هفته اردبیل، فرصتی ویژه‌ برای پاسداشت تاریخ و تمدن سترگ دیار دارالارشاد

چهارم مردادماه در تقویم رسمی کشور به‌عنوان روز بزرگداشت شیخ صفی‌الدین اردبیلی و آغاز هفته اردبیل نامگذاری شده که برنامه‌های این هفته با شور و حال خاصد در اردبیل آغاز می‌شود؛ مناسبتی که می‌تواند فرصت ویژه‌ای برای پاسداشت تاریخ و تمدن سترگ این خطه از ایران اسلامی باشد. اگرچه در یکی دو سال اخیر به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، روز بزرگداشت اردبیل آنچنان که باید، با برنامه‌های ویژه‌ای همراه نشده است، اما اهمیت این روز در تاریخ ایران ظرفیتی بی‌بدیل است که باید در هر شرایطی گرامی داشته شود.

با توجه به این موضوع، روز چهارم مردادماه، به‌عنوان سالروز استقرار سلسله صفویه و نقش این سلسله در تثبیت سیاسی- تاریخی ایران، فرصتی برای معرفی هرچه بیشتر جاذبه‌ها و ظرفیت‌های بی‌بدیل اردبیل است؛ روزی که پس از پیگیری‌های فراوان، در ۹ مردادماه ۱۳۸۹ به نام اردبیل به‌ثبت رسید تا انگیزه‌ای باشد برای بررسی فرصت‌ها و تهدیدهایی که پیش‌روی این استان زرخیز قرار دارد.

براین اساس باید توجه داشت که شهرت اردبیل در طول تاریخ از این جهت است که با ظهور شیخ صفی‌الدین و خاندان صفوی، این شهر اعتبار ویژه‌ای یافت، به‌طوری‌که در زمان تیمور، به‌عنوان «دارالارشاد» و در زمان سلاطین صفوی «دارالامان» شناخته می‌شد.

روز اردبیل به روایت اسناد تاریخی

در اوایل قرن دهم هجری قمری، جغرافیای سیاسی ایران در شکننده‌ترین وضعیت تاریخی خود قرار داشت؛ در چنین شرایطی بود که جوانی به نام «اسماعیل صفوی»، به کمک همراهان شیعه‌مذهب خود به نام «قزلباش‌ها»، پس از مراجعت به اردبیل و پیوستن ارادتمندانی از خلخال، طارم، طالش، اردبیل، آناتولی و ماورای ارس به آنان، توانست ضمن شکست دادن سرکرده «آق قویونلوها» در تبریز، بر اریکه قدرت تکیه بزند و پس از ۹قرن، هویت ملی ایران را قوامی دوباره بخشد و درعرض ۱۰سال، تقریبا تمام سرزمین‌های ایران را به سرحد دوره ساسانیان برساند.

برهمین اساس ۴مردادماه، سالروز تاجگذاری شاه اسماعیل‌صفوی، به نام «روز اردبیل» نامگذاری شده‌است؛ این نامگذاری با استفاده از اسناد تاریخی موجود دراین زمینه و بعد از مکاتبه‌ها و رایزنی‌های فراوان با مرکز تقویم موسسه ژیوفیزیک دانشگاه تهران و از طریق محاسبه‌های انجام شده در اسنادی که به تقویم میلادی، شمسی و قمری نگاشته شده بودند، محقق شد؛ موضوعی که می‌تواند به‌عنوان مبدأ مهمی در تحولات توسعه‌ای برای استان اردبیل مطرح شود.

موزه مردم‌شناسی اردبیل

 

چرایی اهمیت صفویه در تاریخ ایران

اما در این میان با نگاهی به پیشینه این نامگذاری، درمی‌یابیم که شرق‌شناسان همواره در مطالعات خود پیرامون فلات ایران، توجه ویژه‌ای نسبت به واکاوی ویژگی‌های سلسله صفویه، به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ ایران از خود نشان داده‌اند. به‌همین دلیل صفویه‌شناسان بسیاری تاکنون دراین حوزه دست به پژوهش‌های بسیاری زده‌اند که یکی از آنان «آفاق قنبراوا»، استاد دانشگاه‌های باکو و صفویه‌شناس است.

او بر این اعتقاد است که کار شاه اسماعیل صفوی که توانست کشور تکه‌تکه شده ایران را یکپارچه کند و به مذهب تشیع رسمیت دهد، در نوع خود بی‌نظیر است. قنبراوا شاه اسماعیل را فردی با ویژگی‌های یک شاعر عرفانی معرفی می‌کند و معتقد است که رفتار و سلوک پایه‌گذار سلسله صفویه در اشعاری که در دیوان شعرش به یادگار گذاشته، نمایان است.

ضرورت معرفی اردبیل

گذشته از واکاوی تاریخی زمینه‌های ثبت سالروز استقرار سلسله صفویه به نام «روز اردبیل»، باید اشاره کرد که این موضوع چه جایگاهی در شناساندن هرچه بیشتر ظرفیت‌های اردبیل در سطح کشور و جهان دارد.

بهروز ندایی معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار اردبیل دراین باره می‌گوید: «موضوع استقرار مذهب تشیع که سرآغاز حکومت شیعی در کشور بوده است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، به‌طوری‌که بزرگداشت این روز و معرفی هویت تاریخ اردبیل دراین روز، می‌تواند تاثیر به‌سزایی در شناساندن هرچه بهتر قابلیت‌ها و ظرفیت‌های اردبیل در کشور و حتی جهان داشته باشد.»

او افزود: «با استقرار سلسله صفویه، مذهب تشیع و حکومت شیعی در ایران مستقر شد. بنابراین بزرگداشت این روز تاریخی و تبیین هویت صفویه، در شناساندن جایگاه اردبیل در دنیا اهمیت محوری دارد و بیش‌ازپیش باید به تبیین زوایای مختلف آن پرداخت.»

ندایی اضافه می‌کند: «گرامیداشت این روز با یادآوری شکوه گذشته و در کنار امید برای ساختن آینده‌ای بهتر، می‌تواند میراثی ماندگار برای آیندگان باشد.»

نادر فلاحی مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل نیز در این باره اظهار کرد: «روز چهارم مردادماه سالروز استقرار سلسله صفویه یکی از مهمترین رویدادهای تاریخی کشور است که برخی مورخان تاریخ این خطه را به قبل و بعد از آن تقسیم می‌کنند؛ چهارم مرداد روزی است که شاه اسماعیل صفوی از نوادگان شیخ صفی‌الدین اردبیلی در چنین تاریخی توانست با اعلام رسمی حکومتی منسجم وحدت ملی و دینی را در کشور حاکم کرده و با برافراشتن پرچم شیعه، اتحاد سیاسی و مذهبی را در کشوری که با حکومت‌های ملوک الطوایفی پاره پاره شده بود، فراهم آورد.»

او ادامه داد: «خدمات شیخ صفی و فرزند وی شاه اسماعیل صفوی در حالی ایران را به انسجام رسانید که تا به امروز برکات آن ملموس بوده و به عینه قابل مشاهده است اما در طرح، اطلاع‌رسانی و تبیین آن ضعف‌های قابل توجهی مشاهده می‌شود که موجب شد موضوع ثبت این روز تاریخی در تقویم رسمی کشور طی سال‌های اخیر به مطالبه جدی اصحاب فرهنگ استان تبدیل شود.»

فلاحی افزود: «در راستای پاسخ به این مطالبه بزرگداشت سالانه هفته استان اردبیل از چهارم مرداد به مدت یک هفته، راه‌اندازی پژوهشکده صفویه‌شناسی، حمایت از رساله‌های مرتبط با صفویه، همایش علمی سالانه صفویه‌شناسی، مرمت، صیانت و معرفی مجموعه جهانی بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی و سایر اقدامات صورت گرفته از گذشته در راستای تبیین هویت تاریخی دوره صفوی انجام شده است.»

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل گفت: «مسئولان ثبت چهارم مرداد در تقویم رسمی کشور را نقطه عطف بزرگ و مهمی برای برنامه‌های خود توصیف کرده‌اند که در راستای معرفی هر چه بیشتر نقش صفویه و شیخ صفی‌الدین اردبیلی در تاریخ کشور اصحاب فرهنگ و دستگاه‌های فرهنگی رسالت عظیمی دارند.»

خانقاه و مجموعه بقعه شیخ صفی‌الدین در اردبیل

نگین گردشگری اردبیل

اردبیل به‌دلیل قدمت تاریخی‌اش، از معدود شهرهای کشور است که در کنار جاذبه‌های طبیعی کم‌نظیر مانند «شورابیل» (تنها دریاچه طبیعی داخل شهر کشور)، «بالیخلوچای» به‌عنوان رودخانه و شاهرگ حیاتی شهر که در داخل شهرجاری است و هوای مطبوعش، جاذبه‌های تاریخی فراوانی هم دارد که می‌توان گفت بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی با آن آوازه جهانی‌اش، نگین گردشگری تاریخی دراستان محسوب می‌شود.

این بقعه در مرکز شهر با بنای چشم‌نواز و سراهای پررمز و راز تاریخی‌اش، چشم گردشگران داخلی و خارجی را به خود خیره می‌کند. «چله‌خانه»، «جنت سرا»، «چینی‌خانه»، «خلوت‌خانه خانقاه»، «قندیل‌خانه»، «شهیدگاه» و «گنبد الله الله» هریک تاریخ و زیبایی ویژه‌ای دارند که از بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی یک بنایی جهانی ساخته است.

ردپای نیاکان صفوی در اردبیل

اما جاذبه‌های تاریخی اردبیل تنها محدود به این بقعه چشم‌نواز نیست؛ بقعه «شیخ جبرائیل» در کلخوران (یکی از محله‌های حاشیه‌ای اردبیل)، مزار «شیخ امین‌الدین جبرائیل» پدر «شیخ صفی‌الدین اسحاق اردبیلی» و جد سلاطین صفوی است که از ویژگی‌های مهم تاریخی برخوردار است.

نادر فلاحی مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل درباره ویژگی‌های تاریخی این بقعه می‌گوید: «بنای بقعه مربوط به اوایل قرن دهم هجری‌قمری است که در قرون بعدی، تعمیر و مرمت شده است.»

او افزود: «در محوطه بقعه شیخ امین‌الدین جبرائیل، چند قبر مربوط به مشایخ و مفاخر روزگار صفوی ازجمله «سیدمحمد اعرابی» و «عوض‌الخواص» پسر «فیروزشاه زرین‌تاج» قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۱۰ به شماره ۶۵ در فهرست آثارملی کشور به ثبت رسیده است. »
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیلادامه داد: «بقعه شیخ جبرائیل به‌دلیل معماری و تزئینات داخلی ارزشمندی که دارد بسیار مورد توجه است، چراکه سبک معماری دوره صفوی و پیش از آن را در همان نگاه اول جلوه‌گر می‌کند، اما کاشیکاری‌ها و مقرنس‌های گچی این بنای ارزشمند دچار تخریب شده بود که درحال‌حاضر مرمت‌هایی برای احیای این بقعه تاریخی در دست انجام است.»

جمعه‌مسجد

یکی دیگر از جاذبه‌های تاریخی مهم ، «جمعه مسجد» است که با برخورداری از نشانه‌هایی از معماری دوران سلجوقی، ایلخانی و صفوی، بسیار موردتوجه علاقه‌مندان به معماری و تاریخ کشورمان قرار دارد. این مسجد در محله «پیرشمس‌الدین» درمیان گورستانی قدیمی قرارگرفته و بقایای یک بنای بزرگ از دوره سلجوقی است که کارشناسان معتقدند ساختمان قبلی مسجد، مربوط به یک آتشکده بوده و قدمت کهن‌تری دارد.
خانه‌های تاریخی، بازار تاریخی با سراهای تودرتو و پل‌های قدیمی که بر روی رودخانه «بالیخلوچای» در قلب اردبیل ساخته شده است، همه گویای تاریخ کهن این شهر است که نیازمند معرفی بهتر و بیشتر است تا بتوان با بهره‌گیری از ظرفیت‌های گردشگری تاریخی، در مسیر توسعه روزافزون اردبیل گام‌های موثرتری برداشت.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

تعرض به حریم بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

آشنایی با مجموعه تاریخی بازار اردبیل

مفهوم برندینگ در اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی چیست؟

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران با اشاره به اهمیت برندسازی در هویت‌بخشی به اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی و مقاصد گردشگری، مفهوم و عوامل مؤثر بر برندینگ را تشریح کرد.

صادق کاظمیان در خصوص مفهوم برندینگ اقامت‌گاه بوم‌گردی و مقاصد گردشگری اظهار کرد: برند موجودی زنده است که طی فرایندی قلب‌ها را تسخیر کرده و جایگاهی در ذهن مردم ایجاد می‌کند. در واقع برند ادراک ذهنی نسبت به یک پدیده است و آن چیزی است که مخاطبان درخصوص یک پدیده بیان می‌کنند.

وی با اشاره به اهمیت برند و برندسازی ادامه داد: متخصصان این حوزه برند را ابزاری برای رسیدن به موفقیت می‌دانند. امروزه مخاطبان انتخاب‌های زیاد و وقت اندکی در اختیار دارند. لذا مخاطبان زمانی پدیده و یا مفهومی را سریع‌تر، بهتر و بیشتر می‌پذیرند و در درون خود نهادینه می‌سازند که ارتباط ذهنی و قلبی با مفهوم و یا پدیده برقرار کنند.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران بیان کرد: بنابراین برند و برندسازی بسیار حائز اهمیت است زیرا مردم و مخاطبان به وسیله آن با هویت و شخصیت برند ارتباط برقرار می‌کنند؛ از این رو هویت‌بخشی اقامت‌گاه‌ها توسط خودمان بسیار اهمیت دارد چون در غیر این صورت مخاطب برای ما هویتی ایجاد خواهد کرد که لزوما این هویت‌بخشی مطلوب و ایده‌آل اقامت‌گاه‌ها نخواهد بود.

کاظمیان با بیان این که برندسازی و برندینگ بسیار سریع باید انجام شود، عنوان کرد: برندینگ فرایندی طولانی است و طی چندین دهه این هویت ساخته می‌شود؛ به عنوان مثال تنها پنج درصد برندها کم‌تر از ۲۵ سال قدمت دارد و به این ترتیب زمان نقش موثری در این زمینه ایفا می‌کند.

