نوشته‌ها

۱۱ حقیقت جالب و شگفت انگیز درباره اقیانوس‌ها که نمی‌دانستید

رنگ آبی اقیانوس‌ها ناشی از نور خورشید است. وقتی خورشید به اقیانوس‌ها می‌تابد، آب طول موج‌های بلندتر قرمز و نارنجی را جذب و در مقابل، نور آبی منعکس می‌کند.

 نزدیک به سه چهارم کره ی زمین را اقیانوس ها تشکیل می دهند. به همین دلیل است که سیاره ی ما از فضا به رنگ آبی دیده می شود. این پهنه های آبی زیبا میلیون سال عمر دارند و رازها و شگفتی های زیادی را در خود پنهان کرده اند. در ادامه به حقایقی درباره ی اقیانوس ها می پردازیم که نگاه تان را تغییر خواهد داد.

چرا رنگ اقیانوس ها آبی است؟

۱۱ حقیقت جالب و شگفت انگیز درباره اقیانوس‌ها که نمی‌دانستید+ تصاویر

رنگ آبی اقیانوس ها ناشی از نور خورشید است. وقتی خورشید به اقیانوس ها می تابد، آب طول موج های بلندتر قرمز و نارنجی را جذب و در مقابل، نور آبی منعکس می کند. البته در صورتی که مقدار آب بسیار زیاد باشد این پدیده رخ می دهد و هر چه مقدار آب بیشتر باشد، رنگ آن آبی تر است. علت رنگ آبی آسمان هم این فرآیند جذب و انعکاس است و برخلاف تصور عموم، رنگ آبی اقیانوس ها به دلیل منعکس شدن رنگ آبی آسمان در آن نیست.

فشار آب در کف اقیانوس ها بسیار زیاد است

فشار آب در کف گودال اقیانوسی ماریانا (در اقیانوس آرام) در حدود ۸ تن در هر اینچ مربع است که این مقدار برابر با وزن ۱۰۰ فیل بالغ است. این فشار به قدری است که حتی دستگاه هایی که برای تحمل فشار بالا ساخته اند، تحت این فشار منفجر می شوند.

اقیانوس ها مملوء از طلا هستند

هر قطره از آب اقیانوس ها حاوی مقدار بسیار کمی طلای واقعی است. در حقیقت، در هر لیتر از آب دریاها و اقیانوس ها ۱۳ بیلیون گرم طلا وجود دارد. این مقدار طلای موجود در اقیانوس ها تریلیون ها دلار ارزش دارد و ثروتی بسیار عظیم اما دست نیافتنی ای به شمار می رود.

دسترسی به اینترنت را مدیون اقیانوس ها هستیم

بیشتر کابل هایی که امکان دسترسی به اینترنت در سراسر دنیا را به وجود می آورند، در اعماق آب های اقیانوس ها هستند. این سیم ها که به آن ها «کابل های ارتباطاتی زیردریایی» می گویند، به وسیله ی قایق های مخصوص در کف اقیانوس ها قرار داده می شوند. برای اطمینان از آسیب ندیدن کابل ها، آن ها را روی بخش های نسبتا مسطح کف اقیانوس ها، به دور از اکوسیستم اقیانوس یا لاشه ی کشتی ها قرار می دهند.

اقیانوس ها نود و نه درصد ازفضای قابل زیست کره ی زمین را در خود جای داده اند

اگرچه ۷۰ درصد از کره ی زمین از اقیانوس ها تشکیل شده، اما با در نظر گرفتن عمق آن ها، در واقع ۹۹ درصد از فضای قابل زیست کره ی زمین در اقیانوس ها واقع شده است. اگرچه این فضا بسیار وسیع است اما اقیانوس ها به اندازه ی خشکی ها پر جمعیت نیستند و در عمیق ترین بخش های اقیانوس ها تنها موجودات اندکی قادر به زندگی هستند.

بلندترین آبشار دنیا در زیر اقیانوس قرار دارد

blank

گودال ها و شکاف های کف اقیانوس ها زمانی شکل می گیرند که از میان لایه های نمک زیر کف اقیانوس آب بیرون می زند. این آب که حاوی نمک حل نشده است، از آب های پیرامون خود غلیظ تر است و در شکاف ها ته نشین می شود. آبشار تنگه ی دانمارک هم با ارتفاعی حدود ۳۵۰۰ متر به این دلیل شکل گرفته است. آب غلیظ تر تنگه بعد از برخورد با آب رقیق تر پیرامون خود، به سمت پایین سقوط می کند.

