مسجد جامع رانگونی‌ها با موافقت شرکت نفت، توسط کارگران پاکستانی پالایشگاه آبادان ساخته شده است.

این مسجد با تقاضای عده‌ای از مسلمانان سنی مذهب شبه قاره هند که عمدتا مهاجرانی از اهالی رانگون پایتخت میانمار بوده و در پالایشگاه نفت آبادان مشغول به کار بوده‌اند احداث شده و به همین دلیل نام مسجد رانگونی‌ها گذاشته شده است.

مسجد رانگونی‌ها، به سبک معماری شبه قاره هند با گچبری‌هایی زیبا و برجسته و آرایه‌هایی سیمانی و منحصربفرد دارای شبستان، حیاط اصلی و مأذنه و در پیشانی بنا نقشینه‌ای منقش به آیه بسم الله الرحمن الرحیم می‌باشد.

تزئینات مسجد رانگونی‌ها شباهت زیادی به گچ‌بری برهشته دارند با این تفاوت که با سیمان انجام گرفته و در واقع سیمان‌بری می‌باشد.

گفته می‌شود بعضی از مصالح ساختمانی، خاصه رنگ‌های به کار رفته اولیه در نقش و نگاره‌ها از هندوستان تامین شده است.

یکی از ویژگی‌های بارز مسجد محراب گلگونه‌ای است که به شیوه خاصی ایجاد شده است. محراب در میان انبوهی از اشکال هندسی و نقوش اسلیمی تزئین شده، رنگ‌های گوناگون و طرحهای نقش بسته بر دیوارهای محراب نمادی از بهشت برین است.

متولی مسجد شیخ عبدالرشید مندل بود و امامین جماعت آن، شیخ قادری هندی، حاج آقا رنگونی و سپس محمد اسلم راجا بودند.

مسجد رانگونی‌های آبادان در جنگ تحمیلی ایران و عراق صدمات زیادی دید. پس از جنگ مرمت شد و در سقف مسجد ترکیبی از لوله‌های نفت، ریل راه آهن و آرماتور به کار رفته است.

مسجد رانگونی‌ها در ۲۳ دی ۱۳۸۸ و همزمان با سومین سفر هیات دولت دهم به عنوان موزه اسناد تاریخی و خطی مورد بازگشاسی قرار گرفت.

در این موزه نسخه‌هایی از قرآن‌های خطی و همچنین اسناد تاریخی مربوط به اواسط دوره قاجار تا پهلوی اول شامل مکاتبات مالی و تجاری تجار ایرانی مقیم هندوستان و انگلستان با ایران و همچنین انواع سفته، برات، صورت ریز معاملات و نامه‌های تجاری نگه‌داری و نمایش داده می‌شود.

مسجد رانگونی‌ها در شهرستان آبادان، خیابان امام خمینی(ره)، روبه‌روی انبار دارویی پالایشگاه و در جوار اروند رود قرار دارد.

مسجد رانگونی‌ها ۹ فروردین سال ۱۳۷۸ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۲۸۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

در بین موزه‌های پرطرفدار، اسامی مشهوری نیز به چشم می‌خورد که عمدتاً شخصیت‌های داستانی هستند. در ادامه به برخی از این گونه موزه‌ها اشاره شده است.

موزه شرلوک هلمز – انگلستان:

موزه «شرلوک هلمز» در خیابان تاریخی بیکر لندن قرار دارد. این موزه خانه هلمز،‌ کارآگاه مشهوری را نشان می‌دهد که قهرمان اصلی داستان «سر آرتور کانن دویل» بوده است.

بنا ۴ طبقه دارد و به سبک معماری دوره ویکتوریا ساخته شده است. در طبقه همکف این موزه فروشگاهی وجود دارد که در آن آثار مرتبط با هلمز همچون کتاب‌ها و یادگاری‌های او فروخته می‌شود.

