خانه ملاصدرا فیلسوف بزرگ قرن ۱۱ که فلسفه اشراق را به نهایت اوج خود رساند در استان قم قرار دارد و عمر ساختمان سرخ رنگ و کاهگلی آن به دوره صفویه می رسد.

باید برای دیدن خانه تاریخی ملاصدرا به غرب روستای کهک قم بروید و این خانه تاریخی را در محله چال حمام ببینید. جایی که پیرامون آن را خانه‌های روستایی با بافت معماری مناطق گرمسیری احاطه کرده‌اند.

این بنا که تا چند سال قبل کاملا مخروبه بود و از آن به عنوان اصطبل استفاده می شد، در سال ۱۳۷۶ با توجه به شکل اولیه آن بازسازی و احیا شده است. فضاهای جانبی این بنا از بین رفته و فقط چهار صفه اصلی آن باقی مانده است. محوطه اصلی این بنا سقف گنبدی شکل دارد و در راس گنبد آن شیشه های رنگی نور را به داخل هدایت می کند. در چهار طرف این محوطه چهار دهلیز قرار گرفته است که دو دهلیز آن در تملک دیگران است و سازمان میراث فرهنگی استان در صدد خرید، حفاظت و بازسازی آنهاست.

این بنا به صورت شبستانی طراحی شده که گرداگرد آن‌را در چهارگوشه، حجره‌ها و اتاق‌هایی در برگرفته‌اند و تزیینات بنا شامل گچبری شبه سجاده‌ای و مشبک‌های گچی در نورگیرهاست و در شرق خانه قنات نسبتاً پرآبی وجود دارد که جزیی از مجموعه خانه ملاصدرا محسوب می‌شود.

البته در طول زمان قسمت اعظم بنا تخریب شده و از هشت اتاق پیرامون شبستان تنها یک اتاق باقی مانده است که دو اتاق دیگر طی تعمیرات سال ۱۳۷۷ شمسی بازسازی شد.

برای یافتن خانه ملاصدرا کافی است به انتهای بافت سنتی روستا برویم که در انتهای یکی از مسیرهای هلالی شکل روستا به خانه ملاصدرا که در داخل یک باغ قرار دارد می‌رسیم.

البته برای یافتن کهک نیز پس از طی مسافت ۱۲ کیلومتر از قم به طرف کاشان به دو راهی بخش کهک می‏‌رسیم که با شاخصه فضاهای سبز و درختان زیادتر نسبت به پوشش گیاهی منطقه قابل تشخیص است.

در ادامه این مسیر، پس از طی مسافتی ۲۰ کیلومتری در جهت ارتفاعات قهستان(کوهستان)، به کهک می‏‌رسیم که دارای بافتی اصیل به همراه ساختمان‏‌هایی است که از قدمت و اصالت قریه خبر می‏‌دهد و این منطقه به قم دارای آب و هوایی مطبوع‏‌تر، بارندگی بیشتر و حاصل‏خیزی مناسب‏تری است.

خانه ملاصدرا در دل کهک از خشت خام، ملات گل و سقف با تیرهای چوبی ساخته شده است و این خانه دارای فضایی گیرا و قدیمی با سقفی بلند و پوشش گنبدی با دیوارهای سیاه و اندود گل و تزئینات گچبری ساده با کاربندی‌های زیبا در سقف چهار طرف آن فضاهایی چهار گوش مسقف بین تویزه‌های جناغی شکل که در مجموع، شبیه امامزاده‌های دوره صفوی است.

صدرالدین محمد ابن ابراهیم قوام شیرازی معروف به ملاصدرا، در حدود سال ۹۸۰ هجری قمری در شهر شیراز به دنیا آمد. وی در سن ۱۷ سالگی برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت و پس از تکمیل تحصیلات فلسفی و عرفانی خود، برای تهذیب نفس و سیر و سلوک و نیز به سبب مخالفت عده‏‌ای از علماء ظاهربین ناچار به ترک اصفهان شد و در قریه کهک در نزدیکی قم اقامت کرد.

وی به دنبال تأسیس مدرسه خان در شیراز و درخواست والی فارس، به وطن خود بازگشت ولی در سن ۵۸ سالگی و به قولی در ۷۰ سالگی در بصره دار فانی را وداع گفت.

