بهانه‌ای برای تبدیل موزه‌ به پاتوق!

رئیس موزه ملک گفت: اجرای یک آئین، برنامه فرهنگی، سخنرانی، نشست که آن برنامه بهانه ای می شود که موزه ها به یک پاتوق اجتماعی، پاتوق فرهنگی و… تبدیل شوند. البته یادمان باشد، نه هر برنامه و به هر قیمتی بلکه هر موزه برای خودش یک برنامه و موضوعی دارد.

رضا دبیری نژاد در گفت‌وگو با ایسنا درباره ویژگی های بارزی که یک راهنمای موزه بایستی در استان بوشهر (سرزمین آرمیده بر دریای خلیج فارس) پررنگ بکند، گفت: اول از همه اینکه یک راهنمای موزه هر کجا که می خواهد باشد باید بر موزه و امکانات ارتباطاتی خودش مسلط باشد. یعنی فن بیان خوبی داشته باشد؛ اطلاعات خاص خودش و چگونگی جذب مخاطب و موارد دیگر را بتواند رعایت کند و بتواند در واقع میزبان خوبی باشد.

این کارشناس بیان کرد: در خصوص موزه بوشهر، یک راهنما باید فرهنگ بوشهر و مردم بوشهر را نمایندگی کند، همین خصلت های مهمان داری، خصلت های فرهنگی مردم بوشهر را در خودش داشته باشد. از طرف دیگر بتواند بر فرهنگ بومی خودش مسلط باشد. حتی در هر موزه ای که می خواهد باشد، چه موزه تاریخی، چه پزشکی، چه دریانوردی که نسبت فرهنگ بوشهر با موزه خودش را هم بفهمد و آن را روایت بکند؛ یعنی من می خواهم بوشهر را به روایت تاریخ پزشکی بفهمم، من می خواهم بوشهر را به روایت دریانوردی بفهمم، من می خواهم بوشهر را به روایت باستان شناسی بفهمم.

وی با اشاره به جاذبه ها و پتانسیل های بالقوه استان بوشهر افزود: هر کدام از این موزه ها قرار هست پنجره ای باشند به جهان فرهنگ بوشهر و راوی این پنجره بایستی راهنمایان باشند. هر راهنمایی در هر موزه ای باید این کار را بکند و برای همین به نظرم یک راهنما باید کشف کند؛ نسبت فرهنگی خودش را با موزه خودش و این کشف یک چیز نیست، بلکه مدام می تواند باز کشف شود.

معاون فرهنگی و رئیس اداره موزه و موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک تاکید کرد: نکته بعدی که امروزه ما از موزه ها متوقع هستیم این است که به حال امروز و مثل آینه پیدا کنند. راهنما باید بلد باشد که چطور بین آن فرهنگی خودش و شرایط موزه خودش با مخاطب خودش حتی مخاطب هایی که بومی نیستند و از جای دیگر می آیند، این نسبت را برقرار کند. یک راهنمای موزه باید بگوید فرهنگ بوشهر چه چیزی دارد که به یک گردشگر بدهد و یک گردشگر که به بوشهر می‌آید به ارمغان با خودش ببرد؟ پس راهنمای موزه باید آن چیز را کشف کند و نسبت به فرهنگ بوشهر آن را عرضه کند تا مخاطب با خودش ببرد.

این کارشناس موزه داری خاطرنشان کرد: به نظر من خود بوشهر همه چیزش با هم یک ظرفیت و پتانسیل هست، مثل یک منشور است که می شود از جنبه و زوایای مختلف به آن نگاه کرد. برای همین به نظر من مهمترین ویژگی این است که موزه های بوشهر باید بی دیوار باشند، نباید خودشان را محدود بکنند به دیوار و فضای داخلی ساختمانشان. بلکه بتوانند آن را مثل یک قلب تپنده به کل شهر پمپاژ کنند و در واقع آن و موضوعی که با آن ارتباط دارند و درگیر هستند را به همه جای شهر بسط دهند، یعنی روایتی را بسازند که از موزه شروع می شود و به همه جای شهر کشیده می شود.

دبیری نژاد در پاسخ به اینکه برای جذاب‌تر کردن موزه های این منطقه باید بیشتر بر چه چیزی تمرکز کرد، اظهار کرد: شهر بوشهر ظرفیت های خاص خودش را دارد، مثل همه جای جنوب که به نظر من مغفول مانده؛ به غیر از جنبه های تاریخی و باستان شناسی، به نظر من جنبه های فرهنگ عامه، مهمترین ظرفیت فرهنگی بوشهر است و ما کمتر به آنها توجه کردیم و کار کردیم و به همین دلیل هم مغفول مانده است.

کارشناس ارشد ایران‌شناسی ادامه داد: مثل آیین ها که امکان گردشگری تقویمی یا زمانمند را ایجاد می کند. مثل خوراکی ها که می تواند یک شهر خلاق غذا ایجاد کند و جاذبه‌های خاص خودش را دارد. به همین دلیل می‌تواند گردشگری خوراک ایجاد بکند. همین طور موسیقی که شهره هست و هر کسی که به بوشهر می آید می‌خواهد با این موسیقی رو در رو شود، اما کجا باید به طور متمرکز و به طور پیوسته با آن روبرو شد؟

کارشناس ارشد ایران‌شناسی عنوان کرد: به نظر من این افسانه‌ها، باورها، این موسیقی، غذا و حتی طبیعت و آیین‌ها را می‌شود با هر موزه ای نسبت پیدا کند. موزه دریایی هم می‌تواند راوی آیین‌های دریایی و موسیقی مرتبط با خود و یا غذاهای دریایی باشد، موزه پزشکی هم راوی نسبت غذا به پزشکی، موسیقی و پزشکی و آیین‌های درمانی با پزشکی را روایت کند. یعنی لازم نیست حتما موزه جدیدی باشد، بلکه این موضوعات را حتی در موزه های موجود دید، به نظرم بافت تاریخی بوشهر این ظرفیت را دارد که موزه های مشخص و متمرکز به عبارتی مثل یک شبکه به هم تنیده باشند و یک بافت فرهنگی ایجاد کنند، یک محله فرهنگی که هر کدام به یک جنبه‌ای می پردازد و با آن ها بده و بستان شود، از این جهت جنبه کارآفرینی و پویایی برای گردشگری و ارتقا شهر فراهم کند.

وی در پاسخ به اینکه چقدر به آموزش درست و تربیت راهنماهای موزه معتقد هستید، توضیح داد: شکی وجود ندارد که همه راهنمایان نیازمند آموزش هستند و یادمان باشد که این ها یک سطح مبانی دارند که باید یاد بگیرند ولی آموزش در هر حوزه به ویژه در حوزه فرهنگی و اجتماعی یک امر سیال و پیوسته است، همه ما نیازمند آموزش و کشف جدید و بازتعریف خودمان هستیم. چون که پدیده های ما، پدیده های مفهومی و سیالی هستند و موزه نیز یک امر سیال هست و دارد خودش رو مدام تعریف می کند. گردشگری هم امر سیالی هست. نمی شود گفت اگر من یک بار آموزش دیدم دیگر بس است و کفایت می کند. همه ما دانش هایمان رو به گسترش است و باید این دانش‌ها را مدام آموزش ببینیم و قطعا این آموزش ها کمک می کند که ما افرادی توانمندتر، خلاق تر و جذاب‌تر باشیم و حوزه حرفه ای خودمان را بالنده تر پیگیری کنیم.

رئیس اداره موزه و موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک با تشریح مهمترین عوامل موثر جهت افزایش سطح رضایت گردشگر و بازدیدکننده در جنوب کشور و بوشهر، عنوان کرد: همیشه به غیر از بحث اقامتی و عوامل رفاهی و امکانات در حوزه گردشگری، اقامتگاه ها، رستوران ها و رفت و آمد ها، یک آن فرهنگی در آن روییده و حال خوبی است که مردم آن شهر عرضه می کنند و این بهترین چیزی است که به یادگار می ماند و اینکه یک شهر می تواند میزبان خوبی باشد. در بوشهر ذاتا این موضوع وجود دارد و باید تبدیل به یک برنامه  پایدار شود. نکته بعدی اینکه در این روایت هایی که ذاتا خودآگاهی وجود دارد ما چطور به یک ظرفیت، برنامه و جاذبه تعریف کنیم. بوشهر ظرفیت های بسیاری دارد که به دلیل روایت نشدن نادیده مانده و باید آن ها را کشف و روایت کرد که قطعا می تواند رضایتمندی بیشتری برای گردشگران ایجاد بکند.

