۴۱ زیبای خفته ایرانی در خلیج فارس

حدود ۹۵ جزیره در خلیج فارس وجود دارد که بیش از ۴۰ جزیره در جغرافیای ایران قرار گرفته است. بیشتر این جزیره‌ها زیستگاه گونه‌های جانوری، پایگاه نفتی و غیرمسکونی است و فقط در دو جزیره ایرانی زیرساخت گردشگری وجود دارد.

خلیج فارس حوزه مشترک ایران، بحرین، کویت، عمان، قطر و عربستان سعودی است. از بین این کشورها بیشترین جزایر متعلق به ایران است. بحرین که یکی از جزایر خلیج فارس نیز محسوب می‌شود، هفت جزیره دیگر را در مالکیت دارد. ۹ جزیره دیگر در محدوده کویت، پنج جزیره متعلق به عمان، هفت جزیره در حوزه استحفاظی قطر، ۱۱ جزیره در اختیار عربستان و ۱۶ جزیره دیگر در مالکیت امارات متحده عربی است. البته اختلافاتی بین ایران و امارات بر سر مالکیت جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک، زرکوه و آریانا وجود دارد، هرچند اسناد و قراردادهای تاریخی مالکیت ایران بر سر این جزایر را اثبات و تایید می‌کند.

به جز قشم و کیش، که نام‌آشناتر از سایر جزیره‌های خلیج فارس هستند، هرمز، ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک، هندورابی، لاوان، هنگام، ناز، لارک، سیری، فرور بزرگ و کوچک، فارسی، نگین، خارک، خارکو، شیف، مینو، خور موسی، دارا، صدرا، تهمادون، آریانا، زرکوه، شیدور، عباسک، ام‌الکرم، نخیلو، گرم، بونه، قبر ناخدا، سه دندون، مطاف، میر مهنا، ام سیله، شیخ کرامه، چراغی، مرغی و مولیات دیگر جزایر ایرانی خلیج فارس به شمار می‌آیند.

خلیج فارس

نیمی از این جزایر مسکونی بوده و در برخی از آن‌ها تاسیسات نظامی و نفتی مستقر شده است. بیشتر جزایرِ خالی از سکنه نیز به زیستگاه جانوری تبدیل شده‌اند. دسترسی به بیشتر این جزایر دشوار و در مواردی ناممکن بوده و گاه به مجوزهایی از فرمانداری، محیط زیست، منابع طبیعی و سایر نهادها نیاز دارد.

تردد مسافری بین بیشتر جزایر خلیج فارس با قایق‌های صیادی صورت می‌گیرد و دسترسی با اتوبوس دریایی و کشتی‌های مسافربری تنها برای تعداد محدودی از جزایر از جمله کیش، قشم، هرمز و خارک برقرار شده است. تردد دریایی بین جزایر معمولا ممکن نیست، مثلا از جزیره کیش نمی‌توان به قشم سفر کرد، باید به بنادر هرمزگان برگشت و از آن‌جا به قشم یا هرمز رفت. برای سفر به جزیره هنگام که در فاصله نزدیکی از جزیره قشم قرار دارد نیز باید حتما تا قشم رفت و از آن‌جا با قایق‌های صیادی به جزیره هنگام رسید.

برای سفر به جزیره ابوموسی که طرح تبدیل آن به منطقه گردشگری از زمان محمود احمدی‌نژاد مطرح شد و ناکام ماند، از هواپیماهای کوچک می‌توان برای جابه‌جایی استفاده کرد، که البته فقط ساکنان این جزیره چنین امکانی دارند و استفاده از این هواپیما برای مسافران تنها در صورت داشتن جوازِ ورود به ابوموسی امکان‌پذیر است. از تهران و بندرعباس نیز پروازهای موردی برای جزایر خارک و سیری وجود دارد، اما از آن‌جا که این دو جزیره به همراه لاوان محل استقرار دکل‌های نفتی و پایگاه مهم صادرات نفت به شمار می‌آیند، سفر به این جزایر برای گردشگر و مسافر بدون مجوز میسر نیست و عملا این جزایر برای گردشگران در دسترس نیستند.

در بین این ۴۱ جزیره، فقط کیش و تا حدی قشم برای گردشگری آماده شده‌اند. جزایر هنگام و هرمز که تردد مسافری به آن‌ها نیز انجام می‌شود، با وجود داشتن اقامتگاه‌های بومی، اما دارای ضعیف‌ترین خدمات گردشگری، به‌ویژه در بخش حمل و نقل عمومی هستند. از طرفی آماده نبودن محیط برخی از این جزایر با توجه به حریم‌های نظامی، محدودیت‌هایی را برای رفت و آمد و عکاسی گردشگران به‌وجود آورده است که سفر را چندان آسان نمی‌کند.

مرکز مطالعات خلیج فارس (موسسه مطالعات ژئوپولتیک استراتژیک تاریخ و جغرافیای خلیج فارس) در گزارشی به وضعیت جزایر ایرانی خلیج فارس پرداخته و با انتقاد از ضعف امکانات و فقر خدمات به‌ویژه در جزایر مسکونی خلیج فارس و در مقابل رونق گردشگری، تجارت و تولید ثروت در جزایر کشورهای عربی تاکید کرده است: جزایر ایرانی همچون الماسی هستند که می‌توانند عامل تولید و ثروت، رونق تجارت، جذب سرمایه‌گذار خارجی و توسعه صنعت گردشگری برای کل کشور شوند، اما امروز از مدیریت نادرست رنج می‌برند.

blank

 

در کلیات این گزارش آمده که اهالی جزایر مسکونی خلیج فارس با مشکلات عدیده اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، رفاهی و درمانی مواجه‌اند. ساکنان برخی از این جزایر با وجود استقرار پایگاه‌های نفتی و دریایی از ثروت، اما در بیکاری و فقر به سر می‌برند و از ابتدایی‌ترین امکانات بی‌بهره‌اند و شغل اهالی بعضی از این جزایر فقط به صیادی محدود شده است.

مرکز مطالعات خلیج فارس یادآوری می‌کند که وسعت جزیره قشم ایران به تنهایی از ۲۲ کشور مستقل جهان بزرگ‌تر است. اگر ایران می‌خواست فقط یک جزیره مصنوعی شبیه قشم (بدون ویژگی‌های طبیعی) در خلیج فارس ایجاد کند، باید بالغ بر ۲۶۶۵ میلیارد دلار برای آن هزینه می‌کرد.

این اندیشکده پیشنهادها و طراح‌های در دسترس و واقع‌گرایانه‌ای را برای آبادانی و عمران جزایر خلیج فارس و خروج از وضعیت نامناسب رفاهی تهیه کرده است که به آن‌ها اشاره می‌شود:

حیاتی‌ترین نیاز مردمان جزایر آب شرب و برق است. در نبود آب شرب سالم، هیچ طرح عمرانی و رفاهی نمی‌تواند موفق شود. امروزه جزیره آبادان در خوزستان پس از طی کردن هشت سال ویرانی و جنگ و نابودی در جنگ تحمیلی،  متاسفانه هنوز از داشتن آب مناسب شرب و سازندگی و زندگی رفاهی مناسب محروم است.

کمک به صیادان جزیره و دادن امکانات رفاهی به آن‌ها برای رونق زندگی خود که تنها منبع درآمدشان از صید ماهی و میگو است. به همین منظور شرکت سهامی شیلات باید حاصل تلاش روزانه آن‌ها را خریداری و مبلغ آن را روزانه یا ماهانه پرداخت کند. ایجاد مراکز بهداشتی بسته‌بندی برای استانداردسازی صیدهای دریایی می‌تواند نه تنها به فروش آن کمک کند، بلکه پلی برای صادرات به دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس است.

ساخت سردخانه برای محافظت از محصولات دریایی صیادان جزیره می‌تواند به نحو ارزنده‌ای موثر واقع شود؛ زیرا با ذخیره‌سازی آبزیان در سردخانه صیادان می‌توانند زمینه را برای بسته‌بندی و صادرات به دیگر مناطق هموار کنند.

blank

اشتغال‌زایی از مولفه‌های مهم برای ایجاد رفاه اجتماعی در جزایر است. ساخت کارخانه‌های بومی بسته‌بندی و سردخانه یکی از پیشنهادات برای ایجاد شغل در جزایر است. از دیگر اقدامات برای به کارگیری نیروهای بومی منطقه ساخت کارخانه لنج‌سازی و تعمیر قایق‌های صیادی است.

برآورد موقعیت جزایر و ساخت اسکله‌های متناسب با موقعیت آن‌ها. ساخت اسکله‌های چوبی استوار و مناسب برای توقف صیادان و لنج‌های‌شان و همچنین بنادر تجاری و سوخت‌رسانی برای شناورهای غول‌پیکر.

ساخت مناطق ویژه گردشگری در جزایر. توریست‌های بسیاری تمایل به آن دارند که برای اوقات فراغت از سفر دریایی استفاده کرده و به جزیره‌ای در دریا بروند که هزینه‌های زیادی نیز برای‌شان در برنداشته باشد. از آن‌جایی که سفرهای توریستی به جزایری همچون کیش و قشم با هزینه‌های تقریبا زیادی انجام می‌شود، می‌توان با برنامه‌ریزی مناسب و ایجاد پارک‌های دریایی، پلاژها، هتل و متل‌ها و فضای گردشگری با ورودی مناسب جریان زندگی و رونق و آبادانی و گردش سرمایه را در جزایر به حرکت انداخت.

گردشگری دریایی یکی از مهم‌ترین زیرشاخه‌های صنعت گردشگری است که در ایران به آن توجه کمتری شده است. در حال حاضر بخش خصوصی خواهان سرمایه‌گذاری در جزایر خلیج فارس برای رونق گردشگری در این مناطق است. با این وجود به‌رغم این‌که کشور ما از سواحل زیبایی در بخش‌های شمالی و جنوبی برخوردار است، اما نبود امکانات و تاسیسات مورد نیاز گردشگری، وسیله حمل و نقل دریایی و مجتمع‌های تفریحی دریایی در سواحل این دریاها باعث شده است تا درخواست گردشگران داخلی و خارجی برای استفاده از تورهای دریایی بی‌پاسخ بماند. ایجاد تورهای گردشگری دریایی برای اسکی و غواصی و … در جزایر می‌تواند باعث شکوفایی و رونق و آبادانی این مناطق شود.

منبع:ایسنا

مرتبط:

قلعه هرمز _یادگار حضور استعمار در خلیج فارس

نگاهی به جزیره کیش ، مروارید خلیج فارس

غواصی در خلیج فارس

سفر به تاریخ با دوچرخه

ما پنج روز در جاده‌ای که چهارساعته از آن می‌گذریم، زندگی کردیم. مردم فکر می‌کردند خوشی زیر دل‌مان زده است و بیکاریم. واقعیت این است که مسیر آهسته زندگی خیلی جذاب‌تر است. وقتی با ماشین سفر می‌کنید فقط فعلِ «رفتن» تجربه می‌شود.

این روایت کوتاه عبدالرضا و فرزاد دشتی‌زاده از سفر با دوچرخه در مسیر شیراز تا سیراف است، جاده‌ای که بخشی از آن با عنوان محور ساسانی در فهرست میراث جهانی ثبت شده و به اولین و بزرگ‌ترین بندرگاه تجاری ایران در خلیج فارس ختم می‌شود. عبدالرضا دشتی‌زاده ـ محقق مردم‌شناس و باستان‌شناس ـ در ادامه این روایت گفت: ما سه نفر بودیم با سه دیدگاه متفاوت؛ (عبدالرضا دشتی‌زاده) باستان‌شناس و مردم‌شناس، (فرزاد دشتی‌زاده) هنرمند مجسمه‌ساز و (اسماعیل قاسم‌زاده) معمار. هر کدام از دیدگاه خود با این جاده ارتباط گرفتیم. برای من تاریخ و مردم مهم‌ترین انگیزه بود. به چند دلیل این سفر را رفتم؛ مسیر از شیراز بود تا سیراف، با دو شرایط آب و هوایی و اقیلم کوهستانی که البته بخشی از آن دشت می‌شد. در بوشهر هوا حسابی گرم بود و در فیروزآباد کوهستانی و سرد. از نظر چشم‌انداز بصری و فرهنگی، این مسیر فوق‌العاده جذاب و دوچرخه بهترین انتخاب برای آن است.

او ادامه داد: خیلی‌ها فکر می‌کنند سفر با دوچرخه جنبه تفریحی دارد، درحالی‌که گستره پیام آن زیاد است. مسیر شیراز تا سیراف کم‌تردد است و شیب و گردنه‌های زیادی دارید که یک دوچرخه‌سوار را خسته می‌کند اما جذابیت‌های آن دلیل خوبی برای فکر نکردن به این خستگی است. ما بیش از ۳۵۰ کیلومتر را در حدود چهار روز و نیم رکاب زدیم. تصمیم‌مان این بود که در هتل اقامت نداشته باشیم، بنابراین هر جا که مناسب بود کمپ می‌زدیم، به دریا که رسیدیم ماهی هم می‌گرفتیم و در طبیعت غرق شدیم. تجربه جالبی بود. برای این ماجراجویی سر و صدا نکردیم، حامی مالی هم نگرفتیم. می‌خواستیم جنبه شخصی داشته باشد. برای این سفر از یک سال قبل در جزیره قشم تمرین کرده و کل جزیره را رکاب زده بودم.

این باستان‌شناس گفت: شیراز تا سیراف یکی از مسیرهای تاریخی است که باید به آن احترام گذاشت. مسیری عالی برای سایکل‌توریست‌ها. در این مسیر پی‌درپی با آثار تاریخی از دوره‌های مختلف در ارتباط هستید؛ آتشکده چارطاقی، کاروانسرای عباسی، بندرگار و مهم‌تر از همه عشایر قشقایی و مردم را می‌بینید و در آخر به خلیح فارس منتهی می‌شوید. وقتی به سیراف رسیدیم غرق در مهربانی آقای کنگانی، مدیر موسسه سیراف پارس موزه شدیم، که یکی از جذاب‌ترین بخش‌های سفر بود.

blank

دشتی‌زاده به تفاوت این سفر اشاره کرد و افزود: مسیر شیراز تا سیراف را شاید چندین بار رفته‌ام، ولی این سفر طور دیگری بود. کوه‌ها، آدم‌ها و آثار تاریخی مفهوم واقعی‌تری را انتقال می‌دادند. وقتی با ماشین سفر می‌کنید، در محیطی محبوس هستید و ارتباط با طبیعت و محیط پیرامون به حداقل می‌رسد. هنگام سفر با ماشین فقط فعلِ «رفتن» را تجربه می‌کنید. احساسات و واکنش انسان‌ها را کمتر دریافت می‌کنید. اما وقتی با دوچرخه هستید، سرعت حرکت کند می‌شود و با مردم و طبیعت ارتباط بیشتری می‌گیرید. ما در مسیرمان یک کمپ ترک اعتیاد دیدیم، چند نفر از آن‌جا برای‌مان دست تکان دادند، نزدیک‌شان‌که شدیم، خیلی خوشحال شدند و ارتباط خوبی برقرار شد.

این استاد دانشگاه گفت: واکنش مردم بسیار متفاوت و جذاب بود. بعضی‌ها فکر می‌کردند ما خیلی پولدار و سرخوش هستیم، انگار خوشی زیر دل‌مان زده و بیکاریم، نگاه حسرت‌انگیزی داشتند. سعی می‌کردیم با آن‌ها صحبت کنیم تا واقعیت قضیه را درک کنند. واقعیت این است که مسیر آهسته زندگی خیلی جذاب‌تر بود.

او پس از چنین تجربه‌ای اعتقاد پیدا کرده که معرفی دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه کارآمد در بازدید از محوطه‌های تاریخی و جاذبه‌های مردم‌شناسی، معماری و هنری می‌تواند به وسیله گردشگران مورد استفاده قرار گیرد. سفر با دوچرخه تجربه‌ای نو برای درک بیشتر چشم‌اندازهای فرهنگی است. در این مسیر، بندر تاریخی سیراف می‌تواند یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین مکان‌ها برای سایکل‌توریست‌ها (گردشگری با دوچرخه) باشد.

 

اما روایت فرزاد دشتی‌زاده، هنرمند مجسمه‌ساز از رکاب‌زنی در مسیر شیراز تا سیراف و گذر از جاده‌ ساسانی این‌گونه بود: ما همیشه این مسیر را با ماشین در عرض چهار ساعت می‌رفتیم، هیچ جایی را جز جاده، که برای‌مان تعریف مشخصی داشت، تابلوها، نشانه‌ها و پیچ‌ها نمی‌دیدیم. اما در این پنج روز هر ۸۰ یا ۹۰ کیلومتری که رکاب زدیم به نحوی زندگی کردیم؛ متوقف شدیم با مردم صحب کردیم، خوراک‌مان را از محلی‌ها خریدیم، برای شب‌مانی مکان امنی را در دل طبیعت پیدا کردیم و حتی امور روزانه و کار را در جریان رکاب‌زدن انجام دادیم. ما پنج روز از عمرمان را در مسیری که معمولا چهارساعته از آن می‌گذشتیم، زندگی کردیم. اتفاق جالبی بود. فقط «رفتن» نبود؛ وارد بُعد دیگری از زندگی و تجربه بصری و فرهنگی و شنیداری و تحلیلی شدیم.

او از دیدگاه یک هنرمند گفت که تاثیر دوره‌های مختلف تاریخی و گوناگونی اقلیم و جغرافیای این مسیر در نمادسازی آن قابل توجه و جالب بود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

دوچرخه سواری _دشمن آلودگی هوا و ترافیک

دانستنی های سفر با دوچرخه

پست‌موزه ، نقبی به تاریخ ارتباطات ایران

جمع‌آوری میراث تاریخی پست در حال حاضر شامل دو بخش موزه ارتباطات واقع در تهران و پست‌موزه و مدرسه در سایر شهرهاست. بخش دوم با هدف آموزش در کنار موزه‌داری در سال ۱۳۹۹ کلید خورده که در ابتدای مسیر قرار دارد و شمار آن رو به افزایش است.

موزه ارتباطات

پیشینه موزه‌ها و اماکن تاریخی شرکت ملی پست به موزه پست و مخابرات برمی‌گردد. این موزه در یکی از قدیمی‌ترین و شکیل‌ترین عمارت‌های دولتی در سال ۱۳۱۳ در خیابان امام خمینی (سپه قدیم) بنا شده است و به دلیل اینکه بیشتر ماهیت پستی دارد در بهمن ماه ١٣٦٩ به موزه پست تغییر نام داد و در حال حاضر به‌عنوان موزه ارتباطات از آن یاد می‌شود.

در این موزه نمونه‌‌هایی از کهن‌‌ترین نوشت‌افزارها و ابزار‌های فرستادن بسته‌‌های پستی، چاپاری و تلفن‌های نخستین (هندلی)، تلگرام‌های مورس، تمبرها و دیگر ابزار ارتباط و مخابرات از کبوتر نامه‌بر تا ماهواره به نمایش گذاشته شده‌ است.

پست‌موزه و مدرسه

ارتباطات پستی در ایران و تمبر به‌عنوان یکی از ارکان اساسی این شیوه ارتباطی بوده که از آن به‌عنوان نماد فرهنگی یاد می‌شود که به نوعی پیوند دهنده ملت‌ها به یکدیگر است. شناساندن این بخش از پیشینه کهن و تاریخ کشور در دهه‌های اخیر مغفول مانده و نیازمند آن است تا اهتمام بیشتری نسبت به آشنایی نسل جوان کشور با این مقوله انجام شود. به همین دلیل  راه‌اندازی پست‌موزه و مدرسه در شهرهای مختلف کشور در دستور کار قرار گرفت تا فرصت آشنایی کودکان و نوجوان این مرز و بوم، در کنار آموزش آن‌ها فراهم شود.

در نخستین گام، پست‌موزه و مدرسه در رشت راه اندازی شد تا آغازی برای تداوم این حرکت باشد.

پست‌موزه و مدرسه‌ رشت

این موزه به عنوان نخستین پست‌موزه و مدرسه‌ جهان، ۱۸ بهمن ۱۳۹۹ در شهر رشت آغاز به کار کرد و در بخشی از ساختمان مرکزی پست گیلان دایر شده است، این ساختمان در سال ۱۳۰۶ بنا شده که به ‌عنوان یکی از بناهای تاریخی شهر رشت نیز به ثبت رسیده است.

در این موزه، گزیده‌ای از تمبرهای قبل و بعد از انقلاب، مجموعه‌ای از پاکت‌های تمبر و نامه‌های کمیاب خارجی و همچنین مجموعه‌ای از اقلام قدیمی موزه‌ای در حوزه ارتباطات، به نمایش گذاشته شده است.

هدف از راه‌اندازی پست‌موزه و مدرسه ایجاد یک مرکز آموزشی، پژوهشی و فرهنگ‌ساز در حوزه پست، تمبر و  مهارت‌های ارتباطاتی است. آموزش کودکان و نوجوانان در حوزه‌های مختلف ارتباطی از جمله پست و ارسال مرسولات و همچنین مهارت‌های رسانه‌ای مانند سواد رسانه‌ای از دیگر برنامه‌هایی است که در این مجموعه دنبال خواهد شد.

پست‌موزه و مدرسه‌ دلگان

دومین مجموعه پست‌موزه و مدرسه‌ کشور در شهرستان دلگان از توابع استان سیستان و بلوچستان به زودی راه‌اندازی می‌شود تا فرصتی برای آموزش و آشنایی بیشتر کودکان و نوجوانان این شهرستان با فرهنگ و پیشینه تاریخی ارتباطات و مکاتبات پستی و همچنین یادگیری مهارت‌های ارتباطی و رسانه‌ای فراهم شود.

در این موزه، گزیده‌ای از تمبرهای قبل و بعد از انقلاب، مجموعه‌ای از پاکت‌های تمبر و نامه‌های کمیاب خارجی و همچنین مجموعه‌ای از اقلام قدیمی موزه‌ای در حوزه ارتباطات در معرض دید بازدیدکنندگان قرار خواهد گرفت.

پست‌موزه و مدرسه‌ یزد

یزد سومین مقصد پست، موزه و مدرسه‌های کشور است که با هدف گردآوری مجموعه‌ای از تاریخ، فرهنگ مکاتبات، نامه‌نگاری کشور و آموزش نسل‌های آینده دایر شده است.

در این موزه، نخستین کارت پستال‌ها، تمبرهای ایران و سایر کشورها، ورقه‌ها و پاکت‌های پستی مربوط به دوره‌های مختلف تاریخی در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.

نخستین موزه تمبر ایران در تبریز

 نخستین موزه تمبر ایران به زودی در خانه مجتهدی‌های تبریز راه‌اندازی خواهد شد. در این موزه ۱۷۰۰ تمبر ملی و بین‌المللی که قدمت برخی از آن‌ها به یکصد سال می‌رسد در معرض دید عموم قرار می‌گیرد.

خانه‌موزه‌ها مکان‌هایی هویت‌ساز، روزآمد و پویا در فضای شهری محسوب می‌شوند و دارای ظرفیت‌های پژوهشی و آموزشی در مورد موضوعات محوری هر موزه نیز هستند. خانه موزه تمبر ایران در تبریز نیز فرصتی برای آشنایی و انجام فعالیت‌های پژوهشی با مجموعه تمبرها که سفیر فرهنگی جوامع به شمار می‌آید، فراهم خواهد کرد.

خانه مجتهدی‌های تبریز که حدود ۲۰۰ سال پیش و همزمان با دوره قاجاریه در بافت جهانی و تاریخی خیابان جمهوری اسلامی تبریز واقع شده، دارای دو بخش مجزای شمالی و جنوبی است.

* گزارش از زهره مولوی کارشناس موزه و اماکن تاریخی شرکت ملی پست ایران

توصیف سفیر جمهوری ونیز از میدان تاریخی صاحب آباد تبریز

در نوشته سفیر جمهوری ونیز او شکوه، عظمت و زیبایی مجموعه صاحب آباد تبریز توصیف شده است.

در بخشی از این نوشته آمده است:

«کاخی که در آنجا به پیشگاه شاه بار یافتم بدین شرح بود. نخست دروازه‌ای بود با جلوخانی به مساحت چهار یا پنج قدم مربع که هشت یا ده تن از رجال دربار شاه در آنجا نشسته بودند. سپس دری دیگر بود نزدیک درِ نخستین و دربانی که چماق کوچکی در دست داشت و کنارش ایستاده بود.

چون به این دروازه وارد شدم از باغی سبز و خرم گذشتم که مانند چمنی پر از دنبلان بود با دیوارهای گلی، که در سمت راست آن پیاده‌رویی ساخته بودند. سی گام بالاتر سرایی بود به فراخور حال ما. چهارصد پانصد قدم بلندتر از پیاده‌رویی که یاد کردم. در وسط این حوض‌خانه‌ای بود کوچک و پیوسته پر از آب و شاه در مدخل آن روی بالشی زربفت نشسته و بر بالشی دیگر تکیه داده بود. در کنارش نگهبانی با شمشیر آخته ایستاده بود.

در سراپای سراچه فرش گسترده و مهم‌ترین شاهزادگان گرداگرد نشسته بودند. در همه جای سراچه موزاییک به کار برده‌اند نه به کوچکی موزاییک‌هایی که ما به کار می‌بریم بلکه بزرگ، بسیار زیبا و به رنگ‌های مختلف.»

در ادامه باربارو سفیر ونیز به دعوت حسن پادشاه برای تماشای تفرج در میدان اشاره کرده و می‌نویسد:

«شاه پیغام داده بود که باید به میدان بروم و تماشای تفرج یعنی بازی کنم. من سوار بر اسب به آنجا رفتم و در آنجا سه هزار سوار دیدم و بیش از دو برابر این عده پیاده. از این گذشته فرزندان خردسال شاه در آنجا بودند که از بعضی پنجره‌ها بیرون را نظاره می‌کردند. چند تا گرگ که به پاهایشان ریسمان بسته بودند به میدان آوردند و آن‌ها را یکایک رها کردند تا به میان میدان بروند.

اسب‌ها از ترس از میان میدان گریختند و بسیاری از آن‌ها بر زمین افتادند، گروهی در خود میدان و برخی دیگر در رودخانه‌ای که در میان شهر جاری است.

هر روز آدینه این بازی برقرار است. پس از این تفرج و تماشا مرا به پیشگاه شاه به محلی که پیش از این یاد کرده‌ام بردند و با عزت و احترام در جایی نشاندند. دیگران نیز هر کدام در جاهای خود به نسبت گنجایش سراچه قرار گرفتند و بقیه به نسبت درجات و مقاماتی که داشتند به رسم مسلمانان بر روی فرش نشستند.

در این اثنا چند مرد که از جانب پادشاه هند فرستاده شده بودند، آمدند که جانورانی عجیب همراه داشتند. آنگاه مرا به بالاخانه بردند و در آنجا ناهار خوردم.»

سفیر جمهوری ونیز باربارو به تشریفاتی که برای ورود سفیر هند برپا شده بود نیز اشاره کرده و می‌نویسد:

«او در محلی بود که پیش از این یاد کرده‌ام و به دستور او مانند دفعه قبل در حضورش نشستم. آن روز، روز تعطیل بود و برای ورود سفیر هند تشریفاتی مهم برقرار کرده بودند. درباریان جامه‌های زربافت و ابریشمین و پشمین به رنگ‌های گوناگون در برداشتند. چهل تنی از محترم‌ترین رجال در کوشک نشسته بودند و در مدخل‌های آن صد تن و در خارج از مدخل‌ها حدود دویست تن و در میان دو دروازه کوشک نزدیک به پنجاه تن و در کوچه‌های خارج قریب بیست تن، همه آماده پذیرا شدن سفیر بودند و در میان میدان چهار هزار سوار دیده می‌شد. همه با این نظم و ترتیب ایستاده بودند که دو سفیر هند وارد شدند و ایشان را در برابر شاه نشاندند.»

سفیر جمهوری ونیز در دیدار دیگری که با حسن پادشاه داشته به توصیف سایر فضاهای باغ دولت‌خانه نیز پرداخته است:

«وقت دیگر هنگامی که به نزدش رفتم، او را در تالاری یافتم که در زیر قبه‌ای بود به راستی آن بنایی بود سخت زیبا. زیرا چوب و تیر را به شکل قبه گنبد در آورده و از اطراف آن پارچه‌های ابریشمین گلدوزی و زربافت آویخته و بر کف تالار خرگاه، خیمه فرش‌های بسیار عالی گسترده بودند که بیش از چهارده قدم، طول هر یک از آن‌ها بود. در آن‌سوی تالار چادر چهارگوش بزرگ قلاب‌دوزی دیده می‌شد که میان چهار ردیف درخت بر پا کرده بودند تا بر آن سایه افکند، و میان این چادر و آن قبه، سراپرده‌ای بود از بوکازین که درونش همه گلدوزی بود. درب تالار از چوب صندل بود که از داخل شبکه‌های گلابتون دوزی و مرواریددوزی روی آن کار کرده بودند. شاه در آنجا نشسته بود و بزرگان بر گردش.»

* برگرفته از کتاب سفرنامه‌های ونیزیان در ایران، باربارو، ج. ، کنتارینی، آ. و دیگران- ترجمه منوچهر امیری، انتشارات خوارزمی، تهران

منبع: میراث آریا

مرتبط:

تیمچه‌ مظفریه تبریز

خانه‌موزه شیخ محمد خیابانی و احیای هویت تاریخی محله خیابان تبریز

ایجاد نخستین خانه موزه تمبر ایران در تبریز

تقویت همبستگی و حفظ هویت ملی با بازی غنی قئیش گوتدی

بازی قئیش گوتدی از جمله بازی‌های غنی و بکر استان اردبیل است که به نوعی تمرین و تقویت حس همکاری و همبستگی به شمار می‌رود.

بازی‌ها از جمله نمودهای اجتماعی و فرهنگی هر اجتماع به حساب می‌آیند که هر کدام از آنها علاوه بر تخلیه روانی و کارکردهای جسمانی، مزیت‌های فراوانی دارند، این بازی‌ها تبلوری از فرهنگ و میراث هر اجتماعی به شمار می‌روند.

ویژگی اصلی بازی‌ها، درس‌آموزی و سازگاری با نظام و محیط طبیعی اجتماعی اطراف است و در این میان بازی‌های بومی و محلی و بازی‌های پرورشی یکی از راه‌های پرورش کودک از لحاظ روانی، عاطفی، فکری، اجتماعی و جسمانی محسوب می‌شود.

هر یک از این بازی‌های سنتی و بومی، با توجه به نوع الگوی اجرا و پیچیدگی مهارتی آن، کمک شایانی به افزایش آمادگی جسمانی، حرکتی و مهارتی در سنین پایه برای ورود به عرصه ورزش قهرمانی است، قانون‌پذیری، مسئولیت‌پذیری، تمرین هم‌افزایی و کارگروهی، احترام به حقوق دیگران، مدیریت رفتار و نیل به برتری در قالب این بازی‌ها گنجانده شده است.‌

تعمق در بازی‌های بومی و محلی و بررسی آنها از منظر حسی حرکتی و شناختی در هر فعالیت، ظرفیت‌های بالای حسی حرکتی نهفته در آنها را آشکار می‌کند و ایده‌های فراوانی را برای طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و ورزشی برخاسته از بازی‌های بومی در ذهن متبلور می‌کند.

بازی‌های بومی و محلی یکی از مؤثرترین و پرمعناترین راه‌های یادگیری و تمرین هوش هستند چرا که در هنگام بازی، کودکان به فکر پیدا کردن راه‌های تازه‌ای برای پیروزی می‌افتند و همان طور که از انرژی خود استفاده می‌کنند، قوای فکری خود را نیز به کار می‌گیرند و در تمام مدت بازی، تجربه می‌اندوزند.

بازی قئیش گوتدی با اسم‌های دیگر شلاق‌بازی، کمربندبازی و قیش‌بازی هم مشهور بوده و به معنی برداشتن کمربند  است، این بازی در مناطق مختلف کشور اجرا می‌شود و بسیار مورد توجه است و هیجان بالایی را برای افراد حاضر در بازی به دنبال دارد، امکانات مورد نیاز این بازی بسیار محدود و قابل تهیه است، مانند بسیاری از بازی‌های محلی دیگر، این بازی به صورت گروهی و با کمربند یا قطعه‌ای طناب قابل اجراست.

نحوه انجام بازی قئیش گوتدی

برای انجام این بازی در ابتدا باید دایره‌ای به اندازه تعداد افراد بازی‌کننده کشیده شود، افراد بازی‌کننده از چهار نفر به بالا باید باشد و حتما باید تعداد، زوج باشد، سپس بین افراد قرعه‌کشی می‌شود و گروهی داخل دایره و گروهی در بیرون دایره قرار می‌گیرند.

 بعد کمربندها را با فاصله مساوی در داخل دایره به گونه‌ای قرار می‌دهند که یک سر آن نزديک با روی خط محیط و سر ديگر آن (در وضعیت کشیده) به طرف مرکز از دایره گذاشته شوند، فاصله سر کمربند از خط محیط دایره باید به اندازه یک وجب باشد.

افراد خارج از دایره باید تلاش کنند تا کمربند را بردارند، قوانینی در برداشتن کمربند وجود دارد، از جمله اینکه افراد داخل دایره نباید پا رو کمربند بگذارند و یا اینکه حتما یک پای آنها باید در داخل دایره باشد، در موقع برداشتن کمربند هر دو گروه می‌توانند به پای طرف مقابل ضربه بزنند.

در صورتی که تیم بیرون از دایره بتوانند کمربند را بردارند، اولین تلاشی که انجام می‌دهند تلاش برای برداشتن باقی کمربندهاست و چنان‌چه بتوانند تمام کمربندها را بردارند، تیم داخل دایره بازنده محسوب شده و تیم بیرون از دایره شروع به زدن آنها با استفاده از کمربند می‌کنند.

در این قسمت از بازی هم قوانینی وجود دارد، از جمله اینکه کمربند را باید فقط به ساق پا بزنند و چنانچه گروه داخل دایره بتوانند یکی از اعضای گروه خارج از دایره را بزنند، بازی تمام می‌شود و دوباره جای گروه‌ها باهم عوض می‌شود. یکی از قوانین بازی این است که اگر یکی از افراد داخل دایره به بیرون کشیده شد، دیگر نمی‌تواند به داخل دایره برگردد.

افرادی که دارای سنین بین ۵۰ تا ۹۰ ساله هستند نقل می‌کنند که این بازی را از پدران در کودکی آموخته‌‏اند، اما متاسفانه با توجه به ثبت نشدن و مکتوب نشدن آیین‌‏های گذشتگان، اسناد و مدارکی بر جای نمانده است و با توجه به لزوم حفظ این مواریث معنوی، این بازی در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسید.

بازی‌های محلی از جمله سرگرمی‏‌های گروهی و خانوادگی از گذشته تاکنون بوده است که به ویژه در مراسم نوروزی همچون سیزده بدر برگزار می‌‏شده است. برخی از این بازی‌های بومی و محلی تمام افراد از هر گروه سنی  مردان، زنان، دختران و پسران را دربر می‌گرفته است که بازی قئیش گوتدی از این دسته است، این بازی‌ها و آیین‌‏ها صدها سال است سینه به سینه منتقل شده و در طول زمان تکامل و گسترش پیدا کرده است.

آموزش و انتقال این بازی همچون دیگر بازی‌های محلی از نسلی به نسل دیگر انجام می‌شود و افراد از سنین مختلف در کنار هم به بازی می‏‌پردازند، به‌طوری‌که در یک بازی ممکن است افرادی از سه نسل در کنار هم بازی کنند که این خود سبب تحکیم ارتباط نوجوانان و جوانان با افراد سالمند می‌‏شود.

این بازی مهارت‌های ضربه زدن، پرش طول، زمان‌بندی و همکاری گروهی را در نوجوانان و جوانان تقویت کرده و سبب می‏‌شود نوجوانان و جوانان اوقات بیکاری خود را در هوای آزاد در کنار بزرگترهایشان به بهترین شکل ممکن سپری کنند و ساعات شاد و مفرحی را داشته باشند.

شاخصه‌های بازی قئیش گوتدی

غنی و بکر بودن این بازی مهمترین شاخصه آن است، این بازی سده‌‏هاست که سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و جزو تفریحات نوروزی و آیین‏‌های روز سیزده بدر است که همچنان در این روز انجام می‌شود.

شادی و هیجان ایجاد شده در بازی و تاثیر مثبت آن بر سلامتی روح و جسم افراد، انجام بازی در هوای باز و گروهی بودن آن و تقویت حس همکاری و همبستگی میان افراد روستا از دیگر شاخصه‌های این بازی است.

مهمترین عامل تهدیدکننده بازی‌های محلی، هجوم فرهنگ شهری به روستاها است به‌طوری‌ که کودکان و نوجوانان آرام آرام از فرهنگ غنی و کهن خود فاصله گرفته و با روی آوردن به بازی‌های کامپیوتری و موبایل، بازی‌های بومی و محلی خود را به آرامی به‌دست فراموشی می‏‌سپارند.

