پایان پذیرفت.

قلعه کمیز در سال ۱۳۸۱ به شماره ۶۷۶۳ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

منابع:

– اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران

– بررسی‌های باستان‌شناسی شهرستان رودان، اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان، ۱۳۸۶

– پرونده ثبت ملی قلعه کمیز، اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان، ۱۳۸۵

– جغرافیای استان هرمزگان، دپارتمان جغرافیای گروه صنعتی پاکمن، ۱۳۹۰

– جهان‌آبادیان، هادی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، ۱۳۸۲

– حبیبی، سید محسن، مرمت شهری، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۷

– حسینی، سید مهدی، سیری در مبانی نظری مرمت، انتشارات پارتیان، ۱۳۹۳

* گزارش از: پروانه اسلامی

بیدار باشید تا در آخرین شب پیروزی نور بر ظلمت قرن به خواب غفلت نروید!

بر اساس باور ایرانیان باستان، نبرد آسمانی میان دو جبهه اهریمنی و اهورایی اتفاق افتد و این نبرد تا پایان پاییز که با رگبارها و باران‌ها توام است، ادامه دارد؛ از این رو مردم باید در “شب چله” شب زنده‌داری کنند و بیدار باشند؛ چون ممکن است نَحسی این تاریکی و ظلمتِ اهریمن آنها را بگیرد و آنها را به خواب غفلت فرو ببرد!

“شب چله” که به عنوان یکی از شب‌های مقدس در ایران باستان مطرح بوده، به‌صورت رسمی در گاهشماری ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ پیش از میلاد در زمان داریوش یکم به تقویم رسمی ایرانیان باستان راه یافت.

مردمان آن روزگاران ملاحظه می‌کردند که در بعضی ایام و فصول، روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند؛ از این رو این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش هستند.

آنها همچنین دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاه می‌شود، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیدند و آن را آغاز سال قرار دادند.

این شب بلند حکایت‌ها و افسانه‌های زیادی دارد؛ برخی معتقدند این شب بسیار شوم و نامبارک است! از این رو تا سپیده‌دم بیدار می‌ماندند و در کنار یکدیگر، خود را سرگرم می‌کردند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی، روحیه آنان را تضعیف نکند؛ برخی هم از آن به نام شب “زایش خورشید” یاد می‌کنند.

اما همه حکایت‌ها در سقف آسمان بالای سر ما رخ می‌دهد و بعد از چرخش زمین و خورشید امروز در آستانه اتفاق نجومی هستیم؛ “شب چله” شبی که در آن با یک دقیقه طولانی‌تر، در انتظار زایش خورشید و غلبه روشنایی و نور بر ظلمت و پلیدی هستیم.

در ساعت ۱۹ و ۲۹ دقیقه امروز سه‌شنبه ۳۰ آذر، خورشید به نقطه انقلاب زمستانی خواهد رسید و هموطنان امشب آخرین چله‌ی قرن ۱۴ خورشیدی را تجربه خواهند کرد و در پایان سال ۱۴۰۰، ما وارد قرن ۱۵ و سال ۱۴۰۱ و آغازگر قرن ۱۵ خورشیدی خواهیم شد.

آیین ۸ هزار ساله که تاکنون پایدار مانده است

امین دالوند، کارشناس رصدی انجمن نجوم آماتوری ایران و پژوهشگر تاریخ اساطیری ملل باستان در گفت و گو با ایسنا، “شب چله” را یکی از کهن‌ترین جشن‌ها و آیین‌های ایران دانست که ریشه عمیقی در باورها و اعتقادات مردم این سرزمین دارد و گفت: جشن “چله” قدمتی حدود ۸ هزار ساله دارد، ولی به طور رسمی از زمان داریوش یکم هخامنشی یعنی از سال ۵۰۲ قبل از میلاد در تقویم ایرانیان ثبت شده است.

