در زبان گیلکی، واش به چمن گفته می شود. در فصل تابستان و همراه با گرمای هوا، آبشار ساواشی میزبان گردشگران زیادی است تنها با یک پیاده روی سه کیلومتری در دل کوه و درون رود، آبشار زیبا و جذاب ۱۵ متری واش نمایان می شود.

برای راحتی و سهولت گردشگران، در نزدیکی آبشار ساواشی، رستوران ها و تفرجگاه هایی تعبیه شده است. همه ساله تورهای بسیار زیادی به سمت این تنگه حرکت می کنند. تنگه واشی به دلیل طبیعت خاص و سرسبزی که دارد، مورد توجه بسیاری از گردشگران است.

مسیر پیاده روی از ابتدای تنگه اول در سه بخش خلاصه می شود:

بخش اول: از ابتدای تنگه واشی حرکت کنید. در کل این مسیر، تا زانو در آب هستید. بعد از طی مسافتی حدود ۲۵۰ متر، به دشت ساواشی می رسید و می توانید با خیال راحت، استراحت کرده و خودتان را برای ادامه این ماجراجویی زیبا آمده کنید.

بخش دوم: بعد از یک استراحت کوتاه، دوباره به حرکت خود ادامه دهید. بعد از ۱۷۰۰ متر پیاده روی در دشت ساواشی، به تنگه دوم می رسید.

بخش سوم: از ابتدا تنگه دوم تا رسیدن به آبشار ساواشی، باید مسافتی حدود ۸۰۰ متر را پیاده روی کنید اما رسیدن به آبشار و دیدن آن، تمامی این سختی ها را از بین خواهد برد.

پیاده روی و ماجراجویی در دل ساواشی تنها به خاطر منظره های خیره کننده و گیرا آن نیست؛ بلکه این تنگه دارای آثار تاریخی بوده که این مکان را به یک اثر تاریخی تبدیل می کند.

کتیبه های دوره قاجار در تنگه واشی

یکی از کتیبه های سه گانه قاجار در تنگه واشی قرار گرفته است. در چشمه علی شهر ری و تونل وانا در جاده هراز، دو کتیبه دیگر این مجموعه قرار دارند. هر سه این کتیبه به دستور مستقیم فتحعلی شاه قاجار حکاکی و در مکان های ذکر شده قرار دارند. فتحعلی شاه قاجار قبل از رسیدن به پادشاهی، در شیراز ساکن بود و با مشاهده نقوش برجسته‌ آن دیار، سه نفر به نام‌های نقاش باشی، حجارباشی و معمار باشی را مسئول ساخت این سه کتبیه در تهران کرد.

کتیبه ای که در تنگه ساواشی قرار گرفته، دارای ابعادی نزدیک به شش تا هفت متر است که در دور تا دور حاشیه آن، وقایع زمان فتحعلی شاه حک شده است. زیباترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، نقش شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در حاشیه آن می‌توان پسران فتحعلی شاه، عباس میرزا، علی نقی میرزا و علی قلی میرزا، همچنین نوادگانش را در حال شکار دید. این اثر از نظر هنری، یکی از بهترین و زیباترین هنرها و سنت های ایران را به تصویر کشیده است. عمر این کتیبه نزدیک به ۱۸۵ سال است و به گونه ای حک شده که در طول این زمان، هیچ پدیده یا حوادث طبیعی اعم از باد و طوفان و آب نتوانسته بر آن تأثیر بگذارد. باورش سخت است اما صنعت گردشگری توانسته به آن آسیب بزند!

اگر قصد سفر به تنگه واشی و دیدن آبشار ساواشی را دارید، از آوردن وسایل لازم جهت پیاده روی در آب غافل نشوید تا طعم لذت بخش این سفر برای شما تلخ نگردد. این وسایل در تمام طول سفر به شما کمک می کنند نداشتن این وسایل نه تنها در سفر شما را با دردسرهایی رو به رو می کند بلکه پس از سفر نیز عواقبی مثل: سرماخوردگی و بدن درد را به دنبال دارد.

