همه ما از گشتن در کشور خود لذت زیادی می بریم. مخصوصا اگر این مناطق دست نخورده و بکر باشند. در این قسمت پیشنهاد بسیار خوبی را به شما برای سفر می دهیم تا در آن سفر بسیار لذت ببرید. نام مکانی که به شما معرفی خواهیم کرد جواهرده است که محله بسیار خوش آب و هوایی است که در یکی از مناطق رامسر قرار دارد. مکانی که بسیار هوایی مطبوع و محلی دل نشین دارد و خاطره خوبی را برای شما و خانواده شما به همراه دارد.

موقعیت مکانی

جواهرده یکی از منطقه های بسیار زیبا در استان مازندران و شهرستان رامسر است. جواهرده مانند دیگر روستاهای استان مازندران زیبایی های وصف ناپذیر و بسیار زیادی دارد که می توان از آنها به عنوان شاهکارهای خلقت یاد کرد، این روستای باصفا و پرانرژی در ۲۶ کیلومتری رامسر قرار دارد.

مسیر دسترسی به جواهرده

جاده دسترسی به جواهرده از غرب رامسر شروع می شود و در تمام طول مسیر با شیبی تند در کنار دره و رودخانه باصفای صفارود ادامه دارد. با عبور از میان کوه های مشجر و در امتداد رودخانه صفارود، نوع پوشش گیاهی تغییر می یابد و از تراکم درختان کاسته می شود.

جواهرده در تغییرات فصول

روستای جواهرده  از جاهای دیدنی شمال ایران می باشد که در فصل گرم تابستان به دلیل آب و هوای خنک و مطبوع مورد استقبال زیاد گردشگران داخلی و خارجی قرار می گیرد و امکانات اقامتی در این منطقه نیز باعث افزایش میزان گردشگری برای گردشگران می شود. روستای رویایی ما علاوه بر زیبایی های فراوان طبیعی از نعمت چشمه سارهای قدیمی نیز برخوردار بوده است.

این روستا در زمستان به دلیل سرمای بسیار زیاد و بارش سنگین برف دارای کوه های پربرفی است که زیبایی خیره کننده و چشمگیری دارد. حرکت به سمت روستا و اقامت در آنجا بسیار مشکل است و اغلب در این فصل گردشگری و اقامت بسیار کم می شود.

پوشش گیاهی

اطراف جواهرده، پوشش گیاهی از جنگلی به چمن زار و بوته زار تغییر می کند و در همین نقطه در دامنه کوه های پربرف «سماموس» روستای ییلاقی و سنتی جواهرده با طبیعت زایدالوصفش خودنمایی می کند. این منطقه در هر چهار فصل سال زیبایی خاص و مثال زدنی خود را دارد

جواهرده منطقه ای تاریخی با جنگل های سرسبز و بلندبالا است که نیمی از سال با بارش سنگین برف، از برف پوشیده و در فصل تابستان از هوای بسیار مطبوع و دل پذیر برخوردار است. این منطقه رویایی، شاهکار طبیعت و نگین کوه های البرز به شمار می رود که از ۳ جهت در محاصره کوه قرار دارد. این منطقه با وجود فاصله کم از دریای خزر، در ارتفاع قابل ملاحظه ای از سطح دریا که حدود ۲ هزار متر است قرار دارد.

جاذبه طبیعی

این منطقه از کوه های مرتفع و زیبا برخوردار است که معروف ترین کوه های آن عبارت اند از؛ سرخ تله (بخش شرقی قله سماموس) و اژک سه براره رژه (رجه). همچنین در بین این کوه ها مرتفع ترین این قله ها، قله سرخ تله است. لپاسر با چشمه های معروف و درمانی آن و سماموس و مقبره شاه یحیی کیایی بر چکاد قله سماموس که دارای یخچال های دایمی است و از جاهای دیدنی و جذاب روستای جواهرده است.

جویبارهای بالادست این روستا با آبشارهای زیبا، پارک جنگلی وسیعی در میان دره که در کنار رود صفارود جای دارد و رودخانه ای با آب معدنی گازدار از جاذبه های گردشگری این منطقه است. آبشارهای زیبایی در منطقه جواهرده، خودنمایی می کنند که دلیل و مقصد بسیاری از گردشگران و عاشقان طبیعت است. یکی از زیباترین این آبشارها در انتهای روستا و در کنار تخته سنگ بزرگی، پذیرای مهمانان روستا است.

