نوشته‌ها

دوست دارید با پل خواجو آشنا بشوید

پل خواجو یکی از پل های تاریخی شهر اصفهان بوده که در شرق سی و سه پل، بر روی رود زاینده رود واقع شده است. این پل در انتهاى خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى خیابان خواجو، واقع شده است. طبق گفته باستان شناسان، پل خواجو بر روی پلی که پیش از این وجود داشته و خراب و ویران شده بود، بنا شده است.

گردشگران و جهانگردانی که در ادوار مختلف به اصفهان آمده اند، لب به تحسین پل خواجو گشوده اند و این مکان را در زمره شاهکارهای جاودانه معماری ایرانی و اسلامی به شمار آورده اند. بنای پل خواجو در چهار طبقه و با کاشیکاری های عصر صفویه، احداث شده است. این مکان در فصل بهار و هنگام طغیان آب زاینده رود، منظره بسیار جالبی را به وجود می آورد، به گونه ای که باعث شده مردم در این مکان نشسته و به تماشای زیبایی های این مکان بپردازند. در وسط پل، برای اقامت موقتی پادشاه و خانواده سلطنتی، ساختمان مخصوصی که به بیگلربیگی شهرت دارد، احداث شده است. به نوشته تاریخ نگاران و پژوهشگرانی که درباره سلسله صفوی مطالعه نموده اند، هدف شاه عباس دوم از ساختن پل خواجو، پیوند دادن دو محله خواجو و دروازه حسن آباد با تخت فولاد و راه شیراز بوده‌ است.

گفته مورخان؛ معلوم گردیده كه در جای كنونی پل خواجو ، پل دیگری وجود داشته كه قابل استفاده نبوده است.از این رو شاه عباس دوم دستور داد؛ پلی بر روی زاینده رود، نزدیكی باغ سعادت آباد و عمارت آینه خانه ساخته شود. بعدها در وسط این پل، ساختمان مخصوصی كه به نام بیگلربیگی شهرت دارد بنا شد.

پل خواجو

این پل كه طولش حدود ۱۵۰ متر و عرضش حدود ۱۴ و معبر آن نیز حدود ۶ متر می‏باشد از سنگ و آجر ساخته شده و ۲۱ جوی و ۲۶ چشمه دارد.

این پل از حیث معماری و استحكام، از نظر آنوبانینی بی اندازه زیبا و بی نظیر است و شامل چهار طبقه در دو طرف داخلی معبر فوقانی می باشد که هر طرف ۵۱ غرفه بزرگ و كوچك دارد. جلو هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تخته‏ای با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‏شود.

این پل علاوه بر اینكه برای عبور و مرور قوافل و عابران ساخته شده بود، برای تفرج و گردش مردم و پادشاه نیز مستعد بوده است.

چنانچه از قصص خاقانی نقل شده، در سال ۱۰۶۰ ه.ق. كه پل ساخته شد؛ بعد از تعطیلات نوروز آن سال به فرمان شاه عباس دوم، پل را تزیین و چراغانی كردند و هر یك از غرفه‏های آن را یكی از امراء و بزرگان تزیین کردند و برای جشن مهیا نمودند.

هم اکنون اطراف پل مانند قدیم، در ایام بهار و تابستان و روزهای تعطیل، از گردشگاههای مهم اصفهان بوده و بعضی روزها به حدی جمعیت زیاد است كه راه عبور و مرور در طبقه دوم تقریبا مشكل می‏شود.

blank

دلیل نامگذاری این پل، به پل خواجو، نزدیکی آن به محله خواجو می باشد. اما علاوه بر این نام، با اسامى بابا رکن الدین، خواجو، گبرها، شیراز، حسن آباد، پل شاهى و تیمورى نیز خوانده می شود. دلیل آنکه به آن پل بابا رکن الدین گفته می شود، این است که در تخت فولاد، که نزدیک جاده قدیم شیراز واقع شده، قبر و بقعه بابا رکن الدین که از عرفاى معروف زمان خود بوده، قرار دارد و به همین دلیل، پل به نام او معروف گردیده است. پل خواجو اصفهان، در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۱۱ ، به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

به طور كلی وجود تزئینات كاشیكاری فراوان و پشت بغل های چشمه های پایین و غرفه های بالا و نمای غرفه های طرفین با كاشیهای الوان، پل خواجو را در شمار آثار بسیار ممتاز اصفهان قرار می دهد، به طوری كه كلیه سیاحان و جهانگردانی كه در دوره های مختلف به اصفهان آمده اند زیبایی های پل خواجو را وصف كرده و آن را در زمره شاهكارهای مسلّم معماری ایرانی-اسلامی به شمار آورده اند.

مرتبط:پل جویی تنها پل تاريخي اختصاصي اصفهان

پل مارنان اثر تاریخی عصر صفوی

رودخانه زاینده رود از غرب به شرق شهر کهن اصفهان، جریان داشته و این کهن شهر ایران زمین را همواره به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم کرده است. عبور این رودخانه همیشه زنده، علاوه بر طراوت بخشیدن به شهر زیبای اصفهان، آن را به دو قسمت، جدا کرده است که برای حل این جدایی، ساخت پل های متعدد از جمله پل مارنان در دستور کار قرار گرفت.

از زمانی کـه شهر اصفهان به عنوان محل سکونت برگزیده شده و ساکنان نخستینش در آن سکونت یافته اند، نیاز به ارتبـاط با قسمت هاى دیگر شهر در طرف مقابل رود، آنان را مجبور به ساختن پل نموده است. از زمان های بسیار دور، پل مارنان واسطه اتصال دو ساحل شمالی و جنوبی رودخانه، در غربی تـرین قسـمت شــهر بوده است و اتصال بین روستاهای سرسبز مابین، از طریق پل مارنان به روستاهای مقابل آن، در ساحل جنوبی رودخانه امکان پذیر می شده است.

درباره قدمت ساختمان پل مارنان اصفهان باید اشاره کرد، تاریخ ساخت این پل را منابع تاریخی به موارد متعددی نسبت می دهند، تاریخ دقیق ساخت بنا و نام سازندگان این پل هنوز هم در هاله ای از ابهام است. برخی معتقدند این پل نیز به سان پل شهرستان در دوره ساسانیان پایه گذاری شده و در دوره صفویه بازسازی شده است. برخی دیگر اما این پل را محصول عصر صفوی و تاجری ثروتمند از ارامنه جلفا به نام سرافراز می دانند که در زمان صفویه این پل را به هزینه شخصی خود ساخته و یا بازسازی کرده است. همین امر سبب شده تا این پل به نام پل سرافراز نیز شناخته شود. پل بارها بر اساس رخدادهای طبیعی آسیب دیده و مورد بازسازی قرار گرفته است اما هنوز هم بدون کم و کاست  همان شکل و شمایل عصر صفوی خود را دارد.اما آنچه که مشخص است از زمان های بسیار دور همچنان که پل جی یا پل شهرستان، واسطه اتصال شمالی ترین ساحل شهری زاینده رود به جنوبی ترین ساحل مقابل بوده است، پل مارنان نیز وجود داشته و این پل، واسطه اتصال دو ساحل شمالی و جنوبی رودخانه، در غربی ترین قسمت شهر اصفهان بوده است.