رضا دبیری نژاد با اشاره به نقش سمن ها و افراد داوطلب در جهت بهبود و توسعه برنامه ریزی و افزایش سطح رضایت بازدیدکنندگان موزه گفت: یکی از کلیدواژه های مهم این است که موزه ها دیگر متعلق به یک فرد، سازمان، یا نهاد نیستند؛ بلکه متعلق به کل جامعه است و این جامعه بایستی این حس تملک را داشته باشد، که این موارد را مطالبه گری بکند و از این داشته های فرهنگی استفاده کند. به عبارتی واسطه گری که می تواند حق شهروندان را ادا کند سمن ها هستند که به نمایندگی جامعه می توانند مطالبه کنند و این موزه ها را به عنوان گنجینه های اجتماعی، گنجینه های فرهنگی و بومی بخواهند و نگذارند آن ها مغفول و رها شوند.

وی افزود: مهم این نیست که سازمان ها چکار می کنند، مهم این هست که مردم جامعه حق و سهمشان را بفهمند و بخواهند و اگر بخواهند موزه ها مجبور به واکنش هستند، از این مطالبه گری موزه ها نمی خواهند کاری بکنند، خود مردم می توانند حامی و راوی باشند. مردم می توانند کلی گنجینه ها و روایت هایی که در خودشان دارند بفهمند و به موزه های شهر اضافه کنند و موزه های شهرشان را بالنده تر بکنند. خود افراد داوطلب می توانند راوی های جذاب و داوطلب شهرشان باشند. آن بخش مردمی، مهمان نوازی، و آن بخش های تخصصی را به موزه ها دنبال کنند و از این طریق موزه ها به جزایر منفعل و دور از جامعه تبدیل نشوند. وقتی افراد داوطلب هستند و سمن ها آنها را وارد موزه می کنند دیوار موزه ها و اختلافشان با افراد شکسته می شود و تبدیل می شوند به بخشی از جامعه و وقتی بخشی از جامعه شوند؛ مرتبط با نیازها و شرایط جامعه واکنش نشان خواهند داد.

این کارشناس موزه داری با توضیح لزوم بهتر نشان دادن مولفه های اثرگذار فرهنگ بوشهر به گردشگر گفت: امروزه ما چون موزه ها را یک پدیده اجتماعی می دانیم دیگر به مجموعه ها و آثار موزه ها بسنده نمی کنیم و حتی با این دیدگاه که موزه ها دارند به سمت مخاطب محوری می روند و به نیاز مخاطب توجه داشته باشند. برای اینکه این موزه ها به پدیده های یکبار مصرف تبدیل نشوند و بتوانند با جامعه در حال تحول ارتباط برقرار کنند نیازمند رویدادهای نو به نو هستند. برای همین که امروزه ما می گوییم موزه ها در مرحله رویداد محوری هستند، رویدادها و ایونت ها (events) که می توانند موزه ها را به جاذبه های مدام تبدیل بکنند که حتی شما یک بار، یا دو بار به موزه رفته باشید، به خاطر آن رویداد دوباره به آن موزه بروید.

دبیری نژاد ادامه داد: اجرای یک آئین، برنامه فرهنگی، سخنرانی، نشست که آن برنامه بهانه ای می شود که موزه ها به یک پاتوق تبدیل شوند. به یک پاتوق اجتماعی، پاتوق فرهنگی و… البته برگزاری موضوعات مرتبط؛ یادمان باشد، نه هر برنامه و به هر قیمتی، بلکه هر موزه برای خودش یک برنامه و موضوعی دارد. حال می شود نسبت به این موضوع و حریم موضوعی برنامه ها، جشنواره ها و ایونت ها و رویدادهایی تعریف کرد که داخل موزه یا حتی خارج از موزه برگزار بشود.

رئیس موزه ملک تصریح کرد: امروزه خیلی از موزه ها سعی می کنند از طریق ایونت ها و رویدادهایی که خارج از موزه هستند ولی از سوی موزه برگزار می شود، خودشان را به نهادهای فعال اجتماعی تبدیل کنند. در بخش های قبلی گفتم نسبت خوراک، سلامت و پزشکی، نسبت آئین در سلامت و پزشکی و موسیقی و این ها هر کدام می توانند برای رویدادها و ایونت های مختلف در این منطقه باشند تا دیگر به شمایل و قالب های رسمی آنجا، مثلا پزشکی بسنده نکنند. به نظر من ظرفیت های خیلی خوبی وجود دارد تا موزه به یک موزه رویداد محور  و جذاب تبدیل شود.

منبع:ایسنا

غفلت یزد جهانی از گردشگران هندی

وابسته فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بمبئی با اشاره به روابط فرهنگی قوی یزدی‌ها و هندی‌ها، از غفلت گردشگری ایران به ویژه فعالان گردشگری شهر جهانی یزد از گردشگران هندی گلایه می‌کند.

«محسن آشوری» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به روابط فرهنگی میان یزدی‌ها و هندی‌ها از گذشته‌های بسیار دور، یزدی‌های مقیم هند را شامل مسلمانان و پارسیان که همان زرتشتیان یزدی هستند، عنوان می‌کند و می‌گوید: اولین گروه مسلمان یزدی در قالب چند خانواده در سال ۱۸۵۰ میلادی از طریق مرزهای پاکستان و هند که در آن زمان کشور هندوستان محسوب می‌شد، به رغم نبود وسایل حمل و نقل امروزی به این کشور مهاجرت کردند.

وی ادامه می‌دهد: البته قدمت مهاجرت پارسیان به کشور هند خیلی قدیمی‌تر و مربوط به بیش از ۷۰۰ سال قبل است که اکثراً نیز در ایالت گجرات هند ساکن شدند ولی با این حال علاوه بر یزدی‎‌ها، مردمانی از بوشهر، شیراز و شوشتر نیز از همان دوران به هند مهاجرت کرده بودند.

آشوری از مهاجرت گروه دیگری از یزدی‌ها به هند در اواخر قاجار و اوایل دوره پهلوی اول به دنبال خشکسالی و قحطی در ایران خبر می‌دهد و در این رابطه یادآور می‌شود: نقل کرده‌اند که حاکم وقت هندوستان در مواجه با این گروه از مهاجران یزدی، با نشان دادن لیوانی پر از شیر، ظرفیت کشورش را برای پذیرش مهاجران جدید تکمیل شده اعلام می‌کند ولی مهاجران با هوشمندی ضمن ریختن شکر در لیوان شیر و حل شدن شکر، به حاکم اطمینان می‌دهند که حضور آنها هیچ مشکلی برای هندوستان ایجاد نخواهد کرد وحاکم هند نیز با مشاهده این ذکاوت و حاضر جوابی، برای مهاجران یزدی مجوز اقامت در هند را صادر می‌کند.

داستان چای و رونق کسب و کار یزدی‌ها

مسئول خانه فرهنگ ایران در بمبئی با اشاره به استقرار برخی از این مهاجران یزدی‌ در شهر بندری و تجاری بمبئی، می‌گوید: حضور مسلمانان یزدی در هند با اشتغال آنها در بخش‌های صنعت و تجارت همراه بود و در این فرآیند، چای ایرانی حلقه واسط تجارت یزدی‌ها در هئدوستان شد.

وی در مورد داستان تجارت چای ایرانی به هند و کسب و کار برخی از یزدی‌ها از این طریق، تصریح می‌کند: اکثر مهاجران یزدی‌ها با توجه به علاقه کارگران هندی به صرف صبحانه و چای به رستوران‌داری و کافه‌داری به شیوه قهوه‌خانه‌های ایرانی در هند روی آوردند و در واقع این گروه از یزدی‌ها جزو اولین واردکنندگان آشپزی و رستوران‌داری به سبک مدرن در هند بودند.

آشوری ادامه می‌دهد: البته این گروه از یزدی‌تباران در ابتدا چای را به شیوه ایرانی تهیه و به هندی‌ها عرضه می‌کردند اما به دنبال آشنایی بیشتر با ذائقه هندی‌ها، مهاجران یزدی عرضه چای را تغییر و آن را به همراه شیر و نوعی نان مخصوص و کره به مشتریان هندی خود ارائه کردند.

وی فعالیت کنونی پارسیان به ویژه یزدی‌ها در بخش قابل توجهی از صنعت هند را یاداور می‌شود و می‌گوید: در حال حاضر بخش‌های زیادی از صنعت خودروسازی هند در اختیار پارسیان یزدی است و روابط پایداری را برای دو کشور به ویژه یزد و هند بوجود آورده است.

وی به ضعیف شدن برخی از روابط تجاری گذشته بین یزدی‌ها و هندی‌ها به عنوان نمونه در محصولات کشاورزی مانند حنا که قبلاً از سوی یزدی‌ها به هند آورده می‌شد، اشاره می‌کند و می‌گوید: البته هنوز هم به رغم وجود مشکلات اقتصادی و سیاسی فعلی، روابط تجاری بین ایرانیان به خصوص یزدی‌ها و هندی‌ها از طریق کشورهای ثالث(واسط تجاری) برقرار است.

