به گزارش ایسنا، امروز یوم‌العباس است، روزی که زنجانی‌ها هر سال به انتظار می‌نشینند تا در اجتماع عظیم عزادران حسینی حضور یابند تا در هجوم سیاهی زمانه در آغوش جوانمردی پناه بگیرند که دیگر دست و علم و مشک ندارد اما چه باک برخیز ای آقای خوبی‌ها، فدای سرت انگار نه انگار.

اینجا حسینیه اعظم زنجان است، گنبدی طلایی در جنوبی‌ترین نقطه شهر که علمدار کربلا، ارادتمندان خود را به نظاره نشسته است و هیچ‌کس در این شهر به یاد ندارد که از این آستان با دست خالی رهسپار شده باشد؛ چراکه غیرت عباس با غیرت مردمان این دیار پیوندی دیرینه دارد و رخصت نمی‌دهد که کسی که دست نیاز به سوی آقا دراز کرده است، محتاج نامردان زمانه شود. هر چند که مشک تیر خورده باشد و عباس شرمنده شیرخواره‌ای شود که شیر از تیر می‌نوشید و کودکانی که در خیمه‌ها در رویای آب، چشم به راه علمداری بودند که تیر از پی تیر آمد و پوشاند تنش را.

قدمت مسجد حسینیه اعظم زنجان

تاکنون هفت سند مکتوب که قدمتی بیش از یکصد سال دارد در زمینه حسینیه اعظم شناسایی و معرفی شده‌اند. این هفت سند مکتوب از نظر ترتیب زمانی عبارتند از گزارش‌های کتاب تاریخ دارالعرفان خمسه اثر رستم الحکماء مربوط به دوره افشاریه، زندیه و اوایل دوره قاجار که به روایت میر اشرف‌بیگ زنجانی و میر افضل بیگ زنجانی نوشته شده است. دیگر اسناد مربوط به تاریخ مندرج در عَلَم حسینیه اعظم به سال ۱۲۲۱ هجری‌قمری، دوره فتحعلی شاه قاجار و تاریخ مندرج در کتیبه تجدید بنا به سال ۱۲۶۱ هجری‌قمری، دوره محمدعلی شاه قاجار است.

همچنین گزارش آمار نفوس محله حسینیه و ذکر تکیه حسینیه در کتاب دارالسعاده زنجان از سال ۱۲۸۵ الی ۱۲۹۰ هجری قمری، دوره ناصرالدین شاه قاجار، وقف‌نامه مورخه ۱۲۹۵ هجری‌قمری، دوره ناصرالدین شاه قاجار، ذکر تکیه حسینیه در سفرنامه مهندس عبدالله به سال ۱۳۱۷ هجری قمری، دوره مظفرالدین شاه قاجار و نیز وقف‌نامه مورخ ۱۳۲۲ هجری قمری دوره مظفرالدین شاه قاجار نشان از این دارد که وجود حسینیه در دوره افشاریه قطعی و به احتمال قریب به یقین ساخت آن به دوره صفویه برمی‌گردد.

با ظهور سلسله صفویه در سال ۹۰۷ هجری‌قمری، مذهب رسمی ایران تشیّع اثنی عشری اعلام شد. یکی از دستاوردهای مهم این سلسله، تداوم و گسترش عزاداری و تعزیه‌خوانی بود. همچنین به دلیل اینکه زیارت عتبات عالیات به خصوص کربلا و نجف مورد توجه حاکمان صفوی و شیعیان ایران بود، در مسیر راه‌های مختلف شهری و روستایی اماکنی برای عزاداران زوار احداث کردند که حسینیه نامیده شد و کتاب عالم آرای عباسی در دوره صفویه قدیمی‌ترین سند مکتوبی است که لفظ حسینیه در آن آمده است.

بنابراین بر اساس سند اول، حسینیه اعظم زنجان در دوره نادرشاه افشار وجود داشته و بروز اتفاقات و حوادثی در این دوره در محله حسینیه به ثبت رسیده است. نکته قابل توجه این سند این است که حسینیه در آن زمان هم نام محله و هم نام تکیه بوده و از نظر جغرافیایی نیز با حسینیه اعظم امروزی منطبق است.

از دیگر اسناد مکتوب حسینیه که در حال حاضر در راهرو مسجد به دیوار نصب شده‌، سنگ نوشته‌ای است که تاریخ ۱۲۶۱ هجری قمری در ذیل اشعار آن مکتوب شده است. این تاریخ نشان می‌دهد اهالی محل این مسجد را در سال ۱۲۶۱ هجری قمری تعمیر کرده‌اند و ساخت آن به زمان‌های پیشتر برمی‌گردد.

علاوه بر این اسناد مکتوب، گفته‌های شفاهی مُعمّرین، ریش سفیدان و هیات امنای مسجد وجود وسایل و ابزارآلات متعدد قدیمی و مرتبط با تعزیه مثل طبل، شیپور و چند قطعه شمشیر در کنار علم اصلی حسینیه که تاریخ ۱۲۲۱ هجری‌قمری بر روی آن درج شده را تایید می‌کند که متاسفانه در دوره رضاخان به علت تعطیلی مساجد، بسیاری از این اشیاء مفقود شده یا به سرقت رفته است.

معماری مسجد حسینیه اعظم زنجان

در جنوبی‌ترین قسمت شهر زنجان و در بافت قدیمی وسنتی آن در محله سیدلر بنایی واقع شده است که مسجد و گرمابه حسینیه اعظم خوانده می‌شود و از نظر مردم بسیار محترم است. این بنای قدیمی از یک مسجد در ضلع شمالی و یک گرمابه در ضلع جنوبی مسجد تشکیل شده است. کتیبه‌ای در قسمت قدیمی این بنا وجود دارد که تاریخ ساخت آن را ۱۲۶۱ هجری‌قمری نشان می‌دهد.

شایعه حسینیه اعظم خانم

حسینیه با توجه به افزایش تعداد حسینیه‌های زنجان و لزوم تفکیک حسینیه اعظم از سایر حسینیه‌ها، قدمت حسینیه اعظم بر اساس اسناد موجود و وسعت این مکان به لقب اعظم مزین شده است و ارتباطی با هیچ شخص خاصی ندارد.

توسعه حسینیه

اکنون حسینیه اعظم زنجان نه تنها مکانی مقدس برای عزاداران و مامنی برای عاشقان مکتب حسینی است؛ بلکه گستره فعالیت خود را در امور فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی هم افزایش داده و فضاهایی همچون دارالشفا، کتابخانه و مجتمع کشت و صنعت مصباح را در خود جای داده و به یکی از نقاط اثرگذار در گردشگری مذهبی تبدیل شده است.

میراث معنوی

مراسم عزاداری حسینیه اعظم زنجان که در هشتمین روز ماه محرم در زنجان برگزار می‌شود، در تاریخ ۱۵ دی‌ماه ۸۷ با شماره ثبتی ۱۰ به‌عنوان دهمین مورد از میراث معنوی کشور و نخستین گونه از جنبه منحصربه‌فرد آیین‌های عزاداری در فهرست میراث معنوی کشور ایران به ثبت رسید.

دومین قربانگاه جهان اسلام بعد از منا

از جنبه‌های حائز اهمیت این مراسم، تعداد ذبح قربانی است که حسینیه ‌اعظم زنجان را به عنوان دومین قربانگاه جهان اسلام بعد از منا در مکه و نخستین قربانگاه در جهان تشیع بدل ساخته است.

منبع خبر:ایسنا

این دریاچه زیبا در کشور ارمنستان گسترده شده و ۶ منطقه این کشور را دربر می‌گیرد. وسعت کلی دریاچه سوان ۱،۳۶۰ کیلومترمربع است که با حوضه آبریزش به حدود ۵ هزار کیلومترمربع می‌رسد. یکی از عبادتگاه‌های مهم این شهر هم در نزدیکی دریاچه قرار دارد که عبادتگاه سواناوانک نامیده می‌شود.

زیبایی‌های بی‌حد و وصف این دریاچه، کشور ارمنستان را فراگرفته و سبب شده که سالانه بسیاری از گردشگرانبرای بازدید از آن راهی این منطقه شوند. آب این دریاچه از ۲۸ رودخانه تغذیه می‌شود. این دریاچه دو بخش شمال غربی و جنوب شرقی دارد که قسمت جنوب شرقی وسعت بیشتری را در برگرفته است؛ اما نکته جالب این است که بخش بزرگ‌تر دارای عمق کمتری است به‌ طوری‌ که حداکثر عمق شمال غربی حدود ۸۶ متر بوده ولی حداکثر عمق جنوب شرقی دریاچه حدود ۴۰ متر هست. ارتفاع دریاچه سوان از سطح دریا در حدود ۱۹۰۰ متر است که همین امر باعث ایجاد ویژگی‌های خاصی در آن می‌شود.

بزرگ‌ترین دریاچه ارمنستان در فصل تابستان دارای آب‌وهوای بسیار خنکی هست که زمینه مناسبی را برای تفریح و گشت‌وگذار ایجاد می‌کند به‌ طوری‌ که در این فصل، اطراف دریاچه مملو از توریست‌ها و شهروندان ارمنی هست که از مناظر سرسبز و تفریحات آبی آن لذت می‌برند. امکانات بسیار خوبی در پیرامون این مکان وجود دارد که مورد استفاده عموم مردم قرار می‌گیرد.

اگر از این دریاچه دیدن کرده‌اید و قصد دارید به مکان گردشگری دیگری سفر کنید می‌توانیدتور گرجستان را برای سفر تفریحی خود انتخاب کنید و از تماشای مکان‌های گوناگون ان لذت ببرید.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش ایسنا، مردم منطقه‌ زاگرس به‌ویژه استان آیین‌های عزاداری خاصی دارند که این منطقه را در ایام ماه محرم به یکی‌از مقاصد گردشگری مذهبی در ایران تبدیل کرده است. جوانان لرستانی از همان روزهای اول محرم با برپا کردن خیمه‌های عزاداری و نصب پلاکارد در جای جای این اس‍ت‍‍ان بار دیگر ح‍‍ال و ه‍و ای ع‍‍اش‍ورای‍‍ی را ب‍ه ت‍ص‍وی‍ر م‍‍ی‌ک‍ش‍‍ان‍ن‍د.

با آغاز ماه محرم جوانان با تهیه پارچه‌های سیاه و داربست‌های فلزی به شیوه سنتی تکیه‌های عزاداری در سطح محلات مختلف دایر می‌کنند و افراد مسن‌تر نیز با آماده کردن ابزار عزاداری خاص این استان همچون زنجیر، چهل چراغ، علم عزاداری و بلندگوها و طبل‌ها خود را برای عزاداری امام حسین(ع) آماده می‌کنند.

مردم این دیار در این ایام با حضور در محل‌های عزاداری و تشکیل مجالس نوحه‌سرایی و سینه‌زنی به گرامیداشت این روزها می‌پردازند.سینه‌زن‌ها و دسته‌های زنجیرزنی دسته دسته گردهم می‌آیند و با کامل شدن هیئت‌ با تشکیل دو ستون به عزاداری می‌پردازند

گرچه به ظاهر تفاوت‌های اندکی میان نوع عزاداری در بین مردم شهرستان‌های مختلف استان لرستان مشهود است، اما در واقع همه مردم این استان به یک شیوه خاص خود عزاداری می‌کنند که تفاوت‌های بسیار زیاد با نوع عزاداری دیگر اقوام دارد.

قدمت ۱۵۰ ساله تکیه درب‌دلاکان خرم‌آباد

در خرم‌آباد تکایای محلی، محل خاصی از عزاداری جوانان این شهر است، قدیمی‌ترین تکایا که به استناد کتیبه آن دارای ۱۵۰ سال قدمت است، در محله درب‌دلاکان خرم‌آباد قرار دارد که در حال حاضر نیز میعادگاه سوگواران حسینی است.

در دهه‌ اول ماه محرم و چند روز مانده به روز عاشورا روز هفتم محرم که آن را روز «تراش عباس» می‌نامند، عزاداران به حمام می‌روند و بعد از اصلاح سر و صورت خود، لباس‌های تمیز بر تن می‌کنند. بعد از آن عده‌ای شروع به جمع کردن هیزم می‌کنند. دلیل این کار این است که اگر در روز عاشورا و برگزاری مراسم گِل‌مالی هوا سرد شد، آتش روشن کنند که عزاداران با گرمی آن به مراسم و عزاداری خود ادامه دهند.

در روز تاسوعا عزاداران گِل باغچاله (گل‌رس) فراهم می‌کنند و در جاهای مخصوصی می‌ریزند که با آجرچینی در مقابل خیمه‌ها و تکیه‌های شهر درست می‌شوند و در روز عاشورا این خاک را با گلاب مخلوط می‌کنند و گل روز عاشورا مهیا می‌شود.

آیین به گِل افتادن، پیشینه این آیین مربوط به پیش از اسلام است که در ایران پیش از اسلام برای برگزاری مراسم سوگ بزرگان، قهرمانان و جوانان و عزیزترین درگذشتگان انجام می‌شده است، در استان لرستان نیز این آیین در سوگ عزیزان از دست رفته معمول بوده و اکنون نیز در سوگ سرور و سالار شهیدان و یاران باوفایش انجام می‌شود گِل نماد عزاداری و ماتم، از داغ سوگ سیاوش است و لرها این رسم را زنده نگه داشته‌اند و وارث این سنت شده‌اند.

در صبح روز عاشورا و قبل از طلوع آفتاب، جمعیت عزادار با صدای دلگیر ساز و دهل با نوای سوزناک و غم‌انگیزی به نام «چمریونه» به سمت میدان‌های شهر و محل اجرای مراسم گل‌مالی می‌روند؛ «چمر»، «چمری» یا «چمریونه» که نوعی موسیقی و آهنگ غم‌انگیز است، در سوگ و ماتم بزرگان به‌وسیله‌ «سرنا» و «دهل» نواخته می‌شود. با نواختن این ساز همه‌ مردم می‌فهمند که بزرگی از میان طایفه فوت کرده است و در صبح عاشورا زمین و زمان از این حادثه مطلع شده و بر سیدالشهدا و یاران باوفایش می‌گریند.

مردم در غالب دسته‌های عزاداری سینه‌زنان به سمت میادین راه می‌افتند و در تکیه‌های محل با گِل‌مالی کردن خود، بر گرد آتش جمع می‌شوند تا از سرما محفوظ بمانند و به سینه‌زنی و عزاداری می‌پردازند.

ماندن در خانه در روز عاشورا میان مردم این منطقه ناپسند است و همه به خیابان‌ها می‌آیند و پس‌از گِل‌مالی، عزاداری‌کنان به سمت میدان اصلی شهر می‌روند. دسته‌های زنجیرزن جلوی هر خیمه متوقف می‌شوند و مداح آن تکیه، مداحی کرده و سپس به سمت تکیه‌ بعدی می‌روند. شاید این عزاداری خاکی‌ترین عزاداری برای امام حسین و عرض ارادت به پیشگاه شهدای کربلا باشد.

از قدیمی‌ترین هیئت‌های قدیمی شهر خرم‌آباد می‌توان به هیئت‌های پشت‌بازار و درب‌دلاکان اشاره کرد. در این روز بازار تعطیل است و همه‌ مغازه‌ها پرچم سیاه بر سر در خود نصب کرده‌اند. در روز عاشورا تمام شهر خاک و گل عزا بر سر می‌کند و گرد و غبار ماتم بر چهره‌ شهر می‌نشیند.

عزاداران همه باهم سینه می‌زنند و می‌خوانند: «این بدن از کیست که سر ندارد عزیز زهرا است کفن ندارد» عزاداران ابتدا به‌صورت نشسته و با یک دست سینه می‌زنند و زمانی‌که نوحه‌خوان می‌گوید «ای وای شهیدان به دشت کربلا»، همه به پا می‌خیزیند و به نوحه‌خوان جواب داده و در مقابل هم با دو دست سینه می‌زنند. این مراسم تا ظهر ادامه می‌یابد و با سنتی به نام «طوق اشگس» به پایان می‌رسد.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش ایسنا، در میان کمپین‌های مختلف زیست محیطی، به تازگی یک پروژه بلندپروازانه جهانی راه‌اندازی شده که تلاش می‌کند صنعت گردشگری را از لحاظ زیست محیطی پایدارتر کرده و آسیب‌های آن را به طبیعت کاهش دهد.

صندوق جهانی حیات وحش (WWF) نکاتی برای کاهش آثار منفی مسافرت و تعطیلات بر محیط زیست ارائه کرده است که در ادامه به نقل از سایت “آ او اِل” آورده شده است.

با رعایت کردن این نکات می‌توان سفری سبز داشته و اثرات مخرب مسافرت را به حداقل رساند:

– برای داشتن سفری سبز بهتر است تمامی گزینه‌های ممکن برای حمل و نقل را مد نظر قرار داد و گزینه‌ای که کمترین آسیب ممکن را به محیط زیست وارد می‌کند، انتخاب کرد.برای مثال می‌توان به جای استفاده از خودروی شخصی یا هواپیما از وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس یا قطار استفاده کرد.

البته بهتر است تا حد امکان از سفر با هواپیما به خصوص برای مسافت‌های کوتاه خودداری کرد. در صورتی که مسافرت تنها با هواپیما میسر است، مسافران باید از هواپیمایی‌هایی بلیت تهیه کنند که ظرفیت بالاتر دارند ضمن آنکه در صورت سفر با هواپیما می‌توانید  خسارت انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را از راه‌های دیگر جبران کنید. بر همین اساس صندوق جهانی طبیعت پیشنهاد داده در صورت سفر با هواپیما می‌توانید مبلغی را به برنامه‌ها و پروژه‌هایی که برای مبارزه با آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه‌ای تلاش می‌کنند، اختصاص دهید.

– مسافران می‌توانند با انتخاب هتل‌ها و تورهای گردشگری “سبز” که از توسعه پایدار زیست محیطی حمایت می‌کنند، آسیبی را که به محیط زیست وارد می‌کنند، بکاهند و از جوامع محلی حمایت مالی کنند. این کار می‌تواند با اقامت در مکان‌هایی که از انرژی‌های تجدید پذیر، مواد بازیافتی یا مواد تجدیدپذیر استفاده می‌کنند یا انتخاب تورهایی که از حیات وحش محافظت کرده و با قوانین و آداب و رسوم منطقه‌ای آشنا هستند، صورت گیرد.

– مسافران باید تا حد امکان از پلاستیک کمی استفاده کنند. طبق هشدارهای صندوق جهانی حیات وحش هر ساله بیش از هشت میلیون تن پلاستیک روانه اقیانوس‌ها شده و به زیستگاه‌ها و طبیعت آسیب می‌رسانند. بیشتر این زباله‌های پلاستیکی از پلاستیک‌های یک بار مصرف مانند بطری‌های آب و کیسه‌های پلاستیکی حاصل می‌شود.

برای کاهش تأثیرات آسیب‌زای خود هنگام مسافرت، می‌توانید یک بطری قابل استفاده مجدد آب را همراه داشته و در صورت امکان از آب تصفیه شده محلی استفاده کنیدو هم‌چنین یک کیف خرید پارچه‌ای با خود حمل کنید.

– در هنگام خرید باید دقت بسیاری داشت، چرا که برخی از محصولات بومی که به عنوان سوغاتی به فروش می‌رسند به محیط زیست و حیات وحش نیز آسیب زیادی وارد می‌کنند. از این موارد می‌توان به خاک بسیاری از سواحل، صدف‌ها و جواهرات مرجانی، عاج، پوست و خز گونه‌های در معرض خطر اشاره کرد. این محصولات هم‌چنین می‌توانند از طریق شکار غیرقانونی به دست آمده باشند، از همین رو بهتر است پیش از خرید از نحوه به دست آمدن محصول اطمینان حاصل کنید.

– گردشگران هم‌چنین توجه داشته باشند از انجام فعالیت‌ها و تفریحات آسیب‌رسان به محیط زیست که منجر به بهره‌برداری بیش از حد از طبیعت یا حیوان‌آزاری می‌شوند، خودداری کنند. برای مثال می‌توان به فیل‌سواری اشاره کرد.

بهتر است فعالیت‌هایی که آسیب بسیار کمی به محیط زیست وارد می‌کنند را جایگزین این موارد کرد که در این میان می‌توان به قایقرانی‌، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی اشاره کرد.

منبع خبر:ایسنا