اندکی استراحت و توقف در کنار این آبشار و استفاده از هوای پاک کوهستان، جزء لحظات فراموش نشدنی و به یادماندنی خواهدبود. آبشار صفارود یا آّبشار اول جواهرده نیز در ۱۵ کیلومتری جنوب شهر رامسر و در مسیر جاده جواهرده قرار دارد. این آبشار فصلی بوده ولی در مواقع پرش منظره بسیار زیبایی دارد.

رودخانه صفارود یکی از مواهب طبیعی این منطقه است که از دامنه های شرقی کوه سماموس در ۲۴ کیلومتری جنوب غرب رامسر سرچشمه می گیرد و ضمن عبور از روستاهای جواهرده، تنگ دره و صیقل محله از میان جنگل عبور می کند و در شهر رامسر با یک دنیا خاطره و به آرامی، به دریا می ریزد. رامسر وجواهرده از مقاصد اصلی مسافران شمال است. گهواره سنگی، سلاژ پشته، شیرسنگی، چشمه های زیبای طبیعی از مناطق دیدنی و بسیار جذاب جواهرده به شمار می رود.

تاریخ منطقه

این روستا قدمت بسیار زیادی دارد و از ایام قدیم نیز مورد توجه افراد قرار می گرفته. آثار تاریخی بسیار ارزشمندی در این روستا وجود دارد؛ مسجد آدینه که گویا در گذشته ها معبد و آتشکده زرتشتیان بوده است و نیز گورهای گبری که در منطقه پراکنده است از آثار تاریخی آن به شما می آید.

البته برخی معبد را مربوط به دوره میتراپرستی می دانند به ویژه که زرتشتی ها هرگز مردگان خویش را دفن نمی کنند بلکه آنان را در جای باز می گذاردند توسط پرندگان خورده شوند. وجود دخمه ها و گورها خود بیانگر وجود دفن است که در آیین میتراپرستی وجود داشته است. هر چند مسجد آدینه در سال های اخیر در اثر برخورد آذرخشی به درخت زبان گنجشک کنار آن طعمه حریق شد، ولی مسجد کنونی گویای تمدن گذشته نیز است.

در گذشته مراسم گل کاری دختران دوشیزه و جشن های همراه آن دیدنی بود و از همه مناطق گیلان برای شرکت در این جشن گرد می آمده اند. اولین تاریخ بنای مسجد آدینه به حدود ۷۰۰ سال پیش و توسط شخصی به نام «شل شریف» بر می گردد که نامبرده از بزرگان جواهرده بوده است و خاندان شل آقاخانی از بازماندگان وی هستند.

جواهرده روزگاری مرکز داد و ستد بوده و با قزوین ارتباط داشته است اما جاده آن در سال ۱۳۵۰ به دست مهندسان آلمانی ساخته شده است. این منطقه خاطره جنگ میرزا کوچک خان با قوای دولتی را در یاد دارد.

خاور خانوم

از موارد اعجاب انگیز این منطقه می توان به رستوران های سنتی آن اشاره کرد. خاور خانوم، کدبانوی شمالی یکی از آن رستوران های جذاب سنتی است که آوازه بسیار بلندی در بین ایرانیان دارد. خاور خانوم غذای شمالی را در آشپزخانه زیبا و دو طبقه خودش با کمک دوستان و آشنایان و برخی از اعضای فامیل، تهیه و توزیع می کند. خاور خانوم، گرچه خانه معمولی و ساده ای دارد، اما موقعیت خانه به گونه ای است که رو به طبیعت زیبا و سرسبز قرار گرفته است. مکانی جذاب برای صرف یک وعده غذایی دل پذیر که دست پخت یک بانوی باسلیقه گیلانی نیز، جذابیت آن را چند برابر می کند.

غذاهای رستورانی، معمولا با غذاهای خانگی، تفاوت بسیاری دارند. نه از نظر ظاهر، شکل، فرم و تزیینات! بلکه به واسطه طعم و مزه یا حتی شیوه سرو غذا.  غذایی که داخل یک سینی بزرگ با کاسه و بشقاب های گل گلی جذاب سرو شود و در کنارش نیز، ماست محلی و زیتون پرورده قرا بگیرد، برای خیلی ها، از سرو غذا در رستوران های لوکس پنج ستاره نیز جذاب تر است. مخصوصا که روی اجاق های گازی کوچک قدیمی طبخ شده باشند.

همین روش سرو خاور خانوم را می توان در سبک پذیرایی عباس برزگر از مهمانان خارجی خود در دهکده گردشگری اش مشاهده کرد. غذای سنتی ایرانی، همیشه برای ایرانی ها چه در داخل و چه در خارج از کشور، در فضای سنتی و شیوه پخت و سرو و توزیع سنتی، جذاب و وسوسه کننده است.

خاور خانوم، تلاش کرده تا با همکاری شماری از خانم های ده و با دستیاری خواهرزاده خودش، یک آشپزخانه کوچک را به یک محل درآمدزایی و کسب و کار فعال، پرسود و پرمشتری تبدیل بکند. مشتریان به رستوران کوچک می آیند و غذا را سفارش می دهند و پس از مدتی، غذا به آنها در روش سنتی، تحویل داده می شود. یعنی هم پخت غذا به سبک سنتی است و هم توزیع و عرضه آن نیز حال و هوای فرهنگ و سنت قدیمی و دوست داشتنی شمال ایران را دارد.

در رستوران خاور خانوم، گویی در خانه یک خانم خانه دار شمالی قدم می زنید. همه چیز سنتی است و حال و هوای خودمانی در فرهنگ اقتصاد مشارکتی خودمانی گیلانی ها را می دهد. شاید توجه و تعهد به سبک زندگی سنتی و خودمانی بود که سبب معروفیت و شهرت کسب و کار این زن جوان گیلانی را فراهم کرده است.

کسی که همواره، نظر مشتریان را درباره کیفیت و طعم غذا می پرسد و در فرهنگ کسب و کار خودمانی اش، فرقی بین خواهرزاده و دیگر کارگران و دستیارانش قائل نیست. برای او، طعم عالی غذا و تحویل دادن طعامی با بهترین کیفیت، اولویت اول و آخر است. رفتار خاصی که سبب شده تا آوازه رستوران سنتی خاور خانوم، نه تنها در گیلان و ایران، بلکه به آن سوی مرزها نیز کشیده شود و همه مشتاق حضور در این رستوران باشند.

به گفته خاور خانم، هر روز صبح که از خواب بیدار می شود، به فکر تهیه غذا با طعم و مزه واقعی غذای خانگی است تات مشتریانش را که از مسافت های دور به سرولات می آیند، راضی و خشنود میزبانی کند. وی آنقدر عاشق و شیفته کارش است که حتی شب ها، خواب مدیریت سفارش مشتری و طبخ غذا در آشپزخانه جالب و جذابش را می بیند. جالب است که بدانید، خاور خانوم، رمز موفقیت خود را پشتکارش می داند که مدیون همسرش است.

او اکنون ۱۶ کارمند موقت دارد که در روزهای تعطیل به او کمک می کنند و ۳ کارگر دائمی که در طول هفته، مدیریت امور و پاسخ به نیازهای مشتریان گذری را در دستور کار دارند. همه کارها در آشپزخانه خاور خانوم به صورت مشارکتی و تیمی و خودمانی انجام می شود.

در پاییز و زمستان، چشم انداز خانه خاور خانوم، پاییز هزار رنگ است که برای نوستالژی بازها و سلفی بگیرهای حرفه ای، مظنره ای فوق العاده برای گردشگری پایزی در یک مکان هیجانی و معروف محسوب می شود.

ویژگی خاص جواهرده

پوشش محلی اغلب ساکنان دهستان جواهرده در مازندران جلوه خاصی دارد که این منطقه را از دیگر مناطق استان متمایز می کند. لباس های سنتی بانوان این منطقه که در اغلب جشن ها و مرسام به تن می کنند، شکوه خاصی به آن مراسم می بخشد. از ورزش های رایج منطقه نیز، کوهنوردی و صعود به ارتفاعات زیبای جواهرده، کشتی محلی گیله مردی و اسب سواری را می توان نام برد.