وی اضافه کرد: موفقیت برندینگ هزینه‌هایی را در پی دارد، در حالی که اقامت‌گاه‌ها حتی پیش از شیوع ویروس کرونا نیز با مشکلاتی در این خصوص مواجه بوده‌اند. موفقیت برندینگ نیازمند زمان طولانی است و همچنین برای برندسازی باید رنج و تلاش زیادی را متحمل شد و وجود زیرساخت‌ها و منابع نیز از دیگر عوامل مؤثر بر این رویکرد به حساب می‌آید. علاوه بر این، برندینگ اقدامی گروهی است که باید توسط گروهی آگاه انجام شود، بنابراین به نظر می‌رسد نه ‌تنها اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی بلکه صنعت گردشگری و به طور کلی صنعت کشور با چالش‌هایی در این خصوص مواجه است.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران تصریح کرد: برندسازی مقصد گردشگری قبل از سفر، مجموعه داده‌ها و اطلاعاتی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد تا گردشگر با استفاده از آن‌ها هویت مقصد گردشگری را شناسایی کرده و انتظاراتی متناسب با امکانات و هویت اقامت‌گاه ایجاد شود، به گونه‌ای که بتواند تمایزی میان اقامت‌گاه با سایر رقبا و اقامت‌گاه‌ها ایجاد کند؛ لذا برندسازی مقصد گردشگری، نقش مهمی در شکل‌گیری تجربه‌های متفاوت بازدیدکنندگان ایفا خواهد کرد.

کاظمیان خاطرنشان کرد: به شکلی که این تجربه بر اساس برنامه سفر گردشگر، پیشینه فرهنگی، هدف بازدید و تجربه‌های گذشته او شکل می‌گیرد. به علاوه ویژگی‌های متفاوت اقلیمی، طبیعی، تاریخی، میراث فرهنگی، صنایع‌دستی مختلف استان خراسان و کشور نقش مهمی در اقامت‌گاه‌ها دارند که هر یک امکان تجربه‌ای متفاوت را برای گردشگران ایجاد می‌کند. به این ترتیب اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی باید در جهت معرفی برند و هویت خود حرکت کنند.

وی افزود: وفاداری به مقصد گردشگری بسیار اثرگذار خواهد بود و در زمینه اقامت‌گاهای بوم‌گردی نقش جدی دارد. به عبارت دیگر توصیه و معرفی مقصد گردشگری به دوستان، نزدیکان و همچنین تصمیم‌گیری برای سفر مجدد به این مقصد موضوعی بسیار حیاتی است که از آن به عنوان وفاداری یاد می‌شود. به گونه‌ای که علاوه بر ایجاد پایداری مقصد و کاهش هزینه‌های بازاریابی، افزایش قدرت نفوذ و تکرار تبلیغات دهان به دهان را نیز افزایش می‌دهد.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران تشریح کرد: با توجه به این که اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی اغلب در بافت‌های روستایی قرار دارند، به صورت خانوادگی مدیریت می‌شوند و به تعبیری دیگر اقتصاد و مجموعه‌ای کوچک به شمار می‌روند، لذا وفاداری مخاطب و معرفی آن‌ها بسیار کمک‌کننده خواهد بود تا از این طریق بتوانند فعالیت اقتصادی خود را توسعه دهند.

برندسازی مقصد گردشگری در هویت‌بخشی و شخصیت‌سازی اقامت‌گاه بوم‌گردی موثر است

کاظمیان ادامه داد: وفاداری به برند دارای دو بعد نگرشی و رفتاری است، در بعد نگرشی در واقع ذهن مخاطب نگرش مثبتی نسبت به برند پیدا می‌کند و در بعد رفتاری، مخاطب علاوه بر استفاده از برند و اقامت‌گاه بوم‌گردی، مقصد گردشگری را به دوستان و آشنایان خود نیز معرفی می‌کند.

وی گفت: برندسازی مقصد گردشگری، در هویت‌بخشی و شخصیت‌سازی اقامت‌گاه بوم‌گردی و مقاصد گردشگری مؤثر بوده و این امر در ترجیح گردشگر بر انتخاب اقامتگاهی با مناظر  و چشم‌اندازهای مناسب و زیبا و با قیمت کمتر اثرگذار خواهد بود؛ لذا با بهبود برند مقصد گردشگری علاوه بر متمایزسازی برند مقصد و انتقال انتظارات گردشگر، تجربه سفری به یادماندنی ایجاد می‌شود، کیفیت خدمات بهبود پیدا می‌کند، ارتباط عاطفی میان گردشگر و مقصد تقویت می‌شود و در نهایت هزینه‌های تحقیق و بررسی گردشگر را کاهش می‌دهد.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران اضافه کرد: برندسازی، نیازمند عمل و اقدامی یکپارچه است، به شکلی که لازم است فرهنگ، تبلیغات، هویت‌سازی، کارکنان، هنر، نوع چیدمان، فضای مجازی، ادبیات، پوشش، ساختارهای آن هویت واحدی را نشان داده و اعلام کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

خانه‌های بوم‌گردی، فرصتی برای فرار از زندگی ماشینی

میراث ماندگار المپیک ها چیست؟

بازی‌های المپیک در حال برگزاری و بار دیگر زمان آن فرا رسیده است که ارزش رویدادهای مهم ورزشی بین‌المللی را برای جوامع محلی بررسی کنیم.

به نقل از کلایمیت کلمبیا، شهرهای سراسر جهان در این مورد پیشنهادات مفصلی ارائه کردند تا بتوانند از نتایج این تجربیات اساسی که به سرمایه‌گذاری عظیم محلی در اماکن، حمل‌ونقل، مسکن و سایر منابع نیاز دارد، اطمینان حاصل کنند اما مزایای ماندگار بازی‌های المپیک برای شهرها چیست؟ آیا بازی‌های المپیک به نفع جمعیت‌های محلی به ویژه مناطق کم درآمد است؟ آیا آنها پایداری محیط‌زیست را بهبود می‌بخشند؟ و آیا آنها می‌توانند فرصت‌های شغلی، تحصیلی و مسکن را گسترش می‌دهند؟

بازی‌های توکیو موارد جذابی در مورد جمعیت محلی ارائه می‌دهد. از این گذشته، این بازی‌ها در میانه بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ در حال انجام است. دویدن، شنا کردن، پریدن و همه نوع فعالیت ورزشی بدون تماشاچی انجام می‌شود و این در کوتاه‌مدت باعث کاهش چشمگیر درآمد محلی خواهد شد اما برگزاری این رویداد با توجه به میزان قابل‌توجه آمار پایین واکسیناسیون در ژاپن جای سوال دارد. در ابتدای ماه، فقط ۱۲.۶۵ درصد از جمعیت ژاپن به‌طور کامل در مقابل این بیماری واکسینه شده بودند، در حالی که میزان افراد واکسینه‌شده در کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس بیش از ۴۰ درصد بود.

بازی‌های ۲۰۲۱ نمونه‌ای از یک المپیک معمولی نیست اما ارزش این را دارد که نگاهی تازه به ایده رویدادهای مهم ورزشی بین‌المللی به‌ عنوان موتورهای توسعه جامعه و اقتصادی بیندازیم که آیا برای جوامع محلی ارزشمند هستند؟ آیا این رویدادها به کاهش نابرابری‌ها و گسترش فرصت‌ها کمک خواهند کرد و یا اختلافات موجود را بیشتر می‌کنند؟ جذب سرمایه در این رویدادها  بسیار مهم است همچنین اطمینان از توزیع و استفاده از این سرمایه برای جمعیتی که بیشترین بهره را از این منابع می‌برند کاملا متفاوت خواهد بود.

طی دهه‌های اخیر کمیته بین‌المللی المپیک(IOC) مقابله با برخی موارد را آغاز کرده است. سازمان ملل‌متحد رویدادهای ورزشی بین‌المللی را برای همسویی با اهداف توسعه پایدار(SDG) تشویق کرده است. در سال ۲۰۱۵ مجمع عمومی سازمان ملل‌متحد به نقش مهمی که ورزش در حمایت از دستور کار ۲۰۳۰ سازمان ملل برای توسعه پایدار دارد، اشاره کرد.

گزارش IOC منتشر شده در دسامبر ۲۰۱۷ نگرانی‌ها درباره میراث ماندگار بازی‌های المپیک را برطرف کرد. این گزارش رویکردی را شامل می‌شود که درباره در نظر گرفتن و مستند کردن تاثیرات طولانی‌مدت بازی‌هاست. این اهداف تاکید می‌کند که تعهد IOC برای اطمینان از این‌ است که بازی‌ها بسیار فراتر از وقوع به جوامع محلی کمک کنند و این موارد باید در فرایند انتخاب در نظر گرفته شوند. در نتیجه، شهرهایی که بازی‌های معاصر را برگزار می‌کردند ملزم به ارائه میراث ماندگار هستند.

شهرها در بیشتر موارد، با تضمین میراث ماندگار از این رویدادها، چالش‌های مختلفی را تجربه کرده‌اند. اول این‌که بازی‌های المپیک معمولا به امکانات جدید (آپارتمان‌های مسکونی، میادین و پیست‌های ورزشی، زمین‌های ورزشی و تجهیزات) زیادی نیاز دارند. این ساختارها زیرساخت‌های اضافی در شهرها ایجاد می‌کنند که نگهداری آنها هزینه در بر خواهد داشت و ارزش طولانی‌مدت ندارد. ثانیا، تاثیر اقتصادی ناشی از این رویداد در مناطق خاص جغرافیایی در مجاورت پارک المپیک متمرکز می‌شود. اینها اغلب مناطقی هستند که تقریبا غیرقابل دسترس هستند. سوم، مقررات زیست‌محیطی وضع شده به‌منظور اطمینان از یک محیط سالم و تمیز برای بازی‌ها اغلب پس از رویداد خاتمه می‌یابند و هیچ تاثیر پایداری باقی نمی‌گذارد. به‌علاوه، فضاهای پارک المپیک برای این‌که در شرایط عادی مفید واقع شوند، به تغییر شکل قابل‌توجهی نیاز دارند. آنها همچنین به اشکال جدید حمل‌ونقل عمومی نیاز دارند تا به‌طور منظم در دسترس باشند و این چالش‌ها پیچیده‌ هستند. برخی از نمونه‌های اخیر بازی‌های المپیک نوید مزایای ماندگار محلی را داده‌اند و سعی در ارائه آن دارند.

blank

 

بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو

بازی‌های المپیک ریو همانند بازی‌های توکیو، با توجه به چالش و نظارت دقیق سلامتی و ایمنی برگزار شد. این بازی‌ها حدود ۱۳ میلیارد دلار هزینه در برداشت. آنها وعده گردشگری را به عنوان راهی برای ایجاد اشتغال کوتاه‌مدت دادند. ریو همانند دیگر بازی‌ها، سرمایه‌گذاری‌های مختلف زیرساختی از جمله ۳۱ ساختمان مسکونی با ۳۶۰۴ آپارتمان را در اطراف یک دهکده المپیک تسریع کرد که بعد از رویداد فروخته شد.

پارک تفریحی شهر راک (City of Rock) نیز ایجاد شد اما این ساختارها در مناطقی بودند که بیشتر شهروندان محلی به آن دسترسی نداشتند. کمیته برگزاری بازی‌های المپیک ریو برنامه توسعه پایدار را برای بررسی تاثیرات زیست‌محیطی این بازی‌ها بر جامعه میزبان اجرا کرد. مدال‌های توزیع شده در طول بازی‌ها از مواد بازیافتی ساخته شده بودند و یک برج شهر خورشیدی، انرژی بخشی از شهر و دهکده المپیک را تامین می‌کرد. با این حال، این بازی‌ها تقریبا ۳.۶ میلیون تن کربن تولید کردند که مربوط به ساخت‌وساز جاده و ساختمان به همراه انتشار آلودگی سفرهای هوایی بین فرودگاه‌ها، استادیوم‌ها و هتل‌ها بود. این بازی‌ها همچنین فرصت تعامل و ارائه فرصت‌های آموزشی جدید را برای کودکان و جوانان فراهم کرد.

blank

 

بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن

بازی‌های لندن در جامعه‌ای با درآمد کم در شرق لندن برگزار شد. پارک المپیک در مکانی ایجاد شد که تا حد زیادی آلوده و غیرقابل دسترسی بود و از طریق برنامه تملک زمین، اصلاح و توسعه به دست آمد. در سال ۲۰۱۳، پس از بازی‌ها، مسئولیت تغییر پارک المپیک به شرکت توسعه میراث لندن واگذار شد. کار این شرکت شامل تبدیل تاسیسات المپیک به تقریبا ۱۰ هزار خانه جدید، دو مدرسه ابتدایی، یک دبیرستان، ۹ مهد کودک، سه مرکز بهداشتی و تعدادی اجتماعات چند منظوره، اوقات فراغت و فرهنگ بود. بازی‌ها همچنین منجر به گسترش حمل‌ونقل عمومی شدند. طرح‌های مختلف محلی تسریع یا گسترش یافتند. به‌طور کلی، تغییرات در شرق لندن به‌طور موقت با میزبانی بازی‌ها تسریع شد اما پیشرفت‌های طولانی‌مدت مشاهده نشد.

blank

 

توکیو

توکیو رویکردهای مختلفی را با توجه به محیط زیست، آموزش، اشتغال و سایر زمینه‌ها پیشنهاد کرده است. رویکرد بازی‌ها به مکان، جنبه اصلی میراث زیست‌محیطی بوده است. آنان بیشتر از برخی دیگر از بازی‌های المپیک از مکان‌های موجود (۵۸ درصد) استفاده می‌کنند (مکان جدید ساخته نشده است). همچنین کمپین‌های مختلف کاهش دی‌اکسیدکربن (CO۲) شهری، با توجه به شیوه‌های پایدار زیست‌محیطی به بازی‌ها متصل می‌شوند. کمیته سازماندهی استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی و پیل سوختی با تاثیر اندک محیطی را ترویج می‌کند و در محل برگزاری از مواد بازیافتی استفاده می‌کنند. برگزارکنندگان این بازی‌ها در زمینه‌های مختلف راهبردی با دفتر محیط‌زیست دولت کلان‌شهر توکیو همکاری کرده‌اند و در آن توجه به محیط‌زیست طبیعی و تنوع‌زیستی نیز گنجانده شده است. این مکان‌ها از طریق جمع‌آوری و بازیافت آب باران در مصرف آب صرفه‌جویی می‌کنند، از درختان محافظت و برای طراحی و ساخت اماکن، حیات‌وحش را حفظ کرده‌اند.

مشارکت شهروندان با پروژه‌هایی مانند مشارکت سراسری توکیو ۲۰۲۰،   ابتکاری داوطلبانه برای به حداکثر رساندن تاثیر بازی‌ها، در این رویکرد گنجانده شده است. از آوریل ۲۰۱۷، کمیته سازماندهی توکیو یک برنامه آموزشی ملی(Yoi Don – Get Set) برای ارتقای ارزش بازی‌های المپیک و پارالمپیک برای دانش‌آموزان در سراسر ژاپن آغاز کرد. مدارسی که از این موارد استفاده کرده‌اند، گواهینامه ویژه دریافت می‌کنند.

