همشهری آنلاین-شهره کیانوش راد: اگر هوس یک روز گردش دارید و می خواهید در هوای کوهستانی تنفس کنید بار سفر یک روزه ببندید و به لالون، روستای دیدنی رودبار قصران در شمیرانات بروید؛ این روستا در فصل زمستان، هوای سرد و ارتفاعات پوشیده از برف و در بهار، طبیعت سرسبز همراه با عطر شکوفه های درختان میوه دارد. درباره این روستای گردشگری شمیرانات سراغ « سید ابوالقاسم میرمحمد میگونی» رفتیم. او درباره وجه تسمیه و جاهای دیدنی این روستا گفت.لاله های قرمز رنگ در دامنه دشت ها و کوه های اطراف این روستای گردشگری جلوه زیبایی به این منطقه می دهد. شاید به همین دلیل است که اهالی نام لالون که برگرفته از واژه لاله گون است را به این روستا اطلاق کرده اند. برخی دیگر علت نامگذاری این روستا را به خاک قرمز کوه های اطراف مربوط می دانند؛ رنگی که با لاله های دشت های آن همگونی دارد و با تابش نور خورشید، زیبایی دامنه های کوه ها را دوچندان می کند.

غارها و چشمه ها
لالون به چشمه سار رودخانه ها معروف است. اگر به لالون رفتید با دیدن غار اسپول و چشمه ها گردش خود را کامل کنید و روح و جسم خود را با تنفس هوای پاک و آب گواری چشمه ها صفا دهید. قله ها و آبشارهای دیدنی این روستا جایی آشنا برای کوهنوردان است. از روستای لالون مسیرهای کوهنوردی زیادی برای صعود به قله آغاز می شود. اگر برای بار نخست به این منطقه می روید هرگز بدون راهنما به کوه های لالون صعود نکنید.

آب گوارا 
سرچشمه اصلی جاجرود از قله خله نو در لالون است. کوه های زرآب یا ورزآب این روستا، سرچشمه بسیاری از چشمه ها و شعبه اصلی رودخانه جاجرود است. چشمه های این منطقه آب گوارایی دارند و به همین دلیل اهالی به دنبال راه اندازی کارخانه آب معدنی در این منطقه هستند. غارهای اسکول، لی یا لو از دیدنی اطراف لالون است. خله نو یکی از قله های لالون است که بعد از آن می توان به خرسنگ رسید؛ خرسنگ یا پرسنگ منطقه زیبای کوهستانی لالون است که در فصل بهار با گیاهان گلپر، آویشن، اسطوخودوس، گزنه و بومادران پوشیده می شود. والک، سیرک و قارچ  نیز از گیاهان پرطرفدار کوهنوردان و گردشگران به شمار می آیند. تنوع جانوری مانند گرگ، روباه، خرس قهوه ای در منطقه خرسنگ لالان یا لالون دیده می شود. بعضی اهالی از رد پای پلنگ هم در گذشته این منطقه صحبت می کنند. عقاب، بلبل، قمری، قناری و…  از پرندگان دامنه و ارتفاعات لالون است. شغل بیشتر اهالی در گذشته دامداری یا باغداری بوده اما اکنون به دلیل مهاجرت به شهر، به شغل های دیگری هم اشتغال دارند. سیب، گلابی، به، گیلاس و آلبالو از درختان مناسب با آب و هوای لالون است.
در ابتدای مسیر صعود به خله نو می توانید کنار آبشار تلخاب نفسی تازه کنید؛ چشمه تلخاب در ارتفاع ۳هزار و ۷۰ متری قرار گرفته است.  برای رسیدن به آبشار و چشمه تلخاب از محل روستای لالون حدود ۳ ساعت پیاده روی لازم است.  قله خله نو سومین قله مرتفع البرز مرکزی است که از شمال به دره رودخانه وارنگرود،  از شرق به دشت لار و از غرب به دره رودخانه کرج چالوس متصل می شود. امامزاده عبدالله(ع) منطقه زیارتی و سیاحتی که کنار رودخانه واقع شده محلی برای استراحت کوهنوردان و گردشگران است.

چگونه برویم ؟
برای رفتن به لالان ۳ مسیر را می توانید انتخاب کنید؛  مسیر اول تهران ، لشکرک است. اگر از تجریش حرکت می کنید بهتر است خودتان را به بزرگراه  لشکرک برسانید و با رفتن به  فشم به سمت لالون راه خود را ادامه دهید. راه دیگر از تهرانپارس به سمت گردنه قوچک است. این مسیر را به سمت لشکرک، فشم و لالون ادامه دهید. مسافت تهران تا لالون ۴۵ کیلومتر است که حدود یک ساعت زمان می برد. روته، زایگان، آبنیک و گرمابدره  از روستاهای اطراف لالون است که طبیعت زیبایی دارد.

منبع:همشهری

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از میراث فرهنگی گیلان سرپرست هیئت باستان‌شناسی کشتی تاریخی قروق گفت: تصاویر ماهواره‌ای و پهپادی از یک دهه گذشته و اطلاعات مردم‌شناسی هیئت کاوش باستان‌شناسی نشان می‌دهد که محتویات داخل کشتی، ماسه ساحلی است که توسط امواج وارد کشتی شده و فاقد لایه‌های تاریخی است.

حسین توفیقیان با بیان اینکه اواسط دهه ۸۰ گزارش‌های پراکنده‌ای از وجود شناوری چوبی در آب‌های سواحل قروق تالش ارائه شد، افزود: طی سال‌های بعد با کاهش تراز آب دریای خزر، به تدریج بقایای یک شناور چوبی آشکار شد.

وی با اشاره به ارسال پرونده ثبت ملی شناور تاریخی قروق تالش به پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و شورای ثبت آثار ملی، گفت: به دلیل سوال‌های متعددی همانند سن شناور، چوب‌شناسی، ابعاد و اندازه واقعی، مالکیت و نحوه ساخت آن و دلایل وجود شناور در این مکان مطرح و ثبت آن به بررسی و مطالعه آن منوط شد.

توفیقیان تصریح کرد: بررسی جامع این شناور در چارچوب طرح «شناسایی و حفظ میراث‌فرهنگ دریایی، مطالعات کشتی تاریخی قروق تالش» توسط پژوهشکده باستان‌شناسی و با حمایت مالی سازمان بنادر و دریانوردی و همکاری اداره‌کل میراث‌فرهنگی گیلان و پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی در حال انجام است.

عضو هیئت علمی پژوهشکده باستان‌شناسی با اشاره به اینکه تاکنون مطالعات متعددی بر روی این شناور شامل بررسی باستان‌شناسی سطحی منطقه، ژئوفیزیکی زیر بستر محوطه، مطالعات رسوب‌شناسی محوطه، مستند نگاری شناور، سن سنجی رادیو کربن چوب، مطالعات چوب‌شناسی، میزان حفظ‌شدگی شناور و تعیین ابعاد و وزن شناور و نیز معرفی روش‌های حفاظت، مرمت شناور انجام شده است، افزود: مطالعات باستان‌شناسی سطحی، پیمایش سواحل پیرامون و مطالعات اولیه که در ابتدای امسال به انجام رسید، نشان داد که به فاصله حدود ۷۰۰ متری جنوب کشتی تاریخی قروق، بقایای کوچکی از الوار یک کشتی دیگر در عمق حدود نیم متری رسوبات قرار دارد.

توفیقیان ادامه داد: با انجام مطالعات مردم شناسی، اطلاعات با ارزشی درباره دریانوردی، کشتی‌رانی و صیادی ساحل‌نشینان جمع‌آوری شد و مصاحبه با آگاهان و محققان محلی پیش زمینه مناسبی در خصوص پیدایش کشتی تاریخی قروق در اختیار هیئت مطالعاتی قرار دارد.

