چشمه‌های شور و ترش

چند سال پیش یک اتفاق ساده موجب کشف مکانی شد که بلافاصله در فهرست آثار ملی جا گرفت. این دومین پدیده طبیعی بود که به عنوان اثر ملی در سال ۱۳۸۷ ثبت می‌شد. اولین این آثار، دماوند بود. باداب سورت پس از پاموک‌کاله ترکیه، دومین چشمه آب شور جهان محسوب می‌شود که ثبت جهانی شده است. از همین جا می‌توان به اهمیت دومی پی برد.
چشمه‌های شور و ترش

اطراف چشمه پوشیده از درختچه‌های زرشک وحشی و ارتفاعات بالاتر پوشیده از جنگل‌های سوزنی‌برگ است. ماجرای کشف این منطقه بکر شنیدنی است و ماجرا از این قرار بوده که یک کوهنورد در «مسجد تاریخانه» دامغان بروشوری می‌بیند که از سوی میراث‌فرهنگی آن شهر برای گردشگران ناحیه منتشر شده بود. در این بروشور عکسی وجود داشت که از وجود چشمه‌های ناشناخته‌ای خبر می‌داد. عکس را یک معلمجغرافیا گرفته بود و میراث‌فرهنگی از محل دقیق چشمه‌ها اطلاع نداشت.

بقیه ماجرا روشن است. حیرت کردن از وجود چشمه‌هایی که محوطه‌ای بدیع و بی‌مانند به وجود آورده‌اند ولی تاکنون ناشناخته مانده‌. کشمکش‌های اداری برای معرفی اثر و شناساندن اهمیت آن به ادارات میراث‌فرهنگی، جلوگیری از کار یک معدن سنگ که اطراف چشمه‌ها را به سرعت تخریب می‌کرد و دردسرهای دیگر؛ اما حاصل کار دلکش بود. یک مکان دیدنی درجه اول به فهرست مکان‌های دیدنی کشور افزوده شده بود. چشمه‌های باداب سورت در ناحیه‌ای بین سه ضلع مثلث سمنان، دامغان و ساری در شمال کشور نهفته است. بین دو روستای اورُست و مالخواست در شمال غربی دامغان و جنوب شرقی ساری.

  محل دقیق چشمه باداب‌سورت

چشمه باداب سورت از شمال به ارتفاعات و تپه‌های پوشیده از جنگل‌هایی با درخت‌های سوزنی برگ می‌رسد، از جنوب مشرف به دره‌های پایین‌دست و از شرق در مجاورت ارتفاعات پوشیده از گیاهان بوته‌ای و درختچه‌هاست. غرب آن را نیز روستای اورُست احاطه کرده. باداب به معنای آب گازدار و سورت به معنای دشت اثر است.

جاده از یک کیلومتری روستای اورست تا باداب سورت خاکی است ولی سواری هم به راحتی تردد می‌کند. البته طبیعت‌گردان برای اینکه آسیب کمتری به محیط وارد شود، مسیر را پیاده طی می‌کنند. بیشتر مسیر دشت همواری است و حدود نیم ساعتی هم پیاده‌روی دارد. چشمه‌های باداب سورت در ارتفاع ۱۸۴۱متر از سطح دریا قرار دارد و هنگام نزدیک شدن چشم‌ها را خیره می‌کند.

  چشمه‌های گازدار شفابخش

باداب سورت شامل دو چشمه و با آب‌هایی از هر نظر متفاوت است. یکی از چشمه‌ها، آبی بسیار شور دارد و دارای استخر آبی کوچکی است با قطر۱۵ متر و عمق زیاد که بیشتر اوقات در تابستان برای آب‌تنی استفاده می‌شود و همچنین کاربرد اصلی آن برای درمان دردهای کمر، پا، روماتیسم و امراض پوستی و مخصوصا سردردهای میگرنی است. چشمه دیگر، دارای آبی به رنگ قرمز و نارنجی و کمی ترش‌مزه است که به صورت دائمی و نشتی است و به دلیل گوگردی که در آب یکی از چشمه‌ها هست در اطراف دهانه چشمه کمی رسوب اکسید آهن نشسته ‌است. جریان آب‌های رسوبی و معدنی چشمه طی سال‌ها در شیب پایین‌دست کوهستان صدها طبقه و ده‌ها حوضچه به وجود آورده که در واقع جاذبه اصلی و ویژگی منحصر به فرد چشمه است. زیبایی این طبقات و محل ویژه قرارگیری چشمه در دامنه کوهستان چشم‌اندازهای تحسین‌برانگیزی به ویژه در غروب به وجود آورده است. مردم محلی اعتقاد دارند

  چشمه‌ها را تخریب نکنید

چشمه به دلیل طبیعت حساسی که دارد بسیار آسیب‌پذیر است برای همین هم راهنمایان گردشگری تلاش می‌کنند برای آسیب نرساندن به حوضچه‌ها که طی هزاران سال به این شکل درآمده‌اند، سفارش‌های زیادی به طبیعت‌گردها کنند. باید با احتیاط کامل از ردیف‌ حوضچه‌ها رد شوید و تمام تلاش‌تان را کنید تا اثری از خود به جای نگذارید. در زمستان به دلیل سردی هوا، بعضی‌ها در اطراف چشمه‌ها آتش روشن کرده، سنگ‌های داغ به داخل چشمه می‌اندازند، تا آب گرم شود و بتوانند در آن آب‌تنی کنند. به دلیل قدرت رسوب‌گذاری بالای آب بر سنگ‌های درون چشمه، این عمل به مرور باعث انسداد ورودی چشمه‌ها شده و بعد از مدت کوتاهی چشمه‌ها خشک می‌شوند. متاسفانه باقی‌مانده خشک ‌شده و از بین‌رفته حوضچه‌ها و چشمه‌ها در اطراف قابل دیدن است. یکی دیگر از دلایل تخریب منطقه، معدن سنگ خارا در پایین‌دست چشمه‌هاست که حفاری و گاهی انفجارهای معدن باعث صدمه دیدن سفره‌های آب‌های زیرزمینی و در نتیجه، خشک شدن چشمه‌ها می‌شود. برای رسیدن به روستای اورُست از تهران شما می‌توانید به ترتیب از جاده‌های سمنان یا مازندران استفاده کنید. مسیر اول از تهران، سمنان، مهدیشهر، شهمیرزاد، فولادمحله، تلمادره، روستای اورُست و باداب سورت است. مسیر دوم نیز از تهران، ساری، کیاسر، سه راه تلمادره، روستای اورُست و سپس باداب سورت عبور می‌کند.

منبع خبر:دنیای اقتصاد

خوزستان| عبابافی بهبهان میراث ۵۰۰ ساله صنایع دستی که در آستانه نابودی است

هنر عبابافی از گذشته‌هایی دور در جای جای کشورمان رونق داشته است که بیشتر شهرت صنعت عبابافی بهبهان به خاطر کیفیت مواد اولیه به‌کار رفته در ساخت آن و همچنین شیوه قدیمی و سنتی بافت آن است.

blank

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بهبهان، لباس هر انسان چیزی‌ است که به وسیله آن تن خود را می‌پوشاند اما برای ایرانیان، لباس چیزی فراتر از یک پوشش معمولی برای بدن آن‌ها است چون  ایرانیان نه فقط به تناسب آب و هوایی که در آن زندگی می‌کنند بلکه با توجه به موقعیت اجتماعی و اقتصادی افراد پوشش‌های بسیار متنوعی را برای مردان و زنان داشته‌اند و یکی از این پوشش‌های سنتی «عبا» لباسی بسیار ساده و سبک است که معمولا آن را بر روی لباس‌های دیگر می‌پوشیدند.

طبق سنت‌های ایرانیان عبا معمولا جامه و لباس اهالی علم و روحانیون بود، هر چند به دلیل راحتی این لباس تا همین یک دهه پیش بسیاری از مردان ایرانی در خانه‌هایشان آن را بر روی دوش‌های خود می‌انداختند اما استفاده از پوشش عبا در کشور گستردگی بسیاری داشته و نمی‌توان آن را به مکانی خاص تعمیم داد.

شهرهایی همچون بهبهان، بوشهر، نایین و مشهد از جمله شهرهایی بودن که عبابافی در آنها رونق چشم‌گیری داشته است که در این شهرها، کارگاه عبابافی بسیاری به فعالیت و تولید عبا مشغول بوده‌اند اما این سنت کهن در اغلب شهرهای کشور در سایه عدم نگاه جدی مسئولان مربوطه به فراموشی و به ورطه نابودی رسیده است.

