به نقل از نیویورک‌تایمز، اندونزی از ماه اکتبر جزیره بالی را به روی گردشگران کاملا واکسینه‌شده کووید – ۱۹ کشور بازگشایی کرد. اما در آن ماه فقط دو مسافر خارجی که هر دو از راه دریا سفر کرده بودند به بالی رسیدند.

بالی که یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری جهان است، یکی از چندین مقصد گردشگری جنوب‌شرقی آسیا به شمار می‌رود که در هفته‌های اخیر مرزهایش را به روی بازدیدکنندگان بین‌المللی باز کرده است. برای هتل‌داران، راهنماهای تور و سایر مشاغلی که درآمدهای‌شان در اوایل شیوع ویروس کرونا متوقف شد، اعلام خبر بازگشایی بارقه‌ای از امید برای بهتر بودن وضعیت سال ۲۰۲۱ بود.

اما سفر به این مقاصد گردشگری با توجه به مقررات، هزینه‌ها، کمبود پروازها و مشخص نبودن وضعیت کرونا انتخاب افراد بسیار کمی بوده است.

در سال ۲۰۱۹ در «بالی»، جایی که در آن گردشگری بیش از نیمی از اقتصاد پیش از شیوع کرونا را در برمی‌گرفت، آمار ورود بیش از شش میلیون نفر گردشگر بین‌المللی به ثبت رسیده بود.

اما تاکنون در سال جاری، شمار گردشگران بین‌المللی در بالی فقط ۴۵ نفر بوده‌ است.

آمار سایر مقاصد گردشگری جنوب‌شرقی آسیا به این وخامت نیست اما در مقایسه با آمارهای پیش از همه‌گیری کرونا ناامیدکننده است.

در مالزی، از زمانی که دولت جزیره «لنکاوی» را از پاییز امسال به روی بازدیدکنندگان بازگشایی کرده است فقط چندصد گردشگر خارجی از جزیره بازدید کرده‌اند این درحالی است که انتظار می‌رفت این آمار به هزاران نفر برسد.

در تایلند، بیش از ۱۰۰هزار گردشگر خارجی در ماه نوامبر در جریان طرح بدون قرنطنیه برای گردشگران واکسینه‌شده چند کشور وارد خاک تایلند شدند. اما آمار کلی سالانه بازدیدکنندگان از تایلند کمتر از ۲۷۰هزار نفر است. آمار سالانه بازدیدکنندگان این کشور در سال ۲۰۱۹، ۴۰ میلیون نفر گزارش شده بود.

بخشی از مشکل صنعت گردشگری جنوب‌شرقی آسیا چین است که برای سفر شهروندانش به خارج از کشور محدودیت‌های بسیار زیادی وضع کرده است که از جمله آن‌ها به لزوم سپری کردن قرنطینه ۱۴ روزه پس از بازگشت می‌توان اشاره کرد.

یکی دیگر از مشکلات کمبود پرواز مستقیم است. یا برای مثال در بالی مسئله لزوم قرنطینه ۱۰ روزه یکی از عوامل بازدارنده برای سفر است.

منبع: ایسنا

به نقل از نیویورک‌تایمز، در جزیره «ججودو» واقع در کره جنوبی، بازار کساد شده است. در «بالی» راهنماهای تور بی‌کار شده‌اند. در پاریس و رم نیز صف طولانی کسانی که با کلاه‌های آفتابی در مکان‌های دیدنی مشغول سلفی گرفتن هستند دیگر به یک خاطره تبدیل شده است.

قرار بود امسال سال بازگشت به گردشگری و مسافرت باشد. در اروپا و آسیا بسیاری از کشورها فرودگاه‌ها را بازگشایی و پذیرش گردشگران را آغاز کردند. اما حالا با یک واقعیت جدید مواجه شده‌اند: شناسایی سویه‌های جدیدی همچون «اُمیکرون» باعث ایجاد نگرانی در سطح جهان شده‌ و دولت‌ها را ناچار به بستن مرزهای کشور کرده‌ است، در نتیجه به این زودی‌ها از بزرگ‌ترین منبع گردشگران یعنی گردشگران چینی خبری نخواهد بود.

