پیچیدگی‌های عجیب در آجرهای برج قابوس

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری گلستان با اشاره به آغاز مطالعات به منظور مرمت اصولی برج گنبد قابوس، گفت: در بررسی‌های اولیه مشخص شد آجرهایی که در این بنا بکار رفته از پیچیدگی‌های معماری خاصی برخوردار است که این سطح از دانش و مهارت در ۱۰۰۰ سال قبل موضوع عجیبی است.

برج قابوس، بلندترین برج آجری جهان است که در سده چهارم هجری قمری در زمان سلطنت شمس‌المعالی قابوس بن وشمگیر در شهر جرجان بنا شد. این برج، در تیرماه سال ۱۳۹۱ در فهرست آثار یونسکو به‌عنوان اثر جهانی ثبت شده است.

ارتفاع ساختمان برج قابوس ۵۵ متر است که با احتساب بلندی ۱۵ متری تپه، پای بست آن به ۷۰ متر می‌رسد. این بنا با نقشه ستاره‌ای شکل و گنبد مخروطی به ارتفاع ۱۸ متر است و بر روی بدنه آن ۱۰ ترک دارد و راس هر ترک نیز ۱.۶۰ متر و قاعده آن نیز ۱.۴ متر از هم فاصله دارد و محیط اصلی گنبد نیز ۳۰ متر است.

در بدنه شرقی روزنه‌ای تعبیه شده که ارتفاع آن یک متر و نود سانتیمتر است. عرض روزنه در قسمت بالا ۷۳ و در وسط ۷۵ و در پایین ۸۰ است. در ضلع جنوبی آن یک ورودی است که ۵.۱ متر عرض و ۵۵.۵ متر ارتفاع دارد. در درون طاق هلالی سر در آن، مقرنسی است که به نظر می‌رسد در مراحل نخستین پیشرفت این نوع تزئینات معماری و گچ بری است.

همه ساله با شروع فروردین ماه بوته هایی بر روی سقف این اثر جهانی سبز می شوند و منظره‌ای نامناسب را در این اثر تاریخی پدیدار می‌کنند. میراث فرهنگی گلستان طی این سالها در برنامه‌هایی موقت اقدام به از بین بردن علف‌های هرز کرده اما از سال گذشته با کمک جامعه دانشگاهی برنامه‌ای در نظر گرفته شده تا مشکل علف هرز و رطوبت به شکل اصولی برطرف شود.

 

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری گلستان در این خصوص گفت: با توجه به اینکه بخشی از مشکل مربوط به علف هرز و رطوبت بنای گنبد قابوس به علت مرمتی بوده که در گذشته با اطلاعات ناکافی انجام شده، تصمیم گرفتیم که برای حفظ این گنبد اقدامی اصولی انجام دهیم و در همین راستا با دانشگاه شهید بهشتی برای تهیه طرح مرمتی این اثر قرارداد منعقد کردیم.

احمد تجری با اشاره به اینکه این تیم در گنبد سلطانیه و گنبدهایی در مقیاس جهانی نیز کارهای مطالعاتی انجام داده و صاحب تجربه هستند، بیان کرد: این مطالعات از یک ماه قبل آغاز شده و قرار است به تولید آجرهای گنبد با اصالت برج منتهی شود.

وی با اشاره به اینکه فرایند مطالعه ۹ تا ۱۰ ماه به طول خواهد انجامید، افزود: در همان ابتدای این کار مطالعاتی به موضوعات جدیدی دست یافتیم. در حدود ۵ دهه قبل مرمتی بر روی گنبد برج صورت گرفته که در آن آجرهای به کار گرفته شده با اصالت آجرهای واقعی اثر متفاوت است. همین امر باعث شده که پوشش کامل در زمان مرمت اتفاق نیافتد.

مدیرکل میراث فرهنگی گلستان خاطرنشان کرد: آجرهای بکار رفته در برج تاریخی قابوس صرفا آجر معمولی نیستند و دارای شکل عجیبی هستند. هر آجری دارای یک ریشه و یک پوسته است و در انتهای آن نیز شیبی در نظر گرفته شده که بر روی آجر بعدی جای می‌گیرد.

 

تجری با اشاره به اینکه همه آجرهای به کار گرفته شده در برج قابوس دارای این ویژگی هستند، گفت: تولید آجر با این پیچیدگی‌ها در ۱۰۰۰ سال گذشته کار عجیبی است و خود نیاز به یک طرح پژوهشی دارد که البته الان تیم فنی بر روی آن در حال مطالعه است. با توجه به پیچیدگی‌هایی که آجرهای گنبد قابوس دارد شاید بتوان آجرهای این بنا را نیز به ثبت ملی رساند.

وی خاطرنشان کرد: تیم فنی دانشگاه شهید بهشتی در حال آنالیز مواد به کار رفته در این آجرها شامل میزان رس و ماسه و شرایط پخت است تا نزدیک ترین آجر به بنا به دست بیاید و جایگذاری با استفاده از آن صورت گیرد.

مدیرکل میراث فرهنگی گلستان معتقد است که این اقدامات دریچه جدیدی از نگاه به موضوعات مربوط به گنبد قابوس را به روی ما می‌گشاید.

منبع: ایسنا

مرتبط:

برج گنبد قابوس _بلندترین برج تمام آجری جهان

آشنایی با برج رادکان در خراسان رضوی

احیا مقدم بر مرمت اثر تاریخی نیست

بدون شک هیچ‌گاه احیا نمی‌تواند مقدم یا ارجح بر مرمت باشد، چرا که اثر تاریخی داشته یا مایملک شخص، گروه یا نهاد خاصی نیست،

هانی رستگاران، پژوهشگر میراث فرهنگی در یادداشتی نوشت: احیا در معنا، زنده گرداندن یا باز تعریف بقای یک ماده یا عنصر مادی یا معنوی است. در ادبیات معماری و مرمت میراث تاریخی و فرهنگی، احیا مبتنی بر فلسفه و مبانی نظری حفاظت از ابنیه تاریخی، تعاریف مختلفی را شامل می‌شود. رؤس این باز تعریف در کشور صاحب سبک معماری، در احیا رنسانس و سبک فلورانس قرن پانزدهم، با بهره‌گیری از مبانی امانیسم تصریح شده و در فرانسه از معماری باروک وام گرفته است.
اما تمام مبانی احیا پس از دمیدن روح هویت به بنا با انجام مرمت اصولی و ملحوظ کردن آنچه در بطن و اصالت اثر وجود داشته، معنا پیدا می‌کند. ارجحیت احیا بر مرمت، به معنی فقدان مبانی و پرنسیب‌های فلسفی در حفاظت و صیانت از میراث ارزشمند معماری است که بدون توجه به اصالت و هویت یک اثر و صرفاً با نگاه اقتصادی، تاریخ یک جغرافیای وسیع، بر خواسته از جامعه فرهنگی را به سمت یک نگرش سطحی و فاقد مبنا سوق می‌دهد.

تغییر در کالبد آثار تاریخی با نگاه احیا محور، در کانتکس اصول و اعتقاد به هویت و ریشه‌ها قابل بررسی است. این اصول می‌بایست بر پایه اندیشه و نگاه صحیح به کارکردها و جامعیت اثر در محل وقوع آن، با توجه به گذشته پی‌ریزی شود؛ بدین گونه که احیا در مسیر مرمت قرار می‌گیرد و تا مطالعات و مبانی دقیقی از شیوه و میزان مداخله در دست نباشد، اساساً احیا به منزله آسیب و تغییر ماهیت اثر خواهد بود.

چه بسا که بسیاری از بناهای تاریخی در فرآیند احیا دچار گمشدگی در تاریخ خود می‌شوند و پس از تغییرات مورد نظر بهره‌برداران، تبدیل به یک عنصر غریبه با اصل خود می‌گردند. بزرگترین آسیب این اقدام طی سال‌های بعد، در نسل‌های بعد بروز و ظهور خواهد یافت؛ به شکلی برداشت نسل آینده از بنای تغییر ماهیت داده به بهانه احیا و بهره‌برداری، چیزی‌ست در آن زمان می‌بینند و هیچ تصویر مشخصی از اصالت بنا برای آن‌ها متصور نیست.

