بنای اولیه مسجد جامع اردستان در حدود اواخر قرن دوم تا نیمه اول قرن چهارم هجری قمری در محل بناهای ساسانی احداث شده که کاوش‌ها بقایای این ساختمان ها را اشکار نموده است. کیفیت ساختمانی آثار به دست آمده حکایت از وجود بنای عظیم و یکپارچه دارد که تا بیرون مسجد جامع ادامه داشته است. باید گفت مسجد اولیه با فرم شبستانی، دارای صحن مرکزی (میانسرا)، شبستان های ستوندار در ۴ سمت حیاط، دیوار خشتی محصور کننده و سر در بوده است که هلاکوی مغول در قرن ۷ هـ . ق به قتل و غارت ساکنان شهر پرداخت و آن را به صورت نیمه ویران درآورد.

مسجد جامع کنونی اردستان به سبک مسجد جامع اصفهان (شیوه رازی) بنا شده واکنون مسجدی چهارایوانی است. این مسجد از جنوب به آب انبار‚ از مغرب به معبر باغ، از شمال به معبر باغ و از غرب به حمام عمومی و کاروانسرا منتهی میشود. قدیمی ترین کتیبه تاریخ دار بنا در داخل گنبدخانه ی آن و مورخ به سال ۵۵۳ است و تاریخ کتیبه دیگری در ایوان جنوبی مسجد سال۵۵۵ است. دو کتیبه نیز در ایوان شمالی به تاریخ ۹۴۶ است. در این ایوان، کتیبه دیگری مورخ به ۹۷۴ وجود داشته است. فرمانی از شاه عباس اول صفوی در ایوان جنوبی مورخ ۱۰۲۴ است. علاوه بر این کتیبه ها، بر روی لایه های گچی مسجد، مجموعه ای عظیم از یادداشت ها و یادگاری های مردم، از طبقات مختلف واز دوره های گوناگون، وجود دارد که قدیمی ترین آن ها متعلق به سال ۷۹۲ است.

بانی مسجد دقیقا مشخص نیست ولی عده ای عمربن عبد العزیز آل ابی دُلَف را بانی آن دانسته اند. در کتیبه ها و نیز منابع بررسی شده، اسم چند نفر دیگر به چشم می خورد؛سلطان بیک، میرمحمد سعید اردستانی و علی بن احمد طباطبائی و محمد مهدی حکیم الملک. همچنین نام  استاد محمود بن محمد اصفهانی و حیدرعلی معمار اردستانی، به ترتیب به عنوان معماران ایوان جنوبی با ملحقات و ایوان شمالی قید شده است.

آندره گدار در کتاب آثار ایران آورده است که مسجد جامع اردستانی در ابتدا طرح شبستانی داشته که قسمتی از آن را به هنگام احداث گنبدخانه خراب کرده و در قسمت باقی مانده نیز، به هنگام تبدیل آن به مسجدی چهار ایوانی، تغییراتی داده اند. او زمان ساخت گنبد را دوران سلطنت ملکشاه سلجوقی یا کمی بعد از آن دانسته و نوشته است که در سال های ۵۵۳ تا ۵۵۵، که ایوان جنوبی مقابل گنبدخانه را احداث کرده اند، سطوح داخلی گنبدخانه را با تزییناتی متناسب با قسمت های جدید پوشانده اند. او همچنین بر این نظر است که مسجد جامع اردستان در همین دوره، به تقلید از مسجد جامع زواره، به مسجدی چهار ایوانی بدل شده است.

تاریخچه ساخت مسجد جامع اردستان را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد:
دوره نخست- قرن سوم ه. ق ‚مسجد از آتشکده ای گنبدی به مسجدی به صورت شبستانی در شیوه ی خراسانی تبدیل شده است. البته گنبد فعلی مربوط به شیوه ی رازی است.
دوره دوم- در قرن سوم وچهارم ه. ق از صورت شبستان گنبدی به مسجدی کوشک مانند تبدیل شد.
دوره سوم – در قرن ششم ه. ق در عهد سلجو قیان مسجد تقریبا ویران و به صورت چهار ایوانی در شیوه ی رازی بنا شده‌است.

