گردشگری معدن یکی از ظرفیت‌های غنی استان معدن‌خیز یزد است که چند سالی نیز در این استان به آن پرداخته شده است ولی با وجود بهره‌گیری معادن از ظرفیت تاکنون هیچ عایده‌ای از این بخش نصیب گردشگری کرونازده کنونی نشده است.

پارک ملی مادیدی یکی از آخرین اماکن روی کره زمین است که توسط تمدن انسانی دست نخورده باقی مانده است.

این دنیا سرتاسر پر از زیبایی، عظمت و زرق و برق های طبیعی است. درصورتی که شما در یک منطقه پر جمعیت زندگی می کنید احیانا به این فکر کرده اید تا به جنگل سفر کرده و در مسیر شما هیچ چیز اذیت کننده ای وجود نخواهد داشت. اغلب مردم دوست دارند که به دامان طبیعت رفته و با پیاده روی، قایق رانی در رودخانه و یا کمپینگ از محیط پیرامون خود لذت ببرند. یکی از این مکانهایی که میتوانید سفر کنید  پارک ملی مادیدی می باشد ولی  هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد که شما در این محل به طور کامل در امان باشید.

پارک ملی مادیدی کجاست؟

پارک ملی مادیدی یک پارک ملی در حوضه رودخانه آمازون فوقانی در بولیوی است. در سال ۱۹۹۵ تاسیس شده است، مساحت آن ۱۸۹۵۸ کیلومتر مربع است، و همراه با منطقه های حفاظت شده در نزدیکی Manuripi- Heath، Apolobamba، و ذخیره گاه زیست Manu است، پارک ملی مادیدی قسمتی از بزرگ ترين منطقه های حفاظت شده دنیا است.

پارک ملی مادیدی یکی از آخرین اماکن روی کره زمین است که توسط تمدن انسانی دست نخورده باقی مانده است. به همین علت بسياري از گیاه شناسان و دانشمندان تمایل دارند تا در خصوص گونه های متنوع گیاهی و جانوری که در این منطقه زندگی می کنند مطالعه نمایند. این جا دارای منظره ای فوق العاده است البته که یک چیزی وجود دارد که مانع از لذت بردن شما از دیدن منظره شده و سبب می شود تا این پارک را بعنوان عجایب وحشتناک طبیعی بشناسند.

میتوان گفت که تقریباً هر انچه به صورت طبیعی در این پارک قرار دارد سمی می باشد. گیاهان و حشرات در این پارک ملی بطور یکسان قابلیت فلج کردن و حتی کشتن انسان را دارند به همین علت است که بسياري از بازدیدکنندگان تنها میتوانند بعنوان بخشی از یک تور برنامه ریزی شده از این پارک ملی بازديد نمایند. حتی هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد که شما در این محل به صورت کامل در امان باشید.

پارک ملی مادیدی بعنوان یکی از پارک های متنوع بیولوژیکی شناخته شده است. امکان دارد گردشگران در مادیدی پلنگ خالدار گریزان، سمور غول پیکر ، میمون تی تی، نوعی از میمون که در هیج کجا از دنیا یافت نمی شود را پیدا کنند. همچنین بیش از ۱۱ درصد از ۹۰۰۰ گونه ی پرندگان را میتوانید در این پارک ببینید.

مرتبط:

جنگل آمازون یکی از شگفتی های جهان

معرفی سوغات برزیل/ سوغاتی‌هایی که می‌توان از آمازون آورد!

حقایق جالب در مورد باتلاق ها

دژ مستحکم و بزرگی در کنار رودخانه برزند در ۱۷ کیلومتری شمال شهر گرمی جلب توجه می کند که به قیز قلعه سی و یا قلعه دختر مشهور است و جزو شهرستان بیله سوار به شمار می رود.

قیز قلعه سی (قلعه دختر) بیله سوار از مهمترین آثار تاریخی و گردشگری این شهرستان می باشد که ثبت تاریخی این قلعه  در سال ۶۲۹ میلادی است.

