نوشته‌ها

آشنایی با بند امیرشاه بیرجند

شهرستان بیرجند نیز مانند شهرهای دیگر کشور عزیزمان ایران دارای آثار تاریخی و طبیعی بسیار ارزشمندی می باشد. بند امیرشاه بیرجند نیز یکی از این آثار ارزشمند است.

این اثر در دوره قاجار و به دستور شوکت الملک در خراسان جنوبی، دو کیلومتری جنوب غربی بیرجند روی رودخانه فصلی درون رشته کوه باقران، مانند بند دره و بند النگ ساخته شده است. این منطقه میان رشته کوه باقران، بین دره هایی به وجود آمده که در جوار روستایی بسیار زیبا قرار دارد. تجمع جمعیت در منطقه به علت آب و هوای بسیار عالی و قنات های آب شیرین است. دره هایی که در این منطقه هستند در امتداد شمالی جنوبی بوجود آمده اند و سرچشمه جویبارهایی در این منطقه می باشند.

بند امیر شاه بیرجند

بند امیرشاه در بیرجند برای ذخیره آب و سیلاب های ناشی از باران با مصالح آجری، سنگ و ملات ساروج ساخته شده است و از نظر ساختار، جزو سدهای قوسی شکل و پایه دار محسوب می شود؛ البته دو پایه برای پشت بند دیواره های بند امیرشاه در مقابل فشار آب برای آن تعبیه شده است.

اندازه طول تاج بند عمرشاه بیرجند به ۲۷ متر می رسد، عرض آن شش متر و ارتفاع دیواره های آن سیزده متر است. دو کانال تخلیه آب اضطراری در دو طرف بند وجود دارد که با دو پشت بند به عرض هفت متر مهار شده و باعث استحکام بیشتر بنا گشته است.

بند امیرشاه خراسان جنوبی مثل بند دره، هم از نظر ارزش تاریخی و هم از لحاظ گردشگری دارای اهمیت بوده و گردشگران از این منطقه به عنوان یک گردشگاه استفاده می کنند. از این رو بند عمرشاه یکی از مهمترین جاذبه های استان خراسان جنوبی بشمار می رود.

بند امیر شاه بیرجند

این بند در سال ۱۳۶۷ از سوی اداره کشاورزی مورد بازسازی قرار گرفته ولی چهره تاریخی آن مخدوش شده است

بند امیرشاه بیرجند در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۸۱۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ژئومورفولوژی منطقه
منطقه مورد نظر در میان رشته کوه باقران و در کنار یکی از زیباترین روستاهایی که در شمال و جنوب و در بین دره ها به وجود آمده و به خاطر لطافت آب و هوا، چشمه سارها و قنوات آب شیرین از تجمع جمعیت برخوردار است. دره هایی که عمدتا امتداد شمالی جنوبی دارند بریده شده و سرچشمه جویبارها و چشمه های زیادی دارد که تامین کننده آب مورد نیاز روستائیان و اهالی جنوب شهر بیرجند می باشد.

مرتبط:

آشنایی با کلاه‌ فرنگی بیرجند

عمارت و باغ اکبریه _بنای تاریخی بیرجند

آشنایی با قلعه بیرجند

روستای ماخونیک معروف به سرزمین لی لی پوت

روستای ماخونیک که از جاهای دیدنی خراسان جنوبی محسوب می شود ، شهرت زیادی دارد. در این مقاله توضیحات کامل در خصوص معماری و سبک زندگی مردم روستای ماخونیک به شما داده ایم.
روستای ماخونیک کجاست؟

روستای ماخونیک، در دهستان دُرُح بخش مرکزی شهرستان سربیشه استان خراسان جنوبی واقع شده است. فاصله روستای ماخونیک تا افغانستان حدود نیم ساعت است. این روستا قدمتی ۴۰۰ ساله دارد.

ماخونیک روستایی است که در کوه هایی عاری ازعلف در ناحیه ای دور از دسترس قرار دارد.

در قدیم روستای ماخونیک هرگز راه دسترسی نداشت و در سال های گذشته برای دسترسی به این آبادی بخشی از کوه را شکاف داده تا جاده ای برای روستا بسازند.

ماخونیک به سرزمین لی لی پوتی های ایران شهرت دارد برای این که در این روستا سبک زندگی مردمش، معماری منازل ، آداب و رسوم و باورهای عجیب و غریب و انزوای چندصد ساله اش آنرا به یکی از هفت روستای شگفت آور دنیا تبدیل نموده است.

