در بیابان های یزد، کاروانسرای سنگی زیبایی قرار دارد که از روزگار صفویان تا به حال، پا برجا مانده است. کاروانسرای شگفت انگیزی به نام قلعه خرگوشی که بنای استوار و سنگی اش را باید در نزدیکی باتلاق گاوخونی ببینید. جایی در میانه جاده قدیمی یزد- اصفهان که تا شهر عقدا حدود شصت کیلومتر فاصله دارد.

کاروانسرای قلعه خرگوشی یکی از مهم ترین کاروانسراهای دوره صفوی است که بنای آن را به زمان حکومت شاه‌عباس صفوی نسبت می دهند. در واقع، قلعه خرگوشی یکی از همان ۹۹۹ کاروانسرایی است که به دستور شاه‌عباس در مسیرهای اصلی آن زمان ساخته شده است.

اگر گذارتان به این کاروانسرا بیفتد، می بینید که تمام این بنای ۸۰×۸۰ متر از سنگ گرانیت و آجر ساخته شده است. حتی صفه ها، حجره هاه و اصطبل بنا هم سنگی هستند و این شاید مهم ترین دلیل استوار ماندن قلعه خرگوشی تا امروز باشد. در بیابان های این منطقه، معادن گرانیت زیادی وجود دارد و کارگران عصر صفوی، وقتی کاروانسرای قلعه خرگوشی را می ساختند از گرانیت های کوه‌های اطراف استفاده کردند.

دیواره روی پشت بام کاروانسرا، دو متر عرض دارد و سر در آن دو طبقه و طبقه دوم شاه نشین است. اگر پا به داخل رباط بگذارید، می توانید هجده صفه را ببینید که صفه بزرگ تر و صفه دیگری که در قسمت جنوبی قرار دارد، دارای محراب و نماز گاه هم هستند. در چهار گوشه رباط، چهار مدخل برای ورود به طویله دیده می شود و مخزن آب به صورت آب انبار در وسط رباط ساخته شده است.

شاید جالب ترین تزئین بنا که در نگاه اول نظرتان را جلب می کند، کتیبه ای است که بر سر در ورودی نصب شده و روی آن به خط “علی رضا عباسی” خطاط معروف عصر “شاه عباس” نوشته شده است. این کتیبه، روی پانزده قطعه سنگ سبز رنگ به طول هشت متر و عرض شصت سانتی متر و در سه ضلع مدخل نصب شده است.

راه های دسترسی

اگر قصد بازدید از کاروانسرای قلعه خرگوشی را دارید، می توانید یک برنامه بازدید فشرده برای خودتان تنظیم کنید. مسیر رسیدن به این کاروانسرای کویری، از شهر عقدا که در مسیر اردکان _ نائین قرار دارد، جدا می‌شود و بعد از پشت سرگذاشتن روستاهای مزرعه‌نو، خلیل‌آباد و سروعلیا شما را به بیابان خرگوشی می رساند. از اینجا به بعد باید مسافتی درحدود ۲۵ کیلومتر را در کویر طی کنید تا به این رباط برسید. مسیرها از اردکان تا سرو علیا آسفالته است، ولی ازآنجا تا رباط خرگوشی شنی است.

البته شما گزینه دیگری هم دارید و آن هم مسیر ورزنه- سیاه کوه و سپس قلعه خرگوشی است که سرراست تر و ساده تر به نظر می رسد.

شاید در سفر به شیراز در نگاه اول دروازه قرآن در مقابل دیگر جاهای دیدنی شیراز چندان به چشم نیاید، اما بازدید از این بنای کوچک اما دلنشین و فضای اطراف آن، می‌تواند لذت سفر شما را چند برابر کند، چرا که شیراز این شهر دلربا و زیبا، جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی بسیاری را در خود جای داده است که تماشا و لذت بردن از هر کدام از آنها به زمان زیادی نیاز دارد.

این شهر در قدیم ۶ دروازه داشته که اکنون همه آن‌ها به جز دروازه قرآن از بین رفته‌اند. اگر چه امروزه اثری از این دروازه‌ها که با نام‌های دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعی الی اله نامیده می‌شدند، نیست اما هنوز شیرازی‌ها مناطقی که قبلا این دروازه‌ها در آن قرار داشتند را با این نام‌ها می‌شناسند.

دروازه قرآن نیز بارها ویران و دوباره ساخته شده است. بنای کنونی در سال ۱۳۲۸ توسط فردی نیکوکار به نام حسین ایگار تجدید بنا شد. روزهای اول هرماه، مردم شیراز از زیر طاق قرآن عبور می‌کردند. به فرمان کریم خان زند، دو قرآن بالای دروازه قرار داده شده بود تا مردم با عبور از زیر آن از بلایا و خطرها بیمه باشند، این رسم تا ۴۰ سال پیش نیز انجام می‌شد.

دو قرآنی که در بالای دروازه قرآن قرار داشتند و به دلیل وزن زیادی که داشتند به قرآن‌های هفده منی مشهور است که اکنون در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شوند. در معماری بنای طاقی شکل دروازه قرآن آیاتی از قرآن به خط نسخ و ثلت نوشته شده است.

پیشانی نماهای این دروازه با کاشی های هفت رنگ تزئین یافته‌اند و اکنون در ورودی شهر شیراز مسافران را با دعای خیر، راهی سفر می‌کند. این دروازه در شب به دلیل چراغانی‌های رنگارنگش بسیار تماشایی و باصفاست به طوری که این بنا در سال ۱۳۷۵ با شماره ۱۸۰۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خوب است بدانید که دروازه قرآن بعدها با افزایش رفت و آمدها، دره عمیق تنگه را که در کنار این مکان قرار داشت، پر کردند و بلواری بزرگ و دو طرفه بر سطح آن ساختند که هم چنان گذرگاه اصلی خودروهاست. دروازه قرآن اکنون به عنوان یکی از نمادهای کهن شیراز، آوازه ای جهانی دارد و در اطراف دروازه بناهای با شکوه و پر عظمتی همچون حافظیه شیراز، باغ گیاه شناسی ارم، مقبره خواجوی کرمانی و پارک کوهپایه به چشم می‌خورند که بازدید از آنها علاقه‌مندان و طرفداران زیادی را از نقاط مختلف ایران و جهان به سوی خود می‌کشاند.

شما در کنار دروازه قرآن شیراز، می‌توانید از مقبره خواجوی کرمانی که از شاعران خوش ذوق ایرانی است نیز دیدن کنید. جالب است که بدانید در قسمت بالاتر از مقبره خواجوی کرمانی، سه غار وجود دارد که یکی از آن‌ها محل خلوت کردن عرفا و زاهدان به خدا بوده، غار بعدی دهانه‌ای بلند با طاق ضربی دارد و قبر خواجه عمادالدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو، در آنجا قرار دارد.

گردشگران در بازدید از دروازه قرآن می‌توانند به گرفتن عکس یادگاری از این دروازه باشکوه و زیبایی های اطراف آن بپردازند. کمتر کسی است که به شیراز، شهر عشاق سفر کرده باشد اما عکسی با دروازه قرآن نداشته باشد.

مرتبط:عمارت کلاه فرنگی شیراز _آرامگاه کریمخان زند

غار کتله خور غاری است آبی-خشکی که در دل کوه ساقیزلو در آهکهای الیگومیوسن مربوط به دوران سوم زمین شناسی بوجود آمده و تقریبا حدود ۳۰ میلیون سال می تواند قدمت داشته باشد ولی بنظر برخی بیش از ۱۲۰ میلیون سال عمر دارد.

دانستنی های غار کتله خور:

غار کتله خور غاری است خشکی- آبی که در استان زنجان، شهرستان خدابنده و در ۸۰ کیلومتری جنوب قیدار و ۱۷۳ کیلومتری شمال همدان و ۴۱۰ کیلومتری تهران و ۵ کیلومتری شهر گرماب واقع است. در برخی مناطق غربی ایران به کوه کم ارتفاع” کَتَله” ميگويند و چه بسا وجه تسمیه این غار هم همین است که در یکی از این کوه ها قرار گرفته است و خورشید از پشت آن طلوع ميکند و به جای کتله خورشید به آن کتله خور ميگويند.

غار کتله خور پیش از سال ۱۳۰۰ خورشیدی کشف شده و در سال ۱۳۳۰ به وسیله شخصی به اسم جمالی زنجانی به ثبت رسیده است.

حدود سال ۱۳۴۳ خورشیدی، به دلیل طولانی بودن دهلیز ورودی، کوتاه بودن سقف آن، مشکلات عبور و مرور و نبود جاذبه ها، غارسنگی بی ارزش جلوه شد، ولی در سال ۱۳۶۵ گروهی از غارنوردان زبده همدان بازديد مفصلی از غار انجام دادند و توانستند شکل گیری این غار را به زمان ژوراسیک ( یعنی بیش از ۱۲۰ ميليون سال پیش) مربوط دارند.

غار کتله خور از نظر قدمت تقریبا همسن غار علیصدر همدان است، اما از دو جهت با هم اختلاف دارند. یکی این که غار علیصدر همدان غاری است کاملاً آبی، ولی غار کتله خور زنجان غاری است تقریبا خشک. دوم این که آهک های غار کتله خور نسبت به آهک های غار علیصدر بسیار خالص تر است که عاملی براي زیباتر شدن غار است، چراکه خالص بودن آهک ها باعث شفافیت آنها و در نتيجه عبور نور از قندیل ها ميشود .

این غار از سه طبقه متشکل و دارای تونل های فرعی و استلاکتیت ها و استلاکمیت ها و ستون های بسیار در گذرگاه های اصلی است وقندیل های مخروطی آویزان از سقف ها در اثر داشتن ناخالصی ها، رنگ های گوناگون بخود گرفته اند و آن ها که ترکیبات بهمراه نداشته و یا کم تر دارند بصورت بلورهای شيشه‌اي بسیار شفاف مشاهده میشوند .

غار کتله خور، غاری است آهکی که در بعضی نقاط آن گل رس و خاک های دارای اکسید آهن قابل رویت است.

دهانه غار در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و تفاوت ارتفاع آن با ارتفاع چشمه ای که آبهای فرورو حاصل از ریزش جوی غار را بیرون ميکند و به رود شور می ریزد، ۵۰ متر است.

ورودی غار یک دهلیز ۴۰۰۰ متری بوده با سقفی کوتاه و فاقد غار سنگ و چند دهلیز فرعی، بعد از دهلیز فرعی یک دالان بزرگ ۹۵۰ متری با بلندی هایی به ارتفاع ۲ متر و گودالهای خشک قرار دارد که با دوشاخه ۵۰ متری ادامه پیدا ميکند و بعد از عبور از یک سربالایی به تالار وسیعی پوشیده از چکنده و چکیده و ستون میرسد . در داخل تالار کوچک بلورین، که به تالار ستونها چسبیده چاهی به عمق ۸ متر قرار دارد که چه بسا محل خارج شدن آبهای فرورو سازنده غار است.

در حال حاضر این غار به سه بخش فرهنگی، تفریحی و ورزشی تقسيم شده است بخش ورزشی آن تنها مورد استفاده غارنوردان و صخره نوردان قرار می گیرد، حدود ۴ کیلومتر است که اما هنوز انتهای آن کشف نشده است. بخش تفریحی غار هم که جهت بازديد عموم مورد استفاده قرار می گیرد حدود ۲ کیلومتر مسیر مستقیم است که گفته ميشود این مسیر تنها یک سوم کل غار است.

بخش فرهنگی غار هم در بخش جنوبی آن قرار دارد قسمت اصلی آن دالانی است طبيعي که جهت برگزاری مراسم گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد، اما این دالان هیچگونه راه خروجی به بیرون نداشته و راه خروجی آن بصورت مصنوعي کنده شده ولی خود دالان کاملا طبيعي بوده است.

غارکتله خور از حیث کیفیت بلورها و قندیلها، زيبايي و بسیاری طبقات نخستین غار آهکی دنیا شناخته شده است که به وسیله سرمایه گذاری بخش خصوصی و هزینه شخصی به نام مهندس عالی که مهندس عمران فرمانداری زنجان بودند در زمان پنج سال آماده بهره‌برداري گشت.

زمان سفر به غار کتله خور:

بهترین زمان سفر به این منطقه بهار و فصل تابستان است. در این فصل ها، درصورتی که مجهز سفر کنید، میتوانید سفری راحت داشته باشید و از تنفس هوای تازه و تماشای منظره های بکر لذت ببرید.

وسایل الزامی در موقع سفر به غار کتله خور:

براي سفر یک روزه کوله سبکی بردارید و وسایل شخصی و ضروری تان را در آن بگذارید. کفش راحتی از ملزومات هر سفر است. عینک آفتابی، کرم ضد افتاب و لباس گرم از وسیله ها پیشنهادی ما براي سفر به غار کتله خور است.

آدرس غار کتله خور:

در صورت آغاز سفر از مرکز استان زنجان و با پیمودن مسیر ١٦٥ کیلومتری زنجان – سلطانیه – خدابنده – گرماب، علاوه بر بازديد از غار کتله خور، میتوانید از ديگر جاذبه های گردشگری مسیر هم دیدن بفرمایید.

اما غار کتله خور از مسیر زیبای زنجان – بیجار – گرماب هم قابل دسترسی است. ولی درصورتی که تصمیم آغاز سفر از تهران را دارید، کوتاهترین راه دسترسی، آزادراه قزوین-زنجان میباشد که با رسيدن به خروجی شهرستان ابهر وارد شهرستان شده، بعد به طرف خدابنده ادامه مسیر داده تا به شهرگرماب برسید. فاصله این مسیر ٣٨٥ کیلومتر میباشد .

مرتبط:

غار سلمان _غارنوردی برای مسافران خوزستان

تنگه رغز یکی از زیباترین طبیعت های استان فارس است که هیجان طبیعت گردی را به معنای حقیقی کلمه در این تنگه میتوانید حس کنید. جایی پر از چشمه های زلال آب با آبشارهای زیبا صدای غرش های آب آن هر کسی را به شوق می آورد.

در بین مراتع سبز و خرم و دشت های بین داراب و فسا در استان فارس ارتفاعاتی وجود دارد که درونش دره هایی را با حوضچه های آب در خود پنهان نموده است . مکانی که به علت سختی مسیر و دسترسی آن، احتمالا تا همین چند سال پیش کسی از آن خبر نداشت. احتمالا در فیلم های ماجراجویانه جوانان بسياري دیده اید که از ارتفاعی بالا و روی صخره ها به داخل حوضچه ها و دره ها شیرجه ميزنند . برخی از این فیلم ها در مکانی به اسم تنگ رغز یا تنگه رغز در استان فارس گرفته شده است.

موقعیت تنگه رغز

تنگه رغز نام دره ای در منطقه فسارود شهرستان داراب در استان فارس است که از چند آبشار و حوضچه تشکیل یافته است. رغز به معنای راه بکر و لغزنده است. تنگه رغز که در بین بومیان به تنگ رودخیز هم شناخته ميشود ، و مشهور به عروس دره های ایران است. در شمال شرقی داراب و در فاصله ۳۰ کیلومتری این شهر، در نزدیکی روستای حسن آباد قرار دارد. تنکه رغز به طول تخمینی ۴ کیلومتر در ادامه شمال به جنوب از سرچشمه رغز تا دره جنوبی، ۶۴ آبشار و حدود ۱۰۰ حوضچه طبيعي را در خود جای داده است. در حد واسط منطقه سرچشمه و دره جنوبی رغز، ده ها آبشار و آبگیر زیبا در شکل های گوناگون وجود دارد که پیمایش آن ها تنها با استفاده از وسیله های فنی و دره نوردی میسر است.

توصیه هایی براي سفر به تنگه رغز

بهتر است جهت در امان ماندن از نیش پشه ها در زمان شب اقامت در سرچشمه، یک قلم دفع حشرات بهمراه داشته باشید. آب کل مسیر قابل نوشیدن است، ولی بهترین آب همان آبی است که در سرچشمه رغز از دل زمین به بیرون می تراود. افراد باید کاملاً به فرود و دست به سنگ مقدماتی اشنا بوده و هم جسارت و بنیه بدنی مناسبی داشته باشند. به دلیل سردي آب حتماً لباس مناسب استفاده شود. براي فرود از آبشار حتماً از صندل های طبیعت گردی جلو و پشت بسته استفاده کنید. در سفر به تنگه رغر، جلیقه نجات را فراموش نکنید.

براي گذر از تنگه رغز نیازی به هد لامپ نیست و در تمام مسیر نور به میزان کافی موجود است، صرفا در موقع اسکان شب است که چراغ قوه احتیاج ميشود . آب بندی کوله پشتی باید به بهترین شیوه انجام گیرد پیش از بستن و گره زدن نایلون ها، هوای آن ها را تا جایی که امکان دارد خالی کنید.

بهترین زمان سفر و بازديد از تنگه رغز

از آنجایی که این محدوده به چشمه ها و آبشارهای پر آبش معروف است، بهتر است در فصل های پر آب یعنی بین ماه های اردیبهشت تا اوایل مهر ماه به این تنگه سفر کنید. به دلیل آن که نه تنها درختان سرسبز و خرم جنگلی کنار مسیر دسترسی به تنگ رغز جذاب تر خواهد بود، بلکه میتوانید گرمای سوزان فصل تابستان را با آب و هوای خنک اطراف آب و نسیم خنکی که گه گاه می وزد، کم تر کنید. حتی درصورتی که در این فصل وارد این منطقه می شوید، حتماً پیش از آغاز سفر خبرهای هواشناسی را دنبال کنید و در موقع بارش و سیلاب ها به هیچ وجه ، وارد این تنگه و این منطقه نشوید.

مرتبط:

معرفی قلعه دختر فیروزآباد فارس

روستای مصر یا کویر مصر در قلب کویر های ایران در ۴۵ کیلومتری شرق شهرستان جندق و در ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان خور از توابع استان اصفهان قرار دارد. موقعیت جغرافیایی روستا ۰۴/۳۴ شمالی و ۴۷/۵۴ شرقی می باشد.

روستای مصر با حدود ۱۲۰ نفر جمعیت در میان شن‌های روان کویر مرکزی ایران قرار دارد. این روستا این روزها از مهمترین و جذابترین مناطق گردشگری ایران به حساب می‌آید و نام دریای شنی کویر مصر برای بسیاری از طبیعت‌گردان آشناست .مصر به همراه دو روستای بسیارکوچک دیگر به نامهای امیرآباد و فرحزاد دریک خط شمالی– جنوبی به طول حدود ۶ کیلومتر واقع شده‌اند.

کویر مصر ایران، توسط رشته کوه هایی از جانب غرب، جنوب غرب و جنوب شرق محاصره شده است که بخشی از سلسله جبال کوه های فلات مرکزی ایران به حساب می آید. این کویر در گودال هایی طبیعی در کوهپایه های این کوه، تپه های ماسه ای زیبایی را تشکیل داده است که هدف گردشگری و کویر نوردی می باشد. روستای مصر به دلیل قرار گرفتن در جنوب کویر بزرگ دارای آب و هوای گرم و خشک است. مردم مصر در سال های اخیر و به خصوص در ایام گردشگری بیشتر به مشاغل مربوط به اسکان و خدمات به مسافران مصر می پردازند. شهرت کویر مصر زندگی آنان را نیز تغییر داده است. اما پیش از این بیشتر به کشاورزی و دامداری مشغول بودند و در کنار کاشت زعفران و گندم به پرورش شترنیز اشتغال داشتند.

دکتر آلفونس گابریل جغرافیدان و جهانگرد اتریشی (متولد ۱۹۸۲) می‌گوید: «کویر کسی را که یک‌بار اسیر افسونش شده باشد هرگز رها نخواهد کرد.» این جمله‌ای است که پس از سفر به کویر مصر ایران به آن ایمان پیدا خواهید کرد. افسون آسمان کویر مصر تا پایان عمرتان بارها و بارها شما را به آنجا خواهد کشید.

وجه تسمیه کویر مصر

چندین سال پیش بنیانگذار روستای مصر فرد سرمایه‌داری به نام یوسف بود که به شبانی و چراندن گوسفندان می‌پرداخت. عمر این روستا شاید بیشتر از ۱۰۰ سال نباشد، اما همه آن را به نام مزرعه یوسف می‌شناختند تا آنکه قناتهای روستا خشک و کم آب شد و یوسف را مجبور به حفر چاه با موتورهای دیزلی انگلیسی کرد. چند سال بعد از بهره‌برداری از این چاه، دوباره سفره‌های زیرزمینی آب پائین‌تر رفت تا اینکه یوسف چاه عمیق‌تری را در کویر مصر حفر کرد به همین دلیل اهالی روستاهای همجوار، این روستا را «چاه دراز» نامیدند.

اما از آنجایی که یوسف این نام را دوست نداشت از اهالی خواست چون نام وی یوسف و داستان یوسف پیامبر نیز در سرزمین مصر اتفاق افتاده بود از آن به بعد نام این روستا را مصر بنامند. اهالی روستا نیز از آنجا که برای یوسف احترام زیادی قائل بودند، این روستا را “مصر” نامیدند.

دیدنی های کویر مصر

وجود چاه آب عمیق، سرسبزی منطقه بیابانی و کشت درخت گز و … جهت جلوگیری از جابجایی شن‌های روان، بلوار به عرض حدود ۵۰ متر داخل روستا ، وجود خانه‌های کویری و بازسازی آنها جهت اسکان توریست ، موتور سواری، شترسواری در کویر مصر و از همه مهمتر وجود نیزارهایی وسیع و سرسبز در فاصله ۵ کیلومتری روستای مصر و وجود تپه‌های شنی در اطراف آن از جمله عواملی هستند که باعث جذب تورهای کویر گشته است.

آسمان کویر چنان به شما نزدیک است که حس می‌کنید اگر دستتان را دراز کنید می‌توانید ستاره‌ای از آن بچینید. این آسمان خیره کننده تنها مورد علاقه چشمان غیر مسلح نیست چرا که ستاره شناسان هم می‌توانند در تمام فصول سال بدون هیچ مانعی در روستای مصر به تماشای ستارگان بنشینند.

از دیگر نقاط دیدنی این منطقه می توان به دریاچه نمک خور و کویر طبقه واقع در ۵۰ کیلومتری جاده خور ـ طبس، روستای گرمه، روستای محمدآباد کوره گز، روستای عروسان، روستای فرحزاد، جاده کاروان گذر عروسان ـ بیدستان، جاده آف رود ابراهیم زهرا، ریگ کله و کویر مرکزی اشاره کرد.

اما از دیدنی های اطراف روستای مصر می توان به چال سلکنون، نیزار مصر، دریاچه نمک سلکنون، تخت عباسی، تخت عروس و رمل های ماسه ای اطراف روستا اشاره کرد.

رمل‌ها اصلی‌ترین جاذبه کویر مصر هستند. پشته‌های شنی از ماسه روان که تا پشت دیوار خانه‌های روستایی سرک کشیده‌اند. تجربه تماشای وسعت زرد رنگ رمل‌ها در کویر مصر تجربه‌ای از به یادماندنی‌ترین چیزهایی خواهد بود که چشم هر انسانی با سفر به کویر مصر ایران می‌تواند ببیند.

دریاچه نمک سلکنون و چال سلکنون کویر مصر

چال سلکنون در موقعیت N۳۴۰۷۱۵ و E۵۴۴۶۶۶ در استان اصفهان، در جنوب کویر بزرگ مرکزی ایران و در شمال روستای مصر واقع شده است. چال ها به مناطقی اطلاق می گردد که نسبت به مناطق اطراف دارای ارتفاع کمتری هستند و حالت فرورفتگی در زمین دارند.

چال سلکنون فرورفتگی زیبایی است که توسط تپه های شنی محصور گردیده و مناظر زیبایی را پدید آورده است. در قسمت درونی چال سلکنون باتلاق کوچکی وجود دارد، زمین های دیواره چال پوشیده از سنگریزه و دارای شیبی مایل در حدود ۳۰ درجه است. در کف فرورفتگی جنس خاک تیپیک مناطق کویری و از جنس خاک های قلیایی است. کف گودال فاقد هرگونه پوشش گیاهی است و تپه های ماسه ای پراکنده ای در آن به چشم می خورد.

علت نامگذاری این منطقه به سلکنون، سیل ویرانگر سال ۱۳۵۵ روستای مصر بوده که در این منطقه دریاچه عظیمی ایجاد کرده است. لغت سلکنون ساده شده لغت سیل کنون است که به این منطقه اتلاق می گردد.

نیزار روستای مصر

نیزار مصر در ۶ کیلومتری شمال شرقی روستای مصر و ۲ کیلومتری شرق روستای فرحزاد در شمال شرقی استان اصفهان واقع شده است. موقعیت جغرافیایی نیزار E۵۴۴۸ و N۳۴۰۵ است. محصور شدن نیزار توسط شن های روان، جلوه منحصر به فردی به آن داده است. این نیزار آبشخور اصلی حیات وحش کویر منطقه است، ارتفاع نی ها در پاره ای از موارد به ۴ متر هم می رسد. این نیزار مکان مناسبی برای عکاسی از حیات وحش کویر مصر است.

علت پیدایش این نیزار و چشمه آن سیل ویرانگر روستای مصر در سال ۱۳۵۵ بوده که باعث ایجاد دریاچه بزرگی در مکان نیزار فعلی شده است. دریاچه مذکور به مرور زمان خشک شده است ولی مسیر آب ایجاد شده در زیر ماسه ها و زمین های این منطقه موجب شده است که پساب کشاورزی روستای امیر آباد پس از نفوذ به لایه های زمین، در منطقه نیزار مجددا به سطح زمین بیاید و باعث ایجاد این نیزار گردد.

آب نیزار پس از آمدن به سطح و طی مسافتی در حدود ۲ کیلومتر مجددا در زیر لایه های ماسه فرو می رود و بار دگر در منطقه دریاچه نمک سلکنون به سطح می آید. با این تفاوت که به علت شور بودن زمین های دریاچه، آب بسیار شور می شود به نحوی که در پایین دست دریاچه مسیر نهر ایجاد شده کاملا پوشیده از نمک است.

کویر طبقه یا دریاچه نمک خور

کویر طبقه یا دریاچه نمک خور بزرگترین دریاچه نمک فصلی ایران است. زمین نمکی این منطقه باعث شده است که از هرگونه پوشش گیاهی و زندگی جانوری خالی باشد. اما شکل شگفت انگیز کویر طبقه آن را به جاذبه ای شگفت انگیز بدل کرده است. زمین کویر طبقه پوشیده از اشکال پنج ضلعی نمک است که در زمستان و با مخلوط شدن با خاک رس به رنگ سیاه و در تابستان به رنگ سراسر سفید در می آید. نمک این دریاچه قدیمی ترین نمک سراسر ایران است.

مرتبط:

با روستای تاریخی مصر آشنا شوید