وسایل لازم برای سفر به تنگه واشی

•  لباس مناسب
فراموش نکنید که برای رسیدن به آبشار بدون استثنا باید از درون آب عبور کنید و راه دیگری ندارد. شما می توانید با بالا زدن شلوارتان یا پوشیدن یک شلوارک بلند، گذر از این مسیر را برای خود راحت تر کنید. حتی با رعایت موارد ذکر شده، باز هم خیس می شوید و این امر اجتناب ناپذیر است. اما این خیس شدن به راحتی با گرما آفتاب، خشک خواهد شد.

• کفش یا دمپایی مناسب
متذکر شدیم که برای عبور از تنگه واشی حتماً باید از درون آب عبور کنید؛ به همین دلیل، اصلاً به پابرهنه بودن حتی فکر هم نکنید؛ زیرا جدا از مسیر خشکی که باید طی کنید، درون آب پر از قلوه سنگ است و پای شما را زخمی می کند. حتی کفشی که لایه نازکی دارد، نپوشید؛ چرا که پس از عبور از قلوه سنگ ها، پایتان از درد تیر می کشد. به همین دلیل، پیشنهاد می شود از کفش های کتانی ساده یا ضخیم استفاده کنید. از این رو کفش کهنه که اگر خیس شود، برای شما اهمیتی ندارد یا اگر خراب شد، می توانید با خیال راحت آن را جایگزین کنید.افرادی هستند در تنگه واشی هستند که دمپایی خاصی را با نام دمپایی تنگه واشی به فروش می رسانند. اگر از دمپایی استفاده می کنید، نوع کش دار آن را تهیه کنید تا هنگام راه رفتن در آب از پایتان جدا نگردد.

• آب آشامیدنی
در تنگه واشی، آب آشامیدنی پیدا نمی کنید. البته در تنگه اول رستورانی هست ک آب آشامیدنی دارد. آب معدنی در رستوران ها نیز یافت می شود ولی توصیه می کنیم که آب آشامیدنی را همراه خود ببرید. شما می توانید همراه خود کلمن نیز ببرید اما حمل آن مقداری سخت است.

• غذا
آبشار ساواشی دارای رستوران و غذاخوری است اما اگر قصد صرفه جویی دارید، بهتر است مقداری غذا سرد نظیر: سالاد الویه و نان همراه خود ببرید و آن را در کوله پشتی خود حمل کنید و به عنوان نهارتان میل کنید.

• کیسه زباله
حتماً از چند عدد کیسه زباله برای جمع آوری و نگهداری زباله هایتان استفاده کنید تا علاوه بر لذت مشاهده آبشار زیبای واشی، لذت جمع آوری زباله از این مکان زیبا را نیز کسب کنید.

• کلاه، عینک افتابی و کرم ضد آفتاب
اگر نمی توانید شدت گرما را تحمل کنید، پس بهتر است از کلاه، عینک و کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا پوستتان دچار آفتاب سوختگی نشود. بهتر است موبایل، کیف پول یا هر وسیله دیگری را که خیس شدن آن برایتان مهم است، در جیبتان نگذارید. می توانید با قرار دادن آن ها در کوله، از هز نظر ایمن باشید. تجربه ثابت کرده که ارتفاع آب تا جیب شلوارتان نمی رسد؛ به همین دلیل خیالتان راحت باشد. اما به هر حال این احتمال وجود دارد که پایتان سر خورده و کله پا شوید؛ پس بهتر است همواره کار درست را انجام دهید.

چند نکته برای بعضی افراد که مایلند از طبیعت زیبا تنگه واشی دیدن کنند:

اگر به دنبال آرامش و سکوت هستید، روزهای تعطیل را برای این سفر انتخاب نکنید و برنامه خود را به وسط هفته موکول کنید. اما اگر فردی هستید که به دنبال هیاهو و هیجانید، پس بهتر است روزهای جمعه را برگزینید. ما توصیه می کنیم هیجان را انتخاب کنید؛ چون این تنگه جایی نیست که هیاهو یا هیجان بتواند شما را آزار دهد.

از پوشیدن دمپایی تا حد امکان خودداری کنید؛ چون بیشتر مسیر را پیاده هستید. سنگ های نوک تیز همواره پا را خراش می دهند و قلوه سنگ ها پایتان را کبود می کنند. احتمال لیز خوردن از روی سنگ های لیز، نیز وجود دارد. پوشیدن کفش ورزشی مخصوص برای طی این مسیر به شما توصیه می شود.

کودکان زیر ۷ سال مناسب رفتن به چنین مکانی نیستند؛ پس تا حد امکان نه خود را اذیت کنید و نه کودک را؛ زیرا در طول این مسیر مجبور می شوید کودک خود را در آغوش بگیرید و آنقدر راه بروید تا خسته شوید.

توصیه من این است که خودتان را از دیدن تنگه دوم محروم نکنید و مسیر را تا رسیدن به آبشار ساواشی ادامه دهید. می توانید تا پشت آبشار هم بروید و صحنه های زیبا پشت آن را نیز مشاهده کنید. چون آفتاب به این تنگه ها نمی رسد، آب بسیار سرد است؛ به همین دلیل، بهترین زمان برای سفر در این مسیر، مرداد ماه است.

سوغات آبشار ساواشی

دوغ پنج گیاه یکی از سوغات های معروف روستا ساواشی است. این دوغ محلی حاوی گیاهان معطر نظیر: نعناع، آویشن، پونه صحرایی، کاکوتی و پونه جنگلی است. لواشک ترش و رب آلوچه نیز به عنوان سوغاتی‌های تنگه و آبشار ساواشی شناخته می شوند. در کنار آن، دمپایی های بنددار مخصوص پیاده روی در آب که در ساواشی فروخته می شوند، از دیگر سوغات هایی ست که هر جایی یافت نمی شود. در این تنگه نمی توان از گیاه کمیاب باریچه چشم پوشی کرد که مصارف بسیار مهم دارویی و صنعتی دارد.

اگر از شهر خوی در استان آذربایجان غربی به سمت چالدران از جاده زرآباد حرکت کنید در بین راه به منطقه‌ای خواهید رسید به نام جهنم دره.در نزدیکی روستای قریس که منطقه‌ای کوهستانی است، جهنم دره واقع شده است.کمتر کسی به سمت جهنم دره می‌رود جز کسانی که به قصد کوهنوردی و شکار به این منطقه کوهستانی نزدیک می‌شوند.

این منطقه به قدری برای بومی‌ها حواشی دارد و با مسئله مواجه است که کسی برای گشت و گذار به این منطقه نمی‌آید. اما علت اینکه این منطقه تحت این عنوان نامگذاری شده است این است که اطراف این منطقه را کوه‌های بلندی دربرگرفته و در دوران‌های گذشته تا سال‌های اخیر مأمن کسانی بوده است که با حکومت‌های مختلف وقت خود مشکل داشته‌اند و در این منطقه صعب العبور از مردم عادی دور می‌شده‌اند.

جهنم دره هم از نظر وضعیت فیزیکی و هم از نظر روانی به علت حضور افراد خاطی برای مردم منطقه‌ای منفور و خطرناک است.این منطقه در گذشته در محدوده جاده ابریشم قرار داشته است.

از کف جهنم دره رودی همیشه در جریان است. به علت وجود شیب بسیار تند ۷۰ درجه این دره، سقوط در این دره برای شناسایی کامل آن بسیار خطرناک بوده و گروه‌های کوهنوردی خاصی که مجهز به وسایل کامل کوهنوردی بودند، تا به حال موفق به فتح آن شده‌اند. و چندین بار عده ای که برای رفتن به این دره تلاش کرده‌اند پس از ناکامی و مرگ، حتی جنازه آنها نیز به علت صعب العبور بودن به دست خانواده آنها نرسیده‌است.

طول این دره ۱۳ کیلومتر و عمق آن بین ۱۷۰۰تا۲۸۰۰ متر متغیر است. و حیواناتی وحشی چون خرس ، قوچ ، آهو ،گراز ،کفتار… و پرندگانی چون عقاب و شاهین در این منطقه هنوز زیست می کنند.

مرتبط:

قره‌کلیسای چالدران مهیای برگزاری شصت‌و‌پنحمین مراسم جهانی باداراک

خلیج گواتر یکی از زیباترین مناطق ایران و دورترین نقطه جنوب‌شرقی این کشور است و زیبایی‌های منحصر به فرد طبیعی آن هر گردشگری را به سمت خود می‌کشد.

خلیج گواتر از امکانات رفاهی و جاذبه‌های مدرن نزدیک‌ترین شهر نزدیک به خود، یعنی چابهار بی‌بهره است، اما از دیدنی‌ترین جاذبه‌های گردشگری ایران محسوب می‌شود.

بندر گواتر به انتهای جاده‌های ایران معروف و منطقه‌ای در جنوب شرق ایران، ‌هم‌مرز با پاکستان و جز استان سیستان و بلوچستان است. اگر فیلم‌های علمی تخیلی که فضای مریخ در آن‌ها به تصویر کشیده شده است را دیده باشید، کاملا فضای گواتر را با آن شبیه می‌بینید. بخش کوچکی از استان سیستان و بلوچستان که از ابتدای جاده آن به هر آدمی حس عجیبی دست می‌دهد، مخصوصا اگر در روشنایی روز وارد جاده وهم‌انگیز‌ش شوید،‌ مجذوب سکوت و زیبایی آن خواهید شد و تجربه فوق‌العاده‌ای به دست خواهید آورد.

بندری در کنار دریای عمان که در ۹۵ کیلومتری چابهار و دقیقا هم‌مرز با پاکستان است، به همین خاطر اجازه شنا در دریا داده نمی‌شود و تمام قایق‌ران‌ها نیز مراقب هستند به‌طور تصادفی وارد مرز پاکستان نشود.

تجارت در گواتر پیشینه‌ای طولانی داشته است و تاجرها از آب‌های این خلیج، از هند به سمت آفریقا می‌رفتند. گواتر از مراکز اصلی پرورش و صادرات میگو بوده که در این سال‌ها کمی از رونق افتاده، اما همچنان وجود دارد. روستای گواتر حدود ۱۶۰ هزار نفر جمعیت دارد و بیشتر مردم این منطقه به ماهی‌گیری و حصیر‌بافی مشغول هستند. روستا با توجه به مرزی بودن منطقه از امکانات اقامتی خاصی برخوردار نیست، پس بهتر است هنگام روز از این منطقه بازدید کنید و شب به چابهار برگردید، ‌ولی اگر اصرار دارید تا شبی را هم در این منطقه زیبا به صبح برسانید، می‌توانید با کسب اجازه از محلی‌ها در کنار چند کَپر (خانه‌های ساخته شده از چوب و برگ درخت خرما) اقامت داشته باشید. البته به تازگی چند اقامتگاه بوم‌گردی در این منطقه تاسیس شده است که لذت سفر با تجربه اقامت در خانه‌های و البته غذای محلی دو چندان می‌شود. صبحانه همراه با شیر چایی (دودپطی) و نون محلی نیز از پذیرایی‌های رایج در این منطقه است.

این خلیج به دلیل قرار گرفتن در مجاورت با جنگل‌های حرا، جز مناطقی است که توسط محیط‌ زیست حفاظت می‌شود. طبق گفته سازمان حفاظت محیط زیست چابهار خلیج گواتر هر ساله در اوایل پاییز پذیرای تعداد بی‌شماری از پرندگان مهاجر است. حدود ۴۰ نوع از گونه‌های مختلف پرنده‌ها در قالب دسته‌های ۱۰۰ تایی وارد این منطقه می‌شوند. جدای از حیات‌وحش دوست‌داشتنی گواتر، مهم‌ترین بخش بازدید از این منطقه زیبایی‌های خلیج گواتر،‌ جنگل‌های حرا و مهم‌تر از همه مردم خون‌گرم این منطقه است. مردمی که علی‌رغم زندگی در مناطق محروم، دلی بزرگ و قلبی مهربان دارند. در گواتر عابر بانک و کارت‌خوان وجود ندارد و پیدا کردن پول نقد هم سخت است،‌ پس با پول نقد کافی به سمت گواتر حرکت کنید. از غذاهای خوشمزه آنجا به ویژه کرائی و بریانی هم غافل نشوید.