شهرت عبای بهبهان

علت اصلی شهرت صنعت عبابافی در بهبهان به‌خاطر کیفیت مواد اولیه به‌کار رفته در ساخت و شیوه قدیمی و سنتی بافت آن است. نخ این عبا به‌وسیله مواد و رنگ دانه‌های طبیعی و به شیوه کاملا سنتی رنگ‌آمیزی و در رنگ‌های مشکی، خرمایی، خاکستری و شیری در بازار عرضه می‌شوند.

در شهر تاریخی بهبهان می‌توان بیش از ۱۰ کارگاه عبابافی فعال  را پیدا کرد که اکثر این کارگاه‌ها در بافت قدیمی این شهر و خانه‌های با صفا و حیاط‌دار آن بر پا شده‌اند.

استادکاران بسیاری عبابافی بهبهان را رونق بخشیده‌اند، علی خوب، غلام عظیمی، تقی پریزاد، ایرج مهدیان، اسدالله پریسوز، اسدالله یوسفی، ناصر مویدی، حسین مترصد، محمد دهداریان و جعفر مشغول الذکر معروف‌ترین کارگاه‌های عبابافی شهر بهبهان هستند که بیشتر این کارگاه ها در خیابان پیروز بهبهان و در مجاورت مسجد مکتب‌المهدی یا در کوچه شهید قنبریان واقع شده‌اند.

blank

استاد خوب، میراث‌دار میراث ۵۰۰ ساله بهبهان

استاد علی خوب درباره صنعت عبابافی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در بهبهان اظهار داشت: این هنر از دیرباز در مناطق مختلف ایران مانند بوشهر، نائین و مشهد رواج داشته و حتی در کتب تاریخی آمده است، از زمان پیامبر بافت عبا در شهرهای عربستان مرسوم بوده و پس از آن، تولید عبا در بهبهان متمرکز شده و حدود ۵۰۰ سال است که هنر عبابافی به عنوان یکی از صنایع دستی مهم در بهبهان محسوب می‌شود.

وی در تشریح  تفاوت بافت عبا کنونی در مقایسه با دوران پیشین، افزود: شیوه بافت عبا در بسیاری از شهرها در مقایسه با گذشته متفاوت است و از دستگاه‌های مدرن یا پنبه‌های کارخانه‌ای در بافندگی استفاده می‌شود اما در بهبهان، بافندگان عبا همان شیوه قدیمی را که از اجدادشان به یادگار مانده است در بافت  به‌کار می‌برند و دستگاه های عبابافی ساختاری قدیمی و سنتی دارند.

این صنعت کار سنتی با اشاره به این که عبای بهبهان در رنگ‌های سفید، قهوه‌ای، سیاه یا خاکستری از پشم گوسفند بافته می‌شود، بیان کرد: برای بافت هر عبا با رنگ مخصوص از پشم گوسفندی با همان رنگ استفاده می‌شود، پشم‌های گوسفند پس از چیده شدن، شسته و پس از تبدیل شدن به نخ در بافت عبا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی گفت: هر نخ شانه مخصوص دارد، نخ‌ها از لحاظ ضخامت با یکدیگر متفاوت هستند و هر نخی با میزان ضخامتی که دارد روی شانه مخصوص قرار می‌گیرد اگر هر نخی شانه خودش را نداشته باشد، پارچه به خوبی بافته نمی‌شود، عبا بعد از بافته شدن از دستگاه جدا می‌شود و در دستگاه دیگری پرداخت و در مرحله آخر اتوکشی می‌شود.

این صنعت کار سنتی عنوان کرد: در حال حاضر در شهرهایی مثل مشهدمقدس، قم و شهرهای جنوبی و کشورهای حاشیه خلیج فارس روحانیون یا محلی‌ها عبا سفارش می‌دهند اما در مقایسه با سال‌های گذشته به ویژه ۴۰ سال پیش میزان سفارشات کمتر شده است چون سال‌های قبل از انقلاب عبابافی در ایران با رکود روبه‌رو شد و پس از اشغال کویت ضربه دیگری به این صنعت وارد شد اما در حال حاضر تلاش‌های زیادی برای احیا و توسعه این هنر می‌شود.

استاد خوب تصریح کرد: بهترین راه برای توسعه این هنر، سرمایه‌گذاری و کارآفرینی است. با استخدام جوانان علاقه‌مند و تاسیس کارگاه‌های آموزشی این هنر و مشغول به کار شدن استادان و متخصصان صنعت نساجی، صنعت عبابافی توسعه پیدا می‌کند و کمک فراوانی به اقتصاد کشور و پیشگیری از رکود این هنر می‌شود.

وی ادامه داد: کارگاهی که من در آن مشغول به‌کار هستم، سنتی است و در حیاط خانه ام ساخته شده است اما سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی بهبهان قصد دارد تا اعتباراتی را برای ساخت کارگاه های جدید یا مرمت کارگاه های قدیمی اختصاص دهد و امیدواریم با برنامه‌ریزی صحیح و تلاش های مسئولان، از رکود این صنعت جلوگیری شود.

منبع خبر:خبرگزاری تسنیم

تالاب‌های لیسار جان می‌گیرند

 استفاده از جنبه‌های اکوتوریستی (بوم‌گردی) تالاب‌ها راهکاری برای آشتی انسان و طبیعت است.

آشنایی با تالاب

ایجاد زیرساخت برای ورود انسان به طبیعت از جاذبه‌های نسل سوم صنعت گردشگری محسوب می‌شود. در حال حاضر عرصه‌های طبیعی کشور مورد دست‌درازی و بی‌توجهی‌ قرار دارند و برخی هم در آستانه نابودی هستند. تالاب‌های منطقه حفاظت شده لیسار هم وضعیت مناسبی ندارند، به همین دلیل دست‌اندرکاران و متولیان امر درصدد اجرای طرح‌هایی برای حفاظت از آنها هستند.

تالاب‌های جوکندان و قلعه‌بین احیا می‌شوند

رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست تالش با اشاره به اجرای طرح احیا و بهره‌برداری اقتصادی از تالاب‌ها در منطقه حفاظت شده لیسار اظهار کرد: اداره کل حفاظت محیط‌زیست گیلان به عنوان کارفرما این طرح را در مساحت بیش از ۳۰۰ هکتار از تالاب‌های جوکندان و قلعه‌بین در ۲ فاز اجرا می‌کند.  
«عارف شادکام» با اشاره به اهمیت زیست‌محیطی تالاب‌های جوکندان و قلعه‌بین گفت: این پهنه‌های آبی در مسیر پرندگان مهاجر قرار دارند.

وی تصریح کرد: پل چوبی، سایت پرنده‌نگری، آلاچیق و کلبه‌های چوبی طی سال جاری به بهره‌برداری خواهد رسید تا پروژه توانمندسازی جوامع محلی و تقویت بنیه اقتصادی و فرهنگی اهالی منطقه برای حفاظت از محیط‌زیست اجرا شود. شادکام گفت: عملیات لایروبی در زون سوم این تالاب‌ها به‌زودی آغاز می‌شود. این کار ظرفیت ذخیره آب را افزایش خواهد داد و ضمن هدایت جریان آب رودخانه، محل مناسبی برای موجودات ساکن و مهاجر فراهم می‌کند. همچنین بازیابی گونه‌های گیاهی بومی نیز با کاشت نهال انجام خواهد شد.

blank

تعیین تکلیف اراضی اطراف تالاب‌ها 

رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست تالش تعیین تکلیف ۱۴ هکتار از اراضی تحت تصرف ساکنان اطراف تالاب‌ها را از اولویت‌های کاری خود دانست و بیان کرد: متصرفات جدید رفع تصرف می‌شوند. همچنین در مواردی که صاحبان اراضی، مالکیت پیش از ثبت منطقه حفاظت شده داشته‌اند، به کمیسیون ماده ۵۶ تعیین تکلیف اراضی ملی ارجاع داده می‌شوند تا دادگستری در موردشان تصمیم‌گیری کند. شادکام به تنوع گونه‌های گیاهی اطراف تالاب‌ها اشاره کرد و افزود: توسکای قشلاقی، نی، لویی، جگن، علف هفت‌بند، دم اسبی، پونه آبی، عدسک آبی، عدسک سرنیزه‌ای و کوچک، آزولا، انار و بوته تمشک از جمله این گیاهان هستند.

وی با اشاره به وجود جانوران آبزی، کنار آبزی، دوزیستان، خزندگان، جوندگان و پرندگان اظهار کرد: ماهی کپور، اردک‌ماهی، سمور آبی، گربه جنگلی، گراز، موش سیاه، موش نوتریا، انواع سوسمار، مار، قورباغه، وزغ تالشی، باکلان، پرستوی دریایی، خوتکا، حواصیل، عروس باز، چنگر، طاووسک، عقاب تالاب، اگرت، قوی فریادکش، انواع مرغابی، سسک راه راه، سسک ساوی، گلاریول بال سیاه، اردک چشم‌طلایی، مرگوس سفید، زنگوله بال، خروس کولی، عقاب دریایی و عقاب ماهیگیر از حیواناتی هستند که در محدوده این تالاب‌ها زندگی می‌کنند.

