سفر واژه‌ای است که حتی با شنیدنش افکار انسان را به دورترین، زیباترین و هیجان انگیزترین نقاط دنیا می‌برد و به نوعی تب و تاب خاصی را در آدمی ایجاد می‌کند.
سفر به کشورهای دیگر و آشنایی با آثار باستانی و گردشگری آنها یکی از جذاب‌ترین سفر‌هایی است که هر انسانی می‌تواند تجربه کند.
باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا در این مطلب این امکان اندک را برای شما بوجود آورد تا با تصاویر و معرفی آثار باستانی کشور روسیه که میزبان جام جهانی ۲۰۱۸ است و در حال حاضر کشوری مطرح است شما را به سفری کوتاه ببرد که این بار به سراغ دریاچه بایکال رفته است، دریاچه ای که منظره ای بی نظیر و رویایی دارد، پس پیشنهاد می‌کنیم با ما همراه باشید.
معرفی دریاچه بایکال
دریاچه بایکال (به روسی: О́зеро Байка́л (اُزِرُ بایکال)) دریاچه‌ای در جنوب سیبری در کشور روسیه، میان استان ایرکوتسک و جمهوری بوریاتیا است.
این دریاچه هفتمین دریاچه بزرگ جهان است و در فهرست میراث جهانی قرار دارد. دریاچه بایکال حاصل فروافتادگی زمین است.
دریاچه بایکال عمیق‌ترین دریاچه آب شیرین و بزرگترین منبع ذخیره آب‌های سطحی بر روی کره زمین است و در جنوب روسیه، ما بین استان ایرکوتسک و بوریاتیا واقع شده است.
این دریاچه به علت آب زلال و شفافش میزبان گونه‌های متفاوتی از گیاهان و جانوران است.
دریاچه بایکال که به cedam معروف است یکی از هفت عجایب زیر آب است.
لغت بایکال از دو لغت ترکی bai به معنی ثروتمند و kul به معنی دریاچه تشکیل شده است.
عرض این دریاچه حداکثر ۷۹٫۵ و حداقل ۲۵ کیلومتر است. عمیق‌ترین قسمت دریاچه به ۱۶۳۷ متر می رسد که به عنوان عمیق‌ترین دریاچه دنیا لقب گرفته است و حدود ۳۳۰ رودخانه به آن جاری می شود.
قدمت دریاچه بایکال روسیه
دریاچه بایکال با بیش از ۲۵ میلیون سال قدمت، قدیمیترین دریاچه دنیا نیز به حساب می‌آید و در حدود ۲۳۶۱۵٫۳۹ کیلومتر مکعب از آب‌های شیرین دنیا را شامل می شود که به تنهایی از تمام منابع آب شیرین در آمریکای شمالی بیشتر است.
یکی از ویژگی‌های اصلی این دریاچه زلال بودن بیش از حد آن است، به طوری که جسمی در عمق ۴۰ متری به راحتی دیده خواهد شد.
به علاوه دریاچه بایکال یکی از زیباترین دریاچه‌های کره زمین محسوب می شود و به طور متوسط در هر سال با سرعتی در حدود ۲ سانتیمتر رشد می کند.
دانشمندان بیش از ۲۶۰۰ گونه مختلف از گیاهان و جانوران را در این منطقه شناسایی کرده اند که ۷۰ در صد آنها بومی این منطقه است.
از گونه‌های مخصوص این منطقه می توان به فوک‌های آب شیرین و ماهی omul که از محبوبترین ماهیان آزاد است، اشاره کرد.
همچنین روباه، عقاب، گوزن، خرس و جانوران و گیاهان مختلف دیگر نیز در اطراف دریاچه زندگی می کنند.
کوه‌های راکی و جنگل‌های زیبای اطراح بایکال، چندین برابر به زیبایی این منطقه افزوده است و باعث ایجاد فعالیت‌های تفریحی و گردشگری زیادی در روسیه شده است که شامل کوهنوردی، قایقرانی، دوچرخه سواری، ماهیگیری می شود.
آنتوان چخوف نویسنده مشهور روسی میگوید:
«بی دلیل نیست که اهالی سیبری به این دریاچه، زیبای شگفت انگیز می گویند».
آب این دریاچه آنقدر شفاف است که انسان می تواند عمق دریاچه را به مانند زمین ببیند.
سواحل آن با کوهستان و جنگل احاطه شده است، و در جنگل آن حیواناتی نظیر خرس، بز وحشی دیده می شود.
از عصر حجر مردمان بی شماری نزدیک دریاچه زندگی می کردند و آب آن را نمادی از تقدس می دانستند، ولی مهاجرت اصلی بعد از کشف دریاچه توسط ایوانف روسی در قرن هفتم صورت پذیرفت.
کمی بعد به دلیل ماهیگیری و شکار فراوان، این ناحیه از نظر اقتصادی بسیار رونق گرفت و به یکی از مناطق مهم تجارت در روسیه تبدیل شد.
در قرن نوزدهم با احداث راه آهن سیبری، اکتشافات جغرافیایی و زمین شناسی مختصری از این ناحیه به عمل آمد، و بعد‌ها و با پیشرفت علم، منطقه هر چه بیش از پیش شناخته شد و در سال ۱۹۷۶ اولین عکس ماهواره‌ای نیز از دریاچه گرفته شد. اما با وجود کاوش‌های فراوان، هنوز هم راز‌های بسیاری در مورد این دریاچه وجود دارد.
دریاچه بایکال در سال ۱۹۹۶ توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی به ثبت رسیده است، اما متاسفانه در طی ۵۰ سال اخیر و با ساخت شهرک‌های عمرانی و صنعتی، آب این دریاچه آلوده شده، زباله ها، آلودگی شیمیایی ناشی از کشاورزی و صنعت، توسعه صنعت توریسم و همچنین تولید کاغذ از گیاهان، باعث آسیب‌های فراوانی به این دریاچه شده است.
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان
