گوور قلعه ، گوردخمه صخره‌ای در ماه‌نشان زنجان

گوور قلعه بر بالای یکی از بلندی‌ها که بخش فوقانی آن به‌صورت صخره‌­ای است، کنده‌ شده است. این محل با ارتفاع ۱۵۳۳ متر بالاتر از سطح آب‌های آزاد و در ناحیه مرزی استان زنجان با آذربایجان غربی واقع است. در سمت شرق و جنوب کوه مسیلی وجود دارد که گور دخمه حدود ۳۵ متر بالاتر از بستر آن قرار دارد. روان آب‌های فصلی ارتفاعات از طریق این مسیل به رودخانه قلعه چای منتقل می‌شود. مطابق با باورهای مردم محلی، این مکان قلعه‌ای از دوران پیش از اسلام است که به گبرها تعلق داشته است و در واقع نام‌گذاری عجیب اثر به گوور قلعه نیز به همین دلیل است. طبق مطالعات میدانی انجام‌ شده برخلاف تصور روستاییان هیچ قلعه یا ساختار تدافعی، نظامی و سکونتی در محلی که به گوور قلعه معروف است، وجود ندارد. برخلاف نظر مردم منطقه گوور قلعه یک اثر دستکند صخره‌ای است که به دلایلی می‌تواند یک محل تدفین صخره‌­ای از دوران پیش از اسلام باشد.

برخلاف بسیاری از گور دخمه‌های شمال غرب و غرب ایران که عموماً در چند دهه پیش از انقلاب اسلامی از سوی باستان‌شناسان ایرانی و غیرایرانی شناسایی و معرفی شدند، اثر تاریخی گوور قلعه اورجک تا سال ۱۳۸۰ خورشیدی کاملاً ناشناخته بود. در آن سال این اثر در برنامه بررسی و شناسایی باستان­‌شناسی شهرستان ماه­نشان شناسایی شد. شاید یکی از دلایل ناشناخته بودن اثر، دسترسی سخت و قرار داشتن در منطقه‌ای به دور از دید بوده است. برای رسیدن به گوور قلعه پس از طی ۶۰۰ متر مسیر جاده آسفالت اورجک به ارزه خوران، باید وارد دره‌­ای در شمال جاده شد که در وسط آن رودخانه‌ای فصلی جریان دارد. در ادامه مسیر به سمت شمال و در فاصله حدود ۳۰۰ متر از جاده، اثر تاریخی گوور قلعه در بالای یک بلندی صخره‌­ای قابل‌مشاهده است. همچون بیشتر گور دخمه‌های ایران، گوور قلعه بر فراز یک بلندی صخره‌ای و در دل کوه کنده‌شده و دسترسی به آن بسیار مشکل است. ورودی گوور قلعه در دیوار عمودی بخش فوقانی یک صخره عظیم کنگلومرایی قرار دارد و دسترسی به آن بدون استفاده از تجهیزات صخره‌نوردی به‌سختی امکان‌پذیر است. به‌طوری‌که برای رسیدن به ورودی، پس از صعود از شیب بسیار تند دامنه کوه و رسیدن به بخش صخره‌ای فوقانی، گذرگاه بسیار باریکی (به عرض حدود ۱۵ تا ۳۰ سانتی­متر) وجود دارد که بدون کمک گرفتن از تجهیزات کوه‌نوردی نمی­‌توان به‌راحتی به داخل گوور قلعه دسترسی پیدا کرد. دقیقاً مشخص نیست که این معبر باریک شیب‌دار مربوط به زمان ایجاد گور دخمه بوده و یا اینکه در ادوار بعدی برای دسترسی به داخل اثر، در دیواره کوه تراش داده‌شده است. نمای ورودی گور دخمه به شکل طاق هلالی تراشیده شده و رو به سمت غرب است. عرض ورودی ۱۰۸ سانتی­متر و بلندی آن ۱۱۵ سانتی­متر است. نمای بیرونی اثر کاملاً ساده و بدون هیچ‌گونه تزیینات خاصی است.

ورودی به دو فضای مستطيلی شكل تقریباً عمود بر هم، یکی به طول ۱۰/۵۰ متر و دیگری به طول ۷/۵۰ متر منتهی می‌شود که سقف هر دو فضا همچون ورودی به شکل طاق هلالی است. اتاق مستطیلی بزرگ‌تر در امتداد و روبروی ورودی است و اتاق کوچک‌تر در سمت راست آن قرار دارد. بلندی فضای بزرگ‌تر ۱۶۰ سانتی­متر و عرض آن ۱۸۰  سانتی‌متر است و بلندی فضای کوچک‌تر ۱۷۲ سانتی­متر و عرض آن ۱۷۵ سانتی­متر است. با توجه به اینکه کف هر دو فضا به دلیل فرسایش و انباشت خاک و سنگ‌های ناشی از حفرهای غیرمجاز تا حدودی پر شده، بلندی دقیق اتاق­‌ها مشخص نیست. در کف اتاق کوچک‌تر که در سمت راست ورودی قرار گرفته، حفره‌­ای تقریباً مدور به قطر متوسط ۸۵ سانتی­متر در صخره کنده‌ شده که بخشی از آن با سنگ و خاک پر شده است. به جز حفره مذکور و چند چاله حفاری غیرمجاز، کنده‌کاری‌های دیگری در داخل گوور قلعه دیده نمی‌شود.

بدون شک با اولین نگاه به گوور قلعه، شباهت بسیار زیاد آن به گور دخمه‌های پیش از اسلام ایران در ذهن تداعی می‌شود. گور دخمه به آرامگاه­‌های صخره‌ای گفته می‌شود که از سنگ و عمدتاً در سینه کوه بر صخره تراشیده می‌شود. مطالعات پیشین نشان داده بیشتر گور دخمه‌های مناطق غربی و شمال غربی ایران مربوط به نیمه نخست هزاره اول پیش از میلاد هستند. همچنین بیشتر گور دخمه‌های شناسایی‌شده در مناطق یاد شده منسوب به مادها و اورارتوها هستند. گوور قلعه اورجک از نظر موقعیت قرارگیری، شکل ورودی و فضاهای کنده‌ شده بدون تردید ویژگی‌های یک گور دخمه منفرد را داراست. شباهت این اثر با آرامگاه‌­های صخره‌­ای شمال غرب و غرب ایران که منسوب به اورارتوها و مادها هستند انکارناپذیر است. با وجود نبود شواهد و مدارک تاریخی و باستان­‌شناختی مرتبط با گوور قلعه، موقعیت قرارگیری و شباهت اثر به برخی گور دخمه‌های غرب و شمال غرب ایران نشان می‌دهد که احتمالاً این اثر دستکند، یک محل تدفینی و تنها گور دخمه­ شناسایی‌شده از دوران پیش از اسلام در استان زنجان است.

* گزارش از ابولفضل عالی دکتری باستان‌شناسی و کارشناس اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی زنجان

مرتبط:

هنر فلز؛ نگاهی نو به صنایع‌دستی منحصر به فرد زنجان

روستای علم كندی و منطقه قارقالان زنجان

ماه نشان و ردپای جن و پری در زنجان

موزه باغ هرندی

موزه باغ هرندی در دوره‌ قاجار توسط «عدل ‌السلطنه» یکی از صاحب منصبان نظامی آن دوره در قاجار بنا نهاده شد. این مجموعه به دلیل توقف چند روزه‌ رضاخان در مسیر سفر تبعید ش مورد توجه قرار گرفت و در سال ۱۳۵۴ توسط مالک باغ به وزارت فرهنگ و هنر اهدا شد. باغ هرندی مدتی نیز به عنوان ساختمان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کرمان مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاضر در طبقه همکف این ساختمان ، موزه ساز های سنتی استاد مسعود و در طبقه فوقانی آن موزه باستان شناسی قرار دارد.

موزه باغ هرندی اثر در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۷۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه ‌ای قاجاری در دل باغی ایرانی، که آثار نفیس باستانی و ابزارآلات بی‌ نظیر موسیقی را در خود جای داده است، هر گردشگری را به خود می ‌کشاند.

در دوره قاجار باغ ‌های متعددی در کرمان احداث شد که باغ هرندی یکی از آنها بشمار میرود. محمدرضا خان عدل ‌السلطان که یکی از صاحب‌ منصبان نظامی کرمان بود، در سال ۱۲۹۰ قمری و ۱۲۵۲ خورشیدی باغ را خارج از حصار کرمان ساخت. نقشه‌ ساختمان مرکزی باغ که موزه باستان ‌شناسی کرمان و موزه‌ سازهای سنتی در آن قرار دارد را مرتضی قلی اسفندیاری، پسر عدل السلطان، در حدود سال ۱۲۶۶ خورشیدی از فرانسه برای پدرش فرستاد. طرح ساختمان تلفیقی از نقشه فرنگی و معماری ایرانی است.

ساختمان مرکزی در دو طبقه، در قسمت شمالی باغ و در کنار آب ‌نماهای مختلف بنا شده و مساحت تقریبی زیربنای آن حدود ۲۰۰۰ متر مربع است. عمارت دو طبقه باغ موزه هرندی دارای سقف گنبدی با عمق کم است. جنس کف آن آجر سنتی قدیمی بوده که اکنون سرامیک شده است. در روی ساختمان و در مرکز پشت بام، کلاه فرنگی چند ضلعی وجود دارد که نور را تأمین می ‌کند.

موزه باغ هرندی

موزه باغ هرندی تمام ويژگيهاي يك باغ عمارت ايراني را دارا است. از جمله قسمتهاي باغ مي ‌توان ساختمان اندروني، بيروني، بهارخواب، حمام، آشپزخانه و اتاق‌ هاي مستخدمين، گاو گرد (گاوچاه) حوض و آب نما، اصطبل و درختان ميوه را نام برد كه بر اثر مرور زمان دستخوش تغييرات زيادي شده اند كه تخريب اصطبل و انبار ها، تبديل شدن آشپزخانه به ساختمان اداري از آن جمله است. آب ‌رسانی درختان این باغ از چاه و گاوگرد باغ تامین می ‌شده که خوشبختانه گاوگرد و همه‌ تجهیزات آن در گوشه ضلع‌ غربی این باغ هنوز موجود است.

باغ در سال ۱۳۱۳ به ابوالقاسم هرندی، که یزدی‌ الاصل و از تجار معروف کرمان بود، فروخته شد. ساختمان و قسمتی از باغ در سال ۱۳۴۹ به وزارت فرهنگ و هنر جهت تبدیل شدن به موزه اهدا شد و پس از مدتی بقیه‌ باغ را هم وزارت فرهنگ و هنر خرید و باغ در ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شماره ۱۱۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

بعد از انقلاب سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۶۸ یک سری ساز از ایرج گلسرخی خریداری کرد. استاد حسین مسعود کرمانی، که از کارمندان سازمان میراث فرهنگی و آخرین نفری بود که به روش قدما تار می‌ ساخت، در سال ۱۳۷۸ اعلام کرد می ‌خواهد یک موزه‌ ساز در کرمان دایر کند. سید محمد بهشتی، رئیس وقت سازمان، از این پیشنهاد استقبال کرد و سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۰ با هزینه ‌ای بالغ بر ۱۶۰ میلیون تومان برای تعمیرات و بازسازی اساسی، خرج کرد و رسما باغ موزه را افتتاح کردند.

ساختمان مرکزی نیز در سال ۱۳۸۲ به عنوان موزه‌ باستان ‌شناسی کرمان راه ‌اندازی شد. این موزه پس از افتتاح به دلیل مشکلاتی که داشت تعطیل و پس از رفع آنها در سال ۱۳۸۳ بازگشایی شد. باغ موزه چهار غرفه دارد. در غرفه‌ ها آثار کشف شده از ظروف سفالی، سنگی، فلزی، شیشه ‌ای و کتیبه ‌های سنگی قرون مختلف از جمله دوران اسلامی، آمیخته ‌ای از فرهنگ یونان و آسیای مرکزی نگهداری می ‌شود. اکثر آثار تاریخی که در این موزه نگهداری می ‌شوند، از حوزه‌ هلیل ‌رود (جیرفت) و شهداد به دست آمده‌ اند.

در حال حاضر طبقه‌ همکف ساختمان به موزه‌ سازهای سنتی و طبقه‌ بالا به موزه‌ باستان ‌شناسی تبدیل شده است.

موزه باغ هرندی

موزه باستان شناسی
از اهداف مهم موزه‌ باستان‌ شناسی معرفی تمدن ‌های کهن منطقه‌ جنوب شرق ایران و ارتباط آنها با تمدن ‌های همجوار است. این موزه از دو بخش کلی دوران پیش از اسلام و دوران اسلامی تشکیل شده و شامل غرفه‌ های متعدد است که عبارتند از:

غرفه شهداد
آثار به نمایش گذاشته شده در این غرفه از کاوش‌ های باستان ‌شناسی مجموعه باستانی شهداد است و شامل انواع ظروف سفالی، سنگی و فلزی (مفرغ) مربوط به هزاره ‌های سوم و چهارم پیش از میلاد مسیح است. از سایر آثار این غرفه می ‌توان به گردنبند های بسیار ظریف و ظروف سنگی شبیه به دوات اشاره نمود.

غرفه جازموریان (پیش از تاریخ)
آثار کشف شده از جازموریان شامل انواع سفال‌ های خاکستری بسیار ظریف، با نقوش زیبا است. آثار این دوره مربوط به اواخر هزاره‌ سوم و اوایل هزاره‌ دوم پیش از میلاد مسیح است. نمونه‌ چشمگیر آن تبرهای مفرغی‌ است که از جیرفت، غرب باتلاق جازموریان و از کاوش ‌های غیرمجاز به دست آمده است.

غرفه جازموریان (دوره‌ تاریخی)
آثار مهم دیگری که از منطقه‌ جازموریان به دست آمده، متعلق به دوره‌ سلوکی، اشکانی، آمیخته‌ ای از فرهنگ یونان، آسیای مرکزی، هند، فلات مرکزی ایران و میان‌ رودان است. این یافته‌ ها شامل جام‌ های سفالین، بشقاب، کوزه و ریتون ‌های منتهی به سر جانورانی چون اسب، قوچ، گاو و نیم ‌تنه‌ انسان است. سورنای متعلق به دوران هخامنشی از شاخص‌ ترین آثار باغ موزه‌ هرندی است.

غرفه شماره چهار
آثار موجود در این غرفه اغلب شامل سفال‌ های مختلف منقوش و نیز حیوانات کوچک مفرغی زیبای یافته شده در کاوش‌ های جیرفت است. از سایر آثار مهم این بخش می ‌توان از ظروف مفرغی کشف ‌شده در بزنجان بافت نام برد.

غرفه اسلامی
سفال ‌های لعاب ‌دار و اشیای فلزی و شیشه‌ ای شامل انواع ظروف و پیه سوز و عطر دان و نیز کتیبه‌ های سنگی مربوط به قرون مختلف اسلامی زینت ‌بخش این غرفه است.

موزه باستان‌ شناسی کرمان مدتی میزبان سرستونی از تخت جمشید نیز بوده است؛ این سرستون، طی یک درگیری مسلحانه، از قاچاقچیان مواد مخدر گرفته و به باغ موزه هرندی کرمان منتقل شده بود، اما در سال ۱۳۸۵ به تخت جمشید بازگردانده شد.

موزه باغ هرندی
موزه سازهای سنتی
موزه سازهای سنتی دارای ۳۲ عدد ویترین است که از بیش از ۲۵۰ ساز سنتی بی ‌نظیر محافظت می‌ کنند. پنج عدد از سازهای این موزه را استاد حسین مسعود ساخته است. او همچنین تعدادی ساز شامل یک عدد عود، یک عدد سه ‌تار، که استاد نریمان ساخته و یک عدد تنبک، که مربوط به دوره‌ قاجار است و نیز دو عدد ساز که تاریخ ساخت آنها قریب به ۵۰ سال پیش است، به موزه‌ سازهای سنتی کرمان اهدا کرده است.
در این موزه سازهایی از قبیل قیچک، سنتور، قانون، رباب، تنبک، تار، دایره، کمانچه، دوتار خراسان، تنبور کرمانشاه، چنگ، کوزک بم، نی، بربط، کاسوره خوزستان و … وجود دارد که در معرض دید علاقه‌ مندان و بازدید کنندگان قرار می ‌گیرد. موزه‌ سازهای سنتی کرمان دارای بخش اطلاع‌رسانی جهت ارائه خدمات صوتی و تصویری از طریق نرم‌ افزار، سخت ‌افزار، خدمات اینترنتی و ویدیویی است. در این موزه مرکز مطالعه جهت بررسی و پژوهش در زمینه‌ موسیقی سنتی ایران دایر شده است.

سیستم صوتی ویترین ‌ها به بازدید کننده امکان می‌ دهد که ضمن بازدید از سازهای موجود، با نحوه‌ نواختن و نیز نوای ساز استاد های بزرگ موسیقی آشنا شوند. هر ‌سال طبق برنامه ای مشخص، مراسمی با عنوان «شبی با موسیقی سنتی ایران» در این موزه برگذار می ‌شود. در این مراسم استاد ها و پیشکسوتان موسیقی با سازهای قدیمی برنامه‌ های جالبی اجرا می ‌کنند. در کنار ویترین ‌ها و بر روی دیوار نقاشی‌ های خطی زیبایی اجرا شده و تصاویر و اشعار دلنشینی در زمینه‌ موسیقی اصیل ایرانی به چشم می‌ خورد. تصاویر هنرمندان بزرگ و پیشکسوتان موسیقی ایران نیز زینت ‌بخش قسمت ‌های دیگر این موزه است.

حدود ۳۰۰ عکس قدیمی از زمان قاجار با موضوع موسیقی نیز در انبار موزه وجود دارد و تعدادی از آ‌نها به نمایش درآمده ‌اند.

گردشگران خارجی ‌که به موزه سر زده ‌اند، از نبود توضیحات انگلیسی گله مند هستند و به همین دلیل موزه موسیقی اصفهان را ترجیح می ‌دهند.

کاغذ های حاوی توضیحات درباره‌ سازها، به دلیل رطوبت، جمع شده و اثرات نم نیز روی دیوارهای عمارت دیده می ‌شود. این موضوع نشان می‌ دهد که ساختمان عمارت برای موزه مناسب نیست و دمای آن متغیر است که این تغییرات می ‌تواند به سازهایی که داخل موزه نگهداری می ‌شوند، آسیب برساند. ضمن اینکه ویترین ‌ها، که سازها داخل آن‌ها نگهداری می‌ شوند، در واقع طاقچه‌ پنجره‌ عمارت هستند و سازها مقابل نور مستقیم آفتاب قرار گرفته اند.

از اینرو از سال ۱۳۹۵ صحبت‌ هایی مبنی بر اینکه آثار موزه‌ هرندی به کاروانسرای گنجعلی ‌خان منتقل شود، در میان بود؛ اما هنوز این موزه برپا است.

مرتبط:

آبشار کشیت کرمان

گنبد مشتاقیه یا سه گنبدان نمادی از شهر کرمان

کرمان ، دیار کریمان

تنگ مخدان

تنگ مُخدان که شگفتی بوشهر لقب گرفته، در جنوب روستای مخدان (یا موخدان) قرار دارد. این تنگ در واقع بین کوه های خورموج واقع شده و در این منطقه کوه بیرمی تنگ های مختلفی تشکیل داده است که به جز تنگ مخدان، شش تنگ مهم دیگر به نام های تنگ تلخ آب بید، تنگ بنیون، تنگ روانی، تنگ گشی، تنگ یخ و تنگ آشی را شامل می گردد. همه این تنگ ها، زیبا و دیدنی هستند و در سفر به روستای مخدان بوشهر می توانید از آنها دیدن کنید.

تنگ مخدان در موقعیت جغرافیایی N284432 E512951 در استان بوشهر واقع شده است. این تنگ در جنوب روستایی به همین نام و در ارتفاع چهارصد متری از سطح دریا قرار دارد. طول تنگه در حدود سه کیلومتر است و در کف آن رود کوچکی جریان دارد که از ارتفاعات و چشمه های اطراف سرچشمه می گیرد. آب تنگ مخدان در عمیق ترین قسمت حدود سه متر است و بقدری زلال است که تمام سنگ های کف آب به وضوح دیده می شوند.

تنگ مخدان

خنکی و زلالی این آب خیلی از اهالی جنوب را به تنگ مخدان می کشاند تا تنی به آب  بزنند. البته برای شنا کردن در تنگ مخدان باید هم شناگر خوبی بود و هم تجهیزات کوهنوردی و شنا به همراه داشت.

تنگ مخدان مملو از نخلستانهای خرما بوده و مناظر بدیعی را خلق کرده است. همچنین وجود آبشارهای کوچک و حوضچه طبیعی آب در انتهای این تنگ که با صخره ای بزرگ راه آن مسدود شده است بر جذابیتهای آن افزوده است.

این تنگ در میان کوه های خورموج قرار دارد. آب و هوای منطقه گرم و خشک است و اوایل بهار بهترین فصل بازدید از این تنگ است. هوای معتدل پاییز نیز در بوشهر می تواند شما را حسابی سر ذوق بیاورد.

تنگ مخدان

مخدان کجاست؟
مخدان روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان دیر استان بوشهر در جنوب ایران است. این روستا در دهستان حومه دیر قرار دارد و خود شهرستان دیر از شمال به شهرستان ‌های دشتی و تنگستان، از شرق به شهرستان ‌های گنگان و جم و از جنوب و غرب به آب ‌های خلیج فارس می رسد.

بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۹ خانوار) ۳۷ نفر است. محصولات این روستا غلات و خرما است. شغل اکثر ساکنان این روستا دامداری است.

مسیر دسترسی
دسترسی به منطقه مخدان از طریق جاده ارتباطی شهرستان اهرم به روستای بنیون، روستای گشی، روستای یخ  و سپس روستای مخدان امکانپذیر است.

مرتبط:

آبشار تلخ آب بوشهر

جزیره شیف بوشهر

عمارت كوتی _قدیمی ترین کنسولگری بوشهر

قلعه علی بیگ

قلعه علی بیگ در غربی ترین  نقطه کوهستانی قراداغ  یا  ارسباران و در یکی از جالب ترین  مناطق دیدنی آذربایجان در ساحل جنوبی رود ارس و در میان کوهستان زیبا و کم نظیر و سر بفلک کشیده کامتال (کمتال) در بلندترین نقطه بنام (بزداش) قلعه معروف و قدیمی و تاریخی آذربایجان جای گرفته است که در میان مردم و علاقمندان به طبیعت و تاریخ آذربایجان بنام  علی بیک قلعه سی معروف میباشد.

علی بیک رهبری مبارزات مردم قسمتی از قفقاز را بر علیه دولت تزاری روس و ظلم و ستم امپراطوران آن زمان بعهده داشته است.

قلعه علی بیگ در نوار مرزی ارس و در دل منطقه بکر و زیبای کمتال واقع شده است. قلعه در منطقه حفاظت شده قرار دارد و گفته می‌شود وقتی در زمان فتحعلی شاه قاجار، منطقه خاروانا توسط روس ها اشغال شد شخصی به نام علی بیگ از اهالی خاروانا این قلعه را تعمیر کرد و با همراهانش در آنجا مخفی شد تا با روس ها مقابله کند. در حال حاضر طایفه‌ ای تحت عنوان علی بیگلو یا علی بگلو در شهر خاروانا زندگی می‌کنند که گفته می‌شود از نوادگان علی بیگ هستند.

به عقیده اکثر محققان و قلعه شناسان ,قلعه علی بیک یکی از ۵۵ قلعه ها و استحکامات بابک خرم دین  دلاور آذربایجان  بوده  است که  در نبردهای خود  با اعراب  و سربازان خلفای  ستمگر عباسی از این قلعه و استحکامات آن ,استفاده نظامی کرده  و یکی از پادگان های مهم بابک محسوب شده است.

قلعه علی بیگ

سبک بنا و نوع معماری قلعه علی بیک تا حدودی شبیه قلعه بابک و قلعه قهقهه و آوارسین است. ارتفاع قله در بلندترین نقطه کوهستان کامتال بنام (بزداش) ۲۱۵۰ متر از سطح دریا بوده و از دامنه و از دره پتک لی (محل کندو عسل) در حدود ۹۵۰ متر می باشد.

معروفترین دره کامتال بنام پتک لی دره ای است که علاوه بر کارگذاشتن کندوهای عسل توسط مردم محل  عسل طبیعی در شکاف  سنگ ها و سخره های کوهستانی از گلهای معطر کوهستانی تولید می شود که معروفیت خاص دارد. پتک لی دره سی ( دره کندو ) مسیر مشرف به قلعه است که از دو سمت خاروانا و سیه رود به قلعه راه دارد . وجود گونه ای از گلهای لاله که مخصوص کوه کمتال است به وفور در این منطقه رشد می کند و اهالی این منطقه کندوهای زنبور عسل را در فصول مناسب سال به این دره می آورند البته آنها را در داخل اتاقک های روباز قرار می دهند تا کندوها از دست خرسها در امان باشند … دره پتک لی دارای دیواره های بلند سنگی و فرسایشی بوده که در اثر سیل های شدید در طول تاریخ مناظر بکر و طبیعی بسیار زیبائی ایجاد شده است.

کوهستان کامتال (کمتال) از مهمترین و جالب ترین کوههای ارسباران یا قراداغ است.

قلعه علی بیگ

موقعیت مکانی و مسیر دسترسی به قلعه:

این قلعه در محدوده شهر خاروانا واقع در دیزمار ارسباران و در دامنه کوه پرآوازه کمتال یا کامتال واقع شده که مسیرش جیب رو بوده و در منطقه حفاظت شده قرار دارد.

فاصله  قلعه علی بیک  و کوهستان  کامتال از تبریز ۲۲۲  کیلومتر , از مرند  ۱۴۷  و از هادیشهر ۸۲ کیلومتر است .

مسیر دسترسی به این قلعه را باید با جیپ طی کنید و در تمام گشت و گذارتان در منطقه باید مجهز به امکانات صخره نوردی و کوه نوردی حرفه ای باشید.

از روستای ایری باید مسیری ۱۰ کیلومتری طی کرد تا  به ابتدای مسیر صعود در کنار جاده رسید. بعد از ۷۵۰۰ متر پیاده روی به دره زیبای پتک لو ( دروه کندوها ) میرسیم و از کنار پاسگاه زیبای محیط بانی به سمت قلعه علی بیگ که بر فراز کوهی صخره ای همانند سایر قلعه ها و دژهای نظامی قدیمی  آذربایجان  می باشد  حرکت میکنیم.

قلعه علی بیگ

اطلاعات مسیر حرکتی به شرح ذیل می باشد. (کلیه ارتفاع های  ثبت شده از سطح دریا می باشد.)

۱- ارتفاع در ابتدای حرکت:  ۹۸۰  متر (  تقاطع جاده سیه رود خاروانا بعد از روستای ایری  )

۲- مسیر صعود:  مسیر قلعه علی بیگ – دره پتک لو – دره انجیر لو

۳- مسیر بازگشت: تخته بولاخ ( مسیر عمومی )

*لازم بذکر است برای طی مسیر قلعه علی بیگ به سمت کمتال و دیدین طبیعت  زیبا نیاز به اخذ مجوز از محیط بان مربوطه میباشد ( منطقه حفاظت شده شکارگاهی ) که احتمال کنسل شدن صعود به سبب ممانعت پاسگاه محیط بانی در منطقه پتک لو وجود دارد .

مرتبط:

روستای کرینگان _زیبایی بی نظیر ورزقان

آغجاقالا _قلعه ای در کوه های سبزفام ورزقان

چيچكلي _بهشت گمشده آذربايجان

کبوترخانه قلعه اربابی تکاب، معماری منحصر‌به‌فرد

شهرستان تکاب به مرکزیت شهر تکاب در جنوب شرقی استان آذربايجان‌غربی واقع شده و از شمال با شهرستان هشترود استان آذربايجان‌ شرقی، از غرب با شهرستان شاهين‌دژ،  از جنوب‌غربی با شهرستان سقز استان كردستان و از شرق با شهرستان ماهنشان استان زنجان همسايه است و اين شهرستان در واقع حايل بين چهار استان آذربايجان‌شرقی، آذربايجان‌غربی، كردستان و زنجان است.

باید گفت که تکاب یکی از شهرستان‌های گردشگرپذیر استان با داشتن ۱۷۰ اثر ثبت ملی و یک اثر جهانی تخت سلیمان که در سال ۸۲ در فهرست یونسکو به ثبت رسیده، محسوب می‌شود، همچنین از جمله آثار تاریخی مهم تکاب می‌توان به قلعه اربابی این شهرستان اشاره کرد.

قلعه اربابی شهرستان تکاب در زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار از سوی سردار حسین‌علی‌خان‌افشار در سال ۱۲۸۱ قمری احداث شده که بخش اولیه ساختمان با در ورودی به حیاط بزرگ مفرش شده از سنگ‌های تراورتن راه دارد. ساختمان اربابی در دو بخش دو طبقه با ایوان و با ستو‌ن‌های مدور آجری جلب نظر می‌کند و در وسط حیاط یک حوض آب دایره‌ای شکل به عمق یک متر و به قطر حدوداً شش متر وجود دارد.

مصالح به‌کاررفته در کار ساختمانی بنا با آجرهای چهارگوش و ملاط گچ، آهک، خاک رس بوده که به طرز خیلی زیبا و چشمگیر به کار رفته است، از داخل عمارت اولیه دو راه خروجی یکی به اندرونی و دیگری به حیاط خلوت وجود دارد که ساختمان اندرونی حرم‌سرا یعنی زیستگاه بانوان بوده که خود شامل دو طبقه و یک حیاط بزرگ با حوض آب مستطیل‌شکل است و از حیاط حرم‌سرا می‌توان به عمارت اندرونی که در دو طبقه بوده رسید.

کبوترخانه قلعه اربابی

در پشت حیاط خلوت بنایی با کاربری متفاوت وجود دارد که به قوش‌خانه یا کبوترخانه معروف است و محل نگهداری کبوتران کوهی و اهلی است. این بنا در پشت حیاط خلوت قعله اربابی تکاب در ابعادی به طول ۱۵متر و به عرض هفت متر و به ارتفاع ۱۰ متر ساخته شده که شامل ۳۶۰۰ لانه کبوتر است.

کبوترخانه قلعه اربابی تکاب یکی از بناها و معماری‌های منحصر به فرد استان به حساب می‌آید که معمار این بنا با نگاهی عالمانه به موضوعات زیست‌شناسی، کشاورزی و اقلیم منطقه اقدام به ساخت آن کرده است.

این بنا علاوه بر معماری زیبا، کارخانه تولید یکی از مرغوب‌ترین کودهای کشاورزی تکاب بوده که می‌توان گفت یکی از مکان‌های مهم به عنوان زیرساخت‌های کشاورزی شهرستان محسوب می‌شود.

این کبوترخانه، زیستگاهی امن برای کبوتران بوده و دقت  در اجرای این برج‌ها به حدی بوده که درصد ورود اشتباه پرندگان مهاجم و مزاحم را به صفر می‌رساند و مانند دژی مقاوم و نفوذ ناپذیر در مقابل حیوانات شکارگر مانند روباه، گربه، سمور و پرندگان مهاجم مانند باز، قوش و جغد طراحی شده است.

قطر سوراخ‌های ورودی متناسب با جثه کبوتران ساخته شده که برای همین منظور پرندگان بزرگ‌تر نمی‌توانستند وارد برج شده و امنیت و آسایش کبوتران را به مخاطره اندازند.

آشیانه‌های منظم، زیبا و یک‌دست که با کاه‌گل و خشت ساخته شده‌اند در تابستان خنک و در زمستان گرم بوده و کبوترها در این مکان از وزش بادهای سرد زمستانی در امان هستند.

در مطالعه این کبوترخانه‌ها و چرایی نگهداری از کبوترها مشخص شده است که مدرکی دال بر نگه‌داری این کبوتران برای مصرف غذایی وجود ندارد ولی با این حال این کبوتران ذخیره گوشتی خوبی برای روزهای قحطی محسوب می‌شده است.