پل مارنان

نظرات متعددی در رابطه با وجه تسمیه های پل مارنان اصفهان بیان شده که به شرح ذیل می باشند:

عده ای نام پل تاریخی مارنان اصفهان را برگرفته از مهربین اوستایی می دانند. مهربین نام کوهی بود که در زمان زردتشت به عنوان معبدگاه مورد استفاده قرار می گرفت.
عده ای دیگر با توجه به پیچ و خم رودخانه زاینده رود که از سمت غرب به صورت مارپیچی و بسان مار وارد شهر اصفهان گشته، این پل را که در قسمت مارپیچی رودخانه ساخته شده مارنان می دانند. هم چنین اشاره به وجود قریه مارنان در نزدیکی این محل نیز هست. این پل، قریه مارنان را به محله جلفا متصل می کند.
بنا به نظر عده ای دیگر نام پل مارنان اصفهان را به سرفراز می شناسند که بدین جهت است که یکی از ثروتمندان ارامنه به نام سرفراز در دوران حکومت شاه سلیمان صفوی این پل را ساخته است. اگرچه پل مارنان در دوران ما قبل از صفویان ایجاد گشته امّا به خاطر عبور و مرور زیادی که بر رویش صورت گرفته فرسوده شده بود و چون احتیاج به مرمت داشته هزینه اش توسط سرفراز ارمنی پرداخت گشته است.

blank

تعداد دهانه های پل مارنان اصفهان، اکنون به هفده دهانه می رسد، اما در گذشته بیش از هفده دهانه در این پل وجود داشته که در حال حاضر این دهانه ها بسته شده است. علاوه بر مارنان، این مکان را با نام پل سرفراز هم می خوانند و وجه تسمیه ‏اش را چنین بیان کرده ‏اند که روایت است در زمان شاه سلیمان صفوى، یکى از ثروتمندان ارامنه این پل را احداث نموده و بـه لقب سرفراز نایل گردیده است و مدتى هم به‌‌ همان نام سرفراز مشهور بود. البته طبق شواهد تاریخی، این پل بـه زمانی پیش از صفویان تعلق دارد، ولی در هر حال، متمول ارمنیِ زمان شاه سلیمان صــفوی، آن را تعمـیر و مرمت نموده اسـت.

پل مارنان اصفهان ، در امتداد خیابان خیام به سمت خیابان وحید، در غرب شهر اصفهان، مجاور پارک سعدی و پارک ناژوان، واقع شده است.

نحوه دسترسی

آدرس : اصفهان – خیابان مطهری بین پل فلزی و پل وحید

پل جویی تنها پل تاريخي اختصاصي اصفهان

در شهراصفهان و انتهای خیابان کمال اسماعیل،( محلی که اکنون در دو طرف رودخانه پارکهای بزرگ و زیبا احداث گردیده) پل باریک و کم عرضی به نام «پل جویی» قرار گرفته است. این پل، بین پل خواجو در شرق و سی وسه پل در غرب واقع شده است. این بنا زمانی در غرب کاخهای «هفت دست» و « آیینه خانه» قرار گرفته بود.

با توجه به اینکه ساکنان شهر اصفهان همواره نیاز به برقراری ارتباط با یکدیگر در دو سوی رودخانـه زاینده رود داشتند، لازم بود پلهایی بر روی این رودخانه ساخته شود. پل شهرستان، مارنان، سی و سـه پـل و خواجو، قدیمـی‌ترین پلهای روی زاینده رود در شهر اصفهان هستند. در انتهای خیابان کمال اسماعیل اصفهان، مکانی که اکنون در دوسوی رودخانه پارکهایی احداث گردیده، پل باریک و کم عرضی به نام پل جویی قرار گرفته است. این پل، بین پل خواجو در شرق و سی وسه پـل در غرب واقع شده است. این بنا زمانی در غرب کاخهای هفت دست و آیینه خانه قرار گرفته بود. این دو کاخ حدود صد سال قبل همراه با کاخ سعادت آباد ، کاخ نمکدان و کلاه فرنگی به دست مسعود میرزا ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. در کتاب فواید الصفویه که از دوره صفوی به جا مانده، از این پل با عنوان پل ســعادت آباد یـاد شـده و در آن، نویسنده کتاب در مورد ایجاد شهر جدیدی در کنار باغ خوشبختی آباد در هفدهمین سالگرد سلطنت شاه عباس دوم مطالبی نوشته است.

پل جویی
دلیل نامگذاری این پل به پل جویی از آن جهت است که جوی آبی به درازای پل یعنی ۱۴۷ متر و پهنای کمـ‌تر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش وسط پل عبور می‌کرد. در واقع این جوی، آب را به باغهای شمالی می‌رسـانید. متاسفانه این جوی آب امروزه پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل، آب رودخانه به صورت دریاچه‌ای در می‌آید. به این دلیـل به این پـل،» پـل دریاچه نیز می‌گفتند. البته‌گاه به غلط در زبان عامیانه مردم اصفهان، آن را پل چوبی نیز می‌نامند در حالی کـه در ساختمان این پل اصلا از چوب استفاده نشده است و این نام در واقع تلفظ غلط و یا شاید سـاده تـر کلمـه عامیانه جوبی است.
شاه عباس دوم که از سال ۱۰۵۲تا ۱۰۷۷ هجری قمری در اصفهان سلطنت می‌کرد، هماننـد شاه عباس اول بـه ساختن بناهای مذهبی، پل‌ها و کاخ‌ها علاقه فراوان داشت. در زمان پادشاهی شاه عباس دوم، اصفهان از سمت جنوب و غرب گسترش بیشتری یافت. به گفته شاردن، سیاح و جواهر فروش فرانسوی که در زمان شاه عباس دوم بـه اصفهان سفر کرد، شاه عباس دوم در انتهای خیابان چهارباغ، بناهایی ساخت که در مقابل هزارجریـب بـزرگ، بـه مجموعه آن هزار جریب کوچک می‌گفتند. هزارجریب کوچک از منطقه و باغ سعادت آباد تشکیل می‌شد که قبـل از آن، محل زندگی گبر‌ها بود. به دستور شاه عباس دوم، گبر‌ها در منطقه جلفا اقامت نمودند. محل باغ سعادت آباد، حاشیه جنوبی زاینده رود بین سی و سه پل و پل خواجو بود. روبروی این منطقه، باغ دریاچه در شمال زاینده رود قرار گرفته بود. می‌توان گفت زاینده رود از بین باغ دریاچه و منطقه سعادت آباد می‌گذشت. دلیـل اصلی سـاخت پل جویی نیز برای اتصال دو طرف رودخانه بود که ساخت آن در سال ۱۰۶۸هجری قمری انجام شد، ولی متاسفانه نام سازنده پل مشخص نیست. البته این بنا در سال ۱۳۱۹هجری شمسی توسط حاج سید عبدالرحیم محمودیه بازرگان اصفهانی تعمیر شده و در تاریخ ۱۳۰۵ به ثبت تاریخی رسیده است.