روستای ماخونیک به دلیل معماری، آداب و رسوم و فرهنگ خاص مردمانش به عنوان یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان معروف شده است. ماخونیک روستایی است که در کوه‌هایی بدون علف در ناحیه‌ای دور از دسترس و جایی که می شود قرن‌ها بدون دیده شدن زندگی کرد و از نظر ها ناپدید ماند، محصور شده است.

blank

ویژگی معماری روستای ماخونیک:

در گذشته این روستا هیچ راه دسترسی به بیرون نداشت و در سال‌های اخیر برای دسترسی به این روستا قسمتی از کوه را شکاف داده تا جاده‌ای برای روستا بسازند. مهمترین ویژگی روستای ماخونیک بافت قدیم روستا است که در آن، خانه‌های محقر خشتی و گلی بدون حیاط و ایوان و پنجره و کیپ تا کیپ هم ساخته شده اند که هنوز بعد از گذشت سال‌ها برخی از اهالی این روستا در این خانه‌ها زندگی می‌کنند.

مهمترین خصوصیت روستای ماخونیک، بافت قدیم روستا است که در بافت قدیم خانه های کوچک خشتی گلی بدون حیاط و ایوان و پنجره و کیپ تا کیپ هم ساخته شده اند که هنوز پس از گذشت سالها بعضی از ساکنان این روستا در این خانه ها زندگی می کنند. سبک معماری خانه های این آبادی بسیار کوچک و هرکدام حاوی یک اتاق ۱۰ یا ۱۲ متری هستند که با سنگ و خاک ساخته شده و سقف آن با شاخ و برگ درختان پوشیده شده است.کف خانه‌ها حدود یک متر از سطح زمین پایین تر است و دارای یک درب کوتاه از تنه‌ی درختان است. باید برای رفتن به داخل خانه دولا شده و به زحمت وارد خانه شد و اغلب یکی دو پله، درگاهی را به کف خانه متصل می‌کند.

بافت مسکونی روستا در دامنه تپه و خانه ها بطور فشرده به هم و در گودی زمین ساخته شده اند، کف خانه حدود یک متر از سطح زمین پائین تر است و دارای یک درب کوتاه است باید برای رفتن به داخل خانه دولا شده و به زحمت خود را درون خانه کرد و اغلب یکی دو پله درگاهی را به کف خانه وصل می کنند.

کوچه های بافت قدیم روستای ماخونیک خيلي باریک است و تنها انسان به تنهایی میتواند از کوچه ها عبور کند. فاصله منازل در روستای ماخونیک از هم بسیار کم و برخی به صورت طبقاتی و پلکانی ساخته شده اند که بنظر می رسد برای حفظ امنیت مردم منطقه اینگونه معماری رواج بوده است.

روستای ماخونیک

مردم روستای ماخونیک:

مردم ساکن این روستا از ساکنان کوچ کرده افغان هستند. مردم روستای ماخونیک با زبان فارسی ولی با لهجه خاصی صحبت می کنند.

در قدیم قد مردم روستای ماخونیک بسیار کوتاه بوده به طوریکه حدودا نیم متر از میانگین قد افراد در شهرهای دیگر کوتاه تر بودند که علل شیوع کوتاه قامتی در این روستا در گذشته به چند عامل بستگی داشته است، من جمله ازدواجِ بستگان نزدیک با یکدیگر، رژیم غذایی نامناسب و استفاده آب دارای جیوه.

جنس لباس ساکنان روستای ماخونیک، در قبل از کرباس بوده است و هنوز تعدادی از ساکنان لباس هایی از جنس کرباس دارند که می پوشند.

اولین مدرسه ابتدایی در روستای ماخونیک از سال ۱۳۶۶ تأسیس شده است و تا آن هنگام هیچ کدام از ماخونیکی ها برای درس خواندن به دیگر روستا ها نرفته و بیشتر در مکتب سواد می آموختند و تا سال ۱۳۷۹ هیچ کدام از دانش آموزان برای طی کردن دوره های تحصیلی بالا تر از ماخونیک بیرون نشده اند تا این که در سال ۱۳۷۹ دوره راهنمايي در یکی از کلاس های ابتدایی برگزار شده است.

منطقه‌ی ماخونیک متشکل از ۱۲ آبادی است که روستای ماخونیک، بزرگ‌ترین آن‌ها محسوب می‌شود و این روستا شامل ماخونیک، کفاز، چاپنسر، توتک، سفال بند، سولابست، لجونگ (سفلی و علیا)، کلاته بلوچ، دامدامه و میش نو، خارستو و جلارو است. ماخونیک به سرزمین لی‌لی‌پوت‌های ایران شهرت دارد زیرا سبک زندگی مردمش، معماری خانه‌ها، آداب و رسوم و باورهای عجیب و غریب و انزوای چندصد ساله اش آن را به یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان مبدل کرده است. در روستای ماخونیک مردم تا ۳۰ تا ۴۰ سال پیش به ابتدایی‌ترین شکل ممکن و به دور از کوچک‌ترین تکنولوژی و با اعتقادات بسیار عجیب خود زندگی می‌کردند.

روستای ماخونیک

 

شغل مردم ماخونیک:

این مردم مشغول دامداری و کشت زردک، چغندر، جو، شلغم، گوجه، پیاز، زعفران و کاشت درختانی من جمله توت، انجیر، عناب، انار، انگور و بادام در نزدیکی قنات روستا هستند. برخی از آنها هم در معدن سنگ نزدیک روستا مشغول کار هستند. زنان روستای ماخونیک همچنين با هنر قالی بافی کنار مردانشان درآمدزایی ­می کنند.

مکان های دیدنی:

یکی از نقاط جذاب روستای ماخونیک برج سنگی آن است که این برج در طبقات بالای آبادی ساخته شده به طوریکه به اطراف روستا اشراف داشته، از این برج جهت دیدبانی استفاده می کردند تا در صورت حمله احتمالی دشمن، به همه اهالی روستا اطلاع دهند.

بهترین فصل سفر :

آب وهوای روستا در بهار و پائیز دل­چسب و ملایم است و این فصل ها بهترین زمان برای سفر به این روستا هستند. تابستان به علت گرمای زیاد این منطقه را خشک و برای سفر نامناسب می کند. همچنين سرمای شدید در زمستان سبب تردد دشوار و دردسر برای ساکنان و مسافران است.

مرتبط:روستای زیبای بقمچ

آشنایی با کلاه‌ فرنگی بیرجند

کلاه‌ فرنگی بیرجند یا ارگ حسام ‏الدوله، منسوب به امیر حسن خان شیبانى، در مرکز شهر بیرجند در استان خراسان جنوبی قرار دارد.

این بنا که امروزه با نام ارگ کلاه فرنگی شناخته می‌شود به نام‌های دیگری هم مشهور بوده است از جمله ارگ حسام الدوله، قصر بی‌بی عروس و ارگ سرکار.

شکل اولیه کلاه‌ فرنگی بیرجند شامل دو بادگیر در دوسو بوده است که در بازسازی‌های بعدی حذف شده است.

این ارگ متعلق به امیر علم خزیمه بوده که ایشان آن را به فرماندارى بیرجند اهدا نمود و سازمان میراث فرهنگى این بنا را به عنوان یک ساختمان قدیمى و ارزشمند به ثبت رسانده است.

این ارگ به شکل شش ضلعى و در رأس به شکل مخروط و به رنگ سفید مى ‏باشد. این اثر تاریخی که زمانی مقر حکومتی بود از یادگارهای اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجار می‌باشد.

عمارت ارگ صرف نظر از فرم ویژه زیگوارتی و شش اشکوبه از چند بخش مهم تشکیل شده است. بخش همکف بنا با داشتن کاملترین نقشه و فضاسازی، جایگاه ویژه‌ای در این بنا دارد. فضای ورودی ارگ جلوتر از طبقه هم کف ساخته شده و با چند قوس زیبا و چشمگیر طاقهایی را در آن بوجود آورده است.

کلاه‌ فرنگی بیرجند

مجموع فضاهای بوجود آمده در طبقه هم کف، علاوه بر دارا بودن تزیینات و فنون تزیینی گوناگون به گونه‌ای طراحی شده که فضاهای مختلف مانند هشتی، گنبدی‌ها و اتاق‌ها به وسیله دالان‌های ارتباطی با هم مرتبط می‌باشند.

حوضخانه بنا نیز مرکزیتی را در طبقه هم‌کف بوجود آورده بطوریکه ورودیهای مختلفی از فضای پیرامون حوضخانه به این محل گشوده می‌شوند.

محوطه حوضخانه یک متر از کف اصلی بنا پایین تر است و به صورت هشت ضلعی طراحی و ساخته شده است.

فضای پیرامون این مکان دارای طاق نماهای تزیینی با مقرنس‌های زیبا می‌باشد به تعداد طاق نماها، سکوهای کوتاهی در بخش تحتانی آن تعبیه شده است.

روشنایی فضای حوضخانه از طریق گنبدی گلاه فرنگی و توسط پنجره‌های نورگیر تامین می‌شود. آب نمای زیبایی نیز با فرم مخصوص علاوه بر تهویه حوضخانه، هوای مطبوعی را در این مکان به وجود می‌آورد.

از جمله تزیینات به کار رفته در فضای حوضخانه ، مقرنس ، رسمی‌بندی، کاربندیهای لانه زنبوری و تزیینات گلدانی است.

طبقه اول بنا که به صورت هشت ضلعی بر روی طبقه هم کف ساخته شده، دارای فضای کمتری است و چند اطاقک در آن ساخته شده است.

همچنین سه طبقه دیگر بنا به صورت نمادی ساخته شده و صرفا به دلیل فرم پذیری بنا می‌باشد.

آشنایی با قلعه بیرجند

قلعه بیرجند که با نام‌های قلعه ته ده و پایین شهر نیز شناخته می‌شود، بزرگترین و قدیمی‌ترین بنای تاریخی بیرجند به شمار می‌رود. این قلعه که از جمله نقاط گردشگری بیرجند و استان خراسان جنوبی است، بر فراز بلندترین نقطه غربی تپه ماهورهای شهر بیرجند قرار دارد.

این قلعه با وسعتی بالغ بر ۳۰۰۰ مترمربع در دوره صفویه ساخته شده و در واقع هسته اولیه شهر بیرجند محسوب می‌شود.

البته برخی نیز بنای این قلعه را به پیش از آن دوره نسبت می‌دهند. قلعه بیرجند از خشت و گل و چینه ساخته شده و از دوره صفویه تا قاجاریه مردم این شهر را در مقابل تهاجم دشمنان به ویژه ترکمن‌ها و ازبک‌ها محافظت می‌کرده است.

قلعه بیرجند در دوره قاجاریه به طور کامل بازسازی و مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به شواهد موجود به وسیله نقب های زیرزمینی به نقاط مهم شهر مثل ارگ بهارستان، ارگ کلاه فرنگی و قنات قصبه مرتبط بوده است.

این قلعه دارای ۷ برج بوده که شش برج از آن باقی مانده است. مرمت این بنا در سال ۱۳۷۸ به وسیله شهرداری بیرجند شروع شد.

در روزگاران گذشته در بیرجند دو قلعه معتبر و چندین ارگ و ساختمان بزرگ وجود داشته که در آغاز سده چهاردهم خورشیدی آثاری از آن دو قلعه و نیز تعدادی ارگ و ساختمان بزرگ باقی است.

قلعه عظیم و قدیمی پایین شهر بیرجند یک قلعه کوهستانی از نوع نظامی می‌باشد. این قلعه نه جای سکونت بلکه مکانی برای انجام وظیفه نگهبانان بوده و ساکنان این قلعه نگهبانانی بودند که وظیفه آن ها رساندن اخبار، تأمین امنیت و حفاظت بود.

قلعه بیرجند
در این قلعه انبارهای آب و آذوقه پیوسته نگهداری می‌شد تا در مواقع حملات دشمن یا هجوم های سراسری، ساکنان شهر، تجار، پیشه وران، افراد مهم، فرماندهان با خانواده‌های خود و دارایی هایی منقول از طریق نقب‌هایی که تعبیه شده بود، به قلعه پناه برند.

این نقب‌ها از قلعه به خانه اشراف و افراد حکومتی، همچنین مرکز محلات (از جمله محله سرو) و مسیرهای متعددی همچون ارگ بهارستان، ارگ کلاه فرنگی را شامل می‌شد.

بنای قلعه را برج‌هایی دو طبقه در چهار طرف با حصار اصلی در میان گرفته بر فراز این برج‌ها که به شکل استوانه هستند.