وی “یلدا” نام دیگر “شب چله” واژه‌ای  سُریانی و به معنای زایش، تولد، دادار، آفریننده، بخشنده و بلند دانست و اظهار کرد: “شب چله” که از غروب آفتاب روز ۳۰ آذر تا طلوع خورشید آغاز شده و تا روز اول دی ماه ادامه دارد، شب زایش نور و خورشید است.

دالوند در این باره توضیح داد: ایرانیان اعتقادی داشتند که از جشن تیرگان نشات گرفته که بر اساس آن معتقد بودند نبرد آسمانی میان دو جبهه خیر و شَر یعنی نیروهای اهریمنی‌ و اهورایی اتفاق می‌افتد و این نبرد تا پاییز که با رگبارها و باران‌های پاییزی توام است، ادامه دارد؛ از این رو باید در “شب چله” مردم شب زنده‌داری کنند و بیدار باشند، چون ممکن است نَحسی این تاریکی و ظلمتِ اهریمن آنها را بگیرد و آنها را به خواب غفلت ببرد!

این پژوهشگر تاریخ اساطیر ملل باستان با بیان اینکه در نهایت با طلوع خورشید و آغاز روشنایی، جبهه اهورایی و خیر بر جبهه شَر و اهریمنی پیروز می‌شود، ادامه داد: به طور کلی یلدا معنای بخشندگی نیز دارد؛ از این رو کشاورزان که در یک سال زراعی محصولات خود را درو و برداشت و بخشی از حبوبات و غله و میوه و سبزیجات خود را برای مصرف در فصل سرما، ذخیره و بخشی از این ذخیره را در این شب مصرف می‌کردند و از این رو آنها به دلیل این همه بخشندگی و فزونی شکرگزار خداوند بودند.

وی خاطر نشان کرد: روز اول دی ماه که مصادف با آغاز انقلاب زمستانی در نیمکره شمالی و ورود به فصل سرد است، معمولا به نام روز “دی‌گان” نیز شناخته می‌شد. دی‌گان یا “روز خور”، روز تولد خورشید است و در این روز یکسری آیین‌ها و اسطوره‌های خاصی داشتیم به این صورت که در این روز پادشاهان افسر تاج خود را از سر بر می‌داشتند و آن را به نشانه برابری همه انسان‌ها روی زمین می‌گذاشتند و با پوشیدن یک لباس ساده وارد دشت باز شده و بر روی زیرانداز سفیدی می‌نشستند.

به گفته این عضو انجمن نجوم آماتوری ایران در این روز همه با هم برابر بودند و کسی حق فرمان دادن و تَشر زدن به دیگران را نداشت و حتی قربانی ‌کردن نیز در روز “دی‌گان” ممنوع بوده است.

دالوند با بیان اینکه در این روز همچنین بَردگان آزاد می‌شدند، خاطر نشان کرد: در آیین ایران برده‌داری وجود نداشته است و منظور افرادی هستند که در طبقه پایین بودند و برای کسانی کارگری می‌کردند و در این روز به آنها مرخصی داده می‌شد و از آنها دلجویی می‌شده است.

درخت سَرو آغازگر محیط زیست سالم

دالوند با تاکید بر اینکه در روز “دی‌گان” در مقابل درخت سَرو می‎‌ایستادند، گفت: درخت سَرو درختی است که در تمام طول سال سبز است و نماد استقامت و راست قامتی و ایستادگی به شمار می‌رود و بر این اساس ایرانیان در این روز در برابر این درخت می‌ایستادند و چنین عهد می‌بستند:

“ای سرو راست قامت با تو عهد می‌بندیم که در طول سال آینده درختی بکاریم.”

کارشناس رصدی انجمن نجوم آماتوری ایران این عهد را نمادی برای اجرای سنت درختکاری دانست و اظهار کرد: این سنت نشاندهنده رویکرد آنها برای حفاظت از محیط زیست بوده است و با کاشت درخت، در جهت تداوم بخش هستی و طبیعت اقدام می‌کردند و جالب است که آنها به شکرانه این روز، ولیمه و خوراک می‌دادند و بخشش می‌کردند.