اگر روزی قرار است که دارالحکومه، ارگ، عمارت اربابی یا کوشک باغی در مسیر بهره‌برداری قرار گیرند، آیا بعد از تبدیل به رستوران، سفره‌خانه سنتی یا اقامتگاه بوم‌گردی، اثری از هویت و اصالت در آن وجود خواهد داشت؟ چه میزان مداخله قابل قبول در اینگونه آثار می‌تواند کالبد اصلی بنا را حفظ کرده و نشان‌هایی از گذشته را به مخاطب و ناظر منتقل کند؟

این‌ها دانش و شناختی است که باید در مرمت جستجو کرد، نه در طرح‌های توجیهی اقتصادی؛ چرا که ما با اثر تاریخی روبرو هستیم، شناخت ما از موقعیت و فضا در کالبد فضا و مکان تاریخ و فرهنگ می‌گنجد، نه یک پروژه تجاری صرف که به چشم سرمایه مادی به آن نگاه می‌شود. تاریخ و فرهنگی نهان‌گاه ارزش‌هاست که قابلیت ارزش‌گذاری مادی بر آن محال و توصیف‌ناپذیر است، وقتی در ترازوی صرفه فایده قرار می‌گیرد، خطرهای زیادی را در کمین مواریث معماری و تاریخی خواهد بود.

این به معنی عدم احیا و حفاظت صرف از میراث تاریخی نیست، بلکه بدان مفهوم است که باید منزلت و جایگاه اثر را دانست و ضمن ستایش آن، شأن اثر تاریخی را با حفاظت کالبدی و صیانت از اصالت و ارزش‌ها، پاسداشت. بدون شک هیچ‌گاه احیا نمی‌تواند مقدم یا ارجح بر مرمت باشد، چرا که اثر تاریخی داشته یا مایملک شخص، گروه یا نهاد خاصی نیست، اثری که تاریخی و فرهنگی به آن اطلاق می‌شود، تحت مالکیت معنوی مردم ایران بوده و باید به نگاه شناسنامه یک ملت به آن نگریست، اگر غیر این نگاه حاکم باشد، اثری یا بنایی باقی نخواهند ماند که امکان احیا و درآمدزایی را محقق کند.

منبع: اسکان

حسینیه تاریخی کرسف از قدیمی‌ترین مراکز مذهبی خدابنده

شهر کرسف در شهرستان خدابنده به‌تنهایی تاریخی درخشان را در دل خود جای‌داده است.

حسینیه تاریخی کرسف یکی از این بناهای تاریخی است که شاهکار هنر معماری در محله‌ای قدیمی ساری‌کورپی شهر کرسف در شهرستان خدابنده قرار دارد. قدمت حسینیه به دوران قاجار برمی‌گردد و به عهد سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار مربوط می‌شود. این بنا در طول دوره تاریخی خود همواره محل عزاداری و تعزیه‌خوانی سرور و سالار شهیدان عالم حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بوده است.

این بنا به دستور امیرجهانشاه‌خان افشار و توسط استاد ملاقلی شیرازی که از اهالی شیراز بود به سبک معماری دوره اسلامی و با طراحی دقیق و ظرافتی بی‌نظیر ساخته‌شده است. مصالح به کار رفته در ساخت این بنای زیبا آجر و ملاط آهک است و اساس معماری این بنا مانند سایر بناها تابع شیوه، سنت و سبک رایج زمان خود بوده است و از لحاظ ساختار معماری و نقشه به کار رفته در استان زنجان بی‌نظیر است. این حسینیه از معدود حسینیه‌های شمال غرب کشور است که با نقشه روباز (حیاط مرکزی) و رواق‌های دورتادور آن ساخته‌شده است. علاوه بر حیاط و رواق‌ها دو شبستان در شمال و جنوب ساخته‌شده بود که امروزه یکی از آن‌ها پابرجاست. این بنا به شکلی ساخته‌شده که وسط آن حیاط بزرگی قرار دارد و در اضلاع شش‌گانه آن ایوان‌هایی شش‌ضلعی به ارتفاع چهار متر بالاتر از سطح زمین و با طاق‌نماهای آجری زیبایی بنا شده است.

از نظر طرح و نقشه این حسینیه تاریخی از نوع شش ایوانی بوده و مصالح به کار رفته در آن شامل سنگ، آجر، گل و گچ است. در ضلع شمالی و جنوبی این بنای عظیم شبستان‌هایی قرار دارد که از آن‌ها استفاده‌های مختلفی می‌شده است. این حسینیه با انگیزه مذهبی و بیشتر برای اجرای برنامه تعزیه‌خوانی ساخته‌شده است. در سر درب ورودی این بنا طرحی شبیه طاس کلاه (کلاه‌خود) که جنگ‌آوران در دوره اسلامی بر سر خود می‌گذاشتند ساخته‌شده که حکایت از مذهبی بودن این بنا دارد.

در آجرکاری نمای بیرونی ایوان‌ها و طاق‌نماها اشکال هندسی کنگره‌های منظم و مقرنس‌های بسیار زیبایی به کار رفته است و دیوارهای ضخیم پشت این حسینیه به بیش از هشت متر می‌رسد که بالای پشت‌بام نیز به‌اندازه یک متر جان‌پناه برای آن درست‌شده است و از پشت‌بام هم برای تماشای مراسم استفاده می‌شود. نکته قابل‌توجه در این بنا این است که تمام اضلاع آن در قرینه هم قرارگرفته‌اند به‌نحوی‌که اشکال هندسی و طاق‌نماهای ضلع شمالی با جنوبی و ضلع‌شرقی با غربی قرینه هم هستند. در جنوب‌شرقی بنا درب ورودی آقایان و در ضلع جنوب‌غربی آن درب مختص بانوان تعبیه شده است. بام این بنا مسطح و با شیب کم ساخته شده است و تمام در و پنجره‌ها و تورفتگیهای دیوارهای حیاط و اتاق‌ها با سقف هلالی ساخته شده‌اند. در زمانهای قدیم شبستانهای بنا در زمان قدیم از هیزم برای ایجاد گرما بهره می‌بردند.

زمانی که در منطقه خمسه یا استان‌زنجان فعلی حاکم مقتدری به نام امیرجهانشاه‌خان افشار قدرت را در دست داشت منطقه از لحاظ قدرت نظامی و دارایی و املاک در دوران قاجار بی‌همتا بود و با وجود اینکه جهانشاه‌خان املاک وسیعی را در اختیار داشت محل زندگی و حکمرانی خود را شهرکرسف انتخاب کرده بود.

حسینیه تاریخی کرسف اوج شکوفایی معماری ایرانی بود

منبع: میراث آریا

از تل آجری تا سایت موزه دروازه پردیس پارسه

این تپه‌ باستانی به ارتفاع ۳ متر از سطح زمین‌های اطراف که در حریم درجه یک تخت جمشید واقع شده است. این محوطه باستانی در سال ۱۳۸۵ با شماره ۱۵۵۳۰ در فهرست میراث ملّی کشور به ثبت رسید.

در نتیجه یک دهه کاوش‌های باستان‌شناسی هیات مشترک ایرانی- ایتالیائی در پارسه تخت جمشید (۱۳۹۰-۱۴۰۰) در چارچوب پروژه «از کاخ تا شهر» چشم اندازی نو از کهن‌ترین شهر پارسی ایران باستان گشوده شد.

این افق تازه کشف دروازه شهر پارسه است. ساختمانی با جهت شمال غربی- جنوب شرقی است اما حدود ۲۰ درجه از محور شرقی- غربی انحراف دارد. این بنا ابعادی برابر با ۲۹/۰۶ متر (شمال شرق- جنوب غرب) ×۳۹/۰۷ متر (شمال غرب- جنوب شرق) داشته و از دیواری ستبری به عرض ۱۰/۴۷ متر تشکیل شده که فضایی داخلی به ابعاد ۸ متر عرض و ۱۴/۳۳ متر طول را احاطه می‌کند؛ مسیر دسترسی به این اتاق از طریق دو راهرو به عرض ۴/۶۳ و طول ۱۲/۲۴ امکان‌پذیر بوده است. با کشف کتیبه‌های میخی بابلی و ایلامی و با توجه به کارکرد بنا مشخص شد که این بنا یک دروازه یادمانی بوده است.

این دروازه باشکوه، در مقیاس وسیع‌تری طرح دروازه معروف ایشتار (حدود ۵۸۰ پیش از میلاد) را تکرار می‌کند که پیش از ساخت تختگاه تخت جمشید در دوره یکی از دو پادشاه نخستین پارسیان بنا شده است.

به احتمال هدف از ساخت این دروازه برای نشان دادن فتح شهر بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد در دوره کوروش بزرگ بوده است. این بنا به طور کامل از اجر و خشت ساخته شده است، نمای سرتاسر دیوارها با آجرهای لعاب دار تزئین شده است.

تزئین بخش پایین دیوارها دارای نقوش هندسی و گل است. آجرهای لعاب دار متعدد مکشوفه از آوارهای بنا نشان می‌دهد سرتاسر سطوح دیوارها با نقوش حیوانات اسطوره‌های گاونر و حیوان ترکیبی موشخوشو تزئین شده بود. این بنای تاریخی امکان دسترسی به یک باغ سلطنتی (پردیس) را فراهم می‌کرد که شامل یک کاخ بزرگ بوده و اکنون ویرانه‌های آن در محب محوطه فیروزی ۵ موجود است.