روزنه‌هایی ایجاد شده که کاربرد آن دیدبانی برای دفاع از قلعه و ساکنان شهر می‌باشد و محل امنی برای تیراندازی و ضربه زدن به دشمن محسوب می‌شده، دیوار بنا با فرم آمده آن همچنین ضخامت آن امکان دیدبانی را بر فراز حصار به نگهبان بهتر می‌دهد.

این قلعه داراى دو در ورودى است که یکى از آنها در ضلع شمالى و دیگرى در ضلع غربى قرار دارد.

مرتبط:

عمارت و باغ اکبریه _بنای تاریخی بیرجند

عمارت و باغ اکبریه _بنای تاریخی بیرجند

عمارت و باغ اکبریه یکی از بناهای تاریخی شهر بیرجند است.باغ اکبریه در دوره قاجاریه و توسط شوکت الملک در دو طبقه ساخته شده‌است. این باغ در انتهای خیابان معلم در روستای اکبریه که از توابع استان خراسان جنوبی می باشد، واقع شده است. باغ اکبریه با گسترش شهری بیرجند اکنون در داخل شهر قرار گرفته است این باغ در نشست سی و پنجم یونسکو در سال ۲۰۱۱ میلادی به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.  باغ اکبریه در ۲۰ خردادماه سال ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

باغ اکبریه شامل چند قسمت است که قدیمی‎ترین آن عمارت دو طبقه ی حشمت الملک در منتهی الیه شرقی این باغ می باشد. دو بخش دیگر عبارتند از طبقه همکف که دارای دو دالان و راهرو نسبتا طویل است و ارتباط میان سه بخش مهم مجموعه، یعنی باغ اصلی، باغ جنوبی و اصطبل را برقرار می‎کند و عمارت مرکزی با عملکرد تشریفات و پذیرایی از مهمانان که تقریبا به عنوان هستهٔ مرکزی باغ به حساب می‎ آید و از تزیینات و چشم‎انداز بسیار عالی برخوردار است.

این کوشک در دو طبقه ساخته شده است و دارای تزیینات منبت، مشبک و نیز ارسی با شیشه‎های رنگی، تزیینات گچی با طرحهای اسلیمی و هندسی می‎باشد. وجود درختان بلند قامت کاج در دو طرف خیابان و نیز خیابان های منتهی به خیابان اصلی عمارت مرکزی بر زیبایی و طراوات باغ و نمای آن افزوده است. باغ جنوبی واقع در جبهه جنوبی و کوچکتر از باغ شمالی است. این باغ بوسیله فضاهایی چون فضاهای خدماتی، عمارت مرکزی و دیواره غربی اصطبل احاطه شده است. یکی از عناصر مهم، استخر نسبتا بزرگ با طرح مربع است که بخش عمده فضای باغ را به خود اختصاص داده است. استخر در وسط دارای سکویی مربع شکل است. باغ اکبریه که در خیابان معلم بیرجند واقع شده است، هم اکنون در اختیار سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است.

کاربری کنونی عمارت و باغ اکبریه

هم اکنون بخش‌های مختلف باغ و عمارت اکبریه مورد استفادة ادارة کل میراث فرهنگی و گردشگری خراسان جنوبی است. بخش احداث شده در اوایل دوره قاجار، به عنوان کتابخانه فعال است. از بخش مرکزی که در دوره قاجار احداث شده به عنوان موزة باستان‌شناسی و مردم‌شناسی استفاده می‌شود. بخش ساخته شده در دوره پهلوی کاربری اداری دارد و بالاخره دیگر بخش‌ها به سفره‌خانه و چایخانه سنتی اختصاص یافته‌است.  در موزه حیات وحش این مجموعه، نمونه‌های شاخص، کمیاب و نادری از پوشش جانوری منطقه جنوب خراسان به ویژه شهرستان بیرجند به معرض نمایش گذاشته شده است و کمیاب ترین گونه‌های پرندگان جنوب خراسان در این مجموعه قرار گرفته اند همچنین در موزه باستان‌شناسی و مردم شناسی باغ اکبریه که در طبقه همکف واقع شده است، بخشی از معیشت، آداب و رسوم، مشاغل و حرفه منطقه جنوب خراسانبه نمایش گذاشته شده است.

مرتبط:

معرفی قلعه تاریخی فورگ

آبترش سربیشه، جاذبه‌ای برای گردشگری

آبتُرش سربیشه چشمه جاری از میان سنگ‌های معدنی است که به عنوان جاذبه گردشگری در فصول مختلف سال از مسافران و گردشگران زیادی میزبانی می‌کند.

  مجتمع آبدرمانی آبترش سربیشه در فاصله ۷۰ کیلومتری شرق شهر بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی، ۳۵ کیلومتری شمال غرب شهر سربیشه و در حاشیه جاده بیرجند به سمت زاهدان مهم‌ترین مسیر ترانزیتی شرق ایران قرار دارد.

این پروژه که به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری شهرستان سربیشه در یک محل ییلاقی و خوش آب و هوا ایجاد شده و می‌تواند محل مناسبی برای استراحت و گردش مسافرانی باشد که از جاده ترانزیتی بیرجند به سمت زاهدان عبور می‌کنند.

ساختمان آبترش سربیشه در مساحتی بالغ بر ۴۷۵ مترمربع از ۲ بخش قرینه به عنوان بخش‌های زنانه و مردانه  تشکیل شده که هر بخش امکاناتی از قبیل حمام، حوضچه‌های برداشت آب، دوش و وان دارد.

در بخش مرکزی نیز حوضچه و تغذیه کننده سایر فضاها قرار گرفته و آب به وسیله پمپ از چشمه اصلی آبترش برداشت و با لوله به وان‌ها و حمام‌های ۲ بخش زنانه و مردانه پمپاژ می‌شود.

چشمه آب معدنی این مجتمع دارای آب سردی است که خواص آن در درمان بیماری‌های گوارشی، پوستی، اعصاب و روان و گرفتگی عضلات بسیار مناسب است.

این چشمه در شمال شهرستان سربیشه از شکاف سنگ‌های آندزیت بازالت خارج می‌شود. بالا بودن مقدار گاز دی اکسید کربن و سیلیس نشان دهنده منشاء عمیق آب چشمه است.

آب این چشمه مزه‌ای ترش و مطبوع دارد و آبدهی آن در حدود ۱۵-۲۰ لیتر در ثانیه است که در ردیف آب‌های کلرورسدیم و سولفات کلسیم سرد (Sub thermal) بوده و از آنجا که دسترسی آن به جاده اصلی آسان است می‌تواند محلی مناسبی برای استراحت‌های بین راهی باشد.

آب حوضچه‌های مجموعه آبترش به دلیل خواص درمانی برای امراض پوستی و نیز مصارف خوراکی به شدت مورد توجه اهالی منطقه است. علاوه برآن وضعیت طبیعی محیط پیرامون آبترش نیز به دلیل موقعیت کوهستانی و زیبایی طبیعی می‌تواند جذابیت‌هایی برای گردشگران داشته باشد.

اقدامات اجرایی احداث ساختمان‌های مجتمع آب‌درمانی آبترش سربیشه از سال ۸۵ توسط اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان شروع و در سال ۱۳۹۱ به اتمام رسیده است.

به دلیل اهمیت آب‌ترش، از زمان های قدیم در این منطقه ارگی حکومتی با کاربری تفریحی ایجاد شده است، اما با گذشت زمان بخش‌های زیادی از آن تخریب شده که با شروع فعالیت‌های میراث فرهنگی در عرصه گردشگری، مرمت این بنا آغاز و به دنبال آن ساخت مجتمع تفریحی و آب‌درمانی در این محل انجام شده است.

احداث تاسیسات اقامتی در فضاهای موجود و بخشی از قلعه قدیمی روستا، راه اندازی فروشگاه عرضه مواد خوراکی و احداث سیاه چادر عشایری با هدف ایجاد فضای استراحت و اقامت از جمله برنامه‌هایی است که برای رونق هرچه بیشتر مجتمع آب ترش در دستور کار میراث فرهنگی شهرستان سربیشه قرار دارد.
در زمان حاضر جاده آسفالت، ۲ واحد اقامتی، ۶ سکوی نشیمن و سرویس بهداشتی از جمله امکانات موجود در این فضای گردشگری است و سالیانه هزاران گردشگر از مجموعه آب ترش سربیشه استفاده می‌کنند.

سربیشه در ۶۶ کیلومتری بیرجند مرکز خراسان جنوبی قرار دارد و دارای اماکن گردشگری طبیعی و مذهبی است.

منبع:ایرنا