روح‌الله محمدی روز چهارشنبه اظهارداشت: همپنین قلعه خشتی خوللر گیلوان در شهرستان خلخال ثبت ملی شد.

او افزود: در این جلسه همچنین آثار محوطه تاریخی کمان آیی ، امامزاده ابوالقاسم شال، مسجد جامع خمس، کوشک‌خانی نمین واحد ارزش ثبت شناخته شد.

به گفته محمدی ، تاکنون تعداد آثار تاریخی، ناملموس، طبیعی، ملموس ثبت شده استان به هزار و ۸۲ مورد رسیده است.

استان اردبیل با پیشینه قوی فرهنگی دارای آثار تاریخی فراوان در بین استان‌های کشور است.

این استان بواسطه تاریخ باستانی خود دارای مکان‌های تاریخی بیشمار از جمله موزه و گنجینه می‌باشد. مجموعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی معروف‌ترین اثر تاریخی اردبیل می‌باشد که موزه این شهر نیز در آن واقع است.
استان اردبیل دارای هشت موزه شامل موزه باستان شناسی ، صنایع دستی ، مردم‌شناسی ، چینی‌خانه مجموعه جهانی شیخ صفی‌الدین اردبیلی ، موزه صارم‌السلطنه شهرستان نمین ، موزه باستان‌شناسی شهرستان نیر ، موزه باستان‌شناسی شهرستان مشگین‌شهر و موزه باستان‌شناسی خلخال است.

مِشگین‌شهر سومین شهر بزرگ استان اردبیل در ایران است(دومین شهرستان با توجه به تشکیل شهرستان اصلاندوز و جدا شدن آن از پارس آباد). این شهر در بخش مرکزی استان اردبیل قراردارد که دارای آثار تاریخی بسیاری است.

مشکین‌شهر با مرکز استان ۹۰ کیلومتر فاصله داشته و در ارتفاع ۱۴۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد. فاصله اردبیل تا مشگین شهر ۹۴ کیلومتر است.

منبع: ایرنا

مرتبط:

روستای “کرملو” مشگین‌شهر

کهنه‌قلعه مشگین‌شهر کاوش می‌شود

به گزارش خبرنگار ایمنا، در تغییر کاربری یک بنای تاریخی باید تلاش کرد تا فرم قدیمی آن و ویژگی های فیزیکی در داخل و خارج بنا حفظ شود و عملکرد جدید با نقش گذشتۀ آن و میزان انتظارات ما از واقعیت تناسب داشته باشد. کارآیی گذشتۀ بناهای تاریخی معانی و مفاهیم فرهنگی داشته است که لازم است در کاربری جدید نیز به آن ها توجه شود. کارآیی پیشین یک بنای تاریخی و سیمای ظاهریِ آن ترکیبی را ایجاد می کرد که به‌خوبی ماهیت آن بنا را نشان می‌داد بر این اساس اهمیت دارد در اختصاص کاربری جدید به یک بنای تاریخی توجه لازم بشود که متناسب با ماهیت تاریخی آن باشد.

نظارت، تعهد و علاقه وجود ندارد

احمد منتظر مدیر سابق اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان می گوید: مهم ترین مسئله این است که درحال حاضر بسیاری افراد و سازمان ها در قالب تغییر کاربری، بنای اصلی را نابود می کنند مثلا چنین شده است که با گرفتن مجوز کاربری هتل که نزدیک ترین عملکرد نسبت به عملکرد اصلی خانه های تاریخی و در راستای حفظ آن‌هاست اما تخلف می‌کنند و بنای تاریخی را خراب می کنند و یک هتل جدید می سازند.

وی دلیل چنین تغییر کاربری هایی نامناسبی را سودجویی افراد می داند و ادامه می دهد: در این زمینه همه هم مقصر هستند چون نظارت، تعهد و علاقه ای در بین نیست همه به دنبال کسب مال دنیا هستند؛ بنابراین اینکه بنا چه عملکردی می تواند داشته باشد و چه عملکردی نمی تواند داشته باشد مبحث دوم است اما موضوع اول این است که ما باید اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری داشته باشیم که بر تغییر کاربری بناهای تاریخی دقیق نظارت کند مثلا وقتی برای تبدیل یک خانه تاریخی به هتل مجوز می دهد باید به دنبال آن نظارت و دقت کند که روند تبدیل حتما به درستی پیش برود و صدمه‌ای به اثر نرسد.

ضرورت حفظ اصالت بنای تاریخی

منتظر تصریح می کند: بر اساس آنچه ازسوی یونسکو ارائه شده است در احیای بنای تاریخی باید توجه داشت که اصل بنا و اصالت آن باقی بماند و نباید بدل سازی انجام شود؛ ضمن اینکه باید به موضوع برگشت پذیری هم دقت شود چرا که ممکن است نسل آینده بخواهد آن را از حالت تغییر عملکرد دربیاورد. این مهم ترین مسئله است و تا وقتی این موضوع حل نشود هیچ بحث دیگری نمی توان مطرح کرد.

مدیر سابق اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان می افزاید: در موضوع احیا، هر عملکردی نمی تواند مطرح شود مثلا نباید حمام را به رستوران تبدیل کرد درحالی که اکنون همه دارند همین کار را می کنند یعنی حمام های تاریخی را به رستوران تبدیل می کنند و توجهی به این موضوع ندارند که حمام جای بهداشتی برای تمیز کردن آدم ها بوده نه محیط بهداشتی برای پخت و پز و از لحاظ بهداشتی برای رستوران مناسب نیست؛ اما متاسفانه حمام ها را نابود کردند و دیگر حمامی باقی نگذاشته اند و هیچ حفاظتی در بین نیست.

وی با تاکید بر اینکه باید موارد گوهرۀ تاریخ را از موارد غیر گوهره ای تشخیص داد و  با سنت گوهره ای رابطه برقرار کرد می گوید: تغییر کاربری یک بنای تاریخی به مفهوم احیای آن بناست و حتما باید اصل بنای تاریخی حفظ شود، اما عملکرد احیا اهمیت بسیاری دارد.

خارج نشدن بنا از حالت تاریخی

در موارد و شرایط ایده‌آل، راه بهتر برای حفظ میراث این است که حفاظت ساختمان های تاریخی با توجه به اهمیت درک نقش تاریخی آن ها که قبلا یک بار صورت گرفته و حفظ و نگهداری شده اند ادامه پیدا کند و ساختمان هایی که به اندازه کافی از نظر میراث تاریخی فرهنگی مهم هستند و یا اینکه به عنوان یک اثر، تولید و بازده مالی دارند معمولا به همان حالت و وضعیت اصلی خود مورد محافظت و نگهداری قرار می گیرد.

مرتضی فرشته نژاد پیشکسوت مرمت و معماری نیز با بیان اینکه هر بنای تاریخی معماری خاصی دارد و در تغییر کاربری آن ها نباید در معماری بنا تغییرات اساسی ایجاد شود می گوید: در تبدیل بنای تاریخی به هتل، باید معماری بنای اصلی حفظ شود و به گونه ای باشد که تمام اقدامات انجام شده در آن قابل بازگشت باشد و اگر لازم شد الحاقات بدون اینکه به اصل معماری بنا خدشه ای وارد شود قابل حذف باشد.

وی می افزاید: هر نوع تغییر کاربری درخصوص بناهای تاریخی باید با رعایت اصل برگشت پذیری انجام شود و تغییرات ایجاد شده در بنا نباید به شیوه‌ای باشد که آن بنا از حالت تاریخی خارج شود.

تغییر کاربری‌ فرهنگی یا شبه فرهنگی

این پیشکسوت مرمت و معماری تاکید می کند: تغییر کاربری بناها اگر با انواع کاربری های فرهنگی صورت بگیرد کار بسیار درستی است چون منظور این است که این بناها اولا ازنظر معماری احیا شود و دوم اینکه کاربری مجدد آن ها اصل مطلب یعنی کاربری اولیه را زیر سوال نبرد، بنابراین کاربری بهتر است فرهنگی یا شبه فرهنگی باشد و سبب حفظ بنای تاریخی شود.

فرشته نژاد با بیان اینکه ایجاد تغییرات اساسی در بنای تاریخی خلاف است ادامه می دهد: سازمان میراث فرهنگی برای این بوجود آمده که جاذبه های بناهای تاریخی را برای گردشگران بنمایاند و  آن‌ها را به شکلی حفظ کند که سرمشق برای دانشجویان معماری و مرمتِ حال و آینده باشد، اما اگر این جاذبه ها را زیر پا له کرده و ازبین ببرند چیزی برای ارائه نخواهند داشت.

وی تصریح می کند: در احیای یک بنای تاریخی و تغییر کاربری آن علاوه بر رعایت اصول مرمت از جمله برگشت پذیری، کاربری آن نیز اهمیت بسیاری دارد چرا که اگر تغییر کاربری به درستی انجام شود می تواند نشان دهندۀ گوشه ای از فرهنگ غنی گذشتگان باشد.

به گزارش ایمنا، مرمت و بازسازی یک بنای تاریخی تنها راهکار و تضمین نجات آن نیست و می‌توان برای احیای آن‌ها از روش تغییر کاربری مناسب با لحاظ تدابیر حفظ اصالت این بناهای ارزشمند اقدام کرد؛ قدر مسلم انتخاب نوع کاربری به موارد بسیار ازجمله درنظر گرفتن کاربری پیشین بنا بستگی دارد.

منبع:ایمنا

به گزارش خبرنگار ایمنا، موسیقی آرام جان و لطیف‌ترین نوع هنر است که روح هر انسان را نوازش می‌دهد. موسیقی تلفیقی از صدا و سکوت تعریف شده، این هنر در هر تمدن با هر نوع فرهنگ و عقیده وجود داشته است. موسیقی زبان زنده دنیاست و بهترین راه بیان آن،‌ اجرا است؛ اما گاهی صرفا نمایش آلات،‌ سازها و ابزار موسیقی می‌تواند زیر و بم یک فرهنگ را نشان دهد.