پل جویی
از لحاظ معماری، این پل ۲۱ دهانه با طاقهای جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب برهای مثلـثی دارد. در بخش میانی این پل در گذشته، برجی شش ضلعی قرار گرفته بود که از هر طرف آن، چشمه‌ای روان می‌گردید. این پل با وجود طول زیاد و پهنای اندک بسیار محکم و از شر بلایای روزگار به دور مانده است. پـل سـنگ تـراش بوده، در پایه‌های آن از ملات ساروج استفاده شده و در تمامی بدنه و طاق‌ها، آجر با ملات گچ به کار رفته است. پل جویی در اصل برای عبور و مرور مردم ساخته نشده و تنها راه ارتباطی باغهای شمال و جنوب زاینده رود با یکدیگر محسوب می‌شده، ولی معمولا برای عبور خانواده شاه عباس و ملاقات آنان با بزرگان، خارجیـان و سـفیران استفاده می‌شده و» باغ سعادت آباد در شمال را به بنای هفت دست «در جنوب مرتبط می‌ساخته است.

مرتبط:کاخ چهل ستون اصفهان

عمارت هشت ‌بهشت

عمارت هشت ‌بهشت که جلال و زیبایی آن، بسیاری از گردشگران را به توصیف شکوه آن واداشته، از دیدنی‌ترین عمارت‌های شهر اصفهان است.

پایتخت مبارک شاهان صفوی، آن‌روزها در اوج بالندگی و آبادانی خود قرار داشت. جای‌جای بافت تاریخی اصفهان را که بنگریم، ردپای اثری از سازندگی‌های پادشاهان صفوی خود را نمایان می‌سازد. در این میان، کاخ‌ها، باغ‌ها و عمارت‌های چهارباغ مرکز ثقل شکوه اصفهان عصر صفوی تلقی می‌شدند.

موقعیت جغرافیایی

عمارت هشت ‌بهشت که در بافت شهری اصفهان قرارگرفته در غرب خیابان چهارباغ پایین، شرق به خیابان متأخری و جنوب به بازارچه بلند (بازار هنر) واقع‌شده است.

عمارت هشت ‌بهشت که از نوع باغ‌های مسطح است، در میان سایر باغ‌هایی چون باغ خرگاه در شمال و در شمال شرق باغ‌های میوه همچون انگورستان، باغ بهشت‌آیین، باغ دمور واقع‌شده است.

عمارت هشت ‌بهشت

ساختمان كاخ

بخش مرکزی عمارت هشت ‌بهشت به‌صورت چهار صفه ساخته‌شده و ايوان آن رو به شمال است. سقفی که بر فراز اين بنای چهار صفه بنا شده، پوشيده از مقرنس‌های گچی خوش‌رنگ و طرح است.

اتاق‌های طبقه اول در چهار گوشه عمارت تزئيناتی از گچ‌بری و نقاشی دارند. در طبقه دوم عمارت نيز مجموعه‌ای از رواق‌ها، اتاق‌ها، طاق‌ها و پنجره‌ها بر زیبایی آن می‌افزاید. اين طبقه به راهروها و اتاق‌های متعددی تقسیم‌شده که هر يک تزئينات ویژه خود دارند. در برخی حوض آب و در بعضی بخاری‌های ديواری تعبیه‌شده‌اند. ديوارها را نيز آینه‌های فراوان پوشانیده‌اند.

تمام سقف‌های کاخ را نيز موزاییک‌های بسيار عالی پوشانيده و دالان‌ها و غلام‌گردش‌های بسيار زيبا و هماهنگ آن‌ها را احاطه کرده‌اند.

تزئينات عمارت هشت ‌بهشت در دوران صفويه به‌حدی باشکوه و هنرمندانه بوده که هيچ سياحی از اعجاب و تحسين آن‌ها خودداری نکرده است. آنچه در اين عمارت حائز اهميت است ارتباطی است که ميان فضاها و قسمت‌های مختلف آن پديد آمده است. اين ارتباط باعث شده تا عمارت هشت‌بهشت اصفهان در عين تنوع و گوناگونی و تعدد فضا از وحدت و يکپارچگی و تزئينات قابل‌توجه برخوردار شود.

عمارت هشت ‌بهشت

تاریخچه‌ی بنای هشت بهشت

عمارت هشت ‌بهشت اصفهان که در سال ۱۰۸۰ هجری قمری و مقارن با سومین سال سلطنت شاه سلیمان صفوی به اتمام رسیده، نمونه‌ای از عالی‌ترین کاخ‌های نشیمن دوران صفویه است. میرزا محمد طاهر نصرآبادی صاحب تذكره نصرآبادی، در تذكره خود نام بیش از هزار شاعر دوران صفویه را احیاء كرده و خود نیز شعر می‌سروده است. وی درباره بنای كاخ سلطنتی هشت‌بهشت اصفهان اشعاری سروده است كه بیشتر آن‌ها ماده‌تاریخ بنای این قصر سلطنتی است كه در سال ۱۰۸۰ هجری به اتمام رسیده است.

«گرديد زمين اصفهان تاج جنان (۱۰۸۰) از قصر بلند قدر زيبا اركان (۱۰۸۰). پاينده عمارت از سليمان زمان (۱۰۸۰) درگاه عبادت اين بود ورد ملك (۱۰۸۰)

مشخصات معماری بنا

این عمارت ۳۰ متر طول و ۳۵/۲۶ متر عرض دارد و از سطح مجاور باغ آن دو متر بلندتر است و به‌وسیله دو پله‌كان ۱۰ پله‌ای كه متصل به نماهای شرقی و غربی قصر هستند قرار دارد. پس‌ازآن ایوانی با دو ستون چوبی بلند وجود دارد كه با ورودی هایی به سرسرای مركزی ارتباط پیدا می‌کند، طاق این سرسرا به یك نورگیر گنبدی شكل كه هشت پنجره چوبی دارد ختم می‌شود، در وسط سرسرا حوضی هشت‌ضلعی موجود است كه قطر آن ۳۰/۳ متر است و فواره دارد، درهای اطراف این سرسرا به اتاق‌های هشت‌ضلعی راه می‌یابد كه برای پذیرائی از زن‌ها اختصاص دارد، ایوان اصلی به‌سوی شمال قصر است و هشت‌ضلعی است كه دارای دو ستون بلند از چوب سرواست كه در وسط آن حوضی به طول ۸۰/۲ و عرض ۳۰/۲ ساخته‌شده با فوره ای در میان آن وجود دارد.

سقف این ایوان دارای تزیینات بسیاری است و دیوارهای داخلی قصر هم با نقاشی و طلاکاری و اشكال پرندگان مختلف و گل‌های رنگارنگ و شیشه‌کاری‌ها و آینه‌کاری‌ها تزیین‌شده، در این سرسرا دو تابلو نقاشی بزرگ دیده می‌شود كه فتحعلیشاه را روی تخت نشان می‌دهد و در اطراف او چند نفر از فرزندانش قرارگرفته‌اند، تمام این عمارت بروی زیر بنائی قرارگرفته كه پایه بنا محسوب می‌شود و از مرمرهای زیبای تبریز ساخته‌شده و هیچ‌چیزی زیباتر از این اثری كه نمای مجموعه این عمارت در انسان می‌گذارد وجود ندارد.