کوه سبلان که در زبان ترکی آذربایجانی «ساوالان» و در زبان تالشی «سفلون» نامیده می‌شود، از دره قره‌سو در شمال غرب شهر اردبیل شروع شده و در جهت شرقی- غربی به طول ۶۰ کیلومتر و عرض حدود ۴۸ کیلومتر تا کوه قوشه‌داغ در جنوب اهر امتداد می‌یابد و به وسیله این کوه به ارتفاعات قره‌داغ متصل می‌شود. کوه سبلان بر سه شهر اردبیل، اهر و مشکین‌شهر مشرف است. این کوه در ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر و در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری شهر اردبیل قرار دارد.

سبلان سومین قله بلند ایران و یک کوه آتشفشانی غیرفعال است. ارتفاع بلندترین قله آن به نام «سلطان ساوالان» به ۴۸۱۱ متر می‌رسد. در جبهه غربی قله سلطان ساوالان و در کنار جان‌پناه سنگی به شکل عقاب قرار دارد که در طول زمان به نماد کوه سبلان تبدیل شده است. این قطعه سنگ که به واقع اعجاز طبیعت می‌باشد، به شکل عقابی است که نشسته و سر را به جانب شرق چرخانده است

مراتع سبلان از بهترین مراتع طبیعی ایران است. دامنه‌های سبلان، برخلاف سهند که کمی سنگلاخی است، دارای خاک نرم‌ و حاصلخیز است و علف‌های مرغوب و پرارزشی در آن رشد می‌کنند.

سبلان به خاطر آبگرم‌های طبیعی دامنه کوه، طبیعت تابستانی زیبا، دریاچه زیبا در قله کوه، مورد توجه دوستداران طبیعت می‌باشد همچنین از آنجایی که تمام قلل سبلان در ایام سال پوشیده از یخ و برف‌های دائمی می‌باشند، در این منطقه یک پیست اسکی به نام «الوارس» وجود دارد که مورد توجه گردشگران است.

کوه سبلان مقدس‌ترین کوه ایران است. گفته می‌شود مزار یکی از پیامبران، در قله سبلان قرار دارد و بنا بر باورهای مردم، این مزار، مزار زردشت است. در متون کهن فارسی نیز به رابطه سبلان و زردشت اشاره شده و آنجا را مکان نیایش و عبادت زردشت می‌دانند. یکی از نشانه‌های تقدس سبلان، سوگند به آن است. نام سبلان هنوز یکی از مهم‌ترین سوگندهای ساکنان اطراف کوه و عشایر کوچنده شاهسون به شمار می‌آید. اهالی باور دارند که وقتی نام سبلان برده می‌شود به ویژه وقتی به آن سوگند یاد می‌کنند، مار از شکارش دست می‌کشد.

مرتبط:

صعود به سبلان

در نزدیکی روستای سینوا، در فاصله ۱۰ کیلومتری شهرستان چالوس و در مجاورت مرزن آباد، مردابی زیبا با چشم اندازی فوق العاده و منحصر به فرد به نام مرداب هسل وجود دارد.

مرداب هسل در میان جنگلی انبوه و زیبا واقع شده و در هر فصلی دارای زیبایی ها و چشم انداز متفاوت و منحصر به فرد است. این مناظر از ابتدای راه برای رسیدن به مرداب هسل آغاز شده و هر گامی به سوی مرداب برداشته می شود به زیبایی های آن اضافه می شود.

در گویش محلی به آب راکد هسل گفته می شود و نام این دریاچه نیز به دلیل راکد و بی حرکت بودن آن، هسل نامیده شده است.

با راهی شدن به سوی مرداب هسل می توان چشم انداز های زیبا و رویایی را مشاهد کرد که چشم هر بازدید کننده را نوازش داده و آرامشی وصف نشدنی را برای انسان به ارمغان می آورد.

این مناظر و درختان انبوه در کنار صدای جانوران مختلف، این منطقه را به بهترین مکان برای طبیعتگردی و سپری کردن روزی به دور از همهمه های زندگی شهری بدل ساخته است.

همه روزه مسافران و گردشگران بسیاری برای بهره مندی از زیبایی های این منطقه به آن سفر کرده و در فضای آرام و دلنشین مرداب قدم می زنند.

در فصل بهار و تابستان پوشش سبز نوعی جلبک بر روی سطح آب مرداب، آن را مانند جواهری سبز تبدیل کرده که در میان جنگل این منطقه می درخشد.

با فرارسیدن فصل پاییز و زمستان از سبزی این جلبک ها کاسته شده و آنها رنگ خود را با رنگ قرمز و نارنجی زیبا تغییر می دهند.

هماهنگی رنگ جلبک ها با محیط اطراف مرداب منظره ای شگفت انگیز ایجاد کرده و سبب شده تا با سفر در هر فصلی به این مرداب، بتوان منظره جدیدی را تجربه کرد.