چین در راستای رساندن آمارهای ابتلا به کرونا به صفر، اعلام کرده است در طول زمستان پروازهای بین‌المللی را به ۲.۲ درصد شرایط پیش از شیوع کرونا می‌رساند.

چین از ماه اوت، تقریبا به طور کامل روند صدور گذرنامه جدید را متوقف کرده و تمام مسافرانی را که وارد کشور می‌شوند ملزم به سپری کردن قرنطینه ۱۴ روزه کرده است.

در دهه‌های اخیر هیچ کشوری به اندازه چین در گردشگری جهانی نقش حیاتی نداشته است. گردشگران چینی حدود ۲۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ خرج کردند و در این مورد از تمامی کشورها پیشی گرفتند. حالا غیبت طولانی‌مدت گردشگران چینی به معنای این است که بعید به نظر می‌رسد که به این زودی‌ها درآمدهای حوزه گردشگری به سطح قبل از شیوع ویروس کرونا برسد.

فروشگاه‌ها خلوت شده‌، رستوران‌ها تعطیل و هتل‌ها خالی شده‌اند.

این مسئله به ویژه شمال و جنوب شرقی آسیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. چین منبع شماره یک گردشگری برای بسیاری از شهرهای بزرگ آسیا محسوب می‌شود.

از طرفی با شناسایی سویه «اُمیکرون» کشورهای مختلف محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های سفری اعمال کرده‌اند. این یک مسئله دیگر برای صنعت گردشگری است که پیش از شناسایی این نوع جدید از ویروس کرونا هم به دلیل فقدان حضور گردشگران چینی با مشکل دست و پنجه نرم می‌کرد.

برای مثال، در ویتنام به گفته دولت، شیوع ویروس کرونا سبب تعطیلی یا متوقف شدن ۹۵ درصد از کسب و کارها و فعالیت‌های مرتبط با گردشگری شده است.

قبل از همه‌گیری کرونا گردشگران چینی به شهرهای «دانانگ» و «نها ترنگ» ویتنام هجوم می‌بردند و حدود ۳۲ درصد از گردشگران خارجی این کشور را به خود اختصاص می‌دادند.

در جزیره «بالی» واقع در اندونزی نیز وضعیت بسیاری از آژانس‌های مسافرتی تعریفی ندارد.

در جزیره «ججودو» واقع در کره جنوبی که مقصد محبوبی برای گردشگران چینی بود، فقدان حضور این گروه از گردشگران بسیار پررنگ است. با توجه به امکان ورود بدون ویزا به این جزیره برای گردشگران چینی، شمار گردشگرانی که از چین وارد این جزیره می‌شدند در سال ۲۰۱۹ به بیش از یک میلیون نفر رسید. این درحالی است که این آمار در سال ۲۰۲۰ با ۹۰ درصد کاهش مواجه شد و به ۱۰۳هزار نفر رسید. از ژانویه تا سپتامبر امسال نیز شمار این گروه از گردشگران فقط ۵۰۰۰ نفر گزارش شد.

گردشگران چینی در سال‌های اخیر هم به منبع مهمی در اروپا تبدیل شدند. برای مثال در موزه شرلوک هولمز در لندن روزانه حدود هزار نفر بازدیدکننده ثبت می‌شود که در این بین نیمی از بازدیدکنندگان را گردشگران چینی تشکیل می‌دهند.

در سال ۲۰۱۹، گردشگران آسیایی به خصوص گردشگران چینی حدود ۴۰ درصد از گردشگران خارجی را که از  «کولوسئوم» بازدید کردند تشکیل دادند. در سال ۲۰۱۹، دو میلیون چینی از ایتالیا بازدید کرده بودند و حالا غیبت آن‌ها برخی از کسب و کارهایی را که روی این گروه از گردشگران سرمایه‌گذاری کرده بودند تحت تاثیر قرار داده است.

منبع: ایسنا

 به نقل از روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن پیام وزیر فرهنگ و گردشگری جمهوری خلق چین آمده است:

“جناب آقای محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی (جمهوری اسلامی) ایران

خبر مسرت‌بخش انتصاب جنابعالی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دریافت کردم، به نمایندگی از وزارت فرهنگ و گردشگری جمهوری خلق چین و نیز از طرف خودم، به جنابعالی تبریک و تهنیت عرض می‌کنم، از صمیم قلب امیدوارم موفقیت‌های درخشانی در سمت جدید به دست بیاورید.