بنا دارای دو تاریخ احداث است؛ یکی ۵۵۳ هجری قمری که در انتهای کتیبة بزرگ شبستان گنبدی آمده و دیگری ۵۵۵ هجری قمری که در ایوان جنوبی شبستان ثبت شده‌است و به ظاهر چنین می‌نماید که شبستان و ایوان همزمان ساخته شده‌اند، حال آن که چنین نیست. واقعیّت این است که حدود سال ۵۵۳ هجری قمری، هنگامی که مسجد اوّلیّه را به صورت مسجدی چهار ایوانه درآوردند و شبستان گنبدی را تبدیل به نمازخانة مسجد کردند، این شبستان را با کاشی‌هایی نظیر کاشی‌های بناهای جدید پوشاندند.

ویژگیهای معماری

مسجد جامع اردستان دارای چهار ایوان یا صفه میباشد:

ایوان یا صفه صاحب الزمان
صفه جنوبی که شامل ایوان وگنبد خانه می‌باشد به صفه صاحب الزمان مشهور بوده واز قدیمی‌ترین قسمتهای مسجد می‌باشد گنبد این صفه روی ساختمان مربعی شکلی که توسط گوشواره‌ها به ۸ ضلعی و۱۶ ضلعی تبدیل شده‌است وزمینه دایره شکلی را که گنبد برروی آن سوار شده مهیا گردیده ‚ وضع طاق بندی وآجر کاری زیر گنبد از شاهکارهای هنری وفوق العاده مهم دوران سلجوقی ومتعلق به اواخر قرن پنجم ه. ق می‌باشد. در گنبد خانه مسجد کتیبه‌های زیبا به خط ثلث در طاق‌های قوسی واطراف شبستان به چشم می‌خورد که در نگاه اول استنباط می‌گردد که فرد خیری به نام محمود اصفهانی معروف به غازی در سال ۵۵۱ ه. ق آن را تعمیر نموده‌است

ایوان شمالی
این ایوان که به صفحه صفا معروف است در دوران پادشاهی شاه طهماسب صفوی وبه سعی و کوشش و توسط معمار استاد حیدر علی بن ذوالفقار اردستانی از معماران زبردست قرن دهم هجری تکمیل گردیده‌است.

ایوان شرقی
این ایوان به صفه امام حسین ویا صفه امیر جمله معروف می‌باشد که در قرن یازدهم ه. ق به اهتمام میر محمد سعید ملقب به امیر جمله المک ارسادات عظام حسینی اردستان احداث شده وموقوفه‌ای بر آن مقرر داشته وبرروی دری که یک لنگه از آن موجود است این شعر زیبا حک شده‌است.
ساخت رکن این مسجد به صفا……………… جمله الملک آن سعید لقا

ایوان غربی
این ایوان به صفه امام حسن مجتبی و یا حکیم الملک معروف است در این صفه کتیبه‌ای به خط نستعلیق وجود دارد که قسمتهائی از آن خراب شده‚ در سقف این ایوان نقاشی‌ها وآیات قرآنی به طرز زیبائی نقش بسته ودر بالای آن مناره‌ای قرار دارد. ومیتوان از ساکنین محترم آن اهالی آقای طالبی را نام برد که نقش اساسی در تعمیرات و حفظ این منبع ارزشمند ایرانی دارند.

مسجد جامع اردستان ورودی‌های متعددی دارد. ورودی اصلی که دالان طویلی است‚ در گوشة جنوب غربی مسجد قراردارد که ازیک سو به محلة فهره‚ واز سوی دیگر به دشت محال راه دارد. نمای این ورودی از یک قوس ‚ دو طاق نمای محرابی شکل ‚دولچکی ‚دونیم ستون آجری ‚دو قاب تزیینی ودو سکوی آجری تشکیل شده‌است.

در قسمت شمالی مسجد دو ورودی قرارگرفته‚ یکی به مدرسة علمیه متصل است و دیگری به فاصلة اندکی‚ گذر شمالی را به داخل مسجد مرتبط می‌ کند. این ورودی‌ های متعدد عامل ارتباط فضاهای اطراف با مسجدند.

در ادامه ورودی گوشه جنوب غربی آثاری از خشت و گل باقی مانده که حاکی از وجود مسجد جامع در دوره‌ های قدیمی تر است و بنای فعلی بر ویرانه‌ های مسجد قدیم و با همان مصالح ساخته شده است، مسجد صحن مستطیطی شکلی دارد که چهار ایوان آن را در برگرفته است و آثار موجود از پوشش شبستان‌ ها به صورت طاق‌ های آهنگ (طاقی که شکل آن از حرکت یک قوس در امتداد یک محور پدید می‌ آید) عمود بر اضلاع حیاط گواهی می‌ دهد.

جبهه جنوبی شاخص ترین بخش ساختمان مسجد است و ایوان، شبستان، نمازخانه، گنبدخانه، محراب و منبر در این قسمت قرار دارند، دهانه غربی کنار ایوان در امتداد قبله، به موازات دالان ورودی شکل گرفته است و این ایوان دارای دو ویژگی نحوه آرایش داخلی و تزئینات و ویژگی ساختمانی آن است.

سطوح داخلی ایوان جنوبی به صورت‌های مختلف خود نمائی می‌ کند و استفاده از عناصر سازنده در ساختمان و به کار گیری آن درسطح نما حکایت از اجرای دقیق و مهارت بسیاری دارد که در این مکان به عنوان عناصر تزئینی ظاهر شده است.

گنبد خانه در انتهای ایوان جنوبی قرار گرفته است و مسجد نخستین بار در پایان نیمه دوم قرن ششم هجری قمری از سمت جنوب گسترش یافته است یعنی با تخریب گنبد کوچک و افزودن قطعه زمینی در جنوب مسجد گنبد فعلی را احداث کرده اند، ساختمان گنبدخانه مربع شکل است و قدیمی ترین کتیبه تاریخ دار مسجد در انتهای فضای مربعی گنبد خانه به خط ثلث خوش نویسی به تاریخ ۵۵۳ هجری قمری است.

ارتفاع گنبد ۱۹ متر از سطح زمین است و در قسمت جنوبی گنبد خانه محراب اصلی قرار دارد و این محراب یکی از زیباترین جلوه های هنر معماری ایران به شمار می رود و پوشیده از گچ بری ظریف و پر کار است.

نقش‌ها زمینه اصلی کارند و کتیبه های درون نقش‌ها با خط کوفی و نسخ خوشنویسی شده‌ اند و متن کتیبه‌ ها آیات قرآن است و ابعاد، شکل ستون‌ ها و نوع آجرها بر تقدم احداث جبهه جنوبی مسجد بر دیگر قسمت‌ ها دلالت دارد که نخستین ایوان ساخته شده مسجد در دوره سلجوقیان بوده است.

ایوان شمالی و غرفه های طرفین آن همزمان و دقیقا در محل مسجد اولیه به عنوان دومین ایوان ساخته شده است، این ایوان که به صفه صفا معروف است نسبت به دو ایوان دیگر (غربی وشرقی) وسعت بیشتری دارد و بقایای به دست آمده شامل ستون های استوانه ای با مصالح آجر و گچ در زیر کف این ایوان نشان از شبستانی بودن مسجد اولیه است.

بین این ایوان و ایوان قبلی مناره آجری مسجد قرار دارد که سطح آن ساده و بدون نقش است و بر اساس کتیبه ایوان شمالی می‌ توان تاریخ ساخت آن را به سال ۹۴۶ هجری قمری دانست، در این زمان ابتدا ساختمان‌ های طرفین ایوان شمالی در ۲ طبقه ساخته شد و سپس به تدریج دیگر قسمت‌ های مسجد نیز دو طبقه شدند.

ایوان شرقی به امیر جمله معروف است و وجود کتیبه‌ ای بر در چوبی آن حاکی از ساخت این قسمت از بنا به همت محمد سعید امیر جمله بوده که امروز این کتیبه از بین رفته است و شیوه ساخت این ایوان با ایوان غربی تفاوت دارد و نوع پوشش آن طاق و تویزه و نیم گنبد است.

گذر شرقی از راه ورودی گوشه شمال شرقی به داخل شبستان مرتبط می‌شود، در این شبستان نیز دو محراب خودنمائی می‌ کند که محراب ها با کتیبه‌ های تزئین شده‌ اند که در آنها آیاتی از سوره مومنون ،حجر و کهف همراه با شاخ و برگ و گل بوته قرار دارند، شیوه طراحی و ساخت محراب‌ ها شبیه محراب اصلی اما در اندازه کوچک تری است و این محراب اوج هنر معماری دوران سلجوقی رابه نمایش می‌ گذارد.

