به گزارش ایسنا، فائزه آخوندی – راهنمای رسمی ایرانگردی و جهانگردی – در گفت‌وگویی آنلاین با موضوع «ایران در سودای گردشگری پساکرونا» اظهار کرد: کرونا مساله‌ای غیرقابل پیش‌بینی بود که اقتصاد جهان و همه صنایع را متاثر کرد اما بیشترین آسیب را به گردشگری زد. در ایران اما این شرایط برای راهنماها سخت‌تر بود؛ از یک طرف تورها و سفرها متوقف شد و راهنماها بیکار شدند، از سوی دیگر اخبار منفی و نگران‌کننده‌ای که از ایران منتشر شد انرژی و زمان زیادی را از ما برای پاسخ‌ به نگرانی‌ها گرفته است.

او که کارشناس حوزه گردشگری چین است، به شناخت ضعیف مردم این کشور از ایران اشاره کرد و افزود: اخبار منفی و نگران‌کننده‌ای که از آمار ایرانی‌های مبتلا به ویروس کرونا در چین منتشر شده، در صدر اخبار این  کشور قرار گرفته که این اتفاق یک نکته مثب داشت؛ چینی‌ها با همین اخبار ایران را شناختند. حالا به نسبت گذشته چینی‌های بیشتری نام ایران را شنیده‌اند و می‌دانند کشور ما عربی نیست و مستقل است. باید از این فرصت استفاده کرد و با اخبار مثبت و معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران در شبکه‌های مجازی و رسانه‌های چین، ایران را با ویژگی‌های بهتری بشناسانیم.

آخوندی با این پیش‌بینی که ایران بعد از مهار کرونا جزو مقاصد گردشگران چینی می‌شود، اظهار کرد: شاید خوش‌بینانه به نظر آید، ولی منطقی است بعد از یک سال تعطیلی سفر و بسته شدن مرزها، میل برای سفر رفتن بیشتر شود. البته همه مردم چین که سفر خارجی نمی‌روند، شاید حدود ۱۵۰ میلیون نفر آن‌ها پاسپورت داشته باشند، ولی همین تعداد هم بازار بزرگی را در گردشگری شکل داده است. به هر حال ما امیدوارم گردشگری رونق بگیرد و به شرایطی حتی بهتر از دوران قبل از کرونا برگردد؛ چرا که گردشگری ایران قبل از کرونا هم وضعیت چندان رضایت‌بخشی نداشت.

این راهنمای گردشگری در پاسخ به این سوال که بعد از کرونا برای جذب بازارهای هدف گردشگری از جمله چین چه باید کرد، گفت: فاصله‌ای که ایجاد شده فرصت خوبی برای تغییر رویه گردشگری است، مثلا درباره چینی‌ها که معمولا زمان کمتری برای سفر به خارج از کشور دارند، ضرورت دارد برنامه روتین و مشابه توریست‌های اروپایی تغییر داده شود. برنامه سفر چینی‌ها در ایران محدود شده به موزه، کاخ، مسجد و برعکس، سه وعده صبحانه، ناهار و شام کامل با غذاهای محدود مثل چلوکباب، جوجه‌کباب و شیشلیک. بهتر است برای بعد از کرونا این رویه را تغییر دهیم و به نیاز گردشگران پاسخ بهتری بدهیم تا رضایت بیشتری را جلب کنیم.

او درباره علاقه‌مندی‌های گردشگران چینی با رجوع به تجربه‌ها و تحقیقاتی که داشته است، اظهار کرد: چینی‌ها تا چند سال پیش علاقه‌مند بودند به اروپا سفر کنند تا شاهد پیشرفت، معماری مدرن و تکنولوژی در این قاره باشند اما حالا چین در تکنولوژی، صنعت و معماری کمتر از کشورهای غربی و اروپایی نیست. چینی‌ها الان دوست دارند فرهنگ، مردم، باورها و تمدن‌های دیگر کشور را بببیند، مثل ایران، مصر و ترکیه. این امیدوارکننده است که بازار هدف ما در چین گسترده‌تر شده است. فقط نیاز داریم بخش دولتی وارد عمل شود و در این کشور ایران را بیشتر تبلیغ کند.