دولت در سال ۲۰۱۷ برآورد اقتصادی و سایر آثار مرتبط با برگزاری بازی‌های توکیو را محاسبه کرد و در مورد اشتغال، تخمین زده است که تقریبا ۱.۳ میلیون نفر در سراسر توکیو و ۱.۹۴ میلیون نفر در سراسر ژاپن ازجمله مراحل آماده‌سازی و برگزاری بازی‌ها مشغول به کار شوند و فرصت‌های شغلی پس از برگزاری بازی‌ها ادامه خواهد داشت. در حالی که این برآوردها قبل از بررسی تاثیرات بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ در نظرگرفته شده است، نشان می‌دهد که توکیو به‌عنوان شهر میزبان، از طریق بازی‌ها فرصت‌های شغلی پایداری را به دست خواهد آورد. دولت ژاپن در مورد فرهنگ، برنامه «Beyond۲۰۲۰» را در سال ۲۰۱۷ برای ترویج فعالیت‌هایی که فرهنگ‌های غنی و متنوع منطقه‌ای کشور را برجسته می‌کند، آغاز کرد. اما بیماری همه‌گیر تاثیر مهم بازی‌ها را به‌طور جدی مختل کرده است و عدم حضور تماشاگر منجر به کاهش میلیاردها دلار درآمد آن خواهد شد.

از جهاتی، زمینه بهداشت عمومی پیرامون این بازی‌ها یک چالش شدید برای مزایای جامعه بازی‌های المپیک است. با توجه به تداوم شیوع ویروس، مردم محلی به شدت با برگزاری این رویداد مخالف هستند و باید منتظر ماند و دید که المپیک در سال‌های آینده چه مواردی برای جمعیت توکیو به ارمغان خواهد آورد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

هدف از برگزاری بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ در توکیو چیست؟

مکان‌هایی که امسال در میراث جهانی ثبت شدند

چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو به پایان رسید و در این مدت مکان‌های مختلفی از نقاط گوناگون جهان به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.

 چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو  در شهر فوجو چین به صورت مجازی برگزاری شد و در جریان آن ۳۹ پرونده پیشنهادی از سوی کشورها مورد بررسی قرار گرفت. ایران امسال با دو پرونده «راه‌آهن ایران» و «هورامان» در کمیته میراث جهانی یونسکو شرکت کرده بود و در نهایت موفق شد دو پرونده راه‌آهن سراسری (بخش شمال ـ جنوب به وسعت ۱۴۰۰ کیلومتر) و هورامان/ اورامانات را به ثبت یونسکو برساند.

علاوه بر ایران با بررسی پرونده‌های سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ مکان‌های دیگری در نقاط مختلف جهان نیز به فهرست میراث جهانی یونسکو راه ‌یافتند.

در این بین تعداد معدودی از مکان‌های طبیعی از جمله جنگل‌های «کن کراکن» (Kaeng Krachan) در تایلند که بیشتر برای گیاهان و پرندگان در معرض خطر شناخته می‌شوند در این فهرست به ثبت رسیده‌اند.

همچنین حدود ۲۰ مکان فرهنگی از جمله شهر «السلط» در اردن به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.

مجموعه باستانی و ستاره‌شناسی «چانکیلو» در پرو که در گذشته برای مشاهده حرکت خورشید و تعیین زمان  در طول سال مورد استفاده قرار می‌گرفت از جمله پرونده‌هایی بود که مورد تایید کمیته قرار گرفت.

سنگ‌نگاره‌های محوطه «حما» در  عربستان سعودی به همراه شهر «نیس» در فرانسه از جمله دیگر پرونده‌های موفق امسال به شمار می‌روند.

۱۱ شهر دارای چشمه کشورهای آلمان، اتریش، بلژیک، فرانسه و ایتالیا در قالب یک پرونده مشترک نیز در جلسه امسال ثبت جهانی شدند؛ «بادن بی وین» در اتریش، «کارلووی‌واری» در چک، «ویشی» در فرانسه، «بادن بادن» و «باد امس» در آلمان، «باث» در بریتانیا، «فرانتیشکووی لازنی» در چک، «اسپا» در بلژیک، «ماریانسکه لازنی» در چک، «باد کیسینگن» در آلمان و «مونته‌کاتینی ترمه» در ایتالیا این فهرست را تشکیل می‌دهند. تمام این شهرها در اطراف چشمه‌های طبیعی معدنی بنا شده‌اند.

همچنین دو مکان در هند به فهرست میراث جهانی اضافه شدند: معبد «راماپا» و شهر تاریخی «دولاوریا» (Dholavira) در هند اکنون میراث جهانی یونسکو به شمار می‌روند.

«فانوس دریایی کرودوآن» در فرانسه که با نام «فانوس دریایی پادشاه» هم شناخته می‌شود دیگر پرونده موفق فرانسه به شمار می‌رود. این بنا بین قرن شانزدهم و هفدهم میلادی ساخته شده است.

«ارسلان‌تپه» در ترکیه که تپه‌ای ۳۰ متری است و دست کم به قرن ششم پیش از میلاد بازمی‌گردد نیز از دیگر پرونده‌های موفق امسال بود.

«ماتلیدنهوئه در دارمشتات» در آلمان و «مجموعه فرسکوهای قرن چهاردهمی پادووا» در ایتالیا شامل هشت ساختمان مذهبی و فرهنگی که مجموعه‌ای از فرسکوهای تاریخی را در خود جای داده‌اند نیز در این فهرست قرار گرفتند.

بر اساس پرونده گروهی «کوانژو» که از چند مکان در چین تشکیل شده است، مکان‌هایی شامل معبدها، بقایای بندرها و پل‌های باستانی ثبت جهانی شدند. این یعنی «سالن کاخ داچنگ» (Dacheng )، «مسجد جینجینگ» (Qingjing)، مقبره‌های اسلامی، معبد کایوان و چندین مکان دیگر از این پس به عنوان میراث جهانی یونسکو به شمار می‌روند.

«بوئن رتیرو» در اسپانیا فضای سبز شهری که تا قرن نوزدهم به پادشاهی اسپانیا تعلق داشت به همراه «پاسئو دل پرادو» از بولوارهای اصلی مادرید هم به ثبت جهانی رسیدند.

امسال چهار جزیره «آمامی اوشیما»، «توکونوشیما»، بخش شمالی «اوکیناوا» و «اریوموته» در ژاپن که زیستگاه گونه‌های مختلفی از جانوران نادر هستند نیز به عنوان میراث طبیعی جهانی یونسکو ثبت شدند.

همچنین «جلگه گتبول» در کره جنوبی که متشکل از چهار بخش است، همچون جنگل‌های گرجستان که شامل پارک‌های ملی «متیرلا» و «کولکتی» و مناطق حفاظت‌شده «کینتریشی» و «کولبولتی» می‌شود  ثبت جهانی شدند.

«مهاجرنشین‌های بنوولنس» در هلند و بلژیک، «خطوط دفاعی دریایی هلند»، «روزیا مونتانا» در رومانی، «مجموعه مکان‌های تاریخی جومون» در شمال ژاپن، «مسجدهای سبک سودانی» در ساحل عاج، محوطه سبز «سیتیو برل مارکس» در برزیل، «کلیسای آتلانتیدا» در اوروگوئه، «بناهای تمدن چینچورو» در شیلی، «صومعه‌های پوپوکاتپتل» در مکزیک، «مرزهای امپراتوری روم» در اتریش، آلمان و اسلواکی، «اشپیر، ماینتس و ورمس» در آلمان، «سرسراهای بولونیا» در ایتالیا، «آثار یوژه پلجنیک در لیوبلیانا» در اسلوونی، «منظره‌های سنگی شمال غربی ولز» در بریتانیا، «پارک ملی ایواندو» در گابن، «سنگ‌نگاره‌های دریاچه اونگا و دریای سفید» در روسیه، «جنگل‌های کهن راش منطقه کاراپات و سایر نقاط اروپا» دیگر پرونده‌های موفق امسال بودند.

در جریان کمیته میراث جهانی یونسکو امسال «لیورپول» واقع در بریتانیا از فهرست میراث جهانی خارج شد. همچنین ایتالیا و استرالیا توانستند از وارد شدن «ونیز» و «سد بزرگ مرجانی» به فهرست میراث جهانی در معرض خطر جلوگیری کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط: 

واکنش سریع خارجی‌ها به ثبت جهانی راه‌آهن ایران

نقش مردم در ثبت جهانی هورامان

ارزش افزوده؛ برای علاقه‌مندی گردشگران به سفر

مسافر امروز برای تجربه شخصی سفر می‌کند به همین دلیل در جستجوی متخصصان بااستعداد گردشگری است که تجربه یک سفر ارزشمند و تکرارنشدنی را برای وی فراهم کنند.

به نقل از نیوز، از آنجا که افراد ارتباط زیادی با دیگران برقرار می‌کنند و تجربیات با ارزش‌ بالا ممکن است برای هر مهمان اندکی متفاوت به‌نظر برسد، مشاغل گردشگری و مهمان‌نوازی باید تجربه و توانایی را برای ارائه تجارب متناسب داشته باشند.

برقراری ارتباط با مهمانان

با مهمانان خود ارتباط برقرار کنید. شما یک فرصت قدرتمند از ارتباطات اولیه برای قدردانی، سپاسگزاری و اعتماد به مهمان خواهید داشت. در طول مراحل رزرو، با پرسیدن انوع  سوالات می‌توانید مهمانان را بهتر بشناسید و برای آنان ارزش قائل شوید. علاوه بر این، ایمیل‌های منظم قبل از رزرو به مهمانان این فرصت را می‌دهد تا با شما ارتباط برقرار کنند و از قبل سوالاتی را بپرسند و برای سفر خود آماده باشند.

گزینش تجربیات به یاد ماندنی

تجربیات به یاد ماندنی را انتخاب کنید. چه احساسی خواهید داشت اگر فردی یک ویدیوی شخصی به شما ارسال کند و بگوید چقدر از دیدار شما هیجان زده است؟ این ممکن است به شما این حس را بدهد که یک تجربه شخصی دارید. وقتی مسافران را با نام بشناسید و با آنان مانند دوستان رفتار ‌کنید ارزش زیادی برای آنان قائل هستید اگرچه ملزم به ارسال فیلم برای هر رزرو نیستید اما می‌توانید با هر میهمان آشنا شوید و بدانید که ترجیح او برای یک تجربه ارزشمند چیست.

 ایجاد سهولت در سفر

تصور نکنید که مهمانان شما شرکت‌کننده در یک مسابقه هستند. در صورت اشتباه در مسیر، تدارکات ساده سفر می‌تواند ناامیدکننده باشد. ارائه ارزش‌افزوده سفر و گردشگری ممکن است به سادگی شامل کم‌هزینه‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین مسیر برای میهمانان در رسیدن به مقصد باشد و با برقراری ارتباط با میهمانان، چگونگی در دسترس‌بودن خود را برای کمک به آنها در صورت نیاز تقویت می‌کنید. مهمانان را قبل از شروع سفر یا فعالیت خود از مکان‌های سرویس بهداشتی مطلع کنید تا سوالاتی در این مورد را به حداقل برسانید. اگر در فرآیند رزرو بارها و بارها سوالات مشابه و تکراری پرسیده می‌شود، آنها را در ایمیل‌های پیش رزروشده یادآوری کنید.

blank

ارتباطات الهام‌بخش فرهنگی

از ارتباطات فرهنگی الهام بگیرید. بخشی از جذابیت ورود به یک شهر جدید این است که چه مقدار می‌توانید کشف کنید. اگر مهمانان به مدت چند شب، برای دوچرخه‌سواری در شهر یا تور پیاده‌روی به شما ملحق می‌شوند، نکته ای را مطرح کنید و از آنان بپرسید که در سفر خود به دنبال چه کاری هستند. اگر آنان می‌خواهند از یک مکان مشخص بازدید یا نوع خاصی از غذا را امتحان کنند، موارد دلخواه شخصی خود را با آنان به اشتراک بگذارید. مهمانان از شنیدن توصیه‌های محلی راهنمایان استقبال می‌کنند.

 

آموزش مهارت جدید

مهارت جدیدی بیاموزید. یک فرد با استعداد، صرف نظر از سن می‌تواند چیز جدیدی به شما یاد دهد. مثلا اگر کلاس آشپزی ارائه می‌شود، دستورالعمل‌ها را به همراه فیلم آموزشی به بینندگان ارائه دهید تا بتوانند به‌صورت مرحله‌ای استفاده کنند. همچنین با اشتراک‌گذاری عبارات مشترک در طول سفر با زبان محلی با آنان تعامل برقرار کنید.

ارائه نکات خودمانی

با ارائه نکات خودمانی برای گردشگرانی که در جستجوی مناطق دیگری هستند که احتمالا پیش از این در فهرست آنها وجود نداشته است، ارزش ایجاد کنید، ارزش افزوده در گردشگری را می‌توان به‌عنوان مراقبت از موارد کوچک خلاصه کرد. به علاوه، احساس خودمانی داشتن، دید کاملا متفاوتی به مسافران می‌دهد. مهمانان علاقه‌مند هستند که به‌عنوان یک راهنمای تور، دانش خود را با آنان به اشتراک بگذارید. با مراجعه و پرسیدن سوالات درباره سفر و اختصاص وقت برای ارتباط با آنان (موارد یک رزرو با کیفیت) باعث شوید که مهمانان احساس دیده‌شدن و شنیده‌شدن داشته باشند.

سفر

ارائه موارد جدید
موارد اضافه ارائه دهید تا مهمانان را ترغیب کنید که اگر اوقات خوبی را سپری می‌کنند با یک تخفیف جزئی یک یا دو شب بیشتر بمانند. این موارد می‌تواند برای افرادی که مایل به اقامت طولانی‌تر هستند، خصوصا در زمان‌های غیرپیک مفید باشد.

انعطاف‌پذیر در رزرو و انصراف

رزرو و انصراف انعطاف‌پذیر را ارائه دهید. در صورت بسته‌شدن مرزها و یا لغو پروازها، درباره گزینه تعویق و لغو شفاف باشید.

اشتراک‌گذاری یادداشت‌های تشکرآمیز

یادداشت‌های تشکرآمیز دست‌نویس را به اشتراک بگذارید. در دنیای دیجیتال بیان احساسات اندکی دشوار است و می‌توانید با ارائه یادداشتی برای مهمانان این احساس را به آنان منتقل کنید. افزودن ارزش به محض خروج مهمانان، موضوع ادامه گفت‌وگو از طریق شبکه‌های اجتماعی و از طریق ایمیل خواهد بود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

سفر ۲۷ هزار گردشگران خارجی به ایران برای درمان

تسریع در بهبود سفر با تبلیغات دیجیتال

از جنگ چالدران تا طراحی سایت‌موزه‌ برای گرامیداشت یاد شهدا

یک مورخ ایتالیایی به نام کاترینوزنو می‌نویسد: «شاه اسماعیل در ۱۳ سالگی شروع به برقراری امنیت در کشور کرد او سیمایی نجیب و ظاهری شاهانه داشت صفات روحی او با جمال جسمانی‌اش متباین نبود هوشی سرشار و نظری بلند داشت، که در این سن باور کردنی نبود قوت حافظه و سرعت انتقال و لیاقت ذاتی او را هیچ یک از معاصرین نداشتند.»

بر مبنای ادعای منابع تاریخی ایران؛ نبرد شاه اسماعیل صفوی با سلطان سلیم عثمانی در دشت چالدران که در ۶۴ فرسخی تبریز و در شمال غربی خوی قرار دارد به وقوع پیوسته است دشتی وسیع که بین دو رشته کوه قرار گرفته و ۷۵۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.

