بند خاک شوشتر

بند خاک از بناهای نظام آبی تاریخی شوشتر است که آب را از نهر داریون به نهر رقط منتقل نموده و در هنگام طغیان نهر داریون نیز که خطر سیل دشت میاناب شوشتر را تهدید میکرد قسمتی از آب آن را به نهر رقط هدایت می نمود. نهر رقط در نهایت به رودخانه گرگر می ‌ریزد و در مسیر آن، بند خاک، پل بند لشکر، پل شاه علی، پل آشیخ بهاء (ملت) و بند شرابدار وجود دارد. پیشینه ساخت این بند همانند دیگر بناهای آبی تاریخی شوشتر، به دورهٔ ساسانیان باز می‌ گردد.

این بند به همراه پانزده اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید. همچنین در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بند خاک يكي از سازه هاي با اهميت بر نهر داريون است كه به عنوان پخشاب كاربرد داشته و عامل تقسيم آب به دو شاخه داريون و رقت است كه در ضلع جنوب غربي شوشتر مي باشد.

نهر داريون در بند خاك به دو شعبه تقسيم مي شود: شعبه اصلي به سمت جنوب ادامه دارد و پس از طي ۳۳ كيلومتر در بند عرب حسن به رودخانه شطيط مي ريزد. وضع سطح زمين واقع بين رودخانه شطيط و گرگر طوري است كه مسير نهر داريون در خط الراس تپه ها قرار گرفته است. به اين ترتيب زمينهاي واقع بين دو شاخه كارون بسهولت آبياري می شدند.

شعبه دوم نهر داريون پس از عبور از زير پل بند لشكر به رودخانه گرگر مي ريزد. در بند خاك سدي وجود دارد كه قسمت اعظم آب كانال داريون را در شعبه اصلي نگه مي دارد، چون شعبه شرقي كانال داريون در حدود پانزده متر داراي اختلاف سطحي است ظاهراً سه بند ديگر در مسير آن براي جلوگيري از شدت سرعت آب ساخته شده است.

در دهه شصت با ايجاد خيابان كمربندي قسمت زيادي از بند تخريب و زير جاده رفت. فرم سازه اي بند تقريباً U شكل است كه داراي دو قسمت و داراي چندين دهانه بوده كه يكي از آنها سر پوشيده است و بقيه روباز هستند. در مجاورت اين اثر در ضلع شرقي، آثار چندي از جمله حصار قديم شوشتر و آثار يك آباره نمايان است.

اين بند داراي دو قسمت است، قسمت اول داراي پنج دهانه و داراي ستونهايي است. حدود ده قدم پائين تر از آن  ديواره ی انحرافي بوده كه آثار آن تا چندين سال قبل قابل تشخیص بود.

جهت ديواره اصلي بند داراي جهت غربي-شرقي است از قسمت شرقي بند بازويي به سمت شمال شرق  منشعب مي شود. از بازوي بند ديواري به سمت شمال كشيده شده است، خود اين بازو با يك بازوي ديگر كه در جهت غرب آن مشاهده شده مرتبط مي باشد. در واقع اين بازوها و خود بند اصلي يك مخزن نگهداري آب را تشكيل مي دهند. در قسمتهايي از بازوها و بند اصلي به نظر مي رسد كه دارا ي  ديوارهاي الحاقي باشند كه در جنوب آن مشاهده مي شوند كه براي خروج آب است. قسمت هايي در ديواره ها به صورت دريچه هايي بوده كه  تخريب شده است. بند خاك از نظر مصالح شامل ملات ساروج و انواع سنگهاي ماسه ای و لاشه می باشد كه سطوح داخلي و معدودي از ديواره هاي بيروني با ملات ساروج اندود شده اند. كاربري این بند با توجه به شواهدي كه ارائه مي كند داراي عملكرد نگه دارنده با فضاهاي مخزني و خروج آب است.

موقعیت مکانی
بند خاک شوشتر در نزدیکی خیابان کمربندی قدیم و در شمال غربی امامزاده عبدالله واقع شده است.

مرتبط:

مرمت خانه تاریخی مقدم شوشتر

مسجد جامع شوشتر

سازه‌های آبی شوشتر از شاهکارهای فنی مهندسی اعصار کهن

دیوار تاریخی تمیشه _ادامه دیوار بزرگ گرگان

تَمیشَه یا تمیشه‌ بانصران که در منابع عربی به آن طمیس و طمیسه نیز گفته‌اند، یکی از شهرهای باستانی و تاریخی مهم در خطه‌ تبرستان بوده که امروزه خرابه‌های تاریخی به جا مانده از آن در نزدیکی روستای سر کلاته خراب‌شهر از توابع شهرستان کردکوی واقع است.

تمیشه در روزگار ساسانیان نیز شهری آباد بوده و در اسطوره‌های ایرانی، اقامتگاه فریدون پادشاه آریاییان خوانده‌ شده است. در منابع آمده است خسرو انوشیروان ساسانی به آن شهر رفته و مدتی را در آنجا گذرانده و دستور گسترش شهر و ساخت بارو و دیوار دفاعی تمیشه را به‌منظور جلوگیری از یورش‌ تُرکان و قبایل شرقی داده است.

تمیشه شرقی‌ترین شهر تبرستان و در مرز تبرستان و گرگان(جرجان) بوده است. ابن رسته، تمیشه را نخستین شهر تبرستان از مشرق دانسته و خسرو انوشیروان ساسانی را بناکننده آن خوانده و از دیوار تمیشه که میان تبرستان و گرگان کشیده شده و همچنین از مسجد جامع و جمعیت بسیار این شهر یاد کرده است.

پژوهشگران بر این باورند که به دلیل وجود رشته‌کوه‌های البرز ورود نیروهای مهاجم به سرزمین تبرستان و گیلان کمابیش میسر نبوده، به همین دلیل تنها راه دسترسی و مدخل ورود تازیان و دیگر نیروهای مهاجم تنها از راهی بود که از سرزمین قومس به گرگان می‌رسیده که امروزه به گردنه «خوش ییلاق» مشهور است. بدین منظور نخستین شهری که مورد یورش نیروهای مهاجم قرار داشته گرگان بوده و سرداران خلفا هرگاه که به‌قصد فتح تبرستان می‌آمده‌اند پس از طی راه قومس به گرگان به‌ناچار در آغاز با گرگانی‌ها رودررو شده و سپس به تمیشه و درون تبرستان حمله‌ور می‌شدند. به این ترتیب، تمیشه نخستین شهر تبرستان از سمت شرق و مدخل تبرستان و به‌نوعی پرچم‌دار نبرد با مهاجمان عرب وِ تُرک و مغول و… بوده است.

ابن فقیه، در ذکر تمیشه و دربند آن در البلدان نوشته است: «نخستین شهر طبرستان از سوی گرگان طمیش است و آن در مرز گرگان افتاده است و دروازه‌ای کلان دارد که هیچ‌یک از طبرستانیان نتوانند از آن جای بیرون آیند و به گرگان شوند جز از همین دروازه زیرا دیواری از آجر و آهک از کوه تا دل دریا کشیده شده است آن دیوار را خسرو انوشیروان (۵۳۱ – ۵۷۸ م.) ساخت تا تُرک را از تاراج طبرستان بازدارد.»

در واقع انوشیروان هنگامی ‌که دیوار دفاعی گرگان را در سراسر نواحی شمالی استان گلستان کنونی می‌ساخت، ضلع غربی آن را هم‌ساخت. دیوار دفاعی گرگان از کوه‌های گلیداغ در شرق استان تا دریای خزر  و ضلع غربی آن از دریا تا ارتفاعات رشته‌کوه البرز امتداد داشته است.

ازاین‌رو پژوهشگران و باستان‌شناسان، این دو اثر را یک دیوار می‌دانند که به دلایل نظامی و امنیتی هم‌زمان ساخته‌اند. باستان‌شناسان تأکید دارند دولت ساسانی ديوار تاريخی تميشه را که ادامه ديوار تاريخی گرگان است در اواخر قرن پنجم و ششم ميلادی براي جلوگيری از هجوم هپتاليان ساخته‌اند.

همانند تکنیک ساخت دیوار دفاعی گرگان، در چندين نقطه در مسير ديوار کوره‌های آجرپزی قرار دارد که تأمین‌کننده مصالح اصلی ديوار تميشه بوده است. این ديوار دارای خندق عميق در قسمت غربی و به سمت شهر تميشه است و از سمت شرق به دره‌های عميق و رودخانه منتهی می‌شود.

شهر تميشه و تأسیسات وابسته شهری نیز با قلاع متعدد در غرب ديوار تميشه واقع‌شده بود که دارای معماری منحصربه‌فرد با مصالح بومی بوده و بخشی از بقايای اين شهر در کاوش‌های باستان‌شناسی شناسایی‌شده است. دو قلعه که «نارنج قلعه» و «قلعه دختر» نام دارند، در اواخر دوره ساسانی در ضلع غربی و شرقی ارتفاعات جنگلی جنوب شهر تاريخی تميشه برای حفاظت از اين شهر ساخته‌شده بود و تا اوايل قرون اسلامی از آن‌ها استفاده می‌شده است.