اطراف عمارت در قسمت خارجی آن با سنگ‌های سخت پوشیده شده و در وسط این قسمت سنگفرش آبروی كوچكی تعبیه‌شده كه اضافه آب‌های حوض‌های داخل و خارج عمارت در آن جریان پیدا می‌کند. از این مجرا آب‌ به داخل دو آب نمای بزرگ به عرض ۸ متر و طول ۵۰ متر كه در مقابل ایوان‌های غربی و شرقی عمارت قرار دارند فرومی‌ریزد، محوطه كاخ با چنارهای بلند محصورشده و باغچه‌های گل آن را آرایش می‌دهند، این گل‌ها بیشتر از نوع گل رز و یاسمن است، خیابان شمالی كاخ به قصر چهل‌ستون مربوط می‌شود و خیابان غربی با سردر بزرگی به خیابان چهارباغ اتصال می‌یابد. سایر خیابان‌های كاخ به باغ‌های میوه منتهی می‌شوند.

عمارت هشت ‌بهشت

عمارت هشت ‌بهشت

متولیان هشت‌بهشت

باغ و قصر هشت‌بهشت از طرف ناصرالدین‌شاه قاجار به بانو عظمی افتخار الدوله واگذارشده بود مشروط بر اینكه وضع و هیئت آن را تغییر نداده و حریم آن را در خیابان چهارباغ در كمال تنظیف و تنقیح نگاه‌داری كند. پس از فوت بانوی مزبور باغ و قصر هشت‌بهشت در تصرف وراث او باقی ماند ولی در این مدت تغییرات كلی در وضع باغ و قصر مزبور به‌وسیله متصرفین بنا داده‌شده و مانند عالی‌قاپو و چهل‌ستون تزئینات نقاشی و طلاکاری و آینه‌کاری آن در زیر قشری از گچ با تزئینات گچی مستور شده بود. از تاریخ پانزدهم شهریورماه ۱۳۴۳ باقی‌مانده باغ هشت‌بهشت و برجای‌مانده‌های قصر مزبور رسماً به وزارت فرهنگ و هنر واگذار شد. هشت بهشت امروز همچون سایر بناها و آثار تاریخی کشور زیر نظر سازمان میراث فرهنگی به حیات خود ادامه می‌دهد.

هشت بهشت در ایران

در کشور ما اسم باغ‌های زیادی هشت بهشت بوده. باغ هشت بهشت تبریز در دوره قاجارها زیاد مورد استفاده قرار گرفته، اما از آن امروز به جز یک ویرانه باقی نمانده.

جالب اینکه برخلاف هشت بهشت اصفهان که روی کاشی‌هایش نقش شکار به تصویر کشیده شده بود، روی سقف این عمارت تبریزی، تصاویر جنگاوری‌ها یا حضور سفیران عثمانی در ایران بیشتر به چشم می‌آمد. بنای کاخ شباهت زیادی به چهل ستون اصفهان و حتی قزوین دارد. با این فرق که دیوارها و سقف آن کمتر از این دو مرمت شده‌اند.

ساعت بازدید

ساعت بازدید از کاخ بین ۹ صبح تا ۱۶ بعدازظهر است. خارجی‌ها بلیط آن را باید با ۲۰ هزار تومان و ایرانی‌ها ۲ هزار و ۵۰۰ تومان تهیه کنند.

مرتبط:کلیسای وانک زیباترین کلیسای جلفای اصفهان

کلیسای وانک زیباترین کلیسای جلفای اصفهان

کلیسای وانک یا آمنا پرکیج نام کلیسایی است در محله جلفای اصفهان. این کلیسا از کلیساهای تاریخی ارمنیان اصفهان می‌باشد و در زمان شاه عباس دوم ساخته شده‌است. وانک در زبان ارمنی به معنی کلیسای جامع است.

ارامنه بعد از کوچ بزرگ یعنی در سال ۱۶۰۵ به دستور شاه عباس دوم به اصفهان آورده شدند. آنها از بدو ورود شروع به ساختن محل زندگی کردند و در وهلهٔ اول کلیساها را بنا کردند.

 

از ويژگيهاي ساختمان:

بزرگترين و زيباترين كليساي جلفاي اصفهان است

از نظر طلاكاري سقف و سطح داخل گنبد و نقاشي هاي تاريخي از زيباترين كليساهاي جلفاي اصفهان است

داخل کلیسای وانک و تمام ديوارهاي اطراف و جوانب آن از تزئينات نقاشي رنگ و روغن و آب طلا به سبك ايراني و تصاويري از زندگي حضرت مسيح (ع) متاثر از نقاشي ايتاليايي تزئين شده است

برج ناقوس روبروي در اصلي كليس به سبك ايراني است و در زمان شاه سلطان حسين ساخته شده است.

کلیسای وانک

 

بزرگترين کليسای جلفا :

اين کليس به نامهای سن سور و آمنا پرکيچ نيز ناميده می شود بزرگترين کليسای جلفا است. اين کليسای با شکوه در سال ۱۰۱۵ هجری قمری برابر ۱۶۰۵ ميلادی در اراضی باغ زرشک احداث شد و پس از ۵۰ سال در سال ۱۰۶۵ هجری قمری برابر ۱۶۵۵ ميلادی توسعه يافت و به صورت امروز در آمد.

اين کليسا دارای گنبدی عظيم و ديوارهای رفيع و طاقهای بلند و زيباست که در حال حاضر محل اقامت خليفه ارامنه ايران و هندوستان می باشد.

ساختمان نماز خانه كليسا:

نماز خانه اصلی کلیسای وانک که به شکل متوازی الاضلاع است شامل دو قسمت چهارگوش است که قسمت اول شبستان بنا و قسمت دوم که زير گنبد خانه است محل اجرای مراسم و سرودهای مذهبی است. ازاره های ديوارهای نماز خانه را کاشی های خشتی چند رنگ فرا گرفته است. در قسمتهای بالای ازاره تصاويربسيار زيبائی نقاشی شده اند که از کتب مقدس الهام گرفته شده و تمامی سطح فضای گنبد را تزئين کرده است.

دور تا دور گنبد داستان خلقت آدم و حوا است که بوسيله نقاشان ارمنی ترسيم شده اند. بر محراب بسيار زيبای کليسا نيز تصاويری از جمله تصوير حضرت مسيح (ع) نقاشی شده است. نمای خارجی گنبد کليس بدون تزئينات کاشيکاری است و با آجر ساده پوشانده شده است.

 

ساختمان كليسا:

در گوشه حياط کليسا برج ناقوس زيبا و بزرگی ساخته شده که بر چهار ستون سنگی استوار است. در گوشه ديگری از اين حياط و روبروی برج ناقوس ستون بلندی از سنگ يادبود ۱/۵ ميليون نفر ارمنی ساخته شده که در سال ۱۹۱۵ ميلادی قتل عام شده اند.

در صحن حياط کليسا چند نفر از ارامنه مشهور از جمله چند اسقف اعظم و نمايندگان سياسی کشورهای اروپايی که در اصفهان در گذشته اند به خاک سپرده شده اند.

کلیسای وانک

قسمتهاي مختلف كليسا:

کلیسای وانک دارای تأسيسات مختلفی مانند موزه و کتابخانه است. موزه کليسا در سال ۱۳۲۲ هجری قمری برابر با ۱۹۰۵ ميلادی ساخته شد.