او افزود: چینی‌ها در روزهای اول سفر به ایران تحت تاثیر اخبار منفی هستند و معمولا حس خوبی ندارد و درباره امنیت نگرانی‌هایی دارند، اما در ادامه سفر، شیفته ایران می‌شوند و در پایان سفر اعتراف می‌کنند که ایران کشور جذاب و امنی است و مردم خونگرمی دارد.

آخوندی برای شفاف‌سازی درباره اثر تبلیغ در چین، گفت: کشور ترکیه شاید روابط سیاسی خوبی با چین نداشته باشد اما وقتی اسم این کشور را در نرم‌افزارهای چینی جست‌وجو می‌کنید تبلیغات مربوط به جاذبه‌های گردشگری این کشور را در کنار اخبار بد و سیاه می‌بینند که توریست چینی را متوجه ابعاد دیگر این کشور کرده و برای سفر به ترکیه ترغیب می‌کند. در چین، ترکیه به عنوان مقصد رمانتیک معرفی شده است، درحالی که به نظرم ایران به سلیقه و روحیه چینی‌ها بیشتر نزدیک بوده و رمانتیک‌تر است. واقعا احتیاج داریم محتوای بیشتری از ایران تولید کنیم و در نرم‌افزارهای چینی نفوذ داشته باشیم، نه نرم‌افزارهایی که در چین فیلتر شده است.

این کارشناس حوزه گردشگری چین به کمبود منابع اطلاعاتی از ایران به زبان چینی اشاره کرد و افزود: هنوز منبع کاملی از سایت‌های تاریخی و توریستی برای توریست‌های چینی نداریم. کتاب‌های موجود یا ترجمه شده یا با سلیقه اروپایی‌ها تنظیم شده است. چینی‌ها معمولا دوست دارند اطلاعاتی درباره دوره‌های تاریخی مشابه با تمدن و کشور خودشان را دریافت کنند و عکس‌های بیشتری را ببینند. با علم به این نیاز و سلیقه، تلاش کردم منبع مکتوبی را از سایت‌های تاریخی و توریسی ایران آماده کنم که تا کنون ۹۰ درصد کتاب تهران کامل شده است.

او با اشاره به افزایش سفر گردشگران جوان چینی پس از لغو یک‌طرفه روادید ایران، درباره آینده‌ای که از سفر این گردشگران متصور است، گفت: تا دو سه سال پیش تصوری که از چینی‌ها داشتیم این بود که آن‌ها با گروه سفر می‌کنند و محتاط‌تر هستند، اما پس از آشنایی با روحیات چینی‌ها و انجام تحقیق‌های میدانی، متوجه شدیم غیر از تورها، افراد زیادی به صورت شخصی و بدون تور به ایران سفر می‌کنند. این جنبش از زمان لغو ویزای ایران اتفاق افتاد. درست است لغو ویزای یک‌طرفه ایران برای چینی‌ها منافع اقتصادی آژانس و راهنما را تامین نکرد، اما این ایده را ایجاد کرده که استارت‌آپ‌هایی راه‌اندازی شوند تا به این قشر از توریست‌ها خدمات دهند.

آخوندی با مرور تاریخچه سفر گردشگران چینی به ایران، اظهار کرد: هفت هشت سال قبل که سفر گروه‌های چینی به ایران آغاز شد، بیشتر قشر متمول به ایران می‌آمدند. اما از سه چهار سال پیش قشر متوسط هم سفر به ایران را آغاز کردند و از سال گذشته شاهد سفر دانشجوها و گردشگران جوان‌تر چینی به ایران بوده‌ایم. یک دانشجو با ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار می‌توانست به ایران سفر کند. فکر می‌کنم بعد از کرونا این قشر از چینی‌ها به ایران بیشتر سفر کنند. البته اگر اخبار بهتری از ایران در نرم‌افزازهای چینی منتشر شود قطعا اقشار دیگر هم به ایران می‌آیند.