در طبقه اول که مشرف به خیابان بیکر است، اتاق شرلوک هلمز قرار دارد که به شیوه‌ای ماهرانه‌ شبیه آنچه در کتاب ماجراهای او ذکر شده، طراحی شده است.

یکی از بخش‌های جالب توجه ، حضور فردی به نام دکتر واتسون ‌ است که به بازدیدکنندگان خیر مقدم می‌گوید و آن‌ها را به تماشای مدل‌های مومیایی شخصیت‌های مختلفی که در داستان‌های دویل حضور دارند، راهنمایی می‌کند.

موزه پلنگ صورتی – امریکا:

موزه پلنگ صورتی در شهر «سانتا روزا» ایالت کالیفرنیا قرار دارد.

آثار موجود در این موزه مجموعه‌ای از ۶ هزار مجسمه و اقلامی است که با شخصیت پلنگ صورتی در ارتباط‌اند و از یک کلکسیون شخصی جمع‌آوری شده‌اند.

آثار موجود در موزه پلنگ صورتی از کشورهای اسپانیا،‌ آلمان، ژاپن، هلند، دانمارک، ایتالیا، استرالیا و امریکا خریداری شده‌اند.

این اشیا تنها شامل مجسمه‌های پلنگ صورتی نیستند بلکه آثار مختلفی همچون پوشاک، وسایل غذاخوری، اسباب بازی، کالاهای تبلیغاتی، لوازم اداری، ظروف چینی و دیگر آثاری را که تصویری از پلنگ صورتی روی آن‌ها دیده می‌شود، در بر می‌گیرند.

موزه مادام توسو – امریکا:

موزه «مادام توسو»، یکی از موزه‌های معروف با شعبه‌های بسیار در نقاط مختلف جهان است که در آن مجسمه‌هایی مومیایی شخصیت‌های مشهور جهان به چشم می‌خورد.

یکی از شعبه‌های معروف این موزه در شهر لاس‌وگاس آمریکا قرار دارد که در آن مجسمه‌های مومیایی بازیگران، شخصیت‌های افسانه‌ای، سیاستمداران و دیگر افراد مهم دیده می‌شود.

در این موزه مجسمه‌هایی از ورزشکاران معروف‌، چهره‌های فرهنگی و ستاره‌های سینمایی وجود دارد که با استقبال گسترده‌ای از سوی بازدیدکنندگان روبه‌رو می‌شوند.

موزه جارا سیمرمان – جمهوری چک:

این موزه که در سال ۲۰۰۲ افتتاح شده از محبوبیت ویژه‌ای میان طرفداران شخصیتی موسوم به «جارا سیمرمان» که از شخصیت‌های افسانه‌ای مشهور جمهوری چک محسوب می‌شود، برخوردار است.

جارا سیمرمان در کنار برجی قدیمی در منطقه «پترین هیل»‌ شهر پراگ ساخته شده است.

این برج که معماری آن ملهم از برج ایفل پاریس است به گفته بسیاری از کارشناسان در بهترین منطقه برای ساخت بنا شده است.

سیمرمان، شخصیتی افسانه‌ای است که توسط یک گروه کمدی خلق شد و از او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شعرا،‌ نویسندگان، معلمان، جهانگردان، کارآگاهان، فلاسفه، ریاضی‌دانان، مخترعان و ورزشکاران قرن نوزدهم و بیستم چک نام برده‌اند.

تصویر این شخصیت در میان مردم چک، تصویری کاریکاتوری بود اما رفته رفته شهرتی عمومی به دست آورد و تبدیل به قهرمان ملی این کشور شد.

در بسیاری از داستان‌های بومی رایج میان مردم این کشور، ‌سیمرمان مخترع آثار بسیاری همچون دینامیت و لامپ معرفی شده است هرچند هیچ شناختی از اختراعات خود ندارد.

موزه مجسمه‌های مومیایی پوتر – امریکا:

پوتر، نخستین موزه مجسمه‌های مومیایی در امریکاست که در منطقه «سنت آگوستین» ایالت فلوریدا قرار دارد و مجموعه‌ای از ۱۶۰ مجسمه افراد مشهور و افسانه‌ای در آن به نمایش درآمده است.

مادام توسو نخستین مجسمه‌های مومیایی خود از چهره‌های معروف را در سال ۱۸۰۰ ساخت، اما «جرج ال پوتر» اولین کسی بود که اقدام به افتتاح موزه اشیای مومیایی در امریکا کرد.

این آثار اگرچه بی‌اهمیت جلوه می‌کنند، به پربیننده‌ترین آثار اماکن تفریحی این کشور تبدیل شده‌اند.

علاوه بر نمایش چهره‌های معروف دنیای علم و هنر و ورزش همچون آلبرت انیشتین و مایکل جردن، این موزه از یک سالن تئاتر کوچک نیز برخوردار است که کلیپ‌هایی ۱۲ دقیقه‌ای در آن به نمایش در می‌آید.

در بخش دیگری اتاقی قرار دارد که بازدیدکنندگان می‌توانند مجسمه‌های مومیایی مختلف را به عنوان یادگاری در آن تهیه کنند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهر یاش رومانی (Iași) با ارتفاع ۹۵ متر از سطح دریا، یک شهر دانشگاهی است که در شرق این کشور قرار گرفته است. با توجه به مدارک باستان شناسی، شروع سکونت انسان‌ها در این شهر به قرن ششم پس از میلاد حضرت مسیح (ع) برمی‌گردد، اما تا پیش از سال ۱۴۰۸ میلادی نامی برای این شهر ثبت نشده بود. یاش که لقب پایتخت فرهنگی کشور رومانی را به خود اختصاص می‌دهد، یکی از پر بازدیدترین شهرهای جهان است که در سال ۱۳۷۸ عنوان خواهرخوانده شهر اصفهان را از آن خود کرد. با ما همراه شوید تا شما را با بهترین آثار دیدنی شهر یاش آشنا کنیم.

قدیمی‌ترین سالن تئاتر رومانی در شهر یاش

یکی از پرجاذبه‌ترین مکان‌های دیدنی این شهر، تئاتر ملی یاش (Iasi National Theater) است که از قدیمی‌ترین سالن‌های تئاتر کشور رومانی محسوب می‌شود. تاریخ ساخت این بنا به سال ۱۸۴۰ میلادی باز می‌گردد، به گونه‌ای که نمای بیرونی آن سبک معماری نئوکلاسیک و نمای داخل سالن، بازتابی از سبک هنری “باروک” و “روکو” را به تصویر می‌کشد.

معروف‌ترین موزه‌های شهر یاش

موزه ادبیات رومانی (Romanian Literature Museum)، موزه اتحادیه (Union Museum) و موزه تاریخ طبیعی از دیگر مکان‌های پربازدید شهر یاش محسوب می‌شود. همچنین کاخ فرهنگ (Palace of Culture) که نام آن در فهرست آثار تاریخی ملی به ثبت رسیده از دیگر بناهای پر بازدید این شهر است. جالب است بدانید که کاخ فرهنگ به سبک معماری نئوگوتیک (Neo-Gothic) طراحی شده است که چهار موزه و تعدادی از جاذبه‌های تاریخی این شهر را به خود اختصاص می‌دهد.

معروف‌ترین دانشگاه های شهر یاش  

دانشگاه ” Alexandru Ioan Cuza” که یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های کشور رومانی است، در  شهر یاش قرار دارد. این دانشگاه که لقب بهترین دانشگاه‌های کشور رومانی را به خود اختصاص می‌دهد، در زمان تاسیس خود تنها دارای سه دانشکده فلسفه، قانون و الهیات بود، اما به مرور زمان، ۱۲ دانشکده دیگر نیز به آن اضافه شد. همچنین دانشگاه فنی ” Gheorghe Asachi” نیز از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین دانشگاه‌های کشور رومانی است که سالانه حدود ۱۷ هزار دانشجو با گرفتن مدرک مهندسی از این دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند و می‌توانند در زمینه‌های خلاقانه و تحقیقاتی مشغول فعالیت شوند.