ایوان غربی به صفه امام حسن (ع) معروف است که در قرن دوازدهم هجری قمری بنا شده است که غرفه دو طرف داخل ایوان سه طبقه است و فضای بین پایه‌ ها ارتباط ایوان را با دو طرف شبستان برقرار می‌ کند، تزیینات و کتیبه های فراوانی از دوره صفویان در این ایوان باقی مانده است و این اخرین ایوان اضافه شده به مسجد است.

مرتبط:

قنات دوطبقه اردستان، تنها قنات دوطبقه جهان

قنات قصبه گناباد _سفری به اعماق تاریخ

کویر اردکان

روستای قاسم‌آباد در ۲۵ کیلومتری شرق  شهرستان رودسر و در دهستان اوشیان  قرار دارد و شامل دو بخش غربی و شرقی است.مساحت این روستا ۴هزار هکتار بوده و بر اساس شواهد موجود و یافته‌‌های حاصل از حفاری‌های علمی، بنیاد اولیه این روستا متعلق به هزاره اول قبل از میلاد (۳هزار سال پیش) است. در این روستا ۲۴۵۲ خانوار زندگی می‌کنند که جمعیت آن بالغ‌بر ۶۳۰۸ نفر است. ۹۶ درصد ساکنان این روستا بومی و مابقی اقوام آذری و لر هستند. ساکنان این روستا مسلمان بوده و به زبان گیلکی گالشی سخن می‌گویند.

یکی از ویژگی‌های شاخص این روستا که حاصل پشتوانه تاریخی و ریشه‌های کهن فرهنگی است، رواج چند رشته صنایع‌دستی از جمله چادرشب‌بافی، نمدمالی، البسه محلی و بافتنی‌های سنتی و چلنگری است. از میان این رشته‌ها، چادرشب‌بافی به واسطه ویژگی‌های خاص آن شهرتی جهانی دارد.قاسم‌آباد امروزه به‌عنوان مهمترین مرکز تولید چادرشب درجهان مطرح است.

براساس شواهد و مدارک موجود، بافندگی درگیلان سابقه‌ای طولانی داشته و قدمت آن در حدود ۸هزار سال قبل است. با ورود ابریشم به گیلان (به فرمان شاه‌عباس صفوی در سال ۱۰۰۴ هجری قمری) بافندگان گیلانی که مهارت و تجربه در بافت پارچه‌های پشمی و نخی داشتند به تولید دستبافت‌های ابریشمی پرداختند. بافت چادرشب ابریشمی به‌طور ویژه در قاسم‌آباد رواج داشته ودر کنار سایر صنایع بافندگی گیلان یکی از شاخص‌ترین هنر بافندگی این منطقه بهشمار می‌رود.

چادرشب که در اصطلاح محلی «لاوَند» و «چاشُو» نامیده می‌شود نوعی دستبافت است که با استفاده از نخ‌های ابریشمی و پنبه‌ای و دستگاه بافندگی سنتی چهاروردی و دو‌وردی به نام« پاچال» بافته می‌شود.

درسال‌های اخیر به علت گران بودن بهای نخ ابریشم و عدم توانایی اغلب مردم به خریداری چادرشب ابریشمی، تولید چادرشب با استفاده از کاموا نیز متداول شده است.

در گذشته چادرشب‌بافان برای رنگ کردن مواد مصرفی(ابریشم و پنبه) از گیاهان رنگ‌زای موجود در منطقه مانند پوست گردو ، پوست انار، پوست پیاز، حنا، روناس، اسپرک، نیل و… استفاده می‌کردند، اما امروزه به علت طولانی بودن فرایند رنگرزی، محدود بودن منابع تولید مواد رنگ‌زای طبیعی و پرهزینه بودن رنگرزی سنتی، رنگ‌های شیمیایی جایگزین رنگ‌های طبیعی شده است.

ابزارهای به‌کار رفته در چادرشب‌بافی عبارت است از دستگاه بافندگی سنتی دووردی و چهار‌وردی، ماکو، ماسوره، چرخ نخ‌ریسی و…

بافت چادرشب پس از آماده‌‌سازی مواد اولیه(پیچیدن نخ‌ها به دور ماسوره و قرار دادن در ماکو)، چله‌دوانی، عبور نخ‌های چله (نخ‌های عمودی) از میان نخ‌های نورد و میله‌های شانه و تعبیه چله‌ها بر روی دستگاه بافندگی انجام می‌شود.