اشيائی که در سالن های آن به معرض تماشای بازديد کنندگان گذاشته شده اند شامل تابلوهای نقاشی کار نقاشان اروپائی است که به کليسا اهداء کرده اند. تعدادی کتب خطی نفيس نيز در اين موزه نگهداری می شوند.

 

از جمله مجموعه های نفيس ين موزه فرامينی است که در طول تاريخ صفويه به بعد سلاطين و حکام ايران درباره ارامنه صادر کرده اند. اين فرامين از نظر بررسی تاريخ ارامنه بسيار مهم و قابل ملاحظه بوده و در عداد منابع قابل اعتماد به شمار می روند.

از ديگر تأسيسات کليس چاپخانه است. اين چاپخانه که به سعی و کوشش و ابتکار پيشوای ارامنه آن روزگار به نام خاچاطور کساراتسی GZARATSSY در جلفا تأسيس شده بود در سال ۱۶۳۶ ميلادی به عنوان اولين چاپخانه شروع به کار کرد و نخستين کتابی که به وسيله آن به چاپ رسيد زبور داوود بود که از اين کتاب فقط يک نسخه در دنيا موجود است و آن نيز در شهر آکسفورد انگلستان نگهداری می شود.

تصوير اين کتاب در موزه کليسا در معرض بازديد عموم است. کتابخانه کليسای وانک نيز با ۰۰۰/۲۵ جلد کتاب به عنوان يکی از بهترين منابع مورد استفاده محققين و پژوهشگران ارمنی و ساير اديان قرار میگيرد.

موقعيت:

چهارراه حكيم نظامي خيابان نظر شرقي

سال تاسيس: ۱۰۶۵ هجري مطابق با ۱۶۵۴ ميلادي

مرتبط:غار پریان یکی از غارهای زیبای اصفهان

غار پریان یکی از غارهای زیبای اصفهان

غار پریان یکی از غارهای زیبای استان اصفهان است که در فاصله ۸ کیلومتری ابیانه و ۱۸ کیلومتری روستای سُه در دره‌ای به نام پری هول واقع شده است. ابعاد دهانه این غار ۱۲۰×۱۶۰ سانتی‌متر می‌باشد و در ارتفاع ۲۹۶۷ متری از سطح دریا قرار دارد.

این غار در سال ۱۳۷۹ خورشیدی کشف شد و تا به امروز غارشناسان همواره به کشفیات جدیدی در این غار دست یافته‌اند.

 

گروه غارشناسی و غارنوردی اصفهان در تازه‌ترین کاوش خود به تالاری زیبا در عمق ۱۲۰ متری غار پریان دست یافتند.

غار پریان

تاکنون تعداد تالارهای کشف شده در این غار به ۱۱ عدد رسیده است.به دلیل وجود چاه‌های خطرناک در این غار، پیمایش کامل آن نیاز به آشنایی کامل به فنون غارنوردی داشته و بدون داشتن وسایل و ابزار مورد نیاز و راهنما و نقشه کامل غار، بازدید و پیمایش آن میسر نمی‌باشد.

غار پریان

 

بهترین فصل سفر:  همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۱۸۰ کیلومتر

راه دسترسی: برای رفتن به غار پریان به شهر میمه بروید و از شرق این شهر خارج شوید

تا پس از حدود ۲۰ کیلومتر رانندگی به ۵۰۰ متری دهانه ی غار برسید.

حالا باید یک کوهپیمایی با شیب تند را انجام دهید تا به غار برسید.

مرتبط:

تونل آکواریوم اصفهان

 

آشنایی با پل خواجو

پل خواجو در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده‌رود در شرق سی وسه پل قرار دارد

گفته مورخان؛ معلوم گردیده كه در جای كنونی پل خواجو ، پل دیگری وجود داشته كه قابل استفاده نبوده است.از این رو شاه عباس دوم دستور داد؛ پلی بر روی زاینده رود، نزدیكی باغ سعادت آباد و عمارت آینه خانه ساخته شود. بعدها در وسط این پل، ساختمان مخصوصی كه به نام بیگلربیگی شهرت دارد بنا شد.

این پل كه طولش حدود ۱۵۰ متر و عرضش حدود ۱۴ و معبر آن نیز حدود ۶ متر می‏باشد از سنگ و آجر ساخته شده و ۲۱ جوی و ۲۶ چشمه دارد.

این پل از حیث معماری و استحكام، از نظر آنوبانینی بی اندازه زیبا و بی نظیر است و شامل چهار طبقه در دو طرف داخلی معبر فوقانی می باشد که هر طرف ۵۱ غرفه بزرگ و كوچك دارد. جلو هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تخته‏ای با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‏شود.

 

این پل علاوه بر اینكه برای عبور و مرور قوافل و عابران ساخته شده بود، برای تفرج و گردش مردم و پادشاه نیز مستعد بوده است.

چنانچه از قصص خاقانی نقل شده، در سال ۱۰۶۰ ه.ق. كه پل ساخته شد؛ بعد از تعطیلات نوروز آن سال به فرمان شاه عباس دوم، پل را تزیین و چراغانی كردند و هر یك از غرفه‏های آن را یكی از امراء و بزرگان تزیین کردند و برای جشن مهیا نمودند.

پل خواجو

 

هم اکنون اطراف پل مانند قدیم، در ایام بهار و تابستان و روزهای تعطیل، از گردشگاههای مهم اصفهان بوده و بعضی روزها به حدی جمعیت زیاد است كه راه عبور و مرور در طبقه دوم تقریبا مشكل می‏شود.

این پل را به اسامی: بابا ركن الدین، خواجو، گبرها، شیراز، حسن آباد و پل شاهی نیز خوانده‏اند.

 

نامیدن آن به پل خواجو به مناسبت این است كه در مجاورت محله خواجو ساخته است.

به طور كلی وجود تزئینات كاشیكاری فراوان و پشت بغل های چشمه های پایین و غرفه های بالا و نمای غرفه های طرفین با كاشیهای الوان، پل خواجو را در شمار آثار بسیار ممتاز اصفهان قرار می دهد، به طوری كه كلیه سیاحان و جهانگردانی كه در دوره های مختلف به اصفهان آمده اند زیبایی های پل خواجو را وصف كرده و آن را در زمره شاهكارهای مسلّم معماری ایرانی-اسلامی به شمار آورده اند.

مرتبط:

تونل آکواریوم اصفهان

شهر زیرزمینی کرد علیا

شهر زیرزمینی کرد علیا از توابع بخش کرون شهرستان تیران در استان اصفهان با بیش از ۲۰ هزار متر مربع وسعت، یکی از منحصربه فردترین شهرهای زیرزمینی دنیاست. قدمت این شهر به دوره اشکانیان برمیگردد و کاربری آن نظامی- امنیتی بوده است.

تاریخچه شهر زیرزمینی کرد علیا

از زمان شاه عباس اول صفوی که ارامنه را به سمت اصفهان کوچ داد، بخشی از ارامنه در روستای” کرد علیای” تیران وکرون ساکن و به کشاورزی و دامپروری سرگرم شدند. از همان زمان به علت زمستانهای سرد و طاقت فرسا و ناامنی های موقتی که در منطقه وجود داشت مردم روستای کرد علیا را به این فکر واداشت که در زیر خانه های خود یک سری دست کندهای زیر زمینی ایجاد کنند تا خود و احشامشان در زمانهای نا امنی و زمان سرماهای طاقت فرسا در دل این دست کندها بتوانند به زندگی ادامه دهند.