این دروازه یادمانی در دوره هخامنشی متروک شد، سپس در اثر زمین لرزه‌ای بزرگ تخریب و در دوره‌های بعد دیوارهای آن به غارت رفت.

پارسه شکوهمندترین شهر ایران باستان دارای دروازه‌ای زیبا هم‌تراز با دروازه بابل بوده است. این دروازه در کهن‌ترین بخش شهر در فاصله سه کیلومتری غرب کاخ‌های تخت جمشید واقع است. کیفیت ساخت هنری، حجم، ابعاد فنی و روش ساخت بنا برابر با دروازه ایشتار بابل فاخر است. این دروازه در مسیر کاخ‌ها و بناهای سلطنتی بخش کهن شهر در همان آغاز عصر هخامنشی بنا شد.

این دروازه با آجر و خشت بنا شده است و سرتاسر نمای آن با آجرهای لعابدار رنگین مزیّن بوده است. آسمانه‌ای آبی سرتاسر پهنه دیوارهای آن را مزیّن ساخته بود که در این زمینه، گل‌های زیبای لوتوس و پَنل‌های ترکیبی حیوانی درخشش و شکوه تشریفات ورود به زیباترین شهر جهان باستان را صد چندان افزون کرده بود. مفاهیم هنری بکار رفته در موضوع این پَنل ها، بُن مایه‌های هندسی، گیاهی و حیوانی با ترکیبی از تنوّع نمادهای مشروع قدرت الهام گرفته از آفرینش اسطوره‌های کهن بین النهرینی به ویژه ایزد مَردوک بوده است.

با فتح بابل در سال ۵۳۹ ق. م، نخستین پادشاهان عصر هخامنشی بخش مهم نمادهای اسطوره‌ای سرزمین بابل را به پارس انتقال دادند. سَمبل‌هایی نظیر نماد ایزد مَرودک معروف به موتیف موشخوشو بخش عمده‌ای از تزئینات معماری بنای این دروازه را تشکیل می‌داده است.

کوروش بزرگ در مُهر استوانه‌ای معروفش پیروزی و مشروعیت قدرت خود را در بابل مدیون این ایزد می‌پندارد. کشف این سَمبل اسطوره‌ای کهن در شهر پارسه تخت جمشید از شگفت انگیزترین کشفیات باستان‌شناسی اخیر دوره هخامنشی در آسیا است.

این دستاورد بزرگ باستان‌شناسی حاصل یک دهه کاوش روشمند در یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی شهر پارسه معروف به تل آجری است. به رغم تخریب شدید این محوطه باستانی، کاوش‌های روشمند بکار رفته در شناسائی سازه‌های معماری و مستندنگاری دقیق یافته‌ها مسیر درک و تفسیر لایه نگاری روشن از ویرانه‌های باستانی بجای مانده این بنا را محقق ساخت. طراحی‌های فنی از نقش و نگاره‌ها و شناخت علمی فنون ساخت بنا امکان بازسازی نقش و نگاره ها، بازسازی شکل اصلی بنای این دروازه را در مقیاسی واقعی ممکن نمود. سرانجام، بازسازی‌های سه بعدی این بنا، روش تفسیر علمی و تحلیل مستند از ارزش‌های فرهنگی هنری یادمان دروازه‌ای با شکوه در پردیس فیروزی شهر پارسه را فراهم آورد.

این پروژه محصول همکاری‌های بین المللی بین دو کشور ایران و ایتالیا در حوزه میراث فرهنگی و روابط علمی بین دانشگاهی برای شناخت فرهنگ است. کاوش‌های باستان‌شناسی این محوطه به سرپرستی دکتر علیرضا عسکری چاوردی از دانشگاه شیراز و دکتر پی یر فرانچسکو کالیری از دانشگاه بولونیا، ایتالیا انجام شد. در این زمینه همکاری و پشتیبانی موسسات بین المللی هر دو کشور به ویژه وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری جمهوری اسلامی ایران و ارگان‌های وابسته به این وزارت، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، پژوهشکده باستان شناسی، وزارت امور خارجه ایران، معاونت میراث فرهنگی، اداره کل پایگاههای میراث جهانی به ویژه پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با همکاری طرف ایتالیایی، دانشگاه بولونیا ایتالیا، موسسه بین المللی مطالعات منطقه مدیترانه و شرق‌شناسی رُم (ایزمئو)، بنیاد فلامینا راونا، شرکت آرته آکادی، وزارت امور خارجه ایتالیا و همکاری‌های بین المللی رُم، شرکت لایت هاوس، بولونیا، دانشگاه اوربینو و دانشگاه شیراز است.

در روند پیشرفت تکمیلی این پروژه بین المللی، تلاش برای امکان بازدید گردشگران از دروازه پارسه به انجام رسید. بدیهی است فراهم ساختن زیر ساخت‌های گردشگری برای ایجاد سایت موزه گردشگری در شهر پارسه فرصتی مغتنم برای معرفی شهر ایرانی با رویکرد توسعه پایدار است.

پروژه پوشش حفاظتی سایت، طی سالهای ۱۳۹۵-۱۴۰۰ با پشتیبانی وزیر محترم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور جمهوری اسلامی ایران، دکتر علی اصغر مونسان، معاونت محترم میراث فرهنگی وزارت، دکتر محمد حسین طالبیان، مدیر سابق پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مهندس سید محمد بهشتی، دکتر بهروز عمرانی، رئیس سابق پژوهشکده باستان شناسی، دکتر حمیده چوبک، دکتر روح ا… شیرازی، مدیر کل پایگاههای میراث جهانی، مهندس عزیزی، مدیر کل سابق اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، دکتر مصیب امیری و مدیر سابق و فعلی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، مهندس مسعود رضائی و دکتر حمید فدایی به انجام رسید.

پای شاه اسماعیل صفوی چگونه به عتبات عراق باز شد؟

برخلاف تصور برخی که گمان می‌کنند حضور ایرانی‌ها در بازسازی و توسعه حرم‌های عتبات عالیات در عراق منحصر به دوره کنونی و سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی است، به گواه تاریخ، قدمت این عرض ارادت به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد.

به نقل از روابط عمومی ستاد بازسازی عتبات عالیات، هم‌اکنون آثار و ابنیه بسیاری از دوره آل بویه، دیلمیان، صفوی، افشاری و قاجار در اعتاب مقدس به‌جا مانده که میراثی ارزشمند از فرهنگ، هنر و معماری ایرانی اسلامی در آن سوی مرزهاست که باید در حفظ، مرمت و احیاء آن کوشید.

ستاد بازسازی عتبات عالیات که بیش از یک دهه از فعالیت آن می‌گذرد در این سال‌ها، پروژه‌های مختلفی را در زمینه بازسازی، مرمت و احیاء این آثار فاخر ایرانی و اسلامی در عتبات عالیات داشته است. دکتر حسین ایزدی، عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم درباره «نقش تاریخی ایرانیان در ساخت ابنیه عتبات عالیات در دوره شاه اسماعیل صفوی» در مقاله‌ای درباره «نقش تاریخی ایرانیان در ساخت ابنیه عتبات عالیات» چنین نوشته است:

توجه به سفرهای زیارتی در بین شاهان صفوی، به‌ویژه شهر مشهد و سپس عتبات عالیات رایج بوده و سفر با پای پیاده به سمت مشهد را هم شاه عباس صفوی باب می‌کند، اما شاه اسماعیل صفوی (درگذشته ۲ خرداد ۹۰۳ خورشیدی) هم در این میان دستی بر آتش اشتیاق داشته است.

در واقع نخستین سفر زیارتی شاهان صفوی را شاه اسماعیل اول در جریان لشکرکشی به خراسان انجام می‌دهد. در سال ۹۱۳ هجری قمری و در جریان حملات محمدخان شیبانی به خراسان و قتل و غارت قشون ازبک که تا کرمان کشیده شده بود، شاه اسماعیل با اعزام سفرا و نمایندگانی از خان ازبک خواست تا از مناطق متصرفاتی خارج شود، ولی او با غرور تمام، پاسخ داد که خیال سفر حج دارد و از شاه اسماعیل خواست تا وفاداری و اطاعت خود را با تهیه زمینه میزبانی برای عبور از قلمرو صفوی نشان دهد. شاه اسماعیل هم در جواب او گفت قصد زیارت مشهد مقدس و بارگاه امام رضا (ع) را دارد. این مسأله باعث جنگ خونین مذهبی بین طرفین شد که نتیجه آن شکست سنگین قوای ازبک و مرگ شیبک خان به دست قشون قزلباش بود. شاه اسماعیل پس از پیروزی در این نبرد، که بزرگ‌ترین پیروزی وی بود، برای زیارت مرقد مطهر ثامن‌الحجج علی‌بن‌موسی‏‌الرضا (ع) به مشهد رفت.