یزدی‌ها پایه‌گذار مکتب عاشورا در هند

آشوری برخی از اقدامات خیری یزدی‌ها در هند را نیز یادآور می‌شود و اظهار می‌کند: خیریه‌های زیادی به وی‍ژه در قالب ساخت مساجد از سوی ایرانیان مقیم هند ایجاد شده اما یزدی‌‎ها غالباً اقدامات خیری خود را با ایجاد «امام‌بارگاه» که همان «حسینیه‌» در کشورمان است، اجرایی می‌کردند و به نوعی پایه‌گذار عزادارای‌های حسینی و مکتب عاشورا در بین هندیان بودند.

وی با بیان این که شیعیان هندی نیز به دنبال همین اقدامات به مسلمانان شیعی ایرانی پیوستند، می‌گوید: این اقدامات موجب انسجام بیشتری  بین پیروان مکتب شیعه در این کشور شد لذا نقش ایرانیان و یزدی‌ها در جامعه بمبئی غیرقابل انکار است.

این وابسته فرهنگی ایران با بیان این ایرانیان و به طور خاص یزدی‌ها و سادات که غالباً نیز با نام خانوادگی رضوی شناخته می‌‎شوند، تمایل بسیار وافری به زیارت امام رضا(ع) دارند، خاطرنشان می‌کند: در واقع رابطه گردشگری ایران و هند در حال حاضر بیشتر با هدف زیارت و دیدارهای خانوادگی است که با وجود حیات نسل چهارم مهاجران یزدی در هند همچنان پابرجا و برقرار است.

آشوری متذکر می‌شود: اکثر پارسیان یزدی در هند به علت حفظ روابط خانوادگی و وجود زیارتگاه‌ها و مراسم‌های مذهبی و آیینی زرتشتی در یزد، به این شهر جهانی سفر می‌کنند و نمی‌توان این مسئله را به معنای سفر گردشگری به یزد دانست.

وی از غفلت ایرانیان به خصوص فعالان گردشگری شهر جهانی یزد از کشور هند گلایه و تصریح می‌کند: بسیاری از مردم هند علاقه فراوانی به ایران دارند و حتی هنوز زبان فارسی در دانشگاه‌های این کشور تدریس می‌شود ولی اکثر آن‌ها نمی‌دانند برای سفر به ایران چه باید کنند و به کجا بروند.

وابسته فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بمبئی بر ضرورت ایجاد کاروان‌ها و تورهایی ویژه ایران برای گردشگران هندی در راستای برقراری روابط گردشگری پایدارتری بین دو کشور، عنوان می‌کند: اگر آژانس‌ها و کارگزاران حوزه گردشگری ساماندهی و مدریت بهتری شوند قطعاً گروه‌های زیادی از گردشگران هند برای سفر به ایران و شهر جهانی یزد برنامه خواهند داشت.

منبع:ایسنا

کیاکلا، یادگاری از عهد صفویه

احمد کشوری، از خلبانان هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، یادگاری از کیاکلا بود.

به گزارش ایمنا، کیاکلا یکی از شهرهای استان مازندران و یکی از جاذبه های گردشگری این استان است.

کیاکلا مرکز شهرستان سیمرغ است که از محله‌های کیاکلا، دستکنده‌کلاً، سرپل، سیدمحله، وازیمال، سوخت‌آبندان و شهرک شهیدبهشتی تشکیل شده است. نشانه‌های بر جای مانده از صفویه(امامزاده عبدالله قریه فری کلامن(مری فعلی) بلوک کیاکلا که از دربار صفویه در سده یازدهم مستمری نقدی و جنسی برای آن گرفته می‌شد) و حتی پیشتر از آن تپه‌های بجامانده از هزاره اول قبل از میلاد همچون تپه اکوک و آغوزدین همچنین وجود قلعه‌ای قدیمی در یکی از دهکده‌های کیاکلا نشان می‌دهد که مردمی در این دیار سکونت داشتند و این جا مرکز حکومتی بود و تدابیر سخت نظامی همانند دژی استوار برای آن وضع شده بود. نشان‌های فرهنگی دیگر همانند مقابر بزرگانی همچون ابویعقوب بن یوسف بن الحکم بن یعقوب تنبلایی و آیت الله سید ابراهیم ثاقبی نجارکلایی و آیت الله سید حسن بهشتی سمناکلایی و از دیگر افراد سرشناس کیاکلا می توان به شیرزاد گرجی نژاد که مدیر مدرسه قدیمی کیاکلا در محله سرپل بوده اشاره کرد، و تپه‌های باستانی که به نام «دین» در جای جای این منطقه است گواه این مطلب است منابع تاریخی موجود در بعد از ظهور اسلام تا حکومت قاجاریه، مطلب روشن و خاصی را درباره کیاکلا بیان نمی‌کنند، زیرا در قرون گذشته، شهرهای مازندران یا طبرستان به تعداد شهرهای فعلی نبوده است. اما آنچه به اختصار نقل می‌شود حاکی از آن است که کیاکلا از سال ۲۵۰ هجری قمری و شاید پیش از آن به صورت دهستان و بلوک بوده است.

کیاکلا

«اردشیر برزگر» در کتاب «تاریخ طبرستان» آنجا که در مورد شهرها و آبادی‌های بعد از اسلام توضیح داده است یکی از بخش‌های آباد را «رزمیخواست» می داند. رزمیخواست بخشی بوده از شهرستان بابل کنونی که تا سده سوم اسلامی در دست اسپهبدان مزمغانی بوده است، چنانکه ابن اسفندیار می گوید: «و مزمغان بن ونداد امید پیش از این محمد بن اوس(نایب خلیفه عباسی) به خشم… بود… چون کار حسن زید(داعی الکبیر ۲۵۰-۲۷۰ قبل میلاد) قوت گرفت از بیشه بیرون آمد و به مامطیر (بارفروشده– بابل) رسید، روز پنجشنبه بیست و ششم شوال(۲۵۰قبل میلاد) و مردم را با بیعت حسن زید دعوت کرد… حسن زید… پادشاهی رزمیخواست… به او سپرد و مثال داد که با ساری رود…(مصمغان) با حدود ساری رفت و به نوروز آباد(پوتم) لشگرگاه ساخت…پوتم را امروز فوتم خوانند، و دهکده‌ای است میان دو ده جدید الاسلام و اسماعیل کلای بلوک کیاکلای میان دو شهر شاهی و بابل. دوری پوتم از کیاکلا ۱۲ و ساری ۳۳ و جاده شوسه ۵ کیلومتر و دارای ۲۵ خانوار و ۱۵۰ تن مردم. در سفرنامه شخصی که اهل روسیه بود آمده است که در سیدمحله مردمانی قوی هیکل و تنومند زندگی می‌کردند که به آبادکردن جنگلها و دامداری امرار معاش می‌کردند.»

کیاکلا

اماکن مذهبی در شهرستان سیمرغ شامل آستانه سیده آبجی عمه در سیدمحله، آستانه سیده خدیجه درملاکلا، سیدعابد درشیرخوارکلا، امامزاده موسی کاظم در مری، پیرتکیه برج خیل، پیرتکیه موسی کلا، امامزاده سیدعباس در صلحدارکلا اولین کسی که در شهر کیاکلا در حدود شمالی شهر جنب میدان شهید کشوری فعلی سکونت داشته یکی از مالکین بوده که پسری به نام کیا داشت و به دلیل علاقه زیاد به فرزندش این محل را کیاکلا نامگذاری کرد که کلا به معنی آبادی است.

کیاکلا

در دوران قاجار شخصی که نماینده روسیه در ایران بود به نام عباس اسکندری یا شازده اسکندری(عباس میرزا) که قسمت شمالی ایران را در اختیار داشت در نقطه مرکزی شهر کیاکلا زمینی به مساحت قریب به ۸ هزار هکتار داشت که در آن یک کاخ دو طبقه ۴۴ اتاقه احداث نمود که در دوران ارباب رعیتی اکثر روستاها تحت نظارت او بودند. در دوران پهلوی اول کیاکلا مقر حکومت افشار طوس و به عنوان مرکز املاک مازندران بوده است. از قدمت این شهر می توان به سابقه دیرینه یکشنبه بازار آن نیز اشاره کرد که هنوز هر هفته برگزار می شود./

عجیب ترین مجسمه های دنیا

در سراسر دنیا مجسمه های عجیب و جالبی وجود دارند که هر کدام به منظور خاصی طراحی و ساخته شده اند.

مجله خبری ایمنا: مجسمه‌ ها اصولا از مواد مختلفی همانند چوب، گچ، فلز یا انواع سنگ‌ ها و در اندازه های مختلف و با اهداف گوناگون ساخته می شوند. برخی برای بزرگداشت وقایع تاریخی هستند و تعدادی دیگر به عنوان یادبود چهره های برجسته طراحی شده‌ اند.

