سفر به ایلام ،ذخیره‌گاه گیاهان دارویی

سفر به ایلام،سفر به یکی از غربی‌ترین استان‌های کشور است که طبیعتی بکر دارد و ذخیره‌گاه گیاهان دارویی غرب کشور به حساب می‌آید.

مردم این دیار از گذشته‌های دور تاکنون از آنچه طبیعت به آنها هدیه می‌داد به بهترین نحو استفاده می‌کردند و زندگی را می‌گذراندند. طبیعت سخاوتمندانه هر آنچه دارد به آنها تقدیم کرده و آنها نیز با مهربانی با طبیعت رفتار می‌کنند. سفر به ایلام، آخر دنیای غربی ایران زمین و دیار گیاهان و طبیعت است.

هرچند ایلام کنونی در قرن اخیر از منطقه‌ای به نام حسین آباد متولد شد و نامی جدید گرفت اما قدمت منطقه طولانی‌تر از این حرف‌هاست. در دوره ساسانی سرزمین پهله نامیده می‌شد و چندی نیز بخشی از عراق عجم بود. رستم رفعتی دراین باره گفته است: قبر مهدی خلیفه عباسی در ده بالا -ایلام کنونی- بود و تیره‌هایی از ایل دهبالایی خادمین این قبر بودند.

اکنون ایلام یکی از غربی‌‌ترین استان‌های کشور است که به واسطه همسایگی با کشور عراق، گذرگاهی برای زائران عتبات عالیات نیز به حساب می‌آید. اما داشته‌های ایلام بیش از آن است که فقط یک گذرگاه باشد و می‌تواند تبدیل به مقصدی جذاب برای گردشگران شود.

چطور برسید؟

برای رسیدن به ایلام می‌توانید با اتوبوس، وسیله شخصی یا هواپیما سفر کنید. ایلام هنوز به شبکه ریلی کشور متصل نشده‌،‌ از این رو گزینه سفر ریلی را در این سفر نخواهید داشت.

سفر به ایلام با اتومبیل شخصی چند مسیر پیش روی شما می‌گذارد که یک مسیر از سمت جاده ساوه است و بعد از عبور از همدان، کنگاور، صحنه، کرمانشاه و اسلام آباد غرب می‌توانید جاده حمیل را در پیش بگیرید و در ادامه با ورود به جاده سرابله-کرمانشاه و عبور از زعفران علیا و سفلی،  گلمه، خان پری در جاده سرابله- ایلام برانید و بعد از عبور از جاده‌ای پر پیچ و خم در نهایت به شهر ایلام خواهید رسید.

مسیرهای طولانی‌تری نیز برای رسیدن به ایلام هست که از شهرها و استان‌های متعددی عبور می‌کند چنانکه اگر مسیر جاده قم را انتخاب کنید بعد از عبور از اراک، بروجرد و خرم آباد می‌توانید در دو مسیر که یکی از رومشگان و دیگری از پلدختر می‌گذرد، برانید و به شهر ایلام برسید.

می‌توانید با اتوبوس نیز به سمت ایلام بروید، از پایانه‌ غرب تهران (آزادی) هر روز در ساعات مختلف اتوبوس به مقصد ایلام حرکت می‌کند. مقصد نهایی برخی از این اتوبوس‌ها پایانه ایلام و برخی دیگر پایانه مرزی مهران خواهد بود.

اگر تمایل داشته باشید زمان کمتری برای رسیدن به مقصد طی کنید، می‌توانید با پرواز مستقیم تهران- ایلام در فرودگاه ایلام پیاده شوید.

شهری در پناهِ کوه

با رسیدن به ایلام شهری زیبا با کمترین ساختمان‌های مرتفع روبه‌روی شما ظاهر خواهد شد. شهری که در دامنه کوهی زیبا به نام کوه قلاقیران شکل گرفته و هوایی مطبوع دارد. درواقع افق دید شما به کوه و دامنه سرسبزی منتهی می‌شود که نماد ایلام است؛ می‌توانید شاهد رویش انواع گل و گیاه در این منطقه باشید و جذب ابهت و شکل خاص قلاقیران شوید.

اگر در گوشه و کنار شهر در کنار خیابان، دستفروش‌هایی دیدید که بساط کرده‌اند یا فرغونی پر از گیاه‌های مختلف در کنارشان است تعجب نکنید چراکه کارشناسان، ایلام را ذخیرگاه گیاهان دارویی غرب کشور می‌دانند. شاید به همین واسطه است که درست کردن انواع غذاها و دمنوش‌های گیاهی در ایلام رواج دارد و به هر خانه‌ای که بروید، نسخه خود را برای درمان بسیاری از بیماری‌ها می‌پیچند. آویشن، گل گاوزبان، په گل، خارشتر، هفت تخمه، پونه، سقز، تشنه داری، شیرین بیان، گیلاخه، پیازوکه، کنار و تایو از جمله گیاهانی هستند که در ایلام می‌رویند.

در ایلام بازارهای مختلف از سنتی گرفته تا مدرن فعال هستند. پاساژها و مجتمع‌های مرکزی محل مناسبی برای گشت و گذار و خرید است و با توجه به نزدیکی ایلام به مرز عراق می‌توانید برخی از اجناس را در این مراکز، ارزانتر از سایر کلان‌شهرها بخرید.

 بازار سنتی ایلام نیز یکی دیگر از گزینه‌های بازارگردی است. بازاری سرپوشیده با معماری کهن که از گوشه و کنار آن خاطرات گذشتگان نمود پیدا کرده. قطعا بازار یکی از بهترین گزینه‌ها برای گشتزنی و پیاده‌روی و دیدن مردم از نزدیک است و می‌توانید با آداب و رسوم ایلامی‌ها آشنا شوید.

جشنواره‌ای با عطر و طعم گیاهان محلی

اگر گذرتان به مرکز شهر ایلام خورد، دیدن قلعه والی را فراموش نکنید. قلعه‌ای که از دوره قاجار به‌جای مانده و ارسی‌ها و طاق نماهای زیبایی دارد. از قضا این بنای تاریخی هر سال میزبان برگزاری جشنواره غذاهای گیاهای خوراکی زاگرس می‌شود. این جشنواره معمولا در ایام نوروز برگزار می‌شود و گردشگرانی که به ایلام سفر می‌کنند می‌توانند درعین دیدن جاذبه‌های گردشگری و بناهای تاریخی ایلام با حضور در جشنواره غذاهای گیاهای خوراکی زاگرس با انواع غذاهای این منطقه نیز آشنا شوند و طعم آن‌ها را بچشند. درعین حال با توجه به همزمانی برگزاری این جشنواره با نوروزگاه‌ در ایلام،‌ نوای شاد ساز و دهل در شهر می‌پیچد و عطر بهار با عطر غذاهای زاگرس درهم می‌آمیزد و سفری به یادماندنی برای شما رقم می‌زند.

بیش از ۱۰۰ نوع گیاه بومی و محلی در ایلام می‌روید و به همین واسطه است که تنوع غذاهای گیاهی این منطقه زیاد است. در عین حال در جشنواره غذاهای گیاهای خوراکی زاگرس، تهیه و طبخ غذاهای گیاهی نیز با توجه به نزدیک شدن بهار و رویش گیاهان مختلف پررونق است. بورانی کنگر و خورشت کنگر ازجمله معروف‌ترین این غذاهاست که به صورت محلی درست می‌شود و عطر آن هوش از سرتان خواهد برد.

پخت غذاهای محلی از شلکینه و آش‌های مختلف گرفته تا بژی برساق و نان ساجی در این جشنواره انجام می‌شود. در بیشتر مواقع این غذاها در قالب برگزای یک مسابقه پخت می‌شود و می‌توانید نظاره‌گر طرز تهیه این غذاهای محلی از نزدیک باشید. برپا کردن سیاه چادر و امکان پوشیدن لباس کردی و گرفتن عکس، اجرای گروه‌های موسیقی، حضور گروه‌های محلی و اجرای مراسم‌های محلی از دیگر برنامه‌های این جشنواره است.

موزه مردمشناسی ایلام نیز در دل قلعه والی راه‌اندازی شده و با توجه به آنکه برگزاری جشنواره غذاهای گیاهای خوراکی زاگرس در این قلعه برگزار می‌شود، می‌توانید در عین رودرو شدن با مردم ایلام و آشنایی با آداب و رسوم آنها از نزدیک، با دیدن موزه مردم‌شناسی درخصوص فرهنگ گذشتگان آنها نیز بیاموزید. درواقع می‌توان گفت با یک تیر دو نشان خواهید زد.

در نزدیکی قلعه والی می‌توانید سری به بازار میوه و تره بار بزنید. بازاری جذاب با انواع میوه‌های رنگارنگ که هرکدام عطر و طعم خاص خود را دارد. مسجد جامع که قدمتی بیش از یک قرن دارد نیز در نزدیکی این جاذبه‌ها قرار دارد و اگر دوست داشته باشید، می‌توانید پیاده برای دیدن این جاذبه‌ها بروید. سپس از کاخ فلاحتی دیدن کنید. کاخی که قدمت آن به دوره قاجار می‌رسد و موزه‌ کشاورزی در آن برقرار است. پارک کودک هم در مرکز شهر ایلام قرار دارد و می‌توانید با قدم زدن در میان درختان تنومند آن حس خوب یک پارک واقعی را درک کنید.

اگر به طبیعت علاقه‌مند هستید از دیدن روستاهای اطراف ایلام غافل نشوید و سری به تنگ ارغوان بزنید. فاصله چندانی با ایلام ندارد اما زیبایی آن بسیار متفاوت از آن چیزی است که در ایلام می‌بینید. این مکان شاید نام خود را وامدار درختانی باشد که گل‌های ارغوانی دارند و بی‌نهایت زیبا هستند.

پارک جنگلی چغاسبز از دیگر جاذبه‌هایی است که در سفر به ایلام می‌توانید به آن سر بزنید و امکانات گردشگری اعم از سرویس بهداشتی،‌ آلاچیق و مکانی برای برپایی چادر در آن فراهم است. پارکی وسیع که می‌توانید در بخش‌هایی از آن درصدد برپا کردن بساط کباب و جوجه کباب برآیید. در این فضا بخشی نیز برای تفریح و بازی بچه‌ها در نظر گرفته شده.

اگر اهل کوهپیمایی باشید مسیر دسترسی به قلعه اسماعیل خان که در بلندی‌های شمال شهر ایلام و ارتفاعات انبار آب قرار دارد پیشنهاد مناسبی است. با ورود به منطقه پوشش جنگلی از بلوط جلوی چشم شما نمودار می‌شود که اگر شانس داشته باشید، می‌توانید به جمع کردن بلوط‌هایی که روی زمین ریخته‌اند، بپردازید تا شب آنها را در آتش بیاندازید و طعم خوش آن را بچشید. البته گونه‌های گیاهان جنگلی دیگر مانند ون و ارجن (ارژن) هم در منطقه خواهید دید و در مرتعی وسیع قدم خواهید زد. اگر استقامت‌تان زیاد باشد، می‌توانید از چشمه شمالی قلعه نیز دیدن کنید. چشمه‌ای با آب جوشان، خنک و زلال که روحتان را جلا خواهد داد.

در بخش دیگری از ایلام در نزدیکی روستای بانقلان تپه باستانی در میان باغ‌ها و کشتزارها قرار دارد که مامن قلعه‌ای به نام توت است. البته انتظار دیدن یک قلعه با برج و بارو را نداشته باشید چراکه از این قلعه باستانی فقط چند چینه سنگی باقی مانده.

از کباب تا نان‌های محلی

هرچند تا اینجا فقط حرف گل و گیاه و دمنوش‌ها و غذاهای گیاهی بود اما ایلام به واسطه دارا بودن چراگاه‌ها و گیاهان مطبوع و خوش عطر، دام‌های پرواری نیز دارد که سبب شده کباب‌های خوشمزه‌ای از گوشت آنها تهیه شود. بنابراین از خوردن کباب‌های مختلف مانند جگروز که از به سیخ کشیدن تکه‌های جگر تازه و پیه نازک درست می‌شود غفلت نکنید.

نان چزنک، شلکینه یا شله کینه، نان پنجه کش، نان سنتی ایلام، نان ساجی، بژی برساق، نان تنوری، کله کنجی، ترخینه و برنج عنبربو، گمکه، سقز، سمون، حلوای بگل، نان ذرت، خورشت تره‌کوهی و… بخشی از خوشمزه‌های ایلام هستند.

ضمن آنکه ایلام از جمله شهرهایی است که تنوعی از رستوران‌ها و فست فودها را در دل خود جای داده و می‌توانید انواع غذاهای سنتی و فست فود را در سبد داشته باشید.

سوغاتی از جنس گلیم و جاجیم

ایلام به شهر گلیم‌های نقش‌برجسته هم معروف است و حتی نام آن در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده. جاجیم و مصنوعاتی که با حصیر درست می‌شود. نمد و قالی از دیگر صنایع دستی ایلام هستند که می‌توانید در کنار محصولات محلی مانند عسل،‌ خامه و لبنایت سنتی، کنگر و… بخرید و سوغات ببرید.

کجا اقامت داشته باشید؟

چندین هتل در ایلام فعال است و درعین حال در ایام تعطیل معمولان مدارس استان نیز برای پذیرایی از گردشگران آماده ارائه خدمات هستند. البته اگر تمایل داشته باشید با زندگی ایلامی‌ها همراه شوید، می‌توانید با اقامت در واحدهای بومگردی طعم زندگی ایلامی را هم بچشید.

منبع:ایلنا

موزه‌ حیدرزاده با ۵۰۰۰ سکه از هخامنش تاکنون

موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده موزه‌ای با پنج هزار اثر در دل بافت تاریخی است که گنجینه و اشیای مردم شناسی مربوط به ۴۲ دوره تاریخی زندگی گذشتگان از دوره هخامنشیان تاکنون را در بردارد.

موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده یزد یکی از موزه‌های شاخص واقع در بافت جهانی شهر یزد است که در بنایی متعلق به دوران قاجار با گچ‌بری‌های منقوش اسلیمی و مزین به اشعار مذهبی واقعه کربلا واقع شده است.

این موزه که از جاذبه‌های گردشگری یزد نیز محسوب می‌شود و همه ساله میزبان تعداد زیادی از گردشگران این شهر جهانی است، مجموعه‌ای متشکل از پنج هزار سکه قدیمیِ از جنس طلا، نقره، مس و برنج متعلق به دوره‌های مختلف تاریخی پیش از اسلام، دوران اسلامی و معاصر است.

در این موزه تخصصی، سکه‌هایی از دوران مختلف تاریخی ایران زمین مانند عباس بن مأمون و احمد بن علی سامانی، سکه نادرشاه با شعار شیعی و سکه جلوس کریم خان زند در معرض دید بازدیدگنندگان قرار گرفته است.

علاوه بر سکه‌ها، این موزه اسکناس‎های قدیمی متعلق به دوره‎‌های مختلفی از دوره ناصرالدین شاه تا عصر حاضر و انواع ابزار مردم‌شناسی اعم از  ظروف پخت و پز، تزیینی، مراسم‌ها و آیین‌ها و همچنین زیور آلات و تسبیحاتی از جنس نقره، عقیق، کهربا و برنج و همچنین اسناد و نسخ خطی را نیز در خود جای داده است.

از دیگر اشیای قدیمی موجود در موزه سکه و مردم‌شناسی حیدرزاده یزد می‌توان به مجموعه وسایل طبخ غذا، دیگ‌های سنگی، مسی، تیوها و خمره‌ها، انگشتر عقیق و برنجی، زنجیر، وسایل روشنایی چراغ‌های پیه سوز، فانوس‌های شمعی و نفتی، چراغ هدایت کننده قطار و همچنین بیش از ۱۰۰ عدد قفل و ابزار جنگی اشاره کرد.

