همه چیز درباره روستای ایستا در طالقان

یکی از مناطق ییلاقی و زیبای ایران که در تقسیم بندی های جغرافیایی جزئی از شهرستان استان البرز به شمار می رود طالقان می باشد که به خاطر داشتن جاذبه های طبیعی و بکر به عنوان یکی از تفریحگاه های پربازدید شناخته شده است طالقان یک روستای عجیب و غریب در خود جای داده است که “روستای ایستا” نام دارد، جایی که تکنولوژی در آن متوقف شده است تا جایی که شما هیچ رد پایی از خودروها و… در این روستا نخواهید دید و مردمان آن طبق آداب و رسوم گذشته زندگی می کنند چنانچه علاقه مندید از این روستای مرموز اطلاعات بیشتری کسب کنید در ادامه این بخش  را همراهی کنید.

همانطور که پیش از این اشاره کردیم روستای ایستا یا روستای توقف در طالقان یکی از رازآلود ترین مکان های جهان محسوب می شود که در استان البرز واقع است سبک زندگی در این روستا به دور از از مدرنیته و بر مبنای زندگی قاجاریه صورت می گیرد. جالب است بدانید روایت های مختلفی درباره این روستا وجود دارد که یکی از همین روایت ها پرورش اسب های میلیاردی و زندگی به سبک قاجاری می باشد.

مردمان این روستا اصالتا ترک زبان هستند و از مقلدین آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی می باشند که بیش از ۸۰ سال است از دنیا رفته است. میرزا صادق مجتهد تبریزی از آن دسته فقهایی بودند که به طور نظری و علمی تاکید بسیار زیادی روی روش «طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاوردهایش» داشت و تا آخر عمرش به عدم جواز به کار بردن ابزار مدرن و امور جدید فتوا میداد بنابراین به خاطر داشتن همین اعتقاد اهالی این روستا را اهل توقف نامیدند که به نوعی می توان گفت در زمان متوقف شده اند.

ویژگی های مرموز روستای ایستا در طالقان

هنگامی که وارد این روستای عجیب و غریب می شوید هیچ اثری از وسایل نقلیه و عبور و مرور آنها نخواهید دید چراکه اهالی این روستا به قدری پایبند به رعایت آداب و رسوم گذشته خود هستند که هیچ برایشان مهم نیست که این موضوع برای بازدید کنندگان شاید عجیب باشد چرا که آن ها کاملاً عادی با این موضوع برخورد می کنند و کاری به کار کسی ندارند.

ساکنان این روستا به عینه همچون نقاشی آداب و رسوم زندگی گذشته را در عصر ارتباطات و مدرنیته به یدک می کشند نه تنها اثری از خودرو ها نمی بینید بلکه متوجه میشوید آنها تلویزیون هم تماشا نمیکنند و حتی به شب نشینی معتقد نیستند. شاید باورش برای شما سخت باشد اما باید بدانید که هیچ مراسم عروسی، سالگرد ازدواج، تولد و عزاداری در این روستا برگزار نمی شود چرا که هیچ معنا و مفهومی برای ساکنان این روستا ندارد. با وجود اینکه مهمان نواز هستند اما به این شرط که هیچ زنی قصد وارد شدن به روستای آنها را نداشته باشند چرا که کسی از دنیای خارج از روستا زنهای آنها را ندیده است. آنها بسیار ثروتمند هستند و از راه فروش زمین های پدریشان در تبریز گذران زندگی می کنند. عجیب تر آنکه هیچکدام از افراد ساکنین روستا دارای شناسنامه نیستند و به نوعی جزو آمار جمعیت ایران محسوب نمی شوند.

مردم این منطقه برای این که مایحتاج خود را تامین کنند به شهر طالقان رفته و نیازهای خود همچون پارچه، میخ، شیشه، مقدار بسیار کمی آهن خرید می کنند و خودشان نجار و آهنگر هستند. نکته جالب توجهی که در این میان وجود دارد این است که مردم این روستا هیچ ادعای مالکیتی نسبت به اموال خود ندارند و چنانچه کسی در تصرف دارایی آنها بر آید هیچ درگیری و نزاع بر سر اموال رخ نمی دهد و به نوعی می توان گفت از مال و اموال خود چشم پوشی می کنند.

شما می توانید در این دهکده با کسانی مواجه شوید که که فقط دو یا سه بار به خارج از محل سکونت خود رفتند آنها افرادی که غیر از خودشان هستند را اهل بیرون خطاب می کنند.