او اضافه کرد: درست است این مدل سفر کردن و یا این نوع توریست برای آژانس‌ها و راهنماهای گردشگری خوشحال‌کننده نیست، اما ممکن است در شهرهای کوچک به اشتغال‌زایی بیشتر منجر شود و کار راهنماهای محلی رونق بگیرد، پس زمان مناسبی است که راهنماهای محلی مهارت‌های خود را برای پذیرش این نوع گردشگران ارتقا دهند.

این راهنمای گردشگری درباره ضرورت نفوذ به نرم‌افزارهای چینی گفت: بسیاری از نرم‌افزارهایی که در ایران استفاده می‌شود مثل اینستاگرام، واتس‌اپ و حتی گوگل در چین فیلتر است. چینی‌ها از نرم‌افزاری‌هایی مثل wechat، weibo، Baidu استفاده می‌کنند و اگر قرار است تبلیغی انجام یا محتوایی تولید شود باید در این شبکه‌ها و نرم‌افزارها صورت گیرد. شنیده‌ام برخی از هتل‌ها درحال تولید محتوا به زبان چینی در وب‌سایت‌های‌شان هستند، باید بررسی کنند که این وب‌سایت‌ها در چین باز می‌شود، چون دامین ایران در چین اصلا باز نمی‌شود. این تبلیغ‌ها را می‌توان در پروازهای مسیر ایران ـ چین هم انجام داد.

آخوندی درباره تبلیغ ایران در شبکه‌های تلویزیونی چین اظهار کرد: ما به عنوان راهنما تبلیغات خود را در نرم‌افزارهای چینی انجام می‌دهیم اما تبلیغ در  سطح وسیعی مثل تلویزیون به روابط و توافق‌هایی در سطوح دولتی نیاز دارد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

نمایش مجازی ایران در نمایشگاه آلمان و چین

چینکوئتی _دهکده قرون وسطایی با هزاران متن باستانی

“سلادون”های تاریخی از چین برگشتند

از آنجایی که کشور چین یکی از کشورهایی است که عجایب زیادی در خود دارد که برخی از آن‌ را کشف کرده و به نمایش گذارده، تاریخ کهنش هر سال افراد زیادی را برای بازدید از فرهنگ غنی و گذشته باستانی این کشور به چین می‌کشاند.

کشور چین بین گردشگران به کشور معابد نیز شهرت دارد. به همین دلیل معابد این کشور یکی از جاذبه‌های چشم‌گیر چین به حساب می‌آید که هر کدام با معماری‌های شگفت‌انگیزی داستان‌های زیادی برای بازدیدکنندگان به همراه دارند. پس امکان ندارد فردی به چین سفر کند و از هیچکدام از معابد این کشور بازدید نکند.

یکی از مکان‌های اعجاب‌انگیز در چین که در آن می‌توان به سه هدف که لذت از طبیعت، تجربه حس معنویت و در آخر تجربه ترس را به همراه دارد، «معبد شیان کونگ» است.

این معبد یکی از اعجازآمیزترین، ترسناک‌ترین و خطرناک‌ترین معابد در جهان است که در استان «شان شی» کشور چین ساخته شده است. ترسناک و خطرناک بودن معبد شاوان کونگ به این دلیل است که این معبد در باریکه‌ای از کوه «هنگ شان» به صورت نااستوار واقع شده است.

کوه هنگشان نیز که معبد روی آن ساخته شده، از کوه‌های معروف و جزو پنج کوه مقدس مردم چین است که گردشگران با سفر به این منطقه با طبیعتی وصف‌ناشدنی و غیرقابل انتظار رو به رو خواهند شد.