مرتفع ترین کوه دنیا در اقیانوس قرار داد

blank

در هاوایی کوهی وجود دارد که قله ی اورست در برابر آن یک تپه به نظر می رسد! ارتفاع کلی کوه «ماونا کیا» که نیمی از آن در زیر آب قرار دارد در حدود ۱۰ کیلومتر است و در حقیقت، بیش از ۱۶۰۰ متر از قله ی اورست بلندتر است. قله ی اورست بلندترین کوه دنیا شناخته می شود چون ارتفاع آن از سطح دریا محاسبه می شود.

جایی در اقیانوس آرام از هر نقطه ی دیگری در کره ی زمین، به فضا نزدیک تر است

blank

«نقطه ی نمو» که در دورترین فاصله از خشکی قرار دارد نام خود را از قهرمان داستان «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» نوشته ی ژول ورن گرفته است. نقطه ی نمو در جنوب اقیانوس آرام واقع شده و با نزدیک ترین خشکی حدود ۱۶۰۹ کیلومتر فاصله دارد. در حقیقت، نزدیک ترین انسان ها به این نقطه فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی هستند! چرا که این ایستگاه در فاصله ی ۴۰۲ کیلومتری از سطح زمین در گردش است.

بیشتر اکسیژن کره ی زمین در اقیانوس ها تولید می شود

blank

نزدیک به ۷۰ درصد از اکسیژن کره ی زمین توسط پلانکتون های ساکن اقیانوس ها تولید می شود. این موجودات بسیار کوچک کربن دی اکسید را می گیرند و طی فرآیند فتوسنتز، اکسیژن تولید می کنند. نوعی پلانکتون به نام «پروکلوروکوکوس» به قدری اکسیژن تولید می کند که می توان گفت از هر پنج نفسی که می کشیم یکی از آن توسط این پلاکنتون تولید شده است.

منبع صدای اسرارآمیز درون اقیانوس ها نامعلوم است

blank

در سال ۱۹۹۷ مرکز هواشناسی و اقیانوس شناسی امریکا صداهای مرموزی درون اقیانوس ها شناسایی کرد که فرکانسی پایین داشتند اما بسیار بلند بودند. دانشمندان این تئوری را مطرح کرده اند که منبع صدای ذکر شده می تواند هر چیزی، از موجودات عظیم الجثه ی دریایی گرفته تا شکستن کوه های یخ باشد. اما هنوز نظری قطعی در این مورد وجود دارد.

اردک های پلاستیکی به شناخت بیشتر درباره ی جریان های اقیانوسی کمک کردند

blank

در سال ۱۹۹۲، یک محموله حاوی اسباب بازی های مخصوص حمام در مسیر چین به امریکا دچار شکستگی شد و هزاران اردک پلاسنیکی و اسباب بازی های مشابه در اقیانوس آرام رها شدند. اقاینوس شناسان این فرصت را برای شناخت بیشتر درباره ی جریان های اقیانوسی غنیمت شمردند. آن ها از مردم سراسر دنیا خواستنند در صورت مشاهده ی این اسباب بازی ها در سواحل کشور خود آن را گزارش کنند. این اردک های پلاستیکی به نقاط دور و نزدیک دنیا، از اروپا گرفته تا آلاسکا و هاوایی سفر کرده بودند و تا دهه ی ۲۰۰۰ میلادی کماکان در نقاط مختلف دنیا مشاهده می شدند.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

مجسمه‌های غول‌پیکر در مرکز جهان

مجسمه‌های غول‌پیکر با ظاهر متفاوتشان گردشگران زیادی را به خاستگاه خود «جزیره ایستر» در مکانی دور دعوت می‌کنند.

 «جزیره ایستر» واقع در اقیانوس آرام جزیره‌ای است مرموز که رازهای کشف شده و نشده آن هر ساله تعداد زیادی گردشگر را جذب این منطقه می‌کند.

این جزیره متعلق به کشور شیلی است که حدود سه هزار ۷۹۱ نفر جمعیت دارد و در گذشته به «مرکز جهان» شهرت داشته است. البته نام این روستا پس از اولین بازدید اروپاییان در تاریخ ۱۷۲۲ به «ایستر» تغییر یافت.

دانشمندان بر این باورند که قدمت این جزیره به سال ۷۰۰ تا ۱۱۰۰  بعد از میلاد مسیح برمی‌گردد و موآی‌های ۴۰۰ ساله «ایستر» باعث شهرت این جزیره قدیمی بین مردم جهان شده است.