مدیرگروه باستان‌شناسی دریایی بیان کرد: مجوز کاوش با هدف خوانا سازی و بررسی سریع شناور در ۲۴ آذر ماه امسال توسط رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به سرپرستی اینجانب صادر شد و عملیات گمانه‌زنی کشتی تاریخی قروق در دی سال جاری توسط هیئت مطالعاتی شامل باستان شناس، مرمتگر آثار تاریخی با هدف مطالعه وضعیت فعلی کشتی و میزان حفظ شدگی چوب و ارائه برنامه حفاظتی انجام شد.

او افزود: گمانه‌های سه‌گانه با احتیاط کامل کاوش باستان شناختی آغاز و این عملیات با توجه به ملاحظاتی که در این زمینه وجود داشت با سرعت در دو مرحله جمع‌آوری رسوبات سطحی با استفاده از بیل و برداشت رسوبات نزدیک به بافت چوب با استفاده از ابزار سبک‌تر نظیر کمچه، جارو و برس انجام شد.

سرپرست هیئت باستان‌شناسی کشتی تاریخی قروق با بیان اینکه برپایی کارگاه مفصل با توجه به اهداف این مرحله از کاوش‌های باستان شناسی شناور تاریخی قرق تالش، موضوعیتی نداشته است، بیان کرد: با توجه به موقعیت شناور و نوع رسوبات و سطح ایستایی، برپایی هرنوع سازه در اطراف شناور ناپایدار بوده و در صورت ریزش، تهدید کننده شناور است.

وی افزود: برپایی هرنوع سازه در اطراف شناور می‌تواند موجب تغییر نظام رسوب‌گذاری در اطراف شناور و موجب فرسایش موضعی محل شود که خود، نوعی تهدید برای شناور خواهد بود.

منبع:خبرگزاری مهر

محسن جاوری گفت: پس از آغاز کف سازی در بخش شمالی خیابان تاریخی چهارباغ و تایید لزوم انجام کاوش باستان شناسی به منظور مستندسازی داده های باستانشناختی احتمالی کف تاریخی این خیابان قبل از مدفون شدن زیر لایه کف سازی درحال اجرا، پیشنهاد انجام یک کاوش باستانشناسی به پژوهشکده باستانشناسی ارائه شد.
او تاکید کرد: با صدور مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری این برنامه با تشکیل یک هیات شش نفره آغاز شد.
جاوری با بیان اینکه اعتبار این برنامه باستان شناسی از سوی سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان تامین شده،‌ تصریح کرد:در این برنامه ۵ کارگاه برای انجام کاوش انتخاب شد که پس از یکماه به نتایج جالبی از وضعیت کف تاریخی چهارباغ رسید.
این باستان شناس افزود: طی ۶۰ سال گذشته (دهه۱۳۵۰ تا زمان حاضر) با عبوردادن تاسیسات شهری اعم از شاه لوله آب، چندین غلاف کابل برق، مخابرات، فیبر نوری، خاکبرداری های عمقی با عرض نسبتا زیاد، جدول کشی لبه خیابان و زیرسازی های مربوطه با سنگ و بتن مکررا این کف تاریخی مورد تخریب قرار گرفته و حتی بخش‌هایی از شواهد و مستندات تاریخی را از میان برده است.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، عضو هیات علمی گروه باستان شناسی دانشگاه کاشان تصریح کرد: با این وجود بخش هایی باقی مانده از کف سازی های تاریخی این خیابان طی روند کاوش مشخص شد.
سرپرست هیات باستان شناسی افزود:در کارگاه شماره ۶ دو دوره کف سازی شامل کف سازی آجر فرش و کف سازی سنگفرش متعلق به دوره های صفوی و قاجار و دو مسیر آبراه سنگ چین عمود بر هم بدست آمد.
جاوری با اشاره به اهمیت این داده ها و نشان دادن دو دوره تاریخی این خیابان و چگونگی نقش عبور آب یا به عبارت دیگر بازی با آب به منظور مفرح کردن هرچه بیشتر این خیابان در این بخش مهم و مرکزی آن خاطرنشان کرد: این بخش در طرح کف سازی بصورت یک ویترین شیشه ایی پس از اتمام کاوش برای همیشه به نمایش گذاشته خواهد شد.
او افزود: در کارگاه های دیگر همین وضعیت کف سازی طی دو دوره صفوی و قاجار بدست آمد که البته بشدت بر اثر عبور تاسیسات شهری دچار آسیب شده و بخش‌های اندکی از آنها باقی مانده که در امتداد کف سازی امروزی به تشخیص شورای فنی وزرات میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور احتمالا در قسمتهای دیگری بصورت ویترین شیشه ای بخشهای قابل توجه و در خور حفاظت به نمایش گذاشته خواهد شد.
این باستان شناس گفت: همچنین در کارگاه شماره ۲ در منتهی الیه جنوبی خیابان چهارباغ ۵ عدد سنگ لبه خیایان با قدمت صفوی بدست آمد که در طرح کف سازی فعلی در جای خود مکان گذاری خواهند شد.
به گفته جاوری، از این کاوش تعداد قابل توجهی داده های باستانی اعم از قطعات سفال از دوره های مختلف، قطعات شکسته کاشی، قطعات فلز و آبگینه نیز تاکنون بدست آمده که بطور جداگانه تحت مطالعه قرار خواهند گرفت.
او افزود: این برنامه کاوش همچنان به مدت دو هفته دیگر برای تکمیل اطلاعات و مستندسازی هرچه بیشتر بقایای تاریخی این خیابان ادامه خواهد داشت.

چهارباغ یکی از خیابان‌های تاریخی و اصلیِ اصفهان است و به دو بخشِ چهارباغِ صفوی و چهارباغ عباسی بخش می‌شود. چهارباغ عباسی یکی از خیابان‌های تاریخی شهر اصفهان است که بین دروازه دولت و سی و سه پل قرار دارد.

دو قسمت چهارباغ عباسی و چهارباغ بالا در عصر شاه عباس یکم طراحی و اجرا شد و تاریخ تقریبی ساخت آن به سال ۱۰۰۰ هجری قمری (۱۵۹۱ میلادی) برمی‌گردد. چهارباغ پایین (چهارراه تختی تا دروازه دولت) در دوره رضا شاه پهلوی و با همان طرح به چهارباغ دوره صفوی افزوده گردید.

در گذشته یک جوی آب از میان این خیابان تا زاینده رود جاری بوده که در محل تقاطع‌ها به حوض‌هایی می‌ریخته‌ است. در خیابان مسیری خاص برای افراد سواره تعیین شده و در اطراف آن باغ‌هایی بوده که میان امرا برای ساخت عمارت تقسیم شده بود اما عموم مردم نیز می‌توانستند از آنها استفاده کنند. پل الله وردی خان یا سی و سه پل، خیابان چهارباغ را به دو قسمت (خیابان چهارباغ بالا و چهارباغ عباسی) تقسیم می‌کرده و راه ارتباط چهار باغ بالا و چهارباغ عباسی بوده‌است.

به گزارش ایمنا، ظهور اسلام یکی از مهمترین تحولات تاریخی بشر بوده است، این رویداد به قدری در تاریخ اهمیت دارد که یکی از مبانی تقسیم‌بندی ادوار تاریخی است؛ اما اسلام در شبه جزیره عربستان محدود نماند و همراه با فتوحات اسلامی به سایر بلاد عالم گسترش یافت.

در اندک مدتی تا زمان روی کار آمدن عثمان بن عفان، گستره اسلام از غرب به مصر، از شرق به امپراطوری ساسانی و ماوراءالنهر و از شمال تا اسپانیای امروزی پیش رفت. با گذشت زمان، از سویی گستره فتوحات اسلامی فراتر می‌رفت و نژادها و اقوام مختلفی در سیطره امپراطوری آن قرار می‌گرفتند و از سوی دیگر، فِرَق و مذاهب مختلفی نیز در داخل ایدوئولوژی اسلامی ظهور می‌کرد.