مردان و زنان گواتر بلوچ هستند، ولی ارتباط خویشی و نزدیکی با همسایگان خود در گوادر (نام پاکستانی گواتر) پاکستان دارند و رفت و ‌آمد و حتی ازدواج بین آن‌ها بسیار مرسوم است. زبان بلوچی مردم این منطقه با سایر نقاط قسمت بلوچستان ایران متفاوت است و به زبان بلوچی رایج در پاکستان نزدیک‌تر است،‌ هرچند تعدادی زیادی از مردم این منطقه به زبان فارسی هم تسلط دارند. بیشتر دختر بچه‌ها مشغول فروش دستبند سوزن‌دوزی کاملا دست‌باف هستند و پسرها هم گوش‌ماهی، مروارید و انواع صدف می‌فروشند. با توجه به نزدیکی به آب‌های اقیانوس هند که سومین اقیانوس بزرگ روی کره‌زمین است، باعث شده تا گواتر دریایی کاملا متفاوت نسبت به خلیج‌فارس و دریایی خزر داشته باشد که در نوع خود بسیار جالب و منحصر به فرد است. یک نکته خاص درباره گواتر این است که اگر از آن به سمت قطب جنوب حرکت کنید، با هیچ خشکی برخورد نمی‌کنید و بدون واسطه به قطب جنوب متصل است.

کی برویم؟

بهترین فصل برای رفتن به بندر زیبایی گواتر فصل زمستان و فصل بهار (تا پایان اردیبهشت ماه است)، البته اگر قصد لذت بردن از ساحل‌های طلایی رنگ و تجربه شنا در دریایی به رنگ آبی لاجوردی دارید، تابستان هم می‌توانید به این منطقه سفر کنید، ولی گرمای شدید هوا در این فصل باعث شده خیلی‌ها از سفر به این منطقه در فصل تابستان منصرف شوند. دریایی موجود بین چابهار و گواتر در واقع دهانه اقیانوس است که همه ویژگی‌های سواحل اقیانوسی را دارد، اما به جز گونه‌های گیاهی و جانوری ویژه اقیانوس‌ها. چیزی که سواحل این منطقه را از دیگر سواحل ایران متمایز می‌کند، صخره‌ها و موج‌شکن‌های طبیعی آن است که بر اثر برخورد موج دریا با این صخره‌ها امواجی به ارتفاع ۵ متر تشکیل می‌شود.

بهترین فصل برای رفتن به بندر زیبایی گواتر فصل زمستان و بهار است
در ماه‌های تیر و مرداد و به دلیل وزش بادهای موسمی ارتفاع امواج به ۱۵ متر هم می‌رسد که به تازگی این منطقه را تبدیل به مکانی مطلوب برای ورزش موج‌سواری کرده و حتی توانسته است نظر گردشگرانی را از خارج از کشور به سمت خود جلب کند. همچنین بر اثر برخورد موج‌های مرتفع با سوراخ‌های موجود در صخره‌های ساحلی، فواره‌های زیبایی را به وجود می‌آید که به آن موج‌فشان می‌گویند.

چطور برویم؟

برای رفتن به گواتر حتما باید به چابهار بروید،‌ راه‌های رسیدن به چابهار هم هوایی و زمینی است. ‌البته می‌توانید با قطار تا زاهدان بروید و از آنجا با اتوبوس یا ماشین شخصی به سمت چابهار حرکت کنید. شاید برای شما جالب باشد که به راحتی می‌توانید ماشین شخصی خود را با قطار تا زاهدان ببرید و از آنجا مشغول رانندگی شوید که در مصرف سوخت و کاهش خستگی مسیر بسیار تاثیرگذار است. بعد از اینکه به چابهار رسیدید، باید مسیر حدود ۹۵ کیلومتری را به سمت شرق بروید تا در نهایت به آخرین نقطه ایران و ایستگاه مرزبانی برسید.

لازم به ذکر است اگر با ماشین شخصی به این منطقه سفر می‌کنید مراقب سرعت خود باشید، چون جاده خلوت است و ممکن است به‌طور ناخواسته سرعت شما از سرعت مطمئن برای رانندگی بالاتر برود، مخصوصا که جاده بین چابهار و گواتر علی‌رغم زیبایی های طبیعی خیره‌کننده از لحاظ استاندارهای جاده‌سازی خیلی مطلوب به حساب نمی‌آِید. کارت‌سوخت ماشین خود را فراموش نکنید. در استان سیستان و بلوچستان هنوز بدون کارت‌سوخت بنزین نمی‌دهند و همچنین هر ماشین روزانه تنها مجاز به استفاده از ۶۰ لیتر بنزین است. طبق صحبت مسئولین استانی دلیل این تصمیمات جلوگری از بحث قاچاق سوخت است. البته نگران نباشید اگر بدون بنزین ماندید، در هر شهر و روستایی می‌توانید بنزین آزاد تهیه کنید که البته از قیمت بالاتری نسبت به بنزین پمپ‌بنزین‌ها برخودار است.