معبد شیان کونگ به واسطه نوع قرارگیری در کوه هنگشان با عنوان «معبد معلق» نیز شناخته می‌شود و بین گردشگران به این نام شهرت دارد. گردشگران از آنجایی که این سازه بسیار قدیمی است، پله‌هایی با شیب زیاد دارد و برخی از نقطه‌های آن بسیار باریک می‌شود، این مکان را ترسناک و در عین حال اعجازآمیز توصیف کرده‌اند.

گفته می‌شود این معبد در ارتفاع ۷۵ متری از زمین ساخته شده و افراد تنها از طریق پله‌های سنگی به معبد معلق دسترسی پیدا خواهند کرد. از دیگر جذابیت‌های این معبد که افراد برای بازدید از آن ترغیب می‌کند، به غیر از معماری می‌توان به عناصر بودایی و تائویی که این معبد در خود جای داده نیز اشاره کرد.

دلیل ساخت این معبد روی کوه پس از تحقیقات انجام شده، حفظ شیان کونگ از سیل و طوفان‌های شدید بوده است و قدمت آن تقریبا به ۱۵۰۰ سال پیش در اواخر دوران سلسله «وی» باز می‌گردد. از دیگر ویژگی‌های شیان کونگ، باید به پیوند سه دین اصلی چین در این معبد نیز اشاره کرد. معبد معلق تنها معبد سه‌گانه چین است که به صورت همزمان به آیین‌های بودیسم، تائوئیسم و کنفوسیوس تعلق داشته است.

شیان کونگ دو ساختمان اصلی دارد که به وسیله یک راهروی کوچک این دو ساختمان به یکدیگر متصل شده‌ است. در یکی از ساختمان‌ها سه سالن وجود دارد که در دو سالن آن از مجسمه‌های بودا نگهداری می‌شود. یکی دیگر از سالن‌های این ساختمان که به غرش رعد و برق نیز شهرت دارد از سالن‌هایی بوده که گفته می‌شود بودا در آن با صدایی بلند اصول دین را بیان و تحلیل می‌کرده است.

در ساختمان دیگری که متعلق به معبد است نیز سه سالن وجود دارد که در هر کدام از سالن‌ها مجسمه‌هایی مربوط به ادیان گفته شده در آن قرار گرفته است و چوبی بودن تمام اجزای ساختمان مانند ستون‌ها، راهروها و… جلوه‌ای عجیب به این بنا بخشیده است.

در یکی از ساختمان‌ها مجسمه‌های مربوط به ادیان بودیسم و کنفوسیوس مانند «گوتاما بودا»، «لائو زی» و «کنفوسیوس» نگهداری می‌شود. هم‌چنین ساختمان دوم معبد میزبان مجسه‌های مربوط به دین تائوئیسم است.

تماشای ظاهر این معبد بیننده را بر این می‌دارد که پایه‌های چوبی عمودی معبد شوان کونگ، این معبد را بر صخره‌های کوه استوار کرده است اما حقیقت ماندگاری این بنا در صخره چیز دیگری است؛ در واقع سنگینی معبد روی تیرهای چوبی افقی است که درون صخره‌ها قرار دارد، همچنین سکوهای کوچک سنگی نیز برای استوار نگه‌ داشتن تیرهای چوبی استفاده شده‌اند.

بازدید از این بنا تعجب بازدیدکنندگان را همیشه به همراه دارد که چگونه در سال‌های گذشته بدون هیچ امکاناتی چنین بنایی آن هم در ۷۵ متری زمین ساخته شده است.