 یکی از مزایای اسلام بر دیگر ادیان، توجه آن به دانش‌پژوهی و آزادی عقیده بود؛ این رویکرد اسلام، سبب رواج کرسی‌های نقد و تحقیق در سراسر بلاد اسلامی شد، از سوی دیگر نهضت علمی امام صادق(ع) و امام باقر(ع) زمینه تربیت هزاران دانشمند را فراهم کرد که برخی از آنان، تفسیرها و برداشت‌های مختلفی از بعضی متون و احکام اسلامی داشتند. مجموعه این عوامل باعث شد تا در اسلام چهار مذهب حنفی، حنبلی، شافعی و مالکی ظهور کند که به اهل سنت یا اهل جماعت مشهور شدند؛ در کنار این مذاهب، پیروان علی بن ابی طالب(ع) و یازده امام پس از ایشان نیز بودند که به شیعان یا علویان نام‌بردار شدند.

علمای شیعه پس از غیبت کبری حضرت امام مهدی(عج) با نگارش متون فقهی، اخلاقی و کلامی و سفر به اقصی بلاد اسلامی، کوشیدند تا این مذهب را ترویج کنند. ارادت ایرانیان از ایام کهن به ائمه(ع) زبانزد بوده است، بنابراین علمای شیعه هرگاه قصد ترویج مبانی این مذهب یا برخورداری از آزادی عمل در نگارش متون علمی داشتند، آهنگ ایران می‌کردند و در یکی از بلاد آن، رحل اقامت افکنده، دست به کار فعالیت‌های تبلیغی و پژوهشی می‌شدند.

یکی از علمای شیعه «شیخ اباعدنان قریشی» است که او را از  پایه‌گذاران مذهب شیعه جعفری در اوایل قرن هفتم در ایالت‌های اصفهان، نهاوند، بروجرود، خوزستان و لرستان می‌دانند.

شیخ اباعدنان قریشی در بقعه‌ای محصور با درختان سر به فلک کشیده، در شهرستان «خوانسار» آرمیده است. البته افراد دیگری نیز در این بقعه دفن شده‌اند که اسامی آنان بدین شرح بر روی صندوق چوبی در داخل بقعه آمده است: «مشایخ العظام الکرام شیخ نظام الدین حیدر و شیخ شرف الدین هدایت الله و شیخ فتوح الدین عبدالفتاح و شیخ کمال الدین عارف و شیخ اباعدنان و شیخ شمس الدین محمد و شیخ زین الدین علی و شیخ تاج الدین حسن خدام هذه البقه المتبرکه»؛  این متن به سال ۹۵۴ نگاشته شده و با عبارت «چاکر و بنده ائمه دین شیعه پاک صدر دین حسین …»، آغاز می‌شود.

حمیدرضا میرمحمدی، مؤلف کتاب «جغرافیای خوانسار» عقیده دارد که «شیخ صفی‌الدین اردبیلی»، نیای بزرگ دودمان «صفویه» در سال ۶۷۸ برای کسب دانش به نزد صاحب این بقعه آمده است.

یکی از اشخاص مدفون در این بقعه «صدرالدین حسین» است که در سلسله تصوف مرشد عارف نامی، «شیخ زاهد گیلانی» و مراد شیخ صفی الدین اردبیلی بوده ‌است.

ارادت شیخ صفی‌الدین و دیدارهای وی با برخی از شیوخ مدفون در این بقعه باعث شد تا نوادگان تاجدار وی، بنایی جدید بر مقبره شیخ عدنان بسازند و حتی «مریم بیگم» همسر «شاه طهماسب صفوی»، نیز دستور ساخت مدرسه و حمام خوانسار را صادر کند.