جویبارهای بالادست این روستا با آبشارهای زیبا، پارک جنگلی وسیعی در میان دره که در کنار رود صفارود جای دارد و رودخانه ای با آب معدنی گازدار از جاذبه های گردشگری این منطقه به شمار می رود. امروز آب آشامیدنی منطقه نیز از چشمه های متعددی چون «سلمان»، «برشی» و «کوه کین» تامین می شود که در گذشته افراد خیرخواه، آب چشمه ها را تا نزدیکی ده هدایت کرده اند.

«جواهرده» ۱۲ محله قدیمی دارد که «جولاخیل» بزرگ ترین محله ده و بعد از آن «اوشیان سر»، «سید محله»، «برشی محله»، «آموسی خیل»، «صیقل محله»، «چاک دشت»، «سراب یا کربلا بنه»، «رمک محله»، «تنگدره»، «فتوک محله»، «کهنه تنگدره» و «شل محله» از دیگر بخش های این ده به شمار می روند. جواهرده دارای تقویم گالشی است. در این تقویم ماه های سال به ترتیب عبارت اند از: «اول ماه»، «مردال ماه»، «ده ماه»، «ورفه ماه»، «اسفندار ماه»، «نوروز ماه»، «کرچه ماه»، «ارکه ماه»، «تیر ماه»، «سیه ماه»، «شرر ماه» و «امیر ماه».

مرتبط:

معروف ترین جاذبه های گردشگری رامسر

تاریخچه کاخ الیزه:

کاخ الیزه، فرانسه مقر رسمی ریاست جمهوری، سکونت گاه رییس جمهور و محل تشکیل جلسات هیت وزیران کشور فرانسه است. در زبان فرانسوی( در اساطیر) الیزه یا شانزلیزه مقر زیرزمینی اشباح متقی و بهشت یونانیان و رومیان است. این کاخ در محله سنت اونوره پاریس واقع است. این کاخ بین سال های ۱۷۱۸ توسط آرماند- کلود مویه طراح فرانسوی به سبک کلاسیک براي اقامت کنت دِورو ساخته شد.

پس از مرگ کنت در سال ۱۷۵۳ این کاخ به خاطر اقامت مارکز دو پمپیدور یکی از معشوقه های لویی پانزدهم از طرف وی خريداري شد. پس از این زمان این کاخ براي اقامت پرنسس باتیلد دورلئان دختر پرنس کنده مورد استفاده قرار گرفت. ولی بعدها و پس از انقلاب فرانسه و در زمان ناپلئون بعنوان کاخ ریاست جمهوری مورد استفاده قرار گرفت. از آن تاریخ هم در دوره های گوناگون بارها محل کاخ ریاست جمهوری فرانسه تغيير پیدا کرد ولی عاقبت این کاخ در دوره والری ژیسکار دستن دوباره بعنوان کاخ ریاست جمهوری انتخاب شد و تا به حال هم این موقعیت را دارا است.

کاخ الیزه، دارای باغی به بزرگی چهار زمین فوتبال است. مساحت کاخ یازده هزار متر مربع میباشد و در زیرزمین کاخ دوازده اتاق مخفی موجود است و قسمت امن براي موردهای استثنایی میباشد.

همه ساله در باغ کاخ جشن معروف به روز باستیل برپا ميشود . هم اینک رییس جمهور فرانسه در کاخ الیزه اقامت دارد. این کاخ اکنون یکی از دیدنی های فرانسه است.

اداره اشپزخانه کاخ را گروهی حرفه ای و متبحر از آشپزان برعهده دارند که در بین مهمانان الیزه شهرت زيادي دارند.

به رستوران «دان لو نوآر» خوش آمدید! نزدیک به ۱۰ سال است که این رستوران جامعه را نسبت به نابینایی آگاه می‌کند. شعار آن‌ها اما جالب است: «متحمل شدن کمی رنج گاهی اوقات می‌تواند شما را به مسیر درست راهنمایی می‌کند.»