چی بخوریم؟

کرائی و بریانی از معروف‌ترین غذاهای موجود در چابهار و بندر گواتر است. کرائی انواع مختلفی دارد، مانند کرائی مرغ، گوشت و قرمز که کرائی قرمز تندتر از بقیه موارد است. مهم‌ترین تفاوت غذاهای این منطقه در ادویه‌هایی است که استفاده می‌کنند که بیشتر هندی و پاکستانی هستند و برخلاف ذائقه بسیاری از مردم ایران،‌ مردم استان سیستان و بلوچستان ذائقه‌ای تند دارد. بریانی هم نوعی خورشت با مزه تند است که با مرغ یا گوشت درست می‌شود و می‌توان آن را با برنج یا نان سرو کرد. «کابلی پلو» که با تکه‌های گوشت و مرغ پخته می‌شود هم از غذاهای محبوب در این منطقه به حساب می‌آید که نوعی غذایی برنجی است. ماهی نیز همان‌طوری که انتظار می‌رود، از مهم‌ترین غذاهای موجود در این منطقه است.

بستگی به فصلی که به این منطقه سفر می‌کنید، ماهی‌های متفاوتی سرو می‌شود، ولی در بیشتر فصول ماهی شوریده و شیرماهی قابل دسترس است که خوردن این ماهی‌ها را به شما توصیه می‌کنیم. به علت تازگی و البته پخت به روشی متفاوت، مزه ماهی متفاوت با آن چیزی است که در سایر مناطق ایران یافت می‌شود. برای صبحانه یا عصرانه هم می‌توانید شیر چایی (دودپطی) و نون محلی بخورید. چایی‌های موجود در این منطقه مثل چایی‌های معمولی نیست و از چایی به شکل پودر درست می‌شود.

از میوه‌های محلی هم می‌توان به «انار گلی» یا «میوه کاکتوس» اشاره کرد؛ رنگ بسیار غلیظی دارد و وقتی پوست آن را می‌کنید، دست شما رنگی می‌شود و مزه آن هم کمی ترشی است. اما معروف‌ترین میوه‌ در این منطقه «زیتون محلی» یا «زیتون چابهاری» است که البته هیچ ربطی به زیتون اصلی ندارد. ظاهر این میوه شبیه گلابی ولی بسیار کوچک‌تر از آن است و مزه‌ای تقریبا شبیه به انبه دارد.

کجا را ببینیم؟

به جز جاذبه‌های زیاد چابهار و اطراف آن، در این مقاله درباره دیدنی‌های موجود در مسیر چابهار به گواتر توضیح می‌دهیم. از مهم‌ترین جاذبه‌های این مسیر می‌توان به دریاچه صورتی لیپار، بندر بریس، خلیج گواتر و کوه‌های مریخی (مینیاتوری) اشاره کرد.

تقریبا در تمامی طول جاده و وقتی از سمت چابهار به سمت گواتر می‌روید، سمت راست شما پر از کوه‌های خاص و متفاوت است که بیشتر رنگ خاکستری دارند. این کوه‌ها با نام مریخی یا مینیاتوری شناخته شده هستند که مورد توجه گردشگران این منطقه قرار گرفته است. هر کجا که فکر کردید منظره زیباتری دارد را انتخاب کنید و چند عکس یادگاری بگیرید. البته این کوه‌ها به شدت فرسایش‌پذیر هستند و اگر به آن‌ها دست بزنید، تبدیل به خاک نرم می‌شوند؛ برای همین بالا رفتن از آن‌ها اصلا توصیه نمی‌شود.

در فاصله تقریبا ده کیلومتری چابهار به سمت گواتر به منطقه‌ای به نام «رمین» می‌رسید. روستای واقع در دهستان «کمبل سلیمان» بخش مرکزی چابهار که دیدن اسکله آرام و موج‌شکن‌های پر از صدف آن خالی از لطف نیست. ‌البته دلیل شهرت این منطقه به‌خاطر انجیر معابد آن است که ساختار آن با هر درخت دیگری متفاوت است و ریشه‌های آن به جای فرو رفتن در زمین به سمت آسمان رشد می‌کنند که ظاهری جالب توجه دارند.