کبوتران نسبت به سایر پرندگان کمتر به مزارع کشاورزی حمله می‌کنند و فقط از دانه‌های مازاد بر زمین ریخته شده تغذیه می‌کنند که این امر در جوامع کشاورزی از اسراف دانه‌های با ارزش گندم نیز جلوگیری می‌کرد، شاید انسان غیر از تولید کود کشاورزی به پاس همین خصوصیت کبوتران  اقدام به ساخت آشیانه برای آنها می‌کرد.

استفاده از مصالح ناهمگون در جداره بیرونی بنا و همچنین تعویض در چوبی آن با در آهنی و سیمان‌کاری کل بنا در سال‌های گذشته از سوی مالک آن یعنی جمعیت هلال احمر شهرستان تکاب باعث تغییر بافت و چهره این بنا شده است.

* گزارش از امیر مطلوبی، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تکاب

مرتبط:

آبشار شلماش _زیبایی آذربایجان غربی

پیست اسکی خوشاکو آذربایجان غربی

پل میرزا رسول؛ خشتی از تاریخ در دل آذربایجان غربی

سنگ‌های قیمتی _تلألؤ نور هنرمندان کویر

استفاده از سنگ (کانی قیمتی) از گذشته به طور سنتی در کشور ما که تاریخی چند هزار ساله دارد، معمول بوده است.

در چند دهه اخیر نگاه خاص و نوینی به سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی شد و گوهر‌تراشی و گوهر‌شناسی و اکتشاف در این زمینه، خیلی مورد توجه اهل فن قرار گرفت.

سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی به سنگ‌هایی از قبیل فیروزه، زمرد، آماتیس، عقیق، فیروزه، گارنت سبز (زمرد) لاجورد، یاقوت، یشم و… اطلاق می‌شود. این سنگ‌ها که در ایران به وفور یافت می‌شود و پس از تراش و نشاندن در رکابی از طلا یا نقره، زیبایی و ارزش افزوده زیادی خواهند یافت. امروزه تراش چنین سنگ‌هایی با دستگاه تراش سنگ برقی انجام می‌شود.

پس از انتخاب نوع سنگ و تراش و فرم دهی آن را پرداخت می‌کنند و برق می‌اندازند تا به عنوان انگشتر، گردنبند، دستبند، گوشواره و.. مورد استفاده قرار گیرد. تحقیقاتی درباره خواص درمانی سنگ‌ها نیز انجام شده که خود باعث رونق این هنر شده است. سنگ خام (به اصطلاح اهل فن زنده) از معدن تهیه می‌شود و پس از در ‌نظر‌ گرفتن الگو یا طرح پیش‌بینی‌شده تراش می‌خورد. تراش و فروش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی و صادرات آن یکی از اقلام صادرات غیرنفتی در ایران به حساب می‌آید.

تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی با ابزار و وسایل مخصوص برای ساخت زیورآلات، ظروف و اشیای تزیینی یکی از رشته‌های صنایع‌دستی را شامل می‌شود.

ابزارهای این رشته عبارتند از دستگاه برش سنگ، دستگاه تراش الماسه، دستگاه پرداخت، سنباده، براق کننده، فِرِز انگشتی، انواع مته الماسه برای ایجاد طرح روی سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی.

شهربابک، شهر سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی

شهرستان شهربابک در استان کرمان از دو حیث در زمینه گردشگری، حائز اهمیت است نخست روستای صخره‌ای میمند که در فهرست میراث‌جهانی به ثبت رسیده است و دوم هنر تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی که در شکل نگین انگشتری بر دست بسیاری از گردشگران ایرانی و خارجی خودنمایی می‌کند.

معادن فیروزه شهربابک در کنار سایر معادن کانی این شهرستان فعال است که متاسفانه طی سال‌های گذشته، فیروزه‌ای که از این معادن استخراج می‌شد کمتر مورد توجه قرار داشت به‌طوریکه سنگ‌های معدن شهربابک بعد از استخراج به صورت رسمی به شهرهایی که مرکز فیروزه تراشی بودند منتقل می‌شدند.

در این شهرستان معدن مستقل فیروزه وجود ندارد و در حین برداشت مس، رگه‌های غنی سنگ فیروزه نیز دیده می‌شود که از نظر ارزش ریالی کم ارزش‌تر از مس است، این سنگ‌ها بعد از برداشت به سمت دستگاه‌های سنگ شکن ارسال می‌شود و در نهایت در این بخش سنگ‌های فیروزه جدا شده (اکثرا به صورت دستی) و در اختیار صنعتگران قرار می‌گیرد.

بخش قابل توجهی از این سنگ‌ها به شهرهای دیگر به عنوان متاع ممنوع المعامله و در نهایت به اسم و برند شهرهای مذهبی کشور به گردشگران فروخته می‌شود. متاسفانه در چند سال اخیر سهم استان کرمان در زمینه صنعت سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی بسیار اندک بوده است و برند سازی، صنعت بسته‌بندی و تجاری سازی به صورت پایه‌ای انجام نشده است.

تعداد هنرمندان رشته تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی استان کرمان حدود ۷۰۰ نفر است که بیشتر هنرمندان این رشته در شهرستان شهربابک فعالیت می‌کنند.

با وجود ثبت و فعالیت بیش از ۴۰ شرکت تعاونی در شهرستان شهربابک این شهرستان قابلیت تبدیل‌شدن به برند ملی با عنوان شهر فیروزه را دارد.

اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان آمادگی خود را برای انجام مطالعات لازم برای ثبت شهر شهربابک به عنوان شهر ملی سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی اعلام کرده است که چنانچه فرمانداری این شهرستان اعتبار مورد نیاز را تامین کند این موضوع اجرایی خواهد شد.

در حال حاضر صادارات این رشته هنری به صورت چمدانی انجام می‌شود که در صورت سرمایه‌گذاری و تکمیل زنجیره تولید امکان اشتغال برای هزار نفر در رشته فرآوری سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی و زیورالات‌سنتی ایجاد می‌شود.

تسهیلات مناسبی برای حمایت از صنعتگران تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی اختصاص یافته است و جوانان شهربابکی می‌توانند در صورت تمایل درخواست خود را به معاونت صنایع‌دستی استان کرمان ارائه دهند.

مرتبط:

انصاف _خانه‌ای در دل کویر

نایبند _استراحتگاه بهشتی در دل کویر

چاقوسازی راین هنری به اصالت کویر

گنبد غفاریه در مراغه

گنبد غفاریه در شمال غربی شهر مراغه و در کنار رودخانهٔ صوفی چای قرار گرفته‌است. این گنبد بنايي مكعب شكل است که در زمان حکومت ایلخانیان و توسط سلطان ابوسعید بهادر خان ساخته شده‌است.در ضلع جنوبي، شرقي و غربي بنا از نشاني به نام چوگان دار استفاده شده که در بناي ديگري در ايران مشاهده نشده است که اين نشان به نوعي هويت بناي غفاريه را مشخص مي کند

این بنا در ۷ مرداد ۱۳۱۲ به شماره ۱۳۷ در آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

وجه تسمیهٔ بنا براساس آنچه که از متون تاریخی برمی‌آید چنین است که عارفی به‌نام «نظام‌الدین احمد بن حسین‌الغفاری» در زمان فرمانروایی «سلطان یعقوب بن حسن‌بیگ آق‌قویونلو» هنگام مراجعت از حج، عمارتی در نزدیکی این بنا احداث و املاک و باغی جهت مصارف آن وقف نمود. به‌همین جهت این عمارت و بناهای وابسته و همچنین برج مزبور به‌نام وی به «غفاریه» شهرت یافت.

این گنبد نیز یکی دیگر از مزارهای پنجگانه مراغه می باشد. این بنا در قسمت شمال باختری مراغه، كنار رودخانه صافی چای واقع شده و تاریخ احداث آن در فاصله بین سال های ۷۲۵ و ۷۲۸ هـ. ق است. گنبد غفاریه بنایی مربع و آجری است كه بر بالای سكویی سنگی و سردابه دخمه ای عمیقی استوار می باشد.

