نوشته‌ها

تخت فولاد مهم‌ترین کتابخانه سنگی ایران

قبرستان‌ها یکی از مهم‌ترین نقاط هر شهر هستند. دومین قبرستان مهم دنیای تشیع در شهر اصفهان است؛ جایی که محل آرام‌ گرفتن بزرگان زیادی از دوران گذشته چون میرفندرسکی، سرداراسعد، بانو امین، بابارکن‌الدین تا نام‌آوران عصر حاضر مانند حسین خرازی و هزاران شهید دوران دفاع مقدس است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، مهم ترین قبرستان دیرینه در جنوب شرق اصفهان به وسعت ۷۵ هکتار جا خوش کرده است. قدمت تخت فولاد به قرن چهارم هجری برمی‌گردد و همین مسئله آن را تبدیل به مهمترین گورستان ایران و یکی از مهمترین قبرستان‌های جهان تشیع کرده است. تخت فولاد به دلیل اینکه محل آرام گرفتن بزرگان زیادی از دوران پیش از اسلام تا دوران انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی است از اهمیت زیادی برخودار است.

تخت فولاد از تکیه‌های مختلف تشکیل شده که هر کدام آن‌ها محل دفن افراد مختلفی هستند. تکیه‌ها گاهی مربوط به یک قومیت، گاهی هم مربوط به یک محله و حتی در بعضی مواقع مربوط به اقلیت‌های دینی می‌باشند. تخت فولاد اصفهان درواقع از کنار هم قرار گرفتن تکیه‌ها تشکیل شده، اما تعدادی از این تکایا در طول سالیان آسیب دیدند و یا دخل و تصرفی در آن‌ها صورت گرفته است.

تکیه میرفندرسکی

در شمال غربی تخت فولاد و کنار خیابان شیخ مفید یکی از مهمترین تکیه‌های تخت فولاد قرار دارد. تکیه‌ای که به دلیل معماری آن و افراد سرشناسی که در آن دفن هستند شهرت زیادی دارد. مقبره ابوالقاسم میرفندسکی دانشمند و حکیم بزرگ دوران صفوی در این تکیه قرار دارد که دلیل نامگذاری تکیه به این اسم نیز همین است.

در بیشتر تکیه‌های تخت فولاد اتاق‌هایی وجود دارد که در آن‌ها قبرهای خانوادگی قرار گرفته است. دور تا دور تکیه میر اتاق‌هایی است که هر کدام از آن‌ها تزئیناتی دارند. در اتاقی که کنار مقبره میرفندرسکی است گچبری‌ها و شعر نوشته‌هایی وجود دارد “روضه خلد برین خلوت درویشان است / مایه محتشمی خدمت درویشان است”

تخت-فولاد

مهمترین بخش تکیه میر قسمت بختیاری‌های آن است. بختیاری‌های مشهور بسیاری در این تکیه آرام‌ گرفته‌اند که مهمترین آن‌ها “سردار اسعد بختیاری” و خواهر ایشان بی “بی مریم بختیاری” است. سردار اسعد پس از به توپ بسته شدن مجلس توسط محمدعلی خان برای احیای مشروطه از چهارمحال بختیاری برخاست و پس از فتح اصفهان برای حمایت مشروطه خواهان راهی تهران شد.

بی بی مریم نیز از سرآمدان زنان ایل بختیاری است. وی در وقایع جنگ جهانی اول وارد میدان شد. سردار بی بی مریم که فنون نظامی و لشگر کشی را از پدر و برادرانش آموخته بود یک هنگ ملی برای مبارزه با اشغالگران روس و انگلیس در جنگ جهانی اول تشکیل داد. این شیرزن بختیاری در قیام مشروطه تفنگ به دست گرفت و با قزاقان رضاشاه مبارزه کرد که به همین دلیل به او لقب “سردار” دادند.

قبور خانوادگی سردار اسعد در تکیه میرفندرسکی اصفهان قرار دارد. در اتاق‌های بختیاری تزئینات گچبری شیر و شکر دیده می‌شود. همچنین در ضلع غربی تکیه عباراتی با خط میرعماد حسینی یکی از خطاطان بزرگ عصر صفوی وجود دارد. این تکیه برای قوم بختیاری از اهمیت زیادی برخوردار است و همواره به عنوان مقصدی جذاب برای بازدید در تخت فولاد مطرح بوده است.

تکیه خوانساری‌ها، آرامگاه مردمی

این تکیه به دلیل وجود مقبره “آقا حسین خوانساری” دانشمند و فیلسوف مشهور عصر صفویه به نام خوانساری‌ها شناخته می‌شود. آقا حسین به دلیل کسب علم نزد استادانی چون میرفندرسکی، میرداماد و علامه محمدتقی مجلسی به “تلمیذ البشر” شهرت داشت. از منصب‌های مهم دوره صفویه “شیخ الاسلامی” است که این محقق خوانساری به درخواست شاه سلیمان صفوی، شیخ الاسلامی اصفهان را بر عهده گرفت. یکی از کارهایی که صاحب این منصب برعهده داشت قضاوت بود.

تخت-فولاد

آقا حسین خوانساری در دستگاه حکومتی شاه سلیمان جایگاه ویژه ای داشت به طوری که وقتی شاه سفر می رفت از وی می خواست که به جای او به اداره کارهای حکومتی بپردازد و ایشان هم قبول کرده بود. پس از مرگ این عالم او را در تخت فولاد به خاک سپردند و به دستور شاه سلیمان صفوی مقبره‌ بزرگی بر مزارش بنا کردند.

افغانها پس از به قدرت رسیدن در اصفهان سنگ قبر آقا حسین خوانساری را که سنگی بلند بود شکستند، اما پس از این اتفاق مردم بر سر مزار او و فرزندش سنگ مرمری اعلی گذاشتند و مزارش برای سالیان سال محلی برای تمسک مردم بود. تکیه خوانساری‌ها در خیابان سعادت آباد، خیابان خوانساری و در قسمت غربی تخت فولاد واقع شده است.

“تکیه بابارکن‌الدّین” نگین تخت فولاد

در جنوب تخت فولاد و در راستای خیابان آزادگان مقبره و تکیه بابارکن‌الدّین است. دوران حمله مغول به ایران را به عنوان یکی از تیره و تارترین دوران تاریخ این مرز و بوم می‌شناسیم، اما این رنگ تیره و تار برای اصفهانی شاید کمی روشن‌تر باشد چرا که تیغ برنده مغول‌ها در این شهر اثر خود را از دست داد. یکی از دلایلی که باعث شد تا مغولان قتل عامی که در ایران راه انداختند را در اصفهان ادامه ندهند، مسعود بن عبدالله بیضاوی معروف به بابا رکن الدین بود. زمانی که سپاه مغول به اصفهان رسید خواجه نصیرالدین طوسی هلاکوخان مغول را نزد مسعود بن عبدالله بیضاوی برد و واسطه تخفیف برای مردم اصفهان شد.

بابا رکن الدین در سال ۷۶۹ هجری قمری درگذشت و مقبره‌ای برای وی در تخت فولاد اصفهان بنا شد که بعدها در دوران صفویه و قاجار تزئینات مختلفی مانند کاشی‌کاری و خوشنویسی به مقبره اضافه شده است. این مقبره مانند بقعه “بابا قاسم”  گنبدی کلاه درویشی دارد که بر روی ساختمانی مکعبی بنا شده است که ساختمان آجرچین آن با کاشی‌های فیروزه‌ای نیز تزیین شده است. بنا سردری بلند و دو طبقه دارد و از نظر معماری می‌توان ویژگی‌های معماری دوران صفوی را در آن مشاهده کرد. از همین رو بسیاری ساخت این مقبره را به شاه عباس صفوی نسبت می‌دهند.

“تکیه بانو امین” یادگاری دیگری از ملک‌التجار

این تکیه متعلق به اواخر عصر قاجاریه است که بعد از درگذشت “سید محمدعلی امین التجار” از تجار معتبر اصفهان در سمت جنوبی تکیه خوانساری بر مزار وی بنا شد. خاندان امین از سلسله سادات خاتون آبادی تجار معتبر و خیر هستند همچنین دو بانوی دانشمند از این خاندان به درجه‌های علمی ممتاز رسیده‌اند. این تکیه محل دفن یکی از معدود بانوانی است که در جهان تشیع به درجه اجتهاد رسید.

تخت-فولاد

در سال ۱۳۶۳ هجری شمسی حدود یک سال پس از دفن بانو مجتهده امین در این تکیه، بقعه ای بر مزارش بنا گردید. بقعه دارای معماری مدرن مبتنی بر اندیشه اسلامی است و نماد چادر زن مسلمان می باشد. “سید حبیب الله امین التجار” برادر بانو امین از تجار طراز اول و چهره های برجسته و از جمله سیاستمداران عصر مشروطه و پهلوی در شهر اصفهان است که کنار مزار خواهر خود به خاک سپرده شده است.

“تکیه شهدا” آرامگاه لاله‌های واژگون

در جنوبی‌ترین نقطه تخت فولاد تکیه‌ای قرار دارد که احداث آن در دوران ابتدایی شکل‌گیری تخت فولاد اتفاق افتاد، اما دفن شدگان در آن غالباً شهدایی هستند که پس از انقلاب اسلامی تا کنون در راه دفاع از وطن جان خود را از دست دادند. استان اصفهان در طول دفاع مقدس بیشترین شهید را برای دفاع از کشور تقدیم کرد و گلستان شهدای اصفهان با حدود هفت هزار و ۵۰۰ شهید دومین گلزار بزرگ شهداست.

در کنار قبور شهدا و بزرگمردان شهید همچون حسین خرازی، احمد کاظمی، جلال افشار، محمدرضا تورجی‌زاده و مصطفی ردانی‌پور  آرامگاه “یوشع نبی بنی اسرائیل” است. بر طبق نظر برخی تاریخ نگاران حضرت یوشع از کسانی بوده که توسط کوروش از اسارت بُختُنصر نجات یافته و به ایران کوچ نموده است.

قبرستان‌ها در دنیا مشهور به کتابخانه‌های سنگی هستند که در لابه‌لای آن درس‌هایی از تاریخ و مرگ وجود دارد. درس‌هایی که در هیچ کتابخانه دیگری نمی‌شود آموخت و آزمون آن فقط یکبار برای هر انسان اتفاق می‌افتد. تخت فولاد اصفهان با داشتن حدود ۱۰۰ هزار قبر از دوره‌های مختلف تاریخی و از افراد و اصناف متفاوت یکی از بهترین کتابخانه‌هایی است که می‌توان در آن درس‌های زیادی آموخت.

منبع:ایمنا

به پهنای ناژوان

ناژوان یکی از فرزندان دلنشین زاینده‌رود است که این روزها میزبانی گردشگران نوروزی اصفهان را به پهنای تنوع و زیبایی خود برعهده گرفته است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، بهار که فرا می‌رسد، اصفهان به عنوان یکی از پر رفت و آمدترین نقاط کشور برای سفرهای نوروزی شناخته می‌شود و مردم شهرهای مختلف برای لذت بردن از طبیعت بهاری به سمت این شهر می‌آیند.

در این میان، شاید جاذبه‌های گردشگری متنوع برگ برنده اصفهان برای راضی نگه داشتن مهمانان نوروزی است؛ این تنوع به خودیِ خود در مجموعه ناژوان نیز تکرار شده و در کنار فضای سبز موجود، جاده سلامت، تله سیژ، باغ پرندگان، باغ خزندگان، باغ پروانه‌ها و آکواریوم باعث شده بسیاری از افراد ناژوان را مانند نقاط دیگر گردشگری اصفهان برای گذراندن اوقات بهاری انتخاب کنند.

چند ایستگاه دوچرخه موجود در مجموعه، از مراجع کننده خالی نمی‌شود؛ هوای مطبوع در کنار رودخانه تازه جاری شده زاینده‌رود همه چیز را برای یک دوچرخه سواری خانوادگی مهیا کرده است. پا به رکاب انگار دور تا دور ناژوان را دوچرخه سورای کرده، چند لحظه‌ای تامل می‌کند تا نفسش جا بیاید “من که این چند ساعته فقط سرگرم دوچرخه سواری بودم و هنوز وقت نکردم جاهای دیگر را ببینم؛ اما اگر بقیه قسمت‌ها هم مثل مسیرهای دوچرخه سواری خوش بگذرد چرا که نه؟! حتما می‌رویم.”

گستره و تنوع قابل توجه ناژوان گاهی باعث می‌شود مسافران انتخاب سختی برای بازدید از بخش‌های مختلف آن داشته باشند، اینکه تمام قسمت‌ها را ببنند یا نه، “ما تازه از زنجان به اصفهان رسیده‌ایم و هنوز وقت نکرده‌ایم قسمت‌های مختلف ناژوان را ببینیم، اما می‌خواهیم اصفهان گردی را از همین‌جا شروع کنیم؛ تا اینجا که یک اتراق نیمه نصفه داشتیم همه چیز خوب بوده است.”

به ظهر که نزدیک می‌شویم بساط ناهار خانواده‌ها پهن می‌شود “منتظریم تا نوه‌ها برگردند و باهم ناهار بخوریم؛ الآن یکی دو ساعتی می‌شود که برای دیدن ناژوان رفته‌اند اما من پای رفتن دنبالشان را ندارم؛ می‌خواستم تمام بخش‌های ناژوان را ببینند، با این حساب خیال می‌کنم باید یک روز بیشتر بمانیم تا بچه‌ها کامل ناژوان را بگردند.”

شاید کمتر سلیقه‌ای یافت شود که در این مجموعه، تفریحی برایش در نظر گرفته نشده باشد “نمی‌دانیم از کجا شروع کنیم! بچه‌ها که می‌گویند تله سیژ را برویم اما هنوز تصمیم قطعی نگرفته‌ایم؛ ناهار را که خوردیم شروع به گشتن در محیط ناژوان می‌کنیم.”