منبع:

www.chinadiscovery.com

www.topchinatravel.com

مرتبط:

“سلادون”های تاریخی از چین برگشتند

سفر به چین چه شرایطی دارد؟

چینکوئتی _دهکده قرون وسطایی با هزاران متن باستانی

«کاخ موزه شهر ممنوعه» یک کاخ سلطنتی بوده که در حال حاضر به عنوان موزه از آن استفاده می‌شود، البته این موزه از سال ۱۴۲۰ تا ۱۹۱۲ جزء کاخ‌های سلطنتی چین بوده است.

شهر ممنوعه وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان بوده که در شهر پکن چین واقع شده است، این مجموعه همچنین نمونه معماری سنتی چین را که برگرفته از فرهنگ و معماری شرق آسیا است به نمایش گذاشته و به عنوان یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این کشور شناخته می‌شود.

این کاخ موزه نزدیک به ۵۰۰ سال به عنوان محل زندگی امپراتورها، خانواده آنها و مرکز اجرای مراسم و سیاست‌های دولت چین استفاده می‌شده است. این شهر ممنوعه علاوه بر کاخ‌های سلطنتی شامل مجموعه‌ای گسترده از آثار هنری و مصنوعات مربوط به دوره‌های امپراطوری سلسله مینگ و چینگ است.

ساخت این شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی به دستور دومین امپراطور سلسله مینگ آغاز شد و نزدیک به ۱۴ سال زمان برد. در ادامه  تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ، جمعا ۲۴ امپراطور در شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمانروایی کرده‌اند.

در این مجموعه نزدیک به ۷۲ هکتار مساحت، ۷۰ ساختمان و چیزی حدود ۹ هزار اتاق وجود دارد. «کاخ موزه شهر ممنوعه» دارای دو قسمت داخلی و خارجی است؛ بخش خارجی جهت برگزاری مراسم خاص مورد استفاده قرار می‌گرفت و بخش داخلی که شامل تالار خلوص آسمانی، تالار اتحاد، تالار آرامش زمینی، تالار تذهیب و تربیت و … می‌شود، محل زندگی امپراطور و خانواده او بوده است.

ممنوعیت «شهر ممنوعه» به این خاطر بوده است که در گذشته محل زندگی امپراطوران و خانواده آنان به حساب می‌آمده و اکنون قدم زدن در چنین مجموعه باشکوهی از قصرها و معماری چشم‌نواز آن، به همراه نقش و نگاری شگفت‌انگیز، برای گردشگران تجربه‌ای از سفر به چین قدیم را رقم خواهد زد.

طراحی نمای «کاخ موزه شهر ممنوعه» بازتابی از مقاصد فلسفی و مذهبی و نمادی از عظمت و قدرت امپراطوران چینی است و رنگ‌هایی که در این مجموعه به کار رفته است، نیز نشانی از این قدرت است. در نقش‌های موجود در کاخ‌های این مجموعه، اغلب اژدها و ققنوس به چشم می‌خورد و نشان از اهمیت و تقدس آن در افسانه‌های چینی دارد.

مجموعه «کاخ موزه شهر ممنوعه» پس از استقرار جمهوری خلق چین، توسط دولت بازسازی شد؛ ساختمان موزه از سال ۱۹۶۱ به عنوان نمادی تاریخی، فرهنگی و ملی تحت حفاظت دولت چین قرار گرفت تا اینکه در سال ۱۹۸۷ به عنوان میراث فرهنگی کشور چین و میراث جهانی به ثبت رسید.

این کاخ موزه همچنین توسط سازمان یونسکو به عنوان بزرگترین مجموعه ساختارهای چوبی باستانی حفظ در جهان نام‌گذاری شده و سالانه بازدیدهایی میلیونی از این موزه توسط علاقه‌مندان و گردشگردان صورت می‌گیرد.

برکناری سلسله چینگ

در سال‌های پایانی سلطنت این سلسه دهقانان بسیاری در چین فعالیت می‌کردند و قوی‌ترین و گسترده‌ترین قیام را به رهبری لی زیکنگ (Li Zicheng) را بر پا کردند. شورشیان موفق به شکست نیروهای امپراتوری شده و به شهر ممنوعه پا گذاشتند. این سلسله در سال ۱۶۴۴ و با خودکشی امپراتور Chongzen به اتمام رسید. آخرین پادشاه این سلسله پس از کناره‌گیری از قدرت و تا سال ۱۹۲۴ در همین کاخ زندگی کرد. اما این پایان ماجرا نیست. ارتش لی زیچنگ (Li Zicheng) توسط رجنت دورگون و سربازانش به این خاک پا گذاشت و باعث شد تا شهر ممنوعه براز باز دوم به تصرف در آید.

تخریب و نوسازی شهر ممنوعه

قبل از عقب‌نشینی ارتش لی زیچنگ، آنها بسیاری از کاخ‌ها و سالن‌های داخل شهر ممنوعه را به آتش کشیدند. بعد از آن که امپراتور شونزی (Shunzhi) از سلسله چیتگ به شهر امپریالیزه نقل مکان کرد حدود ۱۴ سال دیگر برای بازسازی ساختمان‌های اصلی این بنا زمان گرفته شد. دیگر ساختمان‌های ویران‌شده شهر ممنوعه نیز از سال ۱۶۸۳ تا ۱۶۹۵ مورد بازسازی قرار گرفتند. ناگفته نماند که مهم‌ترین نوسازی انجام گرفته در شهر ممنوعه که به دنبال خود تغییرات بزرگی را به دنبال داشت مربوط به زمان سلطه امپراتور کیانلانگ است. نوسازی در سال ۱۷۳۵ شروع شده و تا سال ۱۷۹۶ ادامه پیدا کرد. این فرایند، شهر ممنوعه را به زیبایی پیشین خود بازگردانید.

تبدیل شهر ممنوعه به موزه کاخ برای بازدید عموم مردم

در سال ۱۹۱۱ بعد از گذشت سه قرن، کاربری شهر ممنوعه از مرکزیت سیاسی کشور تغییر یافت. در دهم اکتبر سال ۱۹۲۵ شهر ممنوعه به عنوان کاخ موزه، برای بازدید عموم مردم باز شد. درست است که بسیاری از قسمت‌‌های آن در اثر جنگ، گذر زمان و بدی آب و هوا تخریب شده‌اند اما از همان زمان بود که راز و رمزهای مربوط به این بنا کم کم برای مردم روشن و آشکار کرد.

طراحی و معماری قصر شهر ممنوعه در پکن

کاخ مستطیل شکل این بنا ۹۶۱ متر از جنوب به شمال و ۷۵۳ متر از غرب به شرق امتداد دارد. این کاخ چیزی حدود ۷۲۵ هزار متر مربع مساحت دارد و مساحت ساختمان اصلی که ۸۷۰۷ اتاق دارد، ۱۵۵ هزار متر مربع می‌باشد. دیوار این قصر ۱۲ متر ارتفاع و ۳۴۰۰ متر طول دارد و در اطراف این دیوارها خندقی به عمق ۵۲ متر حفر شده است. بدین ترتیب، این قصر کاملا قوی و غیرقابل تسخیر محسوب میشده است. این مجموعه که مطابق با یک کد فئودالی بسیار دقیق ساخته شده، انعکاسی از بارزترین ویژگی‌های امپراطور آن دوران، یعنی برتری و قدرت بوده است.

قصر شهر ممنوعه پکن دارای چهار دروازه ورودی است که به ترتیب “دروازه وو” در جنوب، “دروازه دونگوها” در شرق، “دروازه شین هوا” در غرب و “دروازه شن وو” در شمال می‌باشند. “دروازه وو” دارای پنج قوس است که منحصرا برای امپراطور ساخته شده‌اند. این دروازه همچنین محور مرکزی کاخ و شهر پکن محسوب می‌شود. در گذشته، حتی مقامات دولتی عالی رتبه نیز برای ورود به کاخ باید از قوس جانبی استفاده می‌کردند.