در چهار زاویه آن ستون هایی با نقوش لوزی یخ ساخته اند. جلو خان بزرگ آن، رو به شمال دارد و پهنای طاق زیرین به جانب خاور است. هر یك از اضلاع طرفین و عقب دارای دو طاقنما و یك حاشیه مكتوب است.

در این گنبد تمامی خطوط، ریحان است. كاشی های این بنا مخلوطی از رنگ آبی دریایی و آسمانی است. رنگ حروف كتیبه ها سیاه بوده و بر متن سفید دیوار با شاخ و برگ فیروزه قرار دارند. بالای طاق نمای مركزی ایوان بزرگ، كتیبه ای سه خطی دیده می شود.

گنبد غفاریه

این گنبد دارای دو طبقه فوقاني و زيرين است. ازاره ي بنا به ارتفاع ۲ متر از سنگ مرمر تراشيده سفيد ساخته شده كه بعضي از قطعات آن به ابعاد ۱۵۰ در ۷۰ سانتيمتر است. مدخل گنبد به سمت شمال است و در گوشه هاي بنا، ستون هاي آجري با نقوش لوزي و در هر يك از اضلاع، دو طاقنما و يك حاشيه كتيبه كار كرده اند. اين بنا در اصل داراي گنبدي دو پوش بوده كه از بين رفته و در دوره اخير به همت سازمان ميراث فرهنگي تعمير و مرمت شده است.

سرداب زيرين بنا رو به مشرق دارد، اما ورودي اتاق فوقاني شمالي و با طاقنمايي احاطه شده است. بر بالاي در، كتيبه اي در دو سطر و بر بالاي طاق، كتيبه اي ديگر به چشم مي خورد. حروف كتيبه ها در اينجا ريحان است. متن كتيبه سه سطري بالاي طاق علي رغم تحمل آسيب هاي زياد قابل خواندن است: ‹امر بانشاء هذه القبه المباركه في ايام مولانا السلطان الاعظم ظل الله في الارض سلطان سلاطين العرب و العجم ابوسعيد بهادر خان خلد الله ملكه›.

از دو كتيبه دو سطري بالاي در، چيز زيادي بر جاي نمانده، ولي از همين مختصر مي توان دريافت كه اين كتيبه، حاوي القاب و احتمالا نام شخصيتي بوده كه آرامگاه براي او ساخته شده است.

گنبد غفاریه با الهام از گنبد سرخ مراغه ساخته شده و به شکل مربع آجری است که روی سکو و بر فراز دخمه‌ای استوارشده است و چهار گوشه آن بوسیله ستون‌هایی که دارای تزیینات آجری است، زینت یافته است.

درگاه ورودی بنا به سمت شمال واقع شده و دارای یک طاق نمای بزرگ و دو طاق نمای باریک و بلند جنبین می‌باشد.

طاق نمای مرکزی را تزیینات زیبای معقلی مرکب از آجر و کاشی‌های الوان سیاه و سفید و فیروزه‌ای و دو کتیبه به خط ریحان آرایش می‌ دهد.

گنبد غفاریه

نشان چوگان دار:

گنبد غفاريه متعلق به دوره ايلخانان و داراي تزيينات بسيار زيبا، به ويژه انواع هنر کاشي کاري مرسوم در اين دوره است. برخي از عناصر معماري در گنبد غفاريه، ايراني نيست و همين طور در ضلع جنوبي، شرقي و غربي بنا از نشاني به نام چوگان دار استفاده شده که در بناي ديگري در ايران مشاهده نشده است که اين نشان به نوعي هويت بناي غفاريه را مشخص مي کند.

با توجه به سه نشان خانوادگي بر بالاي پنجره ها كه به صورت دو عصاي پشت به پشت است، در مي يابيم كه آنها نشان خانوادگي ‹چوگانداران› است. اين نشان، همچنین بر بنايي واقع در بيت المقدس يعني مدرسه ” امير ايل ملك” كه مدرسه ملكيه گفته مي شود و نيز بر چلچراغي مينايي متعلق به موزه قسطنطنيه، به همراه نام ” ايل ملك چوگاندار” ديده مي شود.

درباره تزيينات و حتي معماري بناهاي دوره ايلخاني، بالاخص گنبد غفاريه مراغه به قدر کافي صحبت نشده است. برخي از تزيينات بناها، مانند کاشي معرق و تکنيک جديد کاشي لعاب پران، در اين دوره شکل گرفته و از اين دوره کاربرد کتيبه هاي کاشي معرق به صورت جدي فراگير شده است. با بررسي تزيينات گنبد غفاريه و نمونه هاي مشابه آن، به ويژه در دوره ايلخاني، مي توان به دسته بندي جامعي از تزيينات اين دوره دست يافت. پرداخت اطلاعات در پژوهش حاضر به شيوه توصيفي، مقايسه اي و تحليلي بوده و روش يافته اندوزي در آن به صورت کتابخانه اي و ميداني است و تقريبا هفده بنا از دوره هاي مختلف مثل گنبد سرخ، گنبد سلطانيه، مسجد جامع اشترجان و… گونه شناسي شده است. حاصل اين مطالعه، شناخت تزيينات گنبد غفاريه، برج مقبره هاي پيشين و بناهاي هم عصر گنبد است. در اين گنبد تزيينات متنوعي به کار رفته که منشا آن در اين دوره و از نمونه هاي اوليه اين تزيينات است.

در اين بنا، رنگ – كه در گنبد سرخ كم استفاده شده و به آبي فيروزه اي منحصر است – بسيار مورد استفاده قرار گرفته است، رنگ هاي سياه، سفيد و آبي تيره تا آبي روشن. حروف كتيبه ها به رنگ سياه بر زمينه اي سفيد قرار گرفته و با اسليمي هايي به رنگ آبي فيروزه اي آذين شده اند. نماهاي جانبي و نماهاي عقبي، به عوض آنكه مثل نماهاي گنبد سرخ، بسته و فاقد هر گونه وزنه اي باشند، هر يك به دو پنجره در داخل طاقنما مجهزند. بالاي هر پنجره كه در چهار چوبي مستطيل قرار گرفته، با نقوش بسيار زيبايي از آجر و كاشي مينايي تزيين شده است. بالاي اين تزيينات، نواري قرار گرفته كه با سه نشان خانوادگي صاحب آرامگاه آذين شده است. شبستان اصلي با گچ سفيد اندود شده و داراي طاقنماهاي مسطح عريضي با مقرنس است.

مرتبط:

گنبد سرخ مراغه

رصد خانه مراغه _بزرگترین رصدخانه جهان

آرامگاه اوحدی مراغه ای

برج قربان همدان

همدان شهر كهن و افسانه‌ای، با سابقه درخشان و فرهنگ غنی خود از همان آغاز، مهد تمدن، علم و هنر و حكمت و عرفان بوده اما این شهر مانند دیگر شهرهای ایران دارای جاذبه‌های بسیاری است كه یكی از این جاذبه‌های ناشناخته برج قربان در محله زندی‌ها نزدیك دبیرستان ابن سیناست. این بنا از یك برج ۱۲ ضلعی آجری با گنبد هرمی‌ شكل ۱۲ ترك آجری تشكیل شده و روی طاق سردابه این برج سنگ‌نوشته‌ای وجود دارد كه قدمت آن به سال ۱۰۰۹ هـ.ق می‌رسد. این بنا مدفن شیخ السلام حسن بن عطار حافظ ابو العلاء همدانی و جمعی از امرای سلجوقی است.

این برج در تاریخ ۲۸/۳/۱۳۵۴ و به شماره۱۰۷۸/۳ در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

برج قربان یکی از آثار تاریخی قرن هفتم یا هشتم هجری است، که در محل زندی های شهر همدان، بین چهار باغ شهید مدنی و خیابان طالقانی ، جنب دبیرستان ابن سینا واقع است. این بناء مدفن شیخ الاسلام حسن بن عطار حافظ ابوالعلاء همدانی و جمعی از امرای سلجوقی است. عثکل ، جد اعلای او، عرب تبار بوده ولی او و پدرانش همدانی بوده اند. تاریخ وفات حافظ ابوالعلاء را ذیحجه ۴۸۸ هجری نوشته اند.