در کنار تمام مجموعه‌های دیدنی ناژوان، برنامه‌های عیدانه نیز کم طرفدار ندارد، خانواده‌های بسیاری حتی شده روی پا ایستاده‌اند و برنامه‌های نوروزی ناژوان را تماشا می کنند “من از ورامین می‌آیم، چند سالی می‌شود که عید نوروز را در اصفهان می‌گذرانیم؛ امسال جشن و برنامه‌های ناژوان بیشتر و بهتر از سال قبل شده و از اجراها لذت بردیم؛ چنین چیزهایی نشان می‌دهد که به سلیقه مردم احترام گذاشته می‌شود.”

ناژوان در تعطیلات عید نوروز ۹۸ رنگ تعطیلی به خود ندید و بیش از هر زمان دیگری از مسافر لبریز بود؛ تنوع شایسته‌ای که در بخش‌های مختلف ناژوان دیده می‌شود بدون سردرگمی برای گردشگران قابل دسترس بوده و لحظات به یادماندنی را برای آنان رقم خواهد زد.

منبع:ایمنا

برج پیزای ایران

گویی خشت اول را معمار کج نهاد تا ساربان را در کوچه پس کوچه ها برج پیزا بخوانند، مناره ای که در محله قدیمی جوباره اصفهان قد علم کرده است و کج بودنش شگفتی آفرین شده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، مناره ها جز جدا ناشدنی از سازه های معماری ایرانی هستند. این بناها در گذشته به عنوان برج آتش یا برج نشانه یا راهنما برای کاروان‌ها شناخته می شدند و بر تمام شهر مشرف بودند. از این منارها به عنوان محل خبر رسانی یا اذان‌گویی هم استفاده می شد. شهر تاریخی اصفهان صاحب یکی از عجیب ترین مناره های ایران است.

منار ساربان در شمال محله جوباره اصفهان قرار دارد و تاریخ ساخت آن به دوران سلجوقیان می رسد. این مناره دارای تزئینات آجری و کاشی کاری است و از قرن ششم هجری تا امروز، با ارتفاع ۵۴ متری اش به حالت کج سر جای خود ایستاده است و با شمارهٔ ثبت ۲۳۲ در ۱۵ آذر ۱۳۱۴ به ثبت ملی رسیده است.

در واقع دلیل این کج بودن مناره ساربان آن است که پایه های این بنا بعد از ساخته شدن به صورت نامتقارن نشست کرده اند و باعث شده تا مناره حدود هشت درجه به سمت جنوب شرقی کج شود. این نشست نامتقارن احتمالا به دلیل اختلالات موجود در پی بنا یا تغییرات سفره آب زیرزمینی یا حتی استفاده از چاهک‌های آب منازل اطراف اتفاق افتاده است.

منار ساربان با ۵۴ متر ارتفاع یعنی در حدود یک متر کمتر از برج پیزا، قدمتی بیشتر از آن دارد و ۸ درجه از خط عمود انحراف دارد. شاید بد نباشد همین جا بین مناره ساربان و برج پیزا مقایسه ای داشته باشیم. زاویه انحراف برج پیزا حدود ۶.۳ درجه از خط عمود است که به نظر می رسد علت اصلی کج شدن آن، پی ریزی روی بستری ماسه ای باشد.

اما منار ساربان با ۵۴ متر ارتفاع یعنی در حدود یک متر کمتر از برج پیزا قدمتی بیشتر از آن دارد و ۸ درجه از خط عمود انحراف دارد. با این حال منار ساربان شهرت جهانی ندارد و برج پیزا معروف ترین بنای ایتالیا و گردشگرپذیرترین آنها است.

طراحی متنوع، بدنه بیرونی این مناره آن را به هفت بخش متفاوت تقسیم بندی می کند. بخش اول آن آجرچینی ساده ‌است. بخش‌های دوم و سوم آن دارای تزیینات عالی آجرکاری است. بخش چهارم آن تاج اول (گلوگاه) مناره ‌است که مقرنس های آجری همراه با کاشی های فیروزه ای بسیار زیبا دارد. بخش پنجم آن نیز تزیینات آجری است. بخش ششم آن تاج دوم منار ‌است و بخش هفتم آن هم تارک منار یا تاج اصلی است. در قاعده دو تاج این مناره دو کتیبه بسیار زیبا از بهترین رنگ فیروزه‌ ‏ای کاشی دیده و خوانده می‌‏ شود.

کتیبه های موجود در مناره ساربان سه قطعه هستند که با خط کوفی نوشته شده اند.این کتیبه ها در زمانی که مورد بررسی یکی از محققین قرار گرفته سالم نبوده و عوامل جوی مانند سرما و گرما و تابش آفتاب اثر بسیار برروی آن گذاشته بودند به هر حال مفاد کتیبه ها شامل عبارات مذهبی است.

هر چند خشت اول معمار کج نهاده نشد و این مناره ناخودآگاه و بر اثر نشست در پایه هایش کمی کج شده، اما در حال حاضر باید میزان انحراف منار ساربان به طور مرتب مورد پایش قرار گیرد تا از خطر احتمالی ریزش آن در آینده جلوگیری شود.

این مناره در محله جوباره اصفهان، در نزدیکی مسجد جامع اصفهان، مسجد مصری، مناره مسجد علی ،مناره چهل دختران، و خانه قزوینی ها واقع شده است. محله جویباره در شمال شرقی اصفهان قرار دارد که از شمال به میدان قدس و خیابان سروش از جنوب به خیابان ولی عصر، از غرب به خیابان علامه مجلسی و میدان عتیق و از شرق به خیابان صغیر محدود است.

منبع:ایمنا

تبلور معماری ایرانی در خانه ملاباشی

در میان خیابان‌های اصفهان و درست در محله‌ای که محل تمرکز خانه‌های تاریخی و جاذبه‌های مهم گردشگری اصفهان است، خانه‌ای قرار دارد که اگر بگوییم زیباترین خانه تاریخی اصفهان و یکی از زیباترین خانه‌های قجری ایران است اغراق نکرده‌ایم.

به گزارش خبرنگار ایمنا، در هشت بهشت اصفهان، خیابان ملک و درست روبروی انگورستان ملک خانه تاریخی ملاباشی قرار گرفته، خانه‌ای پر رنگ و لعاب که چندسالی می‌شود آوازه‌اش به گوش دنیا نیز رسیده است. این خانه که به خانه معتمدی نیز معروف است در زمان ظل‌السلطان توسط محمدحسن ملاباشی در اصفهان ساخته شده و همین مسئله نیز این بنا را منحصر به فرد کرده است.

ملاباشی تفرشی که در تفرش نیز زندگی می‌کرد در زمان سلطنت ظل‌السلطان که حاکمی با رفتارهای غیرعادی و عجیب بود به اصفهان آمد. دلیل آن نیز اینگونه عنوان شده است که روزی همسر ظل‌السلطان به دلیل رفتارهای او به خانه آقا نجفی آخوند (خانه مشروطیت امروزه) پناه می‌برد. پس از این اتفاق سلطان پسران خود را جمع می‌کند و به آن‌ها می‌گوید که هرکه توانست مادر خود را زودتر بکشد نیمی از اموال را صاحب می‌شود.