در کاوش‌های مذکور، خندقی به طول سه کيلومتر با عرض و عمق دو متر در کنار ديوار تميشه کشف کردند. نتايج حاصل از اين گمانه‌زنی‌ها بيانگر آن است که طراحان و سازندگان ديوار تميشه در بخش جنگلی اين ديوار از مصالح چوب برای ساخت بخشی از آن استفاده کرده‌اند. به عقيده باستان‌شناسان در طول ديوار تميشه اتاقک‌های چوبی برای برج نگهبانی ایجادشده بود که محل استراحت سربازان ساسانی بود.

تاریخ ویرانی دیوار و شهر تمیشه برای پژوهشگران به‌طور قطع روشن نیست؛ ولی آن چیز که واضح است در عصر سربداران و مرعشیان، یعنی در یورش‌های تیمور، همچنان نام تمیشه و خندق آن در متون تاریخی دیده می‌شود، به همین دلیل پژوهشگران بر این باورند که این شهر در یورش‌های مغولان آسیب کلی و فراوان دیده و در تاخت‌وتازهای تیمور به‌طور کل از صفحه روزگار محو شده است. رابینو دراین‌باره آورده است: «تاریخ ویران شدن تمیشه روشن نیست؛ با آن‌که دلایلی هست که حدس بزنیم آن واقعه در هجوم مغولان اتفاق افتاده است. چیزی که روشن است فراموش‌شدن نام تمیشه پس از وقایع تیموریان و مرعشیان در تاریخ است.»

منبع:میراث آریا

مرتبط:

دیوار گرگان ،دیواری به قدمت دیوار چین

قزوین _شهری با کلیسا های قدیمی و محله‌های ارامنه

وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در آستانه سال جدید میلادی و در سفر به استان قزوین، از کلیسا های قدیمی در این استان و محله‌های ارمنی‌نشین طی تاریخ در این منطقه و تقریب ادیان در ایران نوشت.

 علی‌اصغر مونسان که از روز گذشته و در آستانه سال جدید میلادی (۲۰۲۱) به استان قزوین سفر کرده است، در روز دوم سفر خود کلیپی از تاریخچه قزوین و زندگی ارامنه و مسیحیان و همزیستی آنان در کنار مسلمانان در این منطقه منتشر کرد.

«گزارش های جهانگردان مشهور جهان پیه ترو دلاواله ایتالیایی، ژان باتیست تاورنیه و  ژان شاردن فرانسوی از استقرار گروه های مختلف مسیحیان از جمله ارامنه در قزوین و برخی از نقاط روستایی پیرامون آن حکایت دارد؛ که پیشینه آن به سال های نخست قرن هفدهم میلادی می رسد؛ آنان دارای گورستان جداگانه و نمازخانه و کلیساهای مخصوص به خود بوده و با آزادی های نسبی در کنار مسلمانان زندگی می کردند و بعضی هم به حرفه های صنعتی یا بازرگانی اشتغال داشتند. برررسی اسناد موجود نشان می دهد در سال های پایانی قرن نوزدهم میلادی،  ارامنه قزوین از هیات مدیره کلیسا و دبستان مستقل برخوردار بودند.»

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره تاریخچه حضور مسیحیان در قزوین نوشت: بر اساس متون تاریخی ارامنه، ظاهرا مسیحیان از زمان شاه عباس کبیر به قزوین آمده‌اند و سال بنای کلیسای قزوین به نام هریپسیمه مقدس را سال ۱۶۷۶ میلادی تشخیص داده‌اند.

مونسان افزود: این مهاجران مسیحی در شهر قزوین، به گونهٔ یک اقلیت دینی دارای محله و اماکن زندگی و کلیسا و گورستان ویژه بوده و با داشتن مشاغل و حرفه‌هایی چند، در آرامش زندگی کرده و فرزندانشان نیز از آموزش‌های قومی، دینی و زبانی برخوردار شده‌اند.

«شهر قزوین دارای سه کلیسا به نام‌های ارامنه رفیع یا هریپسیمه مقدس، کانتور که متعلق به مسیحیان اُرتدکس و در زمان ناصرالدین شاه ساخته شده و کلیسای کاتولیک آشوری حضرت مریم است. و در حال حاضر مراسم‌های مسیحیان در کلیسای آشوری یا آسوریان برگزار می‌شود.»

 

همزیستی و زندگی آرام و مسالمت آمیز پیروان ادیان الهی از مسلمان، مسیحیان و یهودیان و زردشتیان در کنار هم از قرن های دور و در نقاط مختلف ایران زمین دیده می شود. آیین های مذهبی، اشتغال و تحصیل و اجرای مناسک مذهبی هر کدام از این ادیان در اسناد مختلف ثبت شده بیشتر جهانگردان که به ایران آمده انده آن را روایت کرده اند، و بناها و آیین های آنها همواره از سوی مردم و حکومت ها محترم شمرده می شده است.

ثبت آیین زیارتی قره‌کلیسا در چالدران آذربایجان‌غربی به عنوان آیینی عبادی در دین مسیحیت مهر تاییدی بر دوستی پیروان ادیان آسمانی و تقریب بین ادیان و احترام به آنان در نظام مقدس جمهوری اسلامی و نشانه یاوه بودن اتهامات وارده به ایران توسط دشمنان است.

کلیسای تادئوس مقدس

آیین و مراسم زیارتی کلیسای تادئوس مقدس  (قره کلیسا) پنجشنبه ۲۷ آذر ۹۹ در پرونده آیین زیارت تادئوس مقدس به صورت مشترک با کشور ارمنستان مطرح شد و با تصویب کمیته جهانی میراث ناملموس، در فهرست میراث جهانی ناملموس بشری قرار گرفت و به عنوان شانزدهمین میراث ناملموس ایران در یونسکو ثبت شد.

آیین زیارتی قره کلیسای چالدران مربوط به شهادت یکی از ۱۲ “حواری” حضرت عیسی (ع)  به نام تادئوس بوده که از سال ۱۹۵۴ تاکنون به مدت ۶۶ سال به صورت خودجوش توسط ارامنه شمال ایران و دیگر کشورهای جهان هر ساله در روزهای سوم، چهارم و پنجم مردادماه در قره کلیسای چالدران برگزار می شود. در این آیین،  ارامنه دیگر کشورهای جهان از جمله ارمنستان، سوریه، لبنان، هلند، فرانسه، اتریش، آلمان و کانادا شرکت می‌کنند.

کلیسای کانتور کوچکترین کلیسای ایران از جاذبه های گردشگری قزوین به شمار می رود که مربوط به پیروان مذهب ارتدوکس است و  متعلق به دوره حضور روس ها در قزوین است.

بر اساس برخی منابع سومین کلیسای کوچک جهان نیز به شمار می رود ولی این منابع درباره ۲ کلسیای کوچک دیگر سکوت کرده اند و همین موضوع انجام یک پژوهش در این زمینه را ضروری کرده است. کانتور همچنین تنها کلیسای قزوین است که فقط به منظور استفاده اتباع یک کشور دیگر در زمان جنگ جهانی دوم ساخته شده و نام آن به معنی مقر و مرکز است.

بر اساس توضیحات ارائه شده، این کلیسا دارای ۲ اتاق است که یکی برای غسل تعمید نوزادان و دیگری برای تعویض لباس کشیش مورد استفاده قرار می گرفته است. این کلیسا دارای طرحی صلیبی شکل است و نمای آجری قرمز، پوشش شیروانی گنبدها به همراه آجر لعابدار و نوآوری در فرم های تزیینی هندسی از ویژگی های آن به شمار می رود و معماری متفاوتی با سایر بناهای قدیمی قزوین دارد. این کلیسا که به نام برج ناقوس نیز معروف است،

کلیسای کانتور در کنار وجود امامزاده ها و آرامگاه هایی با بناهای تاریخی، مساجد و کاروانسراهای قدیمی، آب انبارها، حمام ها و بناهایی مانند کاخ چهلستون و سردر عالی قاپو به عنوان عمارت شاهی دوره صفوی همچنین معرف تنوع جاذبه های گردشگری شهر قزوین است.

کلیسای کانتور

 

کلیساهای مسیحی ایران که ثبت جهانی شده اند

مجموعه کلیساهای ارامنه به عنوان نهمین اثر ایران در فهرست آثار جهانی به ثبت رسیدند؛ مجموعه ثبت شده کلیساهای ایران شامل سه کلیسای اصلی سنت تادئوس، سنت استپانوس، زُر زُر و چند بنای اطراف آن، همراه دهکده‌ها و قبرستان است.

قره کلیسا قدیمی ترین و به عبارتی نخستین کلیسای جهان مسیحیت به شمار می‌رود؛ قره کلیسا یا تادئوس یکی از زیباترین آثار تاریخی واقع در شمال آذربایجان غربی است که نظر هر گردشگری را با معماری بی نظیرش به خود جلب می کند. قدمت این کلیسا به حداقل ۱۲ قرن پیش می‌رسد؛ این کلیسا  در ۲۰ کیلومتری شمال شرق چالدران و بر روی مزار تادئوس حواری حضرت مسیح (ع) بنا شده است و برای مسیحیان منطقه و همچنین ارامنه جهان ارزش مذهبی زیادی دارد.