این قلعه در سمت چپ جاده گرمی ، بیله سوار مغان در روستایی به همین نام، در جوار روستای انجیرلو بر روی ارتفاعات منطقه ساخته شده است.

بر اساس بررسی های انجام شده و سفال های بدست آمده از این قلعه،  قدمت آنرا به دوران اشکانی و ساسانی و اوایل اسلام تا سده های پنجم هجری منسوب می دانند.

نقشه این قلعه مستطیلی شکل بوده و در آن برج و باروی نسبتا بزرگی با استفاده از ملات های آهکی و ساروج ساخته شده است که گذر زمان و عوامل طبیعی و انسانی موجب تخریب بخشی از آثار این قلعه شده است.

افسانه‌ای در باب قیز قلعه سی یا قلعه دختر

افسانه‌ای در باب قیز قلعه سی یا قلعه دختر وجود دارد که بنابر آن، گویند:دختری بر این قلعه فرمانروایی داشته که با دردست داشتن طلسمی آن را ناگشودنی ساخته بود.

اما پژوهش های تاریخی ثابت کرده که نام گذاری کلمه قیز یا «دختر» روی این قلعه‌ها مسلما علت ویژه‌ای داشته است. شاید یکی از علل آن اشاره‌ای ضمنی به غیر قابل تسخیر بودن آن قلعه‌ها توسط دشمنان مهاجم و در واقع بکر بودن آنان است، هم‌چنین اصولآ هر جای بلند و مرتفع نیز به نام دختر معروف شده است.

بنا بر تحقیقات بانو بویس و آقای باستانی پاریزی، قلعه ها و پل هایی که کلمه دختر را در اسم خود جای داده اند؛ مثل پل دختر، چهل دختر؛ قیز قلعه و … با مجمع خدایان قبل از زرتشت ارتباط مستقیم دارد. آناهیتا الهه آب و باران در نامگذاری روی قلعه ها و پل هایی که بنام دختر معروف هستند نقش عمده ای در این فرهنگ داشته است.

آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری شهرستان بیله سوار:

۱-کاروانسرای مخروبه در منطقه شورگل خروسلو

۲- مزار سربازان گمنام شهریور ۱۳۲۰، داخل شهر

۳- تپه دمیرچی واقع در ۲کیلومتری شهر

۴- شهر کندویی روستای پتلقان

۵- درخت چنار مشهور به پیربابا در خروسلو

۶- شکارگاهها حوالی کوههای خروسلو، سواحل رود ارس و بالهارود

۷- قیزقلعه سی (قلعه دختر) در روستای انجیرلو در فاصله ۱۷ کیلومتری گرمی به بیله سوار کنار رودخانه برزند مربوط به دوره اشکانی و ساسانی

۸- کشتزارهای زیبای دانه های روغنی و غلات

مرتبط:

آشنایی با آبشار سردابه اردبیل

تاریخ طلایی در «آمریتسار»

سفر به اردبیل و سرعین؛ زیبایی‌های بی‌نظیر شمال غرب ایران

مجموعه باغشاه و عمارت چهلستون در مرکز بهشهر قرار دارد و از جمله آثار به جا مانده از دورۀ صفوی است . عمارت دیوانخانه که هم اکنون در اختیار شهرداری بهشهر است بر اساس آنچه که جهانگردان و سیاحان در وصف آن نوشته اند تغییرات بسیاری کرده است . بر اثر گذشت زمان استخر بزرگ مقابل عمارت باغشاه به فضای سبز تبدیل شده است . این بنا از داخل هم به دو طبقه تبدیل شده است اگر چه نمای خارجی آن در یک طبقه با طاق های قوسی شکل و پلکانی دو طبقه با کمی تغییر به همان گونه باقی است که سیاحان تصویر آنرا بازگو کرده اند .

بهشهر یا همان اشرف البلاد با آثاری به جا مانده از دوران صفویه یادگار شکوه و عظمت تاریخی است که این منطقۀ کوچک از کشور روزگاری را با آن سپری کرده است . در دوران قدرت خاندان صفوی مخصوصاً شاه عباس به دلیل ارادتش به مادرش خانم اشرف الملوک ابنیه و اماکنی برای تفریح و استراحت در این شهر احداث شد که با گذشت زمان و پس از فروپاشی دوران حکومت آن خاندان اگرچه تعدادی از این بناها مانند باغ صاحب الزمان ( در فراشمحله کنونی ) به کلی از میان رفت و از تعدادی دیگر تنها خرابه ای بر جا ماند  اما با احیای مجدد این مکانها و فراهم آوردن امکاناتی برای جذب توریست و گردشگر می توان شاهد شکوفایی مجدد این منطقه باستانی و تاریخی بود.

باغشاه از دید جهانگردان

پیتر دلاواله جهانگرد ایتالیایی ۶ سال پس از شروع بنای اشرف به اشرف آمد و در قصر سلطنتی دیوانخانه ( باغ شاه ) به حضور شاه عباس صفوی رسید . وی در مورد ویژگیهای این مکان در سفرنامۀ خود توضیحات مفصلی را ارائه می دهد . در سفرنامۀ وی آمده است : ((اطراف شهر باز است و جز قصر شاهی که هنوز ساختمان آن به اتمام نرسیده و باغهای مربوط به آن و یک خیابان پر از دکان و مغازه و چند خانه که بدون نظم در وسط درختان ساخته شده و اطراف آنرا زمینهای وسیعی احاطه کرده اسـت چیز دیـگری در آن وجـود نـدارد . در این محل چشـمه های آب شیـرین و زلال زیاد است و به اندازه ای در آنجا درخت وجود دارد که خانه ها میان آن گم شده است و من موقع نوشتن یادداشت روزانه خود تردید داشتم که آیا باید اشرف را شهری در میان جنگل بنویسم یا آنرا جنگلی بدانم که بعلت سکونت افراد حالت شهر به خود گرفته است.))
وی در مورد ویژگیهای عمارت دیوانخانه نوشته است: (( این باغ که باغ شاه یا دیوانخانه نامیده می شود عبارت از مربعی است که در انتهای جلگه و در پای تپه های پر درخت واقع شده و پشت کاخ است. در بالای همین تپه هاست که شاه دستور داده خانه های زیادی که جزو عمارت باغشاه محسوب می شوند بنا کنند. دیوانخانه در وسط باغ واقع شده و عبارت از بنایی است که طول آن سه برابر عرض آن است. جلوی این بنا کاملاً باز است ولی در عقب و طرفین آن دیواری است که از پنجره های متعدد پوشیده شده است. فاصله کف عمارت باغشاه از سطح زمین دو پله است و قسمت باز بنا درست رو به شمال یعنی پشت به طرف درب ورودی است.

جلوی بنا خیابانی طولانی و سنگفرش قرار گرفته که در وسط آن جویی جاری است و از حوضی که در جلوی دیوانخانه ساخته شده دائماً آب به سوی این جوی جاری است.))