محمدحسن ملاباشی از ادیبان و فقیهان زمان بود و لباس روحانیت بر تن داشت و در آن زمان به عنوان عارف شناخته می‌شد. پس از شنیدن این ماجراها ملاباشی برای آرام کردن جو به اصفهان آمد، این عالم که در اصفهان به انجام کارهای شرعی مشغول بود، به دستور دولت در خانه‌ای در محله پاقلعه سکنی گزید و با اضافه کردن بخش‌ها و تزئیناتی یکی از زیباترین خانه‌های تاریخی شهر را ساخت.

ملاباشی در نهایت سال ۱۲۹۱ چشم از دنیا فرو بست و در تخت فولاد آرام گرفت، اما یادگاری که او برای اصفهان برجا گذاشت سال‌ها پا برجا ماند و در سال ۱۳۸۱ حتی به ثبت ملی نیز رسید. بنای اولیه این خانه مربوط به دوران زندیه می شود و در دوران صفوی نیز تغییراتی در ساختمان آن به وجود آمد. در نهایت خانه ملاباشی در سال ۱۳۸۰ توسط دکتر معتمدی خریداری شد و درب آن برای ورود و بازدید عموم باز شد.

زمانی که ملاباشی وارد این خانه شد تنها دو پنج دری و یک بخش زمستانی نشین در خانه وجود داشت، در نتیجه این خانه کم اهمیت جلوه می‌کرد. آمدن ملاباشی به این خانه اما همه چیز را تغییر داد و بخش شاه نشین و اتاق ۹ دری به خانه اضافه شد. این دو اتاق از دیدنی ترین بخش‌های خانه هستند که با معماری و تزئینات بی‌نظیر خود چشم هر بیننده‌ای را به حیرت و زبان هر بازدید کننده‌ای را به تمجید وا می‌دارد.

به طور کلی خانه معتمدی یا ملاباشی را می‌توان به چهار بخش تقسیم کرد؛ شاه نشین، تابستان نشین، حیاط بیرونی و حیاط اندرونی. این خانه ساخته شده بر مبنای اصول معماری ایرانی است و مفهوم خانه و مردم زمان خود که در آن زندگی می‌کردند را به خوبی نشان می‌دهد. خانه ملاباشی زوایای تازه از اصفهان دوران قاجار و سبک زندگی آن دوره را در درون خود دارد.

خانه ملاباشی دارای، همچون سایر خانه های ایرانی اصیل، دارای دو فضای زندگی و فضای خدماتی بوده که فضای خدماتی بیشتر شامل فضاهای بسته مانند اندرونی‌ها، مطبخ و…، و فضای زندگی شامل بخش‌هایی مثل شاه نشین و یا تابستان نشین بوده است. حیاط بیرونی خانه کاملا تخریب شده که در سال ۸۰ و پس از خرید خانه توسط دکتر معتمدی این قسمت بازسازی شده، به همین دلیل آثار بازسازی را بیش از هر بخشی در اینجا می‌توان دید.

از کنار حیاط و راهرو تزئین شده، می‌توان به بخش تابستان نشین که از دوران زندیه برجا مانده رفت. این بخش هم با تزئینات فراوان و زیبا و پنجره‌های رنگی، در هنگام تابش آفتاب تصویر زیبایی را به خود می‌گیرد. از راهرو بیرونی حیاط اندرونی می‌توان به یکی از زیباترین بخش های خانه که روح هر انسانی را نوازش می‌کند، به  ۹ دری تاریخی خانه رسید.

روبروی ۹ دری حوضی بزرگ و کشیده است که به شاه نشین ختم می‌شود، شاه نشین خانه یک شاهکار واقعی است. تلفیقی از رنگ، طرح، کچ، چوب، فلز، آینه و هنر که همه را به حیرت وا می‌دارد. این بخش خانه انگیزه اصلی مالک برای بازسازی آن بوده، به جرأت می‌توان گفت ارسی‌های شاه نشین این خانه در نوع خود بی بدیل هستند. دورتا دور شاه نشین پر است از وسایل عتیقه و در سقف آن لوستر بزرگ و با شکوهی را می‌توان دید.

در حال حاضر این خانه تبدیل به اقامتگاه شده و دارای ۱۰ اتاق است. خانه ملاباشی نشان دهنده مفهوم خانه به عنوان محلی امن و آرام برای زندگی در فرهنگ ایرانی بوده و در نوع خود بی‌نظیر است.

منبع:ایمنا

جریان زندگی در قلعه‌ ای چند هزارساله

ارگ قورتان در شرق اصفهان دومین بنای خشتی جهان و قلعه شهری است که همچنان زندگی در آن جریان دارد و هنوز هم پس از هزاران سال محل سکونت مردم روستا است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، شرق اصفهان را می‌توان سرزمین کشف نشده ایران نامید این قسمت از اصفهان پر از روستاهای چند هزار ساله و تاریخی است که داستان‌های زیادی در قلب ترک خورده خود دارد. روزی روزگاری گاوخونی مانند مادری مهربان که از زنده‌رود تنفس می‌کرد، باعث شکل گیری تمدن‌ها، شهرها و روستاهای متعددی در این منطقه شد. شهرها و روستاهایی که هر کدام با تاریخ غنی و فرهنگ منحصر به فرد، جاذبه‌های خاص خود را دارند.

روستای “قورتان” در ۱۱۰ کیلومتری شرق اصفهان یکی از روستاهای ناشناخته شرق است که جاذبه‌های گردشگری فراوانی دارد. اولین چیزی که در این روستا جلب توجه می‌کند، گویش و لهجه خاصی است که “ولایتی” نام دارد و فقط در این روستا صحبت می‌شود. این روستا با معماری ابتدایی همچنان بافت تاریخی خود را حفظ کرده و قدم زدن در آن مانند گام برداشتن در میان تاریخ است. در این روستا همچنان خانه‌های خشتی زیادی دیده می شود و تصویر یک روستای تاریخی مرکز ایران را به خوبی می‌توان در قورتان دید.

منحصربه ‌فردترین و جذاب‌ترین بخش روستا اما ارگ آن است، “ارگ قورتان” یک مجموعه بی نظیر چند هزار ساله است که همچنان در آن افرادی سکونت دارند. این قلعه‌ درست در مرکز روستا واقع شده، به گفته مردم محلی قدمت این قلعه به زمان ساسانی و پادشاهی بهرام پنجم ساسانی برمی‌گردد. حتی در کاووش‌های این محل، اشیایی مربوط به دوره هخامنشی پیدا شده است. “ارگ قورتان” جزو معدود قلعه‌های خشتی و گلی در دنیا بوده که همچنان ساکنانی در آن هستند.

این قلعه‌ پهناور از چندین بخش تشکیل شده و دورتادور آن با دیواری به ارتفاع بیش از سه متر و برج‌های دیدبانی محافظت می‌شود. ارگ قورتان تا سال ۱۳۳۵ به عنوان محل مسکونی قلمداد می‌شده اما فشارهای حکومتی و نبود مالکیت شخصی بر زمین‌ها و نداشتن توان مالی برای ساخت و ساز خانه در محدوده خارج از ارگ، سبب باقی ماندن مردم در ارگ برای سالیان طولانی شد. این بنا حتی در سال ۱۳۸۷ به ثبت ملی نیز رسید اما همچنان چند خانوار در آن سکونت دارند.