قطع درختان و شکار غیرمجاز 

این مسئول به قطع درختان و شکار غیرمجاز هم اشاره کرد و گفت: شکار در منطقه تا اندازه زیادی کنترل شده اما در مواردی درختان توسکای قشلاقی در حاشیه تالاب توسط سودجویان قطع شده‌اند. طبق مشاهده‌های میدانی خبرنگار همشهری، محیط‌بانان در گشت‌زنی عصر دوشنبه (۱۷ تیر) با تعقیب چند متخلف مانع از انتقال چوب یک اصله درخت توسکای قشلاقی شدند. آنها قصد داشتند با خرد کردن تنه درخت، چوب‌ها را با خودرو پراید جابه‌جا کنند.  

لیسار در محدوه هیرکانی  

جنگل‌های کوهستانی منطقه حفاظت شده لیسار در قالب ۱۵ سایت پیشنهاد شده کشور به یونسکو تحت عنوان «اثر طبیعی جنگل‌های هیرکانی ایران» با مساحت ۳ هزار هکتار به ثبت جهانی رسیده است. ۲ هزار هکتار پیرامون آن به عنوان سایت پشتیبان عمل می‌کند.

پرندگان کمیاب در تالاب‌ها  

«فردین نظیری» از کسانی است که به شناسایی ظرفیت‌های زیست‌محیطی تالاب‌های جوکندان و قلعه‌بین کمک کرده است. این فعال محیط‌زیست با اشاره به شناسایی و ثبت ۱۰۰ گونه پرنده و عکاسی از آنها در این تالاب‌ها اظهار کرد: پرندگان منحصر به فردی در این تالاب‌ها زندگی می‌کنند. گونه «سسک داسکی» در ایران برای نخستین بار در اینجا دیده شد. پرنده‌ای به ‌نام «سهره صورتی» که گمان می‌رفت نسل آن در ایران منقرض شده، پس از ۵۰ سال در همین پهنه آبی دیده شد.

منبع خبر:همشهری

جاجیم؛ هنر دست زنان ایلامی

صنایع ‌دستی اصیل‌ترین، مردمی‌ترین و کاربردی‌ترین هنر سرزمین ما به شمار می‌آید. همچنین صنایع‌ دستی تولیدی فرهنگی است که توانسته به بهترین شکل ممکن فرهنگ اصیل ایرانی را به جهانیان معرفی کند.

blank

ایلام صنایع‌ دستی جذابی دارد که یکی از آنها جاجیم است. جاجیم‌بافی هنری اصیل است که قدمتش در این استان به بیش از ۲۰۰ سال می‌رسد. جاجیم بافته‌ای از پشم تابیده رنگی است که اغلب بافت خشنی دارد. در ایلام در گذشته عموما از جاجیم به عنوان رختخواب‌پیچ، رویه کرسی و روانداز استفاده می‌شد و یکی از اقلام اصلی جهیزیه عروس‌ها بود، ولی اکنون در بافت کیف و کفش و… کاربرد دارد. از مهم‌ترین مشخصه‌های جاجیم ایلام  راه‌راه بودن آن است و با دستگاهی که به آن دار گفته می‌شود، به صورت افقی بافته می‌شود.

جاجیم در ایلام معمولا در مناطق روستایی و عشایری (محل سکونت صنعتگران) تولید می‌شود. آن‌طور که مسئولان میراث فرهنگی این استان می‌گویند، هم‌اکنون بیش از ۱۰۰ نفر در این صنعت مشغول فعالیت هستند که هر سال به تعداد آنها افزوده می‌شود. احیای هنر جاجیم‌بافی ایلام معاون صنایع‌ دستی اداره‌ کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایلام در گفت‌وگو با خبرنگار همشهری اظهار می‌کند: تعداد بافندگان جاجیم در ایلام حدود ۱۰۰ نفر است که در مناطق مختلف این استان مشغول کار هستند.

«نورالدین محسنی» می‌گوید: جاجیم‌بافی ایلام تا همین چند سال پیش در حال منسوخ شدن بود اما با همت معاونت صنایع‌ دستی و با هدف تبدیل هنرهای سنتی به صنایع کاربردی، طی ۲ سال اخیر احیا و سرپا شد. وی می‌افزاید: جاجیم در گذشته فقط به عنوان رختخواب‌پیچ استفاده می‌شد، ولی الان در قالب صنایع تلفیقی به ‌صورت کیف، کفش، رومیزی و رشته‌های تزئینی تولید و در خانه‌ها دیده می‌شود. محسنی می‌گوید: اکثر کیف‌های جاجیم تولید استان به تهران و حتی خارج از کشور صادر می‌شوند.

blank

  • تلاش برای ثبت ‌ملی جاجیم‌بافی ایلام

محسنی اظهار می‌کند: میراث فرهنگی ایلام برای رونق تولید و اشتغال در بخش صنایع‌ دستی درصدد فعال کردن کارگاه‌های تعطیل‌ شده جاجیم در این استان است. وی ادامه می‌دهد: ۷۰ درصد بافندگان جاجیم را در استان ایلام زنان تشکیل می‌دهند و اکثر افراد مشغول در این حوزه بیسواد هستند و کار را به‌ صورت استاد – شاگردی آموخته‌اند.

معاون صنایع‌ دستی اداره‌ کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایلام می‌گوید: جاجیم‌بافی یکی از ۴ رشته صنایع ‌دستی در استان ایلام است که نشان ملی دارند و قطعا با آموزش‌ مناسب می‌توان آن را به اسم ایلام ثبت ملی کرد. این مسئول با اشاره به مشکلات فروش محصولات جاجیم‌بافان در استان بیان می‌کند: برای فروش محصولات جاجیم در استان نمایشگاه دائمی صنایع ‌دستی برپا شده است. همچنین، در بسیاری از نمایشگاه‌های صنایع دستی کشور از جاجیم‌بافان ایلامی هم برای حضور دعوت می‌شود.

  • مشکلات بافندگان

اما جاجیم‌بافان ایلامی در کار و فعالیت خود مشکلات متعددی دارند که نیاز است مورد توجه مسئولان مربوط استان قرار گیرد. یکی از بافندگان جاجیم در این رابطه به خبرنگار همشهری می‌گوید: بیمه بافندگان و فروش محصولات بزرگ‌ترین مشکلات جاجیم‌باف‌های ایلام هستند. بیمه بافندگان مدتی است که قطع شده و انتظار داریم مسئولان این مشکل را حل کنند.

«نسرین عباسی» در ادامه با اشاره به این‌که دلالان اکثر محصولات جاجیمی را با قیمت ارزان از تولیدکنندگان استان خریداری می‌کنند و در مناطق دیگر کشور با قیمت‌ خوبی می‌فروشند، اظهار می‌کند: حذف واسطه و فروش مستقیم از تولیدکننده به مصرف‌کننده، یکی دیگر از خواسته‌های ماست. وی می‌افزاید: گرچه در پاره‌ای موارد شاهد حمایت‌هایی از سوی مسئولان در این حوزه هستیم، اما می‌طلبد با اصلاح نگاه‌های فعلی و در سطح کلان برای حفظ این میراث اهتمام بیشتری صورت بگیرد.

  • بیمه بافندگان؛ نیازمند تامین اعتبار

مدیرکل تامین اجتماعی استان ایلام در گفت‌وگو با خبرنگار همشهری درباره بیمه بافندگان جاجیم می‌گوید: باید اعتبار مشخصی از سوی سازمان برنامه و بودجه برای بیمه شدن بافندگان جاجیم در استان ایلام مشخص شود. «سهیلا ملکشاهی» ادامه می‌دهد: متاسفانه بیمه شدن این افراد ردیف اعتباری ندارد و در صورت تامین اعتبار و تهیه لیست بافندگان از سوی میراث فرهنگی، می‌توان آنها را بیمه کرد.

صنایع دستی یکی از مهم‌ترین سوغات ایلام و هنر دست مردان و زنان این استان است؛ هنری که به توجه مسئولان نیاز دارد چراکه امروز باعث اشتغال و ایجاد درآمد برای ایلامی‌ها شده است. کارشناسان حوزه صنایع‌ دستی معتقدند فرهنگ‌سازی، تنوع‌بخشی به تولیدات، بازاریابی قوی، حمایت از هنرمندان و استادکاران و برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط سازمان میراث فرهنگی از جمله راهکارهای احیای هنرهای دستی از جمله جاجیم‌بافی است.

منبع خبر:همشهری

ملایر؛ شهر باغ‌های آلبالو

فاطمه رحمتی-  ملایر – خبرنگار: شهرستان ملایر به عنوان دومین شهرستان بزرگ استان همدان به دلیل داشتن توانمندی‌ها و ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل مختلف، امروز جایگاه ویژه‌ای را در استان به خود اختصاص داده است.

blank

یکی از مهم‌ترین ظرفیت‌های مهم شهرستان ملایر در حوزه کشاورزی است که در تولید انواع محصولات کشاورزی به‌ ویژهانگور جایگاه برتر استان را به خود اختصاص داده است. آلبالو و گیلاس ملایر نیز یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی و باغی این شهرستان است.  شهرستان ملایر در تولید آلبالو و گیلاس رتبه برتر استان را به خود اختصاص داده است. تولید این محصول علاوه بر تامین نیاز استان به سایر استان‌های کشور نیز صادر می‌شود. علاوه بر تازه‌خوری این محصول تولید انواع کمپوت، لواشک، مربا و شربت آلبالو و گیلاس از جمله مشتقات آن است.  

بخش زند ملایر یکی از ۴ بخش این شهرستان است که با داشتن ۴۶ روستای دارای سکنه و حدود ۱۰ هزار جمعیت با برخورداری از امکانات مختلف از جمله کارخانه‌های مختلف به‌ویژه معادن سرمک، کارخانه کیان کرد و ذوب‌آهن، وجود سد کلان و باغ‌های زیبا یکی از بخش‌های مهم این شهرستان محسوب می‌شود.  یکی از مهم‌ترین و زیباترین ظرفیت‌های بخش زند ملایر وجود درختان آلبالو در این منطقه است که عطر شکوفه‌های آن در فصل بهار مشام هر رهگذری را معطر می‌کند. باغ‌های آلبالو یکی از جاذبه‌های گردشگری بخش زند است که مسافران و گردشگران زیادی را به این منطقه جذب می‌کند.  

  • ‌سطح زیر کشت آلبالو

بخشدار زند با اشاره به این‌که ۴۵۰ هکتار از اراضی این بخش زیر کشت درختان آلبالو است، می‌گوید: شهرستان ملایر در تولید آلبالو در استان همدان رتبه برتر را دارد و بیشترین آلبالوی این شهرستان مختص بخش زند است.  حمید امیدی در گفت‌وگو با همشهری با بیان این‌که سالانه بیش از ۱۶۰۰ تن محصول آلبالو از باغ‌های این بخش برداشت می‌شود، بیان می‌کند: امسال نیز برداشت آلبالو از باغ‌های این بخش آغاز شده است و تا اواسط مردادماه ادامه دارد. پیش‌بینی می‌شود میزان برداشت آلبالو از باغ‌های بخش زند امسال نسبت به سال گذشته بیشتر باشد. این محصول علاوه بر تامین شهرستان به سایر استان‌های کشور صادر می‌شود.

blank

  • ‌برگزاری جشنواره آلبالو

بخشدار زند از برگزاری دومین جشنواره آلبالوی ملایر در بخش زند در اواخر تیرماه خبر می‌دهد و می‌گوید: این جشنواره با حضور پرشور مردم و مسئولان امسال نیز برگزار می‌شود.  امیدی هدف از برگزاری این جشنواره را معرفی بیشتر بخش زند و توانمندی‌های این بخش و محصول آلبالو و جذب گردشگر می‌داند و بیان می‌کند: در تلاش هستیم تا بتوانیم با پیگیری مسئولان این جشنواره را در سطح ملی برگزار کنیم.  وی ادامه می‌دهد: بخش زند می‌تواند به یک منطقه گردشگری تبدیل شود. در این زمینه باید زیرساخت‌های لازم فراهم شود. امیدواریم مسئولان حمایت لازم را در این زمینه داشته باشند.  

blank

  • وجود دلالان

بخشدار زند یکی از مهم‌ترین مشکلات باغداران را در این بخش برای فروش محصول وجود دلالان و واسطه‌ها می‌داند و می‌گوید: به منظور سود کشاورزان به دنبال جذب سرمایه‌گذاران برای فراوری محصول در شهرستان هستیم.  امیدی با بیان این‌که محصول آلبالو و گیلاس قابلیت بالایی برای صنایع تبدیلی و فراوری دارد، می‌افزاید: با ایجاد صنایع تبدیلی در این بخش علاوه بر توسعه شهرستان می‌توان اشتغال زیادی را نیز در این بخش ایجاد کرد که این امر بسیار به نفع باغداران است.  وی خاطرنشان می‌کند: به دنبال راه‌اندازی و ثبت تعاونی آلبالوکاران در ملایر هستیم. در این زمینه با همکاری جهاد کشاورزی و اتاق بازرگانی پیگیری‌های لازم در حال انجام است.  بخشدار زند با بیان این‌که آلبالو یکی از میوه‌های حساس به سرماست، توضیح می‌دهد: بیمه محصول و باغ‌ها از توصیه‌های ما به باغداران است تا در هنگام سرمازدگی با مشکل مواجه نشوند. blank

  • متوسط تولید آلبالو در ملایر

مسئول باغبانی اداره جهاد کشاورزی ملایر نیز می‌گوید: ۵۰۰ هکتار از اراضی شهرستان ملایر زیر کشت آلبالو است. از این میزان ۹۰ درصد آن بارور است. پیش‌بینی می‌شود امسال ۱۸۰۰ تن آلبالو از حدود ۵۰۰ هکتار باغ‌های این شهرستان برداشت شود.  مصطفی باقرزاده با اشاره به این‌که متوسط تولید آلبالو در ملایر ۴ تن در هر هکتار است، می‌افزاید: بیشترین میزان تولید آلبالو در بخش زند و اراضی روستاهای کمازان، کَساوند، گوشه کساوند، میشن، سیاه‌چغا، پیروز، احمدیه و زنگنه است.  

وی بیشترین مصرف آلبالو را برای تهیه شربت، ترشی، لواشک و آلبالو خشک می‌داند و ادامه می‌دهد: با توجه به کیفیت بالای آلبالوی ملایر مصرف تازه‌خوری آن بیشتر در بازار تهران به فروش می‌رسد.  مسئول باغبانی اداره جهاد کشاورزی ملایر تصریح می‌کند: هر سال حدود ۵ تا ۱۰ درصد به سطح زیر کشت مزارع آلبالو در شهرستان ملایر اضافه می‌شود. درصد رشد آن بستگی به شرایط بازار و نرخ قیمت محصول دارد. برداشت آلبالو هم‌اکنون در مرحله آغاز است و از روزهای آینده شدت می‌گیرد.  

  • پیش‌بینی تولید ۵۰۰ تن گیلاس در ملایر

مسئول باغبانی اداره جهاد کشاورزی ملایر سطح زیر کشت گیلاس را در این شهرستان ۲۰۰ هکتار عنوان می‌کند و می‌گوید: از این میزان حدود ۱۳۰ تا ۱۴۰ هکتار آن بارور است.  مصطفی باقرزاده با بیان این‌که بیشترین میزان تولید گیلاس نیز در بخش زند است، می‌افزاید: میانگین تولید گیلاس در این شهرستان ۳۲۰۰ کیلوگرم در هر هکتار است. وی ملایر را یکی از شهرستان‌های مهم در تولید گیلاس می‌داند و بیان می‌کند: پیش‌بینی می‌شود امسال حدود ۵۰۰ تن گیلاس در ملایر تولید شود.

منبع خبر:همشهری

از روستای هرمی شکل تا عروسی هر ساله “پیرشالیار”

 

استان کردستان با جاذبه‌های طبیعی و بکر خود، منطقه‌ای موردتوجه برای گردشگران طبیعت است چرا که هر چهار فصل کردستان دارای جذابیت‌های منحصربفرد خود بوده و به تناسب تنوع سلیقه گردشگران در این استان جاذبه وجود دارد.

طبیعت سرسبز و مسحور کننده فصل بهار، آب و هوای دلپذیر و میوه‌های خوشمزه تابستان، طبیعت زیبا و سور انارها در پاییز و روسفیدی زمستان در استان کردستان شما را به این سرزمین فرا می‌خواند.

منظره‌های طبیعی، چشمه سارهای خروشان، خانه‌های کاه‌گلی و سنگی روستایی، همراه با مردمان با صفا و مهمان نواز از جمله ویژگی‌های استان کردستان است که هرساله گردشگران زیادی به این دلیل به کردستان سفر می‌کنند.