ملگونوف دانشمند روسی در مورد بنای دیوانخانه در کتاب خود به نام سفرنامۀ مازندران آورده است: ((عمارت شاه عباسی که بنام دیوانخانه معروف بود در سال ۱۷۴۳ میلادی خالی شد و از نظر افتاد. در برابر عمارت حوضی است به عرض ۵۰ قدم، به طول ۶۰ قدم، به عمق یک ذرع و نیم و در دو طرف آن جویی سنگی تا دروازه قرار دارد و اطراف آن سوراخی برای نهادن شمعها تعبیه شده است. در جدار داخلی آبراهه های اصلی سوراخهایی ایجاد کرده بودند که ممکن بود در حدود هزار شمع روشن را در آنها نگاه داشت. شمعهایی نیز در اطراف استخر بزرگ روشن می کردند و به این مناسبت نام استخر نور بر آن اطلاق کردند.))
ژاک دمورگان فرانسوی که برای انجام تحقیقات علمی به مازندران آمده بود در مورد دیوانخانه این چنین نوشت: ((در وسط باغشاه، باغ بزرگی پر از سروهای صد ساله و تخت گلهای آراسته یافت میشود. در تمام طول این باغ جوی های منشعب از کوهستان که از آبشارهای متعددی نزول میکند جاری بوده ، حوض یا استخر وسیع چهارگوشی را آب می دهد.
. . . سابقاً این استخر در جلوی یک عمارت قابل سکنی تر از خرابه های قصر کهن ولی با  سلیقه ای نفرت انگیز جانشین شده است. (قصر دیوانخانه که طعمۀ حریق شد و سپس در زمان نادر شاه ساختمان دیگری بجای آن ساختند.)
. . . همه چیز مرا به قبول این نکته وا میدارد که این قصر برای مقر بزرگان به کار میرفته است . حیاط های بزرگ ، باغها و ایوانها این محل را بسیار مفرح می داشت . نکته عجیبی که من در باغات کشف کردم این است که هر یک از سنگهای بزرگی که تشکیل سنگفرش را می دهد حروف اول اسمایی را با خود دارد . در میان آنها شماره زیادی از حروف گرجی جلب توجه می کند.))

رابینو محقق انگلیسی و نائب کنسول آن کشور در زمان محمد علی شاه قاجار به مازندران سفر کرد و در سفرنامۀ خود که مازندران و استرآباد نام دارد اطلاعات گرانبهایی در مورد اشرف به نگارش درآورد.
((اشرف که اکنون رو به ویرانی است عظمت خود را مدیون شاه عباس صفوی است. انحطاط این شهر در واقع با سستی خاندان صفوی شروع شد. این شهر سابقاً خرگوران نام داشت و متعلق به پیرزنی بود. شاه عباس آنرا از او خرید و شهر جدیدی در سال ۱۰۲۱ قمری تاسیس کرد.))
دونالد ویلبر عضو موسسه باستان شناسی ایالت متحده آمریکا در کتاب باغهای ایرانی و کوشکهای آن  در مورد بنای دیوانخانه می نویسد: ((بر روی سر در اصلی، تالاری بنام تالار نقاره خانه قرار داشت. چون در اصفهان و سایر شهرهای بزرگ ایران معمول بود که طلوع و غروب آفتاب را به وسیلۀ طبل و نقاره اعلام کنند. ساختمان مزبور (دیوانخانه) در زمان نادر شاه سوخت و به امر نادر شاه ساختمان دیگری به جای آن ساخته و به چهلستون معروف گشت.
. . . در پشت عمارت باغشاه استخری که در حدود ۳۰ تا ۴۰ متر مربع مساحت و عمق زیادی داشت قرار گرفته بود.
تنها اطلاعی که از این ساختمان در دست است این است که این بنا در حادثه حریقی از بین رفت و در زمان نادر شاه (۱۷۴۷ـ ۱۷۳۶ )ساختمان دیگری در آن محل بنا کردند و این بنای جدید را چهلستون نامیدند که اغلب ساختمان و باغ قبلی را نیز به همین نام می شناسند. این ساختمان را تنها ۱۲ ستون برپا نگه داشته بود ولی مشهور است که مردم ایران عدد چهل را بعنوان مترادفی برای تعداد زیاد به کار میبرند.))
البته ویلبر در توضیح دیوانخانه دچار اشتباه شده و مکانی را که دلاواله توضیح مفصلی در مورد آن داده و آن را دیوانخانه نامیده نمیشناسد . ((هیچگونه توضیحی از این باغ و عمارت آن داده نشده و نام آن نیز معلوم نیست.))

مرتبط:

آبشار اسپه او _آب سفید مازندران

جاذبه های گردشگری بکر مازندران برای سفری کم هزینه

جاذبه‌های گردشگری ساری