موقوفاتی نیز برای این بقعه به ثبت رسیده است، افرادی مانند «ابراهیم شاه» از سلسله «گورکانی» تمام باغستان سرچشمه را در سال ۸۹۲ بنام بابا پیر (بقعه شیخ اباعدنان) وقف کرد؛ البته وقف‌نامه فعلی مربوط به سال ۱۳۱۱ ه. ق است که طی آن عایدات موقوفات با نیت مرمت مقبره و تآمین مایحتاج صادران، واردان، سفره درویشان و مجاوران مزار، اختصاص یافته است.

بنای نخستین آرامگاه تنها سنگی بوده بر روی چشمه‌ای به نام «چشمه پیر»؛ صفویان که داعیه‌دار ارادت به عالمان شیعه و اتصال به سلسله جلیله صوفیه بودند،  بنای فعلی بقعه شیخ اباعدنان قریشی را بر روی آرامگاه قبلی و به سبک مغولی یا سلجوقی احداث کردند. بنای فعلی از سنگ و ساروج ساخته شده و پنجره‌هایی مشبک در قابی به شکل ایوان نیم‌طاق، در اطراف آن وجود دارد.

بر سردر یکی از این پنجره‌ها، کاشی کاری وجود دارد که بر آن متنی در معرفی شیخ اباعدنان نوشته‌اند. کف داخل بنا با کاشی‌هایی سرخ رنگ با دور چینی کاشی‌های آبی، پوشیده است.

برخی از ابنیه مذهبی ساخت عهد صفویه و دوران زعامت شیعیان، به نشانه ارادت به ۱۲ امام شیعه، دارای ۱۲ تَرک بود است، بقعه باباپیر خوانسار نیز با گنبدی دو پوش از جنس سنگ و آجر، از این قاعده مستثنی نیست. برخی عقیده دارند که پوشش گنبد این بقعه مُطلا بوده است، اما در سال‌های قحطی قرن ۱۳ به سرقت رفته است.

منبع:ایمنا

به گزارش ایمنا، سکوت کویر که گاه زیبا و گاه هول‌انگیز است، بعضی اوقات دالانی می‌شود به دل‌ هزار توی تاریخ تا دل‌های رمیده از جنجال شهر و صدای ماشین‌ها را به سفری دل‌انگیز ببرد؛ پس بار سفر می‌بندیم و به مقصد کویر «بادرود»، جلای وطن می‌کنیم.

در دل این کویر بنایی آرمیده به عظمت تاریخ که از شکوه ایران باستان تا غارت ایلخان مغول و دوران سرکشی یاغیان عهد قاجار، هزار حکایت ناگفته دارد. «کرشاهی» یا «گهرشاهی» یا «قلعه دزدها»، نام دژی است که بُن‌مایه آن، نسب از دوران ایران باستان دارد.

گرد ایام که رهگذری است از خاک گرم کویر بر گهرشاهی نشسته است. هرچند در جای جای آن، ردّ پای بی مهری ایام به چشم می‌خورد، اما هنوز هم می‌توان، تاریخی به درازای بیش از ۱۳ قرن را که بر خاک و گل آن نگاشته شده است، دید و لذت برد.

سدی در برابر مغولان

«چنگیز خان مغول» در عهد «خوارزمشاهیان»، خاک ایران را عرصه تاخت و تاز قرار داد و به گفته مورخان: «نماند از خانه‌ای که ویران نکرد و جنبنده‌ای که نکشت و مالی که به یغما نبرد.»

ایرانیان در هر شهر و ایالتی با آخرین بضاعت به مصاف با خصم مهاجم پرداختند؛ مردمان کویر نیز در آن ایام به نام خود حماسه‌ها بر سینه گرم کویر، ثبت کردند.

مغولان چون به این منطقه رسیدند، مردمان کویر با آنان پیکار کردند و هر بار پس از نبردی نمایان، به داخل قلعه عقب می‌نشستند؛ مغولان گمان می‌کردند که گریختگان شکست خورده‌اند و پس از مدتی در داخل قلعه از تشنگی هلاک می‌شوند، پس به این امید دژ گهرشاهی را محاصره می‌کردند، غافل از اینکه معماران باهوش ایرانی، بنای قلعه گهرشاهی را در نزدیک ترین محل به آب گذاشته بودند.