بعد از دیدن تابلوی ۵۵ کیلومتر مانده به گواتر اگر به سمت راست جاده (دریا نیز در سمت راست جاده قرار دارد) نگاه کنید، ‌متوجه به مسیر کوچک خاکی می‌شوید که به دریاچه صورتی رنگ معروف به لیپار می‌رسد،‌ البته فاصله دریاچه تا جاده زیاد نیست و می‌توانید بعد از پارک کردن ماشین‌ها کنار جاده،‌ مسیر حدودا پنج دقیقه‌ای را پیاده طی کنید. همچنین ساحل دریایی کنار دریاچه نیز یکی از بهترین ساحل‌های این مسیر برای شنا و ورزش‌های آبی است. البته به علت غلط آب، امکان انجام ورزش‌های زیر آبی مانند اسنورکلینگ و غواصی وجود ندارد. شاید بتوانید خانم‌های بلوچ را ببینید که در درياچه صورتی مشغول‌ برداشت نمک‌ از ساحل برای مصرف خانگی هستند.

بندر بریس در ۵۵ کیلومتری شهر چابهار به سمت گواتر قرار دارد. یک بندر ماهیگیری کوچک که به خاطر منظره زیبا مورد توجه گردشگرها قرار گرفته است. زیباترین بخش این بندر یک صخره بلند در کنار ساحل است که به مکانی محبوب برای گرفتن عکس‌های یادگاری تبدیل شده است.

وقتی به بندر پسابندر رسیدید، مطمئن باشید که فاصله‌ای تا انتهای جاده و خلیج گواتر باقی نمانده است. پسابندر منطقه‌ای در اوج سادگی و پر از لنج‌های رنگارنگ و پرنقش و نگار است که مردم محلی برای تجارت و صید به‌طور مداوم بین ایران و پاکستان در حال رفت و آمد هستند. پسابندر هم به خاطر وجود این لنج‌های زیبا تبدیل به مکانی جذاب برای گرفتن عکس یادگاری و صحبت با مردم محلی خون‌گرم و مهربان تبدیل شده است.

خلیج گواتر یک بندر ماهی‌گیری کوچک با چند قایق موتوری ساده است که به اقیانوس راه دارد. گواتر جنوب شرقی‌ترین نقطه ایران است که نیمی از آن در ایران و نیم دیگر آن در جنوب غربی‌ترین قسمت پاکستان قرار دارد.

سادگی این منطقه بیشترین دلیل محبوبیت آن است، پس انتظار نداشته باشید مانند شهر چابهار دارای ساختمان‌های مدرن و پیشرفته باشد. می‌توانید با کرایه قایق که معمولا بین ۶ تا ۱۲ نفر را سوار می‌کنند به گشتن در خلیج بپردازید.

با توجه به مرزی بودن منطقه حتما به هشدارهای مرزی و ایمنی توجه کنید

از مهم‌ترین جاذبه‌های این منطقه وجود جنگل‌های حرا است که البته اصلا آن را با جنگل‌های حرای قشم مقایسه نکنید، ‌چون دارای اندازه بسیار کوچکتری نسبت به قشم است.

اگر خوش‌شانس باشید، می‌توانید شنای دلفین‌ها در کنار قایق خودتان را تماشا کنید. البته مسیر مربوط به دیدن دلفین‌ها از مسیر جنگل‌های حرا جدا است و اگر بخواهید هر دوی این جاذبه‌ها را ببینید، باید دوبار کرایه قایق بپردازید.

مرتبط:

چابهار یکی از پررونق ترین مناطق آزاد ایران

کاخ شنبرون(به آلمانی: Schloß Schönbrunn) به معنای «چشمه زیبا»، اقامتگاه تابستانی پادشاهان اتریش در وین پایتخت اتریش بوده‌است و اکنون یکی از آثار مهم فرهنگی این کشور است که تا سال ۱۹۶۰ بنا شده‌است. این کاخ که بیش از ۱۴۰۰ اتاق دارد که به سبک روکوکو تزیین شده‌است یکی از جاذبه‌های مهم توریستی در وین به شمار می‌آید. کاخ‌ها و باغ‌ها نشان دهنده سلیقه‌ها، علایق و آرزوهای پادشاهان این کشور می‌باشد.