شاه صفوی به روایتی با حدود ۲۰هزار نفر، آماده نبرد شد این جنگ با لشکرکشی طرف مقابل در بامداد روز چهارشنبه دوم رجب ۹۲۰ هجری قمری رخ داد تلفات دو سپاه در جنگ چالدران، که از ساعت ۹ و نیم تا سه بعدازظهر، دوام یافته بود به گفته نویسندگان ایرانی به ۵هزار تن می‌رسید که از آن جمله ۲هزار تن از سپاهیان قزل‌باش و ۳هزار نفر از لشکر ترک بودند.

شاه اسماعیل که جنگ‌های زیادی کرده و در تمامی آن‌ها پیروز شده بود در جنگ چالدران که نخستین نبرد دولت صفوی با عثمانی و مهم‌ترین جنگ پارتیزانی تاریخ ایران بود بر اثر کثرت سپاه عثمانی و مجهز بودن به تفنگ و توپخانه، لشکر ایران عقب‌نشینی کرد و شاه اسماعیل برای نخستین بار در یک جنگ طعم شکست را چشید و تعداد زیادی از سپاهیان دو طرف کشته شدند سپس شاهاسماعیل تا حدود همدان عقب‌نشینی کرد و سلطان سلیم نیز تبریز را اشغال کرد ولی به زودی بر اثر مقاومت ملی، مجبور شد تبریز و آذربایجان را تخلیه کند.

پس از بازگشت سلطان‌سلیم، شاه اسماعیل دیگر بار به آذربایجان و تبریز رفت و به تعمیر خرابی‌های به جا مانده از لشکریان عثمانی پرداخت، گویند پس از این واقعه، دیگر کسی شاه‌اسماعیل را خندان ندید.

او پس از این شکست، همیشه درصدد تلافی و جبران بود و با اینکه چهار سال پس از مرگ سلطان‌سلیم زنده بود ولی به خاطر اشتغالات زیادش در ناحیه شرق و کردستان و غیره، فرصت جبران را نیافت او همیشه لباس سیاه می‌پوشید و عمامه به سر می‌کرد، شاه‌اسماعیل، پیکر کشته‌شدگان نبرد را از دشت چالدران جمع‌آوری کرد و به اردبیل انتقال داد این آرامگاه از زمان صفویان به بعد به شهیدگاه شهرت یافت پیکرهای منتقل شده، طی مراسمی با حضور شاه اسماعیل یکم به خاک سپرده شدند.

در مقیاس ملی، جنگ چالدران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نبردهای تاریخ ایران و نشان شهامت و شجاعت ایرانیان در دفاع از اسلام و شهادت حدود ۲۰هزارنفر در دشت چالدران و همچنین رشادت و دلیری شیرزنان ایرانی، مانند نگینی در تاریخ شیعه می‌درخشد علاوه بر این در سطح جهانی نیز این واقعه تنها یک پاورقی در تاریخ نیست بلکه نبردی با اهمیت فراوان است که همین اهمیت موجب شده تا مورخان از ایرانی تا ترک و اروپایی، به تحلیل وقایع آن بپردازند.

نتایج جنگ چالدران همچنان در خاورمیانه مدرن نیز مشاهده می‌شود ومی‌توان گفت که با تعیین مرزهای امپراطوری صفوی و امپراطوری عثمانی در نبرد چالدران، خاورمیانه مدرن شکل گرفت.

امروزه، محل دفن کشته‌شدگان جنگ چالدران در محوطه شیخ صفی‌الدین اردبیلی که از آثارثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو است، توسط سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری ایران بازسازی شده و به عنوان «موزه سنگ قبر جان باختگان جنگ چالدران» به بازدید عموم گذاشته شده است.

مقبره سید صدرالدین

میرسید شریف‌الدین علی صدر قاضی عسگر شیرازی ملقب به «سیدصدرالدین» از امرای شاه اسماعیل صفوی است که در نبرد چالدران به شهادت رسید و مقبره وی از آن زمان مورد تکریم و احترام اهالی چالدران و مناطق اطراف است.

این مقبره متعلق به عصر صفویه است و در کوهپایه شمال غربی چالدران (چهار کیلومتری شهرستان چالدران) و درکناره جنویی جاده آسفالت روستای گل‌اشاقی به سعدل قرار دارد.

این آرامگاه از بیرون شش‌گوشه و درون مدور بوده، بنای موجود از سه ماده اصلی سنگ عمدتا سفید با ملات گل و آهک ساخته شده است بنا بر روی یک کرسی چینی سنگی ساخته شده و بالابودن آب‌های تحت‌الارضی، پی مقبره را از بین برده است، همچنین سنگ‌های حجاری شده به کار رفته در بنا از نوع آتشفشانی و اسیدی متعلق به کواترز بوده و عمدتاً به رنگ سفید هستند.

این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۳۲۵۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، در ورودی محوطه مقبره مجسمه شاه اسماعیل اولین بنیانگذار حکومت شیعه دوازده امامی به صورت ایستاده و به ارتفاع ۵/۳ متر از فایبرگلاس و بتن به رنگ برنز قرار دارد گنبد زیبای این یادمان یه صورت دوپوش طراحی شده و ارتفاع بنا با احتساب آن به ۲۵ متر می‌رسد.

بنای اولیه مقبره به صورت ساختمانی مدور از سنگ و گل به صورت ساده بود که پس از انجام مطالعات باستان‌شناسی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در سال ۱۳۷۸ به پاس احترام به شهدای حماسه تاریخی چالدران یا حفظ پلان مقبره یک یادمان آجری گنبددار از روی پی اصلی احداث کرد.

با توجه به اهمیت واقعه جنگ چالدران که در دوران صفوی به وقوع پیوست به منظور معرفی و شناخت این واقعه، نیاز به ایجاد سایتی در جوار مقبره سیدصدرالدین در شهرستان چالدران بود لذا با هدف مطالعات تاریخی و ایجاد فضای مناسب برای معرفی و اهمیت این جنگ، نسبت به تعریف پروژه‌ای برای تامین این اهداف اقدام شد، این پروژه در سفر رئیس‌جمهور به آذربایجان غربی مورد تصویب قرار گرفت و پس از آن در اولین تخصیص اعتبار انجام گرفته نسبت به شروع مطالعات و تملک بخشی از سایت و ساماندهی مقبره سیدصدرالدین اقدام شد.

در سال ۱۳۹۹ از محل اعتبارات سفر ریاست‌جمهوری برای مطالعات این سایت‌موزه مبلغ ۳ میلیارد ریال، اجرا ۵ میلیارد ریال و تملک ۲ میلیارد ریال تخصیص اعتبار یافت که در این راستا برای تملک زمینی در روستای گل‌اشاقی اقدام شد و سپس اجرای ساماندهی جداره مقبره سید صدرالدین انجام یافت.

در خصوص مطالعات جنگ چالدارن نیز با مهندسین مشاور عمارت خورشید طی قراردادی امضا شد که در حال حاضر مشاور اقدام به تهیه نقشه‌های فاز دو می‌کند.

سناریوی محتوایی طرح در راستای تکریم قهرمانان نبرد چالدران و گرامی‌داشت رشادت و دلیری آنان در قالب فضاهای زیر تدوین شده که ایده و المان نمادین هر بخش به صورت سروستان، باغ مقابر و جاده رشادت است.

موارد مورد طراحی نیز شامل شاخص کردن ورودی مجموعه، ساماندهی جداره ورودی مجموعه سید صدرالدین، ساماندهی فضایی قبرستان موجود در مجموعه، تعریف یک مسیر (لوپ) پیاده برای بازدید کنندگان، پیش‌بینی فضایی برای پارکینگ خودرو و تعبیه فضاهای ساخته شده خدماتی در جداره شمالی محوطه سید صدرالدین است.

* گزارش از جلیل رستم‌پور، کارشناس فنی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان غربی

جهله، بازمانده سفالگری جنوب ایران

تولید ظروف سفالی در جنوب ایران قدمتی بیش از ۵هزار سال دارد و ابزار و ادوات به‌دست‌آمده در کاوش‌های مهروموم‌های اخیر استان، مؤید این نکته است. بر این اساس کلپورگان و میناب مهم‌ترین و قدیمی‌ترین مراکز صنعت سفال در جنوب کشور بوده اند، فرضیه‌ای که از یکی دو دهه گذشته مطرح شد و هرروز شواهد بیشتری در اثبات این مدعا به دست می‌آید.

پیشینه سفالگری در هرمزگان

در سال ۶هزار پیش از میلاد، سفالگری در فلات ایران و آناتولی خاوری و شمال عراق رواج یافته بود. در جنوب شرقی ایران منطقه کلپورگان واقع در استان سیستان و بلوچستان و در جنوب ایران دریکی از تاریخی‌ترین و باستانی‌ترین شهر این مناطق یعنی میناب این رشته دارای سابقه چند هزارساله است.

شرایط آب و هوایی خاص، خاک مساعد فراوان، و تولیدکنندگان بسیار این منطقه را به یکی از قطب‌های سفالگری در جنوب کشور و کشورهای اطراف تبدیل کرده است.

طی بررسی و پژوهش‌های باستان‌شناسی در استان هرمزگان، در حال حاضر پیشینه ساخت و وجود کوره‌هایی برای پخت سفال منطقه به هزاره سوم پیش از میلاد (۵ هزار سال قبل) می‌رسد.

طی دو فصل باستان‌شناسی در این شهرستان هم‌چنین شهرستان رودان، نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که:

– استمرار شیوه ساخت سفال درگذشته در حال حاضر در بعضی از کارگاه‌های میناب به چشم می‌خورد که بعضی از نقوش این سفال‌ها مشابه نقوش سفال‌های هزار سوم پیش از میلاد است.

– ظروف سفالی به‌دست‌آمده عموماً چرخ‌ساز و تعدادی نیز دست‌ساز است.

– کشف آثار به‌جامانده از کوره سفال‌پزی در کاوش باستان‌شناسی «تم ماروم» شهرستان رودان در هزاره سوم پیش از میلاد.

– نتایج آزمایش ترمنومیسانس از گونه‌های مختلف سفال حاصل از کاوش محوطه نخل ابراهیمی میناب و تعدادی از محوطه‌های هم‌جوار آن‌که در آزمایشگاه مرمت وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی انجام شد قدمت ۲۰۹۰ تا ۳ هزار سال را از قطعات سفال‌ها به ما ارائه داده که این سفال‌ها بومی میناب هستند.

آثار به‌دست‌آمده در این منطقه، ابزار و ادوات این رشته، چرخ سفالگری که با دست به حرکت درمی‌آید و… بیانگر قدمت سفالگری این خطه است.

«در شش هزار سال پیش از میلاد مسیح، نخستین نشانه‌های استفاده از کوره در صنعت سفالگری دیده می‌شود و بازیافته‌ها حاکی است که در سه هزار و پانصد سال قبل از میلاد مسیح، چرخ سفالگری ساده‌ای که با دست حرکت می‌کرده و هم‌اینک نیز استفاده از آن در روستاهای شهوار (از توابع شهرستان میناب) و کلپورگان (از توان سراوان) رایج است به خدمت سفالگران درآمده و تحول بزرگی در این صنعت به وجود آورده است.»

جهله

جهله

جهله یا همان کوزه آبخوری باقاعده کروی و غیر ایستا (در سطوح شنی با هر وضعیتی ایستایی دارد) امروزه تنها در این منطقه کشور (میناب، روستای شهوار) تولید می‌شود. نمونه‌هایی از این فرم خاص در کشورهای واقع در شرق آفریقا و هم‌چنین در کشور هندوستان سفالینه‌هایی جون جهله دیده‌شده است.

مهاجرت دوسویه بین ایران و هند از گذشته به علل مختلف تاریخی، تداخل فرهنگی و قومی بسیار و مشترکات هنری و تشابهات بسیاری در زندگی مردم این دو تمدن کهن ایجاد کرد که نمونه‌های آن در جنوب ایران، غرب و جنوب هند بسیار است.

جهله با توجه به ویژگی، فرم خاص و سایر مواد موجود در گل سفال، در خنک نگه‌داشتن آب کارایی خارق‌العاده‌ای دارد. جهله قرن‌ها فرم باستانی خود را حفظ کرده و استفاده کاربردی از آن امروزه با توجه به پیشرفت و تغییر در نوع زندگی مردم و ورود یخچال و آب‌سردکن‌ها، به میزان قابل‌توجهی کاهش‌یافته و امروزه بیشتر به‌منظور تزیین از آن استفاده می‌شود.

ساخت این ظرف منحصربه‌فرد در دو مرحله با چرخ‌دستی و کار با دست انجام می‌شود و به‌مراتب سخت‌تر و پیچیده‌تر از ساخت یک کوزه عادی است و نیاز به مهارت و تجربه خاصی دارد.

چرخ سفالگری دستی در میناب (روستای شهوار) 

این چرخ در نوع خود در جهان کم‌نظیر است. اما مشابه آن در کشور هند نیز دیده‌شده است، در کشور ما در حال حاضر تنها در روستای شهوار میناب در حال کار است. «بازیافته‌ها حاکی است در سه هزار و پانصد سال قبل از میلاد مسیح، چرخ سفالگری ساده‌ای با دست حرکت می‌کرده و هم‌اینک نیز استفاده از آن در روستاهای شهوار (از توابع شهرستان میناب) و کلپورگان (از توان سراوان) رایج است به خدمت سفالگران درآمده و تحول بزرگی در این صنعت به وجود آورده است.»

این چرخ بازمانده‌ای از دوران باستان تلقی شده اما تاکنون تحقیق جامع و کاملی در این خصوص انجام‌نشده است. چرخی با توان بالای تولید که تداوم چرخشی خود را تنها با یک‌بار گردش سریع و به‌واسطه وزن صفحه قادر است تا حدود ۱۰ دقیقه حفظ کند و با گردش دوباره سفالگر این چرخش مجدداً در صفحه ادامه می‌یابد.

مشخصات دستگاه

– صفحه چرخ

مهم‌ترین واصلی‌ترین قسمت دستگاه، چرخ یا همان صفحه گرد آن است، به قطر یک متر و به ضخامت ۶ تا ۷ سانتی‌متر و با وزن تقریبی ۳۰ الی ۴۰ کیلوگرم. جنس آن از گل سفالگری با ترکیب درصدی از پهن الاغ است و ساخت آن نیز تخصص، مهارت و تجربه خاصی می‌خواهد تا چرخ بتواند در حین کار از عهده برآمده، استحکام و کارایی خود را داشته باشد. برای داشتن چرخی خوب و محکم بعد از ساختن آن با گل، صفحه را به مدت ۳ ماه در زیر گل و خاک و در زیرزمین مدفون می‌کنند تا فرآیند سخت شدن به‌آرامی و طی زمانی مشخص انجام شود.