دالوند ادامه داد: در “شب چله” در دوران باستان آجیل مخصوصی به نام “لورک” را مصرف می‌کردند که معمولا در این شب سِرو می‌‎شده و در کنار آن هندوانه به عنوان نماد گرمای تابستان و شادی بخشی و انار به عنوان نماد زایش و تولد و لَبو نماد بخشندگی و برکت صرف می‌شد و بعدها یعنی در زمانی ‌که “حافظ” دیوان خود را کامل می‌کند، مردم در این شب به دیوان حافظ تفائل می‌زدند تا ببینند که چه سرنوشتی دارند و خود را برای سال جدید آماده کنند.

پژوهشگر تاریخ اساطیری ملل باستان با تاکید بر اینکه در “شب چله” شاهنامه خوانی نیز مرسوم بوده است، گفت: مردمان آن زمان کرسی داشتند و معمولا سفره “چله” را بر روی کرسی قرار می‌دادند، ضمناً دید و بازدید در این شب مرسوم بوده است.

وی آغاز سال شمسی و نوروز را روز اول فروردین و آغاز اعتدال بهاری دانست و یادآور شد: در دوران باستان آغاز سال از روز اول دی ماه بوده است؛ چرا که در فرهنگ اوستایی واژه‌ای به نام “سَردَه” به معنای “سرد” داریم و اعتقاد بر این بوده که از روز اول زمستان به تدریج طول روزها بلند می‌شود و ما به سمت روشنایی و نور و گرما می‌رویم و “شب چله” پایان سال و روز اول دی ماه، آغاز سال جدید بوده است.

شبی که با چند ثانیه بلند شدن، افسانه شد

دالوند با بیان اینکه بر خلاف تصور اینکه “شب چله” چند ساعت نسبت به شب‌های قبل و بعد از خود طولانی‌تر است، تنها یک دقیقه طولانی‌تر شده است، افزود: ولی در مناطق جغرافیایی ایران اختلاف این شب را داریم. به عنوان نمونه طول شب چله در شرقی‌ترین شهرهای ایران که چابهار است، ۱۳.۵ ساعت است؛ ولی در غربی‌ترین منطقه ایران مانند ماکو که در شمال غربی قرار گرفته، طول این شب ۱۴.۵ ساعت است.

این کارشناس رصدی انجمن نجوم آماتوری ایران اضافه کرد: این اختلاف فاصله میان شهرهای ایران، موجب طولانی‌تر شدن این شب شده و باز این شب تنها به میزان یک دقیقه طولانی‌تر شده است.

آیین‌های مشابه “چله” یا “یلدا” در دنیا

این پژوهشگر حوزه اساطیر ملل، با بیان اینکه در دوران باستان در کشورهایی مانند یونان و روم و مصر آیین مشابه “شب چله” وجود داشته است، یادآور شد: این آیین بعدها به تولد عیسی‌بن‌مریم (۲۵ دسامبر) انتقال یافته که با آغاز جشن کریسمس همراه است. آنها هم اعتقاد داشتند که تولد عیسی‌بن‌مریم مصادف با زایش خورشید و نور هدایت الهی است.

دالوند ادامه داد: علاوه بر آن در مصر در ۴ هزار سال قبل جشن ۱۲ روزه‌ای داشتند که از شب چله یا یلدا آغاز می‌شده و ۱۲ روز بعد از آن به نماد ۱۲ ماه سال ادامه داشته است و به شکرانه این روز، ۱۲ شاخه نخل در یک مکان مقدس قرار می‌دادند و به نیایش و دعا خوانی می‌پرداختند. از آنجایی که مصریان خود را فرزندان نور یا خورشید می‌دانستن، اعتقاد داشتند که خورشید در روز آغاز انقلاب زمستانی یعنی در اول دی ماه طلوع دوباره می‌کند و این طلوع یعنی تولد دوباره خداوند!