اگر داخل رستوران دان لو نوآر شوید و پس از شکاندن حداقل یک لیوان بتوانید میزتان را پیدا کنید، شانس آورده‌اید؛ آن وقت است که معنای ثانوی جمله «متحمل شدن کمی رنج گاهی اوقات می‌تواند شما را به مسیر درست راهنمایی می‌کند» برایتان تداعی می‌شود!

من هم پس از شکاندن یک لیوان در رستوران دان لو نوآر توانستم آن مقدار نانی که می‌خواستم را پیدا کنم. فقط امیدوار بودم که نان را به سس داخل بشقاب خودم بزنم، نه بشقاب غذای دوستم! بله این اتفاق فقط و فقط در رستوران  رخ می‌دهد. دان لو نوآر در زبان فرانسوی معنای «در تاریکی» یا حتی «در شب» می‌دهد.

ماجرای تاسیس رستوران دان لو نوآر

مردم به رستوران کاملا تاریک دان لو نوآر می‌روند؛ جایی که تمام گارسون‌های آن نابینا هستند. رستوران دان لو نوآر، توسط «ادوارد دو برگولی» افتتاح شده است. «بنیاد پاول ژینو» که در زمینه بهبود کیفیت زندگی «افراد نابینا» فعالیت می‌کند، در امر افتتاح رستوران به برگولی کمک کرد.

این بنیاد در دهه ۹۰ میلادی، مسابقات دو در تاریکی برگزار می‌کرد تا آگاهی اجتماعی نسبت به این قضیه افزایش یابد. برگولی که پیشتر در بخش صنعت مشغول به کار بود، به این بنیاد رفت و ایده تاسیس رستوران را با آن‌ها در میان گذاشت.

او می‌گوید: «من سود خوبی به جیب زده بودم و دوست داشتم بر روی ایده‌ای سرمایه گذاری کنم که برای جامعه مفید باشد. آن بنیاد هم هر بار که مسابقات دو برگزار می‌کرد، پولش را کاملا از دست می‌داد. به همین دلیل بود که به آنجا رفتم و پیشنهادم را مطرح کردم.»

در بدو ورود به رستوران دان لو نوآر!

هنگام ورود همراه دوستم به جلوی رستوران که روشن بود، راهنمایی شدیم. آنجا چهار منو وجود داشت: منوی سفید (غذاهای ناشناخته)، منوی قرمز (گوشت)، منوی آبی (ماهی) و منوی سبز (گیاه خواری).

 من منوی قرمز و دوستم منوی سفید را انتخاب کرد. سپس گارسون نابینای ما به اسم «روبرتو ربچی» برای خوشامدگویی به سمتمان آمد. او ما را به سمت در راهنمایی کرد و پشت در نیز پرده‌ای نصب شده بود. سپس ما وارد سالن اصلی رستوران دان لو نوآر شدیم.
آنجا به تاریکی ظلمات بود؛ چشم چشم را نمی‌دید! اصلا قابل وصف نیست. اگر چشمانتان را بسته و دوباره باز کنید، هیچ تفاوتی ایجاد نخواهد شد. عادی بود که برای اولین بار هیجان زده شویم. قبلم تند تند می‌زد و همینطور جلو می‌رفتیم.

گارسون کمی ما را راهنمایی کرد و سپس همسایه‌های مجاورمان را نیز به ما معرفی کرد. من صدای افراد زیادی را در آنجا می‌شنیدم؛ صداهایی که کاملا دوستانه به نظر می‌رسیدند، اما در حین حال کاملا غریبه بودند. برگولی می‌گوید: «این ایده که اول با دیگران آشنا شوی، ایده خوبی است. زیرا افراد می‌توانند به راحتی با هم رابطه دوستانه برقرار کنند، چون هیچ کس چهره دیگری را نمی‌بیند و بنابراین ذهنیت پیدا نمی‌کند.»

بروگلی می‌گوید: «محال است که شما هیچ یک از افراد را در خارج از رستوران بشناسید، مگر اینکه از قبل هماهنگ کرده باشید و یا همزمان از رستوران خارج شوید.»
در این حالت، حتی غذایی که میل می‌کنید که برایتان کاملا هیجانی خواهد بود. من برای پیش غذا یک استیک سفارش دادم که اتفاقا خوشمزه‌ترین استیکی بود که در عمرم خورده بودم. اول فکر کردم که گوشت معمولی است، اما بعدا متوجه شدم که هیچ آشنایی با آن گوشت نداشته‌ام.

برگولی می‌گوید: «کسانی که به رستوران دان لو نوآر می‌آیند، یک جوری غذا را مزه مزه می‌کنند که محال است در جای دیگر به این شکل رفتار کنند. آن‌ها حتی از روی بوی غذا هم تلاش می‌کنند تا حدس بزنند آن غذای چیست.  همین حس ماجراجویی است که نام رستوران دان لو نوآر را سر زبان‌ها انداخته است.

رستوران دان لو نوآر درس زندگی می دهد!

رستوران دان لو نوآر علاوه بر آن ماجراجویی، به ما درس زندگی هم می‌دهد؛ ما می‌توانیم با زندگی افرادی مانند گارسون‌های رستوران دان لو نوآر آشنا شویم.

رستوران برای برگزاری دهمین سال تاسیسش، به گروهی از جوانان ۱۶ تا ۲۵ ساله‌ی بی‌خانمان به صورت کاملا رایگان خدمات داد. این برند حتی پروژه‌ای را تحت عنوان «دان لو نوآر (در تاریکی)؟ نوری برای آفریقا» راه‌اندازی کرده که تلاش دارد جریان برق و رایانه را برای مدارس قاره آفریقا تامین کند.

ایده این کار نیز این است که «دانش‌آموزانی که در مدارس خود به رایانه دسترسی ندارند، تقریبا نابینا هستند.» از این رو، بروگلی می‌گوید: «ایده این بود که نابیناها نور و روشنایی را به افراد بینا اهدا کنند.»

وقتی از سالن اصلی غذاخوری رستوران خارج شدیم و روشنایی را دوباره دیدم، برای اولین بار در زندگی قدر این نعمت خدادادی‌ام را فهمیدم. از رستوران خارج شدم و جمله ربچی در ذهنم طنین‌انداز شده بود: ««متحمل شدن کمی رنج گاهی اوقات می‌تواند شما را به مسیر درست راهنمایی می‌کند.»

درخت شیطان:

چرا این درخت نفرین شده است؟

تقریبا تمامی اهالی نیوجرسی داستانی ترسناک در مورد درخت شیطان برای تعریف کردن دارند. گفته می شود که گروه نژادپرست کوکلاکس کلان که به قتل عام سیاهان می پرداختند مقر اصلی شان را در کنار همین درخت قرار داده بودند. از آن جا که درخت شیطان در منطقه ای دورافتاده از مرکز شهر قرار داشت کوکلاکس کلان ها این درخت را برای دار زدن و اعدام سیاهپوستان انتخاب کرده بودند. داستان های زیادی در مورد این درخت وجود دارند و برخی گزارش داده اند که روح هایی آویزان از درخت را به چشم خود دیده اند.

علاوه بر به دار آویختن تعداد زیادی سیاهپوست بی گناه، داستان وحشتناک دیگری هم در مورد درخت شیطان وجود دارد. گفته می شود که در اوایل ۱۹۰۰ مزرعه داری که از افسردگی شدید رنج می برد خانواده اش را برای پیک نیک به زیر این درخت آورد. هدف او تنها برگزاری یک پیک نیک ساده و وقت گذرانی با خانواده اش بود، اما در پایان تمام اعضای خانواده اش را کشت و خودش را از شاخه های درخت به دار آویخت. مردم نیوجرسی معتقدند که درخت شیطان ماهیتی اهریمنی دارد و حتی وقتی به آن دست می زنید احساس گرما می کنید. به گفته مردم در فصل زمستان که برف روی درخت می بارد به خاطر همین گرما سریع آب می شود و دور تا دور درخت هیچ وقت پوشیده از برف نمی شود.