چادرشب بافته شده با دستگاه‌های متداول در قاسم‌آباد، دارای پهنای حداکثر ۳۰ الی ۴۰ سانتی‌متر و طول حداقل  ۱۷۰ سانتی‌متر بوده و با توجه به محصول مورد نظر، بافت چادرشب با طول‌های متفاوت امکان‌پذیر است.

در قاسم‌آباد چادرشب به دو صورت ساده (بدون نقش، راه‌راه، چهارخانه، هشت‌خانه، شطرنجی)  و نقش دار بافته می‌شود. شیوه بافت چادرشب به‌گونه‌ای است که روی پارچه زیر و پشت آن روی کار قرار می‌گیرد. به‌همین دلیل بافندگان باید با دقت و حوصله، نقش مورد نظر را ایجاد کنند.

نقوش زیبای چادرشب ریشه در فرهنگ و آداب‌و‌رسوم، باورها و نگرش ساکنان روستای قاسم‌آباد داشته و نشانگر درهم‌آمیختگی این هنرصنعت با عناصر فرهنگ کهن قاسم‌آباد است.چادرشب‌بافان قاسم‌آبادی با الهام از موجودات زنده و اشیای اطراف خود، نقوش متنوعی را به‌صورت ساده و به‌طور ذهنی بر روی چادرشب متجلی می‌کنند. انواع نقوش چادرشب قاسم‌آباد عبارت است از نقوش و خطوط هندسی (زیگزاک و مربع)، نقوش گیاهی (درخت و گل)، نقوش حیوانی (اردک، بز کوهی، اسب، وزغ، گوزن، خفاش و پروانه)، نقوش انسانی (مرد اسب‌سوار و…)، نقوش سماوی (ماه، ستاره و خورشید) و اشیای اطراف ( تبرزین، شانه سر، ماکو، صندوقچه، چلچراغ، قایق، کشتی، قالی و …).

رنگ‌های به‌کار رفته در این دستبافت اغلب تند و شاد بوده و بافندگان به‌‌منظور ایجاد درخشش و جلوه بیشتر، با الهام از طبیعت، رنگ‌های مکمل و سرد و گرم را در کنار هم به‌کار می‌برند. رنگ‌هایی که غالبا در چادرشب به‌کار می‌رود عبارت است از قرمز، مشکی، سبز، نارنجی، آبی، سفید، زرد، بنفش و …

در گذشته چادرشب به‌عنوان رختخواب‌پیچ (پوشش رختخواب)، قبا (نوعی بالاپوش)، پوشش مجمع (سینی‌هایی برای حمل جهیزیه)، کمربند داماد (اصطلاحا شال)، کمرپیچ زنان، لباس زنانه و مردانه، پرده، رویه لحاف و… به‌کار می‌رفت اما امروزه علاوه بر موارد ذکر شده به‌عنوان روتختی، کیف زنانه، کوله‌پشتی، جامدادی، روکش مبل، صندلی، کوسن، پارتیشن، پشتی، مانتو و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چادرشب به علت دارا بودن  ویژگی‌های خاص، از جمله دارا بودن استحکام و دوام،  سازگار بودن با محیط و طبیعت، سازگار بودن با نیازهای مردم، برخورداری از نقوش زیبا و متنوع برگرفته از ویژگی‌های فرهنگی و طبیعی منطقه و… به‌رغم صنعتی شدن و رواج پارچه‌های صنعتی، همواره جایگاه خود را حفظ کرده و در اقتصاد ساکنان منطقه نقش به‌سزایی دارد و روز‌به‌روز به علاقه‌مندان آن افزوده می‌شود.

محصولات تولیدشده با چادرشب به‌طور عمده در فروشگاه‌های قاسم‌آباد و شهرستان‌های اطراف به فروش می‌رسد. در سال‌های اخیر به علت تولید محصولات کاربردی متناسب با نیاز بازار و سلیقه مشتری،  عرضه محصولات چادرشب از طریق حضور چادرشب‌بافان در نمایشگاه‌های استانی و ملی، بازارچه‌های دائمی و موقت، سایت فروش مجازی و جشنواره‌های تخصصی انجام می‌شود. این دستبافت به صورت چمدانی به کشورهای مختلف نیز صادر می‌شود.