کلیسای سنت استپانوس آذربایجان شرقی بعد از قره کلیسا در آذربایجان غربی، مهم ترین کلیسای ارامنه کشور است. این کلیسا مربوط به قرون ۱۰ تا ۱۲ میلادی است و در منطقه جلفا در کنار رودخانه ارس جای گرفته است.

کلیسای مریم مقدس

 

کلیسای مریم مقدس که به نام کلیسای زُر زُر نیز معروف است، یکی دیگر از آثار پرونده کلیساهای ایران است که در استان آذربایجان غربی شهرستان ماکو و در ۱۲ کیلومتری شمال غرب قره کلیسا قرار دارد. این کلیسا که به حدود سال ۱۲۹۸ میلادی تعلق دارد، ممکن بود که پس از آبگیری سد بارون در عمق دریاچه پشت سد قرار گیرد. به همین دلیل، به ارتفاعات کنار دریاچه منتقل و در آن نقطه دوباره بازسازی شد.

کلیسای چوپان نیز که در غرب شهر مرزی جلفا در ساحل رود ارس و در محدوده استان آذربایجان شرقی قرار دارد، در قرن ۱۶ میلادی ساخته شده است. گفته می شود این کلیسا محل عبادت چوپانان ارمنی ساکن روستاهای اطراف دره شام بوده است.

همچنین کلیسای استپانوس مقدس در ۶ کیلومتری روستای دره شام به فاصله ۱۵ کیلومتری غرب شهر جلفا در استان آذربایجان‌شرقی واقع است. استپانوس قدیس یکی از نخستین افرادی بود که به دین مسیحی روی آورد.

با توجه به شیوع بیماری کرونا و توصیه ستاد ملی مقابله به کرونا به در خانه ماندن و تاکید بر تعویق سفر به دوران پس از مهار بیماری کرونا اکنون بهترین فرصت برای مطالعه و شناخت بیشتر جاذبه‌های فرهنگی، گردشگری و طبیعی ایران ایجاد شده است. می‌توان با بررسی دقیق، مقصدهای جذاب و جدید گردشگری را برای مسافرت‌های فردی و گروهی در دوران پسا کرونا برنامه‌ریزی کرد.

منبع:ایرنا

مرتبط:

صلیب سبز و کلیسای ۴۰۰ ساله سرکیس

کلیسای لاس لاخاس یکی از زیباترین کلیساهای جهان

عمارت و کلیسای تومانیانس

مگر هر بار یک اعتراض صدای عشرت‌آباد را بلند کند

دست کم برای سومین‌بار است که متولیان شهری تهران از لزومِ نجاتِ عمارتِ تاریخی «عشرت‌آباد» حرف می‌زنند؛ بنایی تاریخی که باعث شد شورای شهری‌ها دستِ میراثی‌ها را بگیرند و آن‌ها را به داخل عمارت ببرند، قول و قرارهایی هم گذاشتند اما آخرش هیچ شد، اما باز هم دست‌کم متولیانِ شهری هنوز از نجاتِ این بنا حرف می‌زنند، اگرچه بی‌نتیجه مانده است.

 رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران معترض شده «در دوره سردار یزدی – فرمانده سپاه محمد رسول‌الله – تفاهم خوبی در خصوص مرمت و بهسازی بنای کلاه فرنگی عشرت‌آباد به عنوان یکی از بناهای میراثی و تاریخی بسیار ارزشمند انجام شد اما متاسفانه هنوز هیچ اقدام عملیاتی در این خصوص از سوی سازمان زیباسازی صورت نگرفته است.»

اعتراض برای بنایی تاریخی است در میدان سپاه، ابتدای بزرگراه صیاد شیرازی، درست پشت دیوارها و ساختمان‌های قدکشیده‌ای که جای درختان را پر کرده‌اند، برادر دوقلوی شمس‌العماره که هشت سال آماج گلوله‌های جنگ تحمیلی بود و بعد از آن شد لانه‌ی کبوترها و گنجشک‌های بی‌خانمان. بنایی ۲۴۰ ساله که بعد از جنگ تحمیلی، به مرور نشانه‌هایش، یعنی خانه‌های کوچک یک‌نفره‌ همسران ناصرالدین شاه، دور حوض بزرگ عمارت را از دست داد و حالا فقط یک ساختمان فرتوت چهارطبقه از آن باقی مانده است.

تا حدود ۱۰ سال قبل، درخواست‌ها و اقدامات برای ساماندهی این بنای تاریخی اگر هم انجام می‌شدند، اما زیاد به گوش نمی‌رسیدند تا ۱۳ دی‌ماه ۹۲ که احمد مسجد جامعی – رییس وقت شورای شهر تهران – به خاطر تهران‌گردی‌هایش، بعد از سال‌ها، درِ عمارت تاریخی «عشرت‌آباد» را دست‌کم برای دیدنِ چند خبرنگار باز کرد؛ اقدامی که تا امروز دیگر تکرار نشده است.

در آن زمان احمد مسجدجامعی، رجبعلی خسروآبادی – مدیر کل وقت میراث فرهنگی استان تهران – و سردار ریوندی – معاون هماهنگ‌کننده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی – پس از بررسی وضعیت داخلی عمارت کلاه فرنگی «عشرت‌آباد» بر آغاز عملیات مرمت و نجات‌بخشی عمارت عشرت‌آباد تا پایان همان سال تاکید کردند و خواسته شد تا با مرمت بنا و امضای تفاهم‌نامه‌ای که در آن زمان بین شهرداری، شورا، سپاه و سازمان میراث فرهنگی برای مرمت و نجات‌بخشی فضای داخل عمارت عشرت‌آباد امضا شد، حتی سه هفته تا یک ماه بعد سند مرمت هم برای این عمارت تهیه شود.

در آن زمان آن‌قدر همه چیز برای عشرت‌آباد خوش و خرم بود که هر روز پیشنهادی تازه برای کاربری این بنا بعد از مرمتش مطرح می‌شد. یک روز گفته می‌شد «به موزه تبدیل شود»، روز دیگر «مکان برگزاری جلساتِ تشریفاتی سپاه و رفت‌وآمد فرماندهان و امضای معاهدات این نهاد نظامی و سیاسی» شود و روز دیگر «باز شدن فضا برای بازدید عموم چیزی شبیه به زندان قصر» مطرح می‌شد.

حتی مهدی حجت – بنیانگذار سازمان میراث فرهنگی – در روزهای درگیری بین نهادهای مختلف برای مرمتِ این عمارت گفت؛ «به نظرم باید بلافاصله موافقت کنند طرح مرمتی آن‌جا ارائه و حتی با هزینه سپاه مرمت شود. من می‌نویسم و امضا می‌کنم زمانی‌که مرمت شد، سپاه خود راغب می‌شود از این بنا به بهترین نحو ممکن استفاده شود و لذت این بنا و معماری تاریخی آن را خود ببرد و آن را به عنوان مکانی برای امضای موافقت‌نامه‌ها، معاهده‌ها و رفت‌وآمد سران و فرماندهان نظامی و بین دولت‌ها استفاده کند.»

برخی کارشناسان نیز جدا کردن عمارت «عشرت‌آباد» از فضای نظامی پادگان را مطرح کردند. این گونه نه تنها این بنا از اتفاقات احتمالی آینده مصون نگه‌ داشته می‌شد، بلکه با کشیدن یک دیوار و عملیاتی کردن پروژه‌ مرمتی که در دو سال گذشته قولش را به مسجدجامعی، رئیس وقت شورای شهر تهران دادند، زمینه‌ها برای بازدید مردم از این بنای تاریخی فراهم می‌شد.

به نظر می‌رسید همه چیز حساب‌شده جلو می‌رود، با یک وقفه‌ سه ماه و ۱۴ روزه، بالاخره چهارشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۳، دستور آن اتفاق در برنامه‌ کاری اداره کل میراث فرهنگی استان تهران قرار گرفت و سپیده سیروس‌نیا، معاون وقت میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، خبر داد: طرح مرمت عمارت «عشرت‌آباد» در طول چند ماه گذشته توسط مشاور پروژه تهیه شده است.

اما شاید هیچ‌کدام از مسئولان فرهنگی، به جز متولیان پادگان که این عمارت در کنار دیواره‌ خروجی آن در غرب ابتدای بزرگراه صیادشیرازی قرار گرفته، نمی‌دانستند عشرت‌آباد قرار است در کنار بی‌توجهی‌ها با مشکلی بزرگ‌تر از همه‌ این اتفاقات در طول بیش از ۳۵ سال گذشته روبه‌رو شود.

می‌توان گفت، همه‌ صحبت‌های مطرح شده برای نجات «عشرت‌آباد» روی کاغذ و در حدِ همان جلسات باقی ماندند و خبر دیگری منتشر نشد، تا شش سال و چهار ماه قبل یعنی اوایل شهریور ۱۳۹۳ که «جرثقیل‌ها» وارد گودِ ایجادشده در چند متری عشرت‌آباد شدند و در پشت دیوارهای سنگی پادگان که انبوهی خاک و سنگ‌ریزه تا نرده‌هایش بالا آمده است، سرنوشت دیگری برای “عشرت‌آباد” رقم زدند.

از پیگیری‌ِ رسانه‌ها، فعالان میراثی و بعضا نامه‌نگاری‌هایی که میراث فرهنگی برای توقف کار به پشت دیوارهای پادگان در میدان سپاه می‌فرستاد و بی‌نتیجه ماند که بگذریم، اما هنوز اصل اتفاق باقی مانده بود یعنی مرمت «عمارت عشرت‌آباد» که بیش از چهار دهه بعد از انقلاب همچنان سرپا بود، بدون توجه و کاربری!

البته در همان زمان هم یعنی ۲۳ اسفند ۹۳  که مهدی چمران، رییس وقت شورای شهر تهران از توقف ساختمان‌سازی در داخل پادگان عشرت‌آباد به دلیل صادر نشدن پروانه خبر داده بود، به نقل از مسوولان پادگان اعلام کرده بود: «مسئولان پادگان مربوطه اعلام داشته‌اند که آماده بازسازی این عمارت هستند، اما باید تفاهم‌نامه‌ای با سازمان میراث فرهنگی منعقد شود. شهرداری متولی میراث فرهنگی نیست، اما هر نوع همکاری که لازم باشد با میراث انجام می‌دهد و حتی تفاهم‌نامه‌ای داریم که خانه‌های میراثی را بازسازی کرده و از آن‌ها به عنوان مراکز فرهنگی در شهر استفاده کنیم.»

حجت نظری – عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران – سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت،  برای دومین بار سراغ عشرت‌آباد رفت؛ او این بار «جزئیات توافق سپاه تهران و مدیریت شهری برای مرمت عمارت کلاه فرنگی عشرت‌آباد را تشریح کرد و حتی از کاربری احتمالی برای این بنای تاریخی خبر داد.»

او گفت: «در صحبت‌هایی که با سردار یزدی فرمانده سپاه محمد رسول الله انجام شد متوجه شدیم سپاه نیز از مرمت عمارت کلاه فرنگی معروف به عشرت آباد که در داخل پادگان قرار دارد، استقبال می‌کند. بعد از مرمت می‌توان این عمارت را در راستای تعامل با فضای شهر، در معرض دید عموم قرار داد. البته از آن‌جایی که این عمارت در داخل پادگان سپاه قرار دارد ممکن است بازدید از این عمارت در روزهای خاصی از هفته برای عموم مردم امکان‌پذیر باشد.»

در آن جلسه که با حضور سردار یزدی و رئیس سازمان زیباسازی شهرداری تهران جمع‌بندی نهایی صورت گرفت، اعلام شد به‌زودی تفاهم‌نامه‌ای بین شهرداری و سپاه محمد رسول الله نیز در این راستا منعقد می‌شود و مقرر شد سازمان زیباسازی به عنوان مجری طرح، در گام اول ارزیابی‌های فنی نحوه مرمت را انجام دهد و بعد از آن با برگزاری مناقصه مجری اصلی مرمت عمارت کلاه فرنگی عشرت‌آباد مشخص خواهد شد.

صحبت‌های اولیه در همان زمان به گونه‌ای اعلام شدند که می‌توان این عمارت را بعد از مرمت به موزه “سلاح” تبدیل کرد اما تصمیم نهایی را باید به بعد از مرمت عمارت موکول کرد.

این صحبت‌ها در حالی مطرح شد که بار دیگر هیچ نشانی از میراث فرهنگی در بین صحبت‌ها نیست که حتی قرار باشد اظهار نظر یا حضوری از میراث فرهنگی را برای مرمت و ساماندهی این بنای تاریخی که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده، نشان دهد.

این بار به یک سال نکشیده، بعد از گذشت حدود هفت ماه محمد سالاری – رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهرتهران – نسبت به تعلل سازمان زیباسازی شهرداری تهران در پیشبرد امور محوله تذکر داد.

او در دویست و پنجاه و نهمین جلسه شورای شهر تهران گفت: در دوره سردار یزدی – فرمانده سپاه محمد رسول الله – تفاهم خوبی در خصوص مرمت و بهسازی بنای کلاه فرنگی عشرت‌آباد به عنوان یکی از بناهای میراثی و تاریخی بسیار ارزشمند انجام شد اما متاسفانه هنوز هیچ اقدام عملیاتی در این خصوص از سوی سازمان زیباسازی صورت نگرفته است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

خانه تهرانی ها در یزد

آتشکده آدریان تهران

خانه سردار اسعد بختیاری تهران

معرفی هوشمندترین، شادترین و سبزترین شهرهای اروپا در سال ۲۰۲۰

سال ۲۰۲۰ سالی تحت سلطه بیماری همه‌گیر ویروس کرونا بود اما همچنان دلایلی برای شادی در بسیاری از شهرها وجود داشت. بر اساس نتایج نظرسنجی‌ها و آمارها هوشمندترین، شادترین و سبزترین شهرهای  اروپا در سال  ۲۰۲۰ به شرح ذیل هستند:

کپنهاگ

کپنهاگ، بهشت دوچرخه سواری

تحرک پایدار و دوچرخه سواری از برنامه‌های روزمره اروپایی‌هاست و رکاب‌زدن و دوچرخه‌سواری قسمت عمده‌ای از آن را تشکیل می‌دهد.

بر اساس ۱۳ شاخص مختلف نسبت به چگونگی ارتقاء دوچرخه‌سواری در هر شهر (شامل زیرساخت‌ها، اولویت دوچرخه‌سواران، ایمنی و غیره) کپنهاگ (پایتخت دانمارک) مقام اول را با اختلاف اندک از آمستردام (پایتخت هلند) و اوترخت (شهری در هلند) کسب کرد. از بین ۲۰ شهر برتر این رتبه‌بندی، ۱۴ شهر در اتحادیه اروپا واقع‌شده‌اند.

وین

وین شهر سبز

وین (پایتخت اتریش) یکی از سبزترین شهرهای جهان است. سیاست‌های آن در زمینه توسعه پایدار در سال جاری به آن کمک کرد تا در فهرست سبزترین شهرهای جهان گروه تحلیلی رزونانس کانسالتنسی (Resonance Consultancy) سال ۲۰۲۰ قرار بگیرد.

وین برای این رتبه‌بندی، نتایج بالایی در زمینه پارک‌ها و تفریحات، حمل‌ونقل عمومی پایدار، بازیافت و کمپوست و غذاهای محلی سالم به دست آورد. پایتخت اتریش با مناطق عابر پیاده گسترده مکانی فوق‌العاده برای قدم زدن است.

سنگاپور-شهرهای اروپا

هوشمندترین شهرها

شاخص شهر هوشمند، شهرها را بر اساس داده‌های اقتصادی و فناوری و همچنین درک شهروندان از هوشمند بودن شهرها رتبه‌بندی می‌کند. در بهار امسال موسسه بین‌المللی توسعه مدیریت (دارای دفاتر در سنگاپور و سوئیس) و دانشگاه فناوری و طراحی سنگاپور از صدها شهروند در ۱۰۹ شهر نظرسنجی کردند.

سوالات مرتبط به راه‌حل‌های فناوری ارائه‌شده در هر شهر در زمینه‌های بهداشتی و ایمنی، تحرک، فعالیت و فرصت‌ها بود و مقام اول به کشور سنگاپور، هلسینکی (پایتخت فنلاند) و زوریخ (شهری در سوئیس) داده شد. کپنهاگ و آمستردام به ترتیب نمره‌های ۶ و ۹ را کسب کردند.

شهرهای هوشمند نشان می‌دهد که چگونه فناوری‌های هوشمند می‌توانند زندگی برای ساکنان، گردشگران و مشاغل را آسان‌تر کند.

دانمارک؛ آرام، زیبا و شگفت‌انگیز-شهرهای اروپا

شادترین شهر جهان

چه چیزی برای یک شهر مهم‌تر از شادی ساکنان است؟ با در نظر داشتن این سوال، شهرها در سراسر جهان بر اساس ارزیابی زندگی شهروندان رتبه‌بندی شدند.

بر اساس بررسی ۱۸۶ شهر در ماه مارس توسط محققان دانشگاه آکسفورد و دانشکده اقتصاد لندن، هلسینکی به‌عنوان بهترین مکانی است که ساکنان آن رفاه بیشتری را تجربه می‌کنند.

در این تقسیم‌بندی شهر بعدی آرهوس (شهری در دانمارک) قرار دارد و سپس کپنهاگ مقام پنجم را کسب کرد و استکهلم پایتخت سوئد در جایگاه نهم قرار گرفت.

البته این رتبه‌بندی ذهنی است، زیرا بیشتر به نظرسنجی‌های شرکت گالوپ متکی است و احساس پاسخ‌دهندگانی که در شهری خاص زندگی می‌کنند، ارزیابی می‌شود.