چین و ایران به عنوان دو کشور با تمدن کهن و تاریخی همواره در جهت توسعه و پیشرفت تمدن بشری، نقش مهم و ارزنده‌ای را داشته‌اند. در سال‌های اخیر، به دنبال توسعه روابط استراتژیک همه‌جانبه چین و ایران، تبادلات فرهنگی و سطح همکاری‌های دو طرف در حال ارتقاء است و ثمرات ارزشمندی نیز داشته است.

در سال ۲۰۲۱ میلادی، همزمان با پنجاهمین سالگرد برقراری روابط رسمی، رییس‌جمهور چین آقای شی جین پینگ با جناب آقای رئیسی رییس‌جمهور ایران تماس تلفنی برقرار کردند و برای توسعه روابط مشارکت جامع راهبردی، طرحی زیبا برنامه‌ریزی کرده‌اند.

من با کمال میل و با همکاری شما و با الهام از رهنمودهای مقام‌های عالی رتبه دو کشور، با استفاده از فرصت مناسبی که به مناسبت پنجاهمین سالگرد برقراری رسمی است، خواستار تقویت و ارتقاء زمینه‌های فرهنگی هستم تا همکاری‌های فرهنگی دو کشور وارد عصر جدیدی شود.”

محمدمهدی اسماعیلی با کسب ۱۸۱ رأی اعتماد نمایندگان مجلس، از سوم شهریورماه ۱۴۰۰ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است.

منبع: ایسنا

مزتبط:

نشست کمیته میراث جهانی در چین آغاز شد

امضای تفاهم موزه ملی ایران و چین

دورخیز یک گنجینه از چینی مایسن برای رکوردشکنی

یکی از این مساجد که علاوه بر کارکرد مذهبی خود کاملا با فرهنگ و تاریخ کشور خود نیز مطابقت دارد «مسجد جامع شی‌آن» چین است که علاوه بر تاریخی بودن، معماری و شیوه ساخت آن نیز بسیار مورد توجه بوده و گردشگران زیادی برای بازدید به این منطقه سفر می‌کنند.

این مسجد در شهر شیاه استان شانچی واقع شده و گفته می‌شود که در این سال‌ها با توجه به آسیب‌هایی که به بنای آن وارد شده اما به خوبی از آن نگهداری و حفاظت شده است.

برخی معتقدند که این مسجد با توجه به تاریخ منقوش سنگی که در داخل مسجد وجود دارد در سال ۷۴۲ میلادی و در زمان حکومت تانگ احداث شده است، در این زمان به واسطه رفت‌وآمد تاجران عرب و مسلمان به چین برای تجارت این مسجد ساخته شد و تا به امروز در همان شکل اولیه خود باقی مانده و همانطور که گفته شد چند باری مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.

مسجد شی‌آن سال‌ها پیش در پایتخت سلسله مینگ ساخته شده که از آن سال تا به امروز بارها بازسازی شده است. گفته می‌شود که بخش‌هایی از مسجد که در حال فعالیت است از زمان سلسله مینگ . کوئینگ در قرن ۱۷ و ۱۸ باقی مانده است.

یکی از ویژگی‌های مسجد شی‌آن، این است که بر خلاف دیگر مساجد سنتی در جهان اسلام تنها یک حکاکی عربی در آن به چشم می‌خورد و باقی بنای مسجد کاملا شبیه به یک معبد بودایی است و این مورد خود یک ویژگی منحصر به‌فرد در این مسجد به حساب می‌آید.

البته تلفیق معماری چینی و اسلامی در این مسجد یکی از ویژگی‌هایی است که چشمان هر بازدید کننده‌ای را خیره خواهد کرد؛ چراکه کمتر مسجدی در جهان به این شیوه و با این معماری ساخته شده است. در این مسجد همچنین حکاکی کل قرآن همراه با ترجمه چینی آن بر روی دیوارهای چوبی یکی دیگر از اتفاقات منحصر به‌فردی است که مسلمانان را به خود جذب می‌کند.