وی با اشاره به برخی از جشن‌های رومیان و یونانیان مانند جشن “ناتالیس آنایکتوس” یا روز تولد خورشید شکست‌ناپذیر برای شکرگزاری، گفت: بعدها این جشن‌ها به جشن کریسمس انتقال یافت.

داستان‌های یلدایی مشترک

دالوند، وجه مشترک شب‌های چله در فرهنگ‌های مختلف را تقابل خیر و شَر عنوان کرد و گفت: اساس و بنیان آیین زردشتی تقابل خیر و شر که در آن اهورا، به معنای نورِ هستی بخش است و اهریمن به ظلمت و تاریکی و بدی و پلیدی معنا شده و جشن چله یا یلدا تنها توسط دو کشور ایران و افغانستان به عنوان میراث فرهنگی ثبت جهانی شده است.

وی خاطر نشان کرد: از سوی دیگر به دلیل اینکه ایران در آن زمان کشوری پهناوری بوده و گستره فرهنگی زیادی داشته و همچنین به دلیل لشکرکشی خشایار شاه، آتن فتح شد و جنگ‌های طولانی اشکانیان با امپراطوری روم شرقی، موجب تبادل فرهنگی شده است، به طوری که به باور بسیاری از باستان شناسان غربی آیین میترائیسم و برخی از حوزه‌های تمدنی از ایران به سایر فرهنگ‌ها منتقل شده است.

این پژوهشگر تاریخ اساطیری ملل باستان تاکید کرد: آنچه که در این شب مهم تلقی می‌شود، این است که سعی کنیم از لحظه لحظه آن لذت ببریم؛ چرا که در طول سال تنها یک شب، “شب چله” است و اینها آیین‌هایی برای درکنار هم ماندن است و جشن‌هایی به شمار می‌رود که بیشتر به بنیان خانواده و به یکدیگر توجه کنیم و از فضای مجازی دور باشیم.

دالوند با بیان اینکه این سومین چله‌ای است که به دلیل کرونا، باید دور از هم باشیم، خاطر نشان کرد: چند سالی است که به دلیل شیوع بیماری ناشی از کرونا دورهمی و نشست‌ها و در کنار هم بودن حذف شده است، ولی به نظر اگر قرار است از فضای مجازی استفاده شود، از آن برای دلجویی از اقوام و خویشاوندان استفاده شود تا انرژی مثبت به دیگران القا شود.

این کارشناس رصدی انجمن نجوم آماتوری ایران در پایان تاکید کرد: در این شب گوشی‌های خود را خاموش کنیم و از با هم بودن لذت ببرند.

منبع: ایسنا

با «مالدیو» ایران آشنا شوید

حتی تصور قدم‌زدن در جزیره‌ای خالی از سکنه هم، هیجان‌انگیز و دور از ذهن است. جایی که بی‌هدف روی ماسه‌های ساحل قدم بزنید و تا چشم کار می کند، خودتان باشید و خودتان. جزیره‌ای که روی آن هیچ رد پایی از انسان به چشم نخورد. نه نشانی از جوامع کوچک و بزرگ کشاورزی، شبانی و صنعتی باشد و نه خبری از زندگی هر روز مردم و کنش‌ها و واکنش‌هایی که در بستر زمان و مکان رخ می‌دهد. در این جزیره خالی از سکنه، همه چیز شبیه روزی است که آدم و حوا راهی زمین شدند و خودشان را در محاصره طبیعتی دیدند که هیچ‌گونه دخل و تصرفی در آن اتفاق نیفتاده بود!

روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: این بخش از کره خاکی که از آن حرف می‌زنیم، جزیره‌ای است که آن را با نام «مالدیو ایران» می‌شناسند و علت این نام‌گذاری هم موج‌های سربه‌زیر و آرام، آبی فیروزه‌ای و بی‌نهایت شفاف دریا و ماسه‌های سفید رنگی است که کنار هم قرار گرفتن‌شان، یادآور سواحل معروف این کشور است. جزیره «مارو»، «شیدور» و در زبان محلی‌ها «شتوار»، در خلیج همیشه فارس و غرب استان هرمزگان قرار دارد و با این که هیچ امکاناتی در آن وجود ندارد، هر سال گردشگران زیادی برای دیدن آن به غرب هرمزگان سفر می‌کنند. شما هم در این سفر کاغذی همراه ما باشید…

جزیره‌ای با مساحت یک کیلومتر مربع

جزیره خالی از سکنه شیدور، در مجاورت سومین جزیره مسکونی بزرگ ایران یعنی جزیره لاوان واقع شده است. لاوان نزدیک به ۸۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و با پیدا کردن آن روی نقشه، می‌توانید نقطه سبزرنگی را ببینید که در فاصله ۵/ ۱ کیلومتری آن قرار دارد. این نقطه سبزرنگ، همان جزیره خالی از سکنه شیدور است. مساحت این جزیره نزدیک به یک کیلومتر مربع است و پیمایش دورتا دور این جزیره، با پای پیاده و در عرض چند دقیقه ممکن است. برای رسیدن به جزیره شیدور، باید خودتان را به منطقه پارسیان استان هرمزگان که پیشتر گاوبندی نام داشت، برسانید و به سمت بندر مقام حرکت کنید. بندرمقام، یکی از زیباترین جاده‌های ساحلی کشور را دارد و این جاده، جایی است که کوه‌ها به دریا ختم می‌شوند و شما بر فراز آن، شاهد این تلاقی زیبا هستید. از بندر مقام، قایق‌ها با کرایه ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی شما را به جزیره شیدور می‌برند و در ساعت مقرر به دنبال‌تان می‌آیند.

مارهای سیاه‌رنگ مرموز در مارو

اکوسیستم شیدور، در ایران و حتی جهان کم نظیر است. گونه‌های جانوری این جزیره و دنیای زیر آب دورتا دور آن، شگفت‌آور است و بد نیست بدانید که نام مارو از مارهای این جزیره گرفته شده است. مارهایی سیاه رنگ و مرموز که وقتی صدای شما را بشنوند، به سرعت پنهان می‌شوند و به همین دلیل شانس دیدن آن‌ها، بسیار کم است. این مارها، اغلب در دل صخره‌هایی زندگی می‌کنند که به آب منتهی می‌شود و به ندرت در مرکز جزیره و جایی دور از صخره‌ها، مشاهده می‌شوند. این جزیره، مرجانی است و هنگام قدم زدن در اطراف آن یا شنا کردن در آب، مناظر خارق‌العاده‌ای را می‌بینید که مرجان‌ها به وجود آورده‌اند. این مرجان‌ها محل زندگی ماهی‌ها و گونه‌های جانوری زیادی‌ هستند و هنگام غواصی و شنا، باید مراقب آن‌ها بود و از شکستن‌شان خودداری کرد.

تنوع ماهی‌ها در چند قدمی ساحل

برای غواصی آزاد در جزیره، نیاز نیست فاصله‌ چند کیلومتری از ساحل داشته باشید و تا عمق زیادی پایین بروید. همین که چند قدم از ساحل فاصله بگیرید و سرتان را زیر آب فرو ببرید، کافی است تا انواع و اقسام ماهی‌های آب‌شور را ببینید. ماهی‌هایی که به صورت دسته‌ای حرکت می‌کنند و تنوع‌شان آن قدر بالاست که هر لحظه یک‌گونه‌ جدید پیش چشم‌تان ظاهر می‌شود و بعد به سمتی شنا می‌کند. دیدن این صحنه‌ها خارق‌العاده‌ترین چیزی است که در گشت این جزیره عایدتان می‌شود. در این دنیای فیروزه‌ای با بی‌شمار گونه جانوری طرف هستید که می‌توانید از فاصله‌ای نزدیک، برای ساعت‌ها تماشای شان کنید.