موضوع عجیب در مورد درخت شیطان که به شایعه ها دامن می زند این است: معمولا درخت ها و به ویژه درختان بلوط محل سکونت و زندگی انواع جانوران مثل سنجاب، پرنده ها و حیوانات دیگر هستند؛ اما هیچ گونه حیوان و جانوری در درخت شیطان زندگی نمی کنند و ظاهرا از آن دوری می کنند ظاهرا داستان هایی که در مورد درخت شیطان وجود دارد تمامی ندارند.

یکی از این داستان ها در مورد لمس کردن تنه درخت است. افرادی که از نزدیک درخت شیطان را دیده اند می گویند که وقتی دستشان را به تنه درخت زده اند نوعی ماده روغنی عجیب روی دستشان به جا مانده است که به زحمت و با دشواری زیاد پاک می شده است مردمی که در حوالی این درخت زندگی می کنند فکر می کنند که ریشه های درخت شیطان آن قدر عمیق است که در نهایت به جهنم رسیده است.

ترس و وحشتی که درخت شیطان در طول دهه ها ایجاد کرده آنقدر زیاد است که بارها افرادی سعی کرده اند این درخت را نابود کنند. روی تنه این درخت هنوز هم می توان رد تبر یا اره را دید که ظاهرا راه به جایی نبرده اند. از طرفی برخی هم به وجود درخت شیطان افتخار می کنند و سعی در محافظت آن دارند. هرچه باشد این درخت باعث جذب صدها گردشگر از نقاط مختلف به این منطقه پرت شده است!

ظاهرا درخت شیطان دوست ندارد کسی از شاخه هایش بالا برود و به بازدیدکنندگان هم در این مورد هشدار داده می شود. به گفته استیو که یکی از شاهدان که از نزدیک این درخت را دیده است این درخت هرکسی که از شاخه هایش بالا برود را با نیرویی اسرارآمیز به پایین پرت می کند. او در مورد تجربه شخصی خودش این طور می گوید:
«به محض این که روی شاخه درخت نشستیم صداهایی را از داخل درخت شنیدیم. صداها بلند و بلندتر شدند و ناگهان صدای مهیبی آمد و انگار یک انرژی نامرئی ما را از شاخه به زمین پرتاب کرد. شدت این پرتاب به حدی بود که وقتی زمین خوردم متوجه شدم مچ پایم از دو جا شکسته است.»

در مجموع به نظر می‌رسد در کنار بالا رفتن، لمس شدن هم چندان به مذاق این درخت اهریمنی خوش نمی‌آید. به‌طوری که طبق داستان‌ها و البته افسانه‌های محلی، کسانی که درخت را لمس کرده یا قصد بالا رفتن از آن را داشته باشند، دچار مشکلات عدیده و حتی پدیده تسخیرشدگی می‌شوند! به همین خاطر کاملا آشکار است که این درخت هیچ میلی به لمس شدن ندارد. بسیاری از قربانیان که به خواست درخت بی‌توجهی کردند، شاهد پدیده‌های ماورایی عجیب بودند. آن‌ها ادعا می‌کنند که اشباحی سایه‌مانند را مشاهده کردند که پیش چشم‌شان ظاهر و غیب می‌شوند.

یکی دیگر از بازدیدکنندگان این درخت شیطان که در زمستان سری به آن زده، حرف‌های جالبی برای گفتن دارد. او در مورد این ملاقات شیطانی می‌گوید:
ما به سراغ درخت رفتیم و متوجه شدیم که برف اطراف آن ذوب شده است. بعد از آنکه ما درخت را لمس کرده و در مسیر برگشت به جاده بودیم، یک ماشین سیاه رنگ با چراغ‌هایی بسیار روشن شروع به تعقیب ما کرد، در حالی که با سرعت زیاد و به شکلی دیوانه‌وار حرکت می‌کرد. من شدیدا وحشت‌زده شده بودم، ولی ناگهان نور درخشان چراغ‌ها و خود ماشین محو و ناپدید شدند. چند هفته بعد به همراه گروهی از دوستان دوباره به سراغ درخت رفتیم و این بار یک دوربین پولاروید هم با خود برده بودیم. اما وقتی تصاویر گرفته شده آماده شد، کاملا شوکه و غافلگیر شدیم. درست در سمت راست تصویر زنی با لباس قرمز رنگ مشاهده می‌شود که گویی از چیزی شبیه به یک کمند آویزان بود!