شاه اسماعیل صفوی

 

در سال ۹۱۴ ق، شاه اسماعیل پس از فتوحات نظامی خود در عراق عرب و تصرف بغداد، ابتدا به کربلا رفت و پس از ورود به شهر و زیارت حرم امام حسین (ع) تمام شب را در حرم بیدار بود و شخصاً در غبارروبی حرم شرکت کرد و پس از تقدیم هدایای گران‌قیمت و قندیل‌های طلا و دستور ساخت پوشش قبر از عاج طلا و دادن هدایا و نذورات به مجاوران و خادمان، عازم شهر نجف شد.

پس از رسیدن به نزدیکی شهر نجف، شاه اسماعیل از اسب فرود آمد و پای پیاده و سر برهنه به طرف حرم حضرت علی (ع) حرکت کرد و در زمان رسیدن به نجف، در حالی‌که علما و سادات به استقبال او می‌آمدند، پرچم حضرت علی (ع) را از آن‌ها تحویل گرفت. او پس از گرفتن پرچم، «یا علی»گویان از بین مردم عبور کرد و مستقیم داخل حرم شد و اجازه ورود به هیچ‌کس نداد و به مدت هشت ساعت به تنهایی داخل حرم بود.

در این مدت، قزلباشان می‌گفتند به گوش خود شنیده‌اند که مرشد کامل با امام علی (ع) گفت‌وگو می‌کند. شاه اسماعیل پس از این زیارت طولانی و دادن هدایا و نذورات به خادمان و مجاوران حرم، به شهر حلّه رفت و در همین مدت، گروهی از بیابان‌گردان عرب را که زوّار شیعه را غارت می‌کردند، سرکوب کرد و پس از ضبط ثروت هنگفت آن‌ها، به نجف بازگشت.

شاه اسماعیل پس از این اقدامات و زیارت کربلا و نجف، به شهر کاظمین رفت. با توجه به این‌که سلسله نسب سیادت مورد ادعای صفویان به حضرت امام موسی کاظم (ع) می‌رسید، شاه اسماعیل پس از حضور در عراق، توجه ویژه‌ای به حرم مقدس کاظمین داشت و دستور داد عمارت و گنبد باشکوهی بر فراز این مزار مقدّس ساختند و نهر آبی را که تأمین‌کننده آب شیرین این مکان مقدّس بود، تعمیر و نوسازی کرد.

شاه اسماعیل صفوی

او پس از آن‌که هدایا و نذورات زیادی به خادمان و مجاوران حرم کاظمین داد، به سمت سامرّا رفت و پس از زیارت حرم امام علی‌النقی (ع) و امام حسن عسکری (ع) و مدتی تفرّج و شکار در بغداد و اطراف دجله و فرات، به ایران بازگشت.

 

سفرهای زیارتی شاه اسماعیل اول به عتبات عالیات و مشهد مقدس، که در جریان لشکرکشی‌های وی به جنوب عراق و خراسان و با انگیزه‌های سیاسی ـ نظامی انجام شده بود، در وهله اول موجب ایجاد ثبات، امنیت و آرامش در این مناطق ـ به‌ویژه برای شیعیان ـ شد. همچنین بازسازی و توسعه و عمران این اماکن مقدّس مذهبی در عهد شاه اسماعیل اول، آسایش و رفاه را برای ساکنان و زوّار این شهرهای مقدّس و وجهه مثبت مذهبی و تقویت مشروعیت و جایگاه حکومتی دولت نوپای صفوی را به دنبال داشت.

از سوی دیگر، اقدامات وی نه تنها موجب شد که رسم بسیار مهم زیارت، که تا آن زمان به دلیل تعصّب مذهبی مخالفان شیعه و ناامنی و جنگ‌های پی درپی در جنوب عراق بسیار کم‌رنگ شده بود، احیا و خیل جمعیت زائران به عتبات سرازیر شود، بلکه این اقدامات به عنوان آموزه سیاسی ـ مذهبی حکومت صفوی مورد توجه شاهان این سلسله قرار گرفت و علاوه‌بر توجه به شهرهای مذهبی داخلی، مثل مشهد و قم، تا زمانی که جنوب عراق در تصرّف صفویان بود، شاهان صفوی با حضور در عراق و زیارت عتبات عالیات، شخصاً به امور زوّار و عمران و توسعه این اماکن مقدّس رسیدگی می‌کردند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

فرمان شاه قاجار بر کتیبه‌های مسجد جامع یزد!

شاشه، قایق بومی جزیره قشم

واژه «شاش» 

این قایق در منطقه باطنه عمان و فجیره امارات متحده عربی «شاش» خوانده می‌شود. ماهیگیران جزیره قشم نیز این قایق را «شاش»، «شاشَ» و گاهی هم «شاشک» می‌نامند؛ البته به نظر می‌رسد در جزیره قشم به نوع بزرگ این قایق (دو نفره در حدود ۳ متر طول) شاش و به نوع کوچک آن (تک‌نفره و حدود ۱/۵ متر طول)،َشش، شاشَ و شاشک اطلاق می‌شود.

سدید السلطنه در مورد این قایق چنین می‌گوید: «شاش کشتی بسیار کوچکی را گویند که از چوب خرما سازند، چون مجوف است غرق نمی‌شود.»

نوربخش نیز درباره آن چنین می‌گوید: «شاشه در ساحل باتینا (باطنه) در عمان نیز استفاده می‌شود و عبارت است از تعدادی چوب خرما که آن‌ها را پهلوی یکدیگر بسته و روی آن را باپوست نخل و الیاف درخت نارگیل می‌پوشانند.»

در روستای زیارت جنوبی در نزدیکی شهر پارسیان در استان هرمزگان، به این قایق «وَرجی» گفته می‌شود. برخی از اهالی جزیره قشم بر این باورند که چون این قایق نیمه شناور بود و لباس ماهیگیر در آن خیس می‌شد، به این نام خوانده می‌شود.

خاستگاه قایق شاش

بدون شک این قایق باید در منطقه‌ای تولید شود که ازلحاظ جغرافیایی دو ویژگی داشته باشد: نخست وجود نخلستان وسیع و دیگری، فقدان درختان بزرگ تنه و الوار بزرگ. این قایق در جزیره قشم، عمان و امارات متحده عربی ساخته می‌شود؛ به همین سبب، باید در شرح آن به پراکندگی درخت خرما در مناطق مختلف خلیج‌فارس و دریای عمان توجه کرد.

قدیمی‌ترین گزارشی که در مورد قایق شاشک وجود دارد، به دیوید فایرچیلد در سال ۱۹۰۲ میلادی برمی‌گردد. او در گزارش کوتاه خود، به گستره استفاده از شاشک از جزیره پمبا یا خضرا در کشور امروزی تانزانیا تا بندر جاسک ایران در ساحل شمالی خلیج عمان اشاره‌کرده است. ناگفته نماید در عمان نیز به این نوع قایق شاشَ گفته می‌شود.

آنچه از گزارش‌ها برمی‌آید، این قایق در عمان به دو صورت پارویی و بادبانی است و از آن تنها برای ماهیگیری استفاده می‌شود. در فجیره امارات متحده عربی نیز گزارش‌هایی در مورد ساخت و استفاده از این قایق مشاهده می‌شود. این قایق در فجیره، شاش یا شوش است که معمولاً در پارو دارد و دو تا چهار نفر و گاه پنج نفر می‌توانستند در آن بنشینند؛ البته ناگفته نماند سازندگان اصلی این قایق در فجیره امارات، نیاکان خود را از عمان و جنوب ایران می‌دانستند. مواد اولیه ساخت این قایق نیز درختان خرمایی بود که از باطنه عمان آورده می‌شد.

در اواخر قرن هجدهم میلادی نیز گزارش‌هایی درزمینه‌ی شباهت ساخت شاش با نمونه‌هایی از قایق ساخته‌شده در جزیره سوکوترا یمن در شاخ آفریقا ارائه‌شده است.

برای مشخص شدن خاستگاه اولیه ساخت این قایق بومی باید به دو موضوع توجه کرد؛ نخست مهاجرت انسانی در خلیج‌فارس و دریای عمان و دوم منطقه جغرافیایی پراکنش درختان خرما که برای ساخت این نوع قایق مناسب است.

با نگاهی گذار بر سازندگان این قایق متوجه می‌شویم که فناوری ساخت این قایق در منطقه فجیره امارات متحده عربی، از عمان آورده شده است؛ چون درخت خرمای مناسب برای ساخت شاشک تنها در باطنه عمان وجود داشت. البته سازندگان فجیره‌ای خود را از اهالی جنوبی ایران می‌دانند. آنچه روشن است بلوچ‌های ماهیگیر در منطقه باطنه عمان، جمعیت قابل‌ملاحظه‌ای دارند و به علت نزدیکی جغرافیایی و روابط فرهنگی و تجاری بسیار زیاد، امکان انتقال فناوری از جاسک و جزیره قشم به این مناطق نیز وجود داشته است. برای شناخت فناوری ساخت شاش، بایستی قوم بلوچ را به‌عنوان یک اصل در کنار سایر اقوام در خلیج‌فارس دانست. در پی آن ساخت شاش در جزیره قشم نیز حلقه‌ای از مبادلات فرهنگی و تجاری عمان، امارات و ساحل مکران است؛ البته برای روشن شدن این فرضیه بایستی به مهاجرت‌های انسانی در خلیج‌فارس نیز به‌صورت دقیق توجه شود. نکته دیگر آنکه در نزدیکی ساحل مَنجَلی در مجاورت روستای نقاشه جزیره قشم، خوری وجود دارد که در گویش محلی «شاشون» می‌گویند که جمع «شاش» است.

سدید السلطنه کبابی از وجود قایق شاش در روستای بندری مِسِن (چهار عدد) و کاوونی (کانی) حکایت می‌کند.

نحوه ساخت

ساقه‌های درخت خرمای مرسلی – که ضخیم‌تر است – برای ساخت این نوع قایق مناسب‌تر است. به‌طورکلی برای ساخت این قایق نخست شاخه‌های درخت خرما را با داس می‌برند، خارها و برگ‌ها را جدا می‌کنند تا ساقه کاملاً لخت شود. سپس ساقه‌های بریده‌شده را دربسته‌های بیست‌تایی به هم متصل می‌کنند و آن را به مدت یک ماه در ساحل دریا، زیرآب قرار می‌دهند. این کار باهدف نرم کردن ساقه درخت خرما صورت می‌گیرد.

در بندر جاسک برای نرم کردن ساقه درختان خرما، آن‌ها را به مدت پانزده روز در زیرخاک قرار می‌دهند. سپس قسمت‌های انتهایی ساقه درخت خرما (کوکور به گویش قشمی) را باریک می‌کنند و گُردها را محکم کنار هم قرار می‌دهند؛ البته برای این کار سوراخ‌هایی در ساقه ایجاد و با ریسمان ابریشمی سفیدرنگ، گُردها در کنار هم چیده می‌شوند.

به گفته ماهیگیران قدیمی روستای کانی، درگذشته این بند را از سیس (قسمت الیاف گونه درخت خرما) درست می‌کردند.

در بندر جاسک نیز از چیلَک (نوعی طناب از درخت خرما) برای محکم کردن ساقه‌ها استفاده می‌شود. البته برای استحکام لبه قایق از چوب درخت انبهو (سه پستان) – که بسیار سبک است – استفاده می‌شود. در روستای کانی به این چوب «غَس» می‌گویند.

بعد از ساخت بدنه قایق از ساقه درخت خرما، درون کف قایق تعداد زیادی تَفتوک (قسمت انتهایی ساقه درخت خرما) قرار می‌دهند؛ این امر به این دلیل است که تفتوک بافت سبکی دار و به کاهش وزن قایق و جلوگیری از غرق شدن آن منجر می‌شود. البته ماهیگیران روستای مختلف جزیره می‌گویند که برای افزایش سبکی تفتوک، آن را برشته (بر روی آتش) می‌کنند.

برای افزایش استحکام، درون محوطه قایق نیز چوب‌هایی قرار می‌دهند. پارو یا رسته قایق نیز از چوب درخت کنار و به طول حدود دو متر ساخته می‌شود.

کاربرد شاش

بر اساس مطالعات انجام‌شده در سواحل باطنه عمان و فجیره امارات متحده عربی و بندر جاسک، ماهیگیران مهم‌ترین گروهی هستند که از این نوع قایق استفاده می‌کنند. این قایق تنها برای ماهیگیری در مسافت‌های کوتاه نسبت به ساحل، مناسب بوده است.

کاربری این قایق بومی در جزیره قشم، متأثر از وضعیت زمین‌ریخت‌شناسی ساحل است. جزیره قشم سواحل گلی، ماسه‌ای و سنگی دارد. ساحل جنوبی آن بیشتر ماسه‌ای و سنگی و ساحل شمالی آن بیشتر گلی است. بر اساس گفتگوهای مردم‌نگاری مشخص شد که قایق شاش به سواحل ماسه‌ای اختصاص داشته است؛ چون این قایق در ساحل گلی گیر می‌کند و در ساحل سنگی نیز پهلوگیری آن دشوار است و احتمال شکستن و از بین رفتن آن افزایش می‌یابد.

در جزیره قشم به‌جز روستای گوران، از این قایق نخست برای ماهیگیری برخی مواقع برای رسیدن به لنج و حمل بار بسیار سبک استفاده می‌شد.

ماهیگیری با این قایق با کُلگَر (قفسی ساخته‌شده از ساقه درخت خرما)، گرگور یا با نوعی تور (لیخ به گویش محلی) انجام می‌شود.

در حدود ۶۰ سال پیش، در روستاهای گوران و هفت رنگو در ساحل شمالی جزیره قشم – که در مجاورت جنگل‌های حرا قرار دارند – برای حمل سرشاخه‌های این جنگل از قایق شاش استفاده می‌شد. اهالی روستاهای مذکور در زمان مد دریا وارد خوره‌ای جنگل می‌شدند و پس از پیاده شدن در جنگل، برگ‌های سرشاخه‌ها و شاخه‌های درختان حرا را می‌بریدند. مردم محلی از برگ‌های سرشاخه برای تهیه علوفه حیوانات و از شاخه‌های آن برای تهیه سوخت استفاده می‌کردند. آن‌ها به‌اندازه یک بغل (به وزن تقریبی ۲۰ کیلوگرم)، سرشاخه را با قایق به ساحل روستا حمل می‌کردند. گاه نیز در خورهای جنگل حرا با قایق شاش به ماهیگیری با قلاب می‌پرداختند.

امتیازات استفاده از قایق شاش

شاید مهم‌ترین امتیاز این قایق، فراوانی مواد اولیه آن است که همان ساقه درختان خرما است. دومین امتیاز، سرعت ساخت این قایق است. البته در کنار آن، حمل قایق نیز بسیار آسان است؛ به صورتی که یک یا دو نفر می‌توانستند آن را حمل کنند و به‌راحتی بر روی پایه‌ای چوبی بر روی ساحل ماسه‌ای قرار دهند. بسیاری از ماهیگیران قشمی و سایر نواحی تنگه هرمز، نحوه ساخت شاش را می‌دانستند؛ چون برگرفته از فن سوند بافی است. سوندبافی و گرد بافی در ساخت سقف خانه‌ها و گفاره (نوعی تخت با پایه‌های بلند) نیز به کار می‌رفت. نکته آخر اینکه اگرچه آب به درون این قایق وارد می‌شود، اما هیچ‌گاه غرق نمی‌شود.

دلایل از رونق افتادن قایق شاش

قایق شاش با ورود نوعی قایق دیگر به نام «هوری» رونق خود را از دست داد. این قایق که از تنه درخت مانگو (مانجو) ساخته می‌شد، از ملیبار کالکوت در هند به جزیره قشم آورده شد.

تقریباً در شصت سال پیش، آرام‌آرام قایق شاش رونق خود را در جزیره قشم از دست داد؛ البته حجم کم و فقدان استحکام قایق در حمل سرشاخه‌های بیشتر جنگل‌های حرا یا ماهیگیری در مقابل با قایق چوبی محکم هوری را نیز نمی‌توان ازنظر دور داشت. نکته دیگر آنکه، سرعت این قایق در مقابل هوری بسیار کمتر بود و این قایق ضد آب نبود و اگرچه به‌سرعت ساخته می‌شد، اما عمر کوتاهی داشت.

به‌طورکلی، شاش در مقابل هوری یا قایق زاروگه – که اندازه بزرگ‌تر و سرعت و ماندگاری بیشتری داشت – آرام‌آرام رونق خود را از دست داد.

مرتبط:

کوهرنگ _ویترین شقایق‌های واژگون در دامنه‌های زاگرس

حقایقی جالب درباره قلعه جادویی «مونت سنت میشل»

«مسجد ملک زوزن» دٌری گران‌بها در دشتی دور افتاده

یک پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: تا سال ۱۳۲۸ هجری شمسی کمتر کسی می‌دانست که چه دُر گران‌بهایی به نام « مسجد ملک زوزن» در دشت دورافتاده و در میان خانه‌های خشت و گلی و محقر روستای زوزن غریب و آسیب‌پذیر بر جای مانده است.

 رجبعلی لباف‌خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در آن سال «آندره گدار» برداشت‌های خود و عکس‌هایی را که از بخش‌های باقی‌مانده مسجد در سال ۱۳۱۹هجری شمسی گرفته بود در مجموعه مقالات «آثار ایران» منتشر و پژوهشگران را از وجود آن آگاه کرد.

وی افزود: بعد از گدار، ایران‌شناسان دیگر از جمله اروپاییان، آمریکایی‌ها و ایرانی‌ها از جمله «اولگ گرابار» و «شیلا بلر» و «دکتر شهریار عدل» بنا را از نزدیک مورد بازدید و مطالعه قرار دادند و به برخی از جزئیات از جمله محتوای کتیبه‌ها و رمز و رازهای نهفته در آن پی بردند.

این پژوهشگر خراسانی ادامه داد: در بررسی‌های اولیه، آندره گدار ضمن بیان مشخصات کالبدی و معماری آن با توجه به درگاه انتهای ایوان قبله اظهار نظر کرده بود که مسجد جزئی از کاخ ملک زوزن بوده است، اما در گمانه‌زنی‌های سمت غربی مسجد و مجاور درگاهی مذکور نشانه‌ای از ساخت‌وساز بعد از سده چهارم هجری قمری مشاهده نشد و اظهار نظر گدار می‌تواند بیان ایده‌ای باشد که هیچگاه عملی نشده است.

مسجد ملک زوزن

لباف‌خانیکی تصریح کرد: شیلا بلر در بررسی‌های میدانی خود موفق شده است جزییات بیشتری از تزیینات و محتوای کتیبه‌های مسجد را معرفی نماید و به اعتبار مضمون برخی کتیبه‌ها آن را مدرسه‌ای پندارد. دکتر شهریار عدل در ضمن برداشت‌های «فوتوگرامتریک» متوجه وجود فضاهای معماری و عناصر تزیینی و کتیبه‌هایی گردیده که از نظر آندره گدار و شیلا بلر دور مانده‌اند.

 

وی عنوان کرد: عدل با توجه به فضاهای کاربردی و مضمون کتیبه‌ها و تزئینات ناقص، بنا را مسجد-مدرسه‌ای ناتمام فرض کرده و اعتقاد داشته که بنا ساخته شده، اما تزئینات آن به اتمام نرسیده است. او  توانسته است با نزدیک شدن به تزیینات رویه دیوار انتهایی ایوان قبله بر روی داربست تنها کتیبه‌های فارسی مسجد در درون  قاب آجری با مضمون «دوعاگوی عز تو دوعا می‌خواهد» را تشخیص دهد و با بررسی دقیق کتیبه‌های برجسته کاشی در درون قاب‌ها، به این امر پی ببرد که هنرمند با قراردادن کاشی‌هایی با رنگ‌های متفاوت کنار یکدیگر موفق به ساخت نخستین کاشی معرق در این مسجد- مدرسه شده است.

این باستان‌شناس خراسانی افزود: علاوه بر این که شالوده، پایه دیگر ورودی یک شبستان در جنوب ایوان را مشاهده و با شگفتی به پایه‌های ستبر آجری در مجاورت ایوان برخورد کردیم که به صورت ردیف می‌توانستند باقی‌مانده از یک شبستان بسیار وسیع و بزرگ کهن‌تر از مسجدملک‌زوزن باشند و مطالعات ما در درون ایوان و صحن مجاور ایوان شرقی مسجد ملک‌زوزن هم منجر به کشف پایه‌هایی در راسته پایه‌های مکشوفه قبلی و متعلق به همان شبستان بسیار وسیع بود، اما ستون‌های کشف شده در سمت جنوب ایوان با ستون‌های جبهه شرقی در شکل‌گیری اولیه تفاوت داشت، به این معنی که در ابتدا و احتمالا سده سوم هجری قمری ستون‌های استوانه‌ای نسبتا باریک ساخته شده و در مرحله بعد آن ستون استوانه در میان یک جدار آجری مکعب با تزیینات پلکانی شکل محاط شده و سپس همان ستون‌ها به گونه‌ای تقویت شده که از مقطع مستطیل برخوردار باشد.

مسجد ملک زوزن

لباف‌خانیکی گفت: در این مرحله تعداد ستون‌ها به سمت شمال و شرق گسترش یافته است. ستون‌های باقی‌‍مانده در داخل ایوان کنونی تخریب شده، اما شالوده آن‌ها برجای مانده، در حالیکه ستون‌های جنوب ایوان کاملا تخریب نشده و از  فضای بین ستون‌ها به عنوان کارگاه‌های تراش آجر و قالب‌گیری کاشی جهت تزئین مسجد کنونی استفاده شده است.

وی ادامه داد: در سمت شمال ایوان نیز اقدام به گمانه‌زنی شد و علاوه بر پیدایش شالوده پایه شمالی ورودی شبستان مسجد کنونی، یک محراب زیبا با کتیبه‌های برجسته گچی نقاشی شده متعلق به آخرین مسجد قبل از مسجد کنونی کشف شد که در درون یک حفاظ صندوق مانند گل و خشتی نگهداری شده بود.

 

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی تصریح کرد: در اوایل قرن هفتم هجری قمری مسجد عظیم و وسیع باقی‌مانده از دوران سلجوقی احتمالا از نوع مساجد شبستانی و گسترش یافته مساجد پیشین بوده و «قوام‌الدین مؤیدالملک ابوبکر علی زوزنی» ملک زوزن در اوج اقتدار تصمیم گرفته است آن مسجد را منهدم و تجدید بنا کند.

منبع: ایسنا

میراث بجا مانده از سفر تا زندگی امام رضا(ع) در یزد

یزد، استانی زیارتی نیست اما ظرفیت قابل توجه و به جا مانده از سفر تاریخی امام رضا(ع) در این استان می‌تواند در قالب تورهای گردشگری دوران پساکرونا به صورت منسجم‌تر میزبان علاقمندان رضوی باشد.

مشهد مقدس یکی از مقاصد بزرگ و اصلی گردشگری مذهبی‌- معنوی ایران به واسطه‌ی وجود آستان قدس رضوی است اما علاوه بر آن، مقاصد زیارتگاهی دیگری نیز در همین رابطه در کشورمان مانند امام‌زاده شاهچراغ در شیراز و امام‌زاده عبدالله(ع) در بافق یزد وجود دارد.

از دیگر مقاصد این نوع گردشگری که البته در یزد نیز بسیار پررنگ است، قدمگاه‌های منسوب به ائمه اطهار(ع) هستند که عمدتاً نیز در روستاها و مقاصد گردشگری روستایی قرار گرفته‌ و هرساله میزبان بخشی از گردشگران فرهنگی خصوصاً گردشگران مذهبی و معنوی هستند.

مسیر عمده حرکت امام رضا(ع) و وجود تعداد زیادی از قدمگاه‌ها، منزلگاه‌ها و مساجد و روایت‌های تامل برانگیز و جالب مردم در خصوص امام رضا(ع)، ظرفیتی است که علاقمندان به این امام معصوم را به این مناطق می‌کشاند و امروز این ظرفیت مورد توجه بیشتری قرار گرفته و با شکل گردشگری تعریف شده‌ای، میزبان برگزاری تورهای گردشگری به ویژه در ایام پساکرونا خواهد بود.

 

آیت الله «سیدکاظم مدرسی» نائب رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان یزد در همین رابطه با بیان این مطلب که بیشترین بخش از مسیر جغرافیایی عزیمت امام هشتم(ع) از مدینه تا مرو(خراسان) در استان یزد بوده است، اظهار می‌کند: در همین راستا نیز بیشترین قدمگاه‌های تاریخی مشخص شده ایشان در این مسیر نیز در یزد واقع شده و حتی سنگ‌نوشته‌هایی در این قدمگاه‌ها از دوران صفویه وجود دارد که مصادیق آن را در مناطقی مانند فراشاه(روستای اسلامیه) و مسجد فرط در شهر یزد می‌توان مشاهده کرد.

وی با تاکید بر این که قدمگاه‌های موجود می‌توانند تعیین‌کننده مسیر فرهنگی و گردشگری رضوی در یزد باشد، تصریح می‌کند: این ظرفیت می‌تواند حتی منجر به ارزش‌یابی اقتصادی و مکانی برای درامدزایی با برکت از ناحیه مسیر گردشگری رضوی در یزد شود.مسیر حرکت امام رضا(ع) در یزد می‌تواند از نظر اقتصادی با توجه به جذب و حضور گردشگران، کارآفرین باشد.

گردشگری با برکت

نائب رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان با بیان این که این نوع گردشگری می‌تواند برکت‌های فراوانی داشته باشد، می‌گوید: این مسیر فرهنگی می‌تواند از نظر اقتصادی با توجه به جذب و حضور گردشگران، کارآفرین باشد و تاثیر اقتصادی برای استان داشته باشد، البته در این باره امیدواریم که مسئولان استان اعم از مسئولان اقتصادی، فرهنگی و اجرایی اهتمام لازم را داشته باشند.

«سیدمصطفی فاطمی» مدیر کل میراث فرهنگی استان نیز در این خصوص به خبرنگار می‌گوید: مسیر تاریخی حرکت امام رضا(ع) در ایران عمدتاً در یزد بوده و در طول دوران تاریخ نیز به آن توجه زیادی شده و در نقاط مختلفی از استان مانند ابرکوه، تفت، فهرج، خرانق، مسیرها و قدمگاه‌های منتسب به امام را داریم.

وی با بیان این که از گذشته شاهد برگزاری مناسبات متعدد و حضور گردشگران در این حوزه تحت عنوان گردشگری مذهبی و معنوی بوده‌ایم، اظهار می‌کند: وجود قدمگاه‌ها، نه تنها این ظرفیت را برای استان مذهبی و شیعه‌پرور یزد فراهم آورده که در قبال آن، برگزاری مراسم‌هایی مانند مراسم نمادین ورود امام رضا(ع) همراه با تعزیه خوانی شاد و متفاوت را در یزد و تفت شاهدیم که ظرفیت این نوع گردشگری را در استان تقویت کرده است.

 

گردشگری در مسیر رضوی

این مسئول با اشاره به این که امام رضا(ع) در بین شیعیان و ایرانیان از جایگاه بسیار والایی برخوردار است، می‌گوید: یزد می‌تواند گردشگران مذهبی به ویژه دوستداران امام هشتم(ع) را به این دیار بکشاند و در این سفر، نه تنها می‌توانند مسیر حرکت این امام را بپیمایند بلکه می‌توانند روایات و جریان‌های گسترده این سفر را براساس متون تاریخی و روایات موجود دنبال کنند.

فاطمی با اشاره به این که روایاتی مانند منزل گزیدن امام رضا (ع) در مسجد بیرون ابرکوه، فرط، فهرج و تفت و همچنین منزلگاه امام رضا(ع)در خرانق طی سال‌های گذشته مورد توجه قرار گرفته و همگی مرمت شده‌اند، عنوان می‌کند: این اماکن می‌تواند نه تنها در قالب گردشگری بلکه به عنوان بخشی از تاریخ اسلام، معماری و فرهنگ مردم این دیار نیز معرفی شود.

منبع: ایسنا

گردشگران جهانی آماده سفر می‌شوند

بسیاری از کشورها از زمان اختراع واکسن بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹، در حال اجرای برنامه‌های واکسیناسیون هستند که باعث بهبودی گردشگری و سفر خواهد شد.

به نقل از نیوز، سازمان‌های گردشگری موافق این موضوع هستند که واکسن نقش حیاتی در ازسرگیری سفرهای بین‌المللی دارد. بسیاری از کشورها و مقاصد بعد از تولید واکسن‌های متعدد و اجرای برنامه‌های واکسیناسیون برای جلوگیری از شیوع بیماری و کاهش تلفات بیشتر مرزهای خود را به روی مسافران بین‌المللی گشوده‌اند. در اوایل سال ۲۰۲۱ نظرسنجی آنلاین بر روی بیش از ۲۸ هزار شرکت‌کننده از ۲۸ کشور جهان که قصد سفر در ۱۲ ماه آینده را دارند، جمع‌آوری شد و نتایج در آوریل ۲۰۲۱ نشان داد که امسال، به‌طرز شگفت‌انگیری تعداد زیادی از مسافران قصد سفر دارند.

در سال ۲۰۲۰، شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ باعث کاهش تقاضای سفر شد، اما در سال ۲۰۲۱ سفر به‌عنوان اولویت گردشگران قرار دارد. نتایج بررسی در این نظرسنجی نشان داد، ۶۴ درصد از گردشگران جهانی (بیش از ۲۸ هزار پاسخ‌دهنده) گفتند: سفر بیش از گذشته (قبل از شیوع کروناویروس) برای آنان مهم است و حتی تا ۷۱ درصد از پاسخ‌دهندگان تایید کردند، در سال ۲۰۲۱، تفریح را به کارهای دیگر ترجیح خواهند داد و بیش از ۶۶ درصد از پاسخ‌دهندگان نیز اظهار کردند: تعطیلات را به کارکردن ترجیح می‌دهند. علاوه بر این، تا ۵۳ درصد از گردشگران گفتند: در زمان خانه‌نشینی و درگیری با این بیماری برای سفرهای آینده خود برنامه‌ریزی کرده‌اند. بنابراین با گشایش مرزها و کاهش محدودیت‌های سفر در کشورهای بیشتر، صنعت گردشگری بهبود خواهد یافت.

بیشتر گردشگران به دنبال سفر تفریحی شخصی هستند

با توجه به اجازه سفر در سال جاری ۶۱ درصد از گردشگران گفتند که سواحل و ۳۱ درصد نیز مکان‌هایی که کمتر شلوغ باشند را انتخاب می‌کنند و در تعطیلات اولویت بیشتر افراد، خانه‌نشینی نخواهد بود و تنها ۵ درصد، محدودیت‌های شهری را در اولویت قرار می‌دهند تا اولین انتخاب برای سفرهای آینده را داشته باشند.

همچنین، ۲۳ درصد از گردشگران نیز اسپا (محل تفریح با استخر، سونا، جکوزی و خدمات ماساژ) را انتخاب کردند و از بین ۲۸ هزار پاسخ‌دهنده، فقط ۶ درصد گفتند که سفرهایی با فعالیت بدنی یا ماجراجویی را انتخاب می‌کنند. علاوه بر این، گردشگران ترجیح می‌دهند برای تضمین بهترین حالت ایمنی و راحتی، سفرهای آینده خصوصی داشته باشند و بیش از ۶۶ درصد از گردشگران جهانی عنوان کردند: ترجیح می‌دهند در گروه‌های کوچک دو تا ۶ نفره سفر کنند.

آیا سفرهای بین‌المللی با واکسن امکان‌پذیر است؟

همان‌طور که واکسن‌ها بر بینش مسافران تاثیر قابل‌توجهی داشته است، بهبودی سفرهای بین‌المللی نیز به اجرای برنامه‌های واکسیناسیون در سطح جهان بستگی دارد. ۶۶ درصد از مسافران درباره اعتماد به نفس در اهداف سفر عنوان کردند: بعد از اختراع واکسن بیماری کووید- ۱۹ در سال جاری، انتظار بیشتری برای سفرکردن خواهند داشت.

واکسن‌ها نه تنها به مسافران سراسر دنیا برای اطمینان از سلامتی و ایمنی کمک می‌کنند، بلکه به مقصد نیز کمک خواهند کرد تا تصویر بهتری را برای بازدیدکنندگان نشان دهد. بیش از نیمی از گردشگران (۵۹ درصد) گفتند: پس از واکسیناسیون کامل و تزریق هر دو دوز واکسن، به یک کشور خارجی سفر خواهند کرد. علاوه بر این، ۵۵ درصد از مسافران تایید کردند که مقاصدی را بر سفر خود انتخاب می‌کنند که برنامه‌های واکسیناسیون را فقط برای اطمینان از سلامت جامعه اجرا کرده باشد.

در حال حاضر، در بسیاری از مقاصد مختلف، انواع مختلفی از واکسن‌ها استفاده می‌شود و مسافران در این مورد احساس خوبی ندارند، زیرا ۴۱ درصد از گردشگران اظهار کردند: درباره ایمنی و اطمینان واکسن‌ها نگران هستند.

منبع: ایسنا

جا ماندن ایران از دیپلماسی واکسن در گردشگری

با نزدیک شدن فصل سفرهای تابستانی، درحالی که بسیاری از کشورها دیپلماسی گردشگری بر پایه واکسن را آغاز کرده‌اند، در ایران برنامه ورود گردشگران خارجی هنوز مشخص نیست و مرزها حدود ۱۵ ماه است که به روی گردشگران بسته مانده.

 اتحادیه اروپا که مدت‌ها است فقط به شهروندان هفت کشور اجازه داده برای تعطیلات یا به دلایل غیرضروری به ۲۷ کشور عضو این اتحادیه سفر کنند، با نزدیک شدن فصل پرسفر تابستان تصمیم گرفته مرزهایش را به روی مسافران از مبدأ کشورهای کم‌خطر به لحاظ شیوع ویروس کرونا، باز کند. از سوی دیگر «گواهی دیجیتالی کووید» را برای رفت و آمد گردشگران و شاغلان در بین کشورهای اتحادیه صادر کند.

پیش‌ از این توافق کلی اروپا، بسیاری از کشورها که اقتصادشان بر پایه گردشگری است، تصمیم به بازگشایی مرزهای خود به روی گردشگران واکسینه‌شده و یا از مبدأ کشورهای کم‌خطر کرونا گرفته بودند؛ امارات متحده عربی، روسیه، یونان، اسپانیا، ایتالیا، قبرس و مالدیو از جمله این کشورها هستند. کشورهای آفریقایی از جمله کنیا، ماداگاسکار و تانزانیا نیز مدت‌هاست پذیرش گردشگران با دو تست کووید، هنگام ورود و خروج را آغاز کرده‌اند.

در بین کشورها، چین بیشتر از سایرین برای بازگشایی مرزها به روی گردشگران و سفرهای غیرضروری ملاحظه و مقاومت نشان می‌دهد. البته که اقتصاد گردشگری داخلی در چین از رونق و گسترش فراوانی برخوردار است. وزارت حمل و نقل این کشور گزارش کرده که در تعطیلات عید بهاره چینی در سال ۲۰۲۱ حدود ۲۵۰ میلیون نفر در داخل این کشور سفر کرده‌اند. دولت چین که پیش‌بینی می‌کرد بیش از یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون چینی در آن تعطیلات به سفر روند، از مردم خواست از مسافرت خودداری کنند. در چین تا کنون نزدیک به ۴۶۷ میلیون دوز واکسن کووید تزریق شده است. دولت این کشور اعلام کرده که روزانه به ۱۴ میلیون نفر واکسن تزریق می‌کند. سرعت در واکسیناسیون باعث شده در تعطیلات پنج‌روزه ماه می، همزمان با روز جهانی کارگر، بیش از ۲۰۰ میلیون چینی در داخل این کشور سفر کنند.

ترکیه نیز درحالی‌که حدود ۱۴ درصد از جمعیتش را واکسینه کرده، از دیپلماسی گردشگری بر پایه ایمنی واکسن خبر داده است. مهدی عباسی ـ کارشناس گردشگری و مدیر پیشین گردشگری منطقه آزاد ارس ـ در این‌باره می‌گوید: با آغاز فصل گردشگری تابستان، وزارت فرهنگ و گردشگری و وزارت امور خارجه ترکیه، تماس‌های فشرده و مکرری را با کشورهای گردشگرفرست، از جمله روسیه، آلمان و انگلیس با هدف تشریح «الزامات گواهی گردشگری ایمن» آغاز کرده است. این اقدام برای نجات صنعت گردشگری در ترکیه انجام می‌شود.

او با استناد به گزارش روزنامه‌های ترکیه، اظهار می‌کند: روند واکسیناسیون کارکنان بخش‌هایی که با گردشگران در ارتباط هستند، تا پایان ماه جاری به پایان می‌رسد. واکسیناسیون کارکنان حوزه گردشگری از ۷۰ درصد فراتر رفته است.

عباسی می‌گوید: نمایندگان حوزه گردشگری ترکیه معتقدند با تکمیل واکسیناسیون کارکنان صنعت گردشگری در این کشور، آن‌ها در سطح بین‌الملل، یک مزیت رقابتی کسب می‌کنند.

موبررا ارسین ـ رییس اتحادیه هتلداران ترکیه (TÜROB) ـ نیز با اشاره به این‌که مقامات دولتی این کشور تلاش گسترده‌ای برای گشودن ترافیک گردشگری در سطح بین‌المللی آغاز کرده‌اند، به یک روزنامه ترک گفته است: پایان واکسیناسیون نیروهای فعال در بخش گردشگری‌ ترکیه، سبب روحیه‌ای مضاعف برای این بخش خواهد شد. ضمن این‌که ابزار بازاریابی بسیار مهمی برای گردشگری ترکیه در سطح بین‌المللی محسوب می‌شود.

ارسین با بیان این‌که آن‌ها انتظار دارند در پایان قرنطینه کامل ترکیه، تعداد افراد مبتلا به کرونا در این کشور کاهش یابد، اظهار کرد: از آوریل ۲۰۲۱ واکسیناسیون کامل کارکنان فعال در بخش گردشگری آغاز شده است. برنامه واکسیناسیون شامل راهنماهای حرفه‌ای و همچنین کارمندان شرکت‌های هواپیمایی، فرودگاه‌ها، مراکز اقامتی، آژانس‌های مسافرتی، رستوران‌ها، کافه‌ها، وسایل نقلیه تور و ترانسفر، مراکز تفریحات دریایی، پارک‌های موضوعی، مراکز برگزاری کنفرانس و مراکز هنری است. برنامه‌ریزی شده است که واکسیناسیون تمام پرسنل گردشگری در ترکیه تا پایان ماه می به پایان برسد. واکسیناسیون کارکنان این بخش اطمینان زیادی را در مهمانان داخلی و خارجی به وجود می‌آورد.

هدیه گورال گور ـ مدیرعامل یک گروه هتلی در ترکیه ـ نیز امیدوار است با واکسیناسیون کامل فعالان صنعت گردشگری در این کشور، سیگنال‌های گشایش سفرها از ابتدای تابستان دریافت شود. او به یک روزنامه چاپ ترکیه گفته است: ما در تلاش هستیم تا سریعا کار را آغاز کنیم. یونان و اسپانیا مهم‌ترین رقبای ترکیه هستند، ما از نزدیک وضعیت رقبا را دنبال می‌کنیم و با شور و اشتیاق در حال مشاهده اقدامات بجای دولت ترکیه در این زمینه هستیم. نقش صنعت گردشگری را در کاهش کسری بودجه به نفع اقتصاد ترکیه می‌دانیم. احیای دوباره صنعت گردشگری بسیار مهم است. کشوری مثل مصر که سهم‌ اندکی در بازار گردشگری داشته و جایگاه چندانی در رزرواسیون سفر و هتل نداشته، حالا توانسته مورد توجه گردشگران اروپایی قرار گیرد، ما می‌خواهیم با واکسیناسیون و صدور گواهی گردشگری ایمن، خود را از چنین رقبایی متمایز کنیم.

شکیب آوداگیچ ـ رییس اتاق بازرگانی استانبول ـ هم با این پیش‌بینی که با آغاز سفرهای تابستانه به ترکیه، درآمد ماهانه گردشگری در این کشور به ۷.۵ میلیارد دلار می‌رسد، گفت: ضروری است برای تسریع در جذب گردشگران خارجی، تعداد مبتلایان کرونا به کمتر از پنج‌هزار نفر در روز برسد.

او با اشاره به برنامه ترکیه برای جذب ۳۰ میلیون گردشگر، اظهار کرد: اکنون و پس از پایان قرنطینه کامل، اگر اقدامات را رعایت نکنیم، می‌توانیم با ۴۰ هزار و یا ۵۰ هزار مبتلا به کرونا مواجه شویم. ممکن است با دشواری‌هایی روبه‌رو شویم که فراتر از مشکلات امروز باشد. بنابراین ما باید با همدلی و تلاش، بر این روند به موثرترین روش غلبه کنیم.

در ایران نیز فعالان گردشگری از دولت درخواست کرده بودند واکسیناسیون صنعت گردشگری را در اولویت قرار دهد. معاون گردشگری در همین رابطه گفته است: موضوع در اولویت قرار گرفتن واکسیناسیون کرونا ویژه فعالان گردشگری از طریق دو مسیر وزارت بهداشت و شرکت‌های تولیدکننده واکسن داخلی در حال پیگیری است.

تیموری همچنین گفته که درباره اجازه ورود به اتباع کشورهایی که واکسینه شده‌اند و به نوعی تهدید و نگرانی برای جامعه ایرانی ایجاد نمی‌کنند، با وزارت امور خارجه، وزارت بهداشت و رییس‌جمهوری مکاتباتی داشته است.

درخواست برای بازگشایی مرزها به روی گردشگران واکسینه‌شده از سال گذشته مطرح شده، اما هنوز پاسخ مشخصی به آن داده نشده است. ایران همزمان با شیوع ویروس کرونا صدور ویزای توریستی را برای اتباع خارجی متوقف کرده است. فعالان گردشگری می‌گویند نداشتن برنامه مشخص برای بازگشایی مرزها و ازسرگیری دوباره صدور ویزا باعث شده بسیاری از گردشگران که قبلا قصد سفر به ایران داشتند، مقاصد دیگری را جایگزین کنند.

منبع: ایسنا