نکته جالب در مورد مجمسه ها، رابطه آن ها با مذهب است. در دوران باستان، یونانیان، خدایان متعدد خود را بصورت مجسمه در معابد خود قرار داده و آنها را پرستش می کردند. مصریان باستان هم عقیده داشتند که روح هر انسانی پس از مرگ به این جهان برمی‌گردد و برای اینکه آن روح سرگردان نشود، مجسمه‌ هایی از سنگ، برنز، چوب یا گچ می‌ ساختند و در مکان‌ های امنی قرار می‌ دادند.

همچنین، بد نیست اشاره کنیم که در سراسر دنیا مجسمه های عجیب و جالبی وجود دارند که هر کدام به منظور خاصی طراحی و ساخته شده اند. از این رو اگر کنجکاو هستید تا در مورد آن ها بیشتر بدانید، توصیه می کنیم ادامه این مطلب را از نظر بگذرانید.

دست بیابان – بیابان آتاکاما، شیلی (Hand of the Desert)

مجسمهدر حد فاصل ۷۶ کیلومتری از جنوب روستای آناتوفاگاستا، در بزرگراه بیابانی آتاکاما، یک مجسمه‌ی دست انسان با ارتفاع ۱۱ متری از زمین سر برآورده است. این مجسمه به گونه ای است که تصور می کنید غولی بزرگ زیر توفان خاک شده است. اما این توهم و خیال نیست. این مجسمه با نام «دست بیابان» در اوایل دهه ۸۰ میلادی توسط مجسمه ساز شیلیایی ساخته شده است. البته این تنها مجسمه دستی نیست که این هنرمند ساخته است. دست مشابه آن نیز در ساحل پونتا دل استِ در اوروگوئه نصب شده است و نظر بیننده را به خود جلب می کند.

پوسانکا – تورکو، فنلاند (Posankka)

مجسمهپوسانکا – از دوکلمه فنلاندی خوک و اردک ساخته شده ودر واقع نوعی مجسمه پلاستیکی است که از ترکیب اردک و خوک ساخته شده است. این مجسمه بزرگ که در فضای شهر کار گذاشته شده، ایده پردازی هنرمندی به نام آلوار گولیشن است. بنابر اظهارات خود هنرمند، این مجسمه نوعی انتقاد به فناوری های مدرن و ادای احترام به سنت های پیشرفته شهر است. نخستین طرح او تلفیق کامیون نفت‌کش و جاروبرقی صنعتی بود که به منظور مکیدن سموم حاصل از نفت و بنزین ساخته شده است.

دو عاشق – پورتو مونت، شیلی (Two Lovers)

مجسمهبا نگاه به ساحل پورتو مونت در جنوب کشور شیلی متوجه دو مجسمه بزرگی می شوید که عاشقانه در کنار هم نشسته اند. شاید به نظر برسد این دو عاشق غمگین بسیار غرق در احساسات خود هستند و به اطراف خود توجه ندارند. اما به دلیل بزرگی بیش از اندازه نمی توانند خود را از دید دیگران مخفی کنند. این مجسمه در طول زمان دچار آسیب های فراوانی شده است و مردم نقش و نگارهای مختلفی روی آن ها ترسیم کرده اند. البته، مردم این شهر چندان دل خوشی هم از این دو عاشق ندارند زیرا تصور می کنند به چهره شهر آسیب رسانده اند.

میگولین – شانگهای (Miguelin)

مجسمهچه کودک بزرگی! میگوئلین حدود ۴ متر ارتفاع دارد و همچون یک کودک نفس می کشد، پلک می زند و می خوابد. این مجسمه غول پیکر توسط یک کارگردان اسپانیایی به نام ایزابل کویست ساخته شده است. این کودک چشم آبی و خندان، میلیون ها بازدیدکننده از نمایشگاه بین المللی ۲۰۱۰ در شهر شانگهای را به سمت خود جذب کرد. با اینکه این نمایشگاه در اکتبر همان سال اتمام یافت اما این مجسمه همچنان در آنجا باقی مانده است.

مردی با ماهی – شیکاگو (Man with Fish)

مجسمهاینکه یک مجسمه بزرگ ماهی را در مقابل یک آکواریوم بزرگ قرار دهند کاملا منطقی به نظر می رسد اما گذاشتن مجسمه ای از ماهی که یک مرد غول پیکر آن را در آغوش گرفته است در جلوی آکواریوم بزرگ Shedd در شهر شیکاگو چندان معنایی ندارد. هیچ توضیحی برای این مجسمه وجود ندارد. اما از سال ۲۰۰۱ میلادی، بازدیدکننده های این آکواریوم پیش از ورود با این مجسمه روبه‌رو می شوند. این مجسمه حدود ۴ متر ارتفاع دارد و توسط هنرمند معاصر آلمانی به نام استفان بالکنهول ساخته شده است که برای مجسمه های بی توضیح خود از انسان ها شهرت دارد.

مجسمه آزادی از طریق مسیح – ممفیس (The Statue of Liberation Through Christ)

مجسمهمجسمه آزادی توسط یک مجسمه ساز فرانسوی به نام فردریک آگوست بارثولدی طراحی شده و در واقع تفسیر عینی این هنرمند از الهه آزادی روم باستان به نام لیبرتاس (Libertas) است. اما تندیس دیگری مسابه آن با اندکی تغییرات نیز در سال ۲۰۰۶ در شهر ممفیس آمریکا نصب شد. مجسمه آزادی از طریق مسیح، در یک دست خود کتاب ده فرمان را گرفته (به جای لوح سنگی) و در دست دیگر، در بالای سر صلیب (به جای مشعل)  نگه داشته است. با اینکه برخی از شهروندان آمریکا این مجسمه ۲۲ متری را نوعی هدررفت سرمایه (۲۶۰ هزار دلار) می دانند، اما برخی به آن به عنوان نمادی از کتاب مقدس احترام می گذارند.

عبور از دیوار – پاریس (Le Passe-Muraille)

مجسمهدر یکی از خیابان های آرام و بی صدای مونتمارت، مردی را خواهید دید که تلاش می کند از دیوار بیرون بیاید. هر چه نزدیک تر شوید، متوجه می شوید این یک مجسمه برنزی است و واقعیت ندارد. این مجسمه از داستان کوتاه فرانسوی «مردی که می تواند در میان دیوارها حرکت کند» الهام گرفته است. هنرمندی به نام مارسل آیمه این مجسمه را از روی شخصیت مردی که نیروی ماورای طبیعه دارد و از آن برای دزدی از بانک ها استفاده می کرده، ساخته است.

آویزان– پراگ (Hanging Out)

مجسمهاین مجسمه ترس و وحشت زیادی در دل رهگذرها ایجاد کرده است و بیشتر آنها با پلیس تماس رفته اند و تصور می کردند انسانی واقعی از آنجا آویزان است. این مجسمه که نشان دهنده مردی است که در معرض افتادن روی سنگفرش های خیابان زیر پای خود قرار دارد در واقع مجسمه فایبرگلاسی با اندازه های واقعی از روانکاو مشهور یعنی زیگموند فروید است. این مجسمه را هنرمند اهل چک به نام دیوید کرنی ساخته است. این مجسمه تا پیش از مستقر شدن در پراگ، در استکهلم، برلین و لندن نمایش داده شده است.

گل شکوفا – بوینس آیرس (Floralis Genérica)

مجسمهدر ساعت ۸ صبح هر روز صبح، این گل غول پیکر استیل و آلومینیوم در کاخ ملل متحده باز می شود. این مجسمه را هنرمندی آرژانتینی به نام ادورادو کاتالانو ساخته و در سال ۲۰۰۲ میلادی نصب شده است. این مجسمه همچون گل های واقعی با حرکت خورشید باز و بسته می شود – فقط در اندازه ای بسیار بزرگ تر. هنگامی که به طور کامل باز می شود – حدود ۲۰ دقیقه بعد از ۸ صبح – گلبرگ های فلزی این گل تا ۳۲ متر آن طرف تر را اشغال و آب استخری که روی آن قرار دارد را منعکس می کنند. هنگام شب، گلبرگ ها بسته می شوند و به رنگ قرمز می تابند و طول آن به حدود ۲۳ متر می رسد.

مجسمه پطر کبیر – مسکو (Peter the Great Statue)

مجسمهاین مجسمه که با نام «۳۰۰ سال از ناوگان روسی» نیز شناخته می شود، مجسمه ای ساخته شده از برنز، استیل و مس است از سال ۱۹۹۶ میلادی که ساخته شده تا کنون بحث های زیادی داشته است. یکی از بلندترین مجسمه های دنیا با ارتفاع حدود ۹۱ متر – نشان دهنده پطر کبیر – در بالای یک ­گالیون‌ (کشتی‌ بزرگ‌ دارای سه‌ یا چهار دکل‌ که‌ در قرون‌ ۵‏۱‏ و ۶‏۱‏ به‌ عنوان‌ کشتی‌ جنگی‌ و یا کشتی‌ تجارتی‌ به‌ کار برده‌ می‌شد) که بالای کشتی های دیگر قرار دارد، ایستاده است.

سازه ی الماس ها – استرالیا (Diamonds)

مجسمهیک هنرمند نیوزیلندی به نام نیل داوسون سازه هنری را خلق کرده است این سازه توسط سیم های نسبتاً نامرئی در هوا معلق مانده است.

سازه باریکی و عروج – استرالیا (Diminish and Ascend)

مجسمهپلکانی تا آسمان توسط دیوید مک کراکن ساخته شده و در شهر سیدنی استرالیا نصب شده است که رازی در خود دارد. در واقع هر چه این پلکان بالاتر می رود پله ها کوچک تر می شوند. از این رو وقتی به آن نگاه می کنید بی انتها دیده می شود.

مجسمه تعادل – دبی (Balancing sculpture)

مجسمهمجسمه ی تعادل در دبی در واقع تمامی قوانین فیزیک را زیر پا می گذارد. چطور ممکن است که این مجسمه که توسط یک استاد لهستانی به نام جِرزی کدیزورا ساخته شده به خاطر نیروی جاذبه زمین و وزش بادهای شدید سقوط نمی کند؟ این موضوع چیزی است که همه ی بینندگان این شاهکار به آن فکر می کنند.

دست تناسب، کیپ هومی، کره جنوبی

مجسمهدست تناسب یا دست هارمونی، در ساحل هومیگات در یکی از شرقی ترین مناطق شبه جزیره کره واقع شده است. این مجسمه از برنز و گرانیت و در سال ۱۹۹۹ ساخته شده است.

کلپی – گرنجموث – انگلستان

مجسمهاین پروژه که ساخت آن حدود ۷ سال به طول انجامید، برای بازسازی فرهنگ اسکاتلندی وابسته به اسب با خلق سر اسب هایی در ارتفاع ۱۰۰ فوت و توسط «اندی اسکات» طراحی شد. این اسب ها در اسکاتلند به منظور حمل بارهایی چون زغال و برای شخم زدن زمین ها نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. (افسانه: روحی که به صورت اسب درآمده است و مردم را در آب خفه می کند)

منبع:ایمنا

خانه عامری میراثی گرانبها در دل کویر

سرای عامری ها از قدیمی ترین و بزرگترین خانه های شهر کاشان است و میراث گرانبهایی در دل کویر است.

به گزارش ایمنا، خانه عامری ها کاشان در محله سلطان میر احمد در شمال معبر اصلی آن و در خیابان علوی و در جوار حمام سلطان میر احمد واقع شده است خانه عامری ها در دوران زندیه بنا شده و یکی از بزرگترین خانه ‌های تاریخی شهر کاشان به شمار می ‌رود این خانه شامل حدود ۸۵ اتاق و چندین حیاط است که قدیمی ‌ترین آن حیاط بیرونی و اندرونی است.

Image result for ‫ـ خانه عامری ها کاشان‬‎

خانه عامری‌ ها در دوران قاجار در قرن ۱۳ هجری قمری به وسیله مرحوم سهام السلطنه عامری به عنوان محل سکونت فامیلی توسعه یافته است و بناهای دیگری به آن اضافه شد.

blank

خانه عامری ها از گستردگی فراوانی برخوردار است و مساحت آن نزدیک به هفت هزار مترمربع با زیربنای وسیعی است که به گونه ی هماهنگ و حساب شده ساخته شده است. مساحت عرصه این مجموعه که از چند خانه مجزای مجاور و در ارتباط با یکدیگر شکل گرفته مشتمل بر ۳ خانه با ۵ حیاط مرکزی به صورتی اندرونی و بیرونی همراه با فضاهای سرپوشیده متعدد و متنوع است.

Related image

مهمترین بخش مجموعه، خانه عامری‌ ها است، که دارای دو بخش اندرونی و بیرونی همراه با حوضخانه، ایوان‌ های رفیع و شاهنشین ‌های ۷ دری و تعداد زیادی اتاق ‌های ۳ دری است که گرداگرد حیاط با آهنگی موزون و به صورت قرینه استقرار یافته ‌اند.

blank

تمامی بدنه خارجی حیاط‌ ها و برخی از بدنه ‌ها و پوشش‌های داخلی با انواع تزیینات زیبا و هنرمندانه ایرانی همچون گچبری، یزدی و رسمی بندی، مقرنس، نقاشی روی گچ، درودگری، منبت کاری، گره چینی و برخی از هنرهای تزیینی دیگر پوشیده شده است.

blank

در تمام حیاط‌ های خانه عامری‌ ها اصل تقارن در ضلع شمالی، جنوبی، شرقی و غربی رعایت شده است. حیاط ‌ها دارای حوضخانه‌ هایی هستند که از این فضاها در تابستان استفاده می ‌شده است. این خانه دارای بلندترین بادگیر در بین بادگیرهای خانه‌های کاشان است. چهار حیاط بیرونی، اندرونی، مهمان خانه، حیاط خدمه و سوارکاران نظامی مورد استفاده قرار می‌ گرفته و در سه حیاط دیگر نیز بستگان سهام‌ السلطنه سکونت داشته‌ اند. خانه عامری‌ ها دارای حمام اختصاصی زنانه و مردانه جدا از هم نیز است.

blank

پس از سهام السلطنه، حیاط ‌های بیرونی و اندرونی در اختیار فرزند وی، ابراهیم خلیل خان عامری و بقیه ساختمان ‌ها به افراد دیگر این خاندان تعلق گرفت و به مررو زمان برخی از حیاط‌ ها تفکیک و به افراد دیگر فروخته شد. این مجموعه که به وسیله اداره میراث فرهنگی کاشان با استفاده از اعتبارات تبصره ۳۶ در دست مرمت و تغییر کاربری است تا به اقامتگاه گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شود.

blank

دولت چین تورهای گروهی به خارج را تعلیق می‌کند

در پی تلاش برای جلوگیری از شیوع ویروس کشنده و جدید کرونا، دولت چین اعلام کرده از روز دوشنبه تمامی تورهای گروهی به خارج از این کشور را تعلیق می‌کند.

به گزارش ایسنا، انجمن آژانس‌های گردشگری چین اعلام کرد تورهایی که در میانه سفر خود هستند می‌توانند با نظارت دقیق بر سلامت مسافران به سفر خود ادامه دهند، اما از روز دوشنبه (هفتم بهمن‌ماه) بنا بر تصمیم دولت چین، تمامی تورهای گروهی به خارج از این کشور به حالت تعلیق درمی‌آید.

گفته می‌شود همزمان با آغاز سال نو چینی، بیش از ۳۵ میلیون گردشگر چینی قادر نخواهند بود تا اطلاع ثانوی به سفر خارجی بروند.

مقام‌های شهری پکن نیز از امروز (یکشنبه) تردد تمامی اتوبوس‌های بین‌ استانی را لغو خواهند کرد تا از این طریق میزان سفر جاده‌ای به پایتخت محدود شود.

تاکنون بیش از ۵۰ نفر در چین بر اثر آلوده شدن به ویروس کرونا از دنیا رفته‌اند و گفته می‌شود ۱۲۰۰ نفر در چین به این ویروس آلوده شده‌اند. همچنین نمونه‌هایی از افراد آلوده در کره جنوبی، ژاپن، نپال، تایلند، سنگاپور، ویتنام، فرانسه، استرالیا و آمریکا نیز تشخیص داده شده‌اند.

چین بزرگترین منبع تامین گردشگر در سطح جهان است و ترس از شیوع این بیماری می‌تواند با تاثیرات مخربی بر گردشگری این کشور و همچنین گردشگری جهانی همراه شود.

منبع:ایسنا

امامزاده سید محمد بن حسن ،فریدونشهر

 امامزاده سید محمد بن حسن واقع در روستای مکه دین فریدونشهر؛ از قابلیت های منحصر به فردی برای تبدیل شدن به نگین گردشگری مذهبی غرب استان برخوردار است.

به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان فریدونشهر، سفر بخش جدایی ناپذیر تفریحات بشر است. در گذشته مفهوم سفر فقط به معنی رفتن به جایی دیگر برای خوش‌گذرانی بود اما با پیشرفت جوامع و تبدیل شدن سفر و گردش به «صنعت گردشگری» مفاهیم کلی جای خود را به دسته بندی‌های مختلف داده‌اند که هرکدام تعریف خاصی از مسافرت را ارائه می‌دهند.

 گردشگری مذهبی یکی از زیر شاخه‌های صنعت گردشگری است که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این سفرها مختص مسلمانان نیست و پیروان ادیان دیگر نیز با توجه به اعتقادات مذهبی و آثار و بقایای دین خود، به سفرهای مذهبی می‌روند.

گردشگری مذهبی و حرکت به سمت تجارت جهانی

 امروزه گردشگری مذهبی نیز وارد تجارت جهانی شده است و روز به روز پیشرفت می‌کند.گردشگری مذهبی از قرن‌ها پیش در سراسر دنیا وجود داشته و قدمت آن به قدمت فرهنگ دینی تمامی ادیان است. گردشگری مذهبی به سفرهایی اطلاق می‌شود که اصلی‌ترین هدف آن‌ها تجربه‌ی مذهبی باشد. ممکن است گردشگران مذهبی بارها به مکانی مذهبی بروند و یک بار رفتن به آن مکان، آن‌ها را از سفرهای مکرر باز نمی‌دارد.

مکان‌های مذهبی، شامل زیارتگاه‌ها و اماکن مقدس از جاذبه‌های گردشگری هر کشوری هستند.

 گردشگری مذهبی تنها سفری است که موانع آب و هوایی تاثیری بر آن ندارد. در دیگر اشکال گردشگری شرایط جوی تاثیر به‌سزایی در انتخاب مقصد سفر دارند، تغییرات آب و هوایی تعداد گردشگران و بازدید شهرهای گردشگری را کم و زیاد می‌کند اما گردشگری مذهبی بر این تغییرات غلبه می‌کند. مردم به‌خاطر اعتقادات خود در هر شرایط سختی هم که باشد، دوست دارند سفر کنند

از دیگر نکاتی که گردشگری مذهبی را از دیگر سفرها متمایز می‌کند، نوع خدماتی است که به مسافران ارئه می‌شود. بسته به بافت اجتماعی، فرهنگی و عقیدتی گردشگران و شهر میزبان، تاسیسات اقامتی و پذیرایی از گردشگران ویژگی‌های خاص خود را دارد.

blank

وجود بیش از ۱۰ هزار امامزاده در ایران

ایران با قدمت چندین هزار ساله‌ی خود، آثار تاریخی و مذهبی بسیاری را در خود جای داده و پیامبران و بزرگان دینی بسیاری در این کشور زندگی کرده‌اند که امروزه نیز مقبره‌های آن‌ها مقصد زیارتی و مذهبی مردمانی از ایران و دیگر کشورهای جهان است. مذهب نقش بسیار مهمی در شکل گیری و توسعه‌ی برخی شهرهای ایران مانند مشهد، قم، شیراز، قزوین، شوش، اردبیل، گنبد کاووس و غیره داشته است.

حدود ۳۳ پیامبر در ایران دفن شده‌اند که می‌توان به دانیال نبی، حیقوق نبی، قیدار نبی، اشموییل، حضرت یوشع، حضرت خالد بن سنان عبسی، شعیای نبی، حضرت حجی، حضرت مردخای، حضرت قادر، حضرت روبیل، حضرات سلام، سلوم، سهلی و القیا اشاره کرد. علاوه بر این مقبره‌ها، مقبره‌ امام هشتم شیعیان، حضرت علی بن موسی الرضا در مشهد قرار دارد و این شهر را به پایتخت مذهبی ایرانیان تبدیل کرده است. حرم این امام رئوف ارزش جهانی دارد و هر ساله میلیون‌ها نفر از مسلمانان از کشورهای مختلف دنیا برای عرض ادب و زیارت عازم مشهد الرضا می‌شوند. حرم حضرت معصومه، خواهر امام رضا(ع) نیز در قم میزبان دوستداران اهل بیت است و مرکز دانشگاه‌های مذهبی و الهیات ایران محسوب می‌شود. در سراسر ایران حدود ۱۰ هزار و ۶۱۵ مقبره‌ امام‌زاده وجود دارد.

علاوه ‌بر اماکن مقدس و آثار تاریخی مذهبی، در ایران آیین‌ها و مراسمات مذهبی بسیار زیادی وجود دارد که هر کدام از آن‌ها می‌تواند خیل عظیمی از گردشگران مذهبی را به ایران بکشاند. برای مثال مراسم‌های عزادارای امام حسین (ع) در ایام ماه محرم و صفر مانند زنجیر زنی، سینه زنی، شبیه خوانی یا مراسم قالی‌ شویی مشهد اردهال می‌توانند در برنامه‌های سفر گردشگران مذهبی قرار گیرند.

گردشگری مذهبی با زیارت فرق دارد

یک کارشناس ایرانگردی- در این باره به  ایمنا گفت:  “گردشگری مذهبی”  را نمی‌توان با کلمه‌ی “زیارت” جایگزین کرد چرا که در زیارت شما به قصد زیارت به مکان مقدس مذهبی دین خود می‌روید، برای مثال شیعیان به قصد زیارت و انجام اعمال مذهبی به حرم امام رضا (ع) در مشهد می‌روند، اما در گردشگری مذهبی ممکن است یک مسلمان برای بازدید از کلیسای تاریخی به شهر دیگری سفر کند.

وی افزود: در گردشگری مذهبی هدف از سفر صرفا زیارت و انجام اعمال مذهبی نیست و طیف گسترده‌ تری از سفرهای مذهبی را شامل می‌شود؛  برای مثال حضور در کنفرانس مذهبی، رویدادهای فرهنگی ـ مذهبی و اجرای کنسرت موسیقی مذهبی جز گردشگری مذهبی محسوب می‌شوند.

امامزاده سید محمد بن حسن مکه دین فریدونشهر

استان اصفهان با دارا بودن امامزادگان و بقاع متبرکه مختلف می تواند در توسعه و رونق گردشگری مذهبی پیشتاز باشد.

امامزاده سید محمد بن حسن امام موسی الکاظم(ع) از امامزاده های معتبر و صحیح النسب با شجره نامه های مختلف، نوه بلافصل امام کاظم (ع) است که در روستای مکه دین؛ منطقه کوهستانی پیشکوه موگوئی شهرستان فریدونشهر واقع شده است.

بر اساس شجره نامه های معتبر موجود در امامزاده؛ سید محمد در سال ۲۸۴ قمری در مدینه الرسول به دنیا آمد. پدرش حسن بن موسی الکاظم (ع) و مادر مکرمه اش از سادات حسینی رقیه نام دارد .

در شجره نامه قسمتی از زندگینامه امامزاده و چگونگی عزیمت وی به این منطقه چنین آمده است: “ایشان با خواهر حضرت سید عبدالله مشهور به سید صوفی ازدواج کرده که ثمره آن دو پسر و یک دختربود که آن ها نیز به مانند پدر ارجمندشان صاحب کشف و کرامت بودند.بعد از این که عده زیادی از حکمرانان آن زمان و مردم روستای درمن(مکه دین فعلی) و دیگر مناطق وسیع اطراف را به دین مبین اسلام و مکتب اهل بیت(ع) دعوت می کند و حتی موقوفات وسیعی وقف ایشان و اولاد آن بزرگوار می شودو سرانجام در سن ۷۵ سالگی در سال۳۵۹قمری در جوار رحمت الهی ماوی می گزیند…”

قابلیت های منحصر به فرد امامزاده مکه دین

عباس نصیر الاسلامی رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان های فریدن، فریدونشهر، چادگان و بوئین میاندشت در خصوص این امازاده به ایمنا گفت: این امامزاده به دلیل وجود شجره نامه های معتبره ،کرامات عدیده، موقوفات وسیع این امامزاده و اولاد ایشان در این روستا و روستاهای همجوار، زائر پذیر بودن امامزاده، واقع شدن در مسیر زیارت دیگر امامزادگان مثل امامزاده محمدبن حسن(ع)، زیبایی بقعه و بارگاه آستان مقدس امامزاده، حضور سادات مکرم و اولاد امامزاده در اقصی نقاط کشور، طبیعت زیبای روستای مکه دین و کوه های اطراف آن از مزیت هایی است که در راستای رشد، توسعه و تبدیل شدن به قطب فرهنگی و گردشگری مذهبی منطقه و غرب استان به چشم می آید.

وی افزود: ساخت زائرسرا و مهمانسرا، غرفه های فرهنگی و تجاری در زمین های اطراف امامزاده علاوه بر تاثیر فرهنگی زمینه ساز باعث رشد و بالندگی اقتصادی منطقه نیز خواهد شد.

blank

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان های فریدن، فریدونشهر، چادگان و بوئین میاندشت با بیان این که تحقق این مسئله همت خیران به ویژه سادات و اولاد امامزاده و توجه ویژه مسئولان استان های اصفهان و لرستان را می طلبد، افزود:با پیگیری اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان های فریدن و فریدونشهر با توجه به وقف نامه موجود و پیرو تفاهم نامه منعقد شده بین سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری با سازمان اوقاف و امور خیریه کشور،  ۵۰۰ هکتار از  اراضی ملی به این امامزاده واگذار شده است که امیدواریم با رفع اختلاف جغرافیائی شهرستان فریدونشهر و الیگودرز مراحل نهایی آن تا صدور سند مالکیت انجام شود.