درباره علت نام گذاری این بنا به برج قربان معروف است که در جریان شورش افغان‌ها در اواخر دوره صفویه فردی به نام قربان این محل را سنگر گاه خود قرار داده و ضمن دفع شورشگران از اهالی محل دفاع کرده‌است از این رو مسجد وبقعه به نام او شهرت یافته‌است.

برج قربان همدان

یاقوت حموی در جزء هشتم “معجم الادبا ” آورده است که : حافظ برای فرا گرفتن نحو، لغت، حدیث و علوم قرآنی، به بغداد، اصفهان و خراسان مسافرت نمود  اساتیدی چون حسین وباس، ابوعلی حداد ، ابوالقاسم بن بیان و ابوعبدا… قراوی را درک کرده است.

تا آنجا که بعدها ، حفاظ و بزرگان حدیث، از وی نقل حدیث و روایت کرده اند. او یکی از زهاد، محدثین و حافظان قرآن بوده و در طول زندگی اش وقت خویش را با قرآن و حدیث گذرانده و به ارشاد مردم زمان خود پرداخته است سپس به همدان مراجعت نمود و در محلی که فعلاً برج قربان نامیده می شود و در گذشته باب الاسد خوانده می شد، می زیسته است.

وی در ۱۹ جمادی الاول ۵۶۷، در سن ۷۹ سالگی در همدان وفات یافته و در سرداب برج مدفون شده است. از جمله تالیفاتش ، کتاب “الهادی و زاد المسافرین ” در ۵۰ مجلد می باشد. درباره مقام او اشعاری از خاقانی شروانیف و موفق بن احمد مکی موجود است. از شاگردان او می توان از ابن ممانی همدانی نام برد، که در جهاد بر ضد مغولان ، در سال ۶۱۸ هجری، خود و فرزندش به شهادت رسیده اند.blank
در سال ۱۳۱۲ و در حین انجام تعمیرات، در زیر برج سردابی یافتند، که کلیه قبور اشاره شده در آنجا قرار داشتند. این برج در تاریخ ۲۸/۳/۱۳۵۴ و به شماره ۱۰۷۸/۳ در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسیده است.

بعد از دیدن این برج می‌توانید با تله‌كابین بالاتر رفته و از میدان میسان گذشته و از آبشار و كتیبه‌هایی كه نشان از فرهنگ و تمدن ایران دارد هم دیدن كنید.

مرتبط:

گنبد علویان همدان

شیرین سو _سفری به کریدور استان همدان و زنجان

یونسکو در همدان _دروازه جهانی به سوی رونق گردشگری

دریاچه اوان قزوین

درياچه زيباي اُوان در حلقه چهار روستاي اوان، وربن، زواردشت و زرآباد، با ۱۸۰۰ متر ارتفاع از سطح دريا قرار گرفته است. این دریاچه همچون نگيني زمرّدين مي درخشد و با چشم اندازی مسحور كننده گردشگران بسياري را در هر چهارفصل سال به خود جذب مي كند.

کارشناسان معتقدند حدود ۵۰۰ سال پیش، این دریاچه در اثر لغزش زمین ایجاد شده است. این دریاچه زیبا و بی نظیر از هیچ رودی تغذیه نمی شود بلکه آب آن از چشمه هایی که از کف دریاچه می جوشند و نیز بارانی که می بارد، تأمین می گردد. دریاچه اوان حدود ۷ هکتار مساحت دارد.  سرریز آب اوان، در قالب رودی کوچک زمینهای کشاورزی روستاهای کوشک و آیین را سیراب میکند.

دریاچه اُوان از ۲۰ بهمن ۱۳۸۹، به عنوان هشتاد و نهمین اثر طبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته است و با حضور نماینده سازمان ملل و برافراشتن پرچم سازمان ملل و پرچم  ایران دریاچه اوان رسماً به‌ عنوان قطب گردشگری جهان اعلام شده است.

یکی از مفرّح ترین و دلنشین ترین تفریحات، گذراندن اوقاتی خوش در طبیعت و کنار دریاچه ای زیبا است. دریاچه های طبیعی و مصنوعی فراوانی در جای جای ایران وجود دارند که هر کدام زیبایی های خاص خود دارند. یکی از زیباترین دریاچه های طبیعی دریاچه اُوان استان قزوین است.

مشخصات دریاچه اوان
اين درياچه كه بيش از ۷۰۰۰۰ مترمربع وسعت دارد از محيط بیرون از خود، آبي دريافت نمي كند و تنها از آب چشمه هاي موجود در كف درياچه تغذيه مي گردد. این دریاچه به شكل حفره اي است كه عميق ترين بخش آن به عمق ۷/۵ متر در جنوب شرقي دریاچه واقع شده است. آب دریاچه اوان شیرین است و دمای آن در عمیق ترین قسمت حدود ۲۳ درجه سانتی گراد می باشد.  بستر مملو از لجن و رسوبات دریاچه حالتی چسبنده را در کف آن به وجود آورده و میدان دیدی کمتر از یک متر را در زیر آب ایجاد می کند.

دریاچه اوان

شکل گیری دریاچه اوان
گفته می شود که دریاچه اوان در اثر رانش  زمین و حدود ۵۰۰ سال پیش به وجود آمده است. از سوی دیگر عده ای معتقدند که اوان بازمانده ای از یک دریاچه بزرگتر همچون کاسپین است که به مرور زمان از وسعت آن کاسته شده و نام قزوین را نیز تغییر یافته کاسپین می دانند.

موقعیت جغرافیایی دریاچه اوان
دریاچه اوان حدود ۸۰ کیلومتر با شهر قزوین فاصله دارد و در نیمه شمالی منطقه رودبار الموت و در دامنه کوه خشچال قرار گرفته است. چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد نیز در نزدیکی آن قرار دارند. این دریاچه در مختصات جغرافیایی N۳۶۲۸۵۸   E۵۰۲۶۳۷ واقع شده است.

پوشش گیاهی تالاب اوان
غير از گونه هاي درختي دست كاشت نظير: بيد، چنار، تبريزي ، سيب ، آلبالو، گيلاس، سنجد، فندق و گردو؛ گياهان علفي مانند گون، كنگر، شيرين بيان و گونه هاي مختلف ديگر از خانواده گرامينه و لگومينيوزه نیزدر حوزه آبخيز اُوان وجود دارند. از گياهان داخل درياچه نیز مي توان به ني بن در آب phararmites australis و گياهان غوطه ور خوشاب potamageton crispus  و چنگال آبي ceratophylum demersum  اشاره نمود.

حیات وحش منطقه اوان
حيات وحش اين حوزه آبخيز شامل كل و بز (كه به علت شكار  بي رويه و تخريب زيستگاه آنان، كاهش چشمگيري يافته اند)  پلنگ، خرس قهوه اي، روباه، شغال، گرگ، گراز، شنگ، سياه گوش (گربه وحشي ) انواع عقاب ها، دال، دليچه، شاهين، جغد، كبك، فاخته، داركوب، سبزقبا، زاغي و انواع گنجشك سانان، قورباغه، لاك پشت، خرچنگ و … مي شود. همچنین انواع ماهي از جمله قزل آلاي رنگين، كپور و اردك ماهي را نیز باید به آن افزود.

دریاچه اوان

شنا و ماهیگیری ممنوع
دریاچه اوان در منطقه صید و شکار ممنوع قرار دارد. شکار بی رویه در سال های گذشته صدمات جبران ناپذیری به اکوسیستم منطقه و حیات جانداران وارد نموده است. علیرغم بسیاری از تابلوها که بازدید کنندگان را از ماهیگیری باز می دارد، افرادی همچنان به این کار مشغول بوده و زندگی ماهیان را به خطر می اندازند. رسوبات کف دریاچه و گیاهان موجود در آن از دلایل اصلی است که شنا در اوان را پرخطر کرده است.

تفریحات آبی دریاچه اوان
گردش در میان درختان و قایق سواری در فصل بهار و تابستان لذت گردش را در این منطقه چند برابر می کند. در فصل پاییز این دریاچه پناهگاه خوبی برای پرندگان مهاجر مثل مرغابی، قو  و غاز است و در فصل زمستان نیز سرمای شدید منطقه باعث یخ زدن آب دریاچه شده و امکان اسکیت سواری روی یخ را فراهم می کند.

امکانات رفاهی
امکانات رفاهی که در اطراف دریاچه اوان ایجاد شده محدود و اندک است و تنها شامل یک سرویس بهداشتی، یک مغازه کوچک، پارکینگ، تخت هایی برای نشستن و محل هایی برای چادر زدن می باشد. ضلع جنوبی دریاچه بهترین مکان برای برپا کردن چادر و شب مانی می باشد.

مسیر دسترسی دریاچه اوان
دریاچه حدود ۲۱۵ کیلومتر از تهران فاصله دارد که در کیلومتر ۱۵۰ جاده تهران – قزوین در سمت راست جاده الموت قرار گرفته و به وسیله تابلویی مشخص شده است. با طی ۲۴ کیلومتر در این جاده، به رزجرد رسیده و بعد از ۳۲ کیلومتر به رجایی دشت می رسیم. بعد از رجایی دشت دو راهی دیکین قرار دارد، اگر جاده سمت چپ را ۹ کیلومتر بپیماییم به دریاچه خواهیم رسید. توجه داشته باشید که هم در رجایی دشت و جلوتر از آن معلم کلایه، پمپ بنزین نیز وجود دارد.
برای رفتن به دریاچه اوان از قزوین، خود را به ورودی شهر قزوین یا در اصطلاح محلی میدان غریب کش برسانید. سمت راست این میدان تابلویی دیده میشود که مسیر الموت را به شما نشان می دهد. با ورود به این مسیر و پس از ۴۰ کیلومتر رانندگی، از رجایی دشت عبور می کنید و پس از ۲۰ کیلومتر به یک دوراهی خواهید رسید. یکی از این راه ها به الموت و دیگری به دریاچه اوان می رسد. پس از ورود به مسیر دریاچه که در سمت چپ واقع شده و طی ۸ کیلومتر از کنار روستای زرآباد عبور می کنید و پس از رد کردن یک گردنه چشمتان به دریاچه اوان خواهد افتاد.

مرتبط:

قزوین _شهری با کلیسا های قدیمی و محله‌های ارامنه

کلیسای کانتور قزوین

واقعیت جالب روستای مرگ قزوین چیست؟

پته _ نقشی بر گستره هستی

پته‌دوزی یکی از مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی و هنرهای‌سنتی در گروه رودوزی‌های سنتی است که سابقه و منشا آن مشخص نیست، هرکسی پیدایش آن را به افسانه ‌گونه‌ای مربوط می‌سازد. یکی از قدیمی‌ترین پته‌دوزی‌های موجود، روپوش مقبره شاه نعمت‌الله‌ولی (۱۲۸۵هجری قمری) در ماهان است که هم‌اکنون در موزه همان مقبره نگهداری می‌شود و در نوع خود یکی از زیباترین پته‌ها است. این هنر مختص زنان و دختران با ذوق و هنرمند استان کرمان است.

مواد اولیه و ابزار این هنر ارزشمند، پارچه پشمی عریض، الیاف پشمی یا ریس، سوزن و قیچی است، پته دوزی خاص استان کرمان بوده و در شهرهای کرمان، سیرجان، جیرفت، کهنوج، عنبرآباد، رفسنجان، زرند، راور، بردسیر و… و روستاهای توابع کرمان رایج است، شال‌بافی یکی از حرفه‌های مرتبط به این هنر است.

واژه پتّه، برگرفته از ریشه پَت (pat)، به معنای پشم و کُرک است، پته‌دوزی نیاز به ابزار خاصی ندارد و تنها با استفاده از یک سوزن و انگشتانه انجام می‌شود. پته، سوزن مخصوصی دارد که کمتر از انواع دیگر سوزن به انگشتان آسیب می‌رساند.

پته‌دوزی شامل طراحی، گرته‌زنی و مراحل دوخت است که خود دوخت نیز شامل ساق‌دوزی یا خط‌دوزی و متن‌دوزی یا آبدوزی می‌شود. مرحله آخر، مهمترین مرحله پته دوزی، اصطلاحاً سایه زدن با نخ، اطراف گل و نقش است (آن را پتک‌دوزی هم نامیده‌اند) و پس از اتمام دوخت پته، آن را شسته و صاف می‌کنند.

دوخت پته

پته دو قسمت دارد: عریض و ریس. بانوان هنرمند برای تهیه پته، عریض را با توجه به محصولی که قصد دوخت آن را دارند می‌برند. عریض بیشتر به رنگ قرمز، سبز، نارنجی، سرمه‌ای و سفید است که روی آن نقش‌ها ذره‌ذره دوخته می‌شود. هنرمند طرح مورد نظر خود را که بیشتر ذهنی است به روش گرته‌زنی روی عریض می‌کشد.

پته‌دوز ابتدا خطوط اصلی را با ریس سیاه و کوک‌های بلند بخیه سوزن می‌زند که به آن ساق‌دوزی می‌گویند. بعد داخل نقش‌ها با پتک مربع و مورب رنگین می‌شود که به آب‌دوزی مشهور است. آخرین مرحله برگ‌دوزی و سایه‌زدن با نخ نازک و بخیه‌های مورب و شویدی کوتاه بلند است که اطراف حاشیه انجام می‌شود.

در نهایت پته با احتیاط شسته و سپس اتو می‌شود. به دلیل دوخت‌هایی که روی عریض انجام شده پارچه جمع می‌شود که آن را به کمک دستگاه مخصوصی به نام «نورد» اتو می‌کنند. هر چه دوخت‌ها بیشتر باشد قیمت پته گران‌تر است. بعضی وقت‌ها آن‌قدر پارچه پردوخت است که عریض دیده نمی‌شود.

طرح‌های پته‌دوزی

طرح‌هایی که معمولاً در پته استفاده می‌شود، درختی، سروی، بازوبندی، چهاربته، گوزنی، ترمه‌ای، سرابندی، فرقه‌ای، ترنج، کاج، بته بادامی، بته جقه‌ای دوقلو، نقش ترنجدار، گلدانی، پرنده و برای حاشیه خط مستقیم، گل، اشکال هندسی، ختایی، طوماری و سروچه هستند.

پته بیشتر برای بقچه، رومیزی، سجاده، جانماز، جلد قرآن، پشتی، پرده، کوسن، روبالشی، روتختی، جلد دستمال کاغذی، زیرلیوانی، کفش و تزیین لباس (مانند پته‌دوزی روی مانتو) استفاده می‌شود. نگهداری پته هم شرایط خاصی دارد، نگهداری پته در چمدان و انباری کار درستی نیست، مگر در یک پارچه نخی گذاشته و کنار آن صابون معطر قرار داده شود، برای این‌که حشرات موذی پته را از بین نبرد باید آن را در جای خنک که هوا جریان دارد، قرار داد،  شستشوی پته باعث از بین رفتن آن می‌شود؛ پس تا جایی که می‌شود باید آن‌ها را از گرد و غبار و آلودگی دور نگه داشت، در صورت شستن، پته خیس شده را نباید روی بند لباس پهن کرد؛ چون باعث کش آوردن آن می‌شود.

پته‌های خوب و مرغوب پس از گذشت سالیان متمادی باارزش‌تر خواهند شد.

فعالیت ۲۰هزار هنرمند پته‌دوز در استان کرمان

هم اکنون بیش از ۲۰ هزار نفر در رشته پته‌دوزی در استان کرمان فعالیت دارند که بیشتر این هنرمندان در شهرستان‌های کرمان، زرند، رفسجان، بم، جیرفت سکونت دارند.

این رشته هنری در سال ۱۳۹۰ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسید و در سال ۱۳۹۵ استاندارد این رشته تدوین و در فهرست استانداردهای ملی کشور قرار گرفت که هم‌اکنون از طریق سایت سازمان استاندارد در دسترس است.

صادرات رشته پته‌دوزی به صورت چمدانی است. به شکلی که گردشگران و مسافران ضمن بازدید از جاذبه‌های گردشگری و نمایشگاه‌های صنایع‌دستی از پته‌های موجود به عنوان سوغات کرمان خریداری کرده و به همراه خود می‌برند.

منبع:میراث آریا

مرتبط:

آبشار کشیت کرمان

کرمان ، دیار کریمان

“قلعه منیژه” سالم‌ترین بنای بازمانده از ساسانیان در کرمانشاه