محافظت از درخت شیطان:

در حال حاضر دور تا دور درخت شیطان با توری سیمی پوشانده شده تا مردم نتوانند به این درخت آسیب برسانند. به گفته افرادی که این کار را انجام داده اند محصور کردن درخت شیطان نه فقط برای محافظت از درخت، بلکه برای محافظت از مردمی است که برای دیدن آن به این منطقه می آیند. چرا که اتفاقات بسیار عجیب و غیرقابل توضیحی در نزدیکی این درخت افتاده است.

علاوه بر این، مسئولین شهر شاخه های درخت را که به طرز عجیب و غریب و ترسناکی رشد کرده بود قطع کردند تا کمتر باعث جلب توجه مردم بشود. بسیاری از مردم محلی تمام داستان های درخت شیطان را واقعی می دانند و می گویند که بهترین کار این است که این درخت نفرین شده را به حال خود رها کرد.

مرتبط:

دره فانتزی در ایالت یوتا آمریکا

قلعه لیسار مربوط به دوره سلجوقیان است و در شهرستان تالش، روستای لیسار واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۷۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قلعه صلصال (سلسال) در ارتفاع ۸۰ متری از زمین و روی تپه ای سنگی در ۱۵کیلومتری شهر هشتپر (مرکز شهرستان تالش) و مرکز دهستان لیسار واقع شده است.

صلصال با املای «ص» در لغت به معنای گل خشکیده ورز داده شده و آماده جهت کوزه گری و سفالگری است که با توجه به طبیعت این منطقه و خاک های رسی قرمز و زرد رنگ حاصل از فرسایش دامنه های کوهستانی تالش را دارد و برخی دیگر معتقدند که نام اصلی این قلعه با املای سلسال است و سلسال در لغت به معنای آب خنک و خوشگوار است و در خصوص قلعه نیز آب بسیار اهمیت دارد و یکی از لوازم بسیار مهم در یک قلعه داشتن آب انبار است و نظریه ای در خصوص حمل آب و بسیار خنک و خوشگوار این قلعه از زمان های دور از طریق سوله های سفالین (تنبوشه) از ییلاق سوباتان آورده و سرازیر می شده است و به آب انبار می رسیده و نظریه دیگر در خصوص حمل آب باران از سقف و از طریق تنبوشه ها به آب انبار است.

قلعه لیسار از دو قسمت تشکیل شده است، نخست بخش خارجی که محوطه نسبتاً وسیعی را در بر می گرفته و توسط دیوار ستبری از زمینهای اطراف جدا شده است.

از این دیوار خارجی که از سنگ رودخانه ای قرمز و تقریبا یک دست ساخته شده بود اکنون چیزی به جای نمانده و تنها بقایای سنگهای به کار رفته در حصار خارجی در گوشه و کنار آن به صورت توده های انبوه مشاهده می شود.

بخش داخلی قلعه که بر روی صخره سنگی قرار دارد دومین قسمت آن را تشکیل می دهد و اکنون نیز بقایای آن بر جای مانده است.

ساختمان قلعه طوریست که در تمام جهات اصلی و فرعی به اطراف اشراف داشته و ساکنان قلعه از بالای آن می توانستند کلیه تحرکات را در شعاع خارج قلعه زیر نظر داشته باشند.

“ارگ قلعه” در بالای تپه قرار دارد و امروزه فقط دیوارهای آن بر جای مانده است، ظاهراً ارگ در طبقات مختلفی بنا شده که طبقات زیرین آن به دنبال ریزش طبقات بالا پر شده است.

مدخل ارگ نیز دارای طاقی با هلال شکسته بوده که امروزه این دو از بین رفته اند مصالح ساختمانی ارگ نیز آجر و ساروج است.

“آب انبار قلعه” خارج از ارگ و داخل بارویی اصلی است و در شمال شرقی بنای قلعه بنا شده است، طول آن حدود پنج متر و عرض آن سه متر و ارتفاع از کف موجود چهار متر است.

مرتبط:

آبشار زیبای ویسادار