با توجه به گسترش بازی‌های رایانه‌ای در تمام نقاط و حتی در روستاها، کودکان دیگر علاقه‌ای به بازی‌های محلی و یادگیری و اجرای آن ندارند و این امر زمینه را برای فراموشی بازی‌های بومی و محلی به دنبال دارد، به ویژه که بازی قئیش گوتدی جزوی از فرهنگ منطقه آذربایجان است و اکثرا به صورت گروهی انجام می‌شده و همچون بازی‌های دیگر نقش بسزایی در افزایش توانایی‌های کودکان به خصوص به صورت گروهی داشته است.

مهاجرت تدریجی روستانشینان به شهرها، نبود ساز و کار مدرن برای تشویق نسل جدید به ادامه بازی‌ها در مدارس و جشن‏‌های گروهی، اهمیت ندادن به بخش تحقیقات میدانی در مورد بازی‌های موجود از سوی مراکز مربوطه و بی‌توجهی رسانه‌‏ها به فرهنگ‌های بومی از مواردی است که برای احیای بازی‌های بومی و محلی باید به آنها توجه شود.

برای دستیابی به این امر راهکارهایی نظیر برگزاری و انجام خودجوش بازی‌های محلی در گردهمایی‌‏های خانوادگی به ویژه در نوروز، برگزاری جشنواره بازی‌های محلی در برخی مناسبت‌ها، ایجاد امکان تحقیقات میدانی و تهیه مدارک مستند از مراحل انجام این بازی در روستاها و انجام تحقیقات میدانی شخصی و خودجوش و تهیه فیلم و مصاحبه با پیران و پیشکوتان روستایی و عشایری از سوی پژوهشگران می‌تواند برای حفظ این میراث معنوی کارساز باشد.

در کنار این اقدامات ثبت این بازی‌ها در فهرست میراث ناملموس ملی می‌تواند زمینه برای احیای آنها را فراهم کند که با توجه به ضرورت آن، زمینه برای ثبت این بازی در سال گذشته فراهم شد تا با شناسایی و گسترش آن گامی در مسیر حفظ هویت ملی و قومی این منطقه برداشته شود.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

احیای پخت غذای محلی خشیل اردبیل

آشنایی با مجموعه تاریخی بازار اردبیل

گذری بر جاذبه‌های طبیعی و گردشگری بجنورد

شهرستان بجنورد، از شمال با کشور ترکمنستان، از شرق به شهرستان شیروان، از غرب به شهرستان مانه و سملقان و از جنوب به شهرستان‌های اسفراین و جاجرم محدود می‌شود. تعدادی از جاذبه‌های طبیعی این شهرستان را به‌اختصار در ادامه گزارش می‌خوانید.

منطقه نمونه گردشگری بش قارداش

بش قارداش واقع در ۴ کیلومتری جنوب غربی بجنورد، در گذشته پارکی معروف و امروزه منطقه نمونه ملی گردشگری نام دارد و تفرجگاهی کم‌نظیر در مجاورت جاده بجنورد به اسفراین است.

یادمان سردار مفخم حاکم بجنورد و استرآباد در اواخر دوره قاجاریه بنای آرامگاهی باشکوهی به شماره ثبت ملی ۴۷۵۷، مشرف به چشمه معروف بش قارداش در این پارک زیبا واقع شده که تا قبل از شیوع کرونا، در اکثر مواقع و به ویژه روزهای پایانی هفته تفرجگاه اهالی شهر و میهمانان و گردشگران است.

منطقه نمونه گردشگری بابا امان

پارک ملی بابا امان بجنورد که امروز منطقه نمونه ملی گردشگری نام گرفته، از گذشته‌های دور تفرجگاهی بسیار زیبا در مجاورت جاده سنتو (شاهراه آسیایی) در فاصله حدود ۱۰ کیلومتری شرق بجنورد بوده و در سال‌های اخیر تحت مدیریت شهرداری بجنورد رونق و توسعه‌ای قابل‌توجه پیدا کرده است.

چشمه پر آب بابا امان و بقعه مذهبی امامزاده سید اسماعیل (ع)، یک متل و چندین رستوران و واحد خدماتی در دل طبیعت سرسبز و درختانی سر به فلک کشیده، جذابیت کم‌نظیری به این منطقه خوش آب و هوا داده است.

بجنورد

منطقه نمونه و روستای هدف گردشگری اسفیدان

روستای توريستی اسفيدان در ۴۵ كيلومتری جنوب شرقی بجنورد واقع شده است. این روستا بافت مسکونی جالب توجهی دارد و خانه‌ها به‌صورت پلکانی در دامنه کوه ساخته شده‌اند، بر همین اساس اسفیدان به ماسوله خراسان شمالی نیز شهرت دارد. از جاذبه‌های روستا می‌توان به آبشار  هِنَه ور، آبشار بارگاه، غار خزانه هِنَه ور، مقبره شيخ محمدرضا ربانی معروف به حاج آخوند، بقعه امامزاده محمد بن باقر بن موسي بن جعفر (ع) به شماره ثبت ملی ۵۹۴۲،  اشاره كرد.

صنایع‌دستی اين روستا فرش‌های دستباف، صنايع چوبی، صنايع سفالی، قالی‌بافی و چادرشب بافی است. از ورزش‌های رایج محلی كشتی با چوخه، تسمه، درنا، ريسمان كشی و پشتك را می‌توان نام برد.

غذاهای سنتی اسفیدان از جمله فتير مسكه، آش پلو، قورمه، كاچی، آش قليه، طرفداران زیادی دارد. موسيقی محلی منطقه شامل قشمه و دوتار؛ مراسم محلی از جمله مراسم روز اول عيد نوروز كه نزديك امامزاده نذری می‌دهند و مراسم روز سیزده‌بدر كه به آبشار  هِنَه ور می‌روند از ویژگی‌های برجستۀ اسفیدان قلمداد می‌شوند. سوغات اسفیدان، كشمش، بادام و گردو است. در سال‌های اخیر یک کمپ گردشگری به همت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در نزدیکی روستا احداث شده است.

منطقه نمونه گردشگری ایوب

روستای ايوب واقع در ۷۷ کيلومتری شمال غرب بجنورد از توابع  دهستان گيفان بخش گرمخان شهرستان بجنورد است. زبان اهالی این روستا تاتی است. در مجاورت غربی و جنوب غربی روستای ایوب بلندی‌هایی است که بر فراز آن  محوطه‌ای باز معروف به تخته ایوب واقع شده است.

از جاذبه‌های  این منطقه گردشگری می‌توان به بقعه امامزاده ایوب  و چشمه و استخرهای آبگرم آن، همچنین چند آبگرم دیگر (حاج رحیم رضوان، آبگرم محمد کریم (حاج ابراهیم توکلی ) و…)، اشاره کرد و در کنار آن چشم‌انداز باغ‌ها و طبیعت زیبای روستای ایوب، طبیعت زیبا و بقعه امامزاده عسگری روستای گیفان، دره آسیا زو و…  قرار دارد. در افق دوردست شمالی کوهستان معروف می سی نو دیده می‌شود. روستای ایوب در ۱۵ کیلومتری جنوب مرز کشور ترکمنستان واقع شده  است.

چشمه آب گرم ایوب به شماره ۴۵ در فهرست میراث طبیعی ایران به ثبت رسیده است.

همه این جاذبه‌ها به علاوه برخی امکانات و خدمات رفاهی گردشگران و زوار بقعه مذهبی در این نقطه، منجر به  تصویب و شکل‌گیری منطقه نمونه گردشگری ایوب در سال ۱۳۸۵ شد.

blank

آبشار حمید (حمد)

روستای سرسبز و زیبای حمید در جنوب شرقی شهر بجنورد قرار دارد. در انتهای دره‌ای صخره‌ای و طولانی در جنوب روستا، آبشاری بلند در میان کوه‌های سر به فلک کشیده وجود دارد که زیبایی آن و نیز مسیر نسبتاً طولانی این دره در حدفاصل روستا و آبشار به جاذبه گردشگری  مهمی در نزدیکی شهر بجنورد تبدیل شده است.

منطقه گردشگری بدرانلو

گردنه بدرانلو عنوان بلندی‌های سرسبز شرق بجنورد را داراست که از قدیم نشانه‌ای آشنا در مسیر و مجاورت جاده سنتو (شاهراه آسیایی) برای مسافران جاده شمالی بوده است. به دلیل توجه گردشگران به این منطقه به عنوان مکانی توریستی با چشم‌انداز و مواهب طبیعی، این خطه نقش بسزایی در جذب علاقه‌مندان به مقوله گردشگری استان دارد.

روستای بدرانلو در میان باغ‌های سرسبز و به‌ویژه در دل تاکستان‌های معروفش واقع است و روستاهای زیبای دیگر چون نرگسلوی علیا و سفلی و دهگاه و چشمه خور خوری نیز در این محور قرار دارند.

منطقه نمونه گردشگری فیروزه

روستای فیروزه در جنوب شرق بجنورد واقع شده است. طبیعت زیبا و باغ‌های سرسبز آن گسترده در جنوب دشت بجنورد جذابیت و پتانسیل قابل‌توجهی فراهم کرده که در سالیان گذشته به‌عنوان منطقه نمونه گردشگری برگزیده شده است.

این منطقه همواره مورد توجه اهالی بجنورد و گردشگران به ویژه در فصول بهار و تابستان است. اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان در سال‌های اخیر اقدام به ساخت تأسیسات گردشگری در این روستا کرده و انتظار می‌رود با توسعه این خدمات در آینده نه‌چندان دور این منطقه به یکی از پرمخاطب‌ترین مناطق گردشگری استان تبدیل شود.

چناران شهر

در میان کوهستانی خوش‌منظر مشرف به دره‌ای زیبا و دیدنی در جنوب غربی بجنورد و درست در مسیر اسفیدان، در سال‌های اخیر، روستایی بزرگ تشکیل و چناران شهر نام گرفته است که در فاصله ۲۵ کیلومتری بجنورد قرار دارد.

روستاهای باباامان، چهار خروار، پیغو در مسیر این شهر کوچک اما بسیار زیبا و با صفا قرار دارند. شورای شهر و شهرداری چناران در یکی دو سال اخیر تلاش قابل‌تحسینی برای تغییر چهره شهر، آراستگی، زیبایی و ارتقای جاذبه‌های شهر داشته است. چشمه‌ای پرآب، بافت قدیمی، حمامی تاریخی و باغ‌های میوه آن به ویژه گردو، هلو و گیلاس از جاذبه‌های ارزشمند چناران است.

روستای گردشگری مهنان

در فاصله ۱۸ كيلومتری شهر بجنورد و در حاشیه جاده بجنورد – اسفراين، دره و روستای زیبای مهنان قرار دارد. این دره  به دليل سهولت دسترسی و بهره‌مندی از درختان انبوه، رودخانه و چشمه‌های آب قابل شرب همواره پذيرای مسافران و گردشگران بوده است.

چشمه معروف مهنان كه در قسمت انتهای دره داريان روستای مهنان قرار دارد يكی از پرآب‌ترین چشمه‌های منطقه است كه با وجود درختان كهنسال چنار و بقايای آسيابی قدیمی در اطراف آن برای گردشگران جذابیت قابل‌توجهی دارد.

منبع: میراث آریا

سفر های مجازی کودکان در روزهای کرونایی

میلیون‌ها خانواده در سراسر جهان در زمان خانه‌نشینی کرونایی، فرصت بیشتری برای بودن در کنار هم را تجربه کردند و فرصت‌ بیشتری برای تجربه سفر های مجازی با کودکان را داشتند. گشت و گذارهای مجازی، روشی عالی برای گذراندن روزمرگی است و می‌تواند برای دوران تعطیلات برنامه‌ریزی شود.

برخی از فعالیت‌های مرتبط با سفر مجازی، یادگیری و فعالیت‌های علمی کودکان در ذیل ذکر شده است:

سفرهای مجازی با کودکان

بسیاری از مکان‌ها از جمله موزه‌های جهان، با توجه به محدودیت‌های کرونایی به منظور کاهش شیوع بیماری تورهای مجازی ارائه می‌کنند و کودکان می‌توانند از خانه به منابع آموزشی این کلاس جهانی درباره علم، هنر و تاریخ دسترسی داشته باشند. والدین به همراه کودکان خود می‌توانند در مجموعه عظیم آثار هنری و آثار باستانی موزه لوور پاریس یا موزه هنر توکیو فوجی گردش کنند و درباره فسیل‌های دایناسورها، ماکت‌های سه‌بعدی حیوانات و شهاب‌سنگ‌های درخشان بررسی دقیق داشته باشند. به مجموعه منابع آموزشی آنلاین برای کودکان توجه داشته باشید؛ با سفر مجازی می‌توانید به ایستگاه فضایی بین‌المللی بروید و با پخش فیلم‌های آموزشی از مرکز فضایی کندی (محل پرتاب سفینه‌ها و موشک‌های فضایی ناسا) در شبکه‌های اجتماعی به سوالات کودکان خود درباره زندگی در فضا پاسخ دهید.

آشنایی با موسیقی کشورهای دیگر

بعد از آشنایی کودکان با موسیقی‌ دیگر کشورها می‌توانید از کودکان بخواهید تا موسیقی کشورهای دیگر را تشخیص دهند.

قصه‌گویی مجازی و آشنایی با دیگر فرهنگ‌ها

اگر می‌خواهید کودکان اندکی از صفحات نمایشی فاصله بگیرند، از آنان بخواهید تا نقاط مختلف جهان را از روی کتاب کشف کنند. خواندن، روشی عالی برای یادگیری در مورد فرهنگ‌های دیگر، بهبود سواد و ایجاد همدلی با دیگران است. گوش‌دادن به کتاب‌های صوتی نیز برای کودکان فعالیتی جذاب است. همچنین می‌توانید به طور مجازی کودکان را به تور مجازی قصه‌گویی بفرستید.

کاردستی

فرزندان خود را به چالش بکشید تا سازه‌های معروف را با موادی مانند خاک‌رس، لگوهای بازی و مقوا بسازند. همچنین می‌توانید تورهای مجازی برای دیدن معماری‌های عجیب دنیا داشته باشید تا کودکان برای ساخت، از آنها نمونه‌برداری کنند.

گردشگری مجازی کودکان

 

یادگیری زبان جدید

اگر در حال حاضر، امکان سفر فراهم نیست، می‌توانید خانواده خود را برای تعطیلات بزرگ بعدی آماده کنید. یادگیری یک زبان خارجی می‌تواند انواع فعالیت‌های سرگرم‌کننده برای کودکان را تحریک کند، به‌عنوان مثال، عبارات ساده مانند سلام و تشکر را به زبان‌های مختلف به آنان آموزش دهید.

سفر غذایی

یکی از بهترین قسمت‌های سفر، امتحان غذای سایر کشورها و فرهنگ‌هاست. پس می‌توانید دستور غذاهای مختلف را امتحان و از کودکان بخواهید در پخت غذا به شما کمک کنند این موارد می‌تواند تجربه چشیدن غذاهای مختلف برای کودکان را فراهم کند و همچنین با شرکت در کلاس‌های آشپزی آنلاین، از آشپزی لذت ببرید.

طبیعت‌گردی

فعالیت‌های طبیعت‌گردی زیادی برای کودکان وجود دارد؛ شناخت پرندگان در حیاط یا بالکن خانه می‌تواند برای کودکان جذاب باشد، همچنین شناسایی گل‌ها، درختان و گیاهان اطراف خانه نیز برای آنان لذت‌بخش است. تلاش کنید تا کاشتن گل‌ها را به کودکان آموزش دهید. البته در زمان کاهش محدودیت‌ها می‌توانید با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی به همراه کودکان در پارک محلی خود قدم بزنید و از طبیعت لذت ببرید.

 

آموزش سفرهای مسئولانه به کودکان

همیشه اعتقاد داشته‌ایم که کودکان باید از سنین پایین به سفر و مسافرت بروند. سفر یکی از بهترین روش‌ها برای همه افراد (پیر و جوان) در دستیابی به درک بیشتر از کشورها و فرهنگ‌های دیگر است. کودکان را در مراحل برنامه‌ریزی تعطیلات خود شرکت دهید و همچنین درباره تاثیرات خوب و بد سفر با آنان گفتگو کنید.

برخی از روش‌هایی که می‌توانیم به فرزندان کمک کنیم تا یک مسافر مسئول باشند در ذیل آمده است.

مسیر

سعی کنید مسیر مستقیم به مقصد را انتخاب کنید و با کودکان درباره تاثیرات زیست‌محیطی سفر و به‌ویژه سفرهای هوایی گفت‌وگو کنید. جبران انتشار کربن در سفرهای هوایی را در نظر بگیرید و سعی کنید سفرهای نزدیک به مبدا را انتخاب کنید.

مقصد

انتخاب برخی از مقاصد برای سفرهای تابستانی بعید است و باید سوابق منطقه انتخابی را درباره حقوق بشر، رفتار با حیوانات و حفاظت از مناطق طبیعی بررسی کنید. البته سفر به مناطقی که در وضعیت محیط‌زیستی خوبی نیستند نیز می‌تواند جنبه آموزشی محیط‌زیستی برای کودکان داشته باشد و بحث و گفتگو درباره موارد مرتبط را ایجاد کند.

مجری تور

اگر سفر خود را به صورت تور انجام می‌دهید، اطمینان حاصل کنید که برگزارکنندگان تور درباره گردشگری مسئولانه تعهد داشته باشند و سفرهای پایدار و مسئولانه را ارتقاء دهند.

blank

روش تفکر

کودکان را وادار به تفکر درباره انتخاب مقصد مورد نظر، فرهنگ و شیوه زندگی منطقه کنید. روش‌هایی را در نظر بگیرید که می‌توانید با مردم محلی در مقصد مورد نظر خود ارتباط برقرار کنید و با این کار همه خانواده درک بهتری از آن مکان و افراد آن پیدا خواهند کرد.

یادگیری زبان منطقه

کل خانواده را درگیر یادگیری چند کلمه زبان محلی کنید.

سنت‌های محلی

قبل از سفر با برخی از آداب و رسوم محلی، جشنواره‌های سنتی که می‌توانید در آن شرکت کنید، آشنا شوید، زیرا روش عالی برای تجربه دیگر فرهنگ‌هاست.

خرید محلی

محصولات و کالاهای محلی را خریداری کنید. با انجام این کار، به پشتیبانی جوامع محلی کمک خواهید کرد. این مسئله در مورد محل اقامت نیز صدق می‌کند.

شناخت فرهنگ و سنت‌های محلی

به فرهنگ‌ها و سنت‌های محلی احترام بگذارید، اطمینان حاصل کنید که بایدها و نبایدهای مقصد را می‌دانید. برای کودکان این موارد گاهی جذاب است؛ به‌عنوان‌مثال، قبل از ورود به رستورانی ژاپنی باید کفش‌های خود را درآورید و یا در نپال زمان سلام‌کردن دست خود را بالا ببرید.

کاهش مصرف، استفاده مجدد، بازیافت

سعی کنید ردپای خود در طبیعت را به حداقل برسانید. استفاده از بطری آبی که دوباره قابل استفاده است و اطمینان از دورریختن زباله‌ها به درستی می‌تواند برای کودکان بسیار مفید باشد.

مراقبت از محیط طبیعی

با کودکان درباره اهمیت مراقبت از محیط‌طبیعی گفت‌وگو کنید. در زمان بازدید از باغ‌وحش، آکواریوم یا پارک ملی مکانی را انتخاب کنید که از حفاظت و آموزش حیوانات حمایت می‌کند.

منبع: ایسنا

مسجد سامرا؛ یکی از عظیم‌ترین مساجد جهان اسلام

معماری مساجد در طول تاریخ همواره از دلایل شکوه و عظمت آن به حساب می‌آید. سبک و شیوه ساخت مساجد مختلف در سراسر جهان موجب شده علاوه بر کارکرد اصلی خود، به جاذبه‌هایی خیره‌کننده‌ای از تاریخ و فرهنگ ملل تبدیل شوند. قاره آسیا دارای بیشترین مساجد در دنیا بوده و این مساجد از لحاظ معماری بسیار متنوع هستند.

کشور عراق از دسته کشورهایی است که از آن به عنوان مهد تمدن یاد می‌شود و علاوه بر جاذبه‌های مذهبی کشوری است مملوء از زیبایی‌های طبیعی و تاریخی؛ شهر سامرا در عراق هر ساله به واسطه حضور حرم مطهر عسکریین مورد توجه بسیاری قرار دارد و به دلیل جاذبه‌هایی که به آن‌ها اشاره رشد یکی از مقاصد مورد توجه تاریخ دوستان است.

بنابراین به دلیل سابقه تاریخی شهر سامرا در عراق مسجد سامرا که به نام‌های «جامع المتوکل» یا «مسجد ملویه» شهرت دارد یکی از جاذبه‌های معروف عراق محسوب شده که در نزدیکی رود دجله قرار دارد. این مسجد چیزی حدود ۲۰ کیلومتر با شهر بغداد که پایتخت کشور عراق است فاصله دارد و معماری متفاوتش چشم‌های علاقه‌مندان را خیره خواهد کرد.

مسجد جامع المتوکل در زمان «متوکل عباس» بین سال‌های ۲۳۴ تا ۲۳۷ ه.ق ساخته شده و از معروف‌ترین آثار دوران حکومت عباسیان به حساب می‌آید. گفته می‌شود که پایان ساخت این مسجد همزمان با انتقال پایتخت خلافت عباسیان از بغداد به سامرا اتفاق افتاده است.

دلیل انتقال پایتخت از بغداد به سامرا وجود جنگ و ستیز بین خلیفه عباسی با مردم بغداد مطرح شده بود که این انتقال پایتخت به سامرا و مستقر شدن در این شهر به عنوان پایتخت جدید حدود ۶۵ سال به طول انجامید. در همین حضور ۶۵ ساله خلیفه عباسی در سامرا باعث شد که مسجد المتوکل در این شهر ساخته شود و عنوان بزرگترین مسجد جهان اسلام در زمان خود را یدک بکشد.

این مسجد چیزی حدود ۱۷ هکتار مساحت داشته و وسعت ساختمان نیز ۳۸۰۰۰ مترمربع تخمین زده می‌شود. نمای مسجد المتوکل مستطیلی است و آجرهای پخته شده اصلی‌ترین مصالح بنای این مسجد هستند. در قسمت‌های باقی‌مانده از این مسجد ۱۶ ورودی و ۱۷ راهرو که برای وارد شدن به مسجد تعبیه شده بود به چشم می‌خورد.

همچنین وجود بقایای موزاییک‌های آبی تیره بر دیوارهای مسجد نشان از تزئینات و استفاده از کاشی‌کاری برای زینت بخشیدن به مسجد دارد. یکی از نکات قابل توجه در مورد مسجد المتوکل که توجهات زیادی را به خود جلب کرده رو به قبله بودن تمام بخش‌های آن است.

نکته قابل توجه در مورد این مسجد مناره آن است که چیزی حدود ۵۳ متر ارتفاع دارد و جزء بلندترین مناره‌های دنیای اسلام به شمار می‌رود. مناره «ملویه» به وسیله یک پل به ساختمان اصلی مسجد متصل شده و فرم حلزونی شکل دارد. گفته می‌شود یکی از دلایل اهمیت و جذابیت این مناره راه‌پله‌های مارپیچ آن است که در قسمت بیرونی تعبیه شده‌اند؛ این مناره پیچ در پیچ بر روی سطحی مربع شکل سوار شده است و در بالای راه‌پله‌ها به اتاقکی کوچک می‌رسد. گفته می‌شود که خلیفه ال متوکل پس از ساخت این مناره از بالاترین قسمت آن به تمام شهر تسلط داشته است.

 

برخی از پژوهشگران معتقدند که مسجد المتوکل الگوی معماری خود را از معبدهای کلدانیان و بابلیان گرفته است و زیگورات‌های بین‌النهرین نیز الگوی ساخت مناره این مسجد بوده‌اند. این تاریخی بودن مسجد سامرا در کنار مذهبی بودنش باعث شد که در سال ۲۰۰۷ المتوکل در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برسد و بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

اما متاسفانه مسجد سامرا پس از ۴۰۰ سال از زمان ساخت که به عنوان بزرگترین مسجد زمان خود شناخته می‌شد توسط مغول‌ها در سال ۱۲۷۸ مورد هجوم قرار گرفت و تخریب شد. شدت این تخریب در حدی بود که تقریبا تمام قسمت‌های مسجد از بین رفت و تنها دیوارهای بیرونی و مناره معروفش بر جای ماند.

البته این مسجد در طول سال‌ها آسیب‌های فراوانی را تجربه کرده است، برای مثال در سال ۲۰۰۳ که آمریکا به عراق حمله کرد منطقه‌ای که این مسجد در آن قرار دارد به یکی از مناطق نظامی تبدیل شد و بخش‌هایی از آن در سال ۲۰۰۵ به شدت در حمله‌های متوالی آسیب دید و بسیاری از المان‌های معماری و تاریخی آن از بین رفتند.

علاوه بر آسیب‌هایی که مسجد المتوکل در شرایط جنگ و حمله مغول‌ها دیده، شرایط آب‌وهوایی کشور عراق نیز باعث وارد شدن برخی از صدمات به این بنای تاریخی و مذهبی شده است و از این مسجد که یکی از عظیم‌ترین مساجد جهان اسلام در دوره خود به شمار می‌رفته امروز تنها دیوارها و مناره‌ای باقی مانده است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

مسجد ذوقبلتین در کجا قرار دارد؟

مسجد جامع «کوردوبا»؛ نمادی از تلفیق هنر اسلامی و مسیحی

چند هتل باکیفیت در ایران وجود دارد؟

وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرده از مجموع ۶۰۳۲ واحد اقامتی و گردشگری که اطلاعات آن‌ها تا سال ۹۸ ثبت شده، تنها ۴۲۱ واحدهای هتل و مراکز اقامتی استانداردسازی شده و گواهی کیفیت گرفته‌اند.

کیفیت و قیمت هتل‌ها در ایران همواره محل بحث بوده است؛ اعتقاد عمومی برخلاف نظر هتلداران ایران، بر این است که کیفیت هتل‌ها مطابق با استاندارد جهانی نیست و قیمت هتل‌ها، فراتر از کیفیت و خدمات آن‌ها بوده است. اینک آمار وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چنین باوری را تایید می‌کند. در سالنامه آماری این وزارتخانه آمده که از مجموع ۶۰۳۲ واحد اقامتی و گردشگری که اطلاعات آن‌ها تا سال ۹۸ ثبت شده است، تنها ۴۲۱ واحد گواهی کیفیت گرفته‌اند که سهم هتل‌ها ۱۵۲ واحد، متل‌ها ۵ واحد، مهمانپذیرها ۱۵۲ واحد، مجتمع‌های پذیرایی بین‌راهی ۱۰۷ واحد و  سفره‌خانه‌های سنتی ۵ واحد بوده است.

وضعیت کیفیت یا استانداردسازی هتل‌ها به تفکیک در سال ۹۸ نیز این‌گونه گزارش شده است: از مجموع ۱۲۷۳ هتل در کشور ۱۵۲ هتل گواهی کیفیت گرفته‌اند که حدود ۱۲ درصد هتل‌ها را شامل می‌شود. سهم هتل‌های پنج‌ستاره از این مجموعه ۸ واحد، چهارستاره ۱۸ واحد، سه‌ستاره ۴۳ واحد، دوستاره ۵۰ واحد و یک ستاره ۳۳ واحد بوده است.

blank

 

هرچند هتلداران بر این عقیده‌اند که این گواهی لزوما کیفیت خدمات سایر مراکز اقامتی و گردشگری را زیر سوال نمی‌برد. اما نظر برخی گردشگران خارجی که از این هتل‌ها به ویژه هتل‌هایی با ستاره بالا در ایران استفاده کرده‌اند عموما غیر از این بوده است. البته در سال‌های اخیر ساخت هتل‌بوتیک‌ها و اضافه شدن اقامتگاه‌های سنتی با تغییر کاربری بناهای تاریخی، کمبود زیرساخت استاندارد را تا حدی جبران کرده، اما سطح کیفیت خدمات و آموزش و استانداردسازی نیروی انسانی در مراکز اقامتی همچنان محل انتقاد است.

این انتظار می‌رفت که هتل‌ها در سال خلوت کرونا به به‌سازی آموزش نیروی انسانی و کیفیت خدمات روی آورند که به نظر می‌رسد کاهش درآمد و کمبود مسافر، هتل‌ها را بیشتر به سمت تعطیلی کشانده تا ارتقای خدمات.

blank

 

براساس گزارش آماری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا سال ۹۸ بالغ بر ۶۰۳۲ واحد اقامتی و گردشگری در کشور تاسیس شده که سهم بومگردی‌ها با ۲۰۶۳ واحد بیشتر از سایر اقامتگاه‌ها در کشور بوده است. تا آن سال، ۱۲۷۲ هتل، ۶۸۸ هتل‌آپارتمان، ۱۳۰۱ مهمانپذیر، ۶۳ متل، ۱۴۳ پانسیون، ۱۱۳ اقامتگاه سنتی و ۳۸۹ مجتمع گردشگری مجوز گرفته‌اند.

بیشترین تمرکز اقامتگاه‌ها و مجتمع‌های گردشگری در استان خراسان رضوی با ۱۰۰۹ واحد و کمترین تعداد مراکز اقامتی در استان کهگیلویه و بویراحمد با ۳۱ واحد بوده است. استان‌های کرمان، اصفهان و آذربایجان شرقی به ترتیب بیشترین تعداد بومگردی را در کشور دارند. قم با یک واحد بومگردی کمترین تعداد بومگردی در کشور را تا سال ۹۸ داشته است.

همچنین ۲۱۱۴ مجتمع پذیرایی بین‌راهی موجود است که کهگیلویه و بویراحمد با هفت واحد و سیستان و بلوچستان با شش واحد بین‌راهی کم‌برخوردارترین هستند. استان مازندران با ۴۰۶ واحد بیشترین تعداد بین‌راهی‌ها را در کشور دارد.

تعداد سفره‌خانه‌های سنتی که تا سال ۹۷ از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مجوز گرفته‌اند تا سال ۹۷ به عدد ۶۱۹ واحد رسیده است که تهران با ۱۶۳ واحد بیشترین تعداد سفره‌خانه را در بین استان‌ها دارد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

راه‌کار هتل‌های ترکیه برای جذب گردشگر در رمضان

پرطرفدارترین هتل ها برای نوروز

چرا مردم کمتر هتل می‌روند؟

برگزاری سنت‌های ماه رمضان در سایه کرونا

هر ساله بیش از یک میلیارد مسلمان در سراسر جهان روزه می‌گیرند. ماه رمضان، ماهی مقدس است که ریشه در سنت، دین و تاریخ دارد و مسلمانان سراسر جهان با برگزاری مراسم ویژه و خاص منطقه خود، این آیین را به نسل‌های بعد انتقال می‌دهند.

برای دومین سال متوالی، مسلمانان در سراسر جهان در میان بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ وارد ماه رمضان شده‌اند. در حالی که امید برای برگزاری بهتر مراسم در این ماه بود، اما در بسیاری از کشورها مساجد تعطیل  و محدودیت‌هایی برای کاهش شیوع این بیماری در ماه رمضان در نظر گرفته شده است.

شاید بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ منجر به تعطیلی مساجد و اجتماعات در سحر و افطار ماه‌ رمضان شده است، اما افراد همچنان برای برگزاری این سنت دیرینه روحیه قوی دارند و با استفاده از واکسن و آگاهی بیشتر افراد نسبت به بیماری، برخی از محدودیت‌های شدید، اندکی کاهش یافته است.

در ماه رمضان سال گذشته بسیاری از مراسم‌ مانند برگزاری نماز تراویح در مساجد (سنت ۶۸ ساله مصری) متوقف شد. البته بعد از آن با کاهش محدودیت‌ها، مساجد دوباره باز شدند اما نمازگزاران فقط در زمان کوتاه در آن حضور پیدا می‌کردند. مراسم ماه رمضان سال جاری نیز همزمان با شیوع موجی از این بیماری همراه  و با توجه به محدودیت‌های در نظر گرفته‌شده، مقررات برگزاری مراسم در این ماه در کشورهای مختلف متفاوت شده است. مهمترین نگرانی این است که برگزاری برخی از مراسم در این ماه منجر به افزایش تعداد مبتلایان و آمار مرگ‌ومیر شود.

به عنوان مثال، در پاکستان، مقامات با وضع قوانینی که شامل ممنوعیت نمازگزاران بالای ۵۰ سال و استفاده از ماسک است اجازه می‌دهند مساجد در ماه رمضان باز بمانند. کشور افغانستان این امر را به عهده نمازگزاران گذاشته تا مراقب یکدیگر باشند، فاصله خود را حفظ کنند و در صورت احساس بیماری از مساجد دور بمانند. مراسم افطاری در مصر نیز برای دومین سال متوالی قربانی این ویروس شده است.

سنت‌های مرسوم ماه رمضان از کشورهای مختلف

 

سنت‌های مرسوم ماه رمضان از کشورهای مختلف

امارات متحده عربی

مراسم حق‌اللیله یک سنت معروف ماه رمضان در امارات متحده عربی است و در پانزدهم شعبان (یک ماه قبل از ماه رمضان در تقویم اسلامی) برگزار می‌شود. در این جشنواره، کودکان با لباس روشن در محله‌های خود گشت‌وگذار می‌کنند و آوازهای سنتی عربی را می‌خوانند و آجیل و شیرینی را در کیسه‌های معروف به Kharyta (خاریتا) جمع می‌کنند. این سنت ماه رمضان بخشی از هویت ملی این کشور است و بازگشت به روزهای گذشته را تداعی می‌کند و همچنین اهمیت روابط اجتماعی قوی و ارزش‌های خانوادگی در جامعه مدرن که بیشتر به‌صورت جداگانه و فردگرا شده است را نشان می‌دهد.

کویت

وقتی صحبت از سنت‌های ماه رمضان کویت می‌شود، آنچه درباره حق‌اللیله ذکر شد، در اینجا با عنوان گرگیعان یا قرقیعان است و تفاوت در زمان برگزاری مراسم (در ماه رمضان و برای سه روز متوالی) است. کودکان لباس سنتی می‌پوشند و آوازهای سنتی می‌خوانند. در طول این سنت شاد ماه رمضان به کودکانی که روزه می‌گیرند، هدیه داده می‌شود.

سنت‌های مرسوم ماه رمضان از کشورهای مختلف

عراق

بازی محیبس (Mheibes) از مشهورترین سنت‌های ماه رمضان در عراق است. مِحِیبس از کلمه «محبس» به معنای انگشتر، نام یکی از بازی‌های رایج شب‌های رمضان است. عراقی‌ها پس از افطار و در ساعات اولیه شب برای انجام این بازی سنتی جمع می‌شوند، این بازی را بیشتر مردان انجام می‌دهد و شامل دو گروه ۴۰ تا ۲۵۰ بازیکن است که به نوبت یک محیب یا انگشتر را مخفی می‌کنند. این بازی شبیه بازی گل یا پوچ است و نسل‌به‌نسل در میان مردمان عراقی منتقل شده است.

اندونزی

نیه‌کار(Nyekar) از سنت‌های بی‌نظیر ماه رمضان در جهان است. این سنت ماه رمضان اندونزی قبل از شروع ماه مبارک انجام می‌شود. نیه‌کار راهی برای ادای احترام به اعضاء خانواده‌ای است که از دنیا رفتند. ماه رمضان برای اندونزیایی‌ها (به ویژه منطقه جاوه) زمان درون‌نگری و تجدید ایمان است، افراد پیش از ماه رمضان به دیدار اهل قبور رفته و با گذاشتن گل برای آنان و همچنین موفقیت یا سلامتی خودشان نیز دعا می‌کنند. سنت پدوسن (padusanOpens) نیز به عنوان اعتقادی بر پاکی و طهارت است و با غسل در آب دریا یا آب انجام می‌شود.

blank

مصر

فانوس از رنگارنگ‌ترین و زیباترین سنت‌های ماه رمضان در جهان است. در خاورمیانه، فانوس  به نمادی از ماه رمضان تبدیل شده است. مصری‌ها هر سال ماه رمضان را با فانوس آغاز می‌کنند و نشانگر وحدت و شادی در ماه مبارک است. خیابان‌ها، خانه‌ها و محله‌های مصر به عنوان بخشی از سنت‌های ماه رمضان با این فانوس‌های شیشه‌ای فلزی و رنگی تزیین می‌شود. بر اساس روایات مختلف، فانوس برای اولین‌بار در قرن دهم و در ماه رمضان رواج پیدا کرد.

ترکیه

ماه رمضان و بیدارشدن نیمه‌شب با صدای طبل‌های پر سروصدا موسیقی دلخوشی است و با گذشت زمان، هنوز این آیین برگزار می‌شود. افراد روزه‌دار در ماه رمضان از زمان امپراتوری عثمانی، با صدای کوبیدن طبل‌ها صبح زود برای سحر بیدار می‌شوند. با وجود گذشت زمان و ظهور ساعت‌های زنگ‌دار، بیش از ۲۰۰۰ طبل هنوز در ماه رمضان در این کشور کوبیده می‌شود.

آلبانی

مسلمانان آلبانی در ماه رمضان برای شروع و پایان روزه آهنگ‌های سنتی را اجرا می‌کنند. این سنت ماه رمضان به امپراتوری عثمانی برمی‌گردد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

ماه رمضان در اندونزی‌ پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان

آداب و مراسم ماه رمضان در بندرلنگه و بستک

مردم ترکیه چگونه به استقبال ماه رمضان می‌روند؟