وی ادامه داد: امامزاده ای بزرگوار از اولاد این امامزاده جلیل القدر در روستای کاهگان پشتکوه دوم فریدونشهر نیز وجود دارد.

نصیر الاسلامی با قدردانی از تلاش های مخلصانه هیات امنا وهمیاری سادات در توسعه این امامزاده، امیدواریم به زودی با پیش بینی چشم انداز طرح توسعه امامزاده مکه دین فریدونشهر به عنوان مرکز گردشگری مذهبی و فرهنگی مشترک بین استان های اصفهان و لرستان شاهد رونق فرهنگ و اقتصاد این منطقه باشیم.

نگینی پر چاذبه از دیروز تا به امروز

امامزاده مکه دین فریدونشهر از گذشته های دور مامن عاشقان و ارادتمندان اهل بیت(ع) بوده است و امروز با احیای بافت و توسعه آن همچون نگینی درخشان در دل طبیعتی زیبا و چشم نواز  خود نمایی می کند.

توسعه و معرفی این مکان مقدس علاوه بر رونق گردشگری و اقتصاد  سهم بسزایی در انتقال فرهنگ و ترویج ارزش های معنوی و مذهبی ایفا می کند.

blank

زنجان ،عبور از معبر به مقصد گردشگری

استاندار زنجان گفت: استان زنجان، معبر گردشگران بوده و برای مقصد کردن این استان، نیازمند توجه مدیران است.

فتح‌الله حقیقی ظهر امروز در جلسه شورای گفت‌وگوی دولت و بخش‌خصوصی استان زنجان، با تاکید بر برنامه‌ریزی برای رونق گردشگری استان و نزدیکی تعطیلات عید، اظهار کرد: برای رونق گردشگری در استان باید به ساماندهی گردشگری از نظر مکانی و زمانی در فصول مختلف سال توجه کرد؛ چراکه سفرها به تعطیلات عید نوروز و فصل تابستان، منحصر شده و مسافرت‌های چندانی در سایر فصول سال انجام نمی‌شود.

این مسئول ادامه داد: رونق گردشگری و ماندگاری مسافر باید با پیگیری مدیران مربوطه استان و از طریق وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ساماندهی شود که در صورت برنامه‌ریزی عملیاتی در وزارتخانه، استان زنجان نیز ساماندهی لازم را انجام و با برنامه ملی هماهنگ می‌شود.

وی افزود: نکته دوم این است که نباید بیش از حد در پی مطالعه و تدوین اسناد بی‌شمار باشیم، بلکه باید برنامه‌های راهبردی و اسناد موجود که با صرف وقت و انرژی و هم‌فکری متولیان، تدوین شده را عملیاتی کنیم که ایجاد پارک لجستیک، یکی از این نمونه‌ها است که از ۱۲ سال گذشته آغاز شده اما در حالی که ۳۲ شاخص دارد، تنها یک شاخص آن عملیاتی شده و بقیه باقی‌مانده و مشکلات بعدی را نیز ایجاد کرده است.

حقیقی با بیان اینکه در برنامه‌ریزی بر روی برگه، خیلی خوب هستیم، تصریح کرد: باید برنامه‌ها را اولویت‌بندی کرده و به صورت عملیاتی پیگیری کنیم تا برنامه به نتیجه کامل برسد. برای مثال، پس از گذشت یک سال از تاکید بر ساخت المان شهر زنجان، این موضوع هنوز عملیاتی نشده است و اگر به دنبال رونق گردشگری هستیم باید به صورت ویژه به مسئله گردشگری نگاه کنیم، زیرا با نگاه و برخورد عادی با مسئله مشکلی حل نمی‌شود.

استاندار زنجان یادآور شد: ایران از نظر جاذبه‌های گردشگری، فرهنگی و زیارتی، رتبه ۱۵ دنیا را دارد ولی به اندازه رتبه خود هیچ‌گونه درآمد و اشتغالزایی نتوانسته ایجاد کند. از هر هفت شغل موثر دنیا، یک مورد مربوط به گردشگری است، در حالی که در ایران این‌گونه نیست.

نماینده عالی دولت در استان زنجان با بیان اینکه به گردشگری به عنوان عامل توسعه و زمینه ایجاد زیرساخت توجه نشده است، گفت: در ایران نیز استان زنجان، معبر گردشگران بوده و برای مقصد کردن این استان نیاز به عملیاتی کردن برنامه‌ها با استفاده از همه ظرفیت‌ها و نقشه‌های راهبردی است.

وی از برقراری مجدد پروازهای فرودگاه زنجان از ۲۴ بهمن‌ماه امسال خبر داد و خاطرنشان کرد: مردم استان زنجان باید از این پروازها استقبال کنند تا هم انجام پرواز برای شرکت هواپیمایی بصرفد و هم بتوانیم پروازهای دیگر را برقرار کنیم.

در ادامه این جلسه، رئیس اتاق بازرگانی استان زنجان نیز اظهار کرد: تقویت و رونق صنعت گردشگری نیازمند توجه ویژه بخش خصوصی و بخش دولتی است تا بتواند آن‌گونه که باید جایگاه خود را پیدا کند.

علی یگانه‌فرد ادامه داد: باید زیرساخت‌های لازم برای بخش گردشگری فراهم شود تا اشتغال این بخش ارتقا پیدا کند و از آنجایی که بخش خدمات  اشتغال پایین‌تری نسبت به  سایر بخش‌ها دارد، گردشگری می‌تواند به ارتقای اشتغال در بخش خدمات کمک شایانی کند.

وی با اشاره به صادرات کالای تولیدی در استان زنجان، خاطرنشان کرد: صادرات استان زنجان به اوراسیا خوب بوده است و امیدواریم تقویت شود.

منبع:ایسنا

تیمچه امین الدوله، معماری اصیل ایرانی

از جمله بناهای متعدد فرخ خان غفاری کاشی ملقب به امین الدوله، سرای سرپوشیده ای است در چهار سوق بازار معروف به میانچال است.

به گزارش ایمنا، از جمله بناهای متعدد فرخ خان غفاری کاشی ملقب به امین الدوله، سرای سرپوشیده ای است در چهار سوق بازار معروف به میانچال که در سال ۱۲۸۵ ساختمان آن به پایان رسید و دارای سه طبقه بنای مستحکم و مسقف مرتفع با دهانه وسیعی می باشد که نظیر آن بدین عرض و طول و عظمت و با شکوه در جای دیگر دیده نشده

کاروانسرای امین الدوله در میانه بازار تاریخی کاشان در دوره قاجار به همت فرخ خان امین الدوله غفاری بنا شده و به خاطر هنرها و فنون فوق العاده ای که در آن به کار رفته، یکی از شاخص ترین بناهای معماری ایرانی به شمار می آید.

تزئینات هندسی سقف کاروانسرا که بوسیله مقرنس کاری با آجر و کاشی بعمل آمده و به سبک خاص ایرانی طاقبندی شده بواسطه نمایش هندسه دقیق و طرح دلپسندش، منظره بسیار جالب و مطبوع و بلکه بی نهایت زیبایی را بدان بخشیده است.

این تیمچه که از جاذبه های گردشگری کاشان محسوب می شود، یکی از بناهایی است که پس از بازسازی به بازارهای کاشان اضافه شده است، چرا که بازار تاریخی کاشان، پس از زلزله ای که در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری به وقوع پیوست، تخریب شده و در زمان قاجار و به همت امین الدوله جانی تازه گرفت.

کاروانسرای امین الدوله با آنکه ملک خصوصی اشخاص می باشد و خوشبختانه بر اثر استوار بودن اساس و بنیان آن، تا کنون احتیاج به هیچگونه تغییر و تصرفی در ابنیه آن پیش نیامده، و صد در صد به وضع اسلوب و صورت اولیه خود باقیمانده، مگر آنکه اغلب در و پنجره های چوبی آن، که به رسم قدیم ارسی بوده تبدیل به در و پنجره شیشه ای شده است.

تیمچه

کاروانسرای امین الدوله، از جاذبه های گردشگری کاشان محسوب می شود

این کاروانسرا بوسیله دو درب بزرگ چوبی به بازار مربوط می شود، یک در از چهار سو به صحن کوچک هشت ضلعی و دیگری به صحن بزرگ مربع مستطیل شکل جنوبی و در حقیقت در مجموعه آنها سرای واحدی بوجود آمده که به عقیده کارشناسان، یکی از بهترین شاهکارهای برازنده معماری اصیل ایران در نیمه دوم قرن سیزدهم هجری و نماینده فنون گوناگون این هنر به شمار می رود.

 امین الدوله و شهرت جهانی
در سفر نامه دیولافوای فرانسوی که پس از سفر خود به ایران، در رابطه با آثار و ابنیه تاریخی ایران به مطالعه پرداخته و اطلاعاتی جمع آوری کرده است.