با نظاره گر شدن زیبایی ها و مناظر حاکم بر این مرداب می توان به راحتی پی به این موضوع برد که قدرتی جادویی و سحرآمیز دست به آفرینش و کشیدن این تابلوی زیبای هستی زده و منطقه ای دنج، آرام و تکرار نشدنی را خلق کرده است.

برای توصیف زیبایی های مرداب هسل هیچ قلمی توانایی بیان کامل آن را نداشته و تنها باید به این مرداب زیبا سفر کرد تا به معنی واقعی زیبایی آن پی برد.

آدرس: در فاصله ۱۰ کیلومتری شهرستان چالوس و در مجاورت مرزن آباد

مرتبط:

در مسیر جاده چالوس این مکانها را از دست ندهید

آبشار زرد لیمه در موقعیت جغرافیایی N320152 E501049 در استان چهارمحال و بختیاری واقع است. آبشار زرد لیمه یا بوینه در انتهای دره زرد لیمه در منطقه دیناران شهرستان اردل واقع شده است.

این آبشار دارای عرض تاج ۶۵ متر و ارتفاع ۴۰ متر است که در کنار طبیعت جنگل های بلوط زاگرس، مراتع سرسبز و آثار باستانی همچون پل خدا آفرین، ایل راه باستانی، سنگ حجاری شده ۶۰۰۰ ساله که حدود ۷۳ پله از آن باقی مانده، آن را به یکی از زیباترین مناطق گردشگری ناشناخته ایران بدل کرده است.

نوع پوشش گیاهی منطقه عمدتا جنگلی و از نوع بلوط و بادام و نوع پوشش مرتعی علاوه بر گندم و جو دیم بومیان، گون و سایر گیاهان مرتعی قابل مشاهده است. در کنار زیبایی‌ های این منطقه وجود عواملی همچون سختی دسترسی و کمبود آب در مسیر خصوصا در سالهایی که بارندگی به حد کافی نباشد،  از دشواری‌ های بازدید از این منطقه است.

برای دسترسی به آبشار از شهرکرد به سمت دیناران حرکت کنید. پس از عبور از روستاهای کاج، کریم آباد، رستم آباد، دو راهی عباس‌آباد- دشتک را به سمت عباس آباد در پیش بگیرید. پس از عبور از روستاهای عباس آباد، گرد پینه، روپینه، چشمه سلیمان، لاخشک، به روستای لشتر  گروئی خواهید رسید که در آنجا کوه میلی در سمت راست نمایان است.

از این نقطه دسترسی به آنتن موبایل قطع و جاده شوسه می شود. در ادامه مسیر  به گردنه ریسور می رسید. پس از عبور از این منطقه به یک سه راهی میرسید. مسیر فرعی دوم سمت راست را انتخاب کنید. این مسیر به یک رودخانه کوچک و یک تعاونی روستایی که پایان مسیر ماشین رو است منتهی میگردد. با عبور از عرض رودخانه و ادامه مسیر پاکوب بعد از ۲ ساعت کوهپیمایی به آبشار زرد لیمه خواهید رسید.

مرتبط:

تنگ تامرادی _ یکی از جاذبه‌های کهگیلویه و بویراحمد

تا به حال رفتن به جایی را تجربه کرده‌ای که اگر هوایش ابری باشد، بتوانی ابرها را با دست، پس بزنی و احساس کنی در رویاهایت قدم گذاشته‌ای؟همین الان تا چه اندازه آماده‌ای به جایی قدم بگذاری که نه‌تنها تکنولوژی، که از هیچ نانوایی یا بقالی هم خبری نباشد؟اگر از اواسط بهار تا پایان تابستان در این نقطه حاضر شوی، بهترین روزهای زندگی‌ات را رقم زده‌ای، اما اصلا به فکر رفتن در پاییز و زمستانش نباش! چون در این دو فصل آنجا دوام نمی‌آوری.نام «مازیچال» را شنیده‌ای؟ یک منطقه ییلاقی که تا به خودت بیایی زمان رفتن است و کوچیدن. گرمای مازیچال، زودتر از تصور به پایان می‌رسد و سرما که بیاید، برف تا اندازه‌ای می‌بارد که سقف کلبه‌ها هم گُم می‌شود.

برای رفتن به این منطقه وصف ناشدنی، باید به کلاردشت بروی. جایی که به آن «همیشه بهار» هم می‌گویند.

