یادبود ملی کوه راشمور در ایالت داکوتای جنوبی در ایالات متحده آمریکا است که چهره چهار تن از مشهورترین رئیس جمهور های آمریکا بر روی سنگ کوه کنده کاری شده است.

بناهای یادبود همیشه با عزت و احترام نگریسته می شوند و در نوبه خود شاهکار هنری به شمار می روند. کوه های استوار از بهترین مکان ها برای حفظ یادگاری ها و شاهکاری هایی هستند که با رنج و مشقت زیاد بنا می شوند تا سرمایه ای فرهنگی برای آیندگان بشوند. از نقش رستم و کوه بیستون گرفته تا کوه راشمور که قدمت زیادی ندارد اما جای خود را در فرهنگ میلیون ها آمریکایی تثبیت کرده است.

در تاریخ آمریکای شمالی سومین دوشنبه فوریه هر سال روز ملی رئیس جمهور نام گذاری شده است و آمریکایی ها هر ساله این روز را جشن می گیرند. برای برپایی این جشن چه جایی بهتر از کوه راشمور که در آن مجسمه های گرانیتی چهار رئیس جمهور محبوب تاریخ ایالات متحده  قرار دارد.

از سال ۱۹۳۳ در حالی که هنوز زیر ساخت‌های مجسمه های یادبود در کوه راشمور در حال آماده شدن بود تا به امروز، تعداد بسیار زیادی گردشگر به سمت کوه راش مور جذب شده است و مورد توجه خیلی از هنرمندان و گردشگران قرار گرفته است.

در کوه راشمور، تصویر چهره ۴ تن از مشهورترین رئیس جمهورهای آمریکا موجود است که عبارتند از: از چپ به راست تصویر جورج واشنگتن، توماس جفرسون، تئودور روزولت و آبراهام لینکلن. ساخت این تندیس یادبود در سال ۱۹۲۵ میلادی روی زمین‌های سرخ‌پوستان قبیله لاکوتا آغاز شد. در واقع پس از اطمینان از تامین بودجه فدرال ساخت و ساز این بنای یادبود در سال ۱۹۲۷ آغاز شد و چهره‌های رئیس جمهورها بین سال‌های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۹ تکمیل شد.

کوه راشمور علاوه بر یک بنای یادبود به دلیل طبیعت زیبا و حیوانات مختلف از جمله: کرکس، عقاب، شاهین، سنجاب، جوجه تیغی، گرک صحرایی، گوسفند کوهی آمریکایی و … که در این منطقه وجود دارد مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار دارد.

دون رابینسون عضو انجمن تاریخی داکوتای جنوبی برای کمک به اقتصاد ایالت از راه جذب گردشگر تصمیم گرفت که یک یادبود در داکوتای جنوبی ساخته شود. در سال ۱۹۲۳ او پیشنهاد داد که این یادبود باید در تپه‌های سیاه داکوتای جنوبی و از صخره‌های گرانیتی ساخته شود. سناتور پیتر نوربک طرح رابینسون را تأیید کرد و صندوق فدرال از پروژه حمایت مالی کرد.

رابینسون از گوتزون بورگلوم ، معمار و پیکرتراش آمریکایی خواست که یادبود را طراحی کند و بسازد. بورگلوم کوه راشمور را برای ساخت یادبود انتخاب کرد زیرا کار کردن روی صخره‌های آن ساده‌تر به نظر می‌رسید. پس از آنکه بورگلوم محل ساخت یادبود را در کوه راشمور مشخص کرد، تصمیم گرفت که طرح آن متشکل از چهار رئیس‌جمهور ایالات متحده باشد.

او دو تن از مشهورترین رئیس‌جمهوران تاریخ آمریکا ، جورج واشینگتن و آبراهام لینکلن را انتخاب کرد. او همچنین توماس جفرسون را به خاطر آنکه با خرید لوئیزیانا در سال ۱۸۰۳ مساحت ایالات متحده را تقریباً دو برابر کرده بود نیز انتخاب کرد (که شامل سرزمینی می‌شد که بعدها داکوتای جنوبی نام گرفت).

آخرین رئیس‌جمهوری که بورگلوم انتخاب کرد تئودور روزولت بود که توسط پرزیدنت کالوین کولیج پیشنهاد شد و دلیل آن نیز معرفی سازمان پارک‌های ملی برای اولین بار توسط تئودور روزولت بود.

طرح اولیهٔ بورگلوم تندیس چهار رئیس‌جمهور ایالات متحده تا کمرشان بود منتها کمبود زمان و بودجه موجب شد تنها سرهایشان ساخته شود. ایوان هوسر، پدر جان شریل هوسر، در سال‌های ابتدایی کنده‌کاری دستیار گوتزن بورگلوم بود؛ او تنها اندکی پس از آغاز شروع ساخت یادبود به پروژه پیوست و سرجمع مدت هفت سال همراه او بود. وقتی هوسر، گوتزن را ترک کرد تا استعداد و توانش را بر روی کار خودش بگذارد، پسر گوتزن که لینکلن نام داشت دستیار پدرش شد.

در مراسم كاشت ۱۰۶ مين درخت كمربند سبز صلح جهاني، گردشگران آمريكايي همراه با نسيم يوسفي و جعفر ادريسي، يك اصله سرو را در كنار صدمين نهال دوستي و صلح در خاك نهادند.

اين مراسم با حضور جمعي از ركاب زنان ايراني و چند تن از طبيعت گردهاي ايران و با حضور ۶ تن از گردشگران صلح طلب كشور آمريكا، عصر شنبه ۲۶ ارديبهشت در باغچه صلح خانه هنرمندان برگزار شد و در اين مراسم درخت سروي به نشانه صلح و حفاظت از محيط زيست، توسط اين افراد در پارك هنرمندان تهران كاشته شد و نام آن به ياد جهانگرد ركاب زن اسپوكني كه جان خود را در اين راه از دست داده بود، سوزي گذاشته شد.

در ابتداي مراسم يوسفي، گزارش كوتاهي از سفر دور دنياي خود و همسرش و چگونگي آشنايي با اين گروه را ارايه كرد و گفت:« از دوستاني كه ما را دعوت كردند تا در اين حركت جهاني با ما همراه شوند، شهروندان شهر اسپوكن ايالت واشنگتن آمريكا بودند و ما در آنجا طي مراسمي درختي را با نام پنكيك كاشتيم. حالا امروز در سالگرد كاشت آن درخت، آنها به ايران آمدند تا در ادامه راه صلح و دوستي درختي را در اين پارك با هم بكاريم.»

پس از آن، نهال سرو را در چاله‌اي نهادند و بنا به وصيت يكي از شهروندان اسپوكن، كه دختر جهانگرد و ركاب زن خود را در اين راه از دست داده بود، خاكستر آن را در پاي درخت ريخته و هر يك از افراد حاضر بخشي از خاك را به درون گودال ريختند.

سپس به درخواست اين مادر آمريكايي، بين همه حاضرين برگه اي پخش شد كه از همه خواسته شده بود، جمله اي را براي  مردم جهان بنويسند؛ بعد از جمع آوري اين برگه ها نيز اين كاغذها به شاخه هاي نهال سروگره زده شد.

جان اسنايدر، از نويسندگان ماهنامه “اوت دور” آمريكا، كه در اين سفر همراه فرزند ۱۲ ساله خود “جكسون” به ايران آمده بود، با ابراز شادي از حضور خود در ايران و با تعريف از خونگرمي و مهرباني ايرانيان گفت: « اين سفر براي من تجربه فوق العاده‌اي بود و مطمئن باشيد هنگامي كه به آمريكا بازگشتم به همه خواهم گفت كه به ما درباره ايران دروغ گفته‌اند.ما درباره مردم ايران، فرهنگ آنها و درباره خيلي چيزها بي اطلاع هستيم و اين باعث مي شود كه هرچه به ما بگويند قبول كنيم.»

وي با اشاره به اينكه بسياري از مردم آمريكا تصور مي كنند كه ايران مانند كشورهاي عربي است گفت: «وقتي كه زنان با حجاب را در حال سنگنوردي و يا سوار بر دوچرخه مي ديدم بسيار شوك زده بودم. بسيار متعجب شدم وقتي كه اجتماع ايراني، زنان ايراني و فرهنگ ايران را مي ديدم و حتما آن‌ را براي هم وطنان تعريف خواهم كرد. ما و شما با وجود بسياري از تفاوت ها و شباهت ها، از لحاظ اجتماعي و فرهنگي بسيار به هم نزديك هستيم.»

شاهرخ نيكفر، ايراني مقيم واشنگتن كه بيشتر هماهنگي هاي زوج ركاب زن ايراني را براي حضور در شهر اسپوكن انجام داده و همچنين مقدمات سفر اين گروه آمريكايي را به ايران را نيز مهيا كرده بود، با اين شعر سخنان خود را آغاز كرد.” درخت دوستي بنشان كه كام دل به بار آرد، نهال دشمني بركن كه رنج بي شمار آرد.”

وي با تشكر از همه كساني كه در اين مراسم حضور يافته بودند، اين مراسم را بسيار زيبا خواند و گفت : « با وجود همه اين زيباييها براي من نتيجه كار مهم است و من مي خواهم با جمع آوري اين عكسها، فيلم ها وگزارشهاي مربوط به اين سفر،فرهنگ مردم زيباي ايران و محبت آنها را به مردم واشنگتن و آمريكا نشان بدهم.من مي خواهم نشان بدهم كه ما ايرانيان تروريست نيستيم.»

نيكفر با اشاره به هزينه ۵۰۰۰ دلاري اين سفر گفت:« براي سفر به ايران ۱۰۰ داوطلب از شهر اسپوكن داشتيم كه مجبور شديم فقط ۶ نفر را برگزينيم.»

“تام و پم” زوج جهانگرد آمريكايي كه با فرزند ۹ ساله خود “زاك” به اين سفر آمده بودند، با اشاره به زيبايي كشور ايران و مهمانپذيري ايرانيان گفت: «تا پيش از تولد زاك بسياري از كشورهاي دنيا را ديده بوديم و بعد از ملاقات با نسيم وجعفر و به دعوت شاهرخ، عازم سفر ايران شديم.

وي با اشاره به مطالعه فراوان درباره ايران و فرهنگ و مردم آن اظهار كرد: «از مردم ايران بسيار بد مي‌شنيديم ولي من هيچگاه حرف آنها را قبول نداشتم. بعد از آشنايي با نسيم و جعفر و تفكرات آنها درباره صلح و حفظ طبيعت در رسانه ها، با كمك شاهرخ آنها را به مهماني پنكيك مخصوص خودمان،كه براي دوستي و نزديكي افراد شهر برگزار مي شود، دعوت كردم.»

تام با تعجب از خوش برخوردي ومهرباني مامورين گمرك، پليس انتظامي و ديگر مسئولان، آن را نقطه عطفي در سفر خود خواند و اين حركت را گامي در توسعه گردشگري و همچنين انسان دوستي و صلح دانست.

پم، همسر تام، با ابراز خرسندي وخوش شانسي از حضور خود در ايران ، اين مراسم را بسيار هيجان انگيز و پراحساس خواند و گفت: «هيچ گاه چنين احساسي نداشته‌ام. اين سفر براي من بسيار خاص بود. همه با ما مهربان بودند و تنها حس دوستي، عشق و امنيت را به ما القا مي كردند؛ من بسيار خوشحالم كه با خود داستانهاي زيادي دارم كه براي مردمانم بگويم. حرفهايي زيبا.»

وي با اشاره به ابراز نگراني خانواده و دوستان خود درباره حضور آنها در ايران گفت: «در ابتدا به ما مي‌گفتند كه در ايران همه اسلحه دارند، همه وحشي هستند و جان شما درخطر است. اما من به شاهرخ ايمان داشتم و او به ما اطمينان داد كه در ايران در امنيت كامل هستيم و من به حرفهاي او يقين داشتم. اينجا سرزمين صلح است.»

به گزارش خبرنگار ميراث خبر، اين گروه امريكايي اذعان داشتند كه ايران سرزميني است كه حرفهاي زيادي براي گفتن دارد و بايد به همه دنيا بگوييم كه ايران سرزمين زيبايي‌ها، دوستي‌ها و صلح است.

مرتبط:

برای بازگشت گردشگران خارجی چه میتوان کرد؟