 روستای قاسم‌آباد به علت دارا بودن پیشینه تاریخی، رونق چادرشب‌بافی در منطقه از گذشته تا کنون، کثرت فعالان عرصه چادرشب‌بافی، کیفیت و تنوع چادرشب‌های بافته شده، وجود جاذبه‌های طبیعی، فرهنگی و گردشگری(قلعه بند‌بن مربوط به دوره اسلامی،دو امام‌زاده و دو اقامتگاه)، وجود موزه مردم‌شناسی و صنایع‌دستی، ثبت جغرافیایی منطقه، وجود فروشکاه‌های صنایع‌دستی، وجود کارگاه چادرشب‌بافی، وجود شرکت تعاونی چادرشب‌بافی، ثبت چادرشب گیلان در فهرست ملی میراث‌فرهنگی ناملموس به شماره ثبت ۱۶۶ در تاریخ ۸۹/۱۱/۱۷، تدوین استاندارد ملی چادرشب‌بافی (ویژگی‌ها و آیین کار)، کسب چهار نشان مرغوبیت صنایع‌دستی (نشان اصالت ملی) توسط یکی از چادرشب‌بافان قاسم‌آباد سفلی، نمونه‌سازی ۲۰ محصول چادرشب به‌منظور کاربردی کردن آن و دیگر پتانسیل‌های موجود در منطقه، در سال ۱۳۹۸ پس از دو بار بازدید توسط ارزیابان شورای جهانی صنایع‌دستی، به‌عنوان «روستای  جهانی چادرشب‌بافی» به ثبت رسید.

امید است ثبت جهانی این روستا موجب توسعه زیرساخت‌ها، ارتقای جایگاه چادرشب‌بافی در ایران و جهان، ارتقای فروش و وضعیت اقتصادی معیشتی ذی‌نفعان، جذب سرمایه‌گذاران و گردشگران داخلی و خارجی، و توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی منطقه شود.

* گزارش از مریم قاسمی‌اندرود کارشناس مسئول حفظ و احیای صنایع‌دستی اداره‌کل گیلان

مرتبط:

یک شب اتراق در چادری معلق

بزرگترین بازارهای جهان برای خرید سوغاتی‌های عجیب

باغ هرندی _خانه ‌ای قاجاری در دل باغی ایرانی

اردن که در حدود ۲۶ کیلومتر مرز آبی دارد کشوری است که نقاط دیدنی زیادی دارد. با وجود تلاطمی که کشور‌های اطراف اردن را گرفته این کشور یکی از امن‌ترین کشور‌های خاورمیانه و آسیاست. اردن که به مهمان نوازی مشهور است، ملیت‌های مختلفی را از سرزمین‌های خود عبور داده است.

این کشور بیش از ۱۰۰ هزار مکان باستانی، توریستی از جمله مکان‌های مقدس و اسلامی و همینطور مکان‌هایی که رومیان از خود به جای گذاشتند را در خود گنجانده است. این کشور همچنین محل اسقرار شهر پترا است که جزو عجایب هفتگانه جدید جهان شناخته می‌شود. چیز‌های زیادی در مورد زیبایی اردن وجود دارد که هر بازدید کننده‌ای  از آن لذت خواهد برد.

پترا

یکی از دیدنی‌ترین مکان‌های جهان و چشمگیرترین مکان دیدنی اردن، شهر باستانی پترا است که برای چندین قرن از جهان پنهان مانده بود تا اینکه در سال ۱۸۱۲ دوباره برای جهان غرب کشف شد. اولین  توجه به این مکان به سال ۳۱۲ قبل از میلاد مسیح باز میگردد، اما تصور می‌شود که این مکان در واقع ۹۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ایجاد شده است. این مکان در در سال ۱۹۸۵ توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی معرفی شد.

السیق

السیق، دره و باستانی‌ترین ورودی به میراث جهانی پترا است. این مکان یک دره باریک به طول  ۱.۲ کیلومتر است که با دیواره‌های خیره کننده به ارتفاع ۲۰۰ متری احاطه شده و به خزانه داری پترا ختم می‌شود. همچنین می‌توان کانال‌های اصلی را دید که از آن‌ها برای وارد کردن آب به پترا استفاده می‌شد. لوله‌های سفالین ۲۰۰۰ ساله هنوز هم در بعضی از نقاط قابل مشاهده هستند.

وادی رم

وادی رم که با نام دره ماه نیز شناخته می‌شود، یکی از مقاصد مهم گردشگری اردن است. بسیاری از بازدیدکنندگان تلاش می‌کنند تا یک شب در این مکان بمانند تا بتوانند خوابیدن زیر ستاره در این چشم انداز زیبا را تجربه کنند.