تمامی این دست کند ها که دارای راهروهای عریض و اتاقک های تو در تو می باشند به یکدیگر راه داشته و در مجموع یک شهر زیر زمینی بزرگ را تشکیل می دهند. در طول گذر زمان و با مهاجرت ارامنه از این منطقه به صورت تدریجی این دست کند ها هم تدریجاً جایگاه خویش را از دست داد و در بعضی از آنها مسدود شده بود.

شهر زیرزمینی کرد علیا

کشف شهر زیرزمینی کرد علیا

بعد از کشف این شهر زیرزمینی در سال ۱۳۹۵ تا به حال تنها ۱۶۰۰ مترمربع از آن قابل بازديد و بهره برداری است که با توجه به کمبود بودجه و کمک های دولتی، بهره برداری کامل آن بهآهستگی و دشواری همراه است. هم اکنون این شهر زیرزمینی برای بازديد عمومی بازگشایی شده که به گفته رییس شورای اسلامی روستا، محل اصلی درآمدها از بازدید عمومی و هزینه شخصی مردم روستا تأمین می شود.

مسیر دسترسی به شهر زیرزمینی: استان اصفهان – شهرستان تیران و کرون – روستای کرد علیا

چشمه شاهی

یکی دیگر از مکانهای دیدنی این منطقه که دیدن آن خالی از لطف نیست چشمه شاهی و سد سنگی خاکی چشمه شاهی می باشد که در نزدیکی روستای تقی آباد قرار دارد و مسیر دسترسی به آنها این روستای زیبا می باشد.

مسیر دسترسی به چشمه شاهی: اصفهان – شهرستان تیران و کرون – روستای تقی آباد

تونل آکواریوم اصفهان

برای دیدن کلکسیونی از ماهی های عجیب و غریب باید زحمت یک مسافرت را به خودتان بدهید و به تونل آکواریوم اصفهان بروید. یک تونل شش کیلومتری، آن هم در عمق شش متری زمین! دور تا دور تونل با آکواریوم هایی پوشانده شده که در آن ها، همه مدل ماهی ای وجود دارد. زادگاه شان هم زیاد فرق نمی کند. از هر قاره، اقیانوس، دریا، دریاچه و رودخانه معروفی که فکرش را بکنید یک نمونه ماهی اینجا می بینید.

نکته شگفت انگیزتر این مجموعه این است که شما می توانید با پستانک و شیشه شیر و یا با دست به ماهی ها غذا بدهید و اوقات لذتبخشی در کنار بهترین گونه های ماهی های جهان داشته باشید. حالا اگر دلتان می خواهد در مورد تونل آکواریوم اصفهان و ماهی های عجیب و غریب آن بیشتر بدانید خواندن این گزارش را از دست ندهید.

برای دیدن ۳۵۰ گونه از زیباترین و نادرترین ماهی های پنج قاره جهان نیازی نیست به دور دنیا سفر کنید. فقط کافی است نوک دماغتان را بگیرید و به مجموعه آکواریوم بزرگ اصفهان بروید. جایی که بیش از پنج هزار موجود زنده دریایی را در خود جای داده است. یک تونل عریض و طویل که کناره ها و سقف آن برخلاف تونل های معمولی با شیشه های آکواریوم پوشیده شده است، طوری که با چند ساعت قدم زدن در این تونل آکواریوم، می توانید زیباترین و کمیاب ترین گونه های دریایی را ببینید و بودن در فضای اقیانوس و عمق ۳۵ متری آن را تجربه کنید.

اولین و بزرگ ترین تونل آکواریوم کشور تونل آکوریوم اصفهان، ۳۳ آکواریوم پنج تا ۱۰ متری را در خود جای داده است. یعنی شما با بازدید از این مجموعه می توانید حضور در عمق ۳۵ متری بزرگ ترین اقیانس های جهان را تجربه کنید.

«در ۳۳ آکواریوم این تونل، گونه های مختلف آّبزیان، ماهی های آب های شور و شیرین و ستاره های دریایی از پنج قاره مختلف جهان در معرض دید عموم قرار دارند. آکواریوم های تماتیک، سیلندر آکواریوم یا آکواریوم های استوانه ای و آکواریوم های لمسی نمونه هایی از آکواریوم هایی است که ما در این مجموعه از آن استفاده کرده ایم.»

این حرف ها را مهدی تقی پور، مدیر روابط عمومی مجموعه آکواریوم بزرگ اصفهان به ما می زند و در ادامه می گوید: «هرکدام از این آکواریوم ها متناسب با نوع، اندازه، خوراک، محیط زندگی و… ماهی ها تنظیم شده است. مثلا آکواریوم های تماتیک با ابعاد چهار در ۱۰ متر اقیانوس مناطق دیگر را تمیثل می کند و یا آکواریوم های لمسی یک برش واقعی از رودخانه آمازون در آمریکای جنوبی است و برخی از ماهی های موجود در رودخانه آمازون مثل گربه ماهی دم قرمز (ردتیل)، پاکو، اسکار، بوفالو و سفره ماهی آب شیرین را در خود جای داده است.»

البته این فقط نمونه ای از ماهی هایی است که شما در آکواریوم های این مجموعه مشاهده می کنید. ماهی های رودخانه ای آسیا، ماهی های رودخانه های استرالیا، کلون فیش، دلقک ماهی ها، آنتن ماهی، خفاش ماهی و… از دیگر گونه هایی هستند که در این مجموعه نگهداری می شوند.

«در سیلندر آکواریوم ها، خانواده دلقک ماهی ها، انواع مارماهی های مورن و ماهی کوپی باله بلند زندگی می کنند. به طور کلی این ماهی ها براساس طبع و نوع محیطی که باید در آن زندگی کنند دسته بندی شده اند. ۱۰۰ قطعه از این آبزیان جزو خطرناک ترین، نادرترین و عجیب ترین گونه از ماهی ها هستند و حتی قرار است شش کوسه هم به مجموعه مان اضافه کنیم.»

blank

ماهی های تک همسر!

بدون شک اسب های دریایی یکی از شگفت انگیزترین گونه از ماهی هایی هستند که تا به حال مشاهده کرده اید. می پرسید چرا؟ آقای تقی پور جواب این سوالتان را این طور می دهد. «اسب دریایی از جهاتی با ماهی های دیگر تفاوت دارد. در این گونه، نوع ماده مانند دیگر ماهی ها تخم نمی ریزد و آنها را به حال خود رها نمی کند بلکه تخم ها را درون کیسه ای در بدن اسب دریایی نر می گذارد تا جنس نر تا هنگام خروج نوزاد از این تخم ها محافظت کند.»

طول مدت حاملگی اسب دریای معمولا بین دو تا سه هفته متغیر است و در این مدت، این جنس نر است که کار محافظت از تخم های ماهی را بر عهده دارد. «اسب های دریایی از خانواده سوزن ماهیان هستند و در آب های معتدل زندگی می کنند. طزر شنا کردن این ماهی ها هم کمی خاص تر از بقیه ماهی هاست. اسب های دریای قد بلند و غیرمعمول دارند و سرشان هم به شکل اسب است.برای همین به سمت بالا شنا می کنند.»