بنای مسجد شی‌آن یکی از چهار مسجد کهن و تاریخی چین است و می‌توان گفت که جزء اولین مساجدی بوده که در دوران اولیه ورود اسلام به سرزمین پهناور چین احداث شده است. این مسجد اما با وجود تغییر حاکمیت‌ها و آسیب‌ها مورد بازسازی قرار می‌گرفته و تمام حکومت‌ها در حفاظت از این بنای تاریخی- مذهبی نقش خود را به درستی ایفا می‌کرده‌اند و به همین جهت است که ساختمان فعلی مسجد هنوز شکوه گذشته خود را داراست.

این مسجد دارای چهار صحن اصلی، ۸۴ حجره بزرگ و کوچک، تعدادی رواق، دو شبستان و محل برگزاری نمازهای یومیه، جمعه و اعیاد اسلامی است. البته این مسجد ساختان‌های مجزایی برای ماذنه یا بانگ، ساختمان موزه، دفتر تشریفات و حیاط‌های کوچک در اطراف ساختمان در نظر گرفته است که به بهترین وجه و با نقش و نگار و هنرهای محلی همچون گل‌های برجسته و مجسمه‌های زیبایی از کوه، طبیعت و حیوانات افسانه‌ای و نقاشی‌های سنتی تزیین شده است.

مسجد به شکل مستطیل طراحی شده که چهار صحن آن مانند بناهای باشکوه چینی و کاخ‌های امپراطوری به داخل یکدیگر باز می‌شوند. همچنین یادبودی در بالای ورودی اصلی این مسجد خودنمایی می‌کند که با خط چینی از عبارت «کاخ بهشت» برای این مکان استفاده شده است.

شی‌آن همچنین به مانند یک معبد چینی حیاط‌هایی تو در تو دارد که با ساختمان آن برای کاربرد اسلامی تطابق یافته است. این حیاط‌های تو در تو همانطور که گفته شد عمارت‌هایی در خود دارند که هرکدام از آن‌ها نمازگزاران را به شبستان اصلی بنا هدایت می‌کند.

یکی دیگر از قسمت‌های این مسجد مناره آن است که بلندترین بخش ساختمان محسوب می‌شود و مسلمانان منطقه از آن برای گفتن بانگ (اذان) استفاده می‌کنند. در فضای مسجد شی‌آن همچنین حجره‌هایی وجود دارد که برخی از آن‌ها مخصوص نگهداری فرامین امپراطوری است و در حال حاضر از آن به عنوان موزه‌ نگهدارنده اسناد تاریخی و اشیاء قدیمی دوران گذشته استفاده می‌شود.

یکی دیگر از مواردی که می‌تواند بازدیدکنندگان را برای بازدید از این مسجد به منقطه شی‌آن بکشاند لوح‌های متعدد سنگی است که بر روی آن‌ها تاریخ تاسیس و تعمیرات متعدد صورت گرفته در بنای مسجد و همچنین اسامی شخصیت‌های سیاسی، دینی و افرادی که برای حفاظت از این مسجد  تلاش کرده‌اند، ذکر شده است.

این مسجد با اینکه قدمت تاریخی بسیاری دارد اما هنوز هم توسط مسلمانان شهر شی‌آن در چین مورد استفاده قرار می‌گیرد و مکانی مناسب برای بازدید گردشگران خارجی به حساب می‌آید. این مسجد به واسطه قدمت و معماری منحصر به‌فردش در سال ۱۹۸۵ در فهرست آثار یونسکو نیز به ثبت رسیده است.

مسجد شی‌آن علاوه بر ثبت در آثار یونسکو در سال ۱۹۵۶ نیز توسط دولت محلی استان «شان‌سی» به عنوان میراث فرهنگی درجه یک تحت حفاظت دولت ثبت شد و در سال ۱۹۸۸ نیز به عنوان یکی از مهمترین آثار باستانی ملی چین شهرت پیدا کرد.

در نهایت عده‌ای معتقدند که حفاظت از چنین بنایی در چین که دین اسلام در اقلیت قرار دارد برای ایجاد همبستگی، گسترش اسلام، آموزش اعتقادات و احکام دینی، حفظ هویت فرهنگی و تداوم حضور مسلمانان در جامعه غیرمسلمان چین از اهمیت بالایی برخوردار است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

ممنوعیت‌های باورنکردنی در چین

چینکوئتی _دهکده قرون وسطایی با هزاران متن باستانی