قاب اصلی در شهر ممنوعه چوب است و به همین دلیل نیز مهم‌ترین عناصری مانند پل‌ها ستون‌ها از جنس چوب هستند. در ساخت این بنای چینی باستان، نقاشی و رنگ‌های مختلف برای تزیین استفاده شده‌اند. معمولا نقاشی‌های غالب فضا ققنوس و اژدها هستند و از سبک‌های مختلفی برای آنها استفاده شده است. طرح‌های اژدها نشان‌دهنده امپراتورها است و در محموع نیز چیزی حدود ۱۲۶۵۴ اژدها در این بنا طراحی شده است. طرح‌های ققنوس نیز نشان‌دهنده مهاجران است.

تزیینات سقف قصر

در این بنا بیش از ۱۰ نوع سقف وجود دارد. سه تالار اصلی دارای سقف‌های متفاوتی هستند و عمدتا سقف‌ها با طرح‌های سقف چاله‌ای، سقف هرمی و… طراحی شده‌اند.

بلندترین سقف این بنا مربوط به تالار هماهنگی عالی است که ۱۰ حیوان اسطوره‌ای در هر گوشه‌ای از آن به چشم می‌خورند. حیواناتی که در سقف ساختمان‌های قدیمی به چشم می‌خورند معمولا شیر، اژدها، شیر، ققنوس، اسب آسمانی و… هستند. لازم به ذکر است که افسانه‌های بسیاری در رابطه با اژدها و سایر حیوانات در فرهنگ چینی وجود دارد که دلیلی بر انتخاب این حیوانات در معماری این بنا است.

نکاتی برای بازدید از موزه

کودکانی که قد آن ها زیر ۱٫۲ متر است، ورودی ندارند و باید حتما با یک بزرگسال همراه باشند.

برای نوجوانان ۸ تا ۱۸ سال قیمت بلیط کمتر بوده و حدود ۲۰ یوآن است. برای دیگر کاخ ها نیز، مبلغ ۵ یوآن باید بپردازند.

سالمندانی که بیش از ۶۰ سال دارند، بلیط نیم بها می گیرند. باید حتما پاسپورت خود را نشان دهند.

هر روز تنها حدود ۸۰ هزار گردشگر حق ورود به کاخ موزه پکن را دارند و بیشتر از این دیگر بلیط فروخته نمی شود. بلیط ها را می توان آنلاین یا از باجه فروش بلیط تهیه کرد.

گردشگرانی که زبان چینی نمی دانند نمی توانند به راحتی بلیط تهیه کنند. چرا که چنین خدماتی وجود ندارد. به همین دلیل بیشتر گردشگران یا باید از طریق آژانس های گردشگری مانند الی گشت بلیط بخرند یا اینکه از دوستان چینی خود بخواهند تا برای آن ها بلیط تهیه کنند.

اگر از باجه کنار دروازه جنوبی می خواهید بلیط تهیه کنید، باید سعی کنید تا صبح زود تا قبل از تمام شدن بلیط ها، اقدام کنید. مخصوصا که در دوران تعطیلات، شهر ممنوعه بسیار شلوغ می شود.

افرادی که برای شما بلیط خریداری می کنند، باید حتما نام کامل شما به همراه پاسپورت را داشته باشند. هنگام ورود باید اطلاعات روی بلیط شما با اطلاعات پاسپورتتان همخوانی داشته باشد. در غیر این صورت اجازه ورود به کاخ موزه پکن را ندارید.