قبل از قرار دادن صفحه در دل زمین، باید کلیه سوراخ‌ها و کنده‌کاری‌های لازم بر روی صفحه انجام شود. . ابتدا درروی صفحه و در حاشیه کناری نزدیک به محیط دایره به تعداد لازم سوراخ‌هایی به فاصله ۵ سانتی‌متر مانده به کناره بافاصله منظم تقریباً ۲ سانتی‌متر به قطر ۳ الی ۴ سانتی‌متر و عمق ۲ الی ۳ سانتی‌متر تعبیه می‌کنند. این سوراخ‌ها محل قرار گرفتن نوک چوب‌دستی است که سفالگر باید برای گردش درآوردن چرخ، چوب‌دستی خود را به‌سرعت و سهولت در آن قرار داده و صفحه سنگین ۴۰ کیلویی را بگرداند.

مهم‌ترین و دقیق‌ترین بخش در ساخت صفحه چرخ، تعیین دقیق نقطه کانونی مرکز صفحه در زیر چرخ به‌منظور تعبیه سوراخ برای قرار گرفتن بر روی میخ چوبی مهارشده در زمین است.

در این قسمت برای جلوگیری از فرسایش ناشی از گردش و اصطکاک بر روی میخ چوبی، صفحه سنگی کوچکی را در مرکز زیرین صفحه تعبیه می‌کنند که سوراخ درروی آن ایجادشده است.

محل این سنگ باید با دقت زیادی انتخاب شود تا تعادل صفحه ازنظر وزنی برقرار باشد به‌طوری‌که بعد از قرار گرفتن صفحه اصلی بر روی میخ چوبی، صفحه چندین ثانیه باید کاملاً متعادل بر روی چوب باقی بماند و ازیک‌طرف نیافتد.

جهله

– میخ چوبی

این چوب به‌عنوان محور چرخ عمل می‌کند. در زمین تکه چوب سر تیزی بانام محلی تج (Tej) به ضخامت ۵ الی ۷ سانتی‌متر و به ارتفاع ۲۵ الی ۳۰ سانتی‌متر در زمین کوبیده و اطراف آن را باسیمان محکم می‌کنند از این چوب باید به میزان ۱۰ الی ۱۵ سانتی‌متر آن بیرون از سطح زمین باشد تا صفحه چرخ سفال بر روی آن قرارگرفته و بچرخد.

– چوب‌دستی

چوب نسبت محکمی به طول تقریبی یک متر با سطح مقطع دایره‌ای به قطر تقریبی ۲ سانتی‌متر و از درخت خرما که سفالگر با قرار دادن نوک آن دریکی از حفره‌های ایجادشده در اطراف محیط چرخ، به حرکت دادن چرخ در حول محور وسط اقدام و چرخ را به حرکت درمی‌آورد.

مراحل ساخت جهله

سفالگر ابتدا چهارزانو بر روی چرخ خم‌شده دودست خود را به‌صورت بازبین زوایای ۹۰ الی ۱۲۰ درجه‌دو نقطه صفحه را محکم گرفته و باقدرت از چپ به راست می‌گرداند. سپس چوب‌دستی را برداشته به‌سرعت انتهای چوب را به لبه صفحه که در آن حفره‌ها به‌صورت منظم قرار دارند، نزدیک می‌کند و در یک‌لحظه چوب را داخل یکی از حفره‌ها کرده و ابتدای چوب‌دستی را که در دست دارد با این چرخش تنظیم و تا لحظات کوتاهی حرکت چوب به‌عنوان متحرک تابعی از حرکت چرخ می‌شود. از این لحظه به بعد سفالگر بامهارت خاصی، فشار وارده به چوب و چرخ را متعادل می‌کند و سپس آرام‌آرام فشار چوب‌دستی را به‌صورت دورانی بر چرخ زیاد می‌کند. از این زمان چوب‌دستی به‌صورت محرک عمل کرده و چرخ متحرک می‌شود. بدین ترتیب سفالگر هر چه در توان دارد و شرایط مکانیکی چرخ اجازه بدهد بر دور چرخ می‌افزاید و در مناسب‌ترین زمان چوب را از صفحه جدا و آماده لقمه برداری و قرار دادن گل بر روی صفحه در حال گردش و مرکز نمودن آن می‌کند.

چرخ مانند یک فرفره غول‌پیکر در حال گردش عمل می‌کند و بسته به وزن گل و فشار وارده بر آن بین ۱۵ الی ۱۰ دقیقه بدون هیچ انرژی وارده دیگری قادر است به گردش خود ادامه دهد.

جهله‌سازی دارای سه مرحله است:

مرحله اول: انگاره

در این مرحله سفالگر شروع به ساخت می‌کند بعد از لحظات کوتاهی گل را به‌صورت یک گل دراز با گردنی باریک بلند و دهانه‌ای که بتواند یکدست را داخل جای دهد، درمی‌آورد. سپس آن را از صفحه توسط نخی جدا کرده در کناری قرار می‌دهد و با برداشتن لقمه بعدی، کوزه‌ای دیگر را بدین ترتیب می‌سازد. جهله ساز در طی یک ساعت بین ۱۰ الی ۱۵ انگاره (هنوز جهله نشده است) را می‌تواند تولید کند. بعد از تولید به تعداد موردنیاز، کار متوقف و تا روز بعد انگاره‌ها در هوای آزاد رها می‌شود تا آب خود را ازدست‌داده و آماده فرم‌پذیری با دست و مرحله بعدی شوند، روز بعد زمانی که کوزه‌ها تا حدودی به حالت چرمینگی رسیدند جهله ساز کار را با ابزار و ادوات خاص خود، آغاز می‌کند.

مرحله دوم: چاپا

در این مرحله انگاره آماده‌شده در مرحله قبل باید توسط ابزارآلات خاصی تغییر شکل پیدا کنند این ابزار که بسیار ابتدایی و ساده هستند به شرح ذیل است:

– سونده: (چاله‌ای نیم‌کره در زمین که انگار در آن گرد می‌شود)

– قاشق‌های چوبی: بانام‌های کوتک ()، چاپا ()، واگر ()، ماتوم ()

– سنگ: جنس آن از گل بوده و در مشت گرفته و برای گرد کردن انگاره استفاده می‌شود.

– خار نقاشی: شبیه شانه‌ای کوچک است. تکه‌ای گل ذوزنقه‌ای شکل که تعدادی سوزن خیاطی در آن به‌صورت منظم چیده شده است و برای ایجاد خش، نقش و طرح بر روی جهله استفاده می‌شود.

در این مرحله جهله ساز یکی از ابزارهای اشاره‌شده بالا را به نام‌سنگ (از جنس سفال) در مشت خود می‌گیرد سپس دست خود را تا آرنج داخل انگاره می‌کند و مقداری خاکستر نرم که آن‌هم از بقایای سوخته هیزم کوره به دست می‌آید را بر روی انگاره می‌مالد. آنگاه یکی از قاشق‌های چوبی را در دست راست خود گرفته درحالی‌که به‌صورت منظم و آهسته ظرف را می‌گرداند، به‌آرامی شروع به ضربه زدن و کوبیدن قسمت پایین کوزه می‌کند. با این عمل، حجم پایین ظرف بزرگ و بزرگ‌تر و هم‌چنین کروی نیز می‌شود و چیزی شبیه جهله نهایی اما تا حدودی کوچک‌تر و ضخیم‌تر ساخته می‌شود. عمل خاکستر مالیدن بر قاشقک‌ها و بدنه ظرف در طول ضربه زدن به‌دفعات انجام می‌شود. جهله ساز در این مرحله از قاشق‌های مختلف استفاده می‌کند.

بعدازاین که جهله اولیه به دست آمد و سطح کروی آن آماده شد جهله ساز آن را برداشته و برای چاپا کردن اقدام می‌کند. او به‌صورت ایستاده جهله را به‌آرامی به روی زمین صاف می‌فشرد به‌طوری‌که نیمه کروی پایین جهله مجدداً صاف و تخت می‌شود، مانند گلابی‌ای که نیمه پایین آن بریده‌شده باشد. این عمل برای استحکام بیشتر جهله در مرحله بعدی است زیرا جهله به دلیل نرم بودن تحمل در آغوش گرفتن جهله ساز را ندارد. در حالت چاپا ۲ الی ۳ ساعت وقت لازم است تا ظرف رطوبت لازم را ازدست‌داده و آماده مرحله بعدی شود.

در این فرصت استاد جهله ساز ۴ الی ۶ تکه کوچک گل را به‌صورت مخروطی کوچک که «پستون» نامیده می‌شود بر گردن جهله می‌چسباند. سپس توسط خار نقاشی، نقش‌های زیبایی را با سرعت بسیار زیاد روی کوزه ایجاد می‌کند که تاکنون نزدیک به ۳۰ طرح آن شناسایی‌شده است. انواع ماهی، خورشید، ماه و ستاره، درخت و موجی تنها چند نمونه از طرح‌های جهله است.

مرحله سوم: جهله

در این مرحله با مالیدن خاکستر بر بدنه و اطراف چاپا و قاشق‌های چوبی، جهله ساز ظرف را در آغوش گرفته و مجدداً سنگ را در مشت کرده داخل ظرف فرومی‌برد و مانند مرحله قبل، با قاشق زدن اما این بار باظرافت و دقت بیشتر انجام می‌دهد و جهله را به‌اندازه‌ای که مدنظر است، می‌رساند. قاشق نهایی با دو قاشق دیگر کمی متفاوت است و استاد خود می‌گوید برای ضربه زدن باید گردش کوزه در دست، فشار سنگ و کوبش قاشقک‌ها باهم هماهنگ باشد و این مرحله مشکل‌ترین مرحله ساخت جهله است.

استادکار در این مرحله چندین بار جهله را به داخل چالهِ سونده که به خاکستر آغشته است می‌برد تا به کروی شدن بیشتر جهله کمک کند.

آخرین مرحله قاشق کاری یا عمل کتک بسیار نرم، ظریف و اصطلاحاً مخملی است به‌طوری‌که احساس می‌شود جهله در دست فقط گردش می‌کند و قاشقک تنها اشاره‌ای کوتاه و در حد لمس کردن دارد. در پایان بدنه جهله به‌قدری نرم و یکدست می‌شود که محال است اثری از ضربه‌های قاشق را مشاهده کرد. به نظر می‌آید یک دستگاه تراش مجهز این ظرف را پرداخت کرده است.

جهله

آب چگونه در جهله خنک می‌شود؟ 

نظرات بسیاری در این خصوص عنوان‌شده از قبیل فرم خاص و منحصربه‌فرد جهله، نوع خاک منطقه و… اما یک فرضیه از سایر نظریات منطقی‌تر است و آن این‌که وجود خاکستر نرم در کوبش‌های مراحل ساخت، فضاهای بسیار ریزی را در کنار گل سفال به خود اختصاص می‌دهد که بعد از خشک شدن و یک‌بار شست‌وشو، خاکسترها خارج‌شده و منفذهای بسیار ریزی از خود به‌جا می‌گذارند که در جریان گذار هوا از اطراف ظرف، آب درون ظرف خنک می‌شود.

کوره

جهله سازان برای پختن جهله‌های خود ابتدا تولیدات خود را یک روز در سایه و چند روز در آفتاب خشک می‌کنند و غال با در آخر هفته در کوره قرار می‌دهند.

کوره جهله بسیار ساده، ابتدایی و بازمانده‌ای از هزاره‌های گذشته است که در کشفیات باستان‌شناسی اشاره‌شده در منطقه، غالب کوره‌های کشف‌شده به این صورت بوده است.

کوره‌های پخت سفال در روستاهای استان هرمزگان شکل بسیار ساده و ابتدایی دارد و ساختمان آن از یک حفره حلقوی به قطر تقریبی ۲۰۰ سانتی‌متر و عمق ۱۵۰ سانتی‌متر که در زیر دارای آتشخانه‌ای جهت سوزاندن هیزم است، تجاوز نمی‌کند. کوره به‌مانند دو فنجان است که از قاعده به هم چسبیده و بر روی زمین گذاشته‌شده‌اند. (در حالت عادی کوره‌ها سر باز هستند) در بالا حوضچه‌ای قرار دارد که جهله‌ها در آن قرار داده می‌شود و در پایین حفره‌ای وجود دارد که برای ریختن هیزم در نظر گرفته‌شده است. برای پوشاندن سقف کوره از روش بدیع و جالب پر کردن بالای کوره از جهله شکسته‌ها و تکه سفال‌های استفاده‌شده و تمام جهله‌های خام در زیر تکه سفال‌ها قرار داده می‌شود.

سوخت کوره فقط باید هیزم و شاخه‌های خشک درخت نخل باشد. زمان پخت در این کوره‌ها حدود ۴ ساعت است. به دلیل ابتدایی بودن ساختمان کوره وعدم امکان کنترل درجه حرارت از یک‌سو و ناخالصی خاک پاره‌ای نقاط از سوی دیگر در بیشتر موارد میزان ضایعات بالا است. جهله‌ها بعد از چیده شدن در دهان بالای این کوره، توسط انبوهی از ضایعات کوره قبلی و ظروف شکسته سفالی پوشیده می‌شود. بعد از ۴ الی ۵ ساعت کوره را خاموش و یک روزبه همان شکل رها می‌کنند و سپس جهله‌ها را بیرون می‌آورند.

انواع جهله

نظر به وسعت منطقه و فراوانی کارگاه‌ها درگذشته و همچنین کاربردهای مختلف، جهله‌ها ازنظر اندازه و فرم، تفاوت‌هایی باهم داشته‌اند:

۱– بزرگ‌ترین جهله که شاخص‌ترین آن نیز محسوب می‌شود به جهله جمالی معروف بود. ساخت این جهله نیاز به مهارت زیادی داشت که غال با توسط باتجربه‌ترین جهله سازان ساخته می‌شد.

۲– جهله (اندازه عادی)

۳– نیم جهله (از اندازه اصلی کوچک‌تر و گاهی هم قاعده آن صاف بود)

۴– گدوک (ربع اندازه جهله عادی) که آن‌هم در دو فرم گردن کوتاه و گردن بلند ساخته می‌شد.

۵– خرکی (از گدوک کوچک‌تر و گردن آن نیز کمی بلندتر بود.)

جهله ازنظر فرم و رنگ

جهله شهواری: این جهله با اندازه متوسط و معمولی ساخته می‌شد و به‌واسطه نوع خاک منطقه شهوار بعد از پخت به رنگ سفید و کرم روشن درمی‌آمد.

جهله حکمی: ازنظر فرم و اندازه شبیه جهله شهواری اما به دلیل نوع خاک، رنگ آن قهوه‌ای بود.

کاربردهای دیگر جهله

حمل آب، خنک کردن آب، آبیاری درختان، نگهداری حبوبات، اجرای موسیقی (جهله نوازی)

جهله‌های نو معمولاً برای نگهداری آب استفاده می‌شده است چراکه به دلیل تازگی سفال آن و وجود خلل و فرج بسیار، کارایی خوبی در خنک کردن آب داشتند.

جهله‌های باقی‌مانده از سال‌های قبل برای سایر موارد همچون حمل آب از چشمه یا نگهداری حبوبات، خرما و حتی آبیاری درختان (جهله‌های پرآب را در زیر درختان قرار می‌دادند و به‌این‌ترتیب به‌آرامی در مدت‌زمان طولانی درخت رطوبت لازم را از جهله دریافت می‌کرد.) استفاده می‌کردند.

از کوچک‌ترین مدل جهله یعنی گدوک خرکی، برای نگهداری خرمایی که هسته و پوست آن را درآورده بودند استفاده می‌کردند.

* گزارش: حسن ولی زاده / کارشناس ارشد صنایع‌دستی

منبع: میراث آریا

جهانی‌های جدید

سایت‌هایی که تاکنون در چهل‌و‌چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو که به صورت آنلاین برگزار شد، ثبت شده‌اند، به قرار زیر هستند.

عربستان سعودی ، منطقه فرهنگی حما (Ḥimā)

منطقه فرهنگی که در منطقه‌ای خشک و کوهستانی در جنوب غربی عربستان سعودی و در یکی از مسیرهای کاروان باستانی شبه‌جزیره عربستان واقع شده است، شامل مجموعه‌ای قابل‌توجه از تصاویر سنگی است که شکار، جانوران، گیاهان و سبک زندگی را در یک تمدن فرهنگی ۷۰۰۰ ساله به تصویر می‌کشد. مسافران و ارتش‌هایی که در این مکان اردو زده‌اند، در طول قرون مختلف تا اواخر قرن بیستم، کتیبه‌های سنگی و سنگ‌نگاره‌هایی برجای گذاشته‌اند. این مکان در قدیمی‌ترین اتراق‌گاه شناخته‌شده در یک مسیر مهم کاروان صحرایی باستانی واقع شده است، جایی که قدمت چاه‌های حما به حداقل ۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و هنوز می‌توان از دلشان آب شیرین بیرون کشید.

blank

اتریش/ بلژیک/ چک/ فرانسه/ آلمان/ ایتالیا/بریتانیا و ایرلند شمالی، شهرهای بزرگ آبگرم (spa town) در اروپا

سایت فراملی شهرهای بزرگ آبگرم اروپا شامل ۱۱ شهر است که در هفت کشور اروپایی واقع شده‌اند Baden bei Wien  (اتریش)؛ Spa (بلژیک) ؛ Františkovy Lázně، Karlovy Vary و Mariánské Lázně (چک) Vichy  (فرانسه) ؛ Bad Ems، Baden-Baden و Bad Kissingen (آلمان)؛ Montecatini Terme  (ایتالیا)؛ و City of Bath (انگلستان). همه این شهرها در اطراف چشمه‌های آب معدنی طبیعی توسعه یافته‌اند. آنها شاهد فرهنگ بین‌المللی آبگرم اروپا هستند که از اوایل قرن ۱۸ تا دهه ۱۹۳۰ توسعه یافته است و منجر به ظهور تفرجگاه‌های بزرگ بین‌المللی شده است که شامل ساختمان‌ها و اتاق‌های درمانی،  اتاق‌های پمپاژ، سالن‌های مخصوص آشامیدن، ردیف ستون‌هایی که برای مهار منابع طبیعی آب معدنی و استفاده عملی از آنها برای استحمام و نوشیدن طراحی شده‌اند، می‌شود. از امکانات مرتبط می‌توان به باغ، سالن اجتماعات، تئاترها، هتل‌ها و ویلاها و همچنین زیرساخت‌های تاسیساتی ویژه آبگرم اشاره کرد. این گروه‌ها همه در یک بافت کلی شهری ادغام شده‌اند که شامل یک محیط تفریحی و درمانی با مدیریتِ دقیق در یک منظره زیبا است.

blank

فرانسه، فانوس دریایی کوردوان (Cordouan)

فانوس دریایی کوردوان در یک فلات سنگی واقع در آب‌های کم‌ارتفاع در اقیانوس اطلس در دهانه خور Gironde، در یک محیط کاملاً بی‌دفاع و خشن، سر به آسمان ساییده استسمان . این بنا در اواخر قرن شانزدهم و هفدهم با بلوک‌های آهکی سفید ساخته شده و در اواخر قرن هجدهم بازسازی شده است. برج کوردوان که شاهکاری از ساختمان‌های دریایی به شمار می‌رود،  مظهر مراحل بزرگی از تاریخ معماری و فنآوری فانوس دریایی است و با جاه‌طلبی برای ادامه سنت فانوس‌های مشهور دوران باستان ساخته شده است. معماری این بنا از الگوهای باستانی و دوره رنسانس الهام گرفته شده است.

blank

آلمان، کلنی هنرمندان (Mathildenhöhe) در دارمشتات

مستعمره هنرمندان دارمشتات در ماتیلدنهاو، واقع در مرتفع‌ترین نقطه شهر دارمشتات در غرب آلمان، در سال  ۱۸۹۷ توسط ارنست لودویگ ، دوک بزرگ هسن، به عنوان مرکزی برای جنبش‌های اصلاحات نوظهور در معماری، هنرها و صنایع دستی تأسیس شد. ساختمان‌های این کلنی توسط اعضای هنرمند آن به عنوان محیط زندگی و کار تجربی اولیه تجددخواه ایجاد شده است. این کلنی در طی نمایشگاه‌های بین‌المللی پی‌درپی در سال‌های ۱۹۰۱ ، ۱۹۰۴ ، ۱۹۰۸ و ۱۹۱۴ گسترش یافت. امروز ، این مجموعه نمونه‌ای بارز از معماری مدرن اولیه، برنامه‌ریزی شهری و طراحی منظر را ارائه می‌دهد. این مجموعه شامل ۲۳ ساختمان است که برخی از آنها عبارتند از برج عروسی (۱۹۰۸)، سالن نمایشگاه (۱۹۰۸)، نخلستان (۱۸۳۳ ، ۱۹۰۴-۱۴)، نمازخانه روسی سنت ماریا مگدالنا (۱۸۹۷) -۹۹)، حوض زنبق، یادبود گوتفرید شواب (۱۹۰۵)، آلاچیق و باغ (۱۹۱۴)، غرفه باغ «معبد قو» (۱۹۱۴)، چشمه ارنست لودویگ و ۱۳ خانه و استودیوی هنرمندان که برای مستعمره هنرمندان دارمشتات و برای نمایشگاه‌های بین المللی ساخته شده است.

blank

ایتالیا، مجموعه دیوارنگاره‌های پادووا مربوط به قرن چهاردهم

این سایت از هشت مجتمع ساختمانی مذهبی و سکولار در داخل شهر حصاری تاریخی پادووا تشکیل شده است که مجموعه‌ای از نقاشی‌های دیواری نقاشی شده بین سال‌های ۱۳۰۲ و ۱۳۹۷ میلادی توسط هنرمندان مختلف و برای اشخاص و چهره‌های مختلف (پاترون‌ها) را داخل ساختمان‌هایی با عملکردهای مختلف طراحی کرده است. با این وجود، نقاشی‌های دیواری وحدت سبکی و محتوایی خاصی را حفظ می‌کنند. این نقاشی‌های دیواری، وقتی به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته می‌شوند، نشان می‌دهند که چگونه در طول یک قرن، هنر نقاشی دیواری همراه با انگیزه خلاقیت جدید و درک نمایشی فضایی توسعه یافته است.

blank

چین، گوانژو: بازار بزرگ جهان در دوران سانگ‌تا یوآنِ چین

این سایت که در گوانژو واقع شده است،  نشاط و شادابی شهر را به عنوان یک بازار بزرگ دریایی در دوره‌های سانگ و و یوآن (قرن ۱۰ تا ۱۴ میلادی) و ارتباط آن با مناطق داخلی چین نشان می‌دهد. گوانژو در یک دوره بسیار مهم برای تجارت دریایی در آسیا رونق یافت. این سایت شامل بناهای مذهبی، از جمله مسجد قرن یازدهم میلادی Qingjing ، یکی از قدیمی‌ترین بناهای اسلامی در چین، مقبره‌های اسلامی، و طیف گسترده‌ای از بقایای باستان‌شناسی است: ساختما‌های اداری، اسکله‌های سنگی که برای تجارت و دفاع مهم بودند، کارگاه‌های تولید سرامیک و آهن، عناصر شبکه حمل و نقل شهر، پل‌های باستانی، بتکده‌ها و کتیبه‌ها و… این منطقه در متون عربی و غربی سده‌های ۱۰ تا ۱۴ میلادی به عنوان زیتون (Zayton) معروف است.

blank

هندوستان، معبد کاکاتیایی رودرشوارا (Kakatiya Rudreshwara) در ایالت تلانگانا

رودرشوارا، معروف به معبد راماپا، در روستای پالامپت، ۲۰۰ کیلومتری شمال شرقی حیدرآباد، در ایالت تلانگانا واقع شده است. این معبد اصلی‌ترین معبد شیوا در یک مجتمع دیوارکشی‌شده است که در دوره کاکاتیان (۱۱۲۳–۱۳۲۳ م) تحت فرمانروایی رودرادوا و رچارلا رودرا ساخته شده است. ساخت این معبد ماسه‌سنگی در سال ۱۲۱۳ میلادی آغاز شده است و گمان می‌رود که در طول ۴۰ سال ادامه داشته است. این ساختمان دارای تیرها و ستون‌های تزئین‌شده از جنس گرانیت و دولریت تراش‌خورده، مجسمه‌های زیبا و نشان‌دهنده آداب و رسوم رقص منطقه‌ای و فرهنگ کاکاتیان است. این معبد در دامنه یک منطقه جنگلی و در میان مزارع کشاورزی، نزدیک به ساحل Ramappa Cheruvu، ساخته شده است که از مشخصه‌های معابد هندی به شمار می‌رود.

blank

جمهوری اسلامی ایران، راه‌آهن سراسری

راه آهن سراسری ایران، دریای خزر را در شمال شرقی این کشور با خلیج فارس در جنوب غربی آن متصل می‌کند و در این میان از دو رشته کوه و همچنین چندین رودخانه، ارتفاعات، جنگل‌ها و دشت‌ها و چهار منطقه مختلف آب و هوایی عبور می‌کند. خط آهن سراسری ایران به طول ۱۳۹۴ کیلومتر در سال ۱۹۲۷ آغاز و در سال ۱۹۳۸ در یک همکاری موفق بین دولت ایران و ۴۳ پیمانکار ساخت و ساز از کشورهای مختلف طراحی و اجرا شد. این راه‌آهن به دلیل مقیاس و ترفندهای مهندسی مورد نیاز برای غلبه بر مسیرهای شیب‌دار و سایر مشکلات و موانع موجود، قابل توجه است. ساخت آن شامل برش گسترده در کوه‌ها در برخی مناطق بود، در حالی که زمین ناهموار در مناطق دیگر،‌ساخت ۱۷۴ پل بزرگ، ۱۸۶ پل کوچک و ۲۲۴ تونل، از جمله ۱۱ تونل مارپیچ نیز بر سختی کار می‌افزود. برخلاف اکثر پروژه‌های اولیه راه‌آهن، ساخت راه‌آهن سراسری ایران از طریق مالیات ملی تأمین می‌شد تا از سرمایه‌گذاری و کنترل خارجی جلوگیری شود.

blank

اسپانیا، پاسو دل پرادو و بوئن رتیرو، چشم‌اندازی از هنر و علوم

این منظر فرهنگی در قلب شهر مادرید واقع شده است و از زمان ایجاد خیابان مشجر Paseo del Prado، نمونه اولیه آلامدای اسپانیایی در قرن شانزدهم، تکامل یافته است. این خیابان با فواره‌های باابهتش، نمادین از شهر مادرید است که توسط ساختمان‌های باپرستیژ احاطه شده است. این سایت ایده جدیدی از فضای شهری و توسعه را از دوره روشنگرانه قرن هجدهم ارائه می‌دهد. ساختمان‌هایی که به هنرها و علوم اختصاص یافته‌اند، و در محلی بنا شده‌اند که به صنعت، بهداشت و درمان و تحقیقات اختصاص دارد. در مجموع، این منظر آرمان جامعه اتوپیایی را در زمان اوج امپراتوری اسپانیا نشان می‌دهد. باغ آرامگاه دلپذیر به مساحت ۱۲۰ هکتار و  بازمانده کاخ بوئن رتیرو در قرن هفدهم، بزرگترین بخش‌های این منظر را تشکیل می‌دهند که سبک‌های مختلف باغبانی از قرن ۱۹ تا امروز را به نمایش می‌گذارند. این سایت همچنین شامل باغ گیاه‌شناسی سلطنتی و محله مسکونی باریو جرونیموس، با تنوعی غنی از ساختمان‌های قرن ۱۹ و ۲۰ نیز می‌شود.

blank

ژاپن، جزیره آمامی اوشیما، جزیره توکونوشیما، قسمت شمالی جزیره اوکیناوا و جزیره ایریوموته

این منطقه با در بر گرفتن ۴۲،۶۹۸ هکتار از جنگل‌های بارانی نیمه‌گرمسیری در چهار جزیره واقع در جنوب غربی ژاپن، قوسی در مرز دریای چین شرقی و دریای فیلیپین تشکیل می‌دهد که بلندترین نقطه آن، کوه یووانداکه در جزیره آمامی اوشیما، ۶۹۴ متر بالاتر از سطح دریا ارتفاع دارد. این سایت که به طور کامل خالی از سکنه است، دارای تنوع زیستی بالایی با درصد بسیار بالایی از گونه‌های بومی است، که بسیاری از آنها در سطح جهان در معرض انقراض قرار دارند. این سایت محل زندگی گیاهان بومی، پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان، آبزیان و سخت پوستان است، از جمله خرگوش آمامی (Pentalagus furnessi) در معرض خطر و موش صحرایی موبلند (Ryukyu Diplothrix legata).

blank

کره جنوبی، گتبول، پهنه‌های گِلی کره‌ای

این مکان که در شرق دریای زرد در سواحل جنوب غربی و جنوبی جمهوری‌ کره واقع شده است، شامل چهار جزء است: Seocheon Getbol ، Gochang Getbol ، Shinan Getbol و Boseong-Suncheon Getbol. این سایت ترکیبی پیچیده از شرایط زمین‌شناسی، اقیانوس‌شناسی و اقلیم‌شناسی را نشان می‌دهد که منجر به توسعه سیستم‌های رسوبی متنوع ساحلی شده است. هر مولفه یکی از چهار زیر نوع پهنه گِلی یا پهنه جزر و مدی را نشان می‌دهد (رودخانه‌ای، ورقه ورقه‌ای، مجمع‌الجزایری و نیمه‌محصور). این سایت میزبان سطوح بالایی از تنوع زیستی است، و گزارش‌ها حاکی از آن است که ۲۱۵۰ گونه گیاهان و جانوران، از جمله ۲۲ گونه در معرض خطر جهانی یا نسبتا در معرض خطر در این منطقه زندگی می‌کنند. به علاوه، اینجا خانه ۴۷ نوع از گونه‌های بی‌مهره دریایی بومی و در معرض خطر انقراض و همچنین ۱۱۸ گونه پرنده مهاجر است زیستگاه‌های حیاتی آنها را فراهم می‌کند. این سایت ارتباط بین تنوع جغرافیایی و تنوع زیستی را به نمایش می‌گذارد و وابستگی تنوع فرهنگی و فعالیت‌های انسانی را به محیط طبیعی نشان می‌دهد.