در بیرون قلعه آبگیری وجود دارد که با ذخیره  آب ناشی از قنات کره شاهی، آن را از  قلعه عبور می‌دهد؛ آب مورد نیاز ساکنان کرشاهی نیز از طریق همین آبگیر تأمین می‌شده است؛ به دلیل نوع خاک، ضخامت کم پوسته زمین و نزدیکی به سفره‌های آب زیرزمینی، حوض بزرگ میانی قلعه نیز همیشه مرطوب است. به همین دلیل مدافعان کویرنشین ایران، نه تنها در این قلعه از کمی آب و آذوقه نمی‌مردند، بلکه از راه‌های مخفی آن به خارج، بر مغولان شبیخون می‌زدند.

قلعه‌ای در دستان یاغی عاشق

«نایب حسین کاشی» از راهزنانی بود که عهد پهلوی اول کشته شد. او ابتدا شیفته «تاج»، دختری از نزدیکان خود شد و با کوشش فراوان به وصال یار رسید؛ اما از بدعهدی زمانه، وصال عاشقان دیر زمانی نپایید و نایب حسین، زن و فرزندش را در زمان زایمان از دست داد.

پریشان حالی سبب شد که نایب حسین، سر بر بیابان گذارد و غمگین از فراغ زن و همسر، ژولیده‌ای شود در دل صحرا؛ او در همین زمان با «مهدی قلی قوچانی» آشنا می‌شود و این آشنایی، بر دل نایب حسین مرحمی می‌شود . اندکی می‌گذرد، اما مهدی قلی قوچانی نیز در سفری بیمار می‌شود و جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند و این بار غمی مضاعف بر دل نایب حسین می‌نشیند.

زندگی پرماجرای نایب حسین کاشی به شوریدگی ختم نشد، او سردسته یاغیان و راهزنان شد و در حدود ۱۳۰ سال قبل، پس از مرمت قلعه دژشاهی، از آن به عنوان جایگاه طراران و دزدان استفاده کرد. روزگاری، هیچ نقطه‌ای از «نطنز» تا «ساوه» در منطقه «کاشان»، از حمله نایب حسین یاغی و یارانش در امان نبود، اما دژ استوار دزدان، پس از سه بار حمله نیروهای توپخانه دولتی گشوده شد و سردسته یاغیان پس از دستگیری در «نشلج» کاشان، در تهران اعدام شد.

قلعه‌ای نظامی

دژی که اکنون با مساحت هشت هزار مترمربع در فاصله ۲۳ کیلومتری روستای «متین‌آباد» در شمالی‌ترین نقطه شهرستان بادرود و در آغاز بخش «ابوزیدآباد» کاشان قرار دارد، کاربردی نظامی داشته است. در ورودی و خروجی قلعه در قسمت جنوب، اما گریزگاهی نیز در قسمت شمالی آن ساخته‌اند. در قسمت ورودی، یک هشتی با چهار اتاق زمستانی قرار دارد، سه اتاق مخصوص غلامان بوده است و ۱۰ اتاق تابستانی نیز با مساحت هر یک ۱۰ متر در سایر بخش‌ها وجود دارد.

اطراف قلعه، دو دیوار قطور با فاصله پنج متر از یکدیگر قرار دارد که حد فاصل آن‌ها خندقی نسبتاً عمیق حفر شده است تا در صورت هجوم دشمن و عبور از دیوار نخست، خندق پر از آب شده و مانعی برای پیشروی آنها به داخل قلعه شود. در فاصله هر ۱۰  متر هم یک برجک وجود دارد که محل استقرار تیراندازها بوده است. در ساخت این قلعه مربع شکل که طول هر ضلع آن ۱۲۰ متر است، از خاک شن‌دار استفاده شده و هیچ نوع تزیینی به جز رج چینی خشتی برج و باروها ندارد.

این قلعه در سال ۱۳۸۱ با شماره ۵۸۱۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.