در میان شلوغی‌های خیابان‌های اصفهان،‌ در دل محله‌ چشم نواز جلفا و در همسایگی کلیسا وانک اصفهان،‌ یک نشانی خودنمایی می‌کند؛ “موزه موسیقی اصفهان”. سردرش پشت درختان خیابان مهرداد افراشته شده و آن را به قلب تپنده‌ای برای موسیقی نصف جهان و موزه‌ای نمونه برای دیگر موزه‌های موسیقی کشور تبدیل کرده است.

شاید در سفر به اصفهان تمام نگاه‌ها به سمت گنبدهای فیروزه‌ای،‌ کاشی‌کاری‌های چشم‌نواز،‌ مناره‌های سر به فلک کشیده، بافت تاریخی و یا طرح‌ها و نقوش کلیساهای جلب شود. اما در این میان موزه موسیقی به عنوان موزه‌ای تازه تاسیس و خصوصی نیز توانسته توجه گردشگران زیادی را جلب کند. این موزه به عنوان اولین موزه خصوصی گردشگری کشور در سال ۱۳۹۴ توسط مهرداد جیحونی و شهریار شکرانی تاسیس شد.

موزه موسیقی اصفهان در مدت کوتاهی که آغاز به فعالیت‌ کرده، توانسته به خوبی در میان دیگر موزه‌های اصفهان شناخته شود و حتی در سایت “تریپ ادوایزر” با نمره کامل پنج به عنوان دومین جاذبه برای بازدید در اصفهان پیشنهاد شود. همچنین این مجموعه، گنجینه‌ای از ۳۰۰ نمونه از سازهای موسیقی ایرانی است که برخی از آن‌ها نمونه‌ مشابهی در دنیا ندارند.

موزه موسیقی مدل و نوع جدیدی از موزه را در اصفهان به نمایش می‌گذارد که یک تجربه کاملا نو از بازدید را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌دهد. در این موزه بازدید کنندگان ضمن آشنایی با انوع ساز، طریقه نواختن را نیز نشان می‌دهند و حتی به اجرای موسیقی زنده نیز می‌پردازند. معماری موزه نیز با دارا بودن چند تالار و سالن به صورت کاملا استاندارد تداعی کننده یک “موزه” واقعی است که بازدید کننده را با سیر درستی از تالاری به تالار دیگر راهنمایی می‌کند.

این موزه از پنج قسمت “تالار سازهای ملی”، “تالار سازهای محلی”، “سرای سرآهنگان”، “موسیقی سرا” و “کارگاه سازسازی” تشکیل شده است. در بخش سازهای ملی،‌ سازهایی که در پهنه جغرافیایی ایران گسترش یافتند قابل مشاهده است؛‌سازهایی که هویت اصلی موسیقی ایران بوده و در طی سالیان سال بزرگان زیادی این سازها را در دست گرفته و آثار ماندگاری برای تمام تاریخ خلق کرده‌اند.

موسیقی محلی همواره از جایگاه مهمی در موسیقی ایران برخوردار بوده،‌ این نوع از موسیقی اوج فرهنگ یک قوم و قشر را به نمایش می‌گذارد. “تالار سازهای محلی” موزه موسیقی اصفهان به موسیقی محلی و نواحی ایران اختصاص دارد، در این سالن با سازهای مختلف از نواحی چندگانه ایران می‌توان آشنا شد و اطلاعات مختلفی از انواع ساز تا نوع خاص نوازندگی آن‌ها بدست آورد.

بخش بعدی موزه “سرای سرآهنگان” نام دارد،‌ در این بخش موسیقیدانان بزرگ اصفهانی و زندگی‌نامه و سرگذشتگان معرفی شدند. این بخش اطلاعات جامعی از آثار و تاثیر این موسیقیدانان بر موسیقی وجود دارد، شاید کامل ترین اطلاعات از موسیقی اصفهان را بتوان در این سالن بدست آورد.

در پایان بازدید و بخش انتهایی موزه نیز بخش “موسیقی سرا” واقع شده است، پس از دریافت اطلاعات و آشنایی با سازهای موسیقی در پایان بازدید و در “موزه سرا” گوش خود را به اجرایی زنده از موسیقی نوازش دهید. همچنین “کارگاه سازسازی” نیز در مجموعه وجود دارد که می‌توان بخش‌های مختلف ساخت یک ساز را در آن به تماشا نشست.

در موزه موسیقی اصفهان انواع و اقسام سازها از قانون،‌ چنگ،‌تار و سه‌تار،‌ کمانچه و سنتور گرفته تا قیچک، رباط و بربط و هود وجود دارد. بیشتر آثار این گنجینه از جانب آهنگ سازان و نوازندگان به این مجموعه اهدا شده تا در زیر یک سقف اصالت موسیقی ایرانی را نمایش دهند.

این مجموعه ارزشمند از موسیقی که در قالب موزه‌ای درخشان ظاهر شده توانست در سال ۹۵ عنوان بهترین موزه خصوصی سال را از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور دریافت کند. موزه موسیقی اصفهان در خیابان مهرداد پذیرای علاقه‌مندان و گردشگران است.

منبع:ایمنا