آداب و رسوم و سنت‌های چندین هزار ساله، خانه‌ها و عمارت‌های تاریخی، جشنواره‌های برداشت محصولات مختلف و… نیز از دیگر جاذبه‌های گردشگری کردستان هستند. هر نقطه از استان کردستان دارای زیبایی‌های منحصر بفرد خود است که آشنا شدن با فرهنگ و جاذبه‌های این استان قطعاً برای کسانی که تاکنون به این استان سفر نکرده‌اند، خالی از لطف نیست.

blank

*این عکس متعلق به دریاچه آو مرده در بالادست هورامان تخت است

آوات مکاری، رئیس گروه توسعه گردشگری اداره کل میراث فرهنگی کردستان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: گردشگران و خانواده‌های استان کردستان را از بُعد جاذبه‌های فرهنگی طبیعت گردی برای مسافرت انتخاب می‌کنند و علاوه بر این، کردستان از لحاظ گردشگری خرید هم موردپسند گردشگران و مسافران است.

سنندج، دارای بیشترین جاذبه قابل بازدید در کردستان

آوات مکاری با اشاره به اینکه یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌های ورود گردشگر به کردستان، گردشگری خرید در دو شهر بانه و مریوان است، افزود: در کنار این مسئله، شهر سنندج دارای بیشترین جاذبه‌های قابل بازدید در استان کردستان است که خانه کُرد، موزه سنندج، مسجد جامع، عمارت مشیر دیوان، بافت قدیم سنندج، بازار قدیم سنندج، عمارت خسروآباد و در نهایت پارک جنگلی آبیدر بهترین نقاط برای گردشگران محسوب می‌شوند.

وی عنوان کرد: تورهای سه روزه گردشگری برای تمامی مناطق استان وجود دارد، از جمله تور سنندج، مریوان و هورامان که گردشگران می‌توانند سه روز را به خوشی در این سه نقطه بگذرانند، در حال حاضر در روستاهای منطقه ژاوه رود در نزدیکی شهر سنندج اقامتگاه‌های بوم گردی فعال هستند که گردشگری ارزان قیمت را رقم می‌زنند.

blank

دریاچه زریوار مریوان، قطب گردشگری

رئیس گروه توسعه گردشگری میراث فرهنگی کردستان ادامه داد: پس از شهر سنندج و جاذبه‌های آن، یک روز را می‌توان در شهر مریوان به سر برد و از نزدیک دریاچه زریوار را به عنوان قطب گردشگری استان دید، قایق سواری در دل دریاچه و گشت و گذار در جاده دور دریاچه که شامل منظره‌های طبیعی چندین روستاست. دیدن شهر لک‌لک‌ها، دشت بیلو، سایت پرنده نگری شروان و گردشگری کشاورزی نیز که جدیداً به دور دریاچه زریوار اضافه شده و شامل مراحل کاشت و برداشت برنج محلی مریوان است از دیگر زیبایی‌های این منطقه است. تهیه گوشت نسبتاً ارزان، بستنی مخصوص روستاهای دره تفی و کانی سانان و علاوه بر آن ماهی کبابی این منطقه نیز مشهور است.

وی ذکر کرد: همچنین دریاچه سد گاران، سایت تفریحی جت اسکی، پاراگلایدر سواری و چشم‌انداز زیبای جاده سرشیو (جاده‌ای که از مریوان به شهر سقز منتهی می‌شود) از دیگر جاذبه‌های گردشگری در شهر مریوان محسوب می‌شود.

مکاری در ادامه گفت: در ادامه اگر به هورامان برویم، در ورودی این منطقه، دربند روستای دزلی را داریم که دارای چشم اندازی زیباست و می‌شود توقف کرد و از زیبایی آن لذت برد، بعد از آن روستای دره‌کی قرار دارد که یک روستای گردشگری است و همچنین در امتداد آن گردنه ژالانه و تته واقع شده که دارای زیبایی‌های منحصر بفردی هستند.

blank

*این عکس متعلق به روستای بلبه ر در اورامان است

دره هورامان پُر از روستای بکر

وی با اشاره به اینکه در خود دره هورامان نیز پنج الی شش روستای بکر و طبیعی قرار دارند که هرکدام از آنها مناطق ویژه‌ای برای گردشگری هستند، تصریح کرد: خود هورامان تخت، معماری پلکانی منحصر بفردی دارد و روستا به شکل هرم گونه ساخته شده است، در بالا دست روستا نیز دریاچه فصلی وجود دارد که تفرجگاه خاصی را برای گردشگران فراهم کرده است.

کارشناس گردشگری اداره کل میراث فرهنگی کردستان ادامه داد: دیدار از بازار سنتی، مسجد جامع، مقبره پیرشالیار، کارگاه‌های صنایع دستی خانگی ارغوان بافی و کلاش بافی و چشم‌انداز بی نظیر روبروی روستا از جمله دیگر جاذبه‌های اورامان هستند.

وی گفت: اگر کسی بخواهد در زمان رویداد خاصی به این منطقه سفر کند می‌تواند در ۱۵ اردیبهشت که مراسم کومسای و ۱۵ بهمن هرسال که مراسم عروسی پیرشالیار است به اورامان سفر کند و از آئین‌های کهن و سنت‌های قدیمی این روستا لذت ببرد.

مکاری اضافه کرد: از اورامان به روستاهای دیگر مسیر پیوسته‌ای وجود دارد که روستاهای هدف گردشگری بلبر، ژیوار، سلین و … نیز با دارا بودن اقامتگاه‌های بوم گردی و سه هتل در روستاهای اورامان، سلین و نوین پذیرای گردشگران هستند. در نهایت نیز می‌توان به دریاچه سد داریان رفت و از چشمه خروشان بل بازدید کرد.

blank

*این عکس متعلق به قلعه تاریخی زیویه در سقز است

قلعه تاریخی زیویه و بازار سنتی شهر سقز

وی در ادامه عنوان کرد: اگر بخواهیم به شهر سقز برویم، قلعه زیویه را می‌بینیم که در حدود ۵۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر سقز قرار دارد، زیویه از لحاظ تاریخی اهمیت زیادی دارد و بهتر است از تور لیدرها برای آشنایی با این قلعه استفاده شود تا لذت بیشتری را از این مکان تاریخی برد. زیویه در کنار غار کرفتو که فاصله‌ای در حدود ۴۵ دقیقه دارند می‌تواند مسیر خوبی برای سفر و تورگردانی باشد.

کارشناس گردشگری اداره کل میراث فرهنگی کردستان افزود: سقز بیشتر با بازار قدیمی که دارد خودنمایی می‌کند، کاروانسرای قدیمی تاجوانچی (سرای اتحاد) یکی دیگر از آثار تاریخی این شهر است که در بخش غربی حمام حاج صالح قرار گرفته است. مسجد دومناره تاریخی سقز شاخص‌ترین بنای این شهر است. همچین مجتمع تفریحی گردشگری زوزان نیز در این شهر برای گردشگران وجود دارد.

وی عنوان کرد: شهر سقز به دلیل قرار گرفتن در حدفاصل استان‌های آذربایجان و کردستان یک شهر ارتباطی است و همچنین می‌توان از این شهر برای رفتن به شهر بانه که یک شهر تجاری در کردستان است، برنامه‌ریزی کرد.

بانه، شهری تجاری و گردشگری

رئیس گروه توسعه گردشگری میراث فرهنگی کردستان ذکر کرد: بعد از شهر سقز، به بانه می‌رسیم که بیشتر به عنوان شهری تجاری به واسطه دارا بودن تعدادی زیادی مرکز خرید و پاساژ شناخته شده است، اما گردنه خان، دریاچه سد سبدلو، روستاهای «نجنه» و «هفتاش» با دارا بودن قرآن تاریخی، روستای «بیان دره» و درخت کهنسالش، منطقه تفریحی دوکانان، پارک پیرمراد، کوه آربابا، منطقه‌های گردشگری سورین و بویین و روستاهای شوی و مسجه نیز دیگر از جاذبه‌های طبیعی شهر بانه هستند.

blank

*این عکس متعلق به غار کرفتر دیواندره است

غار کرفتو دیواندره، مهمترین جاذبه تاریخی کردستان

وی تصریح کرد: مهمترین جاذبه تاریخی استان کردستان غار کرفتر است که در تقسیم بندی‌های جدید جزو شهر دیواندره قرار گرفته و با معماری خاص خود در چهار طبقه احداث شده است. این غار یکی از جاذبه‌های پربازدید استان بوده که بهترین فصل برای بازدید از آن بهار و تابستان است. طبیعت بی نظیر منطقه سارال و چهل چشمه نیز برای کوهنوردان و گردشگران یکی دیگر از جاذبه‌های شهرستان دیواندره محسوب می‌شود.

قلعه قمچقای و پل تاریخی صلوات آباد در بیجار

مکاری در ادامه سخنان خود گفت: به شرق استان اگر برویم، به شهر بیجار می‌رسیم که را در خوی جای داده است. قلعه تاریخی قمچقای، بازار قدیمی و تیمچه حاج شهباسرای امیرتومان، روستای تاریخی خسروآباد، روستای صلوات آباد با پل قدیمی اش که بر روی رودخانه قزل اوزن واقع شده است و سایت حیات وحش بیجار از جمله جاذبه‌های مهم برای گردشگران هستند.

blank

سراب قروه و چشمه باباگورگور

وی افزود: شهر قروه را نیز در جنوب شرقی استان داریم که دروازه ورودی استان کردستان از پایتخت و مناطق مرکزی و کانون‌های جمعیتی به کردستان است.