باغ

در بنای این کاخ باغ‌های وجود دارد که به سبک‌های مختلف طراحی و شکل داده شده‌است. همچنین قدیمی‌ترین باغ‌وحش موجود دنیا، در این باغ قرار دارد که در سال ۱۷۵۲ تاسیس شده‌است.

کاخ شنبرون در دوره باروک ساخته شده و در آن سالنی قرار دارد که به سالن ایرانی مشهور است و معماری آن به سبک معماری ایران است . همچنین شونبرون دارای یک گلخانه بسیار بزرگ و مجهز می باشد که در نوع خود بی‌نظیر است و تنوع گیاهانی که در آن کاشته‌ شده تا آنجا است که تا صد سال پیش در اونجا درخت انار می‌کاشتند .

داستان باغ وحش کاخ شنبرون :

داستان از این قرار است که ظاهرا برای یکی از دختران شاهانی که در این کاخ اقامت داشته، از طرف روسای کشورهای دیگر حیوان هدیه می اوردند و او از پدرش فضایی را برای نگهداری حیواناتش درخواست می کند که نهایتا به باغ وحش تبدیل می شود

پل خواجو در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده‌رود در شرق سی وسه پل قرار دارد

گفته مورخان؛ معلوم گردیده كه در جای كنونی پل خواجو ، پل دیگری وجود داشته كه قابل استفاده نبوده است.از این رو شاه عباس دوم دستور داد؛ پلی بر روی زاینده رود، نزدیكی باغ سعادت آباد و عمارت آینه خانه ساخته شود. بعدها در وسط این پل، ساختمان مخصوصی كه به نام بیگلربیگی شهرت دارد بنا شد.

این پل كه طولش حدود ۱۵۰ متر و عرضش حدود ۱۴ و معبر آن نیز حدود ۶ متر می‏باشد از سنگ و آجر ساخته شده و ۲۱ جوی و ۲۶ چشمه دارد.

این پل از حیث معماری و استحكام، از نظر آنوبانینی بی اندازه زیبا و بی نظیر است و شامل چهار طبقه در دو طرف داخلی معبر فوقانی می باشد که هر طرف ۵۱ غرفه بزرگ و كوچك دارد. جلو هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تخته‏ای با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‏شود.

این پل علاوه بر اینكه برای عبور و مرور قوافل و عابران ساخته شده بود، برای تفرج و گردش مردم و پادشاه نیز مستعد بوده است.

چنانچه از قصص خاقانی نقل شده، در سال ۱۰۶۰ ه.ق. كه پل ساخته شد؛ بعد از تعطیلات نوروز آن سال به فرمان شاه عباس دوم، پل را تزیین و چراغانی كردند و هر یك از غرفه‏های آن را یكی از امراء و بزرگان تزیین کردند و برای جشن مهیا نمودند.

هم اکنون اطراف پل مانند قدیم، در ایام بهار و تابستان و روزهای تعطیل، از گردشگاههای مهم اصفهان بوده و بعضی روزها به حدی جمعیت زیاد است كه راه عبور و مرور در طبقه دوم تقریبا مشكل می‏شود.

این پل را به اسامی: بابا ركن الدین، خواجو، گبرها، شیراز، حسن آباد و پل شاهی نیز خوانده‏اند.

نامیدن آن به پل خواجو به مناسبت این است كه در مجاورت محله خواجو ساخته است.

به طور كلی وجود تزئینات كاشیكاری فراوان و پشت بغل های چشمه های پایین و غرفه های بالا و نمای غرفه های طرفین با كاشیهای الوان، پل خواجو را در شمار آثار بسیار ممتاز اصفهان قرار می دهد، به طوری كه كلیه سیاحان و جهانگردانی كه در دوره های مختلف به اصفهان آمده اند زیبایی های پل خواجو را وصف كرده و آن را در زمره شاهكارهای مسلّم معماری ایرانی-اسلامی به شمار آورده اند.

مرتبط:

تونل آکواریوم اصفهان