منبع:ایمنا

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، استعمارگران اسپانیایی در قرن شانزدهم شهری بنا کردند که با توجه به موقعیت استراتژیکی که داشت از آن برای انتقال محصولات ارزشمند آمریکایی به اروپا استفاده می‌شد. غرق شدن یکی از کشتی‌های آمریکایی در بندر این شهر در سال ۱۸۹۸ بهانه‌ای برای آغار جنگ میان ایالات متحده و اسپانیا شد که در آخر هاوانا را به اشغال ایالات متحده درآورد؛ ولی با قدرت گرفتن نخستین رئیس جمهور کوبا، توماس استرادا پالما، دوره استعمار به سر آمد و به سرعت دروازه‌های ترقی به روی این شهر گشوده شد.

امروزه هاوانا مرکز اقتصادی کوبا و جایگاه مرکزی وزارتخانه‌ها، دفاتر تجاری و محل اسکان سفیران حدود ۹۰ کشور مختلف جهان است. از طرفی این شهر سومین رتبه شهرهای پردرآمد کوبا را به خود اختصاص داده است و در سال ۱۹۸۲ این مرکز تاریخی به لحاظ فرهنگی، معماری و ابنیه تاریخی شامل ساختمان‌های چندصدساله و خیابان‌های سنگفرش‌شده به ثبت میراث فرهنگی یونسکو درآمد.

از جمله جاذبه‌های گردشگری این شهر عبارتند از ساختمان کاپیتولیو با قدمتی در حدود ۹۰ سال که زمانی محل کنگره کوبا بوده است، میدان روولوشن به عنوان مهم‌ترین میدان شهر، کلیسای رومی کاتولیک “سن کریستوبل” که در قرن ۱۷ میلادی بنا شده است و دژ سنت چارلز، معروف به “لاکابانا” که مجموعه‌ای از قلعه‌های نظامی واقع در تپه‌ای ۶۰ متری در شرق هاوانا بوده و در اواخر قرن ۱۸ بنا شده است.

به علاوه “هاوانا ویا” به عنوان هسته مرکزی این شهر دارای غنی‌ترین مجموعه از دوران استعمار آمریکای لاتین بوده و خیابان‌های باریک آن مملو از ساختمان‌ها و کلیساهایی به سبک باروک و نئوکلاسیک متعلق به قرن ۱۷ است. موزه شهر در کاخ باروک کاپیتان نیز محلی برای رونمایی از تاریخ غنی و کم نظیر شهر قدیمی هاواناست و مجموعه‌ای از اشیای انقلابی کوبا را در خود جای داده است.

 از دیگر دیدنی‌های این شهر که بسیار مورد علاقه و بازدید هنردوستان قرار دارد نیز می‌توان به اتاق گورستان “اسپادا” اشاره کرد که آرامگاه هنرمندانی چون “ورمای” در آن قرار دارد. از طرفی برج ۳۵ متری Camera Obscura نمایی نفس گیر و خیره کننده از گنجینه‌های قدیمی شهر در اختیار هر بازدید کننده‌ای قرار می‌دهد.

 به علاوه می‌توان به قلعه تاریخی سن سالوادور، خیابان ابیسپو، میدان سن فرانسیسکو، قلعه La Real Fuerza، میدان توپخانه، هتل اینگلترا، قلعه El Morro، موزه هنرهای زیبا، محله تاریخی “میرامار” و محله مدرن “ودادو” به عنوان دیگر مناطق دیدنی هاوانا اشاره کرد.

از سوی دیگر مردمان هاوانا با عرق ملی و افتخار والایی که نسبت به تاریخ شهر کارائیبی خود دارند با آغوش باز و رفتار خوش و دوستانه پذیرای گردشگرانی هستند که برای بازدید از تاریخ غنی و گنجینه‌های پنهان شهرشان به آن وارد می‌شوند.