مرتبط:

فضاسازی شهر برای دوچرخه‌های اشتراکی

قدیمی‌ترین شهرهای جهان

پیاده‌روی ترین شهرهای اروپا

خدمت و خسارت کرونا به گردشگری ایران

یک سالگی کرونا در ایران نزدیک است و قطعا هیچ کس برای این تولد جشنی نخواهد گرفت، روزهای سختی را پشت سر گذاشته ایم، پر از استرس، دلهره، لحظات تلخ، درد، بیماری، حتی مرگ. در این روزهای سخت علاوه بر خسارت های غیرقابل جبران انسانی، خسارات کلان اقتصادی را هم متحمل شدیم که جبران آنها شاید غیرممکن نباشد، اما به همین آسانی ها هم نیست.درست در روزهایی که ایران برای سال نو آماده می‌شد و بسیاری برای بهترین استفاده از تعطیلات نوروزی در حال برنامه‌ریزی بودند، ویروس آمد و تمام نقشه‌ها را نقش برآب کرد.کرونا از یک در آمد و از در دیگر، تفریح و سفر و گشت و گذار و در یک کلام اقتصاد “گردشگری” خارج شد.

اولین ضربه کرونا به اقتصاد را شاید بتوان در صنعت گردشگری به چشم دید، صنعتی که در روزهای پایانی سال در تدارک سفرها و رونق بازار خود بود، اما چنان ضربه ای آنهم به شکلی ناگهانی از ذره ای میکروسکوپی خورد که زمین گیر شد و حالا این زمین‌گیری در حال یک ساله شدن است.

در یکسال اخیر تقریبا هیچ سفری که به درد صنعت گردشگری بخورد انجام نشده، توری برگزار نشده و پولی هم در این صنعت جابجا نشده است و بسیاری در این اوضاع و احوال اقتصادی کشور عطای درآمدزایی از محل گردشگری را به لقای خساراتش بخشیدند و این شغل را بوسیدند و کنار گذاشتند، اما هنوز هستند افرادی که به آینده امیدوارند.

ارکان گردشگری به شدت آسیب دیده/ضررها مادی و معنوی هستند

یک متخصص اکوتوریسم در گفت‌وگو با ایسنا، خسارات وارده به صنعت گردشگری توسط کرونا را بسیار شدید دانست و گفت: با اعلام شیوع ویروس کرونا، بلافاصله تمام سفرها لغو شد و مسلما استرداد مبالغ توسط آژانس‌های مسافرتی و هتل‌ها به مسافران، ضررهای شدیدی را در این بخش رقم زد و در این بین حتی مسافران هم متضرر شدند.

هما داوری با بیان اینکه البته دولت‌ها تا حدودی برای جبران خسارت کمک کردند، اما این کمک‌ها به هیچ عنوان نمی تواند کافی و جبران کننده حجم خسارات باشد، چراکه چرخ این صنعت و گردش مالی آن با تزریق این مبالغ به این شکل، نمی‌چرخد، افزود: صنعت گردشگری نسبت به صنایع دیگر متفاوت است، چراکه خدمات ارائه می کند و در کنار ضربات مادی، به لحاظ معنوی هم خسارات بالایی را متحمل شده است که مهمترین آن این است که اغلب افراد شاغل در این صنعت شغل خود را به صورت کامل از دست داده اند.

اعتمادسازی های چند ساله از بین رفت/گردشگری صنعتی قابل ترمیم

وی تصریح کرد: در حال حاضر شاید رفت و آمدهای معدودی در جریان باشد، اما این میزان سفر حتی کفاف هزینه برق و آب و گاز یک آژانس مسافرتی را هم نمی‌دهند و همین امر باعث شده است که برخی این شغل را کنار بگذارند یا شاید افراد از محل دیگری تزریق مالی دارند که همچنان در این شغل مانده‌اند. از طرفی ولی خسارات غیرمادی این وضعیت هم بسیارند، بسیاری از اعتمادسازی‌های ایجاد شده در طول‌ سال‌ها پس از کنسلی‌ها و چالش‌های مادی از دست رفت، روابط بین راهنمایان، آژانس‌ها و مسافران دچار اختلال شد و این موارد می‌تواند مصادیقی از زیان‌های معنوی تعطیل شدن صنعت گردشگری باشد.

این مدرس گردشگری با تاکید بر اینکه مسلما با آغاز سفرها و ایجاد امنیت سفر، می‌توان اعتماد طلایی سابق را مجددا ساخت، گفت: صنعت گردشگری، صنعتی بسیار لطیف است، به همان اندازه که آسیب‌پذیری بالایی دارد، می تواند خود را ترمیم کند. نیاز به سفر جزو نیازهای اولیه بشر محسوب می‌شود و بشر که این روزها درگیر تکنولوژی و زندگی ماشینی و صنعتی است، نیازمند سفر است، در واقع این نیاز زندگی بشر را احاطه کرده است و صنعت گردشگری می‌تواند با بهبود شرایط، خود را ترمیم و احیا کند.

سفر، نیاز بشر امروز/مسیرهای گردشگری استان ناشناخته مانده است

وی اظهار کرد: در حال حاضر درگیر شیوع کرونا و تحریم هستیم، اما سفر همچنان برای مردم مهم است، بر این اساس و با توجه به نیاز جامعه و تقاضای بازار گردشگری و ضررهای وارده حتما قابل جبران است، اما رونق مجدد زمانبر خواهد بود.

رییس هیات مدیره سمن گردش یاران اظهار کرد: برخی، پیش بینی هایی را برای پساکرونا داشته اند، به عنوان مثال افرادی اقدام به شناساندن مقاصد ناشناخته کرده اند، استان مرکزی به عنوان معبر گردشگری شناخته شده، اما مسیرها در این استان ناشناخته باقی مانده و با شناساندن این مسیرها، حتی آژانس های بین المللی به این منطقه علاقمند می شوند و در واقع با ساختن مسیرهای جدید و آموزش و جلب مخاطب به شکل مجازی، در حوزه گردشگری در حال سرمایه گذاری در این صنعت برای دوره پساکرونا هستیم.

کاری برای گردشگری نکرده ایم

وی با تاکید بر اینکه اقامتگاه و هتل یک سرمایه است و نمی توان منکر آن شد چراکه در اقتصاد، معنای اقتصادی خود را دارد و مدام بر ارزش آن افزوده می شود، افزود: شیوع کرونا باعث شد بیشتر متوجه شویم که کاری برای توسعه گردشگری نکرده ایم بلکه هر آنچه در این حوزه به دست آمده مبتنی بر استعداد و پتانسیل موجود بوده است، در حالی که کشوری مثل دبی که یک صحرای خالی بود، به طور مصنوعی جذابیت هایی را ساخت و روی گردشگری به شکلی کار کرد که سهم گردشگری در تولید ناخالص داخلی ارقام و شاخص های بزرگی شود و در حال حاضر این کشور از نظر گردشگر ورودی، حرف اول را در خاورمیانه می زند و این امر حاصل تفکر و برنامه ریزی درازمدت در حوزه گردشگری است. متاسفانه ما در ایران برای گردشگری خود کاری نکرده ایم، تخت جمشید، پاسارگارد، ستون های خورهه، یخچال نیمور و همه جاذبه های گردشگری موجود ظرفیت هایی است که از گذشته موجود بوده است و کار خاصی برای شناساندن و اطلاع رسانی در خصوص آنها انجام نشده و برنامه های متنوع و هدفمند بلندمدت و مدیریت مقصد نداشته ایم در حالی که باید فرصتی ایجاد شود تا به زیرساخت‌های این صنعت بیشتر بپردازیم.

خدمت کرونا به گردشگری!

این مدرس گردشگری با بیان اینکه یکی از محاسن این محدودیت این است که اصحاب گردشگری کارهای جدی تری را هدفگذاری کرده اند و برنامه های عمیق تری را دنبال می کنند که می تواند در دوران پساکرونا اثربخش تر باشد، گفت: این روزها بهترین زمان برای توجه به گردشگری و برنامه ریزی دقیق تر و هوشمندانه تر در حوزه گردشگری است، باید مسیرهای جذاب تری را طراحی کنیم، تصاویر و اطلاع رسانی بهتری را منعکس و سایت های قوی تر را راه اندازی کنیم و در کنار آن سایت های طبیعی و گردشگری را مجهز به پایگاه های اطلاع رسانی قوی بکنیم. اگر پایگاه های آموزش دیده و تخصصی در مناطق داشته باشیم می توانیم توریست ها را که شاید در قالب تور سفر نکنند و در واقع مبلغین رایگان نقاط گردشگری ما خواهند بود، جذب کنیم.

از تورهای مجازی غفلت نشود

وی راهکار بازگشت رونق به صنعت گردشگری را تمرکز بر موضوع آموزش دانست و افزود: باید بیشتر مطالعه کنیم و ناشناخته های خود را معرفی کنیم، چرخ صنعت گردشگری کشور زمانی بهتر به چرخش در می آید که ارزآوری داشته باشد و در واقع این صنعت می تواند ارزش اقتصادی داشته باشد که این امر منوط به شناخت بهتر از داشته هاست تا ظرفیت ها را بهتر ارائه دهیم، باید مسیر گردشگری معرفی کنیم، راهنمایان را به یادگیری زبان تشویق کنیم و قطعا با برنامه ریزی می توانیم رونق مجدد را رقم بزنیم.

داوری بیان کرد: البته در این روزها که تورها امکان سفر ندارند، می توان از ظرفیت تور مجازی استفاده کرد. نباید از ارائه اطلاعات تخصصی و دانش تخصصی لیدرها غفلت کرد و حتی می توان با استفاده از این فرصت سطح گردشگری را ارتقا بخشید.