وی ادامه داد: سراب این شهر جاذبه‌ای زیبا برای گردشگران محسوب می‌شود، همچنین منطقه حفاظت شده بدر و پریشان با مساحت ۴۳ هزار هکتار در فاصله ۱۲ کیلومتری جنوب شهر قروه قرار گرفته است؛ منطقه‌ای کوهستانی که از کوه‌های صخره‌ای، دره‌های کم عمق، تپه ماهورها و ارتفاعات به هم پیوسته تشکیل شده است. چشمه باباگورگور نیز در این شهر از دیگر مناطق جذاب برای گردشکران محسوب می‌شود.

کارشناس گردشگری میراث فرهنگی کردستان ادامه داد: در کنار دست قروه و در حدفاصل این شهر با شهر سنندج (مرکز استان)، شهرستان دهگلان قرار دارد که در این شهر مردم از حواشی دو سد سورال و سنگ سیاه برای تفریح و گردشگری استفاده می‌کنند.

blank

*این عکس متعلق به روستای گردشگری پالنگان است

پالنگان، روستای هدف گردشگری در کامیاران

وی اضافه کرد: در جنوبی‌ترین نقطه استان، شهر کامیاران واقع شده که مسیر ارتباطی آن به شهر مریوان بسیار زیباست، در شمال شرقی این شهرستان، زیارتگاه شیخ عباس کومایین قرار دارد.

وی ادامه داد: روستای گردشگری پالنگان با معماری پلکانی و دارا بودن مجتمع شیلات ماهی، چشمه آبشارها و باغ‌های اطراف آن مقصد خوبی برای گردشگران است. دریاچه سد زیویه، تفرجگاه یادگار امام، زیارتگاه حضرت عکاشه در روستای کاشتر که در مسیر روستای پالنگان واقع شده و روستای تنگی ور و کتیبه تاریخی آن از مناطق زیبای کامیاران برای گردشگران هستند.

blank

* این عکس متعلق به مراسم هه لپه رکی در روستای تنگیسر است

تنظیم جدول جشن‌ها و رویدادهای کردستان

وی خاطرنشان کرد: جاذبه دیگری نیز که در کردستان وجود دارد، بحث رویدادهاست، ما در حال تنظیم جدولی هستیم که شامل زمان برگزاری جشن‌ها همچون مراسم کومسای و عروسی پیرشالیار، انواع جشنواره‌ها همچون جشنواره اسب زیبای کُردی، جشنواره توت فرنگی روستای شیان، قوره در روستای دولاب، به زرد در روستای طاء، شاه توت در روستای گلین، انار در روستای سلین، توت سفید در روستای بیساران و … هستیم.

کارشناس گردشگری میراث فرهنگی کردستان گفت: متأسفانه اتفاقی که برای این جشنواره‌ها می‌افتد این است که ماه‌های قمری هر سال ۱۰ روز جلوتر می‌آیند و به همین دلیل ماه‌های محرم، صفر و رمضان به زمان برگزاری جشنواره‌ها می‌آیند، به این دلیل ما تقویم ثابت گردشگری را نه در کردستان و نه در ایران نداریم هرچند ما تقویم و جدول گردشگری خودمان را تنظیم می‌کنیم.

وی یادآور شد: برای آشنایی بیشتر با استان کردستان، علاوه بر سایت اداره کل میراث فرهنگی استان کردستان، سایت گردشگری استان نیز به آدرس www.tkurd.ir در دسترس بوده و اطلاعات لازم را می‌توان از این سایت دریافت کرد. همچنین اپلیکیشنی هم با عنوان «میوان» تهیه شده که می‌توان آن را دانلود کرد و با نقاط گردشگری استان کردستان آشنا شد.

با توجه به آمارهای ارائه شده، استان کردستان در تعطیلات خردادماه امسال یکی از استان‌های دارای بیشترین آمار گردشگر بوده که با توجه به وجود کم و کاستی‌ها در بخش زیرساخت‌های گردشگری، می‌طلبد که مسئولان امر بیشتر برای ایجاد امکانات رفاهی و زیرساخت‌های گردشگری در این استان همت بگمارند.

منبع خبر:خبرگزاری ایسنا

گردشگری رویداد چیست؟

گردشگری رویداد برای مقصدهای گردشگری (چه کوچک چه بزرگ) عنصری کلیدی برای توسعۀ گردشگری به شمار می رود. روستاها و شهرها به شکل فزایندهای تمایل دارند تا از طریق توسعه رویدادها، فرهنـگ و طبیعـت خـود را بـا گردشگران به اشتراک بگذارند.

blank

گردشگری رویداد راهکاری

نوین جهت توسعه اقتصادی پایدار

در جوامع محلی و روستائی

می باشد و یکی از اشکال سفر

می باشد که در آن فرد برای دیدن

یک رویداد،سفر میکند و یا در حین

سفر خود از رویدادی بازدید میکند

 

 

به گزارش سایت ایران تراول ادوایس، رویدادها در سراسر زندگی انسان‌ها، در همۀ زمان‌ها و همۀ فرهنگ‌ها وجود داشته اند و نقش قدرتمندی در نظام اجتماعی هر جامعه دارند. با افزایش جمعیت، زندگی شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع، رویدادها همچون فرصتی برای احیای مجدد سنت‌ها تلقی شدند.بعضی از رویدادها به همان شیوۀ سنتی برگزار می شوند و بعضی دیگر با تغییر و نوآوری همراه بوده اند.ویژگی اصلی رویدادها در منحصر به فرد بودن و موقتی بودن آنهاست.

امروزه رویدادها برای احیای فرهنگ‌ها مهم و حیاتی اند.افزایش اوقات فراغت باعث افزایش رویدادهای عمومی، جشن‌ها و سرگرمی‌ها شده است.در حال حاضر، دولت‌ها از رویدادها به عنوان بخشی از استراتژی در توسعۀ اقتصادی، سازماندهی به ملت و بازاریابی مقصد استفاده می کنند.

مزایای جشنواره‌ها و رویدادهای ویژه در مناطق روستایی و شهرهای کوچک از اهمیت بیشتری برخوردار است. نقش این رویدادها بویژه از بعد بهبود کیفیت زندگی به واسطه تقویت اقتصاد محلی، اشتغال زایی، توسعه مقاصد روستایی، ارتقای فرهنگ و تاریخ بومی و فراهم آوردن فرصتهای تفریحی، فرهنگی و آموزشی برای ساکنین، پروراندن حس غرورملی، کمک به حفاظت از محیط‌های طبیعی و اجتماعی و فرهنگی حساس، سهیم بودن درتوسعه پایدار منطقه و ایفای نقش به عنوان مقصدی برای بازدیدکنندگان واجد اهمیت است.

هدف اساسی جشنواره‌های محلی تنها به بازآفرینی روح جشنهای قدیمی و اجراهای سنتی محدود نمی‌شود بلکه پیام آموزشی برای نسلهای جدید به همراه دارد تا بیشتر درباره آداب و رسوم و فرهنگ خود بیاموزند و آن را حفاظت کرده و تداوم بخشند به این ترتیب توسعه رویدادهای محلی در این مناطق، نقش به سزایی در توسعه گردشگری و کمک به پایداری جامعه محلی از جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی خواهد داشت.

یک رویداد موفق موجب افزایش طول مدت اقامت و پرداختی‌های گردشگر می‌شود در نتیجه ورود گردشگر به منطقه به خاطر وجود رویداد ویژه یا جشنواره با خود پول، تنوع بازار، اشتغالزایی و افزایش درآمدزائی واقعی و بالقوه اهمیت دارد.

امروزه در ایران جشنهای آئینی و جشنواره‌های بسیاری که هر کدام بر اساس آئین، سنت و یا عقیده مردمان خطه ای از کشور در دوران کهن شکل گرفتهاست، وجود دارد که در فهرست آثار ملی ایران میراث فرهنگی ناملموس در دفتر ثبت آثار و حفظ و بقای میراث معنوی و طبیعی در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، معاونت میراث فرهنگی نیز ثبت
شده اند و سالانه در مناطق مختلف کشور برگزار می‌شود.

منبع خبر:وبسایت اخبار رسمی

جزیره هندورابی،آکواریوم طبیعی ایران

جزیره زیبا و بی مانند هندورابی در گستره آب های نیلگون حلیج فارس و در حد فاصل بین جزیره لاوان و کیش،می رود تا به مقصدی پر جاذبه برای گردشگران و طبیعت گردان تبدیل شود.این جزیره که از آن به عنوان جزیره رویایی و یکی از گستره های جغرافیایی بکر کشورمان نام برده می شود،یکی از جزایر تابع بخش کیش از شهرستان بندر لنگه است که در ۸ کیلومتری کرانه های جنوبی این شهر واقع شده است.هندورابی از سمت جنوب شرقی با جزیره کیش ۲۸ کیلومتر فاصله و از سمت غرب در ۲۴ کیلومتری جزیره لاوان و ۲۰ کیلومتری جزیره شیدور قرار دارد.

جزیره هندورابی که به آکواریوم طبیعی ایران زمین معروف است علاوه بر جاذبه های طبیعی منحصر به فرد کرانه های جذاب و دیدنی از جاذبه های تاریخی نیز برخوردار است که از جمله مهم ترین آن معماری سنتی و بومی،خرابه های قریه«الدوراث»،دژهای نظامی پرتغالی ها مربوط به دوره صفویه،آب انبار و وجود درختان کهنسال لور و غارهایی است که در طول سالیان متمادی به وسیله آب دریا پدید آمده است.گرداگرد جزیره کوچک هندورابی را دریا فرا گرفته و تراکم مرجان ها در سواحل جزیره بسیار زیادند.وجود آبزیان و انواع ماهی های زینتی و خاص در اطراف هندورابی،کرانه های این جزیره را زیبایی خیره کننده ای بخشیده است.

منبع خبر:خبر جنوب

خطرناک‌ترین محلات جهان

ماجراجویی در سفر و گاهی قدم گذاشتن به خارج از محدوده‌های امن می‌تواند برای برخی افراد تجربه‌ای هیجان‌انگیز باشد.

به گزارش ایسنا، در سفرها گاهی می‌توان تنها به گشت‌وگذار در مناطق گردشگری و سواحل زیبای شهر اکتفا کرد اما گاهی می‌توان با کشف نقاط ناشناخته‌تر تجربه‌ای جدید، خاص و هیجان‌انگیز به دست آورد.

با این وجود مناطقی هستند که گردشگران اغلب از سفر و گشت‌وگذار در آن‌ها به دلایل مختلفی از جمله از بیم جان خود چشم‌پوشی می‌کنند.

برای مثال در ادامه فهرستی از خطرناک‌ترین محله‌ها و خیابان‌های جهان به نقل از سایت “دِ کالچرتریپ” آورده شده که توصیه می‌شود در صورت سفر به این شهرها از رفتن به این محله‌ها جدا خودداری کنید:

کاتیا، کاراکاس، ونزوئلا

کاتیا، یکی از محله‌های غرب کاراکاس، خطرناک‌ترین شهر دنیا است که خود در این شهرِ خطرناک، بدنام‌ترین و بدترین محله محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۶ میلادی آمار آدم‌کشی در ونزوئلا عدد بسیار وحشتناک ۶۰ فقره قتل در هر روز برآورد شده بود. همچنین برخی از خیابان‌های این شهر از جمله خیابان “آرژانتین” و خیابان “اِل کامرسیو” نمونه‌هایی دیگر از مناطق ناامن و خطرناک در کاراکاس هستند.

blank

رِناسیمیِنتو، آکاپولکو، مکزیک

آکاپولکو که اکنون خشونت‌آمیزترین شهر مکزیک محسوب می‌شود، دیگر آن شهر ساحلی پر زرق و برقی نیست که در فیلم‌های هالیوودی قدیمی نشان داده می‌شد. در خیابان‌هایی مانند “خوان آر اسکودرو” و “اخیدو لاس پوزاس” که در محله ناامن و بدنام “رِناسیمیِنتو” واقع شده‌اند، قتل و خشونت بسیار رایج بوده و  ماه ژوئن ۲۰۱۷ میلادی مرگبارترین ماه آن در دو دهه گذشته به ثبت رسیده است. در این محله باندهای تبهکار و خلافکار در سطح بالایی حکومت کرده و تمامی افراد در این محله هر هفته برای پرداخت بخشی از درآمد خود به اعضای این باندها به صف کشیده می‌شوند. این امر واقعا یادآور تراژدیکی از بلایی است که جنگ‌های ننگ‌آمیز باندهای مواد مخدر بر سر این کشور آورده است.

blank

دیترویت، میشیگان، ایالات متحده آمریکا

دیترویت شهرتی خاص برای جرایم خشونت‌آمیز دارد. اگر در این محله و در اطراف خیابان‌های “وست وارن” و “مک‌کینلی” زندگی کنید، احتمال آن که قربانی چنین جرایمی شوید در هر سال بسیار بالا خواهد بود.

blank

فورتالیزا، سئارا، برزیل

این محله خطرناک در برزیل نیز همیشه شاهد جرایم خشونت‌آمیز مختلفی بوده است. برای مثال می‌توان به تیراندازی در یکی از باشگاه‌های شبانه این شهر واقع در شمال غربی برزیل اشاره کرد که منجر به کشته شدن بیش از ۱۴ نفر شده و تصور می‌شود باندهای تبهکاری مربوط به مواد مخدر که رقیب یکدیگرند، عامل آن بوده باشند. باندهای تبهکار مواد مخدر یکی از دلایلی هستند که منجر به خطرناک شدن تقریبا تمامی محله‌های سئارای برزیل به خصوص پس از تاریکی هوا شده‌اند. برخی از بخش‌های این محله که در اطراف ساحل “ایراسیما” قرار دارند از جمله خیابان “بیرا مار” و خیابان “هیستوریادور ریموندو گیرائو” از خطرناک‌ترین بخش‌های “فورتالیزا” محسوب می‌شوند.

سن پدرو سولا، کورتس، هندوراس

شهر “کورتس” در هندوراس پس از کاراکاس، دومین رتبه از لحاظ قتل را در سال ۲۰۱۶ میلادی به خود اختصاص داده بود. از همین رو به هنگام قدم زدن در محله‌های این شهر ترسناک نباید از دیدن جنازه‌هایی که در کنار خیابان رها شده، تعجب کنید. جرم و خشونت خیابان‌های سراسر هندوراس را که یکی از بدترین اقتصادهای آمریکای جنوبی را به خود اختصاص داده، فرا گرفته است. بیشتر حوادثی که در محله‌ای موسوم به “چَمِلِکون” رخ می‌دهد، به نوعی با مواد مخدر ارتباط دارد. با این حال برنامه‌های اجتماعی که اخیرا در این کشور پیاده شده به آرامی در حال امن‌تر کردن این شهر است و به همین دلیل امید می‌رود این شهر به زودی از فهرست شهرهای خطرناک جهان خارج شود.

blank

محله‌های سان سالوادور، السالوادور

در سال ۲۰۱۶ میلادی این شهر که پایتخت السالوادور است، به طور میانگین در ازای هر ۱۰۰ هزار نفر  ۸۳.۳۹ قتل را به خود دیده است. باید گفت که ریشه تمام خطراتی که در سان سالوادور وجود دارد از آمریکا می‌آید، چرا که باند تبهکاری مشهور MS-13 که این شهر را به ستوه آورده، ابتدا توسط کودکان مهاجران السالوادوری در آمریکا تشکیل شده است. از بدترین و خطرناک‌ترین خیابان‌های این شهر می‌توان خیابان‌ “زاکمیل” و خیابان اصلی “ایلوپانگو” را نام برد.

محله‌های کیپ تاون، آفریقای جنوبی

طبق آمار منتشر شده توسط پلیس آفریقای جنوبی، مرکز کیپ تاون در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۷ میلادی شاهد بیشترین جرم و جنایات رخ داده در کل این کشور بوده است. با وجود این که کیپ تاون نیز مانند بسیاری از شهرهای دیگر ذکر شده در این فهرست بسیار زیبا و دیدنی است اما سفر به این شهر باید حتما با همراهی فردی هوشیار صورت گیرد، چرا که جنایت، واقعیت اصلی این شهر است. یکی از بدترین خیابان‌های این شهر را به ویژه در شب می‌توان خیابان “لانگ” عنوان کرد.