منبع:ایمنا

به گزارش خبرنگار ایمنا، مناره چهل دختران، به شماره ۲۳۱ در فهرست آثار ملی ایران ثبت است. این مناره آجری است و به سه کتیبه مزین شده که دو تا به خط کوفی و یکی به خط نسخ نگاشته شده است.

این مناره میله ای مدور به ارتفاع ۲۴ متر است که با پایه جمعاً ۲۹ متر ارتفاع دارد. اولین کتیبه که به خط کوفی است شامل آیات دو، سه و چهار سوره طه است. کتیبه دیگر که به خط نسخ است شامل عبارات مذهبی است که قسمت هایی از آن محو شده است. سومین قسمت که به خط کوفی است تاریخ ۵۰۱ هجری را برخود دارد. اکثر پژوهشگران ارزش اصلی کتیبه‌ های این‌ مناره‌ را در خط نسخ آن‌ می دانند چرا که این ویژگی مناره چهل دختران را منحصر به فرد کرده است.

در کتیبه نام واقف آن ابی الفتح نهوجی است و سال ساخت آن نیز ۵۰۱ هجری قمری است. این کتیبه به خط عربی و در شش سطر است. این مناره از دارایی سپهسالار ابی الفتح نهوجی به دلیل نزدیکی به در گاه خدا بنا شده است.

علت نامگذاری این مناره به «چهل دختران» به طور کامل روشن نیست اما می دانیم که در برخی دیگر از شهرهای ایران همچون قم، تهران، سمنان، شاهرود، یزد، نایین و دامغان در دوره‌ های مختلف تاریخی این نام را بر شماری از بناهای آرامگاهی یا زیارتگاهی نهاده‌ اند. همچنین در اصفهان قدیم دست‌ کم چهار مکان دیگر به این نام خوانده می‌ شدند که همگی در گورستان‌ ها و یا در نزدیکی آنها بوده‌ اند. همچنین روشن است که این نام، ترکیبی از عدد «چهل» به نشانه تقدس یا تکثر و «دختر» به عنوان نماد زنانگی است. بنابراین بعید نیست که نام چهل دختران را به واسطه نزدیکی این مناره با آرامگاه یا بقعه‌ ای ستوده به همین نام بر مناره نهاده باشند که به احتمال زیاد آرامگاه یا زیارتگاهی زنانه بوده است.

شماری از بناهای آرامگاهی در ایران که نام چهل دختران بر خود دارند یا با نام های دیگری همچون بی‌بی، خاتون، بانو، دختر و مادر شناخته می‌ شوند در شمار زیارتگاه های زنان بوده‌ اند که به نظر می‌ رسد ارادت به این بناها ریشه در باورهای ایران باستان و اعتقاد به ایزدبانو آناهیتا یا «ناهید» دارد.

برخلاف سایر مناره‌های تاریخی موجود در اصفهان که اطلاعات دقیقی از سازندگان و سال ساخت آنها در دسترس نیست نام سازنده و سال ساخت مناره چهل دختران به روشنی بر روی آن ثبت شده است از اینرو در شهر مناره‌های تاریخی، مناره چهل دختران با هویت‌ ترین مناره و تنها مناره کتیبه‌ دار منفرد شناخته می‌ شود که دربرگیرنده ارزش‌ های‌ هنری و تاریخی است.

داستان‌ های جالبی نیز در مورد این مناره بیان می ‌شود گویا در گذشته اهالی اصفهان اعتقاد داشته‌ اند که این مناره بخت دختران را باز می ‌کند. رسمی در گذشته رواج داشته به این شکل که دختران دم بخت یا یک کم از زمان بختشان گذشته مقداری گردو می ‌خریدند و در پای و پله ‌های این مناره گردوها را شکسته و همراه کشمش به عابران و مردم تعارف می ‌کردند تا بختشان برای ازدواج باز شود.

منبع:ایمنا