صنعت گردشگری حذف نشدنی است

وی با تاکید بر اینکه صنعت گردشگری هیچ گاه قابل حذف شدن نیست، گفت: این صنعت ضربات سنگینی را در برهه های مختلف متحمل شده است، اما همچنان پابرجاست، به عنوان مثال در دنیا اتفاقاتی مانند سیل، زلزله، جنگ، انقلاب و مسائل ناشی از مباحث سیاسی رقم خورده و حتی برخی از گونه های گردشگری حاصل همین اتفاقات است، پس کرونا هم نمی تواند این صنعت را حذف کند.

این متخصص اکوتوریسم اظهار کرد: صنعت گردشگری به قدری دارای انعطاف است که با وجود ضربات مختلف نابود نشده است چراکه محتوای این صنعت، یک نیاز پایدار در بشر است و این جاذبه در درون افراد برای سفر و آشنایی با گذشته و طبیعت یک منطقه خاص و حتی دیدن رسوم یک قوم همچنان غلیان می کند و در دوران پساکرونا می توان رونق را به این صنعت بازگرداند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

معرفی پیشگامان گردشگری MICE در بحران کرونا

شتاب عصر نوآوری و هوش مصنوعی در گردشگری

صلیب سبز و کلیسای ۴۰۰ ساله سرکیس

در استان مرکزی و شهرستان زرندیه یکی از دیدنی‌ترین روستاهای ایران جا خوش کرده، دهکده‌ای خوش آب و هوا و سرسبز با نام چناقچی علیا یا چاناقچی علیا که در منطقه کوهستانی دهستان دوزج از توابع بخش خرقان شهرستان زرندیه واقع شده‌ است.

این روستا در ۱۰۰ کیلومتری مرکز شهرستان و ۲۷۲ کیلومتری شهر اراک مرکز استان قرار دارد و در فصل بهار کوهپایه‌های اطراف آن استراحتگاه عشایر کوچ‌رو است. معماری روستا به دلیل کوهستانی بودن، دارای بافت مسکونی متراکم بوده که به تبعیت از شیب زمین، بناها مجاور و چسبیده به یکدیگر و در یک طبقه بنا شده‌اند و با توجه به اقلیم منطقه در معماری آنها از مصالح بوم‌آورد استفاده شده است.

منازل قدیمی با سقفی مسطح و با مصالحی از قبیل چوب، گل، کاهگل و خشت ساخته شده‌اند. هرچند امروزه سبک معماری تغییر کرده و مصالح امروزی جای خشت و گل را گرفته‌اند، با این وجود هنوز بافت روستا زیبایی خود را حفظ کرده ‌است و با گشت‌زنی در دل طبیعت کوهستانی و مناظر سر سبز، آرامش در وجودتان رخنه می‌کند.

منطقه صلیب سبز از جاذبه‌های طبیعی و کوهپایه‌ای این روستا است که با وجود باغ‌ها و درختان متعدد گردو به وجود آمده‌است. آنچه موجب زیبایی دو چندان روستا شده ‌است و طبیعتی جذاب و دلنواز بوجود آورده، عبور رودخانه‌ای پرآب از داخل روستاست که فضای سبزی چشم نواز را به‌وجود آورده و منظره کوهستانی آن را به یک طبیعت بکر و زیبا مبدل کرده ‌است.

در ادامه این مسیر، آبشار چناقچی به عنوان یکی از زیباترین مناظر روستا از بلندای بستر صخره‌ای به ارتفاع حدود ۳۰ متر جریان دارد که در فصل زمستان تشکیل قندیل‌های یخی زیبایی دوچندان به این آبشار می‌بخشد.

روستایی از دوران صفوی

قدمت روستای چناقچی علیا به دوران صفوی اشاره دارد و یکی از مظاهر زندگی مسالمت آمیز اقوام و ادیان در جوار یکدیگر است. در گذشته علاوه بر مسلمانان شیعه، مسیحیان ارتودکس نیز جزء ساکنان روستا بوده‌اند. زندگی دو قشر و دو فرهنگ متفاوت با گویش فارسی، ترکی و ارمنی در چناقچی علیا نماد فرهنگی زیبا از همبستگی ادیان بوده‌است که در بخش‌های مختلف روستا آثار و نشانه‌های معماری باقی مانده از این مذهب، جذابیت روستا را دوچندان کرده است.

کلیسایی با ۳ قرت قدمت

در غرب روستا  و پس از گذرهای پیچ‌درپیچ، کلیسای سرکیس مقدس با بیش از ۳ قرن قدمت به عنوان خاستگاه و محل برگزاری آیین مذهبی مسیحیان ارتودکس بنا شده است که یکی از جاذبه‌های تاریخی- مذهبی منطقه محسوب می‌شود. تاریخ ساخت کلیسای اولیه به سال ۱۷۷۰ میلادی می‌رسد، اما سازه فعلی در سال ۱۳۴۱ به وسیله معماری به نام سرکیس دهباشیان و بر روی بقایای سازه اولیه، بنا شده است. مصالح بکار رفته در ساخت بنا عبارت از سنگ، چوب، خشت و آجر بوده و پوشش سقف بنا به صورت مسطح و به صورت تیرپوش اجرا شده است.

بعد از پشت سر گذاشتن نمای آجری و ورودی بنا به داخل تالار کلیسا  راه پیدا می‌کنیم.  بر روی سطوح جداره‌های داخلی مظاهر و نماد اعتقادات پیروان مسیح، همچنین تابلوهای نقاشی که همگی روایتی از دین مسیحیت و زندگی عیسی مسیح است جلب نظر می‌کند. سقف تیرپوش و مسطح بنا بر روی ۶ ستون چوبی استوار است. سطوح جداره‌ها با اندود گچ پوشیده شده‌ و در فضای داخلی، محراب نسبت به کف تالار کلیسا در سطح بالاتری قرار دارد.

مراسم تبرک انگور در روستا

در ورودی روستا نیز آرامستان اقلیت مذهبی قرار دارد که با سنگ قبرها و صلیب‌هایی که نماد و مشخصه متوفیان  است، ذهنیت هر گردشگری را به سکونت پیروان حضرت مسیح در این روستا رهنمون می‌کند.  با وجود مهاجرت ساکنان ارمنی روستا به شهرها و استان‌های همجوار، هر ساله بسیاری از ارامنه برای برگزاری مراسم مذهبی در منطقه حاضر می‌شوند که از جمله می‌توان به مراسم تبرک انگور و جشن برداشت انگور اشاره کرد. این مراسم در ماه آگوست (شهریور ماه) هر سال همراه با اجرای موسیقی و خواندن دعای دسته جمعی از سوی ارامنه برگزار می‌شده است. اما در سال‌های اخیر و با وجود مهاجرت بخش اعظمی از آنان این آیین کمرنگ شده است. روستای چناقچی علیا تنها روستای هدف گردشگری شهرستان زرندیه است که وجود جاذبه‌های تاریخی طبیعی و تفرجگاه‌های کوهپایه‌ای به شرط توسعه زیرساخت‌های گردشگری می‌تواند در جذب گردشگر و در نتیجه رونق اقتصادی منطقه موثر باشد.

* گزارش از زهرا رنجبر آزاد، کارشناس ارشد مرمت ابنیه و بافت‌های تاریخی

مرتبط:

کلیسای لاس لاخاس یکی از زیباترین کلیساهای جهان

عمارت و کلیسای تومانیانس

کلیسای هفتوان _نمادی باقی مانده از دوره صفوی

روستای ورکانه

روستای هدف گردشگری « ورکانه» با قدمت ۴۰۰ سال به عنوان نگین روستا های استان همدان معروف است که پس از گذشت سالیان دراز همچنان بافت سنگی تاریخی خود را حفظ کرده است.

روستای ورکانه یکی از روستاهای دهستان الوند کوه شرقی در شرق شهرستان همدان است که در دامنه کوه قرار دارد و کو ه‌های سرده در سه کیلومتری شمال شرقی، کوه سرخ بلاغ در سه کیلومتری جنوب غربی و کوه قره ‌داغ در چهار کیلومتری شرق این‌ آبادی قرار دارند.

روستای ورکانه به دلیل اینکه در پیرامون آن معادن سنگ به فراوانی مشاهده می ‌شود، نام ورکانه را به خود گرفته و وجه تسمیه روستای ورکانه را معادل محلی که در نزدیکی معدن یا ورکان است، آورده‌اند و شاید ورکانه را به دلیل قرار گرفتن این روستا در کنار رود و جوی آب به این نام خوانده ‌اند زیرا در زبان کردی، کانه به معنای چشمه است.

