تالاب لیپار یا تالاب صورتی؟
تالاب لیپار در استان سیستان و بلوچستان، با رنگ صورتی اش مشهور است. از همین رو به آن تالاب صورتی هم می گویند.
در میان دو کوه که فاصل چندانی با هم ندارند، آب بندی ایجاد شده که آبهای سرگردان اطراف را در خود جمع کرده و به آبگیری به طول ۱۴ کیلومتر تبدیل شده است. این تالاب در کرانه دریای عمان قرار دارد و فقط چهار نمونه مشابه از آن در جهان وجود دارد.
دلیل وجود این رنگ در تالاب لیپار حاصل حضور پلانکتون های گیاهی است که رنگ صورتی متمایل به سرخ ایجاد می کنند و تالاب های صورتی جزو شورترین آبگیرهای جهان هستند.توصیه می شود از نوشیدن آب این تالاب خودداری کنید.
به دلیل موقعیت جرافیایی منطقه شرایط مناسبی را برای رویش و پرورش گونه های مختلفی از بلوط و گزنه فراهم است به طوری که رویش این گونه های بلوط و گزنه در آب صحنه فوق العاده زیبایی خلق کرده که نمونه آن در ایران کمتر دیده می شود.
نحوه ی اکوسیستم تالاب لیپار در چابهار به صورت جذر و مد قرمز انجام می شود که همین خود یکی از دیدنی های سواحل جنوبی استان سیستان و بلوچستان به شمار می رود و برای بازدیدکنندگان بسیار تعجب آور است.
در کنار این تالاب محلی هایی را می‌بینید که چادر زده اند و صدف و نمک دریایی می فروشند.
اگر فکر کردید که ساحل لیپار طبیعی است سخت در اشتباهید. در سال ۱۳۶۲ دادکریم شیخ زاده، یکی از اهالی روستای دمبدف، پیشنهاد ایجاد این تالاب را مطرح کرد. او از بودجه شخصی اش هزینه می کند، از اهالی منطقه کمک می گیرد و از دستگاه های کشاورزی وزارت نیرو هم استفاده می کند. طولی نمی کشد که پرنده های مهاجر غیر بومی هم به اینجا می آیند و تالاب لیپار را تماشایی تر می کنند.
هرچند در طول این سال‌ها، ساخت و سازهایی هم در حاشیه اینجا صورت گرفته که چهره اش را نازیبا کرده است. برای مثال در سال ۱۳۸۸ نیروگاه گازی ساخته شده که به طبیعت این منطقه لطمه زده است.
وجود پرندگانی چون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، زیبایی این منطقه را دوچندان کرده است. علاوه بر این در این منطقه پنبه های وحشی می روید که مردم منطقه از آن تشک و بالشت تهیه می کنند.
تحقیقات زیست محیطی بر روی این منطقه نتایج جالبی از تعداد گونه های تالاب لیپار به دست آورده است:
۹۳ گونه پلانکتون گیاهی، ۳۱ گروه پلانکتون جانوری، ۶۴ گونه از انواع نرم تنان، ۸۵ گونه انواع ماهی، ۲۴ گونه از سخت پوستان، ۱۴ گونه مایوبنتوز و ۴۶ گونه مختلف از جلبک ها در آن شناسایی شده اند.
دشتی در کنار این تالاب قرار دارد که اهالی این منطقه به آن عروس چابهار نیز می گویند. در زبان بلوچستانی دشتان به معنای دختران جوانی است که هنوز ازدواج نکرده اند. دلیل نام گذاری این منطقه هم به این نام درختان سرسبز و جوانی است که در آن وجود دارد.
اگر بخواهیم درباره امکانات رفاهی که در این منطقه توریستی وجود دارد صحبت کنیم باید بگوییم که مجتمعی در این منطقه وجود دارد که مجهز به دو سالن ویژه اردو های دانش آموزی، فضای سبز، سرویس های بهداشتی، ۶ سوئیت، آلاچیق، سکوی ویژه رصد ستارگان و دیگر امکانات تفریحی و گردشگری است. این مجتمع در زمینی به مساحت ۷ هکتار در بین کوه های مریخی (مینیاتوری) مشرف به سواحل دریای عمان ساخته شده است.
این تالاب صورتی در تنگه و دره ای صخره ای مشرف به کوه، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر در ساحل دریای عمان (۱۵ کیلومتری شرق چابهار در نزدیکی روستای رمین و در مسیر جاده ساحلی چابهار- گواتر) قرار دارد.
مرتبط:
گذری به شهر سوخته سیستان و بلوچستان/ کشف عجایبی در یک شهر باستانی