او این بنا را این گونه توصیف می کند:«بازارهای کاشان وسیع است و سقف آن دارای گنبدهای کوچکی است، که به هم پیوسته و جابه جا کاروانسرایی هست که مخزن مال التجاره است.
این کاروانسراها تاجرنشین و غیر از آنهایی هستند که مسافرین در آنها منزل می کنند. اینها دارای بناهای مجلل و مزینی هستند. یکی از بهترین نمونه های آنها کاروانسرای تازه ای است که تجار ساخته اند. شکل آن مانند منشور مربع القاعده است و در دو طرف آن درب ورودی دارد. تمام بنا با آجر است و نمای قشنگی دارد.»

تیمچه

کاروانسرای امین الدوله، یکی از بناهایی است که پس از بازسازی به بازارهای کاشان اضافه شده است

در سقف آن هم سه وزنه بزرگ است که به قدر کافی محوطه را روشن می کند. این بنای مهم که پر از مال التجاره های گرانبهاست، بهتر از هر گونه احصائیه و محاسبه ای، اهمیت تجاری و آبادی و ترقی شهر را نشان می دهد.

آنچه خواندید، شرح کوتاهی بود از مجموعه ای که در تاریخ ۲۹/۱۰/۱۳۵۳ به شماره ۱۰۱۶، در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده و یکی از بهترین شاهکارها، نمونه ها و البته نمایندگان معماری اصیل ایران، در نیمه دوم قرن سیزدهم هجری و یکی از زیباترین بازارهای کاشان و ایران به حساب می آید.

منبع:ایمنا

سرمایه‌ای به نام رسوم ایران کهن

آیین‌ها، آداب و رسوم هر ملت، سازنده عناصر فرهنگی جامعه محسوب می‌شوند. تنوع، تفاوت‌ها و کثرت آیین‌ها و آداب و رسوم از دلایل غنای فرهنگی یک جامعه است.مجله خبری ایمنا ایران : حسن تقی‌زاده‌انصاری کارشناس و فعال حوزه گردشگری معتقد است: آیین‌ها، آداب و رسوم هر ملت، سازنده عناصر فرهنگی جامعه محسوب می‌شوند. تنوع، تفاوت‌ها و کثرت آیین‌ها و آداب و رسوم از دلایل غنای فرهنگی یک جامعه است. در روزگار بحران هویت، یکی از راه‌های حفظ هویت فرهنگی، بازگشت به آیین‌ها، آداب و رسوم سنتی و فولکلوریک است. سرزمین ایران از دیرباز به‌عنوان یکی از گهواره‌های تمدن مطرح بوده است.

برخی از آداب و رسوم رایج مردم کنونی ایران ، مانند جشن نوروز و چیدن سفره هفت‌سین، چهارشنبه‌سوری، جشن تیرگان، مهرگان، سده، امرداد، پنجابدر و سیزده‌بدر، شب یلدا و برخی آیین‌های دیگر، بازمانده آداب و رسوم ایرانیان پیش از اسلام است. اگرچه از پس از اسلام نیز جشن‌ها و آداب و رسوم مختلف فرهنگی، مذهبی بر جای مانده است که در جای خود نیازمند توجه ویژه‌اند؛ مانند جشن‌های میلاد، غدیر، قربان، فطر و … در بازشناسی عناصر فرهنگی مانند شب چله (شب یلدا)، آنچه بیشتر از همه خودنمایی می‌کند، کرامت رابطه انسان با انسان است.

فلسفه پیشینیان در شب یلدا این بوده که در قالب مثل‌ها، شعرها، روایت‌ها و شاهنامه‌خوانی‌ها به آموزش نسل بعد می‌پرداختند و نسل آینده را با آنچه از پیشینیان به آنها رسیده بود، هرچند شفاهی، آشنا و آگاه می‌کردند. همه ملزومات شب چله بهانه‌ای برای شادی، پیوند دوباره با آفرینش، احساس هویت و پیوند با جاودانگی است. شاید به‌ظاهر یک شب‌نشینی بوده و هست؛ اما فلسفه آن ایجاد پیوند میان نسل‌های مختلف در یک خانواده است؛ چیزی که امروزه به مدد تکنولوژی و فضای رسانه‌ای و مجازی، خانواده‌ها را به تنهایی و انزوا کشانده است.

نسل جدید و امروزی ما که بیشترین اطلاعات خود را از فضای مجازی دریافت می‌کند، به راستی چه اندازه از رسوم، آیین، جشن و عیدهای ما که بخشی از هویت و فرهنگ ما را تشکیل می‌دهند، اطلاع دارند؟ اما اطلاعاتی که به‌وسیله تکنولوژی‌های مدرن ردوبدل می‌شود، دلیلی برای دلبستگی و پیوند عاطفی نسل‌های مختلف نمی‌شود و گاهی به دلیل وابستگی مردمان به رسانه‌های نوین، جدایی و گسست بین آدمیان بیشتر هم می‌شود.

امروزه در کشورهای پیشرفته صنعتی و در کلان‌شهرها، میلیون‌ها انسان در کنار یکدیگر تنها زندگی می‌کنند و کمترین نیازی به ارتباط کلامی با یکدیگر ندارد. زمان متوسط ارتباط کلامی بین والدین و فرزندان به سه دقیقه در شبانه‌روز کاهش یافته است. در دنیای قدیم گرچه حجم اطلاعات مثل امروز فراوان نبود؛ اما آنچه تولید فرهنگی نامیده می‌شد و در بین نسل‌ها منتقل می‌شد، سازنده آداب و رسوم و تمدن فرهنگی جامعه بود و ملت‌های گوناگون به دلیل داشتن فرهنگ‌های برتر و دیرپا، می‌توانستند به یکدیگر فخر بفروشند.

بسیاری از نظریه‌پردازان معتقدند آنچه کشورها و ملت‌های مختلف را در آینده به یکدیگر پیوند می‌دهد، فرهنگ متفاوت آنهاست. سفر و گشت‌وگذار و دیدن رسوم و فرهنگ‌های متفاوت یکی از دلایل ماجراجویان سفر است. طبق آمار سازمان جهانی گردشگری، بیش از ۴۰ درصد گردشگری بین‌المللی با انگیزه فرهنگی است و به‌طور چشمگیری این فرایند در حال افزایش است. رشد روزافزون این نوع از گردشگری، توجه برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران را در جهان به خود معطوف کرده است و بسیاری از کشورها با خلق جشن‌ها و فستیوال‌های مختلف که ریشه و پایه عمیق فرهنگی ندارند، سعی می‌کنند در این بازار رقابت، گوی سبقت را از آنِ خود کنند؛ اما ایران در این مسیر با داشتن تنوع فرهنگی زیاد و جشن‌ها و آداب و رسوم فراوان که هرکدام از آنها به سبب دانش و دلیل خاصی از پیشینیان به یادگار مانده، ناتوان بوده است.

اگرچه در ثبت آثار ملموس و ناملموس همت ورزیده‌اند؛ ولی صرف ثبت یک اثر در گسترش، تعمیم، شناخت و پاسداشت آن کافی نیست. آنچه نسل جدید ما را ناتوان کرده است، نداشتن اطلاعات کافی، صحیح و فلسفه هریک از آداب و رسوم است؛ بنابراین همواره باید به مراسم‌ها و سنت‌های مختلفی که باعث مستحکم‌ترشدن ارتباطات خانوادگی می‌شود، بیشتر اهمیت داد.

باید کوشید به ریشه و بنیان برگزاری این مراسم‌ها پرداخت و از امکانات موجود برای دورهمی در شب یلدا یا سایر رسوم فرهنگی به بهترین شکل استفاده کرد و بدون پرداختن به شبکه‌های مجازی، از این فرصت‌ها که تنها یک‌ بار یا محدود در سال وجود دارد، بهره برد. می‌توان از ظرفیتی که فضای مجازی در اختیار همه کاربران قرار داده است، برای معرفی و شناسایی آداب و رسوم بهره برد. سفرهای متنوع فرهنگی را در مقاصد داخلی و خارجی برای گردشگران تعریف کرد در فضای مجازی به آن بیشتر پرداخت و نسل جدید را از انزوا و تنهایی بیرون کشید و به عمق ماجرا کشاند.

این جشن آینه تمام‌نمای حضور نسل جدید در کنار بزرگ‌ترهاست. حضور سه نسل از یک خانواده در بزرگ‌ترین گردهمایی فرهنگی خانوادگی ایران، قدمی است در شناسایی آیین‌ها و آداب و رسوم ایران کهن که هرکدام از آنها سرمایه‌ای شگرف برای توسعه و رونق گردشگری است و در نهایت بر غنای فرهنگی می‌افزاید و گردشگران و هم‌وطنان از ذی‌نفعان اصلی آن هستند.