البته این ماهی ها به ساکن بودن در یک نقطه هم معروف هستند. «اسب های دریایی می تواند مدت زمان زیادی را بدون حرکت باقی بمانند. یعنی با گیر دادن دم چسبیده خود بین مرجان ها و جلبک های دریایی می ایستند و درواقع این حرکتشان نوعی استتار در مقابل دشمن است. بدن اسب دریایی از صفحات کوچک استخوانی پوشیده شده و نوعی اسکلت خارجی دارد.»

خصوصیات منحصر به فرد اسب های دریایی به همین جا ختم نمی شود. تک همسری یکی دیگر از خصوصیات غیرعادی این گونه از ماهی های آّب های معتدل است که هنوز هم محققان برای چرایی این مسئله به جوابی نرسیده اند. «معمولا ماهی ها برای تخم ریزی و تولید مثل با انواع ماهی های ماده و همنوع خودشان جفت می شوند اما اسب  های دریایی در این زمینه نادر هستند و تنها گونه از ماهی های تک همسر بر روی کره زمین به شمار می روند.»

غذا دادن به ماهی ها با شیشه شیر و پستانک!

ماهی کوی یا کپور ژاپنی از کشور ژاپن به آکواریوم اصفهان آمده است. نکته جالب توجه این گونه از ماهی ها این است که شما می توانید دقیقا مثل یک نوزاد با استفاده از شیشه شیر و پستانک به این ماهی ها غذا بدهید. «غذا دادن به این ماهی توسط شیشه شیر و پستانک در آکواریوم اصفهان وجود دارد و تمامی بازدیدکنندگان می توانند به راحتی این کار را انجام دهند و لذت این کار را ببرند.»

البته به این نکته هم باید دقت کنید که رفتار این ماهی ها دقیقا مثل یک نوزاد و بسیار حساس است. برای همین باید خیلی با احتیاط کار غذا دادن شان را انجام دهید. «کوی ها در محیط های صخره ای زندگی می کنند و انواع تزیینی و رنگارنگ دارند. این ماهی ها به قدری زیبا هستند که به آنها «کپور زربفت» هم می گویند.» کوی ها در تمام دنیا طرفداران زیادی دارند و نماد عشق و دوستی خوانده می شوند.

تونل آکواریوم اصفهان

ماهی هایی که گله ای زندگی می کنند

«ماهی پاکو ماهی ای صلح جو است که معمولا به ماهی های کوچک تر از خودش آسیب نمی زند. این ماهی ها گیاهخوار هستند و در دمای ۲۲ تا ۲۸ درجه زندگی می کنند. اندازه پاکوها به ۱۱۰ سانتی متر هم می رسد.»

تقی پور می گوید پاکوهایی که قرمزی شکم شان بیشتر و همچنین باله های پشت شان نوک تیزتر باشد نر هستند و به این صورت جنسیت شان تشخیص داده می شود. «این ماهی ها باید به صورت گله ای زندگی کنند و فقط به صورت گروهی نگهداری می شوند. پاکوها از تنهایی ترس و وحشت بسیاری دارند.

حتی ماهی های بالغ به راحتی دچار ترس و وحشت می شوند و عادت به فرار ناگهانی و کوبیدن خود به شیشه دارند که انجام این کار توسط یک ماهی ۸۰ سانتی متری واقعا یک فاجعه در پی خواهدداشت. برای همین است که این ماهی ها را به صورت گروهی نگه می داریم تا مشکلی پیش نیاید.»

جراح ماهی لب ماتیکی پزشک متخصص!

یکی دیگر از ماهی های شگفت انگیزی که در تونل آکواریوم اصفهان به چشم می خورد جراح ماهی ناسو یا همان جراح ماهی لب ماتیکی است. این ماهی ها، مرجان ها را تست می کنند تا ببینند این مرجان ها قابل زندگی هستند یا خیر.

درواقع می توان گفت که جراح ماهی های ناسو پزشک متخصص مرجان ها به شمار می روند. «این دسته از ماهیان انتخاب خوبی برای کنترل رشد جلبک ها در آکواریوم هستند. همچنین مرجان هایی که دیگر قابل زندگی نیستند را شناسایی و از محیط زندگی شان بیرون می کنند تا دچار بیماری های پوستی و حساسیتی نشوند. چرا که جراح ماهی ها نسبت به این بیماری ها حساس هستند و خیلی زود از پا در می آیند.

جراح ماهی ها دارای بدنی خاکستری تا قهوه ای رنگ، دوکی شکل و کشیده هستند. یک نوار زرد زیبا هم از بالای سر ماهی تا اطراف لب ها ادامه پیدا می کند. باله دمی این ماهی با خطوط افقی سیاه و سفید پوشیده شده و در انتهای آنها یک خط عمودی زرد رنگ زیبا وجود دارد که از انتهای باله دمی به سمت بیرون با دو رشته دراز و باریک گسترش پیدا کرده است. «رنگ نارنجی لب های این مایه، زیبایی خاصی به آن بخشیده و به همین دلیل به آن ناسوی لب ماتیکی هم می گویند.»

تقی پور می گوید استفاده از نام جراح برای این خانواده در حقیقت به دلیل وجود یک تیغه در انتهای بدن و بر روی ساقه دمی است که از ستون فقرات ماهی منشا می گیرد و حاوی سمی است که می تواند بر روی شکارچیان کوچک تاثیر فلج کننده ای داشته باشد اما در انسان فقط باعث درد می شود.

«این تیغ در یک شیار در زیر پوست ماهی قرار گرفته که ماهی می تواند در هنگام خطر آن را گسترش داده و از آن برای دفاع از خودش استفاده کند. این تیغه به وسیله ماهیچه هایی به ستون فقرات ماهی متصل شده و زمانی که باز می شود بسیار شبیه به تیغ جراحی است.»
تقی پور دیگر ویژگی عجیب جراح ماهی ها را این طور برایمان توضیح می دهد.

«جراح ماهی های ناسو با توجه به شرایط  روحی ای که دارند می توانند رنگ خودشان را تغییر دهند. مثلا زمانی که این ماهی ها در معرض استرس شدید قرار بگیرند پشت صخره ها مخفی می شوند، رنگ شان به رنگ مشکی تغییر می کند و لکه هایی خاکستری رنگ روی بدنشان نمایان می شود.»

مرتبط:

کاخ چهل ستون اصفهان

 

مسجد جورجیر _قدیمی ترین مسجد اصفهان

از کوچه و پس کوچه های محله حکیم اصفهان که میگذری، روبروی یک سقاخانه و در ضلع شمال غربی مسجد حکیم،نمای آجری زیبایی مسحورتان می کند. سر در بلندی که نگاهتان را غرق پیچ و تاب نقوش با شکوهش می کند.سردر مسجد جورجیر یکی از قدیمی ترین بناهای تاریخی دوره دیلمی و نمونه بارز آجرکاری و گره سازی به سبک رازی از دوره سلجوقیان و قدیمی تر از گنبد تاج الملک در مسجد جامع عتیق اصفهان است .