روستای ورکانه همدان که به عنوان نگین گردشگری روستایی این استان شهرت یافته است با سنگ ‌های لاشه که تمام‌ کوچه ‌های روستا را احاطه کرد ه اند ساخته شده است. این سنگها زیر نور به رنگ قهوه‌ ای سوخته در می ‌‌آیند که یادآور تصاویر اروپای دوران رنسانس است. تداخل نورهایی که از بالا و پایین دیوارها و خانه‌ ها را احاطه کرده‌ اند با رفتن خورشید خود را بیشتر به رخ می ‌کشند. در هر کوچه این روستا که قدم بگذاری، فرش سنگی زیر پا، احساسی زیبا را در وجود انسان ایجاد می ‌کند، تمام کوچه‌ ها جدول‌ کشی شده و مانند شهری زیبا به نظر می‌ رسد و چراغ‌ های روشنایی زیبایی که مناسب سنگفرش ‌هاست کنار پیاده ‌رو تعبیه شده است.

روستای ورکانه

روستای ورکانه در دامنه جنوبی زاگرس مرکزی قرار گرفته و روستا های این منطقه به دلیل کوهستانی بودن و برخورداری از طبیعت زیبا از مناطق بسیار بکر به شمار میروند.

وجود دره‌ های فراوان از جمله دره‌ های زیبای یورد صفرخان، دره‌ خان، تخته سنگ، جن‌ دره و سوبلاغ در مجاورت روستا از خصوصیات طبیعی منطقه است به طوری که دره بارانی در جنوب و جنوب شرق‌ آبادی واقع شده است. شیب عمومی این منطقه و وجود دره‌ های فراوان در اطراف روستا موجب شکل‌ گیری رودخانه‌ های فصلی شده است.

رودخانه ‌های فصلی ورکانه از ارتفاعات یخچال ‌ها سرچشمه می ‌گیرند و بعد از عبور از اراضی سیمین ورکانه به رودخانه فصلی ارزانفود می ‌ریزند.

باغ به عنوان فضای اصلی زندگی برای مردمان این روستا مطرح است و در جای جای زندگی افراد رخنه کرده است به طوری که حضور باغ، هر چند کم وسعت، در حیاط خانه‌ها به وفور دیده می ‌شود. با گذری بر کوچه پس کوچه ‌‌های روستای سنگی ورکانه در فصل تابستان، به پرورش درختان گردو، سیب و زردآلو در حیاط برخی از خانه ها پی می برید.

گذشته از این، محور ارتباط اصلی روستا از شهر همدان نیز دارای مناظر و چشم ‌اندازهای زیبایی است که می ‌تواند به عنوان محوری توریستی مطرح شود، این محور از جاده همدان – ملایر منشعب می‌ شود و پس از عبور از سد اکباتان و روستاهای یلفان، شمس‌ آباد و علی‌آباد به ورکانه می‌ رسد.

برخی بناها و فضاها که بیشتر در بخش مرکزی روستا و جاهایی که قدمت بیشتری دارند، در هم ادغام شده و بافت همگن ایجاد کرده‌اند.  کاربرد سنگ نه‌ تنها در پی، بلکه در قسمت اعظم بناها در ساخت دیوارهای باربر و دیوارهای محوطه و حیاط ‌ها مورد استفاده قرار گرفته است و اکثر سنگ لاشه است که توسط ملات گل کار شده و پهنای این دیوارهای سنگی در طبقه همکف به یک متر هم می ‌رسد و تنها عامل اتصال در دیوارهای سنگی نیز استفاده از تیرهای چوبی است.

روستای ورکانه

سنگ، سنگ لاشه، سنگ مالون، خشت و آجر انواع مصالح متعارف ساختمانی در ابنیه روستای ورکانه است و عنصر سنگ به عنوان اصلی‌ ترین مصالح در ابنیه روستای ورکانه بیش از هر چیز در بازدید از روستا به چشم میخورد و به نظر می ‌رسد کاربرد سنگ در روستا به علت فراوانی این عنصر در روستا و سختی و مقاومت آن در برابر تغییرات جوی و همچنین کمبود آجر و خشت در منطقه بوده است.

این روستا زادگاه پرفسور توفیق موسیوند، سازنده نخستین قلب مصنوعی جهان است که در سال ۱۳۱۵ در این دیار چشم به جهان گشود.

بافت کالبدی روستای ورکانه همدان به دلیل ویژگی خاص فرهنگی، به عنوان میراثی ارزشمند از نیاکان به شمار می ‌رود و حفظ و نگهداری آن را مورد تأکید قرار می ‌دهد.

ورکانه در فصل‌ های بهار و تابستان علاوه بر پذیرا بودن اقوام کوچنده و چادرنشین، گردشگران و مسافران زیادی را به خود جذب می ‌کند و ییلاقهای تخته سنگ و دریخان، باغ‌های گردو، سیب و بادام از محبوبترین گزینه‌ های یک سفر خانوادگی برای مردم همدان و سایر شهرهای دیگر محسوب می ‌شود.

تابستانهای خنک و دلپذیر و زمستانهای سخت و خشن دستاورد اقلیم کوهستانی برای ورکانه است که شبها همچو نگینی در دل کوه می ‌درخشد.

چهره روستا همیشه تمیز و بهداشتی است و همین پاکیزگی و نورهای درخشنده کوچه‌ ها پس از غروب آفتاب، ورکانه را به یکی از زیباترین و پرطرفدارترین روستاها در بین مردم همدان تبدیل کرده است.

روستای ورکانه

جادبه های گردشگری روستا
قلعه اربابی مهری خانم یکی از بناهای تاریخی ورکامه است که ساختمان آن با پلان چلیپایی طراحی شده و به مهری خانم، ارباب روستا تعلق داشته است. این بنا در ابعاد ۱۲×۲۰ متر و با زیربنای ۳۳۰ مترمربع در دو طبقه ساخته شده و دو پله از دو طرف ورودی طبقه همکف به طبقه اول منتهی می‌شود. این بنا در فاصله ۱۰۰ متری در ضلع جنوبی روستا و در بستر سبز کوهپایه و مشرف به روستا قرار دارد.

مرتبط:

یونسکو در همدان _دروازه جهانی به سوی رونق گردشگری

پیست اسکی تاریک‌دره همدان

همدان و تبریز دو خواهر خوانده

آرامگاه بوذرجمهر در سرزمین طلای سرخ

آرامگاه بوذرجمهر قاینی از ادیبان و سیاستمداران اواخر قرن چهارم قمری با بنایی چلیپایی، بقعه چهار ایوانی و تزییات گچ‌بری نگین پایتخت زعفران جهان در استان خراسان جنوبی محسوب می‌شود.

حکیم قسیم بن ابراهیم بن منصور معروف بزرگمهر قائنی (بوذرجمهر قاینی) سیاستمدار، ادیب، عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است که در دربار غزنویان حضور داشته است. این شاعر به زبان فارسی و عربی سخن می‌گفته و از وی اشعار و قصیده‌هایی به جای‌مانده که قصیده بهاریه او از شهرت خاصی برخوردار است.

بوذرجمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حکومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و اواخر حکومت غزنویان از غزنه که پایتخت بود به قاین آمد و پس از مدتی درگذشت.

علی‌اصغر مونسان با انتشار تصاویری از آرامگاه بوذرجمهر قاینی در استان خراسان جنوبی در حساب کاربری خود در اینستاگرام، نوشت: مقبره بوذرجمهر یکی از عرفای نامدار، سیاستمداران و شاعران قرن چهارم و پنجم هجری‌قمری در ۵ کیلومتری جنوب قاین بر دامنه کوه ابوذر قرار دارد. این بنا از بناهای ساخته شده در قرن ۶ و ۷ هـجری قمری (دوره تیموری-صفوی) است؛ این بنا به شکل چلیپایی و با معماری زیبایی ساخته شده است، بقعه آن چهار ایوانی و گنبد بر فراز این ایوان‌ها استوار شده است.

آرامگاه بوذرجمهر

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی افزود: تزیینات گچ‌بری زیر گنبد از زیباترین بخش‌های این بنا محسوب می‌شود. در پشت بقعه، صُفه‌ای ایجاد شده که بناهای جنبی مقبره روی آن بنا شده‌اند. در کنار مقبره بوذرجمهر درخت کهنسالی با عمر ۷۰۰ سال وجود دارد.

 

 آرامگاه بوذرجمهر قاینی به عنوان منطقه نمونه گردشگری با ۵۰۹ هکتار وسعت در جنوب غربی شهر قاین و در دامنه کوهی موسوم به کوه ابوذر (بزرگمهر) واقع شده و نه تنها در ایام تعطیلات نوروزی که در طول سال برای مردمان این دیار و مسافران و گردشگران مامن شده و هموار جزو آثار تاریخی پر بازدید قائنات پربازدید این منطقه از خراسان جنوبی است.

وجود درخت کهنسال ۷۰۰ ساله بنه‌ در کنار مقبره بوذرجمهر قاینی زیبایی این بنا را به عنوان یکی از تفرجگاه‌ها و مکان‌های دیدنی شهر قاین دوچندان کرده است؛ همچنین اراضی کوهستانی همراه با دشت و چشم‌ اندازهای مناسب در حومه شهر به منطقه بوذرجمهر جلوه خاصی بخشیده و برای میزبانی از مسافران آماده سازی شده است.

آرامگاه بوذرجمهر

استان خراسان جنوبی را علاوه بر جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی و چشم‌اندازهای طبیعی، با دو محصول کشاورزی شناخته شده و جهانی زعفران (طلای سرخ) و زرشک قائنات می‌شناسند.