اکنون با افزایش ساخت و سازهای خارج از قلعه، بسیاری از ساکنان ارگ قورتان را ترک کرده‌اند و این مکان به محلی برای علوفه‌ها و نگهداری‌ دام‌ها تبدیل شده است. همچنین بخش قدیمی‌تر قلعه که خارج ازسکنه شده در معرض تخریبات فراوانی قرار گرفته و حتی بخش‌هایی از آن برای استفاده‌های کشاورزی تخریب شد است.

قلعه قورتان حدود پنج هکتار مساحت دارد و دورتادور آن با دیواری که ۱۴ برج دیدبانی در آن تعبیه شده، پوشیده شده است. این بنا تماما با خشت و گل ساخته شده و دارای دو باروی ۲۵۰ و ۱۸۰ متری است، همچنین قطر دیوارهای قلعه‌ بین سه تا چهار متر است. ارتفاع دیوار قلعه به حدود ۹ متر می‌رسد و برج‌ها نیز ارتفاعی ۱۴ متری دارند که از بالای آن‌ها دشت وسیع شرق اصفهان تا دور دست‌ها پیدا است.

قلعه یا ارگ قورتان را می‌توان یک شهر نامید چرا که روزگاری در آن سه مسجد، دو حمام، بازار، آسیاب، کاروانسرا و حتی دو قلعه خان نشین وجود داشته است. مسجد اهله در حال حاضر شاخص ترین بنا داخل قلعه است که با دیگر بخش‌های آن، معماری متفاوتی دارد. مسجد بالا که قدمت آن به اوایل اسلام برمی‌گردد و مسجد ابراهیم دیگر مسجد قلعه است که ساخت آن به ۱۰۸۴ قمری و دوران سلطنت شاه سلطان حسین مربوط می شود.

کبوترخانه ارگ نیز در ضلع شمال غربی آن قرار گرفته است. این کبوترخانه‌ها در نمای بیرونی خود ۱۲ سیلو به صورت هلالی دارد که هرکدام از آنها یک پایه بنا محسوب می‌شوند، ارتفاع این سیلوها در حدود ۱۵ متر و قطر آنها ۱۲ متر است. از دیگر بخش‌های شاخص قلعه می‌توان به آرامگاه و نخلدان اشاره کرد که هر کدام با گچبری خاص دارای اهمیت فراوانی از نظر معماری بوده‌اند.

“قلعه‌ قورتان” در شرق اصفهان و در مسیر گردشگری شرق قرار دارد و می‌تواند به عنوان جاذبه‌ای در کنار دیگر بخش‌های گردشگری منطقه مانند ورزنه و گاوخونی مطرح شود. ارگ قورتان به عنوان دومین بنای خشتی بزرگ جهان شناخته می‌شود، اما شرایط کنونی این بنای ارزشمند به هیج وجه در خور این جایگاه نیست. ارگ قورتان بیش از هرچیز نیاز به ساماندهی و ترمیم دارد تا بیش از این تخریب نشود. این ارگ یک جاذبه جذاب و مهم گردشگری اصفهان است و می‌تواند در حلقه طلایی گردشگری منطقه جای گیرد.

برج‌هایی به بلندای تاریخ در دهاقان

گذشتگان با هوشیاری و درایت و رعایت اصول مهندسی چنان بناهایی ساخته‌ و از خود به یادگار گذاشته‌اند که با گذشت ایام برخی همچنان پابرجاست و مخروبه‌های بر جا مانده از آن زمان نیز در برابر بلایای طبیعی مقاوم بوده و آسیبی ندیده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان دهاقان، خاک از دیرباز ارزشمندترین عنصر کاربردی بوده است که انسان‌ها در گذشت زمان ارزش‌های آن را بیش از پیش دریافته‌اند. خداوند انسان را از خاک آفرید و آدمی هم با هنر آفرینی عجین در سرشت خود توانسته است با بهره از این عنصر یادگارانی بنا کند که با گذشت بیش از هزاران سال همچنان پابرجا بماند.

ساخت پل‌ها، سدها، قلعه‌ها، کومه و آشیانه و برج‌های کبوتر که از آثار هنر معماران قدیم الایام است، امروز نماد یادگاران گذشتگان در هر نقطه کشور است که قدمت تاریخی این سرزمین را به گردشگران و جهانیان اثبات می کند.

در زمان‌های قدیم به خصوص در دوره سلسله قاجاریه، دانشمندان پی به ارزش طلایی خاک کشور بردند و از آن در جای جای این سرزمین برای بنا نهادن برج‌هایی استفاده شد که همچنان بر پیکر آن استوار است هرچند که بر اثر حفاری‌های غیرمجاز و برداشت‌های بی‌رویه خاک در اطراف برج‌ها صدماتی بر ظاهر این بناها وارد شده است اما نماهای داخلی آن در برابر حوادث و بلایای طبیعی همچنان مقاوم است.

برج‌های کبوتر به عنوان مکانی برای لانه‌گزینی کبوتران برای بهره از کودحیوانی آن‌ها بوده است اما امروزه کاربری گذشته را ندارند ولی وجود آن‌ها هنر معماران گذشته را به نمایش می‌گذارد و برای بسیاری گردشگران جذابیت‌هایی خاص دارد.

blank

برج های کبوتر در معرض نابودی

مرتضی طیاری، رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دهاقان در این باره می‌گوید: برج‌های کبوترخانه در شهرستان بناهایی با مقطع دایره‌ای و چهار ضلعی هستند که در بین آنها تعدادی به صورت چند قلو نیز دیده می‌شود البته بیشتر آثار باقیمانده سالم مانده‌اند و مخروبه‌های آنها اندک است.

وی با اشاره به وجود بیش از ۳۰ برج کبوتر در این شهرستان می‌افزاید: این بناها محل اسکان، تولید و پرورش کبوترهای اهلی و وحشی بوده است و مالکان  از فضولات بسیار غنی آنها به عنوان کود در مزارع بهره می‌بردند زیرا هر گرم از این فضولات ۴۰ سانتیمتر از خاک را تغذیه می‌کند و فایده بسیاری برای خاک داشته است و گاهی از گوشت کبوترها که خواص دارویی دارد استفاده می‌کردند.

blank

رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دهاقان با بیان اینکه برج های کبوترخانه بر اثر بی‌توجهی و توسط افراد سودجو در معرض خطر قرار گرفته‌اند تصریح می‌کند: در حال حاضر مطالعات کارشناسی برای ثبت دو برج کبوتر در روستاهای محمودآباد و قمبوان انجام شده تا به سیاهه آثار تاریخی ملی اضافه شود.

طیاری با اشاره به مرمت چند برج کبوتر توسط بخش خصوصی در شهرستان خاطرنشان می‌کند: با توجه به برخورداری این ساختمان‌ها از معماری زیبای بومی، مرمت، حفاظت و احیای آن‌ها برای استفاده آیندگان پیگیری جدی‌تری می‌طلبد.

blank

وی با اشاره به قدمت تاریخی این بناها می‌گوید: برج‌های کبوتر  متعلق به دوره صفویه و بعد از آن است و دارای ابعاد نسبتا بزرگ  و دارای ارتفاع حداکثر ۱۲ متر هستند.

رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دهاقان اظهار می‌کند: برج‌های کبوتر در زمان‌های گذشته گنجایش پرورش بیش از یک هزار و ۵۰۰ قطعه کبوتر را داشته است و از نظر شکل هندسی، معماری داخلی، سقف و نمای خارجی به روش مهندسی کاملا قوی ساخته شده و همچنان در برابر بسیاری از حوادث مقاومت بسیار بالایی دارند.

منبع:ایمنا

blank

blank

ابیانه ؛ روستایی با آثار و بناهای تاریخی

وقتی می‌خواهید به استان اصفهان بروید در فاصله ۴۰ کیلومتری شمال‌غربی نطنز و در دامنه کوه کرکس روستایی قدیمی و زیبا نظر شما را به خود جلب می‌کند. نام این منطقه دیدنی ابیانه است. ابیانه را باید به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش از زمره استثنایی‌‏ترین نقاط ایران به شمار آورد. شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی، آن را در شمار نمونه‌های کم نظیر و از اماکن دیدنی اصفهان و حتی از دیدنی‏‌ترین‌های کشورمان درآورده است.

ییلاق درباریان

ابیانه؛ منطقه خوش منظره و خوش آب‌و‌هوا که با داشتن موقعیت طبیعی و جاذبه های دیدنی نقاط خوب کشور می باشد. در دوره صفویه هنگامی‌که شاهان صفوی برای استراحت و شکار به نطنز می‏رفتند، بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می‏دادند تا در این روستا اقامت کنند. ساختار خانه‌های این روستا، حلزونی شکل بوده که مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه است. بیشتر خانه‌ها به‌شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده که به‌صورت پلکانی بر روی هم قرار گرفته است.

پشت‌بام مسطح

ساختمان‌های قدیمی این روستا، با پوششی از خاک سرخ رنگ، در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله‌های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می‌شود. این خاک سرخ، خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم‌تر می‌شود. این خانه‌ها تماماً بر روی دامنه‌ای در شمال رودخانه «برزرود» بنا شده، به‌صورتی که پشت‌بام مسطح خانه‏‌های پایین دست، حیاط خانه‌های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی ‏سازد.

ابیانه؛ روستایی با آثار و بناهای تاریخی

روستایی چند طبقه

این روستا شبیه به  ماسوله است، وقتی از دور به آن نگاه می‌کنید روستایی چند طبقه به نظر می‌رسد طوری‌‎که پشت‌بام خانه‌های پایینی، حیاط خانه‌های بالا هستند. خانه‌ها این روستا کوچکند و پنجره‌هایی آنها رو به کوچه‌های باریک دارند و ایوان‌هایی که گاهی اهالی روستا در آن نشسته‌اند و خود، جزو جاذبه‌های اصلی روستا به حساب می‌آیند. ابیانه روستایی قرمز رنگ است به خاطر وجود معدنی در آن نزدیکی که خاک قرمز دارد.

ابیانه؛ روستایی با آثار و بناهای تاریخی

چرا ابیانه؟

در گذشته  مردم محلی به این روستای ویونا می گفتند که «وی» در زبان آنها  به معنای بید و «ویانه» به معنای بیدستان است. علت نامگذاری این روستا این بوده که آنجا در سابق بیدستان بوده و در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است.. آب هوای این روستا معتدل است و اقیلم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است.

غذاهای مردم

مردم این روستا زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن ، کمی عجیب است. غذاهای این منطقه برگفته از کویر و حاشیه کویر ایران است که غذاهای طبیعی ، ساده و بسیار خوش موزه است. غذای رسمی این منطقه گپا نام دارد این غذا از ذرت خرد شده و موادی دیگر درست می شود، قرمه غذای دیگر این روستا است به زبان ایبانه ای به آن قلیه می گویند و با گوشت گوسفند قربانی پخته می شود. کاروانی نیز غذای دیگر مردم این روستا بوده که شبیه کله‌جوش است که با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می‌پزند.

شغل مردم

شغل مردم ابیانه دامداری، باغداری و کشاروزی است آب زمین های کشاورزی و باغ های این منطقه از طریق هفت قنات تامین
می شود. از جمله محصولات کشاورزی این روستا سیب زمینی ، گندم، جو و میوه هایی از قیبل زرد آلو، گلابی و سیب و گردو است.

سوغاتی‌های

از صنایع دستی ابیانه می توان به آویز های دیواری ، قالی و گیوه اشاره کرد، بهترین سوغات ابیانه زیورآلات دست ساز مثل گردنبند و دستبند است. از خوراکی های پرطرفدار این منطقه می توان از لواشک نام برد که طرفداران زیادی دارد. لبنیات این روستا هم بسیار مرغوب اند و در کنار گردو و بادام از دیگر سوغات این روستا به شمار می آیند.

از چه مسیری به دیدن این روستا برویم؟

روستای ابیانه از طریق جاده کاشان – نطنز و هم از اتوبان کاشان – اصفهان قابل دسترسی است که از دو راهی مسیر کاشان به نطنز تا ابیانه حدود ۲۲ کیلومتر فاصله است که مسیری زیبا و سر سبز می‌باشد. این مسیر کاملاً کوهستانی و دره مانند است و جای جای آن را باغ‌های پر درخت پوشانده است.

منبع:توریسم پرس

موزه موسیقی در جلفا

موزه و موسیقی دو عنصر مهم فرهنگی در زندگی انسان عصر مدرن هستند، یکی از گذشته به ارث رسیده و یکی دیگر را انسان نوین با ابتکار خود به وجود آورده که تلفیق این دو عنصر فرهنگی در “موزه موسیقی اصفهان” یک جاذبه بی‌نظیر گردشگری را ساخته است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، موسیقی آرام جان و لطیف‌ترین نوع هنر است که روح هر انسان را نوازش می‌دهد. موسیقی تلفیقی از صدا و سکوت تعریف شده، این هنر در هر تمدن با هر نوع فرهنگ و عقیده وجود داشته است. موسیقی زبان زنده دنیاست و بهترین راه بیان آن،‌ اجرا است؛ اما گاهی صرفا نمایش آلات،‌ سازها و ابزار موسیقی می‌تواند زیر و بم یک فرهنگ را نشان دهد.

در میان شلوغی‌های خیابان‌های اصفهان،‌ در دل محله‌ چشم نواز جلفا و در همسایگی کلیسا وانک اصفهان،‌ یک نشانی خودنمایی می‌کند؛ “موزه موسیقی اصفهان”. سردرش پشت درختان خیابان مهرداد افراشته شده و آن را به قلب تپنده‌ای برای موسیقی نصف جهان و موزه‌ای نمونه برای دیگر موزه‌های موسیقی کشور تبدیل کرده است.