هیچگونه خدمات دولتی شامل حال مردم روستای ایستا نمی باشد. آن دسته از خوراکی هایی که از منشا و نحوه تولید آن مطلع نیستند استفاده نمی کنند و از خوردن میوه ها و گندمی که با سموم دفع آفات و کود شیمیایی رشد کنند به شدت خودداری می کنند و همیشه از لبنیاتی که خودشان تولید کرده اند مصرف می کنند، گوشت کمی می خورند و در صورت خوردن حتماً از گوشت حیوانات نر حلال گوشت مصرف می کنند. جالب است بدانید با چای از میهمانان خود پذیرایی می کند ولی خودشان از آن می نوشند. مردان این روستا اغلب کلاه پشمی بر سر میگذارند و علاوه بر اینکه شلوار پشمی دستباف یا نخی می پوشند پیراهن بلندی نیز بر تن دارند که تا زانوی آنها را می پوشاند.

چرا که عزیمت به روش خودشان موانع بسیاری برایشان دارد بنابراین از این مورد نیز گذشته اند. آنها با معیارها و شاخصه های خود اوقات شرعی نماز را استخراج کرده و نماز می خوانند و جالب تر اینکه شروع و اتمام ماه رمضان را و رویت ماه را خودشان تعیین میکنند. اعتقاد بسیاری به رویای صادقه دارند و برای تایید سبک زندگی خود به خواب های معنوی اکتفا میکنند و به شدت منتظر واقعه ظهور مهدی (عج) هستند و معتقدند در حال حاضر در آخرالزمان به سر می برند و بر این باورند که آخرالزمان از زمان مشروطیت شروع شده است.

جنس ایمان از نگاه آنها از تعهد می باشد به همین علت عقل را ابزاری وظیفه ساز تلقی نمیکنند و وجود آن را ضروری نمیبینند.

وضعیت تحصیل و سبک زندگی در روستای ایستای طالقان

پس از اینکه فرزندانشان به سن تکلیف رسیدند اختیار با خودشان است که در روستا بمانند یا به تبریز بروند. آنها هیچگونه فعالیت اجتماعی و سیاسی ندارند و هیچوقت سعی در تبلیغ باور های خود نداشته و ندارند.

آنها برای رفت و آمد و تردد از قاطر و اسب استفاده میکنند و چندین بار دیده شده برای انجام فعالیت های کشاورزی از لودر، بولدوزر و تراکتور استفاده کرده اند و در توجیه این رفتارشان عنوان میکنند که ناچارآ و از روی اجبار به ابزارهای جدید و صنعت روی آورده اند.

تاکید بسیاری روی دو علت فقهی “حرمت تشبه به کفار” و “صحت تفسیر در آفرینش خداوند” دارند.

برای علم آموزی و یاد گرفتن کودکان این روستا به مدارس طالقان مراجعه نمیکنند و در مکتب خانه ای به شکل سنتی به فراگیری دروس خود همچون خوشنویسی، محرمات فقهی، اصول عقاید می پردازند.

مجموعا ۱۸ الی ۲۰ جلد کتاب در این روستا وجود دارد که از جمله آن ها می توان به کتاب خطی سید حسین نجفی طباطبایی و رساله علمیه میرزا صادق مجتهد تبریزی اشاره کرد. میرزا صادق مجتهد تبریزی از آن دسته فقهایی بودند که به طور نظری و علمی تاکید بسیار زیادی روی روش «طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاوردهایش» داشت و تا آخر عمرش به عدم جواز به کار بردن ابزار مدرن و امور جدید فتوا میداد.

طبیعت زیبا و بکر روستای ایستا

اکثر کسانی که سفری به طالقان دارند علاقه مند به گشت و گذار در طبیعت زیبای این شهرستان هستند و همین روستای ایستا یکی از جذابیت های طبیعی و البته راز آلود این شهرستان می باشد. شما گردشگران خوش ذوق می توانید با سپری کردن اوقاتی از لحظه های خود را در این منطقه سفری جذاب و تکرار نشدنی برای خود رقم بزنید.

بخش گردشگری نمناک به شما پیشنهاد میکند که برای بازدید از زیباترین مناطق طبیعی این منطقه دیدن دریاچه سد طالقان را حتما در برنامه سفر خود بگنجانید.

سفری به صرفه و ارزان به روستای ایستا

یکی از مهم ترین مزایایی که سفر به این روستای زیبا دارد به صرفه بودن آن است چرا که شما گردشگران با هزینه اندک می توانید سفری لذت بخش را تجربه کنید. بدینگونه که شما برای بازدید از این شهر نیازی به هزینه کردن بابت خرید بلیط هواپیما و اقامتتان ندارید.

راه دسترسی به روستای ایستا در طالقان

برای اینکه دسترسی آسانی به روستای ایستا داشته باشید بهترین کار این است که آدرس دقیقی از مسیر طالقان داشته باشید. برای اینکه به این روستای زیبا برسید ابتدا باید به شهر طالقان برسید طالقان در ۱۲۰ کیلومتری شمالی غربی تهران واقع است چنانچه بخواهید با ماشین شخصی خود به طالقان بروید کمتر از دو ساعت از تهران به طالقان می رسید اما چنانچه خواستید این مقصد را با اتوبوس سپری کنید حداقل ۳ ساعت زمان برای طی کردن راه نیاز است.

منبع:نمناک

مرتبط:

طالقان منطقه ای زیبا و منحصر به فرد برای گشت و گذار در بهار

سفری خاطره انگیز به طالقان

بررسی شهر کرج و تاریخچه این شهر

جاذبه های دیدنی روستای زرگر

این روستا در ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران واقع شده، با مردمی که عاشق ایرانند . مردم این روستا هم ایرانی اند هم اروپایی، هم فارسی می دانند هم ترکی؛ صورتشان هم شبیه آریایی هاست، هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ ها، قدشان بلند است و مهربانی شان همچون محبت مردم ایل به مهمان ها . مسلمان شیعه اند، کارشان دامداری و کشاورزی؛ به سبک همه روستاییان، مرغ و خروس و غاز هم نگه می دارند؛ بعضی زن ها که هنرمندتر از دیگرانند نیز خودشان نان می پزند و در مشک، دوغ و کره می گیرند و پنیر و ماست می بندند. این مردم اما یک راز دارند، یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می کند. مردم روستای «زرگر» زبان مادری شان «رومانو» است؛ به زبانشان زرگری هم می گویند، اما نه از آن زرگری هایی که بعد از هر حرف، «ز» می گذارند و زبانشان می شود «دزرزوز». داستان زبان رومانو بیشتر شبیه افسانه است. زرگری ها خودشان هم دقیقا نمی دانند متعلق به کجای جهان هستند و چه شد که به ایران آمدند و شدند رومانوی شیعه کشاورز ایرانی که به زبان ترکی هم مسلط است.

آوای آواره

رومانوها حتی آنها که تشکیلات منظمی دارند، آواره اند. این مردم معلوم نیست که از چه سرزمینی آمده اند و چه اتفاقی افتاد که در جهان پراکنده شدند. «سرهنگ» از بقیه مردم آبادی به تاریخچه رومانوها مسلط تر است.هیچ کس غیر از زرگرها از زبان رومانو سردر نمی آورد و هیچ کس مطمئن نیست این مردم از چه آب و خاکی ریشه گرفته اند؛ اما روایتی هست که می گوید رومانوها طایفه ای هستند که قرن ها پیش از مرزهای شمال ایران وارد شده اند و چون زندگی عشایری داشته اند در بخش های مختلف ایران پخش شده اند و بتدریج یک جا نشین شده اند و کشاورزی و دامداری را پیشه خود کرده اند.
روایتی دیگر اما می گوید رومانوها اصالتا ایرانی اند و به خاطر شجاعتشان، جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بوده اند. عده ای نیز معتقدند چون زرگرها جنگجو و دلیرند هیچ وقت با حکومت های وقت، سرسازش نداشته اند و برای این که حکومت ها از خطرشان مصون باشند آنها را در دنیا پخش کرده اند؛ هر چند این عده نمی گویند که چه حکومتی، در چه زمانی و از کدام سرزمین چنین تصمیمی گرفته است. برای همین زرگرها همیشه دو به شک زندگی می کنند؛ آنها گاه خودشان را مردمانی از کشور رومانی می دانند و گاه از یونان و گاه زبان رومانو را ملاک قرار می دهند تا بگویند ریشه در کشور ایتالیا دارند. معتقدان به این روایت می گویند که در جنگ ایران و روم، ۲۰۰ نفر از رومانوها به دست پادشاه ایران اسیر شدند، اما چون اندام های ورزیده و قوی داشتند مورد عفو پادشاه قرار گرفتند و در نزدیکی قزوین ساکن شدند.

مسافران خارجی

میهمانانی از فرانسه و انگلیس
بچه های تحصیلکرده زرگر چند سال پیش چند لغت به زبان رومانو در اینترنت منتشر کردند و از تمام مردم دنیا خواستند که اگر این لغات را می شناسند به ایران بیایند. چند ماه بعد سه مسافر از فرانسه و انگلیس به روستای زرگر آمدند و در حالی که شادی کنان، ساز و دهل می زدند از این که همزبان هایشان را در ایران پیدا کرده اند دست از پا نمی شناختند. زرگری ها می گویند این سه مرد از تجار بزرگ کشورشان بودند که ایتام زیادی را حمایت می کردند و اهل کار خیر بودند؛ اما تعجب می کردند از این که زرگرهای ایران، زبان رومانو را با زبان فارسی و ترکی آنچنان آمیخته اند که اصالت زبان به آن شکل که در اروپا تلفظ می شود از بین رفته است.

آیرانه سی، قمیل و فاملا
اگر مهمان عزیز کرده باشی، زرگرها در بدو ورود برایت «آیرانه سی» می آورند. آیرانه سی یعنی دوغ آن هم دوغی خنک شده با تکه های یخ که یک قاشق غذاخوری پُر رویش کره است و هر مهمانی نصیبش نمی شود. وقتی زرگرها به زبان رومانو با هم حرف می زنند فردی که شنونده است، حتی کلمات را هم تشخیص نمی دهد چه رسد به معنی شان؛ اما اینها که مردمی با محبت مردمان ایل اند سرعت حرف زدنشان را کم می کنند و شمرده شمرده کلمات را ادا می کنند تا غیر رومانو ها هم چیزی بفهمند. «قمیل» همان «کمل» انگلیسی ها و شتر ما فارسی زبان هاست که زرگرها «ک» آن را «ق» تلفظ می کنند. «فاملا» هم همان «فمیلی» انگلیسی زبان ها ست که ما به آن خانواده می گوییم. «پپری» و «سمنتی» هم می شود ادویه و فلفل و سیمان که دیکته و تلفظش شباهت زیادی به کلمات انگلیسی دارد. زرگرها زبانشان را هم به حروف لاتین می نویسند؛ شاید برای همین است که اصرار دارند بگویند اجدادشان مردمی از مردمان رم بوده اند.

وفاداری به خانواده، عشق به وطن
زنی که شوهرش می میرد هرگز ازدواج نمی کند، مردی نیز که همسر دارد هرگز به سراغ زنی دیگر نمی رود و اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می شود یعنی اگر چه جسمش در روستاست، اما کسی اعتنایی به او نمی کند.این رسم زرگرهاست که مردمش خیلی روی آن تعصب دارند. آنها نه اهل طلاق اند و نه اهل بی وفایی و خیانت؛ این هم یک رسم برآمده از ایل است. در زرگر زیاد اتفاق افتاده که زنی شوهرش را در جوانی از دست بدهد و چند بچه قد و نیم قد یتیم برایش بماند، اما این زن ها هیچ وقت به فکر ازدواج دوباره نمی افتند و به پای بچه هایی می نشینند که از شوهر به جا مانده اند؛ شاید برای این که می دانند تعصبات زندگی ایلی نمی گذارد آنها تنها و بی کس بمانند. مردهای زرگر هم برای ازدواج مجدد و چند همسری، مثل مردهای دیگر دنیا، توجیه نمی آورند و زیرکی نمی کنند چون زرگر بودن به آنها، وفاداری را دیکته می کند.

عاشق کتاب و چوگور
مضراب بر تارهای «چوگور» زخم می زند و «عاشق کتاب»، داستان «کَرَم و اصلی» را می خواند. کَرَم، عاشق اصلی ارمنی است، اما پدر اصلی به وصلت با مسلمان رضایت نمی دهد. اما کَرم و اصلی، واله و شیدایند پس راهی نیست جز این که سوزانده شوند. حاکم شهر اینها ولی مسلمان است پس دلش با سوزاندن عشاق نیست برای همین دو مجسمه به شکل عاشق و معشوق درست می کنند و مقابل چشم همه مردم شهر، آن دو را می سوزانند، در حالی که کَرم و اصلی با هم در شهری دیگر پیمان زناشویی می بندند.
وقتی مراسم عروسی در روستا به پاست، بازار عاشق کتاب، داغ است. زرگرها با این که آداب ازدواج و زندگی و لباس پوشیدنشان شباهت زیادی به تهران پیدا کرده، اما با این حال، عاشق کتاب و ضربه های مضرابش بر چوگور و داستان های عاشقانه اش را به همه برنامه های سرگرم کننده مرسوم در مراسم ازدواج ترجیح می دهند.وقتی او می خواند و می نوازد همه روی زمین می نشینند و زانوها را در بغل می گیرند و محو داستان های عاشقانه ترکی اش می شوند چون زرگرها باور دارند که این عشق است که موجودات را به حرکت وا می دارد.

منبع:نمناک

مرتبط:

چهلستون قزوین

پلی رویایی در شمال قزوین

قزوین گردشگاهی چهار فصل