محله‌های ایست سنت لوئیس، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا

خیابان‌های “ایست سنت لوئیس” که به طور گسترده‌ای به بدترین شهر آمریکا شهرت یافته است، با جرم و جنایت و فقر پوشیده شده است. در سال ۲۰۱۳ میلادی سرانه قتل به ازای هر نفر در این شهر ۱۸ درصد برآورد شده بود که از میانگین آن در سراسر آمریکا بسیار بالاتر محسوب می‌شد. در سال ۲۰۱۵ میلادی در این شهر تنها با جمعیت ۲۶ هزار و ۶۱۶ نفر، ۱۹ مورد قتل و آدمکشی، ۴۲ مورد تجاوز، ۱۴۶ مورد سرقت، ۶۸۲ مورد حملات خشونت‌بار و ۱۲ مورد آتش‌زنی عمدی گزارش شده بود. در سال ۲۰۱۶ میلادی نیز این شهر بالاترین میزان قتل در کل کشور را به خود اختصاص داده بود. نکته جالب آن که اگر چه “ایست سنت لوئیس” به طور کلی خطرناک‌ترین شهر آمریکا محسوب می‌شود اما خطرناک‌ترین خیابان این کشور را باید خیابان ملی “بریج” دانست که در “نورث سنت لوئیس” واقع شده و جرایم بسیار بالای مرگبار با اسلحه را شاهد است.

محله‌های اولان‌باتور، مغولستان 

خیابان‌های “اولان‌باتور”، پایتخت مغولستان به خصوص خیابان‌ “باگا تویرو” برای گردشگرانی که در آن قدم می‌زنند به ویژه در شب می‌تواند خطرآفرین باشد. برای مثال گزارش‌هایی مبنی بر دعواهای خیابانی مردان مغول که با خارجی‌ها راه می‌اندازند، در این شهر بسیار رایج است. اگرچه این نوع از خطر با دیگر خطراتی که در این فهرست ذکر شده، کمی متفاوت است اما به هر حال این مورد نیز می‌تواند برای شهروندان و گردشگران بسیار خطرناک محسوب شود.

محله‌های بالتیمور، مری‌لند، ایالات متحده آمریکا

یکی دیگر از شهرهای آمریکا که خیابان‌هایش با جرم و جنایت پوشیده شده را می‌توان “بالتیمور” دانست. تقاطع خیابان‌های “مک‌کولو” و “وست پرستون” در این شهر یکی از خطرناک‌ترین قسمت‌های آن است که جرایم خشونت‌آمیز با اسلحه بسیار بالا بوده و متاسفانه میانگین درآمد افراد در این محله به طور شدیدی پایین است. نکته قابل تامل این است که “بالتیمور” تنها ۵۰ دقیقه از واشینگتن دی.سیِ شیک و مجلل فاصله دارد اما مردان سیاه‌پوست ۱۵ تا ۲۹ ساله ساکن بالتیمور به طرز خشونت‌آمیزی در این شهر کشته می‌شوند.

blank

 

اسکامپیا، ناپل، ایتالیا

“اسکامپیا” که یکی از بزرگ‌ترین محله‌های “ناپل” در ایتالیا محسوب می‌شود را همچنین می‌توان بزرگ‌ترین بازار فضای آزاد مواد مخدر در سراسر اروپا دانست. اگر تنها چند دقیقه در این محله رانندگی کنید، خیلی سریع خود را تحت تعقیب موتورسیکلتی می‌یابید که متعلق به باندهای تبهکار مواد مخدر متعدد این محله هستند. خشونت در این محله بسیار بالا بوده و مواد مخدر بر آن فرمانروایی می‌کند. 

منبع خبر:ایسنا

blank

توسعه گردشگری پایدار

ارکان سه گانه توسعه پایدار

کشور ما یک کشور در حال توسعه است و لازم است با شناخت اصول اساسی توسعه پایدار تلاش کنیم تا توسعه کشور را به نحو پایداری رقم بزنیم.

توسعه پایدار به معنی توسعه و پیشرفت نسل حاضر با حفظ منابع برای توسعه نسل آینده است که این مفهوم توسعه پایدار، از سوی کمیسیون برانتلند سازمان ملل در سال ۱۹۸۷ تعریف شد.

توسعه پایدار یک مفهوم پیچیده است که جنبه‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. در پایداری، سه جنبه اقتصادی، زیست‌ محیطی و اجتماعی با هم به‌طور کامل در تعامل هستند و اغلب محققان در این سه جنبه اصلی (Triple Bottom Line) زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی پایداری را بررسی می‌کنند. در توسعه پایدار اهداف باید در سه جنبه به صورت ذیل در نظر گرفته شود:

– توسعه پایدار باید رشد اجتماعی را که در آن نیازهای همه افراد برآورده ‌شده، فراهم آورد.

– حفاظت موثری از محیط زیست به عمل آورده و در مصرف منابع طبیعی با دقت عمل کند.

– این توسعه باید رشد پایدار اقتصادی و رونق اقتصادی را به همراه داشته باشد.

روش حسابداری مبتنی بر سه رکن اقتصاد، محیط زیست و جامعه نیز روش قدیمی حسابداری را به گونه‌ای گسترش می‌دهد که کارآیی گزارش‌دهی مالی را علاوه‌بر زمینه‌های اقتصادی، در زمینه اجتماعی و زیست محیطی هم مورد بررسی قرار دهد. برای نخستین بار، فریر اسپرکلی در سال ۱۹۸۱ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در یک مقاله علمی پیشنهاد کرد که باید سازمان‌ها در زمینه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گزارش‌‌های منظم منتشر کنند.

بر اساس این اصول، لازم است سازمان‌ها در تمام فعالیت‌های خرد و کلان خود در کنار توجه به سود خود، جامعه و محیط‌زیست را نیز در نظر بگیرند تا تلاش سازمان‌ها برای سوددهی مشکلی برای نسل آینده ایجاد نکند.

blank

اندازه‌گیری سود واقعی و پایدار

تصور کنید سازمانی برای جذب توریست در یک منطقه خاص با ایجاد ساختمان‌های لوکس در جنگل، برای سوددهی خود از قطع درختان جنگل استفاده و در سال اول، ۱۰۰‌هزار اصله درخت را قطع می‌کند. اگر در پایان سال گزارش مالی سازمان فقط مبتنی بر سوددهی اقتصادی باشد، نتیجه گرفته خواهد شد که مدل کسب و کار کنونی به خاطر سوددهی بالاو جذب گردشگران فراوان مورد تایید است و برای بیشتر شدن سود سازمان باید فعالیت در زمینه سودده یعنی ساختمان‌سازی گسترش یابد. سرمایه اندوخته سازمان اجازه می‌دهد در سال بعد، ساختمان‌سازی دو برابر شود تا سود سازمان را دو برابر کند.

در نتیجه در سال بعد حداقل ۲۰۰ هزار اصله درخت قطع خواهد شد و در سال‌های آتی چیزی از جنگل باقی نخواهد ماند، اما اگر این سازمان در صورت‌های مالی پایان سال خود خسارت زیست‌محیطی پروژه‌هایش را نیز در صورت‌های مالی بیاورد، قطع این تعداد درخت و زیانی که به محیط زیست وارد شده است سود او را بسیار کمتر نشان می‌دهد. همچنین فرض کنید در ساخت یک سد، ۱۰ روستا با بافت قدیمی و فرهنگ بومی نابود می‌شود و افراد ساکن در آن روستاها مجبور به مهاجرت به شهر می‌شوند. در شهر این افراد کم‌کم با فرهنگ شهر خود را سازگار می‌کنند و فرهنگ بومی آنها به تدریج کمرنگ می‌شود.

هزینه‌ای که این موضوع به جامعه وارد می‌کند، بسیار بالا است و اگر از طریق روش‌های ارزش‌گذاری اجتماعی، ارزش واقعی این فرهنگ محاسبه و سازمان سازنده سد ملزم شود تا در گزارش سالانه خود این هزینه را نیز وارد کند، سودی که از ساخت سد حاصل شده است بسیار کاهش خواهد یافت و در سال‌های آتی برای همان سازمان و سازمان‌های دیگر تجربه خواهد شد تا با آسیب زدن به جامعه سود اقتصادی خود را بالا نبرند. هرچند ارکان سه‌گانه زمین، مردم و رونق که نشانه محیط زیست، جامعه و اقتصاد هستند هنوز به‌طور کامل تبیین نشده و به‌صورت اجرایی برای سازمان‌ها تعریف نشده‌اند، اما در برخی کشورها و برخی سازمان‌های بزرگ، دانش در زمینه توسعه پایدار افزایش یافته و الزام به رعایت کامل اصول سه گانه ایجاد شده است.

در آمریکا جریان بیکورپ (BCorp) که ۳۰ ایالت به آن پیوسته‌اند تلاش‌هایی در زمینه ایجاد اجبار رسیدگی به محیط زیست و جامعه در قانون انجام داده و همچنین در قوانین ملی استرالیا توجه به محیط زیست و جامعه در گزارش‌دهی مالی سازمان‌های کشور گنجانده شده است. به تدریج با تبیین جزئیات بیشتر این مدل حسابرسی و یافتن انگیزه‌های جدید برای به‌کارگیری توسط سازمان‌ها، سازمان‌های بیشتری در جهان به این روش حسابرسی گرایش پیدا می‌کنند.

منبع خبر:دنیای اقتصاد

blank