آثار موجود در موزه مردم شناسی و سکه حیدرزاده که از حدود ۶۰ سال گذشته تاکنون جمع‌آوری شده، دارای یک هزار فقره گنجینه و اشیای مردم شناسی مربوط به ۴۲ دوره تاریخی زندگی گذشتگان از دوره هخامنشیان تاکنون است که علاوه بر علاقمندان و گردشگران، اساتید و تاریخ شناسان دنیا نیز به این موزه غنی برای مطالعات پژوهشی جلب کرده است.

منبع:ایسنا

مطالب مرتبط:یزد شهر شیرینی‌های اصیل/ تنوع سوغات از لُنگ تا ترمه

 

پاکستان مقصد برتر گردشگری سال ۲۰۱۹

پاکستان کشوری با تاریخی دارای پیوند با پیشینه ایران و هند، امروزه به یکی از برترین مقاصد گردشگری جهان تبدیل شده است.

گردشگری یک صنعت رو به رشد و کلیدی برای اقتصاد کشورها محسوب می‌شود. هر ساله تعداد گردشگران در حال افزایش است و به همین دلیل بحث گردشگری به شکل چشمگیری رو به رشد است. این صنعت رقابتی که فرصت اشتغال را برای تعداد زیادی از افراد در صنایع مختلف مانند حمل و نقل، مسافرت و هتل داری فراهم می‌کند، برای موفقیت نیازمند مشارکت دولت، مردم و بخش خصوصی است. نکته حائز اهمیت در بحث گردشگری و محیط زیست این است که می‌توان وضعیت اقتصادی کشور را با به دست آوردن ارزهای مختلف و بدون نیاز به بهره برداری از منابع طبیعی و صادرات مواد اولیه ارتقا بخشید. در نتیجه، این امر باعث ایجاد تعادل در بحث تعادل تجاری با کشورهای دیگر می‌شود.

پیشرفت صنعت گردشگری در پاکستان

با توجه به تاکید مقامات کشور پاکستان بر اهمیت ترویج گردشگری و احیای صلح در منطقه، در سال ۲۰۱۸ نام کشور پاکستان در میان یکی از برترین مقاصد گردشگری جهان قرار گرفت. مجله آمریکایی مشهور فوربز به عنوان یک شرکت رسانه‌ای، جامعه بریتانیایی backpacker و همچنین اکثر گردشگران و وبلاگ نویسان همگی معتقدند که پاکستان به سرعت به یکی از بهترین مراکز گردشگری در جهان تبدیل شده است.

 بی شک اهمیت دادن به شرایط و ضوابطی باعث چنین پیشرفتی در صنعت گردشگری شده است که مهم ترین آنها عبارتند از:

  • تغییر موقعیت ژئواستراتژیک
  • بهبود صلح داخلی و منطقه ای
  • واز همه مهم تر سهولت اخذ ویزا برای گردشگران

یکی از گام‌های موثر در ترویج صنعت گردشگری کشور پاکستان ارائه گزینه visa-on-arrival  مختص گردشگران از ۲۴ کشور دنیا می‌باشد. این کشورها شامل چین، فنلاند، اتریش، بلژیک، دانمارک، فرانسه، یونان، بریتانیا، ایالت متحده و چند کشور دیگر می شود.

blank

جذب سرمایه گذاران و رونق صنعت گردشگری

 از طرفی رونق فعالیت‌های اقتصادی در پاکستان باعث جذب سرمایه گذاران در این کشور و در نتیجه رونق صنعت گردشگری شده است. برای مثال فعالیت کریدور اقتصادی چین – پاکستان (CPEC)، شامل مجموعه‌ای از برنامه‌ها و پروژه‌های زیربنایی می‌شود که همچنان در پاکستان در حال توسعه است. ارزش این پروژه تقریبا ۶۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ برآورد شده است.  انتظار می‌رود تکمیل پروژه‌های CPEC، باعث مدرن شدن بهبود شبکه‌های حمل و نقل و در نتیجه پیشرفت وضعیت اقتصادی پاکستان شود.

پاکستان در میان ۱۰ مکان دیدنی در حوزه گردشگری

در تازه‌ترین لیست منتشر شده توسط کمپانی فوربز، نام کشور پاکستان در میان ۱۰ مکان دیدنی در سال ۲۰۱۹ قرار دارد. در این لیست نام کشورهای بوتان، کلمبیا، مکزیک، اتیوپی، ماداگاسکار، مغولستان، رواندا، دهکده توریستی ریویرا ترکیه و پرتغال نیز وجود دارد. در واقع طبیعت بکر پاکستان یکی دیگر از نقاط قوت این کشور برای جای گرفتن در این لیست است.  برای مثال دره های Hunza, Shingar  و khaplu  در شمال پاکستان یکی از زیباترین و بکرترین چشم اندازها از دشت‌ها و کوهستان‌ها را دربردارد. این منطقه شامل کوهستان‌های سر به فلک کشیده، رودها و دریاچه‌های پرآب است. همچنین وجود پل‌های معلق روی رودهای پرآب و زیبایی منظره‌های برفی، این منطقه را به یکی از مناطق مورد علاقه طبیعت گردان و ماجراجویان تبدیل کرده است.

blank

همچنین انجمن بریتانیایی backpacker، پاکستان را به عنوان یکی از زیباترین کشورهای روی زمین از لحاظ طبیعت منحصر به فرد و چشم اندازی از کوهستان‌های بی نظیرش می‌داند. این انجمن، پس از بازدید گسترده از این کشور در سال ۲۰۱۶، پاکستان را در رتبه اول در بین ۲۰ مقصد گردشگری برترِ دنیا در سال ۲۰۱۸ قرار داد. در فهرست برترین مقاصد گردشگری دنیا کشورهای دیگری از جمله روسیه، هند، ترکیه، قرقیزستان و چین وجود دارند. این انجمن در صفحه شبکه اجتماعی خود کشور پاکستان را چنین توصیف کرد: “کشوری بسیار زیبا، هیجان انگیز با فرهنگی غنی. در سفر به پاکستان مسافران و گردشگران با مشاهده دره هونزا گویا زیباترین منظره طبیعی بر روی زمین را مشاهده می‌کنند و این فوق العاده است! چشم انداز کوهستان‌ها فراتر از خیال است.”

منبع:ایمنا

جوباره، سه راه ادیان اصفهان

جوباره اصفهان، بنا بر برخی منابع قدیمی‌ترین محله این شهر است که هسته مرکزی آن توسط یهودیان گذاشته شد، اما امروزه تبدیل به سه راه ادیان و محلی برای زیست مسلمانان، یهودیان و مسیحیان شده است.

جوباره یا جویباره محله‌ای قدیمی در اصفهان است که بنا بر برخی منابع این محله قدیمی‌ترین محله‌ای است که در اصفهان ساخته شده. تضادها و تفاوت‌های دلنشینی در این محله وجود دارد، در گوشه‌ای از آن کنیسه یهودیان، در گوشه دیگر آن کلیسای مسیحیان و مسجد مسلمانان در میانه این محله، مصداق بارز همزیستی مسالمت آمیز ادیان در کنار یک دیگر است.

مورخین ، پیدایش شهر اصفهان را به شوشن دخت، همسر یهودی یزدگرد اول نسبت می‌دهند. بر اساس یک نظریه در ۵۳۹ قبل از میلاد، پس از تسخیر بابل توسط کوروش به علت آنچه شباهت خاک اصفهان به اورشلیم و موقعیت مناسب خوانده شده، یهودیان به جویباره امروزی کوچ می‌کنند.

جوباره در دوران اسلامی موقعیت مهمی پیدا کرد و در زمان سلجوقیان در مرکزیت شهر قرار گرفت، که وجود آثار فراوان از آن دوره مانند مناره ساربان و مناره چهل دختران گواه همین موضوع است. اما در دوران صفویان و قاجاریه با بی اعتنایی های صورت گرفته، بسیاری از این محل تخریب شد. در زمان پهلوی نیز با کشیدن خیابانی در میان این محله گویی جوباره به دو تکه درآمد و بار دیگر مورد بی‌توجهی قرار گرفت. همین مسائل باعث شد تا بسیاری از ساکنان آن، خصوصاً یهودیان کوچ کرده و به محل دیگری بروند؛ بدین ترتیب جوباره دیگر محلی تماماً یهودی نشین نبود.

جوباره-اصفهان

جوباره امروزی با مساحت ۳۶.۴۸ هکتاری در منطقه سه اصفهان واقع شده است، که در بین خیابان‌های سروش، ولیعصر و علامه مجلسی قرار دارد. محله جوباره از میدان کهنه آغاز شده و در میان آن از مجموعه کنیسه‌ها، مناره‌ها و مقبره کمال گذر می‌کند و در نهایت به پارک کمال الدین اسماعیل و مناره ساربان و نهایتاً مناره چهل دختران ختم می‌شود.

کنیسه‌های محله جوباره معماری جالب توجهی دارند، در این کنیسه‌ها چندین سرسرا به فاصله کم وجود دارد که علت این امر عبادت خانوادگی کلیمیان است؛ به نحوی که هر خانواده سرسرای مخصوص به خود را دارد. نکته جالب توجه دیگر در معماری خانه‌های محله جوباره متصل بودن تمامی خانه‌ها در گذشته بوده است، با این معماری در زمان جنگ یا وجود خطر می‌توانستند با حفظ اتحاد خطرات را خنثی کنند.

بنا بر اعلام برخی منابع در اصفهان ۲۰ کنیسه وجود داشته که ۱۶ تای آن در محل جوباره قرار داشته. قدیمی‌ترین کنیسه که در اصفهان وجود دارد کنیسه “عموشعیا” در محله جوباره است. این کنیسه‌ها از نظر هنری هیچگونه تزیین و یا جنبه معماری خاصی ندارد که علت آن نیز مفاهیم دین یهود است که بر اساس آن‌ها تصاویر انسان را بر دیوار کنیسه رسم نمی‌کنند.

خانه‌های قدیمی موجود در جوباره که متعلق به یهودیان است، درهای کوتاه و اتاق‌های بسیار زیادی دارد همچنین از طریق دالان‌هایی با سقف کوتاه به حیاط راه پیدا می‌کند. معماری این خانه‌ها که عمر برخی از آنها به بیش از یک قرن پیش باز می‌گردد، کاملاً متفاوت نسبت به خانه‌های مسلمان نشین است. معماری خانه‌های یهودی به گونه‌ای بوده است که در صورت وقوع جنگ کم‌ترین آسیب به خانه وارد شود و آن محل،  محل امنی برای خانوده باشد.

جوباره در زمان دولت‌های اسلامی به یکی از هسته‌های مهم شهر تبدیل شد و با گسترش روز افزون اسلام به ویژه در عصر صفوی محله بیشتر رنگ و بوی اسلامی به خود گرفت. از مسجد جامع که وارد محله جوباره شوید و چند صد متری پیش بروید، به آرامگاه کمال اسماعیل می‌رسید. کمال اسماعیل فرزند عبدالرزاق و آخرین قصیده سرای بزرگ ایرانی در زمان مغول است که مقبره او در محله جوباره خودنمایی می‌کند.

جوباره-اصفهان

در محله جوباره سه مناره شاخص قرار دارد که از تمام نقاط محله مشخص و پیدا هستند؛ مناره ساربان، مناره چهل دختران و جفت مناره دارالضیافه. مناره‌ها در قدیم برای راهنمایی کاروان‌ها و راهنمای مسیر بوده‌اند، در ایران پیش از حمله مغول ، مناره‌ها به صورت تک منار اما پس از حمله مغول به صورت دو منار جفت ساخته شدند. حلال ماه در بالای منارها نیز نشان از جهت قبله دارد.

جفت مناره دارالضیافه که به ارتفاع ۳۸ متر در خیابان کمال  قرار دارد، با تزئینات مقرنس و کاشی کاری به صورت جفت ساخته شده است. سبک معماری آن مربوط به دوران مغول است و به نظر می‌آید که این دومنار تنها بازماندگان از یک مجموعه بزرگ باشند. این مناره‌ها احتمالاً ورودی مجموعه‌ای مانند مهمان‌سرا یا مسجد بوده‌اند.

مناره ساربان دیگرمناره‌ معروف جوباره است که در خیابان تازه تاسیس صاحب الزمان در محله جوباره قد علم کرده. این مناره شباهت زیادی به مناره مسجد علی دارد، هر دو آن‌ها در سه طبقه و بدون پایه ساخته شده‌اند. تاریخ ساخت این مناره به طور دقیق مشخص نیست اما احتمالاً قرن پنجم یا ششم قمری ساخته شده باشد. این مناره حدود ۴۴ متر ارتفاع و ۱۳۴ پله دارد که با آجرچینی برجسته و کاشی کاری معرق تزیین شده است.

جوباره-اصفهان

مناره چهل دختران با ارتفاعی حدود ۲۹ متر در شمال شرقی جوباره خودنمایی می‌کند. مناره آجری که سال ساخت آن به قرن پنجم هجری بازمی‌گردد به دومین مناره تاریخ دار ایران شناخته می‌شود. مهم‌ترین ویژگی این مناره خط نسخ است که در یکی از کتیبه‌های آن به‌کار رفته است و این مناره را منحصر به فرد کرده است. درباره این منار روایت‌های جالبی وجود دارد، در گذشته اهالی اصفهان بر این باور بودند که این منار بخت دختران را باز می‌کند.

محله جوباره در مرکز اصفهان و در نزدیکی مراکز تاریخی محل آن، یکی از مهم‌ترین محله‌های اصفهان است. موقعیت مکانی آن در کنار مسجد جامع و میدان امام علی فرصت بسیار خوبی برای گردشگران است تا پس از بازدید از میدان کهنه به بازدید از محله جوباره و محور تاریخی آن بپردازند.

منبع:ایمنا

گردشگری از دریچه ادبیات

گردشگری ادبی فعالیتی است که زاییده علاقه به یک نویسنده، اثر یا فضای ادبی یا میراث ادبی یک مقصد است و شامل بازدید از محل تولد و تدفین ادیبان، موزه‌های ادبی و سایر مکان‌های مرتبط با نویسندگان و آثار ادبی و همچنین پیمودن مسیرهایی با مضامین ادبی است و گاهی حضور نویسنده‌های متعدد و نوشته‌هایی که شهرها و مکان‌ها را به صورت ادبی توصیف می‌کند باعث می‌شود گردشگران به مکانی که نویسنده توصیف کرده علاقه مند شوند به نوعی صنعت گردشگری با میراث ادبی پیوند می‌خورد.

ناصر خسرو در سفرنامه‌اش مسیری متفاوت را توصیف می‌کند و در “کلیدر دولت آبادی” شمال را از دریچه‌ای دیگر نشان می‌دهد همانطور که در توصیف سبزوار می‌گوید “ابر تیره چون کرک خاکسـتری بـز هنـوز آسـمان را فروپوشـانده بـود، نـه می‌بارید و نـه می‌گریخت. همچنان سمج و بی‌بار بر بالای شهر ایستاده و مانده بود.”

گردشگران نخستین تورهای بزرگ، مسیری را که نویسندگان کلاسیک شرح داده بودند، دنبال می‌کردند. بعدها، شاعران دوره رمانتیک چون “بایرون” و “شلی” الهام‌بخش سفر این بازدیدکنندگان شدند. در ایران نیز سیاحان و سفرنامه‌نویسانی چون “ناصرخسرو” این نقش را ایفا کردند و نوشته‌های آنان به عنوان یک ژانر ادبی افراد را ترغیب به سفر می‌کرد. برخی از گردشگران ادبی معاصر با این مسافران نخستین شباهت‌هایی دارند و به طور یقین علاقه به مضمون‌های ادبی هنوز محفلی برای طبقه متوسط با تحصیلات بالا است، ولی در سال‌های اخیر این نوع گردشگری با گسترش تنوع و تعدد جاذبه‌هایش عمومیت بسیار بیشتری پیدا کرده است.

سمیه نوربخش درگفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در این باره اظهار کرد: گردشگری ادبی یا Literary Tourism شاخه‌ای از گردشگری فرهنگی به حساب می‌آید. در این نوع از گردشگری، انگیزه محوری گردشگران بازدید از مکان‌ها و آثاری است که به زندگی و کار شاعران، ادبا، نویسندگان یا هنرمندان مرتبط است البته در کنار این حتی اماکن معروفی که در آثار ادبی مشهور نامشان آمده است می‌تواند یکی از جاذبه‌های  مناسب برای هر گردشگری محسوب شودگردشگری ادبی در عین حال که زیر شاخه‌ای از گردشگری فرهنگی است یک عمل خاص و ویژه محسوب می‌شود؛ یعنی برخلاف تصور عموم از گردشگری که صرفاً یک امر برای خوشگذرانی است. گردشگری ادبی علاوه بر اینکه ساعات مفرحی را برای گردشگر فراهم می‌کند، بر دانش و اطلاعات وی نیز می‌افزاید. به نوعی تلفیقی از تفریح و آموزش است.

این مدرس جهانگردی افزود: معمولاً گردشگران ادبی کسانی هستند که روزگاری از خوانندگان و علاقه‌مندان آثار شاعران و نویسندگان بزرگ و مشهور بوده‌اند. این علاقه‌مندان برای بازدید از محل زندگی یا محیط و آثاری که نام آن‌ها در نوشته‌های ادبی آمده است، سفر می‌کنند. این گردشگران علاقه‌مند هستند که مکان‌هایی را ببینند که الهام‌بخش شعرها ، آثار و نوشته‌های نویسندگان و شعرای مورد علاقه‌شان بوده است. البته برگزاری جشنواره‌های ادبی یکی دیگر از فعالیت‌های مرتبط با این گردشگری است.

وی ادامه داد: گردشگری ادبی از یک طرف درآمد سرشاری برای اقتصاد محلی و از طرف دیگر نقش بسزایی در اقتصاد کلان کشور دارد. از گردشگری ادبی می‌توان برای شناساندن و حفظ آثار ادبی و نوشته‌های بر جا مانده از تاریخ پرافتخار کشور استفاده کرد. با گسترش گردشگری ادبی می‌توان از این میراث پاسداری کرد ادبیات خود از عناصر قوام دهنده هویت ملی و تاریخی ما است با گسترش گردشگری ادبی در واقع هویت ملی خود را هم تحکیم خواهیم کرد. در کنار منافع آنی اقتصادی که این نوع گردشگری دارد، منافع راهبردی و بلند مدتی در زمینه امنیت ملی نیز خواهد داشت.

نوربخش خاطر نشان کرد: در شرایط فعلی باید سازماندهی و بسترسازی‌های لازم را انجام دهیم تا پتانسیل‌های موجود در ایران را بالفعل کنیم که در نتیجه آن جایگاه و اهمیت گردشگری ادبی ما بهتر مشخص شود.

آثار ادبی یک رسانه تبلیغاتی برای گردشگری ادبی هستند

صادق بکائی استاد دانشگاه ادبیات با بیان اینکه پتانسیل کارهای خلاقانه فراوانی در گردشگری ادبی وجود دارد، نیز گفت: در این نوع گردشگری، گردشگر به دنبال یافتن و درک زوایای مختلف زندگی یکی از مشاهیر نامدار ادبی یا هنری بار سفر از دیار خود به کشوری دیگر می‌بندد و فارغ از هرگونه جاذبه دیگر در مقصدش در آن مکان اقامت و سوژه مورد نظرش را دنبال می‌کند.

وی ادامه داد: به طور مثال می‌توان مسیری که در سفرنامه‌های معروف همچون “سفرنامه ناصر خسرو” یا “مارکوپولو” نوشته شده است را بازسازی کرد، یک تور گردشگری بر مبنای این سفرنامه و مسیرهای نام برده شده در آن راه‌اندازی کرد یا به عنوان مثال بسیاری از اروپائیان وقتی به ایران سفر می‌کنند سعی دارند صرفاً مسیر سفر مارکوپولو در “جاده ابریشم” را دنبال کنند تا شاید لذت سفرشان دوچندان شود و درک بهتری از مطالعه سفرنامه او داشته باشند.

این استاد دانشگاه افزود: تاریخ ادبیات ما سرشار از آثاری است که در آن نام مکان‌ها و منازل مختلف آمده است. می‌توان بر مبنای آن‌ها تور برنامه‌ریزی کرد. قطعاً کسی که رمان کلیدر محمود دولت آبادی را خوانده باشد دلش می‌خواهد روستاهای شمال خراسان که محل وقوع این رمان است را ببیند. خود آثار ادبی، یک رسانه تبلیغاتی برای گردشگری ادبی هستند.

وی با اشاره به اینکه شاعران بزرگی در ادوار مختلف تاریخ، در ایران زیسته‌اند گفت: مقبره‌ها و آرامگاه‌های فراوانی در سراسر کشور از این شعرا وجود دارد و می‌تواند برای کسب درآمد از گردشگران داخلی و خصوصاً گردشگران خارجی علاقه‌مند به ادبیات غنی ایران مفید باشند. در واقع به جرات می‌توان گفت رونق گردشگری ادبی می‌تواند درآمدزایی بالایی داشته باشد.

منبع:ایمنا

خور و بیابانک،رقص خورشید روی شن

در خور و بیابانک باد می‌وزد تا نور سوزان خورشید تبدیل به نوازش داغ بر روی شن‌های روان که از صحرا بلند شده‌اند، شود. شن‌ها به حرکت درمی‌آیند و پا به شهرها و خانه‌ها می‌گذارند. مردمان کویر با شن و آفتاب بزرگ شدند و زندگی آن‌ها با این دو عنصر عجین شده است.

در نقطه‌ای دور از مرکز استان و زیر آسمان صاف، درمیان شن‌ها ، عروس کویرهای ایران قرار دارد. همچنان که از نام “خور” پیداست خورشید اینجا همه چیز است، مردمان مرکز ایران از دیرباز در اینجا سکونت داشته‌اند. ناصر خسرو در سفرنامه خود به منطقه خور و ساکنان آن نیز اشاره کرده که این نشان از قدمت بالای منطقه دارد.

قدمت خور به پیش از دوران ساسانی باز می‌گردد، که وجود قلعه بیاضه و جندق با قدمتی نزدیک به سه هزار سال نشان از این موضوع دارد. ناصر خسرو در سفرنامه خود به قلعه بیاضه اشاره کرده و حتی چند شب را در این قلعه گذرانده است. قلعه جندق به گفته مردم، زندان انوشیروان بوده است، این قلعه هزارتویی پر رمز و راز از خانه‌ها و کوچه‌ها است که همچنان مردم در آن سکونت دارند.

خور-و-بیابانک

قنات جز جدایی ناپذیر شهرها و آبادی‌های مرکزی ایران است، قنات “کلاغو” با طول هفت هزار و ۲۰۰ متر یکی از طولانی‌ترین قنات‌های ایران است که به خور می‌رسد.قنات دیگر خور که از زیر شهر می‌گذرد “دهزیر” نام دارد، قدمت قنات دهزیر به بیش از یک هزار سال می‌رسد و دارای ۶۵ حلقه چاه است که از زیر شهر می‌گذرد.

منطقه خور و بیابانک با ۱۳۶ شهر و روستا از بزرگترین شهرستان‌های استان اصفهان است. هرکدام این روستاها برای خود شهرت و پیشینه‌ای دارند، اما شاید مشهورترین این روستاها “مصر” باشد. شن‌ و ریگ‌زارهای مصر شهرتی جهانی یافته اند و از این روستا به عنوان نگین کویر ایران یاد می‌شود. شب مانی در اقامتگاه‌های روستای مصر و تماشای آسمان پرستاره کویر یکی از تجربه‌های فراموش نشدنی خواهد بود.

خور-و-بیابانک

روستا “گرمه” دیگر روستای تاریخی خور است، این روزها نام گرمه به اقامتگاه بوم‌گردی معروف آن که به دست مازیار آل‌داوود ساخته شده و قدیمی‌ترین اقامگاه بوم‌گردی ایران است، مطرح می‌شود. قلعه ساسانی گرمه در ورودی این روستا هنوز شکوه و عظمت خود را حفظ کرده و در کنار چشمه آب معدنی گرمه پذیرای گردشگران است.

روستای “آبگرم” که محل دفن امام‌زاده ابراهیم از فرزندان امام موسی کاظم و روستایی است که در منطقه خور به عنوان یک مکان مقدس از آن نام برده می‌شود. همچنین آب گرمی که از دل کوه‌های این روستا خارج می‌شود که به دلیل وجود نمک زیاد در آن خواص فراوانی دارد و دلیل نام‌گذاری این روستا است.

“فرخی” که با رأی هیئت دولت در سال ۸۸ تبدیل به شهر شد، یکی از توابع خور است. مردمان فرخی همانند پرتوهای خورشید بسیار گرم و مهربان هستند، بسیاری ازمردم این منطقه به کار کشاورزی و مزرعه‌داری مشغول‌اند. فرخی در میان دیگر شهرها و روستاهای خور و بیابانک کمتر شناخته شده اما این شهر زیبا جاذبه‌های فراوانی دارد.

خور-و-بیابانک

مسجد جامع فرخی که در قرن ۱۲ هجری قمری بنا شد هنوز سرپا است، دروازه‌های این شهر که نشان‌ دهنده این بوده که در قدیم کل شهر در قلعه‌ای قرار داشته، هنوز پا برجا است. فرخی در زمان اسماعیلیه یکی از پایگاه‌های مهم در مرکز کشور بوده است. در کنار جاذبه‌های تاریخی، فرخی قنات مشهوری نیز دارد که از طریق پایاب‌ها می‌توان به زیر زمین رفت و به تماشای قنات زنده آن نشست. اگر از شهر فرخی گذر کردید حتماً تخمه آفتاب‌گردان و پسته این شهر را امتحان کنید.

سبزی در کویر به یک چیز خلاصه می‌شود؛ “نخل”. نخلستان شاید تنها جایی باشد که بتوان از تلالو داغ خورشید به نوازش نسیم پناه آورد. در جای جای شهرها و روستاهای کویر نخلستان‌ها بخش مهمی از آبادی را تشکیل می‌دهند، نخلستان نبض کویر است. زندگی بخشِ بزرگی از مردمان روستاهای کویری از جمله منطقه خور و بیابانک به نخل گره خوره است. در گرمه، خور، فرخی، فرحزاد و دیگر مناطق ،نخلستان‌ها بخش بزرگی از شهر را تشکیل داده‌اند که ضربان اقتصادی شهر از آن می‌گذرد.

خور-و-بیابانک

خور و بیابانک در قلب ایران و شرقی‌ترین نقطه اصفهان، نماد سبک زندگی کویری است. با وجود قنات‌های زنده و نخلستان‌ها به خوبی سبک زندگی کویرنشینان و حتی ایران قدیم در این منطقه مشخص است. شهر خور فاصله‌ای حدود ۴۰۰ کیلومتر تا اصفهان دارد و در مسیر طبس قرار گرفته است، سفر به خور و دیدن شب‌های زیبا کویر تجربه‌ای است که هر گردشگر باید طعم لذت بخش آن را بچشد.

منبع:ایمنا

سنگ نگاره های تیمره، قلب زنده هنر

گلپایگان به عنوان کانون مهم تمدنی آن در هزاره‌های کهن، دارای کم نظیرترین نمونه‌های سنگ نگاره و هنر صخره‌ای است.

گلپایگان یکی از شهرستان‌های غربی استان اصفهان است که به واسطه وجود جلگه‌ای وسیع که رودخانه گلپایگان آن را سیراب می کند مهد یکی از کهن ترین تمدن‌های بشری در ایران است. وجود تپه‌های تاریخی ۷۰۰۰ ساله و از همه مهم‌تر وجود سنگ نگاره‌های گلپایگان گویای این ادعاست.

مجموعه سنگ نگاره های گلپایگان بزرگترین و کامل‌ترین مجموعه سنگ نگاره‌های ایران است. نکته دیگر در مورد نام “تیمره” این است که بر اساس متون تاریخی و همچنین کتاب “موزه‌های در باد” اثر فاخر استاد گرانقدر “مرتضی فرهادی”، تیمره نام تاریخی منطقه وسیعی است که اکنون در حوزه سیاسی استان‌های اصفهان، مرکزی و لرستان قرار گرفته است و گلپایگان به عنوان کانون مهم تمدنی آن در هزاره‌های کهن، دارای کم نظیرترین نمونه‌های سنگ نگاره و هنر صخره‌ای است.

در مورد حفاظت از سنگ نگاره‌ها باید گفت که به واسطه پراکنش بالای این آثار، محافظتی از آنها انجام نمی‌گیرد و مهمترین عامل تخریب آنها عوامل انسانی، توسعه راه‌ها و مهمترین آنها که هم اکنون در منطقه کوچری گلپایگان در حال رخداد است بحث سدسازی است که به واسطه آن حدود دو هزار بوم سنگی باارزش دارای کتیبه زیر آب خواهد رفت که اکنون نیز برخی از آنها نیز به زیر آب رفته است.

مجموعه سنگ نگاره‌ها هزاران سال است که همنشینی جز تابش آفتاب ندارند و هم صحبت آنها نیز وزش بادها و باران هستند.

blank

پژوهشگر جوان گلپایگانی در طی ۱۱ سال با تحلیل محتوای این نقوش توانسته اسرار پنهان زیادی را از این نگاره‌ها استخراج کند و مجموعه پژوهش‌های خود را در قالب یک کتاب با نام “سنگ نگاره‌های گلپایگان، گذرگاه تاریخ” به چاپ رسانده است.

محسن جمالی، پژوهشگر سنگ نگاره ها و نقوش صخره ای که به مدت ۱۱ سال موفق به کشف بیش از ۳۱ منطقه دارای سنگ نگاره در این شهرستان شده است در این باره می گوید: سنگ نگاره‌های گلپایگان از نظر فراوانی، گستردگی، تنوع دوره‌های تاریخی، تنوع موضوعی، شیوه‌های گوناگون حکاکی و زیبایی در سطح ایران بی نظیراند.

وی ادامه می‌دهد: سنگ نگاره‌ها منبع بسیار مهمی برای بررسی گونه‌های جانوری موجود در منطقه، بررسی‌های انسان شناسی در هزاره‌های دور، نمادشناسی، بررسی روند تکاملی هنر و خط و … است و با مطالعه دقیق آنها بسیاری از رازهای سر به مهر، گشوده خواهد شد.

 این پژوهشگر تصریح می‌کند: خوشبختانه در این سال‌ها پژوهش‌های خوبی در این رابطه انجام داده‌ایم و به حقایق مهمی دست یافته‌ایم که مهمترین آنها کشف ۱۱ نمونه خط بهلوی ساسانی، کشف صورت فلکی سرطان، کشف نمونه‌های گاو آهن و آراتروم، کشف ارابه و گاری و غیره در میان سنگ نگاره‌ای گلپایگان بوده است.

منبع:ایمنا

blank

بکرترین مناظر طبیعی در جهان

گردشگری در برف و کوهستان، جنگل‌ها، جزایر بکر و رویایی، سواحل مرموز و زیبا و … همگی از جاذبه‌های اصلی طبیعت گردی هستند که هر گردشگری باید در طول عمر خود، حداقل یک بار آن را تجربه کند.

کره زمین مکانی باشکوه، وسیع و مملو از جاذبه‌ها گردشگری بکر و طبیعی، شاهکارهای ساخته دست بشر و حیات وحشی زیبا و فریبنده است. اما یکی از بهترین مکان‌ها برای گردشگری، تجربه لحظاتی همراه با آسایش و به دور از زندگی روزمره در دل طبیعت است. در واقع طبیعت‌گردی (Ecotourism)، نوعی از گردشگری است که به قصد سفر به طبیعت صورت می‌گیرد و در آن گردشگران سفرهایی هدفمند برای مشاهده جاذبه‌های طبیعی و بهره گیری و لذت جویی از پدیده‌های متنوع را خواهند داشت. اگرچه امکان سفر به این مکان‌های بکر زیبا برای همه افراد محیا نیست، حداقل می‌توان با ویژگی‌های منحصر به فرد هر یک آشنا شد و از تماشای آن‌ها لذت برد. در این گزارش شما را با بهترین مقاصد گردشگری طبیعی جهان آشنا می‌کنیم:

جزیره اکوادور، اقیانوس آرام

گردشگری

جزایر گالاپاگوس (Galapagos) یکی از زیباترین محیط‌های طبیعی سیاره زمین است که از آن به عنوان ویترین تکامل یاد می‌شود. این جزایر که میلیون‌ها سال پیش توسط انفجارهای آتشفشانی شکل گرفته‌اند، از آب‌های آقیانوس آرام به وجود آمده‌اند. جزایر منزوی گالاپاگوس با آفرینش منحصر به فرد خود، باعث پیدایش حیوانات غیر معمول و نوعی حیات دریایی شده است که در هیچ جای جهان نظیر آن پیدا نمی‌شود. جالب است بدانید که چارلز داروین با مشاهده این جزایر مرموز، توانست تئوری تکامل را بنویسد. در دهه‌های اخیر بیش از ۲۰۰ هزار گردشگر از پرندگان پیاده رو، مارماهیان شناگر، لاک پشت‌های غول پیکر و دیگر موجودت شگفت انگیز این جزایر دیدن کرده‌اند. اگر شما نیز از گردشگران دوستدار حیات وحش هستید، مشاهده این مکان مرموز را از دست ندهید.

جزایر پلینزی فرانسه، اقیانوس آرام جنوبی

گردشگری

آب‌های یخ زده کریستالی شکل جزایر پلینزی (Polynesia Island) که در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده‌اند، بهشت روی زمین را برای انسان‌ها تداعی می‌کنند. جزیره آتشفشانی بورا بورا (Bora Bora) که در این منطقه به چشم می‌خورد نیز پوشیده از سواحل سفید شنی است که چشم‌اندازی عالی برای گردشگران فراهم می‌کند. زیبایی این جزیره باعث شده است که برخی افراد این مکان مجلل را برای سفرهای ماه عسل و ثبت تصاویر زیبا انتخاب کنند.

جنگل‌های بارانی آمازون

گردشگری

این جزایر بارانی دارای تنوع زیستی بسیار است و همانند نام خود اسرارامیز و مرموز است. جنگل‌های بارانی آمازون (Amazon Rainforest) حدود ۳.۳ میلیون مایل مربع را به خود اختصاص داده است و از جنگل‌های انبوه، رودخانه‌های بی پایان، میلیون‌ها گونه حیوانی و گیاهی مختلف و قبایل بومی مختلف تشکیل شده است. دو زمان برای دیدن این جزایر بکر و طبیعی وجود دارد؛ در فصل خشک سال که از ماه ژوئن تا دسامبر ادامه دارد و هوا بسیار داغ و مرطوب است، سطح آب این جنگل‌ها کاهش می‌یابد و مسیرهای پیاده روی باز می‌شود. این زمان مناسب حال افرادی است که مایل به پیاده‌روی در جنگل‌های بارانی هستند. فصل مرطوب سال (از ماه دسامبر تا ژوئن) این جنگل‌ها با باران‌های سیل آسا همراه است و مسیرهای رودخانه به مناطقی عمیق جنگل تبدیل می شود، جایی که حیات وحش را می‌توان از نزدیک دید. بازدید از جنگل‌های بارانی آمازون یکی از تجربه‌های بی‌نظیر سفرهای عجیب و غریب در طول عمر هر گردشگر خواهد بود.

نورهای شفق قطبی در ایسلند

گردشگری

شفق قطبی ایسلند (Aurora Borealis)، یکی از پدیده‌های جذاب طبیعت است که در آن رقص نورهای سبز، صورتی، و آبی در تمام شب و با هماهنگی کامل هویدا است. در واقع هیچ نمایش طبیعی روی زمین مانند این پدیده وجود ندارد که ارزش دیدن آن مانند نورهای شمالی ایسلند باشد. جالب است بدانید که این نورها از نقاط مختلف اطراف قطب شمال قابل مشاهده است. همه پدیده‌های این مکان شامل پیاده‌روی در یخچال‌های طبیعی، تالاب‌هایی که در اثر حرارت مرکزی زمین گرم شده‌اند، بازدید از آتشفشان‌ها برای کشف آبشارهای افسانه ای و… یک گردشگری ماجراجویانه است و زیبایی حومه ایسلند را به تصویر می‌کشد. همچنین نورهای شمالی ایسلند، فرصت بی‌نظیری برای علاقه‌مندان به عکاسی فراهم می‌کند که در هیچ جای دیگر این سیاره نظیر آن را نمی‌توان یافت.

منبع:ایمنا

موزه ای که زندگی در آن جریان دارد

در ۱۸ کیلومتری رشت، تمام معماری، تاریخ، فرهنگ، سنت و ارزش‌های گیلان در زمینی به وسعت ۲۷۰ هکتار جمع شده‌اند تا پاسدار و حافظ میراث مادی و معنوی مردمان خطه سبز ایران باشند.

 چند روز پس از وقوع زمین لرزه گیلان در سال ۱۳۶۹ گروهی به سرپرستی محمود طالقانی مجموعه مطالعاتی در مورد اثراث اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زلزله بر مردم گیلان انجام دادند. در پایان این مطالعات به این نتیجه رسیدند که ایجاد دگرگونی شدید و گسست مردم از گذشته‌شان از دهه ۲۰ آغاز شده و وقوع بلایای طبیعی مانند زلزله آن را تشدید می‌کند.

پس ازانجام این مطالعات، طرح موزه میراث روستایی گیلان توسط محمود طالقانی مطرح شد اما انجام کارهای مطالعاتی سال ۱۳۸۱ آغاز شد و تا سال ۱۳۸۳ به طول انجامید. در نتیجه این مطالعات بهترین مکان برای تأسیس موزه پارک جنگلی سراوان در مجاورت آزادراه رشت _ تهران معرفی شد.

موزه میراث روستایی گیلان به عنوان اولین موزه فضای باز خاورمیانه و غرب آسیا در سال ۱۳۸۴ وارد فاز اجرایی شد. این موزه به عنوان موزه‌ای فضا باز و اکوموزه، موزه‌ای است که زندگی در آن جریان دارد. موزه به بخش‌های مختلف دسته بندی شده و هر بخش به منطقه‌ای خاص از گیلان تعلق دارد.

blank

این موزه در واقع مجموعه‌ای از خانه‌ها و معماری و فرهنگ گیلان را در یک محل جمع کرده است. موزه دو شاخه شرقی و غربی با زیرشاخه‌های جلگه‌ای، کوهستانی، کوهپایه‌ای و ساحلی، همچنین یک بخش جلگه مرکز مجزا دارد. هر کدام از خانه‌های روستا از مناطق مخلتف گیلان جمع‌آوری و حمل شده تا به محل برسد.

در این موزه علاوه بر بافت و معماری خطه گیلان در گذشته شیوه زندگی، شغل‌ها و ابزارهای مورد استفاده در آن‌ها، نحوه پوشش زنان و مردان گیلکی، خوراک و سایر عناصر فرهنگی و تاریخی آن خطه را می‌توان به نظاره نشست. فرهنگ‌های گیلانی از جای جای این استان جمع شده‌اند و به نمایش سبک زندگی خود می‌پردازند.

همانطور که گفته شد این موزه ۹ بخش دارد و هر بخش آن به منطقه‌ای خاص از گیلان می‌پردازد. معماری، فرهنگ، لباس و سبک زندگی هر منطقه از گیلان به طور مجزا به نمایش درآمده است. زمانی که در این موزه راه می‌روید، در هر سو مردمانی را با لباس محلی می‌بینید که در حال انجام کارهایی مانند پخت و پز نان‌های محلی و دیگر مواد غذایی هستند.

در پایین خانه‌های یک منطقه ، زنان و مردان با لباس محلی از همان منطقه هستند و به معرفی سبک معماری و زندگی منطقه خود می‌پردازند. زنان مسن‌تر نیز نشسته در زیر خانه و با کوره‌ای کوچک درحال پخت نان هستند همچنین هرخانه فرش و مبلمان خاص خود را دارد.

blank

شالیزارها و مزارعی برای کشت محصولات کشاورزی نیز در موزه وجود دارد و کشت برنج و چای در این موزه انجام می‌شود.

صنایع دستی بخش جدا ناپذیری از زندگی مردم شمال کشور را تشکیل می‌دهد، صنایع دستی در کنار آورده‌های اقتصادی بسیاری از نیازهای خانواده‌ را رفع می‌کند. از همین رو چندین بازارچه و کارگاه صنایع دستی فعال در موزه میراث روستایی گیلان قرار دارد که به سبک و شیوه سنتی این آثار را تولید و به فروش می‌رسانند.

موزه میراث روستایی گیلان تنها با هدف انتقال بناهای روستایی احداث نشده، بلکه حفظ فرهنگ بومی، فن ساخت و میراث‌های معنوی را نشانه رفته است. این مجموعه علاوه بر معماری روستایی مناطق مختلف استان، عناصری مانند فرهنگ و آداب رسوم و حتی غذا و خوراک را نیز به نمایش می‌گذارد. در این مجموعه حتی عروسی‌های محلی، جشن‌ها، عزاداری‌ها و دیگر آداب نیز به صورت نمایشی برگزار می‌شود.

در این موزه می‌توانید لباس محلی مردمان شمال کشور را به تن کنید و در خانه‌های شمالی عکس بگیرید، با مردمان شمال کشور حرف بزنید و از غذاهای محلی آنجا میل کنید و در آخر، در اولین موزه فضای باز غرب آسیا، از غنا و تنوع فرهنگی شمال کشور لذت ببرید.

موزه فضای باز “میراث روستایی گیلان” در کیلومتر ۱۸ آزادراه رشت _ قزوین همه روزه از ساعت ۹ الی ۱۶ پذیرای بازدید کنندگان است.

منبع:ایمنا

مقبره باباقاسم در دل محله ابن‌سینا

مقبره باباقاسم یکی دیگر از چندین هزار بناهای معماری برجسته اصفهان است که در دوره ایلخانی بر روی مزار عارف و زاهد بزرگ آن زمان ساخته شده و درمیان دیگر دیدنی‌های محله ابن‌سینا قرار گرفته است.

تاریخ اصفهان پر است از مشاهیر و بزرگان علم و هنر، عارفانی که هر یک سال‌های سال مقبولیت فراوان پیش مردمان داشتند و حتی بعد از مرگ مقبره این بزرگان نیز همچنان محلی برای گردهمایی و کسب علم و ادب بود. هر محله اصفهان بقعه و مقبره‌ای از عرفای بزرگ دارد که حتی برای قرن‌ها این مقبره‌ها محلی برای عبادت و درس بوده‌اند.

باباقاسم یکی از عرفای بزرگ اصفهانی است که در اوایل قرن هشتم در محله ابن سینا اصفهان زندگی می‌کرد. قاسم از عرفای صوفی بزرگ قرن هشتم بوده و به همین دلیل به اسم او عبارت بابا را اضافه کردند. این زاهد در نهایت در نیمه اول قرن هشتم هجری درگذشت و در سال ۷۴۱ در خیابان ابن سینا کنونی مقبره‌ای به نام  باباقاسم بنا شد.

بر اساس کتیبه‌های موجود در مقبره، بانی ساخت آن سلیمان بن ابی الحسن بن طالوت دامغانی از شاگردان و مریدان بابا قاسم است. ساخت این مقبره برای زیارت باباقاسم و گردآمدن مریدان او بوده ضمن اینکه در آن زمان کلاس‌های علم و ادب نیز در مجاورت این بنا برگزار می‌شده است. این بنا از آثار معماری دوره ایلخانی است.

مقبره

مقبره باباقاسم دو گنبدخانه با مقطع افقی مربع و هشت ضلعی دارد که این دو گنبد با دالانی به یکدیگر راه دارند. گنبدخانه با قاعده مربع در سال ۱۰۴۴ مرمت شد، اما گنبدخانه دیگر به مرور زمان به صورت مخروبه درآمد و در سال ۱۲۹۷، به گنبدخانه‌ای با مقطع افقی مستطیل تغییر شکل یافت. مقبره باباقاسم در شبستان شمالی که طول بیشتری نسبت به شبستان جنوبی دارد واقع شده است. بنای بقعه بر روی یک چهار ضلعی قرار گرفته و بالای آن گنبدی نیم کروی قرار دارد. نمای خارجی گنبد شش ضلعی کاشی‌کاری فیروزه‌ای و دو پوسته‌ای است که بر روی گردنی با چهار ضلع قرار گرفته تا نشان از معماری ایلخانی دهد، به عقیده برخی محققان این گنبد بعدها و در قرن ۹ قمری بر روی بنا ساخته شده است.

ورود به بنا اکنون با پایین رفتن از دو پله است اما در گذشته گذرگاه کنار بنا هم سطح با آن بوده است. در ورودی بنا کاشی‌ کاری‌های معرق سردر بیش از هر چیز به چشم می‌آیند، در بالای سردر دو کتیبه نقش بسته‌اند که بر روی یکی از آن‌ دو نام سازنده و دیگری تاریخ مرمت بنا در سال ۱۰۴۴ قمری و نام کتیبه نگار یعنی محمدرضا امامی نقش بسته است. ورودی در دو لنگه چوبی دارد که در طرفی از آن با لوح قاب بندی عبارت “عنایه‌الزلیه” و در طرف دیگر “کفایه‌البدیه” هک شده است.

مقبره

در شبستان داخل بنا آجرچینی‌ها و مقرنس‌ کاری‌های بی‌نظیری وجود دارد، دو کتیبه موجود داخل شبستان با کاشی کاری معرق زیر گردن گنبد قرار گرفته که محتوا آن سوره ۱۷ از قرآن کریم است. دومین کتیبه که زیر کتیبه اول قرار دارد بر سر طاق ضلع جنوبی شبستان نقش بسته که محتوا آن نیز قرآنی است. در داخل بنا سنگ قبری منسوب به پهلوان میرزا علی، مربوط به سال ۹۸۵ قمری وجود دارد که اسامی چهارده معصوم بر آن نقش بسته است.

بقعه بابا قاسم در قلب شهر موزه اصفهان و در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های آن که بسیاری از بناهای مهم و تاریخی واقع شده و در نزدیکی مسجد جامع عتیق یکی از ناشناخته‌ترین جاذبه‌های گردشگری اصفهان قرار دارد. این مقبره قرن‌ها در محله ابن‌سینا و در کوچه بابا قاسم مورد توجه مردمان اصفهان بود و اگرچه در دوران صفوی بازسازی شد، اما اکنون کمتر کسی از آن خبر دارد.

منبع:ایمنا