مازیچال از دو مسیر مرزن‌آباد و عباس‌آباد مازندران دسترسی دارد. ابتدای جاده کلاردشت به عباس‌آباد، سمت چپ جاده، یک فرعی منشعب می‌شود که بعد از ۲۳ کیلومتر، به دامنه‌ای جنگلی هدایتت می‌کند. از این به بعدِ مسیر، یک جاده خاکی و پرشیب است که باید ۱۷ کیلومتر از آن را طی کنی تا در ارتفاع ۲۶۰۰ متر از سطح دریا به دهکده ییلاقی مازیچال برسی. آن وقت پیدا شدن منظره مازیچال به اندازه‌ای جذاب و لذت بخش است که احساس تولدی دوباره خواهی کرد.

چرا این نام؟

مازیچال از دو کلمه مازی و چال تشکیل شده که مازی یا مازو، در گویش محلی به معنای بلوط و چال هم به معنای گودال است. پوشش گیاهی این منطقه بسیار متنوع و شامل گیاهان جنگلی، گیاهان بینابینی و گیاهان کوهستانی ازجمله بلوط می‌شود که بیشتر به همین دلیل نام مازیچال را بر آن گذاشته‌اند. لازم به یادآوری است که علاوه بر انواع گل‌های وحشی و خودرو، گل زیبا و ممنوعه سوسن چلچراغ نیز، هر بهار دامنه‌های پایینی این منطقه را آرایش می‌کند.

از آب و هوا چه خبر؟

هوای بسیار خنک مازیچال حتی در شب‌های تابستان، مسافران را مجبور می‌کند لباس زمستانی‌شان را بپوشند.

افرادی که یک بار به این منطقه آمده باشند، خوب می‌دانند که پیش از سفر به این منطقه کوهستانی زیبا باید از طریق اینترنت، وضعیت آب و هوا را رصد کنند تا با بارندگی مواجه نشوند زیرا در صورت بارندگی شدید، حتی ماشین‌های شاسی بلند هم در جاده مازیچال دچار مشکل می‌شوند.

گم کردن راه در تپه‌های بالای منطقه، یکی دیگر از مشکلاتی است که مسافران با آن روبه‌رو می‌شوند؛ چون یکی از ویژگی‌های این تپه‌های زیبا، گم کردن آدم‌ها بویژه در هوای مه‌آلود است. پس به خاطر داشته باشید که در صورت بروز این اتفاق، تو می‌مانی و موبایلی که گاهی در برخی نقاط، آنتن دارد!

چه چیز همراه داشته باشیم؟

باز هم تأکید می‌کنیم که این منطقه هیچ امکانات خاصی ندارد و باید از چادر کوهستانی مناسب و ضدباران، برای اقامت چندروزه استفاده شود. کیسه خواب هم وسیله‌ای ضروری و فراموش نشدنی است چون هیچ شبی ـ حتی در شب‌های تابستان ـ بدون سرما و مه و رطوبت بسیار زیاد، صبح نمی‌شود.

به جز برداشتن وسایل کمپینگ مانند چراغ روشنایی، زیرانداز و سایر وسایلی که به نظرتان لازم می‌رسد، داشتن موادخوراکی هم یکی از ضرورت هاست چون در غیر این صورت، تنها کسانی که خروس خوان از خواب بیدار می‌شوند، می‌توانند سری به کلبه‌های ییلاق نشینانی بزنند که دود تنورشان بر هواست تا شاید از ساکنان موقت و خونگرم و مهمان‌نواز این دهکده، نان و پنیر محلی تهیه کنند.

سرکشی به گوسفندسراها هم ممکن است شانس تهیه ماست و دوغ محلی را بالا ببرد!

حیات وحش زیبا

حیات وحش مازیچال آن‌قدر غنی است که از خرس و سمور گرفته تا گرک، مرال، شوکا، گوزن، گراز و شغال در آن پیدا می‌شود. به همین دلیل به مسافران توصیه می‌شود با دقت کامل در منطقه گردش کنند تا گم نشوند. وجود انواع پرنده، از پرندگان شکاری گرفته تا پرندگان زینتی نیز زیبایی مازیچال را چند برابر کرده است.

پرواز عقاب‌ها، خرامیدن قرقاول‌ها و نوای دل‌انگیز پرندگان کوچک و زیبای زینتی آنقدر زیباست که دلت می‌خواهد برای شنیدن طبیعت، ساعت‌ها چشمانت را ببندی و با جان و دل به صدایشان گوش کنی. به مازیچال که آمدی، آوردن کیسه‌های خالی برای زباله را فراموش نکن. حیف است وقتی بالای ابرهای ارتفاعات البرز می‌ایستی، طبیعت زیبای وحشی را بیازاری.

مرتبط:

سفر به مازندران