نحوه بازدید از کاخ موزه پکن

تمام گردشگرانی که برای بازدید وارد کاخ موزه پکن می شوند، می بایست حتما از دروازه جنوبی وارد شده و از دروازه شمالی یا دروازه شرقی خارج شوند. به دروازه جنوبی نام دروازه مریدیان (Wumen) و به دروازه شمالی نام دیوین پرووس (Shenwumen) داده اند. نام دروازه شرقی هم دروازه رفاه (Donghuamen) داده اند. در مجموع برای گشت و گذار و تماشای تمام شهر ممنوعه در این محور، حدود ۳ الی ۴ ساعت زمان لازم دارید. اگر می خواهید بیشتر در میان کاخ موزه پکن بگردید، می توانید به قسمت های شرقی و با غربی محوطه بروید و از مسیر اصلی خارج شوید.

چگونه خود را به کاخ موزه برسانید

همانطور که قبلا گفتیم باید خود را به دروازه مریدیان که دروازه جنوبی موزه است، برسانید.

مترو

با مترو می بایست ابتدا خط متروی شماره ۱ را سوار شده و در ایستگاه شرقی تیان آنمن پیاده شوید (از خروجی A بیرون بیایید). یا اینکه در ایستگاه تیان آنمن غربی از ورودی B خارج شوید. سپس به راحتی برج تیان آنمن را پیدا نموده و پس از آن به سمت شمال و دروازه جنوبی کاخ موزه پکن قدم بزنید.

دومین روش، این است که سوار مترو خط ۲ شده و در ایستگاه مترو کیانمن و از ورودی A خارج شوید. به سمت شمال و میدان تیان آنمن بروید و در نهایت پس از گذشتن از دروازه تیان آنمن، خود را در جلوی دروازه جنوبی شهر ممنوعه خواهید یافت.

اتوبوس

تمام خطوط شماره ۱، ۲، ۵۲، ۸۲، ۱۲۰، اتوبوس توریستی خط ۲ و اتوبوس دیدنی های خط ۲ به این ناحیه می آیند. در ایستگاه شرقی تیان آنمن باید از این اتوبوس ها پیاده شوید.

اگر اتوبوس های شماره ۱، ۵، ۵۲ و اتوبوس توریستی خط ۱ را سوار می شوید، می بایست در ایستگاه غربی تیان آنمن از اتوبوس ها پیاده شوید.

برای خروج از کاخ موزه پکن یا همان شهر ممنوعه چه باید کرد؟

ببیشتر گردشگران پس از بازدید از موزه در نهایت از دروازه شمالی یا دروازه شرقی خارج می شوند.

اگر از دروازه شمالی خارج شدید، می توانید تما اتوبوس های خطوط ۵۸، ۱۰۱، ۱۰۳، ۱۰۹، ۱۲۴، ۱۲۸، اتوبوس توریستی خط ۱، خط ۲ و خط ۳ را سوار شوید.

اگر از دروازه شرقی خارج شدید، باید ابتدا دو خط اتوبوس ۲ یا ۸۲ را به سمت دروازه شمالی سوار شده و سپس از دروازه شمالی باقی مسیر را به سمت هتل یا دیگر مقصدها و جاذبه های توریستی طی کنید. اتوبوس توریستی شماره ۲ از ایستگاه شرقی گوگونگ هم می توانید سوار شوید.

قیمت های ورودی

• در ماه های آپریل تا اکتبر (اواسط فصل بهار تا اواسط پاییز): ۶۰ یوآن
• ماه های نوامبر تا مارچ (از اواسط پاییز تا اوایل بهار): ۴۰ یوآن

اگر می خواهید از گنجینه ملی سلطنتی چین دیدن کنید، باید بلیط ۱۰ یوآن آن را جداگانه خریداری کنید. این بلیط شامل کاخ های عمر طولانی، موزه اپرا و موزه طبل سنگی می شود.

برای تماشای موزه ساعت مچی و ساعت دیواری هم باید ۱۰ یوآن جداگانه بپردازید.

منبع: www.travelchinaguide.com

مرتبط:

فرهنگ غذای مردم چین

قبل از سفر به چین به این نکات توجه کنید