دیدن سفره ماهی‌ها جذاب‌ترین بخش این سفر

سفره‌ماهی‌ها تا نزدیکی ساحل می‌آیند. جذاب‌ترین بخش این تجربه، دیدن همین سفره ماهی‌های بزرگ است که موقع حرکت، به بدن‌شان پیچ و تاب می‌دهند و دم‌شان انحنا پیدا می‌کند. نیزه ماهی‌هایی که دسته‌ای حرکت می‌کنند و به رنگ سفید و آبی شفاف‌اند هم از دیگر گونه‌های هیجان‌انگیز آن حوالی‌اند. موجوداتی هم که گرد و کوچک‌اند و کف آب به سرعت قدم برمی‌دارند، هرمیت‌ها هستند ، هرمیت‌ها گونه‌ای خرچنگ‌اند که شکل و شمایل بامزه و چشمان متعجبی دارند. خوش شانس باشید، ماهی‌های مرکب با جثه کوچک و حرکات خیلی سریع را هم می‌بینید و بدنیست بدانید، این ماهی‌ها از خانواده هشت‌پاها هستند. لاک‌پشت‌های پوزه عقابی در فصل‌های خاصی برای تخم‌ریزی به ساحل این جزیره می‌آیند ، در ضمن هنگام غواصی و شنا مراقب تیغ‌ توتیاهای دریایی بزرگ زیر آب باشید.

تماشای دنیای زیر آب بدون تجهیزات

غواصی در سواحل جنوب ایران، تجربه منحصربه‌فردی است اما به‌عنوان کسی که غواصی را در جای‌جای خط ساحلی جنوب کشور تجربه کرده است، به شما می‌گویم که هیچ‌کدام شبیه غواصی آزاد در جزیره شیدور نیست. غواصی آزاد با تجهیزات سبک و اندک انجام می‌شود و تجهیزات سنگین‌ و گران قیمت غواصی نظیر کپسول اکسیژن را شامل نمی‌شود. غواصی در شیدور، به دلیل شرایط آب‌وهوایی گاه به لباس غواصی هم احتیاجی ندارد و بدون سایر تجهیزات دیگر هم می‌توانید آن را تجربه کنید. استفاده از این تجهیزات اگرچه برای‌تان رفاه و امنیت به همراه دارد اما همین که یک عینک خوب و باکیفیت غواصی تهیه و از اسنورکل برای تنفس استفاده کنید، کافی است تا ساعت‌ها محو تماشای دنیای زیر آب شوید بدون این که به سختی بیفتید یا نگران چیزی باشید.

سوغات‌های ممنوع

ساحل شیدور، مملو از صدف‌هایی است که به یادگار بردن آن‌ها می‌تواند به تنوع‌زیستی منطقه ضربه جدی وارد کند. همان‌طور که اشاره کردیم، هرمیت‌ها در این جزیره زندگی می‌کنند و این ‌گونه زمانی که رشد می‌کند از میان صدف‌های ساحل صدف‌های بزرگ‌تر را برای سکونت انتخاب می‌کند. هرمیت‌ها در برابر گرمای خورشید بی‌طاقت‌اند و خیلی زود از بین می‌روند یا گرفتار زباله‌ها می‌شوند. صدف‌های شیدور و همچنین مرجان‌های ساحل، سوغات ممنوع ‌هستند و اگر روزی گذرتان به این جزیره افتاد، جز عکس چیزی به یادگار نبرید. همچنین در گشت شیدور بد نیست چند کیسه زباله به همراه داشته باشید تا در صورت مشاهده زباله‌های رها شده، آن‌ها را جمع‌آوری و به سهم خودتان از زشت شدن چهره جزیره جلوگیری کنید.

توپ والیبال ساحلی هم با خودتان ببرید!

کمپ شبانه در این جزیره از چندماه پیش تاکنون، نیازمند مجوز شده است و اگر روزی قصد سفر به شیدور را داشتید، از سایر جاذبه‌های طبیعی غرب هرمزگان و سواحل بی‌نظیر منطقه غافل نشوید. برای گشت‌وگذار در این جزیره، هر آن چه به آن نیاز پیدا می‌کنید، نظیر زیرانداز، نوشیدنی خنک، وعده‌های غذایی اصلی و … را به همراه داشته باشید و اگر از بالا و پایین پریدن روی ماسه‌های گرم ساحل لذت می‌برید، توپ والیبال ساحلی را هم در فهرست ملزومات گشت جزیره‌تان قرار دهید.

منبع: ایسنا

مرتبط:

جزایر مالدیو

جزایر شگفت‌انگیز مالدیو

گردشگری فرهنگی چیست؟

سیاست‌ها و فعالیت‌های گردشگری باید با احترام به میراث هنری، باستان‌شناسی و فرهنگی انجام شود و در راستای محافظت از آن‌ها و انتقال میراث به نسل‌های آینده حرکت کند. همچنین باید مراقبت‌های ویژه‌ای مخصوص حفظ بناها، مکان‌های عبادت، مکان‌های باستانی و تاریخی و همچنین ارتقاء موزه‌های گوناگون و دسترسی آسان به آن‌ها فراهم شود.

بر اساس تعریفی که مجمع عمومی سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در بیست‌ودومین اجلاس خود در سال ۲۰۱۷ به تصویب رساند، گردشگری فرهنگی به نوعی از فعالیت گردشگری اشاره دارد که در آن انگیزه اساسی بازدیدکننده یادگیری، کشف، تجربه و مصرف جاذبه‌های فرهنگی ملموس و ناملموس است.

محصولات فرهنگی در یک مقصد گردشگری دربرگیرنده مجموعه‌ای از ویژگی‌های متمایز مادی، فکری، معنوی و عاطفی یک جامعه است که شامل هنر و معماری، میراث تاریخی و فرهنگی، میراث آشپزی، ادبیات، موسیقی، صنایع خلاق و فرهنگ‌های زنده با سبک زندگی و ارزش‌های آن‌ها می‌شود.

گردشگری فرهنگی یک تجارت بزرگ به شمار می‌رود. برخی از افراد تنها با هدف یک تجربه فرهنگی به سفر می‌پردازند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فرهنگ را به عنوان محصول جانبی سفر خود تجربه کنند. از این رو می‌توان استدلال کرد که در بیشتر تعطیلات نوعی گردشگری فرهنگی وجود دارد.

گردشگری فرهنگی چیست؟

گردشگری فرهنگی به بازدید مسافران از مقاصد خاص به منظور تجربه و یادگیری فرهنگی خاص اطلاق می‌شود که می‌تواند شامل بسیاری از فعالیت‌ها مانند شرکت در رویدادها و جشنواره‌ها، بازدید از موزه‌ها و چشیدن طعم غذاها و نوشیدنی‌های محلی ‌شود.

همچنین در برخی مواقع گردشگری فرهنگی بخشی ناخواسته از تجربه گردشگری محسوب می‌شود، به گونه‌ای که غوطه‌ور شدن فرهنگی با مردم محلی و آشنایی با زبان، آداب و رسوم و غذا آن منطقه بخشی اجتناب‌ناپذیر از سفر گردشگران را شکل می‌دهد.

گردشگری فرصت‌های بی‌پایانی را برای یادگیری در مورد یک جامعه، نحوه زندگی دیگران و سنت‌های آن‌ها فراهم می‌سازد. بر این اساس شرکت در فستیوال‌ها، بازدید از اهرام مصر و سایر برنامه‌های سفر نوعی از آشنایی و مواجهه با فرهنگ مقصد گردشگری را به همراه دارد.