با اینکه در ساخت این سردر خیال انگیز، رنگ و لعاب کاشی به کار نبرده شده است اما زیبایی نقوش و جلال و جمالش آدمی را به وجد می آورد.

این سردر زیبا روزگاری مردمان را به درون بنایی باشکوه به نام مسجد جامع جورجیر (گور گیر) یا مسجد جامع صغیر (در مقابل مسجد عتیق یا جامع کبیر) در انتهای بازار رنگرزان هدایت می کرده است؛ مافروخی در کتاب «محاسن اصفهان» در توصیف این مسجد آورده که این بنا توسط صاحب بن عباد ساخته شده و دارای شبستان ها، خانقاه ها، کتابخانه و مدارسی بوده است. وی متذکر می شود که این مسجد، از مسجد جامع اصفهان کوچک تر، ولی از آن زیباتر و مستحکم تر بوده است.

متاسفانه در پی حمله خانمان سوز مغول به ایران، بجز همین سردر، بقیه بخش های آن همچون مناره بی نظیر یک صد متری اش ویران شد و بعدها در دوران صفوی، مسجد حکیم به همت «حکیم محمد داوود» پزشک شاه عباس دوم در جای آن ساخته شد. اما این سردر با شکوه به عنوان نمونه ای عالی از هنر معماری دوران دیلمی، تنها بازمانده مسجد جورجیر است که برایمان به یادگار مانده است.

این سبک که از ری برخاسته، مبتنی بر استفاده از آجر در ابعاد کوچک برای ایجاد نقوش مختلف هندسی در کالبد بنا و تزیین چشمگیر آن بوده است. در سردر جورجیر، هنر آجرکاری در بخش های سازه ای و تزئینی به قوت و استادانه در دل یکدیگر به کار رفته است.

مسجد جورجیر توسط صاحب بن عباد ساخته شده و داراي شبستان‌ها، خانقاه‌ها، و مدارسي بوده است

نقوش یگانه به کار رفته در سردر جورجیر آمیخته ای است از طرح های خطی هفت شاخه، کتبیه های کوفی، طرح های گل و برگ، شمعدان های سه شاخه، نقوش پایه شمعدان، نقش لاله گون، طرح های هندسی، نقش هایی شبیه حروف عبری و پهلوی، شمسه هشت، درخت و  پرنده، غنچه های محدب، نقوش گیاهی بال مانند، تزیینات زنجیری، شمعدان هفت شاخه، و گل های سه پر لاله مانند که هر یک هماهنگ با دیگر نقوش در جای خود نشسته اند.

شاخص ترین ویژگی سردر جورجیر یک قوس شکنج یا کنگره ای بزرگ یازده پر بر فراز آن است که در نوع خود بی نظیر است و پشت بغل های آن با نقوش چلیپای ایرانی تزئین شده است. نمونه های کوچک تری از این کمان شکنج را با پنج پر بر فراز دو تاق نمای کوچک تر در دیواره های جانبی سردر می توان دید که در بالا و پایین شبدری پنج پر آن ها، نقوش شمسه هشت و نقوش شبیه حروف الفبای پهلوی و عبری به کار رفته است که نشانه ای از توجه سازندگان بنا به نمادهای ادیان گوناگون است.

از کتیبه سردر دیلمی جورجیر که به خط کوفی گچ بری شده بود، در طرف راست فقط عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» و در طرف چپ سردر، عبارت «بالقسط لاالله الا هوالعزیز الحکیم» برجای مانده و بقیه کتیبه از بین رفته است. در نماهای خارجی طرفین سردر و در داخل تاق نماهای آجری آن عبارات «لااله الاالله»، «محمد رسول الله»، «القدره لله»، «العظمه لله»، «سبحان الله»، «الحمد لله» به خط کوفی گچ بری شده و باقی مانده است.

 از پایین تا بالای فرورفتگی دیوار سمت راست بیرونی سردر، پنج جفت نقش شمعدان مانند تکرار شده است که در بالای هر هفت نقش شمعدان، کتیبه ای مستطیل شکل دربرگیرنده عبارات قرآنی به خط کوفی دیده می شود. در هر نقش شمعدان مانند، در طرفین یک شاخه اصلی، سه جفت شاخه با زاویه شکست ۹۰ درجه بر روی هم جاگرفته و لبه بالایی شاخه های دوم و سوم با گردشی نرم به بیرون خمیده شده است.

در پایین دیوار بیرونی چپ سردر، نقش دو جفت پرنده در دو ردیف (چهار پرنده) به نشانه چهار پدیده طبیعی نماد زندگی در فلسفه ایران باستان، در زیر یک درخت به چشم می خورد که به نظر می رسد تکرار نماد درخت زندگی و الهام گرفته از معماری ایرانی پیش از اسلام به ویژه معماری دوران هخامنشی و ساسانی باشد. یکی دیگر از نقوش جالب توجه دیوارهای جانبی، نقوش گیاهی تداعی کننده بال شاهین، پرنده نماد قدرت در ایران باستان و همچنین یادآور نماد فروهر است.

در دو طرف بالای درگاه ورودی و داخل نیم گنبد، دو پیلپوش متقارن پوشیده از نقوش گیاهی و هندسی هستند. استفاده از نقوش ترازو مانند در لابه لای نقوش گیاهی که یادآور «مهر ترازو دار» نماد دادگستری در ایران باستان هستند و تاکید در به کارگیری عبارت «قسط» در کتیبه گچ بری سردر، می تواند نشانه ای از کاربری دیگر بنای جورجیر به عنوان جایگاهی برای رسیدگی به مسائل حقوقی مردمان آن زمان باشد.

به این ترتیب به نظر می رسد که آمیختگی کم نظیر این نقوش در سردر جورجیر صرفا با هدف تزئین سازه به کمک نقوش متداول در معماری ایرانی نبوده و انتخابی هدفمند و دارای پیام خاص بوده است. به سخن دیگر، با توجه به سابقه همزیستی پیروان ادیان اسلام، یهود، مسیحی و زرتشتی در اصفهان و برپایه نقش های برجای مانده در سردر جورجیر، به نظر می رسد که بنای جورجیر در زمان خود کاربری فراتر از یک مسجد داشته و به عنوان «خانه ادیان» و به نشانه صلح و همزیستی پیروان ادیان گوناگون در اصفهان ساخته شده بود.

سردر جورجیر در مردادماه سال ۱۳۳۵ به همت و راهنمایی دکتر لطف اله هنرفر که در آن زمان ریاست اداره باستان شناسی اصفهان را بر عهده داشت،از زیر قشری ضخیم از کاهگل خارج شد و در همان دوران مرمت هایی بر روی آن صورت گرفت.

متاسفانه در حال حاضر نه تنها تدابیری جدی برای حفاظت و مرمت دوره ای این میراث بی مانند اندیشیده نشده است بلکه به خاطر بی توجهی سازمانهای مسئول، اطراف این سردر یگانه به زباله دانی اهالی محل تبدیل شده است و به واسطه نفوذ رطوبت آب های سطحی،بخش های پایینی این بنا به شدت دچار نم کشیدگی شده و در حال تخریب است.امیدواریم بزودی با همت مسئولان اقدامات عاجلی برای حفظ این بنای بی نظیر صورت گیرد.

مرتبط:

مسجد جامع اصفهان