blank

تایلند، مجموعه جنگل‌های کیانگ کراچان (KKFC)

این سایت در امتداد رشته کوه تناسریم (Tenasserim)  در تایلند واقع شده است، و بخشی از این رشته کوه گرانیتی شمال به جنوب از شبه جزیره مالایا عبور می‌کند. این محل که در تقاطع زیستگاه‌های جانوری و گیاهی هیمالیا و هندوچین واقع شده است، از تنوع زیستی غنی و ارزشمندی برخوردار است. این جنگل تحت سلطه جنگل‌های همیشه سبز و مرطوب، جنگل‌های پهن‌برگ، جنگل‌های کوهستانی و جنگل‌های پرخاصره‌ای قرار دارد. تعدادی از گونه‌های گیاهی بومی و در معرض خطر جهانی گزارش شده است که با دو منطقه مهم پرندگان (IBA) همپوشانی دارد و به دلیل تنوع غنی در حیوانات و پرندگان، از جمله هشت گونه در معرض تهدید جهانی، اهمیت بالایی دارد. اینجا محل زندگی تمساح سیامی (Crocodylus siamensis)، سگ وحشی آسیایی در معرض خطر (Cuon alpinus)، بانتنگ (Bos javanicus)، فیل آسیایی (Elephas maximus)، لاک پشت زرد/کشیده (Indotestudo elonggered)، لاک پشت غول پیکر آسیایی (Manouria emys) و همچنین چندین گونه آسیب‌پذیر دیگر از پرندگان و پستانداران است. نکته قابل توجه این که هشت گونه گربه‌سان نیز در این منطقه زندگی می‌کنند: ببر در معرض خطر (Panthera tigris) و گربه ماهیگیر (Prionailurus viverrinus)، پلنگ در معرض خطر (Panthera pardus)، گربه طلایی آسیا (Catopuma temminckii)، پلنگ ابری آسیب‌پذیر (Neofelis nebulosi) )، گربه مرمر (Pardofelis marmorata)، گربه جنگلی (Felis chaus) و گربه پلنگی (Prionailurus bengalensis).

blank

گرجستان، تالاب‌ها و جنگل‌های بارانی کلشیک

این سایت شامل هفت مولفه در یک کوریدور ۸۰ کیلومتری در امتداد ساحل شرقی گرم و معتدل و بسیار مرطوب دریای سیاه است. این مولفه‌ها مجموعه‌ای از بارزترین اکوسیستم‌های کلشیک (Colchic) را در ارتفاعات تا بیش از ۲۵۰۰ متر بالاتر از از سطح دریا ارائه می‌دهند. اکوسیستم‌های اصلی عبارتند از جنگل‌های بارانی و برگریز و تالاب‌های کلشیک باستانی، باتلاق‌های نفوذی و سایر انواع منجلاب‌های کلشیک است. جنگل‌های بارانی پهن‌برگ بسیار مرطوب شامل تنوع گیاهی و جانوری بسیار بالا، با تراکم بالا از گونه‌های بومی و بجای مانده، با تعداد قابل‌توجهی از گونه‌های در ممعرض خطر جهانی است که از چرخه‌های یخبندان سوم باقی مانده‌اند. این سایت تقریباً ۱۱۰۰ گونه گیاه را در خود جای داده است.. این سایت همچنین ۱۹ گونه جانوری در معرض خطر از جمله ماهیان خاویاری، به ویژه ماهیان خاویاری کلشیک را که در معرض خطر انقراض هستند، در خود جای داده است. اینجا یک توقفگاه اصلی برای بسیاری از پرندگان در معرض خطر در سطح جهان است که از طریق گلوگاه باتومی مهاجرت می‌کنند.

blank

ترکیه، تپه باستانی ارسلان‌تپه

ارسلان‌تپه، یک تپه باستان‌شناسی با ارتفاع ۳۰ متر است که در دشت مالاتیا، ۱۲ کیلومتری جنوب غربی رود فرات واقع شده است. شواهد باستان‌شناسی از این مکان گواه بر اشغال آن حداقل از هزاره ۶ قبل از میلاد تا اواخر دوره روم است. خانه‌های خشتی از نیمه اول هزاره چهارم قبل از میلاد توسط اولین لایه‌های دوره اوروک اولیه مشخص می‌شود. شواهد قابل‌توجهی نیز مربوط به دوره عصر مفرغ اولیه در این محل کشف شده است که برجسته‌ترین آن توسط مجموعه آرامگاه سلطنتی شناسایی شده است. این سایت فرایندهایی را که منجر به ظهور یک جامعه دولتی در خاور نزدیک و یک سیستم دیوان‌سالاری پیچیده که قبل از نوشتن است، نشان می‌دهد. اشیا فلزی و اسلحه‌های استثنایی فلزی در این مکان کشف شده است، و در میان آنها می‌توان به اولین شمشیرهایی که تاکنون در جهان شناخته شده است اشاره کرد.

blank

هلند، گسترش خطوط دفاعی آمستردام (خطوط دفاعی آب‌های هلند)

اصلاح حدود قابل‌توجه که برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ به ثبت رسیده، از IJsselmeer (که قبلاً با نام Zuiderzee شناخته می‌شد) در Muiden، تا خور Biesbosch در Werkendam امتداد دارد. این اصلاحات، خط آب جدید هلند را به میراث جهانی خط دفاعی موجود در آمستردام اضافه می‌کند، تا به عنوان میراث جهانی خطوط دفاعی آب‌های هلند تبدیل شود و همچنین شامل تعدادی از الحاقات کوچک و کاهش مرزهای خط دفاعی میراث جهانی آمستردام است. از قرن شانزدهم میلادی، مردم هلند از دانش تخصصی خود در زمینه مهندسی هیدرولیک برای اهداف دفاعی استفاده کرده‌اند. مرکز این کشور توسط شبکه‌ای از ۴۵ قلعه مسلح محافظت می‌شود، که به طور همزمان با جاری شدن سیل موقتی در اراضی پست ساحلی و یک سیستم پیچیده از کانال‌ها و قفل‌ها عمل می‌کند.

blank

بلژیک/هلند، کلنی‌های خیرخواهی

این سایت فراملی چهار شهرک را در بر می‌گیرد؛ یک کلنی در بلژیک و سه مستعمره در هلند. این شهرک‌ها با هم شاهد یک آزمایش قرن نوزدهمی در اصلاحات اجتماعی بوده‌اند، تلاشی برای کاهش فقر شهری با تأسیس مستعمرات کشاورزی در مکان‌های دورافتاده. فردریکسورد (هلند) در سال ۱۸۱۸ تأسیس شد، اولین کلنی در این مستعمرات است و مقر اصلی انجمن خیرخواهی است، انجمنی که هدف آن کاهش فقر در سطح ملی بود. کلنی‌های ویلهلمیناورد و وین هویزن در هلند و وورتل در بلژیک از دیگر بخش‌های این سایت هستند. از آنجا که مزارع کوچک مستعمرات درآمد کافی نداشتند، انجمن خیرخواهی به دنبال منابع دیگری برای درآمدزایی بود. کلنی‌ها به عنوان شهرک‌های پانوپتیک در امتداد خطوط متعامد طراحی شدند. آنها دارای ساختمان‌های مسکونی، خانه‌های مزرعه‌ای، کلیساها و سایر امکانات عمومی هستند. این سایت در دوران اوج خود در اواسط قرن نوزدهم، بیش از ۱۱ هزار نفر را در هلند اسکان داده بود. در بلژیک هم تعداد ساکنین آنها در سال ۱۹۱۰ به ۶ هزار نفر می‌رسید.

blank

قرار است ثبت سایت‌ها و مناظر فرهنگی تاریخی در فهرست میراث جهانی یونسکو تا ۲۸ ژوئیه (برابر با ۶ مرداد ۱۴۰۰) ادامه یابد. امروز، سه‌شنبه، پرونده مهم منظر فرهنگی هورامان/اوارمانات از ایران بررسی خواهد شد و در صورت تایید، ۲۶امین اثر ثبت‌جهانی‌شدة کشورمان خواهد بود.

*ترجمه: اسدالله حقانی*

منبع: میراث آریا

نقش مردم در ثبت جهانی هورامان

مدیران فرهنگی در گفت‌وگویی مجازی با موضوع «ثبت جهانی هورامان» بر همراهی مردم برای ثبت‌های جهانی انجام‌شده در داخل کشور تاکید کردند و ایران را نخستین کشوری دانستند که هنرمندانش برای ثبت جنگل‌های هیرکانی و منطقه اورامانات کمک کردند؛ اقدامی که یکی از امتیازها برای گرفتن رای نهایی یونسکو بود.

 در نت‌گپ یونسکویی که هفتم مرداد توسط این نهاد فرهنگی بجین‌المللی برگزار شد و ثبت‌های جهانی محوری برای گفت‌وگو، دوستی و صلح میان ملت‌ها مطرح شد، حجت‌الله ایوبی – دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران -، در سخنانی اظهار کرد: با توجه به وجود میراث ملموس و ناملموس زیادی که در کشور برای ثبت وجود دارند، در ثبت مکان‌ها و فضاها، سیاستی هوشمندانه در پیش گرفته‌ایم که بر مبنای آن صرفا به‌جای ثبت یک بنا و یک نقطه مشخص، مناطق و فضاهای گسترده‌تری را ثبت می‌کنیم.

او ثبت جهانی راه‌آهن سراسری را به‌عنوان بیست‌وپنجمین میراث ملموس کشور که حدود ۱۴۰۰ کیلومتر منظر فرهنگی را در برمی‌گیرد و حتی نخستین میراث صنعتی کشور محسوب می‌شود نمونه‌ای از این فضاها دانست و ادامه داد: منظر فرهنگی هورامان (اورامانات) در استان‌های کرمانشاه و کردستان با حدود ۴۰۹ هزار هکتار عرصه و حریم که ۱۰۶ هزار هکتار آن مربوط به عرصه و ۳۰۳ هزار هکتار نیز جزو حریم است، باعث ثبت هزاران کیلومتر از سرزمین‌مان شدند و در نهایت مجموعه‌ای عظیم از سراسر کشور در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.

وی یکی از وظایف و رسالت‌های یونسکو و به تبع آن کمیسیون‌های ملی یونسکو را رونمایی از این گنجینه‌های بشری به‌واسطه ثبت آن‌ها و بیداری و آگاهی هر چه بیشتر افکار عمومی در نگهداری و پاسداشت میراث و جلوگیری از تخریب آن‌ها دانست و افزود: به‌عنوان مثال پس از ثبت جنگل‌های هیرکانی در سال ۲۰۱۹، خود بومیان آن منطقه و دیگر مردم، کوچک‌ترین دست‌درازی و آسیب به این منطقه را بلافاصله گزارش می‌کردند و مانع از انجام آن‌ها می‌شدند.

او با تاکید بر این که ایران، نخستین کشوری است که هم در ثبت جنگل‌های هیرکانی و هم اورامانات از هنرمندان کمک گرفته است، ادامه داد: این اقدام یکی از امتیازها در ثبت‌های جهانی است؛ یعنی حساس بودن افکار عمومی نسبت به آن ثبت.

ایوبی با بیان این‌که ارزیابان اگر تصور کنند افکار عمومی نسبت به مسأله بی‌اعتنا هستند، ثبت آن منطقه به عقب می‌افتد، اضافه کرد: به گفته ناظران یونسکو، هنرمندان ما سال گذشته نمایشگاه عکس خوبی برای اورامانات برگزار کردند و وقتی بازرسان آمدند از دیدن این نمایشگاه عکس شگفت‌زده شدند.

دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران با تاکید بر این‌که حدود  ۷۰۰ روستا در منطقه هورامان/ اورامانات قرار دارند گفت با ثبت جهانی این منظر فرهنگی این‌ها دیگر صرفا روستا نیستند و جهانیان هر آن‌چه را مربوط به آیین و رسوم، فرهنگ، سبک زندگی و حتی معماری ابنیه آن‌هاست می‌بینند و آن را یک آیینه تمام‌نما از فرهنگ یک کشور و یک ملت می‌دانند.

او با بیان این که انتظار داریم ثبت جهانی هورامان باعث آشنایی بیشتر همه مردم ایران با این طبیعت بکر شود و همتی جمعی در پاسداشت و نگهداری از آن رخ دهد، افزود: با توجه به این‌که سهمیه کشورها در ثبت‌های جهانی فارغ از تاریخ کشورها به‌طور مشخص به یک اندازه و محدود است رییس‌جمهور عراق نیز این ثبت را به ایران تبریک گفت؛ چون علاوه بر این‌که چندین شهرستان و دو استان ایران در محور اورامانات قرار دارند، کردستان عراق هم در همین محور قرار دارد و خوشبختانه این امکان وجود دارد که در دوره بعدی به پرونده کردستان عراق کمک کنیم تا به این پرونده ثبت جهانی ملحق شود. چون این موضوعات باعث می‌شوند تا مردم دنیا با جاذبه‌های گردشگری یکدیگر بیشتر آشنا شوند و محوری فرهنگی برای گفت‌وگو، دوستی و صلح میان ملت‌ها ایجاد شود.

هورامان

 

موسیقی و معماری هورامان محل تلاقی مردم با یگدیگر

ابراهیم زارعی – عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه بوعلی – نیز در سخنانی نخست به این نکته اشاره کرد که اورامانات در خط زلزله قرار گرفته است ولی مردم برحسب تجربه‌ای که از قبل داشته‌اند آثار معماری خود را به‌گونه‌ای ساخته‌اند که در برابر زلزله مقاوم باشند.

او در ادامه با بیان این‌که این موارد جایگاه درست این منطقه در حوزه معماری را نشان می‌دهد، بیان کرد: علاوه بر معماری و باغ‌های اورامانات، باید از طبیعت، رودخانه، موسیقی و آداب و رسوم آن هم حفاظت و حمایت شود.

وی با تاکید بر این‌که وظیفه داریم مردم را به تعامل و همکاری دلسوزانه با هم فرابخوانیم، افزود: وظیفه حکومت نیز همین است که در این زمینه فعال باشد. سازمان‌های مردم‌نهاد باید وارد کار شوند؛ یعنی همان‌طور که به ثبت جهانی هورامان کمک کردند در زمینه آموزش نگهداری و حفظ آن هم فعال باشند و این آموزش مستمر و مداوم باشد. می‌توان با مردم ارتباط مستقیم برقرار کرد تا بتوان ثروت‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی را حفظ کرد.

او با تأکید بر دو چندان شدن وظیفه مردم و مسوولان بعد از ثبت جهانی اورامانات بیان کرد: باید در امور مختلف به‌ویژه جاده‌کشی و… مراقبت باشیم تا به این منطقه آسیبی وارد نشود. نسل جدید باید از نسل گذشته یاد بگیرد و ببیند آن‌ها چه کرده‌اند که امروز این منطقه مورد توجه جهان قرار گرفته است.

او اظهار کرد: حفظ مناظر طبیعی، معماری، صنایع دستی و آداب و آیین‌های منحصر به‌فردی مانند «عروسی پیرشالیار» و «پالنگان» و صنایع دستی بسیار مهم، لازم و ضروری است. چون آن‌چه باعث ثبت جهانی اورامانات شده همین ارزش‌های پایدار بوده است.

او با تاکید بر این‌که موسیقی و ادبیات میراث معنوی این منطقه شناخته می‌شوند، ادامه داد: این فرهنگ در طول هزاران سال نگهداری شده است به‌طوری که در این خطه بزرگانی در حوزه موسیقی، ادب و عرفان بوده‌اند که مسائل مهم و کلیدی را آموزش داده‌اند. بنابراین باید این مسائل را به نسل جوان منتقل کنیم تا آن‌ها نیز با عشق و علاقه میراث این منطقه را حفظ کنند.

هورامان

 

مشارکت بالای جامعه محلی در ثبت جهانی اورامانات

پویا طالب‌نیا – مدیر پایگاه منظر فرهنگی هورامان – نیز در سخنانی به دو معیار سوم و پنجم که اورامانات بر اساس آن‌ها در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، اشاره کرد و گفت:  معیار پنجم ناظر بر تعامل انسان با طبیعت است. برای مثال در این منطقه مردم به‌خوبی مصرف آب را مدیریت می‌کنند که این مسأله بخشی از میراث ملموس و ناملموس را در بردارد. ما در اورامانات پدیده خلق زمین را داریم.

او با اشاره به ایجاد قنات توسط ایرانی‌ها بعد از مطرح شدن کمبود آب در فلات ایران، ادامه داد: در نمونه دوم نیز در اورامان زمین را خلق کردند یعنی از کم‌ترین زمین بیشترین بهره را بردند.

وی افزود: در روستایی در منطقه اورامان جشنی به نام جشن «باران‌خواهی» وجود دارد که ریشه آن به مراسم «میتراییسم» برمی‌گردد. همچنین یکی از منحصربه‌فردترین زندگی‌های کوچ‌نشینی را می‌توان در همین منطقه دید؛ خلاف جاهای دیگر محوریت کوچ‌نشینی در این منطقه «انسان» است چون اهالی هورامان از دیرباز خوش‌نشین بوده‌اند. هورامان نقطه تلاقی مهمی است که می‌تواند فرهنگ‌های مختلف را به‌هم پیوند دهد؛ به‌طوری‌که حتی تعاملات بین فرهنگی ایجاد کرده است.

طالب‌نیا از مظاهر فرهنگی دیگر در این منطقه را صنایع دستی دانست و ادامه داد: صنعت‌کاران در این حوزه به تجملات نمی‌اندیشند و تمام محصولات آن‌ها کاربردی است. یا در نمونه‌ای دیگر خلاف دیگر نقاط خبری از خانه‌های اعیانی نیست، خانه‌ها ساده‌اند چون برای مردم آن منطقه طبیعت ملاک زندگی بوده‌ و هست. هورامان جغرافیایی بزرگ را شامل می‌شود که میان مردمش تعامل سازنده و پایداری وجود دارد.

وی با اشاره به این‌که در ثبت جهانی این منطقه یکی از ویژگی‌ها مشارکت بالای جامعه محلی بود، اظهار کرد: به‌طور کلی در ثبت‌های جهانی، طرح‌های مشارکتی به‌دلیل دخیل بودن مردم ماندگارترند.

مدیر پایگاه منظر فرهنگی هورامان با تأکید بر این‌که باید در حوزه آموزش و نگهداری این میراث، ضوابط و دستورالعمل‌های مختلفی را در نظر گرفت، توضیح داد: در حوزه ساخت‌وساز باید با نهادها و سازمان‌های مختلفی مانند بنیاد مسکن، وزارت راه و شهرسازی و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی همکاری داشته باشیم و در گردشگری نیز باید نظام‌نامه‌ای محکم و سختگیرانه در این حوزه داشته باشیم تا از این منطقه به‌درستی محافظت شود.

ثبت جهانی هورامان

 

هورامان؛ مهم‌ترین میراث تاریخ معنوی ایران  

سیداحمد محیط طباطبایی – رییس ایکوم ایران و رییس باشگاه نوروز – که مجری این وبینار مجازی نیز بود، در سخنانی اظهار کرد: موسیقی، معماری و شرایط جغرافیایی این منطقه (هورامان) به‌گونه‌ای مهم است که مانند یک محل تلاقی باعث ارتباط مردم این سوی زاگرس با مردم آن سوی زاگرس شده است.

او با تاکید بر این‌که هورامان؛ سرزمین خورشید یکی از مهم‌ترین میراث تاریخ معنوی ماست، اضافه کرد: ما می‌توانیم رابطه سازنده انسان و طبیعت را در آن ببینیم.

پرونده «منظر فرهنگی هورامان/ اورامانات» در چهل‌وچهارمین نشست اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو (سه‌شنبه پنجم مرداد ۱۴۰۰ برابر با ۲۷ جولای ۲۰۲۱) در شهر فوجو چین بررسی شد و با تصویب اعضای کمیته، به‌عنوان بیست‌وششمین میراث ملموس کشورمان در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

منبع: ایسنا

مرتبط:

منطقه هورامان نمونه برجسته تعامل انسان و طبیعت

سوزن‌دوزی بانوان سنگسری یادگاری از گذشتگان

پیشینه حضور ایل سنگسری در ایران، با توجه به زبان، آداب و رسوم، آیین گله‌داری، تقویم و سایر موارد موجود به نخستین سال‌های حکومت اشکانیان در ایران (۲۴۷ پیش از میلاد) می‌رسد و قطعاً پیش‌تر از آن، مردم سنگسر که از بازماندگان اقوام داهه در منطقه داهستان در شرق دریای خزر بودند، با توجه به باورهای مذهبی خویش به استفاده از این نقش‌مایه‌ها بر روی ابزارها، آرایه‌ها و پوشاک خود دست می‌زدند.

سوزن‌دوزی سنگسری کاری آسان و جالب است که برای تزئین لباس و همچنین تزیین لوازم منزل مورد استفاده قرار می‌گیرد. در گذشته بر روی لباس، روپشتی، روبالشی بیشتر مورد استفاده بوده است و اما امروزه علاوه بر مصارف قبلی به‌صورت تابلو، رومیزی، تزیین کیف و کفش و تل سَر نیز کاربرد دارد.

سوزن‌دوزی سنگسری انواع مختلفی دارد که برخی از آن‌ها که بیشتر در هنر بانوان سنگسری به چشم می‌خورد شامل شماره‌دوزی یا ساخته، شبکه‌دوزی یا چشمه‌دوزی، قیطون‌دوزی یا وئچیندن، شیرازه‌دوزی، خیام‌دوزی و گلدوزی با دست است.

هنر شماره‌دوزی «ساخته» 

از انواع سوزن‌دوزی‌ها که در ایل عشایر سنگسر مرسوم بوده و هست، هنر شماره‌دوزی است که دارای پیشینه‌ای بسیار کهن در ایل سنگسر بوده و امروزه نیز سرپنجه‌های هنر آفرین زنان و دختران ایل به خلق آثاری بی‌بدیل از آن دست می‌زنند. به این کار و هنر در زبان سنگسری «ساختة ژئنی» و به هنرمندش «ساختة ژئن» می‌گویند.

پارچه‌های مورد استفاده در شماره‌دوزی سنگسری، بیشتر از پارچه‌های کتان و یا پارچه‌های ابریشمین (به زبان محلی: کَژ) است.

کاربرد هنر شماره‌دوزی بر روی لباس زنان ایل سنگسر

مَکِنه (Makene) یا شال بلند ابریشمی (کَژین) به طول تقریبی سه متر که سطح آن را به‌طور کامل شماره‌دوزی می‌کنند.

کَژین شِوی (Kajin Shevi) یا پیراهن، لباس نسبتاً بلند ابریشمی که عموماً به رنگ قرمز است و تنها ویژگی بارز آن هنر شماره‌دوزی قابل توجهی است که در قسمت پایینی دامن و لبه‌های آستین چشم‌نوازی می‌کند. در بیشتر نمونه‌های به‌جا مانده عرض قسمت شماره‌دوزی در حدود ۲۵سانتیمتر در نظر گرفته شده است.

هنر شبکه‌دوزی یا چشمه‌دوزی

روی پارچه مخصوص تار و پود را کشیده و با دوخته‌های دندان‌موشی (جادکمه) روی نخ‌های کشیده شده می‌دوزند و برای پٌر شدن جاهای خالی که تقریباً مرکز گل‌ها قرار می‌گیرند با دوخت‌های تزیینی پر می‌کنند.

دوخت ضربدری، حالت برگ و زیگزاک نیز برای حاشیه به کار می‌رود.

هنر قیطان‌دوزی یا «وئچیندن» 

قیطان با گره‌های تزیینی به لبه پیراهن و چادر و روسری و… وصل می‌شود. که به این هنر در زبان محلی وِئچیندن می‌گویند.

هنر شیرازه‌دوزی

زمانی که دو تکه پارچه جاجیم، قالی (مثل کیف) را می‌خواهند به هم وصل کنند لبه کار را با رنگ‌های مختلف شیرازه‌دوزی می‌کنند.

هنر خیام‌دوزی

با دستگاه مخصوصی که سوزن دارد کار نخ‌کشی سوزن انجام می‌شود و نیز پارچه روی کارگاه محکم می‌بندند و کار را شروع می‌کنند. از هنر خیام‌دوزی برای تزیینات روی پشتی، حوله و… استفاده می‌کنند.

هنر گلدوزی با دست

گلدوزی نوعی از سوزن‌دوزی‌های شهرستان مهدی‌شهر است که از گذشته بین بانوان این خطه رواج داشته است.
نقوش گلدوزی الهام‌گرفته از طبیعت است که شامل گل‌ها، بوته‌ها و حتی حیواناتی است که در محیط اطراف دیده می‌شود.

مراحل اجرای کار

در شماره‌دوزی با شمارش رشته نخ‌های تار و پود به تعداد مساوی مربع‌های کوچکی انتخاب شده و چهار گوشه این مربع به هم وصل می‌شود. طوری که حاصل کار ضربدر متقارن و کوچکی را ایجاد کند.

در شماره‌دوزی بر روی پارچه ابریشمین (کژین) که تقریباً درشت‌بافت است و نیز پارچه‌های کتانی درشت‌بافت، از نخ گلدوزی شش لا استفاده شده و در مواردی که از پارچه‌های ظریف‌تر استفاده شود از نخ گلدوزی دو یا سه لا بهره می‌گیرند.

نقش‌های مربوط به رشته سوزن‌دوزی

بسیاری از نقش‌های به کار رفته در هنر سوزن‌دوزی ایل سنگسر بر گرفته از باورهای مذهبی پیشینیان است که ابتدا به‌صورت هدفمند مورد استفاده قرار می‌گرفته است و امروزه به‌عنوان طرحی سنتی بر روی پارچه‌های ساده و تک‌رنگ نقش می‌بندد.

نقش‌مایه‌های مربوط به آیین مهر

عمده‌ترین طرح‌های سوزن‌دوزی شده در آثار ایل سنگسر ریشه در نقش‌مایه‌های آیین مهر دارد. این نقش‌مایه‌ها در طول دوران نسبتاً طولانی تاریخی ایل سنگسر با طرح‌های سنتی، بومی و عشایری ترکیب شده و سبب شده است تا امروزه شاهد تنوع طرح از یک موضوع باشیم.

برای نمونه طرح چلیپاگونه در اندازه‌ها و حالت‌های مختلف به‌صورت تک و یا ترکیبی از چند چهرمان (تیپ) و طرح، در هنر سوزن‌دوزی ایل سنگسر مورد استفاده قرار گرفته است.

نمونه‌هایی از این دست در طراحی نقش «پلاس» یا گلیم، بافت برخی از انواع پارچه و… به وفور یافت می‌شود.

نقش جام با شکل‌های مختلف و متعدد بر روی آثار سوزن‌دوزی ایل سنگسر مورد استفاده قرار گرفته است. در هنر سوزن‌دوزی عشایر ایل سنگسر اگرچه حاشیه‌های متعددی قابل رؤیت است ولی حاشیه‌های «دوسکومی» که شکل تغییر یافته جام بوده را به‌وفور می‌توان یافت.

چلیپا

چلیپا نقش رازآمیزی که دارای چهار بازو بوده و در متون آرامی و عربی به‌صورت صلیبا و صلیب ثبت شده است. در بیشتر نقوش با انتهای خمیده بازوان ترسیم شده است که به این نقش تغییر یافته چلیپای شکسته می‌گویند.

این نقش در تعابیر و تفسیر مختلف به‌عنوان نماد آفتاب، نماد صلح و برابری همه مردم، نشانه چهارسوی جهان و… خوانده شده است.

نماد باروری

نقش‌های سه‌گوشه در آثار بافته، سوزن‌دوزی، طراحی و… معرف نشانه‌های مادینگی است. این دسته از نقوش در جامعه مادر سالار با تنوع و تعداد بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

نماد ایزد بهرام

از جمله نمادهای ایزد بهرام در آیین زردشت که در دوره ساسانیان بسیار شکوفا و مورد توجه بود، نقش بال شاهین بود که به‌عنوان «فره» در آثار متعدد این دوران چشم‌نوازی می‌کند.

نقش خُوره یا فَره کیانی در سکه‌های ساسانی به‌صورت حلقه بالدار (به شکل تاج بالدار) بر سر بهرام دوم، هرمز دوم، بهرام چهارم و پیروز دیده می‌شود.

در هنر سوزن‌دوزی ایل سنگسر طرح بال شاهین به‌صورت بومی‌شده در اکثر آثار به‌ویژه بر روی روبالشی و رو لباسی خودنمایی می‌کند.

از جمله گیاهانی که نقش آن بر روی آثار سوزن‌دوزی ایل سنگسر به چشم می‌خورد میوه انار است. این طرح بر روی لباس و پوشاک زرتشتیان ایران در سالیان گذشته و حال قابل پیگیری است.

نقش و طرح درخت سرو نیز بر حاشیه بسیاری از آثار سوزن‌دوزی ایل سنگسر به چشم می‌خورد. درخت سرو در آیین‌های باستانی ایران بسیار مورد توجه بوده و در ادبیات و شعر فارسی به آزادگی و بالندگی شهره است.

نقش گل هشت پر و یا ستاره هشت پر نیز به تکرار بر روی بسیاری از آثار سوزن‌دوزی ایل سنگسر دیده می‌شود.

ابزار و اشیای  وابسته

پارچه‌های مرغوب، نخ‌های رنگی مناسب، سوزن‌های شماره‌دوزی، انگشتانه و طرح یا الگوی متناسب.

* گزارش از احسان ورامینی، کارشناس روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان

مرتبط:

جوانمرد قصاب در حمام پهنه سمنان

موزه عمارت باغ امیر سمنان جایی برای خاطره‌بازی سمنانی‌ها