سازمان جهانی گردشگری (WTO) به طور کلی گردشگری فرهنگی را به عنوان سفر افراد با هدف برآورده شدن نیاز انسان به تنوع، تمایل به بالا بردن سطح فرهنگی فرد و ایجاد دانش، تجربه و برخوردهای جدید تعریف می‌کند. گردشگری فرهنگی معمولاً از این طریق با آموزش مرتبط است و لذا برخی افراد آن را به صورت محدودتر به عنوان گردشگری فرهنگی آموزشی توصیف می‌کنند.

با این وجود به دلیل پیچیدگی و ذهنیت این اصطلاح، تعریف مشترک و مشخص‌تری در میان دانشگاهیان مورد توافق قرار نگرفته و به نظر می‌رسد که دو دیدگاه متمایز در این زمینه وجود دارد که رویکرد یکی از این دو دیدگاه بر اساس مصرف محصولات فرهنگی مانند مکان‌ها یا بناهای تاریخی تمرکز دارد و دیدگاه دیگر شامل تمام جنبه‌های سفر می‌شود، جایی که مسافران در مورد تاریخ و میراث سایر جوامع یا شیوه‌های زندگی معاصر خود یاد می‌کنند.

گردشگری فرهنگی چیست؟

از جمله کشورهایی که به عنوان مقصد گردشگری فرهنگی مورد استقبال قرار می‌گیرند می‌توان از کشور هند، اسرائیل، دبی و نیویورک نام برد که سفر به این مناطق تجربه‌های فرهنگی جذابی به همراه خواهد داشت.

گردشگری فرهنگی به دلایل زیادی اهمیت دارد و شاید برجسته‌ترین دلیل آن تأثیر اجتماعی باشد. از این رو گردشگری فرهنگی می‌تواند به تقویت هویت، افزایش درک متقابل فرهنگی و حفظ میراث و فرهنگ یک منطقه کمک کند.

همچنین گردشگری فرهنگی می‌تواند اثرات اقتصادی مثبتی نیز داشته باشد. این اثرات می‌تواند به صورت مستقیم از طریق بازدید گردشگران از اماکن گردشگری ایجاد شود یا به واسطه ایجاد مشاغل و فرصت‌های شغلی جدید و همچنین اثرگذاری بر مشاغل ثالث صورت گیرد.

یکی از مهمترین مزایای گردشگری فرهنگی را می‌توان جنبه آموزشی آن بیان کرد. به شکلی که گردشگران و میزبانان به طور یکسان می‌توانند در مورد شیوه‌های مختلف زندگی اطلاعات بیشتری کسب کنند.

گردشگران فرهنگی طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها را می‌توانند تجربه کنند که از جمله آن‌ها می‌توان اقامت با یک خانواده محلی در خانه، داشتن یک تور در اطراف یک روستا یا شهر، یادگیری در مورد اشتغال محلی، انجام کار داوطلبانه در جامعه محلی، بازدید از یک موزه، بازدید از یک بنای مذهبی مانند مسجد، معاشرت با اعضای جامعه محلی، بازدید از یک بازار محلی یا منطقه خرید، تجربه غذاها و نوشیدنی‌های محلی، رفتن به یک نمایش یا اجرای فرهنگی، بازدید از بناهای تاریخی را نام برد.

گردشگری فرهنگی چیست؟

به این ترتیب گردشگری فرهنگی همواره تأثیرات مثبت و منفی به دنبال دارد. به عنوان مثال از جمله تاثیرات مثبت گردشگری فرهنگی می‌توان احیاء فرهنگ و هنر و حفظ میراث را نام برد. همچنین تغییر اجتماعی به عنوان نمونه‌ای از اثرات منفی این نوع از گردشگری محسوب می‌شود.

منبع: ایسنا