البته تنها وجود مجسمه‌های موآی باعث شناخته شدن این جزیره نشده، بلکه خط و خانه‌های این روستا از  عجایب دیگر این روستا است که حضور در ایستر را برای گردشگران جذاب می‌کند.

موآی‌ها مجسمه‌های غول پیکری در حاشیه‌ی شبه جزیره‌ پولی‌نزی هستند که مهمترین نماد جزیره‌ی ایستر محسوب می‌شوند و تعداد قابل ‌توجهی از این مجسمه‌ها بر روی سکوهای عظیم آهو قرار دارند.

برپایی مجسمه‌های موآی بر روی سکوی آهو که نماد تشریفات بوده است شاید بیانگر زندگی پر قدرت باشد. علاوه بر این می‌توان این مجسمه‌ها را تجسمی از اجداد و نیاکان نیز دانست.

در حال حاضر تنها سر مجسمه‌های موآی مشخص است و بدن آن‌ها طی صدها سال رسوب و فرسایش، در خاک دفن شده‌اند، این پیکره‌ها چیزی فراتر از سرهای مدفون در خاک‌اند؛ آن‌ها مجسمه‌هایی تمام‌قد و فوق‌العاده‌اند.

این مجسمه‌ها اغلب از خاکستر آتشفشانی متراکم و سنگ ساخته شده‌اند و بزرگ‌ترین آن‌ها با ۱۰ متر ارتفاع و ۷۵ تن وزن « Paro» نام دارد. برخی از دانشمندان نیز معتقدند که ۸۸۷ مجسمه غول‌پیکر این جزیره شاید برای نوعی محافظت از جزیره و شاید برای نیایش اجداد و نیاکان ساکنان منطقه با سبک و سیاقی خاص ساخته شده‌اند.

امروزه سرزمین، مردم و زبان ساکنین جزیره ایستر به گفته ساکنین آن به «راپانویی» بازمی‌گردد؛ ساکنین جزیره زبان نوشتاریی دارند که «رونگورونگو»  نامیده می‌شود به طوری که در هیچ جای دنیا این سبک سابقه نداشته و در حال حاضر کاملا قابل رمز گشایی نیست.

یکی دیگر از مثال‌های سنگی این جزیره دیوارهای مشهور در «ویناپو» است که بدون استفاده از ملات ساخته شده و  سنگ‌ها به دقت باهم چفت شده‌اند که این موضوع کاملا شبیه دیوارهای تمدن اینکاها در پرو است.

علاوه بر مجسمه‌های موآی تعداد هزار و۲۳۳ خانه سنگی ما قبل تاریخ که «توپا» نامیده می‌شود از برجسته‌ترین خانه‌های به جامانده در این جزیره ‌است. خانه‌های سنگی که حدود ۶ متر عرض دارد و ساختار آن به شکل استوانه‌ای با سقفی طاقدار است که ورودی این خانه‌ها بسیار پایین بوده و تنها با حالت سینه‌خیز می‌توان به آن‌ها ورود کرد.

بر اساس افسانه‌های ثبت شده توسط مسیونرها در دهه ۱۸۶۰ این جزیره دارای سیستم طبقاتی مشخصی بوده، یک شاه که دارای قدرت خدا مانند بوده و از زمان هوتو ماتوآ بر جزیره حکمرانی می‌کرده است، به همین دلیل در سال ۱۸۸۲  آلمان‌ها چند خانه را حفاری کرده و باقیمانده‌هایی از انسان را درآن‌ها یافتند؛ مردم محلی معتقد بودند که این مکان‌ها، استراحتگاه شاهان و روسای جزیره ایستر بوده‌ است.

نکته قابل توجه این است که تعداد باقیمانده خانه‌های سنگی و موآی‌ها تقریباً نزدیک به هم است و شاید به این دلیل باشد که برای هر فرد دفن شده در خانه‌های سنگی یه مجسمه موآی نیز ساخته می‌شده است.

این شاید به این معنی است که برای هر شخص در یک خانه سنگی دفن می‌شده، یک موآی ساخته می‌شده است. استفاده خانه‌های سنگی به عنوان قبر، به نظر می‌رسد که هم‌زمان با تولید موآی و زوال نیایش اجداد و نیاکان متوقف شد.

جزیره ایستر از سال ۱۹۵۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت و طبق آخرین سرشماری در سال ۲۰۱۷ جمعیتی بالغ بر هفت هزار ۷۵۰ نفر در این جزیره زندگی می‌کردند که تقریبا دو برابر جمعیت چند دهه قبل از رونق گردشگری بوده است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان