ویزای ازدواج چیست؟ مدارک و قوانین لازم برای اخذ ویزای ازدواج

اخذ ویزای ازدواج یکی از انواع ویزا می باشد، که توسط اکثر کشور ها به مهاجران داده می شود. ازدواج یک امر بسیار اساسی و مهم در زندگی انسان است، از این رو باید جدی گرفته شود. ممکن است شخصی که در یک کشور، به عنوان مهاجر و پناهنده شناخته می شود، بخواهد با شخص دیگری که تابع همان کشور است رابطه احساسی برقرار کرده، و با او ازدواج کند. در این مورد، ویزای ازدواج به وجود می آید که به فرد مهاجر داده می شود. در ادامه، برای اطلاعات بیشتر از این ویزا با ما همراه باشید.

ویزای ازدواج چیست؟

ویزا، در واقع نوعی مجوز است که توسط کشور ها به اتباع خارجی داده می شود، و به آنها اجازه زندگی و فعالیت در آن کشور را می دهد. ویزا انواع مختلفی دارد که در این نوشته، ما به ویزای ازدواج نگاهی دقیق تر می اندازیم.

ویزای ازدواج، مجوز زندگی در کشور صادر کننده آن است، که به اتباع خارجی داده می شود که قصد ازدواج، با شخصی که تابع آن کشور است را دارند.

باید توجه داشت که شرایط کشور های مختلف، جهت صدور ویزای ازدواج می تواند با یکدیگر فرق داشته باشد.

مدارک لازم جهت اخذ ویزای ازدواج

برای دریافت ویزای ازدواج، باید مدارک خاصی را آماده کرد به آنها اشاره خواهیم کرد.

مهمترین این مدارک، مدارکی هستند که مربوط به ازدواج می شوند و به گونه ای، ثابت کننده ی ازدواج فرد تابع کشور و فرد غیر تابع هستند؛ در غیر این صورت، امکان گرفتن ویزای ازدواج وجود ندارد. از جمله این مدارک می توان به شناسنامه عکس دار هر دو فرد، مکالمات تلفنی آنها، نحوه و زمان ایجاد رابطه احساسی، سفر های مشترک و…اشاره کرد.

از مدارک دیگری که باید برای دریافت ویزای ازدواج ارائه دهید، مدارک هویتی هستند. مدارک هویتی، شامل دسته ای از مدارک هستند که هویت افراد را اثبات می کنند و کاربرد بسیار گسترده ای نسبت به سایر مدارک دارند. از جمله این مدارک می توان به کارت اقامت در کشور مورد نظر، شناسنامه و… اشاره کرد.

مدارک دیگری نیز وجود دارند که باید برای دریافت ویزای ازدواج، آن را به سفارت مربوطه ارائه دهید. این دسته از مدارک مربوط به امور مالی فرد می شوند. این مدارک مالی باید توسط فرد تابع کشور ارائه شوند. البته بسته به شرایط، مدارک مالی شخص متقاضی ویزای ازدواج نیز باید به مأموران مربوطه در سفارت، تسلیم شوند.

مدارک مالی شامل موارد زیر می شوند:

• سند املاک و دارایی ها

• فیش های بانکی و حقوقی

• اطلاعات مربوط به حساب بانکی

• پرداخت های مربوط به مالیات

• و…

در صورت نقصان این دسته از مدارک، امکان صدور ویزای ازدواج وجود ندارد.

نکات کلیدی در مورد اخذ ویزای ازدواج

تنها فرد متقاضی باید برای اخذ ویزای ازدواج اقدام کند. برای اخذ این ویزا، باید به سفارت خانه کشور مبدأ فرد متقاضی رجوع شود. توجه داشته باشید که هرگونه مسئولیتی در قبال ویزای ازدواج صادر شده، به طور کامل بر عهده فرد مهاجر است.

کدام کشورها ویزای ازدواج بیشتری را صادر کرده اند؟

کشور آلمان، یکی از کشور هایی است که بیشترین مهاجر را از طریق ویزای ازدواج کسب کرده است. این کشور اروپایی امکان برای مهاجران، امکان پیشرفت خوبی را فراهم می کند. البته در کشور آلمان به دلیل آمار بالای نژاد پرستی، ازدواج موفق با اتباع خارجی، آمار بالایی ندارد.

یکی دیگر از کشور هایی که آمار بالایی در صدور ویزای ازدواج دارد، کشور آمریکا است که از ویزای ازدواج آن، به عنوان گرین کارت ازدواج نیز یاد می کنند. نکته جالب در مورد گرین کارت ازدواج در آمریکا این است که فرد مهاجر، در صورت واجد شرایط بودن پس از ۳ سال می تواند اقامت دائم کشور آمریکا را دریافت کند.

استرالیا، کشور دیگری است که مهاجران بسیاری را از طریق ویزای ازدواج جذب کرده است. در این کشور پس از اینکه از زمان ازدواج، پنج سال گذشت و طلاقی صورت نگرفت، فرد می تواند اقامت دائم این کشور را به دست بیاورد، و حتی یک سال پس از دریافت اقامت دائم، می تواند اقدام به دریافت پاسپورت استرالیا کند.

انگلیس، کشور دیگری است که مهاجران زیادی را از طریق ویزای ازدواج جذب کرده است. به طور کلی، انگلستان کشوری است که امکانات تحصیلی و پیشرفت بالایی دارد؛ بنابرین افراد زیادی تلاش می کنند از طریق دریافت ویزای ازدواج، به این کشور مهاجرت کنند.

از جمله کشور های دیگری که آمار صدور ویزای ازدواج در آنها بالا است، می توان به کانادا، دانمارک، سوئیس و… اشاره کرد.

قوانین مربوط به ویزای ازدواج

برای دریافت ویزای ازدواج، شرایط و قوانینی وجود دارد که باید رعایت شوند؛ در غیر این صورت ویزای ازدواج به فرد مهاجر تعلق نمی گیرد. البته باید توجه داشت که قوانین کشور های مختلف درباره اخذ ویزای ازدواج، می تواند تفاوت هایی با هم داشته باشد.

یکی از این قوانین، که در بین بیشتر کشور ها مشترک است، قرار داشتن هر دو فرد در سن مناسب ازدواج است. اگر افراد به سن قانونی ازدواج در کشور مربوطه نرسیده باشند، امکان صدور ویزای ازدواج برای آنها وجود نخواهد داشت.

قانون دیگری که تقریبا در تمام کشور ها انجام می شود، این است که در صورتی که یکی از افراد، یا هر دوی آنها در گذشته طلاق گرفته اند، باید سند و مدرکی مبنی بر طلاق گرفتن خود ارائه دهند؛ در غیر این صورت مشمول دریافت ویزای ازدواج نخواهند بود.

تمام مواردی که باید در هنگام دریافت ویزای ازدواج ارائه شوند، باید کاملا صحیح باشند؛ در غیر این صورت بر اساس قانون، یا جریمه خواهند شد و یا ویزای ازدواج باطل می شود.

اگر ثابت شود که فرد متقاضی، اهداف مجرمانه ای جهت دریافت ویزای ازدواج دارد، بنابر قانون باید دستگیر و زندانی شود.

سخن پایانی

مهاجرت، پدیده ای است که امروزه به خصوص در کشور ما، بسیار رایج شده است. یکی از راه های دریافت اقامت کشور ها، ازدواج با فردی تابع آن کشور است که منجر به صدور ویزای ازدواج می شود.

ویزای ازدواج، به عنوان یکی از مهمترین ویزاها در جهان شناخته می شود. اگر قصد مهاجرت به کشور های خارجی را دارید، ویزای ازدواج می تواند راه گرفتن اقامت شما باشد.

منبع: بیتوته

مرتبط:

نکاتی که برای گرفتن ویزای چین باید بدانید

مقررات سفر بدون ویزا به عمان اعلام شد

قله‌های تهران را بشناسید

به معرفی چند قله در شهر تهران پرداخته‌ایم اما این نکته را بدانید که رفتن به این کوه‌ها نیاز به آمادگی جسمانی و وسایل حداقلی کوه‌پیمایی دارد.

اگر از روزهای کرونایی کلافه شده‌اید و روز یا روزهای خالی در طی هفته یا آخر هفته دارید، یکی از بهترین گزینه‌های انتخابی شما برای پر کردن روزهای خالی کوهنوردی باشد. البته برای این برنامه می‌توانید حتی از شهر خارج نشوید و قله‌های که مسیر آن در شهر است را انتخاب کنید. اما از طرفی می‌توانید کمی از شهر خارج شده و یک روز خوب داشته باشید و بتوانید بقیه هفته را پر انرژی بگذرانید. در ادامه مطلب به معرفی چند قله در شهر تهران پرداخته‌ایم اما این نکته را بدانید که رفتن به این کوه‌ها نیاز به آمادگی جسمانی و وسایل حداقلی کوه‌پیمایی دارد.

 

شاه نشین

قله شاه نشین دومین کوه از نظر بلندی بین کوه های تهران به ارتفاع ۳۸۸۵ متر است. این قله بر روی خط الراس اصلی توچال قرار گرفته است. شاه نشین از طریق امام زاده داوود، شهرستانک، توچال، درکه و قله پلنگ چال قابل صعود است. در دسترس ترین مسیر این قله از طریق ایستگاه هفت تله کابین توچال است. پس از رسیدن به محل تله کابین با گردش به سمت چپ و قرارگیری در مسیر جاده خاکی در مجاورت پیست به سمت غرب به یک گردنه کوچک خواهید رسید. با ادامه دادن این گردنه به سمت شرق و قرار گرفتن روی خط الارس پس از طی چند صد متر قله را صعود خواهید کرد.

سربازارک

قله سربازارک یکی از قله های تهران است که در سمت شرق قله شاه نشین و در امتداد خط الراس به ارتفاع ۳۸۴۰ متر است. می توانید با صعود قله شاه نشین به سمت این قله ادامه دهید. راه دیگر برای صعود به این قله نیز از طریق گردنه اشترگردن است. برای دستیابی به گردنه اشترگردن نیز راههای چندی وجود دارد که یکی از این مسیرها از طریق درکه و پناهگاه پلنگ چال است.

سیاه بند

سیاه بند بعد از قله درآباد قرار دارد، پس از گذر از یک قسمت تیغه ای در پس از قله دارآباد حدود دو کیلومتر جلوتر می‌توان به قله سیاه بند به ارتفاع ۳۳۲۰ متر دست یافت. مسیر صعود به قله در زمستان نیازمند دقت زیاد در عبور از قسمتهای تیغه ای است. مسیر دیگر دسترسی به این قله نیز از روستانی حاجی آباد و اوشان است.

لزون (پیازچال)

قله لزون به ارتفاع تقریبی ۳۵۰۰ متر، شامل لزون غربی و شرقی روی خط الراس اصلی توچال در بین قله دارآباد و توچال قرار گرفته اند. بهترین مسیر دسترسی به این قلل از طریق اردوگاه کلکچال ، گردنه اسپیلت و سپس تراورس از پشت قله کلکچال به سمت گردنه پیازچال است. پس از دستیابی به گردنه پیازچال این مسیر از طریق مسیری به شیب نسبی زیاد به قله لزون خواهد رسید. تراورس پشت قله کلکچال در فصل زمستان به دلیل خطر بهمن امکان پذیر نیست.

blank

 

اسپیلت

قله ۳۱۰۰ متری در شمال منطقه بندیخچال و بالای دیواره بند یخچال که این روزها گاها با عنوان دیواره شروین نیز خوانده می‌شود. عمومی ترین مسیر برای رفتن به قله اسپیلت مسیر کلکچال است که از پارک جمشیدیه آغاز شده و با رسیدن به پناهگاه به سمت گردنه اسپیلت (گردنه کلک چال) ادامه پیدا می‌کند. با رسیدن به گردنه کلک چال در سمت جنوب گردنه قله اسپیلت به شکل یک توده سنگی خودنمایی می کند. مسیرهای دیگر صعود به اسپیلت شامل گرده اسپیلت، دیواره شروین هستند که فنی تر بوده و نیاز به دست به سنگ یا صعود چند طول طناب دارند.

کماچال

یکی دیگر از کوه های تهران با ارتفاع ۳۰۵۰ متر که از مسیر ولنجک ، بام تهران قابلیت صعود دارد. دو مسیر در اینجا برای صعود به قله موجود است. یک مسیر از روی یال قله امتداد پیدا کرده و در نزدیکی پارکینگ ولنجک و جنب ایستگاه اتوبوس آغاز می‌شود. مسیر دیگر هم از طریق مسیر جاده خاکی تله کابین امتداد می یابد. در این مسیر بعد از گذر از ایستگاه دو تله کابین و به سمت ایستگاه پنج بایست در نزدیکی قله از جاده خارج شده و قله را صعود نمایید.

دو شاخ

این کوه به ارتفاع ۳۰۴۰ متر در منطقه درکه قرار دارد. مسیرهای صعود به دوشاخ شامل میدان درکه -کارا ، جاده فرحزاد و قله چین کلاغ می باشد. متداول ترین مسیر صعود به دوشاخ نیز مسیر درکه-کارا است. پس از شروع حرکت از میدان درکه و پیمایش تا دو راهی کارا، مسیر به سمت چپ و آبشار کارا تغییر میکند. پس از ورود به این مسیر می توان تا گردنه بین چین کلاغ و دوشاخ به پیش رفت و سپس روی گردنه با گردش به سمت راست، مسیر صعود به قله دوشاخ را از بین سنگهای زیر قله ادامه داد.

blank

 

بند عیش

قله ای بسیار زیبا و یکی دیگر از کوه های تهران به ارتفاع ۲۷۷۰ متر در شمال غرب شهر تهران می باشد که در شمال مناطق کن، شهران و حصارک کن واقع شده است. مسیرهای دسترسی به بندعیش از این قرار است: مسیر جنوبی از حصارک و دره دو چناران. مسیر غرب از سولقان و سپس دره ای عمیق که در انتها به قله ختم میشود. مسیر شمالی از جاده امام زاده داود و دره منتهی به رندان میباشد. مسیر شرقی و شمال شرقی شامل یک راه پاکوب است که از غرب امام زاده داود به سمت قله میرود. مسیر جنوبی یا حصارک مسیر اصلی صعود به قله است که دو راه دارد و بعد از طی مسافتی این دو راه به هم میرسند.

منبع: ایرنا

مرتبط:

تجربه زمستان پر هیجان در قله کوه شنلی

قله خلنو و زیبایی‌های مسیر پیمودن آن

موزه مفاخر بوکان، آینه‌ای از زندگی بزرگان ادب و هنر

موزه مفاخر جایگاهی برای به نمایش درآوردن زندگی نامه و آثار شخصیت‌ها و اسطوره‌های یک شهر بوده و در این مکان شیوه زندگی افراد به صورت اجمالی به نمایش گذاشته و آثار و وسایل به‌جامانده از آن‌ها حفظ و نگهداری می‌شود و در واقع این موزه‌ها می‌توانند موجب حفظ آثار و یادآوری مفاخر هر شهر برای مردم باشند که اقدامی ارزشمند و قابل تقدیر است.

از این رو در هر شهر و استانی سعی می‌شود موزه‌ای را به مفاخر آن شهر اختصاص دهند تا مردم با حضور در آن مکان‌ها با آثار و زندگی شخصیت‌ها و بزرگان شهر خویش آشنا شوند چرا که مفاخر هر شهر هویت و تاریخ آن‌ها محسوب شده و هرکسی به نوبه خود وظیفه دارد این بزرگان را به مردمان عصر حاضر معرفی کند و برای این منظور چه مکانی بهتر از موزه‌ها.

در آذربایجان غربی نیز از چند سال گذشته اقدامات لازم برای ایجاد یک موزه مفاخر در بوکان آغاز و مقرر شد این موزه در منزل شخصی استاد عباس حقیقی در شهرستان بوکان، خیابان انقلاب، روبه‌روی اداره دخانیات و در کوچه دماوند ۵ ساخته شود.

دلیل انتخاب این مکان نیز این بود که استاد عباس حقیقی خود یکی از بزرگان بوکان بوده که در سال ۱۲۸۱ در این شهرستان چشم به جهان گشود و وی یکی از شاعران و مترجمان نامی منطقه کردستان بوده که در میان مردمان کردزبان شهرت و آوازه بسیاری دارد و از آثار مهم او می‌توان به کتاب شبنم (ترجمه صد غزل حافظ به زبان کردی)، دیوان حقیقی، گلچین و… اشاره کرد.

از طرفی منزل استاد حقیقی به دلیل قرارگیری در بافت اصلی و قدیمی شهر بوکان، دارای تمامی امکانات زیرساختی مانند آب، برق، گاز، تلفن و سایر خدمات شهری بوده و مکان مناسبی برای ایجاد موزه محسوب می‌شد که در آبان ماه سال ۱۳۹۴ توسط شهرداری بوکان برای احداث موزه مفاخر این شهرستان خریداری شد.

مساحت فعلی این خانه با توجه به اسناد موجود مالکیتی ۲۸۳ هزار و ۹۲ مترمربع بوده که برای ایجاد موزه مفاخر در تابستان ۱۳۹۹ مورد مرمت قرار گرفت.

اقداماتی مانند استحکام‌بخشی (اجرای اسکلت فلزی)، اجرای سقف به صورت سنتی با تیرهای چوبی به شکل قدیمی بنا، اجرای دیوارهای داخلی و محوطه حیاط، بازسازی زیرزمین‌ها، کف‌سازی داخل و محوطه حیاط، بازسازی پنجره‌ها و درهای چوبی به شکل قدیمی بنا، بازسازی فضای سبز و آب‌نمای حیاط، احداث اتاق نگهبانی و باجه بلیط‌فروشی و سرویس بهداشتی، بازسازی سر در ورودی اصلی، اجرای سنگ‌فرش کوچه، اجرای نورپردازی (ساختمان اصلی، محوطه، سردر و کوچه)، اجرای دوربین‌های مدار بسته، اجرای سیستم‌های امنیتی، اجرای سیستم اطفاء حریق و نصب نقش برجسته مفاخر در محوطه آن انجام شد.

طبق طرح این موزه قرار است در این موزه بخش‌هایی برای به نمایش درآمدن آثار، اسناد و مکاتبات مرتبط با تاریخ معاصر بوکان، آثار و وسایل شخصی، دست‌نویس‌های هنرمندان و مفاخر فرهنگی، ادبی و هنری شهرستان بوکان اختصاص یافته و در معرض دید عموم قرار بگیرد.

از جمله آثاری که در موره مفاخر بوکان به نمایش گذاشته خواهد شد می‌توان به آثار به جا مانده از استاد عباس حقیقی (شاعر، مترجم و نویسنده)، سید کامل امامی (شاعر)، سعید نجاری متخلص به ئاسو (شاعر)، سواره ایلخانی‌زاده (پدر شعر نوی کُردی در ایران)، خالد حسامی متخلص به هیدی (شاعر)، حسین شیر بیگی (نویسنده و مترجم)، سید حسن قزلجی (مترجم و نویسنده)، حسن زیرک (خواننده و آهنگ‌ساز)، حسن درزی (خواننده و آهنگ‌ساز)، قادر عبدالله‌زاده معروف به قاله‌مه‌ره (نوازنده شمشال؛ نوعی نی سنتی)، عثمان رحمان‌زاده (مجسمه‌ساز معروف به پدر ژپتوی ایران)، ریبین حیدری (مجسمه‌ساز)، خانم خاتوزین (مجسمه‌ساز)، مصطفی شیرزاد (نقاش)، اسماعیل‌خان فرخی (عکاس)، محمد و یاسین قریشی (کاریکاتوریست) و مقبل هنرپژوه (کوهنورد) اشاره کرد.

در حال حاضر ساخت بخش عمده‌ای از موزه مفاخر بوکان به پایان رسیده و در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۰ سرای استاد حقیقی موزه مفاخر فرهنگی و هنری این موزه به بهره‌برداری رسید و سعی می‌شود تا در اسرع وقت این موزه به طور کامل به بهره‌برداری رسیده و آماده بازید مسافران و گردشگران شود.

* گزارش از فرزانه ولی‌پور، کارشناس امور موزه‌های آذربایجان غربی

بقعه پنج‌تن زرندیه، زیارتگاهی از دل تاریخ

موقعیت جغرافیایی بنا

این بقعه تاریخی در محله زرند کهنه و جنوب غرب شهر مامونیه مرکز شهرستان زرندیه از توابع استان مرکزی واقع شده است. اثر مذکور در بافت قدیم محله زرند کهنه ودر میان قبرستان عمومی این محله در واقع شده است.

تاریخچه بنای بقعه پنج‌تن

مستنداتی که تاریخ دقیق از زمان ساخت این بنای تاریخی ارائه دهد وجود ندارد، تنها با اتکا به فرم، شیوه معماری و برخی شواهد موجود از قبیل تدفین انجام شده در سردابه آرامگاه و عناصر تاریخی بدست آمده از آن می‌توان دوره اولیه شکل‌گیری این بنا را مربوط به دوره ایلخانی و تکامل آنرا در قالب الحاقات در دوره‌های بعد ازآن یعنی دوره صفوی و قاجار در نظر گرفت. بنای مذکور به نام امامزاده پنج تن آل عبا یا سید احمد ابن‌زین‌العابدین نیز معروف است و اکثر اهالی معتقدند که در این محل، پنج تن از امامزادگان مدفون هستند. قابل ذکر است که بر روی سنگ نبشته کوچکی که در بنا نصب است اسامی سه تن از امامزادگان مدفون در بقعه حک شده و نام دو تن دیگر مشخص نیست. مردم محلی معتقدند که امامزادگان از فرزندان امام هفتم، امام موسی کاظم (ع) هستند و به همین دلیل با نام پنج تن و یا سیداحمدابن‌الحسن‌ابن امام زین‌العابدین معروف است و مورد توجه و زیارتگاه مردم محلی و اهالی شهرستان است. آنچنانکه از عبارات نوشته شده بر سطوح دیوارهای بقعه و فضای کفش‌کن بر می‌آید بنای بقعه در دو دوره، اواخر دوره قاجار و دوره پهلوی مورد تعمیر واقع شده است. جدا از تلفیق استادانه بخشهای الحاقی به پیکره بقعه بعنوان قدیمی‌ترین عنصر معماری بر جای مانده از این بنا، وجود برخی از عناصر از جمله سردابه در زیر فضای آرامگاه که سنت تدفین دوره ایلخانی در فضاهای سردابه‌ای را تداوم بخشیده، این اثر را بعنوان نمونه‌ای زیبا و در خور توجه معرفی کرده است.

ویژگی‌های معماری بنای بقعه پنج‌تن

این بنا مشتمل برایوان، کفش‌کن، بقعه، سردابه، حجره‌ها و رواق واقع در بالای حجره‌هاست که در چند دوره تاریخی شکل گرفته‌اند. ایوانی که همزمان با انجام دیگر الحاقات به شالوده اصلی بنا، متصل شده با تزیینات رسمی‌بندی و اجرای خفته راسته‌ها در لچکی‌ها و جرزهای طرفین در جلوی اثر به منظور کاستن از ارتفاع بنا در نظر بینده و به‌دست دادن ترکیبی موزون و خوشایند جای گرفته است. از ایوانچه‌های طرفین ایوان دو رشته پلکان به رواقی می‌رسد که در بالای حجرهای الحاق شده به بقعه واقع شده‌اند. این رواق‌ها به پیروی از حجره‌ها، در سه جهت یعنی شرق، غرب و جنوب به پیکره بقعه متصل شده‌اند. درب ورودی از ایوان به فضایی مستطیل شکل که بین ایوان و بقعه به عنوان پیش فضا فاصله انداخته راه دارد. بر بالای این فضا به منظور اتصال ایوان به پیکره بقعه اتاقی چهار ضلعی که در نمای رو به ایوان آن پنجره‌هایی چوبی کار گذاشته شده جای گرفته است. بقعه که قدیمی‌ترین بخش معماری این بنا به‌حساب می‌آید از بیرون و داخل دارای قاعده‌ای چهار ضلعی است. حجره‌هایی عقب نشسته که درب آهنی کار گذاشته شده در هر یک از اضلاع داخلی این قسمت از بنا به چشم می‌خورند. گنبد بقعه از نوع دوپوش گسسته تشکیل شده که‌پوش اول گنبد عرقچینی کم‌خیز وپوش دوم گنبدی است که کلاف‌های چوبی رانش آن را مهار نموده و بقای آن را تثبیت کرده‌اند.

سوابق مرمتی بنای بقعه پنج‌تن

قبور امزادگان مدفون در بنا در مجموع دو قبر سکو مانند هستند که یکی در وسط بقعه در میان ضریحی جدید و دیگری در سردابه‌ای که دسترسی به آن از زاویه شمال شرق بقعه و توسط رشته پلکانی امکانپذیر است جای دارند. به غیر از چند حدیث از پیامبر اکرم (ص) و عباراتی که از تعمیر بنا بدست استاد عبدالله فرزند استاد ابو القاسم معمار باشی قمی در تاریخ ۲۶محرم ۱۳۳۶ ه. ق و التماس دعای برخی اشخاص، در چهار طاقنما از هشت طاقنمای اجرا شده بر بالای گوشواره و حجره‌ها آمده باقی سطوح داخلی بنا را لایه‌ای از گچ می‌پوشاند. این اثر در سال ۱۳۳۶ ه. ق بدست ابوالقاسم معمار باشی قمی و بار دیگر در سال۱۳۴۱ه. ش بدست دو بردار معمار، مصطفی و صدرالله و آخرین بار در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ مورد تعمیر واقع شده است. بنای بقعه در سال ۱۳۸۷ و به شماره ۲۳۸۱۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

منبع: میراث آریا

معبد شائولین مرکز آموزش راهبه های جنگجو

معبد شائولین یک معبد بودایی در استان هنان چین است. این معبد منشاء و مبدا هنر های رزمی چین مانند کونگ فو و ووشو می باشد. در این معبد علاوه بر انجام امور مذهبی آیین بودا به آموزش هنرهای رزمی نیز می پردازند. برخی از این هنرهای رزمی عبارتند از: تای چی چوان، ساندا، چی کونگ و … . این اثر تاریخی هم اکنون جزو میراث فرهنگی جهان محسوب می شود.

معبد شائولین

معبد شائولین در شهر دنگ فنگ استان هنان و در کوه شائوشی قرار دارد. این معبد در میان جنگل ها و تپه های متعدد واقع شده است. این معبد به همراه نواحی جنگلی اطراف آن جزو میراث فرهنگی جهان به حساب می آیند.

معبد شائولین زادگاه کونگ فو

بیشتر بازدیدکنندگان غربی این معبد را به عنوان زادگاه کونگ فو می شناسند. اما آسیایی ها آن را زادگاه آیین ذن به حساب می آورند. بنابراین هر بازدید کننده ای انگیزه و هدف خاص خود را دارد و با مقاصد یادگیری کونگ فو، مراقبه در محیطی دنج و آرام و یا بازدید از یک اثر تاریخی به این مکان سر می زنند. اما صرف نظر از اهداف مختلف بازدید از این مکان بسیار جذاب می باشد.

تاریخچه معبد شائولین

ساختن این معبد مربوط به ۱۵۰۰ سال پیش می شود. زمانی که یک راهب هندی برای ترویج آیین بودایی به چین سفر کرد و این معبد را بنا کرد. این راهب بودایی  Buddhabhadra نام داشت. او در سال ۴۹۵ میلادی و در زمان سلطنت خاندان Northern Wei به چین سفر کرد. به علت علاقه ای که امپراطور چین به این راهبه داشت از  او خواست تا در دربار به تعلیم آموزه های بودایی بپردازد اما راهب هندی این پیشنهاد را رد کرد. سپس زمینی در کوه سونگ به وی دادند تا در آن معبدی بسازد. بنا بر این معبد شائولین در آن جا ساخته شد.

پس از آن نیز یک راهب هندی دیگر به این منطقه سفر کرد و معبد شائولین را به مکتب ذن در چین مبدل کرد. او که بودی دارما نام داشت سی سال پس از ساخته شدن معبد شائولین به چین سفر کرد تا آیین ذن را آموزش دهد. او برای این هدف به سرتاسر چین سفر کرد تا اینکه در نهایت به معبد شائولین رسید.

بعد از چند سال به علت مخالفت هایی با این آیین درب این معبد بسته شد. در طول این ۱۵ قرن این معبد بارها توسط فرمانروایان مختلف یا مورد حمایت واقع شده و یا مورد مخالفت قرار گرفته است.

blank

بخش های مختلف معبد شائولین

این معبد بر روی مساحت بسیار بزرگی بنا شده و جوابگوی تعداد بیشماری از بازدید کنندگان است. معبد شائولین از سه قسمت اصلی تشکیل شده که عبارتند از محل نمایش کونگ فو، معبد شائولین و جنگل پاگودا.

بازدید کننگان از قسمت دروازه اصلی وارد این بنا می شوند و در این قسمت اتوبوس های تور های گردشگری توقف کرده و بلیط ورودی تهیه می کنند. در این معبد میدان بسیار بزرگی وجود دارد که دور تا دور آن را مغازه ها و فروشندگان سوغاتی ها فرا گرفته اند.

• محل نمایش کونگ فو

هنگام ورود به این مجموعه بعد از چند دقیق پیاده روی به تالار نمایش کونگ فو می رسید. این تالار به چراغ های چشمک زن و گویا مجهز می باشند و با میکروفون ها برای بازدیدکنندگان توضیحاتی را بیان می کنند.

در ساعات اولیه صبح اطراف این تالار مملو از شاگردان با سنین مختلفی است که مشغول تمرین این ورزش هستند. آنچه که در این قسمت بسیار دیدنی است مهارت و تمرکز بی نظیر جوانان کونگ فو کار در اجرای حرکات است. تماشای این ورزش قسمت بسیار مهمی در بازدید شما از این معبد  است که نباید آن را از دست بدهید.

معبد شائولین

معبد شائولین

پس از بازدید از تالار کونگ فو و طی کردن مسیری به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه می توانید به معبد شائولین برسید. این معبد در قسمت کوهستانی بنا شده است. بازدید کننگان از پایین کوه وارد معبد می شوند و با طی کردن چند تالار به بالای آن می رسند.

این معبد تعداد زیادی بازدید کننده و شاگردانی برای آموزش کونگ فو دارد و هزینه تعمیرات و بازسازی آن نیز از طریق همین بازدیدکنندگان تامین می شود بنا بر این ساختمان های آن در وضعیت خوبی هستند.

این معبد از چندین ساختمان و تالار تشکیل شده است. جالب ترین نمونه های آن تالار هزار بودا است که به تالار تعلیم نیز شهرت دارد و دیگری تالار سایه نام دارد.

جنگل پاگودا

با طی کردن یک مسیر چوبی به جنگل پاگودا می رسید. در  این جنگل تعداد زیادی پاگودای سنگی و آجری متعلق به خاندان چینی وجود دارد. پاگوداها ساختمان هایی برج مانند با بام چند لایه هستند. قدم زدن در این مکان دیدنی بسیار جذاب و لذت بخش است.

ارتباط این معبد با هنرهای رزمی

هنگامی که بودی دارما به معبد شائولین رسید در ابتدا راهب بزرگ معبد یعنی فانگ چانگ از پذیرش او امتناع کرد. بودی دارما از کوه ها بالا رفت و به غاری رسید و در آن غار به مدت ۹ سال به مراقبه مشغول شد.

بنا بر روایت ها او در این مدت نه سال رو به روی دیواری در غار می نشست تا اینکه سایه او بر روی آن دیوار حک شد. این غار اکنون به عنوان یک مکان مقدس شناخته می شود. همچنین سنگی که سایه بودی دراما بر روی آن حک شده بود به معبد منتقل شد و بازدید کنندگان می توانند از این سنگ دیدن کنند.

بودی دارما در مدت این ۹ سال اقامت در غار برای حفظ سلامت جسمانی خود تمریناتی را انجام می داد. او وقتی که وارد معبد شائولین شد متوجه شد که راهبان معبد نیز به سلامت جسمانی خود اهمیت زیادی نمی دهند. در نتیجه بودی دارما تعدادی از حرکات ورزشی را ابداع و پایه گذاری کرد و به انجام آن ها مشغول شد و سپس این تمرینات و حرکات به پایه و اساس هنر های رزمی شائولین تبدیل شد.

البته هنرهای رزمی قبل از  این نیز در چین وجود داشت و اجرا می شد. این هنر های رزمی توسط راهبان معبد که اغلب سربازان بازنشسته بودند اجرا می شد. این هنر های رزمی بومی چین با حرکات اداعی بودی دارما ادغام شد و بر  اساس آن کونگ فوی شائولین به وجود آمد.

معبد شائولین

کابردهای کونگ فو

این ورزش رسمی علاوه بر اینکه به منظور حفظ سلامت جسمانی توسط راهبان انجام می شد بعد ها به عنوان وسیله ای برای دفاع در برابر مهاجمان به معبد مورد استفاده قرار گرفت. نکته جالب در مورد ورزش کونگ فو مقید بودن آن به ارزش های اخلاقی است مثل وفاداری و عدم خیانت به استاد و مبارزه نکردن برای اهداف بیهوده و پلید. یکی دیگر از مقررات جالب آن وجود قوانینی برای ضربه زدن به حریفان است به گونه ای که آن ها دچار آسیب های شدید نشوند.

فراز و نشیب های معبد شائولین

در زمان امپراطوری خاندان تانگ تعداد سیزده تن از راهبان مبارز معبد شائولین موفق شدند که در یک حمله ارتشی که به دنبال سرنگونی این امپراطوری بود پسر امپراطور را از مرگ نجات دهند. پس از این اتفاق امپراطور معبد شائولین را معبد برتر چین نامید و آموزش و مبادله بین دربار، ارتش و راهبان شائولین را تقویت کرد.سپس این معبد در طول چند سال به عنوان پناهگاهی برای وفاداران به خاندان مینگ استفاده می شد. در این زمان معبد شائولین در اوج شکوفایی خود بود.

اما چندی بعد طرفداران سلسله چینگ به این معبد حمله کرده و آن را تخریب کردند و آثار و گنجینه های مقدس آن را به آتش کشیدند. بنابر این ورزش کونگ فو نیز غیر قانونی اعلام شد و راهبان این معبد در جاهای مختلف پراکنده شدند و در معبد مختلف این هنر رزمی را ادامه دادند.

بعد از گذشت یک قرن مجددا این معبد بازسازی شد ولی فرمانروایان همچنان مخالف کونگ فو و قدرتی که به راهبان می داد بودند. در قرن های بعد نیز این معبد بارها سوزانده شد و مجددا بازسازی شد.

شائولین امروزه

شائولین امروزه یک معبد بودایی است که در آن هنر های رزمی مانند کونگ فو آموزش داده می شود. شائولین کونگ فوی اصلی از قدرت فوق العاده ای برخوردار بود و با هنر های رزمی غیر تهاجمی مانند ووشو جایگزین شده است.

امروزه در اطراف کوه سونگ بیش از ۸۰ مدرسه برای آموزش این هنر رزمی وجود دارد و هزاران کودک چینی از سن ۵ سالگی آموزش می بینند.

آموزش کونگ فو به علاقمندان

علاقمندن به فراگیری این هنر رزمی که ترجیح می دهند این هنر را در زادگاه اصلی آن یاد بگیرند می توانند به نزدیک ترین شهر به معبد شائولین بروند. البته قبل از آن توصیه می شود با جغرافیای این منطقه کمی آشنا شوید. نزدیک ترین شهر به معبد شائوین شهر دنگ فنگ است. در  این شهر تعداد زیادی مدرسه برای آموزش این هنر رزمی وجود دارد که می توانید در آن ثبت نام کنید.

مدرسه کونگ فوی شائولین تنها مدرسه ای است که مجاز به آموزش این هنر به شاگردان در محوطه معبد می باشد.

مدت زمان لازم برای اقامت و فراگیری این هنر رزمی کاملا به خودتان  بستگی دارد. آموزش ها انعطاف پذیر هستند و شما هر زمان که بخواهید می توانید دوره آموزشی را افزایش دهید. اگر در فراگیری آن جدی و پیگیر هستید می توانید ظرف مدت یک سال یا بیشتر آموزش ببینید.

برای گردشگران نیز یک دوره مخصوص آموزشی در نظر گرفته شده است که علاقمندان برای آشنایی با این ورزش می توانند از این دوره استفاده کنند.

برای آموزش تمرینات بسیار سختی برای شاگردانی که به طور جدی در پی یادگیری هستند در نظر گرفته شده است. در طول روز تمرینات متعددی ارائه می شود. انجام این تمرینات ممکن است برایتان بسیار خسته کننده باشد و ذهن شما را نیز درگیر کند اما تحمل این خستگی ها ارزش تجربه و آشنایی با فرهنگ چین و هنر های رزمی آن را دارد.

علاوه بر کلاس های آموزشی هنر های رزمی علاقمندان می توانند از دیگر کلاس های آموزشی مانند آموزش زبان ماندارین و طب سوزنی نیز که در این منطقه برگزار می شود استفاده کنند.

معبد شائولین 

راه های دستیابی به معبد شائولین

گردشگران می توانند از شهر ژنگژو و از طریق اتوبوس به شهر دنگ فنگ و سپس به معبد شائولین بروند. البته تورهای یک روزه ای که از طریق هتل های اقامت و به همراه راهنما و وسیله نقلیه برای گردشگران ارائه می شود بسیار بهتر و راحتتر است.

اطلاعات مورد نیاز برای گردشگران

ساعات بازدید از مجموعه همه روزه از ۸ سبح تا ۷ بعدازظهر می باشد.

حداقل زمان مورد نیاز برای بازدید از مجموعه نصف روز می باشد. در صورتی که کل روز را به بازدید از این مجموعه اختصاص دهید امکان بالا رفتن از تپه ها و بازدید از غار Bodhidharma را نیز خواهید داشت.

برای جابجایی و طی کردن مسیر ها در این مجموعه می توانید از ماشین های برقی موجود در آن جا نیز استفاده کنید.

برای صرف ناهار رستوران های زیادی در روستاهای کوچک اطراف این مجموعه وجود دارند. همچنین این در مکان تعداد زیادی غرفه برای ارائه غذا های مختلف وجود دارند.

منبع: بیتوته

تالاب هورالعظیم کجا قرار دارد ؟

هورالعظیم واژه ای عربی به معنی تالاب بسیار بزرگ است. این نامگذاری به دلیل قرارگیری این تالاب در منطقه عرب خوزستان (در مرز ایران و عراق) واقع شده است زیرا بومیانی که در اطراف این تالاب زندگی می کنند این تالاب را هورالعظیم می نامند.

تالاب هورالعظیم کجاست؟

هورالعظیم ناحیه آبی بسیار وسیعی است که بخشی از آن در ایران واقع شده و بخشی بیشتر در خارج از مرزهای ایران و عراق واقع شده است. وقتی از این تالاب عبور می کنید، باور اینکه این دریا نیست و سواحل نامرئی آن فقط یک تالاب است که توسط خشکی محاصره شده است، سخت است. این تالاب به قدری بزرگ است که تصور اندازه ای برای آن دشوار است.

تالاب هورالعظیم در غرب استان خوزستان در انتهای رود کرخه در منطقه مرزی دشت آزادگان واقع شده‌است و دارای طول جغرافیای ۴۷ درجه و ۵۸ دقیقه تا ۴۷ درجه ۱۶ دقیقه و ۳۰ ثانیه طول شرقی و عرض جغرافیایی ۳۱ درجه ۵۳ دقیقه تا ۴۱ درجه عرض شمالی است. این تالاب، مشترکاً در شهرستان‌های دشت آزادگان و هویزه استان خوزستان واقع گردیده‌است. هورالعظیم در جنوب غرب شهرستان هویزه واقع بوده و شهر رفیع مرکز بخش میسان در فاصله ۳ کیلومتری از آن قرار دارد.

بخش عمده ای از آب این تالاب از رودخانه کرخه تأمین می شود و به همین دلیل در سالهای گذشته که بارندگی کمی در ایران بود، این تالاب تا مرز خشک شدن پیش رفت اما به لطف بارندگی ها و افتتاح سد کرخه، خوشبختانه این تالاب باز احیا شد و زندگی در سراسر آن جریان یافت. این همان نکته ای است که باعث ایجاد قسمت قابل توجهی از گرد و غبار و آلودگی در استان خوزستان شده است که با آب فراوان این مشکل کمرنگ شد و بیشتر گرد و غبارهای کنونی از منابع دیگر وارد استان خوزستان می شوند.

تالاب اصلی با گیاه ” نی ” پوشانده شده و عمق زیادی ندارد. به همین دلیل سخت است که در تالاب با قایق های موتوری معمولی درنگ کنید و مردم محلی از قایق های باریک و کشیده استفاده می کنند.

جو مرطوب این محیط آبزی در کنار هوای گرم خوزستان این تالاب را به محیطی مناسب برای زندگی موقت و دائمی پرندگان مختلف تبدیل کرده است.

در حاشیه تالاب روستاهای زیادی با ساکنان زیادی زندگی می کنند که زندگی و دام آنها به این تالاب بستگی دارد.

تالاب هورالعظیم

راه های دسترسی به تالاب هورالعظیم

راه های دسترسی به منطقه، شامل: راه آسفالته – سوسنگرد – بستان – چزابه – راه آسفالته هویزه رفیع، راه شنی، نظامی پاسگاه های طبر – شط علی و راه آسفالته اهواز، جاده سید خلف به طلائیه می باشند.

هورالعظیم به دلیل تأمین نشدن حق آبه مورد انتظار، با کم آبی رو به رو است و تخلف قانونی شرکت پیمانکار چینی شرکت ملی نفت ایران در این منطقه نیز به تخریب بخشی از زیست بوم آن منجر شده است. هم اکنون قسمت هایی از زیست بوم بخش ایرانی این تالاب از بین رفته است.

ورود به تالاب هورالعظیم به دلیل قرار گرفتن در نوار مرزی و نیاز به کنترل عبور و مرور در بسیاری از نقاط ممنوع است. البته وجود منابع نفتی و چاه های نفت بی تأثیر نبوده و حساسیت این مناطق را تشدید کرده است. البته همین چاه ها و تاسیسات استخراج روغن تأثیر نامطلوبی بر محیط زیست دارند که نمی توان انکار کرد.

تالاب هورالعظیم

روزهای بحرانی تالاب هورالعظیم

تالاب “هورالعظیم” این روزها حال خوشی ندارد؛ نیزارهای زرد و سوخته، بخش های خشک و کم آب و آب تنی گاومیش ها با آب آلوده؛ همه نشان از روزهای بحرانی تالاب دارد. تالاب هورالعظیم بزرگترین تالاب مرزی کشور و تالابی مشترک بین ایران و عراق است که دو سوم مساحت آن در عراق قرار دارد. قسمت ایرانی تالاب هورالعظیم از رودخانه کرخه و انشعابات آن تغذیه می شود. پوشش این تالاب نی، جگن، لویی و نیلوفر آبی است. این تالاب که سال ها است به دلایل مختلف از جمله خشک کردن برای جاده سازی شرکت های نفتی و همچنین خشکسالی، با کمبود آب دست و پنجه نرم می کند، با خشکسالی امسال وضعیت بدتری پیدا کرده است.

منبع: بیتوته

مرتبط:

چگونه تالاب انزلی در معرض خشک شدن قرار می گیرد؟

بهترین مسیرهای کوهنوردی در شهر تهران

تهران از جمله شهرهای قرمز کرونایی است و هر روز تعداد کشته‌ شده‌های کرونا بیشتر می‌شود. روزهای در خانه ماندن یا بیرون رفتن با رعایت‌های بسیار طولانی شده است و همگان بر این باور هستند که تحت فشار روانی قرار گرفته‌اند. نباید از شهر خارج شد چرا که منطقی ندارد اما باید به فکر سلامت روان هم بود و کاری برای آن کرد. یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید رفتن به کوهنوردی و قله‌های کوچک در شهرتان است تا در محلی قرار بگیرید که بدون استرس کرونا باشید و از سویی که آرام بخشی بهتر از طبیعت وجود دارد. ادامه مطلب را بخوانید تا با چند قله کوچک در تهران آشنا شوید.

blank

 

درکه (پلنگچال)

اگر عادت به ورزش و کوهنوردی ندارید ابتدای کار از درکه شروع کنید. تا هم به شما خوش بگذرد و اولین بار کوه رفتن شما، آخرین بارتان نباشد. مسیر درکه یا پلنگچال در روزهای تعطیل، مخصوصا در فصل تابستان پر از رفت و آمد می شود. قله پلنگچال را یکی از قله‌های شمال شهر تهران است که از سمت درکه می توان برای صعود به آن اقدام کرد. پناهگاه پلنگچال هم در مسیر صعود به همین قله قرار دارد. فاصله میدان درکه تا پناهگاه پلنگچال حدودا ۱۰ کیلومتر است. برای پیمودن این فاصله، با توجه به شیب مسیر حدود دو تا سه ساعت پیاده‌روی لازم است. امکاناتی مثل رستوران، کافه، قهوه خانه، سرویس بهداشتی و… در این مسیر در دسترس قرار دارد.

دارآباد

دارآباد یکی از  خوش آب و هواترین مناطق تهران است که ۱۷۵۰ متر ارتفاع دارد و مسیر سرسبز و مناسبی برای کوهنوردی دارد. ابتدای مسیر دارآباد شیب تندی دارد که نگذارید مانع ادامه دادن شما شود چرا که با تمام شدن شیب با مسیری زیبا و آسان می‌توانید ارتفاع بسیاری را طی کنید. در طول مسیر چشمه های پر آب، آبشارهای کوچک و حوضچه های زیبایی دیده می شود.اما در روزهای اخیر که با توجه به بارش‌های گذشته آن چنان منتظر مسیر همیشگی نباشید.  برای کوهنوردی در مسیر دارآباد، سه مسیر شما پیش رو دارید که یکی از آن ها دره کوچکی را شامل می شود. شاید عبور از این دره برای افراد عادی و کوهنوردان تازه کار کمی سخت باشد. اما کوهنوردان حرفه ای به راحتی از این دره عبور می کنند. برای رسیدن به دارآباد با اتوبوس یا مترو، باید خودتان را از طریق اتوبوس های راه آهن-تجریش و یا خط مترو تجریش، به ایستگاه تجریش برسید. پس از پیاده شدن در این ایستگاه، سوار اتوبوس های تجریش-دارآباد شوید و در ایستگاه پله پیاده شوید.

blank

 

چین کلاغ

چین کلاغ از قله‌های جنوبی البرز با ارتفاع ۲۸۲۰ متر است. این کوه از شمال به یونجه‌زار و از غرب به کوه‌های امامزاده داوود و از شرق به کوه‌های درکه و از جنوب به منطقه سعادت‌آباد و فرحزاد و بخشی از محله ی درکه محدود می شود. چین کلاغ قبل امامزاده داوود غربی ترین قله شناخته شده در رشته کوه توچال است. مسیر های مختلفی برای صعود به چین کلاغ وجود دارد اما ۳ تا مسیر معروف و اصلی دارد که اولین گزینه برای بیشتر کسانی که می خواهند به قله چین کلاغ صعود کنند از سمت سعادت آباد و فرحزاد است که تقریبا بیشتر مسیر از روی یال رد می شود. مسیر دوم از سمت معدن سنگ سبز درکه گذر می کند که یک سوم مسیر از دره و مابقی از روی یال رد می شود که یکی از زیبا ترین مسیر ها برای صعود به چین کلاغ است. و مسیر سوم که بخشی از مسیر آن را مسیر کوهپیمایی پلنگ چال تشکیل می دهد که از دره ی کارا و جنگل کارا رد می شود که زیبایی فوق العاده ای دارد در انتها مسیر به گردنه ی کارا می رسد که همان طور که گفته شد مسیر بین دوشاخ و چین کلاغ است.

ولنجک (تله کابین توچال)

مسیر ابتدایی ولنجک به شدت دستکاری شده است اگر به دنبال طبیعت بکری هستید سمت ولنجک نروید. اما هر چه ارتفاع را بیشتر کنید لذت بیشتری خواهید برد. ارتفاع قله ی ولنجک حدودا ۳۹۶۰ متر است. در ابتداری مسیر کوهنوردی ولنجک امکانات و تجهیزات تفریحی خوبی تدارک دیده شده است. شما می توانید با کمک تله کابین نیمی از مسیر را طی کنید و بعد از آن کوهنوردی را شروع کنید. این مسیر برای کسانی که علاقه به شب روی در کوه دارند نیز جذاب است چرا که امکانات روشنایی نیز دارد. کلمه توچال، چال آبگیر یا دریاچه های کوچک ترجمه می شود. از آنجایی که در نزدیکی قله توچال، دریاچه ای از یخ طبیعی قرار دارد، نام این محدوده را توچال انتخاب کرده اند. در مسیر ولنجک تا ایستگاه یک که همان مسیر تله کابین است، جاده ها آسفالت شده هستند و خدمات رفاهی خوبی هم در دسترس است. از ایستگاه دوم به بعد امکانات رفاهی در مسیر دیده نمی شود، پس اگر چیزی لازم دارید با خودتان همراه داشته باشید.

کلکچال

برای رسیدن به مجتمع کلکچال که در ارتفاع ۲۶۰۰ متری قرار دارد، باید از مسیری پهن و کم شیب عبور کنید. این مسیر سهل العبور است اما در فصل زمستان به یخ زدن و لیز شدنش خطرناک می شود. از مجتمع کلکچال به سمت شمال غربی، به طرف گردنه ای وسیع به نام گرز دره می روید. از آنجا یال شمال شرقی به سمت قله کلکچال با ارتفاع ۳۳۴۰ متر می رود و امتداد مسیر به سمت غرب به پناهگاه شیرپلا منتهی می شود. امکانات خوبی در مسیر برای پذیرایی از کوهنوردان وجود دارد. در ایستگاه های ۱ و ۲ و ۳ کافه هایی وجود دارد که برای صرف یک صبحانه خوشمزه بعد از چند ساعت پیاده روی عالی هستند. پس از ایستگاه ۳ به آبخوری پایین تپه نورالشهدا و از آن پس به اردوگاه خواهید رسید. دسترسی به مسیر کلکچال از پارک جمشیدیه کار ساده ای است.

blank

 

 دربند یا شیرپلا

مسیر کوهنوردی دربند هم می تواند یکی از بهترین مسیرهای کوهنوردی در تهران باشد. ارتفاع این منطقه ۱۸۰۰ متر است و به قله توچال دسترسی دارد. در قسمت ورودی دربند، میدان سربند قرار گرفته که با مجسمه ای به نام تندیس کوهنورد تزئین شده  است. مسیر کوهنوردی دربند دقیقا از همین میدان شروع می شود و در ایستگاه پنجم توچال به پایان می رسد. آبشار دوقلو یکی از دیدنی های مسیر دربند است که در مسیر کوهنوردی آن ها را می بینید. حدودا ۵۰ متر بالا تر از این آبشار، پناهگاهی به نام شیرپلا واقع شده است. شیرپلا در گویش مازندرانی همان شیر برنج ترجمه می شود که در گذشته یکی از غذاهای اصلی بوده است. به جز آبشار دوقلو، دو چشمه به نام های نرگس و فرخلا هم در این مسیر وجود دارد. شیرپلا به کوه جدی محسوب می‌شود در نتیجه با تجهیزات مناسب به این کوه بروید.

گلابدره

مسیر گلابدره از آن مسیرها است که خوشبختانه خبری از رستوران ها و شلوغی‌های آن چنانی نیست اما اگر این مسیر را انتخاب کنید ابتدا در ذوقتان خواهد خورد چرا که ماشین‌های سنگینی را می‌بینید که مشغول کار کردن هستند و در حال برهم زدن طبیعت. مسیر کوهنوردی گلابدره، حد فاصل بین کلکچال و دربند است و ارتفاع ۱۸۰۰ متری دارد. در سمت چپ مسیری که به سمت کوهنوردی در گلابدره منتهی می شود، می توانید به سورتمه سواری بروید و این تفریح را هم تجربه کنید.

منبع: ایرنا

مرتبط:

تجربه ی کوهنوردی در کوه های قوشاداغ

آرامگاه اخنگان، معماری زیبای چندصدساله در دشت توس

ویژگی‌های فرهنگی و مذهبی مشهد سالانه میلیون‌ها زائر و مسافر را به این شهر می‌آورد، ورود زائران موجب گردشگری مشهد و دیگر شهرهای استان خراسان رضوی شده است.

یکی از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی شهر مشهد که در محدوده شهر تاریخی توس قرار دارد برج آرامگاه اخنگان است، این اثر تاریخی مورد بازدید گردشگران زیادی قرار می‌گیرد، بنای اخنگان آرامگاهی تاریخی است که قدمت آن به قرن نهم هجری بازمی‌گردد. امروزه با گذشت ۶ سده، هویت شخص یا افرادی که در این بنای تاریخی آرمیده‌اند، هنوزدقیقا مشخص نیست.

میل اخنگان کجاست؟ 

میل اخنگان در ۲۲ کیلومتری مشهد و در مجاور مسیر روستای پاژبه شهر توس قرار دارد، میل اخنگان که با نام میل اخنجان نیز شناخته می‌شود، از جمله جاذبه دیدنی شهر مشهد است که در فاصله حدود ۱۰ کیلومتری از شرق شهر تابران توس و در نزدیکی روستایی به همین نام، قرار گرفته است. برای بازدید از این بنای تاریخی از جاده مشهد- قوچان در سه‌راه فردوسی، مسیر خود را به‌سمت شهرتاریخی توس تغییر داده و در کنار آرامگاه فردوسی، به سمت جاده معین‌آباد و روستای پاژ مسیر را ادامه دهید، میل اخنگان در مجاورت این مسیر قرار دارد.

معرفی بنای اخنگان

این بنا، آرامگاه فردی با هویت نامعلوم است که داستان‌ها و روایت‌های مختلفی درباره آن وجود دارد، برخی بر این باور هستند که نقش و نگارهای زنانه‌ای که روی برج مشاهده می‌شود، نشان از هویت پیکر متوفی دارد؛ ایشان معتقد هستند که فرد مدفون گوهر تاج، خواهر گوهرشاد، همسر شاهرخ تیموری است. این در حالی است که گروهی دیگر آن را منتسب به دختری هندی می‌دانند که از مریدان امام رضا (ع) بود و هنگام سفر برای زیارت، از دنیا رفته است. برخی دیگر نیز تصور می‌کنند، این بنا، آرامگاه دسته‌جمعی افراد مهم و متشخص است. اما نباید از این نکته غافل شد که صحت این نظریات، به اثبات نرسیده است. با این وجود بنای اخنگان به‌عنوان یک اثر تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تاریخچه بنای اخنگان

باستان‌شناسان و کارشناسان معماری با در نظر گرفتن سبک معماری اجرا شده در این بنا، قدمت ساخت آن را به دوره تیموریان نسبت می‌دهند. در این راستا برخی از محققان معتقدند، علت انتساب پیشینه میل اخنگان مشهد به دوران تیموریان، به‌دلیل استفاده از کاشی‌های مربعی شکل و منقوش در ساخت آن است.

گروه دیگری از محققان و پژوهشگران تاریخی قدمت این برج تاریخی را متعلق به نیمه نخست قرن نهم هجری می‌دانند. برخی دیگر نیز با در نظر گرفتن نوع ساخت، معماری و تزیینات انجام شده در برج مقبره، پیشینه آن را به دوران ایلخانی نسبت داده‌اند. با کنار هم قرار دادن این نظریات می‌توان به‌طور کلی نتیجه گرفت، این اثر ملی و تاریخی کشور احتمالا متعلق به قرن نهم هجری قمری است که طراح و سازندگان آن سعی در ساخت یکی از بهترین و بی‌نظیرترین بناهای دوران داشته‌اند و با بهره‌مندی از الگوها و سبک‌های معماری حکومت ایلخانیان که مقارن با دوران قبلی خود است، توانسته‌اند به این مهم دست یابند، اثری که امروزه از شاخص‌ترین آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری در استان خراسان رضوی و شهرستان مشهد محسوب می‌شود.

هرچند سال ساخت آن به‌طور قطع مشخص نیست؛ می‌توان شباهت‌هایی در ساختمان آن به بنای مسجد جامع گوهرشاد که به سده ۹ هجری قمری تعلق دارد و نیز عمارت امیر چخماق یزد که در اوایل قرن ۹ هجری قمری ساخته شده است، یافت.

معماری میل اخنگان

معماری میل اخنگان متعلق به دوران تیموریان است و این بنا عمری بیش از ۵۵۰ سال دارد. معمار سازنده این بنای آجری و کهن، برجی مقبره‌گونه را برای آن در نظر گرفته که دارای ارتفاعی بیش از ۱۷ متر است. سازندگان آن را روی سکویی دایره‌ای و با هشت نیم‌ضلعی ساخته‌اند. نمای بیرونی ساختمان آرامگاه نیز به‌شکل مدور است که با هشت نیم‌ستون به زیبایی تزئین شده است.

معماری و کاشیکاری‌های انجام شده در بنای میل اخنگان، بسیار زیبا و چشم‌نواز است. این بنای تاریخی از آجر ساخته شده است و با هنرمندی در به‌کارگیری قطع ه‌های کاشی به رنگ‌های لاجوردی و فیروزه‌ای تزئین شده است که به‌شکل‌های مختلفی از جمله مستطیل، چند ضلعی و ستاره چلیپا برش خورده‌اند.

همچنین در تزئین این کاشی‌ها از نقوش برجسته و مختلف بهره گرفته‌اند. داخل بنا نیز سنگ قبری به طول ۱۱۰ سانتی‌متر، عرض ۵۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۴۰ سانتی‌متر قرار دارد که روی آن با خط ثلث و نسخ متنی نوشته شده است. از دیگر نکات در مورد معماری بنا، فضای داخلی آن است که بدون هیچ نقش و نگار و تزئینی ساخته شده است؛ در حالی که نمای خارجی آن، از دیوار گرفته تا نیم‌ستون‌هایش را با کاشی تزئین کرده‌اند.

در قسمت حاشیه زیر سقف میل اخنگان، می‌توان اثری که احتمالا متعلق به کتیبه‌ای است که در گذشته وجود داشته است، مشاهده کرد. به نظر می‌رسد این کتیبه روی گچ نوشته شده که امروزه قسمت عمده‌ای از آن، تخریب شده است.

بازدید از میل اخنگان

میل اخنگان در مجاورت مسیر روستای پاژ قرار دارد و بازدید از آن برای مسافرانی که در آن مسیر هستند، به آسانی میسر است.

منبع: میراث آریا

مرتبط:

مرمت بازار تاریخی فرش مشهد به کجا رسید؟

جاذبه‌های تاریخی مشهد

موزه «ملکه سوفیا»، یادمان تاریخ ملی مادرید

موزه‌ها همواره نمایان‌گر میراث ملت‌ها در طول تاریخ بوده و فرهنگ، تاریخ و هنر را برای نسل بعد بازگو می‌کنند. موزه‌ها همچنین حافظ تاریخ نسل گذشته و فرهنگ ملل و اقوام هستند و تجربه سیر در تاریخ را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورند.

مادرید سومین شهر پرجمعیت اتحادیه اروپا به شمار می‌رود. این شهر دارای ساختمان‌ها و فضایی مدرن است که با توجه به بخش‌های مختلف این شهر محله‌ها و ساختمان‌های تاریخی به چشم می‌خورد. فضای دوست‌داشتنی و منحصر به‌فرد این شهر هرساله گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند که برای گذران اوقات فراغت خود به این شهر سفر کرده و از اماکن گردشگری آن بازدید می‌کنند که موزه «رینا سوفیا» یکی از این اماکن گردشگری به شمار می‌رود.

موزه «ملکه سوفیا» یا «رِینا سوفیا»، یکی از معروف‌ترین موزه‌های شهر مادرید است که در آن آثار هنرمندان معاصر کشور اسپانیا به نمایش گذاشته می‌شود. ساختمان این موزه قدمت طولانی دارد و به این علت که در زمان «شاه فیلیپ دوم» در سال ۱۵۶۶ به عنوان یک بیمارستان عمومی مورد استفاده قرار می‌گرفت، شهرت دارد.

گفته می‌شود که بین سال‌های ۱۷۷۶ تا ۱۷۸۱ ساختمان جدیدی برای بیمارستان در نظر گرفته شد و بنای بیمارستان قبلی به همان شکل ابتدایی باقی ماند. ساختمان آن البته در دوران فعالیت بارها مورد بازسازی قرار گرفت و تغییراتی در ساختار آن ایجاد شد.

موزه ملکه سوفیا

 

نکته‌ای که در مورد این موزه وجود دارد این است که بارها در این مدت تصمیم به تخریب بنای آن گرفته شده که خوشبختانه این تصمیم عملی نشده است و در سال ۱۹۷۷ طی یک حکم سلطنتی، بنای موزه جزء یادمان‌های تاریخی ملی این کشور به ثبت رسید.

همانطور که گفته شد بنای این موزه در ابتدا بیمارستان بوده است اما در سال‌های ۱۹۸۰ برنامه‌ای برای نوسازی این بنا طراحی شد که «آنتونیو فرناندز آلبا» انجام این کار را برعهده گرفته است. آسانسورهای شیشه‌ای و استیلی از جمله طراحی‌های خاص این معمار به شمار می‌رود که فضایی مدرن را در این موزه قدیمی ایجاد کرده است.

در سال‌هایی که طرح نوسازی در این موزه در حال انجام بود تنها در سالن ملکه سوفیا نمایشگاه‌هایی به صورت موقتی برگزار می‌شد و پس از اتمام پروژه نیز در سال ۱۹۸۸ این بنا با حکم سلطنتی به عنوان موزه ملی برای جایگزینی با موزه هنرهای معاصر اسپانیا نام‌گذاری شد.

ایده اصلی ساخت موزه ملکه سوفیا به منظور گسترش موزه پرادو برای پوشش دادن تاریخ هنر از انتهای قرن بیستم تا به امروز شکل گرفت؛ چراکه آثار تاریخ هنر در این موزه که مختص آثار کلاسیک بود پوشش داده نمی‌شد.

در سال ۱۹۹۵ به دستور حکومت وقت این سرزمین، موزه ملکه سوفیا به مجموعه‌ای شامل آثار هنری از سال ۱۸۸۱ و همزمان با تولد پیکاسو به بعد تبدیل شد و پس از آن آثار نقاشانی مانند «گویا» نیز به این مجموعه پیوستند.

این مرکز هنری، محل نگهداری بهترین آثار قرن بیستم بوده است به گونه‌ای که هنرمندان معاصر اسپانیا مانند «خوان میرو»، «سالوادور دالی» و «پابلو پیکاسو» در این محل به کاوش می‌پرداخته‌اند. یکی از شاخص‌ترین آثار پیکاسو و معروف‌ترین اثر هنری اسپانیا به نام «گِرنیکا» نیز در این مجموعه نگهداری می‌شود و این در حالی است که هنرمند این اثر اصرار داشت که آن در موزه پرادو به نمایش گذاشته شود.

گفتنی است که مجموعه‌ای دائمی در طبقه دوم و چهارم جناح اصلی موزه «رینا سوفیا» برپا و همواره محل تابلوی گرنیکا بدون تغییر بوده است و علاقه‌مندان به بازدید از این موزه می‌توانند اثر گرنیکا که به لحاظ تاریخ هنر ارزش بالایی دارد را در اتاق ۲۰۶ این موزه تماشا کنند.

موزه ملکه سوفیا

چیدمان آثار این موزه بر اساس موضوع انجام شده و لذا پراکندگی آثار هنرمندان میان طبقات را به وجود آورده است. در کنار تابلوی گرنیکا، تماشای پیش‌طرح‌های این هنرمند در اتاق‌های حول اتاق ۲۰۶ جذابیت فراوانی دارد؛ به طوری که تماشای این پیش‌طرح‌ها روند خلق اثر را به تصویر می‌کشند.

همچنین علاقه‌مندان به سبک کوبیسم پیکاسو می‌توانند آثار هنرمندان دیگری مانند «خوان‌ گری» و «جرج براک» را نیز که دارای سبکی مشابه با این هنرمند نقاش هستند، تماشا کنند .

در کنار نقاشی‌های «خوان میرو» که اغلب با رنگ‌های اولیه درخشان شناخته می‌شوند، مجموعه مجسمه‌های عجیب او نیز در این موزه به نمایش گذاشته شده که بازدیدکنندگان زیادی را به خود جذب می‌کند.

گفتنی است که نقاشی‌های خوان میرو نمادی برای المپیک بارسلون در سال ۱۹۹۲ شدند و از این رو اثر او تحسین مردم از سرتاسر جهان را برانگیخت، در حالی که این اثر لیاقت و استحقاق چنین تحسینی را داشت.

علاوه بر این آثار، ۲۰ تابلو از شاهکارهای سالوادور دالی نیز در این موزه به نمایش گذاشته شده است؛ همچنین آثار « ماکس ارنْست» از جمله هنرمندان  سبک سورئالیست، در این مجموعه قرار دارد که علاقه‌مندان به این هنرمندان با تماشای آثار آن‌ها در این موزه به وجد خواهند آمد.

آثار هنرمندان دیگری مانند «میکل بارسلو» و «ایگناسیو زولواگا» و چند طرح ساده از «فدریکو گارسیا لورکا» نیز در موزه ملکه سوفیا وجود دارد. با وجود این که هنرمندان این آثار کمتر شناخته ‌شده هستند اما تماشای آثار آن‌ها تجربه‌ای دلچسب برای بازدیدکنندگان به همراه خواهد داشت.

موزه ملکه سوفیا

 

البته به غیر از بخش‌های گفته شده در این موزه کتابخانه‌ای وسیع با مجموعه‌ای  بیش از ۱۰هزار مونوگراف و بروشور، هزار مجله و ویدئو، نوار صوتی و یک مجموعه تاریخی مهم از نسخ خطی، اسلاید و عکس‌ها نیز وجود دارد که توجه علاقه‌مندان را به خود جلب می‌کند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

سفر به دنیای کارتونی در موزه انیمیشن شانگهای چین

نمایش بیشتر آثار زنان در موزه پرادو

آشنایی با تاریخچه موزه ملک

قنات شاه‌اسماعیلی در روستای امام‌زاده‌‌اسماعیل اقلید

قنات اختراع مهم و حیات‌بخش پیشینیان

آب از دیرباز مهم‌ترین عامل عمران و توسعه در جهان بوده است. توجه به وضعیت خاص منابع آب و توزیع ناهمگون بارندگی، خشک‌سالی‌های پی‌درپی، رعایت نشدن اصول مربوط به نگهداری و حفاظت منابع آب، در طول تاریخ ذهن خلاق بشر را به خود مشغول داشته تا به شیوه‌های گوناگون در جستجوی کشف راه‌حل و خلاقانه برای رفع این مسئله بوده است.

استخراج آب‌های زیرزمینی به‌صورت قنات، به‌عنوان یکی از پدیده‌های شگفت‌انگیز دست‌ساخته‌ی انسان، توجه بسیاری از مورخان و پژوهشگران را نیز به خود جلب کرده و با توجه به این‌که بخش زیادی از زمین‌های کشور ایران به دلیل کمبود آب قابل کشاورزی نیستند می‌توان آب‌های زیرزمینی را از کوهپایه‌ها به‌منظور کشاورزی و تأمین آب شرب انتقال داد.

یکی از شیوه‌های انتقال آب استفاده از روزگاران قدیم قنات بوده است که درگذشته قنات نقش کلیدی و مؤثری در نظام اقتصادی و حیات اجتماعی کشور داشته است و موجب شکوفایی اقتصاد کشاورزی و ایجاد کار و فعالیت‌های متعدد شهری و روستایی بوده است که روستای امام‌زاده اسماعیل نیز از این قاعده مستثنا نبوده است و همپا با دیگر مناطق ایران به این سازه مهم نیز دست‌یافته است.

قنات که توسط مقنیان ایرانی اختراع‌شده، هزاران سال قدمت دارد، قدمت بسیاری قنات‌های ایران، از پنج یا شش هزار سال پیش متجاوز است و عمری برابر با تاریخ کهن ایران دارد باوجود گذشت سالیان دراز از این اختراع بشر هنوز هم این روش استفاده از آب، در قسمت مهمی از روستاها و مناطق مسکونی و کشاورزی و دامداری کشور متداول است و حتی یکی از ارکان اصلی کشت و زرع در نواحی خشک را تشکیل می‌دهد.

این اختراع که امروزه شهرت جهانی پیداکرده، بعدها از ایران به بسیاری از کشورهای جهان انتقال‌یافته و مورداستفاده مردم در دیگر نقاط دنیا قرارگرفته است.

فناوری ساخت قنات در اوایل هزاره اول قبل از میلاد در مناطق خشک کوهستانی ایران گسترش پیداکرده است.

ایرانیان باستان در چندین هزار سال قبل دست به این ابتکار جدید زده و آن را کاریز یا کهریز نام نهادند. نخستین قنات‌ها و طولانی‌ترین قنات دنیا در این دیار واقع‌شده است.

موقعیت جغرافیایی روستای امام‌زاده‌اسماعیل

روستای امام‌زاده اسماعیل به علت شرایط آب و هوایی خاص و معتدل خود و پوشش گیاهی مناسب از دیر موردتوجه دامداران بوده است که همیشه پذیرایی مردمان یکجانشین بوده است که قدمتی چندین هزارساله دارد.

روستای امام‌زاده اسماعیل در بخش حسن‌آباد شهرستان اقلید بناشده است که در شمال غرب استان فارس واقع‌شده است.

قنات شاه‌اسماعیلی روستای امام‌زاده اسماعیل

قنات شاه‌اسماعیلی روستای امام‌زاده اسماعیل در زمان شاه اسماعیل صفوی و برای رفاه حال مردمان این روستا به دستور شاه اسماعیل بناشده است.

این قنات قدمت چندصدساله تا هم‌اکنون نیز قابل بهره‌برداری است که با توجه با جمعیت آن زمان روستا پدیده بزرگ و نادر است.

این روستا دارای دو قنات بوده است که قنات قدیم و جدید نام دارند، قنات قدیم که دیگر چاه‌های و خروجی‌های آن بر روی سطح زمین دیده نمی‌شود به‌عنوان سفره آب زیرزمینی استفاده می‌شود و قناتی که قدیم توسط شاه اسماعیل و در زمان صفوی به دستور او در قلب روستا بنا شده است.

قنات شاه اسماعیلی به طول ۴ کیلومتر است و در هر ۲۵ متر دارای یک چاه است که می‌توان گفت جزو قنات‌های طویل استان فارس است که قدمت بالایی نیز دارد که هیچ زمانی با خشکی و نبود آب مواجه نشده است و حتی در زمان‌های خشک‌سالی در این روستا همچنان آبی بوده است و متوسط خروجی آب این قنات ۶ اینچ در ثانیه است که اکنون نیز مورداستفاده مردم روستا برای آبیاری قرار می‌گیرد.

معماری این قنات بسیار شگفت‌انگیز است که با سنگ‌های دست‌چین و تراش‌خورده بیشتر ساخته‌شده است. پس از گذشت چند صدسال از ساخت این بنا هنوز هم زیبایی و کارایی خود را حفظ کرده است و در قسمت‌های داخلی این قنات محیط‌های به‌منظور استراحت کارگران مهیا شده است که می‌توان گفت تقریباً در هیچ‌کدام از قنات‌ها این‌چنین فضایی وجود ندارد که خود موجب شگفتی پژوهشگران شده است.

* گزارش از زینب هاشمی‌فر،  کارشناس باستان‌شناسی

منبع: میراث آریا

مرتبط:

یزد؛ شهر قنات، قنوت و قناعت

قنات زارچ _میراث جهانی یونسکو