دریای مرده

رنگ آبی شدید که به تدریج به رنگ سبز زمردی در ساحل تبدیل می‌شود، چیزی است که می‌توان در دریای مرده دید. این مکان به دلیل محتوای بسیار زیاد نمک از هر نوع حیات دریایی عاری است و به همین خاطر به آن دریای مرده گفته می‌شود که هیچ جانور یا گیاهی به‌طور دائمی در آن زندگی نمی‌کند.

کوه نبو

نبو بر طبق تورات، جایی است که موسی پیش از مرگش، سرزمین موعود را از آنجا دید و در آنجا وفات یافت و دفن شد. برای بزرگداشت موسی که تصور می‌شود وی نیز در اینجا دفن شده، در قرن ۴ کلیسایی دراین مکان ساخته شد. علاوه بر تاریخ مقدس مرتبط با این مکان، چشم انداز‌های زیبایی از رود اردن را می‌توان در این مکان دید.

امّان

پایتخت اردن ممکن است با ساختمان‌های پر زرق و برق، ترافیک و مردمش،مانند هر شهر شهری دیگر به نظر برسد، اما با معماری مدرن عجین شده و و مکان‌های دیدنی و جذاب تاریخی دارد. شرق امان جایی است که بیشتر مکان‌های تاریخی در آن واقع شده است. یکی از خیره کننده‌ترین مکان‌های بازدید این شهر، تئاتر ۶۰۰۰ صندلی رومی است که در سال ۱۰۰ میلادی ساخته شده. امان امروزی نیز مانند خیابان معروف رنگین کمان جاذبه‌های خود را دارد.

جرَش

بزرگترین و جذاب‌ترین مکان رومی در اردن، شهر ویران شده جرش است که در فاصله ۵۰ کیلومتری پایتخت امان قرار دارد. آنچه که اهمیت جرش را نسبت به دیگر مکان‌های رومی باستان در خاورمیانه بسیار خاص می‌کند، حفظ و نگهداری بسیار چشمگیر آن است. برخی از جاذبه‌های اصلی در اینجا طاق هادریان و معبد زئوس است که در حدود سال ۱۶۲ میلادی ساخته شده است.

عقبه

ساحل اردن با تنها ۲۷ کیلومتر خط ساحلی هنوز هم یک مقصد مهم برای بازدیدکنندگان است. این شهر یک ایستگاه محبوب برای افرادی است که به پترا یا وادی رم می‌روند، اما به دلیل ورزش‌های آبی و غواصی عالی نیز شهرت دارد. ششمین میله پرچم بلند جهان که در ۱۳۷ متری قرار دارد نیز در سواحل آن به وضوح قابل مشاهده است.

وادی موجب

نام تاریخی آن اَرنون بود، رودی در اردن ۴۱۰ متر زیر سطح دریا‌های آزاد به دریای مرده می‌ریزد. این دره زیبا و نفسگیر که ۷۰ کیلومتر امتداد دارد، گرند کانیون اردن نامیده می‌شود.

ذخیره گاه طبیعی دانا

بزرگترین ذخیره گاه طبیعت اردن یک گوهر پنهان با زمین‌های متنوع و مناظر دیدنی است. ماسه سنگ، گرانیت و سنگ آهک که زمین شناسی منطقه را تشکیل می‌دهند به زیبایی آن افزوده است. یکی از بهترین زمان‌ها برای بازدید از ذخیره گاه در بهار است که گل‌ها در دامنه تپه‌ها شکوفا می‌شوند.

مرتبط:

گاردن گلو دبی _ باغی نور دنیا

طاق هادریان از بناهای باستانی اردن

قدیمی‌ترین شهرهای جهان

ساخت مجموعه باغ موزه اکبریه از اوایل دورة قاجار تا اواخر آن دوره و در چند مرحله انجام شده‌است. این مجموعه شامل چند عمارت است که قدیمی‎ترین آن مربوط به عمارت حشمت الملک در منتهی‌الیه شرقی، که شامل دو طبقه‌است می‎باشد. طبقه همکف که دارای دو دالان و راهرو نسبتاً طویل است و ارتباط میان سه بخش مهم مجموعه، یعنی باغ اصلی، باغ جنوبی و اصطبل را برقرار می‎کند. عمارت مرکزی با عملکرد تشریفات و پذیرایی از مهمانان که تقریباً به عنوان هستهٔ مرکزی باغ به حساب می‎ آید از تزیینات و چشم‎انداز بسیار عالی برخوردار است. وجود درختان بلند قامت کاج در دو طرف خیابان و نیز خیابانهای منتهی به خیابان اصلی عمارت مرکزی بر زیبایی و طراوات باغ و نمای آن افزوده‌است.