با توجه به شیوع بیماری کرونا و توصیه ستاد ملی مقابله به کرونا به در خانه ماندن و تاکید بر تعویق سفر به دوران پس از مهار بیماری کرونا اکنون بهترین فرصت برای مطالعه و شناخت بیشتر جاذبه‌های فرهنگی، گردشگری و طبیعی ایران ایجاد شده است. می‌توان با بررسی دقیق، مقصدهای جذاب و جدید گردشگری را برای مسافرت‌های فردی و گروهی در دوران پسا کرونا برنامه‌ریزی کرد.

منبع:ایرنا

مرتبط:

سفره آردی هنری اصیل و بکر در خراسان جنوبی

فورگ ؛ قلعه‌ای زیبا در خراسان جنوبی

خسرویه _گردشگاه خراسان شمالی

«سومین عید بهاره چینی‌ها در ایران» چگونه برگزار می‌شود؟

مدیرکل بازاریابی و تبلیغات گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی برنامه‌های ایران برای «سومین عید بهاره چینی‌ها» را تشریح کرد.

وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در هفته‌های گذشته بخشنامه‌ای را درباره رویداد «قرن‌ها دوستی؛ سومین عید بهاره چینی‌ها در ایران» صادر کرد که استان‌ها را متعهد می‌کرد در بازه زمانی ۲۴ بهمن تا ۹ اسفندماه برابر با سال نو چینی، به تولید محتوا و نشر در فضای مجازی بپردازند. محتوای این بخشنامه در شرایطی که موج و نوع جدیدی از ویروس کرونا در جهان شایع شده و همچنین با توجه به پیشینه آغاز شیوع این ویروس خبرساز شد. ایرادهایی نیز از سوی برخی رسانه‌ها و فعالان گردشگری درباره نحوه نشر تبلیغات به زبان چینی وارد شد و این نکته تذکر داده شد که کاربران چینی به وب‌سایت‌های ایرانی و یا اینستاگرام که در آن بخشنامه مورد اشاره بوده، دسترسی ندارند تا از محتوای تبلیغاتی که به زبان چینی تولید می‌شود، بهره‌برداری کنند.

حالا مدیرکل بازاریابی و تبلیغات گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در وبیناری با مدیران استانی به شرح جزئیاتی از شیوه تبلیغات به زبان چینی و برنامه‌های کمپین «سومین عید بهاره چینی‌ها» پرداخت و تاکید کرد: بدیهی است در شرایط همه‌گیری کرونا، که نه چینی‌ها تا الان اجازه سفر پیدا کرده‌­اند و نه کشور ما مرزهایش را به روی گردشگران عادی بازگشایی کرده است، مهمترین راهکار برای عقب نماندن از رقبا، حضور در فضای مجازی در قالب تولید محتوای متناسب و نشر در بخش چینی وب‌سایت‌های گردشگری استان، کشور، سفارت­خانه‌ها و رایزنی‌های فرهنگی در خارج کشور از یک سو و رسانه اجتماعی متداول در بازار چین از سوی دیگر برای دوران فروکشی کرونا و برداشته شدن محدودیت‌های سفرهای بین‌المللی است.

سومین عید بهاره چینی‌ها

بنابر گزارشی که روابط‌عمومی معاونت گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از این جلسه مجازی منتشر کرده است، محمد قاسمی یادآور شد: از سال ۹۶ معاونت گردشگری بر اساس خروجی تحقیقات بازار خود به این جمع‌بندی رسید که تعطیلات عید بهاره چینی‌ها که هر سال از ۲۴ بهمن‌ماه تا ۹ اسفندماه برگزار می‌شود، یکی از فرصت‌هایی است که می‌تواند برای جذب گردشگر از بازار بزرگ چین با بیش از ۱۵۰ میلیون گردشگر خروجی مفید باشد، بنابراین درصدد اجرای طرحی با عنوان برگزاری رویداد «قرن‌ها دوستی، سومین عید بهاره چینی‌ها در ایران» برآمد که طبق آن، استان‌های هدف گردشگران چینی ضمن ایجاد هماهنگی با بخش خصوصی برای کسب آمادگی‌های لازم و ارائه مشوق‌هایی برای پذیرش این گردشگران، مدتی قبل از عید بهاره چینی برنامه‌هایی را همسو با این عید به اجرا درمی‌آورند تا نظر این بخش مهم از بازار جهانی را به‌ خود جلب کنند.

او ادامه داد: این طرح در سال‌های ۹۶ و ۹۷ اجرایی شد، ولی در سال ۹۸ متاسفانه با شیوع کرونا عملا متوقف شد. در سال ۹۹ نیز با تداوم بیماری کرونا و رکود حاصل از آن صرفاً به منظور معرفی ظرفیت‌های گردشگری کشور، تداوم سالانه رویداد و یادآوری نام ایران به طور مستقیم در حافظه بازار بزرگ چین و به طور غیرمستقیم در خاطره سایر بازارها و در نتیجه حفظ سهم جمهوری اسلامی ایران از این بازار در دوران پساکرونا – و نه جذب گردشگر در دوران اوج شیوع این بیماری ظرف امسال که خود از بدیهیات است –  در دستور کار قرار گرفت.

مدیرکل بازاریابی و تبلیغات گردشگری گفت: آن‌طور که در بخشنامه‌های مربوطه نیز صراحتاً ذکر شده، اقدامات برنامه‌ریزی‌شده همگی برای افزایش پتانسیل گردشگری در دوران پساکرونا است. این اقدام در این برهه زمانی یک فعالیت فرهنگی به شمار می‌آید که موجب قرابت و تحکیم روابط دو کشور می‌شود و پس از پایان همه‌گیری کرونا و رونق دوباره گردشگری اثرات و نتایج مثبت خود را نشان خواهد داد، بویژه این‌که با وجود لغو روادید با کشور چین، به محض بازگشایی مرزها این کشور در اولویت‌های اول اعزام گردشگر به ایران قرار دارد.

سومین عید بهاره چینی‌ها

او یادآور شد: در آبان‌ماه نحوه و استانداردهای مورد نظر برای تولید محتوا، الزامات تولید و کانال‌های نشر محتوای تولیدشده به استان‌ها ابلاغ شد که طبق آن محتوای تولیدی شامل کلیپ‌های کوتاه، عکس‌های منتخب باکیفیت و همچنین یادداشت­‌ها، کامنت‌ها و پست‌های گردشگران چینی در مورد استان و کانال اصلی در نظر گرفته شد.

 

قاسمی افزود: به منظور توزیع بین‌المللی محتوای تولیدی به ترتیب اولویت، مواردی از جمله صفحات رسمی «وی‌چت» و «ویبو» متعلق به سفارت و کنسول‌گری‌ها و رایزنی‌های فرهنگی ایران در چین، صفحه چینی سایت رسمی «ویزیت ایران» به عنوان محل اصلی بارگذاری و دانلود محتوا، فضای مجازی تورگردانان، راهنمایان، شرکت‌ها و غیره ایرانی فعال در بازار چین، صفحات مجازی ایرانیان ساکن چین، فضای مجازی تورگردانان و دفاتر خدمات مسافرتی چینی که با همتای ایرانی خود کار می‌کنند و نیز فضای اختصاصی ایجادشده در وب‌سایت ادارات کل منتخب که بیشتر آن‌ها صفحه چینی‌زبان دارند، برای این منظور درنظر گرفته شده است.

وی گفت: در کنار موارد شش گانه فوق، استان‌ها همچنین می‌توانند محتوای تولیدی را علاوه بر بارگذاری در بخش چینی وب‌سایت استانی، در صفحات خود در شبکه­‌های اجتماعی نیز به اشتراک گذارند که این اقدام عمدتاً مصرف داخلی داشته و با هدف ایجاد بستری برای تشکیل بانک اطلاعاتی متنوع از تصاویر و ویدئوهای تولیدی، آگاهی‌بخشی و جریان‌سازی عمومی، موضوع سفر گردشگران چینی بین فعالان محلی و شهروندان استان‌های میزبان و همچنین آماده‌سازی پیشاپیش اذهان آن‌ها در نظر گرفته شده است.

مدیرکل دفتر بازاریابی و تبلیغات گردشگری اظهار کرد: برگزاری رویداد عید بهاره را هر سال با حضور تصمیم‌گیران بخش دولتی، مجریان خدوم بخش خصوصی و رسانه آسیب‌شناسی کرده‌ایم و این روند قطعا ادامه خواهد داشت و باور داریم در این مسیر ایده‌ها و نقدها به بهبود برنامه کمک خواهند کرد.

بنا بر اعلام معاونت گردشگری، در نتیجه برگزاری رویداد عید بهاره چینی در سال‌های ۹۶ و ۹۷، بیش از ۱۰۰۰ نفر گردشگر چینی اقدام به رزرو تور برای بازه زمانی مصادف با عید بهاره در سال ۹۸ به مقصد ایران کرده بودند که به دلیل شیوع کرونا لغو شد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

چینی‌ها ایران را با اخبار بد شناخته‌اند

چینکوئتی _دهکده قرون وسطایی با هزاران متن باستانی

سفر به چین چه شرایطی دارد؟