شاید در سفر به اصفهان تمام نگاه‌ها به سمت گنبدهای فیروزه‌ای،‌ کاشی‌کاری‌های چشم‌نواز،‌ مناره‌های سر به فلک کشیده، بافت تاریخی و یا طرح‌ها و نقوش کلیساهای جلب شود. اما در این میان موزه موسیقی به عنوان موزه‌ای تازه تاسیس و خصوصی نیز توانسته توجه گردشگران زیادی را جلب کند. این موزه به عنوان اولین موزه خصوصی گردشگری کشور در سال ۱۳۹۴ توسط مهرداد جیحونی و شهریار شکرانی تاسیس شد.

blank

موزه موسیقی اصفهان در مدت کوتاهی که آغاز به فعالیت‌ کرده، توانسته به خوبی در میان دیگر موزه‌های اصفهان شناخته شود و حتی در سایت “تریپ ادوایزر” با نمره کامل پنج به عنوان دومین جاذبه برای بازدید در اصفهان پیشنهاد شود. همچنین این مجموعه، گنجینه‌ای از ۳۰۰ نمونه از سازهای موسیقی ایرانی است که برخی از آن‌ها نمونه‌ مشابهی در دنیا ندارند.

موزه موسیقی مدل و نوع جدیدی از موزه را در اصفهان به نمایش می‌گذارد که یک تجربه کاملا نو از بازدید را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌دهد. در این موزه بازدید کنندگان ضمن آشنایی با انوع ساز، طریقه نواختن را نیز نشان می‌دهند و حتی به اجرای موسیقی زنده نیز می‌پردازند. معماری موزه نیز با دارا بودن چند تالار و سالن به صورت کاملا استاندارد تداعی کننده یک “موزه” واقعی است که بازدید کننده را با سیر درستی از تالاری به تالار دیگر راهنمایی می‌کند.

این موزه از پنج قسمت “تالار سازهای ملی”، “تالار سازهای محلی”، “سرای سرآهنگان”، “موسیقی سرا” و “کارگاه سازسازی” تشکیل شده است. در بخش سازهای ملی،‌ سازهایی که در پهنه جغرافیایی ایران گسترش یافتند قابل مشاهده است؛‌سازهایی که هویت اصلی موسیقی ایران بوده و در طی سالیان سال بزرگان زیادی این سازها را در دست گرفته و آثار ماندگاری برای تمام تاریخ خلق کرده‌اند.

blank

موسیقی محلی همواره از جایگاه مهمی در موسیقی ایران برخوردار بوده،‌ این نوع از موسیقی اوج فرهنگ یک قوم و قشر را به نمایش می‌گذارد. “تالار سازهای محلی” موزه موسیقی اصفهان به موسیقی محلی و نواحی ایران اختصاص دارد، در این سالن با سازهای مختلف از نواحی چندگانه ایران می‌توان آشنا شد و اطلاعات مختلفی از انواع ساز تا نوع خاص نوازندگی آن‌ها بدست آورد.

بخش بعدی موزه “سرای سرآهنگان” نام دارد،‌ در این بخش موسیقیدانان بزرگ اصفهانی و زندگی‌نامه و سرگذشتگان معرفی شدند. این بخش اطلاعات جامعی از آثار و تاثیر این موسیقیدانان بر موسیقی وجود دارد، شاید کامل ترین اطلاعات از موسیقی اصفهان را بتوان در این سالن بدست آورد.

در پایان بازدید و بخش انتهایی موزه نیز بخش “موسیقی سرا” واقع شده است، پس از دریافت اطلاعات و آشنایی با سازهای موسیقی در پایان بازدید و در “موزه سرا” گوش خود را به اجرایی زنده از موسیقی نوازش دهید. همچنین “کارگاه سازسازی” نیز در مجموعه وجود دارد که می‌توان بخش‌های مختلف ساخت یک ساز را در آن به تماشا نشست.

blank

در موزه موسیقی اصفهان انواع و اقسام سازها از قانون،‌ چنگ،‌تار و سه‌تار،‌ کمانچه و سنتور گرفته تا قیچک، رباط و بربط و هود وجود دارد. بیشتر آثار این گنجینه از جانب آهنگ سازان و نوازندگان به این مجموعه اهدا شده تا در زیر یک سقف اصالت موسیقی ایرانی را نمایش دهند.

این مجموعه ارزشمند از موسیقی که در قالب موزه‌ای درخشان ظاهر شده توانست در سال ۹۵ عنوان بهترین موزه خصوصی سال را از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور دریافت کند. موزه موسیقی اصفهان در خیابان مهرداد پذیرای علاقه‌مندان و گردشگران است.

منبع:ایمنا

خوانسار ،دشت لاله‌های واژگون

خوانسار، شمایل زیبایشان تداعی کننده شرم دخترکان زیباروی روستایی است که در هر دیدار آزرم پیشه می‌کنند و چشم بر زمین می‌دوزند؛ آرام و با وقار چونان جماعتی که زانوی ادب در پیشگاه بزرگی به زمین زده‌اند صف به صف بر زیراندازی از چمن زیر سقف نیلگون نشسته‌اند و با هر وزش باد، رقص‌کنان از سویی به سوی دیگر می‌خرامند.

خوانسار با داشتن جاذبه‌های طبیعی و باغات فراوان گردو و نهرهای زیبایی که از زیر درختان می‌گذرد به بهشت‌گونه‌ای در قلب ایران مانند است. یکی از مکان‌های زیبا و منحصر به فرد شهرستان خوانسار “گلستان‌کوه” است که محل رویش لاله‌های واژگون قرمز رنگ به شمار می‌آید.

روستای بابا محمد که از سمت اصفهان در ۱۲ کیلومتری خوانسار قرار دارد همه ساله میزبان لاله‌های واژگون یا نگونسار است که تاجی از برگ بر سر صولت و غرورشان را افزون کرده است. این منطقه به سبب رویش گونه‌های منحصر به فرد از گیاهان مرتعی و نیز لاله‌های واژگون در دومین ماه از بهار، به گلستانی مانند است که شاید نظیرش در جای دیگر نباشد.

۹۵۰ هکتار از اراضی خوانسار رویشگاه لاله‌های واژگون

ابراهیم پورهاشمی، رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری خوانسار در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا می‌گوید: گلستان کوه خوانسار در قسمت جنوب شرقی و ۱۰  کیلومتری شهر خوانسار قراردارد با گونه‌های گیاهی فراوان که عمده‌ترین آن‌ها گزنگبین، موسیر و انواع گل‌های زیبا از جمله لاله‌های واژگون است.

وی رویشگاه لاله‌های واژگون را متعلق به زاگروس می‌داند، و می‌افزاید: ۹۵۰ هکتار از اراضی شهرستان خوانسار محل رویش لاله‌های واژگون است که هر سال از ۲۰ فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت‌ماه پذیرای گردشگران زیادی است، اما امسال به دلیل بارش‌ برف بهاری و برودت هوای بهاری با تأخیر ۳۰ روزه جوانه زده است.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری خوانسار با بیان اینکه ارتفاع لاله‌های واژگون امسال با توجه به بارش‌های فراوان به حدود یک متر رسیده است ادامه می‌دهد: لاله واژگون گیاهی پیازدار است که بیشتر در دامنه ارتفاعات روییده و اردیبهشت ماه زمان گل دهی آن است. این رویشگاه تا اوایل خردادماه قرق است و امسال به دلیل برودت سرما با نیمه خرداد قرق خواهد ماند.

وی می‌افزاید: چیدن گل‌ها و پیاز آن، بوته کنی بی‌رویه، ورود به عرصه‌ها و پایمال کردن گل‌ها، کندن زمین برای یافتن موسیر و بیرون انداختن پیاز گل‌ها، تغییرات اقلیمی و طبیعی منجر به کاهش رویش لاله‌های واژگون می‌شود.

پورهاشمی می‌گوید: اداره منابع طبیعی شهرستان خوانسار با توجه به گستردگی منطقه با تایید مسئولان استان حفاظت و بهره‌برداری از این منطقه را به شرکت تعاونی روستای قلعه بابامحمد که همجوار با دشت لاله های واژگون بوده واگذار کرده است تا منفعت حاصل از منطقه نصیب این روستا شود و روستاییان و این شرکت تعاونی همه تلاش خود را برای حفظ این منطقه بکار گیرند.

وی ادامه می‌دهد:  گلستانکوه خوانسار یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین رویشگاه‌های طبیعی  لاله واژگون کشور است که در ۱۵۰ کیلومتری غرب اصفهان قرار دارد و هر ساله گردشگر ان زیادی از این منطقه بکر و خوش و آب و هوا بازدید می‌کنند.

منبع:ایمنا

قلعه مورچه خورت ،ارگی از خشت و رنج

در ۴۲ کیلومتری شمال اصفهان، جایی که شهرک صنعتی بزرگی قرار دارد؛ در سرزمینی که روز میزبان آفتاب سوزان و شب هایش بادهای سرد می‌وزد؛ یکی از مهم‌ترین قلعه‌های خشتی ایران قرار دارد. مورچه خورت بیشتر به عنوان شهر صنعتی شناخته می‌شود، اما در این شهر دومین ارگ خشتی ایران وجود دارد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، قدمت شهر مورچه خورت به درستی معلوم نیست و برخی از کارشناسان دلیل نام‌گذاری این شهر به مورچه خورت را تعلق خاطر آریایی‌ها به اسم مور یا مورت دانسته‌اند چرا که زرتشتیان دفع مورچه را دارای ثواب می‌دانستند. منظور از نام‌گذاری مورچه خورت یا مورچه خوار در گذشته این بوده که قصد داشتند این مطلب را القا کنند که در منطقە مزبور مورچه وجود ندارد. ضمن اینکه در حکم‌های حکومتی دوران صفوی نام مورچه خورت دیده می‌شود.

مورچه خورت در دل خود یک بنای محل تاریخی ایران زمین را جای داده است، بنایی که دومین ارگ خشتی بزرگ کشور پس از ارگ بم است و قدمت آن به قرن نهم هجری باز می‌گردد. قلعه مورچه خورت بنای بزرگی است که بر روی بلندی واقع شده و بر کل منطقه اشراف دارد، این قلعه با برج و بارو خود در فضایی ۱۵ هزار متری بنا شده است.

قلعه مورچه خورت هشت برج دیدبانی و سه دروازه در خود جای داده که دو دروازه آن دروازه‌های اصلی هستند و یکی در شمال غرب و یکی از جنوب غرب قرار دارد؛ گذر اصلی قلعه نیز بین این دو دروازه واقع شده است. برای ورود به ارگ باید از سمت غرب به سمت دروازه‌ای که دو برج دیدبانی آن را پوشش می‌دهند وارد هشتی بزرگی شد و سپس از آن به فضای داخلی ارگ رسید.

گذرگاه‌های اصلی قلعه مثل کوچه‌هایی پر پیچ‌وخم، بین دروازه‌های اصلی از شمال غربی تا جنوب کشیده شده است که این معماری تو در تو و شگفت‌انگیز شناختن مسیر را برای عابران غیربومی دشوار می‌کند. در فضای داخلی قلعه کوچه‌های تنگ و باریک و مسقف با منازل مخروبه ونیمه مخروبه ویک باب حمام قدیمی وطاق وطاق نماهایی متعدد وجود دارد و نیاز شدید قلعه به مرمت را نشان می‌دهد.

گذرهای باریک قلعه به دقت مهندسی شدند تا جلوی پیشروی دشمن به داخل قلعه را بگیرند و همچنین باد و گرد و خاک نیز به راحتی راه خود خارج را پیدا کند. همچنین هر خانه با خانه مجاور خود راه ارتباطی دارد و هزارتویی پیچیده در قلعه تشکیل می‌شود. قوس‌ها و طاقی‌های زیبای خشتی و سر چین‌های آجری بر سر دیوارها را به وفور در این قلعه می‌توان دید، همچنین در دیوارهای پنج متری قلعه پنجره‌های دیدبانی زیادی دیده می‌شود.

در قلعه مجموعه‌های تاریخی متعددی وجود دارد، یکی از آن‌ها مجموعه حمام‌های قلعه است. این مجموعه در گذر اصلی قرار گرفته و به دلیل عایق بودن و حفظ گرما در عمق زمین ساخته شده، همچنین آب آن نیز با شیب طبیعی و مهندسی بسیار دقیق مستقیم از قنات تامین می‌شده است. آرامگاه امام‌زاده علی معروف به شازده علی نیز در کنار ورودی جنوب غربی قلعه با گنبد مخروطی و کاشی‌های لاجورد در میان توده غالب قهوه‌ای و خشتی قلعه خودنمایی می‌کند.

در کنار قلعه مجموعه از بازارچه‌ها و بازارها برای تجارت تعبیه شده بود. در این بازارها مبادلات تجاری با مسافران صورت می‌پذیرفته و در صورت نیاز آن‌ها به داخل راهنمایی می‌شدند. همچنین صنایع دستی محلی نیز برای مبادله کالا به کالا در این محل‌ها عرضه می‌شده است.

در شرقی‌ترین نقطه قلعه یک خانه خشتی دو طبقه با نمای زیبا به چشم می‌خورد که خانه اربابی نام دارد و پشت‌بام آن به برج شرقی قلعه راه دارد که دارای پنجره‌های چوبی و به صورت طاق و چشمه همچنین دارای هشتی‌ها و حیاط اصلی، آغل دام‌ها، انباری و اتاق نشیمن است. این خانه با کچ‌بری‌ها و آینه‌کاری‌های چشم نواز به عنوان زیباترین خانه قلعه شناخته می‌شود.

“قلعه تاریخی مورچه خورت” به گفته کارشناسان از نظر معماری حتی ارزشی بالاتر از ارگ بم دارد. این بنای خشتی در وضعیت بسیار نامناسبی قرار دارد و بیش از هر زمان دیگری نیاز به مرمت دارد چرا که دیگر فاصله زیادی تا تخریب ندارد. این بنا یکی از مهم‌ترین آثار در شمال شرق اصفهان است که می‌تواند نشان‌های زیادی از تاریخ منطقه را در آن کشف کرد.

منبع:ایمنا