باغ جنوبی واقع در جبهه جنوبی و کوچکتر از باغ شمالی است. این باغ بوسیلة فضاهایی چون فضاهای خدماتی، عمارت مرکزی و دیواره غربی اصطبل احاطه شده‌ است. یکی از عناصر مهم، استخر نسبتاً بزرگ با طرح مربع است که بخش عمده فضای باغ را به خود اختصاص داده‌ است. استخر در وسط دارای سکویی مربع شکل است.

از جمله مواردی که سبب گشت تا باغ اکبریه در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت گردد شامل موارد ذیل است: باغ در زمین شیبدار ایجاد گشته است، خطوط راست در طراحی باغ استفاده گردیده است، عمارت در بلندترین قسمت باغ احداث گردیده است، یک جوی دائم اصلی و چند جوی فرعی ایجاد گشته است به گونه ای که صدای آن به گوش میرسد و رابطه نزدیکی با طبیعت ایجاد کرده است و حد فاصلی بین عمارت و باغ وجود ندارد و همچنین استفاده از درخت‌های زیاد و سایه‌دار و اختصاص بیشترین قسمت باغ به کاشت درختان میوه و گیاهان دارویی و زینتی از دیگر عوامل میباشد.

درختان موجود در این باغ شامل کاج، انار و توت می‎باشد و گوشه‎هایی از باغ گلهای تاج خروس به چشم می‎خورد. از جبهه جنوبی این باغ ورودی به روستای اکبریه تعبیه شده‌است.
باغ اکبریه با وسعتی حدود چهل و پنج هزار مترمربع در بستری کوهستانی واقع شده و متشکل از ۲ بناست که ساختمان قدیمی‌تر متعلق به حشمت‎الدوله، پدر ابراهیم شوکت ‎الملک است که تاریخ احداث آن به اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجاریه برمیگردد. بنای دیگری که در این مجموعه واقع شده، ساختمان تشریفات است که توسط شوکت‌ الملک بنیان شده‌ است. این باغ به عنوان محل سکونت، پذیرایی و انجام امور دیوانی مورد استفاده قرار می‌ گرفت، به طوری که در لهجه محلی به کلاته سرکار امیر شهرت یافته بود.

اسدالله علم در کتاب خاطراتش به پذیرایی پدرش از رضاشاه در همین باغ اشاره می‌کند. خود او نیز چنان که می‌گوید چندبار از شاه و فرح در همین باغ پذیرایی نمود.

کاربری کنونی
هم اکنون بخش‌های مختلف این باغ و عمارت مورد استفادة ادارة کل میراث فرهنگی و گردشگری خراسان جنوبی است. بخش احداث شده در اوایل دوره قاجار، به عنوان کتابخانه فعال است. از بخش مرکزی که در دوره قاجار احداث شده به عنوان موزة باستان‌ شناسی و مردم‌شناسی استفاده می‌ شود. بخش ساخته شده در دوره پهلوی کاربری اداری دارد و بالاخره دیگر بخش‌ ها به سفره‌ خانه و چایخانه سنتی اختصاص یافته‌ است.

در موزه حیات وحش این مجموعه، نمونه‌ های شاخص، کمیاب و نادری از پوشش جانوری منطقه جنوب خراسان به ویژه شهرستان بیرجند به معرض نمایش گذاشته شده است و کمیاب ترین گونه‌ های پرندگان جنوب خراسان در این مجموعه قرار گرفته اند همچنین در موزه باستان‌ شناسی و مردم شناسی باغ اکبریه که در طبقه همکف واقع شده است، بخشی از معیشت، آداب و رسوم، مشاغل و حرفه منطقه جنوب خراسانبه نمایش گذاشته شده است.

مرتبط:

باغ و عمارت رحیم آباد در بیرجند

قلعه بیرجند _هسته اولیه شهر بیرجند

باغ اکبریه _بهشتی که قجری‌ها در بیرجند برای خود ساختند